Τις προτεραιότητες της ρουμανικής Προεδρίας στην ΕΕ παρουσιάζει η Μόνιμη Αντιπρόσωπος Luminița Odobescu

Δεν υπάρχουν σχόλια

Tις προτεραιότητες της ρουμανικής Προεδρίας του Συμβουλίου της ΕΕ παρουσίασε στον Τύπο στις Βρυξέλλες, η Μόνιμη Αντιπρόσωπος της Ρουμανίας Luminița Odobescu, εξαγγέλλοντας ότι η οργάνωση της εντολής της Προεδρίας θα έχει "επίκεντρο τον πολίτη και το μέλλον", με βάση "τις θεμιτές προσδοκίες των Ευρωπαίων πολιτών, τον σημαντικότερο αποδέκτη της καθημερινής δουλειάς μας στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα".


Σύμφωνα με την Μόνιμη Αντιπρόσωπο, Luminița Odobescu, η Ρουμανία θα ασκήσει την πρώτη εντολή της ως εκ περιτροπής προεδρία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, "στο πλαίσιο μιας ευρωπαϊκής ατζέντας που χαρακτηρίζεται από πολιτικές εξελίξεις με καθοριστικό αντίκτυπο στο μέλλον της Ένωσης" και καταγράφει "την απόσυρση του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τις διαπραγματεύσεις σχετικά με τον μελλοντικό ευρωπαϊκό πολυετή προϋπολογισμό, τις ευρωπαϊκές εκλογές του Μαΐου 2019, οι οποίες περιορίζουν σημαντικά το νομοθετικό πλαίσιο για τις διαπραγματεύσεις με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, τους κινδύνους παραπληροφόρησης και των διαιρέσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο".

"Έχοντας επίγνωση αυτού του πλαισίου και των ευθυνών της, η ρουμανική Προεδρία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα επιδιώξει μια ισχυρότερη, πιο ενωμένη και συνεκτικότερη Ευρώπη, οδηγούμενη συμβολικά από το σύνθημα `Συνοχή, μια κοινή ευρωπαϊκή αξία΄". Οι προτεραιότητες διαρθρώνονται κάτω από τέσσερις πυλώνες δράσης:
  1. Ευρώπη της σύγκλισης,

  2. Μια ασφαλέστερη Ευρώπη,

  3. Η Ευρώπη ως ισχυρότερος παγκόσμιος παράγοντας,

  4. Ευρώπη των κοινών αξιών. 

Αναλυτικά:


Υπό τον τίτλο "η Ευρώπη της σύγκλισης", η Προεδρία καταγράφει ότι "μια συνεκτική Ευρώπη πρέπει να προσφέρει ίσες ευκαιρίες ανάπτυξης σε όλους τους πολίτες και τις επιχειρήσεις και η Ένωση πρέπει να χρησιμοποιήσει όλα τα διαθέσιμα μέσα για να εξασφαλίσει την οικονομική, κοινωνική και περιφερειακή συνοχή σε ολόκληρη την Ένωση".

Οι βασικοί τομείς δράσης συνδέονται με τη μείωση των αναπτυξιακών αποκλίσεων μεταξύ των διαφόρων περιφερειών, τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας μέσω μεταρρυθμίσεων και τη βελτίωση των κεφαλαιαγορών, την προώθηση της απασχόλησης και της κινητικότητας του εργατικού δυναμικού, την προώθηση της καινοτομίας, την ψηφιοποίηση και τη συνδετικότητα και την αντιμετώπιση της αλλαγής του κλίματος και τη μετάβαση σε μια οικονομία χαμηλών εκπομπών άνθρακα.

Στο πλαίσιο "μια ασφαλέστερη Ευρώπη", ο στόχος είναι να καθοριστούν και να εφαρμοστούν περαιτέρω "οι απαντήσεις της ΕΕ σε ένα ευρύ φάσμα προκλήσεων που σχετίζονται με την ασφάλεια, προκειμένου να ενισχυθεί η εσωτερική ασφάλεια της ΕΕ, να διασφαλιστεί μια συνολική προσέγγιση της μετανάστευσης, να καταπολεμηθεί η τρομοκρατία και η ριζοσπαστικοποίηση, να ενισχυθεί η ασφάλεια στον κυβερνοχώρο".

"Η Ευρώπη, ένας ισχυρότερος παγκόσμιος παράγοντας" είναι ο τίτλος πάνω από τον γενικό στόχο να καταστεί η ΕΕ ισχυρότερος παράγοντας, με την απαραίτητη πολιτική βούληση για την περαιτέρω εφαρμογή της παγκόσμιας στρατηγικής, για την παροχή των κατάλληλων χρηματοδοτικών πόρων στην Ένωση, για την ανάπτυξη αμυντικών δυνατοτήτων και μέσων της ΕΕ συμπληρωματικά με το ΝΑΤΟ, όπως και "να συνεχιστεί η διαδικασία διεύρυνσης και να είναι πιο αποτελεσματική και συνεπής στη πολιτική γειτονίας". "Η προώθηση της πολυμέρειας θα αποτελέσει κατευθυντήρια αρχή στις προσπάθειές μας", αναφέρει η Lumini?a Odobescu.

Σε ότι αφορά την "Ευρώπη των κοινών αξιών", η Μόνιμη Αντιπρόσωπος Luminița Odobescu καταγράφει ότι "όλες οι πολιτικές και η δράση της ΕΕ πρέπει να στηρίζονται σε ευρωπαϊκές αξίες και αρχές, όπως προβλέπονται από τις Συνθήκες". "Μια δημοκρατική, δίκαιη και ανεκτική Ένωση είναι το βασικό θεμέλιο του ευρωπαϊκού σχεδίου", σημειώνει. "Η προώθηση του ευρωπαϊκού σχεδίου πρέπει να γίνει μέσω μιας ενιαίας και χωρίς αποκλεισμούς προσέγγισης για όλα τα κράτη μέλη", τονίζει και αναγγέλλει ότι "θα προωθήσουμε πρωτοβουλίες για τη δημοκρατική αλλαγή, εξασφαλίζοντας αλληλεγγύη, ίσες ευκαιρίες και κοινωνική δικαιοσύνη, ενώ καταπολεμούμε τον ρατσισμό, τη μισαλλοδοξία, την ξενοφοβία, τον αντισημιτισμό και τον λαϊκισμό".

Η Μόνιμη Αντιπρόσωπος της Ρουμανίας σημειώνει τέλος ότι λαμβάνοντας υπόψη το περιορισμένο νομοθετικό παράθυρο, "θα είμαστε ρεαλιστικοί και θα επικεντρωθούμε στην οριστικοποίηση βασικών νομοθετικών και μη νομοθετικών πρωτοβουλιών με άμεσο και άμεσο αντίκτυπο στην καθημερινή ζωή των Ευρωπαίων πολιτών". "Είμαστε τόσο ρεαλιστές όσο και φιλόδοξοι στην προσέγγισή μας και βασιζόμαστε στην πολιτική βούληση και την ευελιξία τόσο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου όσο και των κρατών μελών, ενεργώντας ως έντιμος διαμεσολαβητής έναντι όλων των παραγόντων", καταλήγει.

«Έγιναν λάθη στην Ευρωζώνη»

Δεν υπάρχουν σχόλια

20 χρόνια από την εισαγωγή του ευρώ ο «σοφός» της γερμανικής οικονομίας Π. Μπόφινγκερ κάνει λόγο για «όχι ολοκληρωμένο success story» και επισημαίνει ότι έγιναν λάθη σε βάρος ασθενέστερων οικονομικά χωρών, όπως η Ελλάδα.


20 χρόνια συμπληρώθηκαν την Πρωτοχρονιά από τη γέννηση της Ευρωζώνης το 1999. Αφορμή για έναν απολογισμό με τον Πέτερ Μπόφινγκερ έναν από τους πέντε «σοφούς» της γερμανικής οικονομίας που συμβουλεύουν την κυβέρνηση του Βερολίνου.

Σε συνέντευξη στον ραδιοσταθμό DLF o γερμανός οικονομολόγος αναφερόμενος στο ευρώ κάνει λόγο για μια «όχι και τόσο ολοκληρωμένη ιστορία επιτυχίας». Παράλληλα επισημαίνει ότι έγιναν λάθη, όπως για παράδειγμα στην περίπτωση της Ελλάδας: «Στην οικονομική κρίση του 2008 έγιναν πολλά λάθη. Ένα από αυτά ήταν ότι η ΕΚΤ συνειδητοποίησε με μεγάλη καθυστέρηση πόσο βαθιά ήταν η κρίση. Με αποτέλεσμα να αντιδράσει καθυστερημένα και υποτονικά. Ένα άλλο λάθος ήταν η εφαρμογή πολιτική λιτότητας στην Ευρωζώνη με συνέπεια να υπάρχουν χώρες-μέλη που βρίσκονται σήμερα σε πολύ δεινή θέση».

Ο «σοφός» της γερμανικής οικονομίας θεωρεί ότι η ΕΚΤ ξεκίνησε μόλις το 2015 το πρόγραμμα μαζικής αγοράς ομολόγων. Ενώ σε αντίθεση άλλες κεντρικές τράπεζες, όπως η αμερικανική ή η ιαπωνική είχαν θέσει σε εφαρμογή αντίστοιχα προγράμματα ήδη από το ξέσπασμα της κρίσης το 2008 ή το 2009.

Η Γερμανία συγκράτησε τους μισθούς εις βάρος των άλλων χωρών


Ο Πέτερ Μπόφινγκερ, ειδικός σε ζητήματα ευρωπαϊκής νομισματικής πολιτικής
Κατά την άποψη του Πέτερ Μπόφινγκερ μπορούν στην Ευρωζώνη να συνυπάρξουν χώρες με διαφορετικά επίπεδα ανταγωνιστικότητας, αρκεί να πληρούνται συγκεκριμένες προϋποθέσεις: «Συχνά επικρατεί η άποψη ότι χώρες με διαφορετική ανταγωνιστικότητα δεν μπορούν να συνυπάρξουν σε μια νομισματική ένωση. Το καθοριστικό στοιχείο είναι ωστόσο ότι οι μισθοί χωρών με διαφορετική ανταγωνιστικότητα θα πρέπει να αντικατοπτρίζουν αυτή την ανισότητα.

Το ίδιο ισχύει και για την παραγωγικότητα. Στα λάθη της νομισματικής ένωσης συγκαταλέγεται ότι η Γερμανία, παρά την υψηλή ανταγωνιστικότητα στη δεκαετία του 2000 κράτησε τους μισθούς χαμηλά σαν να είχε πρόβλημα ανταγωνιστικότητας. Ως αποτέλεσμα προκάλεσε ανισότητες στον ανταγωνισμό εντός Ευρωζώνης που ήταν προς όφελος της, αλλά εις βάρος των άλλων χωρών».

Ο «σοφός» της γερμανικής οικονομίας προβλέπει ότι το 2019 δεν θα είναι εύκολη χρονιά παρά το θετικό γεγονός ότι η Ιταλία εγκαταλείπει το δρόμο της σύγκρουσης με την Κομισιόν και επιλέγει τον συμβιβασμό. Κατά την εκτίμηση του Πέτερ Μπόφινγκερ ωστόσο η Γερμανία θα πρέπει να διερωτηθεί τι μπορεί να κάνει για να αυξηθούν οι επενδύσεις στην ζώνη του ευρώ, αλλά και να διευρυνθούν τα περιθώρια επενδύσεων στο μέλλον της νομισματικής ένωσης, έτσι ώστε, όπως τονίζει, «να διασφαλιστεί η ευημερία στην Ευρωζώνη».
DW

Το καθεστώς των "Νέων Χωρών", απόρροια "ιστορικού ψεύδους";

Δεν υπάρχουν σχόλια

Το σημερινό ιδιότυπο εκκλησιαστικό καθεστώς των «Νέων Χωρών», μετά τη Συνθήκη της Λωζάνης και τον tezkere του 1923, προέκυψε από παρανόηση του ή λόγω μεθοδευμένου ιστορικού ψεύδους;


Το θέμα των μητροπόλεων των Νέων Χωρών ήλθε πάλι στην επιφάνεια με αφορμή τη συμφωνία που επιδιώκουν Τσίπρας - Ιερώνυμος (σχετικά με την εκκλησιαστική περιουσία, την μισθοδοσία του κλήρου κτλ.) και την εμπλοκή του Οικουμενικού Πατριαρχείου στις σχετικές συνεννοήσεις λόγω της κανονικής δικαιοδοσίας του στις Νέες Χώρες.

Τι είναι οι Νέες Χώρες; Ποιό είναι το εκκλησιαστικό καθεστώς τους; Πως προέκυψε αυτό το εκκλησιαστικό καθεστώς;

Οι λεγόμενες «Νέες Χώρες» είναι οι νέες περιοχές που προσαρτήθηκαν στο παλιό Ελληνικό κράτος μετά τους βαλκανικούς πολέμους βάσει της συνθήκης του Βουκουρεστίου (28 Ιουλίου 1913). Με αυτή, η Ελλάδα εξασφάλισε το μεγαλύτερο μέρος της Μακεδονίας, τη νότια Ήπειρο, σημαντικά νησιά στο Βόρειο και Ανατολικό Αιγαίο (Θάσος, Σαμοθράκη, Λήμνος, Λέσβος, Χίος, Σάμος, Ικαρία) και την Κρήτη. Τα εδάφη αυτά ονομάστηκαν Νέες Χώρες σε αντιδιαστολή με τη Παλαιά Ελλάδα που αποτελούσε την ελληνική επικράτεια πριν τους βαλκανικούς πολέμους (1).

Καθοριστικός παράγοντας για την εφεξής πορεία των μητροπόλεων των Νέων Χωρών υπήρξε ο πανευρωπαϊκός (α΄ παγκόσμιος) πόλεμος, κατά τα χρόνια του οποίου (1914-18) διακόπηκε κάθε επικοινωνία µε την Τουρκία, γεγονός που καθιστούσε αδύνατη τη συμμετοχή των μητροπολιτών των Νέων Χωρών στη σύνοδο και τα συνοδικά όργανα του Οικουμενικού Πατριαρχείου (2). Ο περιορισμός αυτός αποδεικυόταν εξαιρετικά κρίσιμος, δεδομένου ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία λειτουργεί συνοδικά σε όλα τα επίπεδα και δεν νοείται κανονικός επίσκοπος που να μην είναι μέλος της συνόδου της Εκκλησίας του.

Η κατάσταση αυτή οδήγησε τους μητροπολίτες των Χωρών σε μακρές συζητήσεις και διάφορες συνεννοήσεις κατά τις οποίες εκδηλώθηκαν σχέδια για α) χειραφέτηση των Νέων Χωρών από το Πατριαρχείο και προσάρτησή τους στην Εκκλησία της Ελλάδας αλλά και β) για πλήρη απόσχιση από το Πατριαρχείο και ίδρυση "αυτοτελούς καὶ ανεξάρτητης Εκκλησίας" των Νέων Χωρών (3).

Με αφορμή την πατριαρχική εκλογή του έτους 1921, όταν και εξελέγη στον Πρώτο Θρόνο της Ορθοδοξίας ο Βενιζελικός Μελέτιος Δ΄ - Μεταξάκης (1921-1923), ο Σμύρνης Χρυσόστομος καταγράφει τις ανησυχίες του για το μέλλον του Οικουμενικού Θρόνου υπογραμμίζοντας με έμφαση ότι θα ήταν καταστροφικό για την επιβίωση και το διορθόδοξο και διαχριστιανικό κύρος του Οικουμενικού Πατριαρχείου εάν ποτέ απεγυμνώνετο από τις κανονικώς υπαγόμενες σε αυτό εκκλησιαστικές επαρχίες του στις Νέες Χώρες και σε όλη την Διασπορά (π.χ. Ευρώπη, Αμερική, κ.ά.).

Σε επιστολή, 29 Απριλίου 1921, την οποία απέστειλε ο Σμύρνης Χρυσόστομος προς τον τότε Τοποτηρητή του χηρεύοντος Οικουμενικού Θρόνου, Μητροπολίτη Γέροντα Καισαρείας Νικόλαο, τον από Μαρωνείας, διερωτάται για τη πατριαρχική εκλογή «…αν ψηφοδέλτια θα επιτραπή να στείλωσι και οι Μητροπολίται των Επαρχιών, των μη υπό την άμεσον εξάρτησιν του Οικουμενικού Πατριαρχείου τα νύν υπαγομένων επαρχιών, οποίοι είνε όλοι οι της Θράκης, οι της Μακεδονίας, οι της Ηπείρου, οι της Κρήτης, οι των Νήσων Μυτιλήνης, Σάμου, Χίου, Λήμνου, Ίμβρου και των Δωδεκανήσων… διότι πάντες ούτοι οι Μητροπολίται αναγνωρίζουσι συνωδά προς τους γνωστούς εκκλησιαστικούς κανόνας ως Πρώτον εν αυτοίς τον Οικουμενικόν Πατριάρχην Κωνσταντινουπολεως… πρόκειται να εκλεγή ο Οικουμενικός Πατριάρχης, ήτοι ο Ανώτατος Θρησκευτικός Αρχηγός του Ανατολικού κόσμου, ούτινος η δικαιοδοσία, κατά τους Ιερούς Κανόνας, οφείλει να περιλαμβάνη όλας τας χώρας του Πόντου, της Μ. Ασίας, των Νήσων, της Θράκης, της Μακεδονίας και όλου του Ιλλυρικού…».

Ύστερα από την εκλογή στον Οικουμενικό Θρόνο του Μελετίου Δ΄ (Μεταξάκη) ο Σμύρνης Χρυσόστομος και ενώ οι δυσοίωνες προβλέψεις για την κατάρρευση του μετώπου είχαν αρχίσει, απέστειλε βαρυσήμαντη επιστολή (Φεβρουάριο ή Μάρτιο του 1922) προς τον εκλεγέντα νέο Οικουμενικό Πατριάρχη στον οποίο άνευ περιστροφών, υπογράμμιζε μετ’ επιτάσεως και εμφάσεως τα εξής: «κλείων την εμπιστευτικήν μου ταύτην επιστολήν ικετεύω μη τυχόν δι’ αγάπην Θεού προβήτε εις την έκδοσιν του τόμου της χειραφετήσεως των επαρχιών Μακεδονίας, Ηπείρου και Νήσων, διότι ο Οικουμενικός Θρόνος τότε θ’ αποψιλωθή τέλεον και θα πέση εις αφάνειαν». (4).

Τα πράγματα χειροτέρεψαν μετά την Μικρασιατική Καταστροφή όταν οι τουρκικές αρχές, προφασιζόμενες την νέα κατάσταση που δημιουργούσε η συνθήκη της Λωζάνης (5), αποφάσισαν να εκδώσουν τον πολύκροτο τεσκερέ της Νομαρχίας Κωνσταντινούπολης (1092/6 Δεκ. 1923) που όριζε - όπως τουλάχιστον διαδόθηκε τότε - ότι εφεξής τόσο ο Πατριάρχης όσο και τα μέλη της πατριαρχικής συνόδου έπρεπε να είναι τούρκοι υπήκοοι και να υπηρετούν σε τουρκικό έδαφος. Σύμφωνα με τα παραπάνω αφαιρέθηκε αυτόματα από τους μητροπολίτες των Νέων Χωρών και, φυσικά, από όλους τους άλλους εκτός Τουρκίας υπηρετούντες ιεράρχες του Οικουμενικού Θρόνου η δυνατότητα συμμετοχής τους στη σύνοδο και τα συνοδικά όργανα του Πατριαρχείου.

Το ζήτημα προσλάμβανε τώρα σοβαρότερες διαστάσεις. Το Πατριαρχείο, για να προλάβει προφανώς την εκδήλωση σοβαρών -σοβαρότερων των προηγουμένων - αποσχιστικών κινήσεων μεταξύ των μητροπολιτών των Νέων Χωρών αναγκάστηκε να δώσει λύση στο θέμα με την Πατριαρχική και Συνοδική Πράξη του 1928 (6). Μ' αυτήν το Πατριαρχείο παραχωρούσε «επιτροπικώς» τη διοίκηση των μητροπόλεων των Νέων Χωρών και την υπό όρους εκλογή των μητροπολιτών τους στην Εκκλησία της Ελλάδος, εξασφαλίζοντας έτσι και τη συμμετοχή των μητροπολιτών τους στην σύνοδο της Εκκλησίας αυτής. Δηλ. με αυτό το «διακανονισμό» οι μητροπολίτες των «Νέων Χωρών» έγιναν συνοδικοί της Ελλαδικής Εκκλησίας, αλλά αποκλείστηκαν από τη Σύνοδο του Πατριαρχείου στο οποίο ανήκαν και συνεχίζουν να ανήκουν κανονικο-δικαιοδοσιακά.

Βασική πηγή για τη μελέτη του όλου θέματος αποτελεί φυσικά ο παραπάνω τεσκερές στον οποίο παραπέμπουν όλοι οι δημοσιογράφοι, μελετητές, υπουργεία και γενικά η «κατεστημένη» σχετική βιβλιογραφία. Ωστόσο το πρωτότυπο και ακριβές κείμενο του τεσκερέ παραμένει άγνωστο, ή τουλάχιστο «δυσεύρετο», μέχρι σήμερα. Από ελληνική μετάφραση - που μάλλον προέρχεται απ' το ίδιο το Πατριαρχείο - γνωρίζουμε ότι το τουρκικό αυτό κυβερνητικό έγγραφο ορίζει τα εξής: «Είναι ανάγκη, όπως κατά τας εν Τουρκία διεξαχθησομένας πνευματικάς και θρησκευτικάς εκλογάς, οι εκλογείς ώσιν υπήκοοι Τούρκοι και έχουσι καθήκοντα πνευματικά εντός της Τουρκίας κατά την εκλογήν, το δε εκλεγησόμενον πρόσωπον έχη αυτά τα προσόντα» (7).

(…)Patriğin seçimi, İstanbul Valiliği’nce hazırlanan 1092/6-12 sayılı ve 1923 tarihli tezkere ile belirlenmiştir. Bu tezkereye göre Patriğin Türk vatandaşı olması şart olduğu gibi Ortodoks olmasına rağmen Türk vatandaşı olmayan ya da Türkiye'deki metropolitliklerde görev yapmayan papazların Patrik olarak seçilmeleri de engellenmiştir(…) (8) (9).

 (…)Sinod Meclisi’nin bu isteğine karşılık olarak İstanbul Valiliğince hazırlanan 1092/6-12 sayılı ve 1923 tarihli tezkere ile Patriğin seçimi esasları belirlenmiştir. “İstanbul Valiliği 6 Aralık 1923 Protokol No:1092 İstanbul Rum Ortodoks Patrikhanesi Kutsal Meclisi’ne, Türkiye dahilinde gerçekleştirilecek dini ve ruhani seçimlerde, katılacak adayların Türkiye vatandaşı ve seçim sırasında Türkiye dahilinde görevli olmaları gerekmektedir. Bu şartlar seçilecek kişi için de geçerlidir. İstanbul Vali adına yardımcısı Fahreddin.” (10).

Αναφέρεται δηλ. ειδικά στην εκλογή του Πατριάρχη και στους εκλέκτορες μητροπολίτες. Δεν γίνεται κανένας λόγος για την υπηκοότητα που έχουν ή πρέπει να έχουν τα μέλη που συμμετέχουν στην τακτική (διαρκή) σύνοδο η οποία συνέρχεται κατά διαστήματα προκειμένου να εξετάσει τα τρέχοντα θέματα της Εκκλησίας (και όχι να ασχοληθεί με εκλογή Πατριάρχη). Η άποψη αυτή δεν φαίνεται χωρίς ερείσματα αν μάλιστα λάβει ο μελετητής υπόψη ότι κατά καιρούς υπήρξαν εκτός Τουρκίας ιεράρχες του Πατριαρχείου που ζήτησαν την εκ περιτροπής συμμετοχή στη πατριαρχική σύνοδο όλων ανεξαίρετα των μητροπολιτών του Πατριαρχείου, είτε υπηρετούσαν εντός της Τουρκίας είτε έδρευαν εκτός.

Πως ζητούσαν μια τέτοια διευθέτηση, αφού – υποτίθεται - ο τεσκερές το απαγόρευε; Αλλά και το 2004, πως - αφού ο τεσκερές το απαγόρευε - ο τώρα Πατριάρχης Βαρθολομαίος, πιεζόμενος προφανώς από απαιτητικούς μητροπολίτες του Θρόνου, αναδιάρθρωσε - με μια απλή απόφαση - τη σύνοδο του Πατριαρχείου καλώντας ως μέλη της και μητροπολίτες εδρεύοντες εκτός Τουρκίας (11) ;

Όλα δείχνουν πως ο τεσκερές ήταν άσχετος με το θέμα της σύνθεσης της τακτικής (διαρκούς) συνόδου του Πατριαρχείου. Παρεννοήθηκε το τουρκικό κείμενο; Πολλοί κληρικοί υποστηρίζουν ότι η παρανόηση ήταν σκόπιμη, έγινε δηλ. για να αποκλειστούν οι πολλοί και να παραμείνει η εξουσία στα χέρια των ολίγων του Φαναρίου που κατά τα πρώτα εκείνα χρόνια αμέσως μετά την Μικρασιατική Καταστροφή αγωνιούσαν για την τύχη και το εκκλησιαστικό τους μέλλον.

Ποια είναι η πραγματικότητα, αυτήν δεν θα τη μάθουμε ποτέ με βεβαιότητα. Αλλά ολόκληρη η μετέπειτα εξέλιξη του συνοδικού θεσμού στο Πατριαρχείο, δηλ. η σύνθεση και λειτουργία της πατριαρχικής συνόδου επί 90 και τόσα χρόνια μετά το 1923, δεν αφήνει να διαφανεί κάτι που να απέχει πολύ από την σκόπιμη παρανόηση του πολύκροτου τεσκερέ.

Ο σημερινός μελετητής, αλλά γενικά και κάθε σοβαρός παρατηρητής των εκκλησιαστικών πραγμάτων, δεν μπορεί να αποφύγει το ερώτημα σχετικό με το ποιά θα ήταν σήμερα η εκκλησιαστική κατάσταση στις Νέες Χώρες, αν δεν είχε μεσολαβήσει η παραπάνω επεξηγηματική «παρανόηση» του τεσκερέ ή - όπως οι περισσότεροι πιστεύουν - αυτό το «ιστορικό ψεύδος». Αν δεν γινόταν η μοιραία "παρανόηση", θα υπήρχε λόγος για μια Πατριαρχική και Συνοδική Πράξη, όπως εκείνη του 1928, που διαμόρφωσε την κατάσταση όπως τη βιώνουμε σήμερα; Το ερώτημα γίνεται επιτακτικότερο ακόμη, όταν ο ιστορικός ερευνητής λάβει υπόψη το γεγονός ότι, την ώρα που εκκολαπτόταν η Πατριαρχική και Συνοδική Πράξη το 1928 η οποία διευθετούσε τα των μητροπολιτών των Νέων Χωρών, είχαν πλέον εκλείψει οι λόγοι που την προκάλεσαν και την δικαιολογούσαν, δηλ. η έλλειψη «συγκοινωνίας με την Τουρκία» και η δυσκολία επικοινωνίας με το Πατριαρχείο. Όταν συντασσόταν η Πράξη, η κατάσταση στο Πατριαρχείο ήταν όπως είναι σήμερα περίπου που μετέχουν στη σύνοδο αρχιερείς από όλον τον κόσμο.

Και ακόμη, αν δεν υπήρχε η τραγελαφική μορφή εκκλησιαστικής διοίκησης που, με την Πράξη, επινοήθηκε για τις Νέες Χώρες, θα αποφεύγονταν ίσως οι διαρκείς προστριβές μεταξύ Εκκλησίας της Ελλάδας και Πατριαρχείου τις οποίες καταγράφει κάθε τόσο ο Τύπος. Και ίσως ακόμη στον απλό λαό της Εκκλησίας, ιδίως εκείνο των Νέων Χωρών, να μην επικρατούσε σήμερα τόση σύγχυση και σκανδαλισμός λόγω των παιχνιδιών εξουσίας στα οποία αρέσκονται οι σύγχρονοι "άρχοντες της ειρήνης"...

Ο Καταγράφων Παρατηρητής
______________________________

1.    "Η Ελλάδα και τα Βαλκάνια αμέσως μετά τους βαλκανικούς πολέμους"


2. Αθανάσιος Σωτ. Τζιερτζής: "Εκκλησιαστική συνέχεια και ρήξη µετά την προσάρτηση των Νέων Χωρών:  οι θέσεις του Μητροπολίτου Σερρών Αποστόλου Χριστοδούλου (1909-1917)  για τις σχέσεις Εκκλησίας–Πολιτείας και η στάση του απέναντι στο Οικουµενικό Πατριαρχείο και την Εκκλησία της Ελλάδος" (Θεσσαλονίκη 2014)

3. Αθανάσιος Σωτ. Τζιερτζής, αυτ.

4. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς,  Ο ΑΟΙΔΙΜΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΩΝ "ΝΕΩΝ ΧΩΡΩΝ" 


5. "Η Συνθήκη της Λωζάνης (το πλήρες κείμενο)" 

- "Νομοθετικό Διάταγμα υπ' αριθ. 238/ΦΕΚ Α΄/25 Αυγούστου 1923 περί κυρώσεως της εν Λωζάνη συνομολογηθείσης συνθήκης περί ειρήνης"


 - Άγγελος Συρίγος: «Σχέσεις Ελλάδος-Τουρκίας:  από τη Λωζάνη έως σήµερα», Αθήνα 2012 http://pandemos.panteion.gr/getfile.php?uri=http://localhost:8080/fedora/objects/iid:5272/datastreams/PDF1/content&mimetype=application%2Fpdf&filename=Syrigos_Simeioseis.pdf"filename=Syrigos_Simeioseis.pdf 

- Άγγελος Μ. Συρίγος: Σηµειώσεις Μαρτίου 2012: Οικουµενικό Πατριαρχείο  


- Ιωάννης Ελ. Σιδηράς: Το Οικουμενικό Πατριαρχείο ως υποκείμενο του Διεθνούς Δικαίου και η Συνθήκη της Λωζάνης 

6. Αναστάσιος Βαβούσκος: "Περί συμμετοχής των Μητροπολιτών των Νέων Χωρών στη σύνθεση της Ι. Σ. του Οικουμενικού Πατριαρχείου" -  07/08/2018 

7. Γεώργιος Ι. Ανδρουτσόπουλος: "Τουρκική επέμβαση στο Πατριαρχείο", 15.10.2018


- Άγγελος Μ. Συρίγος: Σηµειώσεις Μαρτίου 2012: Οικουµενικό Πατριαρχείο, αυτ.  

- Ιωάννης Ελ. Σιδηράς: αυτ.

8. Salim GÖKÇEN, Fener Rum Patrikhanesi'ndeki Metropolit Revizyonu Mevcut Statü'ye Rağmen Neden Yapıldı? 
( http://www.2023.gen.tr/Arsiv/mart04/11salimgokcen.htm)

9. A. Suat Bilge, Büyük Düþ / Türk-Yunan Siyasi Ýliþkileri, Ankara, 2000, s.254.
    http://ulkunet.com/ucuncusayfa/2004-aralik_7428.pdf

10.  Dr. AHMET MEHMET EFENDİOĞLU, EKÜMENİKLİK VE FENER RUM PATRİKHANESİ, DOKUZ EYLÜL ÜNİVERSİTESİ   ATATÜRK İLKELERİ VE İNKILAP TARİHİ ENSTİTÜSÜ, İZMİR-2007, s. 62-64.

 11. "Δήλωση Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνα για την ανασύνθεση της Πατριαρχικής Συνόδου" ( http://www.archbishopspyridon.gr/spyridon_2004/spws_asp-ptr-synod_23feb04.html )

πηγή: ΑΝΑΛΕΚΤΑ ΨΥΧΗΣ DAL FONDO DELL ANIMA /Αλέξανδρος Ρεμούνδος

Δύο ελληνικά μουσεία υποψήφια για το «Ευρωπαϊκό Mουσείο της χρονιάς»

Δεν υπάρχουν σχόλια

Το Αρχαιολογικό Μουσείο Ελεύθερνας στην Κρήτη και το Μουσείο Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας, «Κώστα Κοτσανά», στην Αθήνα, διεκδικούν τον τιμητικό τίτλο για το Ευρωπαϊκό Μουσείο της χρονιάς, μαζί με ακόμα 78 μουσεία της Ευρώπης...


το Αρχαιολογικό Μουσείο Ελεύθερνας στην Κρήτη
Επισκέφτηκαν εκατοντάδες μουσεία σε 40 χώρες της Ευρώπης και έκαναν μυστικές αυτοψίες στους χώρους τους. Κανείς δεν γνώριζε την ταυτότητά τους, αλλά ούτε και ότι συνέτασσαν την λίστα με τις υποψηφιότητες για την ανάδειξη του «Ευρωπαϊκού Mουσείου της χρονιάς».

Τα μέλη της ευρωπαϊκής Eπιτροπής αξιολόγησης ξεχώρισαν δύο ελληνικά μουσεία, υποψήφια για το φετινό βραβείο. Το Αρχαιολογικό Μουσείο Ελεύθερνας στην Κρήτη και το Μουσείο Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας, «Κώστα Κοτσανά», στην Αθήνα.

Η πρωτοτυπία του αρχαιολογικού μουσείου Ελεύθερνας συνίσταται στο ότι τα αντικείμενα της μόνιμης έκθεσης ανανεώνονται κατά περιόδους από νέα, αλλά και παλαιότερα ευρήματα των ανασκαφών.

το Μουσείο Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας, «Κώστα Κοτσανά», στην Αθήνα
Για περισσότερα από 30 χρόνια ο μηχανολόγος μηχανικός Κώστας Κοτσανάς, μελετά πηγές της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, και με μία διεπιστημονική ομάδα, φτιάχνει ακριβείς αναπαραστάσεις των μηχανισμών και αντίγραφα των εφευρέσεων που χρησιμοποιούσαν οι Αρχαίοι Έλληνες. Το μουσείο αρχαίας ελληνικής τεχνολογίας, στην συμβολή Πινδάρου και Ακαδημίας στην Αθήνα, λειτουργεί μόλις έναν χρόνο.

Τα δύο ελληνικά μουσεία διεκδικούν τον τιμητικό τίτλο για το Ευρωπαϊκό Μουσείο της χρονιάς, μαζί με ακόμα 78 μουσεία της Ευρώπης. Τα αποτελέσματα του διαγωνισμού θα ανακοινωθούν τον Μάιο του 2019.

Για «τροποποιήσει» των συνόρων με την Ελλάδα μίλησε ο Ράμα - Κίνδυνο για την περιοχή τον αποκαλεί η αντιπολίτευση

Δεν υπάρχουν σχόλια

Στο πρωτοχρονιάτικο διάγγελμά του, αφού αναφέρθηκε γεμάτος υπερηφάνεια στο άνοιγμα των συνόρων με το Κοσσυφοπέδιο, που μόλις ξεκίνησε, ανακοίνωσε και ένα παρόμοιο σενάριο σε ό,τι αφορά τα σύνορα με την πΓΔΜ, το Μαυροβούνιο και την Ελλάδα...


Ο Έντι Ράμα συνεχίζει τις εθνικιστικές κορώνες για πολλούς λόγους, ένας από τους οποίους είναι να αποπροσανατολίσει από τα εσωτερικά σκάνδαλα που αντιμετωπίζει και που είναι μεταξύ άλλων το νάρκο-σκάνδαλο στο οποίο εμπλέκεται ο Σαϊμίρ Ταχίρι, πρώην υπουργός και στενός του συνεργάτης.

Σε ομιλία του στη συνάντηση των Αλβανών διπλωμάτων και εκπροσώπων της αλβανικής διασποράς, ο Ράμα δήλωσε προκλητικά πως: «Η Αλβανία έχει κακομάθει την Ελλάδα και πλέον δεν θα σιωπήσει στα ιστορικά ζητήματα μεταξύ των δυο χωρών».

Η προκλητική αναφορά Ράμα σε «ιστορικά ζητήματα» με την Ελλάδα, παραπέμπουν ουσιαστικά στο μόνιμο αίτημα της αλβανικής πλευράς για άρση του Εμπολέμου από την Ελλάδα, που θα οδηγήσει ουσιαστικά σε έγερση περιουσιακού ζητήματος και θέματος Τσάμηδων.

Ο Αλβανός πρωθυπουργός αναφέρθηκε και στις -κατά καιρούς- επαφές των δύο πλευρών, υποστηρίζοντας προκλητικά πως, «οι συζητήσεις αυτές γίνονται αναλόγως των πολιτικών διαθέσεων της Αθήνας και ότι η Ελλάδα εξαπατά εδώ και πολύ καιρό τους Αλβανούς συνομιλητές της», δηλώνοντας πως η χώρα του «είναι πρόθυμη να συζητήσει με ειλικρίνεια για το μέλλον, και την αντιμετώπιση των θεμάτων αυτών με βάσει τα ευρωπαϊκά πρότυπα και αρχές» με την Ελλάδα, που όμως χαρακτήρισε «στρατηγικό εταίρο».

Απευθυνόμενος στους Αλβανούς διπλωμάτες τόνισε ότι οι ελληνοαλβανικές σχέσεις θα πρέπει να διευρυνθούν και να αναπτυχθούν, αλλά προϋπόθεση είναι το ξεπέρασμα των εκκρεμοτήτων που έχουν απομείνει, εννοώντας την άρση του εμπολέμου, το θέμα των Τσάμηδων κλπ.

Μεγάλη Αλβανία


Αυτά που λέει ο Έντι Ράμα δημιουργούν εύλογες «πονηρές σκέψεις». Στο Μαυροβούνιο υπάρχει μια μικρή αλβανική μειονότητα. Στα Σκόπια οι Αλβανοί αποτελούν το 25% του συνολικού πληθυσμού.

Ο αλβανικός μεγαλοϊδεατισμός, του πάμφτωχου εξαθλιωμένου κατσαπλιά, δεν έπαψε ποτέ να εποφθαλμιά ελληνικά εδάφη, σαν να μην του αρκεί η ελληνική Βόρεια Ήπειρος που κατέχει. Τι συμβαίνει λοιπόν εδώ;

Αυτός ο ψυχικά ασταθής άνθρωπος αμφισβητεί τα σύνορα. Αυτό συμβαίνει.

Μπορεί να μην έχει στρατό, να μην έχει τανκς, να μην διαθέτει ούτε ένα πολεμικό αεροπλάνο, μπορεί το 60% του εξαθλιωμένου λαού του να ψάχνει τρόπο να διαφύγει από το κολαστήριο Αλβανία, όλα αυτά είναι η πραγματικότητα, αλλά αυτός ο επικίνδυνος άνθρωπος έχει σκοπό να ανάψει φωτιά στα Βαλκάνια.

Δεν έχει καμία απολύτως σημασία εάν χρειάζονται μόλις 12 ώρες για να συντριβεί ολοκληρωτικά από τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις. Οι πόλεμοι δεν είναι η λύση.

Ούτε μπορεί να αποτελεί λύση να συντρίψει η Ελλάδα την Αλβανία, επειδή ένας άνθρωπος που δεν είναι καλά εφαρμόζει ό,τι του υπαγορεύουν τα αφεντικά του στην Άγκυρα, ή ακόμα χειρότερα τα καρτέλ ναρκωτικών, ή ποιος ξέρει ποιοι άλλοι εχθροί της Δύσης.

Η περίπτωση Έντι Ράμα πρέπει να αντιμετωπιστεί τώρα, διότι κάθε ημέρα που περνάει, το ταραγμένο του μυαλό χάνει όλο και περισσότερο την επαφή με την πραγματικότητα.

Η αλβανική αντιπολίτευση τον αποκαλεί κίνδυνο για την ευρύτερη περιοχή


Υπενθυμίζουμε τι προειδοποίησε πριν μερικές ημέρες από το βήμα της αλβανικής Βουλής η πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κινήματος Ολοκλήρωσης, Μόνικα Κρυεμάδι:

«Από ημέρες είμαστε σε επικοινωνία με τους πρέσβεις των χωρών της Ε.Ε για να προχωρήσουμε την ατζέντα της χώρας προς την Ε.Ε.

»Θα πρέπει να αντιληφθούν οι πρέσβεις ότι η ομάδα αυτή ληστών, αυτή η εγκληματική σέχτα επικεφαλής του Σοσιαλιστικού Κόμματος, όχι μόνο που δεν θέλει την έναρξη των διαπραγματεύσεων και την ένταξη της Αλβανίας στην Ε.Ε, αλλά σκοπός της είναι η καταστροφή της Αλβανίας, η μετατροπή της σε ένα εγκληματικό και τρομοκρατικό θεσμό για την ευρύτερη περιοχή.

»Ο πρωθυπουργός είναι ένας εγκληματίας, όμηρος των συμμοριών του εγκλήματος, όμηρος των ναρκωτικών και της κοκαΐνης που χρησιμοποιεί.

»Είναι ωρολογιακή βόμβα, όχι μόνο για την Αλβανία, αλλά και για την ευρύτερη περιοχή».

Η ίδια η αλβανική αντιπολίτευση εκλιπαρεί τη Δύση για σωτηρία από αυτό τον επικίνδυνο άνθρωπο.

Η Αν. Λιβύη κατηγόρησε την Τουρκία και τον Ερντογάν για συνεργασία με το Ισλαμικό Κράτος

Δεν υπάρχουν σχόλια

Η κυβέρνηση της Ανατολικής Λιβύης κατηγορεί την Τουρκία και συγκεκριμένα τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για υπόθαλψη τρομοκρατών της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος (ISIS), σύμφωνα με την ιστοσελίδα tribune.gr.


Ο εκπρόσωπος του στρατού της Βεγγάζης, του Λιβυκού Εθνικού Στρατού (LNA), ταξίαρχος Άχμεντ Αλ Μισμάρι, ανάρτησε στον επίσημο λογαριασμό του στο Twitter ένα βίντεο που δείχνει φωτογραφίες και αναφέρει ονόματα των οπλαρχηγών της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος (ISIS) που έχουν απευθείας σχέση με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και έχουν βρει καταφύγιο στην Τουρκία, όπου ζουν ανενόχλητοι και προστατευμένοι από το ισλαμικό καθεστώς της Άγκυρας.

Την περασμένη Πέμπτη ο εκπρόσωπος, κατά τη διάρκεια της εβδομαδιαίας ενημέρωσης των δημοσιογράφων, είχε καταγγείλει ότι «η Τουρκία απειλεί τη σταθερότητα της περιοχής του Μαγκρέμπ».

Ως Μαγκρέμπ ονομάζεται η περιοχή της Βορειοδυτικής – Βόρειας Αφρικής που περιλαμβάνει το Μαρόκο, την Αλγερία και την Τυνησία. Με τον όρο Μεγάλο Μαγκρέμπ περιλαμβάνονται επιπλέον οι περιοχές της Δυτικής Σαχάρας, Μαυριτανίας και της Λιβύης.

Στις 20 Δεκεμβρίου είχε γράψει επίσης στο Twitter:


«Η Τουρκία δεν σταμάτησε και ούτε θα σταματήσει να εξάγει όπλα στους τρομοκράτες στη Λιβύη, απαιτούμε τα Ηνωμένα Έθνη να καταδικάσουν αυτές τις τουρκικές ενέργειες και να ερευνήσουν αυτό το έγκλημα τρομοκρατίας».

Η διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση της Λιβύης, στην οποία συμμετέχει και η Μουσουλμανική Αδελφότητα, εδρεύει στην Τρίπολη και ελέγχει μόνο ένα μικρό μέρος της χώρας.

Το μεγαλύτερο μέρος της Λιβύης ελέγχεται από την κυβέρνηση της Βεγγάζης, η οποία στηρίζεται από κοσμικούς στρατιωτικούς υπό την ηγεσία του στρατάρχη Χαφτάρ.

Ο στρατάρχης Χαφτάρ, ο οποίος έχει και την αμερικανική υπηκοότητα, υποστηρίζεται από την Αίγυπτο και διεξάγει πόλεμο ανηλεή για να «καθαρίσει» τη Λιβύη από τζιχαντιστές, ισλαμιστές και τουρκοπράκτορες.

Ακολουθεί το tweet του Λίβυου ταξίαρχου Άχμεντ Αλ Μισμάρι:



Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)
© all rights reserved
customized with από: antikry.gr