Το σχέδιο Κασσελάκη να «μετατρέψει» τον ΣΥΡΙΖΑ (...) ως προσωπικό… «κόμμα – εταιρεία» πολιτικής επιρροής!

     Οι φωτογραφίες του Τσίπρα, οι αθλιότητες Πολάκη και το σχέδιο Κασσελάκη να «απαλλαγεί» και από τους δυο -για του μείνει ο ΣΥΡΙΖΑ ως προσωπικό… «κόμμα – εταιρεία» πολιτικής επιρροής!

Γιώργος Λακόπουλος *

                 

Να το επαναλάβουμε: Το θέμα με τον Κασσελάκη δεν είναι ότι έγινε αρχηγός κόμματος. Στη χώρα που λάτρεψε τον Καματερό, τον Κοσκωτά και τον Σώρρα , έστειλε στη Βουλή τον Λεβέντη, όπου έχει ακόμη τη Ζωή και τον Βελόπουλο, οι επίγονοι του Δελαπατρίδη δεν ενοχλούν.

Το θέμα είναι ότι έγινε αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ και παράγων της Αριστεράς. Εκεί που έφτασε το πρώην κραταιό κόμμα- ως αποτέλεσμα λαθών του Τσίπρα- θα μπορούσε να γίνει ακόμη και ο Παππάς -με το ιστορικό του κακού υπουργού και τη δικαστική καταδίκη. Αλλά είναι βαρύ να παίρνει τη θέση του πρώην Πρωθυπουργού κάποιος σαν τον Κασσελάκη.

Γιατί άνθρωποι που δηλώνουν «αριστεροί» σέρνουν την αυτό-διαπόμπευσή τους σε τροχήλατες βαλίτσες, ακολουθώντας κάποιον που δεν έχει καμία σχέση με την Αριστερά, ανήκει πλέον στην αρμοδιότητα επιστημών πέραν της πολιτικής. Αν μη τι άλλο, γιατί δεν βλέπουν τα οφθαλμοφανή.

Ο άνθρωπος τους κοροϊδεύει σε οτιδήποτε κάνει και λέει. Π.χ. αφού διαφήμισε ότι «δάνεισε» 230.000 ευρώ στο κόμμα, ξέχασε να πει ότι τελικά δεν χρειάσθηκε να τα δώσει γιατί ήλθε η κρατική επιχορήγηση. Πρόβαλε ως «αριστερή συμπεριφορά» ότι «χάνει λεφτά, από τότε που έγινε πρόεδρος».

Μετά τη συνάντηση με τον Οικουμενικό Πατριάρχη άφησε να εννοηθεί ότι ο Βαρθολομαίος περίπου συμφωνεί μαζί του για τον γάμο των ομοφύλων ζευγαριών- μπορεί και να τον έπεισε ο ίδιος.

Η ανακοίνωση του Πατριαρχείου τον εξέθεσε. Αυτό δεν επηρέασε την επιμονή του να υποχρεώσει τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να ψηφίσουν τον νόμο του Μητσοτάκη -και να μην ξαναδούν ψήφο στις εκλογικές τους περιφέρειες.

Ίσως τον βολεύει για να αντικαταστήσει τη σημερινή Κ.Ο. που αναδείχθηκε από τον Τσίπρα, με πρόσωπα της δικής του επιλογής.

Ήδη άλλωστε το μεθοδεύει για τις ευρωεκλογές. Ο Αρβανίτης και η Κουντουρά, δεν προσκλήθηκαν στις Σπέτσες καθώς για τις δυο έδρες, που υπολογίζει να βγάλει τον Ιούνιο, δρομολογεί άλλους.

Ενας είναι ο υπερκινητικός Φαραντούρης, εναντίον του οποίου βράζει η Βόρεια Ελλάδα. Του καταλογίζουν ότι επί Μητσοτάκη τοποθετήθηκε Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού ,που εισηγήθηκε τον υποβιβασμό του ΠΑΟΚ -με την υπόθεση της πολυιδιοκτησίας- εξέλιξη που συνδέουν με παράγοντα άλλης ΠΑΕ.

Η εποχή Τσίπρα τελείωσε

Για τον Κασσελάκη τα ψηφοδέλτια είναι ευκαιρίες για εδραίωσή του στον ΣΥΡΙΖΑ και απομόνωση του Αλέξη Τσίπρα, στον οποίο θα χρεώσει το διαφαινόμενο εκλογικό στραπάτσο των Ευρωεκλογών. Ήδη χειρίζεται κάθε εσωκομματική υπόθεση -από τα οικονομικά ως την οργάνωση, τα πρόσωπα και την πολιτική- με τρόπο που εκθέτει τον προκάτοχό του.

Είναι χαρακτηριστική η αντίδρασή του μετά την αποκάλυψη, από το TVXS, για εντολή να εξαφανιστούν οι αφίσες του Τσίπρα. Ο Κασσελάκης πανικοβλήθηκε, το διέψευσε ακυρώνοντας και την εντολή- από όποιον και δόθηκε- και αφού επιτέθηκε στον ευρωβουλευτή Στέλιο Κούλογλου…προβοκάρισε τον Τσίπρα:

«Δυστυχώς ο πρώην Πρωθυπουργός είναι τόσο σεμνός που μόνο μία αφίσα έχουμε στο κτήριο. Ίσως αυτό το άρθρο είναι μία καλή αφορμή να βάλουμε περισσότερες. Και θα δώσω τέτοια οδηγία άμεσα»…

Με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίζει τον Πολάκη, αντιλαμβανόμενος ότι του είναι βάρος, καθώς συνεχίζει το βιολί του. Πρώτα με την επίδειξη ομοφοβίας στο νόμο για τον γάμο των ομόφυλων και τη συνέχεια με τις αθλιότητες κατά του σκιτσογράφου Ηλία Μακρή.  

Ο Κασσελάκης αποδοκίμασε τον Πολάκη για το ύφος του -το οποίο ως τώρα δικαιολογούσε-αναφέροντας ότι «δεν εκφράζει τον ΣΥΡΙΖΑ», αλλά δεν του ζήτησε να ανακαλέσει. Από τα συμφραζόμενα των χειρισμών του προκύπτει η διάθεσή να αναδείξει ότι δεν τον ανέχεται, όπως ο πρώην πρόεδρος του κόμματος και γενικότερα ότι «η εποχή Τσίπρα τελείωσε». Μαζί με τον Τσίπρα εννοείται.

Η «μέθοδος του λόχου»

Η ανταπόκριση των βουλευτών στην υποχρέωση να τον συναντήσουν στις Σπέτσες «με τα έξοδα πληρωμένα» για να το «φροντιστήριο» για την τρέχουσα πολιτική θεματολογία-που αγνοεί- θεωρείται από την πλευρά του ως υποταγή τους στις επιθυμίες του.

Σ’ αυτό το πλαίσιο συνεχίζεται η παραπληροφόρηση για την« επιτυχία» της συνάντησης που είχε όλα τα στοιχεία του φιάσκου. Ο ίδιος πάντως φρόντισε να κρύβεται και τη διάρκεια της και τα κείμενα που δόθηκαν στη δημοσιότητα ως προϊόν του «ομαδικού διαλογισμού» είναι απλώς φλύαρες κοινοτυπίες.

Ωστόσο η «μέθοδος του λόχου» εντάσσεται στην «αποτσιπροποίηση» που θα συνεχιστεί με την ανακοίνωση «ομάδων» που θα «παράγουν πολιτική». Θα υπάγονται αποκλειστικά στον ίδιο και θα τελούν υπό την διαχείριση προσώπων της εμπιστοσύνης του, έξω από τα κομματικά όργανα και τις καταστατικές διαδικασίες.

πηγή: anoixtoparathyro.gr __

________________________________

*Ο Γιώργος Λακόπουλος είναι Δημοσιογράφος-Συγγραφέας, μέλος της ΕΣΗΕΑ. Έχει εργαστεί ως ρεπόρτερ, πολιτικός συντάκτης, σύμβουλος έκδοσης και σχολιαστής σε πολλά ΜΜΕ και έχει γράψει πολλά βιβλία στις εκδόσεις "Καστανιώτη"

ΣΥΡΙΖΑ: O Κασσελάκης σχεδιάζει να «εξυγιάνει» τον ΣΥΡΙΖΑ, απομακρύνοντας τον… Τσίπρα, ως «βαρίδι»!

Τα άγρια διώχνουν τα ήμερα στην Κουμουνδούρου: ο Στέφανος Κασσελάκης σχεδιάζει να «εξυγιάνει» τον ΣΥΡΙΖΑ, απομακρύνοντας τον… Αλέξη Τσίπρα, ως «βαρίδι»!

 

 

Γιώργος Λακόπουλος*

Με συμπληρωμένες τις «100 πρώτες μέρες» του στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ο Στέφανος Κασσελάκης , αθροίζοντας ως απολογισμό του κομμάτια και θρύψαλα– διασπάσεις, αποχωρήσεις, διασυρμούς, γελοιοποιήσεις, εσωκομματικό χάος και προσωπικό…καισαρισμό- έπεισε και τον τελευταίο από όσους ασχολούνται ακόμη με αυτό το κόμμα για δυο πράγματα:

-  Πρώτο, το οδηγεί σε μονοψήφιο ποσοστό και διάλυση, και δεύτερο δεν προτίθεται να φύγει, υπό την πίεση του αποτελέσματος των Ευρωεκλογών, ακόμη και αν πάρει την τέταρτη θέση- προβάλλοντας ότι τελικά θα… γίνει Πρωθυπουργός.

Στην τελευταία του τηλεοπτικη συνέντευξη, είπε κατηγορηματικά: «Έχω ήδη απορρίψει διαρρήδην το σενάριο να αποχωρήσω μετά τις ευρωεκλογές».

Αυτό σημαίνει ότι η διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει υπό τους κρότους και θορύβους της σύγκρουσης που αναπόφευκτα θα προκληθεί ανάμεσα στον ίδιο και τον …Αλέξη Τσίπρα. Είτε ο πρώην Πρωθυπουργός πάρει μέρος αυτοπροσώπως, είτε γίνει δια των στελεχών -που προσβλέπουν στις επόμενες κινήσεις του- η αποκαθήλωση του «κλόουν»- όπως χαρακτηρίζουν μεταξύ τους τον Κασσελάκη.

Τα πράγματα οδηγούνται σε σύγκρουση. Παρότι ο πολύπειρος Θανάσης Καρτερός προσπαθεί, με την αρθρογραφία του στην «Αυγή» να την αναβάλει για όσο γίνεται, προβάλλοντας ότι ο Τσίπρας ούτε ανακατεύεται με ό,τι κάνει ο Κασσελάκης, ούτε έχει εξουσιοδοτήσει κανέναν να μιλάει για λογαριασμό του.

Λεφτά υπάρχουν

Ο Κασσελάκης γνωρίζει ότι επίκειται η αμφισβήτηση του και σχεδιάζει την άμυνά του με… επίθεση: την….αποκήρυξη του Τσίπρα, τον οποίο θα απομακρύνει από το κόμμα «του»- του Κασσελάκη- ως… «βαρίδι».

Ήδη προλειαίνει το έδαφος αναδεικνύοντας ότι παρέλαβε «άρρωστο κόμμα», χωρίς δομή και λειτουργία για παραγωγή πολιτικής, με οικονομικά προβληματικά και υστέρηση στη στελέχωσή του, αλλά και στις αντιλήψεις και τις θέσεις του.

Για να διασφαλίσει την παραμονή του στην ηγεσία μετά τις τις ευρωεκλογές -ακόμη και αν χάσει τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με νέες αποχωρήσεις βουλευτών- οργανώνει, δια του συνεδρίου, τη διαμόρφωση πλειοψηφίας στον κομματικό ιστό, ακόμη και αν χρειαστεί να βάλει πιο βαθιά το χέρι στη τσέπη.

Ήδη εκτός από πρόεδρος αυτοπροβάλλεται και ως …χορηγός. Βάζει λεφτά από την τσέπη του και θα συνεχίσει «καλύπτοντας» ακόμη και την «επαγγελματική» απασχόληση στελεχών, μετά του μισθούς των δημοσιογράφων στα δυο κομματικά ΜΜΕ και όποιες ανάγκες προκύψουν.

Αντιλαμβανόμενος το κόμμα ως προσωπική του «εταιρία» επιχειρεί να εδραιώσει τον εαυτό του ως ανέλεγκτο «διευθύνοντα σύμβουλο», έχοντας ως «ηγετική ομάδα» ένα επιτελείο που θα εξαρτάται ποικιλοτρόπως, προσωπικά από τον ίδιο και από κάτω «στελέχη» που θα αποτελούν τον κομματικό κορμό, τον οποίο θα …τηλεκατευθύνει ο ίδιος με τον iSYRIZA.

Λεφτά υπάρχουν. Όπως λέγεται, δυο εφοπλιστικοί οίκοι με τους οποίους έχει προσωπικη συνάφεια δεν θα τσιγκουνευτούν στη χρηματοδότηση της καριέρας του στην πολιτική. Ο ίδιος χωρίς να παρουσιάσει κανένα στοιχείο πόθεν έσχες, επαίρεται ότι «έχει λεφτά για να ζήσει την υπόλοιπη ζωή του, χωρίς να εργάζεται».

Αντιλαμβάνεται την Κ.Ο. ως λόχο

Χαρακτηριστική της νοοτροπίας του, αλλά και των επιδιώξεών του, είναι ότι αποκαλεί πλέον τους βουλευτές «κοινοβουλευτική ομάδα του»- με το «του» τονισμένο- και τους… αναθέτει, αυτός ο εξωκοινοβουλευτικός, καθήκοντα που τους μετατρέπουν σε άβουλα όργανά του.

Η επιμονή του να τους σύρει -με πρόσκληση μέσω της Τσάγκρη, δίκην επιστάτριας στο «ράντσο » του- στις Σπέτσες για αναγκαστική φιλοξενία δείχνει ότι αντιλαμβάνεται την Κ.Ο. ως λόχο, στον οποίο μόνο η Έλενα Ακρίτα αρνήθηκε να ενταχθεί.

Είναι επίσης αξιοσημείωτο ότι προεξοφλεί τις αποφάσεις των βουλευτών -που εκπροσωπούν το έθνος και όχι τον ίδιο -με διάθεση εκχώρησης της υπογραφής τους σε ό,τι αποφασίσει ο ίδιος. Προκύπτει από την αντίδραση της Ντίνας Κασιμάτη, η οποια προς τιμήν την, ενημέρωσε τους αρμόδιους να μην βάζουν την υπογραφή της σε οτιδήποτε, χωρίς να τη ρωτήσουν. Για να εισπράξει μια αγοραία αντίδραση από φανατισμένο πρόσωπο του προεδρικό επιτελείου. Οι υπόλοιποι εθίζονται σε δουλικές συμπεριφορές, υπαλλήλων προς τον διευθυντή και τους προσωπάρχες του.

Ούτε καν ο Σωκράτης. Φάμελλος ως πρόεδρος της Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή, δεν διανοήθηκε να υπερασπιστεί την προσωπική αξιοπρέπεια και την πολιτική αυτονομία των βουλευτών -τους οποίους ο Κασσελάκης στην περίπτωση του νόμου για τα ομόφυλα ζευγάρια -τον οποίο θέλει στα…μέτρα του- απείλησε με… διαγραφές.

Σ’ αυτό το θέμα επικαλείται μάλιστα αρχές της Αριστεράς που ουδέποτε υπήρξαν- και είναι μάλλον αδύνατον να έπεσε ποτέ στα χέρια του το βιβλίο του Ενγκελς για την καταγωγή της οικογένειας- εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή»

Σ’ αυτό το πλαίσιο η κυοφορούμενη- εκατέρωθεν – σύγκρουση Κασσελάκη -Τσίπρα θα είναι ό,τι πιο σουρεαλιστικό έχει συμβεί στην εγχώρια πολιτική σκηνή, από το 1974 τουλάχιστον.

Οι Κασσιλακόφρονονες ζεσταίνουν τις μηχανές και καταρτίζουν -με τη μέθοδο των επιτροπών και των «θινκ τανκς»- λίστες με τους πιστούς τους και προσηλυτίζοντας και όσους είναι πρόθυμοι να δεχθούν τους όρους του, με αντίστοιχα ανταλλάγματα. Έτσι η εσωκομματική κατάσταση παίρνει τραγελαφικά χαρακτηριστικά.

Ο Κασσελάκης απομακρύνει από «στυλοβάτες» του τον Παππά και τον Πολάκη, παρότι ο δεύτερος εκπέμπει μένος κατά του Τσίπρα, και βάζει στο περιθώριο τους Ραγκούση, Ζαχαριάδη Θεοχαρόπουλο» -ως οιονεί εκπροσώπους του Τσίπρα- δια της παραπομπής στο συνέδριο ενός ακόμη θέματος το οποίο το «σύστημα Κασσελάκη« δεν μπορεί να διαχειριστεί.

Ο ίδιος πάντως εκτός από τον «ασεβή» για προοδευτικό κόμμα ναπολεοντισμό που επιδεικνύει –μεγαλώνει τις αποστάσεις τους από την πραγματικότητα και συχνά αναφέρεται σε θέμα που αγνοεί, δημιουργώντας αντιφάσεις, επισύροντας θυμηδία, προκαλώντας εσωτερικό αλαλούμ, ή βάζοντας αυτογκόλ, όπως η… παρ’ ολίγον υπουργοποίησή του από τον Μητσοτάκη, για την οποία όμως δεν αναφέρει λεπτομέρειες…

Πρόσωπο της χρονιάς

Σε ό,τι αφορά τη διαρκή συρρίκνωση του ΣΥΡΙΖΑ, από όλες τις δημοσκοπήσεις, ανέφερε μια που τον φέρνει δεύτερο κόμμα στις Ευρωεκλογές – ενώ οι υπόλοιπες τον κατατάσσουν τρίτο με τάση να πάει χαμηλότερα. Στον Star με στόμφο ότι «υπήρχε και μια δημοσκόπηση όπου ήμουν πρώτο στην κατάταξη άτομο, και ως πρόσωπο της χρονιάς, για το 2023″.

Οι λέξεις και οι διατυπώσεις που χρησιμοποιεί συχνά, όπως και το εύρημα της «αδιαμεσολάβητης σχέσης με τον κόσμο», παραπέμπουν σε ακροδεξιά ρητορική και «απολιτίκ» κουλτούρα. Τα δημοκρατικά κόμματα έχουν δομή και ενισχύουν την αντιπροσωπευτικά- μακριά από τους «μουσολινισμούς» του τύπου « εγώ και ο λαός, χωρίς τίποτε ανάμεσά μας».

Ο Κασσελάκης δεν ξέρει πολλά για την πολιτική και την Αριστερά, αλλά έχει πολιτικό θράσος, μεγαλομανιακές επιδιώξεις και… πόρους! Ήδη θεωρεί ιδιοκτησία του τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή είναι “ο Στέφανος, που τον ψήφισε ο λαός» . Ότι σκέφτεται να κάνει έξωση στον Τσίπρα- τον χαρακτηρίζει. Προφανώς άκουσε με ανακούφιση ότι δεν θα πάει στις Σπέτσες- ώστε να μονοπωλεί ο ίδιος το ενδιαφέρον.

Όταν του είπε η Μάρα Ζαχαρέα «από όταν έχετε γίνει Πρόεδρος, πρέπει να έχετε χάσει αρκετά χρήματα» την άφησε άγαλμα: «Θα το έλεγε κάποιος και αριστερή στάση αυτό». Με τον παρά μου και τη κυρά μου…

πηγή: anoixtoparathyro.gr

 __________________________________

* Ο Γιώργος Λακόπουλος είναι Δημοσιογράφος-Συγραφέας, μέλος της ΕΣΗΕΑ. Έχει εργασθεί ως ρεπόρτερ, πολιτικός συντάκτης, σύμβουλος έκδοσης και σχολιαστής σε πολλά ΜΜΕ και έχει γράψει πολλά βιβλία στις εκδόσεις "Καστανιώτη"

Εκατό μέρες Κασσελάκη: Δεν είναι το «νέο αίμα» που ήθελε ο Τσίπρας, αλλά «φυντάνι»!

Εκατό μέρες Κασσελάκης στον ΣΥΡΙΖΑ: Δεν είναι το «νέο αίμα» που ήθελε ο Τσίπρας, αλλά «φυντάνι». Όσο δεν του δείχνουν την έξοδο επιβαρύνουν τον Τσίπρα, την Αριστερά και την πολιτική…

 

Γιώργος Λακόπουλος

Καθως στο τέλος του έτους συμπληρώνονται εκατό μέρες από την άλογη παράδοση του ΣΥΡΙΖΑ στον Κασσελάκη, η φράση του Δημήτρη Κουτσούμπα «πού το βρήκατε αυτό το φυντάνι;» είναι η πιο έγκυρη αποτίμηση της συμπεριφοράς του.

Δεν έφερε απλώς τη διάσπαση και δεν οδηγεί μόνο στον περαιτέρω καταποντισμό το κόμμα, αλλά και σε διαρκή ευτελισμό τις ιδέες του, την πολιτική του, τα σύμβολα, τους αγώνες και τους ανθρώπους του. Μόνο κάποιοι αριβίστες, αντέχουν να τον υπερασπίζονται δημοσίως.

Το πρόσχημα της «τιμωρίας» του Τσακαλώτου και των υπονομευτών του Τσίπρα ως λόγος εκλογής του Κασσελάκη, απογυμνώθηκε πλέον. Δεν υπήρχαν υπονομευτές, αλλά στελέχη -βαρίδια τα οποία ο Τσιπρας ως φυσικός ηγέτης του χώρου και πανίσχυρος πρόεδρος όφειλε να απομακρύνει -ή τουλάχιστον να βάλει στις πίσω σειρές.

Ότι δεν το έκανε υπήρξε ο βασικός λόγος της ήττας. Ποιος θα τον ψήφιζε για να κάνει υπουργούς τους παρακμιακούς που είχε τοποθετήσει « σκιώδεις υπουργούς» στη Βουλή και «τομεάρχες» στο κόμμα; Εκχωρώντας ρόλους και δημοσιότητα που θα έπρετε να έχει η νέα κυβερνώσα ομάδα, που δεν υπήρξε ποτέ.

Το παραμύθι της υπονόμευσης δεν έχει δράκο. Μπορούσε να την έχει αντιμετωπίσει εγκαίρως- στο βαθμό που υπήρχε. Ο φραξιονισμός δεν ήταν υπονόμευση, αλλά ανεκτή εσωκομματική δραστηριότητα.

Εκτός αν εξαιρούνται από τους υπονομευτές ο Παππάς και ο Πολάκης που ηγούνται σήμερα της ομάδας που έχει στη μόστρα τον Κασσελάκη. Ή αν προστίθεται στους υπονομευτές και η Έφη Αχτσιόγλου, δημιούργημα του ιδίου του Τσίπρα.

Μην κοροιδευόμαστε. Οι ηγέτες των κομμάτων που διεκδικούν να κυβερνήσουν, απομακρύνουν τους υπονομευτές, δεν τους δίνουν αξιώματα. Γιατί στο τέλος απομακρύνουν οι υπονομευτές τους ηγέτες…

Σε κάθε περίπτωση κατά την ανάληψη της ευθύνης, ο απελθών, μετά την ήττα, πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έδωσε εμπροσθοβαρή κατεύθυνση σε ό,τι άφηνε πίσω του αναφέροντας ότι παραχωρεί τα ηνία στο «νέο αίμα». Εννοούσε του κόμματος προφανώς.

Μόνο που ο Κασσελάκης, ούτε «νέο αίμα» ήταν, ούτε του κόμματος. Είχε προϋπηρεσία απέναντι στο κόμμα και τον Τσίπρα και διαδρομή με θολούρα και σε κάθε περίπτωση ασύμβατη με την ιστορία και τις αρχές της Αριστεράς.

Επίδειξη αχαλίνωτου τυχοδιωκτισμού

Η εμφάνισή του ως υποψηφίου βουλευτή, για την οποία το μυστήριο ακόμη δεν έχει διαλευκανθεί, και η υποψηφιότητα για την ηγεσία, ήταν επίδειξη αχαλίνωτου τυχοδιωκτισμού εκ μέρους του. Και απόλυτης τύφλωσης όσων τον ψήφισαν- με υπόδειξη ή όχι.

Πώς και γιατί, και κυρίως ποιοι φρόντισαν να του παραδοθεί το κόμμα, είναι υπόθεση που αργά ή γρήγορα θα αποκαλυφθεί. Το θέμα είναι ότι από εκείνη την ώρα με τον Κασσελάκη ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε την ιδεολογία, τη πολιτική και την ψυχή του. Και τους οπαδούς του: όλο και συρρικνώνεται.

Είναι υπόθεση επιστημόνων με λευκές μπλούζες να εξηγήσουν γιατί τώρα που έχουν δείγματα γραφής τον ανέχονται. Τους διασύρει όχι μόνο με τις αερολογίες που αραδιάζει σε κάθε εμφάνισή του προβάλλοντας ότι η πολιτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ είναι …ο ίδιος, αλλά και με τις παλαβομάρες ότι θα κερδίσει τις ευρωεκλογές και μετά θα γίνει Πρωθυπουργός!

Η δημόσια παρουσία του δεν χρειάζεται ιδιαίτερη περιγραφή. Η ουσία είναι ότι ο τύπος εξελίσσεται σε βόμβα για τον ίδιο τον Τσίπρα. Όχι μόνο δεν σκοπεύει να φύγει μετά το εκλογικό αποτέλεσμα, που μόνο θετικό δεν θα είναι για τον ΣΥΡΙΖΑ- αλλα προετοιμάζεται να στραφεί εναντίον του Τσίπρα για ό,τι «του παρέδωσε».

Από χαρακτήρα περισσότερο, τον κολακεύσει προς το παρόν. Αλλά ταυτόχρονα δημιουργεί προϋποθέσεις για να τον …καταγγείλει, επικαλούμενος την «επιλογή του «από το λαό» για να διορθώσει ό,τι του άφησε ο Τσίπρας.

Άγνοια, θράσος και αφασία…

Ακούγεται παρανοϊκό, αλλά και τι δεν είναι παρανοϊκό από όσα συμβαίνουν αυτή τη στιγμή με πρωταγωνιστή τον «Στέφανο της Ελλάδος» και τις σουργελοειδείς καταστάσεις που προκαλεί; Από άγνοια, θράσος και αφασία…

Ωστόσο ο Τσίπρας δεν είναι μέγεθος που μπορεί να βλάψει κάποιος σαν τον Κασσελάκη, και τον Πολάκη που εξ όσων λέγεται του καλλιεργεί την αντιτσιπρική διάθεση. Ή τον Παππά που φέρεται να μεθοδεύει να υφαρπάξει ό,τι απομείνει από τον ΣΥΡΙΖΑ, αφήνοντας πίσω και τον Κασσελάκη και τον Τσίπρα.

Ο πρώην πρωθυπουργός μπορεί να σκορπίσει αυτό το συνονθύλευμα, αν εγκαταλείψει τον αυτοκαταστροφικό συναισθηματισμό που τον εμπόδιζε ανέκαθεν να βάλει στη θέση τους όσους εμφανώς ζημίωναν τον ίδιο και το κόμμα του.

Η άρνηση να «χύσει αίμα» είχε κάποια βαση όταν πρόκειται για πρόσωπα με προϋπηρεσία στο κόμμα και την Αριστερά. Ο Κασσελάκης όμως δεν είναι αίμα του ΣΥΡΙΖΑ.

Αν ο Τσίπρας δεν τον «αποκεφαλίσει», ή έστω δεν διακόψει κάθε επαφή μαζί του για να αποφεύγει την τοξικότητα που μεταδίδει, αργά ή γρήγορα θα αναγκαστεί να αποχωρήσει ο ίδιος από το «κόμμα του Κασσελάκη». Άλλωστε, αν Κασσελάκης πήγαινε καλά, θα εχίνε τελειώσει ο Τσίπρας.

Η απόφαση ανήκει στον πρώην Πρωθυπουργό, αλλά δεν είναι προσωπική του υπόθεση. Εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ αφορά τη Δημοκρατική Παράταξη στο σύνολό της. Όπως αφορά την πολιτική και τα στοιχεία που πρέπει να συνοδεύουν τον επικεφαλής προοδευτικού κόμματος: πολιτική συγκρότηση, σοβαρότητα και αξιοπρέπεια. Τα βλέπει κανείς στη σημερινή Κουμουνδούρου;

Υ.Γ. Να του εξηγήσει κάποιος ότι ΔΕΝ είναι « αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης». Είναι κομματικός αρχηγός του κόμματος της αξιωματικής αντιπολιτευσης. Κοινοβουλευτικός αρχηγός της είναι ο Σωκράτης Φάμελλος.

Σύμφωνα με τον Κανονισμό της Βουλής των Ελλήνων (άρθρο 20): «Ο πρόεδρος της μεγαλύτερης κοινοβουλευτικής ομάδας που δεν συμμετέχει στην κυβέρνηση ονομάζεται αρχηγός της αντιπολίτευσης και έχει ειδικά δικαιώματα που αναγνωρίζονται από τον Κανονισμό της Βουλής και τις ισχύουσες διατάξεις».

Ο Κασσελάκης μπορεί να τσαμπουνάει ότι του κατεβαίνει, αλλά ας του μάθουν ότι δεν είναι αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κάποιος που δεν έχει τις δεσμεύσεις που περιλαμβάνει ο όρκος του βουλευτή και όσα τον συνοδεύουν ως υποχρεώσεις και προνόμια. Έχει και δικηγόρο διευθυντή του γραφείου του υποτίθεται.

αναδημοσίευση από:anoixtoparathyro.gr

__________________________________

*Ο Γιώργος Λακόπουλος είναι Δημοσιογράφος-Συγραφέας, μέλος της ΕΣΗΕΑ. Έχει εργασθεί ως ρεπόρτερ, πολιτικός συντάκτης, σύμβουλος έκδοσης και σχολιαστής σε πολλά ΜΜΕ και έχει γράψει πολλά βιβλία στις εκδόσεις "Καστανιώτη"

Ο Τσίπρας ανέχθηκε τα “βαρίδια” και έχασε τις εκλογές, αν αποδειχθεί μαριονετίστας της “φάρσας Κασσελάκη” θα τα χάσει όλα...

Με την αποκάλυψη της συνάντησης της Λεωφόρου Αμαλίας, η εικόνα των αποστάσεων που παίρνει ο Αλέξης Τσίπρας από τα κομμάτια και θρύψαλα του ΣΥΡΙΖΑ που συσπειρώνονται στον Κασσελάκη και ο προσεκτικός σχεδιασμός της παρουσίας του στην δημόσια ζωή εφεξής, με λογική “μετα-ΣΥΡΙΖΑ” επιδιώξεων, θρυμματίζονται. H απόσταση Τσίπρα, νοθεύεται απο την τοξικότητα Κασσελακη... 

 

Γιώργος Λακόπουλος *

Ο Τσίπρας ανέχθηκε τα “βαρίδια”και έχασε τις εκλογές. Αν αποδειχθεί μαριονετίστας της “φάρσας Κασσελάκη” θα τα χάσει όλα – Αδιανόητη η συνάντησή τους παραμονές του Πολυτεχνείου

Τον Νοέμβριο του 2021 ο Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωσε ότι παραιτείται από την πρωθυπουργία. Αλλά την επομένη αποδείχθηκε ότι εννοούσε να παραμείνει Πρωθυπουργός με το όνομα Φίλιππος Πετσάλνικος.

 Ήταν η αρχή του τέλους του ως υπολογίσιμου παράγοντα στο δημόσιο.  Στην επόμενη φάση δεν μπήκε καν στη Βουλή- και έκτοτε μπαίνει μόνο με διορισμό από τις ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ.

Ο Αλέξης Τσίπρας αναλαμβάνοντας την ευθύνη για την εκλογική συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ παραιτήθηκε από την ηγεσία,  διαμορφώνοντας όρους μέλλουσας επιστροφής με κεντρικό ρόλο -εφόσον οι συνθήκες το επιτρέψουν.

Η αιφνίδια ανάδειξη του Στέφανου Κασσελάκη στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να συμβεί στο κομμα του- και ήδη αυτό ξεδιπλώνεται καθημερινά. Ως φάρσα περισσότερο παρά ως αξιόπιστη πολιτική εξέλιξη σε κόμμα της Αριστεράς.

Τα σκάγια όμως πήραν και τον ίδιο τον Τσίπρα ως εμπλεκόμενο στην απρόβλεπτη “ηγετοποίηση”  ενός προσώπου που όχι μόνο δεν έχει σχέση με το χώρο, αν κριθεί από το θολό παρελθόν του, αλλά και δεν μπορεί να αποκτήσει αν κριθεί από τη συμπεριφορά του ως τώρα.

Το “στοιχείο” που κάποιοι πρόβαλαν ως ένδειξη σύνδεσης του Τσίπρα με τον  Κασσελάκη ήταν ότι πρόσωπα με παρελθόν συνεργασίας μαζί του βρέθηκαν στο πλευρό του”ουρανοκατέβατου” κατά τρόπο που ήταν αδύνατον να τον έχει εξασφαλίσει ο ίδιος.

Αλλά ο Τσίπρας δεν δέχθηκε όσους τον ρωτήσαν ότι είχε σχέση με τη εκλογή Κασσελάκη ή οποιαδήποτε εμπλοκή σε όσα συμβαίνουν έκτοτε στον ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα απέδιδε τη “γιγάντωση” Κασσελάκη στον αχρείαστα επιθετικό τρόπο που τον αντιμετώπισαν οι υπόλοιποι.

Η συνάντηση της Λεωφόρου Αμαλίας

Σ’ αυτό προστίθεται και η αναφορά στην  οργή της κομματικής βάσης για την προεκλογική υπονόμευση Τσίπρα , από όσους ωστόσο θα έκανε υπουργούς, αν κέρδιζε τις εκλογές.

Σε κάθε περίπτωση η απόστασή του από τις διεργασίες των τελευταίων μηνών στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν ικανοποιητική διασφάλιση της επιρροής του απέναντι στην μερίδα της Δημοκρατικής Παράταξης που τον θεωρεί πάντα εφεδρεία για το μέλλον.

Αυτή η διασφάλιση κλονίζεται από την συνάντηση που είχε μαζί του σε χρονική στιγμή που θα ήταν  φυσικό να αποφεύγει: παραμονές της 50^ης επετείου από την Εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Ήδη ακόμη και μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ η συμμετοχή  Κασσελάκη -με το προφίλ και το παρελθόν του- στις  εκδηλώσεις θεωρείται ασύμβατη με τους συμβολισμούς του Πολυτεχνείου. Λέγεται ότι οι πρώτοι που το ξεκαθάρισαν απέναντί του, ήταν οι επικεφαλής τη Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν πέρασε άλλωστε απαρατήρητη η επιβάρυνση να διαγραφεί από το κόμμα πρόσωπο με κεντρικό ρόλο τον Νοεμβρίου 1973, λίγο πριν την επέτειο.

 Ότι έγινε δεκτός από τον πρώην Πρωθυπουργό στο γραφείο του- κάτι που δεν είχε κάνει μετά την εκλογή του- ήταν μια ανορθογραφία στο κλίμα των ημερών, που φέρνει στο προσκήνιο αγώνες, στόχους και συμπεριφορές του αντιδικτατορικού οροσήμου και άλλα με τα οποία δεν συνάδει η διαδρομή του Κασσελάκη.

Μια ιδιότυπη ρεβάνς απέναντι τον Τσίπρα

Κανείς δεν γνωρίζει από ποια πλευρά έγινε η διαρροή της συνάντησης και όσων είπαν μεταξύ τους. Όταν μαλιστα είναι προηγηθεί η επίθεση Κασσελάκη σε ένα από τα επιτεύγματα της κυβέρνησης Τσίπρα, όπως είναι το απόθεμα των 37 δισ., που ως τώρα είχε αμφισβητηθεί στον ΣΥΡΙΖΑ μόνο από τον …Πολάκη.

Από μόνη της όμως η συνάντηση συνδέει τον πρώην πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ  με το…αντίθετό του, από κάθε άποψη στο δημόσιο βίο.  Επιπλέον επαναφέρει τις φήμες ότι είναι εξ αρχής ο μαριονετίστας στην ανάδειξη του, ως πρόσωπο που μπορούσε απομονώσει τα βαρίδια.

Αυτό πράγματι συνέβη ήδη σε μεγάλο βαθμό. Εκτός φυσικά από τα πιο καταστροφικά, που βρίσκονται δίπλα τον Κασσελάκη: Πολάκης, Παππάς, Δούρου, Γ. Τσίπρας κ.α.

Επιπλέον η συνάντηση φέρνει στο προσκήνιο εξελίξεις στις οποίες δεν είχε δοθεί προσοχή ως τώρα. Όπως π.χ. ότι η αναμενόμενη έξοδος της Αχτσιόγλου την έφερε σε ρήξη με υποστηρικτές της στις αρχαιρεσίες ,όπως ο Γιάννης Ραγκούσης και άλλοι.

Διαπιστώνουν ότι η υποψήφια πρόεδρός τους παρακάμπτει και στηρίζει τους σχεδιασμούς της στην ομάδα Τζανακόπουλου, ο οποίος ήταν επίσης ένα από τα βαρίδια επί Τσίπρα. 

Πάντως η πληροφορία ότι από την Αχτσιόγλου έχει απομακρυνθεί και ο πολυσυζητημένος Γαβριήλ Σακελλαρίδης αδυνατίζει την εκτίμηση ότι η συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα μαζί του, είχε και την έννοια της ανταλλαγής μηνυμάτων με την πρώην υπουργό του- με την οποία οι σχέσεις τους έγιναν περισσότερο από ψυχρές μετά την ήττα.

Εν πάση περιπτώσει με την αποκάλυψη της συνάντησης της Λεωφόρου Αμαλίας, η εικόνα των αποστάσεων που παίρνει ο Αλέξης Τσίπρας από τα κομμάτια και θρύψαλα του ΣΥΡΙΖΑ που συσπειρώνονται στον Κασσελάκη και ο προσεκτικός σχεδιασμός της παρουσίας του στην δημόσια ζωή εφεξής, με λογική “μετα-ΣΥΡΙΖΑ” επιδιώξεων, θρυμματίζονται. H απόσταση Τσιπρα , νοθεύεται απο την τοξικότητα Κασσελακη .

Καθώς για αρκετούς στον ΣΥΡΙΖΑ “το μάτι του γυαλίζει” η επαφή του Τσίπρα μαζί του απομειώνει δραματικά το πολιτικό κεφάλαιο του πρώην Πρωθυπουργού. Και ίσως ο πρώτος που θα επιχειρήσει να ωφεληθεί, θα είναι ο ίδιος ο Κασσελάκης. Με ή χωρίς υπόδειξη του Πολάκη που αυτή την περίοδο απολαμβάνει μια ιδιότυπη ρεβάνς απέναντι τον Τσίπρα.

πηγή:anoixtoparathyro.gr

 __________________________________

*Ο Γιώργος Λακόπουλος είναι Δημοσιογράφος-Συγραφέας, μέλος της ΕΣΗΕΑ. Έχει εργασθεί ως ρεπόρτερ, πολιτικός συντάκτης, σύμβουλος έκδοσης και σχολιαστής σε πολλά ΜΜΕ και έχει γράψει πολλά βιβλία στις εκδόσεις "Καστανιώτη"

Ευκλείδης Τσακαλώτος: Συγκρίσεις

Στον κυβερνώντα ΣΥΡΙΖΑ έκανε μπαμ από μακριά ότι αν κάποιος διέθετε προσωπική επάρκεια ώστε να ηγηθεί μετά τον Τσίπρα, αν ποτέ αποχωρούσε-που δεν επρόκειτο- ήταν ο Ευκλείδης Τσακαλώτος.

 

Γιώργος Λακόπουλος

Στην πολιτική υπήρχαν πάντα επετηρίδες. Η, σπάνια, ανατροπή τους ήταν η εξαίρεση που επιβεβαίωνε την αξία τους.

Στην ουσία ακόμη και όταν άλλαζε η σειρά διαδοχής σε ένα κόμμα εξουσίας, πάλι θέμα επετηρίδας ήταν. Απλώς κάποιοι δεν καταλάβαιναν πώς διαμορφώνεται.

Ο ένας Καραμανλής το 1956, ο άλλος το 1997, ο Σημίτης το 1996, ο ΓΑΠ το 2004, ο Τσίπρας το 2008, από κάποια εσωτερική επετηρίδα επικράτησης επιβλήθηκαν.

Τα κόμματα και οι παρατάξεις που τους εγκατέστησαν στο ρετιρέ – ακόμη και οι έξωθεν παράγοντες με ρόλο – δεν είχαν κανέναν καλύτερο.

Μοιραία ακολούθησαν τον κανόνα: όταν υπάρχει κάποιος που μπορεί να κάνει τη δουλειά στα σίγουρα, δεν χρειάζονται πειράματα.

Στον κυβερνώντα ΣΥΡΙΖΑ έκανε μπαμ από μακριά ότι αν κάποιος διέθετε προσωπική επάρκεια ώστε να ηγηθεί μετά τον Τσίπρα, αν ποτέ αποχωρούσε-που δεν επρόκειτο- ήταν ο Ευκλείδης Τσακαλώτος.

Έχει το καλύτερο βιογραφικό, άνεση διεθνούς κυκλοφορίας, στέκεται στο τραπέζι με την ευρωπαϊκή πολιτική τάξη, ξελάσπωσε την κυβέρνηση Τσίπρα από το άγος Βαρουφάκη και είναι πνευματώδης.

Στα εσωκομματικά πήρε μαζί του τα καλυτέρα στελέχη, με συγκρότηση και πολιτικό λόγο – έστω μαζί με φευγάτους και ανερμάτιστους.

Λέγεται ότι ο τότε Πρωθυπουργός του έδινε εύσημα περισσότερο ως διαπραγματευτή με την τρόικα, παρά ως αφεντικό της οικονομίας.

Ωστόσο κάτω από την μνημονιακή έξοδο, τη διευθέτηση του χρέους και το πλεόνασμα των 37 δισ., οι ιστορικοί θα βρουν την υπογραφή του Τσακαλώτου.

Ότι δεν κατάφερε να αναδείξει τη φορολόγηση επί των ημερών του, ως μνημονιακή υποχρέωση που παρέλαβε και χρεώθηκε ως επιλογή του- σαν να υπάρχει άλλος τρόπος δημοσιονομικής διόρθωσης, εκτός από τους φόρους- δεν αλλάζει την εικόνα:

- «Τεχνικά» ήταν ο φυσικός διάδοχος του Τσίπρα.

Ο μόνος που δεν το έβλεπε ήταν ο ίδιος. Ίσως, λόγω της διαφοράς ηλικίας των 14 χρόνων- θεωρούσε ότι δεν θα προκύψει ποτέ τέτοιο θέμα.

Πολλοί ισχυρίζονται ότι ακόμη και όταν προέκυψε, στην κούρσα της διαδοχής τον κατέβασε η οργή του Τσίπρα που θα εκλάμβανε την διαχρονική τακτική φθοράς του από την ομάδα Τσακαλώτου, ως διατεταγμένη υπηρεσία.

Άλλωστε, εκτός από τον επίμονο φραξιονισμό, στην προεκλογική περίοδο ήταν σχεδόν απών.

Σε κάθε περίπτωση αντί να δράσει ως Νο2 και να λειάνει το ρόλο του ως δελφίνου- ακόμη και με τη βελτίωση της προσφοράς του- έδρασε σαν χομπίστας της πολιτικής, παρά σαν πολιτικός.

Από αυτή την άποψη οι αρχαιρεσίες του Σεπτεμβρίου τον βρήκαν απροετοίμαστο και είναι εμφανές στην «αριστερή» αμηχανία που διαπερνά τη δημόσια παρουσία του.

πηγή: ieidiseis.gr

 __________________________________

*Ο Γιώργος Λακόπουλος είναι Δημοσιογράφος-Συγραφέας, μέλος της ΕΣΗΕΑ. Έχει εργασθεί ως ρεπόρτερ, πολιτικός συντάκτης, σύμβουλος έκδοσης και σχολιαστής σε πολλά ΜΜΕ και έχει γράψει πολλά βιβλία στις εκδόσεις "Καστανιώτη" 

Πλησιάζει στο σημείο βρασμού η βουβή Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης συνέχισε να προσθέτει εξωκοινοβουλευτικούς και πρόσωπα εκτός ΝΔ στο κυβερνητικό σχήμα. Επιμένει σε μια κυβέρνηση-ανεμομαζώματα, στην οποία πλην των ολιγομελών ποσοστώσεων που έδωσε στους δυο πρώην πρωθυπουργούς, κυριαρχούν προσωπικοί και οικογενειακοί φίλοι, άσχετοι με τη ΝΔ, αλλά και κάποιοι άσχετοι με την πολιτική. Αξιοκρατία μηδέν.

 Γιώργος Λακόπουλος*

Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία στη Βουλή αριθμεί 156 μέλη, συν τον Πρωθυπουργό – και συν τον Μπογδάνο που αποφάσισε ότι η διαγραφή του δεν ισχύει και ο Γεραπετρίτης το επικυρώνει.

Από αυτούς περισσότεροι από εκατό ούτε είδαν ούτε θα δουν σ’ αυτή τη Βουλή κυβερνητικό αξίωμα. Στις θέσεις τους ως υπουργοί, ή υφυπουργοί, βρίσκονται προσωπα που δεν έχουν σχέση με την ΝΔ- που έλαβε την εντολή διακυβέρνησης, με επικεφαλής τον Κ. Μητσοτάκη, στον οποίο οι ίδιοι έδωσαν στην εμπιστοσύνη τους μετά τις προγραμματικές δηλώσεις.

Με παρρησία ο βουλευτής και πρώην υπουργός Κώστας Τζαβάρας έβαλε το δάκτυλο επί τον τύπο των ήλων: «μας ψήφισαν για να κυβερνήσει η ΝΔ με τους βουλευτές της».

Θυμήθηκε τους κηπουρούς του Γ. Παπανδρεου για να θέσει ένα οιονεί συνταγματικό θέμα:

«Ο Ελληνικός λαός έδωσε αυτοδυναμία στο κόμμα της ΝΔ με τα στελέχη που παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα» και όχι σε , «πρόσωπα που εκφράζουν ιδεολογίες άλλων χώρων».

Στο περιστύλιο οι βουλευτές της ΝΔ ψιθύριζαν: «Να αγιάσει το στόμα του».

Αλλα ο Κυριάκος Μητσοτάκης συνέχισε να προσθέτει εξωκοινοβουλευτικούς και πρόσωπα εκτός ΝΔ στο κυβερνητικό σχήμα.

Επιμένει σε μια κυβέρνηση-ανεμομαζώματα, στην οποία πλην των ολιγομελών ποσοστώσεων που έδωσε στους δυο πρώην πρωθυπουργούς, κυριαρχούν προσωπικοί και οικογενειακοί φίλοι, άσχετοι με τη ΝΔ, αλλά και κάποιοι άσχετοι με την πολιτική. Αξιοκρατία μηδέν.

Έτσι είναι υπουργοί ο Σκέρτσος, ο Πλεύρης, η Μενδώνη και ο Μηταράκης, αλλά όχι η Ντόρα Μπακογιάννη, ο Μαριέττα Γιαννάκου, η Ολγα Κεφαλογιάννη, ο Ευρ. Στυλιανίδης, ή ο Θ. Ρουσόπουλος και ο Γ. Βλάχος.

Έχουν υφυπουργεία ο Τσακλόγλου, ο Γιατρομανωλάκης και άλλοι «από το πουθενά» και όχι μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και στελέχη του κόμματος με πολλές ώρες πτήσης στην πορεία της ΝΔ.

Η αλλοίωση του χαρακτήρα της ΝΔ

Υπάρχουν δυο λόγοι που κάνουν την ογκούμενη δυσφορία από τον παραγκωνισμό, να πλησιάζει στο σημείο βρασμού που θα φέρει την έκρηξη.

Ο ένας είναι ότι καθώς οι εκλογές είναι επί θύραις και άλλος ανασχηματισμός δεν προβλέπεται, όσοι ήλπιζαν σε υπουργοποίηση αντιλαμβάνονται ότι όνειρο ήταν και πάει.

Ο άλλος λόγος είναι ότι πολλοί από τους μουσαφιραίους - που λέει κι ο Βαγγέλης Αντώναρος – διεκδικούν ή έχουν εξασφαλίσει ήδη θέση στα ψηφοδέλτια. Έτσι απειλούν με τα κυβερνητικά εφόδια να πάρουν και τις θέσεις των νεοδημοκρατών στη Βουλή -μετά την κυβέρνηση.

Πέραν της εμφανούς προοπτικής αλλοίωσης του χαρακτήρα της ΝΔ, η προωθούμενη ανθρωπολογική αραίωση του «αυθεντικού» δυναμικού της στο κοινοβούλιο την καταργεί ως αυτό που είναι από την ίδρυσή της και εξαφανίζει από την πολιτική , πρόσωπα που έχουν μακρά σταδιοδρομία στις γραμμές της.

Καθώς πολιτική χωρίς φιλοδοξία δεν νοείται, όσοι διαπιστώσουν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ψαλιδίζει τις φιλοδοξίες τους υπέρ προσώπων που δεν έχουν «ένσημα» στο κόμμα τους κατεβαίνουν ένας-ένας στα χαρακώματα. Κανείς δεν πρόκειται να πάει χωρίς να δώσει τη μάχη του.

Το ερώτημα είναι μέχρι πού μπορούν να φτάσουν για να αντιληφθεί ο Πρωθυπουργός ότι βρίσκεται στη θέση του λόγω ψήφου εμπιστοσύνης που του δίνουν στη Βουλή, οι εκλεγμένοι και όχι από όσους δεν έχουν κριθεί ποτέ από κανέναν.΄

Πολύ περισσότερο όταν το κάνουν εκβιαζόμενοι: αν καταψηφίσουν, θα στιγματιστούν ως εχθροί της κυβέρνησης.
    

Η μοναξιά του Μητσοτάκη

Ένας κυβερνητικός βουλευτής δύσκολα μπορεί να αρχίσει την καταψήφιση νομοσχέδιων. Αλλά μπορεί εύκολα να ακολουθήσει έναν ορκισμένο εχθρό του Μητσοτάκη όπως ο Αντώνης Σαμαράς και όπου βγει.

Ακόμη πιο εύκολα -και ενθουσιασμό μάλιστα- μπορούν επίσης να πυκνώνουν τις εκδηλώσεις τους υπέρ του Καραμανλή- ως παραταξιάρχη και εγγυητή της φυσιογνωμίας του κόμματος.

Δια της οποίας έφτασε ως εδώ ενώ ο έτερος μεταπολιτευτικός πυλώνας διαλύθηκε, όταν εγκατέλειψε τις αρχές του.

Από αυτή την αποψη η επόμενη Τετάρτη 13 Οκτωβρίου μπορεί να είναι συμβολικά οριακή για τον Πρωθυπουργό.

Η σύνθεση του ακροατηρίου στο Ίδρυμα Καραμανλή που θα μιλήσει ο Καραμανλής, μπορεί να είναι κάτι περισσότερο από επικύρωση των ιδρυτικών χαρακτηριστικών του κόμματος: αποδοκιμασία την απαξιωτικής συμπεριφοράς του Μητσοτάκη.

Σ’ αυτή την περίπτωση η μοναξιά του Κυριάκου Μητσοτάκη, ειδικά αν παρίσταται, θα είναι ολοφάνερη.

 πηγή: anoixtoparathyro.gr

*Ο Γιώργος Λακόπουλος είναι Δημοσιογράφος-Συγραφέας, μέλος της ΕΣΗΕΑ. Έχει εργασθεί ως ρεπόρτερ, πολιτικός συντάκτης, σύμβουλος έκδοσης και σχολιαστής σε πολλά ΜΜΕ και έχει γράψει πολλά βιβλία στις εκδόσεις "Καστανιώτη"

___________________________________________________________________________________

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία "ΑΠΟΨΕΙΣ" εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του antikry.gr

Άχρηστους έβγαλε όλους τους Έλληνες ο Γιώργος!

 

* Κι έφερε γέρο ιταλό σύμβουλο στο Μαξίμου
* Άγνωστο πόσο θα τον πληρώσουμε...

Η τοποθέτηση του Ιταλού Τομάζο Πάντοα Σκιόπα στη θέση του οικονομικού συμβούλου του Γ. Παπανδρέου, που ακολούθησε μια σειρά άλλων τέτοιων τοποθετήσεων (αλήθεια, όλοι αυτοί που έχουν διοριστεί σε τέτοιες περίοπτες θέσεις πού δουλεύουν;

 

Ή μήπως απλώς... μας δουλεύουν;), δημιουργεί πλείστα όσα ερωτήματα, που τα καθεστωτικά ΜΜΕ, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, τα «έθαψαν» και απλώς αναφέρθηκαν στο γεγονός.

Ερώτημα πρώτο:

• Τελικά ποιοι μας κυβερνούν; Η εκλεγμένη απ' τον λαό κυβέρνηση ή οι εκλεκτοί της «τρόικας», οι οποίοι έχουν για τα καλά πλέον εγκατασταθεί στο Μαξίμου; Και τόσο απροκάλυπτα γίνονται αυτές οι τοποθετήσεις;

Ερώτημα δεύτερο:

• Καλά, δεν υπάρχει ένας Έλληνας ο οποίος να μπορεί να αναλάβει μια τέτοια θέση; Τόση απαξίωση για το ελληνικό επιστημονικό δυναμικό; Ή μήπως για την τοποθέτηση σε μια τέτοια θέση άλλα κριτήρια απαιτούνται, όπως, για παράδειγμα, τα διαπιστευτήρια της ΕΚΤ, του ΔΝΤ ή ακόμα και... της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ;

Ερώτημα τρίτο:

• Με ποια αμοιβή προσελήφθησαν τόσο ο κ. Σκιόπα όσο και οι υπόλοιποι... σοφοί για να μας σώσουν; Και επίσης, με ποιους όρους; Γιατί ο Γιώργος, στο πλαίσιο, της «ανοιχτής διακυβέρνησης» δεν ενημερώνει τον ελληνικό λαό; Γιατί τόση μυστικοπάθεια; Τι θέλουν να μας κρύψουν;

Επίσης, αυτές οι τοποθετήσεις δεν αποτελούν -αντικειμενικά- καπέλωμα των υπουργών του Γ. Παπανδρέου, ιδιαίτερα αυτών που ασχολούνται με τα της οικονομίας;

Αλλά ακόμα και η προϊστορία του κ. Σκιόπα δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας, ότι... θα μας σώσει. Διότι απλώς δεν έσωσε ούτε τον Ρομάνο Πρόντι, πρώην πρωθυπουργό της Ιταλίας, ο οποίος τον είχε τοποθετήσει στη θέση τού υπουργού Οικονομικών, τη διετία 2006-2008, οπότε ο αξιότιμος κ. Σκιόπα «πέτυχε» τον εκτροχιασμό του ελλείμματος της Ιταλίας και συνετέλεσε τα μέγιστα στην εκλογική ήττα του Πρόντι απ' τον Μπερλουσκόνι!

Αλλά μπορεί ο κ. Σκιόπα να μην έχει εύσημα στην αντιμετώπιση οικονομικών κρίσεων, έχει ωστόσο τα εύσημα του ΔΝΤ, όπου έχει επίσης δουλέψει. Έρχεται δηλαδή ξεκάθαρα σαν γκαουλάιτερ εδώ του ΔΝΤ, της ΕΕ και της Παγκόσμιας Τράπεζας.

Τι ανάγκη έχει άλλων διαπιστευτηρίων; Ουδεμία!

Προξενεί δε εντύπωση ότι εκτός απ' τα καθεστωτικά ΜΜΕ για την τοποθέτησή του δεν έβγαλαν μιλιά ούτε η αξιωματική αντιπολίτευση, ούτε τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης...

Υπήρξαν βέβαια και ορισμένες εξαιρέσεις σ' αυτήν τη συνωμοσία σιωπής.

Για παράδειγμα, «ΤΟ ΒΗΜΑ» επεσήμανε με αρκετή δόση «καρφιών»:

• «Παλαιά, από τα χρόνια της ανεξαρτησίας, η παρουσία ξένων συμβούλων στην Ελλάδα. Υπήρξαν βεβαίως και φωτισμένοι άνθρωποι, οι οποίοι συνέβαλαν στην πρόοδο της χώρας. Ωστόσο η εμπειρία δεν είναι η καλύτερη. Και οι προθέσεις δεν ήταν πάντοτε αγαθές. Είμαστε βέβαιοι ότι ο κ. πρωθυπουργός αξιολόγησε όλες τις παραμέτρους προτού αποφασίσει την πρόσληψη του ιταλού συμβούλου...»

Ενώ στα «ΝΕΑ», στη στήλη του ο Γ. Λακόπουλος επικαλείται σκωπτικά τη ρήση του αμερικανού οικονομολόγου Βάλτερ Χέλερ:

• «Οικονομολόγος είναι κάποιος που, όταν βρίσκει κάτι που δουλεύει στην πράξη, αναρωτιέται αν θα δουλέψει και στη θεωρία...»

Τέλος ο δημοσιογράφος Κ. Ιορδανίδης, στην «Καθημερινή», σε άρθρο του επεσήμανε μεταξύ άλλων:

• «Η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου αντλεί τη νομιμοποίησή της ουσιαστικώς από την “τρόικα”, πράγμα όχι καινοφανές στην ιστορία των Ελλήνων. Αλλά ήλπιζε κανείς ότι σε μια περίοδο διακοσίων ετών θα είχε επέλθει κάποια ωρίμανση, πράγμα που, όμως, δεν συνέβη. Μπορεί ο ελληνικός λαός να καταβάλλει το τίμημα της αφροσύνης του, όπως διακηρύσσουν χαιρέκακα ορισμένοι, αλλά το καταθλιπτικό είναι ότι τη “σωτηρία” του ανέλαβαν όσοι τον έχουν οδηγήσει στην παρούσα συμφορά. Και το γεγονός αυτό κλονίζει την εμπιστοσύνη στο όλο εγχείρημα και καμιά “διεθνής συμβούλων” δεν αναιρεί αυτό το αίσθημα...

από το ΠΑΡΟΝ