Χιλιάδες οικόπεδα έγιναν χωράφια σε μια νύχτα!

    Νέο Προεδρικό Διάταγμα του ΥΠΕΝ «σβήνει» τη δυνατότητα οικοδόμησης σε οικόπεδα μικρότερα των 2 στρεμμάτων για οικισμούς κάτω των 2.000 κατοίκων - Σφοδρές αντιδράσεις  

Τσουνάμι αντιδράσεων σε ολόκληρη την Ελλάδα έχει προκαλέσει το Προεδρικό Διάταγμα του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας για την οριοθέτηση των οικισμών κάτω των 2.000 κατοίκων. Ουσιαστικά, σε μία νύχτα, δεκάδες χιλιάδες ιδιοκτήτες είδαν τα οικόπεδά τους να μετατρέπονται σε χωράφια, χάνοντας τη δυνατότητα δόμησης.

Βασίλης Παπακωνσταντόπουλος*

Κάτι φυσικά που οδηγεί σε πλήρη απαξίωση της περιουσίας τους, αλλά και σε σοβαρές κοινωνικές επιπτώσεις, απειλώντας πολλά χωριά με μαρασμό. Το Προεδρικό Διάταγμα (194/2025) προσαρμόζει τη νομοθεσία στις επιταγές του ΣτΕ, που έκρινε άκυρες όλες τις περιπτώσεις στις οποίες τα όρια οικισμών κάτω των 2.000 κατοίκων είχαν διευρυνθεί με αποφάσεις των νομαρχών από τη δεκαετία του 1980.

Στην πράξη, συρρικνώνει τα όρια των οικισμών, βγάζοντας εκτός σχεδίου περιοχές που έως σήμερα θεωρούνταν εντός οικισμών και οικοδομούσαν βάσει των διατάξεων της εντός σχεδίου δόμησης. Ακίνητα δηλαδή που επί δεκαετίες θεωρούνταν άρτια και οικοδομήσιμα εντός ορίων οικισμού θα βρεθούν εκτός των νέων ορίων, γεγονός που μειώνει δραματικά την αξία τους. Αντίθετα, δεν επηρεάζονται από το Π.Δ. όσοι έχουν χτίσει νόμιμα σε τέτοιες περιοχές και δεν θα έχουν καμία συνέπεια.

Το Π.Δ. αφορά τον καθορισμό των κριτηρίων, του τρόπου και των διαδικασιών οριοθέτησης των οικισμών της χώρας που φέρονται απογεγραμμένοι ως αυτοτελείς οικισμοί, σε απογραφή προ του έτους 1983, με πληθυσμό κάτω των 2.000 κατοίκων. Πρόκειται για περίπου 10.000 οικισμούς που είτε δεν έχουν οριοθετηθεί είτε το όριό τους επανεγκρίνεται βάσει των εν λόγω διατάξεων, λόγω καθορισμού του ορίου τους από αναρμόδια όργανα, ή αναοριοθετείται στις περιπτώσεις που αυτό κρίνεται αναγκαίο.

Συγκεκριμένα, προβλέπονται τρεις ζώνες:

• Α’ Ζώνη: το εσώτερο-συνεκτικό τμήμα του οικισμού, που είχε δημιουργηθεί προ του 1923 (ιστορικός πυρήνας).

• Β’ Ζώνη: το συνεκτικό τμήμα που έχει δημιουργηθεί μεταξύ των ετών 1923 και 1983.

• Β’1 Ζώνη: το διάσπαρτο τμήμα του οικισμού που έχει δημιουργηθεί μεταξύ του 1923 και του 1983. Οι διατάξεις του Π.Δ. δεν κάνουν καμία πρόβλεψη για τους οικισμούς μετά το 1983, όπου εντοπίζεται το μεγαλύτερο πρόβλημα. Προβλέπονται 15 κατηγορίες εξαιρέσεων που αφορούν προστατευόμενες περιοχές γεωργικής γης, υψηλής παραγωγικότητας και εκτάσεις γεωλογικά ακατάλληλες για δόμηση.

Ποια λύση εξετάζεται

Το υπουργείο εξετάζει την οργάνωση των περιοικιστικών ζωνών σε Περιοχές Ελέγχου Χρήσεων, στις οποίες θα θεσμοθετήσει αρτιότητες μικρότερες από αυτές που ισχύουν στις εκτός σχεδίου περιοχές (4 στρέμματα), προκειμένου μια έκταση να καταστεί οικοδομήσιμη. Σύμφωνα με τον γενικό γραμματέα Χωρικού Σχεδιασμού και Αστικού Περιβάλλοντος του ΥΠΕΝ Ευθύμιο Μπακογιάννη, η αρτιότητα εξετάζεται να κυμαίνεται μεταξύ 2 και 4 στρεμμάτων, κάτι που πρακτικά σημαίνει ότι τα οικόπεδα κάτω των 2 στρεμμάτων θα χάσουν οριστικά την οικοδομησιμότητά τους.

«Το μεγάλο πρόβλημα είναι από το 1983 και έπειτα, όπου έχουμε τις αποφάσεις νομαρχών. Υπάρχουν κτίρια και οικόπεδα τα οποία τώρα, με την απόφαση του ΣτΕ, είναι εκτός ορίων, σε μια γκρίζα ζώνη. Υπάρχει πρόθεση του υπουργείου να οργανώσει αυτές τις ζώνες σε ΠΕΧ (Περιοχές Ελέγχου Χρήσεων). Εκεί μπορούμε να προσδιορίσουμε και μια αρτιότητα μεταξύ 2 και 4 στρεμμάτων. Ετσι, θα είναι μεγαλύτερη μεν από τις εντός οικισμού, που είναι 300-500 τ.μ., αλλά μικρότερη από την εκτός σχεδίου και με προϋπόθεση ότι θα έχει πρόσοψη σε δρόμο. Αυτό έχουμε σκεφτεί για να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα» ανέφερε λίγο πριν από το Πάσχα ο κ. Μπακογιάννης, μιλώντας σε εκδήλωση του Τμήματος Δυτικής Κρήτης του ΤΕΕ. Παράλληλα, έχει ξεκινήσει η καταγραφή του οδικού δικτύου, προκειμένου οι δρόμοι της χώρας να χαρακτηριστούν και να ξεκαθαρίσει οριστικά ποια οικόπεδα είναι οικοδομήσιμα και ποια όχι.

Αναταραχή και σφοδρές αντιδράσεις σε όλη τη χώρα μετά τη δημοσίευση

Η δημοσίευση του Προεδρικού Διατάγματος στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως προκάλεσε αναταραχή σε ολόκληρη τη χώρα, με δημάρχους και μέλη της Επιτροπής Περιβάλλοντος της ΚΕΔΕ να προειδοποιούν για σοβαρές κοινωνικές και αναπτυξιακές συνέπειες εάν προχωρήσει η εφαρμογή του όπως είναι. «Οικόπεδα θα μετατραπούν σε γήπεδα, τα οποία θα εμπίπτουν στην εκτός σχεδίου δόμηση, δηλαδή μεγαλύτερες αρτιότητες και δυσμενέστεροι όροι δόμησης. Δηλαδή, ενέχει ο κίνδυνος ιδιοκτησίες εντός σχεδίου από τη δεκαετία του 1980, με ή χωρίς κτίσμα, μετά την έγκριση των ΤΠΣ-ΕΠΣ να τεθούν εκτός ως μη άρτιες και οικοδομήσιμες» αναφέρει στην απόφασή του το διοικητικό συμβούλιο της ΚΕΔΕ, επισημαίνοντας ότι με το Π.Δ. ενισχύονται οι λόγοι που οδηγείται σε εγκατάλειψη και μαρασμό η ελληνική περιφέρεια. Η ΚΕΔΕ ζητά το άμεσο πάγωμα της διαδικασίας για την προώθηση του συγκεκριμένου σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος.

Το ζήτημα αναδεικνύει και ο βουλευτής Ηρακλείου της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Κεφαλογιάννης με επίκαιρη ερώτηση προς τον υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας Σταύρο Παπασταύρου, σημειώνοντας ότι έχει δημιουργηθεί αβεβαιότητα και προβληματισμός σε χιλιάδες ιδιοκτήτες οικοπέδων, αλλά και έντονη ανησυχία μήπως οδηγηθούμε μοιραία στην ιδιωτική πολεοδόμηση, με αναδυόμενες ευκαιρίες για μεγαλοεπενδυτές που μπορούν να δημιουργήσουν νέους οικισμούς. «Μια τέτοια εξέλιξη είναι απευκταία και θα έχει αρνητικές συνέπειες όχι μόνο στους μικροϊδιοκτήτες, που ξαφνικά ανακαλύπτουν ότι τα ακίνητά τους από οικόπεδα έγιναν αγροτεμάχια και απαξιώνονται, αλλά και για τους οικείους δήμους, που κινδυνεύουν να απολέσουν τον έλεγχο της πολεοδόμησης.

Αυτό δημιουργεί μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα στην Π.Ε. Ηρακλείου, αφορά πάρα πολλές περιοχές, από τις περιαστικές του Δήμου Ηρακλείου μέχρι περιοχές στην ενδοχώρα, όπου υπήρχαν ευρεία όρια τα οποία μπορεί να μικρύνουν ακόμα και στο μισό» σημειώνει ο κ. Κεφαλογιάννης. Από την πλευρά του, ο Βασίλης Κεγκέρογλου, δήμαρχος Μινώα Πεδιάδας, στον οποίο υπάγεται και το σεισμόπληκτο Αρκαλοχώρι, κάνει λόγο για Π.Δ. που λειτουργεί ως «προκρούστεια κλίνη» η οποία μηδενίζει τη δυνατότητα να καθορίσουν τα τοπικά και ειδικά πολεοδομικά σχέδια τα όρια των οικισμών, σύμφωνα με την προοπτική κάθε τόπου. Ανάλογες αντιδράσεις υπάρχουν σε πολλές περιοχές της χώρας.

Βασίλης Παπακωνσταντόπουλος  / εφημ. Δημοκρατία

(*)Ο Βασίλης Παπακωνσταντόπουλος είναι δημοσιογραφος της εφημερίδας Δημοκρατία

Κώστας Αρβανίτης / Ενημέρωσε τα θεσμικά όργανα της ΕΕ για τη σοβαρότατη υπόθεση διαπλοκής ΝΔ, Ομάδας Αλήθειας και Blue Skies

    «Ο αμείωτος αγώνας για την αποκατάσταση της διαφάνειας και της αξιοπιστίας συνιστά πολιτικό και εθνικό καθήκον»

Τα θεσμικά όργανα της ΕΕ ενημέρωσε εγγράφως για τη σοβαρότατη υπόθεση διαπλοκής μεταξύ ΝΔ και Blue Skies/Ομάδας Αλήθειας, που συνταράσσει το πολιτικό σύστημα και την ελληνική κοινωνία, ο Κώστας Αρβανίτης ως αντιπρόεδρος της Αριστεράς στο Ευρωκοινοβούλιο, The Left, και μέλος της Επιτροπής LIBE για τη Δημοκρατία, το Κράτος Δικαίου, και τα Θεμελιώδη δικαιώματα.

«Καλούμε τον Επίτροπο Δημοκρατίας, Δικαιοσύνης, Κράτους Δικαίου και Προστασίας του Καταναλωτή, Michael McGrath, τον Πρόεδρο της Επιτροπής LIBE, Javier Zarzalejos και την Πρόεδρο της Ομάδας Εποπτείας Δημοκρατίας, Κράτους Δικαίου και Θεμελιωδών Δικαιωμάτων- DRFMG, Sophie Wilmès να εντάξουν το ζήτημα στις προτεραιότητές τους και να ενεργήσουν αναλόγως, ώστε να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των Ελλήνων πολιτών στη δημοκρατική διαδικασία» τονίζει ο επικεφαλής της ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

«Ο αμείωτος αγώνας για την αποκατάσταση της διαφάνειας και της αξιοπιστίας συνιστά πολιτικό και εθνικό καθήκον» υπογραμμίζει ο Κώστας Αρβανίτης.

avgi.gr

Τα ανάμικτα μηνύματα Τραμπ συγκράτησαν το ράλι της Wall Street

    Η ανάκαμψη στα χρηματιστήρια των ΗΠΑ εξαντλήθηκε μετά από διήμερο ράλι καθώς η κυβέρνηση Τραμπ έστειλε ανάμικτα μηνύματα σχετικά με τα δασμολογικά της σχέδια σε άλλες χώρες, ιδιαίτερα στην Κίνα.

Υψηλότερα, αν και μακριά από τα ενδοσυνεδριακά τους επίπεδα, έκλεισε το αμερικανικό χρηματιστήριο την Πέμπτη, ακόμη κι όταν ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ δεσμεύθηκε να μειώσει «ουσιαστικά» τους δασμούς προς την Κίνα, ενώ διέψευσε ότι προτίθεται να απολύσει τον πρόεδρο της Ομοσπονδιακής Τράπεζας Τζερόμ Πάουελ.

Ο S&P 500 σημείωσε άνοδο 3,6% πριν υποχωρήσει απότομα και τερμάτισε 1,67% υψηλότερα, αν και σημείωσε δεύτερη συνεχόμενη αύξηση.

Την Τετάρτη, η Wall Street Journal ανέφερε ότι η κυβέρνηση Τραμπ εξετάζει το ενδεχόμενο μείωσης των δασμών στην Κίνα σε εύρος μεταξύ 50% και 65%. Μπορεί να υιοθετηθεί κλιμακωτή προσέγγιση με εισφορές 35% σε αγαθά που θεωρούνται μη κρίσιμα για την εθνική ασφάλεια, διατηρώντας παράλληλα δασμούς τουλάχιστον 100% στις βασικές κινεζικές εισαγωγές. Μολονότι τα στοιχεία αυτά αντιπροσωπεύουν μια απότομη μείωση από το σημερινό 145%, οι προτεινόμενοι εμπορικοί φραγμοί παραμένουν σημαντικοί.

Ωστόσο, ο υπουργός Οικονομικών Σκοτ Μπέσεντ δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι δεν υπήρξε μονομερής προσφορά για μείωση των δασμών στην Κίνα, προσθέτοντας ότι η κυβέρνηση εξετάζει μέτρα πέρα από τους δασμούς. Μιλώντας στο Ινστιτούτο Διεθνών Οικονομικών στην Ουάσινγκτον, ο Μπέσεντ δήλωσε ότι υπάρχει «μια ευκαιρία για μια μεγάλη συμφωνία» σε εμπορικά ζητήματα μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας.

Υποστήριξε ότι η Κίνα θα πρέπει να «αποφοιτήσει» από το καθεστώς των αναπτυσσόμενων χωρών, δηλώνοντας: «Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για αυτόν τον συνεχιζόμενο δανεισμό (...) Η μεταχείριση της Κίνας - της δεύτερης μεγαλύτερης οικονομίας στον κόσμο - ως "αναπτυσσόμενης χώρας" είναι παράλογη».

Οι Financial Times ανέφεραν ότι η κυβέρνηση Τραμπ εξετάζει το ενδεχόμενο μείωσης των δασμών στα κινεζικά ανταλλακτικά αυτοκινήτων. Ωστόσο, ο Τραμπ αρνήθηκε μια τέτοια πρόταση και πρότεινε ότι μπορεί να αυξήσει τους φόρους εισαγωγής στα καναδικά εξαρτήματα αυτοκινήτων. Νωρίτερα αυτό το μήνα, ο πρόεδρος των ΗΠΑ επέβαλε δασμούς 25% σε όλες τις εισαγωγές αυτοκινήτων, χορηγώντας απαλλαγή ενός μηνός για ανταλλακτικά στο πλαίσιο της συμφωνίας ΗΠΑ-Μεξικού-Καναδά (USMCA).

«Ενώ αυτές οι τελευταίες εξελίξεις έχουν προφανώς ανοδικές βραχυπρόθεσμες επιπτώσεις, όλα μιλούν και πάλι για την ασυνάρτητη και ασταθή φύση με την οποία συνεχίζει να γίνεται πολιτική», έγραψε σε σημείωμά του ο Μάικλ Μπράουν, ανώτερος ερευνητής στο Perpperstone London, «οι συνεχώς μεταβαλλόμενες θέσεις που εμφανίζονται είναι πιθανό να μην κάνουν τίποτα για να σταματήσουν την παλίρροια του εμπορίου «πώλησης Αμερικής».

Μικτές χρηματιστηριακές αγορές

Στις 7 π.μ. ώρα Ελλάδας τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης μετοχών των ΗΠΑ μειώθηκαν κατά τη διάρκεια της ασιατικής συνεδρίασης της Πέμπτης, καθώς η αβεβαιότητα συνέχισε να αυξάνεται. Ο Dow Jones υποχώρησε 0,28%, ο S&P 500 0,14% και ο Nasdaq 0,22%. Οι επενδυτές παραμένουν επιφυλακτικοί εν μέσω πολιτικής και οικονομικής αβεβαιότητας λόγω των ακανόνιστων και απρόβλεπτων δασμολογικών σχεδίων του Τραμπ.

Οι ασιατικές αγορές επέδειξαν ανάμικτες τάσεις. Ο δείκτης Hang Seng του Χονγκ Κονγκ υποχώρησε κατά 1,23%, ο ιαπωνικός Nikkei κέρδισε 0,58%, ο νοτιοκορεατικός Kospi υποχώρησε κατά 0,33%, ενώ ο ASX της Αυστραλίας ανέβηκε κατά 0,66%.

Αντίθετα, τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης ευρωπαϊκών μετοχών ήταν οριακά χαμηλότερα, υποδεικνύοντας ένα επίπεδο άνοιγμα σε ολόκληρη την ήπειρο. Συγκεκριμένα, οι ευρωπαϊκές αγορές συνέχισαν να ξεπερνούν τις αντίστοιχες αγορές των ΗΠΑ, υποστηριζόμενες από ένα πιο σταθερό μακροοικονομικό περιβάλλον. Ο DAX στο χρηματιστήριο της Φρανκφούρτης σημείωσε άνοδο 3,14%, επιστρέφοντας σε υψηλό ενός μήνα, ενώ ο Euro Stoxx 600 κέρδισε 1,8% την Τετάρτη.

Το ευρώ υποχωρεί

Το ευρώ έχει αποδυναμωθεί απότομα έναντι του δολαρίου ΗΠΑ κατά τις δύο τελευταίες συνεδριάσεις συναλλαγών. Το δολάριο ενισχύθηκε μετά τις εμφανείς ανατροπές του Τραμπ τόσο για την Κίνα όσο και τον πρόεδρο της Fed, αν και η ανάκαμψη του δολαρίου μπορεί να αποδειχθεί μη βιώσιμη.

Το ζεύγος EUR/USD υποχώρησε λίγο πάνω από το 1,13 στις συναλλαγές στις αρχές της Πέμπτης, κάτω από το υψηλό άνω των τριών ετών στο 1,1566 που επιτεύχθηκε τη Δευτέρα.

Χρυσή... ανάκαμψη

Οι τιμές του χρυσού ανέκαμψαν γρήγορα μετά από διήμερη πτώση, αντανακλώντας τη συνεχιζόμενη αβεβαιότητα της αγοράς.

Στις 6:55 π.μ. ώρα Ελλάδας/Κύπρου, η τιμή spot του χρυσού αυξήθηκε 1,2% στα 3.329 δολάρια ανά ουγγιά κατά τη διάρκεια της ασιατικής συνεδρίασης, ανακτώντας τις περισσότερες από τις απώλειες της Τετάρτης. Τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης χρυσού ανέβηκαν 1,3% στα 3.338 δολάρια ανά ουγγιά.

euronews

Δημήτρης Καζάκης: «Η χώρα καταρρέει κλεπτόμενη, πάνω από 100 δις το μήνα φεύγουν στο εξωτερικό»! (vid)

    «Η ελληνική κοινωνία χρειάζεται πραγματικό εισόδημα», λέει ο Δημ. Καζάκης και όχι το «κάτι τις » που δίνει κάθε λίγο και λιγάκι ο Κυρ. Μητσοτάκης. «Να θυμίσουμε ότι και πέρυσι είχε πει ο κ.Μητσοτάκης ότι θα βάλει ειδικό φόρο στους «πετρελαιάδες» και θα έδινε 13η σύνταξη στους συνταξιούχους! Ακόμη περιμένουν! Μπούρδες», επαναλαμβάνει προσθέτοντας: «Η χώρα καταρρέει».

Τι είναι όσα ανακοίνωσε ο Κυρ. Μητσοτάκης για το «δώρο» του ενός ενοικίου το χρόνο; «Μπούρδες», απαντά μονολεκτικά και κατηγορηματικά ο πρόεδρος του ΕΠΑΜ, Δημήτρης Καζάκης και εξηγεί πως τα υπερ-πλεονάσματα για τα οποία πανηγυρίζουν ο κ.Μητσοτάκης, οι υπουργοί του και κάποιοι δημοσιογράφοι δεν είναι τίποτα άλλο παρά «αφαίμαξη εισοδημάτων των πολιτών».

Ο Δημήτρης Καζάκης λέει ότι «ο κ.Μητσοτάκης δια του επιχειρηματικού και του εγκληματικού χρήματος να υπάρχει η χώρα»!

«Η ελληνική κοινωνία χρειάζεται πραγματικό εισόδημα», λέει ο Δημ. Καζάκης και όχι το «κάτι τις » που δίνει κάθε λίγο και λιγάκι ο Κυρ. Μητσοτάκης. «Να θυμίσουμε ότι και πέρυσι είχε πει ο κ.Μητσοτάκης ότι θα βάλει ειδικό φόρο στους «πετρελαιάδες» και θα έδινε 13η σύνταξη στους συνταξιούχους! Ακόμη περιμένουν! Μπούρδες», επαναλαμβάνει προσθέτοντας: «Η χώρα καταρρέει».

Και καταρρέει την ίδια ώρα που άφθονο χρήμα φεύγει για το εξωτερικό. Ο κ.Καζάκης επικαλούμενος επίσημα στοιχεία λέει ότι από τη χώρα βγαίνουν κάθε μήνα πάνω από 100 δις! «Το Φεβρουάριο βγήκαν 112 δις! Τι είναι αυτά τα λεφτά; Ρωτάω και ξαναρωτάω και απάντηση δεν τολμά να δώσει κανείς», λέει.

«Έχουμε εθιστεί στο να είναι τα πάντα διαβρωμένα», υποστηρίζει ο κ.Καζάκης, που μιλά για τους «επιχειρηματίες-αυτοφωράκηδες που έχουν γίνει δυστυχώς πρότυπο».

Τι λέει για τον Τραμπ; Έχει σχέδιο; Μπορεί να πετύχει; Και ποιοι τελικά θα κερδίσουν αν τα καταφέρει; Όχι πάντως ο μέσος Αμερικανός όπως εξηγεί σε όσους πιθανόν πιστεύουν κάτι τέτοιο.

Όσο για την Ευρώπη και τον επανεξοπλισμό της; Τα στοιχεία που παραθέτει ο κ.Καζάκης αποδεικνύουν ότι οι ευρωπαίοι πολίτες θα φορτώνονται δάνεια για να κερδίζουν ξανά οι αμερικανικές πολεμικές βιομηχανίες

πηγή: militaire.gr

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θέτει σε μαύρη λίστα ομάδες λόμπι που συνδέονται με την Huawei

    Τουλάχιστον οκτώ άτομα απαγγέλθηκαν από τον βελγικό εισαγγελέα για ενεργό διαφθορά, ξέπλυμα βρώμικου χρήματος και εγκληματική οργάνωση, μετά από μια σειρά αστυνομικών επιδρομών σε εγκαταστάσεις στο Βέλγιο, τη Γαλλία και την Πορτογαλία.

 
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν θα συναντά πλέον οργανισμούς που συνδέονται με την Huawei, μετά από έρευνα για εικαζόμενη διαφθορά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που θα ωφελούσε την κινεζική εταιρεία τεχνολογίας.

«Η Επιτροπή δεν θα συναντηθεί με ομάδες λόμπι ή/και εμπορικές ενώσεις που εκπροσωπούν τα συμφέροντα της Huawei και/ή μιλούν εκ μέρους της», ανέφερε η υπηρεσία εκπροσώπου της Επιτροπής σε ανακοίνωσή της στο POLITICO.

Η Επιτροπή είχε ήδη απαγορεύσει τις «επαφές και συναντήσεις» με αξιωματούχους της Huawei τον Μάρτιο, λίγες μέρες αφότου οι Βέλγοι ερευνητές ξεκίνησαν έρευνα για διαφθορά στις δραστηριότητες της κινεζικής εταιρείας τεχνολογίας στις Βρυξέλλες. Η ανακοίνωση της Τετάρτης προσέθεσε ότι η απαγόρευση επεκτείνεται σε «οποιονδήποτε μεσάζοντα που ενεργεί για λογαριασμό της Huawei που θα συμμετάσχει σε συναντήσεις και άλλες επαφές με το προσωπικό της Επιτροπής για να προωθήσει τα συμφέροντα της εταιρείας».

Τουλάχιστον οκτώ άτομα κατηγορήθηκαν από τον βελγικό εισαγγελέα - συμπεριλαμβανομένου ενός από τα υψηλότερα στελέχη της Huawei στην Ευρώπη - για ενεργή διαφθορά, ξέπλυμα χρήματος και εγκληματική οργάνωση, μετά από μια σειρά αστυνομικών επιδρομών σε εγκαταστάσεις στο Βέλγιο, τη Γαλλία και την Πορτογαλία.

Η Huawei είναι καταχωρισμένη ως μέλος 22 ενώσεων στο μητρώο διαφάνειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οποίο παρακολουθεί τις δραστηριότητες εταιρικών λόμπι. Αρκετές από αυτές, όπως η DigitalEurope, η BusinessEurope και το Ευρωπαϊκό Φόρουμ Διαδικτύου, έχουν ήδη κινηθεί για να αναστείλουν την κινεζική εταιρεία ως απάντηση στο σκάνδαλο δωροδοκίας.

Αρκετές άλλες οργανώσεις δήλωσαν στο POLITICO στα τέλη Μαρτίου ότι «παρακολουθούν στενά την κατάσταση». Κάποιοι έλαβαν μέτρα για να αποστασιοποιηθούν τις τελευταίες εβδομάδες.

.

Στη SolarPower Europe, οι εκπρόσωποι της Huawei εξακολουθούν να διατηρούν βασικούς ρόλους, αλλά ο οργανισμός έχει μειώσει τις «οικονομικές δεσμεύσεις που δεν είναι μέλη» της εταιρείας, επιβεβαίωσε προηγουμένως εκπρόσωπος της ένωσης . Η SolarPower Europe δεν απάντησε αμέσως στο αίτημα της POLITICO για ενημέρωση σχετικά με τη δουλειά της με την Huawei.

Η δεξαμενή σκέψης CERRE, η οποία έχει μέλος της Huawei, είχε δηλώσει προηγουμένως ότι είχε την κατάσταση «υπό στενή εξέταση». Αρνήθηκε να σχολιάσει αυτό το άρθρο.

Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Κυβερνοασφάλειας (ECSO), στον οποίο η Huawei εξακολουθεί να περιλαμβάνεται ως μέλος, επανεξετάζει την κατάσταση της εταιρείας με αποτελέσματα που αναμένονται στις 29 Απριλίου, ανέφερε σε σχόλιο.

Άλλοι οργανισμοί που αναφέρουν τη Huawei ως μέλος, όπως η Eurelectric, η Ευρωπαϊκή Ένωση για την Αποθήκευση Ενέργειας, η Bruegel, η FTTH και η ECTA, δεν απάντησαν αμέσως σε αίτημα για σχόλια ή ενημέρωση σχετικά με προηγούμενες δηλώσεις σχετικά με τη συνεργασία τους με την κινεζική εταιρεία τεχνολογίας .

Η Huawei δεν απάντησε αμέσως σε αίτημα για σχόλιο. Ανέφερε σε προηγούμενη δήλωση: "Η εταιρεία διατηρεί στάση μηδενικής ανοχής κατά της διαφθοράς. Όπως πάντα, δεσμευόμαστε πλήρως να συμμορφωνόμαστε με όλους τους ισχύοντες νόμους και κανονισμούς."

πηγή: politico.eu

Η Ελλάδα ως εξαρτημένη καπιταλιστική χώρα

    Η εξάρτηση ως δεσπόζον ποιοτικό στοιχείο και ερμηνευτικό εξελίξεων, τάσεων και γενικών χαρακτηριστικών.

Το οικονομικό και πολιτικό σύστημα που επικρατεί στην Ελλάδα είναι ο καπιταλισμός. Η Ελλάδα είναι μια καπιταλιστική χώρα. Αυτό δεν είναι μια αφαίρεση, αλλά ένας προσδιορισμός της οικονομικής βάσης, των σχέσεων παραγωγής, του εποικοδομήματος που παράγεται πάνω σε αυτή τη βάση, και αλληλοτροφοδοτούνται για τη διαιώνιση και αναπαραγωγή των κυρίαρχων σχέσεων στην οικονομία και την πολιτική. 

Ρούντι Ρινάλντι*

Τι είναι η Ελλάδα ως χώρα; Ποια είναι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της; Ποια από αυτά είναι τα κυριότερα, αυτά που παίζουν σπουδαιότερο ρόλο;

Η Ελλάδα δεν ήταν ποτέ μια χώρα σαν αυτές του λεγόμενου Τρίτου κόσμου, μια κλασική αποικία, αλλά ούτε και μια ανεπτυγμένη καπιταλιστικά χώρα όπως άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Είχε μια «ενδιάμεση» θέση, ως χώρα με μέσο επίπεδο ανάπτυξης του καπιταλισμού και με σημαντικές εξαρτήσεις από τις εκάστοτε Μεγάλες Δυνάμεις. Δεν υπήρξε ποτέ μια αποικιοκρατική δύναμη· η κρατική οντότητα γεννήθηκε μέσα από μια εθνικοαπελευθερωτική επανάσταση ενάντια στον οθωμανικό ζυγό· ο πόλεμος σαν στοιχείο τη βρήκε πάντα μπλεγμένη (πόλεμος του 1897, Α΄ και Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος, Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, εκστρατεία της Ουκρανίας, Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, 1940 και τριπλή κατοχή, εμφύλιος 1946-49, πόλεμος 1974 στην Κύπρο)· είναι χώρα που γνώρισε εθνικές καταστροφές (1922)· χώρα με ανώμαλο πολιτικό βίο, με διχασμούς, πραξικοπήματα, χούντες· χώρα-πεδίο ανταγωνισμού μεγάλων δυνάμεων· χώρα όπου το μικρομεσαίο στοιχείο, η μικροπαραγωγή και η αυταπασχόληση είχαν μεγάλη έκταση· χώρα με εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση· χώρα υποδοχής μεταναστευτικών ροών· χώρα που γνώρισε μερικές οικονομικές χρεοκοπίες.

Κι όμως, όλα αυτά είναι κάπως περιγραφικά. Πρέπει να εντοπιστούν ορισμένες ποιότητες. Πρέπει να οικοδομηθούν-χτιστούν έννοιες και ένα πλαίσιο που να εξηγεί ή να τοποθετεί πιο πραγματικά το τι είναι η Ελλάδα του σήμερα, ποιος είναι ο σχεδιασμός ή το μοντέλο που εφαρμόζεται.

Το οικονομικό και πολιτικό σύστημα που επικρατεί στην Ελλάδα είναι ο καπιταλισμός. Η Ελλάδα είναι μια καπιταλιστική χώρα. Αυτό δεν είναι μια αφαίρεση, αλλά ένας προσδιορισμός της οικονομικής βάσης, των σχέσεων παραγωγής, του εποικοδομήματος που παράγεται πάνω σε αυτή τη βάση, και αλληλοτροφοδοτούνται για τη διαιώνιση και αναπαραγωγή των κυρίαρχων σχέσεων στην οικονομία και την πολιτική. Ο προσδιορισμός όμως «καπιταλιστική χώρα» δεν επαρκεί για να περιγράψει την πραγματικότητα της Ελλάδας και το πώς εξελίσσονται διάφορες διαδικασίες και γεγονότα. Ο προσδιορισμός της Ελλάδας ως «εξαρτημένης καπιταλιστικής χώρας» μας δίνει μια πιο ολοκληρωμένη έννοια, έναν καλύτερο προσδιορισμό της πραγματικότητας του οικονομικού – πολιτικού –κοινωνικού καθεστώτος της χώρας. Η έννοια «εξαρτημένη καπιταλιστική χώρα» μας βοηθά να αναλύσουμε καλύτερα την εξελισσόμενη πραγματικότητα και μας δίνει επαρκή «εργαλεία» ερμηνείας και αποκωδικοποίησης μιας σειράς από φαινόμενα και καταστάσεις που διέπουν και ορίζουν την ελληνική πραγματικότητα. Οι όροι «εξαρτημένη» και «καπιταλιστική» δεν είναι ισοβαρείς σε σημασία. Ο όρος «εξαρτημένη» έχει μια δεσπόζουσα σημασία για την ποιότητα του καπιταλισμού στην Ελλάδα, για το βάθος του, για τις ιδιαίτερες μορφές που αυτός εξελίσσεται, για τις κρίσεις που γνωρίζει, για το πολιτικό εποικοδόμημα που δημιουργείται και αναπαράγεται, για ολόκληρο το πολιτιστικό και ιδεολογικό πλέγμα που κυριαρχεί.

Ο «εκσυγχρονισμός» της εξάρτησης

Η εξάρτηση λοιπόν υπήρχε ως δομικό στοιχείο, αλλά ο καπιταλισμός εξελίσσεται, είναι πιο «κινητικός», πιο άμεσος και δημιουργεί διαρκώς νέα ποσοτικά δεδομένα. Για παράδειγμα, η ανάπτυξή του είναι βραχεία τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, η χώρα είναι κυρίως αγροτική. Μόλις στις αρχές του 1960 η βιομηχανική παραγωγή θα ξεπεράσει την αγροτική σε αξία στη διάρθρωση του ΑΕΠ. Στις δεκαετίες του 1960 και ’70 η Ελλάδα (μαζί με την Ιαπωνία) θα αναφέρεται ως μια χώρα του ΟΟΣΑ με τους πιο γρήγορους ρυθμούς ανάπτυξης (7% ετησίως), πορεία που θα ανακοπεί στο δίχρονο 1972-1974, όταν η χώρα θα γνωρίσει μια μεγάλη οικονομική κρίση. Από τότε δεν θα «πιαστούν» ξανά τέτοιοι ρυθμοί. Μεταπολεμικά, η ανάπτυξη του καπιταλισμού στην Ελλάδα έγινε με ατμομηχανή το τρίπτυχο «οικοδομή – άδηλοι πόροι (κυρίως ναυτιλιακά εμβάσματα) – τουρισμός», με μια επιδοτούμενη και προστατευμένη κρατικά βιομηχανία και μια επιλογή από τις αρχές του 1960 για σύνδεση της χώρας με την ΕΟΚ. Πάνω σε αυτή τη βάση δημιουργήθηκαν νέα πρότυπα ζωής και κατανάλωσης, νέα στρώματα στις πόλεις (ειδικά στην Αθήνα) και διαφοροποιήσεις στην ύπαιθρο. Το ξένο κεφάλαιο είχε μια προνομιακή θέση σε νευραλγικούς τομείς της οικονομίας, ενώ δεν ήταν λίγες οι αποικιοκρατικού τύπου διεθνείς συμβάσεις και επενδύσεις σε διάφορους τομείς. Αυτά λίγο πολύ επισημαίνονταν και λέγονταν στους χώρους της Αριστεράς στις δεκαετίες του 1960 και ’70, το δε ΠΑΣΟΚ των πρώτων χρόνων (1974-81) στήριξε πολλές αναλύσεις, και κυρίως τη ρητορική του, σε αυτά τα στοιχεία.

Με τη Μεταπολίτευση όμως τίθενται οι βάσεις μιας μεγαλύτερης προσαρμογής και υπαγωγής της οικονομίας της χώρας προς τις ανάγκες και τις αναζητήσεις ή τα μοντέλα που επιβάλλει ο διεθνής καπιταλισμός, και δημιουργείται το πρότυπο του «εκσυγχρονισμένου μεταπρατισμού» ως το μοναδικό που μπορεί να ακολουθήσει η χώρα στις σύγχρονες συνθήκες. Η εξάρτηση «εκσυγχρονίζεται» κι αυτή, δηλαδή, πλάι σε κλασικές μορφές που είχε, αποκτά και νέα εργαλεία, νέες «εφαρμογές», με αποτέλεσμα να βαθαίνει ακόμα περισσότερο – ενώ δίνεται η αίσθηση ότι η χώρα συγκλίνει με πιο ανεπτυγμένες, ότι μετέχει στο κλαμπ των προηγμένων χωρών, ότι έχει ξεπεράσει την όποια καθυστέρησή της, ότι προλαβαίνει τα τρένα, τα ραντεβού και ανταποκρίνεται στις προκλήσεις κάθε νέας εποχής.

Η έννοια της εξάρτησης απαιτεί κι αυτή μια ορισμένη διευκρίνιση. Προϋποθέτει την παραδοχή (και φυσικά την ανάλυση) ότι δεν υπάρχουν ισομεγέθη ισοδύναμα κράτη και οικονομίες στον κόσμο, ότι η εξέλιξη του καπιταλισμού οδηγήθηκε ή και πραγματοποιήθηκε από ορισμένα ισχυρά κέντρα, ότι το πέρασμα στην εποχή του ιμπεριαλισμού και του μονοπωλιακού κεφαλαίου έγινε μέσα από την επιβολή άνισων σχέσεων ανάμεσα σε χώρες, ότι πέρα από ανοικτές αποικιοκρατικές σχέσεις, δημιουργήθηκε σωρεία και ποικιλία μορφών εξάρτησης πολλών χωρών από τα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα. Προϋποθέτει την παραδοχή και την ανάλυση ότι μια χούφτα χωρών συγκεντρώνει τεράστια δύναμη και επιβάλλει όρους και κανόνες, καθορίζει τη διεθνή οικονομική πολιτική, ελέγχει παγκόσμιες αγορές, εκμεταλλεύεται εργατική δύναμη και πλουτοπαραγωγικές δυνάμεις σε διεθνές επίπεδο, μοιράζει τον κόσμο και τις αγορές, δημιουργεί τεράστια καρτέλ, ενώ αυτές οι χώρες ανταγωνίζονται μεταξύ τους για την παγκόσμια οικονομία. Η αφαίρεση αυτού του στοιχείου από την παγκόσμια πραγματικότητα οδηγεί αναγκαστικά σε μια αντίληψη ότι οι εξελίξεις σε κάθε χώρα καθορίζονται αποκλειστικά από τις εσωτερικές αντιθέσεις, από την ταξική πάλη που διεξάγεται στο εσωτερικό τους – σαν ο κόσμος να αποτελείται από ένα γαλαξία ξεκομμένων εθνικών κοινωνικών σχηματισμών όπου οι αποφάσεις, οι κατευθύνσεις, η οικονομική ανάπτυξη, η εξωτερική πολιτική κ.λπ. αποτελούν ζητήματα μόνο ενός εσωτερικού συσχετισμού δυνάμεων. Σύμφωνα με αυτήν την «αριστερή» κριτική, η εξάρτηση θεωρείται μια έννοια ρετρό, μια έννοια που υποβαθμίζει τον ρόλο της ταξικής πάλης εντός κάθε ξεχωριστού κοινωνικού σχηματισμού. Πίσω από αυτή τη θεώρηση σχεδόν όλες οι καπιταλιστικές χώρες θα ακολουθήσουν την τάση διεθνοποίησης του κεφαλαίου και θα καταστούν κι αυτές ιμπεριαλιστικές χώρες, συμμετέχοντας στην «ιμπεριαλιστική αλυσίδα». Η Ελλάδα ως πλήρες μέλος της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ ήδη έχει μια θέση σε αυτήν(*)…

Τι / Ποιους υπηρετούν οι ντόπιες ελίτ

Όταν λοιπόν λέμε ότι η Ελλάδα είναι μια εξαρτημένη καπιταλιστική χώρα, εννοούμε σαφώς ότι η εξάρτηση σημαδεύεται από τη σχέση που έχει η χώρα, η οικονομία, η πολιτική, η εξέλιξή της με τις επιδιώξεις, τους στόχους, τα συμφέροντα, τους μηχανισμούς, τα δίκτυα των Μεγάλων Δυνάμεων – εν προκειμένω των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, και πιο συγκεκριμένα σήμερα από τις ΗΠΑ και τις ευρωπαϊκές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (Γερμανία, Γαλλία, Αγγλία κ.λπ.).

Σε όλους τους τομείς (οικονομία, πολιτική, δίκαιο, ένοπλες δυνάμεις, διεθνείς σχέσεις, κρατικός μηχανισμός, κυρίαρχη ιδεολογία, υλικοί ιδεολογικοί μηχανισμοί, πολιτισμός κ.λπ.) οι εξελίξεις και οι αναδιαρθρώσεις εντός της χώρας καθορίζονται πρωτίστως και κυρίως με βάση τις ανάγκες και τους σχεδιασμούς του διεθνούς μονοπωλιακού κεφαλαίου, τις εντολές των υπερεθνικών ολοκληρώσεων (π.χ. Ε.Ε.) και των μεγάλων ιμπεριαλιστικών χωρών. Όποιος αφαιρέσει –για οποιονδήποτε λόγο και κάτω από οποιαδήποτε ανάλυση– την ποιότητα της εξάρτησης, δεν μπορεί να διακρίνει και να εκτιμήσει τη σύγχρονη ιστορία και τις εξελίξεις στη χώρα μας μέχρι τις μέρες μας.

Η σχέση / ποιότητα «εξαρτημένη καπιταλιστική χώρα» διαμεσολαβείται εσωτερικά από μια μεγαλοαστική τάξη (τις αποκαλούμενες ελίτ) που υπηρετεί αυτό το σύστημα, πλουτίζει από τη διαιώνισή του, εξασκεί την ηγεμονία της βασιζόμενη σε αυτούς τους δεσμούς (και το διακηρύσσει εμφατικά: «ανήκομεν στη Δύση», «είμαστε η Δύση», «ισότιμο πλήρες μέλος της Ε.Ε.», «σωστή πλευρά της ιστορίας»). Και πάνω σε αυτό κτίζει τις απαραίτητες κοινωνικές συμμαχίες της, κυρίως με στρώματα της ανώτερης μεσαίας αστικής τάξης, και διαρθρώνει ολόκληρη την πολιτική ζωή, τη διοίκηση, το δίκαιο, τις εργασιακές σχέσεις, τα ΜΜΕ σύμφωνα με τις ανάγκες και τις προδιαγραφές του μοντέλου.

Ο ελληνικός κοινωνικός σχηματισμός καθορίζεται από τη σχέση / ποιότητα «εξαρτημένη καπιταλιστική χώρα», και ολόκληρο το πολιτικό πεδίο, το πολιτικό και πολιτειακό εποικοδόμημα έχει προσανατολιστεί στην υπηρέτηση αυτής της σχέσης: την υπηρετεί, τη διαιωνίζει, την αναπαράγει. Ο ελληνικός αστισμός, η ολιγαρχία στην Ελλάδα, ο πολιτικός κόσμος, ολόκληρο το κρατικό εποικοδόμημα δεν ανταποκρίθηκε, ούτε ανταποκρίνεται στον στόχο μιας αυτοδύναμης παραγωγικής δομής και παραγωγικής ανασυγκρότησης που να απαντά σε ανάγκες της κοινωνίας και της χώρας, Ούτε βεβαίως μπορεί να ακολουθήσει μια εθνικά ανεξάρτητη πολιτική κατεύθυνση.

Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του καπιταλισμού στην Ελλάδα

Ας δούμε όμως και την πλευρά «καπιταλιστική χώρα». Αυτό σημαίνει μια ορισμένη ανάπτυξη του καπιταλισμού στην οικονομία και μια κυριαρχία των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής. Στις τελευταίες δεκαετίες ενισχύθηκαν οι καπιταλιστικές σχέσεις, καθώς και ο μονοπωλιακός τομέας της οικονομίας. Οι υπηρεσίες απόκτησαν κεντρικότερο ρόλο, ενώ συνεχίστηκε η αποβιομηχάνιση και ο αφελληνισμός της οικονομίας, προωθήθηκε μια γενναία απολίπανση μεσαίων στρωμάτων και αυτοαπασχολούμενων και συρρικνώθηκε η αγροτική παραγωγή με βασική κατεύθυνση το κτύπημα της μικρής και μεσαίας αγροτιάς. Ο τραπεζικός τομέας, οι τηλεπικοινωνίες, οι μεταφορές, συγκεντρώθηκαν σε ισχυρούς ομίλους του πολυεθνικού κεφαλαίου, ενώ ο δανεισμός και το χρέος απόκτησαν κυρίαρχη θέση στην οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας και έγιναν ένα κύριο κανάλι της υπαγωγής και εξάρτησης της χώρας στο πολυεθνικό κεφάλαιο (ΕΚΤ, Δανειστές, «αγορές», οίκοι αξιολόγησης κ.λπ.).

Η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας σαν στρατηγική επιλογή βάθυνε διαδικασίες εξάρτησης. Στο όνομά της προωθήθηκαν αναδιαρθρώσεις οικονομικές, διοικητικές, κρατικές, αφαιρέθηκαν εργαλεία και θεσμοί οικονομικής κυριαρχίας, η οικονομία «διεθνοποιήθηκε», δηλαδή άνοιξε προς το διεθνές κεφάλαιο και τις αγορές. Πάνω σε αυτή τη βάση η Ελλάδα ακολούθησε πιστά όλες τις μεταβολές και τις προδιαγραφές των διεθνών οργανισμών και κέντρων. Τόσο όσον αφορά τις πολιτικές διαχείρισης της κρίσης και την επιβολή μεγάλων πακέτων λιτότητας, όσο και σαφείς οδηγίες για την «τριτοποίηση» της οικονομίας της χώρας (αποβιομηχανοποίηση, στροφή στις υπηρεσίες κάθε είδους) στο όνομα μεγάλων καμπανιών όπως «η πρόκληση του 1992», το τρένο της «μεταβιομηχανικής εποχής», και πρόσφατα η «πράσινη μετάβαση» και ο «ψηφιακός μετασχηματισμός».

Επομένως, με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του καπιταλισμού στην Ελλάδα, όπως η λειτουργία του ως διαμετακομιστικό κέντρο, ως μεταπρατικός χώρος, ως αγορά και έλεγχος κρίσιμων τομέων (ορυκτός πλούτος, ενέργεια), ως χώρα χαμηλού εργατικού κόστους και χώρα εξαγωγής μεταναστών προς τα κέντρα του καπιταλισμού, ακολουθείται πρακτικά μια πορεία προσαρμογών στις ανάγκες και την πορεία: α) της διεθνούς οικονομικής κρίσης και των μορφών εκδήλωσής της στην Ελλάδα, ή των επιπτώσεων που τα διεθνή της κύματα επιφέρουν στην Ελλάδα, και β) στις διαρκείς αναδιαρθρώσεις και τα προγράμματα που προβλήθηκαν από τα διεθνή κέντρα και έπρεπε να ακολουθηθούν από μικρές ή μεσαίες χώρες με μεγάλες διασυνδέσεις και εξαρτήσεις από τα διεθνή ισχυρά κέντρα.

Ο «εξευρωπαϊσμός» της χώρας σήμαινε μια ένταση και έναν εκσυγχρονισμό του μεταπρατικού υπεργολαβικού χαρακτήρα τομέων και επιχειρήσεων στην Ελλάδα. Πολλές γεωπολιτικές ανάγκες και αλλαγές στον παγκόσμιο ενεργειακό τομέα και το παγκόσμιο εμπόριο απαιτούσαν αναγκαίες προσαρμογές της χώρας ως κυρίως διαμετακομιστικού κόμβου, όπως λιμάνια, αεροδρόμια, logistics, και άρα αλλαγές σε υποδομές, μεταφορές, τηλεπικοινωνίες, και παράλληλα μια εξειδίκευση υπηρεσιών με μια προνομιακή θέση του «τουριστικού προϊόντος». Σε μια στιγμή, στις αρχές της δεκαετίας του 2000, την εποχή του Σημιτισμού, είχαν καλλιεργηθεί αυταπάτες για μια νέα Μεγάλη Ιδέα της σύγχρονης Ελλάδας: «Είσοδος στο ευρώ – Ολυμπιάδα 2004 – Εξόρμηση στο Βαλκανικό Ελντοράντο». Ήδη το χρέος είχε θεριέψει, το ισοζύγιο εισαγωγών εξαγωγών ήταν μονίμως αρνητικό και διευρυνόταν, η κρίση έδειχνε τα δόντια της και πολλά πρόδρομα σημάδια της σε διάφορες χώρες, και σε χώρες όπως η Αργεντινή είχαμε ήδη χρεοκοπίες της οικονομίας. Σε λίγο θα έρχονταν και η σειρά της Ελλάδας με τη Χρεοκοπία του 2010, τα μνημόνια και ό,τι ακολούθησε.

Χρεοκοπία, εκχώρηση κυριαρχίας και ευθυγραμμίσεις

Αυτή είναι γνήσιο παιδί του εξαρτημένου καπιταλιστικού χαρακτήρα της χώρας, γνήσιο παιδί του «εκσυγχρονισμένου μεταπρατισμού». Γιατί μπορεί η κρίση να ξεκίνησε από τις ΗΠΑ και μετά να επεκτάθηκε στην Ευρώπη, αλλά οι επιπτώσεις της δεν ήταν ίδιες για κάθε χώρα. Ούτε οι μορφές εκδήλωσής της σε κάθε χώρα, ούτε τα τραντάγματα που δημιουργήθηκαν ήταν ίδια στις ισχυρές ιμπεριαλιστικές χώρες και στις εξαρτημένες καπιταλιστικές χώρες, και ιδιαίτερα σε μια χώρα σαν την Ελλάδα – όπου μια άρχουσα τάξη έκανε ό,τι μπορούσε για να οδηγηθούμε στη χρεοκοπία και, αφού φτάσαμε σε αυτήν, φρόντισε να «παραχωρήσει» περισσότερη κυριαρχία στους Δανειστές και να μετατρέψει τη χώρα σε μια αποικία νέου τύπου. Αλλά και οι «λύσεις» που εφαρμόστηκαν με άμεση παρέμβαση των διεθνών κέντρων στην Ελληνική Χρεοκοπία του 2010 είχαν μια εξόφθαλμη επιβολή και παραπέρα γιγάντωση και εμβάθυνση της εξάρτησης της χώρας. Από τότε έχουμε ένα νέο καθεστώς στην Ελλάδα: καθεστώς επιτήρησης, ελέγχου, καθεστώς υποβάθμισης της χώρας σε μισοαποικία του διεθνούς κεφαλαίου, των Δανειστών, της Τρόικας, καθεστώς που μοιάζει με αυτά του «Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου» προηγούμενων δεκαετιών, ή με καθεστώτα σε κατεχόμενες χώρες μετά από πολέμους. Αυτές τις αλήθειες τις καταλαβαίνει και τις αισθάνεται κάθε λαϊκός άνθρωπος (και αυτό φάνηκε περίτρανα την περίοδο 2010-2015), αλλά δεν μπορούν να τις «πιάσουν», να τις αισθανθούν αναλυτές, διανοούμενοι ή και φορείς της Αριστεράς…

Υπάρχει όμως και μια πολιτική διάσταση της ποιότητας «εξάρτηση». Εκχώρηση κυριαρχίας σε άλλα κέντρα, επομένως μείωση της κυριαρχίας της χώρας, προσαρμογή σε μεγάλους γεωπολιτικούς αναδασμούς ακόμα και σε βάρος της κυριαρχίας της χώρας: Διάλυση Βαλκανίων, πόλεμος Γιουγκοσλαβίας, παράδοση Οτσαλάν, Ίμια – Μαδρίτη – Ελσίνκι στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, εγκατάλειψη της Κύπρου και υποστήριξη του Σχεδίου Ανάν-Μπους που ο κυπριακός λαός απέρριψε με δημοψήφισμα το 2004, συμμετοχή σε αποστολές του ΝΑΤΟ (Κόσοβο, Αφγανιστάν κ.λπ.), εξοπλιστικά προγράμματα και μετατροπή της χώρας σε ορμητήριο ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, επέκταση των βάσεων σε Σούδα, Αλεξανδρούπολη, Λάρισα, αλλαγή προσανατολισμού απέναντι στις αραβικές χώρες και πλήρης στήριξη του Ισραήλ, ενεργή συμμετοχή στον πόλεμο της Ουκρανίας με αποστολή στρατιωτικού υλικού και αποστρατιωτικοποίηση νησιών Ανατολικού Αιγαίου, ψήφιση όλων των κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας και ανάδειξη της χώρας αυτής σε εχθρό της Ελλάδας, προθυμία να ανταποκριθεί σε ό,τι ζητηθεί για να βρίσκεται «στη σωστή πλευρά της ιστορίας». Όλα αυτά εντελώς φανερά, διακηρυγμένα και επίσημα. Διότι υπάρχει και μια άλλη πλευρά, λιγότερο ορατή: η δράση των Πρεσβειών και των πρέσβεων, τα ειδικά κλιμάκια και οι άνθρωποι που έχουν επαφές με υπηρεσίες, κι όλο το πλέγμα σχέσεων τέτοιου επιπέδου…

Η ιδεολογική επίθεση στη θέση περί εξαρτημένου χαρακτήρα της Ελλάδας έχει μακρά ιστορία μέσα στην 50ετία της Μεταπολίτευσης, και θα ασχοληθούμε με αυτήν παρακάτω. Απλά σημειώνουμε πως η αστική και η αριστερή οπτική συγκλίνουν με περίεργο τρόπο, θέλοντας να απαλλαγούν από την ποιότητα «εξάρτηση». Για προφανείς λόγους η αστική οπτική, για ιδεολογικούς λόγους (αλλά και για 
λόγους προσαρμογής και ενσωμάτωσης) η Αριστερά.

πηγή: edromos.gr

______________________________________________

(*) Ο Ρούντι Ρινάλντι είναι εκδότης του Δρόμου της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, συγγραφέας και αρθρογράφος - πολιτικός αναλυτής. Υπήρξε επικεφαλής της πολιτικής ομάδας και των εκδόσεων Α/συνέχεια, στη συνέχεια της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Ελλάδας (ΚΟE) που συμμετείχε ως τάση στον Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς - ΣΥΡΙΖΑ. Διετέλεσε μέλος της ΚΕ της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ, όργανα από τα οποία παραιτήθηκε τον Ιούλιο του 2015, διαφωνώντας με τις επιλογές της τότε ηγεσίας.

Στο "κόκκινο" οι σχέσεις Ινδίας-Πακιστάν μετά την σφαγή δεκάδων πολιτών στο Κασμίρ από πακιστανούς τζιχαντιστές

Το Ινδικό υπουργικό Συμβούλιο με τον πρωθυπουργό Μόντι

    Η πλέον πολύνεκρη επίθεση εναντίον αμάχων το τελευταίο τέταρτο του αιώνα στην περιοχή του Κασμίρ | Η Ινδία κλείνει το κύριο συνοριακό πέρασμα με το Πακιστάν | Η Ινδία ανέστειλε τη συμφωνία υδάτων με το Πακιστάν κλείνοντας τη ροή υδάτων του Ινδού ποταμού προς το Πακιστάν....

Η Ινδία έχει σταματήσει τη Συνθήκη των Υδάτων του Ινδού ποταμού με το Πακιστάν μετά από μια θανατηφόρα επίθεση στο Κασμίρ, απαιτώντας από το Πακιστάν να σταματήσει τη διασυνοριακή τρομοκρατία. Η συνθήκη του 1960 εκχωρεί τους Δυτικούς Ποταμούς στο Πακιστάν και τους Ανατολικούς Ποταμούς στην Ινδία, επιτρέποντας ορισμένες χρήσεις από κάθε χώρα στους ποταμούς της άλλης.

 
Ενώ Ινδοί αξιωματούχοι δεν έχουν ακόμη δώσει λεπτομέρειες για την επίθεση, μεγάλο μέρος των ινδικών μέσων ενημέρωσης κατηγόρησαν το Πακιστάν χωρίς να παραθέσουν στοιχεία

Διαδηλωτές κατέβηκαν στους δρόμους της πρωτεύουσας Νέο Δελχί και πολλών άλλων πόλεων της Ινδίας μετά την επίθεση που σημειώθηκε την Τρίτη στο ελεγχόμενο από την Ινδία Κασμίρ, κατά την οποία σκοτώθηκαν τουλάχιστον 26 άνθρωποι, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν τουρίστες.

Η αστυνομία χαρακτήρισε το περιστατικό "τρομοκρατική επίθεση" και επέρριψε την ευθύνη σε μαχητές κατά της ινδικής κυριαρχίας.

Ενώ ανώτεροι υπουργοί και Ινδοί αξιωματούχοι δεν έχουν ακόμη δώσει λεπτομέρειες για την επίθεση της Τρίτης, μεγάλο μέρος των ινδικών μέσων ενημέρωσης και των πολιτικών σχολιαστών κατηγόρησαν αμέσως το Πακιστάν γι' αυτήν, χωρίς να παραθέσουν στοιχεία.

Επίσης, την Τετάρτη, η Ινδία έκλεισε το κύριο συνοριακό της πέρασμα με το Πακιστάν, ανέστειλε μια συνθήκη διαμοιρασμού υδάτων και υποβάθμισε τις διπλωματικές σχέσεις με τον γείτονά της.

Το Πακιστάν αρνείται οποιαδήποτε ανάμειξη στην επίθεση. "Ανησυχούμε για την απώλεια της ζωής των τουριστών", ανέφερε σε ανακοίνωσή του το υπουργείο Εξωτερικών του Πακιστάν, ενώ ευχήθηκε στους τραυματίες ταχεία ανάρρωση.

Αξιωματούχοι δήλωσαν ότι 24 από τους ανθρώπους που σκοτώθηκαν ήταν Ινδοί τουρίστες, ένας ήταν από το Νεπάλ και ένας ήταν τοπικός ξεναγός.

Τουλάχιστον 17 άλλοι τραυματίστηκαν στο περιστατικό, το οποίο ήταν μία από τις πιο θανατηφόρες επιθέσεις των τελευταίων ετών στην ταραχώδη περιοχή των Ιμαλαΐων, την ευθύνη για την οποία αναλαμβάνουν τόσο η Ινδία όσο και το Πακιστάν.

Η "Αντίσταση του Κασμίρ", μια άγνωστη πακιστανική τρομοκρατική οργάνωση, ανέλαβε την ευθύνη για την επίθεση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Η ομάδα ανέφερε ότι οι αρχές είχαν εγκαταστήσει πάνω από 85.000 "ξένους" στην περιοχή και υποστήριξε ότι αυτοί που στοχοποιήθηκαν την Τρίτη δεν ήταν "απλοί τουρίστες", αλλά "συνδέονταν με τις ινδικές υπηρεσίες ασφαλείας και ήταν συνδεδεμένοι με αυτές".

Τα μηνύματα της ομάδας δεν μπόρεσαν να επαληθευτούν ανεξάρτητα.

Διεθνείς αντιδράσεις

Η επίθεση στο Κασμίρ έγινε μια μέρα μετά τη συνάντηση στο Νέο Δελχί του αντιπροέδρου των ΗΠΑ Τζέι Ντι Βανς, σε τετραήμερη επίσημη επίσκεψη στην Ινδία, και του κ. Μόντι.

Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες θύμισε ότι οι επιθέσεις εναντίον αμάχων είναι «απαράδεκτες υπό οποιεσδήποτε περιστάσεις», η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν κατήγγειλε την «αηδή τρομοκρατική επίθεση» και ο επικεφαλής της διπλωματίας της Ισραήλ Γεδεών Σάαρ επίσης εξέφρασε τη «βαθιά θλίψη» του για την «ειδεχθή τρομοκρατική επίθεση εναντίον τουριστών».

Ο ινδός υπουργός Εσωτερικών Αμίτ Σα ανακοίνωσε παράλληλα πως μεταβαίνει επιτόπου αεροπορικώς.

«Αυτοί που εμπλέκονται σε αυτή την άνανδρη τρομοκρατική ενέργεια δεν θα γλιτώσουν», θα υποστούν «τις σκληρότερες» τιμωρίες, ανέφερε.

«Όλη η χώρα είναι ενωμένη εναντίον της τρομοκρατίας», τόνισε ο Ραχούλ Γκάντι, ο επικεφαλής του μεγαλύτερου ινδικού αντιπολιτευόμενου κόμματος, του Κογκρέσου, καλώντας την κυβέρνηση να «αναλάβει τις ευθύνες της»

500.000 μέλη του ινδικού στρατού στο Κασμίρ

Ο στρατός της Ινδίας διατηρεί μόνιμα κάπου 500.000 μέλη του προσωπικού του στο Κασμίρ, παρότι οι μάχες έχουν αποκλιμακωθεί αφότου η κυβέρνηση του πρωθυπουργού ανακάλεσε την περιορισμένη αυτονομία της περιοχής το 2019.

Οι ινδικές αρχές καταβάλλουν προσπάθειες η ορεινή περιοχή να γίνει τουριστικός προορισμός, προβάλλοντας για παράδειγμα τη δυνατότητα επισκέψεων για σκι τους χειμερινούς μήνες ή επισκέψεων για να ανακουφίζονται από την αποπνικτική ζέστη στην υπόλοιπη Ινδία ταξιδιώτες το καλοκαίρι.

Κάπου 3,5 εκατομμύρια τουρίστες επισκέφτηκαν το Κασμίρ το 2024, στην πλειονότητά τους Ινδοί, κατά επίσημους αριθμούς.

Το 2023, η Ινδία φιλοξένησε σύνοδο της G20 για τον τουρισμό στη Σριναγκάρ, στην προσπάθειά της να δείξει πως έχει αποκατασταθεί η ηρεμία στην περιοχή, έπειτα από τη μαζική καταστολή που ακολούθησε την αφαίρεση της αυτονομίας του Κασμίρ από την κυβέρνηση του ινδουιστή εθνικιστή Ναρέντρα Μόντι.

Διάφορες τουριστικές εγκαταστάσεις βρίσκονται υπό ανάπτυξη, κάποια κοντά στα στρατιωτικοποιημένα σύνορα που χωρίζουν το τμήμα του Κασμίρ που ανήκει στην Ινδία από αυτό του Πακιστάν.

Η πιο φονική επίθεση που έχει διαπραχτεί στην περιοχή εναντίον αμάχων ανάγεται στον Μάρτιο του 2000, όταν είχαν χάσει τη ζωή τους κάπου τριάντα Ινδοί υπήκοοι. Είχε διαπραχθεί την παραμονή επίσκεψης του τότε προέδρου των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον.

Ο Ντόναλντ Τραμπ θα παραστεί στην κηδεία του Πάπα Φραγκίσκου

Ο Πάπας Φραγκίσκος σε παλαβότερη συνάντησή τον Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ

    Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ δήλωσε ότι θα παραστεί στην κηδεία του Πάπα Φραγκίσκου σε αυτό που θα ήταν το πρώτο ταξίδι του προέδρου στο εξωτερικό στη δεύτερη κυβέρνησή του.

«Η Μελάνια και εγώ θα πάμε στην κηδεία του Πάπα Φραγκίσκου, στη Ρώμη. Ανυπομονούμε να είμαστε εκεί!»  Ο Τραμπ ανάρτησε στο Truth Social το απόγευμα της Δευτέρας, αναφερόμενος στην πρώτη κυρία Μελάνια Τραμπ.

Το Βατικανό δεν έχει ανακοινώσει ημερομηνία για την κηδεία. Ώρες πριν ανακοινωθεί ο θάνατός του νωρίς τη Δευτέρα, ο Φραγκίσκος συναντήθηκε για λίγο το πρωί της Κυριακής με τον αντιπρόεδρο Τ. Ν.  Βανς, έναν πρόσφατο καθολικό προσήλυτο.

Ο Τραμπ και ο ποντίφικας είχαν μια αμφιλεγόμενη σχέση την τελευταία δεκαετία.

Κατά τη διάρκεια των εκλογών του 2016, ο Φραγκίσκος ήταν επικριτικός για την πρόταση του Τραμπ να χτίσει ένα τείχος στα νότια σύνορα των ΗΠΑ. Ο Τραμπ απάντησε ότι «για έναν θρησκευτικό ηγέτη να αμφισβητεί την πίστη ενός ατόμου είναι ντροπή».

Οι δυο τους γνωρίστηκαν το 2017 κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού τους στο Βατικανό. "Είναι κάτι. Είχαμε μια φανταστική συνάντηση", είπε αργότερα ο Τραμπ.

Ο Τραμπ δημοσίευσε στα Social Media την Δευτέρα μια εντολή να κυματίζουν μεσίστιες σημαίες των ΗΠΑ «ως ένδειξη σεβασμού στη μνήμη του Πάπα Φραγκίσκου».

Το πρώτο ταξίδι του Τραμπ στο εξωτερικό αναμενόταν να είναι μια επίσκεψη στη Σαουδική Αραβία τον Μάιο.

Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ - WEF, επιβεβαιώνει την παραίτηση και έρευνα για τον ιδρυτή του, Κλάους Σβαµπ

    Σύμφωνα με την Wall Street Journal, η αποχώρηση του Κλάους Σβαµπ επιταχύνθηκε με μια ανώνυμη επιστολή προς το διοικητικό συμβούλιο του ιδρύματος. Σε αυτό απαγγέλθηκαν σοβαρές κατηγορίες εναντίον του ίδιου και της συζύγου του Χίλντε Σβαμπ. | Ο Κλάους Σβαμπ, η "Μεγάλη Επανεκκίνηση" και ο Κυρ. Μητσοτάκης.

Ο Κλάους Σβαµπ (Klaus Schwab)   απορρίπτει τους ισχυρισμούς του πληροφοριοδότη σε δήλωσή του. Ο ιδρυτής του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ - WEF, δεν επιτρέπεται πλέον να εισέλθει στις εγκαταστάσεις του WEF στη Γενεύη. Ο μεταβατικός πρόεδρος Πέτερ Μπράμπεκ-Λετμάθε (Peter Brabeck-Letmathe) και ο διευθύνων σύμβουλος Μποργκ Μπρέντε (Borge Brende) ανέλαβαν.

Ο Κλάους Σβαµπ φέρεται να αντιτάχθηκε στην έρευνα, λέγοντας στα μέλη του ΔΣ ότι αρνείται τους ατεκμηρίωτους ισχυρισμούς και ότι θα προσφύγει νομικά

Μετά την αιφνίδια παραίτηση του ιδρυτή του WEF, Κλάους Σβαµπ από τη θέση του Προέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF) την Κυριακή του Πάσχα, τα γεγονότα κορυφώνονται την Τετάρτη. Αφού το διοικητικό συμβούλιο του ιδρύματος ανακοίνωσε δημόσια έρευνα για τον παραιτηθέντα πρόεδρό του, ο Σβαµπ πέρασε στην αντεπίθεση.

Ο οργανισμός WEF που είναι περισσότερο γνωστός για την ελίτ συγκέντρωση του Νταβός ξεκινά ανεξάρτητη έρευνα για τον Κλάους Σβαµπ — αλλά τονίζει ότι οι καταγγελίες για κακή συμπεριφορά «παραμένουν αναπόδεικτες».

Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF) επιβεβαίωσε την Τετάρτη ότι έχει ξεκινήσει έρευνα για καταγγελίες εναντίον του ιδρυτή του Κλάους Σβάμπ μετά από επιστολή καταγγελίας που φέρεται να προκάλεσε την παραίτησή του.

Σε δήλωση που κυκλοφόρησε την Τετάρτη, το WEF - ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός γνωστός για την ετήσια συγκέντρωση παγκόσμιων ελίτ στο Νταβός της Ελβετίας - ανέφερε ότι το συμβούλιο του υποστήριξε ομόφωνα την απόφαση να ξεκινήσει μια ανεξάρτητη έρευνα, επιβεβαιώνοντας μια προηγούμενη αναφορά της Wall Street Journal (WSJ).

Η επιστολή του πληροφοριοδότη - που φέρεται να στάλθηκε από νυν και πρώην προσωπικό - κατηγορεί τον Σβάμπ για οικονομική ανάρμοστη συμπεριφορά, συμπεριλαμβανομένης της κατάχρησης κεφαλαίων του WEF και της ανάρμοστης μεταχείρισης των εργαζομένων, ανέφερε η WSJ την Τρίτη. Η σύζυγός του, Χίλντε Σβαμπ, κατηγορείται επίσης ότι χρησιμοποίησε πόρους του WEF για προσωπικά ταξίδια. Ο Σβάμπ έχει αρνηθεί κατηγορηματικά όλους τους ισχυρισμούς, ανέφερε η WSJ.

Εκπρόσωπος του WEF ανέφερε σε δήλωση την Τετάρτη ότι το διοικητικό συμβούλιο του οργανισμού «υποστήριξε ομόφωνα την απόφαση της Επιτροπής Ελέγχου και Κινδύνων να ξεκινήσει μια ανεξάρτητη έρευνα μετά από επιστολή καταγγελίας που περιείχε ισχυρισμούς κατά του πρώην προέδρου Κλάους Σβαµπ».

Πρόσθεσαν: «Αυτή η απόφαση ελήφθη μετά από διαβούλευση με εξωτερικούς νομικούς συμβούλους και σύμφωνα με τις καταπιστευματικές αρμοδιότητες του Φόρουμ. Η έρευνα θα διευθύνεται από την Επιτροπή Ελέγχου και Κινδύνων με την υποστήριξη ανεξάρτητων νομικών εμπειρογνωμόνων»

Το WEF είπε ότι, ενώ λαμβάνει «σοβαρά» τις κατηγορίες εναντίον του Schwab, «παραμένουν αναπόδεικτες και θα περιμένει το αποτέλεσμα της έρευνας για περαιτέρω σχολιασμό».

Ο Κλάους Σβαµπ, ο οποίος ίδρυσε το WEF το 1971, ανακοίνωσε την παραίτησή του από πρόεδρος και μέλος του διοικητικού συμβουλίου τη Δευτέρα, χωρίς να δώσει περαιτέρω εξηγήσεις για την απόφασή του.

Αν και είχε παραιτηθεί από εκτελεστικός πρόεδρος πέρυσι, ο Σβαµπ είχε προγραμματίσει να παραμείνει σε μη εκτελεστικό ρόλο μέχρι το 2027. Αντ' αυτού, παραιτήθηκε με άμεση ισχύ μετά από έκτακτη συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή.

Ο Σβαμπ, η "Μεγάλη Επανεκκίνηση" και ο Κυρ. Μητσοτάκης

     «Η πανδημία μάς δίνει τη δυνατότητα για μια επανεκκίνηση. Τώρα είναι η ευκαιρία για να επιταχύνουμε όλες τις προ-πανδημίας προσπάθειές μας για μια επαναξιολόγηση εκείνων των οικονομικών συστημάτων που πραγματικά απαντούν στις διεθνείς προκλήσεις, όπως στις ακραίες μορφές φτώχιας, ανισότητας και κλιματικής αλλαγής.»

Ο Κλάους Σβαμπ, στο βιβλίο του "COVID-19: The Great Reset" παρουσίασε τα τρία βασικά στοιχεία της «Μεγάλης Επανεκκίνησης»: Το πρώτο περιλαμβάνει τη δημιουργία συνθηκών για μια "οικονομία ενδιαφερομένων μερών". Το δεύτερο στοιχείο περιλαμβάνει την οικοδόμηση με έναν τρόπο πιο «ανθεκτικό, δίκαιο και βιώσιμο» που θα ενσωματώνει περισσότερα πράσινα δημόσια έργα και υποδομές. Το τρίτο στοιχείο είναι η αξιοποίηση των καινοτομιών της Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης. Στην κεντρική ομιλία, η επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Κρισταλίνα Γκεοργκίεβα είχε απαριθμήσει... τις τρεις βασικές πτυχές της βιώσιμης ανάκαμψης: πράσινη ανάπτυξη, έξυπνη ανάπτυξη και δίκαιη ανάπτυξη.

Το "COVID-19: The Great Reset" είναι ένας οδηγός για όποιον θέλει να κατανοήσει πώς ο COVID-19 διέκοψε τα κοινωνικά και οικονομικά μας συστήματα και ποιες αλλαγές θα χρειαστούν για να δημιουργηθεί ένας κόσμος που θα περιλαμβάνει περισσότερους, ανθεκτικούς και βιώσιμους στο μέλλον.

Η ανάλυση του  Κλάους Σβαμπ ήταν ανησυχητική, αλλά ελπιδοφόρα για τους νεοφιλελεύθερους οπαδούς του, ο COVID-19 είχε δημιουργήσει μια μεγάλη ανατρεπτική επαναφορά των παγκόσμιων κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών μας συστημάτων που θα περιλαμβάνει "νέους κανόνες περισσότερο ανθεκτικούς και βιώσιμους στο μέλλον"

Εδώ θα πρέπει να πούμε ότι και ο πρωθυπουργός μας, Κυριάκος Μητσοτάκης, είναι οπαδός και μαχητής των ιδεών του Κλάους Σβαµπ, και υπενθυμίζουμε ότι το βιβλίο "COVID-19: The Great Reset" φιγουράριζε μέχρι πρόσφατα και στο γραφείο του Κυριάκου Μητσοτάκη.

με πληροφορίες από Politico.eu, wsj.com και ΝΖΖ

Το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας στον ορίζοντα του 2050

     Κατά την τελευταία δεκαπενταετία, όμως, στη δημογραφική γήρανση συνέβαλε και το αρνητικό μεταναστευτικό ισοζύγιο (περισσότεροι έξοδοι από εισόδους στη χώρα μας). Παρά την είσοδο περισσότερων από 2 εκατομ. αλλοδαπών κατά την περίοδο αυτήν, είχαμε και τη μαζική έξοδο από τη χώρα, κυρίως των γενεών 1975-1995 (30-55 ετών σήμερα).

Βύρωνας Κοτζαμάνης*

Οι πρόσφατες προβολές του πληθυσμού της Ελλάδας για το 2025-2050 (Ην. Έθνη, 2024 και Eurostat, EUROPOP- 2023) συγκλίνουν στο ότι, με δεδομένο το μη αναστρέψιμο αρνητικό ισοζύγιο γεννήσεων-θανάτων, αν τα μεταναστευτικά ισοζύγια είναι μηδενικά ο συνολικός πληθυσμός μας θα μειωθεί, ενώ οι 65 ετών και άνω θα είναι η μόνη ηλικιακή ομάδα που θα αυξηθεί. Ταυτόχρονα, τις αμέσως επόμενες δεκαετίες θα μειωθούν τόσο οι νέοι (0-19 ετών) όσο και ο πληθυσμός εργάσιμης ηλικίας (20-64 ετών). Οι προαναφερθείσες εξελίξεις μας προβληματίζουν όλο και περισσότερο, και οι προκλήσεις που θέτει το «δημογραφικό» -ειδικότερα δε η γήρανση- είναι πολλαπλές. Στο σύντομο αυτό κείμενο επικεντρωνόμαστε στις επιπτώσεις των δημογραφικών μας εξελίξεων στις ηλικιακές δομές, και ειδικότερα στις μεταβολές του πλήθους και του ειδικού βάρους δυο μεγάλων ηλικιακών ομάδων: των 20-64 και των 65 και άνω ετών. Οι πρώτοι αποτελούν τον πληθυσμό εργάσιμης ηλικίας, ο οποίος με τη σειρά του επηρεάζει και τον πληθυσμό των απασχολουμένων, ενώ οι 65+ λαμβάνονται ως «εξαρτημένοι» από τους απασχολούμενους 20-64 ετών (υπόθεση που δεχόμαστε, αν και εν μέρει μόνον ισχύει, καθώς σήμερα δεν είναι όλοι οι 65+ -και δεν θα είναι και στο μέλλον- εκτός του κόσμου της εργασίας).

2024 Ageing Report Economic & Budgetary Projections for the EU Member States (2022-2070), Ageing_Report_2024 -Country_fiches

Οι δημογραφικές εξελίξεις των τελευταίων δεκαετιών αποτυπώνονται, εκτός των άλλων, και στους ρυθμούς μεταβολής του συνολικού πληθυσμού και των μεγάλων ηλικιακών ομάδων, που έχουν επιφέρει την επιτάχυνση της δημογραφικής γήρανσης. Οι εξελίξεις αυτές οφείλονται κυρίως:

- i) Στη συρρίκνωση της διαγενεακής γονιμότητας και την επακόλουθη κατάρρευση των γεννήσεων μετά το 1980, καθώς όσες από τις προπολεμικές γενεές τεκνοποίησαν τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες έκαναν κατά μέσο όρο 2,2 παιδιά, αυτές που γεννήθηκαν γύρω από το 1960 έκαναν 2 παιδιά σε όλο και μεγαλύτερη ηλικία, και όσες γεννήθηκαν γύρω από το 1985 έφεραν στον κόσμο λιγότερα από 1,5 παιδιά ανά γυναίκα. Η συρρίκνωση αυτή οδήγησε στη μείωση των γεννήσεων μετά το 1980, μια μείωση που επιταχύνθηκε την τελευταία δεκαπενταετία καθώς ο πληθυσμός των γυναικών σε ηλικία απόκτησης παιδιών μειώνεται ταχύτατα (και θα συνεχίσει να μειώνεται μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 2040). Έτσι, πάρα τη θετική συμβολή των αλλοδαπών (15% των γεννήσεων την τελευταία εικοσαετία), η μείωση των μετά το 1980 γεννήσεων οδήγησε στη μείωση (τόσο σε απόλυτες όσο και σε σχετικές τιμές), αρχικά των 0-19 ετών, στη συνέχεια του νεανικού πληθυσμού παραγωγικής και αναπαραγωγικής ηλικίας (20-44 ετών) και τέλος των 45-64 ετών, επιτείνοντας ταυτόχρονα την αύξηση των 65+. Τα παραπάνω συνδέονται με την επιτάχυνση της δημογραφικής γήρανσης στη χώρα μας, καθώς οι 65+ είναι πλέον η μονή ηλικιακή ομάδα που θα αυξάνεται, με αποτέλεσμα να αποτελούν το ένα τρίτο του συνολικού πληθυσμού το 2050 (από 24% το 2025).

- ii) Στην ταχύτατη αύξηση των προσδόκιμων ζωής τόσο στη γέννηση όσο και στα 65 έτη (+16 έτη και + 6 έτη αντίστοιχα) μετά το 1950, μίας τάσης που θα επιβραδυνθεί μεν αλλά δεν θα ανακοπεί μέχρι το 2050.

Κατά την τελευταία δεκαπενταετία, όμως, στη δημογραφική γήρανση συνέβαλε και το αρνητικό μεταναστευτικό ισοζύγιο (περισσότεροι έξοδοι από εισόδους στη χώρα μας). Παρά την είσοδο περισσότερων από 2 εκατομ. αλλοδαπών κατά την περίοδο αυτήν, είχαμε και τη μαζική έξοδο από τη χώρα, κυρίως των γενεών 1975-1995 (30-55 ετών σήμερα). Η συζήτηση και ο προβληματισμός γύρω από την έξοδο αυτή επικεντρώνεται σε μία μόνον από τις συνιστώσες της, το λεγόμενο “brain drain” Ελλήνων υπηκόων, αν και ένα μεγάλο τμήμα των εξόδων αφορά άτομα με σχετικά χαμηλά και μεσαία εκπαιδευτικά επίπεδα και εξειδίκευση, τόσο Έλληνες όσο και αλλοδαπούς εγκατεστημένους στη χώρα μας πριν το 2010. Σε αντίθεση δε με άλλες νοτιο-ευρωπαικες χώρες η φυγή των αλλοδαπών αυτών ελάχιστα μας έχει προβληματίσει, παρόλα τα δημιουργηθέντα κενά σε συγκεκριμένους τομείς της οικονομικής δραστηριότητας στην Ελλάδα.

Λαμβάνοντας υπόψη τα προαναφερθέντα, στο κείμενο αυτό θέτουμε δυο ερωτήματα, στα οποία θα επιχειρήσουμε να απαντήσουμε:

• Είναι δυνατόν ‒και υπό ποιες προϋποθέσεις‒ παρόλη την αναμενόμενη μείωση του πληθυσμού 20-64 ετών να μην μειωθεί το 2050 ο πληθυσμός των απασχολουμένων της ίδιας ηλικιακής ομάδας που ανέρχεται σήμερα στα 4,015 εκατομ.;
• Είναι δυνατόν μετά από 25 χρόνια η αναλογία απασχολούμενοι προς άτομα 65 ετών και άνω (1,64 απασχολούμενοι ανά άτομο 65+ σήμερα) να παραμείνει η ίδια με αυτήν του 2025;

Πληθυσμός εργάσιμης ηλικίας και απασχολούμενοι στην Ελλάδα στον ορίζοντα του 2050

Για να απαντήσουμε στα ερωτήματα αυτά θα βασιστούμε στις πρόσφατες προβολές (EUROPOP 2023 – base line) για το 2050, προβολές που λαμβάνονται σαν βάση και από το Ageing Group της Ε.Ε. στην πρόσφατη εκθεσή του (Ageing Report 2024,Country fiches, Greece). Σε αυτές υιοθετείται ένα σενάριο μηδενικής σχεδόν μετανάστευσης (+48,2 χιλ. για την περίοδο 2025-2049), προβλέπεται μια αύξηση του προσδόκιμου ζωής στη γέννηση κατά 4 σχεδόν έτη (και του προσδόκιμου στα 65 κατά 3 έτη) και δείκτες γονιμότητας 1,4-1,5 παιδιά ανά γυναίκα (ελαφρώς υψηλότεροι από αυτούς της πενταετίας 2020-24: 1,3-1,4), εκτιμώντας ότι την επόμενη εικοσιπενταετία δεν θα έχει δημιουργηθεί στη χώρα μας ένα ευνοϊκό περιβάλλον που θα επιτρέψει στις νεότερες γενεές να αποκτήσουν το αριθμό των παιδιών που επιθυμούν. Με βάση το σενάριο αυτό, το 2050 θα έχουμε μείωση του συνολικού πληθυσμού κατά 1,36 εκατομ. (8,935 αντί 10,293 εκατομ.), μια μείωση των 20-64 ετών κατά σχεδόν 1,68 εκατομ. (4,27 αντί των 5,95 εκατομ., ήτοι κατά -29%), ενώ εκτιμάται ότι οι 65 και άνω θα αυξηθούν κατά 700 χιλ. περίπου (3,15 εκατομ. έναντι 2,45 εκατομ.). Με βάση το σενάριο αυτό, το 2050 θα αντιστοιχούν μόνον 1,35 άτομα 20-64 ετών σε κάθε ηλικιωμένο 65 ετών και άνω (4,27/3,15 εκατομ.) αντί των 2,43 σήμερα (5,95/2,45 εκατομ.).

Ποιες όμως οι επιπτώσεις της μείωσης του πλήθους των 20-64 ετών στον πληθυσμό των απασχολούμενων της ίδιας ηλικιακής ομάδας, που το 2025 ανέρχεται σε 4 εκατομ.;

Πριν απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό, οφείλουμε να υπενθυμίσουμε ότι αντιστοιχούν σήμερα μόνον 67,5 απασχολούμενοι σε 100 άτομα 20-64 ετών και 1,63 απασχολούμενοι ανά ηλικιωμένο 65+ (4,015/2,45). Η χώρα μας έχει το χαμηλότερο ποσοστό συμμετοχής των 20-64 ετών στην απασχόληση στην Ε.Ε., πολύ χαμηλότερα από τον μέσο όρο (75,1%), ενώ σε κάποιες χώρες το ποσοστό αυτό υπερβαίνει το 82%. Το πολύ χαμηλό αυτό ποσοστό οφείλεται ι) στα εξαιρετικά χαμηλά ποσοστά συμμετοχής στο εργατικό δυναμικό, τόσο των γυναικών σε όλες τις ηλικιακές ομάδες (έχουμε από το μεγαλύτερο χάσμα συμμετοχής ανάμεσα στα δυο φύλα) όσο και των δυο φύλων στις ηλικίες 20-29 ετών και 55-64 ετών, και ιι) στα υψηλά ποσοστά ανεργίας.

Δεχόμενοι τη μείωση των 20-64 ετών τις αμέσως επόμενες δεκαετίες που δίδει το base line σενάριο των προβολών της EUROSTAT (EUROPOP23), σενάριο που έχει ληφθεί σαν βάση και από το Ageing Group της Ε.Ε (2024 Ageing Report Economic & Budgetary Projections for the EU Member States, 2022-2070), αν (δείτε και τον πίνακα που συνοδεύει το κείμενο):

• Ο λόγος εργαζόμενοι 20-64 ετών/ άτομα εργάσιμης ηλικίας 20-64 ετών δεν αλλάξει παραμένοντας σταθερός στο 67,5% θα έχουμε το 2050 2,88 εκατομ. εργαζομένους μόνον αντί για 4,015 εκατομ. το 2025 και 0,9 απασχολούμενους για ένα ηλικιωμένο 65+ (2,88/3,15 εκατομ.) αντί των 1,64 σήμερα (4,015/2,45).
• Ο λόγος αυτός αλλάξει βάσει των σεναρίων του Ageing Group / E.E. (από 67,5 / 100 σήμερα σε 73,9/100 το 2050) θα έχουμε 3,15 εκατομ. εργαζομένους το 2050 αντί για 4,015 εκατομ. σήμερα (-865 χιλ.) και 1 απασχολούμενο ανά ηλικιωμένο 65+ (3,15/3,15) αντί των 1,64 σήμερα.
• Ο ίδιος λόγος αλλάξει αυξανόμενος από το 67,5% σήμερα στο 82% το 2050, στην περίπτωση αυτή, ακόμη και αν ο πληθυσμός 20-64 ετών μειωθεί κατά 1,68 εκατομ. (από 5,95 σε 4,27), οι εργαζόμενοι της ηλικιακής αυτής ομάδας θα ανέρχονται το 2050 στα 3,5 εκατομ. έναντι των 4,015 εκατομ. το 2025 (- 515 χιλ. ). Στο ευνοϊκό δε αυτό σενάριο, θα αντιστοιχούσαν 1,1 απασχολούμενοι 20-64 ετών ανά ηλικιωμένο 65+ (3,5/3,15) αντί των 1,6 σήμερα.

Επομένως, η αύξηση των ποσοστών απασχόλησης με ενεργές πολιτικές δεν επαρκεί για να αντισταθμίσει πλήρως την οφειλόμενη στις δημογραφικές εξελίξεις μείωση του πληθυσμού 20-64 ετών, και κατ’ επέκταση, των εργαζομένων της ηλικιακής αυτής ομάδας, καθώς παραμένει ένα «έλλειμμα» 515 χιλ. σε σχέση με το 2025. Με δεδομένο δε ότι στο σενάριο EUROPOP2023 που λαμβάνεται σαν βάση από το Ageing Group της Ε.Ε. η μετανάστευση είναι σχεδόν μηδενική (+48,2 χιλ. για την περίοδο 2025-2049), τίθεται το ερώτημα αν το έλλειμμα αυτό θα μπορούσε να καλυφθεί από ένα αρκετά υψηλότερο από το προβλεπόμενο στο σενάριο αυτό μεταναστευτικό ισοζύγιο, με δεδομένο ότι έχουν ήδη αρχίσει να εμφανίζονται στη χώρα μας κενά στην αγορά εργασίας.

Η χώρα μας έχει το χαμηλότερο ποσοστό συμμετοχής των 20-64 ετών στην απασχόληση στην Ε.Ε.. Αυτό οφείλεται ι) στα εξαιρετικά χαμηλά ποσοστά συμμετοχής στο εργατικό δυναμικό, τόσο των γυναικών σε όλες τις ηλικιακές ομάδες (έχουμε από το μεγαλύτερο χάσμα συμμετοχής ανάμεσα στα δυο φύλα) όσο και των δυο φύλων στις ηλικίες 20-29 ετών και 55-64 ετών, και ιι) στα υψηλά ποσοστά ανεργίας

Για να καλυφθεί αυτή η κατά 515 χιλ. μείωση των εργαζομένων 20-64 ετών το 2050 απαιτείται την επόμενη 25ετια ένα συνολικό θετικό μεταναστευτικό ισοζύγιο της τάξης των +700 περίπου χιλιάδων έναντι των +48 στο base line σενάριο του EUROPOP2023. Θα υπενθυμίσουμε δε ότι ένα ισοζύγιο της τάξης αυτής (+28 χιλ./έτος κατά μέσο όρο για μια εικοσιπενταετία) παραμένει παρόλα αυτά πολύ μικρότερο του αντίστοιχου της περιόδου 1991-2010 (40 χιλ. ετησίως). Ένα τέτοιο θετικό ισοζύγιο θα περιόριζε τη μείωση του συνολικού πληθυσμού κατά 645 χιλ. (9,59 αντί των «αναμενομένων» 8,94 εκατομ.) και αυτή των 20-64 ετών κατά 580 χιλ. περίπου (4,85 εκατομ. το 2050 έναντι των «αναμενόμενων» 4,27 εκατομ.) Στην περίπτωση αυτή οι απασχολούμενοι το 2050 θα προσέγγιζαν τα 4 εκατομμύρια (όσοι σχεδόν και σήμερα) ενώ θα αντιστοιχούσαν 1,24 απασχολούμενοι 20-64 ετών ανά ηλικιωμένο 65+ (3,90/3,15) έναντι των 1,64 σήμερα (4,015/2,45 εκατομ.).

Ένα ενδεχόμενο θετικό μεταναστευτικό ισοζύγιο της τάξης αυτής θα είχε ταυτόχρονα θετικές επιπτώσεις και στο «δημογραφικό», καθώς ένα τμήμα του πλεονάσματος των εισόδων έναντι των εξόδων θα αποτελείτο από νέους, όχι μόνον παραγωγικών αλλά και αναπαραγωγικών ηλικιών (25-49 ετών). Αυτοί θα επιβράδυναν τη δημογραφική γήρανση αλλά και την μείωση των ατόμων σε ηλικία απόκτησης παιδιών (οι γυναίκες ηλικίας 25-49 ετών, αναμένεται, αν το μεταναστευτικό ισοζύγιο είναι μηδενικό, να μειωθούν κατά 465 χιλ. ανάμεσα στο 2025 και το 2050, ήτοι κατά -28% ), επηρεάζοντας θετικά και τις γεννήσεις.

Μια τέτοια ενδεχόμενη θετική μεταναστευτική ζυγαριά (περισσότεροι είσοδοι [+] από εξόδους [-]), θα μπορούσε να προκύψει από τον διαφοροποιημένο συνδυασμό των εξής επιμέρους ισοζυγίων:

• Επιστροφή τμήματος των Ελλήνων που μετανάστευσαν πριν το 2025 (+)
• Επιστροφή τμήματος των αλλοδαπών εκείνων που διέμεναν στην Ελλάδα αλλά μετανάστευσαν πριν το 2025 (+)
• Εξόδων την περίοδο 2025-2049 Ελλήνων από τη χώρα μας (-)
• Επιστροφής τμήματος των Ελλήνων αυτών (+)
• Εισόδων την επόμενη εικοσιπενταετία αλλοδαπών προερχομένων από άλλες ευρωπαϊκές χώρες(+)
• Εξόδων την ίδια περίοδο από τη χώρα μας τμήματος των αλλοδαπών αυτών (-)
• Εισόδων το 2025-2049 αλλοδαπών προερχομένων από τις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες του πλανήτη (+)
• Εξόδων την ίδια περίοδο τμήματος των αλλοδαπών αυτών (-)

Με βάση τα προαναφερθέντα, η απάντηση στο πρώτο από τα ερωτήματα («είναι εφικτό, παρόλη την μείωση του πληθυσμού 20-64 ετών να μην μειωθούν το 2050 οι απασχολούμενοι της ηλικιακής αυτής;») είναι υπό προϋποθέσεις θετική. Η απάντηση, αντιθέτως, στο δεύτερο («είναι δυνατόν η σημερινή αναλογία απασχολούμενοι προς άτομα 65 ετών και άνω να παραμείνει η ίδια με αυτή του 2025;») είναι αρνητική, καθώς, ακόμη και αν επιτευχθεί η αύξηση των ποσοστών απασχόλησης και υπάρξει ταυτόχρονα και ένα θετικότατο μεταναστευτικό ισοζύγιο, θα αντιστοιχούν το 2050 λιγότεροι απασχολούμενοι 20-64 ετών ανά ηλικιωμένο 65 ετών και άνω (1,24 έναντι 1,64 σήμερα). Στο σημείο αυτό οφείλουμε να υπενθυμίσουμε ότι ο παραγόμενος και «συλλαμβανόμενος» πλούτος μιας χώρας για την κάλυψη των αναγκών της δεν εξαρτάται μόνον από τον πληθυσμό των εργαζομένων, αλλά και από πλήθος άλλων παραμέτρων. Το υπόδειγμα της «φθηνής ανάπτυξης» που ακολουθείται, με δεδομένες τις υφιστάμενες δεσμεύσεις (βλ. δημόσιο χρέος) καθώς και τις δημογραφικές εξελίξεις, σε συνδυασμό με την υποτίμηση του ρόλου της βιομηχανίας και του πρωτογενούς τομέα, θέτει πλήθος προβλημάτων και επιτάσσει μείζονες δομικές αλλαγές στην οικονομία (και στους θεσμούς). Αν αυτές οι αλλαγές δεν υλοποιηθούν, προβλέπεται να δημιουργηθούν σημαντικά προβλήματα στη χρηματοδότηση ‒εκτός των άλλων‒ του κράτους πρόνοιας, της υγείας, της παιδείας και της εθνικής άμυνας, ακόμη και αν η 
αναλογία εργαζομένων / άτομα 65+ παρέμενε το 2050 στα σημερινά επίπεδα (ανέφικτο, όπως είδαμε).

πηγή: Δρόμος της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Ο Βύρωνας Κοτζαμάνης, είναι καθηγητής Δημογραφίας (αφ.) στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, ιδρυτικό μέλος του Ινστιτούτου Δημογραφικών Ερευνών και Μελετών (ΙΔΕΜ)

Στο μυαλό του Ντόναλντ Τραμπ

    Δεν είναι απλό να επιχειρήσει να μπει κανείς στο μυαλό του Αμερικανού προέδρου, αλλά τουλάχιστον μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμο να δεχτεί ως δεδομένο ότι είναι μάταιο να αναζητά λογική στις αποφάσεις του και, ακόμα περισσότερο, να ελπίζει σε λελογισμένες επόμενες αντιδράσεις του....

 Κώστας Αργυρός

Ο ατλαντισμός ως δόγμα, η τυφλή πίστη στην αγορά, το δέος απέναντι στη μοναδική υπερδύναμη, όλα αυτά κλονίζονται χάρις στον Αμερικανό πρόεδρο, που σκουντάει την Ευρώπη από τον καναπέ. Σχόλιο του Κώστα Αργυρού.

Το περασμένο Σάββατο η ελβετική «Neue Zürcher Zeitung» σε πρωτοσέλιδη ανάλυσή της αποφαινόταν ότι «η τρέλα στην πολιτική είναι κάτι το συνηθισμένο», αναφερόμενη στις αλλόκοτες αποφάσεις του Ντόναλντ Τραμπ, οι οποίες δεν αποτελούν σπάνια εξαίρεση. Γράφει χαρακτηριστικά ότι η πολιτική είναι παιχνίδι ανταλλαγής ανάμεσα στους κυβερνώντες και τους κυβερνώμενους και ο παραλογισμός μόνιμος συνοδός της πολιτικής, συχνά υπόσχεται μεγαλύτερα κέρδη από τη λογική. Aνέφερε και σχετικά παραδείγματα.

Αυτό μπορεί να μην είναι ακριβώς παρήγορο, αλλά ίσως να είναι μια καλή αφετηρία για να προσπαθήσουν οι αναστατωμένοι Ευρωπαίοι να βρουν έναν κοινό τρόπο αντιμετώπισης των κινήσεων και των προκλήσεων του Αμερικανού προέδρου.

Δεν είναι απλό να επιχειρήσει να μπει κανείς στο μυαλό του Αμερικανού προέδρου, αλλά τουλάχιστον μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμο να δεχτεί ως δεδομένο ότι είναι μάταιο να αναζητά λογική στις αποφάσεις του και, ακόμα περισσότερο, να ελπίζει σε λελογισμένες επόμενες αντιδράσεις του. Ωστόσο, κάποια χρήσιμα συμπεράσματα μπορούν να εξαχθούν, ή μάλλον είναι ζωτικά αναγκαίο να υπάρξουν.

Ρήγμα στον διατλαντισμό

Οι περισσότεροι αναλυτές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ο Τραμπ βλέπει πλέον την Ευρώπη ως ανταγωνιστή, αν όχι και σαν εχθρό. Αυτό είναι ένα βαθύ ρήγμα στη λογική του διατλαντισμού, που θεωρείτο περίπου ως αξίωμα, ένα ακλόνητο δόγμα της μεταπολεμικής εποχής. Είναι μια κοσμογονική αλλαγή, που υποχρεώνει τις ηγεσίες της Ευρώπης να εγκαταλείψουν την τακτική να τρέχουν πάντα πίσω από αποφάσεις των ΗΠΑ. Η ΕΕ οφείλει πλέον να αναπτύξει μια δική της στρατηγική, που δεν θα έχει ως πρώτο μέλημα να ευχαριστήσει τον Θείο Σαμ, φοβούμενη την οργή του.

Η ελίτ της Ευρώπης έκανε το λάθος να αγνοήσει τα σημάδια που έστειλε η εισβολή στο Καπιτώλιο τον Ιανουάριο του 2021, όταν ξεκίνησε μέσα στις ίδιες τις ΗΠΑ μια συζήτηση που μιλούσε για μια εξαιρετικά πολωμένη αμερικανική κοινωνία στα πρόθυρα ενός ιδιότυπου εμφυλίου πολέμου. Πόσο ατράνταχτος και αξιόπιστος μπορεί να είναι ένας τέτοιος σύμμαχος;

Η ΕΕ ακολούθησε τις επιλογές Μπάιντεν στο Ουκρανικό και τώρα βρίσκεται ξεκρέμαστη. Θεώρησε ευλογία και για την ίδια τα τεράστια «πακέτα» 4 τρισεκατομμυρίων στήριξης της αμερικανικής οικονομίας του Τζο Μπάιντεν για υποδομές, καθαρή ενέργεια και εγχώρια μεταποίηση. Όμως και αυτά, σε τελευταία ανάλυση, δεν ήταν παρά μια επιλογή σε πνεύμα προστατευτισμού.

Και όποιος θεωρεί ότι ο ατλαντισμός «χωρίς πώς και γιατί» και η ρωσοφοβία αρκούν ως συγκολλητική ουσία για ένα μακρόπνοο ευρωπαϊκό σχέδιο δυσκολεύεται ήδη να πείσει και τους υπόλοιπους για την πεποίθησή του.

Μια αυτοκρατορία σε παρακμή;

Αυτός ο πακτωλός χρημάτων δεν αντέστρεψε πάντως το κλίμα στην αμερικανική κοινωνία, ούτε αναχαίτισε την τεράστια διόγκωση της λαϊκής δυσαρέσκειας που χάρισε μια σαρωτική νίκη στον Τραμπ. Αν θέλει να δει κανείς ψύχραιμα πίσω από αυτές τις κινήσεις, αν προσπαθήσει να εξηγήσει τις παρορμητικές και αντικρουόμενες αποφάσεις του Τραμπ, ίσως να καταλήξει ότι δεν είναι παρά ένα δείγμα πανικού απέναντι σε μια κατάσταση που θα μπορούσε να ερμηνευθεί και ως δείγμα παρακμής μιας οικονομίας με τεράστια δομικά προβλήματα.

Ούτε οι Ρεπουμπλικάνοι, ούτε οι Δημοκρατικοί δείχνουν να έχουν κάποια μαγική λύση απέναντι σε αυτή τη φθίνουσα πορεία και βλέπουν ως διέξοδο έναν πόλεμο μέχρις εσχάτων απέναντι στην απειλητικά ανερχόμενη Κίνα. Αυτό είναι το επόμενο μεγάλο δίλημμα για τους Ευρωπαίους, που καλούνται να αποφασίσουν αν θα ακολουθήσουν τις ΗΠΑ σε αυτή τη συγκρουσιακή πορεία ή αν είναι σε θέση να χαράξουν μια αυτόνομη πορεία, που θα μπορούσε να έχει και έναν χαρακτήρα «κυανόκρανου» σε αυτόν τον εμπορικό πόλεμο. Προς το παρόν και αυτοί αντιδρούν σπασμωδικά και αμήχανα. Αλλά απλώς αντιδρούν. Δεν δρουν.

Ο μύθος του επιχειρηματία πολιτικού

Υπάρχει μια ακόμα εξαιρετικά ευαίσθητη λεπτομέρεια που αξίζει να δουν οι Ευρωπαίοι. Όπως σημείωνε και η Ουλρίκε Χέρμαν, «μπαρουτοκαπνισμένη» Γερμανίδα οικονομική συντάκτρια στο τελευταίο τεύχος της Le Monde Diplomatique, «μέσα σε τρεις μόνο μήνες κατέρρευσε η ψευδαίσθηση ότι οι υπερπλούσιοι γνωρίζουν πώς λειτουργεί η οικονομία».

Συνολικά, στις μέρες μας προβάλλεται συχνά η άποψη από νεοφιλελεύθερους πολιτικούς -και όχι μόνο- ότι οι επιχειρηματίες ξέρουν πώς να τρέξουν μια οικονομία, όπως μια επιχείρηση. Αποδεικνύεται ότι αυτό που ξέρουν επιχειρηματίες, όπως ο Τραμπ, είναι πώς να επηρεάζουν την πολιτική προς δικό τους όφελος. Οι κρατικές παρεμβάσεις μοιάζουν στα μάτια τους πολύ αποτελεσματικότερες από το «αόρατο χέρι της αγοράς». Απλώς ο Αμερικανός πρόεδρος επιχειρεί να… εξελίξει τον παρεμβατισμό με έναν χοντροκομμένο, χυδαίο τρόπο.

Ωστόσο, πολιτικοί όπως ο Φρίντριχ Μερτς, που αρέσκεται να προβάλλει το πέρασμά του από τον χώρο της οικονομίας ως σημαντικό προσόν και ίσως και ως το κλειδί για να καταφέρει να βρει κοινή γλώσσα με τον Τραμπ, θα έκανε καλά να αφήσει στην άκρη τέτοιου είδους επιχειρήματα, αλλά και προφητείες, που μπορεί αύριο να γυρίσουν εναντίον του.

πηγή: Deutsche Welle

__________________________________________

O Κώστας Αργυρός  είναι δημοσιογράφος στην DW. Ασχολείται κυρίως με ευρωπαϊκά, πολιτικά και κοινωνικά θέματα.