ΣΥΡΙΖΑ / Προανακριτική Επιτροπή για Τέμπη: «Δεν υπάρχει χρόνος για καθυστέρηση. Έχουμε ευθύνη όλοι απέναντι στην κοινωνία».

     Το γάντι στη λοιπή αντιπολίτευση και δη στη Νέα Αριστερά πετάει ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. σχετικά με την πρόταση για προανακριτική για το έγκλημα στα Τέμπη, που αφορά όχι μόνο τον Κώστα Αχ. Καραμανλή μαζί με τους υφυπουργούς του τότε στο υπουργείο Μεταφορών και Υποδομών, αλλά και τον ίδιο τον πρωθυπουργό, καθώς και τον Χρήστο Σπίρτζη.

«Οι υπόλοιπες κοινοβουλευτικές ομάδες και οι ανεξάρτητοι βουλευτές που έχουμε συνεργαστεί στο πρόσφατο παρελθόν οφείλουν πλέον να έχουν ξεκάθαρη στάση»

Πηγές του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, σύμφωνα με την εφημερίδα ΑΥΓΗ, τονίζουν ότι η πρόταση είναι πάνω στο τραπέζι για συνυπογραφές από το απόγευμα του Σαββάτου και υπογραμμίζουν ότι δεν υπάρχει χρόνος για καθυστέρηση.

Ειδικότερα, όπως λένε από την Κουμουνδούρου, «ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και η Κοινοβουλευτική του Ομάδα κατέθεσε ήδη δημόσια, με τους 26 βουλευτές του, την πρότασή του για τη συγκρότηση Προκαταρκτικής Επιτροπής, ώστε να διερευνηθούν ενδεχόμενα αδικήματα για το έγκλημα των Τεμπών και την επιχείρηση συγκάλυψής του, για όσους εμπλέκονται, όσο ψηλά και αν βρίσκονται. Ακόμα και για τον ίδιο τον κ. Μητσοτάκη». 

«Δεν είναι μόνο δική μας πρόταση. Είναι η απαίτηση της κοινωνίας για Δικαιοσύνη και Αλήθεια. Είναι μία πλήρως τεκμηριωμένη νομικά πρόταση βάσει της δικογραφίας» σημειώνουν οι ίδιες πηγές και προσθέτουν:  

«Η πρόταση είναι πάνω στο τραπέζι για συνυπογραφές από το απόγευμα του Σαββάτου. 

Οι υπόλοιπες κοινοβουλευτικές ομάδες και οι ανεξάρτητοι βουλευτές που έχουμε συνεργαστεί στο πρόσφατο παρελθόν οφείλουν πλέον να έχουν ξεκάθαρη στάση. 

Δεν υπάρχει χρόνος για καθυστέρηση. Έχουμε ευθύνη όλοι απέναντι στην κοινωνία».

ΓΑΖΑ / Kοινή παρέμβαση ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, Νέας Αριστεράς και Πλεύσης Ελευθερίας προς Μητσοτάκη και Γεραπετρίτη

 .

     Τι ζητούν οι κοινοβουλευτικές ομάδες της προοδευτικής αντιπολίτευσης (πλην ΠΑΣΟΚ)  από Μητσοτάκη και Γεραπετρίτη για την εν εξελίξει γενοκτονία των Παλαιστινίων στη Γάζα.

Κοινή δήλωση προς τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και τον υπουργό Εξωτερικών Γιώργο Γεραπετρίτη για τη δραματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο λαός της Παλαιστίνης από τις γενοκτονικές στρατιωτικές επιχειρήσεις και τον λιμό που έχει επιβάλλει το Ισραήλ υπογράφουν οι πρόεδροι των Κοινοβουλευτικών Ομάδων του ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ, Σωκράτης Φάμελλος, του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, της Νέας Αριστεράς, Αλέξης Χαρίτσης και της Πλεύσης Ελευθερίας, Ζωή Κωνσταντοπούλου. 

Η κοινή δήλωση έρχεται μετά από σχετική πρωτοβουλία του ΚΚΕ, καθώς ο γγ της ΚΕ και πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, «μπροστά στις δραματικές εξελίξεις που βιώνει ο λαός της Παλαιστίνης εξαιτίας της βαναυσότητας του κράτους του Ισραήλ», είχε αποστείλει την Πέμπτη 22 Μαΐου στους προέδρους των Κοινοβουλευτικών Ομάδων της αντιπολίτευσης επιστολή για να διαμορφωθεί κείμενο προς την ελληνική κυβέρνηση προκειμένου αυτή -και με την ιδιότητα του μη μόνιμου μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ- να αναλάβει πρωτοβουλίες σχετικά με:

• την παύση όλων των στρατιωτικών επιχειρήσεων του κράτους του Ισραήλ στη Γάζα.
• το άνοιγμα τώρα όλων των ανθρωπιστικών δρόμων, ώστε να αποσταλεί άμεσα βοήθεια, νερό, τρόφιμα, φάρμακα και γιατροί, για να αντιμετωπιστεί ο λιμός που πλήττει τους Παλαιστινίους.
• την καταδίκη από την ελληνική κυβέρνηση των εγκλημάτων του κράτους του Ισραήλ.
• την άμεση εφαρμογή της ομόφωνης απόφασης της Βουλής του 2015 και να αναγνωριστεί το Παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.

Η κοινή δήλωση των κοινοβουλευτικών ομάδων της προοδευτικής αντιπολίτευσης αναφέρει:

«Αθήνα, 24/05/2025

ΠΡΟΣ
Πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη
τον Υπουργό Εξωτερικών, Γιώργο Γεραπετρίτη

O λαός της Παλαιστίνης βιώνει δραματικές στιγμές. Το κράτος και η κυβέρνηση του Ισραήλ κλιμακώνουν τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Λωρίδα της Γάζας με διακηρυγμένο σκοπό την εκκαθάρισή της από τον παλαιστινιακό πληθυσμό. Στο πλαίσιο αυτό, αρνούνται ακόμη και την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας, φέρνοντας τον παλαιστινιακό λαό αντιμέτωπο με την απειλή του λιμού. Η μερική ή ολική εξόντωση ενός πληθυσμού συνιστά Γενοκτονία. O ΟΗΕ έχει προειδοποιήσει ότι στη Γάζα κινδυνεύουν με θάνατο χιλιάδες μωρά, λόγω υποσιτισμού και έλλειψης φαρμάκων. Στην Γάζα και μπροστά στα μάτια της ανθρωπότητας συντελείται μια πραγματική γενοκτονία που μέχρι σήμερα έχει ως αποτέλεσμα πάνω από 61.000 νεκρούς, 119.000 τραυματίες και εκατοντάδες χιλιάδες ξεριζωμένους, στη συντριπτική τους πλειοψηφία άμαχος πληθυσμός.

Καθημερινά και σε ευρεία κλίμακα, διαπράττονται επιμέρους πράξεις γενοκτονίας, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και εγκλήματα πολέμου, κατά παράβαση κάθε έννοιας και διάταξης διεθνούς δικαίου, διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου και διεθνούς ποινικού δικαίου και σε πλήρη αντίθεση με τα αισθήματα των λαών όλου του κόσμου, ανάμεσά τους και ο ελληνικός λαός, που διαχρονικά εκφράζει την αλληλεγγύη του στον παλαιστινιακό λαό. Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, ιδρυτικό μέλος του οποίου είναι η Ελλάδα, έχει εκδώσει ένταλμα σύλληψης κατά του Νετανιάχου για διεθνή εγκλήματα.

Ενόψει όλων αυτών των κρίσιμων εξελίξεων, η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει κανένα πολιτικό, νομικό και ηθικό δικαίωμα να δικαιολογεί και τελικά να στηρίζει αυτά τα εγκλήματα. Οφείλει -και με την ιδιότητα του μη μόνιμου μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ- να αναλάβει ενεργητικές, επείγουσες και σαφείς πρωτοβουλίες για να σταματήσει η γενοκτονία σε βάρος του παλαιστινιακού λαού, να αντιμετωπιστεί η ανθρωπιστική κρίση, να αναγνωριστεί παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.

Οι παρακάτω υπογράφουσες Κοινοβουλευτικές Ομάδες, δια των Προέδρων τους, αποστέλλουμε προς τον Πρωθυπουργό και τον Υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας δήλωση προκειμένου να αναλάβουν πρωτοβουλίες στις εξής κατευθύνσεις:

• Να σταματήσουν τώρα όλες οι στρατιωτικές επιχειρήσεις του κράτους του Ισραήλ στη Γάζα και να υπάρξει εκεχειρία.

• Να ανοίξουν τώρα όλες οι ανθρωπιστικές δίοδοι ώστε να αποσταλεί άμεσα βοήθεια, νερό, τρόφιμα, φάρμακα, υγειονομικό υλικό και γιατροί, για να αντιμετωπιστεί ο λιμός για τους Παλαιστινίους.

• Να καταδικάσει ρητά και απερίφραστα η ελληνική κυβέρνηση τα εγκλήματα του κράτους του Ισραήλ,σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού, σε βάρος εργαζομένων και εθελοντών, γιατρών και νοσηλευτών, σε ανθρωπιστικές οργανώσεις και αποστολές που προσπαθούν να φέρουν βοήθεια και σε βάρος του προσωπικού ανθρωπιστικής βοήθειας του ΟΗΕ.

• Να διακόψει η Ελληνική Κυβέρνηση τη στρατιωτική συνεργασία με το κράτος του Ισραήλ.

• Να τεθεί άμεσα σε εφαρμογή η ομόφωνη απόφαση της Βουλής του 2015 και να αναγνωριστεί το παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.

• Να προσκληθεί, με ευθύνη και του Προέδρου της Βουλής, ο Πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής, κ. Μαχμούντ Αμπάς στο Ελληνικό Κοινοβούλιο προκειμένου να ενημερώσει τον ελληνικό λαό για την κατάσταση στη Λωρίδα της Γάζας και συνολικά στα παλαιστινιακά εδάφη.

Σωκράτης Φάμελλος ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ
Δημήτρης Κουτσούμπας ΚΚΕ
Αλέξης Χαρίτσης Νέα Αριστερά
Ζωή Κωνσταντοπούλου Πλεύση Ελευθερίας»

 

Αφού δεν είστε κρατιστές, ετοιμαστείτε για μια ακόμα ήττα

    Η Αριστερά οφείλει να καταλάβει πως δίνει την εντύπωση ότι συμμερίζεται μέρος της δεξιάς επιχειρηματολογίας. Ότι δεν έχει κάποιο άλλο μοντέλο να προτείνει. Σε αυτή την περίπτωση, καθώς εξ αντανακλάσεως η δεξιά ιδεολογία φαίνεται ότι στον πυρήνα της είναι αποδεκτή και από τους αντιπάλους της, ακόμα και στα περιφερειακά της σημεία να σφάλει (αυταρχισμός, επί μέρους αποτυχίες ή υπερβολές), θα φαντάζει πάντα πιο σωστή ή ασφαλής επιλογή...

 

   Δημήτρης Παπανικολόπουλος (*)

Η Δεξιά κερδίζει προγραμματικά γιατί έχει ξεκάθαρη ατζέντα, και μάλιστα επιθετική, που στοχεύει να αλλάξει την κοινωνία, να εξαλείψει ό,τι αυτή ονομάζει –και μάχεται να πείσει ότι είναι– «εμπόδιο». Η Αριστερά, από την άλλη, χάνει προγραμματικά γιατί δεν έχει ξεκάθαρη ατζέντα, συνεχώς αμύνεται προκειμένου να συντηρήσει ό,τι απέμεινε από το σοσιαλδημοκρατικό κεκτημένο και, επομένως, δεν προτάσσει αλλαγές και καινοτομίες, χάνοντας τη μάχη για τη διαμόρφωση του «μέλλοντος». Μοιάζει ανήμπορη και φοβισμένη μπροστά στη γεμάτη αυτοπεποίθηση Δεξιά που ξέρει τι θέλει και δεν φοβάται να το πει.

Σε αυτό το πλαίσιο, έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να γράφω και να λέω ότι, απέναντι στη νεοφιλελεύθερη επίθεση που θέλει να τα δώσει όλα στις αγορές, η απάντηση δεν μπορεί να είναι η καταγγελία των αγορών, πρέπει να είναι η επιστροφή του κράτους και η στο μέτρο του δυνατού προώθηση των Κοινών. Επιθετικά, απόλυτα, με κίνδυνο –και επιθυμία– να βγούμε στη σέντρα ως «κρατιστές». Δεδομένου ότι η Δεξιά μετατρέπεται σε Alt-Right, η Αριστερά πρέπει να μετατραπεί σε Alt-Left. Δεν μπορείς να λες ότι αντιτίθεσαι στην κυριαρχία των αγορών, αλλά να μην μπορείς να πεις μια κουβέντα για το ρόλο του κράτους με αυτοπεποίθηση.

Και ερχόμαστε στο σήμερα: ο στρυμωγμένος Κυριάκος Μητσοτάκης και η στριμωγμένη ΝΔ, λόγω της ενοχής τους στην υπόθεση των Τεμπών, ξεκίνησαν ήδη τη μεγάλη τους αντεπίθεση. Είναι δεδομένο τι μπορούν να κάνουν: να επαναφέρουν τους φανταστικούς κινδύνους για το νόμο και την τάξη, παρουσιάζοντας ως εγκληματίες φοιτητές και κινηματίες ώστε να επιτεθούν στον εύκολο στόχο που λέγεται «Αριστερά», ή να μιλήσουν για τον κίνδυνο των μεταναστών ώστε να πουλήσουν προστασία στους γηγενείς. Θα μπορούσαν να πουλήσουν και ψευτομαγκιά στην Τουρκία, αλλά εδώ και καιρό καταλαβαίνουν ότι δεν τους παίρνει. Όμως, όσο και να δείρουν στα Εξάρχεια, το «εγκληματικό άβατο» δεν πουλάει πλέον. Όσο και να κάνουν το δημόσιο πανεπιστήμιο τα νέα «Εξάρχεια», η ανοχή της κοινωνίας στην κακοποίηση των παιδιών της από την κλασική Δεξιά έχει τα όριά της. Όσους μετανάστες και να ταλαιπωρήσουν, στην πραγματικότητα και αξιόλογες μεταναστευτικές ροές δεν έχουμε και έχουμε ανάγκη από πολλούς μετανάστες απλώς για να συνεχίσει να λειτουργεί η ελληνική κοινωνία. Οπότε ούτε ο μεταναστευτικός κίνδυνος πουλάει πολύ. Ο Μητσοτάκης βλέπει τα όπλα του να στομώνουν.

Στην προσπάθειά του να ξεφύγει επιχειρεί το μεγάλο άλμα προς τα μπρος. Λανσάρει τη νέα Μεγάλη Ιδέα του νεοφιλελευθερισμού που μπορεί να διοχετεύσει το κοινωνικό μίσος μακριά από τον ίδιο και την κυβέρνησή του. Και για να το κάνει αυτό, πρέπει να βρει κάποιον πιο μισητό από τον ίδιο: τους δημόσιους υπαλλήλους. Αν του βγει, θα γίνει παγκόσμιο είδωλο για τους νεοφιλελεύθερους και θα μπει στον πάνθεον της ελληνικής ιστορίας. Αν όχι, θα μπορέσει να πάει σε πρόωρες εκλογές με μια πραγματική αιτία: «δεν με αφήνουν να αλλάξω τη χώρα και να διορθώσω τις δομικές της παθογένειες». Ακόμα και αν φύγει από πρωθυπουργός, η παράταξή του θα τον αναγνωρίσει ως έναν από τους μεγάλους της εκπροσώπους για πάντα.

Και το θέμα είναι το εξής: Θα ορθώσει ανάστημα η Αριστερά λέγοντας το γνωστό αμυντικό «ΟΧΙ», δίνοντας για άλλη μια φορά την εντύπωση ότι απλώς δεν θέλει αλλαγές, ή θα εξάρει το ρόλο του Δημοσίου στην περίοδο ανασυγκρότησης της κοινωνίας μας; Θα ζητήσει την «επιστροφή του κράτους» ώστε να οργανωθεί η πράσινη και η τεχνολογική μετάβαση ή θα περιοριστεί στα χιλιοειπωμένα περί κοινωνικού κράτους; Θα μιλήσει για το δημιουργικό ρόλο, τις δεξιότητες, τα κίνητρα και τα περιθώρια δράσης που πρέπει να έχουν οι δημόσιοι υπάλληλοι ώστε να αποτελέσουν λύση στα προβλήματά μας ή θα αρκεστεί στην ανάγκη οι δημόσιοι υπάλληλοι να είναι μόνιμοι, επαρκείς και με καλό μισθό –αλλά βαριεστημένοι, χωρίς κίνητρο– ώστε να δίνουν την εντύπωση προνομιούχων εργαζομένων, έστω και με διαρκώς συρρικνούμενα προνόμια;

Η Αριστερά οφείλει να καταλάβει πως δίνει την εντύπωση ότι συμμερίζεται μέρος της δεξιάς επιχειρηματολογίας. Ότι δεν έχει κάποιο άλλο μοντέλο να προτείνει. Σε αυτή την περίπτωση, καθώς εξ αντανακλάσεως η δεξιά ιδεολογία φαίνεται ότι στον πυρήνα της είναι αποδεκτή και από τους αντιπάλους της, ακόμα και στα περιφερειακά της σημεία να σφάλει (αυταρχισμός, επί μέρους αποτυχίες ή υπερβολές), θα φαντάζει πάντα πιο σωστή ή ασφαλής επιλογή. Ήρθε η ώρα της αντεπίθεσης, διότι η Δεξιά έχει μυριστεί ότι είμαστε τόσο «μη μας πούνε λαϊκιστές, κρατιστές και επικίνδυνους» που μπορεί να υπολογίζει στο φόβο μας και να περάσει τα πάντα.

πηγή: epohi.gr

________________________________________

(*) Ο Δημήτρης Παπανικολόπουλος είναι διδάκτορας Πολιτικής Επιστήμης και ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Αρθρογραφεί στην εφημερίδα Εποχή. 

Σωκράτης Φάμελλος: «Ο ΣΥΡΙΖΑ αλλάζει», συνεδρίαση της ΚΕ Επανεκκίνησης

     Εισήγηση του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Σωκράτη Φάμελλου, στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής Επανεκκίνησης

Είναι μεγάλη χαρά για μένα να σας καλωσορίζω στη διευρυμένη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής Επανεκκίνησης του Κόμματός μας, που θέτει τη βάση για το Συνέδριο Επανεκκίνησης και Αναγέννησης του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία. Γιατί μετά την σημερινή και αυριανή μας συνεδρίαση, ξεκινάει σε όλη την Ελλάδα ο προσυνεδριακός διάλογος. Ανοιχτός, με συμμετοχή όλης της κοινωνίας, των νέων, των δημιουργικών πολιτών, των ανθρώπων της εργασίας, της παραγωγής, του πολιτισμού, της επιστήμης, όλων των πολιτών που δεν βρίσκουν διέξοδο σήμερα στην ελληνική κοινωνία.

Προχωράμε στο Συνέδριο Επανεκκίνησης με ένα μήνυμα: Η άδικη πολιτική του κ. Μητσοτάκη δεν είναι μονόδρομος. Υπάρχει διέξοδος, είναι προοδευτική, τη χαράζει και ταυτόχρονα την υπερασπίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία στην ελληνική κοινωνία. Και ο ΣΥΡΙΖΑ, συντρόφισσες και σύντροφοι, επιστρέφει στην αξιόπιστη αλλά και στη δυναμική πολιτική, για να ανατρέψει την αδικία και τα αδιέξοδα που βιώνουν οι Έλληνες και οι Ελληνίδες καθημερινά. Οι Έλληνες και Ελληνίδες που δεν συμβιβάζονται ούτε με την μιζέρια ούτε με την ανασφάλεια. Γιατί σήμερα, που στην παγκόσμια κοινωνία κυριαρχούν η αβεβαιότητα και η αστάθεια, σήμερα που η Ευρώπη, το κοινό μας σπίτι, παραμένει δεσμευμένη σε νεοφιλελεύθερες πολιτικές, χωρίς απαντήσεις στις ανάγκες των πολιτών και ενώ οδηγείται στη χρεοκοπία, η απάντηση της ευρωπαϊκής πολιτικής πρέπει να είναι φιλειρηνική, κοινωνική και προοδευτική.

Η ομιλία του Σωκράτη Φάμελλου, αναλυτικά,

«Σας ευχαριστώ, συντρόφισσες και σύντροφοι

Είναι μεγάλη χαρά για μένα να σας καλωσορίζω στη διευρυμένη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής Επανεκκίνησης του Κόμματός μας, που θέτει τη βάση για το Συνέδριο Επανεκκίνησης και Αναγέννησης του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία. Γιατί μετά την σημερινή και αυριανή μας συνεδρίαση, ξεκινάει σε όλη την Ελλάδα ο προσυνεδριακός διάλογος. Ανοιχτός, με συμμετοχή όλης της κοινωνίας, των νέων, των δημιουργικών πολιτών, των ανθρώπων της εργασίας, της παραγωγής, του πολιτισμού, της επιστήμης, όλων των πολιτών που δεν βρίσκουν διέξοδο σήμερα στην ελληνική κοινωνία.

Προχωράμε στο Συνέδριο Επανεκκίνησης με ένα μήνυμα: Η άδικη πολιτική του κ. Μητσοτάκη δεν είναι μονόδρομος. Υπάρχει διέξοδος, είναι προοδευτική, τη χαράζει και ταυτόχρονα την υπερασπίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία στην ελληνική κοινωνία. Και ο ΣΥΡΙΖΑ, συντρόφισσες και σύντροφοι, επιστρέφει στην αξιόπιστη αλλά και στη δυναμική πολιτική, για να ανατρέψει την αδικία και τα αδιέξοδα που βιώνουν οι Έλληνες και οι Ελληνίδες καθημερινά. Οι Έλληνες και Ελληνίδες που δεν συμβιβάζονται ούτε με την μιζέρια ούτε με την ανασφάλεια. Γιατί σήμερα, που στην παγκόσμια κοινωνία κυριαρχούν η αβεβαιότητα και η αστάθεια, σήμερα που η Ευρώπη, το κοινό μας σπίτι, παραμένει δεσμευμένη σε νεοφιλελεύθερες πολιτικές, χωρίς απαντήσεις στις ανάγκες των πολιτών και ενώ οδηγείται στη χρεοκοπία, η απάντηση της ευρωπαϊκής πολιτικής πρέπει να είναι φιλειρηνική, κοινωνική και προοδευτική.

Αλλά και στη χώρα μας, την ώρα που η κοινωνία ασφυκτιά και αντιδρά, καθώς οι επιλογές της κυβέρνησης φτωχοποιούν την κοινωνία και αδυνατίζουν και τη δημοκρατία αλλά και την ισχύ της χώρας, η απάντηση επίσης πρέπει να είναι προοδευτική, πρέπει να είναι αριστερή, πρέπει να είναι δυναμική. Γιατί η λύση μπορεί να βρεθεί μόνο στην κατεύθυνση της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Αυτή είναι και η ταυτότητα του νέου ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία. Και για να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις της κοινωνίας, πρέπει να αλλάξουμε ουσιαστικά. Αυτό επιχειρεί και αναλαμβάνει η επανεκκίνηση, με τις νέες θέσεις και το νέο καταστατικό. Ο ΣΥΡΙΖΑ αλλάζει. Αλλάζουμε εμείς για να αλλάξουμε τη χώρα, για να συμβάλουμε και σε μια ευρωπαϊκή αλλαγή. Γιατί αυτή η Ευρώπη όχι απλά δεν μας αρκεί, αλλά δεν μας εκφράζει. Και ξέρουμε πολύ καλά ότι για την επανεκκίνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν αρκεί η εκλογή νέου προέδρου και το εμφατικό μήνυμα των 70 χιλιάδων μελών στις εκλογές του Νοεμβρίου. Απαιτείται να γίνουμε ένας δυναμικός, δημοκρατικός πολιτικός οργανισμός. Να ανατρέψουμε τις αιτίες που έφεραν τη συρρίκνωση και την απαξίωση. Να προσελκύσουμε και να αξιοποιήσουμε νέο κοινωνικό δυναμικό. Να τροφοδοτήσουμε και να στηρίξουμε μια κοινωνική συμφωνία. Να ενισχύσουμε μέσα στην κοινωνία τις ιδέες, τις αξίες και τα ιδανικά της προοδευτικής παράταξης και της Αριστεράς. Πρέπει να αλλάξουμε συνειδήσεις.

Γιατί, σύντροφοι και συντρόφισσες, η υποχώρηση των σοσιαλιστικών ιδεών οδηγεί στην αποδυνάμωση των φιλειρηνικών, δημοκρατικών και κοινωνικών πολιτικών. Η απαξίωση των σοσιαλιστικών ιδεών οδήγησε στην κυριαρχία της ασυδοσίας των πολυεθνικών και του γρήγορου κέρδους εις βάρος των λαών και πλέον εις βάρος, απ’ ό,τι βλέπουμε και των κρατών και του κλίματος και της ισορροπίας.

Πρέπει να στηρίξουμε την κοινωνία που δεν τα βγάζει πέρα. Γιατί στην Ελλάδα του κ. Μητσοτάκη, με τα στοιχεία της Eurostat, ο μέσος μισθός είναι ο χαμηλότερος της Ευρωζώνης, με διαφορά μάλιστα, ενώ η ψαλίδα ανοίγει συνεχώς εις βάρος της Ελλάδας. Και αν πάρουμε την αναλογία των μισθών με τις τιμές κόστους, το κόστος της ζωής, είμαστε τελευταίοι σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ενώ πάνω από τους μισούς εργαζόμενους δουλεύουν περισσότερο από τις συμβάσεις τους και από αυτούς, το 50% δεν αμείβεται για τις υπερωρίες τους. Και αυτό το ποσοστό δυστυχώς φθάνει στο 70% όταν μιλάμε για εργαζόμενους με μεταπτυχιακό.

Αυτή την Ελλάδα πρέπει να αλλάξουμε, συντρόφισσες και σύντροφοι. Δεν ανεχόμαστε τις πολιτικές Μητσοτάκη: των σκανδάλων, της διαπλοκής, της υποβάθμισης του κράτους δικαίου και των ανεξάρτητων Αρχών. Που το υπερπλεόνασμα των 6,5 δισεκατομμυρίων ευρώ προέκυψε από άδικη και αχρείαστη αύξηση των έμμεσων φόρων που, εκτός από δημοσιονομική ανεπάρκεια, δείχνει και την αδικία, όταν 3,6 δισεκατομμύρια ευρώ είναι η αύξηση των έμμεσων φόρων, των άδικων έμμεσων φόρων, σε σχέση με το 2023 και το 2024. Είναι μια ξεκάθαρη φοροκλοπή. Ενώ το κόστος στέγης ναρκοθετεί τα όνειρα των νέων, αμφισβητεί το δικαίωμα της οικογένειας και ενώ τα καρτέλ κάνουν πάρτι με τρελά κέρδη, υπερκέρδη δισεκατομμυρίων.

Απέναντι σε όλα αυτά εμείς καταθέτουμε μία ξεκάθαρη προγραμματική πρόταση. Άλλο παραγωγικό μοντέλο. Σπάσιμο των καρτέλ. Φορολόγηση των υπερκερδών. Μείωση των άδικων έμμεσων φόρων. Κι όχι, φυσικά, επιδόματα που απλά καλύπτουν τη φοροκλοπή.

Κατέθεσα πριν δύο βδομάδες ερώτηση στον κ. πρωθυπουργό και τον ρωτάω για ποιο λόγο δεν υιοθετεί αυτές τις προτάσεις. Τη μείωση, ακόμα και αναστολή, του ΦΠΑ στα βασικά καταναλωτικά προϊόντα, τη μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα καύσιμα, τη φορολόγηση των υπερκερδών στα καρτέλ. Ή γιατί δεν υλοποιεί τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για τους συνταξιούχους: την άμεση καταβολή 13ης σύνταξης, την κατάργηση της προσωπικής διαφοράς και την κατάργηση εισφοράς αλληλεγγύης. Γιατί δεν αξιοποιεί τα υπερκέρδη των τραπεζών -4,7 δισεκατομμύρια ευρώ τα κέρδη τους το 2024- για να χρηματοδοτήσουμε καινοτόμα μικρομεσαία επιχειρηματικότητα στην περιφέρεια ή για να υπάρχει δημόσια πολιτική στέγης. Τώρα πια δεν έχει δημοσιονομικές δικαιολογίες.

Όμως ο κ. Μητσοτάκης δεν κρύβεται, απλά: εφαρμόζει ξεκάθαρα μια άδικη και αντιλαϊκή πολιτική. Επιλέγει διαρκή λιτότητα, νέα μνημονιακά μέτρα, ενώ απαξιώνει καθημερινά τα πανεπιστήμια, τα νοσοκομεία, ενορχηστρώνει την καταπάτηση Συντάγματος και θεσμών με το σκάνδαλο των υποκλοπών, το έγκλημα των Τεμπών, τη συγκάλυψη -ένα δεύτερο έγκλημα- για τα Τέμπη, τη διαρροή προσωπικών δεδομένων, τις επιθέσεις σε δημοσιογράφους και τελευταίο το σκάνδαλο της «Ομάδας Αλήθειας». Σκάνδαλα που, σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, καθένα απ’ αυτά θα έριχνε την κυβέρνηση.

Το έγκλημα των Τεμπών, συντρόφισσες και σύντροφοι, συγκλονίζει και θα συγκλονίζει την ελληνική κοινωνία. Ο ΣΥΡΙΖΑ από την πρώτη στιγμή απαίτησε να αποκαλυφθεί η αλήθεια, να αποδοθεί δικαιοσύνη και να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται. Και να αποκαλυφθεί ο εντολέας. Και θέλω να συγχαρώ και την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και την Ευρωομάδα του ΣΥΡΙΖΑ γιατί, πέρα από το ό,τι προσπαθεί τώρα να διαδοθεί, έχουμε συνεπή για δύο χρόνια προσπάθεια να αποκαλυφθούν όλες οι πτυχές αυτού του σκανδάλου. Ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία ήταν πάντα μπροστά, χωρίς να θέλει να κρυφτεί τίποτα. Τίποτα! Το λέμε ξεκάθαρα.

Και θέλω να πω ότι είναι επιτυχία της Ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ το ότι θα έρθει τελικά ο Επίτροπος Μεταφορών στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, κάτι που προσπαθούσε να αποφύγει η Νέα Δημοκρατία και το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Και θα έρθει. Μια προσπάθεια που την ξεκινήσαμε τον Φεβρουάριο και θα έρθει τελικά τον Ιούνιο. Γιατί στην Ελλάδα το βλέπουμε: Η κυβέρνηση με κάθε τρόπο προσπαθεί να συσκοτίσει και να κρύψει τις ευθύνες της. Με την εξεταστική της ντροπής αλλά και την προανακριτική Τριαντόπουλου της διπλής ντροπής, την οποία ψήφισε για να φιμώσει στη συνέχεια, προσβάλλοντας κατάφωρα και την κοινωνία και την αλήθεια, την ώρα που η κοινωνία ζητούσε με βροντερή φωνή δικαιοσύνη, αλήθεια και οξυγόνο.

Η εκδικητική απόλυση από την Hellenic Train με εντολή Μαξίμου του συντρόφου μας Κώστα Γενιδούνια, που είναι εδώ, επιβεβαιώνει ότι ο κ. Μητσοτάκης είναι επικεφαλής μίας κυβέρνησης συγκάλυψης και αυταρχισμού. Απέλυσαν χωρίς ίχνος ντροπής τον πρώην πρόεδρο των μηχανοδηγών, που ξεμπρόστιασε την κυβέρνηση βγάζοντας στο φως τους κινδύνους του σιδηροδρόμου, πριν την τραγωδία στα Τέμπη, και ενώ προειδοποιούσε με καθαρή φωνή όλο το συνδικάτο. Αλλά η απόλυση του Κώστα Γενιδούνια είναι επίθεση κατά του συνδικαλιστικού δικαιώματος. Γι’ αυτό είμαστε όλες και όλοι δίπλα του. Και είμαστε εδώ, με τη συνδικαλιστική του ιδιότητα, για οτιδήποτε χρειαστεί. Και απαιτούμε από την εταιρεία να πάρει πίσω την απόλυσή του.

Θυμίζω ότι τον Κώστα Γενιδούνια είχαν αποκλείσει οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας με εντολή Μητσοτάκη από την Εξεταστική Επιτροπή, όπως και πολλούς άλλους μάρτυρες. Και βέβαια και από την Προανακριτική, που δεν άφησαν να κληθεί κανένας μάρτυρας.

Τους το λέμε καθαρά: Όποιο σκοτεινό σχέδιο κι αν εξυφάνετε, ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία δεν πρόκειται να σταματήσει να αγωνίζεται για την αλήθεια και την απονομή δικαιοσύνης. Και προειδοποιούμε τον κ. Μητσοτάκη να μην μπαζώσει ξανά την αλήθεια, όπως έκανε στην Προανακριτική Τριαντόπουλου. Μελετάμε εξονυχιστικά την νέα δικογραφία στη Βουλή. Έχουμε χρέος να έχουμε την πιο πλήρη και πιο αξιόπιστη τεκμηρίωση. Και το έχουμε αποδείξει αυτά τα δύο χρόνια. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε την πιο συνεπή στάση απέναντι στο υλικό που ερχόταν στη Βουλή. Έχουμε δεσμευτεί να είμαστε η φωνή της δικαιοσύνης, αλλά και η φωνή της κοινωνίας μέσα στη Βουλή, γιατί αμφισβητούνται και η φωνή της δικαιοσύνης και η φωνή της κοινωνίας, σήμερα, στην Ελλάδα του κ. Μητσοτάκη.

Δεν θα αλλάξουμε γραμμή. Είμαστε ανοιχτοί σε κάθε πρόταση έρευνας. Το είπαμε από την πρώτη στιγμή στη Βουλή. Αλλά δεν θα δεχτούμε και να υπάρχει καμία υποβάθμιση των κατηγοριών για τον κ. Καραμανλή και άλλα στελέχη της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη, γιατί η έρευνα θα γίνει διευρυμένα για όλες τις ευθύνες υπουργών. Κανένας συμψηφισμός. Θα τα αποκαλύψουμε στην κοινωνία, όπως κάναμε και για το μπάζωμα. Και δεν θα επιτρέψουμε να σβηστεί ότι το σύστημα ασφάλειας στα τρένα της Ελλάδας κατεδαφίστηκε με την κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη. Κατεδαφίστηκε κυριολεκτικά.

Απαιτούμε η επόμενη Προανακριτική να λειτουργήσει όπως ορίζει το Σύνταγμα. Να εξεταστούν όλοι οι μάρτυρες και όλα τα πολιτικά πρόσωπα, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται. Γι’ αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτος κατέθεσε γραπτό αίτημα να έρθει ο κ. Μητσοτάκης στην Προανακριτική Τριαντόπουλου και κρύφτηκε. Με την ίδια συνέπεια το ίδιο θα κάνουμε και τώρα, στην επόμενη Προανακριτική. Να δούμε αν αυτή τη φορά ο κ. Μητσοτάκης θα επιλέξει να κρυφτεί. Αλλά αφού διαβάσουμε με λεπτομέρεια όλη την δικογραφία για να δούμε όλες τις καταγγελίες, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται. Γιατί η προηγούμενη Προανακριτική, το λέμε ξεκάθαρα, είναι στίγμα για τη δημοκρατία. Ήταν παράνομη και αντισυνταγματική διαδικασία.

Για να είμαστε ξεκάθαροι, επειδή δεν είμαστε όλοι ίδιοι: έχουμε ζητήσει η έρευνα να διευρυνθεί χρονικά, να περιλαμβάνει και την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και προηγούμενες κυβερνήσεις. Εμείς τολμάμε, άλλοι δεν τολμάνε. Ζητήσαμε και ειδική επιτροπή για τον Χρήστο Σπίρτζη. Το έκανε και ο ίδιος. Και αυτό το αίτημά μας -το λέω εδώ για να μην ξεχαστεί-, παραμένει και θα επαναλαμβάνεται. Θα υλοποιηθεί. Θέλουμε να υπάρχει ειδική επιτροπή έρευνας διότι, σε αντίθεση με τη Νέα Δημοκρατία, εμείς δεν ανεχόμαστε καμία σκιά. Ήμασταν και θα είμαστε πάντα με την κοινωνική δικαιοσύνη και την αλήθεια. Θέλουμε να διερευνηθούν τα πάντα. Και αυτές τις αξίες μας, συντρόφισσες και σύντροφοι, πρέπει να προστατεύσουμε, γιατί εδώ είναι και αξιακό ζήτημα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Και να τις αναδείξουμε, γιατί υποτιμήθηκαν το προηγούμενο διάστημα.

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Είναι προφανές ότι τους ενοχλούμε. Ξέρουμε ότι υπάρχουν πολλά σχέδια, φανερά και κρυφά -πολλά από αυτά και της διαπλοκής- να φιμωθούμε και να απαξιωθούμε. Το είδαμε τα τελευταία χρόνια. Και τους ανησυχεί ότι αυτή τη φορά από τη δημοσιογραφική έρευνα αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο της «Ομάδας Αλήθειας», γιατί τα σκάνδαλά τους δεν θα μείνουν για πολύ κρυφά, βγαίνουν στη φόρα το ένα μετά το άλλο. Μόνο ως κίνηση πανικού μπορεί να εξηγηθεί η μήνυση και η αγωγή που προανήγγειλε ότι θα μου κάνει η ομάδα δήθεν αλήθειας, ουσιαστικά η ομάδα προπαγάνδας του κ. Μητσοτάκη. Να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, δεν μπορούν να κρύβονται.

Και τώρα αυτό που πρέπει να διερευνηθεί -και προκύπτει από πολλά δημοσιεύματα- είναι όχι μόνο αν είναι η ομάδα δήθεν αλήθειας, αλλά αν είναι και μία ομάδα τριγωνικών συναλλαγών και παράνομης χρηματοδότησης του κυβερνητικού κόμματος. Αυτή είναι η καταγγελία στην οποία πρέπει να απολογηθούν και κρύβονται όλοι: ο κ. Μητσοτάκης, ο κ. Μαρινάκης, ο κ. Γεωργιάδης και όλα τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας. Αυτή είναι η καταγγελία που καταθέτουμε. Γι’ αυτή πρέπει να απολογηθούν. Γιατί είναι μια ομάδα τριγωνικών συναλλαγών, παράνομης χρηματοδότησης και διαπλοκής.

Έφτασαν σε σημείο να με απειλήσουν με μήνυση και αγωγή επειδή πήγα στη Δικαιοσύνη και ζήτησα να ερευνηθούν οι καταγγελίες, τα δημοσιεύματα που αποκαλύπτουν ότι παραβιάζεται η νομοθεσία για τη χρηματοδότηση κόμματος, ως νομοθεσία του ελληνικού κράτους. Και τους απαντώ: Είναι θέμα δημοκρατίας και ταυτόχρονα είναι θέμα δημοσίου συμφέροντος. Αν οι μηχανισμοί προπαγάνδας, δηλαδή, του κ. Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας, πληρώνονταν παράνομα με χρηματοδοτήσεις είτε από δημόσια χρήματα, από λεφτά των φορολογούμενων, είτε από ιδιωτικές χρηματοδοτήσεις – παράνομο και αυτό.

Και ξέρουμε ότι εντολοδόχος της προαναγγελίας της μήνυσης είναι ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης. Το ξέρουμε ότι έχει αλλεργία και στη λογοδοσία και στη διαφάνεια. Και γι’ αυτό το λόγο, τη Δευτέρα θα καταθέσω νέα ερώτηση στον κ. Μητσοτάκη. Γιατί εμείς δεν φοβόμαστε την αλήθεια. Να έρθει στη Βουλή και να απολογηθεί, γιατί νομίζει ότι θα μας εκφοβίσει. Μας κουνούν το δάχτυλο εκείνοι που ελέγχονται. Γιατί σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρώπης θα είχε παρέμβει αυτεπάγγελτα ο εισαγγελέας και θα είχε παραιτηθεί η κυβέρνηση. Αυτό είναι το ευρωπαϊκό κεκτημένο, κ. Μητσοτάκη.

Όσο για μας, κ. Μητσοτάκη, εδώ είμαστε. Όσες μηνύσεις και αγωγές θέλετε. Δεν θα σας ρωτάμε για να πάρουμε την άδεια για να κάνουμε εισήγηση στην Κεντρική Επιτροπή ή ομιλία στη Βουλή ή για να πάμε στον εισαγγελέα για να υπερασπιστούμε το δίκαιο και τους νόμους της πατρίδας μας. Είναι υποχρέωσή μας. Έχουμε ορκιστεί σε αυτό. Αλλά σας λέω και κάτι ακόμα, κ. Μητσοτάκη: να βάλετε την υπογραφή σας από κάτω στη μήνυση. Αυτό είναι το σωστό. Γιατί αυτός που πρέπει να φοβάται το εδώλιο είναι αυτός που ελέγχεται για παραβάσεις του νόμου, όχι ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία. Είναι αυτός που ελέγχεται για παράνομη χρηματοδότηση κόμματος, δηλαδή η Νέα Δημοκρατία.

Εμείς δεν θα σταματήσουμε. Είναι υποχρέωσή μας. Δεν θα παραβιάσουμε τον όρκο μας αλλά και τη δέσμευσή μας, την ηθική, απέναντι στην ελληνική κοινωνία και τις αξίες της Αριστεράς, θα προσθέσω. Και καλώ όλα τα προοδευτικά κόμματα, αλλά και όλο τον δημοκρατικό κόσμο της χώρας μας να πάρουν ξεκάθαρη θέση γι’ αυτό τον νέο κατήφορο. Να το πω απλά: αν δεν σηκώσουμε ανάστημα, ο βούρκος θα μας καταπιεί όλους και όλες. Προαναγγέλλουν μια δίωξη κατά προέδρου κόμματος για να κρύψουν το σκάνδαλο και ότι δεν έχουν να πουν τίποτα για αυτά που αποκαλύφθηκαν.

Αλλά τι να πουν, αλήθεια; Για παράνομη χρηματοδότηση ενός κόμματος που χρωστάει 500 εκατομμύρια και βάλε, δανεικά και αγύριστα, και κάνει την πιο ακριβή καμπάνια των κομμάτων της Ευρώπης. Τι τολμούν να πούνε; Και ενώ κεντρικά του στελέχη, σήμερα υπουργοί, έχουν παραδεχτεί και αποκαλύφθηκε ότι, και πολλοί άλλοι του μηχανισμού της Νέας Δημοκρατίας, εργάζονταν στην εταιρεία αυτή, τη Blue Skies.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, όλα αυτά για μας όμως είναι και ένας λόγος να προχωρήσουμε πολύ πιο γρήγορα, πολύ πιο αποφασιστικά, πολύ πιο θαρραλέα αλλά και συντροφικά στο Συνέδριο Αναγέννησης και Επανεκκίνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί η κοινωνία περιμένει από εμάς λύσεις και έχει ανάγκη. Έχει ανάγκη έναν ΣΥΡΙΖΑ δυναμικό, έναν ΣΥΡΙΖΑ αποτελεσματικό, έναν ΣΥΡΙΖΑ πραγματικό πολιτικό οργανισμό. Κι εδώ δεν αρκούν οι παλιές μας επεξεργασίες. Τα παγκόσμια φαινόμενα κρίσης και ανασφάλειας -από την αμφισβήτηση της ειρήνης, της ζωής, αλλά και της κλιματικής ισορροπίας, μέχρι την αδιαφανή διαχείριση δεδομένων και την ανεξέλεγκτη ψηφιακή ολιγαρχία σε παγκόσμιο επίπεδο-, απαιτούν νέες και προοδευτικές απαντήσεις.

Όπως προοδευτική απάντηση απαιτεί και το τι Ευρώπη θέλουμε και πώς θα αναστρέψουμε τη χρεοκοπία της Ευρώπης, που αδυνατεί να υπερασπιστεί τις αξίες της και αφήνεται αθωράκιστη απέναντι σε πολιτικές Φαρ Ουέστ, που έρχονται από την άλλη μεριά του Ατλαντικού. Η Ευρώπη των πολιτών αλλά και η Ευρώπη της Ευρωπαϊκής Αριστεράς θέτει ως προτεραιότητα τις κοινωνικές πολιτικές, με επίκεντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, και όχι εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ για εξοπλιστικές δαπάνες, όπως προβλέπει το Rearm Europe.

Το λέμε ξεκάθαρα: Δεν χωράει συζήτηση και κανένα περιθώριο για πυρηνικούς εξοπλισμούς στην Ευρώπη μας αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. Είναι χρέος των δημοκρατικών δυνάμεων της Ευρώπης να στηρίξουν ένα πανευρωπαϊκό νέο κίνημα ειρήνης και να απαιτήσουν ενοποίηση των πολιτικών της ασφάλειας και της εξωτερικής πολιτικής, διασφαλίζοντας τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών λαών, αλλά και την ισορροπία και την ασφάλεια στην περιοχή. Αλλά να διασφαλίσουν και τα σύνορα όλων των χωρών – και της Ελλάδας. Χωρίς συμμετοχή σε εξοπλισμούς και στρατιωτικές προμήθειες της Τουρκίας, η οποία δεν δέχεται το διεθνές δίκαιο και κατέχει παράνομα τμήμα ευρωπαϊκής χώρας, της Κύπρου. Αυτό δεν μπορούμε να το ξεχάσουμε και να το υποτιμήσουμε.

Δεν είμαστε με την Ευρώπη της πολεμικής βιομηχανίας, αλλά και των ολιγοπωλίων και της λιτότητας. Αυτή η Ευρώπη είναι Ευρώπη των ανισοτήτων που τρέφει την Ακροδεξιά. Και σε αυτή τη συζήτηση, όπως και τη συζήτηση για το μέλλον της ευρωπαϊκής Αριστεράς και τη συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων στην Ευρώπη, ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία έχει κεντρική ευθύνη. Κάτι που, πρέπει να σας πω, ότι επιβεβαίωσα και στην πρόσφατη επίσκεψή μου στις Βρυξέλλες. Μία επίσκεψη η οποία θα επαναληφθεί στις 11 Ιουνίου, όταν η Ευρωομάδα μας θα συμμετάσχει σε μια μεγάλη πρωτοβουλία για ένα Συνέδριο Ειρήνης μέσα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Αυτός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, συντρόφισσες και σύντροφοι, από την ειρήνη ξεκινάμε. Αυτές είναι οι αξίες στις οποίες πρέπει να γυρίσουμε.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, το Συνέδριό μας αποτελεί όμως και μια απαραίτητη προϋπόθεση για να αλλάξει ο ΣΥΡΙΖΑ και για να είμαστε χρήσιμοι και στην κοινωνία μας και στην πατρίδα μας. Γι’ αυτό δεν πρέπει να καθυστερούμε καθόλου. Πρέπει να σταθούμε όρθιοι απέναντι στη λαίλαπα μιας δεξιάς πολιτικής, ακραία νεοφιλελεύθερης, που είναι άδικη: με ρουσφέτια, σκάνδαλα, διαπλοκή. Και πρέπει να στηρίξουμε μια προοδευτική διέξοδο, εφόσον αποδεικνύεται ότι έχουμε με συνέπεια την επιλογή αυτή. Θα έλεγα ότι είμαστε οι μόνοι που είμαστε συνεπείς σε αυτή την επιλογή, που ανταποκρίνεται σε αυτό που θέλουν με μεγάλη πλειοψηφία οι προοδευτικοί πολίτες. Να υπάρχει μια δυναμική, αποτελεσματική, νικηφόρα στις επόμενες εκλογές, προοδευτική διέξοδος της χώρας. Γι’ αυτό και πρέπει να αλλάξουμε. Όχι μόνο για να αντιμετωπίσουμε τη συρρίκνωση και την απαξίωση της περιόδου 2023-2024, αλλά και να αντιμετωπίσουμε και τις αιτίες που μας οδήγησαν σε αυτή τη ντροπιαστική και ελλειμματική περίοδο.

Δεν έχω κρύψει την αλήθεια από τότε που ανέλαβα την ευθύνη να είμαι εδώ, μπροστά σας. Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να είναι πλέον για την ελληνική κοινωνία, όχι μόνο για τις αξίες του και τις παρακαταθήκες του, αλλά για το μέλλον αυτής της χώρας και αυτής της κοινωνίας , ένας πολιτικός οργανισμός με δημοκρατικές λειτουργίες, αλλά με ενιαίο λόγο και πολιτική δράση και με λογοδοσία από όλους και όλες, σε όλα τα επίπεδα. Το είχαμε ξεχάσει αυτό, συντρόφισσες και σύντροφοι. Μακριά από προσωπικές πολιτικές, πολιτικές φιλοδοξίες και ομάδες που λειτούργησαν πολύ συχνά ως κόμμα μέσα στο κόμμα. Μας πλήγωσαν, απογοήτευσαν πολύτιμο δυναμικό και ουσιαστικά αναίρεσαν και τη δημοκρατία μέσα στο κόμμα.

Από την πρώτη μέρα που ανακοίνωσα την υποψηφιότητά μου, δεσμεύτηκα για ένα σοβαρό κόμμα, αντάξιο των απαιτήσεων της ελληνικής κοινωνίας, το οποίο θα αγωνιστεί για τον ελληνικό λαό. Επέλεξα και επιλέξαμε από την πρώτη Κεντρική Επιτροπή αυτή η αλλαγή να γίνει δημοκρατικά, συντεταγμένα, όπως κάνουμε σήμερα. Μέσα από ένα Συνέδριο, μια δημοκρατική διαδικασία που θα ακούσει τα μέλη.

Σύντροφοι και συντρόφισσες, δεν θα κάνω πίσω από αυτή την επιλογή και από αυτές τις αλλαγές που απαιτούνται για το κόμμα μας και πρώτα από όλα για την ελληνική κοινωνία. Και ζητώ από εσάς -αυτός είναι και ο ρόλος της Επιτροπής Επανεκκίνησης- να αναλάβετε και να αναλάβουμε μαζί αυτή την ευθύνη. Αυτό σημαίνει συντροφικότητα. Όταν είπα ότι η αλλαγή αυτή θα γίνει με συντροφικότητα, να κάνουμε μαζί πράξη αυτές τις αλλαγές, αλλά να τις περιφρουρήσουμε και στη συνέχεια. Γιατί η υπέρβαση και η ανατροπή λανθασμένων αντιλήψεων και πρακτικών -να το ομολογήσουμε- που κρατούν χρόνια, δεν είναι εύκολο. Είναι και αυτό μια επαναστατική αλλαγή που πρέπει να γίνει μέσα σε μας. Αλλά όλοι μας ξέρουμε ότι έχω, και έχουμε, εντολή να αλλάξουμε.

Ξέρουμε ότι οι δυνάμεις μας είναι λιγότερες και από το 2019 και από το 2023 και από το 2024. Αλλά, σύντροφοι και συντρόφισσες, αυτό που δεν είναι μικρότερο είναι οι αξίες μας και η πολιτική και κοινωνική αναγκαιότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Οι αξίες μας είναι ακέραιες και η πολιτική μας πρόταση για την κοινωνία είναι κοινωνικά αναγκαία. Από εκεί θα ξεκινήσουμε. Από τις αξίες μας και τα ιδανικά μας και από την πολιτική πρόταση. Από τις αξίες και τα ιδανικά της Αριστεράς, του Σοσιαλισμού, της Προοδευτικής Παράταξης, της Ειρήνης.

Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία έχει πρόταση, έχει κοινωνική αναφορά και πρέπει και μπορεί να φέρει την ανατροπή στο πολιτικό σύστημα και στο κατεστημένο. Δεν υπάρχει διέξοδος χωρίς ανατροπή αυτού του πολιτικού συστήματος. Για να γίνει αυτό, χρειαζόμαστε συγκεκριμένο σχέδιο και προγραμματικές θέσεις. Γι’ αυτό τον λόγο πήραμε την πρωτοβουλία και στην πρώτη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής Επανεκκίνησης κατέθεσα με συλλογική επεξεργασία 10 + 1 προγραμματικές προτάσεις, οι οποίες ανοίγουν και δημόσιο διάλογο, αλλά και μία πολιτική εξόρμηση του κόμματός μας σε όλη την Ελλάδα. Και ζητώ αυτή η πολιτική εξόρμηση να συνδυαστεί με τον προσυνεδριακό διάλογο σε όλη τη χώρα τον επόμενο μήνα.

Είναι ένα σχέδιο το οποίο εξασφαλίζει την πάταξη της αισχροκέρδειας και το σπάσιμο των καρτέλ. Ξεκινάει από αυτό που έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία: να μπορεί να ζήσει, να μην τελειώνει ο μισθός. Και ξεκινάει πρώτα απ’ όλα με την πολιτική μας για τις τράπεζες. Το τελευταίο μεγάλο «παγόβουνο», μετά τα προηγούμενα του ρεύματος και των διυλιστηρίων, που αναδείξαμε. Και μάλιστα εδώ η πρότασή μας είναι πολλαπλά τεκμηριωμένη. Και θα περπατήσουμε κι άλλα βήματα μέχρι το Συνέδριο. Γιατί περιλαμβάνει και ευρωπαϊκές αλλαγές, οι οποίες θα αναιρούν και θα ανατρέπουν περιορισμούς στις χώρες και στο Δημόσιο να αναλάβει κεντρικό ρόλο στις συστημικές τράπεζες. Αλλά και για τη χώρα μας περιλαμβάνει ισχυρή ενίσχυση της μετοχικής θέσης του Δημοσίου στην Εθνική Τράπεζα, αλλά και ισχυρή δημόσια αναπτυξιακή τράπεζα και στήριξη των συνεταιριστικών τραπεζών και εναλλακτικά χρηματοδοτικά εργαλεία.

Για ποιο λόγο, συντρόφισσες και σύντροφοι, τόσα εργαλεία; Για να σπάσει το καρτέλ στην πράξη. Όχι να ερχόμαστε, μόνο, μετά, να φορολογούμε υπερκέρδη. Ταυτόχρονα, στην πρότασή μας περιλαμβάνεται και μια νέα πρόταση για την οποία θα ανοίξουμε συζήτηση και στην ευρωπαϊκή Αριστερά, αλλά μπορούμε να το ξεκινήσουμε στη χώρα μας, για να υπάρχει νέος ρόλος εποπτείας του Δημοσίου στον τραπεζικό τομέα. Γιατί είναι μια αγορά που χρειάζεται ρύθμιση και έλεγχο, όπως αντίστοιχα χρειάζεται και η αγορά ενέργειας, για να μην υπάρχει αποκλεισμός από τον δανεισμό, να μην υπάρχουν αυτά τα εξαντλητικά επιτόκια, αυτό το μεγάλο κόστος για τους πολίτες και τις επιχειρήσεις. Αλλά και να προστατευτεί η πρώτη κατοικία, να ενισχυθεί ο πρωτογενής τομέας με ειδικά εργαλεία και άλλα πολλά, που θα τα βρείτε μέσα στις θέσεις. Και με ένα νέο ταμείο, έναν νέο πόρο που θα στηρίζει, όπως είπα, μικρομεσαία επιχειρηματικότητα και στεγαστική πολιτική.

Οι 10+1 προτάσεις μας ανοίγουν ταυτόχρονα την πρόσβαση των πολιτών και σε άλλα βασικά αγαθά. Τα έχουμε διαβάσει, τα έχουμε συζητήσει, αλλά ξεκινάμε από το εισόδημα, από τους μισθούς. Περιλαμβάνουμε τις συντάξεις, το ιδιωτικό χρέος, τη στέγη, τη δημόσια και δωρεάν Παιδεία και τη δημόσια και δωρεάν Υγεία, την ανεξαρτησία και ενίσχυση της Δικαιοσύνης αλλά και των θεσμών, τη συνταγματική αναθεώρηση, την εξωτερική πολιτική.

Όμως, δεν μένουμε εκεί. Στις θέσεις μας υπάρχουν και νέες καινοτόμες προτάσεις με ένα πρόγραμμα θέσεων που θα ανοίξει η συζήτηση μέχρι το Συνέδριο και που ανοίγει τον διάλογο για νέες ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις. Η αποκέντρωση, η αυτοδιοίκηση, το δημογραφικό, ιδιαίτερα στις ακριτικές περιοχές, ο πολιτισμός, ο αθλητισμός, η έρευνα, η κλιματική κρίση και η ανθεκτικότητα, η διαφάνεια στη διακυβέρνηση και η συμμετοχή των πολιτών στις αποφάσεις. Ο έλεγχος των ψηφιακών τεχνολογικών εργαλείων προς όφελος των πολιτών και της κοινωνίας και όχι κρατικών, ιδιωτικών συμφερόντων. Όχι δηλαδή με το Predator, για να ξέρετε συγκεκριμένα για ποιόν μιλάμε. Αλλά και για ένα νέο παραγωγικό μοντέλο, με ενίσχυση της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας, με στήριξη των μικρομεσαίων και των νεοφυών επιχειρήσεων, με πραγματική, δίκαιη, ενεργειακή και ψηφιακή μετάβαση. Είναι η βάση του προγράμματός μας και των θέσεων.

Οι προτάσεις μας ταυτόχρονα βάζουν τέλος στη μοιρασιά των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης σε λίγους και κολλητούς του συστήματος και του καθεστώτος Μητσοτάκη. Θέτουμε προτεραιότητα τη στήριξη του αγροτικού τομέα και της υπαίθρου, για να προοδεύσουν οι νέοι και οι νέες στον τόπο τους. Γιατί φεύγουν με τραγικούς ρυθμούς και όχι μόνο στις ακριτικές περιοχές, αλλά πολύ περισσότερο στις ακριτικές περιοχές.

Εδώ πρέπει να κάνουμε μια συζήτηση και για τον ριζικό μετασχηματισμό του συστήματος μεταφορών στην Ελλάδα, που, συντρόφισσες και σύντροφοι, προτείνω να κάνουμε μια ριζική αλλαγή, θέτοντας τον σιδηρόδρομο και τα μέσα σταθερής τροχιάς, που είναι ταυτόχρονα και περιβαλλοντικά αλλά και οικονομικότερα, ως κεντρικό εργαλείο, όπως έχει η Ευρώπη, εξάλλου, την οποία θέλουμε ως κεκτημένο. Εδώ μιλάμε για δημόσιες υποδομές με παράλληλη ψηφιοποίηση και στήριξη και του ψηφιακού αποτυπώματος αυτού του είδους των μεταφορών. Και με διασύνδεση με τα ευρωπαϊκά δίκτυα, που είναι και στοιχείο της εξωτερικής πολιτικής, μιας και ενισχύει τον ρόλο της Ελλάδας στα Βαλκάνια, που ανοίξαμε ως κυβέρνηση με τον Αλέξη Τσίπρα και σήμερα δεν το υλοποιεί η κυβέρνηση, κάτι που κατέθεσα προσωπικά ως πρόταση στην Ευρωπαϊκή Ένωση όταν πήγα πρόσφατα. Έτσι θα συνδέσουμε τα λιμάνια, σύγχρονα λιμάνια, όχι μόνο με την ενδοχώρα αλλά και με τα Βαλκάνια.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, υπάρχουν και κάποια θέματα που θέλουν ειδική αναφορά. Είναι μεγάλα προβλήματα στην ελληνική κοινωνία: το δημογραφικό, οι νέες οικογένειες, το κοινωνικό κράτος. Εδώ ξέρετε, και καταλαβαίνουμε όλοι, ότι δεν μπορεί να υπάρξει λύση χωρίς δημόσιες πολιτικές, κάτι που αποδομείται και στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Πρέπει να δεσμευτούμε για ουσιαστική στήριξη των νέων οικογενειών. Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτός ο φόβος και η αβεβαιότητα που είναι, κυριολεκτικά, για να μην πω έχει περάσει ήδη, σε επίπεδο κοινωνικής έκρηξης. Μόνο ένα ισχυρό κράτος με δημόσιες πολιτικές μπορεί να στηρίξει την οικογένεια, την πρόνοια, την κοινωνική ένταξη αλλά και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Από εκεί ξεκινάμε. Αυτός είναι ο πυρήνας της προοδευτικής πολιτικής.

Ταυτόχρονα οφείλω να πω ότι κάτι ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι ότι και σε παγκόσμιο και σε εθνικό επίπεδο οι τελευταίες πολιτικές εξελίξεις έχουν υποβαθμίσει τη συζήτηση και τις επιλογές για την κλιματική και περιβαλλοντική κρίση, κάτι το οποίο προχωρά συνεχώς και ελπίζω να έχουμε λίγα αποτυπώματα φέτος το καλοκαίρι, αλλά κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα γίνει. Εδώ η κρίση αυτή εξελίσσεται εις βάρος των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, γιατί οι ανισότητες μεγαλώνουν με την κλιματική κρίση. Η δίκαιη μετάβαση για μας δεν είναι το πάρτι συμφερόντων και η ερήμωση της Δυτικής Μακεδονίας. Η δίκαιη ενεργειακή μετάβαση σημαίνει πρώτα απ’ όλα, πάνω απ όλα, ενεργειακές κοινότητες. Σημαίνει ΔΕΗ υπό δημόσιο έλεγχο και ενεργειακή ασφάλεια της χώρας. Σημαίνει δημόσιο χαρακτήρα των Ελληνικών Πετρελαίων. Σημαίνει πλήρη αλλαγή της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας, χωρίς το νερό και τα απόβλητα σε ρυθμιστική Αρχή. Σημαίνει δημόσιο νερό, αλλά και δημόσια δίκτυα ηλεκτρισμού. Αλλά σημαίνει και πραγματική ενίσχυση με εισόδημα και δουλειά στη Δυτική Μακεδονία και στη Μεγαλόπολη. Και φυσικά κανόνες, -απαγορεύσεις, όχι κανόνες- απαγορεύσεις στα φωτοβολταϊκά που φυτρώνουν στη γη υψηλής παραγωγικότητας και αλλάζουν τα χαρακτηριστικά ακόμη και του Θεσσαλικού κάμπου.

Στις θέσεις μας υπάρχουν επίσης σοβαρές προσθήκες που εμπλουτίζουν και ενισχύουν και τις πολιτικές μας για τον Ελληνισμό της Διασποράς, μαζί με όλα αυτά που σας είπα. Αλλά πυρήνας των προτάσεων μας εδώ, πρέπει να το πω, είναι η ήδη διατυπωμένη εξωτερική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία. Να μην πω διατυπωμένη, αλλά και υλοποιημένη από την κυβέρνησή μας. Μια ισχυρή, πολύ-παραμετρική εξωτερική πολιτική, με προάσπιση της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, ειρηνική επίλυση των διαφορών, αλλά με το διεθνές δίκαιο και με την πολυμερή διπλωματία.

Εδώ πρέπει να το πούμε ξεκάθαρα: Ο Ελληνοτουρκικός διάλογος -που τίθενται πολλά ερωτήματα για το πώς τον διεξάγει ο κ. Μητσοτάκης κι ο κ. Γεραπετρίτης με όλα τα αντικρουόμενα που ακούμε- πρέπει να υπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας, αλλά και την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή. Να έχει καθαρά αποτελέσματα και χρονοδιαγράμματα, γιατί τα περιστατικά της τελευταίας περιόδου με το καλώδιο είναι επικίνδυνα. Το λέμε με πολύ μεγάλη σοβαρότητα. Το έχουμε ήδη επισημάνει και στην κυβέρνηση. Αντίστοιχα, στηρίζουμε μια ενίσχυση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, με εφαρμογή των αποφάσεων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Θα αναφερθώ σε δύο κορυφαία ζητήματα, Κύπρος – Παλαιστίνη: να εφαρμοστούν τώρα και να διεκδικήσουν όλες οι χώρες μια παγκόσμια συμμαχία ειρήνης για να εφαρμοστούν οι αποφάσεις του ΟΗΕ στην Κύπρο αλλά και στην Παλαιστίνη.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, οι θέσεις μας αποτελούν, πιστεύουμε, ένα πολύτιμο υλικό -σε λίγο χρονικό διάστημα, το κατανοώ, αλλά δεν μπορούμε να περιμένουμε- για να ανοίξει μια συζήτηση στην κοινωνία. Γιατί αποδείχτηκε τους τελευταίους μήνες ότι η ισχυροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, είναι αυτό που λέμε ικανή και αναγκαία συνθήκη, στα μαθηματικά, για να υπάρξουν προοδευτικές συγκλίσεις. Γιατί αποδείχτηκε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει την επάρκεια, και την πολιτική και τη στελεχιακή, για να είναι πυλώνας των προοδευτικών συγκλίσεων. Χωρίς κομματικό εγωισμό έχουμε ζητήσει τη συνεργασία, τη συσπείρωση, την ανασύνθεση του προοδευτικού χώρου. Γιατί από τον κατακερματισμό των προοδευτικών δυνάμεων ο μόνος που ωφελείται είναι ο κ. Μητσοτάκης και ο μόνος που απειλείται είναι η ελληνική κοινωνία. Αυτό για εμάς είναι ξεκάθαρο. Οι αρνήσεις ή οι καθυστερήσεις των προοδευτικών δυνάμεων στον διάλογο και τις συνεργασίες εξυπηρετούν μόνο τα συμφέροντα της συντηρητικής πολιτικής και του κ. Μητσοτάκη.

Το «όχι» που έχουμε ακούσει δεν το λένε στο προσκλητήριο του ΣΥΡΙΖΑ. Το «όχι» το έχουν πει μέχρι στιγμής στον ελληνικό λαό, ο οποίος μας λέει: «Βρείτε τα για να φύγει αυτή η καθεστωτική κυβέρνηση». Γιατί ακόμα και στις δημοσκοπήσεις η κοινωνία λέει βρείτε μια λύση, να υπάρχει προοδευτική διέξοδος. Γι’ αυτό εμείς προμηνύουμε προς όλες τις πλευρές: ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία θα προχωρήσει. Θα προχωρήσει σε αυτή την πρόταση προοδευτικών συνεργασιών, που την απευθύνει στην κοινωνία. Και όσοι μένουν πίσω, θα κριθούν από τον ελληνικό λαό. Εμείς θα συμβάλλουμε ώστε να υπάρχει λύση στις επόμενες εκλογές, όχι μόνο απέναντι στον κ. Μητσοτάκη, αλλά και μία προοδευτική κυβέρνηση της Ελλάδας.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, βέβαια, για να αλλάξουμε τη χώρα οφείλουμε να αλλάξουμε και εμείς, να είμαστε ειλικρινείς. Οφείλουμε να αναγεννηθούμε και το κόμμα μας πρέπει να αλλάξει. Και πάνω απ’ όλα, ό,τι αποφασίσουμε πρέπει να το κάνουμε. Να μην μείνουμε δηλαδή στα λόγια, γιατί είναι ένα πρόβλημα αυτό του παρελθόντος. Λέγαμε πολλά, αλλά δεν τα κάναμε, ακόμα και στο Καταστατικό. Πρέπει, όπως είπαμε, να γίνουμε ένα σοβαρό κόμμα με ενιαία φωνή και δράση. Για να μας εμπιστευθεί η κοινωνία και για να έχει αποτέλεσμα η πολιτική δράση προς όφελος της κοινωνίας. Είναι μια κοινωνική ανάγκη. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να γίνουν και αλλαγές μέσα στο κόμμα μας και να αλλάξουμε πράγματα που μας πλήγωσαν.

Να το πούμε καθαρά: Ήρθε η ώρα να καταργηθούν οι τάσεις, που πλήγωσαν τον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία και αμφισβήτησαν την προοδευτική πορεία της χώρας. Να ενισχυθούν τα ρεύματα ιδεών. Αλλά, συντρόφισσες και σύντροφοι, οι συζητήσεις και οι αποφάσεις θα γίνονται στα όργανα. Αυτό θα τροφοδοτήσει τη δημοκρατική λειτουργία και τη ζωή του κόμματος. Δεν θα παίρνονται οι αποφάσεις πριν από τα όργανα και έξω από τα όργανα. Άρα, μεταφέρουμε τη συζήτηση μέσα στις οργανώσεις του κόμματος, για να δώσουμε πραγματικά τις αποφάσεις στα μέλη του κόμματος. Χωρίς ξεχωριστά ψηφοδέλτια, λίστες, στις κομματικές διεργασίες. Επίσης, προτείνεται να αλλάξει και ρύθμιση που έδινε τη δυνατότητα σε στελέχη του κόμματος να μην υλοποιούν την πολιτική του κόμματος που αποφασίζουμε όλοι μαζί. Να κάνουμε τα αυτονόητα αυτά που δεν κάναμε εδώ και πολλά χρόνια.

Και να σας πω την αλήθεια, είναι και κάποια πράγματα που δεν έχουμε κάνει ούτε μετά την εκλογή μου, γιατί υπάρχουν ακόμα παραφωνίες. Και υπάρχουν και πολλά παράπονα από τις οργανώσεις και τα μέλη του κόμματος για την οργανωτική επανεκκίνηση και τη δημοκρατική μας λειτουργία, τα οποία φτάνουν και σε εμένα. Συντρόφισσες και σύντροφοι, εγώ θα κάνω ό,τι είναι δυνατόν για να υποστηρίξω αυτή την αλλαγή πηγαίνοντας προς το Συνέδριο και να υποστηρίξω ταυτόχρονα και δύο ουσιαστικά στοιχεία της επιλογής μου: τη σοβαρότητα και την ενότητα της πολιτικής έκφρασης, η οποία δεν έχει αμφισβητηθεί εδώ και πέντε μήνες.

Όμως, οι παραφωνίες αμφισβητούν την εντολή των μελών. Γι’ αυτό τον λόγο το λέω ξεκάθαρα: Οι συζητήσεις πρέπει να γίνονται μέσα στα όργανα του κόμματος. Δεν είναι διακοσμητική ούτε η Κεντρική Επιτροπή ούτε η Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος, ούτε και τα μέλη του κόμματος που επέλεξαν την αλλαγή Προέδρου. Αυτά που μας έφεραν ως εδώ και μας πλήγωσαν, πρέπει να τα αλλάξουμε.

Είναι και άλλα που πρέπει να αλλάξουμε και τα έχει η πρόταση Καταστατικού. Πολλές φορές μιλήσαμε για όριο θητειών. Δεν τολμήσαμε ποτέ να το εφαρμόσουμε. Γι’ αυτό τον λόγο υπάρχει πρόταση στο Καταστατικό για να υπάρχει ανανέωση σε κάθε δημοκρατική εκλογική διαδικασία του Κόμματος. Και έτσι θα πάμε μέχρι το Συνέδριο και μετά το συνέδριο στην εκλογή οργάνων.

Και στο νέο Καταστατικό, επίσης, θα περιγράφονται ξεκάθαρα και οι αρμοδιότητες και οι ευθύνες του προέδρου, η εκλογή του, η διαδικασία αναπλήρωσής του και οι υποχρεώσεις του. Τέρμα πια οι ψηφοφόροι του 2ευρου. Δεν μπορεί όποιος περνάει απέξω να ψηφίζει για πρόεδρο ενός προοδευτικού κόμματος. Θα ψηφίζουν τα μέλη, θα επιλέγει η βάση του κόμματος, αλλά με κατάλογο μελών, ο οποίος θα κλείνει πριν από την εκλογική διαδικασία του κόμματος, έτσι ώστε να υπάρχει και η δήλωση της πολιτικής ένταξης. Ναι, η εκλογή θα ανήκει στη βάση, αλλά και με δήλωση πολιτικής ένταξης στον πολιτικό οργανισμό. Αυτό σημαίνει προοδευτική παράταξη, αυτό σημαίνει Αριστερά, αυτό σημαίνει δημοκρατία. Όχι μπαίνω μόνο να ψηφίσω και μετά δεν συμμετέχω πουθενά. Ανοιχτές οι πόρτες του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας πολιτικός οργανισμός που καλεί τους πολίτες να συμμετέχουν στην πολιτική και αυτό θα κάνουμε και με το Καταστατικό μας.

Συντρόφισσες σύντροφοι, δεν γυρνάμε πίσω. Η άποψή μου είναι ότι δεν πρέπει να εκλέγεται ο πρόεδρος από το Συνέδριο. Θέλουμε η βάση να έχει την επιλογή αυτή. Αλλά το τονίζω: η πραγματική βάση – και για την εκλογή προέδρου και για την εκλογή της Κεντρικής Επιτροπής. Δεν θα μπορεί κάποιος που είναι για ελάχιστο χρόνο στο κόμμα μας, επίσης, να θέτει υποψηφιότητα για να γίνει πρόεδρός του. Η προηγούμενη περίοδος ήταν καταστροφική.

Να πούμε ακόμα μια αλήθεια. Δεν φταίει μόνο η πρόβλεψη του Καταστατικού. Υπήρξαν και άλλες ευθύνες και ελλείμματα, που φτάσαμε στα προβλήματα της προηγούμενης διετίας. Δεν είναι ίδιες. Είναι αναλογικές. Πρέπει να τις συζητήσουμε στις θέσεις και να αντικαταστήσουμε και να διορθώσουμε λάθη και συμπεριφορές, προσωπικές στρατηγικές, ομαδοποιήσεις, αίτια που έγιναν όλα αυτά και πριν αλλά και μετά την εκλογή του προηγούμενου προέδρου. Αλλά δεν είχαμε και τις απαραίτητες δικλείδες ασφαλείας. Και εφόσον συζητάμε για το Καταστατικό, για το Σύνταγμά μας, πρέπει να πάρουμε και τέτοιες αποφάσεις. Γιατί πράγματι ήταν πρωτόγνωρο το γεγονός αυτό και συνετέλεσε στην απαξίωση και συρρίκνωση του ΣΥΡΙΖΑ.

Αλλάζουμε σελίδα σημαίνει διορθώνουμε και αυτά που μας πλήγωσαν. Έτσι λοιπόν μπαίνουν συγκεκριμένες προϋποθέσεις για την εκλογή προέδρου και σαφέστατα να υπάρχει ανάρτηση του πόθεν έσχες στη σελίδα του κόμματος. Είναι μια απόφαση που πήραμε στις προηγούμενες εκλογές.Είναι μια σωστή απόφαση και, όπως φάνηκε και από τις τελευταίες εξελίξεις, αναγκαία. Πικρή αλήθεια, αλλά αλήθεια.

Από την άλλη, πιστεύω ότι πρέπει να διατηρήσουμε και τις προοδευτικές αλλαγές που κάναμε στο συνέδριο του 2022, όπως η ποσόστωση φύλου και η συμμετοχή 50-50 στα όργανα του κόμματος χωρίς διάκριση φύλου. Είμαστε το μοναδικό κόμμα που έχει αυτόν τον όρο και είμαστε περήφανοι γι αυτό, γιατί πρέπει να ανοίγουν κάποιοι δρόμοι και με πολιτικές αποφάσεις. Αυτό έκανε πάντα η Αριστερά: άνοιγε δρόμους. Και ενισχύουμε και την περιφερειακή συγκρότηση, προφανώς με την εκλογή της Κεντρικής Επιτροπής, αλλά και με τα περιφερειακά και καθοδηγητικά όργανα του κόμματος.

Το κόμμα πρέπει επίσης να αποκτήσει και μια ισότιμη ψηφιακή λειτουργία. Μιλάμε για έναν νέο κόσμο. Δεν μπορεί να μένουμε χωρίς να συζητάμε για όλες αυτές τις δυνατότητες, με το δημοκρατικό πλαίσιο που απαιτείται, βέβαια, και το πλαίσιο ασφάλειας.

Και για να σας περάσω και σε μια δύσκολη συζήτηση, εκτός από τα ψηφιακά πολιτικά εργαλεία, χρειάζεται να αλλάξουμε σελίδα και στα κομματικά μέσα. Πρώτον, η Πολιτική Γραμματεία ήδη συζήτησε και ξεκινάμε καμπάνια για την Αυγή, που θα περιλαμβάνει και ψηφιακό βραχίονα. Αλλά, συντρόφισσες και σύντροφοι, ας κοιταχτούμε και μεταξύ μας και ας ρωτήσουμε ποιοι από εμάς έχουν συνδρομή στην Αυγή μας; Δεν το οφείλουμε μόνο στους εργαζόμενους. Το οφείλουμε και στην Αυγή και στην πολιτική και στους εργαζόμενους. Δεύτερον, αποφασίσαμε και προκηρύσσουμε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου στο «Κόκκινο», που θα έχει στόχο την εξυγίανση και την κάλυψη των οφειλών και των δεδουλευμένων στους εργαζόμενους του «Κόκκινου» και της Αυγής.

Θα μου πείτε τώρα, μετά από τέσσερις μήνες, ας κάνουμε έναν απολογισμό. Το έχουμε συζητήσει ξανά στην Κεντρική Επιτροπή. Τώρα είστε και η Επιτροπή Επανεκκίνησης εδώ. Αλλά θέλω να ξέρετε ότι εδώ και τέσσερις μήνες έχουμε κάνει πολλές συζητήσεις εδώ για τα οικονομικά και της Αυγής και του Κόμματος. Κάναμε πολλές προσπάθειες για να υπάρχει χρηματοδότηση των κομματικών μέσων. Ρυθμίστηκαν αρκετά εκατομμύρια, δεν είναι ανάγκη να πω εδώ τα νούμερα, οφειλών. Ρυθμίστηκαν, συντρόφισσες και σύντροφοι. Υπήρξε ήδη εξυγίανση κατά το 50% των οικονομικών των μέσων ενημέρωσης. Αλλά δυστυχώς η χρεοκοπία που παραλάβαμε και που υπάρχει στα κομματικά μέσα, είναι πάρα πολύ βαθιά.

Την τελευταία χρονιά, το 2024, τα κομματικά μέσα μάζεψαν μόνο χρέη, οφειλές, αδιέξοδα -και απλήρωτους εργαζόμενους-, που είναι ύψους εκατομμυρίων. Εδώ και πέντε μήνες από τα ελλειμματικά κομματικά ταμεία, έχουμε χρηματοδοτήσει τα κομματικά μέσα -από τα ταμεία, από την κρατική χρηματοδότηση- με 1,2 εκατομμύρια ευρώ, καλύπτοντας αυτούς τους μήνες που είμαι πρόεδρος πεντέμισι μήνες αμοιβή, το δώρο Πάσχα και το δώρο Χριστουγέννων. Αλλά, όπως καταλαβαίνετε, παραμένει η οφειλή την οποία παρέλαβαν και παραλάβαμε.

Δεν υπάρχει όμως άλλο περιθώριο. Το κόμμα δεν έχει τη δυνατότητα να πληρώνει τόσα εκατομμύρια με την απαιτούμενη διαφάνεια, που εμείς βάζουμε πρώτα απ’ όλα στον εαυτό μας, δίνουμε το παράδειγμα. Οπότε και τα μέσα του κόμματος πρέπει να περάσουν σε μια νέα φάση, η οποία θα έχει πολύ μικρότερο κόστος, αλλά δεν θα αμφισβητηθεί καμία αμοιβή εργαζόμενου. Αυτό είπα από την πρώτη μέρα. Το υλοποιούμε, ακόμα κι αν αυτό δημιουργεί μια πάρα πολύ μεγάλη στενότητα στο κόμμα. Άρα, θα πετύχουμε, σύντροφοι, και αυτό μαζί με τα άλλα καθήκοντα. Αυτή είναι η δικιά μας δέσμευση. Δεν υπάρχει χρόνος σε κανένα πεδίο να καθυστερούμε και να διστάσουμε. Έχουμε εντολή να πάμε μπροστά για την ελληνική κοινωνία και κυρίως δεν θα πάμε πίσω στον κακό μας εαυτό.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, ολοκληρώνοντας, θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που δούλεψαν πάρα πολύ σκληρά για να έχουμε σε μια μεγάλη ομάδα, στην οποία καλέσαμε και μέλη Επιτροπής Επανεκκίνησης, την πρόταση Θέσεων και την πρόταση Καταστατικού. Θέλω να τους ευχαριστήσω θερμά. Και νομίζω ότι τους αξίζει ένα χειροκρότημα, γιατί δούλεψαν πάρα πολύ ακόμα και μέσα στις γιορτές, και το ξέρω ότι δούλεψαν μέσα στις γιορτές.

Θέλω να ευχαριστήσω και τους νέους φίλους και φίλες, οι οποίοι ήρθαν στην Επιτροπή Επανεκκίνησης και από άλλα κόμματα, ή έξω από κόμματα. Και συνέβαλαν σε αυτές τις επεξεργασίες. Να πούμε ότι αυτό θα γίνει και στις νομαρχιακές Επιτροπές, είναι ανοιχτή πρόσκληση και εκεί. Από μεθαύριο ξεκινάει ο προσυνεδριακός διάλογος σε όλη την Ελλάδα, όπου βασικό του στοιχείο πρέπει να είναι η εξωστρέφεια. Σε αυτή την προσπάθεια σας ζητώ, ως Επιτροπή Επανεκκίνησης, να έχετε κεντρικό ρόλο. Εμείς από την Πολιτική Γραμματεία θα εξασφαλίσουμε ώστε αυτές οι παρουσιάσεις, ο προσυνεδριακός διάλογος να γίνει με μέλη της Επιτροπής Επανεκκίνησης.

Εγώ προσωπικά αλλά και τα μέλη της Πολιτικής Γραμματείας θα πάμε σε όλες τις Περιφέρειες της χώρας και θα κάνουμε μεγάλες, προσυνεδριακές, εξωστρεφείς εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα, εξειδικευμένα προσυνέδρια. Τη Δευτέρα θα έχω τη χαρά να είμαι στην Πάτρα. Την Παρασκευή θα είμαι στην Κοζάνη, με κεντρικό θέμα την καταστροφική απολιγνιτοποίηση και τη δίκαιη μετάβαση. Και προγραμματίζουμε, ας το πω για να δεσμευτώ κιόλας και να δεσμευτούμε όλοι μαζί, να είμαι στη Λάρισα, στο Ηράκλειο, στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα, με κορυφαία θεματικά ζητήματα του Συνεδρίου μας.

Αλλά δεν είμαστε ένα προσωποπαγές κόμμα. Θα είμαστε όλη η Πολιτική Γραμματεία και θα υπάρχει απόφαση και κατανομή για όλα τα στελέχη. Με ψηλά το κεφάλι λοιπόν, συντρόφισσες και σύντροφοι, έχοντας ως σημαία τα ιδανικά μας, τις αξίες μας, την παρακαταθήκη της κυβέρνησης της Αριστεράς, πρέπει να επικοινωνήσουμε παντού τις θέσεις, τις προτάσεις και τις ιδέες μας, να ακούσουμε τα προβλήματα της κοινωνίας και να προτείνουμε λύσεις.

Αυτό έχουμε χρέος να κάνουμε και τώρα. Διότι η σιωπή απέναντι στη διαφθορά δεν ουδετερότητα, είναι συνενοχή. Δεν υπάρχει ανοχή απέναντι στις θεσμικές εκτροπές. Σήμερα δεν μιλάμε για μια απλή κρίση πολιτικής ηθικής. Μιλάμε για ένα εκτεταμένο πλιάτσικο. Ένα καθεστώς που χτίζει καριέρα, εξουσία και πλούτο πάνω στην παρακολούθηση, τη συγκάλυψη, τις απευθείας αναθέσεις, την υποβάθμιση της Δικαιοσύνης, τη λάσπη και τη φίμωση κάθε φωνής.

Η προοδευτική παράταξη δεν διεκδίκησε ποτέ να γίνει ένας απλά καλύτερος διαχειριστής του συστήματος. Υπάρχει και υπάρχουμε εδώ για να εκφράζουμε τους δημιουργικούς πολίτες, να στηρίζουμε τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, να πολεμάμε την αδικία, να μειώνουμε τις ανισότητες, να μιλάμε εκ μέρους των μη προνομιούχων της κοινωνίας. Για να γίνει αυτό, πρέπει να ανατρέψουμε το σύστημα εξουσίας, να αλλάξουμε τις παραγωγικές σχέσεις. Γιατί όταν το κράτος μετατρέπεται σε λάφυρο εξουσίας, όταν οι μηχανισμοί λειτουργούν υπέρ των λίγων και οι πολλοί σιωπούν ή πνίγονται στη λάσπη της προπαγάνδας, τότε δεν έχουμε δημοκρατία, έχουμε καθεστώς.

Η Αριστερά δεν υπήρξε και δεν δημιουργήθηκε για να κοσμεί κοινοβούλια. Η Αριστερά υπάρχει για να ανατρέπει κατεστημένα χρησιμοποιώντας όλες τις δημοκρατικές διαδρομές. Αυτό δεν το ξεχνάμε. Αυτό είναι το DNA μας. Το καθεστώς Μητσοτάκη πρέπει να φύγει. Είναι θέμα οξυγόνου και δημοκρατίας στην ελληνική κοινωνία. Και μαζί του να φύγει η σαπίλα, η συγκάλυψη, η διάβρωση των θεσμών και το παρακράτος.

Όλοι μαζί λοιπόν, μαζί με την κοινωνία, μαζί με τους συντρόφους μας, σε κάθε σημείο της Ελλάδας, από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη. Ενώνουμε τις φωνές μας, ενώνουμε τους αγώνες μας και πάμε στο 5ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία. Γιατί, συντρόφισσες και σύντροφοι, η Αριστερά και η Προοδευτική Παράταξη ήταν, είναι και θα είναι για τα δύσκολα. Το έχουμε κάνει στο παρελθόν, θα το κάνουμε ξανά.

Ήρθε η ώρα να ακουστούν οι πολλοί στην ελληνική κοινωνία. Η κοινωνία δεν έχει άλλη υπομονή. Έφτασε η ώρα για δράση και για απαντήσεις. Και εμείς είμαστε εδώ, όρθιοι, παρόντες και παρούσες. Συνδιαμορφώνουμε το αύριο, μαζί με την ελληνική κοινωνία.

Καλή μας επιτυχία, συντρόφισσες και σύντροφοι!» 

Δώδεκα χρόνια Μητσοτάκης ή νέα μεταπολίτευση;

    Αν τα κόμματα ως «βαριοί και αργοί» μηχανισμοί δεν μπορούν, τότε τα μέλη τους, οι ψηφοφόροι τους, αλλά και οι πολίτες, οφείλουν να αναλάβουν πρωτοβουλίες κοινής παρέμβασης και δράσης. Όσοι θέλουν και μπορούν πρέπει να εκκινήσουν τον διάλογο, για να παροτρυνθούν και εκείνοι που δειλιάζουν ή δεν τολμούν, να συμμετέχουν.

Διονύσης Τεμπονέρας*

Η κατάσταση στον αριστερό και προοδευτικό χώρο αντί να βελτιώνεται, χειροτερεύεi

Το γεγονός αποτυπώνεται και στις τελευταίες δημοσκοπήσεις, αφού ο κατακερματισμός και η πολυδιάσπαση του χώρου, συνεχίζεται με αμείωτη ένταση. Ταυτόχρονα, οι μετρήσεις δείχνουν ότι η επιρροή των κομμάτων του αριστερού και προοδευτικού χώρου συρρικνώνεται συνεχώς.

Το υφιστάμενα κόμματα αδυνατούν να αντιληφθούν την κρισιμότητα των ιστορικών στιγμών και αρνούνται να αναλάβουν συνθετικές πρωτοβουλίες μένοντας τελικά απλοί παρατηρητές.

Οι παραγοντισμοί, η περιχαράκωση και η αυτοαναφορικότητα προς το παρόν, εμποδίζουν θετικές εξελίξεις.

Από την άλλη στις περισσότερες δημοσκοπήσεις η προοπτική των πολιτικών συνεργασιών του προοδευτικού χώρου κερδίζει συνεχώς έδαφος. Ακόμα και στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ που «στρουθοκαμηλίζει», σχεδόν οι μισοί ψηφοφόροι προκρίνουν την έναρξη διεργασιών-συζητήσεων με την Αριστερά.

Αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά τότε το «καθεστώς Μητσοτάκη» θα αναπαράγεται για άλλα 2 + 4 χρόνια. Είναι υπαρκτός ο κίνδυνος να προκύψει το πρωτοφανές: Να έχουμε κυβέρνηση της Δεξιάς (ενδεχομένως και με ακροδεξιές εφεδρείες) για τα επόμενα 6 χρόνια και 12 συνολικά (2019-2031).

Αρκετοί πήραμε το θάρρος, να καταθέσουμε συγκεκριμένες προτάσεις για την υπέρβαση της κρίσης καταθέτοντας ένα οδικό χάρτη που προβλέπει «τραπέζι διαλόγου», προγραμματική συμφωνία και προοπτική εκλογικής και πολιτικής συμπόρευσης για τα κόμματα του αριστερού και προοδευτικού χώρου με την παρουσία της κοινωνίας.

Μέχρι τώρα είτε δεν εισακουστήκαμε, είτε οι πρωτοβουλίες έμειναν στα λόγια.

Συνεπώς, είναι η ώρα να δράσουμε παρακινούμενοι από τις αρχές και τις αξίες μας ως αριστεροί και δημοκράτες πολίτες υπερβαίνοντας την ατολμία και απροθυμία των υφιστάμενων κομματικών σχηματισμών.

Είναι η ώρα να περιφρουρήσουμε την κοινή λογική.

Τώρα είναι ο χρόνος που επιτρέπει τις διεργασίες. Η ΝΔ και ο κ.Μητσοτάκης λόγω της δημοσκοπικής-κυβερνητικής φθοράς, της υπόθεσης των Τεμπών που είναι στην επικαιρότητα αλλά και λόγω των «εκκρεμοτήτων» στο μοίρασμα της «πίτας» από τα χρήματα του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας(ΤΑΑ), δεν μπορεί να κάνει για τους επόμενους μήνες εκλογές. Από τα τέλη του χρόνου όμως, μπαίνουμε σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο.

Υπάρχει ένα «παράθυρο εξαμήνου» μέσα στο οποίο πρέπει να αναληφθούν πρωτοβουλίες και να προκύψει πολιτικό αποτέλεσμα.

Οι κομματικά περιφρουρημένες εκδηλώσεις, που κοιτούν «μέσα(στα κόμματα) και πίσω (στο χρόνο)» δεν έχουν καμία ιδιαίτερη απήχηση(βλ. κομματικές εκδηλώσεις ΣΥΡΙΖΑ, περιφερειακά συνέδρια ΠΑΣΟΚ, συναυλίες ΚΚΕ κλπ.). Πρόκειται για γεγονότα με τα οποία η κοινωνία ελάχιστα ή περιστασιακά ασχολείται.

Αν τα κόμματα ως «βαριοί και αργοί» μηχανισμοί δεν μπορούν, τότε τα μέλη τους, οι ψηφοφόροι τους, αλλά και οι πολίτες, οφείλουν να αναλάβουν πρωτοβουλίες κοινής παρέμβασης και δράσης.

Όσοι θέλουν και μπορούν πρέπει να εκκινήσουν τον διάλογο, για να παροτρυνθούν και εκείνοι που δειλιάζουν ή δεν τολμούν, να συμμετέχουν.

Οφείλουμε λοιπόν, να υπερβούμε τις κομματικές μας ταυτότητες για το συμφέρον του προοδευτικού χώρου και κατ ΄επέκταση της κοινωνική πλειοψηφίας.

Χρειαζόμαστε παντού «ανοιχτές πρωτοβουλίες πολιτών», που θα έρθουν να εκθέσουν και να εκτεθούν: Να πούμε τις απόψεις μας, να ακούσουμε τον άλλο ανεξάρτητα από τη νκομματική του αφετηρία και να συνδιαμορφώσουμε την πολιτική πρόταση «από τα κάτω». Μόνο έτσι θα αντιληφθούν και οι ηγεσίες που «αργούν» ότι η κοινωνία είναι πιο μπροστά από αυτούς. Μόνο έτσι θα γίνει αντιληπτό ότι το παλιό πολιτικό σύστημα έχει «κάνει τον κύκλο του» και χρειαζόμαστε να επαναπροσδιοριστούμε ιδεολογικά, προγραμματικά, οργανωτικά στις νέες συνθήκες, γνωρίζοντας ότι στην πολιτική παρθενογένεση δεν υπάρχει.

Και τότε είναι βέβαιο, ότι και τα κόμματα θα ακολουθήσουν και θα αλλάξουν. Γιατί πρέπει να αλλάξουν.

Το «κίνημα των Τεμπών» δείχνει το δρόμο και για αυτό έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις. Κομματικά υπερβατικό, με έντονο το αξιακό και συναισθηματικό φορτίο, βαδίζοντας στις αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ισότητας, της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης πρέπει να αποτελέσει το παράδειγμα για την «νέα μεταπολίτευση». Μόνο του όμως δεν αρκεί. Πρέπει να εμπλουτιστεί από τα κάτω και να βαδίσει στις θετικές κατακτήσεις των προηγούμενων δεκαετιών, για να μην πέσει στον κίνδυνο της μονοθεματικότητας.

Χρειαζόμαστε ανοιχτές πρωτοβουλίες για το ζήτημα της ακρίβειας, της στέγασης, για την ψηφιακή επανάσταση, την εργασία και την τεχνητή νοημοσύνη, για την οικολογία και για το μεταναστευτικό, για τα εθνικά θέματα. Χρειάζεται να συγκροτήσουμε πρωτοβουλίες για να σταματήσει ο πόλεμος και με διαδικτυακές και δια ζώσης συναντήσεις, με πανεπιστημιακούς, με ανθρώπους των κινημάτων, με αγωνιστές από όλο τον κόσμο που κουβαλάνε την διεθνή εμπειρία, να ενημερώσουμε και να ενημερωθούμε. Χρειαζόμαστε ένα ανοιχτό σοκ συμμετοχής, δημοκρατίας και δράσης.

Χρειαζόμαστε κοινό συντονισμό με προσωπικότητες του προοδευτικού χώρου, που θα μπορέσουν να απευθυνθούν και στα κόμματα και θα λειτουργήσουν ως ιμάντας μεταφοράς των θέσεων και των ιδεών. Χρειαζόμαστε κινήσεις συμμετοχής και δημοκρατίας με ανοιχτές και πλατιές διαδικασίες που μοναδικό προαπαιτούμενο για τους συμμετέχοντες θα είναι, να έχουν αντιφασιστικό και αντιδεξιό-αντινεοφιλελεύθερο προσανατολισμό.

Χρειαζόμαστε ένα αλλά και πολλά «Μέτωπα Δημοκρατίας» για να φέρουμε στο προσκήνιο όλους όσους αισθάνονται, ότι μέχρι σήμερα η φωνή τους δεν φτάνει «ψηλά».

Τώρα είναι η ώρα να αναμετρηθούμε με τις αρχές, τις αξίες και τα ιδανικά μας και να «φύγουμε μπροστά».

Τώρα είναι η ώρα να παλέψουμε ενάντια στη Δεξιά για «Δημοκρατία παντού για μια δίκαιη κοινωνία».

πηγή:dnews.gr

(*) Ο ΔιονύσηςΤεμπονέρας Δικηγόρος/Εργατολόγος - Μέλος, Κεντρικής Επιτροπής/Πολιτικής Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ

Η Ελλάδα ως εξαρτημένη καπιταλιστική χώρα

    Η εξάρτηση ως δεσπόζον ποιοτικό στοιχείο και ερμηνευτικό εξελίξεων, τάσεων και γενικών χαρακτηριστικών.

Το οικονομικό και πολιτικό σύστημα που επικρατεί στην Ελλάδα είναι ο καπιταλισμός. Η Ελλάδα είναι μια καπιταλιστική χώρα. Αυτό δεν είναι μια αφαίρεση, αλλά ένας προσδιορισμός της οικονομικής βάσης, των σχέσεων παραγωγής, του εποικοδομήματος που παράγεται πάνω σε αυτή τη βάση, και αλληλοτροφοδοτούνται για τη διαιώνιση και αναπαραγωγή των κυρίαρχων σχέσεων στην οικονομία και την πολιτική. 

Ρούντι Ρινάλντι*

Τι είναι η Ελλάδα ως χώρα; Ποια είναι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της; Ποια από αυτά είναι τα κυριότερα, αυτά που παίζουν σπουδαιότερο ρόλο;

Η Ελλάδα δεν ήταν ποτέ μια χώρα σαν αυτές του λεγόμενου Τρίτου κόσμου, μια κλασική αποικία, αλλά ούτε και μια ανεπτυγμένη καπιταλιστικά χώρα όπως άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Είχε μια «ενδιάμεση» θέση, ως χώρα με μέσο επίπεδο ανάπτυξης του καπιταλισμού και με σημαντικές εξαρτήσεις από τις εκάστοτε Μεγάλες Δυνάμεις. Δεν υπήρξε ποτέ μια αποικιοκρατική δύναμη· η κρατική οντότητα γεννήθηκε μέσα από μια εθνικοαπελευθερωτική επανάσταση ενάντια στον οθωμανικό ζυγό· ο πόλεμος σαν στοιχείο τη βρήκε πάντα μπλεγμένη (πόλεμος του 1897, Α΄ και Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος, Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, εκστρατεία της Ουκρανίας, Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, 1940 και τριπλή κατοχή, εμφύλιος 1946-49, πόλεμος 1974 στην Κύπρο)· είναι χώρα που γνώρισε εθνικές καταστροφές (1922)· χώρα με ανώμαλο πολιτικό βίο, με διχασμούς, πραξικοπήματα, χούντες· χώρα-πεδίο ανταγωνισμού μεγάλων δυνάμεων· χώρα όπου το μικρομεσαίο στοιχείο, η μικροπαραγωγή και η αυταπασχόληση είχαν μεγάλη έκταση· χώρα με εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση· χώρα υποδοχής μεταναστευτικών ροών· χώρα που γνώρισε μερικές οικονομικές χρεοκοπίες.

Κι όμως, όλα αυτά είναι κάπως περιγραφικά. Πρέπει να εντοπιστούν ορισμένες ποιότητες. Πρέπει να οικοδομηθούν-χτιστούν έννοιες και ένα πλαίσιο που να εξηγεί ή να τοποθετεί πιο πραγματικά το τι είναι η Ελλάδα του σήμερα, ποιος είναι ο σχεδιασμός ή το μοντέλο που εφαρμόζεται.

Το οικονομικό και πολιτικό σύστημα που επικρατεί στην Ελλάδα είναι ο καπιταλισμός. Η Ελλάδα είναι μια καπιταλιστική χώρα. Αυτό δεν είναι μια αφαίρεση, αλλά ένας προσδιορισμός της οικονομικής βάσης, των σχέσεων παραγωγής, του εποικοδομήματος που παράγεται πάνω σε αυτή τη βάση, και αλληλοτροφοδοτούνται για τη διαιώνιση και αναπαραγωγή των κυρίαρχων σχέσεων στην οικονομία και την πολιτική. Ο προσδιορισμός όμως «καπιταλιστική χώρα» δεν επαρκεί για να περιγράψει την πραγματικότητα της Ελλάδας και το πώς εξελίσσονται διάφορες διαδικασίες και γεγονότα. Ο προσδιορισμός της Ελλάδας ως «εξαρτημένης καπιταλιστικής χώρας» μας δίνει μια πιο ολοκληρωμένη έννοια, έναν καλύτερο προσδιορισμό της πραγματικότητας του οικονομικού – πολιτικού –κοινωνικού καθεστώτος της χώρας. Η έννοια «εξαρτημένη καπιταλιστική χώρα» μας βοηθά να αναλύσουμε καλύτερα την εξελισσόμενη πραγματικότητα και μας δίνει επαρκή «εργαλεία» ερμηνείας και αποκωδικοποίησης μιας σειράς από φαινόμενα και καταστάσεις που διέπουν και ορίζουν την ελληνική πραγματικότητα. Οι όροι «εξαρτημένη» και «καπιταλιστική» δεν είναι ισοβαρείς σε σημασία. Ο όρος «εξαρτημένη» έχει μια δεσπόζουσα σημασία για την ποιότητα του καπιταλισμού στην Ελλάδα, για το βάθος του, για τις ιδιαίτερες μορφές που αυτός εξελίσσεται, για τις κρίσεις που γνωρίζει, για το πολιτικό εποικοδόμημα που δημιουργείται και αναπαράγεται, για ολόκληρο το πολιτιστικό και ιδεολογικό πλέγμα που κυριαρχεί.

Ο «εκσυγχρονισμός» της εξάρτησης

Η εξάρτηση λοιπόν υπήρχε ως δομικό στοιχείο, αλλά ο καπιταλισμός εξελίσσεται, είναι πιο «κινητικός», πιο άμεσος και δημιουργεί διαρκώς νέα ποσοτικά δεδομένα. Για παράδειγμα, η ανάπτυξή του είναι βραχεία τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, η χώρα είναι κυρίως αγροτική. Μόλις στις αρχές του 1960 η βιομηχανική παραγωγή θα ξεπεράσει την αγροτική σε αξία στη διάρθρωση του ΑΕΠ. Στις δεκαετίες του 1960 και ’70 η Ελλάδα (μαζί με την Ιαπωνία) θα αναφέρεται ως μια χώρα του ΟΟΣΑ με τους πιο γρήγορους ρυθμούς ανάπτυξης (7% ετησίως), πορεία που θα ανακοπεί στο δίχρονο 1972-1974, όταν η χώρα θα γνωρίσει μια μεγάλη οικονομική κρίση. Από τότε δεν θα «πιαστούν» ξανά τέτοιοι ρυθμοί. Μεταπολεμικά, η ανάπτυξη του καπιταλισμού στην Ελλάδα έγινε με ατμομηχανή το τρίπτυχο «οικοδομή – άδηλοι πόροι (κυρίως ναυτιλιακά εμβάσματα) – τουρισμός», με μια επιδοτούμενη και προστατευμένη κρατικά βιομηχανία και μια επιλογή από τις αρχές του 1960 για σύνδεση της χώρας με την ΕΟΚ. Πάνω σε αυτή τη βάση δημιουργήθηκαν νέα πρότυπα ζωής και κατανάλωσης, νέα στρώματα στις πόλεις (ειδικά στην Αθήνα) και διαφοροποιήσεις στην ύπαιθρο. Το ξένο κεφάλαιο είχε μια προνομιακή θέση σε νευραλγικούς τομείς της οικονομίας, ενώ δεν ήταν λίγες οι αποικιοκρατικού τύπου διεθνείς συμβάσεις και επενδύσεις σε διάφορους τομείς. Αυτά λίγο πολύ επισημαίνονταν και λέγονταν στους χώρους της Αριστεράς στις δεκαετίες του 1960 και ’70, το δε ΠΑΣΟΚ των πρώτων χρόνων (1974-81) στήριξε πολλές αναλύσεις, και κυρίως τη ρητορική του, σε αυτά τα στοιχεία.

Με τη Μεταπολίτευση όμως τίθενται οι βάσεις μιας μεγαλύτερης προσαρμογής και υπαγωγής της οικονομίας της χώρας προς τις ανάγκες και τις αναζητήσεις ή τα μοντέλα που επιβάλλει ο διεθνής καπιταλισμός, και δημιουργείται το πρότυπο του «εκσυγχρονισμένου μεταπρατισμού» ως το μοναδικό που μπορεί να ακολουθήσει η χώρα στις σύγχρονες συνθήκες. Η εξάρτηση «εκσυγχρονίζεται» κι αυτή, δηλαδή, πλάι σε κλασικές μορφές που είχε, αποκτά και νέα εργαλεία, νέες «εφαρμογές», με αποτέλεσμα να βαθαίνει ακόμα περισσότερο – ενώ δίνεται η αίσθηση ότι η χώρα συγκλίνει με πιο ανεπτυγμένες, ότι μετέχει στο κλαμπ των προηγμένων χωρών, ότι έχει ξεπεράσει την όποια καθυστέρησή της, ότι προλαβαίνει τα τρένα, τα ραντεβού και ανταποκρίνεται στις προκλήσεις κάθε νέας εποχής.

Η έννοια της εξάρτησης απαιτεί κι αυτή μια ορισμένη διευκρίνιση. Προϋποθέτει την παραδοχή (και φυσικά την ανάλυση) ότι δεν υπάρχουν ισομεγέθη ισοδύναμα κράτη και οικονομίες στον κόσμο, ότι η εξέλιξη του καπιταλισμού οδηγήθηκε ή και πραγματοποιήθηκε από ορισμένα ισχυρά κέντρα, ότι το πέρασμα στην εποχή του ιμπεριαλισμού και του μονοπωλιακού κεφαλαίου έγινε μέσα από την επιβολή άνισων σχέσεων ανάμεσα σε χώρες, ότι πέρα από ανοικτές αποικιοκρατικές σχέσεις, δημιουργήθηκε σωρεία και ποικιλία μορφών εξάρτησης πολλών χωρών από τα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα. Προϋποθέτει την παραδοχή και την ανάλυση ότι μια χούφτα χωρών συγκεντρώνει τεράστια δύναμη και επιβάλλει όρους και κανόνες, καθορίζει τη διεθνή οικονομική πολιτική, ελέγχει παγκόσμιες αγορές, εκμεταλλεύεται εργατική δύναμη και πλουτοπαραγωγικές δυνάμεις σε διεθνές επίπεδο, μοιράζει τον κόσμο και τις αγορές, δημιουργεί τεράστια καρτέλ, ενώ αυτές οι χώρες ανταγωνίζονται μεταξύ τους για την παγκόσμια οικονομία. Η αφαίρεση αυτού του στοιχείου από την παγκόσμια πραγματικότητα οδηγεί αναγκαστικά σε μια αντίληψη ότι οι εξελίξεις σε κάθε χώρα καθορίζονται αποκλειστικά από τις εσωτερικές αντιθέσεις, από την ταξική πάλη που διεξάγεται στο εσωτερικό τους – σαν ο κόσμος να αποτελείται από ένα γαλαξία ξεκομμένων εθνικών κοινωνικών σχηματισμών όπου οι αποφάσεις, οι κατευθύνσεις, η οικονομική ανάπτυξη, η εξωτερική πολιτική κ.λπ. αποτελούν ζητήματα μόνο ενός εσωτερικού συσχετισμού δυνάμεων. Σύμφωνα με αυτήν την «αριστερή» κριτική, η εξάρτηση θεωρείται μια έννοια ρετρό, μια έννοια που υποβαθμίζει τον ρόλο της ταξικής πάλης εντός κάθε ξεχωριστού κοινωνικού σχηματισμού. Πίσω από αυτή τη θεώρηση σχεδόν όλες οι καπιταλιστικές χώρες θα ακολουθήσουν την τάση διεθνοποίησης του κεφαλαίου και θα καταστούν κι αυτές ιμπεριαλιστικές χώρες, συμμετέχοντας στην «ιμπεριαλιστική αλυσίδα». Η Ελλάδα ως πλήρες μέλος της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ ήδη έχει μια θέση σε αυτήν(*)…

Τι / Ποιους υπηρετούν οι ντόπιες ελίτ

Όταν λοιπόν λέμε ότι η Ελλάδα είναι μια εξαρτημένη καπιταλιστική χώρα, εννοούμε σαφώς ότι η εξάρτηση σημαδεύεται από τη σχέση που έχει η χώρα, η οικονομία, η πολιτική, η εξέλιξή της με τις επιδιώξεις, τους στόχους, τα συμφέροντα, τους μηχανισμούς, τα δίκτυα των Μεγάλων Δυνάμεων – εν προκειμένω των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, και πιο συγκεκριμένα σήμερα από τις ΗΠΑ και τις ευρωπαϊκές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (Γερμανία, Γαλλία, Αγγλία κ.λπ.).

Σε όλους τους τομείς (οικονομία, πολιτική, δίκαιο, ένοπλες δυνάμεις, διεθνείς σχέσεις, κρατικός μηχανισμός, κυρίαρχη ιδεολογία, υλικοί ιδεολογικοί μηχανισμοί, πολιτισμός κ.λπ.) οι εξελίξεις και οι αναδιαρθρώσεις εντός της χώρας καθορίζονται πρωτίστως και κυρίως με βάση τις ανάγκες και τους σχεδιασμούς του διεθνούς μονοπωλιακού κεφαλαίου, τις εντολές των υπερεθνικών ολοκληρώσεων (π.χ. Ε.Ε.) και των μεγάλων ιμπεριαλιστικών χωρών. Όποιος αφαιρέσει –για οποιονδήποτε λόγο και κάτω από οποιαδήποτε ανάλυση– την ποιότητα της εξάρτησης, δεν μπορεί να διακρίνει και να εκτιμήσει τη σύγχρονη ιστορία και τις εξελίξεις στη χώρα μας μέχρι τις μέρες μας.

Η σχέση / ποιότητα «εξαρτημένη καπιταλιστική χώρα» διαμεσολαβείται εσωτερικά από μια μεγαλοαστική τάξη (τις αποκαλούμενες ελίτ) που υπηρετεί αυτό το σύστημα, πλουτίζει από τη διαιώνισή του, εξασκεί την ηγεμονία της βασιζόμενη σε αυτούς τους δεσμούς (και το διακηρύσσει εμφατικά: «ανήκομεν στη Δύση», «είμαστε η Δύση», «ισότιμο πλήρες μέλος της Ε.Ε.», «σωστή πλευρά της ιστορίας»). Και πάνω σε αυτό κτίζει τις απαραίτητες κοινωνικές συμμαχίες της, κυρίως με στρώματα της ανώτερης μεσαίας αστικής τάξης, και διαρθρώνει ολόκληρη την πολιτική ζωή, τη διοίκηση, το δίκαιο, τις εργασιακές σχέσεις, τα ΜΜΕ σύμφωνα με τις ανάγκες και τις προδιαγραφές του μοντέλου.

Ο ελληνικός κοινωνικός σχηματισμός καθορίζεται από τη σχέση / ποιότητα «εξαρτημένη καπιταλιστική χώρα», και ολόκληρο το πολιτικό πεδίο, το πολιτικό και πολιτειακό εποικοδόμημα έχει προσανατολιστεί στην υπηρέτηση αυτής της σχέσης: την υπηρετεί, τη διαιωνίζει, την αναπαράγει. Ο ελληνικός αστισμός, η ολιγαρχία στην Ελλάδα, ο πολιτικός κόσμος, ολόκληρο το κρατικό εποικοδόμημα δεν ανταποκρίθηκε, ούτε ανταποκρίνεται στον στόχο μιας αυτοδύναμης παραγωγικής δομής και παραγωγικής ανασυγκρότησης που να απαντά σε ανάγκες της κοινωνίας και της χώρας, Ούτε βεβαίως μπορεί να ακολουθήσει μια εθνικά ανεξάρτητη πολιτική κατεύθυνση.

Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του καπιταλισμού στην Ελλάδα

Ας δούμε όμως και την πλευρά «καπιταλιστική χώρα». Αυτό σημαίνει μια ορισμένη ανάπτυξη του καπιταλισμού στην οικονομία και μια κυριαρχία των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής. Στις τελευταίες δεκαετίες ενισχύθηκαν οι καπιταλιστικές σχέσεις, καθώς και ο μονοπωλιακός τομέας της οικονομίας. Οι υπηρεσίες απόκτησαν κεντρικότερο ρόλο, ενώ συνεχίστηκε η αποβιομηχάνιση και ο αφελληνισμός της οικονομίας, προωθήθηκε μια γενναία απολίπανση μεσαίων στρωμάτων και αυτοαπασχολούμενων και συρρικνώθηκε η αγροτική παραγωγή με βασική κατεύθυνση το κτύπημα της μικρής και μεσαίας αγροτιάς. Ο τραπεζικός τομέας, οι τηλεπικοινωνίες, οι μεταφορές, συγκεντρώθηκαν σε ισχυρούς ομίλους του πολυεθνικού κεφαλαίου, ενώ ο δανεισμός και το χρέος απόκτησαν κυρίαρχη θέση στην οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας και έγιναν ένα κύριο κανάλι της υπαγωγής και εξάρτησης της χώρας στο πολυεθνικό κεφάλαιο (ΕΚΤ, Δανειστές, «αγορές», οίκοι αξιολόγησης κ.λπ.).

Η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας σαν στρατηγική επιλογή βάθυνε διαδικασίες εξάρτησης. Στο όνομά της προωθήθηκαν αναδιαρθρώσεις οικονομικές, διοικητικές, κρατικές, αφαιρέθηκαν εργαλεία και θεσμοί οικονομικής κυριαρχίας, η οικονομία «διεθνοποιήθηκε», δηλαδή άνοιξε προς το διεθνές κεφάλαιο και τις αγορές. Πάνω σε αυτή τη βάση η Ελλάδα ακολούθησε πιστά όλες τις μεταβολές και τις προδιαγραφές των διεθνών οργανισμών και κέντρων. Τόσο όσον αφορά τις πολιτικές διαχείρισης της κρίσης και την επιβολή μεγάλων πακέτων λιτότητας, όσο και σαφείς οδηγίες για την «τριτοποίηση» της οικονομίας της χώρας (αποβιομηχανοποίηση, στροφή στις υπηρεσίες κάθε είδους) στο όνομα μεγάλων καμπανιών όπως «η πρόκληση του 1992», το τρένο της «μεταβιομηχανικής εποχής», και πρόσφατα η «πράσινη μετάβαση» και ο «ψηφιακός μετασχηματισμός».

Επομένως, με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του καπιταλισμού στην Ελλάδα, όπως η λειτουργία του ως διαμετακομιστικό κέντρο, ως μεταπρατικός χώρος, ως αγορά και έλεγχος κρίσιμων τομέων (ορυκτός πλούτος, ενέργεια), ως χώρα χαμηλού εργατικού κόστους και χώρα εξαγωγής μεταναστών προς τα κέντρα του καπιταλισμού, ακολουθείται πρακτικά μια πορεία προσαρμογών στις ανάγκες και την πορεία: α) της διεθνούς οικονομικής κρίσης και των μορφών εκδήλωσής της στην Ελλάδα, ή των επιπτώσεων που τα διεθνή της κύματα επιφέρουν στην Ελλάδα, και β) στις διαρκείς αναδιαρθρώσεις και τα προγράμματα που προβλήθηκαν από τα διεθνή κέντρα και έπρεπε να ακολουθηθούν από μικρές ή μεσαίες χώρες με μεγάλες διασυνδέσεις και εξαρτήσεις από τα διεθνή ισχυρά κέντρα.

Ο «εξευρωπαϊσμός» της χώρας σήμαινε μια ένταση και έναν εκσυγχρονισμό του μεταπρατικού υπεργολαβικού χαρακτήρα τομέων και επιχειρήσεων στην Ελλάδα. Πολλές γεωπολιτικές ανάγκες και αλλαγές στον παγκόσμιο ενεργειακό τομέα και το παγκόσμιο εμπόριο απαιτούσαν αναγκαίες προσαρμογές της χώρας ως κυρίως διαμετακομιστικού κόμβου, όπως λιμάνια, αεροδρόμια, logistics, και άρα αλλαγές σε υποδομές, μεταφορές, τηλεπικοινωνίες, και παράλληλα μια εξειδίκευση υπηρεσιών με μια προνομιακή θέση του «τουριστικού προϊόντος». Σε μια στιγμή, στις αρχές της δεκαετίας του 2000, την εποχή του Σημιτισμού, είχαν καλλιεργηθεί αυταπάτες για μια νέα Μεγάλη Ιδέα της σύγχρονης Ελλάδας: «Είσοδος στο ευρώ – Ολυμπιάδα 2004 – Εξόρμηση στο Βαλκανικό Ελντοράντο». Ήδη το χρέος είχε θεριέψει, το ισοζύγιο εισαγωγών εξαγωγών ήταν μονίμως αρνητικό και διευρυνόταν, η κρίση έδειχνε τα δόντια της και πολλά πρόδρομα σημάδια της σε διάφορες χώρες, και σε χώρες όπως η Αργεντινή είχαμε ήδη χρεοκοπίες της οικονομίας. Σε λίγο θα έρχονταν και η σειρά της Ελλάδας με τη Χρεοκοπία του 2010, τα μνημόνια και ό,τι ακολούθησε.

Χρεοκοπία, εκχώρηση κυριαρχίας και ευθυγραμμίσεις

Αυτή είναι γνήσιο παιδί του εξαρτημένου καπιταλιστικού χαρακτήρα της χώρας, γνήσιο παιδί του «εκσυγχρονισμένου μεταπρατισμού». Γιατί μπορεί η κρίση να ξεκίνησε από τις ΗΠΑ και μετά να επεκτάθηκε στην Ευρώπη, αλλά οι επιπτώσεις της δεν ήταν ίδιες για κάθε χώρα. Ούτε οι μορφές εκδήλωσής της σε κάθε χώρα, ούτε τα τραντάγματα που δημιουργήθηκαν ήταν ίδια στις ισχυρές ιμπεριαλιστικές χώρες και στις εξαρτημένες καπιταλιστικές χώρες, και ιδιαίτερα σε μια χώρα σαν την Ελλάδα – όπου μια άρχουσα τάξη έκανε ό,τι μπορούσε για να οδηγηθούμε στη χρεοκοπία και, αφού φτάσαμε σε αυτήν, φρόντισε να «παραχωρήσει» περισσότερη κυριαρχία στους Δανειστές και να μετατρέψει τη χώρα σε μια αποικία νέου τύπου. Αλλά και οι «λύσεις» που εφαρμόστηκαν με άμεση παρέμβαση των διεθνών κέντρων στην Ελληνική Χρεοκοπία του 2010 είχαν μια εξόφθαλμη επιβολή και παραπέρα γιγάντωση και εμβάθυνση της εξάρτησης της χώρας. Από τότε έχουμε ένα νέο καθεστώς στην Ελλάδα: καθεστώς επιτήρησης, ελέγχου, καθεστώς υποβάθμισης της χώρας σε μισοαποικία του διεθνούς κεφαλαίου, των Δανειστών, της Τρόικας, καθεστώς που μοιάζει με αυτά του «Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου» προηγούμενων δεκαετιών, ή με καθεστώτα σε κατεχόμενες χώρες μετά από πολέμους. Αυτές τις αλήθειες τις καταλαβαίνει και τις αισθάνεται κάθε λαϊκός άνθρωπος (και αυτό φάνηκε περίτρανα την περίοδο 2010-2015), αλλά δεν μπορούν να τις «πιάσουν», να τις αισθανθούν αναλυτές, διανοούμενοι ή και φορείς της Αριστεράς…

Υπάρχει όμως και μια πολιτική διάσταση της ποιότητας «εξάρτηση». Εκχώρηση κυριαρχίας σε άλλα κέντρα, επομένως μείωση της κυριαρχίας της χώρας, προσαρμογή σε μεγάλους γεωπολιτικούς αναδασμούς ακόμα και σε βάρος της κυριαρχίας της χώρας: Διάλυση Βαλκανίων, πόλεμος Γιουγκοσλαβίας, παράδοση Οτσαλάν, Ίμια – Μαδρίτη – Ελσίνκι στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, εγκατάλειψη της Κύπρου και υποστήριξη του Σχεδίου Ανάν-Μπους που ο κυπριακός λαός απέρριψε με δημοψήφισμα το 2004, συμμετοχή σε αποστολές του ΝΑΤΟ (Κόσοβο, Αφγανιστάν κ.λπ.), εξοπλιστικά προγράμματα και μετατροπή της χώρας σε ορμητήριο ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, επέκταση των βάσεων σε Σούδα, Αλεξανδρούπολη, Λάρισα, αλλαγή προσανατολισμού απέναντι στις αραβικές χώρες και πλήρης στήριξη του Ισραήλ, ενεργή συμμετοχή στον πόλεμο της Ουκρανίας με αποστολή στρατιωτικού υλικού και αποστρατιωτικοποίηση νησιών Ανατολικού Αιγαίου, ψήφιση όλων των κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας και ανάδειξη της χώρας αυτής σε εχθρό της Ελλάδας, προθυμία να ανταποκριθεί σε ό,τι ζητηθεί για να βρίσκεται «στη σωστή πλευρά της ιστορίας». Όλα αυτά εντελώς φανερά, διακηρυγμένα και επίσημα. Διότι υπάρχει και μια άλλη πλευρά, λιγότερο ορατή: η δράση των Πρεσβειών και των πρέσβεων, τα ειδικά κλιμάκια και οι άνθρωποι που έχουν επαφές με υπηρεσίες, κι όλο το πλέγμα σχέσεων τέτοιου επιπέδου…

Η ιδεολογική επίθεση στη θέση περί εξαρτημένου χαρακτήρα της Ελλάδας έχει μακρά ιστορία μέσα στην 50ετία της Μεταπολίτευσης, και θα ασχοληθούμε με αυτήν παρακάτω. Απλά σημειώνουμε πως η αστική και η αριστερή οπτική συγκλίνουν με περίεργο τρόπο, θέλοντας να απαλλαγούν από την ποιότητα «εξάρτηση». Για προφανείς λόγους η αστική οπτική, για ιδεολογικούς λόγους (αλλά και για 
λόγους προσαρμογής και ενσωμάτωσης) η Αριστερά.

πηγή: edromos.gr

______________________________________________

(*) Ο Ρούντι Ρινάλντι είναι εκδότης του Δρόμου της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, συγγραφέας και αρθρογράφος - πολιτικός αναλυτής. Υπήρξε επικεφαλής της πολιτικής ομάδας και των εκδόσεων Α/συνέχεια, στη συνέχεια της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Ελλάδας (ΚΟE) που συμμετείχε ως τάση στον Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς - ΣΥΡΙΖΑ. Διετέλεσε μέλος της ΚΕ της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ, όργανα από τα οποία παραιτήθηκε τον Ιούλιο του 2015, διαφωνώντας με τις επιλογές της τότε ηγεσίας.

Προανακριτική / Η ΝΔ έβαλε τίτλους τέλους παραβιάζοντας το Σύνταγμα - Κίνδυνος απαλλαγής του Τριαντόπουλου

    Οριακές καταστάσεις επικρατούν στην προανακριτική, με τον ΣΥΡΙΖΑ, τη Νέα Αριστερά και τη Νίκη να αποχωρούν από τη διαδικασία, ενώ εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Αριστεράς γίνεται λόγος για κατάχρηση εξουσίας εκ μέρους του προεδρείου της Επιτροπής...

Δεν άφησαν την Προανακριτική Επιτροπή να συγκεντρώσει στοιχεία και καταθέσεις για να τεκμηριώσει την άσκηση δίωξης κατά του Τριαντόπουλου για το μπάζωμα

Τίτλοι τέλους στην Προανακριτική Επιτροπή για τον Χρήστο Τριαντόπουλο και το μπάζωμα στα Τέμπη, με την πλειοψηφία της Νέας Δημοκρατίας να μην θέτει καν προς ψήφιση το αίτημα σύσσωμης της αντιπολίτευσης για κλήτευση μαρτύρων, αποφασίζοντας την απόρριψη του αιτήματος της Μαρίας Καρυστιανού για δήλωση στήριξης κατηγορίας και κατάθεση πορισμάτων έως τις 4 Απριλίου, τα οποία θα συζητηθούν στις 7 Απριλίου.

Έντονες είναι οι αντιδράσεις της αντιπολίτευσης, εγείροντας ζήτημα ακυρότητας της διαδικασίας που θα οδηγήσει σε απαλλαγή του Χρ. Τριαντόπουλου από το δικαστικό συμβούλιο εξαιτίας του γεγονότος ότι η Προανακριτική δεν συνέλλεξε τα απαιτούμενα στοιχεία και καταθέσεις για να τεκμηριώσει την επικείμενη άσκηση δίωξης κατά του πρώην υφυπουργού για το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος. 

«Ο κ. Μητσοτάκης φοβάται τη Βουλή, φοβάται την προανακριτική, φοβάται την αλήθεια» υπογράμμισε ο ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ ενώ οι βουλευτές και μέλη Γιώργος Γαβρήλος και Γιώργος Παπαηλιού σημείωσαν ότι η ΝΔ παραβιάζει το Σύνταγμα και τον νόμο.

Την ίδια στιγμή αίσθηση προκάλεσε το ντροπιαστικό υπόμνημα που κατέθεσε ο Χρήστος Τριαντόπουλος, καθώς αριθμούσε μόλις 181 λέξεις, εκ των οποίων οι 93 αφορούσαν τα προσωπικά του στοιχεία και το τυπικό της υπόθεσης, δείγμα της απαξίωσης που έδειξε ο πρώην υφυπουργός στην Προανακριτική.

 Το υπόμνημα Τριαντόπουλου

Το χρονικό της νέας συγκάλυψης

Ο πρόεδρος της Προανακριτικής Επιτροπής Παναγής Καππάτος επιχείρησε να διαβάσει το υπόμνημα του Χρήστου Τριαντόπουλου παρακάμπτοντας προκλητικά το αίτημα της αντιπολίτευσης για ψηφοφορία ώστε να εξεταστούν πρώτα οι μάρτυρες, όπως επιβάλλει η δικονομία. Σφοδρή αντίδραση από τον ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ ο οποίος αποχώρησε από τη συζήτηση του υπομνήματος.

Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και μέλος της Επιτροπής Γιώργος Γαβρήλος ζήτησε επιτακτικά ότι πρέπει εδώ και τώρα να μπει σε ψηφοφορία το αίτημα για την κλήση μαρτύρων.

Είναι ντροπή, το υπόμνημα Τριαντόπουλου είναι της πλάκας και επαίσχυντο είπε σύμφωνα με πληροφορίες και τόνισε ότι ο ύποπτος μπορεί να καταθέτει ό,τι θέλει αλλά η Επιτροπή δεν μπορεί να παρακάμπτει το Σύνταγμα, τον Νόμο περί Ευθύνης Υπουργών και τον Κανονισμό της Βουλής διότι τα μέλη της θα είναι και ποινικά υπόλογα.

Ο Γιώργος Γαβρήλος ξεκαθάρισε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν νομιμοποιεί τη διαδικασία και θα αποχωρήσει όσο θα συζητείται το υπόμνημα. Δεν είναι δυνατόν να αναγνώσετε υπόμνημα χωρίς να προηγηθεί η εξέταση των μαρτύρων είπε σύμφωνα με πληροφορίες, υπογραμμίζοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να παραμείνει όσο συζητείται το υπόμνημα.

Ο Γιώργος Γαβρήλος νωρίτερα είχε προειδοποιήσει για ακυρότητα της διαδικασίας στην περίπτωση που η πλειοψηφία επιμείνει στο εσπευσμένο κλείσιμο των εργασιών της Επιτροπής.

Συγκεκριμένα, είχε ζητήσει να τεθεί σε ψηφοφορία το αίτημα να κληθούν οι μάρτυρες πριν την ανάγνωση του υπομνήματος Τριαντόπουλου, τονίζοντας πως σε διαφορετική περίπτωση «η διαδικασία παραβιάζει το Σύνταγμα, τον Νόμο περί Ευθύνης Υπουργών και τον Κανονισμό της Βουλής» και προκύπτουν λόγοι ακυρότητας.

Δεν είναι δυνατόν να ακουστεί το υπόμνημα του ελεγχόμενου πριν από την κατάθεση των μαρτύρων. Ζητάμε να τεθεί σε ψηφοφορία το αίτημα να προσέλθουν οι μάρτυρες ανέφερε μεταξύ άλλων.

Αλλιώς, όπως είπε, η διαδικασία παραβιάζει το Σύνταγμα, τον νόμο περί ευθύνης υπουργών και τον κανονισμό της Βουλής, προσθέτοντας ότι τίθεται ζήτημα ακυρότητας της διαδικασίας και ποινικών ευθυνών των μελών της Επιτροπής που εμποδίσουν την Προανακριτική να επιτελέσει το έργο της.

Αντιδράσεις από ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, Νέα Αριστερά

Από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ σημείωσαν πως αποτελεί απόδειξη κυνισμού και δειλίας το υπόμνημα του Χρήστου Τριαντόπουλου. Παράλληλα υπενθύμισαν ότι το Σύνταγμα υποχρεώνει τη Βουλή να ερευνήσει την υπόθεση και δεν υπάρχει για να παρέχει την ευχέρεια στον εκάστοτε υπουργό να αποφασίζει τα στάδια της διαδικασίας.

«Η σημερινή στάση του κ. Τριαντόπουλου, ο οποίος δεν προσήλθε στην Προανακριτική Επιτροπή αλλά έστειλε ένα μονοσέλιδο υπόμνημα με τρεις παραγράφους, στο οποίο ισχυρίζεται ότι είναι αθώος, είναι μια πράξη ωμής σκοπιμότητας και δειλίας», σχολίασαν ειδικότερα πηγές του ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ.

«H νομιμότητα καταστρατηγείται, οι θεσμοί παρακάμπτονται και προκύπτει ένα καίριο ζήτημα. Αν η κυβερνητική πλειοψηφία πιστεύει ότι ο κ. Τριαντόπουλος δεν έχει καμία ευθύνη, όπως άλλωστε και ο ίδιος ισχυρίζεται, αλλά παρ´ όλα αυτά αποφασίσει να του ασκήσει ποινική δίωξη, τότε διαπράττεται κατάχρηση εξουσίας. Οφείλει να εξηγήσει με ποια νομική βάση στέλνει στο δικαστικό συμβούλιο, έναν αθώο».

Οι ίδιες πηγές του ΠΑΣΟΚ ανέφεραν ότι «το Σύνταγμα υποχρεώνει τη Βουλή να ερευνήσει την υπόθεση, δεν παρέχει ευχέρεια στον Υπουργό να αποφασίζει τα στάδια της διαδικασίας. Η παραίτηση του κ. Τριαντόπουλου από τα δικαιώματά του ενώπιον της επιτροπής δεν μπορεί να στερήσει την επιτροπή από τις αρμοδιότητές της. Αντίθετα, η εξέταση κρίσιμων νέων στοιχείων, όπως το email του κ. Τριαντόπουλου, καθιστά επιβεβλημένη τη συνέχιση της διαδικασίας και την εξέταση μαρτύρων. Γι' αυτό και καταθέσαμε κατάλογο μαρτύρων που πρέπει να κληθούν ενώπιον της προανακριτικής επιτροπής. Η προσβολή των θεσμικών διαδικασιών, η κυβερνητική στρατηγική αποφυγής λογοδοσίας και η συγκάλυψη συνεχίζονται».

Σήμερα «παίχτηκε και η τελευταία πράξη του κακοστημένου έργου της κυβέρνησης η οποία εντάσσεται στο πλαίσιο της στρατηγικής συγκάλυψης του εγκλήματος των Τεμπών» δήλωσε εκ μέρους του ΚΚΕ ο Νίκος Καραθανασόπουλος.

Σημείωσε πως «το ΚΚΕ θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να αποκαλυφθούν όλες οι πτυχές του εγκλήματος» προσθέτοντας πως «θεωρούμε ότι καταλύτης των εξελίξεων μπορεί να αποτελέσει η οργανωμένη πάλη του λαού και της νεολαίας που με επίκεντρο το σύνθημα “ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας” μπορεί να οδηγήσει στην τιμωρία όλων των ενόχων όσο ψηλά και ένα βρίσκονται αυτοί».

Από τη Νέα Αριστερά ο Δημήτρης Τζανακόπουλος υπογράμμισε ότι οι μεθοδεύσεις της πλειοψηφίας «θα οδηγήσουν σε απαλλαγή του κ. Τριαντόπουλου». «Η ποινική δίωξη πρέπει να περιγράφει τη πράξη του κατηγορούμενου, τα πραγματικά περιστατικά, να κάνει νομική υπαγωγή. Αν απλώς παραπέμπει χωρίς περιγραφή πράξεων, μιλάμε για δίωξη απόλυτα άκυρη» τόνισε.

πηγη: avgi.gr