Βασίλειος Μαρκεζίνης* : "Μια νέα εξωτερική πολιτική για την Ελλάδα"

Δημοσίευση: 26 Οκτωβρίου, 2010

> "… επαναπροσδιορισμός της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, με τήρηση ίσων αποστάσεων απέναντι σε ΗΠΑ - Ρωσία – Κίνα …."
> "… ο κόσμος εισέρχεται σε μια νέα φάση διεθνούς ανομίας ή τρομοκρατικών επιχειρήσεων.."
> "…. ο πόλεμος δεν είναι απαραίτητο να προσλαμβάνει πάντοτε τη μορφή της στρατιωτικής αναμέτρησης …."

Τον επαναπροσδιορισμό της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, με τήρηση ίσων αποστάσεων απέναντι σε ΗΠΑ - Ρωσία - Κίνα,προτείνει ο καθηγητής Βασίλειος Μαρκεζίνης στο καινούργιο του βιβλίο "Μια Νέα Εξωτερική Πολιτική για την Ελλάδα", που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις "Λιβάνης".
 O Βασίλειος Μαρκεζίνης βλέπει μια τέτοια διαδικασία στο πλαίσιο βαθμιαίας ανεξαρτητοποίησης της Ευρώπης από τις ΗΠΑ.

Ο καθηγητής συνδέει την επιλογή αυτή με την παρουσία στην ελληνική πολιτική σκηνή μιας νέας γενιάς πολιτικών,"ανδρών και γυναικών, οι οποίοι θα μπουν στην πολιτική, αφού πρώτα έχουν αποδείξει τις ικανότητές τους στο επάγγελμα και δεν αντιμετωπίζουν την πολιτική ως το μόνο επικερδές επάγγελμα που έχουν ποτέ ασκήσει η έχουν κληρονομήσει". Η οπτική του συνδυάζει το πατριωτικό στοιχείο με το ρεαλισμό:"Ο κόσμος εισέρχεται σε μια νέα φάση διεθνούς ανομίας ή τρομοκρατικών επιχειρήσεων. Η άποψη του Ηράκλειτου, σύμφωνα με την οποία "πόλεμος πατήρ πάντων", ισχύει σήμερα, όσο ίσχυε και όταν πρωτοδιατυπώθηκε, πριν από δυόμισι χιλιάδες χρόνια".

Αναφέρεται στις νέες μορφές πολέμου: "Ο πόλεμος δεν είναι απαραίτητο να προσλαμβάνει πάντοτε τη μορφή της στρατιωτικής αναμέτρησης, αλλά μπορεί επίσης να εμφανίζεται υπό τη μορφή μεγάλων οικονομικών πιέσεων, εμπάργκο, επιβολής δασμών η παρεμβάσεων στα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας". Αυτή, όμως, η βίαιη πραγματικότητα δεν τον οδηγεί στο να παραδώσει τα όπλα της σκέψης για νέες προοπτικές διεθνών σχέσεων:" Η αναμέτρηση αυτή δεν είναι απαραίτητο ότι θα σταματήσει τις νέες τοπικές συμμαχίες η συμπαρατάξεις, στο πλαίσιο της νέας ισορροπίας δυνάμεων που διαμορφώνεται σήμερα".

Υποστηρίζει ότι η απόλυτη εξουσία των ΗΠΑ στη διαμόρφωση της τύχης του κόσμου οδήγησε, ειδικά μετά το 1990, στην ανάπτυξη ενός "αμερικανικού εθνικισμού", που μεταφράζεται σε επεμβάσεις και πολέμους ( Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν κλπ). Όπως, λοιπόν, ο κόσμος στα χρόνια του ψυχρού πολέμου ήταν πιο ειρηνικός, με την δυναμική ισορροπίας μεταξύ ΗΠΑ και Σοβιετικής Ένωσης, έτσι και σήμερα οφείλουμε να διαμορφώσουμε, μέσω της Ευρώπης ,μια νέα ισορροπία με την επανάκαμψη της Ρωσίας του Πούτιν στο διεθνές πεδίο ισχύος και την ανάδυση της Κίνας. "Για όσους από εμάς πιστεύουν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζεται τη ρωσική ενέργεια και ότι η Ρωσία χρειάζεται νέες αγορές και μεγαλύτερη εισροή επιχειρηματικών κεφαλαίων, οι παραπληρωματικές αυτές ανάγκες θα ευνοήσουν τη σύναψη στενότερων δεσμών", τονίζει ο καθηγητής.

Ιδιαίτερα κατηγορηματικός είναι για το ρόλο του ΝΑΤΟ: "Δεν θεωρώ ότι ο ρόλος του ΝΑΤΟ είναι να λειτουργεί ως πιθανό καταφύγιο για εσωτερικώς διχασμένα κρατίδια όπως η Γεωργία, τα οποία δεν έχουν καμία εγγύτητα με την ευρωπαϊκή ήπειρο. Δεν πιστεύω ότι το ΝΑΤΟ υπάρχει για να υπονομεύει τους δεσμούς της Ευρώπης με τη Ρωσία. Δεν πιστεύω ότι το ΝΑΤΟ πρέπει να γίνει αντιπρόσωπος του υπερπόντιου τυχοδιωκτισμού της Αμερικής, εκτός και αν αποδειχθεί, κατά αδιαμφισβήτητο τρόπο , ότι μια υπερπόντια απειλή πρόκειται να επηρεάσει άμεσα και τα συμφέροντα της Ευρώπης. Δεν θεωρώ ότι ως Έλληνας πρέπει να πιστεύω ότι το ΝΑΤΟ θα κάνει την παραμικρή κίνηση για να μας προστατεύσει από τις πιέσεις που δεχόμαστε από γεωγραφικά κοντινούς αντιπάλους, που μας εκβιάζουν να τους δεχθούμε ως πλήρεις εταίρους στην Ευρώπη". Στις σελίδες του βιβλίου υπάρχει η εμβριθής γεωπολιτική οπτική.

Ο ελληνοκεντρισμός, αλλά χωρίς εθνικισμούς. Η εναλλαγή θεωρητικού και εμπειρικού στοιχείου. Η λιτή και ελκυστική γραφή, με την απόχρωση ενός χιούμορ και μιας δηκτικότητας, που βασίζεται στην υπερεπάρκεια της γνώσης και στο ακομπλεξάριστο ταμπεραμέντο ενός ανθρώπου, ο οποίος έχει διδάξει στα μεγαλύτερα Πανεπιστήμια του δυτικού κόσμου. Ακόμη και αν διαφωνείς μαζί οφείλεις να τον ακούσεις, γιατί θα μάθεις.

* Ο Βασίλειος Μαρκεζίνης γεννήθηκε το 1944 στην Αθήνα. Διδάκτωρ της Νομικής Σχολής Αθηνών καθώς και των Πανεπιστημίων Οξφόρδης, Κέμπριτζ, Σορβόνης, Γάνδης και Μονάχου. Σήμερα είναι καθηγητής του Αλλοδαπού και Συγκριτικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Τέξας. Ίδρυσε Ινστιτούτα σε πολλά Πανεπιστήμια στη Ευρώπη και στην Αμερική για την κατανόηση των διαφόρων νομικών συστημάτων. Έγραψε 37 βιβλία σχετικά με τη νομική επιστήμη, τη γεωπολιτική, την τέχνη, τη ψυχοβιογραφία, και έχει αρθρογραφήσει με μεγάλες εφημερίδες των ΗΠΑ. Είναι μέλος της Βρετανικής Ακαδημίας και αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας του Βελγίου, της Ολλανδίας και της Ακαδημίας Αθηνών. Το 2005 του απονεμήθηκε ο τίτλος του Σερ από τη Βασίλισσα της Αγγλίας για τις νομικές του εργασίες. Έχει τιμηθεί με πολλές διακρίσεις κρατών. Είναι παντρεμένος με την Ευγενία, το γένος Τρυπάνη και έχουν μία κόρη και ένα γιό. Ζει στην Αγγλία.

ANA/MPA