Εμφάνιση αναρτήσεων ταξινομημένων κατά συνάφεια για το ερώτημα Κωνσταντίνος Λουκόπουλος. Ταξινόμηση κατά ημερομηνία Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων ταξινομημένων κατά συνάφεια για το ερώτημα Κωνσταντίνος Λουκόπουλος. Ταξινόμηση κατά ημερομηνία Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κωνσταντίνος Λουκόπουλος: Στο απόλυτο τέλμα η Λιβύη με την Τουρκία σε καθοριστικό ρόλο!

Ετερόκλητες και εφήμερες συμμαχίες, δημιουργία νέων πολιτοφυλακών και μυστικές συμφωνίες των εξωτερικών δρώντων έχουν οδηγήσει στην δημιουργία δύο… «παραλλήλων» κυβερνήσεων. Απέναντι στη λεγόμενη Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, του από τη Μισράτα πάμπλουτου Αμπντέλχαμιντ Νταμπέιμπα που ελέγχει την... 




Κωνσταντίνος Λουκόπουλος*


ΕΠΡΕΠΕ να περάσουν τόσοι μήνες για να μας πει η ειδική απεσταλμένη του ΟΗΕ για την Λιβύη κ. Στέφανι Ουίλιαμς λίγο πριν το τέλος της «θητείας» της ότι η κατάσταση στην χώρα βρίσκεται σε τέλμα και η πολιτική τάξη αναζητά μόνον αξιώματα (σημ. εμείς θα λέγαμε νομή της εξουσίας) αντί να οδηγήσει την Λιβύη σε εκλογές προκειμένου να ενοποιηθεί επιτέλους η χώρα αυτή της Βόρειας Αφρικής. Η κ. Ουίλιαμς σε μία αποκαλυπτική συνέντευξη στο τηλεοπτικό κανάλι Al-Arabiya που εδρεύει στο Ντουμπάι χαρακτήρισε τους Λίβυους ηγέτες φυλών, φραξιών και λοιπών διαπλεκόμενων ομάδων ως οπορτουνιστές που αγωνίζονται μόνον για τα συμφέροντας τους. Προσέθεσε μάλιστα ότι όλοι αυτοί στα 11 χρόνια χάους, διχασμού και διαφθοράς λεηλάτησαν εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια.

Τελικά δεν μπορούμε να αποφύγουμε τον πειρασμό και να μην πούμε ότι της πήρε δύο και πλέον χρόνια για να… κατανοήσει την κατάσταση στην Λιβύη και φυσικά αν δεχθούμε ότι την είχε κατανοήσει που είναι και το πιθανότερο, γιατί δεν είχε μιλήσει μέχρι τώρα! Όλα αυτά που δήλωσε και άλλα πολλά έχουν καταγραφεί από πολλούς δημοσιογράφους και αναλυτές ενώ έχουν επισημανθεί πολλές φορές στην σχετική αρθρογραφία μας εδώ στο Liberal. Η ουσία όμως είναι ότι η Λιβύη βυθίζεται όλο και περισσότερα σε ένα τέλμα που είναι άγνωστο αν και πότε θα μπορούσε να βγει από αυτό και δυστυχώς είναι αρκετοί οι εσωτερικοί και εξωτερικοί δρώντες που ευνοούνται απ? αυτό!

Οι άμεσα ή έμμεσα εμπλεκόμενοι στην λιβυκή κρίση σιώπησαν όταν αποκαλύφθηκε τον Μάρτιο 2021 ότι υπήρξε χρηματισμός για να εκλεγεί από το Λιβυκό Φόρουμ Πολιτικού Διαλόγου (ΛΦΠΔ-LPDF) ο Αμπντελχαμίντ Νταμπέιμπα ως μεταβατικός πρωθυπουργός που θα οδηγούσε την χώρα στις εκλογές τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους. Καμία αντίδραση δεν είχαμε όταν κατά παράβαση της συμφωνίας ο συνέταιρος στις μπίζνες στις κατασκευές με την οικογένεια Ερντογάν έθεσε υποψηφιότητα για την Προεδρία ενώ ταυτόχρονα μοίραζε… χρήματα δεξιά και αριστερά. Ούτε και όταν απέτυχε παταγωδώς να διενεργήσει εκλογές και φυσικά χάνοντας και την νομιμοποίηση που είχε.

Ετερόκλητες και εφήμερες συμμαχίες, δημιουργία νέων πολιτοφυλακών και μυστικές συμφωνίες των εξωτερικών δρώντων έχουν οδηγήσει στην δημιουργία δύο… «παραλλήλων» κυβερνήσεων. Απέναντι στη λεγόμενη Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, του από τη Μισράτα πάμπλουτου Αμπντέλχαμιντ Νταμπέιμπα που ελέγχει την Τριπολιτάνια (Δυτική Λιβύη) υπάρχει πλέον και αυτή του Φατχί Αλί Μπασάγκα που σημειωτέον είναι και αυτός από τη Μισράτα, ο οποίος στηρίζει την νομιμοποίηση του έχει στην εντολή που έλαβε την 10 Φεβρουαρίου από την Βουλή των Αντιπροσώπων. Αυτός μέσω της στρατιωτικής ισχύος του Χαλίφα Χαφτάρ ελέγχει την Κυρηναϊκή και σχεδόν όλη την Φεζάν.

Ενόψει της τελικής αναμέτρησης που μάλλον δεν θα αργήσει να έλθει, εκτός και αν επέλθει η απόλυτη ισορροπία ή… η διαίρεση της χώρας, οι πλευρές προσπαθούν να ανασυνταχθούν και να δημιουργήσουν νέες «συμμαχίες». Ο πάντα καλά ενημερωμένος γαλλικός ιστότοπος «Africa Intelligence» αποκάλυψε την προηγούμενη εβδομάδα ότι ο Υπουργός Επικρατείας της Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας του Νταμπέιμπα Αντέλ Τζουμάα είχε συνομιλίες στο Ντουμπάι με τον γιό του Χαλίφα Χάφταρ πε την μεσολάβηση των ΗΑΕ προκειμένου να διερευνηθεί η δυνατότητα σχηματισμού μίας μελλοντικής κυβέρνησης συνεργασίας όπου με πρωθυπουργό τον ίδιο τον Νταμπέιμπα η φράξια του «Στρατάρχη» θα έπαιρνε 3-4 υπουργεία μεταξύ των οποίων και αυτό της Άμυνας και την θέση του αναπληρωτή πρωθυπουργού. Ο Τζουμάα βέβαια διέψευσε την είδηση αλλά χωρίς βέβαια να πείσει.

Από την άλλη πλευρά ο Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων Αγκίλα Σάλεχ σε συνέντευξη του στο γαλλικό France 24 κατήγγειλε ότι «οι συνεχιζόμενες συναλλαγές ορισμένων χωρών (σημ. γιατί άραγε δεν τις κατονόμασε;) και των Ηνωμένων Εθνών με τον Νταμπέιμπα δημιούργησαν νέα προβλήματα που υπονομεύουν την ύπαρξη του λιβυκού κράτους. Ο Σάλεχ, που πολλοί στην Αθήνα θα έβλεπαν ως λύση στο «βραχνά» της Ελλάδας που λέγεται «Τουρκολιβυκό Μνημόνιο» και στην τουρκική επιρροή στην Λιβύη, στην ίδια συνέντευξη υποστήριξε την αναγκαιότητα δημιουργίας μίας ενιαίας κυβέρνησης για να οργανώσει και να διενεργήσει εκλογές υποστηρίζοντας την νομιμότητα της Κυβέρνησης Μπασάγκα! Βέβαια ο Σάλεχ έχει πλέον δικό του κανάλι επικοινωνίας με την Τουρκία και θα επισκεφτεί σύντομα την Άγκυρα.

Στο ίδιο «μήκος κύματος» και ο Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Λιβύης στον ΟΗΕ Ταχέρ Ελ Σόνι επισημαίνοντας στο ΣΑ/ΟΗΕ χωρίς και αυτός να τις κατονομάσει ότι «υπάρχουν ορισμένες διεθνείς δυνάμεις που φοβούνται την ιδέα των εκλογών στη Λιβύη επειδή τα αποτελέσματά τους δεν είναι εγγυημένα, κάτι που μπορεί να μην εξυπηρετεί τα στενά τους συμφέροντα». Με μία διάχυτη πικρία προσέθεσε ότι η διεθνής κοινότητα ενδιαφέρεται μόνον για την συνέχιση της ροής πετρελαίου, την αποτροπή της μετανάστευσης προς την Ευρώπη και την καταπολέμηση της τρομοκρατίας».

  Ο Αμερικανός πρέσβης στη Λιβύη, Ρίτσαρντ Νόρλαντ,

Ο Αμερικανός Πρέσβης στην Λιβύη κ. Ρίτσαρντ Νόρλαντ ενώ στην αρχή ήταν αρνητικός στον Μπασάγκα και στον Σάλεχ διερμηνεύοντας την πολιτική της Διοίκησης Μπάιντεν επιχειρεί να φέρει στο ίδιο τραπέζι τους δύο «Πρωθυπουργούς»! Μέχρι στιγμής ο Νταμπέιμπα δέχεται με τον όρο ο ίδιος να έχει την ιδιότητα του Πρωθυπουργού και ο Μπασάγκα την ιδιότητα του αρχηγού πολιτικού κόμματος. Σε αυτήν την κατεύθυνση κινείται και η Άγκυρα η οποία ενώ υποστηρίζει τον άνθρωπο της, τον Νταμπέιμπα (τον οποίο βλέπει να μην… «τραβάει» πλέον) έχει και πολλές καλές σχέσεις και με τον αρχιτέκτονα των Τουρκολιβυκών Μνημονίων («οριοθέτησης» και στρατιωτικής συνεργασίας) Αλή Φατχί Πασά όπως ονομάζουν τον οθωμανικής καταγωγής («κούλογλι») Μπασάγκα.

Η συνέχιση της υποβόσκουσας αναταραχής και αυτό το τέλμα που έχει δημιουργηθεί ευνοεί την Τουρκία η οποία όπως συχνά αναφέρω χωρίς υπεκφυγές και λεκτικούς εξωραϊσμούς στη σχετική αρθρογραφία μου, «έχει πατήσει για τα καλά το πόδι της» στη Λιβύη και όλοι προσβλέπουν σε αυτήν. Η Άγκυρα έχει «τουρκοποιήσει» σε μεγάλο βαθμό τη Δυτική Λιβύη, διατηρεί σημαντική επίσημη στρατιωτική παρουσία, οι πράκτορες της ΜΙΤ στην κυριολεξία… αλωνίζουν, ενώ ο γνωστός μας Φαχρεντίν Αλτούν, ο «Γκαίμπελς» του Ερντογάν, συχνά-πυκνά επισκέπτεται την Τρίπολη. Την 30 Ιουλίου μάλιστα κυκλοφόρησαν φωτογραφίες όπου δείχνουν να συνεχίζεται η στρατιωτική εκπαίδευση Λίβυων (προφανώς του Στρατού του Νταμπέιμπα) από Τούρκους Στρατιωτικούς.

Η Τουρκία εκμεταλλευόμενη με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τον πόλεμο στην Ουκρανία και φυσικά τους αμερικανικούς φόβους για επέκταση της ρωσικής επιρροής στη Λιβύη, μέσω της Wagner που παραμένει στα περίχωρα της Σύρτης, αλλά και του περιορισμού των τρομοκρατικών ομάδων παρουσιάζεται το τελευταίο διάστημα ακόμα πιο έντονα ως ο… θεματοφύλακας της Δύσης στη Λιβύη και ως η δύναμη ανάσχεσης της .. Ρωσίας! Διοργάνωσε μάλιστα στην Άγκυρα την 21 Ιουλίου συνάντηση της Ομάδας Επαφής για τη Λιβύη (ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο, Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία, Τουρκία, Αίγυπτο και ΟΗΕ) προκειμένου να συζητήσει τις εξελίξεις και να ανταλλάξει απόψεις σχετικά με την τρέχουσα κατάσταση στη Λιβύη.

Στην Λιβύη την τελευταία εβδομάδα εμφανίστηκε ένας νέος «παίκτης» που μάλλον στο μέλλον θα τον ακούμε όλο και περισσότερο. Την 26 Ιουλίου συγκροτήθηκε μία νέα πολιτοφυλακή με το πομπώδες όνομα «Ταξιαρχία Υποστήριξης της… Νομιμότητας». Πρόκειται για συνασπισμό(!) ιδιωτικών στρατών που προέρχονται τόσο από τις φυλές και της φράξιες στην Μισράτα όσο και από τις φυλές που βρίσκονται στην περιοχή της πόλης Ζιντάν στην Δυτική Λιβύη που εκ παραδόσεως παρείχε δυνάμεις και στις δύο βασικές αντιμαχόμενες πλευρές. Ο Αρχηγός αυτής της νέας πολιτοφυλακής φέρεται να είναι ο Ζιντάνι Οσάμα Τζουαίλι, πρώην Στρατηγός του Καντάφι τον οποίο και πολέμησε και πρώην Υπουργός Άμυνας σε μετακανταφική κυβερνηση! O Ζιντάνι προς το παρόν στηρίζει Μπασάγκα και Χάφταρ.

Η σταθερότητα στη Λιβύη αυτή την περίοδο είναι πιο επιτακτική από ποτέ άλλοτε. Χωρίς σταθερότητα δεν μπορεί να εκσυγχρονιστούν οι υποδομές που αφορούν την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων των οποίων τα αποθέματα είναι τεράστια και η εκμετάλλευση τους θα συνέβαλε στην ενεργειακή αυτονομία της Ευρώπης μαζί με άλλες λύσεις όπως είναι και η υλοποίηση του αγωγού EastMed.

Αντί επιλόγου θα επαναλάβω ότι εμείς στην Ελλάδα είμαστε αναγκασμένοι να εξετάσουμε την κατάσταση στη Λιβύη με βάση το «ποιος είναι το λιγότερο κακό» για τη χώρα μας. Όποια κατάσταση και αν προκύψει όπως όλα δείχνουν, αυτή δεν πρόκειται να «εξαλείψει» από πλευράς Λιβύης το Τουρκολιβυκό Μνημόνιο και να έλθει σε απευθείας διαπραγμάτευση για την οριοθέτηση ΑΟΖ/Υφαλοκρηπίδας μεταξύ των χωρών μας, ούτε θα εξαλείψει την τουρκική επιρροή στην χώρα. Αυτό όμως που μπορεί να κάνει η χώρα μας είναι να καταστήσει σαφές σε φίλους και «εχθρούς» ότι δεν πρόκειται να συναινέσει σε κανένα πακέτο βοήθειας της ΕΕ προς τη Λιβύη αν συνεχίζονται οι εχθρικές πολιτικές απέναντι στην Ελλάδα και να ενεργεί για την de facto τουλάχιστον απενεργοποίηση του Μνημονίου μέχρι της τελικής νομικής διευθέτησης του ζητήματος (αν ποτέ γίνει αυτό!)
πηγή: liberal.gr

* Ο Αντιστράτηγος ε.α. Κωνσταντίνος Λουκόπουλος είναι Γεωστρατηγικός Αναλυτής και Εκτελεστικός Διευθυντής στο «Παρατηρητήριο Ευρωμεσογειακής Ασφάλειας και Συνεργασίας» - ΠΕΜΑΣ

Η συνάντηση στην Πόλη Ερντογάν με Μητσοτάκη: Ακόμα μια ελληνική… εξυπηρέτηση στον σουλτάνο, χωρίς ένα αντάλλαγμα;

Αρέσει ή όχι έχουμε σοβαρές επιφυλάξεις όταν μία τέτοια συνάντηση γίνεται, επιτρέψτε μου την έκφραση «στην τούρλα του Σαββάτου» με τον πόλεμο στην Ουκρανία να κορυφώνεται και με την Τουρκία να επιχειρεί να παίξει τον ρόλο του διαμεσολαβητή παγκοσμίου κύρους!

 
 Κωνσταντίνος Λουκόπουλος*

Ο Πρωθυπουργός κ. Κυριάκος Μητσοτάκης πριν από την επίσημη αποδοχή της πρόσκλησης του Τούρκου Προέδρου Ταγίπ Ερντογάν για γεύμα εργασίας στην Κωνσταντινούπολη την Κυριακή 13 Μαρτίου είχε προαναγγείλει με τον τρόπο του δύο φορές ότι προετοιμαζόταν ελληνοτουρκική συνάντηση κορυφής. Τόσο στην τηλεοπτική σου συνέντευξη που έδωσε την 3 Μαρτίου στο κεντρικό δελτίο του ΑLPHA όσο και μέσα στο Κοινοβούλιο.

Δεν γνωρίζουμε αν και η πρόσκληση του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου στον Έλληνα Πρωθυπουργό να παραβρεθεί στην πανηγυρική λειτουργία της Κυριακής της Ορθοδοξίας στο Φανάρι προηγήθηκε των όποιων διαβουλεύσεων έγιναν μεταξύ των δύο πλευρών. Δεν έχουμε στοιχεία για να μιλήσουμε για την εμπλοκή των ΗΠΑ αλλά δεν μπορεί να μην πάει το μυαλό μας στην Ουάσιγκτον που αφ’ ενός θα ήθελε να επιδείξει αυτήν την περίοδο την «τσιμεντένια» συνοχή της Βόρειο-Ατλαντικής Συμμαχίας ακόμα και όταν υπάρχει σοβαρή τριβή μεταξύ δύο μελών της και αφ’ ετέρου να δει επιτέλους να ανοίγει ο δρόμος για μία διαπραγμάτευση σε όλο το φάσμα των επικαλουμένων ως ελληνοτουρκικών διαφορών. Ας μην ξεχνάμε ότι ο κ. Μητσοτάκης αναφέρθηκε σε νέα δεδομένα που δημιούργησε η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.

Βέβαια η αναγγελία της συνάντησης από τον εκπρόσωπο τύπου του κυβερνητικού κόμματος ΑΚP κ. Τσελίκ σηματοδότησε την βασική αντίληψη της Άγκυρας για τον όποιο ελληνοτουρκικό διάλογο αφού τα «έβαλε όλα μέσα» από την… στρατικοποίηση των νησιών μας, το τρύπημα βαρκών των μεταναστών μέχρι και την …Γαλάζια Πατρίδα.

Αντί λοιπόν μετά και την ξεκάθαρη στάση μας στο θέμα της Ουκρανίας, η Κυβέρνηση να εκμεταλλευτεί κατάλληλα και…. ευσχήμως το γεγονός ότι η Τουρκία είναι μία χώρα που έχει και αυτή εισβάλει σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα και ότι δεν είναι δυνατόν με την απειλή πολέμου να παραβιάζει βασικά άρθρα του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ (Άρθρο 2 και 33) δίνουμε «πόντους» στον Ερντογάν και την Τουρκία.

Αρέσει ή όχι έχουμε σοβαρές επιφυλάξεις όταν μία τέτοια συνάντηση γίνεται, επιτρέψτε μου την έκφραση «στην τούρλα του Σαββάτου» με τον πόλεμο στην Ουκρανία να κορυφώνεται και με την Τουρκία να επιχειρεί να παίξει τον ρόλο του διαμεσολαβητή παγκοσμίου κύρους! Για ποιόν λόγο ο κ. Μητσοτάκης επιλέγει σε αυτήν την κρίσιμη περίοδο να προσδώσει στον διαρκώς και ακατάπαυστα απειλούντα την Ελλάδα και την Κύπρο Τούρκο Πρόεδρο το προφίλ του διαλλακτικού που επιδιώκει να επιλύσει τα «προβλήματα» ειρηνικά όταν ως άλλος Πούτιν ασκεί εξαναγκαστική πολιτική εναντίον της πατρίδας μας με αποκορύφωμα τους τελευταίους μήνες να εγείρει επιτακτικά την αποστρατικοποίηση των ελληνικών νησιών και να απειλεί με άλλα «μέτρα» σε περίπτωση που δεν το κάνουμε.

Φαίνεται ότι το μάθημα δεν έγινε πάθημα για τον Έλληνα Πρωθυπουργό! Την 14 Ιουνίου 2021 εν μέσω απειλών όπως θυμόμαστε μάλλον όλοι, έγινε συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες. Η Τουρκία πήρε «πιστοποιητικό καλής διαγωγής» από την Ελληνική Κυβέρνηση για να μπορέσει αμέσως μετά να γίνει η πολυπόθητη συνάντηση και για τις δύο πλευρές Μπάιντεν-Ερντογάν, χωρίς η Άγκυρα να κάνει πίσω ούτε στο ένα εκατοστό από τις αυθαίρετες απαιτήσεις της. Στην κυριολεξία ούτε ένα εκατοστό.

Και να ήταν μόνον αυτό; Πριν συμπληρωθούν 24 ώρες από την συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν, ο Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Τουρκίας στον ΟΗΕ βετεράνος Διπλωμάτης κ. Σινιρλίογλου απέστειλε στον ΟΗΕ την γνωστή επιστολή όπου με μανιφεστικό τρόπο απευθυνόμενος στην ουσία στην διεθνή κοινότητα ξεδίπλωσε όλες τις αυθαίρετες τουρκικές απαιτήσεις σε βάρος της χώρας μας. Το σπάσιμο των πάγων και όλα τα ευφυολογήματα περί ήρεμου καλοκαιριού, εκφράσεις με τις οποίες βασίστηκε η θριαμβολογία κάποιων διαλύθηκαν σε λιγότερο από μία ημέρα.

Η αναγγελία αυτής της εσπευσμένης συνάντηση κορυφής που θα γίνει στην Πόλη την Κυριακή μπορεί να μην μας εξέπληξε καθόσον φαινόταν ότι ήταν επικείμενη από την θέρμη με την οποία είχε πει ο κ. Πρωθυπουργός ότι ήταν έτοιμος να συναντηθεί με τον Τούρκο Πρόεδρο. Όμως δημιουργεί σοβαρό προβληματισμό για την σκοπιμότητά της στην συγκεκριμένη περίοδο και με την Τουρκία όχι μόνο να «κάνει πίσω» αλλά να επαυξάνει την ατζέντα της όσο και αν επιχειρείται από κυβερνητικής πλευράς και του προσκείμενου σε αυτήν τύπο να δημιουργήσει κλίμα ευφορίας και εφησυχασμού.

Τέλος για να προλάβουμε κάποιους, επισημαίνεται ότι και βέβαια θα πρέπει να είναι οι ανοικτοί δίαυλοι επικοινωνίας με την Άγκυρα σε υπηρεσιακό ή έστω σε υπουργικό επίπεδο αναλόγως της καταστάσεως και των συνθηκών. Μία όμως συνάντηση κορυφής χωρίς την αναγκαία προετοιμασία και χωρίς την προοπτική να προκύψει κάτι θετικό όπως π.χ. η ακύρωση του Τουρκολιβυκού Μνημονίου ή η απόσυρση του casus belli ουδόλως είναι σκόπιμη και ο μόνος ωφελούμενος είναι ο Ερντογάν!
πηγή: ΠΕΜΑΣ
____________________________________________________________________________________

* Ο Κωνσταντίνος Λουκόπουλος είναι Αντιστράτηγος ε.α., Γεωστρατηγικός Αναλυτής και Εκτελεστικός Διευθυντής στο «Παρατηρητήριο Ευρωμεσογειακής Ασφάλειας και Συνεργασίας».

Κοινές περιπολίες στο Αιγαίο!


 Έτσι αυτό που προέχει είναι η διάσωση ανθρωπίνων ζωών λόγω των ναυαγίων (ανατροπές ή βυθίσεις λέμβων) είτε λόγω καιρικών συνθηκών είτε λόγω ηθελημένης ενέργειας... 


ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ αν οι εμπνευστές των κοινών περιπολιών στο Αιγαίο με την Τουρκία βρίσκονται όντως στην Ευρώπη ή στην… Άγκυρα, καθόσον το θέμα τέθηκε κατ’ αρχήν από την Γερμανική Κυβέρνηση μετά την συνάντηση Ερντογάν- Μέρκελ με την εσπευσμένη αποδοχή «της ιδέας» από μέρους της Τουρκίας.

Ακολούθησαν «κύκλοι» της Επιτροπής της ΕΕ αλλά και ο ίδιος ο Πρόεδρος της κ. Γιουνκέρ ο οποίος την προηγούμενη εβδομάδα έφθασε να πει «ότι ενώ οι Τούρκοι συμφωνούν (sic!) για κοινές περιπολίες, οι Έλληνες όχι και δεν μπορούμε να τσακωνόμαστε για 10 χιλ θάλασσα» ασκώντας έμμεση πίεση προς την Χώρα μας.

Αν και το περιβάλλον του κ. Γιουνκέρ επιχειρώντας «να τα …μπαλώσει» μετά από την ενόχληση και τις αντιδράσεις της ελληνικής πλευράς, το Σάββατο 6 Νοεμβρίου μίλησε για παρερμηνεία των δηλώσεων του, το θέμα δυστυχώς από πλευράς ΕΕ και άλλων διεθνών κύκλων υφίσταται. Και συνεχίζει να υφίσταται καθόσον έχουμε μια γραφειοκρατική «βρυξελλιώτικη» αντίληψη που προσπαθεί ένα σοβαρό ζήτημα μεταξύ της ΕΕ (ως ενιαίας πολιτικής οντότητας) και μίας τρίτης Χώρας, της Τουρκίας, να το μετακυλήσει στις πλάτες ενός κράτους-μέλους της, μετατρέποντας το σε Ελληνοτουρκικό, δείχνοντας αδυναμία ή ακόμα και έλλειψη πολιτικής βούλησης να διαχειρισθεί αυτό που ονομάζουμε «προσφυγικό-μεταναστευτικό» πρόβλημα. Η Τουρκία με τις κοινές περιπολίες βλέπει ως ευκαιρία να προωθήσει τις πάγιες θέσεις της και να δημιουργήσει τετελεσμένα σε ότι αφορά στις αρμοδιότητες Έρευνας και Διάσωσης (SAR) στην περιοχή του Αιγαίου και που ανήκουν στην Χώρα μας.

Στην καλοπροαίρετη ή ακόμα και στην εσκεμμένη κριτική «μα καλά εδώ καθημερινά χάνονται άνθρωποι και εσείς μας λέτε για τα όρια αρμοδιοτήτων αρνούμενοι τις κοινές περιπολίες» απαντούμε ότι κανένα τεχνικό πλεονέκτημα δεν θα αποκτήσουν οι Ακτοφυλακές και των δύο κρατών προκειμένου να σώζονται ανθρώπινες ζωές με τις περιλάλητες κοινές περιπολίες. Από την στιγμή που οι δουλέμποροι δρουν με απόλυτη ελευθερία στην τουρκική επικράτεια και επιπροσθέτως δεν αποτρέπεται από τις Τουρκικές αρχές ο απόπλους των αυτοσχεδίων λέμβων… «μίας χρήσεως» και τεράστιας επικινδυνότητας από τα Τουρκικά παράλια, είναι πλέον δυσχερές να ελεγχθεί και η κίνηση τους μέσα στην θάλασσα. Η απώθηση (push backs) «εν πλω» εκτός του ότι απαγορεύεται θα προκαλούσε μεγαλύτερους κινδύνους για την ζωή των επιβαινόντων. Έτσι αυτό που προέχει είναι η διάσωση ανθρωπίνων ζωών λόγω των ναυαγίων (ανατροπές ή βυθίσεις λέμβων) είτε λόγω καιρικών συνθηκών είτε λόγω ηθελημένης ενέργειας. Έτσι γίνεται κατανοητό ότι οι κοινές περιπολίες σε καμία περίπτωση μπορούν να σταματήσουν τους πνιγμούς αν δεν περιορισθεί μέχρι και να παύσει η ροή των δουλεμπορικών λέμβων από τα τουρκικά παράλια προς τα Ελληνικά νησιά. Εκεί που υπάρχει κυρίως το πρόβλημα δηλαδή στην Λέσβο, Σάμο και Κω δεν υφίστανται διεθνή ύδατα και υπάρχει η μέση γραμμή οπότε η κάθε Ακτοφυλακή μπορεί να ενεργεί στα χωρικά της ύδατα με τοπικό επιχειρησιακό συντονισμό. Άλλωστε αυτό γίνεται σε μεγάλη έκταση και σήμερα.

Οι ευρωπαίοι αλλά και κάποιοι εγχώριοι υποστηρικτές των κοινών περιπολιών ίσως να μην γνωρίζουν ότι ένα από τα πολλά προβλήματα που δημιουργεί η τουρκική αναθεωρητική πολιτική σε ό,τι αφορά στο Status Quo στο Αιγαίο, είναι και τα διοικητικά όρια αρμοδιότητας Έρευνας και Διάσωσης (SAR) και κρίνουμε σκόπιμο να δώσουμε πολύ συνοπτικά το πλαίσιο. Η Χώρα μας με την επικύρωση το 1985 της Σύμβασης του Αμβούργου (1979), που ρυθμίζει θέματα ναυτικής Έρευνας και Διάσωσης, καθόρισε τα όρια ευθύνης της να συμπίπτουν με το FIR Αθηνών (έχει καθορισθεί από τον ICAO) κάτι όμως που δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί αυθαίρετη ενέργεια μιας και έπραττε το ίδιο χωρίς αντιρρήσεις από την δεκαετία του 50 τόσο για αεροπορικά όσο και ναυτικά ατυχήματα. Σύμφωνα με την επιχειρηματολογία του ΥΠΕΞ, αυτή η ταύτιση «αντικατοπτρίζει τη γεωγραφική πραγματικότητα στην περιοχή, δεδομένων των διάσπαρτων ελληνικών νησιών στο Αιγαίο, που επιτρέπουν την πλέον άμεση, ταχεία και αποτελεσματική, από επιχειρησιακής άποψης, παροχή υπηρεσιών για την προστασία της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα». Η Ελληνική επιχειρηματολογία ενώ έχει γίνει αποδεκτή από Διεθνείς Οργανισμούς και μάλιστα το ΝΑΤΟ (ATP-10 SAR), δεν έγινε από την Τουρκία η οποία μονομερώς όρισε ως περιοχή ευθύνης Έρευνας και Διάσωσης, χωρίς να διευκρινίζει με κουτοπονηριά εάν πρόκειται για ναυτικά ή και για αεροπορικά ατυχήματα, περιοχές πέραν των FIRs Κωνσταντινούπολης και Άγκυρας που περιλαμβάνονται στο FIR Αθηνών μέχρι το μέσο περίπου του Αιγαίου. Είναι εμφανές ότι πρόκειται για ενέργεια εγκλωβισμού ελληνικών νησιών, ελληνικών χωρικών υδάτων και ελληνικού εναερίου χώρου στην τουρκική περιοχή Έρευνας και Διάσωσης και αναμφίβολα παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας. Πλέον των παραπάνω το γεγονός ότι η «τουρκική περιοχή ευθύνης» περιλαμβάνει και τμήμα του FIR Αθηνών εκτός του ότι στερείται επιχειρησιακής αποτελεσματικότητας, παραβιάζει ελληνικές διοικητικές αρμοδιότητες που έχουν εκχωρηθεί από τον ICAO.

Η Τουρκία βλέπει το θέμα των κοινών περιπολιών ως μία μοναδική ευκαιρία να πετύχει διεθνή και έμμεση ελληνική αναγνώριση των ορίων Έρευνας και Διάσωσης που αυτή αυθαίρετα θέτει, επιχειρώντας κατά πάγια πρακτική να δημιουργήσει τετελεσμένα. Εκμεταλλευόμενη ένα τεράστιο ανθρωπιστικό πρόβλημα προσπαθεί με ανατολίτικη «πονηριά» και οθωμανικά παζάρια με την ΕΕ να κερδίσει «πόντους» στο Αιγαίο, μιας και εκτιμά ότι μπορεί να χάσει αλλού λχ στο κουρδικό! Αν και για την Ελληνική πλευρά εκτιμούμε και ευχόμαστε το θέμα να είναι λήξαν, οι ευρωπαίοι εταίροι μας θα πρέπει να γνωρίζουν σε όλες τις διαστάσεις τους τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα από τον δύστροπο γείτονα της και που οφείλονται στις μονομερείς απαιτήσεις του για αλλαγή του υφισταμένου Status Quo.

Για το προσφυγικό/μεταναστευτικό πρόβλημα και την απώλεια τόσο πολλών ανθρωπίνων υπάρξεων και μάλιστα παιδιών έχει μεγάλη ευθύνη η γειτονική μας χώρα και πρέπει να αποτελεί θέμα ΕΕ – Τουρκίας και όχι ακόμα ένα θέμα της ατζέντας των Ελληνοτουρκικών «προβλημάτων». Για τον λόγο αυτό μιας και το πρόβλημα «ξεκινάει» από την Τουρκική πλευρά (δεν αναφερόμαστε στην γενεσιουργό αιτία) η ΕΕ θα μπορούσε να ζητήσει την συγκρότηση κοινών μονάδων (FRONTEX-Τουρκικών Δυνάμεων Ασφαλείας) για την σύλληψη των διακινητών και την αποτροπή του άκρως επικίνδυνου απόπλου των «μίας χρήσης» εντελώς ανασφαλών λέμβων, εντός της Τουρκικής επικράτειας (…λέτε άραγε να το δεχθούν οι Τούρκοι…) αντί των κοινών περιπολιών των Ακτοφυλακών Ελλάδος και Τουρκίας.


*Ο Αντιστράτηγος ε.α. Κωνσταντίνος Λουκόπουλος είναι Ερευνητής - Αναλυτής στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Άμυνας και Ασφάλειας. Είναι απόφοιτος της ΣΕΘΑ και έχει περατώσει Στρατηγικές Σπουδές Ασφαλείας. Διατέλεσε Εκπρόσωπος Τύπου του Α/ΓΕΕΘΑ, Διευθυντής Διεθνών Σχέσεων στο ΥΕΘΑ/ΓΓΟΣΑΕ, ενώ υπηρέτησε σε διοικητικές και επιτελικές θέσεις στην Ελλάδα και στο ΝΑΤΟ.