Όπως αναφέρεται στο κεφάλαιο των συμπερασμάτων, «σε επίπεδο πραγματικής οικονομίας, η κατάσταση είναι κρίσιμη, τριάμισι χρόνια μετά την έναρξη των προγραμμάτων προσαρμογής απειλείται ό,τι επιτεύχθηκε με τη δημοσιονομική διαχείριση. Το ΑΕΠ εξακολουθεί το 2013 να συρρικνώνεται (κατά περίπου 4%) και μαζί του εισοδήματα και κοινωνικές δαπάνες».
Οι συντάκτες της έκθεσης εξηγούν ότι η ύφεση ανέβηκε σε πολύ υψηλότερα από τα αναμενόμενα επίπεδα και η ανεργία «έχει εκτοξευτεί σε υψηλότερα επίπεδα απ' όσο σε άλλες χώρες που εφάρμοσαν παρόμοιες πολιτικές...».
Ωστόσο, επισημαίνουν ότι «υπάρχουν σημάδια οικονομικής σταθεροποίησης. Οι αρνητικοί ρυθμοί μεγέθυνσης μειώθηκαν. Διάφορες προβλέψεις δείχνουν ότι το 2014 θα υπάρξει έστω μικρή άνοδος του ΑΕΠ, αν και υπάρχουν πιο απαισιόδοξες προβλέψεις για περαιτέρω πτώση του ΑΕΠ...».
Επιπροσθέτως, υποστηρίζουν πως υπάρχουν «συγκλίσεις κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης», χρησιμοποιώντας ως παράδειγμα την «παραμονή της χώρας στη ζώνη του ευρώ, την αναδιάρθρωση του χρέους και την αναθεώρηση του προγράμματος προσαρμογής».
Πάντως, εξηγούν ότι «η επιστροφή στην ανάπτυξη δεν έχει διασφαλιστεί. Ο κίνδυνος πολιτικής αστάθειας δεν έχει εξαλειφθεί».
Αναφορικά με το διαπραγματευτικό τοπίο με τους δανειστές, αναφέρουν ότι αυτό είναι «ασαφές» και χαρακτηρίζεται «από διαφορές ανάμεσα στους εμπλεκόμενους παίκτες (ΔΝΤ, ΕΚΤ, κυβερνήσεις βορείων χωρών της ΕΕ, ΗΠΑ, ελληνική κυβέρνηση, τράπεζες κ.ά.)».
Αίσθηση επίσης προκαλεί η αναφορά πως υπάρχουν «αβεβαιότητες που συνδέονται με την είσπραξη των διάφορων φόρων», αναφορικά με την επίτευξη του πρωτογενούς πλεονάσματος στο τέλος του 2013.
Τέλος, επισημαίνει τη δέσμευση της κυβέρνησης για μη λήψη οριζόντιων μέτρων, προσθέτει όμως ότι εξετάζονται «στοχευμένες παρεμβάσεις», όπως η μείωση εργοδοτικών εισφορών, η οποία υποστηρίζουν ότι θα δημιουργήσει απώλειες εσόδων στα ταμεία.
