Τὴν Ἑλλάδα θὰ τὴν κρατήσουν στὴν Ε.Ε., ὅπως ὁ Ἀχιλλέας
κρατοῦσε στὸ ἅρμα του τὸ πτῶμα τοῦ Ἕκτορα. Μὲ τὸ μαστίγιο τοῦ Σένγκεν θὰ
τὴν ὑποχρεώσουν νὰ γίνει ὄχι «ἀποθήκη ψυχῶν», ὅπως εἶπε κομψὰ ὁ
πρωθυπουργός. Θὰ τὴν κάνουν ἀποδυτήρια γιὰ τὰ ἀνθρώπινα ράκη....
Ο πρώτος κατοχικός πρωθυπουργὸς Γ. Τσολάκογλου στὰ δυσεύρετα «Ἀπομνημονεύματὰ» του, ἔχοντας εἰσπράξει πολλὴ πικρία ἀπὸ προσωπικὴ ἐμπειρία, καταγράφει μιὰ ὠμὴ ἀλήθεια, ποὺ εἶναι χρήσιμο νὰ γίνει γνωστὴ, γιὰ νὰ πάψουμε κάποτε νὰ εἴμαστε ἀφελεῖς: «Αἱ θυσίαι τῶν μικρῶν κρατῶν ὅσον μεγάλαι κι ἄν εἶναι δὲν ἀποζημιοῦνται παρὰ τῶν μεγάλων (...) Οἱ μεγάλοι λαοὶ δὲν λογαριάζουν ἕν μικρὸν κράτος μὲ τὸ μέτρον τῶν προσφερθεισῶν παρ’ αὐτοῦ ὑπηρεσιῶν, ἀλλὰ μὲ τὴ δυνατότητα ποὺ παρουσιάζει διὰ μελλοντικὴν προσφορὰν» (σελ. 225).
Ἐκεῖνο τὸ «μελλοντικὴ προσφορὰ» ὑποδηλώνει νὲες ἀφαιμάξεις, νέα ἀρμέγματα, νέες θυσίες στὸ μέλλον. Ὅταν οἱ Βρεττανοὶ χρειάζονταν τὸ ἑλληνικὸ αἷμα ποὺ χυνόταν στὰ ἠπειρωτικὰ βουνά, μᾶς ἔλεγαν διὰ στόματος Τσώρτσιλ: «Μαζὶ θὰ μοιραστοῦμε τὴ νίκη». Ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ μᾶς μοίρασαν ἦταν ὁ σπόρος τοῦ ἐμφυλίου σπαραγμοῦ. Ὅμως ὁ σπόρος αὐτὸς δὲν θὰ φύτρωνε, ἄν τὸ χωράφι δὲν ἦταν πρόθυμο νὰ τὸν δεχθεῖ. Ἄρα, ἄς μὴν κατηγοροῦμε ἄλλοι τοὺς Βρεττανοὺς, ἄλλοι τοὺς Ρώσους, ἄλλοι τοὺς Ἀμερικανοὺς. Αὐτοὶ ἐνεργοῦν κατὰ τὰ συμφέροντὰ τους καὶ εἶναι ἀνοησία νὰ πιστεύουμε ὅτι θὰ θυσιάσουν κάτι ἀπὸ αὐτὰ γιὰ νὰ ὑπηρετήσουν δικὰ μας συμφέροντα. Τὸ δικὸ μας συμφέρον ἀπαιτεῖ νὰ εἴμαστε διορατικοὶ καὶ νὰ ἐπωφελούμαστε ἀπὸ κάθε καλὴ εὐκαιρία ποὺ μᾶς προσφέρεται σὲ κάθε συγκεκριμένη συγκυρία. Γιὰ παράδειγμα, τώρα ποὺ ὁ Πούτιν ἀπαγόρευσε στοὺς Ρώσους ν’ ἀγοράζουν ἀκίνητα στὴ Ρωσία, εἶναι μιὰ θαυμάσια εὐκαιρία νὰ προσελκύσουμε τὴν ἀγοραστικὴ μανία τῶν Ρώσων πρὸς τὰ δικὰ μας ἀκίνητα κι ἔτσι νὰ ξανακινηθεῖ ἡ ἀτμομηχανὴ τῆς οἰκοδομῆς, ποὺ ἦταν βασικὸ στήριγμα τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας.
Ἀλλὰ ἄς ἔλθουμε στὸ ζήτημα τῶν ξένων ποὺ ἔχουν κατακλύσει τὴν Ἑλλάδα. Ζοῦν μιὰ τραγωδία, ποὺ γίνεται καὶ δικὴ μας τραγωδία. Ἀρκεῖ νὰ ζῆ κανεὶς ἤ νὰ ἐργάζεται στὴν Πλατεῖα Βικτωρίας. Κάναμε ὅ,τι μπορούσαμε γιὰ τὴν περίθαλψὴ τους. Ἄλλο δὲν μποροῦμε. Τὰ νοσοκομεῖα μας ὑποσυντηροῦνται. Κράτος, κοινωνία καὶ ἐκκλησία ἀδυνατοῦν νὰ στεγάσουν τοὺς ἀστέγους, νὰ ταΐσουν τοὺς πεινασμένους ἰθαγενεῖς ποὺ ψάχνουν στὰ σκουπίδια γιὰ λίγο φαγητὸ. Ποτὲ στὴν Ἑλλὰδα δὲν εἴχαμε τόση πληθώρα ζητιάνων καὶ τέτοιο μέγεθος αὐτοκτονιῶν. Ἀφήνω πιὰ τὴν πορνεία κοριτσιῶν καὶ ἀγοριῶν! Θὰ εἴμαστε ἐξαιρετικὰ ἀφελεῖς ἄν πιστέψουμε ὅτι ἡ Εὐρὼπη καὶ οἱ ΗΠΑ θὰ μᾶς συμπαρασταθοῦν σὲ τούτη τὴ δύσκολη στιγμὴ. Τὰ τρία δισεκατομμύρια εὐρὼ τὰ «τσὲπωσε» ἡ πονηρὴ Τουρκία, ποὺ εἶναι ἡ κύρια αἰτὶα αὐτῆς τῆς λαοπλημμύρας πρὸς τὰ νησιὰ μας. Αὐτὴ κερδοσκοπεῖ καὶ αὐτὴ προωθεῖ κάθε λογῆς στοιχεῖα τῆς Ἀνατολῆς πρὸς τὴ χώρα μας, ποὺ εἶναι, ὅπως βάναυσα εἶπε κάποιος Εὐρωπαῖος, «τρύπια σὰν ἑλβετικὸ τυρὶ»!
Ἐκεῖνο τὸ «μελλοντικὴ προσφορὰ» ὑποδηλώνει νὲες ἀφαιμάξεις, νέα ἀρμέγματα, νέες θυσίες στὸ μέλλον. Ὅταν οἱ Βρεττανοὶ χρειάζονταν τὸ ἑλληνικὸ αἷμα ποὺ χυνόταν στὰ ἠπειρωτικὰ βουνά, μᾶς ἔλεγαν διὰ στόματος Τσώρτσιλ: «Μαζὶ θὰ μοιραστοῦμε τὴ νίκη». Ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ μᾶς μοίρασαν ἦταν ὁ σπόρος τοῦ ἐμφυλίου σπαραγμοῦ. Ὅμως ὁ σπόρος αὐτὸς δὲν θὰ φύτρωνε, ἄν τὸ χωράφι δὲν ἦταν πρόθυμο νὰ τὸν δεχθεῖ. Ἄρα, ἄς μὴν κατηγοροῦμε ἄλλοι τοὺς Βρεττανοὺς, ἄλλοι τοὺς Ρώσους, ἄλλοι τοὺς Ἀμερικανοὺς. Αὐτοὶ ἐνεργοῦν κατὰ τὰ συμφέροντὰ τους καὶ εἶναι ἀνοησία νὰ πιστεύουμε ὅτι θὰ θυσιάσουν κάτι ἀπὸ αὐτὰ γιὰ νὰ ὑπηρετήσουν δικὰ μας συμφέροντα. Τὸ δικὸ μας συμφέρον ἀπαιτεῖ νὰ εἴμαστε διορατικοὶ καὶ νὰ ἐπωφελούμαστε ἀπὸ κάθε καλὴ εὐκαιρία ποὺ μᾶς προσφέρεται σὲ κάθε συγκεκριμένη συγκυρία. Γιὰ παράδειγμα, τώρα ποὺ ὁ Πούτιν ἀπαγόρευσε στοὺς Ρώσους ν’ ἀγοράζουν ἀκίνητα στὴ Ρωσία, εἶναι μιὰ θαυμάσια εὐκαιρία νὰ προσελκύσουμε τὴν ἀγοραστικὴ μανία τῶν Ρώσων πρὸς τὰ δικὰ μας ἀκίνητα κι ἔτσι νὰ ξανακινηθεῖ ἡ ἀτμομηχανὴ τῆς οἰκοδομῆς, ποὺ ἦταν βασικὸ στήριγμα τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας.
Ἀλλὰ ἄς ἔλθουμε στὸ ζήτημα τῶν ξένων ποὺ ἔχουν κατακλύσει τὴν Ἑλλάδα. Ζοῦν μιὰ τραγωδία, ποὺ γίνεται καὶ δικὴ μας τραγωδία. Ἀρκεῖ νὰ ζῆ κανεὶς ἤ νὰ ἐργάζεται στὴν Πλατεῖα Βικτωρίας. Κάναμε ὅ,τι μπορούσαμε γιὰ τὴν περίθαλψὴ τους. Ἄλλο δὲν μποροῦμε. Τὰ νοσοκομεῖα μας ὑποσυντηροῦνται. Κράτος, κοινωνία καὶ ἐκκλησία ἀδυνατοῦν νὰ στεγάσουν τοὺς ἀστέγους, νὰ ταΐσουν τοὺς πεινασμένους ἰθαγενεῖς ποὺ ψάχνουν στὰ σκουπίδια γιὰ λίγο φαγητὸ. Ποτὲ στὴν Ἑλλὰδα δὲν εἴχαμε τόση πληθώρα ζητιάνων καὶ τέτοιο μέγεθος αὐτοκτονιῶν. Ἀφήνω πιὰ τὴν πορνεία κοριτσιῶν καὶ ἀγοριῶν! Θὰ εἴμαστε ἐξαιρετικὰ ἀφελεῖς ἄν πιστέψουμε ὅτι ἡ Εὐρὼπη καὶ οἱ ΗΠΑ θὰ μᾶς συμπαρασταθοῦν σὲ τούτη τὴ δύσκολη στιγμὴ. Τὰ τρία δισεκατομμύρια εὐρὼ τὰ «τσὲπωσε» ἡ πονηρὴ Τουρκία, ποὺ εἶναι ἡ κύρια αἰτὶα αὐτῆς τῆς λαοπλημμύρας πρὸς τὰ νησιὰ μας. Αὐτὴ κερδοσκοπεῖ καὶ αὐτὴ προωθεῖ κάθε λογῆς στοιχεῖα τῆς Ἀνατολῆς πρὸς τὴ χώρα μας, ποὺ εἶναι, ὅπως βάναυσα εἶπε κάποιος Εὐρωπαῖος, «τρύπια σὰν ἑλβετικὸ τυρὶ»!
Τὴν Ἑλλάδα θὰ τὴν κρατήσουν στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, ὅπως ὁ Ἀχιλλέας κρατοῦσε στὸ ἅρμα του τὸ πτῶμα τοῦ Ἕκτορα. Μὲ τὸ μαστίγιο τοῦ Σένγκεν θὰ τὴν ὑποχρεώσουν νὰ γίνει ὄχι «ἀποθήκη ψυχῶν», ὅπως εἶπε κομψὰ ὁ πρωθυπουργός. Θὰ τὴν κάνουν ἀποδυτήρια γιὰ τὰ ἀνθρώπινα ράκη ποὺ δὲν θέλουν αὐτοὶ. Καὶ ποὺ ἡ ἄρνησὴ τους θὰ ἐκφραστεῖ ἀπὸ ἐθνικιστικὰ στοιχεῖα τοῦ ἐξουσιαστικοῦ θώκου. Ἄς μὴ μᾶς ξεγελοῦν κάποιες δῆθεν ἀνθρωπιστικὲς ἐκδηλώσεις. Εἶναι στάχτη στὰ μάτια μας. Ἄν, ὄντως, ἡ Εὐρὼπη ἤθελε νὰ μᾶς βοηθήσει στὸ δύσκολο πρόβλημα ποὺ ἀντιμετωπίζουμε, μποροῦσε νὰ διαθέσει δύο παροπλισμένα ἀεροπλανοφόρα κι ἕνα παλαιὸ μεγάλο ὀχηματαγωγὸ, ἐξοπλισμένα ἐπαρκῶς μὲ νοσηλευτικὸ προσωπικὸ, μαγειρεῖα, χώρους καθαριότητας, ὕπνου κ.λπ. καὶ φυσικὰ μὲ ὅλο τὸ ἀναγκαῖο προσωπικὸ γιὰ τὴν ἰατρικὴ ἐξέταση καὶ καταγραφὴ στοιχείων ὅλων τῶν περιμαζευομένων ἀπὸ τὴ θάλασσα προσφύγων. Τὰ σκάφη αὐτὰ θὰ μποροῦσαν νὰ κινοῦνται στὰ θαλάσσια ὕδατα τοῦ Αἰγαίου, κυρίως στὴ θαλάσσια ζώνη τῆς Τουρκίας, ἐνῶ εἰδικὰ σκάφη, ἀὲρος καὶ θαλάσσης, θὰ περιμάζευαν ὅσους τολμοῦν νὰ περνοῦν στὰ ἑλληνικὰ νησιά. Αὐτὴ τὴν ἁπλὴ λύση –ποὺ δὲν κοστίζει καὶ πολλὰ– δὲν πρόκειται νὰ τὴν ἐφαρμόσουν. Θὰ φορτωθεῖ τὰ πὰντα ἡ Ἑλλάς. Καὶ θὰ τὴ βρίζουν ἀπὸ πὰνω...
sarantoskargakos.gr
