Η Ο.Λ.Μ.Ε. και η Δ.Ο.Ε., επιμένουν στην ακύρωση του νόμου και καλούν σε νέα αποχή-απεργία, αφού θεωρούν δικαιολογημένα ότι δεν είναι καθόλου αθώος και δε θα βελτιώσει το επίπεδο της παρεχόμενης εκπαίδευσης, αλλά θα φορτώσει όλες τις ευθύνες για τα χάλια του δημόσιου σχολείου στους εκπαιδευτικούς...
Η ηγεσία του υπουργείου έτσι προσπαθεί να ταπεινώσει τους εκπαιδευτικούς, να τους αναγκάσει να σκύψουν το κεφάλι για να μπορέσει, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, να εφαρμόσει την ατομική αξιολόγηση που θα έρθει στη συνέχεια.
Ένας νέος κύκλος αναταραχής και εντάσεων ξεκίνησε στα σχολεία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με αφορμή την διακηρυγμένη πρόθεση του υπουργείου να εφαρμόσει την αυτοαξιολόγηση των σχολικών μονάδων. Η κ. Κεραμέως επιχειρεί να πάρει τη ρεβάνς της συντριπτικής ήττας που υπέστη την περασμένη σχολική χρονιά , όταν δάσκαλοι και καθηγητές απέρριψαν με τη διαδικασία της απεργίας – αποχής με πολύ μεγάλα ποσοστά τον τότε νόμο για την αυτοαξιολόγηση και αρνήθηκαν να τον εφαρμόσουν.
Ο νόμος άλλαξε μέσα στο καλοκαίρι, η κυβέρνηση θωρακίστηκε και ψηφίστηκε ένας σκληρότερος, ο οποίος δίνει το δικαίωμα στα όργανα διοίκησης να επιβάλλουν κυρώσεις στους εκπαιδευτικούς οι οποίοι δε θα πάρουν μέρος στη διαδικασία. Η Ο.Λ.Μ.Ε. και η Δ.Ο.Ε., ωστόσο, επιμένουν στην ακύρωση του και καλούν σε νέα αποχή-απεργία, αφού θεωρούν δικαιολογημένα ότι δεν είναι καθόλου αθώος και δε θα βελτιώσει το επίπεδο της παρεχόμενης εκπαίδευσης, αλλά θα φορτώσει όλες τις ευθύνες για τα χάλια του δημόσιου σχολείου στους εκπαιδευτικούς και θα κατατάξει τα σχολεία σε άριστα, καλά , μέτρια και κακά με τις όποιες επιπτώσεις αυτό θα προκαλέσει.
Το τι θα γίνει ακριβώς θα κριθεί το επόμενο διάστημα. Γεγονός πάντως παραμένει ότι ο νέος νόμος περιλαμβάνει υπερβολικά αυστηρές ποινές για όσους αντιδράσουν δυσανάλογες της άρνησης τους. Η ηγεσία του υπουργείου έτσι προσπαθεί να ταπεινώσει τους εκπαιδευτικούς , να τους αναγκάσει να σκύψουν το κεφάλι για να μπορέσει, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, να εφαρμόσει την ατομική αξιολόγηση που θα έρθει στη συνέχεια. Αδυνατεί να αντιληφθεί ότι ο ευαίσθητος χώρος της εκπαίδευσης δε λειτουργεί με εκβιασμούς, εκφοβισμούς και αντιδημοκρατικές συμπεριφορές. Δεν μπορεί να καταλάβει ότι λείπουν οι ανάσες δημοκρατίας από τα σχολεία, απουσιάζει η σύνθεση και η συνεννόηση και ότι ο παιδαγωγικός και διδακτικός ρόλος των εκπαιδευτικών ακρωτηριάζεται από τις απειλές, τις εντολές , την ακαμψία και την επιβολή του τσαμπουκά της εξουσίας.
Τα πράγματα, όμως, αυτή τη φορά είναι δύσκολα για τους εκπαιδευτικούς. Ποινές όπως η περικοπή μισθού ή μισθών, το πάγωμα των μισθολογικών κλιμακίων, η καθαίρεση των στελεχών της εκπαίδευσης από τις θέσεις ευθύνης που κατέχουν κ.α. είναι πιθανόν να οδηγήσουν μεγάλο μέρος των δασκάλων και των καθηγητών σε αλλαγή πλεύσης και σε υποχώρηση. Στο σημείο που έχει φτάσει η κατάσταση δεν αρκεί η διαβεβαίωση της ΟΛΜΕ ότι θα καλύψει όσους δεν πάρουν μέρος στην αυτοαξιολόγηση. Ούτε η σιγουριά της ότι το υπουργείο δε θα προχωρήσει σε πειθαρχικά μέτρα. Χρειάζεται να μιλήσει ξεκάθαρα, με τόλμη και ειλικρίνεια στους εκπαιδευτικούς και να πει όλη την αλήθεια, όπως τη διατύπωσε η νομική σύμβουλος της στη γνωμοδότησή που έδωσε.
Οι εκπαιδευτικοί χρειάζεται να γνωρίζουν καλά ποιες επιλογές έχουν μπροστά τους πριν να αποφασίσουν. Οι δρόμοι είναι δύο: ή θα υποχωρήσουν και θα εφαρμόσουν την επικίνδυνη και άκρως γραφειοκρατική διαδικασία της αυτοαξιολόγησης κάτω από τον απολύτως δικαιολογημένο φόβο των κυρώσεων ή θα συνεχίσουν μαζικά την άρνηση τους ρισκάροντας την επιβολή ποινών( την οποία, ενώ θεωρεί σίγουρη η νομική σύμβουλος της ΟΛΜΕ, δεν την αναδεικνύει η ομοσπονδία των καθηγητών) η νομιμότητα των οποίων θα κριθεί στα διοικητικά δικαστήρια, δηλαδή με δυο λόγια «φέξε Μάη μου να φας τριφύλλι».
Μια γρήγορη ακτινογραφία του νόμου για την αυτοαξιολόγηση αρκεί για να φανεί ότι η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη παίζει για μια ακόμη φορά με τη δημοκρατία. Οι αντιδημοκρατικές συμπεριφορές, ωστόσο, χαρακτηρίζουν ηγεσίες αδύναμες και ετοιμόρροπες, οι οποίες με εκδικητική διάθεση θέλουν να συντρίψουν ισχυρές συνδικαλιστικές οργανώσεις. Σε μια τέτοια στρατηγική ήττα κινδυνεύουν να οδηγηθούν ΟΛΜΕ και ΔΟΕ, αν επιμείνουν σε λογικές σύγκρουσης με χαμηλά ποσοστά συμμετοχής στην απεργία – αποχή. Γι αυτό, αν οι εξελίξεις είναι δυσοίωνες, απαιτείται να υποχωρήσουν , να κρατήσουν δυνάμεις, να λειτουργήσουν με ψυχραιμία και σύνεση και να μην αλείψουν βούτυρο στο ψωμί του πρωθυπουργού οδηγώντας και πάλι, όπως έχει συμβεί στο παρελθόν, τους εκπαιδευτικούς σε αδιέξοδο.
* Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 1ο Γυμνάσιο Καλαμάτας, αρθρογραφεί σε ιστοσελίδες και ιστολόγια.
Ο νόμος άλλαξε μέσα στο καλοκαίρι, η κυβέρνηση θωρακίστηκε και ψηφίστηκε ένας σκληρότερος, ο οποίος δίνει το δικαίωμα στα όργανα διοίκησης να επιβάλλουν κυρώσεις στους εκπαιδευτικούς οι οποίοι δε θα πάρουν μέρος στη διαδικασία. Η Ο.Λ.Μ.Ε. και η Δ.Ο.Ε., ωστόσο, επιμένουν στην ακύρωση του και καλούν σε νέα αποχή-απεργία, αφού θεωρούν δικαιολογημένα ότι δεν είναι καθόλου αθώος και δε θα βελτιώσει το επίπεδο της παρεχόμενης εκπαίδευσης, αλλά θα φορτώσει όλες τις ευθύνες για τα χάλια του δημόσιου σχολείου στους εκπαιδευτικούς και θα κατατάξει τα σχολεία σε άριστα, καλά , μέτρια και κακά με τις όποιες επιπτώσεις αυτό θα προκαλέσει.
Το τι θα γίνει ακριβώς θα κριθεί το επόμενο διάστημα. Γεγονός πάντως παραμένει ότι ο νέος νόμος περιλαμβάνει υπερβολικά αυστηρές ποινές για όσους αντιδράσουν δυσανάλογες της άρνησης τους. Η ηγεσία του υπουργείου έτσι προσπαθεί να ταπεινώσει τους εκπαιδευτικούς , να τους αναγκάσει να σκύψουν το κεφάλι για να μπορέσει, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, να εφαρμόσει την ατομική αξιολόγηση που θα έρθει στη συνέχεια. Αδυνατεί να αντιληφθεί ότι ο ευαίσθητος χώρος της εκπαίδευσης δε λειτουργεί με εκβιασμούς, εκφοβισμούς και αντιδημοκρατικές συμπεριφορές. Δεν μπορεί να καταλάβει ότι λείπουν οι ανάσες δημοκρατίας από τα σχολεία, απουσιάζει η σύνθεση και η συνεννόηση και ότι ο παιδαγωγικός και διδακτικός ρόλος των εκπαιδευτικών ακρωτηριάζεται από τις απειλές, τις εντολές , την ακαμψία και την επιβολή του τσαμπουκά της εξουσίας.
Τα πράγματα, όμως, αυτή τη φορά είναι δύσκολα για τους εκπαιδευτικούς. Ποινές όπως η περικοπή μισθού ή μισθών, το πάγωμα των μισθολογικών κλιμακίων, η καθαίρεση των στελεχών της εκπαίδευσης από τις θέσεις ευθύνης που κατέχουν κ.α. είναι πιθανόν να οδηγήσουν μεγάλο μέρος των δασκάλων και των καθηγητών σε αλλαγή πλεύσης και σε υποχώρηση. Στο σημείο που έχει φτάσει η κατάσταση δεν αρκεί η διαβεβαίωση της ΟΛΜΕ ότι θα καλύψει όσους δεν πάρουν μέρος στην αυτοαξιολόγηση. Ούτε η σιγουριά της ότι το υπουργείο δε θα προχωρήσει σε πειθαρχικά μέτρα. Χρειάζεται να μιλήσει ξεκάθαρα, με τόλμη και ειλικρίνεια στους εκπαιδευτικούς και να πει όλη την αλήθεια, όπως τη διατύπωσε η νομική σύμβουλος της στη γνωμοδότησή που έδωσε.
Οι εκπαιδευτικοί χρειάζεται να γνωρίζουν καλά ποιες επιλογές έχουν μπροστά τους πριν να αποφασίσουν. Οι δρόμοι είναι δύο: ή θα υποχωρήσουν και θα εφαρμόσουν την επικίνδυνη και άκρως γραφειοκρατική διαδικασία της αυτοαξιολόγησης κάτω από τον απολύτως δικαιολογημένο φόβο των κυρώσεων ή θα συνεχίσουν μαζικά την άρνηση τους ρισκάροντας την επιβολή ποινών( την οποία, ενώ θεωρεί σίγουρη η νομική σύμβουλος της ΟΛΜΕ, δεν την αναδεικνύει η ομοσπονδία των καθηγητών) η νομιμότητα των οποίων θα κριθεί στα διοικητικά δικαστήρια, δηλαδή με δυο λόγια «φέξε Μάη μου να φας τριφύλλι».
* Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 1ο Γυμνάσιο Καλαμάτας, αρθρογραφεί σε ιστοσελίδες και ιστολόγια.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου