Ο Ντόναλντ Τραμπ θα παραστεί στην κηδεία του Πάπα Φραγκίσκου

Ο Πάπας Φραγκίσκος σε παλαβότερη συνάντησή τον Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ

    Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ δήλωσε ότι θα παραστεί στην κηδεία του Πάπα Φραγκίσκου σε αυτό που θα ήταν το πρώτο ταξίδι του προέδρου στο εξωτερικό στη δεύτερη κυβέρνησή του.

«Η Μελάνια και εγώ θα πάμε στην κηδεία του Πάπα Φραγκίσκου, στη Ρώμη. Ανυπομονούμε να είμαστε εκεί!»  Ο Τραμπ ανάρτησε στο Truth Social το απόγευμα της Δευτέρας, αναφερόμενος στην πρώτη κυρία Μελάνια Τραμπ.

Το Βατικανό δεν έχει ανακοινώσει ημερομηνία για την κηδεία. Ώρες πριν ανακοινωθεί ο θάνατός του νωρίς τη Δευτέρα, ο Φραγκίσκος συναντήθηκε για λίγο το πρωί της Κυριακής με τον αντιπρόεδρο Τ. Ν.  Βανς, έναν πρόσφατο καθολικό προσήλυτο.

Ο Τραμπ και ο ποντίφικας είχαν μια αμφιλεγόμενη σχέση την τελευταία δεκαετία.

Κατά τη διάρκεια των εκλογών του 2016, ο Φραγκίσκος ήταν επικριτικός για την πρόταση του Τραμπ να χτίσει ένα τείχος στα νότια σύνορα των ΗΠΑ. Ο Τραμπ απάντησε ότι «για έναν θρησκευτικό ηγέτη να αμφισβητεί την πίστη ενός ατόμου είναι ντροπή».

Οι δυο τους γνωρίστηκαν το 2017 κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού τους στο Βατικανό. "Είναι κάτι. Είχαμε μια φανταστική συνάντηση", είπε αργότερα ο Τραμπ.

Ο Τραμπ δημοσίευσε στα Social Media την Δευτέρα μια εντολή να κυματίζουν μεσίστιες σημαίες των ΗΠΑ «ως ένδειξη σεβασμού στη μνήμη του Πάπα Φραγκίσκου».

Το πρώτο ταξίδι του Τραμπ στο εξωτερικό αναμενόταν να είναι μια επίσκεψη στη Σαουδική Αραβία τον Μάιο.

Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ - WEF, επιβεβαιώνει την παραίτηση και έρευνα για τον ιδρυτή του, Κλάους Σβαµπ

    Σύμφωνα με την Wall Street Journal, η αποχώρηση του Κλάους Σβαµπ επιταχύνθηκε με μια ανώνυμη επιστολή προς το διοικητικό συμβούλιο του ιδρύματος. Σε αυτό απαγγέλθηκαν σοβαρές κατηγορίες εναντίον του ίδιου και της συζύγου του Χίλντε Σβαμπ. | Ο Κλάους Σβαμπ, η "Μεγάλη Επανεκκίνηση" και ο Κυρ. Μητσοτάκης.

Ο Κλάους Σβαµπ (Klaus Schwab)   απορρίπτει τους ισχυρισμούς του πληροφοριοδότη σε δήλωσή του. Ο ιδρυτής του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ - WEF, δεν επιτρέπεται πλέον να εισέλθει στις εγκαταστάσεις του WEF στη Γενεύη. Ο μεταβατικός πρόεδρος Πέτερ Μπράμπεκ-Λετμάθε (Peter Brabeck-Letmathe) και ο διευθύνων σύμβουλος Μποργκ Μπρέντε (Borge Brende) ανέλαβαν.

Ο Κλάους Σβαµπ φέρεται να αντιτάχθηκε στην έρευνα, λέγοντας στα μέλη του ΔΣ ότι αρνείται τους ατεκμηρίωτους ισχυρισμούς και ότι θα προσφύγει νομικά

Μετά την αιφνίδια παραίτηση του ιδρυτή του WEF, Κλάους Σβαµπ από τη θέση του Προέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF) την Κυριακή του Πάσχα, τα γεγονότα κορυφώνονται την Τετάρτη. Αφού το διοικητικό συμβούλιο του ιδρύματος ανακοίνωσε δημόσια έρευνα για τον παραιτηθέντα πρόεδρό του, ο Σβαµπ πέρασε στην αντεπίθεση.

Ο οργανισμός WEF που είναι περισσότερο γνωστός για την ελίτ συγκέντρωση του Νταβός ξεκινά ανεξάρτητη έρευνα για τον Κλάους Σβαµπ — αλλά τονίζει ότι οι καταγγελίες για κακή συμπεριφορά «παραμένουν αναπόδεικτες».

Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF) επιβεβαίωσε την Τετάρτη ότι έχει ξεκινήσει έρευνα για καταγγελίες εναντίον του ιδρυτή του Κλάους Σβάμπ μετά από επιστολή καταγγελίας που φέρεται να προκάλεσε την παραίτησή του.

Σε δήλωση που κυκλοφόρησε την Τετάρτη, το WEF - ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός γνωστός για την ετήσια συγκέντρωση παγκόσμιων ελίτ στο Νταβός της Ελβετίας - ανέφερε ότι το συμβούλιο του υποστήριξε ομόφωνα την απόφαση να ξεκινήσει μια ανεξάρτητη έρευνα, επιβεβαιώνοντας μια προηγούμενη αναφορά της Wall Street Journal (WSJ).

Η επιστολή του πληροφοριοδότη - που φέρεται να στάλθηκε από νυν και πρώην προσωπικό - κατηγορεί τον Σβάμπ για οικονομική ανάρμοστη συμπεριφορά, συμπεριλαμβανομένης της κατάχρησης κεφαλαίων του WEF και της ανάρμοστης μεταχείρισης των εργαζομένων, ανέφερε η WSJ την Τρίτη. Η σύζυγός του, Χίλντε Σβαμπ, κατηγορείται επίσης ότι χρησιμοποίησε πόρους του WEF για προσωπικά ταξίδια. Ο Σβάμπ έχει αρνηθεί κατηγορηματικά όλους τους ισχυρισμούς, ανέφερε η WSJ.

Εκπρόσωπος του WEF ανέφερε σε δήλωση την Τετάρτη ότι το διοικητικό συμβούλιο του οργανισμού «υποστήριξε ομόφωνα την απόφαση της Επιτροπής Ελέγχου και Κινδύνων να ξεκινήσει μια ανεξάρτητη έρευνα μετά από επιστολή καταγγελίας που περιείχε ισχυρισμούς κατά του πρώην προέδρου Κλάους Σβαµπ».

Πρόσθεσαν: «Αυτή η απόφαση ελήφθη μετά από διαβούλευση με εξωτερικούς νομικούς συμβούλους και σύμφωνα με τις καταπιστευματικές αρμοδιότητες του Φόρουμ. Η έρευνα θα διευθύνεται από την Επιτροπή Ελέγχου και Κινδύνων με την υποστήριξη ανεξάρτητων νομικών εμπειρογνωμόνων»

Το WEF είπε ότι, ενώ λαμβάνει «σοβαρά» τις κατηγορίες εναντίον του Schwab, «παραμένουν αναπόδεικτες και θα περιμένει το αποτέλεσμα της έρευνας για περαιτέρω σχολιασμό».

Ο Κλάους Σβαµπ, ο οποίος ίδρυσε το WEF το 1971, ανακοίνωσε την παραίτησή του από πρόεδρος και μέλος του διοικητικού συμβουλίου τη Δευτέρα, χωρίς να δώσει περαιτέρω εξηγήσεις για την απόφασή του.

Αν και είχε παραιτηθεί από εκτελεστικός πρόεδρος πέρυσι, ο Σβαµπ είχε προγραμματίσει να παραμείνει σε μη εκτελεστικό ρόλο μέχρι το 2027. Αντ' αυτού, παραιτήθηκε με άμεση ισχύ μετά από έκτακτη συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή.

Ο Σβαμπ, η "Μεγάλη Επανεκκίνηση" και ο Κυρ. Μητσοτάκης

     «Η πανδημία μάς δίνει τη δυνατότητα για μια επανεκκίνηση. Τώρα είναι η ευκαιρία για να επιταχύνουμε όλες τις προ-πανδημίας προσπάθειές μας για μια επαναξιολόγηση εκείνων των οικονομικών συστημάτων που πραγματικά απαντούν στις διεθνείς προκλήσεις, όπως στις ακραίες μορφές φτώχιας, ανισότητας και κλιματικής αλλαγής.»

Ο Κλάους Σβαμπ, στο βιβλίο του "COVID-19: The Great Reset" παρουσίασε τα τρία βασικά στοιχεία της «Μεγάλης Επανεκκίνησης»: Το πρώτο περιλαμβάνει τη δημιουργία συνθηκών για μια "οικονομία ενδιαφερομένων μερών". Το δεύτερο στοιχείο περιλαμβάνει την οικοδόμηση με έναν τρόπο πιο «ανθεκτικό, δίκαιο και βιώσιμο» που θα ενσωματώνει περισσότερα πράσινα δημόσια έργα και υποδομές. Το τρίτο στοιχείο είναι η αξιοποίηση των καινοτομιών της Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης. Στην κεντρική ομιλία, η επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Κρισταλίνα Γκεοργκίεβα είχε απαριθμήσει... τις τρεις βασικές πτυχές της βιώσιμης ανάκαμψης: πράσινη ανάπτυξη, έξυπνη ανάπτυξη και δίκαιη ανάπτυξη.

Το "COVID-19: The Great Reset" είναι ένας οδηγός για όποιον θέλει να κατανοήσει πώς ο COVID-19 διέκοψε τα κοινωνικά και οικονομικά μας συστήματα και ποιες αλλαγές θα χρειαστούν για να δημιουργηθεί ένας κόσμος που θα περιλαμβάνει περισσότερους, ανθεκτικούς και βιώσιμους στο μέλλον.

Η ανάλυση του  Κλάους Σβαμπ ήταν ανησυχητική, αλλά ελπιδοφόρα για τους νεοφιλελεύθερους οπαδούς του, ο COVID-19 είχε δημιουργήσει μια μεγάλη ανατρεπτική επαναφορά των παγκόσμιων κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών μας συστημάτων που θα περιλαμβάνει "νέους κανόνες περισσότερο ανθεκτικούς και βιώσιμους στο μέλλον"

Εδώ θα πρέπει να πούμε ότι και ο πρωθυπουργός μας, Κυριάκος Μητσοτάκης, είναι οπαδός και μαχητής των ιδεών του Κλάους Σβαµπ, και υπενθυμίζουμε ότι το βιβλίο "COVID-19: The Great Reset" φιγουράριζε μέχρι πρόσφατα και στο γραφείο του Κυριάκου Μητσοτάκη.

με πληροφορίες από Politico.eu, wsj.com και ΝΖΖ

Το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας στον ορίζοντα του 2050

     Κατά την τελευταία δεκαπενταετία, όμως, στη δημογραφική γήρανση συνέβαλε και το αρνητικό μεταναστευτικό ισοζύγιο (περισσότεροι έξοδοι από εισόδους στη χώρα μας). Παρά την είσοδο περισσότερων από 2 εκατομ. αλλοδαπών κατά την περίοδο αυτήν, είχαμε και τη μαζική έξοδο από τη χώρα, κυρίως των γενεών 1975-1995 (30-55 ετών σήμερα).

Βύρωνας Κοτζαμάνης*

Οι πρόσφατες προβολές του πληθυσμού της Ελλάδας για το 2025-2050 (Ην. Έθνη, 2024 και Eurostat, EUROPOP- 2023) συγκλίνουν στο ότι, με δεδομένο το μη αναστρέψιμο αρνητικό ισοζύγιο γεννήσεων-θανάτων, αν τα μεταναστευτικά ισοζύγια είναι μηδενικά ο συνολικός πληθυσμός μας θα μειωθεί, ενώ οι 65 ετών και άνω θα είναι η μόνη ηλικιακή ομάδα που θα αυξηθεί. Ταυτόχρονα, τις αμέσως επόμενες δεκαετίες θα μειωθούν τόσο οι νέοι (0-19 ετών) όσο και ο πληθυσμός εργάσιμης ηλικίας (20-64 ετών). Οι προαναφερθείσες εξελίξεις μας προβληματίζουν όλο και περισσότερο, και οι προκλήσεις που θέτει το «δημογραφικό» -ειδικότερα δε η γήρανση- είναι πολλαπλές. Στο σύντομο αυτό κείμενο επικεντρωνόμαστε στις επιπτώσεις των δημογραφικών μας εξελίξεων στις ηλικιακές δομές, και ειδικότερα στις μεταβολές του πλήθους και του ειδικού βάρους δυο μεγάλων ηλικιακών ομάδων: των 20-64 και των 65 και άνω ετών. Οι πρώτοι αποτελούν τον πληθυσμό εργάσιμης ηλικίας, ο οποίος με τη σειρά του επηρεάζει και τον πληθυσμό των απασχολουμένων, ενώ οι 65+ λαμβάνονται ως «εξαρτημένοι» από τους απασχολούμενους 20-64 ετών (υπόθεση που δεχόμαστε, αν και εν μέρει μόνον ισχύει, καθώς σήμερα δεν είναι όλοι οι 65+ -και δεν θα είναι και στο μέλλον- εκτός του κόσμου της εργασίας).

2024 Ageing Report Economic & Budgetary Projections for the EU Member States (2022-2070), Ageing_Report_2024 -Country_fiches

Οι δημογραφικές εξελίξεις των τελευταίων δεκαετιών αποτυπώνονται, εκτός των άλλων, και στους ρυθμούς μεταβολής του συνολικού πληθυσμού και των μεγάλων ηλικιακών ομάδων, που έχουν επιφέρει την επιτάχυνση της δημογραφικής γήρανσης. Οι εξελίξεις αυτές οφείλονται κυρίως:

- i) Στη συρρίκνωση της διαγενεακής γονιμότητας και την επακόλουθη κατάρρευση των γεννήσεων μετά το 1980, καθώς όσες από τις προπολεμικές γενεές τεκνοποίησαν τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες έκαναν κατά μέσο όρο 2,2 παιδιά, αυτές που γεννήθηκαν γύρω από το 1960 έκαναν 2 παιδιά σε όλο και μεγαλύτερη ηλικία, και όσες γεννήθηκαν γύρω από το 1985 έφεραν στον κόσμο λιγότερα από 1,5 παιδιά ανά γυναίκα. Η συρρίκνωση αυτή οδήγησε στη μείωση των γεννήσεων μετά το 1980, μια μείωση που επιταχύνθηκε την τελευταία δεκαπενταετία καθώς ο πληθυσμός των γυναικών σε ηλικία απόκτησης παιδιών μειώνεται ταχύτατα (και θα συνεχίσει να μειώνεται μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 2040). Έτσι, πάρα τη θετική συμβολή των αλλοδαπών (15% των γεννήσεων την τελευταία εικοσαετία), η μείωση των μετά το 1980 γεννήσεων οδήγησε στη μείωση (τόσο σε απόλυτες όσο και σε σχετικές τιμές), αρχικά των 0-19 ετών, στη συνέχεια του νεανικού πληθυσμού παραγωγικής και αναπαραγωγικής ηλικίας (20-44 ετών) και τέλος των 45-64 ετών, επιτείνοντας ταυτόχρονα την αύξηση των 65+. Τα παραπάνω συνδέονται με την επιτάχυνση της δημογραφικής γήρανσης στη χώρα μας, καθώς οι 65+ είναι πλέον η μονή ηλικιακή ομάδα που θα αυξάνεται, με αποτέλεσμα να αποτελούν το ένα τρίτο του συνολικού πληθυσμού το 2050 (από 24% το 2025).

- ii) Στην ταχύτατη αύξηση των προσδόκιμων ζωής τόσο στη γέννηση όσο και στα 65 έτη (+16 έτη και + 6 έτη αντίστοιχα) μετά το 1950, μίας τάσης που θα επιβραδυνθεί μεν αλλά δεν θα ανακοπεί μέχρι το 2050.

Κατά την τελευταία δεκαπενταετία, όμως, στη δημογραφική γήρανση συνέβαλε και το αρνητικό μεταναστευτικό ισοζύγιο (περισσότεροι έξοδοι από εισόδους στη χώρα μας). Παρά την είσοδο περισσότερων από 2 εκατομ. αλλοδαπών κατά την περίοδο αυτήν, είχαμε και τη μαζική έξοδο από τη χώρα, κυρίως των γενεών 1975-1995 (30-55 ετών σήμερα). Η συζήτηση και ο προβληματισμός γύρω από την έξοδο αυτή επικεντρώνεται σε μία μόνον από τις συνιστώσες της, το λεγόμενο “brain drain” Ελλήνων υπηκόων, αν και ένα μεγάλο τμήμα των εξόδων αφορά άτομα με σχετικά χαμηλά και μεσαία εκπαιδευτικά επίπεδα και εξειδίκευση, τόσο Έλληνες όσο και αλλοδαπούς εγκατεστημένους στη χώρα μας πριν το 2010. Σε αντίθεση δε με άλλες νοτιο-ευρωπαικες χώρες η φυγή των αλλοδαπών αυτών ελάχιστα μας έχει προβληματίσει, παρόλα τα δημιουργηθέντα κενά σε συγκεκριμένους τομείς της οικονομικής δραστηριότητας στην Ελλάδα.

Λαμβάνοντας υπόψη τα προαναφερθέντα, στο κείμενο αυτό θέτουμε δυο ερωτήματα, στα οποία θα επιχειρήσουμε να απαντήσουμε:

• Είναι δυνατόν ‒και υπό ποιες προϋποθέσεις‒ παρόλη την αναμενόμενη μείωση του πληθυσμού 20-64 ετών να μην μειωθεί το 2050 ο πληθυσμός των απασχολουμένων της ίδιας ηλικιακής ομάδας που ανέρχεται σήμερα στα 4,015 εκατομ.;
• Είναι δυνατόν μετά από 25 χρόνια η αναλογία απασχολούμενοι προς άτομα 65 ετών και άνω (1,64 απασχολούμενοι ανά άτομο 65+ σήμερα) να παραμείνει η ίδια με αυτήν του 2025;

Πληθυσμός εργάσιμης ηλικίας και απασχολούμενοι στην Ελλάδα στον ορίζοντα του 2050

Για να απαντήσουμε στα ερωτήματα αυτά θα βασιστούμε στις πρόσφατες προβολές (EUROPOP 2023 – base line) για το 2050, προβολές που λαμβάνονται σαν βάση και από το Ageing Group της Ε.Ε. στην πρόσφατη εκθεσή του (Ageing Report 2024,Country fiches, Greece). Σε αυτές υιοθετείται ένα σενάριο μηδενικής σχεδόν μετανάστευσης (+48,2 χιλ. για την περίοδο 2025-2049), προβλέπεται μια αύξηση του προσδόκιμου ζωής στη γέννηση κατά 4 σχεδόν έτη (και του προσδόκιμου στα 65 κατά 3 έτη) και δείκτες γονιμότητας 1,4-1,5 παιδιά ανά γυναίκα (ελαφρώς υψηλότεροι από αυτούς της πενταετίας 2020-24: 1,3-1,4), εκτιμώντας ότι την επόμενη εικοσιπενταετία δεν θα έχει δημιουργηθεί στη χώρα μας ένα ευνοϊκό περιβάλλον που θα επιτρέψει στις νεότερες γενεές να αποκτήσουν το αριθμό των παιδιών που επιθυμούν. Με βάση το σενάριο αυτό, το 2050 θα έχουμε μείωση του συνολικού πληθυσμού κατά 1,36 εκατομ. (8,935 αντί 10,293 εκατομ.), μια μείωση των 20-64 ετών κατά σχεδόν 1,68 εκατομ. (4,27 αντί των 5,95 εκατομ., ήτοι κατά -29%), ενώ εκτιμάται ότι οι 65 και άνω θα αυξηθούν κατά 700 χιλ. περίπου (3,15 εκατομ. έναντι 2,45 εκατομ.). Με βάση το σενάριο αυτό, το 2050 θα αντιστοιχούν μόνον 1,35 άτομα 20-64 ετών σε κάθε ηλικιωμένο 65 ετών και άνω (4,27/3,15 εκατομ.) αντί των 2,43 σήμερα (5,95/2,45 εκατομ.).

Ποιες όμως οι επιπτώσεις της μείωσης του πλήθους των 20-64 ετών στον πληθυσμό των απασχολούμενων της ίδιας ηλικιακής ομάδας, που το 2025 ανέρχεται σε 4 εκατομ.;

Πριν απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό, οφείλουμε να υπενθυμίσουμε ότι αντιστοιχούν σήμερα μόνον 67,5 απασχολούμενοι σε 100 άτομα 20-64 ετών και 1,63 απασχολούμενοι ανά ηλικιωμένο 65+ (4,015/2,45). Η χώρα μας έχει το χαμηλότερο ποσοστό συμμετοχής των 20-64 ετών στην απασχόληση στην Ε.Ε., πολύ χαμηλότερα από τον μέσο όρο (75,1%), ενώ σε κάποιες χώρες το ποσοστό αυτό υπερβαίνει το 82%. Το πολύ χαμηλό αυτό ποσοστό οφείλεται ι) στα εξαιρετικά χαμηλά ποσοστά συμμετοχής στο εργατικό δυναμικό, τόσο των γυναικών σε όλες τις ηλικιακές ομάδες (έχουμε από το μεγαλύτερο χάσμα συμμετοχής ανάμεσα στα δυο φύλα) όσο και των δυο φύλων στις ηλικίες 20-29 ετών και 55-64 ετών, και ιι) στα υψηλά ποσοστά ανεργίας.

Δεχόμενοι τη μείωση των 20-64 ετών τις αμέσως επόμενες δεκαετίες που δίδει το base line σενάριο των προβολών της EUROSTAT (EUROPOP23), σενάριο που έχει ληφθεί σαν βάση και από το Ageing Group της Ε.Ε (2024 Ageing Report Economic & Budgetary Projections for the EU Member States, 2022-2070), αν (δείτε και τον πίνακα που συνοδεύει το κείμενο):

• Ο λόγος εργαζόμενοι 20-64 ετών/ άτομα εργάσιμης ηλικίας 20-64 ετών δεν αλλάξει παραμένοντας σταθερός στο 67,5% θα έχουμε το 2050 2,88 εκατομ. εργαζομένους μόνον αντί για 4,015 εκατομ. το 2025 και 0,9 απασχολούμενους για ένα ηλικιωμένο 65+ (2,88/3,15 εκατομ.) αντί των 1,64 σήμερα (4,015/2,45).
• Ο λόγος αυτός αλλάξει βάσει των σεναρίων του Ageing Group / E.E. (από 67,5 / 100 σήμερα σε 73,9/100 το 2050) θα έχουμε 3,15 εκατομ. εργαζομένους το 2050 αντί για 4,015 εκατομ. σήμερα (-865 χιλ.) και 1 απασχολούμενο ανά ηλικιωμένο 65+ (3,15/3,15) αντί των 1,64 σήμερα.
• Ο ίδιος λόγος αλλάξει αυξανόμενος από το 67,5% σήμερα στο 82% το 2050, στην περίπτωση αυτή, ακόμη και αν ο πληθυσμός 20-64 ετών μειωθεί κατά 1,68 εκατομ. (από 5,95 σε 4,27), οι εργαζόμενοι της ηλικιακής αυτής ομάδας θα ανέρχονται το 2050 στα 3,5 εκατομ. έναντι των 4,015 εκατομ. το 2025 (- 515 χιλ. ). Στο ευνοϊκό δε αυτό σενάριο, θα αντιστοιχούσαν 1,1 απασχολούμενοι 20-64 ετών ανά ηλικιωμένο 65+ (3,5/3,15) αντί των 1,6 σήμερα.

Επομένως, η αύξηση των ποσοστών απασχόλησης με ενεργές πολιτικές δεν επαρκεί για να αντισταθμίσει πλήρως την οφειλόμενη στις δημογραφικές εξελίξεις μείωση του πληθυσμού 20-64 ετών, και κατ’ επέκταση, των εργαζομένων της ηλικιακής αυτής ομάδας, καθώς παραμένει ένα «έλλειμμα» 515 χιλ. σε σχέση με το 2025. Με δεδομένο δε ότι στο σενάριο EUROPOP2023 που λαμβάνεται σαν βάση από το Ageing Group της Ε.Ε. η μετανάστευση είναι σχεδόν μηδενική (+48,2 χιλ. για την περίοδο 2025-2049), τίθεται το ερώτημα αν το έλλειμμα αυτό θα μπορούσε να καλυφθεί από ένα αρκετά υψηλότερο από το προβλεπόμενο στο σενάριο αυτό μεταναστευτικό ισοζύγιο, με δεδομένο ότι έχουν ήδη αρχίσει να εμφανίζονται στη χώρα μας κενά στην αγορά εργασίας.

Η χώρα μας έχει το χαμηλότερο ποσοστό συμμετοχής των 20-64 ετών στην απασχόληση στην Ε.Ε.. Αυτό οφείλεται ι) στα εξαιρετικά χαμηλά ποσοστά συμμετοχής στο εργατικό δυναμικό, τόσο των γυναικών σε όλες τις ηλικιακές ομάδες (έχουμε από το μεγαλύτερο χάσμα συμμετοχής ανάμεσα στα δυο φύλα) όσο και των δυο φύλων στις ηλικίες 20-29 ετών και 55-64 ετών, και ιι) στα υψηλά ποσοστά ανεργίας

Για να καλυφθεί αυτή η κατά 515 χιλ. μείωση των εργαζομένων 20-64 ετών το 2050 απαιτείται την επόμενη 25ετια ένα συνολικό θετικό μεταναστευτικό ισοζύγιο της τάξης των +700 περίπου χιλιάδων έναντι των +48 στο base line σενάριο του EUROPOP2023. Θα υπενθυμίσουμε δε ότι ένα ισοζύγιο της τάξης αυτής (+28 χιλ./έτος κατά μέσο όρο για μια εικοσιπενταετία) παραμένει παρόλα αυτά πολύ μικρότερο του αντίστοιχου της περιόδου 1991-2010 (40 χιλ. ετησίως). Ένα τέτοιο θετικό ισοζύγιο θα περιόριζε τη μείωση του συνολικού πληθυσμού κατά 645 χιλ. (9,59 αντί των «αναμενομένων» 8,94 εκατομ.) και αυτή των 20-64 ετών κατά 580 χιλ. περίπου (4,85 εκατομ. το 2050 έναντι των «αναμενόμενων» 4,27 εκατομ.) Στην περίπτωση αυτή οι απασχολούμενοι το 2050 θα προσέγγιζαν τα 4 εκατομμύρια (όσοι σχεδόν και σήμερα) ενώ θα αντιστοιχούσαν 1,24 απασχολούμενοι 20-64 ετών ανά ηλικιωμένο 65+ (3,90/3,15) έναντι των 1,64 σήμερα (4,015/2,45 εκατομ.).

Ένα ενδεχόμενο θετικό μεταναστευτικό ισοζύγιο της τάξης αυτής θα είχε ταυτόχρονα θετικές επιπτώσεις και στο «δημογραφικό», καθώς ένα τμήμα του πλεονάσματος των εισόδων έναντι των εξόδων θα αποτελείτο από νέους, όχι μόνον παραγωγικών αλλά και αναπαραγωγικών ηλικιών (25-49 ετών). Αυτοί θα επιβράδυναν τη δημογραφική γήρανση αλλά και την μείωση των ατόμων σε ηλικία απόκτησης παιδιών (οι γυναίκες ηλικίας 25-49 ετών, αναμένεται, αν το μεταναστευτικό ισοζύγιο είναι μηδενικό, να μειωθούν κατά 465 χιλ. ανάμεσα στο 2025 και το 2050, ήτοι κατά -28% ), επηρεάζοντας θετικά και τις γεννήσεις.

Μια τέτοια ενδεχόμενη θετική μεταναστευτική ζυγαριά (περισσότεροι είσοδοι [+] από εξόδους [-]), θα μπορούσε να προκύψει από τον διαφοροποιημένο συνδυασμό των εξής επιμέρους ισοζυγίων:

• Επιστροφή τμήματος των Ελλήνων που μετανάστευσαν πριν το 2025 (+)
• Επιστροφή τμήματος των αλλοδαπών εκείνων που διέμεναν στην Ελλάδα αλλά μετανάστευσαν πριν το 2025 (+)
• Εξόδων την περίοδο 2025-2049 Ελλήνων από τη χώρα μας (-)
• Επιστροφής τμήματος των Ελλήνων αυτών (+)
• Εισόδων την επόμενη εικοσιπενταετία αλλοδαπών προερχομένων από άλλες ευρωπαϊκές χώρες(+)
• Εξόδων την ίδια περίοδο από τη χώρα μας τμήματος των αλλοδαπών αυτών (-)
• Εισόδων το 2025-2049 αλλοδαπών προερχομένων από τις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες του πλανήτη (+)
• Εξόδων την ίδια περίοδο τμήματος των αλλοδαπών αυτών (-)

Με βάση τα προαναφερθέντα, η απάντηση στο πρώτο από τα ερωτήματα («είναι εφικτό, παρόλη την μείωση του πληθυσμού 20-64 ετών να μην μειωθούν το 2050 οι απασχολούμενοι της ηλικιακής αυτής;») είναι υπό προϋποθέσεις θετική. Η απάντηση, αντιθέτως, στο δεύτερο («είναι δυνατόν η σημερινή αναλογία απασχολούμενοι προς άτομα 65 ετών και άνω να παραμείνει η ίδια με αυτή του 2025;») είναι αρνητική, καθώς, ακόμη και αν επιτευχθεί η αύξηση των ποσοστών απασχόλησης και υπάρξει ταυτόχρονα και ένα θετικότατο μεταναστευτικό ισοζύγιο, θα αντιστοιχούν το 2050 λιγότεροι απασχολούμενοι 20-64 ετών ανά ηλικιωμένο 65 ετών και άνω (1,24 έναντι 1,64 σήμερα). Στο σημείο αυτό οφείλουμε να υπενθυμίσουμε ότι ο παραγόμενος και «συλλαμβανόμενος» πλούτος μιας χώρας για την κάλυψη των αναγκών της δεν εξαρτάται μόνον από τον πληθυσμό των εργαζομένων, αλλά και από πλήθος άλλων παραμέτρων. Το υπόδειγμα της «φθηνής ανάπτυξης» που ακολουθείται, με δεδομένες τις υφιστάμενες δεσμεύσεις (βλ. δημόσιο χρέος) καθώς και τις δημογραφικές εξελίξεις, σε συνδυασμό με την υποτίμηση του ρόλου της βιομηχανίας και του πρωτογενούς τομέα, θέτει πλήθος προβλημάτων και επιτάσσει μείζονες δομικές αλλαγές στην οικονομία (και στους θεσμούς). Αν αυτές οι αλλαγές δεν υλοποιηθούν, προβλέπεται να δημιουργηθούν σημαντικά προβλήματα στη χρηματοδότηση ‒εκτός των άλλων‒ του κράτους πρόνοιας, της υγείας, της παιδείας και της εθνικής άμυνας, ακόμη και αν η 
αναλογία εργαζομένων / άτομα 65+ παρέμενε το 2050 στα σημερινά επίπεδα (ανέφικτο, όπως είδαμε).

πηγή: Δρόμος της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Ο Βύρωνας Κοτζαμάνης, είναι καθηγητής Δημογραφίας (αφ.) στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, ιδρυτικό μέλος του Ινστιτούτου Δημογραφικών Ερευνών και Μελετών (ΙΔΕΜ)

Στο μυαλό του Ντόναλντ Τραμπ

    Δεν είναι απλό να επιχειρήσει να μπει κανείς στο μυαλό του Αμερικανού προέδρου, αλλά τουλάχιστον μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμο να δεχτεί ως δεδομένο ότι είναι μάταιο να αναζητά λογική στις αποφάσεις του και, ακόμα περισσότερο, να ελπίζει σε λελογισμένες επόμενες αντιδράσεις του....

 Κώστας Αργυρός

Ο ατλαντισμός ως δόγμα, η τυφλή πίστη στην αγορά, το δέος απέναντι στη μοναδική υπερδύναμη, όλα αυτά κλονίζονται χάρις στον Αμερικανό πρόεδρο, που σκουντάει την Ευρώπη από τον καναπέ. Σχόλιο του Κώστα Αργυρού.

Το περασμένο Σάββατο η ελβετική «Neue Zürcher Zeitung» σε πρωτοσέλιδη ανάλυσή της αποφαινόταν ότι «η τρέλα στην πολιτική είναι κάτι το συνηθισμένο», αναφερόμενη στις αλλόκοτες αποφάσεις του Ντόναλντ Τραμπ, οι οποίες δεν αποτελούν σπάνια εξαίρεση. Γράφει χαρακτηριστικά ότι η πολιτική είναι παιχνίδι ανταλλαγής ανάμεσα στους κυβερνώντες και τους κυβερνώμενους και ο παραλογισμός μόνιμος συνοδός της πολιτικής, συχνά υπόσχεται μεγαλύτερα κέρδη από τη λογική. Aνέφερε και σχετικά παραδείγματα.

Αυτό μπορεί να μην είναι ακριβώς παρήγορο, αλλά ίσως να είναι μια καλή αφετηρία για να προσπαθήσουν οι αναστατωμένοι Ευρωπαίοι να βρουν έναν κοινό τρόπο αντιμετώπισης των κινήσεων και των προκλήσεων του Αμερικανού προέδρου.

Δεν είναι απλό να επιχειρήσει να μπει κανείς στο μυαλό του Αμερικανού προέδρου, αλλά τουλάχιστον μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμο να δεχτεί ως δεδομένο ότι είναι μάταιο να αναζητά λογική στις αποφάσεις του και, ακόμα περισσότερο, να ελπίζει σε λελογισμένες επόμενες αντιδράσεις του. Ωστόσο, κάποια χρήσιμα συμπεράσματα μπορούν να εξαχθούν, ή μάλλον είναι ζωτικά αναγκαίο να υπάρξουν.

Ρήγμα στον διατλαντισμό

Οι περισσότεροι αναλυτές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ο Τραμπ βλέπει πλέον την Ευρώπη ως ανταγωνιστή, αν όχι και σαν εχθρό. Αυτό είναι ένα βαθύ ρήγμα στη λογική του διατλαντισμού, που θεωρείτο περίπου ως αξίωμα, ένα ακλόνητο δόγμα της μεταπολεμικής εποχής. Είναι μια κοσμογονική αλλαγή, που υποχρεώνει τις ηγεσίες της Ευρώπης να εγκαταλείψουν την τακτική να τρέχουν πάντα πίσω από αποφάσεις των ΗΠΑ. Η ΕΕ οφείλει πλέον να αναπτύξει μια δική της στρατηγική, που δεν θα έχει ως πρώτο μέλημα να ευχαριστήσει τον Θείο Σαμ, φοβούμενη την οργή του.

Η ελίτ της Ευρώπης έκανε το λάθος να αγνοήσει τα σημάδια που έστειλε η εισβολή στο Καπιτώλιο τον Ιανουάριο του 2021, όταν ξεκίνησε μέσα στις ίδιες τις ΗΠΑ μια συζήτηση που μιλούσε για μια εξαιρετικά πολωμένη αμερικανική κοινωνία στα πρόθυρα ενός ιδιότυπου εμφυλίου πολέμου. Πόσο ατράνταχτος και αξιόπιστος μπορεί να είναι ένας τέτοιος σύμμαχος;

Η ΕΕ ακολούθησε τις επιλογές Μπάιντεν στο Ουκρανικό και τώρα βρίσκεται ξεκρέμαστη. Θεώρησε ευλογία και για την ίδια τα τεράστια «πακέτα» 4 τρισεκατομμυρίων στήριξης της αμερικανικής οικονομίας του Τζο Μπάιντεν για υποδομές, καθαρή ενέργεια και εγχώρια μεταποίηση. Όμως και αυτά, σε τελευταία ανάλυση, δεν ήταν παρά μια επιλογή σε πνεύμα προστατευτισμού.

Και όποιος θεωρεί ότι ο ατλαντισμός «χωρίς πώς και γιατί» και η ρωσοφοβία αρκούν ως συγκολλητική ουσία για ένα μακρόπνοο ευρωπαϊκό σχέδιο δυσκολεύεται ήδη να πείσει και τους υπόλοιπους για την πεποίθησή του.

Μια αυτοκρατορία σε παρακμή;

Αυτός ο πακτωλός χρημάτων δεν αντέστρεψε πάντως το κλίμα στην αμερικανική κοινωνία, ούτε αναχαίτισε την τεράστια διόγκωση της λαϊκής δυσαρέσκειας που χάρισε μια σαρωτική νίκη στον Τραμπ. Αν θέλει να δει κανείς ψύχραιμα πίσω από αυτές τις κινήσεις, αν προσπαθήσει να εξηγήσει τις παρορμητικές και αντικρουόμενες αποφάσεις του Τραμπ, ίσως να καταλήξει ότι δεν είναι παρά ένα δείγμα πανικού απέναντι σε μια κατάσταση που θα μπορούσε να ερμηνευθεί και ως δείγμα παρακμής μιας οικονομίας με τεράστια δομικά προβλήματα.

Ούτε οι Ρεπουμπλικάνοι, ούτε οι Δημοκρατικοί δείχνουν να έχουν κάποια μαγική λύση απέναντι σε αυτή τη φθίνουσα πορεία και βλέπουν ως διέξοδο έναν πόλεμο μέχρις εσχάτων απέναντι στην απειλητικά ανερχόμενη Κίνα. Αυτό είναι το επόμενο μεγάλο δίλημμα για τους Ευρωπαίους, που καλούνται να αποφασίσουν αν θα ακολουθήσουν τις ΗΠΑ σε αυτή τη συγκρουσιακή πορεία ή αν είναι σε θέση να χαράξουν μια αυτόνομη πορεία, που θα μπορούσε να έχει και έναν χαρακτήρα «κυανόκρανου» σε αυτόν τον εμπορικό πόλεμο. Προς το παρόν και αυτοί αντιδρούν σπασμωδικά και αμήχανα. Αλλά απλώς αντιδρούν. Δεν δρουν.

Ο μύθος του επιχειρηματία πολιτικού

Υπάρχει μια ακόμα εξαιρετικά ευαίσθητη λεπτομέρεια που αξίζει να δουν οι Ευρωπαίοι. Όπως σημείωνε και η Ουλρίκε Χέρμαν, «μπαρουτοκαπνισμένη» Γερμανίδα οικονομική συντάκτρια στο τελευταίο τεύχος της Le Monde Diplomatique, «μέσα σε τρεις μόνο μήνες κατέρρευσε η ψευδαίσθηση ότι οι υπερπλούσιοι γνωρίζουν πώς λειτουργεί η οικονομία».

Συνολικά, στις μέρες μας προβάλλεται συχνά η άποψη από νεοφιλελεύθερους πολιτικούς -και όχι μόνο- ότι οι επιχειρηματίες ξέρουν πώς να τρέξουν μια οικονομία, όπως μια επιχείρηση. Αποδεικνύεται ότι αυτό που ξέρουν επιχειρηματίες, όπως ο Τραμπ, είναι πώς να επηρεάζουν την πολιτική προς δικό τους όφελος. Οι κρατικές παρεμβάσεις μοιάζουν στα μάτια τους πολύ αποτελεσματικότερες από το «αόρατο χέρι της αγοράς». Απλώς ο Αμερικανός πρόεδρος επιχειρεί να… εξελίξει τον παρεμβατισμό με έναν χοντροκομμένο, χυδαίο τρόπο.

Ωστόσο, πολιτικοί όπως ο Φρίντριχ Μερτς, που αρέσκεται να προβάλλει το πέρασμά του από τον χώρο της οικονομίας ως σημαντικό προσόν και ίσως και ως το κλειδί για να καταφέρει να βρει κοινή γλώσσα με τον Τραμπ, θα έκανε καλά να αφήσει στην άκρη τέτοιου είδους επιχειρήματα, αλλά και προφητείες, που μπορεί αύριο να γυρίσουν εναντίον του.

πηγή: Deutsche Welle

__________________________________________

O Κώστας Αργυρός  είναι δημοσιογράφος στην DW. Ασχολείται κυρίως με ευρωπαϊκά, πολιτικά και κοινωνικά θέματα.

ΕΛΣΤΑΤ: Ένας στους τέσσερις Έλληνες στα όρια της φτώχειας

    Αυξήθηκαν κατά 81.651 τα άτομα που βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού στην Ελλάδα το 2024...

Προβληματισμό προκαλούν τα στοιχεία που έφερε στο φως της δημοσιότητας η ΕΛΣΤΑΤ, σύμφωνα με τα οποία 2.740.051 άτομα στην Ελλάδα, δηλαδή το 26,9% του πληθυσμού, είναι σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού για το 2024 παρουσιάζοντας αύξηση κατά 0,8 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με το 2023 (26,1%).

Σύμφωνα με την έρευνα εισοδήματος και συνθηκών διαβίωσης των νοικοκυριών από την ΕΛΣΤΑΤ, η αύξηση του ποσοστού του κινδύνου φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού (δείκτης που συντίθεται από τους επιμέρους δείκτες του κινδύνου φτώχειας, της υλικής και κοινωνικής στέρησης και της χαμηλής έντασης εργασίας) οφείλεται στην αύξηση του ποσοστού κινδύνου φτώχειας, σε 19,6% το 2024 από 18,9% το 2023 και της υλικής και κοινωνικής στέρησης σε 14% το 2024 από 13,5% το 2023.

Ο κίνδυνος φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού είναι υψηλότερος στην περίπτωση των παιδιών ηλικίας 17 ετών και κάτω (27,9%), μειωμένος σε σχέση με το 2023 (28,1%).

Σε δύο Μεγάλες Γεωγραφικές Περιοχές (Αττική, Νησιά Αιγαίου και Κρήτη) καταγράφονται ποσοστά κινδύνου φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού χαμηλότερα από αυτό του συνόλου της χώρας, ενώ στις άλλες δύο Μεγάλες Γεωγραφικές Περιοχές (Βόρεια Ελλάδα, Κεντρική Ελλάδα) τα αντίστοιχα ποσοστά είναι υψηλότερα.

Το ποσοστό του κινδύνου φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού νοικοκυριών με έναν ενήλικα και τουλάχιστον ένα εξαρτώμενο παιδί ανέρχεται σε 43,7%, ενώ των νοικοκυριών με εξαρτώμενα παιδιά ανέρχεται σε 28,9% και των νοικοκυριών χωρίς εξαρτώμενα παιδιά σε 20,6%.

Ο πληθυσμός που βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού που διαβιεί σε ιδιόκτητη κατοικία με οικονομικές υποχρεώσεις ανέρχεται σε 22%, σε ιδιόκτητη κατοικία χωρίς οικονομικές υποχρεώσεις σε 24,6%, ενώ σε ενοικιασμένη κατοικία σε 32,2%.

rosa.gr

Η φθίνουσα ακμή της Αμερικής: φυγή κεφαλαίων, δασμοί και αποδολαριοποίηση

    Η οικονομική πολιτική του Τραμπ για δεύτερη θητεία έχει διπλασιάσει την κοσμοθεωρία που βλέπει το εμπόριο ως ένα παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος και τους δασμούς ως ένα εργαλείο αμβλείας δύναμης για τη διεκδίκηση μόχλευσης.

Η παγκόσμια οικονομική τάξη μετατοπίζεται και το κεφάλαιο ψηφίζει με τα πόδια του. Την περασμένη εβδομάδα, γίναμε μάρτυρες ενός κύματος φυγής κεφαλαίων από τις χρηματοπιστωτικές αγορές των ΗΠΑ που προκλήθηκε από την επιθετική κλιμάκωση των δασμών από την κυβέρνηση Τραμπ. Οι αγορές μετοχών και ομολόγων ξεπούλησαν καθώς οι επενδυτές αφομοίωσαν τις συνέπειες μιας ανανεωμένης ατζέντας προστατευτισμού - και ακόμη και η επακόλουθη αναβολή 90 ημερών των δασμών εκτός Κίνας δεν έκανε τίποτα για να αντιστρέψει τη ζημιά. Η απλή ανακοίνωση τέτοιων σαρωτικών εμπορικών μέτρων έχει ήδη προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά στο κλίμα της αγοράς και τώρα βρίσκεται σε εξέλιξη μια ευρύτερη επαναξιολόγηση: εξακολουθούν να είναι οι ΗΠΑ ασφαλές και στρατηγικό μέρος για επενδύσεις;

Η απάντηση, όλο και περισσότερο, φαίνεται να είναι αρνητική.

Η οικονομική πολιτική του Τραμπ για δεύτερη θητεία έχει διπλασιάσει την κοσμοθεωρία που βλέπει το εμπόριο ως ένα παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος και τους δασμούς ως ένα εργαλείο αμβλείας δύναμης για τη διεκδίκηση μόχλευσης. Αλλά στην πραγματικότητα, αυτά τα μέτρα λειτουργούν ως φόρος τόσο για τους καταναλωτές όσο και για τους παραγωγούς των ΗΠΑ. Τα πρόσφατα ανακοινωθέντα τιμολόγια -με ευρεία βάση και τιμωρητικά- έχουν αρχίσει να αυξάνουν το κόστος εισροών, να νεφελώνουν την ορατότητα των εταιρικών κερδών και να τροφοδοτούν τις πληθωριστικές πιέσεις. Σε συνδυασμό με την ήδη αυστηρή πολιτική της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ, οι ΗΠΑ πλησιάζουν επικίνδυνα σε ένα στασιμοπληθωριστικό περιβάλλον: υποτονική ανάπτυξη σε συνδυασμό με επίμονο πληθωρισμό. Αυτό είναι το χειρότερο δυνατό μείγμα για τους επενδυτές και οι αγορές έχουν ανταποκριθεί ανάλογα.

Αυτή η μετατόπιση δεν αφορά μόνο τα οικονομικά — έχει να κάνει με την αξιοπιστία. Για δεκαετίες, οι Ηνωμένες Πολιτείες κάθονταν στην κορυφή της παγκόσμιας αλυσίδας αξίας, εξάγοντας υπηρεσίες, πνευματική ιδιοκτησία και βιομηχανίες υψηλής ποιότητας, ενώ εισήγαγαν φθηνά αγαθά που κρατούσαν υπό έλεγχο τις τιμές καταναλωτή. Ήταν ένα σύστημα που επιβράβευσε την αμερικανική καινοτομία και επιχειρηματικότητα ενώ αγκυροβόλησε το δολάριο ΗΠΑ ως το παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα. Αλλά αυτό το σύστημα βασιζόταν στο άνοιγμα, τους κανόνες και την προβλεψιμότητα. Αυτό που βλέπουμε τώρα είναι το ξετύλιγμα αυτού του συμπαγούς.

Ακόμη και πριν από αυτό το τελευταίο δασμολογικό σοκ, οι αμερικανικές αγορές είχαν χαμηλότερες επιδόσεις από τις αντίστοιχες διεθνείς τους. Οι επενδυτές προσαρμόζονται σταδιακά σε μια νέα πραγματικότητα όπου η Αμερική, κάποτε παγκόσμιος σημαιοφόρος για ανοιχτές αγορές και σταθερή διακυβέρνηση, λειτουργεί όλο και περισσότερο με μια εσωστρεφή, ασταθή οικονομική στάση. Η «Αμερική του Τραμπ» έχει φτάσει να συμβολίζει την αβεβαιότητα, τον εξαναγκασμό και τη θεσμική πίεση. Και οι επενδυτές αναβαθμονομούν αναλόγως.

Το ευρώ έχει αναδειχθεί ως ο μεγαλύτερος ωφελούμενος αυτής της επαναξιολόγησης στις αγορές συναλλάγματος. Την περασμένη εβδομάδα, σημείωσε τα ισχυρότερα κέρδη μεταξύ των βασικών νομισμάτων και το τρίτο μεγαλύτερο στην ιστορία —όχι λόγω της αναζωπύρωσης της ευρωζώνης, αλλά επειδή αποτελεί πλέον τη μόνη αξιόπιστη εναλλακτική λύση έναντι του δολαρίου ΗΠΑ στα χαρτοφυλάκια αποθεματικών. Οι επιλογές για τις παγκόσμιες κεντρικές τράπεζες και τα κρατικά ταμεία περιορίζονται: συνεχίστε να βασίζεστε σε ένα σύστημα δολαρίων που καθοδηγείται από παρορμητική εμπορική πολιτική και τιμωρητικούς δασμούς ή διαφοροποιηθείτε σε ένα νομισματικό μπλοκ που, αν και ατελές, εξακολουθεί να δίνει προτεραιότητα σε πλαίσια βασισμένα σε κανόνες και συντονισμό πολιτικών.

Η βαθύτερη επίπτωση αυτών των αλλαγών είναι η εξής: οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορεί να μην είναι πλέον σε θέση να εισπράττουν το «υπερβολικό προνόμιο» της υπερβολικής απόδοσης των επενδύσεων. Για δεκαετίες, οι επενδυτές ήταν πρόθυμοι να δεχτούν χαμηλότερες αποδόσεις των αμερικανικών ομολόγων και υψηλότερες αποτιμήσεις σε αμερικανικές μετοχές επειδή θεωρούσαν τις Ηνωμένες Πολιτείες ως μοναδικά ασφαλείς, ρευστοποιημένες και στρατηγικά κυρίαρχες. Αλλά αυτές οι υποθέσεις αμφισβητούνται τώρα. Εάν οι επενδυτές πρέπει να αποτιμήσουν την επίμονη αστάθεια των πολιτικών, τις εμπορικές τριβές και την αποδυνάμωση της θεσμικής αξιοπιστίας, θα απαιτήσουν υψηλότερο ασφάλιστρο κινδύνου για να κατέχουν περιουσιακά στοιχεία των ΗΠΑ.

Αυτό είναι ένα επικίνδυνο μέρος για μια χώρα που βασίζεται σε παγκόσμιο κεφάλαιο για να χρηματοδοτήσει τα ελλείμματα, να στηρίξει το νόμισμά της και να εδραιώσει τη γεωπολιτική της επιρροή. Μια μειωμένη όρεξη για περιουσιακά στοιχεία των ΗΠΑ θα μπορούσε να σημαίνει υψηλότερο κόστος δανεισμού, διαρκή αδυναμία του δολαρίου και αντιστροφή της μεταπολεμικής τάξης με την οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες έθεσαν τους κανόνες και άλλες ακολουθούσαν.

Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τι διακυβεύεται. Η διάβρωση της εμπιστοσύνης των επενδυτών δεν αφορά μόνο τα κέρδη αυτού του τριμήνου ή τον πληθωρισμό του επόμενου μήνα. Πρόκειται για τη θεμελιώδη αφήγηση της αμερικανικής αξιοπιστίας. Η αυτοπεποίθηση, όταν χαθεί, είναι δύσκολο να ανακτηθεί.

Η διοίκηση μπορεί να ισχυριστεί ότι υπερασπίζεται την αμερικανική βιομηχανία. Στην πραγματικότητα, υπονομεύει τις συνθήκες που επέτρεψαν στην αμερικανική βιομηχανία —και στις αμερικανικές αγορές— να κυριαρχούν για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Εάν αυτή η τροχιά συνεχιστεί, η ζημιά δεν θα είναι κυκλική. Θα είναι δομικό. Και ο υπόλοιπος κόσμος, όπως υποδηλώνουν οι ροές κεφαλαίων της περασμένης εβδομάδας, ήδη προετοιμάζεται για το επόμενο.

Ιγκόρ Ντεσιάτνικοφ / geopoliticalmonitor.com

Ο Ιγκόρ Ντεσιάτνικοφ (Igor Desyatnikov) είναι μεταπτυχιακός φοιτητής στο Τμήμα Διακυβέρνησης στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, όπου ειδικεύεται στη Διεθνή Ασφάλεια, την Ανατολική Ευρώπη, τα μετασοβιετικά κράτη και τις διατλαντικές σχέσεις. Πριν από την επίσημη εκπαίδευσή του στη διεθνή ασφάλεια και τις εξωτερικές υποθέσεις, πέρασε πάνω από δύο δεκαετίες ως διαχειριστής κεφαλαίων που δραστηριοποιείται σε παγκόσμιες μακροοικονομικές αγορές, επιβλέποντας στρατηγικές στενά συνδεδεμένες με μακροοικονομικές και εξωτερικές πολιτικές κορυφαίων οικονομιών.

Βατικανό / Πέθανε ο Πάπας Φραγκίσκος - Τα τελετουργικά της Καθολικής Εκκλησίας που ακολουθούν

    Η τελευταία δημόσια εμφάνιση του κατά κόσμον Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο ήταν την Κυριακή του Πάσχα, όταν εμφανίστηκε στην πλατεία του Αγίου Πέτρου για την Ανάσταση του Ιησού...

Ο ποντίφικας είχε πρόσφατα νοσηλευθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα σε νοσοκομείο της Ρώμης, όπου έπασχε από διπλή πνευμονία.

Την τελευταία του πνοή άφησε στα 88 του χρόνια το πρωί της Δευτέρας του Πάσχα ο Πάπας Φραγκίσκος, όπως ανακοίνωσε το Βατικανό.

Pope Francis died on Easter Monday, April 21, 2025, at the age of 88 at his residence in the Vatican's Casa Santa Marta. pic.twitter.com/jUIkbplVi2

— Vatican News (@VaticanNews) April 21, 2025

Η τελευταία δημόσια εμφάνιση του κατά κόσμον Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο ήταν την Κυριακή του Πάσχα, όταν εμφανίστηκε στην πλατεία του Αγίου Πέτρου για να ευλογήσει τα πλήθη που είχαν συγκεντρωθεί και να ευχηθεί για την Ανάσταση του Ιησού.

Η εμφάνισή του πραγματοποιήθηκε παρά το γεγονός ότι μόλις πρόσφατα ο Ποντίφικας είχε πάρει εξιτήριο από το νοσοκομείο, όπου νοσηλεύθηκε για πέντε εβδομάδες εξαιτίας μια αμφίπλευρης πνευμονίας που τον ταλαιπώρησε αρκετά και σε αρκετές περιπτώσεις απείλησε και την ζωή του.

Η αισιοδοξία από την φωνή του, η οποία σύμφωνα με αρκετές πηγές ήταν δυνατότερη από την προηγούμενη φορά, δυστυχώς δεν επιβεβαιώθηκε, με τον Προκαθήμενο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας να εκδημεί νωρίς το πρωί της δεύτερης ημέρας του Πάσχα.

Τι θα συμβεί στο Βατικανό μετά τον θάνατο του Πάπα Φραγκίσκου

Με το θάνατο του Πάπα, ένα από τα σχολαστικά «χορογραφημένα» τελετουργικά της Καθολικής Εκκλησίας τίθεται σε εφαρμογή.

Ο πρώτος που ενημερώνεται είναι ο Camerlengo, ο καρδινάλιος που εκτελεί χρέη διαχειριστή του Βατικανού κατά τη διάρκεια της διακεκαυμένης περιόδου. Είναι καθήκον του να επιβεβαιώσει επίσημα τον θάνατο του Πάπα.

Ακολουθώντας την παράδοση, ο Camerlengo πλησιάζει το σώμα του Πάπα και καλεί τρεις φορές το βαπτιστικό του όνομα. Εάν δεν υπάρξει ανταπόκριση, ο Πάπας κηρύσσεται επίσημα νεκρός. Εκδίδεται πιστοποιητικό θανάτου και σφραγίζονται τα παπικά διαμερίσματα.

Ιστορικά, το τελετουργικό αυτό σχεδιάστηκε για να αποτρέψει πιθανή κλοπή από καιροσκόπους καρδιναλίους. Σήμερα, χρησιμεύει ως εγγύηση για τη γνησιότητα της διαθήκης και των τελευταίων οδηγιών του Πάπα.

Η επόμενη συμβολική πράξη είναι η καταστροφή του δαχτυλιδιού του Ψαρά, ενός χρυσού δαχτυλιδιού που φορούσε ο Πάπας και το οποίο φιλούν οι Καθολικοί ως ένδειξη σεβασμού. Ο Camerlengo το αφαιρεί και το σπάει στα δύο ενώπιον των συγκεντρωμένων καρδιναλίων. Αυτό όχι μόνο αποτρέπει τυχόν πιθανές πλαστογραφίες εγγράφων αλλά σηματοδοτεί και το τέλος της βασιλείας του Πάπα.

Η είδηση του θανάτου κοινοποιείται στη συνέχεια μέσω της επίσημης οδού.

Πρώτα ενημερώνεται ο Γενικός Αντιπρόσωπος της Ρώμης και στη συνέχεια ο Κοσμήτορας του Κολλεγίου των Καρδιναλίων, ο οποίος ενημερώνει τους υπόλοιπους καρδιναλίους. Στη συνέχεια, οι διπλωμάτες του Βατικανού - οι αποστολικοί «νούντσιους» - αναλαμβάνουν να ενημερώσουν τις ξένες πρεσβείες και αποστολές σε όλο τον κόσμο.

Ο Πάπας πρέπει να ταφεί μεταξύ της τέταρτης και της έκτης ημέρας μετά τον θάνατό του. Ακολουθεί μια περίοδος πένθους εννέα ημερών, γνωστή ως novemdiales. Πολλές από τις διαδικασίες της κηδείας και του πένθους συνήθως προσχεδιάζονται από τον ίδιο τον Πάπα, με λεπτομερείς οδηγίες που αφήνει πίσω του ο Camerlengo για να τις εκτελέσει.

Δεκαπέντε ημέρες μετά τον θάνατο του Πάπα, αρχίζει το παπικό κονκλάβιο.

Πρόκειται για την κεκλεισμένων των θυρών συνέλευση όπου το Κολέγιο των Καρδιναλίων εκλέγει τον επόμενο ηγέτη της Καθολικής Εκκλησίας. Η λέξη κονκλάβιο, από το λατινικό cum clave ("με κλειδί"), αναφέρεται στη μυστικότητα και την απομόνωση που επιβάλλεται στους συμμετέχοντες.

Για να αποφευχθεί η εξωτερική παρέμβαση, όλοι οι επιλέξιμοι καρδινάλιοι, όσοι είναι κάτω των 80 ετών και δεν έχουν αφοριστεί, κλειδώνονται μέσα στην Καπέλα Σιξτίνα. Την πρώτη ημέρα, τελούν μια λειτουργία και στη συνέχεια μεταβαίνουν στο παρεκκλήσι όπου ορκίζονται να ακολουθήσουν τους αυστηρούς κανόνες που διέπουν την εκλογή.

Η ψηφοφορία συνεχίζεται καθημερινά μέχρι ένας υποψήφιος να λάβει την πλειοψηφία των δύο τρίτων.

Μετά από κάθε γύρο, τα ψηφοδέλτια καίγονται. Ο μαύρος καπνός σηματοδοτεί μια ατελέσφορη ψηφοφορία- ο λευκός καπνός ανακοινώνει στον κόσμο ότι έχει επιλεγεί ένας νέος Πάπας.

euronews

Τέμπη / Οι Sunday Times μιλούν για «συγκάλυψη στο πιο διεφθαρμένο κράτος της Ευρώπης»

    Οι Sunday Times επανήλθαν την (ελληνική αλλά βρετανική) Κυριακή του Πάσχα στο έγκλημα των Τεμπών, μιλώντας για τη συνολική εικόνα της διαφάνειας της ελληνικής πολιτείας. «Ο αντίκτυπος αγγίζει τον πυρήνα, ενός από τα πιο διεφθαρμένα κράτη της Ευρώπης», ανέφερε η μία από τις εγκυρότερες βρετανικές εφημερίδες

«Στην Ελλάδα, παραδοσιακά, οι πολιτικοί δεν φταίνε ποτέ για τίποτα. Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα», δήλωσε στην εφημερίδα η Μαρία Καρυστιανού.

Με τίτλο «Two years after rail disaster ‘cover-up’, Greece is angrier than ever» - «Δύο χρόνια μετά την 'συγκάλυψη' της σιδηροδρομικής καταστροφής, η Ελλάδα είναι πιο θυμωμένη από ποτέ», οι Sunday Times χρησιμοποίησαν επίσημα τον όρο της συγκάλυψης (cover up) για να μιλήσουν για την εξέλιξη σιωπής και ατιμωρησίας η οποία ακολουθεί το έγκλημα των Τεμπών.

Οι Sunday Times επανήλθαν την (ελληνική αλλά βρετανική) Κυριακή του Πάσχα στο έγκλημα των Τεμπών, μιλώντας για τη συνολική εικόνα της διαφάνειας της ελληνικής πολιτείας. «The fallout strikes at the heart of one of Europe’s most corrupt countries» - «Ο αντίκτυπος αγγίζει τον πυρήνα, ενός από τα πιο διεφθαρμένα κράτη της Ευρώπης», ανέφερε η μία από τις εγκυρότερες βρετανικές εφημερίδες.

Κεντρικό πρόσωπο στο ρεπορτάζ ήταν η Μαρία Καρυστιανού. Όπως σημειώνεται, από μητέρα σε πένθος μετατράπηκε σε ηγετική μορφή ενός κινήματος που απαιτεί απαντήσεις και δικαιοσύνη. Όπως ανέφεραν οι Sunday Times

Η δικαιοσύνη που της προσφέρθηκε ήταν ένα αφήγημα περί «ακαριαίου θανάτου», το οποίο κατέρρευσε όταν ήρθε στο φως ηχητικό ντοκουμέντο από κινητό επιβάτη, που καταγράφηκε μετά τη σύγκρουση και μεταδόθηκε στις αρχές. Η Μάρθη δεν σκοτώθηκε ακαριαία. Άραγε ποιος και γιατί προσπάθησε να το αποκρύψει;

Το ερώτημα αυτό δεν βαραίνει μόνο τις συνειδήσεις των συγγενών των θυμάτων. Βαραίνει την ίδια την κυβέρνηση, τις εισαγγελικές αρχές, τα ΜΜΕ που σιώπησαν, και ένα πολιτικό σύστημα που εδώ και δύο χρόνια επιβεβαιώνει τον χαρακτηρισμό: ένα από τα πιο διεφθαρμένα κράτη της Ευρώπης.

Η μητέρα της νεαρής Μάρθης, Μαρία Καρυστιανού, περιγράφει με συγκλονιστικό τρόπο το τραγικό συμβάν, αποκαλύπτοντας τη δυσβάσταχτη αλήθεια πως η κόρη της δεν πέθανε από τη σύγκρουση των δύο τρένων, αλλά από τη φωτιά που ακολούθησε.

 

αναδημοσίευση από efsyn

Women's World Cup Polo / Στην κορυφή του κόσμου η εθνική ομάδα γυναικών, κυριάρχησε με 13-9 επί της Ουγγαρίας (vid)

 

    Το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα κατέκτησε τον τέταρτο διεθνή τίτλο της ιστορίας του (μετά το World League του 2005, το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2011 και το Europa Cup του 2018), κυριαρχώντας με 13-9 επί της Ουγγαρίας, στον τελικό του World Cup, που φιλοξενήθηκε στην πόλη Τσενγκντού της Κίνας.

Κυριάρχησε με 13-9 επί της Ουγγαρίας, στον τελικό του World Cup, που φιλοξενήθηκε στην πόλη Τσενγκντού της Κίνας.

Θριαμβευτικό ήταν το ξεκίνημα του νέου Ολυμπιακού κύκλου και της καινούργιας σελίδας της εθνικής υδατοσφαίρισης γυναικών, υπό τον Χάρη Παυλίδη.

Το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα κατέκτησε τον τέταρτο διεθνή τίτλο της ιστορίας του (μετά το World League του 2005, το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2011 και το Europa Cup του 2018), κυριαρχώντας με 13-9 επί της Ουγγαρίας, στον τελικό του World Cup, που φιλοξενήθηκε στην πόλη Τσενγκντού της Κίνας. Η "γαλανόλευκη" έπαιξε εξαιρετικό πόλο στη μεγαλύτερη διάρκεια της αναμέτρησης, είχε πλουραλισμό στην επίθεση και είχε σε πολύ καλή μέρα την "πρωτάρα" τερματοφύλακα Αλεξία Τζούρκα, που έκανε 13 αποκρούσεις.

Τελικός, Ελλάδα – Ουγγαρία 13-9 | Highlights

Η ελληνική ομάδα ήταν καλύτερη από το ξεκίνημα, βρίσκοντας πολύ καλές επιλογές στην επίθεση (παρότι έχασε πέναλτι με τη Βάσω Πλευρίτου), όμως δεν βρήκε τρόπο να σταματήσει τα δυνατά περιφερειακά σουτ της Ουγγαρίας, που μάλιστα βρήκε γκολ από τις δύο μοναδικές παίκτριες (Ντόμπι και Μπάκσα) που δεν είχαν σκοράρει στα δύο προηγούμενα ματς του τουρνουά. Η εθνική προηγήθηκε 5-3 με διαδοχικά τέρματα της Ξενάκη και της Νίνου, αλλά η Χάιντου μείωσε στο τελευταίο δευτερόλεπτο της πρώτης περιόδου. Στο δεύτερο οκτάλεπτο η "γαλανόλευκη" βελτίωσε εντυπωσιακά την άμυνά της, αλλά από τις τρεις αποβολές που κέρδισε αξιοποίησε μόνο τη μία (κι αυτή σε δεύτερη ευκαιρία με την Ξενάκη, αφού προηγήθηκε σουτ της Βάσως Πλευρίτου στο δοκάρι).

Οι Μαγυάρες βρήκαν -επιτέλους- γκολ στο ξεκίνημα της τρίτης περιόδου με τη Λαϊμέτερ, αλλά δύο διαδοχικά τέρματα της Σιούτη (ένα σε παραπάνω κι ένα στα ίσια) έφεραν για πρώτη φορά την εθνική στο +3 (8-5). Παρά το νέο χαμένο πέναλτι, αυτή τη φορά από την Τριχά, το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα διατήρησε τον έλεγχο του τελικού και η Ελευθερία Πλευρίτου πήρε τη... σκυτάλη, διαμορφώνοντας με δύο συνεχόμενα γκολ το 10-6. Η διαφορά ανέβηκε ακόμη περισσότερο στο τέλος του οκταλέπτου (12-7) και η Τζούρκα με τις αποκρούσεις της... αποθάρρυνε οποιαδήποτε σκέψη ανατροπής για την Ουγγαρία.

Τα οκτάλεπτα: 5-4, 1-0, 6-3, 1-2

Διαιτητές: Σεβέρο (Ιταλία), Καμπάνας (Ισπανία)

Οι συνθέσεις: 

• ΕΛΛΑΔΑ (Χάρης Παυλίδης): Κοτσιώνη, Ελευθ. Πλευρίτου 3, Τριχά 1, Σάντα, Γιαννοπούλου, Ξενάκη 3, Νίνου 1, Σιούτη 3, Β. Πλευρίτου 2, Τορνάρου, Μυριοκεφαλιτάκη, Τζούρκα, Κουρέτα, Αγγελίδη 
• ΟΥΓΓΑΡΙΑ (Σάντορ Τσεχ): Νέσμελι, Βάλι 1, Ντόμπι 1, Ντομσόντι, Σουμέγκι, Μπάκσα 1, Περεστέγκι-Νάγκι, Λαϊμέτερ 1, Ριμπάνσκα, Φάραγκο 1, Γκάρντα 2, Τόρμα, Χάιντου 1, Τίμπα 1

* Εκτός ελληνικής 14άδας έμεινε η Ελευθερία Φουντωτού.

* Το χάλκινο μετάλλιο κατέκτησε η Ολλανδία, που επικράτησε στον "μικρό" τελικό της Ισπανίας με 10-8.

Αληθώς Ανέστη! Λαμπρό αγαπημένο φως

    Γιορτάζουμε το τέλος του δικού μας θανάτου, τον δικό μας θρίαμβο, τη δική μας ζωή. Το Χρισταναστάσιμο μήνυμα γίνεται η απαρχή της δικής μας ανάστασης, της δικής μας ατελεύτητης και αιώνιας ζωής.

Δράμα και θάμα του Απριλιού γιορτή και του Κυρίου, Λαμπρή, μυστικό ρόδο που οι σκληροί γεννούν του μαρτυρίου Σταυροί.

Χαρά των άδολων καρδιών και των ολόασπρων κρίνων, Λαμπρή, βόηθα, τη δόξα του ξανά το Γένος των Ελλήνων να βρει. Γίνε Ελεούσα Παναγιά ή με το δόρυ η Κόρη, Λαμπρή, μεσουρανίς κάμε να πάνε ως πρώτα οι δαφνοφόροι καιροί. Στο στόμα ως έχουν το φιλί του Πάσχα όλοι, μεγάλοι, μικροί, δείξε φιλί αναστάσιμο και την Ελλάδα πάλι, Λαμπρή.

Πρόσταξε του όκνου οι δαίμονες να πέσουν και του μίσους νεκροί. Στήσε μας της θυσίας βωμούς και της αγάπης Κροίσους, Λαμπρή.

Από λατρείες παλιές και νέες άναψε Υμέναιον ένα, Λαμπρή, για μιαν απίστευτη στο θάμα των Ελλήνων γέννα, μπορεί.

Έτσι ύμνησε ο ποιητής μας Κωστής Παλαμάς τη λαμπρότερη ημέρα του χρόνου ή ακόμη και ημέρα της λαμπρότερης εορτής.

Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!

Τιμάται η ανάμνηση της ένδοξης Ανάστασης του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού.

Από την αγωνία, τον πόνο, τη θλίψη των Παθών και της Σταύρωσης, περνάμε στην αγαλλίαση και την ελπίδα που φέρνει η Ανάσταση.

Η Λαμπρή λέγεται και Πάσχα, ελληνική απόδοση της εβραϊκής λέξης pâsah (διάβαση). Μα κι αυτή αποτελεί μεταφορά στην εβραϊκή θρησκεία παλαιάς σχετικής γιορτής των Αιγυπτίων, που λεγόταν pisah (διάβαση) και σχετιζόταν με τη διάβαση του ηλίου από τον Ισημερινό (γιορταζόταν, δηλαδή, η ισημερία, που ήταν ουσιαστικά εορτή της άνοιξης).

Αρχικά, ήταν η μεγαλύτερη εβραϊκή γιορτή, που καθιερώθηκε σε ανάμνηση της απελευθέρωσης των Ισραηλιτών από την αιγυπτιακή αιχμαλωσία.

Στους Χριστιανούς το Πάσχα σχετίστηκε με την ανάσταση του Χριστού και

Αληθώς Ανέστη! Λαμπρό αγαπημένο φως

ως τέτοιο γιορτάζεται.

Μετά το Πάθος και την Ανάσταση του Κυρίου, το νόημα της εορτής μετασχηματίστηκε και πήρε νέα σωτηριολογική διάσταση.

Αποτελεί την κορυφαία στιγμή της Χριστιανοσύνης, τη γιορτή των γιορτών.

Γιορτάζουμε το τέλος του δικού μας θανάτου, τον δικό μας θρίαμβο, τη δική μας ζωή. Το Χρισταναστάσιμο μήνυμα γίνεται η απαρχή της δικής μας ανάστασης, της δικής μας ατελεύτητης και αιώνιας ζωής.

Το βαθύτερο νόημα του Πάσχα

Η Σταυρική θυσία του Ιησού δείχνει ότι ο Θεός πονάει για τον άνθρωπο και τα ανθρώπινα βάσανα. Γι’ αυτό από αγάπη προσφέρει ό,τι πιο πολύτιμο έχει για να σώσει τον ίδιο του τον Υιό.

Θέλησε να διδάξει την αντίσταση και την πάλη στο κακό, αλλά και την έννοια της αγάπης και τη διάθεση της προσφοράς του εαυτού μας υπέρ των πολλών.

Είναι η γιορτή της αγάπης, γιατί ο ίδιος ο Χριστός μας θυσιάστηκε για τη σωτηρία τη δική μας. Είναι το καλύτερο δείγμα της αγάπης του για μας.

Το αναζωογονητικό φως της Ανάστασης φέγγει πάνω από όλους μας. Χωρίς εξαιρέσεις και αποκλεισμούς. Ζεστό και αληθινό. Φως Χριστού!

Η Ανάσταση είναι το κέντρο της ορθόδοξης πίστης και ζωής. Αν ο Χριστός δεν αναστήθηκε, είναι κενό το κήρυγμά μας και η πίστη μας, δήλωνε κατηγορηματικά ο Απόστολος Παύλος, πριν μας διαβεβαιώσει ότι Αληθώς Ανέστη και έγινε η αρχή της δικής μας ανάστασης.

Το τσούγκρισμα των πασχαλινών αυγών

Το τσούγκρισμα των πασχαλινών αυγών συμβολίζει την Aνάσταση του Xριστού, καθώς το αυγό συμβολίζει τη ζωή και τη δημιουργία που κλείνει μέσα του. Όταν το κέλυφος του αυγού σπάσει με το τσούγκρισμα, γεννιέται μια ζωή, έτσι και το πασχαλινό αυγό συμβολίζει το σπάσιμο του τάφου του Xριστού και την Aνάστασή Tου.

Το αυγό, βέβαια, σε όλες σχεδόν τις αρχαίες κοσμογονίες συμβόλιζε τη γέννηση του σύμπαντος και της ζωής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το σύμβολο των ορφικών Μυστηρίων που ήταν ένα φίδι τυλιγμένο γύρω από ένα αυγό, που συμβόλιζε τον κόσμο ο οποίος περιβάλλεται από το δημιουργικό πνεύμα. Στο επίπεδο της μύησης και της φιλοσοφίας, συμβόλιζε τον νεόφυτο που τη στιγμή της μύησης έσπαγε το κέλυφος του αυγού και ένας καινούργιος πνευματικός άνθρωπος γεννιόταν.

Ας τσουγκρίσουμε τα πασχαλινά τα αυγά μας... Ξαναγεννιούνται η φύση και η ζωή!

Ας φωτιστούμε και να μεταμορφωθούμε από το άκτιστο και ανέσπερο φως της Ανάστασής Του.

Ελένη Μαχαίρα / ΑΠΕ-ΜΠΕ

Militaire.gr / Πατήρ Αλέξανδρος Καριώτογλου: «Ο Χριστιανισμός δεν είναι θρησκεία, είναι ο δρόμος προς την αλήθεια»

     Σε συνέντευξή στπ Militaire.gr και τον Δημοσιογράφο, Πάρι Καρβουνόπουλο, ο Πατήρ Αλέξανδρος Καριώτογλου, Διδάκτωρ Θεολογίας-Θρησκειολογίας είπε ότι, «Ο Χριστιανισμός δεν είναι θρησκεία. Τον κάναμε θρησκεία, βάζοντας του καντήλια και κεριά. Ο Χριστιανισμός είναι ένας δρόμος, μια πορεία για να βρει κανείς την αλήθεια που είναι ο ίδιος ο Χριστός»

Πηγαίνουμε στην εκκλησία, ακόμη και τη Μεγάλη Εβδομάδα ελάχιστα. Η Ανάσταση έχει γίνει εδώ και πάρα πολλά χρόνια…event του πεντάλεπτου, μέρος της τελετουργίας που αφορά το τραπέζι με τη μαγειρίτσα. Γιατί έχουμε χάσει την επαφή μας με την Εκκλησία αν και η συντριπτική πλειοψηφία δηλώνουμε πιστοί;

Ο πατέρας Αλέξανδρος Καριώτογλου στο στούντιο του militaire channel δίνει απαντήσεις στο ερώτημα.

«Η κατάνυξη χάθηκε, γιατί πέσαμε σε μια αντίληψη πολύ ευσεβιστική για το τι είναι η Εκκλησία. Νομίζουμε  ότι με το να ανάψουμε ένα κερί στην Εκκλησία, έχουμε καλύψει όλες μας τις ανάγκες τις θρησκευτικές. Οπότε ένας νέος που δεν ασχολείται με αυτά και φυσικά πιστεύει ότι έχει μπροστά του όλη τη ζωή, απομακρύνεται. Είναι ένας εγωϊσμός υπερφίαλος. Όταν αυτός ο εγωισμός για κάποιο λόγο τσακίζεται αμέσως έρχεται «εις εαυτόν» και σκέφτεται ότι υπάρχει και κάτι άλλο», λέει.

Ποιες είναι οι ευθύνες της Εκκλησίας; Φταίει το γεγονός ότι μας έχουν παρουσιάσει τον Θεό ως τιμωρό; Φταίνε οι «Ταλιμπάν» της Εκκλησίας; Φταίει η ανθρώπινη αλαζονεία που μας κάνει να πιστεύουμε ότι τίποτα δεν μπορεί να μας λυγίσει;

«Πρέπει να δώσουμε στον κόσμο να καταλάβει ότι η Εκκλησία είναι ελευθερία. Δεν είναι κάτι που «μας κάθεται στο σβέρκο», λέει ο πατέρας Αλέξανδρος Καριώτογλου, που παλεύει εδώ και χρόνια να φέρει την Ορθοδοξία σε συνάντηση με τη σύγχρονη ζωή. Δύσκολο το έργο του και πολλές φορές η προσπάθεια του προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις στο συντηρητικό κατεστημένο της Εκκλησίας. Δεν το βάζει κάτω, ευτυχώς. «Έχουμε ένα πρόβλημα. Οι κληρικοί μας κάνουν χρήση της εξουσίας. Η ιεροσύνη δεν είναι εξουσία, είναι συμπόρευση με τον άνθρωπο», λέει.

Μπορεί ένας άνθρωπος που δεν πηγαίνει ποτέ στην Εκκλησία ,να είναι βαθιά πιστός; «Έχω δει ανθρώπους που δηλώνουν άθεοι και η συμπεριφορά τους είναι αυτή ακριβώς που θα ήθελε ο Χριστός», απαντά.

Ποια είναι η προσωπική μας Ανάσταση; «Το πρώτο και το κυριότερο είναι να αγαπήσουμε τον εαυτό μας. Πρέπει να επικεντρώσουμε μέσα μας και να δούμε ποια είναι τα θετικά μας στοιχεία και ποια είναι τα αρνητικά που πρέπει να διορθώσουμε».

«Ο Χριστιανισμός δεν είναι θρησκεία. Τον κάναμε θρησκεία, βάζοντας του καντήλια και κεριά. Ο Χριστιανισμός είναι ένας δρόμος, μια πορεία για να βρει κανείς την αλήθεια που είναι ο ίδιος ο Χριστός», λέει.

Ο π. Αλέξανδρος Καριώτογλου αποφάσισε να ενδυθεί το σχήμα της ιεροσύνης στα 66 του χρόνια. «Ηταν όνειρο από παιδί. Το καλλιέργησα όλα τα χρόνια στη δευτεροβάθμια και την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ηθελα να το κάνω προς τη δύση της ζωής μου, ολοκληρωμένο, χωρίς την έγνοια του σχολείου ή του πανεπιστημίου».

Τον χειροτόνησε αρχικά ο μητροπολίτης Σάμου, για λόγους «καταγωγής», και στη συνέχεια ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, στον ιερό ναό του Αγίου Νικολάου Ραγκαβά, όπου και λειτουργεί τα τελευταία σχεδόν οκτώ χρόνια.

Ο ιερωμένος έχει δημιουργήσει μία ολόκληρη οικογένεια στον βυζαντινό ναό του 11ου αιώνα στην Πλάκα. Τις Κυριακές, μετά τη λειτουργία, οι παρευρισκόμενοι πίνουν καφέ, συζητούν, έρχονται όλο και πιο κοντά ο ένας με τον άλλο.

Ο π. Αλέξανδρος Καριώτογλου έχει «ενοχλήσει» πολλές φορές. Αλλά διεκδικεί το δίκιο του με παρρησία και επιμονή. Εχει βαφτίσει παιδιά ομόφυλων ζευγαριών, ενώ το περασμένο καλοκαίρι τέθηκε σε ολιγοήμερη αργία επειδή μία φωτογραφία στο διαδίκτυο έδειξε δύο κορίτσια ντυμένα με παπαδικά να κρατούν κεριά εκατέρωθεν της Αγίας Τράπεζας όπου λειτουργούσε ο ίδιος.

militaire,gr

Νέα υπονόμευση του ΕΣΥ με τις «εθελοντικές» υπηρεσίες στα δημόσια νοσοκομεία από ΜΚΟ!

    Η κυβέρνηση προωθεί αχρείαστες αλλά αμειβόμενες «εθελοντικές» υπηρεσίες στα δημόσια νοσοκομεία από ΜΚΟ ‒ Το υπουργείο Υγείας υπονομεύει τις αναγκαίες προσλήψεις μόνιμου υγειονομικού προσωπικού...

Παύλος Δερμενάκης

Στα θέματα υγείας βιώνουμε από την καθημερινή μας εμπειρία ότι ο συγκεκριμένος τομέας αποτελεί μια από τις τελευταίες προτεραιότητες της κυβέρνησης μαζί με την Παιδεία. Στους δύο αυτούς τομείς υπάρχει κυβερνητικός «συναγωνισμός» πως θα διατεθούν όλο και λιγότερα χρήματα για το πραγματικό αντικείμενο και πως σταδιακά θα περάσουν στην ευθύνη του ιδιωτικού τομέα με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο. Ο «συναγωνισμός» αυτός το τελευταίο διάστημα πήρε νέες διαστάσεις. Στο χώρο της Παιδείας μπήκε σε εφαρμογή η νέα πλατφόρμα «Ωνάσεια σχολεία», για να γίνει αρχικά αποδεκτό ως μέτρο κοινωνικά και να βρεθούν στη συνέχεια άλλες ανάλογες, αλλά πιο ουσιαστικές, διαδικασίες διαμόρφωσης ενός σχολείου που θα εξυπηρετεί και θα υπηρετεί απόλυτα τα επιχειρηματικά συμφέροντα με κάθε τρόπο. Στον τομέα της Υγείας η νέα εφεύρεση είναι οι «συμβάσεις με εθελοντικές οργανώσεις» για τη λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων και παράλληλα ετοιμάζονται άλλα μέτρα.

Αμειβόμενες «εθελοντικές» υπηρεσίες

Ξεκίνησε από την 1/4/2025 από τον Ευαγγελισμό το πρόγραμμα «Πιλοτική Εφαρμογή Ανάπτυξης Υπηρεσιών Υποστήριξης της Λειτουργίας των Τμημάτων Επειγόντων Περιστατικών (ΤΕΠ)». Αφορά υποστηρικτικές υπηρεσίες κατά τις μέρες της εφημερίας στα τρία μεγάλα νοσοκομεία της Αθήνας (Ευαγγελισμός, Γενικό Κρατικό «Γ. Γεννηματάς», Αττικό) από «εθελοντές» του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού.

Ο υπουργός Γεωργιάδης που διέλυσε, ειδικά τα τελευταία δύο χρόνια, ό,τι είχε μείνει όρθιο από το ΕΣΥ προχωρά στη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος με τη χρηματοδότηση ενεργειών όπως η παρούσα, που αποτελεί κλασσικό υπόδειγμα σας παρέχω «φύκια για μεταξωτές κορδέλες». Αντί να φροντίσει για τη στελέχωση με μόνιμο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό όλες τις δημόσιες δομές υγείας, που είναι το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουν είναι η υποστελέχωση, διέθεσε χρήματα για «διοικητικού χαρακτήρα διευκολύνσεις» όσων προσέρχονται στα επείγοντα τις ημέρες των εφημεριών.

Το πρόγραμμα έχει «κοστολογηθεί» σε 2,2 εκατ. ευρώ για δύο χρόνια και αφορά 25 άτομα που θα παρέχουν τις υπηρεσίες τους με 8ωρη εργασία στα επείγοντα των τριών νοσοκομείων στο ένα τέταρτο (1 προς 4) των εφημεριών. Ανάδοχος του προγράμματος είναι ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός (ΕΕΣ) που από εθελοντική οργάνωση μετατρέπεται σε ΜΚΟ, καθώς λαμβάνει αμοιβή για τις υπηρεσίες που θα προσφέρονται και ταυτόχρονα θα απασχολεί στα συγκεκριμένα καθήκοντα έμμισθο προσωπικό. Συνεπώς η συγκεκριμένη δράση όχι μόνο δεν είναι εθελοντική αλλά γίνεται προσπάθεια παραπλάνησης του κόσμου στο βαθμό που χρησιμοποιείται από την κυβέρνηση, τον φιλικό προς αυτή Τύπο αλλά και τον ΕΕΣ αυτός ο όρος.

Το μέγεθος της κοροϊδίας από πλευράς κυβέρνησης και του υπουργού καταγράφεται σε δήλωση της κας Παγώνη, απερχόμενης προέδρου της ΕΙΝΑΠ και γνωστής ως εκπρόσωπος στον νοσοκομειακό χώρο των κυβερνητικών επιλογών, η οποία δήλωσε «Δεν γνώριζα ότι πληρώνονται οι εθελοντές του ΕΕΣ. Όπως όλοι έτσι και εγώ νόμιζα ότι οι υπηρεσίες τους θα είναι δωρεάν. Αυτό άλλωστε σημαίνει εθελοντής. Δεν συμφωνώ καθόλου εάν πληρώνονται! Γιατί τότε δεν προσλαμβάνουν μόνιμο προσωπικό;»

Καμία σχέση με τις ανάγκες

Όπως είναι γνωστό η εμπειρία στα επείγοντα σε ημέρα εφημερίας για τον ασθενή είναι οδυνηρή, όχι μόνο για την κατάσταση της υγείας του αλλά για το συνολικό τρόπο που τον αντιμετωπίζει το σύστημα υγείας, όπως το κατάντησε η παρούσα κυβέρνηση, παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες του προσωπικού των νοσοκομείων. Ο χρόνος αναμονής για να ολοκληρωθεί η διαδικασία σε όλους τους χώρους που θα επισκεφτεί είναι αδιανόητος. Μεγάλος αριθμός από τους ασθενείς μένει στο νοσοκομείο περιμένοντας, χωρίς να έχουν ολοκληρωθεί οι προβλεπόμενες διαδικασίες κύρια των επιμέρους εξετάσεων, ακόμα και μετά τη λήξη της εφημερίας. Σε αυτό το περιβάλλον, που το άγχος και η αβεβαιότητα για το «αν θα προλάβω» είναι βασικό πρόβλημα η κυβέρνηση αποφάσισε να δώσει προτεραιότητα στην «καλή εικόνα» και στην «διοικητική εξυπηρέτηση» των ασθενών. Όπως είπε ο υπουργός «…ξεκινάει ένα πολύ φιλόδοξο πρόγραμμα που παρουσιάσαμε πριν από λίγες μέρες μαζί με τον Ερυθρό Σταυρό, το οποίο θα αλλάξει εντελώς την εμπειρία των ασθενών στις εφημερίες των μεγάλων Νοσοκομείων της Αττικής. Εκπαιδευμένοι και άριστα επιστημονικά καταρτισμένοι εθελοντές του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, θα αναλάβουν να καθοδηγούν και να διευκολύνουν τους ασθενείς, που θα φθάνουν στις εφημερίες αυτές. Είναι πιστεύω πολύ σημαντικό τη στιγμή της μεγάλης αγωνίας που φτάνει κάποιος στα επείγοντα ενός νοσοκομείου, να υπάρχει κάποιος άνθρωπος να τους κατευθύνει.» Δηλαδή το έργο των αμειβόμενων «εθελοντών» θα είναι να διευκολύνουν τους ασθενείς να πάνε στον κατάλληλο χώρο το νοσοκομεία για εξετάσεις κ.λπ. γιατί κατά τον υπουργό (το λέει και δεν ντρέπεται, αλλά ο συγκεκριμένος έχει πει και πολύ χειρότερα) έχουν αγωνία οι ασθενείς και χρειάζονται κάποιον να τους βοηθήσει δείχνοντας που θα πάνε. Κατ’ αυτόν δεν υπάρχει έλλειψη προσωπικού. Οι ασθενείς κατά τον υπουργό δεν έχουν το φόβο: «αμάν τι θα γίνει, θα προλάβω να με δει ο γιατρός;», «θα έχει χρόνο να μου αφιερώσει για να κάνει σωστή διάγνωση;», «θα προλάβω να κάνω όλες τις εξετάσεις;» αλλά χρειάζονται απλά βοήθεια να τους καθοδηγήσουν γιατί «στον κόσμο το δικό του» όλα λειτουργούν τέλεια.

Αμοιβές σε ΜΚΟ αντί για προσλήψεις προσωπικού

Το ποσό των 2,2 εκατ. ευρώ για δύο χρόνια δεν είναι το τεράστιο ποσό που θα κάνει τη διαφορά όσον αφορά τα νοσοκομεία. Είμαι όπως ενδεικτικό της νοοτροπίας της κυβέρνησης για τη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος σε ελεγχόμενες δραστηριότητες, με ανθρώπους που «κάνουμε δουλειές» και του τι ετοιμάζεται στη συνέχεια… Είπαμε ο ΕΕΣ έγινε ΜΚΟ και παρέχει «υπηρεσίες» αλλά σε τιμή πολύ τσουχτερή! Τα 2,2 εκατ. για 25 άτομα για δύο χρόνια σημαίνουν 44.000 ευρώ ετησίως. Αλήθεια πόσοι γιατροί από το ΕΣΥ αμείβονται με αυτό το ποσό; Ούτε οι διευθυντές των κλινικών που εργάζονται αδιάκοπα και πραγματοποιούν εφημερίες δεν αμείβονται με αυτό το ποσό. Αν το ποσό αυτό το συγκρίνουμε με τους τραυματιοφορείς που μετακινούν τους ασθενείς το ποσό αυτό αντιστοιχεί σε μισθούς τριών και πλέον ετών!

Με αυτά τα νούμερα τίθεται ένα θέμα: θα είναι τόσο καλοπληρωμένες οι συγκεκριμένες θέσεις εργασίας; Είναι λογικό να αναμένομε απαντήσεις από τον ΕΕΣ όμως σύμφωνα με τη διαχρονική εμπειρία για «δανειζόμενο» προσωπικό αλλά και από τις ΜΚΟ ένα σημαντικό μέρος, μάλλον το σημαντικότερο, από αυτά τα χρήματα δεν θα καταλήγει στους συγκεκριμένους εργαζόμενους. Συνεπώς ο ΕΕΣ μετατράπηκε ειδικά με αυτή τη δράση σε ΜΚΟ και αυτή του η δραστηριότητα υπονομεύει το ΕΣΥ λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω θέματα που θίγουμε και όσα αναφέρουν τα σωματεία του προσωπικού των νοσοκομείων. Καταλήγουμε για μία ακόμα φορά σε διάσταση ανάμεσα στα λόγια «εθελοντισμός για τον άνθρωπο» και στα έργα… και ο ΕΕΣ αποτελεί απτό δείγμα αυτής της εξέλιξης.

Η κυβέρνηση, αντί να διαθέσει κονδύλια και όχι μόνο αυτά τα 2,2 εκατ. ευρώ για την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού στα νοσοκομεία, αγνοεί τα προβλήματα δραματικής υποστελέχωσης, φροντίζει για προσωρινές «διοικητικές διευκολύνσεις» των ασθενών, εξυπηρετώντας ταυτόχρονα και άλλα σχέδια που θα φανούν στη συνέχεια στην προσπάθεια πλήρους ιδιωτικοποίησης της δημόσιας υγείας.

πηγή: edromos.gr

Παύλος Δερμενάκης / Δρόμος της Αιστεράς

Η κυβέρνηση Τραμπ έδωσε στη δημοσιότητα αρχεία για τη δολοφονία του Ρόμπερτ Κένεντι

Ο Ρόμπερτ Κένεντι το 1961 

    Ο γιος του, υπουργός Υγείας των ΗΠΑ, Ρόμπερτ Κένεντι Τζούνιορ, δήλωσε ότι η δημοσίευση αυτών των αρχείων «είναι ένα απαραίτητο βήμα προς την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στην αμερικανική κυβέρνηση»

Τα Εθνικά Αρχεία των ΗΠΑ έδωσαν στη δημοσιότητα χιλιάδες σελίδες αρχείων που σχετίζονται με τη δολοφονία του γερουσιαστή Ρόμπερτ Κένεντι (RFK, πατέρα του νυν υπουργού Υγείας των ΗΠΑ) το 1968, από τον Σιρχάν Βισχάρα Σιρχάν, Παλαιστίνιο πρόσφυγα στις ΗΠΑ, έπειτα από εντολή του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ να αποχαρακτηριστούν άλλοτε απόρρητες πληροφορίες.

Τα Εθνικά Αρχεία δημοσίευσαν πάνω από 10.000 σελίδες αρχείων που αφορούν τη δολοφονία του γερουσιαστή Κένεντι, αδελφού του πρώην προέδρου των ΗΠΑ, Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι, το 1963. Η κίνηση είναι μέρος μιας ευρύτερης προσπάθειας της κυβέρνησης Τραμπ να αποχαρακτηρίσει πληροφορίες σχετικά με τις δολοφονίες ορισμένων Αμερικανών υψηλού προφίλ.

Τα Εθνικά Αρχεία πριν από μερικούς μήνες είχαν δώσει στη δημοσιότητα αρχεία σχετικά με τη δολοφονία του Τζον Κένεντι, στο Ντάλας του Τέξας, από τον Λι Χάρβι Οσβαλντ. Ωστόσο, η δημοσίευση των αρχείων αυτών δεν διαφώτισε περισσότερο όσους ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα για τη δολοφονία του πρώην προέδρου των ΗΠΑ, η οποία περιβάλλεται από πολλούς μύθους και θεωρίες συνωμοσίας, χωρίς τίποτα να μπορεί να αποδειχθεί.

«Η αποκάλυψη των εγγράφων για τον RFK είναι ένα απαραίτητο βήμα προς την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στην αμερικανική κυβέρνηση», δήλωσε ο υπουργός Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών των ΗΠΑ, Ρόμπερτ Φ. Κένεντι Τζούνιορ.

Ο υπουργός Υγείας έχει δηλώσει πολλές φορές ότι δεν πιστεύει ότι δολοφόνος του πατέρα του ήταν ο Σιρχάν Σιρχάν, αλλά ότι ο RFK σκοτώθηκε από πολλούς ένοπλους. Ωστόσο, αυτός ο ισχυρισμός έρχεται σε αντίθεση με επίσημες αναφορές για τα περιστατικά της 4 Ιουλίου 1968.

Η κυβέρνηση Τραμπ υποσχέθηκε επίσης να αποχαρακτηρίσει τα αρχεία που σχετίζονται με τη δολοφονία του ηγέτη των πολιτικών δικαιωμάτων Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, Τζούνιορ.

Τα Εθνικά Αρχεία δεν απάντησαν σε αίτημα για σχολιασμό σχετικά με το πότε να αναμένονται τα αρχεία για τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ή εάν θα δημοσιοποιηθούν περισσότερα αρχεία σε σχέση με τις 
δολοφονίες των αδελφών Κένεντι.

πηγή: Reuters