Η επίσκεψη Μητσοτάκη στα ερντογανικά Σούσα ενίσχυσε την εικόνα του Ερντογάν ως «ειρηνοποιού» και έδωσε άλλοθι σε έναν ηγέτη μιας κατοχικής χώρας, που ουδέποτε απέκρυψε τα σχέδιά του για φινλανδοποίηση της Ελλάδος και κατάκτηση της Κύπρου.
Σάββας Ιακωβίδης*Η τουρκική εξωτερική πολιτική, ειδικά μετά την άνοδο του Ερντογάν στην εξουσία, πέρασε από τρεις φάσεις. Η πρώτη χαρακτηριζόταν ως εξάρτηση της Τουρκίας από τις επιταγές της Δύσης, κυρίως των Ην. Πολιτειών.
Η δεύτερη φάση αναφέρεται στο Δόγμα Νταβούτογλου περί «μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες» και διήρκεσε από το 2003 μέχρι το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 2016. Κατά την τρίτη φάση από τον Ερντογάν έγινε σαφής στροφή «στρατηγικής αυτονομίας» και προσανατολισμού της εξωτερικής πολιτικής προς την Ευρασία και την Αφρική.
Ο Ερντογάν πιστεύει ότι η Δύση έχει χρεοκοπήσει και ότι η Τουρκία μπορεί να διαδραματίσει ρόλο περιφερειακής ή και παγκόσμιας δύναμης. Για να υλοποιήσει αυτόν τον μεγαλεπήβολο στόχο, ο Τούρκος Πρόεδρος έχει στρατιωτικοποιήσει την εξωτερική πολιτική του, με πρώτους στόχους το Αιγαίο, τη Δυτική Θράκη και την Κύπρο.
Την περ. Κυριακή, ο Έλληνας Πρωθυπουργός συναντήθηκε με τον Ερντογάν. Σε δηλώσεις του, ο Κ. Μητσοτάκης είπε:
«Συμφωνήσαμε ότι αντιμετωπίζουμε τόσες προκλήσεις ως ανθρωπότητα, αλλά και ως δύο χώρες σύμμαχοι αυτήν την εποχή στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, που είναι πιο σημαντικό να εστιάζουμε σε αυτά που μας ενώνουν και λιγότερο σε αυτά που μας χωρίζουν. Βάλαμε τα θεμέλια, είμαι προσεκτικός στις διατυπώσεις μου, γιατί όπως ξέρετε έχουμε μεγάλες διαφορές, που δεν γεφυρώνονται από τη μία στιγμή στην άλλη».
Ο Τούρκος Πρόεδρος εξέφρασε την πεποίθηση ότι «θα σημειωθεί πρόοδος σε ζητήματα όπως τα προβλήματα του Αιγαίου, οι μειονότητες, η καταπολέμηση της τρομοκρατίας και η λαθρομετανάστευση». Αίφνης, μέσα στη βολική φαντασίωσή της, η Αθήνα ανακάλυψε ένα κλίμα με λιγότερη ένταση εκ μέρους της Τουρκίας, η οποία, όμως, δεν σταμάτησε τις παραβιάσεις στο Αιγαίο ακόμα και διαρκούσης της επίσκεψης Μητσοτάκη στην Κων/πολη!
Η χώρα του Αττίλα αντιμετωπίζει κρίσιμα εσωτερικά και εξωτερικά προβλήματα. Ο γνωστός Τούρκος δημοσιογράφος Burak Bekdil γράφει (12/3/2022, στη δεξαμενή σκέψης Gatestone): «Ο επίσημος ετήσιος πληθωρισμός κυμαίνεται στο 48% (ανεξάρτητοι ερευνητές τον υπολογίζουν στο 114%). Υπάρχουν ελλείψεις σε βασικά αγαθά. Το κόστος της βενζίνης, του φυσικού αερίου και της ηλεκτρικής ενέργειας διπλασιάστηκε μέσα σε ένα χρόνο. Το εθνικό νόμισμα έχει χάσει το ήμισυ της αξίας του έναντι των ισχυρών νομισμάτων της Δύσης. Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση τα τελευταία επτά χρόνια. Ο κατώτατος μισθός είναι μόλις 375 δολάρια τον μήνα».
Όσον αφορά την εξωτερική πολιτική, η Τουρκία προκαλεί όλους τους γείτονές της και την ΕΕ, τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Ως επιτήδειος ουδέτερος, κατήγγειλε τη ρωσική εισβολή ως «απαράδεκτη», αλλά απέφυγε να υιοθετήσει τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Η Δύση, αντί να την καταγγείλει, την επαινεί για τη μεσολάβησή της μεταξύ Μόσχας και Κιέβου!
Σε διάστημα λίγων ημερών, ο Γερμανός Καγκελάριος, ο Ισραηλινός Πρόεδρος, ο Πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν, ο Έλληνας Πρωθυπουργός παρήλασαν ενώπιον του σουλτάνου. Ο Αμερικανός Πρόεδρος και ο Επικεφαλής της Εξωτερικής Πολιτικής της ΕΕ είχαν τηλεφωνικές επικοινωνίες με τον Ερντογάν για να ευχαριστήσουν τον «ειρηνοποιό»!
Γιατί, λοιπόν, μαλάκωσε ο Ερντογάν; Διότι η Τουρκία αντιμετωπίζει δυσεπίλυτα προβλήματα. Γι’ αυτό και αναμένει να προσποριστεί οφέλη και από τους Δυτικούς και από την Ρωσία. Κάποιοι Δυτικοί αναλυτές κρίνουν ότι ο Τούρκος Πρόεδρος σύντομα πρέπει να επιλέξει: Με τη Δύση ή με τη Ρωσία και την Ευρασία;
Ο Ερντογάν δεν έχει τέτοιο δίλημμα. Δεν πρόκειται να φύγει από το δυτικό μαντρί, ούτε και θα διαρρήξει τις επωφελείς σχέσεις του με τη Μόσχα. Θα συνεχίσει μια αυτόνομη, επιτήδεια εξωτερική πολιτική και θα εκμεταλλεύεται όλους, αξιοποιώντας τα τουρκόφωνα και μουσουλμανικά κράτη με αιχμή το Ισλάμ.
Οι Δυτικοί και ειδικά η Αθήνα και η Λευκωσία δεν εννοούν να αντιληφθούν ότι η Τουρκία είναι μια αναθεωρητική, ισλαμιστική, επεκτατική δύναμη, με στρατεύματα σε εννιά χώρες, η οποία απαιτεί να έχει ρόλο στα περιφερειακά και διεθνή ζητήματα. Ο Ερντογάν παραμένει ένας αδίστακτος γκρίζος λύκος, ντυμένος με προβιά προβάτου.
Καθ’ ομολογίαν του επικεφαλής της Διεύθυνσης Αμυντικής Βιομηχανίας, Ισμαήλ Ντεμίρ, η Τουρκία εργάζεται για να αποκτήσει μιαν ισχυρότερη και πιο αποτρεπτική ναυτική δύναμη στη «γαλάζια πατρίδα». Με έμφαση σε προγράμματα που στοχεύουν αποκλειστικά την Ελλάδα και την Κύπρο.
Η επίσκεψη Μητσοτάκη στα ερντογανικά Σούσα ενίσχυσε την εικόνα του Ερντογάν ως «ειρηνοποιού» και έδωσε άλλοθι σε έναν ηγέτη μιας κατοχικής χώρας, που ουδέποτε απέκρυψε τα σχέδιά του για φινλανδοποίηση της Ελλάδος και κατάκτηση της Κύπρου.
Ο Έλληνας Πρωθυπουργός ερωτάται:
Ο Έλληνας Πρωθυπουργός ερωτάται:
Η Τουρκία διέλυσε την στρατιά του Αιγαίου; Ακύρωσε το casus belli; Υπέγραψε τη Συνθήκη για το Δίκαιο της Θάλασσας; Τερμάτισε τις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο και στη Δυτική Θράκη; Απέσυρε τον κατοχικό στρατό και τους εποίκους από την Κύπρο; Σταμάτησε τις προκλήσεις στην κυπριακή και ελληνική ΑΟΖ; Γιατί θεωρεί την Ανατολική Μεσόγειο ως Lebensraum, δηλ. ζωτικό χώρο της; Ο εισβολέας στην Κύπρο είναι σύμμαχος της Ελλάδος;
Η επίσκεψη Μητσοτάκη στην Κων/πολη ήταν λάθος, επειδή συνέβαλε στην ωραιοποίηση ενός εισβολέα-«ειρηνοποιού», όπως λάθος ήταν η αποστολή ρωσικών «καλάσνικοφ» στους Ουκρανούς για να σκοτώσουν Ρώσους!
Αφού η Ελλάδα είναι στη «σωστή (δυτική) πλευρά της ιστορίας», γιατί η Τουρκία εισπράττει εύσημα από όλους για την επιτήδεια πλην επωφελέστατη ουδετερότητά της;
________________________________________________
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου