Ο κάβος και η κάβα…

Η κυβέρνηση αναζητεί πολιτικά δεκανίκια – η κοινωνική κατακραυγή αγγίζει τα όρια της «έκρηξης»…

 του Ρούντι Ρινάλντι

Το πολιτικό προσωπικό και συνολικά το πολιτικό σύστημα υπηρετούν το επιβαλλόμενο καθεστώς της χώρας-αποικίας χρέους και γκέτο. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο και χωρίς αμφισβήτησή του, θα εναλλάσσονται στην διακυβέρνηση, θα στήνονται πολιτικές καριέρες, θα σημειώνονται αναδιατάξεις με πολιτικούς και κομματικά μορφώματα να αποβάλλονται ή να εκτινάσσονται.

Ο δικομματισμός πλήρωσε συνολικά το λογαριασμό, το ΠΑΣΟΚ σχεδόν διαλύθηκε, ο ΣΥΡΙΖΑ εκτινάχθηκε, η Χ.Α. αναδείχτηκε τρίτο κόμμα, ενώ οι μνημονιακές κυβερνήσεις είχαν μέση διάρκεια ζωής ενάμιση-δύο χρόνια. Σόιμπλε, Μέρκελ και γενικώς οι… Θεσμοί, «κατάπιαν» αρκετούς πρωθυπουργούς και υπουργούς Οικονομικών τα 6 τελευταία χρόνια.

Ο «κάβος» που είχε να περάσει κάθε πολιτικός δεν ήταν ίδιος. Υπήρχε, όμως, και υπάρχει με μια έννοια, ένας κάβος επικίνδυνος και πηγή πολλών προβλημάτων για όλες τις κυβερνήσεις και τους Θεσμούς: Πολιτικά, οι μνημονιακές πολιτικές και το πολιτικό προσωπικό που τις υπηρετεί είναι ξεκρέμαστες, δεν έχουν καμιά νομιμοποίηση και στήριξη, συναντούν την αντίθεση και την κατακραυγή της κοινωνίας. Αυτός είναι ο πραγματικός κάβος για τις συστημικές δυνάμεις. Δεν τον έχουν περάσει, ούτε φαίνεται εύκολο το ταξίδι. Η καταστροφή της οικονομίας και των μεσοστρωμάτων μαζί με την αφαίμαξη όλων των μισθοσυντήρητων, η άγρια φορολογία και η διάλυση του δημόσιου κοινωνικού τομέα, το πλιάτσικο που επιβάλλεται στη δημόσια και ιδιωτική περιουσία, δεν μπορούν να γίνουν ανεκτά ως αναγκαίες θυσίες για «ανάκαμψη» και «ανάπτυξη».

Με αυτή την έννοια, υπάρχει σοβαρό πολιτικό ζήτημα στη χώρα, που δεν μπορεί εύκολα να απαντηθεί. Το χάσμα που σημειώνεται, με σημαντικό μέρος της κοινωνίας να μην εκφράζεται, να είναι αντίθετο συνολικά προς όλες τις πολιτικές δυνάμεις και το καθεστώς που στηρίζουν, δεν μπορεί να γεφυρωθεί. Τα παραδοσιακά κόμματα, η Αριστερά σε όλες τις εκδοχές της, τα προσωποκεντρικά σχήματα που εμφανίζονται, δεν μπορούν να εκφράσουν αυτό το τμήμα. Αυτός είναι ο πραγματικός κάβος όπου μαίνεται η φουρτούνα. Πάνω σε αυτό το έδαφος προωθούνται πολιτικές λύσεις και διευθετήσεις και σε αυτό το έδαφος εκδηλώνονται η ρευστότητα και οι νέες πολιτικές πρόσκαιρες ισορροπίες.

Η «κάβα» και το άρωμα εκλογών

Ο Αλέξης Τσίπρας υπηρέτησε το σύστημα μέχρι τώρα, καταλάγιασε διά της εξαπατήσεως την κοινωνική δυναμική, διέλυσε την ελπίδα, κέρδισε και τις δεύτερες εκλογές του 2015. Τώρα, φαίνεται η πραγματική όψη της πολιτικής του. Φθείρεται γρήγορα και ο κάβος που αυτός θέλει να ξεπεράσει είναι ο κίνδυνος να έχει την τύχη των προηγούμενων. Η τακτική του, απλή: Να κερδίσει χρόνο όπως-όπως, να καταφέρει να χτίσει ένα ΣΥΡΙΖικό κράτος κατά τα ΠΑΣΟΚικά πρότυπα, να συγκρατήσει τη φθορά του, να μην πάθει ό,τι το ΠΑΣΟΚ (από 44 στο 4%). Τα μέτρα που του ζητούνται να περάσει, η επιπρόσθετη «κάβα» των 3 δισ., προκαλούν πολλούς τριγμούς και όλοι γνωρίζουν πώς με 153 βουλευτές δεν μπορείς να σηκώσεις αυτό το βάρος. Το καράβι φορτωμένο και με την κάβα γέρνει επικίνδυνα…

Επομένως, είναι ζήτημα χρόνου μια επιλογή ανάμεσα σε δύο εκδοχές. Είτε διεύρυνση του κυβερνητικού σχήματος με άλλες δυνάμεις του «κεντροαριστερού χώρου», είτε προσφυγή στις κάλπες με στόχο την διατήρηση ενός υψηλού ποσοστού. Τέτοιου που θα βάζει τον ΣΥΡΙΖΑ, υπό τον Τσίπρα, στο παιχνίδι από άλλη πλέον θέση, αποφεύγοντας την άμεση πτώση της κυβέρνησης. Μια επιλογή εξόδου, δηλαδή, με τις λιγότερες απώλειες. Η πρώτη εκδοχή, αυτή του μοιράσματος της διακυβέρνησης με άλλους του κεντροαριστερού χώρου (ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι κ.λπ.) προσκρούει στο μέχρι τώρα καλλιεργούμενο κλίμα και τις αντιθέσεις που έχουν δημιουργηθεί ανάμεσα στο περιβάλλον Τσίπρα και τους άλλους φορείς.

Τις τελευταίες μέρες πλήθυναν τα γεγονότα που δείχνουν μια κρίση στα ανώτατα κλιμάκια της κυβέρνησης. Η αναφορά του Γ. Δραγασάκη, αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, ότι υπάρχει «πολιτικό πρόβλημα» με τα πρόσθετα μέτρα, διορθώθηκε από την κυβέρνηση με τη φράση ότι δημιουργείται μόνο «οικονομικό πρόβλημα». Αν δημιουργείται πολιτικό πρόβλημα, ίσως χρειάζονται πολιτικά ανοίγματα ακόμα και σε οικουμενικά σχήματα… Ακόμα, οι ιδιαίτερα σκληρές δηλώσεις του Πάνου Σκουρλέτη για τον πρόεδρο του ΤΑΙΠΕΔ, Στέργιο Πιτσιόρλα, που τον κατηγόρησε ως «τρόικα εσωτερικού», διορθώθηκαν επίσης άμεσα από την κυβερνητική εκπρόσωπο. Τέλος, το κείμενο των 53 (με τον Τσακαλώτο, δηλαδή τον επικεφαλής των διαπραγματεύσεων, στις τάξεις τους) δείχνει ότι όλοι σκέπτονται την «επόμενη μέρα»…

Από την άλλη, η Ν.Δ. υπό τον Κ. Μητσοτάκη, προσπαθεί να εκμεταλλευτεί προς όφελός της τη φθορά του ΣΥΡΙΖΑ. Διεκδικεί εμφανώς τον κεντρώο χώρο, κάνοντας ανοίγματα και προς το Ποτάμι, σηκώνει τους τόνους απέναντι σε ΣΥΡΙΖΑ και Τσίπρα, ζητώντας εκλογές σε μια προσπάθεια να κόψει τις γέφυρες του ΣΥΡΙΖΑ με το «Κέντρο», φροντίζει να αποτρέψει ένα ρήγμα από την ακροδεξιά πτέρυγα. Με λεπτούς χειρισμούς, τα φτιάχνει με τους καραμανλικούς, αδειάζει τους σαμαρικούς αλλά δίνει καίριες θέσεις σε ακροδεξιά στοιχεία όπως οι Γεωργιάδης και Βορίδης…

Τόσο ο Τσίπρας όσο και ο Μητσοτάκης δεν ευνοούν τις προτάσεις περί οικουμενικών σχημάτων γιατί αυτά τους αποκλείουν προσωπικά από την πρωθυπουργία. Για αυτό ναρκοθετούν, προς το παρόν, αυτές τις εισηγήσεις και τις καταπολεμούν.

Το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να ανασυγκροτήσει γύρω από τον εαυτό του, στο πλαίσιο της δημοκρατικής συμπαράταξης, όλες τις πτέρυγες των κεντρώων δυνάμεων, ώστε να ξεκολλήσει από το 5% και να εμφανιστεί ως σοβαρός εταίρος στα μετεκλογικά τοπία.

Τα υπόλοιπα κόμματα παίρνουν τα μέτρα τους και προετοιμάζονται για την εκλογική αναμέτρηση που μπορεί να προκύψει. Σε αυτό το μήκος κύματος εντάσσεται και η εμφάνιση νέων σχηματιστών και κομμάτων, που θα επιχειρήσουν την κάθοδο, αυτόνομα ή σε συμμαχία με γειτονικές δυνάμεις.

Τέλος, για να έχουμε μια πιο συνολική εικόνα, ο διεθνής παράγοντας φάνηκε σε σχέση με παλιότερα, αρκετά πιο ευέλικτος το 2015. Απορρόφησε ικανοποιητικά τους κραδασμούς από τρεις εκλογικές διαδικασίες (Ιανουάριος, δημοψήφισμα, Σεπτέμβριος) ενώ σε λίγο παλιότερες εποχές, επέλεγε να αντικαταστήσει τον πρωθυπουργό με έναν άνθρωπο των τραπεζών. Στο κάτω-κάτω οι εκλογικές διαδικασίες προσφέρουν και μιαν εκτόνωση, κερδίζεται χρόνος μέσα στο ίδιο περιβάλλον, εξημερώνονται απείθαρχοι, τροφοδοτείται ο αποπροσανατολισμός· δηλαδή, μια χαρά!

Για τους «παίκτες», βέβαια, λίγη σημασία έχει αν η κοινωνία βουλιάζει και η χώρα βυθίζεται....

 Ρούντι Ρινάλντι / Δρόμος της Αριστεράς

Ντμίτρι Κισελιόφ: «Ποιούς εμποδίζει η συνεργασίας μας;»

Συνέντευξη του Ντμίτρι Κισελιόφ, Γενικού Διευθυντή του πρακτορείου "Rossiya Segodnya" στον έλληνα δημοσιογράφο Δημήτρη Λιάτσο και στη ραδιοφωνική εκπομπή Sputnik Express...

Ντμίτρι Κισελιόφ, Γενικιός Διευθυντής του πρακτορείου "Rossiya Segodnya"

Ο Γενικός Διευθυντής του διεθνούς ειδησεογραφικού πρακτορείου "Rossiya Segodnya" Ντμίτρι Κισελιόφ μίλησε στην ραδιοφωνική εκπομπή Sputnik Express και απάντησε στην "επίθεση" κατά της κοινής ελληνορωσικής συνεργασίας με το ΑΠΕ-ΜΠΕ στον τομέα της αμοιβαίας ενημέρωσης.

Ακολουθεί η συνέντευξη του κ. Κισελιόφ στον Δημήτρη Λιάτσο

Δημήτρης Λιάτσος: - Ντμίτρι, βλέπουμε ότι η κοινή ρωσοελληνική συνεργασία που ξεκίνησε τον Ιανουάριο, προχωράει, επειδή οι Έλληνες θέλουν να έχουν πληροφόρηση από τη Ρωσία. Αλλά υπάρχουν και εχθροί της συνεργασίας μας, που γράφουν διάφορα πράγματα. Πώς το αντιμετωπίζετε;

Ντμίτρι Κισελιόφ: — Αν αναφέρεστε σ' εκείνο το άρθρο, ένα κύριο άρθρο, εκεί λένε μόνο ψέματα. Ξέρετε, έχω συνηθίσει να με αποκαλούν ομοφοβικό. Αυτά είναι απόλυτες ανοησίες. Ακόμα και σε παλιότερη εκπομπή μου, πρότεινα την τροποποίηση του Αστικού Κώδικα της Ρωσίας, με στόχο να υπάρχει δικαίωμα πολιτικής συμβίωσης για τον καθένα, ανεξάρτητα από το φύλο. Αν οι άνθρωποι θέλουν να φροντίζουν ο ένας τον άλλο, να κληροδοτήσουν διαμέρισμα, να βγάζουν έξω τα σκουπίδια ή να αγοράζουν φάρμακα, θα πρέπει να έχουν δυνατότητα να επισημοποιήσουν τη σχέση τους. Τι σχέση όμως έχει το σεξ μ'αυτό; Δεν πρέπει να το αποκαλεί κανείς γάμο. Το σεξ μπορεί να υπάρχει και εκτός πολιτικής ένωσης, το πρωί, το απόγευμα, το βράδυ κτλ, δεν έχει να κάνει με το γάμο… Αν γινόταν αυτό θα είχαμε άρει τον επείγοντα χαρακτήρα και την απαίτηση νομιμοποίησης των γάμων ατόμων του ιδίου φύλου. Απλά δεν θα το ονομάσουμε το γάμο. Μου φαίνεται, είναι πολύ απλό, έτσι ώστε όλοι να βρουν τη θέση τους στη ζωή.

Με βάζετε σε θέση σα να δικαιολογούμαι, αλλά είναι αστείο. Ξέρω από πού προέρχονται όλα αυτά. Κάποτε έγινε τηλεοπτική συζήτηση με θέμα την επιβολή κυρώσεων για την προώθηση ομοφυλοφιλικών σχέσεων ανάμεσα στους εφήβους. Είναι γνωστό ότι οι έφηβοι που αναζητούν τη σεξουαλική τους ταυτότητα, βρίσκονται συχνά σε μια ασταθή κατάσταση και μπορούν να ωθηθούν στην ομοφυλοφιλία, και μια τέτοια εξέλιξη είναι δύσκολη. Υπάρχουν στατιστικά δεδομένα (όχι ρωσικά) που δείχνουν ότι οι ομοφυλόφιλοι ζουν λιγότερο από ό, τι οι άνθρωποι παραδοσιακού προσανατολισμού, στρέφονται όλο και περισσότερο σε ψυχολόγους, πάσχουν από μοναξιά και κατάθλιψη, σε μια ομοφυλοφιλική σχέση η βία είναι πιο συχνή… Όλα αυτά, βέβαια, δεν ιδιαίτερα υγιή πράγματα.

Ως εκ τούτου, για ανθρωπιστικούς λόγους, υποστήριξα την πρωτοβουλία αυτή, αλλά την ίδια στιγμή δήλωσα ότι οι καρδιές ομοφυλόφιλων πρέπει να θάβονται και να καίγονται, όπως γίνεται στις Ηνωμένες Πολιτείες, επειδή εκεί δεν θεωρούνται δότες. Στις Ηνωμένες Πολιτείες από το 1977 αναγνωρίστηκε η επιδημία του AIDS και το ομοφυλοφιλικό περιβάλλον αποτελεί γόνιμο έδαφος για την ασθένεια αυτή. Αυτά είναι αντικειμενικά δεδομένα. Και χρησιμοποίησα αυτή την εικόνα. Δηλαδή, στην Αμερική αυτό το κάνουν κάθε μέρα. Στη Ρωσία και στην ΕΕ το ίδιο. Αλλά ενώ στην Αμερική το κάνουν εφ' όρου ζωής, η Ευρώπη κινείται προς την κατεύθυνση περιορισμού του χρονικού διαστήματος μετά την τελευταία ομοφυλοφιλική επαφή: στην Αγγλία είναι τώρα πέντε χρόνια, στην Ιταλία και στη Γαλλία λιγότερο. Ωστόσο, στις περισσότερες χώρες του κόσμου, είτε πρόκειται για την Ευρώπη, την Κίνα, το Ιράν, τις ΗΠΑ, την Αυστραλία, ή την Ιαπωνία, οι ομοφυλόφιλοι δεν αναγνωρίζονται ως δότες και δεν τους επιτρέπεται να δίνουν αίμα.

Διότι, αντικειμενικά — και αυτό λέγεται στην ιστοσελίδα του FDA (Οργανισμού Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ, πολύ αυστηρού οργανισμού) — υπάρχει πιθανότητα (είναι μετρήσιμη μαθηματικά) οι ομοφυλόφιλοι δότες να μολύνουν και με AIDS και με άλλες ασθένειες. Γι΄αυτό είπα, παιδιά, αν είναι έτσι, ας θάβουμε τις καρδιές τους, αν όχι, τότε ας βασιστούμε σε ένα διεθνές πρότυπο (γιατί στη Ρωσία δεν είναι έτσι), με το οποίο θα μπορούσαμε όλοι να συμμορφωθούμε. Αυτό χρησιμοποιήθηκε εναντίον μου, όμως, θεωρώ εδώ ότι υπερασπίστηκα τους ομοφυλόφιλους. Και μάλιστα έγραψα ένα άρθρο ότι οι ομοφυλόφιλοι είναι σύμμαχοί μου. Είμαι αντίθετος να αντιμετωπίζονται με καχυποψία, επειδή μπορούν να μολύνουν κάποιον με AIDS.

Μου προσάπτουν ακόμα, πως είμαι σταλινικός, επειδή είπα ότι η δραστηριότητα του Πούτιν είναι συγκρίσιμη σε μέγεθος με αυτή του Στάλιν. Πρόκειται για τάξη μεγέθους, όχι για ταύτιση χαρακτήρα. Και αυτό δεν σημαίνει ότι υποστηρίζω τον Στάλιν. Ο Στάλιν είναι ένα πολύ πιο σύνθετο ζήτημα. Αλλά υπάρχουν ορισμένες μέθοδοι, όταν έναν άνθρωπο αρχίζουν να δυσφημίζουν, μετά αυτό γίνεται ένα κλισέ και πάει λέγοντας. Είναι προφανές ότι υπάρχει κακόβουλος στόχος για σκόπιμη σκόπιμη απαξίωση. Σε ποιούς είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο; 

Ο δημοσιογράφος Δημήτρης Λιάστος στα στούντιο του Ρ/Σ Sputnik Express

Δημήτρης Λιάτσος: - Επιδιώκουν να πλήξουν τη συνεργασία μας, λέγοντας ότι οι Έλληνες συνεργάζονται με τον Κισελιόφ, στον οποίο η Ευρώπη απαγορεύει την είσοδο…

Ντμίτρι Κισελιόφ: — Η είσοδος στην Ευρώπη — είναι κυρώσεις κατά του δημοσιογράφου, τις οποίες έχω προσβάλει στο δικαστήριο. Πρόκειται για μια πρωτοφανή ιστορία, και βρίσκεται σε εξέλιξη στο δικαστήριο γενικής δικαιοδοσίας στο Στρασβούργο. Ελπίζω να κερδίσω. Αλλά οι κυρώσεις κατά δημοσιογράφου, κατά τη γνώμη μου, ταπεινώνουν την Ευρώπη, την καταστρέφουν. Ερχονται σε απόλυτη αντίθεση με τις ευρωπαϊκές αξίες και την ελευθερία της έκφρασης. Φαντάζει αστείο να αμφισβητεί κανείς τέτοια επιχειρήματα. Μου φαίνεται ότι κάνουμε καλή δουλειά μ' αυτή μας τη συνεργασία. Οι Έλληνες και οι Ρώσοι πρέπει να μάθουν ο ένας για τον άλλο, χωρίς μεσάζοντες, αυτό είναι απολύτως φυσικό. Ο Ομπάμα αποκαλύπτει ότι αυτοί ήταν μεσίτες της αλλαγής εξουσίας στην Ουκρανία. Οι Αμερικανοί τείνουν να είναι μεσίτες παντού. Μεσίτης — είναι εκείνος που έχει όφελος από τη συναλλαγή, ως εκ τούτου, η συναλλαγή είναι προς το συμφέρον του. Θέλουν να είναι μεσίτες στις σχέσεις μεταξύ της Ρωσίας και της Ελλάδας, μεταξύ της Ρωσίας και της Ευρώπης. Αυτή τη μεσιτεία, όλοι, πλέον, την έχουν βαρεθεί. Θεωρώ ότι οδηγεί σε αποσύνθεση της Ευρώπης και κάνει ζημιά τόσο στην Ελλάδα όσο και τη Ρωσία. Αυτό είναι σαφές και το' χουμε συνηθίσει.

Δημήτρης Λιάτσος: - Νομίζω ότι δόθηκε μια εμπεριστατωμένη απάντηση, διότι δεν υπάρχουν σοβαρά επιχειρήματα στο θέμα αυτό.
Ντμίτρι Κισελιόφ:  — Είμαι έτοιμος να δώσω συνέντευξη στην εν λόγω εφημερίδα. Αν έχουν κάποιες συγκεκριμένες ερωτήσεις, παρακαλώ, είμαι έτοιμος. Αλλά θα προτιμούσα μια ουσιαστική συζήτηση, ποιος θέλει τι, και τις συνομιλίες για τις αντιλήψεις μας περί καλού και κακού. Σε διάφορους τομείς, για την ελευθερία του λόγου, την οικονομική συνεργασία, είτε θέματα ασφαλείας. Ελάτε να τα συζητήσουμε, και όχι να ρίχνουμε λάσπη.

Δημήτρης Λιάτσος: - Ακριβώς. Νομίζω ότι είναι στημένο άρθρο. Διότι όλα δείχνουν προς το ότι δεν έπρεπε να συνεργαστούμε… Επιχειρούν να μην υπάρχει Sputnik στην Ελλάδα. Στη γειτονική μας χώρα, την Τουρκία, επίσης, επιχείρησαν να κλείσουν το Sputnik. Τέτοιες δράσεις εμποδίζουν την άμεση επικοινωνία και τον απευθείας διάλογο ανάμεσα στις χώρες…

Ντμίτρι Κισελιόφ: — Όντως τον επικεφαλής, τον γενικό διευθυντή του τουρκικού Sputnik Τουράλ Κερίμοφ, τού απαγόρευσαν την είσοδο στη χώρα, αντιμετωπίζουμε πραγματικές διώξεις. Δεν αποτελεί είδηση για την Τουρκία, ο Ερντογάν καταδιώκει και τους δικούς τους δημοσιογράφους, είναι γνωστό ότι περίπου 2 χιλ. άνθρωποι διώκονται ποινικά και έχουν τιμωρηθεί για προσβολή του προέδρου. Ως προσβολή μπορεί να εκληφθεί οτιδήποτε. Είναι γνωστός πολέμιος του Twitter. Ο Ερντογάν φαντάζει γελοίος, τιμωρεί για τις γελοιογραφίες που του φτιάχνουν. Και με, ώ του θαύματος, πετυχαίνει να το επιβάλλει και στην ΕΕ.

Ακόμη και στην Γερμανία τώρα υπάρχουν περιστατικά: τον δημοσιογράφο ο οποίος γράφει με χιουμοριστικό τρόπο τον διώκουν ποινικά, και τον περιμένει ποινή φυλάκισης από τρία έως πέντε χρόνια. Αν και φαντάζει παράδοξο, ωστόσο η Μέρκελ τον παραπέμπει σε δίκη. Είναι γνωστό ότι έγινε ψηφοφορία στην κυβέρνηση της Γερμανίας, και υπήρξε ισοψηφία. Ο Σταϊνμάγερ και το κόμμα του ήταν κατά, αλλά η ψήφος της Μέρκελ ήταν αποφασιστική, και αυτή ψήφισε να δικαστεί ο δικός τους δημοσιογράφος, δηλαδή παραδίνει στην Τουρκία τους πολίτες της. Η Μέρκελ ήταν αυτή που πήγε στη στην πρώτη γραμμή της διαδήλωσης στο Παρίσι με πανό «Είμαι Σαρλί»! Υπάρχουν πολλές γελοιογραφίες για την ίδια, αλλά φαίνεται ότι σύμφωνα με τη Μέρκελ υπάρχει κάποια ιεραρχία, δηλαδή επιτρέπεται να την προσβάλει κανείς ας πούμε στον ευρωπαϊκό, γερμανικό τύπο, χωρίς ποινική δίωξη. Τον παντοδύναμο, είτε είναι ο Αλλάχ, είτε ο Ιησούς Χριστός επιτρέπεται να τον κάνουν γελοιογραφία, αλλά τον Ερντογάν όχι. Δηλαδή ο Ερντογάν είναι πάνω από όλους, είναι ο πιο άτρωτος!!! Αυτό ακουμπάει τα όρια του παραλόγου. Η Τουρκία κρατά όμηρο όλη την Ευρώπη και κάνει ό,τι θέλει. Συμφωνώ απολύτως με την εκπρόσωπο Τύπου του ρωσικού ΥΠΕΞ Μαρία Ζαχάροβα, η οποία είπε ότι οι άλλες χώρες τιμωρούνται για αυτό, ενώ η Τουρκία παίρνει και…μπόνους: της δίνουν περισσότερα χρήματα, και, ταυτόχρονα την απαλλάσουν από το καθεστώς βίζας.

Ο Ερντογάν στην ουσία χειραγωγεί όχι τον οποιοδήποτε αλλά την ίδια τη Γερμανία, προσπαθεί μ΄ αυτό τον τρόπο να ρίξει την μαύρη σκιά του σε όλη την Ευρώπη. Αυτά που γίνονται είναι εντυπωσιακά — και με την ελευθερία του λόγου στην Ευρώπη γενικώς, και αυτό που έγινε με το δικό μας Sputnik στην Τουρκία δυστυχώς δεν είναι πρωτόγνωρα. Στη Λετονία προσπαθούν να μας κλείσουν, απέλασαν δημοσιογράφο μας από την Τσεχία, και νωρίτερα από την Πολωνία. Αυτή, δυστυχώς, είναι η ιστορία.

Μου φαίνεται ότι η Ρωσία και η Δύση, πλέον, αλλάζουν θέσεις όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η ελευθερία του λόγου στη Ρωσία σίγουρα έχει πιο ευρύ φάσμα απ' ό,τι στην Ευρώπη. Λειτουργούν και ραδιοφωνικοί σταθμοί και τηλεοπτικά κανάλια διαφορετικών κατευθύνσεων, και εφημερίδες, και ιστοσελίδες, και το Διαδίκτυο… Δυστυχώς, στην Ευρώπη υπάρχουν περιορισμοί στη θεματολογία, αναφορικά με τους ανθρώπους, τους ανθρώπους τους διώχνουν. Με αυτή την έννοια, έχουμε αλλάξει θέσεις.Έχουμε αλλάξει θέσεις όσον αφορά το δικαίωμα της ελεύθερης διακίνησης των ανθρώπων. Παλιά δεν επιτρεπόταν η έξοδος από την Σοβιετική Ένωση. Μας έλεγαν: «Μα πως έτσι; Εμποδίζετε. Να η Παγκόσμια Διακήρυξη Δικαιωμάτων του Ανθρώπου 10ης Δεκεμβρίου 1948, η ελευθερία μετακίνησης…». Και τώρα το μόνο πράγμα που εμποδίζει τους Ρώσους να μετακινηθούν — είναι οι ευρωπαϊκές βίζες. Και το μέγεθος του πορτοφολιού του καθενός. Πριν εμείς ασχολούμασταν με την "εξαγωγή" επαναστάσεων, τώρα με αυτό ασχολείται η Δύση.Δηλαδή, ως εκ θαύματος, αλλάξαμε θέσεις, και μένει να αναρωτηθεί κανείς πόσο εύκολα έγινε αυτό και πόσο κυνικά συνεχίζουν να αναζητούν ακόμα και τώρα δικαιολογίες για να τιμωρήσουν. Για μένα προσωπικά, αυτό είναι γελοίο.

Δημήτρης Λιάτσος: - Ντμίτρι, ας επιστρέψουμε στο χώρο της ενημέρωσης, στον οποίο δουλεύουμε. Δεν νομίζετε ότι η Δύση χάνει το μονοπώλιο στη πληροφόρηση ανά τον κόσμο; Ενώ η Ρωσία είναι η χώρα, η οποία αν και σε αργούς ρυθμούς και όχι σε τόσο μεγάλη κλίμακα, προωθεί τη δική της άποψη, τη δική της οπτική γωνία(όχι μόνο για τη Ρωσία, αλλά και για τον κόσμο). Η άποψη αυτή σιγά-σιγά αρχίζει να παίζει σημαντικό ρόλο, είναι αληθινή και ο κόσμος την εμπιστεύεται…

Ντμίτρι Κισελιόφ: — Όντως η Δύση εδώ και καιρό έχει χάσει το μονοπώλιο. Ίσως τη Δύση θα τη συνέφερε να μεταδίδει χονδροκοπιές και να μην υπάρχει άλλη άποψη. Αλλά, όταν υπάρχει άλλη άποψη, η Δύση αρχίζει να την πολεμά — όπως κάποτε η Σοβιετική Ένωση μπλόκαρε τους δυτικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς. Μπλοκάρουν τους δημοσιογράφους, δημοσιεύουν άρθρα που δυσφημίζουν αυτή τη συνεργασία και τους ανθρώπους που ασχολούνται μ' αυτό, καταδιώκουν κ.α. Στην Ουκρανία απλά σκοτώνουν τους ανθρώπους. Να τώρα έπεσε από το παράθυρο του ενάτου ορόφου ουκρανός πολιτικός αναλυτής. Σκοτώνουν τους δικηγόρους που συνηγορούν για Ρώσους πολίτες, σκοτώνουν δημοσιογράφους. Για παράδειγμα πέρυσι τον Ολές Μπουζινά! Και η Δύση δεν κάνει καμία παρατήρηση. Αυτό αποδεικνύει ότι όλα είναι αποδεκτά στην Δυτική Ευρώπη, στην ΕΕ, πράγμα, φυσικά, που μας εκπλήσσει. Πιστεύω ότι οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι δεν υποπτεύονται τα έργα και ημέρες της δημοκρατίας των Βρυξελών. Κανένας δεν της έδωσε εξουσιοδότηση για αυτά.
Δημήτρης Λιάτσος: - Στην Ελλάδα προβάλλουν και την ταινία «Κριμαία. Επιστροφή στην πατρίδα». Η Ουκρανική Πρεσβεία κατά τη διάρκεια αυτής της εβδομάδας έκανε τα πάντα για να μην προβληθεί αυτή η ταινία στην Ελλάδα…

Ντμίτρι Κισελιόφ: — Είναι η συνηθισμένη τους τακτική. Να απαγορεύουμε το ένα να απαγορεύουμε το άλλο. Ορίστε δώστε μας τη δική σας εκδοχή. Η Κριμαία μόνη της διάλεξε το μέλλον της. Δεν είναι μάλιστα θέμα γης, είναι οι άνθρωποι που ψήφισαν.

Αν οι ψηφοφορίες, τα δημοψηφίσματα έχουν αξία, τότε ναι, αν όχι, ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Δηλαδή μπορεί να μην αναγνωρίσει το δημοψήφισμα στην Κριμαία, να μην αναγνωρίσει το δημοψήφισμα στην Ολλανδία, να θεωρηθεί ότι δεν έχει καμία αξία, και στην Ελλάδα και όπου αλλού. Μπορεί κανείς απλά να φτύνει τους ανθρώπους, και να συνεχίζει να κυβερνά. Αλλά τότε όπως λέμε, βγάλτε το λευκό κολάρο του πάστορα. Σταματήστε τα κηρύγματα και πάψτε να υποκρίνεστε ότι είστε αναμάρτητοι. Τότε ας είμαστε ειλικρινείς εσείς επιδιώκετε κάτι άλλο. Υπάρχει μια ρωσική παροιμία είναι λίγο αγενής: «΄Η βγάλε το σταυρό που φοράς ή βάλε το παντελόνι σου!». Νομίζω ότι οι άνθρωποι πρέπει να το καταλαβαίνουν και να συμπεριφέρονται ανάλογα.

Δημήτρης Λιάτσος: - Έχω μια τελευταία μικρή ερώτηση. Ο Μάιος είναι ο μήνας της επίσκεψης του Βλαντίμιρ Πούτιν στην Ελλάδα και η χιλιετία του μοναχισμού στον Άγιο Όρος.

Ντμίτρι Κισελιόφ: — Να πω ότι οπωσδήποτε θα συνεχίσουμε την δουλειά μας. Μου αρέσει πάρα πολύ αυτό το έργο. Είμαι πολύ ευγνώμων σε εσάς Δημήτρη και στην οικογένειά σας για αυτά που κάνετε. Νομίζω ότι είναι μια ευγενής αποστολή.

Όσο για την 1000-ετία της ρωσικής παρουσίας στον Άγιο Όρος είναι μια μεγάλη ημερομηνία. Εχω οικογενειακούς δεσμούς με τον Αθω, έναν ανιψιό εκεί στο μοναστήρι. Δουλεύει ως προσωρινά ως βοηθός. Ήθελε να γίνει μοναχός. Του είπαν σε πέντε χρόνια.Δέχτηκε. Είναι 44 χρονών. Είναι υπεύθυνος τώρα για το πλυσιμο των ρούχων. Είναι υπερήφανος ότι ήδη έδωσαν ράσο, και όχι απλώς μια μαύρη ρόμπα. Τον ρωτάω:«Σεργκέι, τι νέα;» Μου είπε ότι πρόσφατα, στην 100η επέτειο του ηγουμένου, τους είπαν: «Όποιος θέλει να κάνει δώρο, να μάθει 100 ψαλμούς». Τον ρωτάω: «Πόσο χρόνο θέλει περίπου;»Μου λέει:«Αν διαβάσεις χωρίς διακοπές, μιάμιση ώρα».Του λέω: «Και λοιπόν;». Τελικά πήρε την τρίτη θέση στο Μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα. Του στέλνω ζεστά ρούχα, παπούτσια ορειβασίας, ό,τι ζητά. Εγώ δυστυχώς δεν μπορώ να πάω εκεί, λόγω αυτών των ηλίθιων κυρώσεων που μου επέβαλαν. Τι στόχο έχουν αυτές οι κυρώσεις; Μου φαίνονται γελοίες. Δεν πειράζει, μιλάμε στο τηλέφωνο, και παρακολουθώ αυτά που συμβαίνουν εκεί.

πηγή: greece-russia2016.gr

Ανησυχία Ντόρας για τις τουρκικές παραβιάσεις στο Αιγαίο

Ανησυχία εξέφρασε η συντονίστρια ΟΔΕ Εξωτερικών και Άμυνας της ΝΔ, Ντόρα Μπακογιάννη για τις συνεχιζόμενες τουρκικές παραβιάσεις στο Αιγαίο...

ΤΗΝ ΑΝΗΣΥΧΙΑ της εκφράζει η ΝΔ για τις τουρκικές παραβιάσεις στο Αιγαίο επισημαίνοντας την ανάγκη να υπάρξει νηφαλιότητα και συντονισμένη δράση.

Σε δήλωσή της η βουλευτής και συντονίστρια ΟΔΕ Εξωτερικών και Άμυνας της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, Ντόρα Μπακογιάννη, τονίζει πως η κλιμάκωση της τουρκικής παραβατικότητας στο Αιγαίο και οι προκλητικές παραβιάσεις των ελληνικών χωρικών υδάτων και του ελληνικού εναέριου χώρου, κατά παράβαση της συμφωνίας Παπούλια-Γιλμάζ, προκαλούν ανησυχία στη ΝΔ.

«Απαιτείται νηφαλιότητα, ψυχραιμία και άμεση διπλωματική δραστηριότητα για την ενημέρωση εταίρων και συμμάχων. Δεν είναι ώρα για ασκήσεις επικοινωνίας. Αντίθετα, είναι ώρα για συντονισμένη δράση», τονίζει στη δήλωσή της η κα Μπακογιάννη.

Από σήμερα το θερινό νυχτερινό τιμολόγιο της ΔΕΗ, θα ισχύει μέχρι την 31η Οκτωβρίου

Τα τιμολόγια χρέωσης της ζώνης κανονικής χρέωσης και της ζώνης μειωμένης χρέωσης καθορίζονται από τους Προμηθευτές Ηλεκτρικής Ενέργειας...

ΑΠΟ σήμερα, 1 Μαΐου, τίθεται σε εφαρμογή το θερινό νυχτερινό τιμολόγιο της ΔΕΗ, που θα ισχύει μέχρι την 31η Οκτωβρίου 2016.

Το ωράριο του θερινού νυχτερινού είναι συνεχές από τις 23:00 έως τις 07:00.

Εγκατάσταση Νυκτερινού Τιμολόγιου

Εφόσον το επιθυμεί ο ενδιαφερόμενος, ο ΔΕΔΔΗΕ μπορεί να εγκαταστήσει στην παροχή του μετρητή με χρονοχρέωση, δηλαδή μετρητή ο οποίος μετρά χωριστά την κατανάλωσή του σε δυο χρονικές ζώνες, τη ζώνη κανονικής χρέωσης - ημερήσια ζώνη, και τη ζώνη μειωμένης χρέωσης - νυκτερινή ζώνη. 

Τα τιμολόγια χρέωσης της ζώνης κανονικής χρέωσης και της ζώνης μειωμένης χρέωσης καθορίζονται από τους Προμηθευτές Ηλεκτρικής Ενέργειας.

Αξιολόγηση ελληνικού προγράμματος: «Σε σημείο μηδέν οι διαπραγματεύσεις»

Η εμπλοκή στην ολοκλήρωση της αξιολόγησης του ελληνικού προγράμματος και το γερμανικό νομοσχέδιο για περιορισμό των κοινωνικών παροχών για ευρωπαίους πολίτες στη Γερμανία κυριαρχούν στη σημερινή επισκόπηση του γερμανικού τύπου της Deutsche Welle...

Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ κυβέρνησης και πιστωτών να καταλήξουν σε τελική συμφωνία για το κλείσιμο της πρώτης αξιολόγησης του ελληνικού προγράμματος στήριξης επαναφέρει στις σελίδες του γερμανικού Τύπου δυσοίωνα σενάρια για την εξέλιξη της ελληνικής οικονομίας. «Η χρεοκοπία απειλεί (σ.σ. να επέλθει) σε τέσσερις εβδομάδες: η ελληνική κρίση επιστρέφει» σημειώνει σε τίτλο ρεπορτάζ της η Westdeutsche Allgemeine Zeitung, θέτοντας το ερώτημα αν «πρέπει τώρα να επέμβει και πάλι η ΕΕ». Όπως επισημαίνει μεταξύ άλλων ο αρθρογράφος, «ειδικοί προειδοποιούν εδώ και αρκετό διάστημα με κεκαλυμμένο τρόπο ότι η ελληνική κρίση επιστρέφει. Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Αθήνας και δανειστών για ένα νέο πακέτο λιτότητας βρίσκονται σε σημείο μηδέν», σχολιάζει το δημοσίευμα και προσθέτει: «Σε περίπτωση που δεν ολοκληρωθούν γρήγορα οι διαβουλεύσεις, ενδέχεται να εξαντληθούν τα χρήματα της Αθήνας ήδη σε δύο εβδομάδες. Ως εκ τούτου, τίθεται το ερώτημα: πρέπει η ΕΕ να εμβάσει στην Αθήνα σύντομα πρόσθετα κεφάλαια ώστε να βοηθήσει τη χώρα να βγει από τη δύσκολη θέση;».

Λύση στο προσωρινό αδιέξοδο θα επιχειρήσει να δώσει το έκτακτο Eurogroup στις 9 Μαΐου, όπως μεταδίδουν σήμερα πολλές γερμανικές εφημερίδες στις ηλεκτρονικές τους εκδόσεις. Στην ιστοσελίδα της Frankfurter Allgemeine Zeitung επισημαίνεται ότι το σημείο τριβής στην τρέχουσα αντιπαράθεση μεταξύ Ελλάδας και δανειστών είναι το «προληπτικό πακέτο» μέτρων ύψους 3,6 δις ευρώ. Όπως σημειώνεται, «αυτή η πρόσθετη απόφαση φαίνεται να είναι κάτι σαν γέφυρα μέσω της οποίας θα μπορούσε να εμπλακεί με δικά του κεφάλαια στο τρίτο ελληνικό πρόγραμμα και το ΔΝΤ, όπως επιθυμεί κατά πρώτο λόγο η γερμανική κυβέρνηση».

Η αναπόφευκτη έξοδος από το ΕΥΡΩ

H ρήξη και η αποδέσμευση από την Ε.Ε. θα έρθει, αργά ή γρήγορα, και μάλλον γρήγορα, στην ημερήσια διάταξη. Αλλά το να κόψει στην πράξη, ο λαός τον Γόρδιο Δεσμό του ευρώ είναι το αναγκαίο, σήμερα, εφαλτήριο για τα ακόμη αποφασιστικότερα άλματα που θα ακολουθήσουν...

• ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΤΟ ΑΝ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΠΟΤΕ, ΠΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ


• Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΥΠΕΡΒΕΙ ΑΜΕΣΑ ΔΙΣΤΑΓΜΟΥΣ ΚΑΙ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΛΟΓΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ, ΠΕΙΣΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ  

του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Η ΕΜΠΛΟΚΗ στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές για το εφιαλτικό πακέτο των 5,4+3,6 δισ αποκαλύπτει κάτι πολύ σοβαρότερο από το προδιαγεγραμμένο αδιέξοδο της κυβέρνησης Τσίπρα: την αδυναμία του οργανικά εξασθενημένου ελληνικού καπιταλισμού να συνεχίσει να αναπαράγεται- έστω και με τους επαχθέστερους, για τα λαϊκά στρώματα, όρους- στο ανταγωνιστικότατο περιβάλλον της ευρωζώνης. Την πικρή αυτή αλήθεια συνειδητοποιούν εσχάτως ακόμη και απολύτως συστημικοίοικονομικοί και πολιτικοί παράγοντες, οι οποίοι μέχρι χθες κινούνταν στη λογική του “πάση θυσία στο ευρώ”, αλλά αναγκάζονται τώρα, κάτω από την ασφυκτική πίεση των πραγμάτων, να αναζητήσουν εναγωνίως εναλλακτικές λύσεις.

Υπό το κράτος πανικού, ο Αλέξης Τσίπρας εκλιπαρεί για κάποιο σωσίβιο από τους Ολάντ, Γιούνκερ, Σουλτς και λοιπούς όψιμους “φίλους” του, ενώ άνθρωποι του περιβάλλοντός του ψιθυρίζουν ότι μπορεί να ξαπανάμε σε εκλογές ή δημοψήφισμα αν Σόιμπλε και ΔΝΤ επιμείνουν μέχρι τέλους. Ποιος μπορεί, άραγε, να δώσει βάση σε αυτούς τους λεονταρισμούς, όταν η ίδια κυβέρνηση θέτει ήδη σε εφαρμογή, προτού καν τον νομοθετήσει, τον “αυτόματo κόφτη” στις δημόσιες δαπάνες, με τις 4.000 απολύσεις αναπληρωτών εκπαιδευτικών που προοιωνίζεται η νέα ρύθμιση για το ολοήμερο σχολείο; Και πώς θα αποτολμήσει εκλογές ή δημοψήφισμα αυτή η κυβέρνηση όταν είναι τόσο νωπή η ταπεινωτική κωλοτούμπα του περασμένου Ιουλίου, με “το ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ”, όπως αναλύουν στο ενδιαφέρον, ομώνυμο βιβλίο τους, που εκδόθηκε πρόσφατα, οι Χ. Λάσκος και Δ. Παπαδάτος;

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς καθητηγής οικονομικών επιστημών για να αντιληφθεί ότι το δρομολογημένο “μνημόνιο plus”, ακόμη κι αν περάσει με τις ελάχιστες κοινωνικές και πολιτικές αντιδράσεις, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να “πετύχει”, έστω και πατώντας επί πτωμάτων. Η περαιτέρω συρρίκνωση της ζήτησης σε μια οικονομία που βρίσκεται σε βαθειά υφεσιακή καταστολή εδώ και έξι χρόνια, με μια ανεργία της τάξης του 25%, θα νεκρώσει ακόμη περισσότερο την αγορά, προκαλώντας νέα κύματα χρεοκοπιών και απολύσεων. Οι αστρονομικοί στόχοι για το πρωτογενές πλεόνασμα, που ήδη στάζει αίμα, είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν θα εκπληρωθούν, πράγμα πουαναγνωρίζουν εκ των προτέρων οι δανειστές με την επιμονή τους στα “εφεδρικά μέτρα”. Μια επιμονή που στέλνει το μήνυμα σε όλους τους υποψήφιους επενδυτές: μείνετε μακριά από το ναρκοπέδιο που λέγεται Ελλάδα, εκτός αν είναι να πάρετε κοψοχρονιά κανένα φιλέτο από τις σάρκες του εναπομείναντος κοινωνικού πλούτου.

Όταν το όχημα που οδηγείς πηγαίνει σε αδιέξοδο δρόμο και ο τοίχος είναι πια ορατός, μία λύση μόνο υπάρχει: να βάλεις όπισθεν και να κινηθείς στην αντίθετη κατεύθυνση! Η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα μόνο λίγα μέτρα πριν από τον τοίχο. Η δραματική αλλαγή κατεύθυνσης, προς την έξοδο από την ευρωζώνη, επιβάλλεται επί ποινή οικονομικού και κοινωνικού “πυρηνικού χειμώνα”. Το ερώτημα που τίθεται εκ των πραγμάτων δεν είναι πλέον αν θα φύγουμε από το ευρώ, αλλά πότε, πως, με ποιους, εναντίον ποίων θα φύγουμε.

Όπως τονίζει, στο εξαιρετικά διεισδυτικό άρθρο του, που δημοσιεύεται σ' αυτή την ιστοσελίδα, ο οικονομολόγος Β. Βενιζέλος, ένα ορισμένο Grexit θα το ήθελαν ή πάντως θα το αποδέχονταν ως αναπόφευκτο και επιθετικότατες δυνάμεις του διεθνούς, χρηματιστικού κεφαλαίου, στη λογική που απεργάζεται, καιρό τώρα, ο Β. Σόιμπλε. Το εναλλακτικό “Σχέδιο Β” αυτών των κύκλων είναι, στις αδρές γραμμές του, γνωστό: “Εθνικό” νόμισμα χωρίς εθνική νομισματική πολιτική, προσδεδεμένο σε μια σφιχτή ισοτιμία με το ευρώ (κάτι που σημαίνει ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει να υφίσταται τις επιπτώσεις του γερμανικού εργασιακού- οικονομικού ντάμπινγκ), διατήρηση του επαχθούς χρέους και των ιδιωτικοποιήσεων τραπεζών και υποδομών, νέο κύμα μαζικής φτωχοποίησης του ελληνικού πληθυσμού. Ένα παρόμοιο, συναινετικό (με τους δανειστές) Grexit θα αποτελούσε πραγματική κοινωνική καταστροφή, την οποία μάλιστα οι συστημικές δυνάμεις θα επιχειρήσουν να φορτώσουν στις αριστερές, αντι- ΕΕ δυνάμεις, ισχυριζόμενες ότι πράττουν αυτό που εμείς πάντα θέλαμε!

Σ'αυτό το φόντο, είναι απολύτως επιτακτική η ανάγκη να προβληθεί στην πλατύτερη δυνατή κλίμακα, με τον πιο πειστικό τρόπο, η λυτρωτική, εναλλακτική λύση του αριστερού, λαϊκού, δημοκρατικού Grexit, στον αντίποδα ενός ελεγχόμενου, ολέθριου “Grexit αλα Σόιμπλε”. Όσοι, κάτω από τις υπαρκτές δυσκολίες, υιοθετούν αμυντική στάση και αποφεύγουν να πάρουν θέση σ' αυτό το κομβικό, για κάθε αριστερή, εναλλακτική πρόταση πρόβλημα, προσφέρουν κάκιστες υπηρεσίες στην υπόθεση του λαϊκού, αντιμνημονιακού αγώνα. Αν δεν δώσουμε εμείς τη δική μας, ανατρεπτική πρόταση, το κενό θα έρθουν να το καλύψουν συστημικές, ενδεχομένως δεξιές- εθνικιστικές δυνάμεις (η ακροδεξιά “Εθνική Ενότητα” κάνει ήδη πρόβες σ' αυτόν τον ρόλο).

Εξίσου αρνητικές υπηρεσίες προσφέρουν όσοι, όπως η ηγεσία του ΚΚΕ, “πετάνε την μπάλα στην εξέδρα” παραπέμποντας την έξοδο από το ευρώ στον... σοσιαλισμό και την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, δηλαδή στις ελληνικές καλένδες. Αλλά και όσοι, σ' αυτές τις τόσο κρίσιμες για το λαό και τον τόπο στιγμές, αναλώνονται σε πλειστηριασμούς υπεραριστερών διακηρύξεων, θέτοντας ως άμεσο στόχο την ταυτόχρονη έξοδο από ευρώ και Ε.Ε., κάτι που πρακτικά διαγράφει την έξοδο από την ευρωζώνη ως κομβικό ζήτημα του κοινωνικού και πολιτικού αγώνα. Είναι πολύ εύκολο να ανεβάζεις τον πήχυ όσο σου αρέσει και να κατακεραυνώνεις για έλλειψη αποφασιστικότητας όσους δεν σε ακολουθούν. Μόνο που δεν είναι και τόσο τιμητικό να περνάς διαρκώς πολύ κάτω από τον πήχυ, καμαρώνοντας για το “θάρρος” σου.

Ασφαλώς, η ρήξη και η αποδέσμευση από την Ε.Ε. θα έρθει, αργά ή γρήγορα, και μάλλον γρήγορα, στην ημερήσια διάταξη. Αλλά το να κόψει στην πράξη, ο λαός - και όχι στα χαρτιά, η άλφα ή βήτα οργάνωση- τον Γόρδιο Δεσμό του ευρώ είναι το αναγκαίο, σήμερα, εφαλτήριο για τα ακόμη αποφασιστικότερα άλματα που θα ακολουθήσουν.

Η πρακτική πείρα των λαϊκών δυνάμεων και όχι οι από καθέδρας διακηρύξεις είναι το αποτελεσματικότερο πολιτικό σχολείο. Η συμπυκνωμένη πείρα των τελευταίων 15 μηνών έπεισε και πείθει με επιταχυνόμενους ρυθμούς ευρύτερα στρώματα εργαζομένων για τις ολέθριες επιπτώσεις της παραμονής μας στην ευρωζώνη. Η μεταστροφή στο θέμα του Grexit καταγράφεται ήδη σε όλες τις δημοσκοπήσεις, ό,τι επιφυλάξεις κι αν δικαιολογημένα τρέφει κανείς για πολλές από τις εταιρείες που τις πραγματοποιούν. Ο λαός μπορεί να αντιληφθεί ότι, εάν είχαμε βγει από το ευρώ, με αριστερούς, δημοκρατικούς όρους, από το 2010, αντί να μπούμε στην εφιαλτική, καθοδική έλικα των μνημονίων,θα είχαμε ξεπεράσει προ πολλού τις δυσκολίες της μεταβατικής περιόδου και θα είμαστε σήμερα πολύ, πολύ καλύτερα. Άλλωστε, μετά από την επιβολή των capital controls, το περασμένο καλοκαίρι,έχουμε ήδη απορροφήσει ένα μεγάλο μέρος από το κόστος της αποδέσμευσης, χωρίς να απολαμβάνουμε κανένα από τα οφέλη της.

Θα ακούσουμε και πάλι, βέβαια, από τα κυριότερα φερέφωνα του συστήματος ότι ένα αριστερό Grexit θα ήταν πορεία σε “αχαρτογράφητο έδαφος”, γεμάτη κινδύνους σε κάθε μας βήμα. Όμως όλοι γνωρίζουν ότι οι πιο όμορφοι προορισμοί είναι προσιτοί μόνο από δύσκολους δρόμους. Όσοι δεν αποφασίζουν να σηκώσουν άγκυρα παρά μόνο για πλήρως χαρτογραφημένα νερά, είναι καταδικασμένοι να βουλιάζουν λίγο- λίγο, μαζί με τη χαμένη τιμή τους, σε κάποιο θλιβερό “λιμάνι της αγωνίας”- τουλάχιστον μέχρι να τους διώξουν κι από εκεί αυτοί που θα το έχουν αγοράσει κοψοχρονιά...

Πέτρος Παπακωνσταντίνου/iskra

Πλώρη προς την ακροδεξιά βάζει η «Εναλλακτική για την Γερμανία» (vid)

Η εκρηκτική αύξηση των αφίξεων προσφύγων και μεταναστών στην Γερμανία έχει απογειώσει τη δυναμική του κόμματος Εναλλακτική για την Γερμανία....

Ο ανοιχτά αντι-ισλαμικός και αντι-μεταναστευτικός χαρακτήρας του κόμματος «Εναλλακτική για την Γερμανία» επιβεβαιώνεται στο συνέδριο της Στουτγκάρδης.

Σύμφωνα με το Euronews, στελέχη του κόμματος απορρίπτουν το Ισλάμ ως μη συμβατό με το γερμανικό σύνταγμα και ζητούν την επιστροφή της Γερμανίας στις χριστιανικές αξίες.

Πέρα από τις σκληρές θέσεις για το μεταναστευτικό, οι υπό έγκριση προγραμματικές θέσεις του κόμματος περιλαμβάνουν προτάσεις για έξοδο από το ευρώ και για επαναφορά της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας.

Η σαφής ρώτα προς την άκρα δεξιά αποτυπώνεται και στην απόφαση του ευρωβουλευτή Μάρκους Πρέτσελ να ταχθεί στο πλευρό της Μαρίν Λεπέν και του Γκερτ Βίλντερς στο Ευρωκοινοβούλιο.

Είχε διαγραφεί από την ομάδα των ευρωπαίων συντηρητικών όταν χαρακτήρισε αυτονόητη τη χρήση όπλων για την αποτροπή της εισόδου μεταναστών στα σύνορα.

Στο στόχαστρο της συμπροέδρου του κόμματος Φράουκε Πέτρι βρέθηκε η Άνγκελα Μέρκελ, της οποίας την πολιτική για το μεταναστευτικό χαρακτήρισε καταστροφική.

«Πάντα αναρωτιόμαστε πότε το γενναίο παιδί θα εμφανιστεί επιτέλους για να δώσει φωνή στη σκέψη της σιωπηλής πλειοψηφίας, ότι η Καγκελάριος είναι γυμνή…», τόνισε στην ομιλία της η ηγέτης του κόμματος.

Με δυναμικές κινητοποιήσεις περίπου 2.000 αριστεροί διαδηλωτές επιχείρησαν να εμποδίσουν την έναρξη των εργασιών του συνεδρίου.

Η αστυνομία προχώρησε σε 500 προσαγωγές. Δυο αστυνομικοί τραυματίστηκαν ελαφρά.

Η εκρηκτική αύξηση των αφίξεων προσφύγων και μεταναστών στην Γερμανία έχει απογειώσει τη δυναμική του κόμματος Εναλλακτική για την Γερμανία.

Σύμφωνα με πρόσφατες δημοσκοπήσει το ποσοστό του κυμαίνεται από 10 έως 14%

Το κόμμα «Εναλλακτική για την Γερμανία», ιδρύθηκε το 2003, με ατζέντα κατά του ευρώ και σήμερα έχει εκπροσώπους στα κοινοβούλια οχτώ εκ των 16 κρατιδίων της Γερμανίας.

Success story, αλά ΣΥΡΙΖΑ!

Η κυβέρνηση έχει ήδη αποδεχθεί μέτρα ύψους 5,4 δισ. ευρώ που αφορούν την άμεση κι έμμεση φορολογία και το ασφαλιστικό...

Ποια νίκη κατά τα ναζισμού… Ποια μέρα αντιφασιστικής δράσης…

Η κυβέρνηση ετοιμάζεται από τώρα να γιορτάσει την 9η Μαΐου 2016 ως τη μέρα που θα καταγάγει τη δική της ηρωική νίκη κατά των πιστωτών επιδεικνύοντας ως τρόπαιο το δικαίωμα που θα της παραχωρήσουν να εφαρμόσει τα μέτρα που κρίνει αναγκαία, ύψους 3,6 δισ. ευρώ, στην περίπτωση που διαπιστωθεί απόκλιση από τους στόχους για τη δημιουργία πρωτογενούς πλεονάσματος μέχρι το 2018. Όσο κι αν φαίνεται παράξενο αυτό ακριβώς είναι μέχρι στιγμής το επίδικο. Ποιος θα αποφασίσει για τα επιπλέον μέτρα που θα εφαρμοστούν!

Διαφορετικά ειπωμένο: Η κυβέρνηση έχει ήδη αποδεχθεί μέτρα ύψους 5,4 δισ. ευρώ που αφορούν την άμεση κι έμμεση φορολογία και το ασφαλιστικό. Μάλιστα η έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, που συνοδεύει τον εκτρωματικό νόμο του Κατρούγκαλου, ανεβάζει το λογαριασμό του ασφαλιστικού στα 8,34 δισ. ευρώ, με το ποσό αυτό να επιμερίζεται σε 6,016 δισ. ευρώ περικοπές συντάξεων και 2,218 αύξηση εισφορών.

Έσπευσε μάλιστα να φέρει στη Βουλή το νόμο στις 22 Απριλίου, πριν καν ολοκληρωθούν οι διαπραγματεύσεις, ως ένδειξη καλής θέλησης μήπως κι οι πιστωτές λυπηθούν τους ΣΥΡΙΖΑίους. Παρόλα αυτά δεν αποκλείεται ακόμη και τώρα, που ο νόμος ψηφίσθηκε στα επιτροπές κι είναι καθ’ οδόν για την ολομέλεια, να αλλάξει κατ’ εντολήν των πιστωτών, μειώνοντας ακόμη παραπέρα το αφορολόγητο και στέλνοντας έτσι στην τσιμπίδα της εφορίας κι άλλους φορολογούμενους.

Επίσης, η κυβέρνηση έχει ήδη αποδεχθεί το στόχο δημιουργίας πλεονασμάτων που αποτελεί την επιτομή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, καθώς ισοδυναμεί με περικοπές και ύφεση. Η πλήρης αποδοχή από τον ΣΥΡΙΖΑ της αρχής των πλεονασματικών προϋπολογισμών ήταν θέμα χρόνου λόγω του επιτακτικού χαρακτήρα με τον οποίο τίθενται στο Δημοσιονομικό Σύμφωνο.

Και τέλος, η κυβέρνηση έχει ήδη αποδεχθεί ότι για να πιαστεί το πλεόνασμα είναι πρόθυμη να επιβάλει όσα μέτρα απαιτηθούν. Μάλιστα το Μνημόνιο Τσίπρα προβλέπει τη δημιουργία κι ενεργοποίηση αυτόματων μηχανισμών περικοπών. Θεωρείται δε πολύ πιθανή ότι έχει συμφωνηθεί ακόμη και η δημιουργία 3μηνιαίων ή 4μηνιαίων μηχανισμών έγκαιρης ειδοποίησης που θα ενεργοποιούν αντιλαϊκά μέτρα, όπως η περικοπή δαπανών. Όλα τα παραπάνω η κυβέρνηση τα έχει αποδεχθεί κι ετοιμάζεται να τα εφαρμόσει!

Κι εκεί που προβάλει σθεναρή αντίσταση εμφανιζόμενη ανυποχώρητη, σε βαθμό Τσακαλώτος και Τσίπρας που ως τώρα έχουν καταπιεί την κάμηλο να απειλούν με παραίτηση και εκλογές, είναι στο ποιος θα αποφασίζει για τα επιπλέον μέτρα, αν δηλαδή θα τα αποφασίζει το ΔΝΤ ή η κυβέρνηση με τους Ευρωπαίους, κι αν επίσης θα ψηφισθούν από τώρα, ή θα ψηφίζονται κάθε φορά που διαπιστώνεται απόκλιση.

Είναι εμφανές ότι πρόκειται για διαφορά που κρίνεται από αδιάφορη ως επουσιώδης και παραπλανητική, με στόχο να εμφανίσει την κυβέρνηση ότι αντιστέκεται στις επιταγές των δανειστών. Το ζήτημα δεν είναι αν θα κλείσει ένα δημόσιο πανεπιστήμιο ή ένα δημόσιο νοσοκομείο. Το ζήτημα είναι να μην γίνει καμία περικοπή δημοσίων δαπανών, μισθών ή συντάξεων, κι επίσης να ακυρωθούν όλα τα μνημονιακά μέτρα, που επιβλήθηκαν από το 2010 και μετά!

Η κυβέρνηση ωστόσο κινείται στη διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση! Γιατί, πέραν των παραπάνω μέτρων, συνολικού ύψους 9 δισ. ευρώ, είναι σχεδόν σίγουρο ότι τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους που θα αποφασισθούν αργά ή γρήγορα θα συνοδευτούν από αντιλαϊκά μέτρα. Οι πιστωτές θα δεχθούν μέτρα ελάφρυνσης αν και μόνο αν η κυβέρνηση υποσχεθεί κι άλλες αντεργατικές μεταρρυθμίσεις. Δηλαδή, περικοπές δαπανών και συντάξεων, ελαστικοποίηση εργασιακών σχέσεων κ.α. Κι όσο για το δώρο των πιστωτών; Το επανέλαβε για πολλοστή φορά στις 28 Απριλίου ο αρμόδιος επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων, Πιέρ Μοσκοβισί: «Εξετάζονται διάφορες επιλογές που έχουν να κάνουν με επιμήκυνση ή επιτόκια, εκτός από κούρεμα».

Το μόνο δηλαδή που θα μείνει από την επικείμενη αναδιάρθρωση του χρέους, την οποία η κυβέρνηση θα εμφανίσει ως ακόμη μία επιτυχία της, θα είναι νέα βάρη για τους πολλούς και μεγαλύτερη σιγουριά των πιστωτών ότι το χρέος θα αποπληρωθεί! Success story, αλά ΣΥΡΙΖΑ…

Λεωνίδας Βατικιώτης/kommon.gr

Το παρασκήνιο στην κόντρα ΔΝΤ-Βρυξελλών: Οι επιδιώξεις και τα “στρατόπεδα”

Από τη μια πλευρά βρίσκονται το ΔΝΤ με το Βερολίνο και τους «δορυφόρους» του, και από την άλλη η Κομισιόν, με την οποία συμφωνούν Ελλάδα, Γαλλία, Ιταλία, Πορτογαλία και Λουξεμβούργο....

ΑΡΚΕΤΑ σκοτεινά ελατήρια και επιδιώξεις φαίνεται πως κρύβει η κόντρα που μαίνεται ανάμεσα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τις Βρυξέλλες για τον μηχανισμό εφαρμογής έκτακτων, προληπτικών μέτρων, ο οποίος αποτελεί το σημαντικότερο «αγκάθι» στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές. 

Από τη μια πλευρά βρίσκονται το ΔΝΤ με το Βερολίνο και τους «δορυφόρους» του, και από την άλλη η Κομισιόν, με την οποία συμφωνούν Ελλάδα, Γαλλία, Ιταλία, Πορτογαλία και Λουξεμβούργο. 

Το Ταμείο επιμένει ότι η Ελλάδα πρέπει να θεσπίσει έναν αυτόματο μηχανισμό διόρθωσης των αποκλίσεων στους δημοσιονομικούς στόχους και να προσδιορίσει εκ των προτέρων τα μέτρα που θα λάβει, χωρίς να υπάρχει οποιαδήποτε δυνατότητα πολιτικής παρέμβασης εκ των υστέρων. Η ελληνική πλευρά δεν διαφωνεί στην ενσωμάτωση ενός διορθωτικού μηχανισμού στη συμφωνία για την αξιολόγηση, ωστόσο αδυνατεί να νομοθετήσει εκ των προτέρων την ποσοτικοποίηση και την εξειδίκευση, δηλαδή το ύψος των μέτρων και την αναλυτική τους καταγραφή, επικαλούμενη το ελληνικό Σύνταγμα. 

Επαρκούν τα μέτρα 

Οι Βρυξέλλες εκτιμούν ότι τα μέτρα που έχει λάβει ως σήμερα η ελληνική κυβέρνηση επαρκούν για την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων του ελληνικού προγράμματος ως το 2018, ενώ ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ φέρεται να έγινε κυριολεκτικά έξαλλος με τις απαιτήσεις του ΔΝΤ, χαρακτηρίζοντάς τες «παράλογες και μη δημοκρατικές», υπογραμμίζοντας ότι η απαίτηση για νομοθέτηση προληπτικών μέτρων «δεν θα γινόταν αποδεκτή σε καμία δημοκρατία στον κόσμο». 

Ο πρόεδρος της Κομισιόν έχει έναν ακόμη σημαντικότερο λόγο να είναι εξοργισμένος με το Ταμείο: το ΔΝΤ αμφισβητεί και την αξιοπιστία της Eurostat, που είναι το αρμόδιο όργανο για να διαπιστώσει τυχόν αποκλίσεις από τους δημοσιονομικούς στόχους. Για το ΔΝΤ, η Eurostat δεν επαρκεί και χρειάζεται η δημιουργία ενός νέου ελεγκτικού μηχανισμού, στον οποίο θα συμμετέχει και το ίδιο. 

Η σαφής αμφισβήτηση ενός ευρωπαϊκού οργάνου, που συνεπάγεται αμφισβήτηση και του κύρους της Κομισιόν είναι «casus belli» για τον Ζ. Κ. Γιούνκερ, ο οποίος βλέπει τη σύσταση ενός νέου οργάνου από κοινού με το ΔΝΤ ως τον Δούρειο Ιππο για τη διείσδυση του ΔΝΤ στο ευρωπαϊκό πλαίσιο ελέγχου και άρα στα της ευρωπαϊκής οικογένειας. Ακόμη και ο Γερούν Ντάισελμπλουμ δείχνει να αντιλαμβάνεται τις επιδιώξεις του Ταμείου, και γι’ αυτό έσπευσε να διευκρινίσει ότι το ζήτημα είναι «νομικά πολύπλοκο». 

Το Βερολίνο έχει τους δικούς του λόγους για να συνταχθεί με το ΔΝΤ. Η Γερμανία εφαρμόζει η ίδια ένα «φρένο χρέους» το οποίο απαγορεύει να ξεπερνά ο ετήσιος δανεισμός το 0,35% του ΑΕΠ της χώρας. Εφόσον, όμως, παραστεί ανάγκη μεγαλύτερου δανεισμού, μπορεί να γίνει μεταφορά του ποσοστού στην επόμενη χρονιά, χωρίς κυρώσεις. Επιπλέον, βάσει του «κόφτη» στη συσσώρευση δημοσιονομικού ελλείμματος, ο μηχανισμός ενεργοποιείται και λαμβάνονται μέτρα, δηλαδή κόβονται χρήματα από όλους τους κωδικούς του προϋπολογισμού. Η κρίσιμη λεπτομέρεια είναι ότι οι περικοπές γίνονται βάσει της υπέρβασης του ελλείμματος, χωρίς να είναι προκαθορισμένο το ποσό. 

Ωστόσο, εδώ και χρόνια ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε επιμένει πως πρέπει να καθιερωθούν αυτόματοι ρυθμιστικοί μηχανισμοί σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η περίπτωση της Ελλάδας αποτελεί πρώτης τάξεως ευκαιρία για… πρόβα τζενεράλε του συστήματος αυτού, και στη συνέχεια να ακολουθήσουν άλλοι «συνήθεις ύποπτοι», όπως η Γαλλία, η Ισπανία, η Ιταλία και τελικά ολόκληρη η Ευρωζώνη. 

ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΠΙΡΣ: Η θέση των ΗΠΑ δεν έχει αλλάξει 

Με χθεσινή του παρέμβαση-ανακοίνωση, ο Αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα υπογράμμισε «εμφατικά» ότι «η θέση των ΗΠΑ απέναντι στο ελληνικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων δεν έχει αλλάξει». 

«Εχουμε δηλώσει επανειλημμένως ότι η Ελλάδα έχει ανάγκη από μια γενναία ελάφρυνση χρέους και ότι πρέπει να συνεχίσει τις δομικές μεταρρυθμίσεις που θα την οδηγήσουν στην ανάπτυξη», σημειώνει ο κ. Ντέιβιντ Πιρς και συνεχίζει: 

«Εχουμε επίσης δηλώσει επανειλημμένως τη στήριξή μας υπέρ της έκκλησης του ΔΝΤ να φέρουν σε πέρας οι Ελληνες τις δομικές μεταρρυθμίσεις και να υπάρξει ουσιαστική ελάφρυνση του χρέους».
ΜΑΡΙΑ ΑΔΑΜΙΔΟΥ/ethnos.gr