Αριστερή Πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ: «Η επιλογή του ευρώ είναι επιλογή ένταξης στη Γερμανική οικονομική επιρροή και κηδεμονία»

Η Αριστερή Πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ καταθέτοντας και καταγράφοντας τη δική της ιδιαίτερη και διαφορετική άποψη σε κρίσιμα θέματα της πολιτικής συγκυρίας, της θέσης της Ελλάδας στην ευρωζώνη και των αντιδραστικών εξελίξεων στην ΕΕ, παρουσίασε στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 8/12/13 στον Κεραμεικό το κείμενο παρατίθεται ολόκληρο παρακάτω.

Βασικά σημεία της συμβολής της Αριστερής Πλατφόρμας είναι:

--Ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται επειγόντως να ανακόψει λογικές αναδίπλωσης και να περάσει σε ένα δεύτερο κύμα ριζοσπαστικοποίησης σε όλους τους τομείς, πολιτικούς, ιδεολογικούς, προγραμματικούς, κινηματικούς και πολιτιστικούς.

--Η ευρωζώνη αλλά και η ΕΕ έχουν υποστεί μια βαθιά και ανεπίστρεπτη αντιδραστική μετάλλαξη και έχουν μεταβληθεί σε γερμανικό ζωτικό ιμπεριαλιστικό χώρο.

--Η επιλογή του ευρώ έχει καταστεί επιλογή ένταξης στη γερμανική σφαίρα οικονομικής επιρροής

--Η ευρωζώνη αλλά και η ΕΕ εδώ που έχουν φτάσει δεν μεταρρυθμίζονται ούτε επαναθεμελιώνονται, μόνο ανατρέπονται

--Η σχεδιασμένη έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη για την εφαρμογή ενός προοδευτικού ανορθωτικού προγράμματος δεν είναι καθόλου καταστροφική επιλογή, αντίθετα θα προσφέρει θετική και αξιόπιστη απάντηση στην κρίση.

-- Η Ελλάδα πρέπει να εγκαταλείψει ένα στενό και μυωπικό ευρωκεντρισμό μαζί και ένα υποτελή ευρωατλαντισμό

--Ούτε ο γερμανικός μονεταριστικός ούτε ο αμερικανικός «κεϋνσιανός» νεοφιλελευθερισμός δίνουν διέξοδο, αλλά μόνο ένα προοδευτικό πρόγραμμα υπέρβασης του νεοφιλελευθερισμού και του καπιταλισμού με σοσιαλιστικό ορίζοντα.

--Ανάληψη συγκεκριμένων πρωτοβουλιών για τη συμπαράταξη της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Ούτε κεντροαριστερά ούτε κεντροαριστεροδεξιά ούτε υποχώρηση σε θέσεις προσαρμογής στο σύστημα.

Το πλήρες κείμενο συμβολής της Αριστερής Πλατφόρμας έχει ως εξής:

« ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΥΜΒΟΛΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑΣ

ΣΤΗΝ 4^Η ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΗΣ Κ.Ε. ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

1. Η Ελλάδα, η ελληνική οικονομία και ο ελληνικός λαός δεν αντέχουν έβδομη συνεχή χρονιά βαθιάς ύφεσης και πρωτοφανούς κοινωνικής λεηλασίας. Η ανάγκη μιας πραγματικής προοδευτικής ανατροπής που θα αναδείξει μια κυβέρνηση της Αριστεράς, η οποία θα εφαρμόσει ένα προοδευτικό πρόγραμμα διεξόδου και ανόρθωσης με κατεύθυνση τον σοσιαλισμό, δεν είναι μόνο υπερεπείγουσα αλλά έχει γίνει κυριολεκτικά όρος επιβίωσης του ελληνικού λαού, ιδιαίτερα των πιο αδύναμων στρωμάτων του. Η αριστερή κυβέρνηση, υπό τις παρούσες συνθήκες είναι προϋπόθεση για να σταματήσει η κοινωνική και οικονομική καταστροφή που συντελείται. Η κατάκτηση της κυβέρνησης δεν σημαίνει και κατάκτηση της εξουσίας που είναι μια πολυσύνθετη διαδικασία ρήξεων και απαιτεί μία ποιοτικά ανώτερη και βαθύτερη ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα. Για να ξυπνήσει ο «κοιμώμενος γίγαντας» λαός χρειάζεται όραμα, κίνητρο θετικής αλλαγής της ζωής του, αυτοπεποίθηση για την δύναμή του, μεγάλους στόχους, μεγάλα συνθήματα που θα τον κινητοποιούν, έμπνευση και εξεγερτική διάθεση. Αυτά δεν σχεδιάζονται επί χάρτου, αλλά δεν γίνονται μόνο αυθόρμητα. Χρειάζεται η στρατηγική, το πολιτικό σχέδιο, οι συγκρουσιακοί προγραμματικοί στόχοι, η σύνδεση της πάλης από το ειδικό στο γενικό, η ικανότητα μεγάλης συσπείρωσης του κόσμου της εργασίας σε ένα πλαίσιο μεγάλων αλλαγών. Πρέπει να κάνουμε πολλά πράγματα σε λίγο χρόνο και αυτό απαιτεί επειγόντως έναν άλλο προσανατολισμό και τρόπο δουλειάς σε όλο το κόμμα. 

2. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει από τα πράγματα αναδειχτεί ως η αιχμή της μεγάλης πολιτικής και κοινωνικής προσπάθειας για να καταστεί η προοδευτική ανατροπή πραγματικότητα. Για να μπορέσει όμως ο ΣΥΡΙΖΑ να ανταποκριθεί στη μεγάλη αυτή ευθύνη χρειάζεται να επιτύχει επειγόντως ένα δεύτερο άλμα στην ιδεολογική, πολιτιστική και πολιτική επιρροή του, αλλά και στη συμβολή του στην αναζωογόνηση και ανάπτυξη μεγάλων, ενωτικών και αποφασιστικών εργατικών – λαϊκών αγώνων, ικανών με τη διάρκεια, την επιμονή και το δυναμισμό τους να προκαλέσουν μεγάλες προοδευτικές εξελίξεις.

Για να επιτύχει ο ΣΥΡΙΖΑ αυτό το δεύτερο άλμα οφείλει να ξαναανακαλύψει τις ριζοσπαστικές καταβολές του, να ξεπεράσει λογικές αναδίπλωσης , αναμονής και «ώριμου φρούτου» και να προβεί σε μια μεγάλη αντεπίθεση με ένα σχεδιασμένο δεύτερο κύμα ριζοσπαστικοποίησης στη βάση βαθύτατα ταξικών εργατικών, λαϊκών και κοινωνικών όρων.

Αυτό το δεύτερο κύμα ριζοσπαστικοποίησης αφορά όλους τους κρίσιμους κρίκους της κομματικής δράσης και πορείας.

2.1 Αφορά την ανάγκη συγκρότησης ενός ισχυρού και πραγματικά δημοκρατικού και συλλογικού κόμματος, με ισχυρές οργανώσεις δραστήριων και ενεργών μελών, που θα συμμετέχουν στη λήψη των αποφάσεων και θα έχουν ουσιαστική παρέμβαση στα εργατικά – λαϊκά προβλήματα, στους αγώνες και τα κινήματα. Η υπηρέτηση αυτού του στόχου απαιτεί αντίστοιχη ισχυρή πολιτική βούληση και σθεναρή προσήλωση για την υπέρβαση φαινομένων αδράνειας, ρουτίνας και βαλτώματος αλλά και νοσηρών καταστάσεων που ορισμένες φορές ενδημούν στην κομματική ζωή.

2.2 Αφορά την ανάγκη μιας νέας βαθύτερης επεξεργασίας των προγραμματικών μας στόχων με επιδίωξη τη διαμόρφωση ενός συνεκτικού χωρίς κενά και αποσιωπήσεις, ριζοσπαστικού προοδευτικού προγράμματος. Ενός προοδευτικού προγράμματος που να απαντά με συνέπεια και συνέχεια στην άμεση ανάγκη για μια Ελλάδα χωρίς τρόικα, μνημόνια, με ανατροπή της λιτότητας, με διαγραφή, τουλάχιστον, του συντριπτικά μεγαλύτερου μέρους του χρέους.

2.3 Αφορά την ανάγκη μιας ουσιαστικής ιδεολογικής προσπάθειας και παρέμβασης στο κόμμα και την κοινωνία με βάση τον μαρξισμό ως εργαλείο ανάλυσης, ερμηνείας των εξελίξεων και αλλαγής της κοινωνίας. Μια πολιτική, προγραμματική και κινηματική προσπάθεια χωρίς σύγχρονη και ισχυρή ιδεολογική παρέμβαση στην κοινωνία, η οποία σε συνθήκες κρίσης πιέζεται σε συντηρητική αναδίπλωση, δεν μπορεί να είναι αποδοτική και ουσιαστική. Η εγκατάλειψη της θεωρίας και των ιδεολογικών μας βάσεων που εδράζονται στην ανάπτυξη ενός σύγχρονου μη δογματικού επαναστατικού μαρξισμού του 21ου αιώνα και η υποκατάσταση τους από τον εκλεκτισμό, την ρευστότητα και την ιδεολογική απροσδιοριστία, καθιστά σισύφεια και χωρίς προοπτική την προσπάθεια μας.

2.4 Αφορά την ανάγκη συμβολής του κόμματος και συνολικά της Αριστεράς σε ένα μεγάλο δημιουργικό και προοδευτικό κίνημα πολιτισμού που μπορεί να αναδείξει πρωτοπόρα αυτή τη χώρα σε αξίες και όραμα ζωής, χωρίς τα οποία δεν μπορεί να ενωθεί ένας λαός για μεγάλες ρήξεις και την επίτευξη μεγάλων στόχων.

2.5 Αφορά κυρίως την ανάγκη μιας μεγάλης καθολικής στροφής όλου του κόμματος στην κοινωνία με στόχο να βρεθεί πλάι στον σκληρά δοκιμαζόμενο λαό μας, στις αγωνίες και τις ανάγκες του και να συμβάλλει στην οργάνωση των αγώνων του για τα προβλήματά του και κυρίως για την ανάπτυξη ενός πλατιού ταξικού εργατικού – λαϊκού κινήματος, το οποίο με επιμονή, διάρκεια και αποφασιστικότητα θα διεκδικήσει την προοδευτική ανατροπή στη χώρα. Αυτή η ανατροπή δεν θα προκύψει απλώς ως εκλογικός περίπατος και δεν θα έρθει ως μία απλή εναλλαγή κυβέρνησης. Η προοδευτική ανατροπή για να υπάρξει αλλά και για να έχει συνέχεια στη συνέχεια στη συνεπή εφαρμογή ενός προοδευτικού προγράμματος, απαιτεί ένα κόμμα πολύ διαφορετικό, ικανό να ζει και να αναπνέει μέσα στα λαϊκά προβλήματα, ικανό να οργανώνει και να κινητοποιεί τα πιο πλατιά εργατικά λαϊκά στρώματα, ικανό να συμβάλλει στην ανασυγκρότηση ενός αξιόπιστου ταξικού εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, ικανό, τέλος, να ριζοσπαστικοποιεί τον λαό, να συγκροτεί μεγάλες ταξικές κοινωνικές συμμαχίες και να ριζοσπαστικοποιείται διαρκώς το ίδιο με όρους κοινωνίας και στρατηγικής κοινωνικού μετασχηματισμού.

2.6 Αφορά την ανάγκη να ξεπεράσει ο ΣΥΡΙΖΑ τη θεμελιώδη αδυναμία του στη συγκρότηση μιας μεγάλης σύγχρονης, ριζοσπαστικής, με ουσιαστικό ταξικό προσανατολισμό οργάνωσης της νεολαίας και κατά συνέπεια την αδυναμία του να συμβάλλει στην αναζωογόνηση και ανάπτυξη με επίκαιρους όρους ενός μεγάλου ριζοσπαστικού και ανατρεπτικού κινήματος της νεολαίας. Η διακοπή της ιστορικής και σε πολύ πλατιά κλίμακα οργανικής και οργανωτικής πολιτικής σχέσης της Αριστεράς με τη νεολαία και κυρίως η διακοπή στην ιστορική συνέχεια ενός μεγάλου προοδευτικού κινήματος της νέας γενιάς που θα πιάνει με νέους όρους το νήμα της ΕΠΟΝ, της Νεολαίας Λαμπράκη, του Πολυτεχνείου και της μεταπολίτευσης, ίσως, να είναι το κεντρικότερο πρόβλημα για τη συγκρότηση ενός πλατιού κινήματος προοδευτικής ανατροπής, το οποίο δεν μπορεί να αναπτυχθεί χωρίς τη μαζική νεολαιίστικη παρουσία.

ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΠΕΡΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΤΡΕΨΕΙ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ. ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΦΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ ΤΟΥ ΩΡΙΜΟΥ ΦΡΟΥΤΟΥ.

3. Οι τελευταίες εξελίξεις πείθουν ότι το σύστημα,παρότι βρίσκεται σε μεγάλη αμηχανία, παρά το γεγονός ότι δεν έχει ενιαία στρατηγική -καθοδηγούμενο εντούτοις από την ευρωπαϊκή ελίτ- και παρά τις διαμάχες στις διάφορες μερίδες της αστικής τάξης, θα αξιοποιήσει οποιοδήποτε μέσο για να αποτρέψει την κυβέρνηση της ριζοσπαστικής αριστεράς. Απέναντι στην αριστερά το σύστημα   ακολουθεί μια διπλή τακτική και ρήξης και προσπάθειας ενσωμάτωσής της . Απέναντι στο κίνημα και στο λαό συνεχίζει και εντείνει   την αξιοποίηση του φόβου   και τον εξωραϊσμό της αντιλαϊκής και καταστροφικής κυβερνητικής πολιτικής . Η κυβέρνηση θα αξιοποιήσει στο έπακρο, επίσης, την κλιμάκωση της εγκληματικής νεοναζιστικής βίας στήνοντας ένα σκηνικό έντασης, ανασφάλειας και αστάθειας για να χειραγωγήσει σε απόλυτα συντηρητική κατεύθυνση το λαό ,να συκοφαντήσει τους αγώνες του και να εκτονώσει την οργή του. Συνεπώς η αντιφασιστική πάλη ,η οποία πρέπει να συνεχιστεί αμείωτα δεν μπορεί ούτε λεπτό να αφήνει στο απυρόβλητο την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, πολύ περισσότερο να συμμαχεί με αυτήν σε μια άσφαιρη διαμάχη με την Χ.Α ,αλλά να συνδυάζει την αντιμνημονιακή με την αντιφασιστική πάλη με όρους κυρίως μαζικού κινήματος.

Κομβικό ζήτημα είναι η κατάφωρα μεροληπτική τακτική σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ των ΜΜΕ που παίζουν τον ρόλο της ατμομηχανής στο χτύπημα του ΣΥΡΙΖΑ και στην υπεράσπιση της μνημονιακής συγκυβέρνησης και αυτό απαιτεί μια διαφορετική στρατηγική και στάση απέναντί τους και κυρίως να αξιοποιηθούν οι ζωντανές μορφές επικοινωνίας με τον κόσμο της εργασίας, όχι μόνο με τα κεντρικά στελέχη αλλά μέσω όλου του κόμματος που πρέπει να λειτουργεί ως πολλαπλασιαστής του μηνύματός μας. Η κυβέρνηση δεν θα πέσει από μόνη της, δεν θα παραδώσει την κυβερνητική εξουσία αν δεν την ρίξει ο ίδιος ο λαός με τον αγώνα και την ψήφο του. Κεντρικό καθήκον την επόμενη περίοδο είναι η ενεργοποίηση της απόφασης –που δυστυχώς έχει μείνει στα χαρτιά- για συγκρότηση των πλατειών λαϊκών επιτροπών αγώνα στους χώρους κατοικίας και εργασίας, ώστε μέσα από αυτή την συσπείρωση από τα κάτω να δοθεί εκ νέου το έναυσμα για μια μαζική πολιτική και κινηματική δράση. 

ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΛΟΓΙΚΕΣ ΕΞΕΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ.

4. Η πολιτική ζωή της χώρας βρίσκεται σε ένα μεταίχμιο. Απαιτείται μια νέα δυναμική με την πρωτοπόρα δράση του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να τεθούν μπροστά στον ελληνικό λαό τα μεγάλα οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά και ιδεολογικά επίδικα που θα δώσουν ελπίδα και προοπτική για μια προοδευτική ανατροπή στη χώρα με κατεύθυνση τον σοσιαλισμό. Δεν μπορούμε να αποφύγουμε τα μεγάλα διλήμματα που μπαίνουν μπροστά μας ,ούτε φυσικά να δημιουργείται η ψευδαίσθηση της ευκολίας για την κατάκτηση της κυβέρνησης όσο και για την ανέφελη αλλαγή των οικονομικών και κοινωνικών δεδομένων. Πρέπει να γίνει απόλυτα σαφές ότι η δική μας πρόταση προϋποθέτει την σύγκρουση με τα μεγάλα συμφέροντα σε Ελλάδα και Ευρώπη και αυτή την σύγκρουση πρέπει να την κάνει η ίδια η εργατική τάξη και ο λαός. Ένα κρίσιμο ζήτημα επίσης είναι η αποσαφήνιση της στρατηγικής μας σχετικά με την κατάκτηση της κυβερνητικής εξουσίας.   Χρειάζεται   η διαμόρφωση μιας πλειοψηφικής πρότασης εξουσίας μέσα στο λαό στην οποία μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκουμε να ενεργοποιούνται διαδικασίες πολιτικής συνεργασίας και στήριξης και από τις άλλες δυνάμεις της αριστεράς- στις οποίες πρέπει συνεχώς να απευθυνόμαστε ανεξάρτητα από αντιενωτικές πρακτικές τους - με στόχο την προώθηση ενός μεγάλου εγχειρήματος για να σταματήσει η καταστροφή και να αναμορφωθεί η χώρα σε προοδευτική και σοσιαλιστική κατεύθυνση. Η κατάκτηση της κυβερνητικής εξουσίας δεν θα είναι μια κοινοβουλευτική διαδικασία μόνο αλλά και αποτέλεσμα μιας μεγάλης κινηματικής διαδικασίας στην οποία θα συμμετέχουν όλο και ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις. Είναι καθαρό ότι στο λαό είναι εμπεδωμένη η σαφής απόρριψη της μνημονιακής κυβερνητικής πολιτικής, χωρίς ωστόσο να υπάρχει ταύτιση με την λύση που προτείνουμε και χωρίς επιπλέον να υπάρχει έτοιμο ένα ρεύμα, ένα ζωντανό κίνημα ανατροπής και ριζικής αλλαγής που συνιστά απαραίτητη προϋπόθεση για τις ρήξεις που απαιτούνται.

Η κατάσταση αυτή δημιουργεί νέα πιο σύνθετα καθήκοντα για τον ΣΥΡΙΖΑ και την αριστερά, ώστε η παρέμβασή μας να αποκτά συνδυασμένα ιδεολογικά,πολιτικά, οργανωτικά και κινηματικά χαρακτηριστικά. Εμείς δεν θέλουμε μια χαλαρή θετική ψήφο από τους πολίτες στη λογική της ανάθεσης και της αναμονής λύσεων, αλλά μια ζωντανή και μάχιμη πλειοψηφία έτοιμη να συμμετάσχει ενεργητικά σε μια πορεία αλλαγών. Στο μεταίχμιο που βρισκόμαστε πρέπει να έχουμε απόλυτα καθαρό ,ότι η κατάκτηση και επιτυχής διατήρηση της κυβερνητικής εξουσίας δεν θα προκύψει σαν αποτέλεσμα παραχώρησης από το σύστημα, ούτε σαν απότοκος μιας πιο προσεκτικής και συναινετικής στάσης ή λείανσης του προγραμματικού μας λόγου που παράγουν συγχύσεις και ηττοπάθεια, αλλά αντίθετα από την επιμονή μας σε ένα συγκρουσιακό λόγο απέναντι στο βάρβαρο και σάπιο οικονομικό και πολιτικό σύστημα. Οι συνθήκες σήμερα δεν έχουν σχέση με τις παλιές κανονικότητες ,υπάρχουν θετικές ανατροπές στη θέση και πολιτική συμπεριφορά των λαϊκών στρωμάτων και συνεπώς το όραμα μιας νέας πορείας, τα γνήσια αντισυστημικά χαρακτηριστικά, ο ριζοσπαστισμός και η επιμονή σε μεγάλες τομές στην ελληνική οικονομία και κοινωνία είναι στοιχεία ενίσχυσης και όχι ανάσχεσης της επιρροής μας.

ΕΥΡΩΖΩΝΗ ΚΑΙ ΕΕ

Το συνέδριο του ΚΕΑ αποτελεί μια ευκαιρία   για μια ουσιώδη συζήτηση για την ευρωπαϊκή στρατηγική της Αριστεράς, η οποία πιστεύουμε ότι πρέπει να ολοκληρωθεί   σε ένα ευρύτερο κομματικό σώμα στο πρώτο τρίμηνο του 2014 που θα προετοιμάσει ταυτόχρονα το κόμμα για τις ευρωεκλογές. Το πλαίσιο συζήτησης του ΚΕΑ είναι πολύ πίσω από τις ανάγκες ,τα οξυμένα προβλήματα και την ανάγκη διεύρυνσης της ταξικής και πολιτικής πάλης . Η αριστερά στην Ευρώπη πρέπει να δώσει ένα στίγμα πιο ριζοσπαστικό, με στρατηγικό και πολιτικό βάθος με μεγαλύτερη σύνδεση με τα κινήματα με σαφή διάκριση όχι μόνο από τον νεοφιλελευθερισμό και την ακροδεξιά αλλά και με την μεταλλαγμένη σοσιαλδημοκρατία. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αξιοποιήσει τον ενισχυμένο του ρόλο προς αυτή την κατεύθυνση. Στο πλαίσιο αυτής της συζήτησης και της ανάγκης για σύνδεση της πάλης σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο διατυπώνουμε τις πιο κάτω θέσεις: 

5. Η Ευρωζώνη και η ΕΕ έχουν υποστεί τα τελευταία χρόνια, με αρχικό ορόσημο το Μάαστριχτ, μια βαθιά και ανεπίστρεπτη αντιδραστική μετάλλαξη. Το παλιό ευρωπαϊκό ιδεώδες που είχε ταυτιστεί με την ΕΕ, έχει καταρρεύσει μαζί με τα ιδεολογήματα που το συνόδευσαν υπό δεξιά ή αριστερή παραλλαγή. Το λεγόμενο «ευρωπαϊκό» όραμα μέσω της ΕΕ έχει καταστεί εφιάλτης. Η ευρωζώνη κυρίως αλλά και η ΕΕ έχουν μεταβληθεί σε Γερμανικό πολιτικό και κυρίως οικονομικό ζωτικό ιμπεριαλιστικό χώρο. Σε χώρο όπου το μεγάλο γερμανικό κεφάλαιο, αλλά και οι κυρίαρχες μερίδες του ευρωπαϊκού κεφαλαίου έχουν επιβάλλει σε πανευρωπαϊκή κλίμακα τις άγριες νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας επιδιώκοντας ν’ αυξάνουν διαρκώς τα ποσοστά εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης όλων των χωρών – μελών και σε πρωτοφανή βαθμό την εκμετάλλευση των εργαζομένων και των λαών των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου.

6. Η επιλογή του ευρώ έχει καταστεί επιλογή ένταξης στη Γερμανική σφαίρα οικονομικής επιρροής και κηδεμονίας. Σήμερα που οι αυταπάτες διαλύονται φαίνεται καθαρά πως η Ευρωζώνη είναι μια ζώνη νομισματικής και οικονομικής κηδεμονίας του Γερμανικού κατεστημένου, στην οποία η νομισματική και η οικονομική πολιτική υπερκαθορίζονται από τα ιδιοτελή συμφέροντα του μεγάλου Γερμανικού κεφαλαίου και των κυρίαρχων καπιταλιστικών κύκλων της ΕΕ. Η επιλογή του ευρώ δεν είναι μια επιλογή ουδέτερου νομίσματος, όπως φαντασιώνονται κάποιοι κύκλοι, αλλά επιλογή ενός σκληρού και άγριου μονεταριστικού νεοφιλελεύθερου προγράμματος, το οποίο διαμορφώνεται ερήμην των λαών και με ολοκληρωτικές υπερεθνικές μεθόδους από τη στενή «συμμαχία» των κεφαλαιακών ελίτ κυρίως σε ευρωπαϊκό επίπεδο, συμμαχία, βεβαίως, που μέσα στην κρίση και τα αδιέξοδα διαπερνάται όλο και περισσότερο από σφοδρές αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις.

7. Η ευρωζώνη αλλά και η ΕΕ αποτελούν μια σύγχρονη ιερή συμμαχία των κεφαλαιακών ελίτ χωρών υπό τη γερμανική ηγεμονία και την υπερατλαντική πολιτικοστρατιωτική κηδεμονία, που στόχο έχει τη συντονισμένη και οργανωμένη επίθεση στον κόσμο της εργασίας, την υποβάθμιση μέχρι εκμηδένισης των δημοκρατικών κατακτήσεων μέσα από την επιβολή ενός υπερεθνικού ολοκληρωτισμού με επίπλαστο οικονομικό μανδύα την αυταρχική τάξη και «πολιτική σταθερότητα» στην εφαρμογή επιθετικών ταξικών πολιτικών και τη διεκδίκηση ενός πρωταγωνιστικού ρόλου στο πλαίσιο της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. Η ευρωζώνη και η ΕΕ μπροστά στην κρίση και τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν έχουν την τάση να αντιδραστικοποιούν αδιάκοπα τις επιλογές και τους προσανατολισμούς τους. Η ευρωζωνική επινόηση των μνημονίων με τη συμμετοχή του ΔΝΤ σε βάρος χωρών του Νότου, πρώτα και κύρια εναντίον της Ελλάδας, αντιπροσωπεύει μια νέα μορφή επιστράτευσης μίας διατλαντικής ιμπεριαλιστικής συμμαχίας του ιμπεριαλισμού για την εξουθένωση των πιο αδύναμων ευρωζωνικών χωρών, την οικονομική και κοινωνική τους ερήμωση, στο πλαίσιο μιας ευρύτερης εργασιακής και κοινωνικής διάλυσης της Ευρώπης. Η μνημονιακή κηδεμονία, ακόμα και αν τα μνημόνια σε κάποια στιγμή παραμερισθούν, θα γενικευθεί και θα παραταθεί με άλλες μορφές, σύμφωνα με τις πρόσφατες «μεταρρυθμίσεις» του Συμφώνου σταθερότητας, τους νέους κανόνες επιτήρησης και τις αυστηρότερες ποινές που προβλέπονται για τη μη τήρηση απαράδεκτων δημοσιονομικών δεσμεύσεων. Η ευρωζώνη παίρνει τη μορφή μιας νομισματικής και οικονομικής «φυλακής» υψίστης ασφαλείας με κρατούμενους σε «αναγκαστική» εργασία εργαζόμενους και λαούς.

8. Η ευρωζώνη και η ΕΕ εδώ που έχουν φτάσει δεν μεταρρυθμίζονται ούτε επανιδρύονται ή επαναθεμελιώνονται. Αν ο νεοφιλελευθερισμός και ο καπιταλισμός δεν επιδέχονται επαναθεμελίωσης και επανίδρυσης προκειμένου να μετατραπούν στο αντίθετό τους, πολύ περισσότερο αυτό δεν μπορεί να συμβεί με ένα συμμαχικό μπλοκ καπιταλιστικών χωρών, εντός του οποίου κυριαρχεί ο «νόμος» της ασύμμετρης πορείας των καπιταλιστικών οικονομιών και ανάπτυξης των κινημάτων. Η άλλη Ευρώπη ως στόχος της αριστεράς, αποκτά νόημα μόνο με όρους ρήξης και ανατροπής της Ευρωζώνης αλλά και της ΕΕ με στόχο τον σοσιαλισμό σε εθνική και ευρωπαϊκή κλίμακα. Και αυτά μπορούν να προκύψουν, αν μια χώρα ή ομάδα χωρών ακολουθήσει το δρόμο της εξόδου από την Ευρωζώνη και της σύγκρουσης με τους νεοφιλελεύθερους κανόνες της ΕΕ, για να εφαρμόσει ένα ευρύ πρόγραμμα προοδευτικών και σοσιαλιστικών μετασχηματισμών που εκ των πραγμάτων θα επιφέρει και ένα ντόμινο ανατροπής συνολικά της Ευρωζώνης και της ΕΕ για μία άλλη Ευρώπη προοδευτική και σοσιαλιστική.

9. Εντός της Ευρωζώνης κατά κύριο λόγο αλλά και με την αυστηρή τήρηση των νεοφιλελεύθερων προδιαγραφών της ΕΕ, γίνεται αδύνατη η εφαρμογή βαθύτερων προοδευτικών μετασχηματισμών σε κάθε χώρα και πολύ περισσότερο μετασχηματισμών με σοσιαλιστικό ορίζοντα. Ειδικά για την Ελλάδα, η απαλλαγή της χώρας από την τρόικα και τα μνημόνια επειδή, πέραν των πολλών άλλων, μπορεί να συνεπιφέρει τη διακοπή της τροϊκανής χρηματοδότησης και της παροχής ρευστότητας προς τις Τράπεζες από την ΕΚΤ, δεν είναι δυνατόν να επιχειρηθεί, αν δεν υπάρχουν εναλλακτικά σχέδια μέσα στα οποία πρέπει να είναι το σχέδιο εξόδου από την ευρωζώνη, με παράλληλη και έγκαιρη ενημέρωση του ελληνικού λαού, στο πλαίσιο ενός σαφούς και συνεκτικού εναλλακτικού προοδευτικού προγράμματος.

10. Το ιδρυτικό συνέδριο του κόμματος αποφάσισε να δοθεί η μάχη για την εφαρμογή του προγράμματος της ριζοσπαστικής αριστεράς μέσα στο πλαίσιο του συνθήματος «καμία θυσία για το Ευρώ». Η απόφαση του συνεδρίου δεν υιοθέτησε καταστροφολογικού τύπου εκτιμήσεις στο ενδεχόμενο εξόδου από την ζώνη του ΕΥΡΩ. Θεωρούμε εξαιρετικά αναγκαίο να ερευνήσει το κόμμα τις συνέπειες από το   ενδεχόμενο εξόδου από την Ευρωζώνη με αντικειμενικό και επιστημονικό τρόπο.

Εμείς θα συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε ότι η σχεδιασμένη έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη για την εφαρμογή ενός προοδευτικού ανορθωτικού προγράμματος, παρά τις δυσκολίες που θα τη συνοδεύσουν στην αρχική φάση, δεν συνιστά καθόλου μια καταστροφική επιλογή, όπως σκόπιμα προπαγανδίζουν οι κυρίαρχοι κύκλοι.

Αντίθετα, οι δυσκολίες που θα προκύψουν στη σύντομη αρχική φάση μετά την έξοδο είναι αντιμετωπίσιμες, ενώ η έξοδος από το Ευρώ στο πλαίσιο ενός συνεκτικού προοδευτικού προγράμματος ανασυγκρότησης θα προσφέρει θετική και αξιόπιστη απάντηση στην κρίση, ανοίγοντας ελπιδοφόρους ορίζοντες εθνικής ανεξαρτησίας και νέου τύπου οικονομικής ανάπτυξης μιας νέας αντιϊμπεριαλιστικής προοδευτικής ειρηνικής Ελλάδας, που μπορεί να προκαλέσει ένα ντόμινο ανατρεπτικών εξελίξεων στην περιοχή μας, τον ευρωπαϊκό Νότο και το σύνολο της Ευρώπης. Η έξοδος από την Ευρωζώνη στο πλαίσιο ενός προοδευτικού προγράμματος, μπορούν να αξιοποιηθούν θετικά από μία κυβέρνηση της Αριστεράς για να ανασυγκροτηθεί προοδευτικά η παραγωγική βάση της χώρας, να ενισχυθεί σημαντικά η απασχόληση, να προστατευθεί στοιχειωδώς η ελληνική οικονομία και κυρίως για να υπάρξει ευνοϊκή και ισχυρή χρηματοδότηση για ένα ευρύ πρόγραμμα παραγωγικών δημόσιων επενδύσεων και ρευστότητα στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τη μικρομεσαία αγροτιά.

11. Μπροστά στις μεγάλες γεωπολιτικές ανακατατάξεις η Ελλάδα ιδιαίτερα στην πολιτική και γεωγραφική θέση που βρίσκεται, επιβάλλεται να εγκαταλείψει επί της ουσίας ένα στενό και μυωπικό ευρωκεντρισμό μαζί και ένα υποτελή ευρωατλαντισμό, που εγκλωβίζουν πολιτικά τη χώρα, πνίγουν την ανεξαρτησία της και περιορίζουν τις ευκαιρίες της να αξιοποιήσει τις πολύπλευρες δυνατότητες που υπάρχουν για την ανάπτυξή της και την ανάπτυξη πολύπλευρων πολιτικών, οικονομικών σχέσεων και συνεργασιών, απόλυτα αναγκαίων για τη χάραξη δρόμων διεξόδου και ανόρθωσης. Ειδικότερα η Ελλάδα οφείλει να αναπτύξει τη Μεσογειακή – ευρωαφρικανική και Βαλκανική διάσταση της πολιτικής της και να αναπτύξει τις πολιτικοοικονομικές σχέσεις της με την Μέση Ανατολή, την Κεντρική Ασία και τους BRICS. Κι αυτά σε ένα πλαίσιο γενικής αναθεώρησης των εξωτερικών πολιτικών και οικονομικών προσανατολισμών της, που θα κινούνται στην κατεύθυνση εξόδου από το ΝΑΤΟ, απομάκρυνσης των ξένων στρατιωτικών βάσεων και αμφισβήτησης του ρόλου ιμπεριαλιστικών οργανισμών, όπως το ΔΝΤ, ο ΠΟΕ ή/και η Παγκόσμια Τράπεζα.

ΒΑΣΙΚΕΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ

12. Μια Ελλάδα που θα απαλλαγεί από την τρόικα και τα μνημόνια και ως εκ τούτου θα ακολουθήσει δρόμους ρήξης με την Ευρωζώνη και αμφισβήτησης των κανόνων της ΕΕ, θα πρέπει να συνοδεύσει αυτές τις αφετηριακές επιλογές με ένα συνολικότερο προοδευτικό πρόγραμμα διεξόδου και ανασυγκρότησης σοσιαλιστικής έμπνευσης και προοπτικής. Αυτό το πρόγραμμα θα συνιστά ένα νέο πρότυπο οικονομίας και ανάπτυξης που θα βαδίζει δρόμους όλο και πιο ουσιαστικής κοινωνικοποίησης της οικονομίας, οι οποίοι θα έχουν ως επίκεντρο την όλο και πιο άμεση συμμετοχή και διεύθυνση του κόσμου της εργασίας.

Ένα τέτοιο πρόγραμμα που θα απαλλάξει άμεσα τη χώρα από την τρόικα και τα μνημόνια θα πρέπει να περιλαμβάνει ως προτεραιότητες:

• Τη διαγραφή του συντριπτικά μεγαλύτερου μέρους του χρέους με όπλο τη διακοπή αποπληρωμής του
• Τη γενναία ρύθμιση του ιδιωτικού χρέους έως τη διαγραφή του για τις πιο ευάλωτες και αδύνατες κατηγορίες, συμπεριλαμβανομένων των πολύ μικρών επιχειρήσεων και της μικρής αγροτιάς.
• Την άμεση εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση των τραπεζών ως θεμελιώδες εργαλείο για τη διαμόρφωση μιας σχεδιασμένης χρηματοπιστωτικής πολιτικής με αποκλειστικά αναπτυξιακά και κοινωνικά κριτήρια. Την άμεση επαναφορά στο δημόσιο της Αγροτικής Τράπεζας και του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου ως αυτοτελείς τράπεζες με ειδικό ρόλο.
• Την ανακοπή των ιδιωτικοποιήσεων και το πέρασμα όλων των στρατηγικών τομέων και κλάδων της οικονομίας υπό πλήρη δημόσια ιδιοκτησία , δημόσια διαχείριση και κοινωνικό εργατικό έλεγχο.
• Την μεταρρύθμιση του κράτους και του δημοσίου με κατεύθυνση την αποδοτική λειτουργία τους με αξιοκρατία, κοινωνικό έλεγχο , στήριξη μισθών και επαναφορά των υπαλλήλων που απολύθηκαν.
• Την προώθηση μιας συνολικής δίκαιης και σταθερής φορολογικής μεταρρύθμισης με στόχο την εμπέδωση της κοινωνικής δικαιοσύνης, την καταπολέμηση της φορολογικής ασυλίας του κεφαλαίου και του μεγάλου πλούτου και την υποβοήθηση της ανάπτυξης.
• Τη διαμόρφωση ενός προγράμματος παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, τη στήριξη ενός μεγάλου προγράμματος δημοσίων παραγωγικών επενδύσεων σε στοχευμένους ιδιαίτερα κλάδους και τομείς, την υποβοήθηση, τέλος, του ρόλου του κοινωνικού τομέα, των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, κι αυτά μέσα από ένα μεγάλο μελετημένο και αποτελεσματικό σχέδιο χορήγησης προνομιακής ρευστότητας στο δημόσιο και την οικονομία για την απορρόφηση των ανέργων, την ανακοπή της ύφεσης και την σταδιακή επαναφορά της χώρας στην ανάπτυξη.
• Την αποκατάσταση των εργατικών κατακτήσεων,την πλήρη επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων, των Ελεύθερων Συλλογικών Διαπραγματεύσεων, την επαναφορά του κατώτατου μισθού και τη στήριξη μισθών και συντάξεων. Τον επαναπροσανατολισμό και τη στήριξη της πρωτογενούς παραγωγής, αγροτικής και κτηνοτροφικής, στη βάση μιας πρωτογενούς οικονομικής βάσης που θα στηριχθεί σε νέους συνεταιρισμούς και σε όλο και σημαντικότερο βαθμό σε νέα πρότυπα ταυτοποιημένων, επώνυμων ποιοτικών και υγιεινών προϊόντων σύμφωνα με τα κλιματικά πλεονεκτήματα της χώρας.

13. Είναι προφανές ότι προτείνουμε ως απάντηση στην κρίση ένα προοδευτικό σχέδιο εξόδου από τη θηλιά της τρόικας και των μνημονίων, το οποίο δεν αμφισβητεί μόνο το μονεταριστικό «γερμανικό» νεοφιλελεύθερο πρότυπο αλλά και το μείγμα νεοφιλελευθερισμού και κεϋνσιανισμού που ακολουθούν οι ΗΠΑ. Και τα δύο αυτά υποδείγματα, με διαφορετικό τρόπο και ένταση το καθένα, έχουν αποτύχει και αδυνατούν να θέσουν την οικονομία σε μια σταθερή αναπτυξιακή τροχιά και πολύ περισσότερο να μειώσουν την ένταση και το βάθος της ανεργίας, των κοινωνικών ανισοτήτων, της φτώχιας και της εξαθλίωσης.

Η δική μας προγραμματική επιλογή στοχεύει στην υπέρβαση του νεοφιλελευθερισμού σε όλες τις εκδοχές του και είναι στραμμένη στην ανατροπή του καπιταλισμού και την προοπτική ενός σύγχρονου σοσιαλισμού με την εμβάθυνση της δημοκρατίας και με πρωταγωνιστή τον κόσμο της εργασίας.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

14. Καρδιά και κινητήριος δύναμη όλων των αναγκαίων μετασχηματισμών είναι η Αριστερά και η κυβέρνηση της Αριστεράς, που θα στηριχτεί και θα στηρίξει ένα μεγάλο ενωτικό εργατικό λαϊκό κίνημα. Η Αριστερά έχει ευθύνη αυτήν την ώρα να ηγεμονεύσει πολιτικά και ιδεολογικά, διαμορφώνοντας ένα μεγάλο αγωνιστικό πλειοψηφικό ρεύμα στην κοινωνία και ένα αγωνιστικό μπλοκ πολιτικών και κοινωνικών συμμαχιών.

Η Αριστερά ως πολιτική παράταξη και ως ιδεολογική κατεύθυνση δεν χρειάζεται δάνεια από το κέντρο ή την κεντροαριστερά και πολύ περισσότερο από την κεντροδεξιά για να γιγαντώσει την επιρροή της , να ενώσει τα πιο πλατιά λαϊκά στρώματα , να διαμορφώσει μια πλειοψηφική δυναμική και να προκαλέσει μεγάλες θετικές ιδεολογικές, πολιτιστικές και πολιτικές ανακατατάξεις στην κοινωνία, οι οποίες βρίσκονται εν μέρει σε εξέλιξη.

Η Αριστερά δεν πρέπει να παγιδευτεί στη λογική ότι για να προσεγγίσει μεσαία στρώματα ή στρώματα που κυριαρχούν πολιτικές προκαταλήψεις απέναντί της, θα πρέπει να αναδιπλωθεί ή να μετατοπιστεί. Άλλο πράγμα η καταπολέμηση από την Αριστερά κάθε ίχνους σεχταρισμού , φοβικότητας και δογματισμού και άλλο η συνεχής αναδίπλωση και υποχώρηση σε θέσεις προσαρμογής στο σύστημα, ιδιαίτερα πάνω σε θεμελιώδη προγραμματικά σημεία.

Αυτήν την ώρα είναι αναγκαίες συγκεκριμένες και απλόχερες πρωτοβουλίες από τον ΣΥΡΙΖΑ για την κοινή δράση   στο μαζικό κίνημα και την συμπαράταξη σε πολιτικό επίπεδο των αριστερών δυνάμεων του ΚΚΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όλων των δυνάμεων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, ως τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής οικολογίας. 

Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013»

 πηγή: iskra.gr