Τα ξενοδοχεία στο κέντρο της Αθήνας, στην πλατεία Συντάγματος, σε κοντινές «λεωφόρους» ή και στα προάστια της πόλης, καθώς και σε άλλες «πιάτσες» της αγοράς, εσχάτως απέκτησαν και πάλι μια οσμή από το… χρηματιστηριακό άρωμα του παρελθόντος...
Έστω, μια μικρή… εσάνς. Τούτο μια και, κατά τις πληροφορίες, τις τελευταίες εβδομάδες έχουν αρχίσει και πάλι να κυκλοφορούν κάποιοι παλιοί γνώριμοι της αγοράς, προερχόμενοι από το εξωτερικό, που εσχάτως ξαναθυμήθηκαν την Ελλάδα αλλά και κάποιοι νέοι «εκπρόσωποι» των διεθνών επενδυτικών χαρτοφυλακίων, οι οποίοι εμφανίστηκαν στην εγχώρια κεφαλαιαγορά.
Τί τους έφερε άραγε και πάλι στη χώρα μας; Τι ζητάνε οι εν λόγω «αντιπρόσωποι» και διαχειριστές των ξένων hedge funds, οι οποίοι, πέρα από το ότι ενίοτε γίνονται αντιληπτοί από τους θαμώνες ξενοδοχείων και εστιατορίων, όπου και «κλείνουν» τα ραντεβού τους, έχουν θεαθεί να επισκέπτονται και τα γραφεία εισηγμένων επιχειρήσεων;
Οπως λένε πηγές της χρηματιστηριακής αγοράς, εσχάτως τα hedge funds, δεδομένης της σταδιακής αντιστροφής, προς το καλύτερο, του κλίματος για Ελλάδα, αλλά και ένεκα του γεγονότος ότι στη Σοφοκλέους εκτιμάται ότι υπάρχουν αρκετές καλές επιχειρήσεις και «πατημένα» χαρτιά, φαίνεται ότι «μυρίστηκαν αίμα», ή αλλιώς ενδιαφέρουσες ευκαιρίες και περιπτώσεις εταιρειών, κατ’ επέκταση και μετοχών.
Ως εκ τούτου έσπευσαν να «κόψουν κίνηση», να έρθουν σε επαφή με στελέχη της χρηματιστηριακής αγοράς και εισηγμένους, να ψάξουν για μετοχικά πακέτα, να αναζητήσουν «θηράματα» που ίσως βρίσκονται σε «δύσκολη θέση». Ητοι, επιχειρηματίες που θέλουν ρευστότητα και μετοχές που θεωρούνται φθηνές, να εκμεταλλευθούν τυχόν ευκαιρίες και να αποκομίσουν κέρδη. Εξ ου και από την αγορά τους αποδίδεται διεθνώς ο τίτλος «head hunters», δηλαδή «κυνηγοί κεφαλών», θυμίζοντας τους «συναδέλφους» τους που δρούσαν στην Αγρια Δύση και τριγύριζαν για να εξασφαλίσουν το κέρδος τους…
Οι «στόχοι»
Κατά βάση, βέβαια, οι εν λόγω διαχειριστές των hedge funds, άλλοι από χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, κάποιοι με… αγγλοσαξονική προφορά, άλλοι πάλι από την άλλη όχθη του Ατλαντικού, δηλαδή τις ΗΠΑ, κάποιοι ακόμα προερχόμενοι και από το εβραϊκό λόμπι, έχουν στρέψει την προσοχή τους στις εταιρείες που σε γενικές γραμμές αποτελούν ένα σχετικά κλειστό κλαμπ, τα μέλη του οποίου βρίσκονται σε επαφή με το διεθνές κεφάλαιο. Οχι τόσο τις τράπεζες, βέβαια, δίχως να σημαίνει ότι δεν αποτελούν πεδίο παρακολούθησης και δράσης, αλλά εκεί είναι η αλήθεια ότι «παίζουν μπάλα μεγάλα παιδιά», όσο και μετοχές του υπόλοιπου «20άρη» αλλά και επιλεγμένες περιπτώσεις της μεσαίας κεφαλαιοποίησης.
Τί τους έφερε άραγε και πάλι στη χώρα μας; Τι ζητάνε οι εν λόγω «αντιπρόσωποι» και διαχειριστές των ξένων hedge funds, οι οποίοι, πέρα από το ότι ενίοτε γίνονται αντιληπτοί από τους θαμώνες ξενοδοχείων και εστιατορίων, όπου και «κλείνουν» τα ραντεβού τους, έχουν θεαθεί να επισκέπτονται και τα γραφεία εισηγμένων επιχειρήσεων;
Οπως λένε πηγές της χρηματιστηριακής αγοράς, εσχάτως τα hedge funds, δεδομένης της σταδιακής αντιστροφής, προς το καλύτερο, του κλίματος για Ελλάδα, αλλά και ένεκα του γεγονότος ότι στη Σοφοκλέους εκτιμάται ότι υπάρχουν αρκετές καλές επιχειρήσεις και «πατημένα» χαρτιά, φαίνεται ότι «μυρίστηκαν αίμα», ή αλλιώς ενδιαφέρουσες ευκαιρίες και περιπτώσεις εταιρειών, κατ’ επέκταση και μετοχών.
Ως εκ τούτου έσπευσαν να «κόψουν κίνηση», να έρθουν σε επαφή με στελέχη της χρηματιστηριακής αγοράς και εισηγμένους, να ψάξουν για μετοχικά πακέτα, να αναζητήσουν «θηράματα» που ίσως βρίσκονται σε «δύσκολη θέση». Ητοι, επιχειρηματίες που θέλουν ρευστότητα και μετοχές που θεωρούνται φθηνές, να εκμεταλλευθούν τυχόν ευκαιρίες και να αποκομίσουν κέρδη. Εξ ου και από την αγορά τους αποδίδεται διεθνώς ο τίτλος «head hunters», δηλαδή «κυνηγοί κεφαλών», θυμίζοντας τους «συναδέλφους» τους που δρούσαν στην Αγρια Δύση και τριγύριζαν για να εξασφαλίσουν το κέρδος τους…
Οι «στόχοι»
Κατά βάση, βέβαια, οι εν λόγω διαχειριστές των hedge funds, άλλοι από χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, κάποιοι με… αγγλοσαξονική προφορά, άλλοι πάλι από την άλλη όχθη του Ατλαντικού, δηλαδή τις ΗΠΑ, κάποιοι ακόμα προερχόμενοι και από το εβραϊκό λόμπι, έχουν στρέψει την προσοχή τους στις εταιρείες που σε γενικές γραμμές αποτελούν ένα σχετικά κλειστό κλαμπ, τα μέλη του οποίου βρίσκονται σε επαφή με το διεθνές κεφάλαιο. Οχι τόσο τις τράπεζες, βέβαια, δίχως να σημαίνει ότι δεν αποτελούν πεδίο παρακολούθησης και δράσης, αλλά εκεί είναι η αλήθεια ότι «παίζουν μπάλα μεγάλα παιδιά», όσο και μετοχές του υπόλοιπου «20άρη» αλλά και επιλεγμένες περιπτώσεις της μεσαίας κεφαλαιοποίησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου