ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ: Υπεράσπιση της Κυπριακής Δημοκρατίας - Όχι σε κίβδηλη, δήθεν λύση!

Η Κύπρος έχει επειγόντως ανάγκη από μια άλλη πολιτική και στρατηγική για ν’ ανασχέσει τον μεγάλο κίνδυνο, που διαγράφεται στον ορίζοντα. Ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος γιατί εντάσσεται σ’ ένα σκηνικό, μέσα στο οποίο η θέση της Ελλάδος είναι σήμερα αποδυναμωμένη, λόγω της οικονομικής κρίσεως αλλά και της κρίσεως των προσφύγων και των μεταναστών και της αλληλουχίας με τα άλλα προβλήματα που αντιμετωπίζει...

1. Παρακολουθούμε, με μεγάλη ανησυχία, την ενορχήστρωση μιας προπαγάνδας ότι έχει επιτευχθεί μεγάλη πρόοδος στις διεξαγόμενες διακοινοτικές συνομιλίες και ότι το Κυπριακό βαίνει προς τη λύση του και ότι αυτή ενδέχεται μάλιστα να επιτευχθεί μέσα στο 2016.


2. Ούτε τα μέχρι τώρα γνωστά αποτελέσματα των διακοινοτικών συνομιλιών ούτε η Τουρκική αδιαλλαξία δικαιολογούν μια τέτοια αισιοδοξία. Η Τουρκική αδιαλλαξία εκφράσθηκε επανειλημμένα και προσφάτως, στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο, διά στόματος του Τούρκου Πρωθυπουργού Αχμέτ Νταβούτογλου και του Προέδρου Ταγίπ Ερντογάν. Η σκόπιμη αυτή καλλιέργεια αισιοδοξίας πρέπει να προκαλεί, αντιθέτως, ανησυχία και κινητοποίηση για την αποτροπή ενός νέου σχεδίου καταστροφικής λύσεως.


3. Ο επιδιωκόμενος στόχος του παρασκηνίου, που υποκινεί την προπαγάνδα αυτή, είναι η προετοιμασία του εδάφους και η παραπλάνηση της κοινής γνώμης σχετικά με το πραγματικό περιεχόμενο του συζητούμενου σχεδίου λύσεως. Το τελευταίο έχει ως βάση αναφοράς το Σχέδιο Ανάν, που το απέρριψε, με συντριπτική πλειοψηφία 75,6%, ο Κυπριακός λαός, το 2004.


4. Η αρχή για τον σημερινό κύκλο των διακοινοτικών συνομιλιών, έγινε με την αποδοχή από την Ελληνική πλευρά, ως κοινής συμφωνημένης διαπραγματευτικής βάσεως, του κοινού ανακοινωθέντος Αναστασιάδη-Έρογλου της 11ης Φεβρουαρίου 2014. Ο Κύπριος Πρόεδρος ισχυρίζεται ότι διεσφάλισε σ’ αυτό τις τρεις βασικές αρχές, που αποτελούν κόκκινες γραμμές για την Ελληνική πλευρά. Τη μία δηλαδή διεθνή προσωπικότητα, τη μία κυριαρχία και τη μία ιθαγένεια. Εξετάζοντας όμως κανείς προσεκτικά το κοινό ανακοινωθέν, διαπιστώνει ότι η υποτιθέμενη διασφάλιση της ασκήσεως των τριών αρχών κάθε άλλο παρά είναι σαφής και δεδομένη.

Αποτελεί, στην πραγματικότητα, μνημείο «εποικοδομητικής ασάφειας», σε βάρος της Ελληνικής πλευράς. Τα προβλεπόμενα δύο «συνιστώντα κράτη», παραπέμπουν σε δύο ισοκυρίαρχα μέρη, σε τυπική συσκευασία ενός. Προφανώς, δεν αντιπροσωπεύουν μια διεθνή προσωπικότητα, μια κυριαρχία και μια ιθαγένεια. Αντιπροσωπεύουν ένα δικέφαλο κράτος, με διπλή κυριαρχία και τριπλή ιθαγένεια. Η διζωνική κοινοτική ομοσπονδία πάσχει αφετηριακά. Η ισοκυριαρχία συγκαλύπτει επιτηδείως τον ψευδώνυμο χαρακτήρα της ομοσπονδίας, που, στην πραγματικότητα, είναι κατά μείζονα λόγο συνομοσπονδία και μόνο κατά ελάσσονα λόγο ομοσπονδία. Συγκαλύπτει επίσης την κατάλυση της δημοκρατικής αρχής της πλειοψηφίας και την υποδούλωση της Ελληνο-κυπριακής πλειοψηφίας στην Τουρκοκυπριακή μειοψηφία και μέσω αυτής στην Άγκυρα. Η τελευταία ελέγχει τους Τουρκοκυπρίους πολιτικά, στρατιωτικά και δημογραφικά. Οι έποικοι είναι ηδη υπερδιπλάσιοι των Τουρκοκυπρίων.

 Ποια πραγματική ανεξαρτησία και κυριαρχία θα είχε ένα τέτοιο πολιτικό μόρφωμα; Καμιά απόφαση δεν θα μπορούσε να λαμβάνεται, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της Άγκυρας. Η Κύπρος, με την επίφαση μιας δήθεν «λύσεως» του Κυπριακού και «επανενώσεως» της Κύπρου, θα μετατρεπόταν σε προτεκτοράτο και θα περιερχόταν στο σύνολό της στον γεωπολιτικό έλεγχο της Άγκυρας.

5. Προβάλλεται το επιχείρημα ότι η συμμετοχή της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι επαρκής εγγύηση για την αντιστάθμιση των μειονεκτημάτων μιας κακής λύσεως και για την εφαρμογή σ’ όλοκληρη την Κύπρο των Ευρωπαϊκών αρχών και του Ευρωπαϊκού κεκτημένου. Ο ισχυρισμός αυτός είναι αβάσιμος, γιατί η Τουρκική πλευρά αξιώνει η συμφωνία για τη λύση ν’ αποτελέσει πρωτογενές Ευρωπαϊκό δίκαιο, ώστε να μη συγκρούεται με τις Ευρωπαϊκές αρχές και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο. Με απλά λόγια, να γίνει δηλαδή εξαίρεση των Ελλήνων της Κύπρου από τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ελευθερίες, που κατοχυρώνει το Ευρωπαϊκό κεκτημένο για όλους τους Ευρωπαίους, ώστε να μη υπονομευθούν οι «αρχές» του εθνικού και θρησκευτικού διαχωρισμού, που συνεπάγεται η διζωνική ομοσπονδία! Αντί δηλαδή οι Ευρωπαϊκές αρχές και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο ν’ αποτελέσουν το πλαίσιο και τη βάση για μια έντιμη, δίκαιη και δημοκρατική λύση του Κυπριακού, που να κατοχυρώνει τα δικαιώματα και τις ελευθερίες όλων των Κυπρίων, χωρίς εθνικές και θρησκευτικές διακρίσεις, επιχειρείται το αντίστροφο.

6. Είναι πολύ ανησυχητικό και επικίνδυνο για την Κύπρο, ενώ, σε αυτή, τουλάχιστον, την περίοδο, δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για σωστή λύση του Κυπριακού, λόγω της Τουρκικής αδιαλλαξίας και συγκεκριμένων διεθνών συσχετισμών, η επίσημη Κυπριακή πλευρά να επισπεύδει για λύση, υποχωρώντας σε πιέσεις του ξένου παράγοντα, που εξυπηρετεί τα δικά του συμφέροντα και τους δικούς του στρατηγικούς σκοπούς. Η πολιτική αυτή συνεπάγεται νέες συνεχώς υποχωρήσεις και διολισθήσεις της Ελληνικής πλευράς, που υπονομεύουν την ίδια την υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας.

7. Διαχρονικός στόχος της Άγκυρας και των συμμάχων της ήταν και είναι η κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Επιχειρήθηκε το 1963-64, το 1974, το 2004, με το Σχέδιο Ανάν. Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν είναι μόνο το έρεισμα του αγώνα για την υπεράσπιση της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας της Κύπρου. Είναι επίσης το πλαίσιο και η βάση, πάνω στην οποία μπορεί να λυθεί δημοκρατικά η συνταγματική πτυχή του Κυπριακού για όλους τους πολίτες της, Ελληνοκυπρίους, Τουρκοκυπρίους και άλλους, έξω από τη διχοτομική ιδέα του χωριστού κράτους και των τετελεσμένων της Τουρκικής κατοχής. Η διαφύλαξή της έχει επομένως πρωταρχική σημασία. Είναι αδιανόητο να υπονομεύεται, με πολιτικές, διπλωματικές διαδικασίες και «Μέτρα Οικοδομήσεως Εμπιστοσύνης», που την υποσκάπτουν και την υποβαθμίζουν.

8. Η θέση της Κύπρου δεν είναι τόσο ανίσχυρη όσο ορισμένοι θέλουν να την παρουσιάζουν. Η διεθνής κοινότητα αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία ως τον αποκλειστικό νόμιμο φορέα συλλογικής εκφράσεως του Κυπριακού λαου. Πέραν αυτών, είναι ενταγμένη, στο σύνολο της επικράτειάς της, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με αναστολή του Ευρωπαϊκού κεκτημένου στα κατεχόμενα. Πέρα όμως από αυτά, αντιπροσωπεύει, πρωτ’ απ’ όλα, ένα δίκαιο αγώνα εναντίον μιας ξένης κατοχής. Οι Ευρωπαϊκές αρχές και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο συντρέχουν προς την κατεύθυνση μιας σωστής και δημοκρατικής λύσεως, υπό την προϋπόθεση ότι η ίδια η Κύπρος δεν θα δεχθεί «αρχές» λύσεως, που την εξαιρούν από το Ευρωπαϊκό κεκτημένο και δεν θα δεχθεί επίσης τη μετατροπή ενός θέματος εισβολής και κατοχής σε διακοινοτικό. Η Κύπρος έχει αναβαθμισθεί γεωστρατηγικά, μετά την ανεύρεση σημαντικών κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην Αποκλειστική Οικονομική της Ζώνη και γενικότερα στην Ανατολική Μεσόγειο. Έχει στρατηγική σύγκλιση συμφερόντων με χώρες της περιοχής, που δεν έχουν κανένα λόγο να επιθυμούν διολίσθηση της Κύπρου στον Τουρκικό γεωπολιτικό έλεγχο.

Η μεγάλη σύγκρουση που μαίνεται στη Συρία και ευρύτερα στη Μέση Ανατολή αναδιατάσσει συσχετισμούς και δημιουργεί νέες ισορροπίες, που δεν είναι ευνοϊκές για την Άγκυρα. Η τελευταία έχει δεχθεί, αντιθέτως, δεινό πλήγμα στη Συρία και βρίσκεται σε ανοικτό πόλεμο με τους Κούρδους στη Συρία αλλά και με τους Κούρδους στο εσωτερικό της.

Γιατί η Κύπρος να σπεύσει να προσδεθεί στο άρμα της Ισλαμικής Άγκυρας, με μια λεόντεια δήθεν λύση, που θα νοιμομοποιούσε την Τουρκική κατοχή, θα κατέλυε κάθε έννοια πραγματικής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας και θα καθιστούσε την Κύπρο Τουρκική έπαλξη στην Ανατολική Μεσόγειο, όπως φιλοδοξεί και διακηρύσσει απροκάλυπτα ο Τούρκος Πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου; Στο πνεύμα αυτό, η Άγκυρα διεκδικεί, άλλωστε, και τη συνέχιση των Τουρκικών εγγυήσεων, ως μέρος του πακέτου της λύσεως. Η συνταγματοποίηση της κατοχής και το δυαρχικό κράτος, που προεικονίζεται, στην περίπτωση της συζητούμενης καταστροφικής λύσεως, θα επαρκούσαν ουσιαστικά για την ποδηγέτηση και τον γεωπολιτικό έλεγχο της Κύπρου, που επιδιώκει η Άγκυρα. Η τελευταία θέλει όμως επιπλέον και τις εγγυήσεις για να διατηρήσει, μέσω αυτών, άμεσα νομικά δικαιώματα ενδιαφέροντος και μόνιμη στρατιωτική παρουσία στην Κύπρο. Το θέμα των εγγυήσεων έχει γι’ αυτό κεφαλαιώδη σημασία και δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση ούτε η Ελλάδα ούτε η Κύπρος να προβούν σε οποιαδήποτε υποχώρηση. Η αποχώρηση των Τουρκικών στρατευμάτων και των εποίκων και η απαλλαγή και των Τουρκοκυπρίων από τη ξένη κατοχή αποτελεί θέση-κλειδί στο όλο ζήτημα και χωρίς αυτήν κάθε λύση θα είναι νόθα. Το Κυπριακό είναι πάνω απ’ όλα πρόβλημα εισβολής, κατοχής και εποικισμού.

9. Η ακολουθούμενη ενδοτική πολιτική του Κυπρίου Προέδρου Νίκου Αναστασιάδη, που υποστηρίζεται, εκτός από την ηγεσία του κόμματος του ΔΗΣΥ και από την ηγεσία του ΑΚΕΛ, δημιουργεί και ένα άλλο κίνδυνο, μέσα από τις συνεχείς υποχωρήσεις του. Να αναγνωρισθεί σταδιακά και να νομιμοποιηθεί το ψευδοκράτος, πριν ακόμη υπάρξει οποιαδήποτε κατάληξη σε συμφωνία, μέσα από τις διακοινοτικές συνομιλίες, ή διαπιστωθεί, για μια ακόμη φορά, το αδιέξοδο, λόγω της Τουρκικής αδιαλλαξίας.

10. Η Κύπρος έχει επειγόντως ανάγκη από μια άλλη πολιτική και στρατηγική για ν’ ανασχέσει τον μεγάλο κίνδυνο, που διαγράφεται στον ορίζοντα. Ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος γιατί εντάσσεται σ’ ένα σκηνικό, μέσα στο οποίο η θέση της Ελλάδος είναι σήμερα αποδυναμωμένη, λόγω της οικονομικής κρίσεως αλλά και της κρίσεως των προσφύγων και των μεταναστών και της αλληλουχίας με τα άλλα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Η άλλη πολιτική και στρατηγική πρέπει να έχει ως βάση τα αυτονόητα και τις αρχές του Χάρτη του ΟΗΕ και το κεκτημένο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, στην οποία η Κύπρος συμμετέχει. Δεν έχει κανένα λόγο η Κύπρος να επισπεύδει για να πάρει μια ολέθρια λύση, πολύ χειρότερη ακόμη και από το status quo και η οποία δεν θα έχει οδό επιστροφής και επανορθώσεως.

Ο Κυπριακός λαός και η Κυπριακή Δημοκρατία βρίσκονται σε ένα εξαιρετικά κρίσιμο, υπαρξιακό σταυροδρόμι. Πρέπει, πέρα από κόμματα και κομματικές νομιμοφροσύνες και ενώπιον του άμεσου κινδύνου εθνικής καταστροφής, να βρουν την ανάταση και το ενωτικό πνεύμα, που ενέπνευσε το ΟΧΙ στο Σχέδιο Ανάν. Πρέπει ο Κυπριακός λαος να προασπίσει την Κυπριακή Δημοκρατία και τον αγώνα του για μια λύση, που να διασφαλίζει πραγματικά την εθνική του ύπαρξη, την ανεξαρτησία, την κυριαρχία και τα αναφαίρετα δικαιώματά του. Επί σχεδόν 42 χρόνια, η Ελληνική πλευρά έκανε απίστευτες υποχωρήσεις, με το πιστόλι του Αττίλα στον κρόταφο, ελπίζοντας ότι θα ήταν έτσι δυνατή μια ανεκτή λύση. Συνεχείς μονομερείς υποχωρήσεις, επικίνδυνες και μάταιες παραχωρήσεις, οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο. Η Άγκυρα χρησιμοποιεί σήμερα απροκάλυπτα και το πρόβλημα των προσφύγων και μεταναστών και ζητά, μεταξύ άλλων, ανταλλάγματα στο Κυπριακό αντί να εκπληρώσει τις Κυπρογενείς της υποχρεώσεις. Προβαίνει επίσης σε νέες αμφισβητήσεις της Κυπριακής ΑΟΖ και σε απροκάλυπτες απειλές για στρατιωτική δράση, αν η Κυπριακή Δημοκρατία προχωρήσει σε νέες έρευνες υδρογονανθράκων στην Κυπριακή ΑΟΖ. Το ψευδοκράτος στα κατεχόμενα έσπευσε να ταυτισθεί με τις Τουρκικές αμφισβητήσεις και απειλές. Ποιά είναι η δήθεν κοινή βάση, πάνω στην οποία διεξάγονται οι διακοινοτικές συνομιλίες;

Η συζητούμενη «λύση» δεν αποτελεί λύση. Είναι παρών ο κίνδυνος, η Τουρκία, αφού πήρε τη μισή σχεδόν Κύπρο, να ετοιμάζεται να πάρει και την άλλη μισή, με φενάκη τη δήθεν «λύση». Ο λαός της Κύπρου οφείλει να αντιληφθεί τί πραγματικά διακυβεύεται, να μη παραπλανηθεί και να το αποτρέψει, με την ίδια αποφασιστικότητα, όπως το απέτρεψε το 2004.

1. Γιώργος Κασιμάτης, Ομότιμος Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών
2. Βασίλης Φίλιας, Καθηγητής Κοινωνιολογίας, π. Πρύτανης Παντείου Πανεπιστημίου
3. Περικλής Νεάρχου, Πρέσβυς ε.τ.
4. Λουκάς Αξελός, Συγγραφέας, Διευθυντής Εκδόσεων «Στοχαστής» – Περ. «Τετράδια»
5. Πανίκος Ήφαιστος, Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων – Στρατηγικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Πειραιώς
6. Ιωάννης Μάζης, Καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής Θεωρίας, πρόεδρος Τμήματος Τουρκικών Σπουδών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών
7. Μάριος Ευρυβιάδης, Αν. Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Πολιτικών Επιστημών Παντείου Πανεπιστημίου
8. Δημήτρης Αλευρομάγειρος, Αντιστράτηγος εν αποστρατεία, π. Γενικός Επιθεωρητής Ελληνικού Στρατού
9. Λαοκράτης Βάσσης, Φιλόλογος, Συγγραφέας
10. Θέμος Στοφορόπουλος, Πρέσβυς ε.τ.  
https://ifestos.edu.gr

ΠΡ. ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Η Ελλάδα θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων

Η Ελλάδα θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και το έχει πράξει ήδη παρά τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως χώρα σε ό,τι αφορά την οικονομική και κοινωνική μας ζωή, υπογράμμισε μεταξύ άλλων ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας...

ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ να αντιληφθεί η Τουρκία ότι πρέπει να εκπληρώσει στο ακέραιο τις δικές της υποχρεώσεις αναφορικά με το προσφυγικό υπογράμμισε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος κατά τη συνάντησή του, νωρίτερα σήμερα, με τα μέλη της αντιπροσωπείας του γαλλικού Κοινοβουλίου, οι οποίοι επισκέπτονται την Ελλάδα με σκοπό την αποτίμηση της επάρκειας των ευρωπαϊκών μηχανισμών όσον αφορά την αντιμετώπιση και διαχείριση του προσφυγικού προβλήματος.

Η Ελλάδα θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και το έχει πράξει ήδη παρά τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως χώρα σε ό,τι αφορά την οικονομική και κοινωνική μας ζωή. Απέναντι στους πρόσφυγες, συμπεριφέρθηκε, συμπεριφέρεται και θα συμπεριφερθεί όπως ταιριάζει στον άνθρωπο δηλαδή με όρους ανθρωπισμού, πολιτισμού και Δημοκρατίας. Με βάση όχι μόνο τις δικές της αρχές και αξίες, αλλά και με βάση τις αρχές και τις αξίες του ευρωπαϊκού Πολιτισμού και της ευρωπαϊκής Δημοκρατίας, υπογράμμισε ο κ. Παυλόπουλος.

Απευθυνόμενος στους Γάλλους βουλευτές, τους προέτρεψε να επικεντρωθούν στην εφαρμογή της Συμφωνίας μεταξύ ΕΕ και Τουρκίας για την αντιμετώπιση του προσφυγικού ζητήματος, και στον τομέα αυτό τόνισε τα εξής:

Την ανάγκη η Τουρκία να εκπληρώσει τις δικές της υποχρεώσεις στο ακέραιο και κυρίως να κάνει τα πάντα ώστε να πάψει να υπάρχει η ανεξέλεγκτη δράση των διακινητών, οι οποίοι αποτελούν ένα σοβαρότατο πλήγμα για τον ίδιο τον πολιτισμό, για την ίδια την Δημοκρατία.

Αναφερόμενος στις δικές μας υποχρεώσεις επισήμανε τα εξής:

• Πρώτον την ανάγκη να λειτουργήσει το σύστημα της μετεγκατάστασης, υπογραμμίζοντας ότι μέχρι στιγμής είναι εντελώς επιφανειακή η εφαρμογή του.


• Δεύτερον, την άμεση τροποποίηση του «ΔΟΥΒΛΙΝΟ ΙΙ», διότι, όπως παρατήρησε πλέον δεν ανταποκρίνεται στα πράγματα, και


• Τρίτον, την ανάγκη να οργανωθεί το συντομότερο δυνατό η ευρωπαϊκή Ακτοφυλακή-Συνοριοφυλακή, πάντα βέβαια με την επισήμανση ότι κάθε κράτος-μέλος διαχειρίζεται τα σύνορά του κυριάρχως, που είναι και σύνορα της Ευρώπης, και εκείνο ελέγχει εάν και κατά πόσο γίνεται σεβαστή η κυριαρχία του.

Από την πλευρά του, ο επικεφαλής της αντιπροσωπείας του γαλλικού Κοινοβουλευτικού Κριστιάν Ασάφ, αφού ευχαρίστησε τον Πρόεδρο της Δημοκρατία για τη συνάντηση και τη θερμή υποδοχή, υπογράμμισε ότι αποστολή τους δεν είναι ο έλεγχος ή η αξιολόγηση, αλλά το πώς και εάν λειτουργούν οι μηχανισμοί αλληλεγγύης της ΕΕ στην Ελλάδα.

Μάλιστα, υπογράμμισε ότι τόσο εκείνος, όσο και τα υπόλοιπα της αντιπροσωπείας, είναι πεπεισμένα για τους αδελφικούς δεσμούς Ελλάδος-Γαλλίας και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να σκεφτούν Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς την Ελλάδα.

ΑΠΕ-ΜΠΕ

«Τεράστια υποκρισία της Κομισιόν για τις προσλήψεις στο ΕΣΥ»

• «Οι ασθενείς έχουν δικαίωμα να απαιτήσουν έξοδα εξετάσεων και νοσηλείας ακόμη και στο εξωτερικό, όταν υπάρχουν μεγάλες λίστες αναμονής»

• Απάντηση Κομισιόν σε Ν. Χουντή για τη διασυνοριακή περίθαλψη  

Κανένα ασφαλιστικό ταμείο δεν μπορεί να αρνηθεί την κάλυψη του κόστους εξετάσεων και νοσηλείας σε νοσοκομεία του εξωτερικού όταν υπάρχουν μεγάλες λίστες αναμονής σε εθνικά νοσοκομεία, απαντά η Κομισιόν σε ερώτηση του ευρωβουλευτή της Λαϊκής Ενότητας, Νίκου Χουντή. Παράλληλα, ενώ χθες στην Ουάσιγκτον, μαζί με το ΔΝΤ, απαιτούσε το απόλυτο «πάγωμα» των προσλήψεων, απαντώντας σε αίτημα του Ν. Χουντή να εξαιρεθεί το ΕΣΥ από την απαγόρευση προσλήψεων στο Δημόσιο, δηλώνει υποκριτικά ότι δεν έχει την αρμοδιότητα να εξετάσει το ενδεχόμενο εξαίρεσης του ΕΣΥ και των πανεπιστημιακών νοσοκομείων από τους περιορισμούς όσον αφορά τις προσλήψεις.

Πιο συγκεκριμένα, ο Έλληνας ευρωβουλευτής, στην ερώτησή του, ζητούσε να εφαρμοσθεί επί της ουσίας η Οδηγία 24/2011ΕΚ για τη διασυνοριακή περίθαλψη, που προβλέπει την κάλυψη των εξόδων νοσηλείας σε νοσοκομεία του εξωτερικού όταν οι λίστες αναμονής στα εθνικά νοσοκομεία είναι τόσο μεγάλες που ουσιαστικά ακυρώνουν το δικαίωμα στην περίθαλψη. Επιπλέον, ο Ν. Χουντής, αφού ανέφερε ότι το σύστημα υγείας έχει καταρρεύσει λόγω των μνημονίων, με αποτέλεσμα 1 στους 10 Έλληνες το 2013 να μη λάβει θεραπεία λόγω κόστους και ασθενείς με σοβαρές ασθένειες (καρκινοπαθείς) να βρίσκουν ραντεβού μετά από 2-8 μήνες, ζητούσε να διευκολυνθεί η εφαρμογή της Οδηγίας στην Ελλάδα και να εξετάσει η Επιτροπή το ενδεχόμενο εξαίρεσης του ΕΣΥ και των Πανεπιστημιακών νοσοκομείων από τους περιορισμούς στις προσλήψεις.

Η Κομισιόν στην απάντησή της, τονίζει μεταξύ άλλων: 

«Η οδηγία για τη διασυνοριακή υγειονομική περίθαλψη αποσαφηνίζει τα δικαιώματα των ασθενών που βασίζονται στην ελεύθερη κυκλοφορία υπηρεσιών και τα οποία έχουν αποτελέσει το αντικείμενο διαφόρων αποφάσεων του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συμπεριλαμβανομένης και της απόφασης στην υπόθεση C-372/04.» Και συνεχίζει, «σύμφωνα με το άρθρο 7 παράγραφος 4 της οδηγίας, τα έξοδα της διασυνοριακής υγειονομικής περίθαλψης επιστρέφονται έως το επίπεδο των εξόδων που θα είχε καλύψει το κράτος μέλος ασφάλισης εάν η υγειονομική αυτή περίθαλψη είχε παρασχεθεί στο έδαφός του, χωρίς να υπερβαίνονται τα πραγματικά έξοδα της υγειονομικής περίθαλψης που έλαβε ο ασθενής. Το ίδιο άρθρο της οδηγίας επιβεβαιώνει ότι τα κράτη μέλη δεν είναι υποχρεωμένα να προσφέρουν επιστροφή πέρα από το επίπεδο αυτό».

Ταυτόχρονα, η Κομισιόν, ενώ μέσω των μνημονίων έχει επιβάλλει ασφυκτικούς περιορισμούς στις προσλήψεις και ενώ, μόλις χθες αποκαλύφθηκε ότι, μαζί με το ΔΝΤ, πιέζουν, μεταξύ άλλων, για απόλυτο «πάγωμα» των προσλήψεων, δηλώνει προκλητικά στην απάντησή της ότι, «βάσει της Συνθήκης (άρθ. 168), δεν έχει την αρμοδιότητα να εξετάσει το ενδεχόμενο εξαίρεσης του ΕΣΥ και των πανεπιστημιακών νοσοκομείων από τους περιορισμούς όσον αφορά τις προσλήψεις» (!!!)

Ακολουθεί η πλήρης απάντηση της Κομισιόν:

E-014577/2015

Απάντηση του κ. Andriukaitis εξ ονόματος της Επιτροπής

«Η οδηγία για τη διασυνοριακή υγειονομική περίθαλψη αποσαφηνίζει τα δικαιώματα των ασθενών που βασίζονται στην ελεύθερη κυκλοφορία υπηρεσιών και τα οποία έχουν αποτελέσει το αντικείμενο διαφόρων αποφάσεων του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συμπεριλαμβανομένης και της απόφασης στην υπόθεση C-372/04.

Σύμφωνα με το άρθρο 7 παράγραφος 4 της οδηγίας, τα έξοδα της διασυνοριακής υγειονομικής περίθαλψης επιστρέφονται έως το επίπεδο των εξόδων που θα είχε καλύψει το κράτος μέλος ασφάλισης εάν η υγειονομική αυτή περίθαλψη είχε παρασχεθεί στο έδαφός του, χωρίς να υπερβαίνονται τα πραγματικά έξοδα της υγειονομικής περίθαλψης που έλαβε ο ασθενής. Το ίδιο άρθρο της οδηγίας επιβεβαιώνει ότι τα κράτη μέλη δεν είναι υποχρεωμένα να προσφέρουν επιστροφή πέρα από το επίπεδο αυτό.

Το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης στην Ελλάδα υπέφερε από σοβαρές αδυναμίες, ήδη πριν από την κρίση. Οι μεταρρυθμίσεις που έχουν αναληφθεί στο πλαίσιο του προγράμματος μακροοικονομικής προσαρμογής έχουν εστιάσει στη βελτίωση της διοίκησης των νοσοκομείων, στη βελτίωση της σύναψης συμβάσεων προμηθειών, στην καλύτερη διαχείριση της ζήτησης για φαρμακευτικά προϊόντα και στην ανάθεση καθηκόντων υγειονομικής περίθαλψης σε ιδιωτικούς φορείς με οικονομικά αποδοτικό τρόπο. Τα μέτρα αυτά είχαν ως στόχο να ελέγχονται οι δαπάνες κατά τρόπο που δεν θα διακυβεύεται η ποιότητα και να βελτιωθεί η πρόσβαση για ολόκληρο τον πληθυσμό, συμπεριλαμβανομένων των ανασφάλιστων, σε προσιτή σε όλους και βιώσιμη υγειονομική περίθαλψη. Οι αρχές έχουν δεσμευτεί να συνεχίσουν τη μεταρρύθμιση του τομέα της υγειονομικής περίθαλψης για την αντιμετώπιση των προκλήσεων που απομένουν.

Βάσει της Συνθήκης, η Επιτροπή δεν έχει την αρμοδιότητα να εξετάσει το ενδεχόμενο εξαίρεσης του ΕΣΥ και των πανεπιστημιακών νοσοκομείων από τους περιορισμούς όσον αφορά τις προσλήψεις».

ΙΡΑΝ - ΣΑΟΥΔΙΚΗ ΑΡΑΒΙΑ: Κλιμακώνεται η σύγκρουση στην «διπλωματία του πετρελαίου» (vid)

Οι Financial Times αποκάλυψαν ότι η Σαουδική Αραβία απειλεί με απαγόρευση εισόδου τα τάνκερ που μεταφέρουν ιρανικό πετρέλαιο, σε μία προσπάθεια να ανακόψει την επέκταση του Ιράν στις διεθνείς αγορές...  

Η αντιπαράθεση Σαουδικής Αραβίας - Ιράν οδήγησε σε «ναυάγιο» τη Σύνοδο στην Ντόχα.

Οι δύο χώρες έχουν μακρά ιστορία συγκρούσεων, που τώρα διεξάγονται και στο πεδίο της «διπλωματίας του πετρελαίου».

Οι Financial Times αποκάλυψαν ότι η Σαουδική Αραβία απειλεί με απαγόρευση εισόδου τα τάνκερ που μεταφέρουν ιρανικό πετρέλαιο, σε μία προσπάθεια να ανακόψει την επέκταση του Ιράν στις διεθνείς αγορές.

Από την Τεχεράνη, ο ανταποκριτής του euronews, Τζαβάντ Μοντατζερί, μεταδίδει: «Το Ιράν έχει ξεκαθαρίσει ότι οποιαδήποτε προσδοκία να μειώσει την παραγωγή του είναι παράλογη, υπό τις παρούσες συνθήκες, και δεν θα την αποδεχτεί. Το Ιράν σχεδιάζει να αυξήσει τις εξαγωγές σε δύο εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως. Προς το παρόν, βρίσκεται κατά 800 χιλιάδες βαρέλια πίσω σε αυτό το στόχο.»

Το Ιράν δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνο αρνητικούς εξωτερικούς παράγοντες.
Πολλοί αναλυτές αμφισβητούν την ικανότητα της χώρας να αυξήσει την παραγωγή του με τους ρυθμούς που επιθυμεί, καθώς δε διαθέτει τις υποδομές, την τεχνογνωσία και τις επενδύσεις που απαιτούνται.

Επιμέλεια Συμέλα Τουχτίδου/Euronews

ΒΕΡΟΛΙΝΟ: Αξιολόγηση ως το Πάσχα, απαραίτητη η συμμετοχή ΔΝΤ, 3 δισ. τα επιπλέον μέτρα

O Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δήλωσε ότι οι εκπρόσωποι των δανειστών θα πρέπει να επιστρέψουν «το ταχύτερο δυνατό» στην Αθήνα για να συνεχίσουν τις διαβουλεύσεις με την ελληνική κυβέρνηση και μέχρι την επόμενη συνάντηση του Γιούρογκρουπ στο Άμστερνταμ, στις 22 Απριλίου...

Η ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ κυβέρνηση ελπίζει ότι η αξιολόγηση του τρίτου προγράμματος θα ολοκληρωθεί ως το Πάσχα, επανέλαβε σήμερα η εκπρόσωπος του Bόλφγκανγκ Σόιμπλε, Φριντερίκε Φον Τίσενχάουζεν, και τόνισε ότι το Βερολίνο εξακολουθεί να θεωρεί απαραίτητη τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα. 

«Και από εδώ, πάντα έχει τονιστεί ότι ελπίζουμε ότι θα υπάρξει μια συμφωνία στην τρέχουσα διαδικασία αξιολόγησης ως το ελληνικό Πάσχα, στις αρχές Μαΐου και σε αυτό δεν έχει αλλάξει τίποτα», δήλωσε η κ. Φον Τισενχάουζεν, απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με το αν η ολοκλήρωση της αξιολόγησης παραμένει ρεαλιστικό να ολοκληρωθεί ως τις 22 Απριλίου. 

Σε ό,τι αφορά τη θέση της γερμανικής κυβέρνησης για την συμμετοχή του ΔΝΤ, επανέλαβε ότι «για μας εξακολουθεί η συμμετοχή του ΔΝΤ στο τρέχον τρίτο πρόγραμμα για την Ελλάδα να είναι απαραίτητη» και προσέθεσε: «Και τα άλλα θέματα έχουν επαναληφθεί εδώ τόσες φορές ώστε δεν βλέπω τώρα λόγο να τα εξηγήσω και πάλι. Είναι όλα γνωστά». 

Νέα μέτρα 3 δισ. ζητούν οι δανειστές 

Σύμφωνα με την εφημερίδα Süddeutsche Zeitung οι δανειστές συμφώνησαν να ζητήσουν από την Ελλάδα νέα μέτρα, προκειμένου να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση, αναφέρει η Ημερησία. 

Πρόκειται προφανώς για τα «μέτρα-ρεζέρβα», ύψους 3 δισεκατομμυρίων ευρώ, τα οποία η Αθήνα καλείται να αποφασίσει από τώρα, αλλά να υλοποιήσει μόνο σε περίπτωση που δεν επιτευχθεί ο συμπεφωνημένος στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ στον προϋπολογισμό του 2018. Η Süddeutsche Zeitung τα χαρακτηρίζει «μέτρα για περίπτωση έκτακτης ανάγκης», χωρίς να αναφέρει συγκεκριμένο ποσό. 

Επισημαίνει πάντως ότι αυτά τα πρόσθετα μέτρα είναι ο συμβιβασμός ανάμεσα στους Ευρωπαίους και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που συμφωνήθηκε στο περιθώριο της εαρινής συνόδου του Ταμείου στην Ουάσιγκτον και μάλιστα σε ιδιαίτερη συνάντηση που είχαν η επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ, ο διοικητής της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι, ο πρόεδρος του Γιούρογκρουπ Γιερούν Ντάιζελμπλουμ, ο επίτροπος Nομισματικών Yποθέσεων Πιέρ Μοσκοβισί και ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. 

Σύμφωνα με την εφημερίδα του Μονάχου, το Ταμείο αρχικά είχε χαρακτηρίσει «μη ρεαλιστικά» τα πρόσθετα μέτρα, αλλά τελικά αναγκάστηκε να υποχωρήσει για να μην μπλοκάρει τις διαπραγματεύσεις. Μετά από αυτό, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δήλωσε ότι οι εκπρόσωποι των δανειστών θα πρέπει να επιστρέψουν «το ταχύτερο δυνατό» στην Αθήνα για να συνεχίσουν τις διαβουλεύσεις με την ελληνική κυβέρνηση και μέχρι την επόμενη συνάντηση του Γιούρογκρουπ στο Άμστερνταμ, στις 22 Απριλίου, να έχει σημειωθεί τέτοια πρόοδος, ώστε η υπόθεση να κλείσει μέσα στην ερχόμενη εβδομάδα. 

«Κατανόηση» για τις καθυστερήσεις της Αθήνας 

Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών εκφράζει την αισιοδοξία του για συμφωνία στο ελληνικό ζήτημα. Ασφαλώς ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε εξακολουθεί να θεωρεί δεδομένο ότι η ελληνική κυβέρνηση «θα υλοποιήσει, ό,τι έχει υποσχεθεί», αλλά από την άλλη πλευρά, όπως υποστηρίζει η γερμανική εφημερίδα, εκφράζει και «κατανόηση» για τη μεγάλη καθυστέρηση στην εφαρμογή των συμπεφωνημένων, με δεδομένο ότι η Ελλάδα έχει περιέλθει σε δύσκολη θέση λόγω της προσφυγικής κρίσης. 

Ωστόσο, πριν εκταμιευθεί η επόμενη δόση από το τρέχον μνημόνιο συνολικού ύψους 86 δισεκατομμυρίων ευρώ, θα πρέπει να έχει διευθετηθεί και η αντιπαράθεση ανάμεσα στο ΔΝΤ και τη Γερμανία για ενδεχόμενη ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, τονίζει η Süddeutsche Zeitung. Κατά την εαρινή σύνοδο του Ταμείου στην Ουάσιγκτον ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε επέμεινε ότι δεν θεωρεί απαραίτητη μία ελάφρυνση του χρέους. Αλλά και η επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ από την πλευρά της επανέλαβε, μετά από συνάντηση με τον υπουργό Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο, ότι προϋπόθεση για συμμετοχή του Ταμείου στο ελληνικό πρόγραμμα είναι οι «απαραίτητες διευκολύνσεις στο ζήτημα του χρέους» από την πλευρά των Ευρωπαίων. Το ερώτημα είναι, κατά πόσον τα πρόσθετα μέτρα που φέρονται να προτείνουν οι δανειστές, μπορούν να «ξεκλειδώσουν» την αξιολόγηση σε συνδυασμό με ρύθμιση του ελληνικού χρέους.

πηγή:mignatiou.com

Η φενάκη της μονοπωλιακής «κουλτούρας», του Χρήστου Γιανναρά

Τελικά η δυναμική του ξεδιάντροπου συμβιβασμού αφομοίωσε και την «πρώτη φορά κυβέρνηση» του συνασπισμένου «αριστερού» τουρλού. Το «γελαστό παιδί», που ανέβασε πρώτη φορά δάκρυ και κόμπιασμα στο βήμα της Βουλής, μεταμορφώθηκε (ακόμα και φυσιογνωμικά) σε διαχειριστή της διαπλοκής με τον εγχώριο και αλλοδαπό υπόκοσμο της απανθρωπίας των «Αγορών» – φρουρείται πια, όπως οι μισητοί δικτάτορες, για να διασχίσει τα στενορύμια της Κυψέλης.... 

ΜΕ την «αριστεία» να την αξιολογεί ως «ρετσινιά» ο υπουργός, πρώην Παιδείας και τώρα Πολιτισμού, καθηγητής Αριστείδης Μπαλτάς αυτοχειριάστηκε πολιτικά διασύροντας και το ασπόνδυλο, έτσι κι αλλιώς, κόμμα του. Με την επιλογή του Γιαν Φαμπρ στη διεύθυνση του Φεστιβάλ Αθηνών, ο κ. Μπαλτάς αποτέλειωσε την καταρράκωση κάθε σοβαρότητας του ρόλου του στην πολιτική, εκθέτοντας ανεπανόρθωτα και τον πρωθυπουργό αρχηγό του.

Δυστυχώς στην παρακμιακή ελλαδική κοινωνία, και κατεξοχήν στο κατ’ ευφημισμόν λεγόμενο «πολιτικό» πεδίο, η έννοια της σοβαρότητας (το αντίθετο της επιπολαιότητας, προχειρότητας και ασυνειδησίας) είναι απολύτως ακατανόητη, εντελώς ξεχασμένη. Δεκαετίες τώρα, οι κομματάρχες πρωθυπουργοί χρησιμοποιούν το υπουργείο Πολιτισμού για να εξοφλήσουν οφειλές σε κομματικούς που μόχθησαν πολλά χρόνια στην αφισοκόλληση. Ή το χρησιμοποιούν για να κολακέψουν εκλογικές περιφέρειες, που απαιτούν συντοπίτη τους σε οποιοδήποτε υπουργείο, μόνο για να παρέχει ρουσφέτια. Ή τέλος, «αξιοποιούν» στο συγκεκριμένο υπουργείο τέως καλλονές που φέρνουν ψήφους στο κόμμα, αλλά δύσκολα θα τους εμπιστευόταν κανείς «σοβαρό» χαρτοφυλάκιο.

Θα ήταν διδακτικό για τους ψηφοφόρους να αναζητήσουν κατάλογο των υπουργών Πολιτισμού, από το 1981 ώς σήμερα: Να βαθμολογήσουν οι ψηφοφόροι την πολιτική σοβαρότητα σημερινών «αρχηγών», που επαίρονται για το παρελθόν σαν περίπου θριαμβευτές, κατακεραυνώνοντας το χάλι του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ απλώς κοπιάρει τα δικά τους θανατερά και δυσώδη εγκλήματα. (Λίγη συστολή δεν θα έβλαπτε τα αμετανόητα παράγωγα της πρασινογάλαζης παρακμής και τους κωμικά επηρμένους νεόκοπους ηγέτες τους.)

Με την εκδοχή του της «αριστείας» και τα κριτήριά του για την επιλογή του Γιαν Φαμπρ, ο κ. Μπαλτάς απογύμνωσε την τάχα και Αριστερά στη σημερινή Ελλάδα από το στιλπνότερο φτιασίδι της: τη λεοντή της «κουλτούρας». Καπηλεύτηκε, δεκαετίες πολλές, η «Αριστερά», σαν δική της αποκλειστικότητα, τις Τέχνες, τα Γράμματα, την πρωτοπορία στην καινοτομία, την τόλμη της αναζήτησης, την ειδωλοκλαστική γνησιότητα.

Ναι, όλα αυτά είναι, συνήθως, απότοκα κοινωνιοκεντρικών στοχεύσεων και οραμάτων – δεν συμβιβάζονται με τον πρωτογονισμό της λαγνείας του κέρδους, τη θωράκιση της ασυδοσίας του συμφέροντος, την ακόρεστη επιδίωξη της καταναλωτικής ηδονής.

Αλλά η ελλαδική «Αριστερά» είχε κάνει εγκαίρως τη μεγάλη συνειδησιακή «κωλοτούμπα» της αμέσως μετά τη δικτατορία του ’67-74 – πολύ προτού φτάσει να αναλάβει την εξυπηρέτηση του τρίτου «μνημόνιου».

Πριν από τη δικτατορία, η κοινωνική δυναμική της Αριστεράς δεν εντοπιζόταν στις ιδεολογικές παπαρδέλες της ηγεσίας της (ο μαρξισμός μόνο με προκρούστειες αυθαιρεσίες μπορούσε να αντιπαρατεθεί στα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας). Η δυναμική της Αριστεράς ήταν τότε η ανιδιοτέλεια και αθώα άγνοια του απλού Ελληνα πατριώτη που στρατευόταν θυσιαστικά στο όραμα της δικαιοσύνης, της αξιοκρατίας, της ανθρωπιάς. Πριν από τη δικτατορία, ήταν ρίσκο να είσαι «αριστερός», διακινδύνευες πολλά. Μετά τη δικτατορία, ήταν προϋπόθεση για να κάνεις καριέρα. Καριέρα άκοπου, παρασιτικού πλουτισμού (ο ανδρεϊκός παπανδρεϊσμός αποδείχτηκε το μεγάλο διαφθορείο της Αριστεράς), κυρίως όμως καριέρα σε ό,τι από τότε και πέρα ονομάστηκε «κουλτούρα», δηλαδή εξουσιαστική λαγνεία «εντυπώσεων».

Για να σε λογαριάζουν μεταδικτατορικά «κουλτουριάρη» έφτανε το χρίσμα του «αριστερού» και τότε μπορούσες να αυτοτιτλοφορείσαι οτιδήποτε –ό,τι πρόφθανες να δηλώσεις– ποιητής, μουσικός, σκηνοθέτης, πεζογράφος, θεατράνθρωπος. Επειδή προηγείτο το χρίσμα του «αριστερού», είχες σίγουρη την «προώθηση», την προβολή, τη διασημότητα. Πάμπολλες, σωρηδόν οι μετριότητες, κυνηγοί του «δήθεν» (του φτηνιάρικου εντυπωσιασμού) που με τεχνικές ιδεολογικού ολοκληρωτισμού έφτασαν να προβάλλονται σαν «μεγάλοι» ποιητές, λογοτέχνες, ιστορικοί, σκηνοθέτες (ακόμα και μέσα από τα σχολικά βιβλία) – απίστευτο κατάντημα για μια κοινωνία.

Ετσι φτάσαμε να εκδέχεται ο υπουργός Παιδείας στην Ελλάδα την «αριστεία» σαν «ρετσινιά» και ο ίδιος, σαν υπουργός Πολιτισμού, να αναθέτει το Φεστιβάλ Αθηνών στον πιο φτηνιάρη από τους φιγουρατζήδες της κενολογίας και των εξυπναδίστικων εφφέ στην ευρωπαϊκή εμπορία θεάματος. Και το κυρίως απελπιστικό: δεν πρόκειται για μεμονωμένα συμπτώματα, περιστατικά και περιπτωσιακά – τα πολιτικά ενεργήματα του κ. Μπαλτά και, προπάντων, η νοοτροπία που προϋποθέτουν, είναι οργανική και συνεπέστατη συνέχεια της πολιτικής που ασκήθηκε από τα υπουργεία Παιδείας και Πολιτισμού στα τελευταία σαράντα δύο χρόνια.

(Υπήρξε στην Παιδεία η εξαίρεση της υπουργίας Διαμαντοπούλου, αλλά μόνο σε επίπεδο εξορθολογισμού και αποτελεσματικότητας δομών και λειτουργιών – στόχος απαραίτητος, όμως χωρίς ερείσματα σε μια θεώρηση της Παιδείας απαλλαγμένη από τις χρηστικές-ωφελιμιστικές παρωπίδες.)

Αυτές οι παρωπίδες εξομοιώνουν κάθε φιλοδοξία εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης στην Ελλάδα τα τελευταία σαράντα δύο χρόνια. Και αποκλείουν κάθε καινοτόμο κοινωνική πολιτική, κάθε ενδεχόμενο ανάσχεσης της παρακμιακής κατρακύλας, κάθε εκσυγχρονισμό: Είναι η απολυτοποιημένη προτεραιότητα της οικονομίας, ο μυωπικός αποκλεισμός κάθε προβληματισμού για κοινωνικούς στόχους, ποιότητα ζωής, κατά κεφαλήν καλλιέργεια.

Σαράντα δύο ολόκληρα χρόνια η παιδαριώδης ιστορικο-υλιστική μονοτροπία ισοπέδωσε ακόμα και τις φορμαλιστικές διακρίσεις «Αριστεράς» και «Δεξιάς». Ο λαός επένδυσε στο ΠΑΣΟΚ ελπίδες σοσιαλισμού και βρέθηκε υποταγμένος σε συνθήκες αχαλίνωτου καπιταλισμού. Είδε τη Ν.Δ. να εκπασοκίζεται ώς το μεδούλι, να οδηγείται σε συγκυβέρνηση με τον βενιζέλειο αμοραλισμό, να θυσιάζει στον βωμό της ιστορικο-υλιστικής μονοτροπίας κάθε ίχνος «συντήρησης» ποιοτήτων. Τελικά η δυναμική του ξεδιάντροπου συμβιβασμού αφομοίωσε και την «πρώτη φορά κυβέρνηση» του συνασπισμένου «αριστερού» τουρλού. Το «γελαστό παιδί», που ανέβασε πρώτη φορά δάκρυ και κόμπιασμα στο βήμα της Βουλής, μεταμορφώθηκε (ακόμα και φυσιογνωμικά) σε διαχειριστή της διαπλοκής με τον εγχώριο και αλλοδαπό υπόκοσμο της απανθρωπίας των «Αγορών» – φρουρείται πια, όπως οι μισητοί δικτάτορες, για να διασχίσει τα στενορύμια της Κυψέλης.

Και τον «πολιτισμό» διαχειρίζεται ο θαυμαστής τού Γιαν Φαμπρ.

πηγή: yannaras.gr