“Βρώμικο” παιχνίδι των ΗΠΑ μπλόκαραν τις γαλλικές φρεγάτες "Belhara" το 2020 - Αποκαλύψεις της γαλλικής εφημερίδας "La Tribune"

Η Ουάσιγκτον δεν επέτρεψε στους Έλληνες να διαθέτουν πολύ ισχυρότερο εξοπλισμό, δηλαδή πυραύλους (MdCN), από αυτόν του τουρκικού πολεμικού ναυτικού σε μια “καυτή” περιοχή συγκρούσεων.

Οι Γάλλοι τονίζουν ότι “το αμερικανικό ΥΠΕΞ δεν επιθυμεί επουδενί η Ελλάδα να διαθέτει ισχυρότερα οπλικά συστήματα”.

Βόμβα μεγατόνων ρίχνει η γαλλική εφημερίδα latribune.fr, αφού η ίδια αναφέρει ότι “οι Αμερικανοί υπονόμευαν παρασκηνιακά από το 2020, στην συμφωνία για την αγορά γαλλικών φρεγατών από το ελληνικό πολεμικό ναυτικό, λόγω παραχώρησης στην Ελλάδα των τρομερών πυραύλων Scalp Naval, με τους οποίους θα αποκτούσαμε στρατηγικό πλεονέκτημα σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο”.

Η γαλλική εφημερίδα εκτιμά ότι το ξεμπλοκάρισμα της πώλησης των υπερσύγχρονων γαλλικών Φρεγατών Belhara, ξεκινά με την κρίση της ακύρωσης των αυστραλιανών υποβρυχίων μεταξύ Γαλλίας και Ηνωμένων Πολιτειών.

Μέχρι τότε η Ουάσινγκτον είχε “κλειδώσει” την αγορά Φρεγατών για τον εκσυγχρονισμό του ελληνικού ναυτικού, και το Παρίσι θα έχανε έναν ακόμη διαγωνισμό από την αμερικανική πλευρά.

Η συμφωνία AUKUS και τα συνεπακόλουθα της όμως, επέτρεψαν στην εταιρεία Naval Group να υπογράψουν πρωτόκολλο πώλησης για Τρεις Φρεγάτες (FDI) με την Ελλάδα, επιτρέποντας στο Παρίσι να εξέλθει από την “αυστραλιανή κρίση” με το κεφάλι ψηλά.

Με μαέστρο τον Εμμανουήλ Μακρόν, θεωρήθηκε ότι έπρεπε να υλοποιηθεί ένα πλήγμα εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών και ξεκίνησε μια επιχείρηση τύπου blitzkrieg, με την οποία διαγράφηκε η σκληρή απογοήτευση που προκλήθηκε από την απώλεια του συμβολαίου για τα αυστραλιανά πυρηνοκίνητα υποβρύχια (αξίας 15 δισεκατομμυρίων ευρώ για τη Naval Group).

Το “βρώμικο” παρασκήνιο κατά Γαλλίας-Ελλάδος από τις ΗΠΑ

Η γαλλική εφημερίδα αναφέρει ότι μέχρι τότε η Ουάσιγκτον μπλοκάριζε κάθε προσπάθεια των Γάλλων να πουλήσουν της Φρεγάτες, λόγω της παρουσίας των στρατηγικών πυραύλων MdCN ή SCALP NAVAL.

Στη Naval Group, πριν από την αιφνιδιαστική ακύρωση του προγράμματος πυρηνοκίνητων υποβρυχίων της Αυστραλίας, (την οποία αποφάσισε ο Αυστραλός πρωθυπουργός Scott Morrison), κανείς δεν πίστευε σε ένα αίσιο τέλος με την Ελλάδα.

Πόσο μάλλον όταν η πρόθεση της Αθήνας να παραγγείλει και αυτή αιφνιδιαστικά έξι επιπλέον μαχητικά αεροσκάφη Rafale, τα οποία ακούγονταν στα αυτιά των Γάλλων αξιωματούχων ως “παρηγοριά” για το πρόγραμμα Φρεγατών.

Η Naval Group, η οποία παρόλα αυτά είχε ζωτική ανάγκη αυτό το συμβόλαιο για να κρατήσει σε λειτουργία τα ναυπηγεία στο Lorient μέσω της Ελλάδα.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες και ο κολοσσός Lockheed Martin μέχρι και πριν μερικούς μήνες “τραβούσαν τα σκοινιά στην Αθήνα”, η οποία χρειάζονταν την αμερικανική δύναμη για να εξισορροπήσει τις πολυάριθμες “ρήξεις” με την Τουρκία, ειδικά στην Ανατολική Μεσόγειο.

Η Ουάσιγκτον έπαιζε μέχρι τότε τον ρόλο του διαιτητή στην περιοχή σε βάρος όμως της Γαλλίας.

Ο Γάλλος δημοσιογράφος Michel Cabirol αναφέρει :

“Σύμφωνα με τις πληροφορίες μας, η Ουάσιγκτον παρασκηνιακά ακύρωσε την σύμβαση αμοιβαίας συμφωνίας μεταξύ της Naval Group και της Αθήνας τον Ιούλιο του 2020.

Τρεις ημέρες πριν από την υπογραφή σύμβασης, ακυρώθηκε από τις ΗΠΑ η παράδοση γαλλικών πυραύλων Κρουζ MdCN, αφού οι Αμερικανοί απαγόρευαν την παράδοση τους στην Ελλάδα.

Οι Αμερικανοί επίσης είχαν ήδη προσπαθήσει να επιβάλουν την Lockheed Martin ως κυρίαρχη εταιρεία του διαγωνισμού Φρεγατών για το ελληνικό πολεμικό ναυτικό.

Έτσι η Ουάσιγκτον δεν επέτρεψε στους Έλληνες να διαθέτουν πολύ ισχυρότερο εξοπλισμό, δηλαδή πυραύλους (MdCN), από αυτόν του τουρκικού πολεμικού ναυτικού σε μια “καυτή” περιοχή συγκρούσεων.

Η Γαλλία έχασε το αδιαμφισβήτητο πλεονέκτημά που είχαν έως τότε οι Φρεγάτες Belhara στο ελληνικό διαγωνισμό. Για να ξεφύγουν από αυτό το χάος, οι Έλληνες διαδίδουν το μήνυμα στον ελληνικό τύπο ότι οι Φρεγάτες IDF ήταν πολύ ακριβές.

Ως αποζημίωση, η Αθήνα εξέφρασε γρήγορα την επιθυμία της να αγοράσει Έξι ακόμα αεροσκάφη Rafale στην παρτίδα των 18 που ήταν υπό παραγγελία, αποφασισμένη να ενδώσει στο παιχνίδι των Αμερικανών βιομηχάνων.

Η Lockheed Martin, η οποία είναι πολύ καλά εγκατεστημένη στην Αθήνα, που είναι φωλιά των Αμερικανών κατασκόπων, συμμετείχε στον ελληνικό διαγωνισμό προσφέροντας την φρεγάτα LCS (Littoral Combat Ship) του αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού.

Στις επόμενες προσφορές της, η Γαλλία δεν προσέφερε ποτέ ξανά στην Ελλάδα τον πύραυλο Κρουζ MdCN, αφού αυτό το είχαν ήδη ακυρώσει οι ΗΠΑ.

Στο μνημόνιο συνεννόησης που υπογράφηκε την Τρίτη, οι ελληνικές Φρεγάτες IDF, αποφασίστηκε τελικά να είναι εξοπλισμένες με 18 αντιαεροπορικούς πυραύλους Aster και 8 πυραύλους επιφανείας-επιφανείαςExocet MM40 Block 3c.

Πριν από την αυστραλιανή κρίση, όλα έμοιαζαν να λειτουργούν υπέρ των Αμερικανών ακόμη και αν οι προδιαγραφές της ελληνικής πρόσκλησης υποβολής προσφορών δεν τους ευνοούσαν.

Το πρόβλημα όμως για μια χώρα όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες προς μια χώρα σαν την Ελλάδα, ήταν ότι η Ουάσιγκτον δεν μπορούσε να δώσει την προστασία της, και αυτό έπαιξε πολύ καθοριστικό ρόλο για την έκβαση του γνωστού αποτελέσματος.

Έτσι την Δευτέρα το βράδυ, προς στο τέλος δηλαδή της ημέρας, η συμφωνία για τις Belhara ήταν “δεμένη” και αρχίζουν να εμφανίζονται οι πρώτες διαρροές στον ελληνικό τύπο, πάντα από πολύ καλά ενημερωμένους ειδικούς που κινούνται στους διαδρόμους του ελληνικού υπουργείου άμυνας.

Το ίδιο βράδυ της Δευτέρας, η γαλλική Προεδρία της Δημοκρατίας ανακοινώνει σε δελτίο τύπου ότι ο Εμμανουήλ Μακρόν θα υποδεχθεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη την Τρίτη στο Μέγαρο των Ηλυσίων για συνέντευξη και στη συνέχεια κοινή δήλωση στον Τύπο και όλα τελειώνουν.

Η συμφωνία ολοκληρώθηκε δεκαπέντε χρόνια μετά τις πρώτες διαπραγματεύσεις μεταξύ της Naval Group (τότε DCNS) και της Ελλάδας για την πώληση 4 έως 6 φρεγατών FREMM.

Παρίσι και Αθήνα έχουν προθεσμία τριών μηνών για να ενισχύσουν το Μνημόνιο Συνεργασίας και επομένως να υπογράψουν σταθερή σύμβαση, και όλα πλέον αλλάζουν στην Α.Μεσόγειο”, καταλήγει ο ίδιος.

Υπενθυμίζουμε ότι εκτός των Φρεγατών Belhara, και οι ελληνικές Κορβέτες Gowind θα είναι τρομερές ναυτικές πλατφόρμες μάχης, οι οποίες θα υπερισχύουν κατά πολύ των Τουρκικών Κορβετών κλάσεως ADA, ενώ θα είναι ισάξιες των τουρκικών Φρεγατών “Κωνσταντινούπολη”.

Αυτήν την υπεροχή όμως του ελληνικού πολεμικού ναυτικού εκτιμάται ότι θα την καλύψει σχετικά γρήγορα το τουρκικό πολεμικό ναυτικό, είτε δια μέσω Ρωσίας, είτε δια μέσω ΗΠΑ ( με Κεμαλιστές στην εξουσία τότε), ώστε να έχουν θεωρητικά οι ίδιοι ισάξια οπλικά συστήματα από την Ελλάδα.

Τονίζεται όμως σε Αμερικανούς , Ρώσους, Κινέζους, Γερμανούς και λοιπούς, ότι, το ελληνικό πολεμικό ναυτικό ότι εξοπλισμό και να διαθέτει η τουρκική πλευρά, δύναται να το κατανικήσει σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, προκαλώντας τρομερά πλήγματα, αφού η ναυτοσύνη που διαθέτουν τα πληρώματα του, δεν αγοράζεται και πουλιέται πουθενά στον κόσμο.

πηγές: iskra.gr / latribune.fr 

'Εντονη η ανησυχία της Ρωσίας για το σύμφωνο AUKUS μεταξύ Αυστραλίας, Βρετανίας και Ηνωμένων Πολιτειών

ο Ρώσος αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Ριαμπκόφ

Η Μόσχα ανησυχεί ότι το σύμφωνο AUKUS θα επιτρέψει στην Αυστραλία να γίνει μέλος της ελιτίστικης λέσχης των πυρηνικών υποβρυχίων...

Το αμυντικό σύμφωνο AUKUS, θα επιτρέψει στην Αυστραλία να ενταχθεί στην ομάδα των προνομιούχων χωρών που διαθέτουν πυρηνικά υποβρύχια και αυτό προκαλεί φυσικά ανησυχία και στην Ρωσία.

Η Ρωσία εξέφρασε σήμερα την ανησυχία της για το ότι το αμυντικό σύμφωνο AUKUS μεταξύ Αυστραλίας, Βρετανίας και Ηνωμένων Πολιτειών, θα επιτρέψει στην Αυστραλία να ενταχθεί στην ομάδα των προνομιούχων χωρών που διαθέτουν πυρηνικά υποβρύχια.

Το τριμερές σύμφωνο, βάσει του οποίου η Αυστραλία θα προμηθεύεται τεχνολογία πυρηνικών  υποβρυχίων από τις Ηνωμένες Πολιτείες, έχει εξοργίσει τη Γαλλία και προβληματίσει την Κίνα από τότε που ανακοινώθηκε από την Ουάσιγκτον, το Λονδίνο και την Καμπέρα τον περασμένο μήνα.

Η Μόσχα είχε δηλώσει νωρίτερα αυτή την εβδομάδα ότι αναζητούσε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το σύμφωνο, ενώ σήμερα ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Ριαμπκόφ  δήλωσε ότι το θεωρεί ως πρόκληση για την μη διάδοση των πυρηνικών όπλων παγκοσμίως.

«Ανησυχούμε ιδιαίτερα με τις δηλώσεις που είχαν γίνει νωρίτερα εφέτος στο Λονδίνο για τις προοπτικές επέκτασης του πυρηνικού του οπλοστασίου. Επίσης ανησυχούμε και με την πρόσφατη ανακοίνωση των ΗΠΑ, της Βρετανίας και της Αυστραλίας για την πρόθεσή τους να αναπτύξουν μια προωθημένη συνεργασία, η οποία θα επιτρέψει στην Αυστραλία μετά από 18 μήνες διαβουλεύσεων και μερικά χρόνια αποπειρών, να αποκτήσει πυρηνικά υποβρύχια σε επαρκή αριθμό, ώστε να μπει στην πεντάδα των χωρών που διαθέτουν τέτοιους εξοπλισμούς», δήλωσε ο Σεργκέι Ριαμπκόφ κατά την διάρκεια ομιλίας του στο Κέντρο πολιτικής ασφάλειας στην Γενεύη.

«Αυτή είναι μεγάλη πρόκληση για το διεθνές καθεστώς μη διάδοσης των πυρηνικών όπλων» προσέθεσε ο Ριαμπκόφ.

Οι πέντε χώρες που διαθέτουν πυρηνικά υποβρύχια είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία, η Βρετανία, η Γαλλία και η Κίνα.

Εμμανουέλ Μακρόν: «Άμεση στρατιωτική συνδρομή της Γαλλίας στην Ελλάδα σε περίπτωση επίθεσης από τρίτη χώρα» (video)

Υπεγράφη σήμερα στο Παρίσι η συμφωνία Ελλάδας – Γαλλίας για την προμήθεια τριών γαλλικών φρεγατών Belhara και την εγκαθίδρυση στρατηγικής εταιρικής σχέσης για τη συνεργασία σε Άμυνα και Ασφάλεια παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Εμανουέλ Μακρόν.

Η συμφωνία Μητσοτάκη - Μακρόν στο Παρίσι προβλέπει την προμήθεια τριών γαλλικών φρεγατών και το σημαντικότερο την άμεση στρατιωτική συνδρομή της Γαλλίας προς την Ελλάδα και αντιστρόφως, σε περίπτωση που υπάρξει επίθεση από τρίτη χώρα, ακόμη και αν αυτή η χώρα είναι μέσα στο πλαίσιο των συμμαχιών τους (όπως π.χ. η Τουρκία που είναι μέλος του ΝΑΤΟ).

Κυβερνητικές πηγές αναφέρουν ότι παράλληλα η Ελλάδα θα παραλάβει σε χρόνο - ρεκόρ, 3+1 φρεγάτες Belhara με πλήρη εξοπλισμό αεράμυνας και ανθυποβρυχιακού πολέμου και δυνατότητες να καταρρίπτουν εναέριους στόχους σε πολύ μεγάλες αποστάσεις. Οι φρεγάτες, με την υψηλή τεχνολογία και τα μεγάλου βεληνεκούς οπλικά τους συστήματα θα λειτουργήσουν ως πολλαπλασιαστής ισχύος στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, καθώς πέρα από τις αυξημένες δυνατότητες θα είναι απολύτως συμβατές ώστε να «συνεργάζονται» με τα μαχητικά Rafale.

Όπως έλεγαν κυβερνητικά στελέχη, η κυβέρνηση εξοπλίζει το Πολεμικό Ναυτικό με το βλέμμα στο μέλλον, καθώς οι 3 φρεγάτες (με option για άλλη μια), αγοράζονται από την Ελλάδα στην πιο συμφέρουσα τιμή, με πλήρη οπλισμό και με χρόνο παράδοσης-ρεκόρ. Η πρώτη υπερσύγχρονη «ψηφιακή» φρεγάτα αναμένεται να παραδοθεί το 2025 και η τελευταία το 2026.

Με αυτό τον τρόπο ενισχύεται η ασφάλεια της χώρας μας, καθώς Ελλάδα και Γαλλία έχουν δεσμευθεί μέσω της στρατηγικής εταιρικής συμφωνίας, πέρα και πάνω από υπάρχουσες δομές (ΝΑΤΟ και ΕΕ) να συνδράμουν στρατιωτικά η μια την άλλη σε περίπτωση που παραστεί ανάγκη. Ωστόσο η διμερής συμφωνία έχει και καθαρά ευρωπαϊκή διάσταση, καθώς συνιστά αποδοχή του δόγματος της στρατηγικής αυτονομίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τις δύο χώρες και αποτελεί ένα ουσιαστικό βήμα σε αυτή την κατεύθυνση.

Συμφωνία που εγγυάται τη συνεργασία των δύο χωρών σε άμυνα και εξωτερική πολιτική

Ουσιαστικά Ελλάδα και Γαλλία με τη διμερή συμφωνία η οποία εγγυάται τη συνεργασία των δύο χωρών στην άμυνα και στην εξωτερική πολιτική, λειτουργούν μέσα στο πλαίσιο των συμμαχιών τους και ενδυναμώνουν τη πολιτική της στρατηγικής αυτονομίας της Ε.Ε.και εμβαθύνουν τη σχέση των δύο χωρών μέσα στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Παράλληλα στο τραπέζι των συζητήσεων βρίσκεται και η εξασφάλιση 3 υπερσύγχρονων κορβετών Gowind (με option για άλλη μία) με πλήρη εξοπλισμό. Η Ελλάδα κινήθηκε γρήγορα και εξασφάλισε μια πολύ ισχυρή αμυντική συνεργασία μετά τις ανακατατάξεις από τη συμφωνία AUKUS.

Πιο συγκεκριμένα, η Ελλάδα θα αποκτήσει 3 φρεγάτες FDI HN (Hellenic Navy), με διαμόρφωση η οποία επελέγη από το ίδιο το Πολεμικό μας Ναυτικό, και η οποία είναι ισχυρότερη από την αντίστοιχη γαλλική.

Το πλοίο ανήκει στην επόμενη γενιά «ψηφιακών» φρεγατών, και εξοπλίζεται με το κορυφαίο ραντάρ SeaFire. Το τελευταίο συνδυάζεται με τους υπερσύγχρονους αντιαεροπορικούς πυραύλους ASTER 30, στην πλέον τελευταία τους έκδοση. Ο συνδυασμός SeaFire/ASTER 30 θα προσφέρει αεράμυνα περιοχής στις Μονάδες του Στόλου, σε αποστάσεις που υπερβαίνουν τα 100 χιλιόμετρα, ενώ ταυτόχρονα θα διαθέτει και Αντιβαλλιστικές Ικανότητες.

Δηλαδή το Πολεμικό Ναυτικό αποκτά για πρώτη φορά στην ιστορία του, πλοία που θα έχουν δυνατότητα να καταρρίπτουν εναέριους στόχους σε πολύ μεγάλες αποστάσεις, ενώ θα μπορούν να προσφέρουν και προστασία απέναντι σε βαλλιστικούς πυραύλους.

Ο οπλισμός συμπληρώνεται από προηγμένο πυροβόλο των 76 χιλιοστών, αλλά και σύστημα RAM των 21 πυραύλων, που ολοκληρώνει την αντιαεροπορική/αντιβληματική ασπίδα του πλοίου.

Η νέα φρεγάτα του Πολεμικού μας Ναυτικού, εκτός από εξελιγμένες αντιαεροπορικές δυνατότητες, διαθέτει και κορυφαίες ανθυποβρυχιακές ικανότητες, χάρη στο παγκοσμίως πρωτοπόρο sonar CAPTAS-4. Το τελευταίο θα συνδυαστεί με τα υπερσύγχρονα ανθυποβρυχιακά ελικόπτερα MH-60R που πρόσφατα αγόρασε η χώρα μας από τις ΗΠΑ και θα παραδοθούν στις αρχές του 2022. Τον ανθυποβρυχιακό οπλισμό συμπληρώνουν υπερσύγχρονες ανθυποβρυχιακές τορπίλες.

Ο οπλισμός εναντίον πλοίων περιλαμβάνει τους πλέον εξελιγμένους «ψηφιακούς» Exocet MM40 Block 3c, με ικανότητα κρούσης σε μεγάλες αποστάσεις, ενώ ταυτόχρονα έχουν και δυνατότητα να πλήξουν παράκτιους στόχους. Ο εξοπλισμός των νέων μας «ψηφιακών» φρεγατών συμπληρώνεται από υπερσύγχρονα ηλεκτρονικά συστήματα, τα οποία ολοκληρώνονται πάνω στο κορυφαίο παγκοσμίως γαλλικό Κέντρο Πληροφοριών Μάχης SETIS.


Κυβερνητικές πηγές αναφέρουν επίσης ότι η «Στρατηγική Εταιρική Σχέση για τη Συνεργασία στην 'Αμυνα και στην Ασφάλεια» Ελλάδας-Γαλλίας σημαίνει τα εξής:

1. - Η Συμφωνία επισφραγίζει την στενή συμμαχική σχέση που έχουν αναπτύξει οι δύο χώρες, αναβαθμίζει το γεωπολιτικό αποτύπωμα της Ελλάδας στην Ευρώπη και στην περιοχή, ενισχύει τις αποτρεπτικές δυνατότητες της χώρας με την ανακοίνωση για την απόκτηση τριών νέων γαλλικών φρεγατών (οι λεπτομέρειες θα οριστικοποιηθούν μέσα στους επόμενους μήνες).


2. - Η Συμφωνία περιέχει (άρθρο 2) ρήτρα αμοιβαίας αμυντικής συνδρομής σε περίπτωση που μια από τις δύο χώρες δεχθεί επίθεση στην επικράτειά της. Με τον τρόπο αυτό η Ελλάδα θωρακίζεται έναντι απειλών ιδιαίτερα στην Ανατολική Μεσόγειο. Ταυτόχρονα, μέσω της συμφωνίας αποκτά ουσία το άρθρο 42, παράγραφος 7 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ρήτρα αμοιβαίας άμυνας.


3. - Με τη συμφωνία Ελλάδα και Γαλλία υπερβαίνουν τις υποχρεώσεις η μία έναντι της άλλης στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ. Ταυτόχρονα, ενισχύουν τον ευρωπαϊκό πυλώνα της άμυνας και το ΝΑΤΟ, καθώς πρόκειται για δύο χώρες-μέλη της Ε.Ε, αλλά και συμμάχους στο ΝΑΤΟ.


4. - Τη Συμφωνία συνοδεύει ανακοίνωση για την απόκτηση από το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό τριών γαλλικών φρεγατών.


5. - Η Συμφωνία προβλέπει συνεργασία στην άμυνα και στην εξωτερική πολιτική. Με αυτό τον τρόπο η Ελλάδα πρωταγωνιστεί, όπως είχε προαναγγείλει ο Κυριάκος Μητσοτάκης από τη ΔΕΘ, καθώς και στις δηλώσεις του στη Σύνοδο Κορυφής της EUMED, στη συζήτηση για την ανάγκη στρατηγικής αυτονομίας της Ε.Ε.


6. - Η Μεσόγειος ανοίγει δρόμους. Η ελληνογαλλική συμφωνία στρατηγικής εταιρικής σχέσης είναι ένα πρώτο μεγάλο βήμα προς την κατεύθυνση της στρατηγικής αυτονομίας της Ε.Ε.


7. - Ήδη από την ομιλία του στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ o Κυριάκος Μητσοτάκης μίλησε για την ανάγκη ανάπτυξης των αναγκαίων αμυντικών ικανοτήτων, ώστε η Ευρώπη να μπορεί να ανταποκρίνεται άμεσα σε προκλήσεις, στην ευρύτερη γειτονιά της, όπως στη Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή και στο Σαχέλ, όπου το ΝΑΤΟ δεν θα είναι «παρών».


8. - H Συμφωνία προβλέπει τακτικές διαβουλεύσεις των υπουργών Εξωτερικών και 'Αμυνας των δύο χωρών τόσο για θέματα ασφάλειας και άμυνας, όσο και για περιφερειακά και διεθνή ζητήματα, υβριδικές απειλές, θαλάσσια ασφάλεια, μετανάστευση.

Νίκος Αρμένης / ΑΠΕ-ΜΠΕ

Αντώνης Σαμαράς στα «ΝΕΑ Σαββατοκύριακο»: «Η ΝΔ δεν είναι Ποτάμι» – « Έπρεπε να ασκήσουμε βέτο για την Αμμόχωστο»

Συνέντευξη με πολλαπλά μηνύματα και ευδιάκριτους αποδέκτες παραχώρησε ο πρώην πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, στα «ΤΑ ΝΕΑ Σαββατοκύριακο».

Ο Αντώνης Σαμαράς ασκεί κριτική για τον κυβερνητικό ανασχηματισμό, ενώ αφήνει σαφείς αιχμές για την αποχώρηση της Άνγκελα Μέρκελ από την καγκελαρία μετά από 16 χρόνια.

Παράλληλα, μιλά «έξω από τα δόντια» για τα ελληνοτουρκικά ζητώντας από την κυβέρνηση να ακολουθήσει πιο σκληρή στάση, ακόμη και βέτο στην ΕΕ για το θέμα της Αμμοχώστου, ενώ ερωτηθείς τι θα κάνει με τα Μνημόνια για τα Σκόπια τα οποία δεν έχουν έρθει ακόμη στη Βουλή, εμφανίζεται σαφής λέγοντας πως έχει τοποθετηθεί δημόσια και ξεκάθαρα.

«Με το Ποτάμι δεν παίρνεις το κέντρο»

Ειδικότερα, τοποθετούμενος για τον πρόσφατο ανασχηματισμό τονίζει με νόημα: «Σε κάθε ανασχηματισμό εκπέμπεται ένα «μήνυμα», υπάρχει «συμβολισμός». Και ο συμβολισμός αυτός δεν πρέπει να στέλνει αντιφατικά μηνύματα. Ότι δηλαδή η παράταξή μας υιοθετεί σήμερα απόψεις που η ίδια έχει πολεμήσει, όπως οι Πρέσπες και το σχέδιο Ανάν. Ή ότι επιβραβεύει πρόσωπα που έχουν αντίθετες πολιτικές απόψεις».

Για να στείλει ακόμη σαφέστερα μηνύματα προσθέτει στη συνέχεια: «Αλλά όταν «επιλέγονται» άτομα με αντίθετες απόψεις, αυτό δεν λέγεται «διεύρυνση» – αυτό λέγεται «μετατόπιση»! Ξέρετε, με το να μετακινηθούμε σε θέσεις «Ποταμιού» δεν κατακτάμε το «πολιτικό κέντρο».

Θέτει, δε, το ερώτημα: «Με τη σύγχρονη Δεξιά-Κεντροδεξιά, τι θα γίνει; Ή στο όνομα της «διεύρυνσης» θα θεωρείται ότι «μπήκε στη γωνία» η μεγαλύτερη πολιτική παράταξη της χώρας;»

«Δεν πρέπει να ενδίδουμε σε κατευνασμό του θηρίου»

Όσον αφορά στα ελληνοτουρκικά, ζητά πιο σκληρή στάση, ακόμη και βέτο στην ΕΕ για το θέμα της Αμμοχώστου.

Υποστηρίζει ειδικότερα ότι Ελλάδα και Κύπρος θα έπρεπε να είχαν ήδη αντιδράσει εντονότερα στις τελευταίες προκλήσεις της Τουρκίας ανατολικά της Κρήτης. 

Πρώτον, αναφέρει, Αθήνα και Λευκωσία θα έπρεπε να πιέζουν συνεχώς την ΕΕ για κυρώσεις κατά της Τουρκίας, οικονομικές και άλλες. «Ακόμα και βέτο σε Ευρωπαϊκές αποφάσεις, θα μπορούσαμε ίσως να θέσουμε» προτείνει.

Δεύτερον, εκτιμά ότι θα έπρεπε να ζητηθεί ενεργοποίηση της ρήτρας Αλληλεγγύης της ΕΕ, όπως παλαιότερα έχουν κάνει άλλες χώρες. 

Τρίτον – και πέρα από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς – προτείνει πιο ενεργές συμμαχίες με κράτη εντός της Ένωσης και στην ευρύτερη περιοχή μας, που θίγονται από την πολιτική της Τουρκίας.

«Δεν πρέπει – επ’ ουδενί – να εκληφθεί η πολιτική μας ως «παθητική στάση» απέναντι στις απροσχημάτιστες προκλήσεις του Ερντογάν! Δεν πρέπει να θεωρείται ότι δημιουργούνται τετελεσμένα με την δική μας ανοχή» σχολιάζει με νόημα ο πρώην πρωθυπουργός και προσθέτει: «Απέναντι σε μια Τουρκία που κλιμακώνει συνέχεια, εμείς πρέπει να ενισχύουμε συνεχώς την αποτροπή μας. Όχι να δίνουμε την εντύπωση ότι ενδίδουμε σε «κατευνασμό του θηρίου».

«Δεν θυμάμαι η κ. Μέρκελ να στήριξε την Ελλάδα»

Επίσης, ο πρώην πρωθυπουργός βάλλει κατά της Ανγκελα Μέρκελ και μιλά για αρνητικό ρόλο που έπαιξε σε διάφορες στιγμές της ελληνικής κρίσης.

«Όταν τα καταφέρναμε» επισημαίνει «τράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια μας. Δεν θυμάμαι να στήριξε την Ελλάδα».

Την χαρακτηρίζει «διαχειρίστρια» και «όχι οραματίστια» και προσθέτει ότι «εκμεταλλεύθηκε τα ολέθρια σφάλματα των Τσίπρα – Βαρουφάκη για να αποσπάσει από την Ελλάδα αδιανόητες υποχωρήσεις, τις οποίες εγώ ξεκάθαρα είχα αρνηθεί».

Αναλυτικά η συνέντευξη του Αντώνη Σαμαρά στα «ΝΕΑ Σαββατοκύριακο» (25/9)

• Ερώτηση: κ. Πρόεδρε,πρόσφατα η Α. Μέρκελ ανέφερε ότι οι δυσκολότερες στιγμές της στην Καγκελαρία ήταν στην περίοδο που “ζήτησε τόσα πολλά από τους πολίτες στην Ελλάδα”. Το θεωρείτε ως δικαίωση για το "μπρα ντε φερ" που υπήρξε με το Βερολίνο στην περίοδο της διακυβέρνησης σας;

Απάντηση:"Δικαίωση" για μένα δεν είναι αυτά που λέει ξαφνικά η κα. Μέρκελ σήμερα. Δικαίωση ήταν το γεγονός ότι ήδη από τον Νοέμβριο του 2014 το Eurogroup ομόφωνα αποφάσιζε ότι η Ελλάδα μπορούσε να βγει οριστικά από τα μνημόνια. Τότε!

Κι όμως, τράβηξαν το χαλί κάτω από τα πόδια μας! Με συνέπεια τρίτο Μνημόνιο. Για να μας πουν μετά ότι η χώρα πήγε πίσω 10 χρόνια!

Κάποιοι λοιπόν εκτός Ελλάδος είδαν τότε την άνοδο του Τσίπρα σαν μιαν "ευκαιρία" να ξαναφέρουν το Grexit στο τραπέζι: Για να επιβάλλουν την "πειθαρχία" στα υπόλοιπα κράτη μέλη...

Η τιμωρία της "δύστροπης" Ελλάδας θα ήταν το "μαστίγιο", για κάθε "απείθαρχο" στην Ευρώπη. Γι' αυτό και χρειάστηκαν την κυβέρνηση Τσίπρα...

Ποιος δεν θυμάται ότι η κα Μέρκελ εκμεταλλεύτηκε τα ολέθρια σφάλματα των Τσίπρα-Βαρουφάκη για να αποσπάσει από την Ελλάδα αδιανόητες υποχωρήσεις, τις οποίες εγώ ξεκάθαρα είχα αρνηθεί. Ποιός ξεχνάει το Υπερταμείο, δηλαδή την εκχώρηση ολόκληρης της Εθνικής Περιουσίας για 99 χρόνια! Ή την εκχώρηση της Μακεδονικής ταυτότητας στα Σκόπια...

Η κα. Μέρκελ "στενοχωριέται" σήμερα για όσα ζητούσε τότε από τους Έλληνες. Αλλά όταν, κατά δήλωσή όλων τους "τα καταφέρναμε", τράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια μας! Δεν θυμάμαι να στήριξε την Ελλάδα...

• Ερώτηση: θα λείψει η Μέρκελ από την Ευρώπη;

Απάντηση: Διαχειρίστηκε την ισχύ που της κληροδότησαν οι προκάτοχοί της στην Καγκελαρία - οι αληθινοί ηγέτες που προηγήθηκαν: Ο Κολ που είχε το όραμα της Ενωμένης Γερμανίας, και κατάφερε να το κάνει πραγματικότητα. Και ο Σρέντερ που είχε το όραμα να μεταρρυθμίσει την ενωμένη πλέον Γερμανία και να την κάνει ανταγωνιστική διεθνώς - και το πέτυχε.

Η κα. Μέρκελ οραματίστρια δεν ήταν, Διαχειρίστρια ήταν..

Και σήμερα βλέπουμε μιαν Ευρώπη μειωμένης πολιτικής συνοχής, που παρακολουθεί και δεν ηγείται.

• Ερώτηση: Βλέπετε επομένως και τη νέα συμμαχίαAUKUSνα οδηγεί κι αυτή σε νέες πολιτικές θολούρες και συσχετισμούς; Και τι συνεπάγεται για Ευρώπη, αλλά και Ελλάδα;

Απάντηση: Το ότι "αιφνιδιάστηκαν" στις Βρυξέλλες δείχνει ακριβώς τα ελλείμματα μιας γραφειοκρατικής Ευρώπης με τραυματισμένο διεθνές εκτόπισμα. Αλλά θέτει και υπαρξιακά διλήμματα για το ίδιο το ΝΑΤΟ.

Για εμένα όμως η κρίση γεννάει την ευκαιρία για την Ευρώπη, το ΝΑΤΟ και πρωτίστως για την Ελλάδα. Η πατρίδα μας οφείλει να προχωρήσει σε νέα ανάλυση δεδομένων και να επαναπροσδιορίσει τη γεωπολιτική της θέση, αδράχνοντας την ευκαιρία. Η Ευρώπη πρέπει να προχωρήσει άμεσα στην δημιουργία του Ευρωστρατού, όπου η Ελλάδα μπορεί να πρωταγωνιστήσει μιας και έχουμε, μετά τη Γαλλία, τις ισχυρότερες ένοπλες δυνάμεις στην ΕΕ.

• Ερώτηση: Τι εννοείτε;

Απάντηση: Παρά το AUKUS, η Ευρώπη δεν θα πάψει να είναι απαραίτητη και στις ΗΠΑ και στις διεθνείς ισορροπίες. Κι εμείς - μη κάνετε λάθος - οφείλουμε να ενισχύσουμε τη στρατηγική σχέση με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ σε αυτό το κομβικό σημείο των παγκόσμιων γεωπολιτικών συσχετισμών.

Η μεταφορά της στρατιωτικής κι αμυντικής ισχύος των ΗΠΑ στον Ειρηνικό και η διαφαινόμενη απομάκρυνση της παρουσίας τους στην Μέση Ανατολή, δίνει στη χώρα μας σημαντική ευκαιρία να μετατραπεί σε πολύ πιο ισχυρό “παίκτη” στην σκακιέρα της Μεσογείου. Κι αυτό, συν τοις άλλοις, λόγω των προνομιακών σχέσεών μας με το Ισραήλ, αλλά και τον Αραβικό κόσμο.

Γι αυτό και λέω ότι τώρα η Ευρώπη έχει τη μεγάλη ευκαιρία να "χειραφετηθεί" - και η Ελλάδα να πρωταγωνιστήσει .

• Ερώτηση: Πως κρίνετε τους χειρισμούς της κυβέρνησης ως προς την πανδημία και τον εμβολιασμό;

Απάντηση: Ο εμβολιασμός είναι ο μόνος τρόπος να πάρουμε ξανά τη ζωή μας στα χέρια μας. Σε αυτό δεν υπάρχουν "ναι μεν, αλλά"...

• Ερώτηση: η πανδημία άλλαξε τα οικονομικά δεδομένα παγκοσμίως. Ανησυχείτε ότι έπεται μια νέα φάση λιτότητας ή είστε από τους αισιόδοξους της ταχείας ανάπτυξης;

Απάντηση: Να ξεκινήσω λέγοντας πως τα δύο, σχεδόν, αυτά χρόνια της πανδημίας η κυβέρνηση μας και ο Κυριάκος Μητσοτάκης με αποφασιστικές παρεμβάσεις κράτησαν την Οικονομία όρθια. Και σήμερα η οικονομική δραστηριότητα ανακάμπτει εντυπωσιακά. Αλλά σε αυτή τη φάση μιλάμε, στην πραγματικότητα, για ανάκαμψη. Δεν είναι ακόμα "Ανάπτυξη"...

Ωστόσο, ανησυχώ για το τι θα συμβεί όταν οι Κεντρικές Τράπεζες, αποφασίσουν να ανεβάσουν τα επιτόκια, για να ελέγξουν την πληθωρισμό.

Όπως ελπίζω ότι δεν θα επιστρέψουμε στο Σύμφωνο Σταθερότητας που γνωρίζουμε. Μην ξεχνάτε ότι το Χρέος μας είναι πια πάνω από 200% του ΑΕΠ.

Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να επιβληθούν στην Ελλάδα ξανά μέτρα "υπέρ-πλεονασμάτων" για να αντιμετωπίσουμε το υπερβολικό χρέος.

• Ερώτηση: Άρα, τι χρειαζόμαστε;

Απάντηση: Χρειαζόμαστε επειγόντως, μεταρρυθμίσεις και αποκρατικοποιήσεις - κυρίως αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας - ακριβώς για να αποφύγουμε νέο κύμα περιοριστικών μέτρων στο μέλλον.

Και κάτι ακόμα. Κανείς δεν αμφισβητεί τη μετάβαση της ενεργειακής μας πολιτικής προς τις ΑΠΕ. Δεν πρέπει όμως να στραφούμε αποκλειστικά προς τα εκεί, εγκαταλείποντας το σύνθετο μείγμα όλων των πηγών ενέργειας. Προβληματίζομαι για παράδειγμα για το εάν έπρεπε να κλείσει το σύγχρονο εργοστάσιο λιγνίτη που εγκαινιάστηκε το 2014 κι ακόμα δεν έχει αποσβεστεί. Η Γερμανία δεν εγκαταλείπει τους λιγνίτες της μέχρι το 2039. Η Πολωνία για ακόμα περισσότερο.

Ούτε μπορούμε να εγκαταλείψουμε τη στροφή στο φυσικό αέριο, που έχει ψηφιστεί ως "καύσιμο μετάβασης" για τα επόμενα 30 χρόνια.

Το κόστος ενέργειας αυξάνεται συνεχώς. Πράγμα που υπονομεύει την ανταγωνιστικότητα της χώρας. Δεν υπάρχει Ανάπτυξη χωρίς Ενεργειακή Πολιτική.

Πρέπει, τέλος, να υπάρχει μέριμνα για τις αυξήσεις τιμών, όπως της ΔΕΗ. Διότι η ακρίβεια εγκυμονεί πάντα κοινωνικές εκρήξεις.

Η Ελλάδα έχει τεράστιες ευκαιρίες για Ανάπτυξη ! Έχει τεράστια ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα.

Εκεί πρέπει να δώσουμε ακόμα μεγαλύτερη έμφαση.

• Ερώτηση; Πως κρίνετε τον ανασχηματισμό;

Απάντηση: Είναι αδιαμφισβήτητο δικαίωμα του Πρωθυπουργού να επιλέγει τους υπουργούς του. Όμως απαιτείται πάντοτε ιδιαίτερη προσοχή. Διότι σε κάθε ανασχηματισμό εκπέμπεται κι ένα "μήνυμα", υπάρχει "συμβολισμός"…

Και ο συμβολισμός αυτός δεν πρέπει να στέλνει αντιφατικά μηνύματα. Ότι δηλαδή η Παράταξή μας υιοθετεί σήμερα απόψεις που η ίδια έχει πολεμήσει, όπως οι Πρέσπες και το σχέδιο Ανάν. Ή ότι επιβραβεύει πρόσωπα που έχουν αντίθετη πολιτική άποψη...

• Ερώτηση: Η ΝΔ εν τέλει στρίβει στο πολιτικό κέντρο; Το λέω διότι ο Πρωθυπουργός στη ΔΕΘ δήλωσε πως η ΝΔ εκφράζει τον πολιτικό χώρο από τη Δεξιά ως και την Κεντροαριστερά.

Απάντηση: Στις εκλογές του 2019 το εκλογικό σώμα έδωσε "αυτοδυναμία" στη ΝΔ, εκφράζοντας την αντίθεσή του , μεταξύ άλλων, για την πολιτική ΣΥΡΙΖΑ στο Μεταναστευτικό, την Εγκληματικότητα και τις Πρέσπες. Ταυτόχρονα έδωσε καθαρή εντολή στη ΝΔ για εκκαθάριση των σκευωριών του ΣΥΡΙΖΑ και για να αποκατασταθεί η ανταγωνιστικότητα, η ανάπτυξη και η μεσαία τάξη.

Όποιος θέλει να υπηρετήσει αυτές τις θέσεις, για τις οποίες έλαβε αυτοδυναμία η ΝΔ, είναι ευπρόσδεκτος. Αυτό σημαίνει "διεύρυνση"...

Αλλά όταν "επιλέγονται" άτομα με αντίθετες θέσεις, αυτό δεν λέγεται "διεύρυνση" - αυτό λέγεται "μετατόπιση"! Ξέρετε, με το να μετακινηθούμε σε θέσεις "Ποταμιού" δεν κατακτάμε το "πολιτικό Κέντρο"...

Είναι άλλο πράγμα να "απευθύνεσαι" σε πολίτες όλων των παρατάξεων κι είναι εντελώς άλλο να "εκφράζεις" άλλες παρατάξεις. Σε μια πλουραλιστική δημοκρατία οφείλουν να εκφράζονται όλες οι παρατάξεις αυτόνομα.

Το σημαντικότερο όμως είναι το εξής ερώτημα: με τη σύγχρονη Δεξιά-Κεντροδεξιά, τι θα γίνει;

Ή στο όνομα της "διεύρυνσης" θα θεωρείται ότι “μπήκε στη γωνία” η μεγαλύτερη πολιτική παράταξη της χώρας;

Ακούστε: Κατανοώ την άποψη περί "διεύρυνσης". Αλλά προϋπόθεση μιας διεύρυνσης είναι να έχεις μαζί σου την βάση σου. Αλλιώς, κινδυνεύεις να απομακρύνεις περισσότερους απ' όσους προσελκύεις.

• Ερώτηση: Η κοινή σας είσοδος με τον Κώστα Καραμανλή στο Βελλίδειο σχολιάστηκε ως “μήνυμα”. Είναι έτσι;

Απάντηση: Κοιτάξτε, εδώ έφτασε κάποιος άνθρωπος που κατέχει σημαντική θέση να μας πεί ότι η ποίηση του Ελύτη... χτυπάει την Εκκλησία! Περνάμε λοιπόν, μια περίοδο αμφισβήτησης απ' όλους και για όλα...

Σε αυτό που με ρωτήσατε, λοιπόν: Πρόβλημα θα είχε μια παράταξη εάν οι πρώην Πρωθυπουργοί της είχαν διαγράψει ο ένας τον άλλο ή δεν μιλιόντουσαν. Όπως συνέβη στον χώρο του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ. Όταν οι δύο πρώην Πρωθυπουργοί της ΝΔ έχουν καλές προσωπικές σχέσεις και εμφανίζονται μαζί δημόσια, αυτό μόνο μήνυμα ενότητας είναι.

• Ερώτηση: Στα ελληνοτουρκικά έχουμε περάσει σε φάση εξομάλυνσης ή το αντίθετο; Γιατί είχατε δηλώσει στην προηγούμενη συνέντευξή μας ότι “με πειρατές δεν κάνεις διάλογο”. Ωστόσο ο διάλογος με τον ένα ή τον άλλον τρόπο έχει ξεκινήσει...

Απάντηση: Ποιά "εξομάλυνση"; Πού τη βλέπετε;

Ξεχάσατε τις συνεχείς navtex όλο το καλοκαίρι; Ξεχάσατε τις προκλήσεις των τουρκικών αλιευτικών έξω από τις ακτές μας; Ξεχάσατε τις συνεχείς δημόσιες δηλώσεις για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών; Ακόμα και το όνομα του Αιγαίου, επιχειρούν να αλλάξουν. Παρεμπιπτόντως, θα πρέπει να νομοθετούμε με προσοχή κι όχι χωρίς να υπολογίζουμε τις συνέπειες! Τέτοιες διατάξεις, όπως αυτή που καταργήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ, που αφορά στην ποινική δίωξη στους Τούρκους που ψαρεύουν στα χωρικά μας ύδατα, πρέπει να επανέλθουν άμεσα από την κυβέρνησή μας.

Το σημαντικότερο όμως για εμένα γεγονός είναι οι "φιέστες" Ερντογάν στην Αμμόχωστο που μετατρέπεται πια σε ενισχυμένη στρατιωτική βάση των Τούρκων. Ακούστε, αυτό που συμβαίνει με την Αμμόχωστο είναι πρωτοφανές παγκοσμίως. Η Άγκυρα τόλμησε να παραβιάσει τα δύο μοναδικά ψηφίσματα του ΟΗΕ που για δεκαετίες δεν είχε διανοηθεί να “ακουμπήσει” κανείς. Με την κίνηση του αυτή ο Ερντογάν ενσυνείδητα ακυρώνει την όποια προσπάθεια βιώσιμης λύσης του Κυπριακού. Κι επιβεβαιώνει παγκοσμίως τον χαρακτήρα της εισβολής και κατοχής μιας χώρας-μέλους της ΕΕ και των διεθνών οργανισμών! Το θράσος του Ερντογάν έφτασε στο σημείο να ζητήσει προχθές από τον ΟΗΕ να αναγνωρίσει τα κατεχόμενα...!

Δείτε και τι γίνεται αυτές τις μέρες στην Κρήτη, με το Γαλλικό πλοίο! Η Τουρκία επιχειρεί να επιβάλλει το “δόγμα της γαλάζιας πατρίδας”, καθιστώντας παράλληλα ανενεργή την ελληνο-αιγυπτιακή συμφωνία για την ΑΟΖ! Καταργεί στην πράξη τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και επιβάλλει τη θεωρία της ότι τα νησιά δεν διαθέτουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ...!

Ακούστε, σας το λέω ξεκάθαρα: Ελλάδα και Κύπρος θα έπρεπε να είχαν ήδη αντιδράσει εντονότερα! Πρώτον, θα έπρεπε να πιέζουν συνεχώς την ΕΕ για κυρώσεις κατά της Τουρκίας. Οικονομικές και άλλες. Η πίεση αυτή θα έπρεπε μάλιστα να εντείνεται, όπως εντείνονται οι προκλήσεις. Ακόμα και βέτο σε Ευρωπαϊκές αποφάσεις, θα μπορούσαμε ίσως να θέσουμε! Δεύτερον, θα έπρεπε να ζητήσουμε ενεργοποίηση της ρήτρας Αλληλεγγύης της ΕΕ, όπως παλαιότερα έχουν κάνει άλλες χώρες. Τρίτον - και πέρα από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς - να προχωρήσουμε σε πιο ενεργές συμμαχίες με κράτη εντός της Ένωσης και στην ευρύτερη περιοχή μας, που θίγονται από την Πολιτική της Τουρκίας. Δεν πρέπει - επ' ουδενί - να εκληφθεί η πολιτική μας ως "παθητική στάση" απέναντι στις απροσχημάτιστες προκλήσεις του Ερντογάν! Δεν πρέπει να θεωρείται ότι δημιουργούνται τετελεσμένα με την δική μας ανοχή.

Απέναντι σε μια Τουρκία που κλιμακώνει συνέχεια, εμείς πρέπει να ενισχύουμε συνεχώς την Αποτροπή μας. Όχι να δίνουμε την εντύπωση ότι ενδίδουμε σε "Κατευνασμό του θηρίου" - που έτσι αποθρασύνεται περισσότερο...

Κι ακόμα, ξεχάσατε τις προκλητικές δηλώσεις της Άγκυρας για τη Θράκη; Ιδιαίτερα στη Θράκη, που δεν θα σταματήσω να το λέω, πρέπει να προσέξουμε πολύ!

Είχα όντως, προειδοποιήσει ότι με "Πειρατές" δεν κάνεις διάλογο. Το πρόβλημά μας σήμερα δεν είναι αν... πρέπει ή δεν πρέπει να κάνουμε "διάλογο" με αυτήν την Τουρκία.

Το πρόβλημά μας είναι πώς θα κάνουμε αξιόπιστη Αποτροπή. Σε συμμαχία με άλλες χώρες που καθημερινά συμμερίζονται όλο και περισσότερο τις απόψεις για την Τουρκία και τον αποσταθεροποιητικό της ρόλο.

• Ερώτηση: Με τα Μνημόνια για τα Σκόπια τι θα κάνετε κ. Πρόεδρε εάν έρθουν προς ψήφιση στη Βουλή;

Απάντηση: Μη με ξαναρωτάτε. Έχω τοποθετηθεί δημόσια και ξεκάθαρα.

• Ερώτηση: Τέλος, κ Πρόεδρε, πως σχολιάζετε την υπόθεση της "σκευωρίας Νοβάρτις", με όσα έχουν ή δεν έχουν συμβεί;

Απάντηση: Ακούω πολλά και παρατηρώ πολλά. Πολλά και περίεργα. Όπως ότι οι κουκούλες παραμένουν...

Εγώ αναμένω. Το δικό μου “μέχρι τέλους” δεν θα αλλάξει ποτέ. Είπα ότι η σκευωρία θα αποκαλυφθεί πλήρως - και θα αποκαλυφθεί! Καθαρές κουβέντες!

με πληροφορίες από τα ΝΕΑ

Δημήτρης Κουτσούμπας: «Συμπόρευση με το ΚΚΕ, για να αναπνεύσει ο λαός, για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, το σοσιαλισμό» (video)

Χιλιάδες νέοι και νέες, μαζί με εργαζόμενους κάθε ηλικίας, δυναμώνουν το σύνθημα που επέλεξε η ΚΝΕ για το 47ο Φεστιβάλ της. «Να ζεις»: Διαδηλώνουν για το δικαίωμα τους να ζήσουν με βάση τις δυνατότητες που προσφέρει σήμερα η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας. «Να τολμάς»: Διαμηνύουν την αποφασιστικότητά τους να αμφισβητήσουν τον εργασιακό μεσαίωνα, τους ταξικούς φραγμούς στη μόρφωση, τη μετατροπή της υγείας σε πανάκριβο εμπόρευμα. «Να προχωράς»: Ξεκαθαρίζουν την πρόθεση τους να πάρουν τη θέση τους στον αγώνα με την πυξίδα τους στραμμένη στην"κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, τον σοσιαλισμό».

«Να ζεις, να τολμάς, να προχωράς. Για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, τον σοσιαλισμό»: Με το σύνθημα του 47ου Φεστιβάλ να δίνει το στίγμα, κορυφώνονται οι εκδηλώσεις του τριημέρου, με τη μεγάλη πολιτική συγκέντρωση στο Πάρκο Τρίτση.

Η συγκέντρωση ξεκίνησε με τον χαιρετισμό του Νίκου Αμπατιέλου, Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ, ενώ στη συνέχεια στο βήμα βρέθηκε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, την ώρα που τα συνθήματα αντηχούσαν δυνατά.

Με τις προσυγκεντρώσεις να καταφτάνουν στον χώρο, οι κόκκινες σημαίες πλαισίωσαν τον κόσμο που από νωρίς είχε πάρει τη θέση του στην Κεντρική Σκηνή. «Δυναμώνουμε τον αγώνα για την ανατροπή του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος. Δυναμώνουμε τον αγώνα για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, τον σοσιαλισμό. Έλα μαζί μας σε αυτόν τον αγώνα», ήταν το κάλεσμα που ακουγόταν ξανά και ξανά.

Από τα μεγάφωνα της Κεντρικής Σκηνής του Φεστιβάλ, οι χιλιάδες επισκέπτες αποχαιρετούν τον μεγάλο μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη, τραγουδώντας για όσους «δεν συνεμορφώθησαν προς τας υποδείξεις».

Η ογκώδης πολιτική συγκέντρωση πήρε τη σκυτάλη από το πλούσιο πρόγραμμα του Φεστιβάλ: Από την περιήγηση στην έκθεση για την Παρισινή Κομμούνα και τη συμμετοχή στις εκδηλώσεις για την πρώτη «έφοδο στον ουρανό». Από τις συζητήσεις για τον αντεργατικό νόμο και τον αγώνα για να μείνουν οι διατάξεις του στα χαρτιά, για την επίθεση στα μορφωτικά δικαιώματα της νέας γενιάς, για την εργαλειοποίηση της επιστήμης που εκδηλώνεται με χαρακτηριστική ένταση στις συνθήκες της πανδημίας. Από τις επισκέψεις στο βιβλιοπωλείο και τη γνωριμία με τις εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής». Από τις συναυλίες - αφιερώματα σε καλλιτέχνες που έκαναν πρωταγωνιστή στο έργο τους τον λαό, τις έγνοιες και τα βάσανά του αλλά και τον αγώνα για όλα τα παραπάνω και ακόμα περισσότερα. Όλα αυτά τροδοφότησαν τον προβληματισμό και τη σκέψη, τη συζήτηση στις παρέες των νέων. Έδωσαν το έναυσμα και την ώθηση σε νέους και νέες ώστε να πάρουν θέση στο κόκκινο ποτάμι που πλημμύρισε τον χώρο στην Κεντρική Σκηνή του Φεστιβάλ.

 «Να ζεις» - «Να τολμάς» - «Να προχωράς» - Για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, τον σοσιαλισμό.

Χιλιάδες νέοι και νέες, μαζί με εργαζόμενους κάθε ηλικίας, δυναμώνουν το σύνθημα που επέλεξε η ΚΝΕ για το Φεστιβάλ της. «Να ζεις»: Διαδηλώνουν για το δικαίωμα τους να ζήσουν με βάση τις δυνατότητες που προσφέρει σήμερα η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας. «Να τολμάς»: Διαμηνύουν την αποφασιστικότητά τους να αμφισβητήσουν τον εργασιακό μεσαίωνα, τους ταξικούς φραγμούς στη μόρφωση, τη μετατροπή της υγείας σε πανάκριβο εμπόρευμα. «Να προχωράς»: Ξεκαθαρίζουν την πρόθεση τους να πάρουν τη θέση τους στον αγώνα με την πυξίδα τους στραμμένη στην «κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, τον σοσιαλισμό».

Ο χαιρετισμός Ν. Αμπατιέλου και η ομιλία Δ. Κουτσούμπα (βίντεο)

Αναλυτικά η ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα:

 «Συντρόφισσες και σύντροφοι,

 Φίλες και φίλοι

 Είμαστε όλοι εδώ! Παρόντες! Το ΚΚΕ, η ΚΝΕ είναι εδώ! Είμαστε εδώ, αποφασισμένοι να "γυρίσουμε τον ήλιο". Να κάνουμε πράξη "το όνειρο όλων των πεινασμένων και των αδικημένων". Για "όλου του κόσμου το ψωμί, το φως και το τραγούδι"!

Η μεγάλη επιτυχία του φετινού Φεστιβάλ μάς γεμίζει όλους χαρά και αισιοδοξία. Είναι πραγματικά ένα μήνυμα αγωνιστικής ανάτασης, συμπόρευσης νέων δυνάμεων με το ΚΚΕ.

 Δεν είναι και λίγο πράγμα στους δύσκολους καιρούς που ζούμε να υπάρχει ένας τέτοιος θεσμός που όχι μόνο να αντέχει στο χρόνο, αλλά και να δυναμώνει, να βελτιώνεται και να ανανεώνεται, να αγκαλιάζει όλο και περισσότερους νέους και νέες.

Πολλοί βιάστηκαν στο παρελθόν να μιλήσουν για το τέλος των ιδεολογιών, ακόμα και για το τέλος της Ιστορίας. Τα ακούσαμε και πρόσφατα αυτά, με αφορμή τον θάνατο του μεγάλου Μίκη Θεοδωράκη.

 Τους διαψεύδουμε, με εκκωφαντικό τρόπο, όλοι εμείς που είμαστε σήμερα εδώ, κάτω από αυτές τις σημαίες και αυτά τα συνθήματα, κάτω από τις νότες του Μίκη και τους στίχους του Ρίτσου, όλων των μεγάλων ποιητών μας που θα πλημμυρίσουν σε λίγο αυτόν τον χώρο. Τους διαψεύδουν, βέβαια, και οι ίδιες οι αντιφάσεις του συστήματός τους.

Το γεγονός ότι αποτυγχάνει συστηματικά να δώσει ελπίδα στους νέους ανθρώπους, να απαντήσει στις ανάγκες τους που φυσιολογικά διευρύνονται. Αντίθετα, τους πάει από τη μία απογοήτευση στην άλλη, τους οδηγεί να αισθάνονται πως χάνουν τα χρόνια τους χωρίς να πετυχαίνουν αυτά που θα ήθελαν.

 Δεν θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά, αφού η διεύρυνση της απόστασης ανάμεσα στο πώς ζούμε οι πολλοί και στο πώς θα μπορούσαμε να ζούμε με βάση τις σύγχρονες δυνατότητες είναι η προϋπόθεση για να συσσωρεύεται αμύθητος πλούτος στους λίγους μετόχους των επιχειρηματικών ομίλων.

Γι’ αυτό και είναι υποχρεωμένοι να προσπαθούν να πείσουν τη νέα γενιά να συμβιβαστεί με τα λίγα, να κάνει στόχους της τους στόχους των εκμεταλλευτών της και να αναζητά, πότε δεξιά και πότε αριστερά, κάποιον λίγο καλύτερο διαχειριστή της ίδιας βαρβαρότητας.

 Όσο κι αν φαίνεται να τον έχουν πετύχει προσωρινά αυτόν τον στόχο, είναι αδύνατο να τον πετυχαίνουν διαρκώς. Άλλωστε, η πολύ μεγάλη συμμετοχή στο φετινό Φεστιβάλ αυτό ακριβώς δείχνει: Ότι υπάρχει σε αυτόν τον τόπο και διευρύνεται μια κρίσιμη μάζα πρωτοπόρων νέων που "δεν βολεύονται με λιγότερο ουρανό", που ψάχνονται, που αμφισβητούν και αναζητούν, που δεν πείθονται τόσο εύκολα από το σχέδιο που παρουσίασε πριν λίγες μέρες στη ΔΕΘ ο κ. Μητσοτάκης.

 Ένα σχέδιο που συνοψίζεται στο "όλα για τους λίγους κι αν περισσέψει κάτι, βλέπουμε…", που είναι σήμερα πιο υποψιασμένοι απέναντι στις παγίδες που τους ξαναστήνουν όσοι υπόσχονται ότι έχουν τη μαγική συνταγή για να κάνουν αυτό το βάρβαρο σύστημα λίγο πιο δίκαιο.

 Αυτοί οι νέοι, όλο το προηγούμενο διάστημα, συναντήθηκαν με τη δράση και τις θέσεις του ΚΚΕ. Πήραν ανάσα, εκτίμησαν ή έστω προβληματίστηκαν από το γεγονός ότι δεν τα διπλώσαμε σε πρωτόγνωρες -για έναν νέο άνθρωπο- συνθήκες, όταν όλοι παρουσίαζαν ως μονόδρομο την εμπιστοσύνη σε αυτό το κράτος.

 Για να δυναμώνει μέρα με τη μέρα ένα κίνημα που θα οργανώνεται στους χώρους δουλειάς και εκπαίδευσης, στις γειτονιές, αλλά θα αποκτά όλο και περισσότερο ενιαίους στόχους, πανελλαδικά χαρακτηριστικά και συντονισμό. Και ένα τέτοιο κίνημα το ΚΚΕ μπορεί να το εγγυηθεί ως νους, καρδιά και οργανωτής του. Υποσχόμαστε ότι θα δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας σε αυτή την υπόθεση.

Τους λέμε, επίσης, πως είναι ώρα οι νέοι και οι νέες να τολμήσουν! Να τολμήσουν να πάνε σε μεγαλύτερο βάθος την αμφισβήτησή τους προς το κράτος, το σύστημα και τα κόμματα που το υπηρετούν.

 Να τολμήσουν να σκεφτούν έξω από τα σημερινά πλαίσια, να δουν τα πράγματα και τον κόσμο στην κίνησή του και όχι στη σχετική, φαινομενική στασιμότητα.

Να τολμήσουν να αναλογιστούν πώς θα μπορούσαμε και θα έπρεπε να ζούμε στον 21ο αιώνα και ποιος είναι ο ένοχος που αυτό δεν συμβαίνει.

Να τολμήσουν να αφήσουν πίσω ενδοιασμούς, προκαταλήψεις και δισταγμούς. Να πάρουν και αυτοί τη θέση τους στις γραμμές της ΚΝΕ, της Οργάνωσης που πρεσβεύει και μάχεται για ό,τι πιο καινοτόμο, ό,τι πιο τολμηρό γέννησε η ανθρώπινη σκέψη.

 Συντρόφισσες και σύντροφοι,

 Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος οι εκδηλώσεις του Φεστιβάλ έγιναν βήμα έκφρασης και προβολής των αγώνων του λαού και της νεολαίας, αγώνων στους οποίους τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ βρέθηκαν με συνέπεια και αυταπάρνηση στην πρώτη γραμμή.

 Αγώνες για την προστασία του φυσικού πλούτου, των λαϊκών περιουσιών, της ανθρώπινης ζωής, από τις καταστροφικές πυρκαγιές, αλλά πάνω από όλα από την εμπρηστική πολιτική που ακολουθεί και η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ.

Αγώνες για την προστασία της υγείας και της ζωής, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική διαχείρισης της πανδημίας, που τώρα επιχειρεί να επιφέρει νέο πλήγμα στο δημόσιο σύστημα Υγείας και τους εργαζόμενους σε αυτό, με πρόσχημα τον αναγκαίο εμβολιασμό, τροφοδοτώντας -βολικές για το σύστημα- ανορθολογικές σκοταδιστικές θεωρίες.

Αγώνες για την προστασία των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων από τα μέτρα που η κυβέρνηση έφερε μέσα στο καλοκαίρι, όπως ήταν οι νόμοι Χατζηδάκη, για την κατάργηση του 8ωρου, για την απαγόρευση της απεργίας και της συνδικαλιστικής δράσης, για την ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης.

Αγώνες για τη μόρφωση των παιδιών μας, που έρχονται αντιμέτωπα με ένα ακόμη πιο σκληρό, ταξικό, σχολείο, ένα σχολείο πολλών ταχυτήτων, που η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής άφησε εκτός ΑΕΙ χιλιάδες νέους ανθρώπους.

Σε αυτούς τους αγώνες και σε πολλούς ακόμη γεννήθηκε ένα ξεχωριστό σύνθημα: Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό! Αυτό το σύνθημα είναι κάτι παραπάνω από ένα κάλεσμα αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική.

Είναι κάτι περισσότερο από ένα κάλεσμα λαϊκής οργάνωσης και αυτοοργάνωσης, όπως αυτή που με συγκινητικό τρόπο εκδηλώθηκε στις πρόσφατες πυρκαγιές στην Εύβοια και αλλού, για να σώσει ο λαός το βιος του που δεν μπορούσε να προστατεύσει το κράτος.

Το σύνθημα αυτό στοχεύει βαθιά, στην καρδιά του προβλήματος.

Καλεί τον λαό να πάρει συνολικά την υπόθεση στα χέρια του, να μην έχει καμία εμπιστοσύνη στο σημερινό κράτος και τις κυβερνήσεις του, οι οποίες αρχικά εμφανίζονται ως σωτήρες και τελικά καταλήγουν σε εμπρηστές των λαϊκών συμφερόντων.

Το σημερινό κράτος, που εμφανίζεται γυμνό, ανίκανο και δυσκίνητο, όταν είναι να προστατεύσει τον λαό από τις φυσικές καταστροφές, είναι το ίδιο κράτος που μετά τις καταστροφές προωθεί ταχύτατα σχέδια δήθεν ανασυγκρότησης, μαζί με τα κοράκια της λεγόμενης πράσινης ανάπτυξης, που προσδοκάνε νέα μεγάλα κέρδη από τις "πράσινες" -στην πραγματικότητα όμως κατάμαυρες- επενδύσεις.

Αυτό το κράτος που δεν μπορεί να εξασφαλίσει ΜΕΘ, νοσοκομεία, Κέντρα Υγείας, να οργανώσει ουσιαστική ενημέρωση για τον εμβολιασμό, να εξασφαλίσει αίθουσες και προσωπικό για την καθαριότητα και την υγιεινή στα σχολεία και τις σχολές, είναι το ίδιο κράτος που αποζημιώνει πλουσιοπάροχα τους ιδιώτες κλινικάρχες και τους άλλους επιχειρηματίες της Υγείας, γιατί -όπως λένε όλα τα άλλα κόμματα- ο δημόσιος τομέας πρέπει να συνυπάρχει με τον ιδιωτικό.

Αυτό το κράτος, που δίνει μόλις το ποσό των 1,7 εκατομμυρίων το χρόνο για τα Δασαρχεία της χώρας και για τον κρίσιμο τομέα της πρόληψης των δασικών πυρκαγιών, που για τα δάση της Αττικής και άλλων περιοχών της χώρας δεν απασχολεί ούτε έναν δασεργάτη, είναι το ίδιο που δίνει 4 δισ. για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ, που δίνει εκατ. ευρώ για να σώσει εταιρείες κολοσσούς, που έχει θεσπίσει εθελοντική -παρακαλώ- φορολογία για τους εφοπλιστές.

Αυτό το κράτος που με κάθε ευκαιρία τσακίζει τους μισθούς και το λαϊκό εισόδημα, εκτοξεύει τη φοροληστεία, είναι το ίδιο κράτος που σηκώνει τα χέρια ψηλά μπροστά στην ακρίβεια και τις ανατιμήσεις προϊόντων, γιατί εκεί κυριαρχούν οι νόμοι της ελεύθερης οικονομίας και αγοράς, δηλαδή η κερδοφορία του κεφαλαίου.

 Αμέτρητα τα παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι το σημερινό κράτος δεν είναι κάτι ουδέτερο, δεν είναι ένα οικοδόμημα πάνω από κοινωνικές τάξεις και συμφέροντα που υπάρχει τάχα για το καλό όλων και που ο λαός θα πρέπει απλά κάθε 4 χρόνια να βρίσκει τον κατάλληλο διαχειριστή αυτού του οικοδομήματος.

Το σημερινό κράτος δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας μηχανισμός καταπίεσης, καταστολής, εκμετάλλευσης, διαιώνισης της αδικίας.

Είναι το κράτος των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών, που έχει κάνει σημαία του την ατομική ευθύνη, για να κρύψει τον εχθρικό -για τις λαϊκές ανάγκες- χαρακτήρα του.

 Ατομική ευθύνη η προστασία από την πανδημία και την πυρκαγιά, ατομική ευθύνη η μόρφωση των νέων ανθρώπων, ανάλογα όμως με το πορτοφόλι των γονιών τους, ατομική ευθύνη η εργασία, γιατί ο εργαζόμενος είναι αυτός που δήθεν ελεύθερα θα επιλέγει αν θα δουλεύει 10ωρα ή 12ωρα, ατομική ευθύνη η Ασφάλιση, αφού με βάση το νόμο για την ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης, ο ασφαλισμένος είναι επενδυτής που θα τζογάρει τους κόπους μιας ζωής στο χρηματιστήριο και από εκεί θα προκύπτει -αν θα προκύπτει- η όποια σύνταξή του.

Με αυτό το κράτος, με αυτή την οικονομία, με αυτήν την κοινωνική οργάνωση πρέπει να αναμετρηθεί, να συγκρουστεί ο λαός, αν θέλει να σώσει τον ίδιον του τον εαυτό και τα παιδιά του.

 Κι αυτό δεν είναι μόνο το καταστάλαγμα των πρόσφατων εξελίξεων, είναι ένα δίδαγμα διαχρονικό και ιστορικό.

Από τις μεγάλες στιγμές της λαϊκής πάλης στη χώρα μας, από τις μεγάλες εφόδους στους ουρανούς, όπως της Παρισινής Κομμούνας, τις νίκες όπως του Οκτώβρη στη Ρωσία. Όποτε η εργατική τάξη, ο λαός, απαίτησε να ικανοποιηθούν οι ανάγκες του, πίστεψε στη δύναμή του και πήρε την τύχη του στα χέρια του, μόνο τότε ο τροχός της Ιστορίας γύρισε μπροστά.

Μόνο τότε ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, όταν αποφασίσει να βαδίσει το δρόμο της ανατροπής, για να πάρει ο ίδιος στα χέρια του το τιμόνι της εξουσίας. Κι αυτό το συμπέρασμα έχει τη δική του αξία σήμερα.

Σήμερα, που τα μεγάλα γεγονότα, όπως ήταν το ξέσπασμα και η διαχείριση της πανδημίας, όπως είναι οι τεράστιοι ανταγωνισμοί, οι πολεμικοί κίνδυνοι και οι μεγάλες προσφυγικές ροές, όπως είναι η απειλή και η καταστροφή του περιβάλλοντος…, αυτά τα μεγάλα γεγονότα θέτουν και μεγάλα ερωτήματα που χρειάζονται και μεγάλες απαντήσεις.

Αλήθεια, σήμερα, στην εποχή της ψηφιακής οικονομίας και της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, που υπάρχουν όλες οι επιστημονικές, τεχνολογικές και παραγωγικές δυνατότητες για να ζήσουμε πολύ καλύτερα:

Γιατί να βλέπουμε κατακτήσεις δεκαετιών όπως το 8ωρο να παίρνονται πίσω, αντί να εργαζόμαστε λιγότερες ώρες, απολαμβάνοντας καλύτερο επίπεδο ζωής, δωρεάν και υψηλού επιπέδου υπηρεσίες Υγείας, μόρφωσης και Πολιτισμού;

Γιατί να βλέπουμε κλάδους της οικονομίας, περιοχές ολόκληρες, με τεράστιες δυνατότητες, να ρημάζουν και να καταστρέφονται, μόνο και μόνο επειδή δεν χωράνε στο παραγωγικό μοντέλο της εξωστρέφειας και της μονοκαλλιέργειας του τουρισμού;

Με δυο λόγια, τι είναι αυτό που μπαίνει εμπόδιο στη λαϊκή ευημερία, τι είναι αυτό που κάνει τον τροχό της Ιστορίας να γυρνάει προς τα πίσω αντί προς τα μπρος;

Όποια πλευρά κι αν εξετάσουμε, θα διαπιστώσουμε και το ποιοι και το πώς θυσιάζουν τις ανάγκες μας στο βωμό του καπιταλιστικού κέρδους.

 Σήμερα, υπάρχει ακόμη πιο πλούσια πείρα:

Από τον φαύλο κύκλο της εναλλαγής ανάμεσα στην οικονομική ανάπτυξη και την κρίση, που τον πληρώνουν διαρκώς με νέες θυσίες οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, από την πανδημία, με τις εκατόμβες νεκρών, με τα διαλυμένα συστήματα Υγείας, με τις θεραπείες και εμβόλια, που γίνονται αντικείμενο ανταγωνισμού και κερδοφορίας, από την έλλειψη αντιπυρικής, αντιπλημμυρικής και αντισεισμικής προστασίας, γιατί οι προτεραιότητες του κεφαλαίου και του αστικού κράτους κρίνουν ως περιττά τέτοια έργα, από όλα αυτά και άλλα πολλά, προκύπτει η σημερινή κοινωνία και οικονομία που λειτουργούν με κριτήριο τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, είναι αυτά που ακυρώνουν τις μεγάλες δυνατότητες της εποχής, της επιστήμης και της τεχνολογίας και πάνω απ΄ όλα την αξιοποίησή τους προς όφελος του λαού.

 Φίλες και φίλοι,

Αυτά τα συμφέροντα έχουν υπηρετήσει όλες οι εκδοχές κυβερνήσεων που ζήσαμε την τελευταία τουλάχιστον εικοσαετία. Κυβερνήσεις μονοκομματικές και συνεργασίας. Κεντροδεξιές και κεντροαριστερές. Δεξιές και δήθεν αριστερές. Κυβερνήσεις με πρωθυπουργούς και υπουργούς τεχνοκράτες και ειδικούς.

Όλα δοκιμάστηκαν και το συμπέρασμα ήταν ότι κάθε νέα κυβέρνηση έπαιρνε τη σκυτάλη και συνέχιζε από εκεί που σταμάτησαν οι προηγούμενες.

Από κάθε κυβερνητική θητεία, η μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία έβγαινε με λιγότερα δικαιώματα και με περισσότερα βάρη στις πλάτες της. Γιατί οι κυβερνήσεις μπορεί να αλλάζουν, δεν αλλάζει όμως το ποιος έχει στα χέρια του την εξουσία, ποιος αποφασίζει και καρπώνεται τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι.

 Σήμερα, όλα αυτοί που ευθύνονται για τα σημερινά αδιέξοδα υπόσχονται ξανά καλύτερες ημέρες.

•  - Προβάλλουν τη μετάβαση σε ένα πιο δίκαιο και φιλικό προς το περιβάλλον "πράσινο" καπιταλισμό.
•  - Μιλάνε για νέα κοινωνικά συμβόλαια, για μια νέα κοινωνική συμφωνία, για ένα νέο "πράσινο New Deal".
•  - Έχουν κάνει σημαία τους την νέα Ιερή Αγελάδα της ΕΕ, το Ταμείο Ανάκαμψης, που θα φέρει επενδύσεις, χρήμα και δήθεν καλές δουλειές για τον λαό.

 Κι αυτά τα λένε -έστω και με αποχρώσεις ή παραλλαγές- όλα τα άλλα κόμματα. Για μια ακόμη φορά προσπαθούν να εξαπατήσουν.

Κι απευθυνόμαστε ιδιαίτερα στους νέους ανθρώπους, στα νέα παιδιά που δίκαια αγωνιούν και νοιάζονται για την καταστροφή του περιβάλλοντος.

 Δεν μπορούν να προστατεύσουν το περιβάλλον οι κυβερνήσεις που ευθύνονται για την καταστροφή εκατομμυρίων στρεμμάτων δασών όλα αυτά τα χρόνια, που έχουν ξεχειλώσει ο ένας μετά τον άλλο την περιβαλλοντική νομοθεσία για να γίνονται φαστ τρακ επενδύσεις.

Δεν είναι δυνατόν να είναι προστάτης και σωτήρας του περιβάλλοντος η ΕΕ που έχει ως βασική της πολιτική την αρχή "ο ρυπαίνων πληρώνει", που σημαίνει ότι οι πολυεθνικές μπορούν ανενόχλητες να μολύνουν, αρκεί να καλύπτουν τα εγκλήματά τους με λίγα ευρώ παραπάνω στο παγκόσμιο χρηματιστήριο ρύπων.

 Άρα, κάποιο λάκκο έχει η φάβα.

Να, γιατί βλέπουμε να απαξιώνονται τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες στη χώρα που θα μπορούσαν να στηρίξουν έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης υπέρ του λαού.

Σε αυτές τις μπίζνες, λοιπόν, θα πάνε τα πακέτα του Ταμείου Ανάπτυξης και ο λαός θα τα πληρώσει πολύ ακριβά, όχι μόνο με φόρους και χαράτσια, όχι μόνο με αντεργατικά αντιλαϊκά μέτρα, που είναι τα προαπαιτούμενα για τις δόσεις από το Ταμείο Ανάκαμψης και που ψηφίζονται σωρηδόν στη Βουλή.

 Θα τα πληρώσει και με πολλούς άλλους τρόπους:

Θα τα πληρώσει ως ακριβότερο ρεύμα, με τα τιμολόγια να έχουν πάρει ήδη φωτιά, γιατί εκεί οδηγεί η εξάρτηση από τις διακυμάνσεις της διεθνούς αγοράς, η περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και η απελευθέρωση της Ενέργειας, όπως είχε προβλέψει το ΚΚΕ, και όχι σε πιο φτηνό ρεύμα, όπως μας κορόιδευαν εδώ και χρόνια οι οπαδοί αυτής της πολιτικής.

Θα τα πληρώσει ως ανατιμήσεις στα προϊόντα που θα παράγονται με ακριβότερη Ενέργεια, ως ενεργειακή φτώχεια που στο μέλλον θα αφορά ακόμα περισσότερα νοικοκυριά.

Θα τα πληρώσει όμως και με νέους μεγάλους κινδύνους, γιατί οι νέες αγορές, στο έδαφος των σημερινών οξύτατων ανταγωνισμών, εξασφαλίζονται πάνω από όλα με νέους πολέμους, νέες επεμβάσεις, νέα επιθετικά ιμπεριαλιστικά σχέδια στα οποία η χώρα μας, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, συμμετέχει ενεργά και μάλιστα σε ρόλο πρωτοπαλίκαρου των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Αυτό που έκαναν εδώ και μια εικοσαετία όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις με την ιμπεριαλιστική επέμβαση στο Αφγανιστάν και σε άλλες χώρες. Και τώρα τα ίδια κόμματα, η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ, εμφανίζονται ως "αθώες περιστερές" και ως "τεθλιμμένοι συγγενείς", μιλώντας για δήθεν "αποτυχία της Δύσης να αποκαταστήσει τη δημοκρατία".

Τα νέα σχέδια εμπλοκής στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, στην περιοχή και ευρύτερα, είναι ήδη εδώ και έχουν τις υπογραφές όλων τους. Έχουν τις υπογραφές όλων οι συμφωνίες με τις ΗΠΑ για τις βάσεις, μετατρέποντας ακόμα περισσότερο τη χώρα σε μαγνήτη κινδύνων. Έχουν τις υπογραφές όλων τα τεράστια εξοπλιστικά προγράμματα που δεν έχουν σχέση με την άμυνα της χώρας.

Έχουν τις υπογραφές όλων η συμμετοχή σε ΝΑΤΟικές αποστολές και ασκήσεις, τα σχέδια περικύκλωσης της Ρωσίας και της Κίνας, η αποστολή πολεμικού στρατιωτικού υλικού στη Σαουδική Αραβία, οι πολύμορφες συνεργασίες με το Ισραήλ, το κράτος-δολοφόνο του Παλαιστινιακού λαού, αλλά και οι απάνθρωπες συμφωνίες για την αντιμετώπιση των προσφύγων που δημιουργεί αυτή η πολιτική.

 Γι' αυτό και όλοι εισπράττουν τα εύσημα από τον πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα. Και όλα αυτά τα εγκληματικά, προσπαθούν να τα δικαιολογήσουν στο λαό, στο όνομα της ειρήνης και της ασφάλειας, της προστασίας των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας από την τουρκική επιθετικότητα, που δήθεν θα διασφαλίσουν οι ισχυροί μας σύμμαχοι.

Είναι στάχτη στα μάτια. Είναι η άλλη όψη των παζαριών για διευθετήσεις με ΝΑΤΟική σφραγίδα σε Αιγαίο και Κυπριακό.

Οι αιτίες που τροφοδοτούν τους ανταγωνισμούς των αστικών τάξεων Ελλάδας - Τουρκίας όχι μόνο δεν αντιμετωπίζονται, αλλά αντίθετα δυναμώνουν, σ’ ένα παγκόσμιο περιβάλλον οξύτατων ανταγωνισμών και ανακατατάξεων, όπως η πρόσφατη συμφωνία AUKUS, ανάμεσα σε ΗΠΑ - Ην. Βασίλειο και Αυστραλία.

Οι πρόσφατες εξελίξεις στο Αφγανιστάν αποκαλύπτουν πώς συμπεριφέρονται ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και ΕΕ στους συμμάχους τους.

Γι' αυτό κι όταν τα ελληνικά κόμματα του ευρωατλαντισμού μας μιλήσουν την επόμενη φορά για τους "διαβολικά καλούς" και "ισχυρούς συμμάχους" μας, που δήθεν υπερασπίζονται τα "εθνικά συμφέροντά μας", ας φέρουμε στο μυαλό μας την εικόνα του αεροδρομίου στην Καμπούλ. Είναι πέρα για πέρα διδακτική!

 Αγαπητοί φίλοι και φίλες, συντρόφισσες και σύντροφοι,

 Δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλο χαμένο χρόνο. Πόσες φορές δεν ντύθηκαν με φανταχτερά χρώματα οι μύθοι, οι αυταπάτες, οι ψευδαισθήσεις ότι είναι δυνατόν να ταιριάξουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου με αυτά του λαού.

Δεν υπάρχουν περιθώρια για νέες αυταπάτες.

Το κυβερνητικό πρόγραμμα της σημερινής κυβέρνησης Μητσοτάκη, όπως και των προηγούμενων, αλλά και το πρόγραμμα όλων των αστικών κομμάτων είναι ήδη γραμμένο. Είναι γραμμένο με βάση τις αντιλαϊκές δεσμεύσεις του Ταμείου Ανάκαμψης, που είναι το νέο υπερμνημόνιο της ΕΕ σε βάρος των λαών.

Είναι γραμμένο με βάση το στόχο της γεωστρατηγικής αναβάθμισης της χώρας που σηματοδοτεί την εμπλοκή της Ελλάδας στα επικίνδυνα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς.

Αυτό το πρόγραμμα, η μεν ΝΔ το προωθεί περισσότερο με το "μαστίγιο" και την πυγμή, βάζοντας πότε - πότε μια μικρή δόση καρότου, ο δε ΣΥΡΙΖΑ κυρίως με το "καρότο" και την κοροϊδία μέσα από την καλλιέργεια νέων ψευδαισθήσεων, αν κι αυτός ως κυβέρνηση δεν έχασε την ευκαιρία να χρησιμοποιήσει πότε - πότε και το μαστίγιο της καταστολής.

Δεν είναι τυχαίο ότι ανέσυραν και το χρεοκοπημένο σύνθημα "η Ευρώπη αλλάζει", συνδέοντάς το με την πιθανή επικράτηση στη Γερμανία του πιο "αμαρτωλού" κόμματος της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.

Εδώ βέβαια, ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε να αποθεώνει τον Αμερικανό πρόεδρο Μπάιντεν και να εμφανίζει την εκλογή του ως ελπίδα των λαών και των κινημάτων. Αλλά εμείς δεν ξεχνάμε ότι είναι αυτός, ο Μπάιντεν, που οργανώνει στα πρότυπα του Τραμπ το πιο εξοντωτικό εμπάργκο ενάντια στην Κούβα.

Γι' αυτό και εμείς όλοι και όλες εδώ στην Ελλάδα "είμαστε Κουβανοί". Η Κούβα έχει την αμέριστη αλληλεγγύη μας, "hasta la victoria siempre".

Φίλες και φίλοι,

Είναι μέγιστη υποκρισία εκ μέρους των άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης να διαμαρτύρονται και να υψώνουν τόνους για τους αντιλαϊκούς νόμους της κυβέρνησης, την ίδια στιγμή που αποδέχονται το στρατηγικό πλαίσιο πάνω στο οποίο αυτοί βασίζονται, ενώ παράλληλα έχουν ψηφίσει τους μισούς και πάνω από τους νόμους αυτούς.

Γι αυτό κοροϊδεύει τον λαό ο ΣΥΡΙΖΑ όταν λέει ότι αύριο θα μπορεί να εφαρμόσει "ανεμπόδιστος το πρόγραμμά του", επειδή δήθεν "δεν θα δεσμεύεται από μνημόνια".

Δεν υπάρχει πιο χοντρό ψέμα από αυτό. Αφού δεσμεύεται από το μνημόνιο των μνημονίων, τη στρατηγική της ΕΕ. Προσπαθεί να ξαναπουλήσει το ίδιο παραμύθι με λίγο διαφορετικό περιτύλιγμα.

Τι έλεγε τότε, την περίοδο 2012-2015; Ότι μπορούν να υπάρχουν δανειακές συμβάσεις χωρίς μνημόνια και αντιλαϊκά μέτρα. Τι λέει τώρα; Ότι μπορεί να υπάρχει ένα καλό Ταμείο Ανάκαμψης, με δανεικά, χωρίς αντιλαϊκά προαπαιτούμενα. Άλλη μια κοροϊδία δηλαδή.

Αυτή η κοινή στρατηγική, παρά τις επιμέρους διαφορές, είναι που επιτρέπει και τη μεταπήδηση στελεχών από το ένα κόμμα στο άλλο.

Αυτή η κοινή στρατηγική είναι που επιτρέπει για παράδειγμα στον κ. Μητσοτάκη, στον πρόσφατο ανασχηματισμό, από τη μία να τοποθετεί ακροδεξιούς υπουργούς και από την άλλη να συζητά με πρώην υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ, άσχετα αν τελικά ο αρραβώνας δεν καταλήγει πάντα σε γάμο.

Αυτή είναι η αποκρουστική "σούπα" του αστικού πολιτικού συστήματος, που μπορεί να ανακατεύεται κάθε φορά, όμως την κουτάλα την κρατά σταθερά η ολιγαρχία του πλούτου.

Γι' αυτό και κανένας δεν πρέπει να παρασυρθεί από τη φαγωμάρα τους κι από την προσπάθειά τους να εμφανιστούν με αγεφύρωτες διαφορές, ενισχύοντας ψεύτικα διλήμματα παγίδευσης του λαού. Με την ίδια ευκολία που τρώγονται σήμερα, με την ίδια ευκολία αύριο και μεθαύριο, ψηφίζουν από κοινού αντιλαϊκούς νόμους.

Ο λαός πρέπει να τους πετάξει στα μούτρα αυτά τα ψεύτικα διλήμματα.

Και το δίλημμα "Μητσοτάκης ή χάος" της ΝΔ και το δίλημμα "προοδευτική διακυβέρνηση ή Μητσοτάκης" του ΣΥΡΙΖΑ.

Αποδείχθηκε ότι καμία τέτοια κυβέρνηση δεν μπορεί να βγει έξω από τις ράγες που καθορίζει η ανταγωνιστικότητα της καπιταλιστικής οικονομίας, η στρατηγική της ΕΕ και η εξουσία του κεφαλαίου.

Ο δε μύθος της δήθεν "προοδευτικής διακυβέρνησης" έχει χρεοκοπήσει σ’ όλη την Ευρώπη και στην Ελλάδα.

 Συντρόφισσες και σύντροφοι,

 Φίλοι και φίλες,

Η επίθεση σε βάρος μας δεν πρόκειται να σταματήσει, αν δεν την σταματήσουμε εμείς, αν δεν οργανώσουμε την αντεπίθεσή μας. Εδώ βρίσκεται και η προοδευτική διέξοδος.

Σ’ αυτή τη μεγάλη πρωτοβουλία για να ανοίξει ο δρόμος μια πραγματικά ελπιδοφόρα διέξοδο σας καλούμε να συμπορευτούμε.

Το ΚΚΕ μπαίνει μπροστά και διαθέτει όλες του τις δυνάμεις για να οργανώσει ο λαός την αντεπίθεσή του, για να καθορίζουν οι εργαζόμενοι τις εξελίξεις προς όφελός τους. Να οργανώσουμε την πάλη μας για τα προβλήματά μας, να φέρουμε τις ανάγκες μας στο προσκήνιο, να αναμετρηθούμε με τους μεγάλους ενόχους για την κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα, την εξουσία του κεφαλαίου και τους συμμάχους της, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Σε αυτόν τον αγώνα έχουμε πολύτιμα, αλλά ακόμη αναξιοποίητα, όπλα:

Πολύτιμο όπλο είναι η οργάνωση, η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος. Η οργάνωση στους χώρους δουλειάς, στους χώρους μόρφωσης, στις εργατικές γειτονιές. Όλες οι προσπάθειες θα ξεκινούν από καλύτερη αφετηρία, αν βγαίνουν πιο ενισχυμένα τα εργατικά σωματεία, οι σύλλογοι αυτοαπασχολουμένων της πόλης και της υπαίθρου, των βιοπαλαιστών αγροτών, οι Σύλλογοι Γυναικών, οι φορείς των νέων που είναι στα σχολεία, στα Πανεπιστήμια, στις Σχολές Κατάρτισης.

Πολύτιμο όπλο είναι η κοινωνική συμμαχία. Γιατί υπάρχει ένας κοινός αντίπαλος και είναι το μεγάλο κεφάλαιο και η εξουσία του, οι κυβερνήσεις του και τα κόμματά του. Γιατί απέναντι στον κατακερματισμό, τη λογική "ο καθένας για τον εαυτό του" πρέπει να αντιπαρατεθούν τα κοινά αιτήματα, ενότητα και πάλη όλου του εργαζόμενου λαού:

• - Για την εξασφάλιση αξιοπρεπούς εργατικού - λαϊκού εισοδήματος.
• - Για την κατάργηση των αντιλαϊκών φόρων κάθε είδους.
• - Για την κατάργηση όλου του αντεργατικού πλαισίου, για να μείνουν στα χαρτιά και νόμος Χατζηδάκη και όλοι οι άλλοι αντεργατικοί νόμοι που διαμορφώνουν τη σημερινή ζούγκλα.
• - Για να πληρώσουν οι λίγοι και μεγάλοι και όχι τα μόνιμα υποζύγια, ο λαός.
• - Η επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματα, το κύμα πλειστηριασμών, οι ταξικοί φραγμοί στην Εκπαίδευση, η υπεράσπιση των λαϊκών ελευθεριών ενάντια στην κρατική καταστολή και τις απαγορεύσεις, η υπεράσπιση της υγείας και της ζωής του λαού, η διεκδίκηση ουσιαστικής ανακούφισης των αυτοαπασχολούμενων και των φτωχών αγροτών είναι στην προμετωπίδα των λαϊκών διεκδικήσεων.
• - Με απεμπλοκή και απεξάρτηση της χώρας από τα επικίνδυνα σχέδια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ, το κλείσιμο όλων των ξένων στρατιωτικών βάσεων στην Ελλάδα, την αποδέσμευση από αυτούς τους οργανισμούς με το λαό στην εξουσία. Το δυνάμωμα του αγώνα ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, στα σχέδια αλλαγής διεθνών συνθηκών και συνόρων, στα παζάρια συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου υπό "ευρωΝΑΤΟική εποπτεία".

Πολύτιμο όπλο είναι η αλληλεγγύη. Η πρόσφατη εμπειρία από τις πυρόπληκτες περιοχές, η διαρκής προσπάθεια εργατικών σωματείων, φορέων της νεολαίας για να στηρίξουν έμπρακτα τους πυρόπληκτους, τα παραδείγματα από χώρους δουλειάς, όπου η δράση της εργοδοσίας βρίσκει απέναντί της δεκάδες εργάτες που η απόλυση του ενός γίνεται υπόθεση εκατοντάδων εργατών, μπορούν να συμβάλουν στη διαμόρφωση αγωνιστικής ανάτασης κάνοντας κανόνα το "ένας για όλους και όλοι για έναν".

Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι εργαζόμενοι στην αλυσίδα "e-food", με τις δυναμικές κινητοποιήσεις τους αυτή την εβδομάδα που κατάφεραν να κάμψουν την εργοδοσία. Έχουν την αλληλεγγύη μας και το παρατεταμένο χειροκρότημά μας.

Μέσα από τους καθημερινούς αγώνες μπορούμε να διαμορφώσουμε ένα πανελλαδικά συντονισμένο κίνημα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Απέναντι σε έναν ισχυρό και πανούργο -αλλά όχι παντοδύναμο- αντίπαλο πρέπει και μπορεί να υψωθεί η μεγάλη δύναμη της λαϊκής πρωτοβουλίας.

Να είστε σίγουροι: Κανένα αντεργατικό μέτρο, κανένας αντεργατικός νόμος από αυτούς που διαμορφώνουν τη σημερινή γαλέρα δεν θα καταργηθεί, αν δεν νιώσουν οι εκμεταλλευτές και οι κυβερνήσεις τους την καυτή ανάσα του εργατικού - λαϊκού κινήματος, αν αυτούς τους νόμους δεν τους αχρηστεύσει η ίδια η εργατική - λαϊκή πάλη.

Φίλες και φίλοι,

Η πολιτική των αστικών κομμάτων, εκτός από πυγμή φανερώνει και φόβο. Υπηρετούν μια τάξη που ξέρει πολύ καλά ότι ο τροχός της ταξικής πάλης δεν μπορεί να σταματήσει.

Είναι μάλιστα τέτοιος ο φόβος τους, που έφτασαν στο σημείο να σπαταλήσουν τον -πολύτιμο γι' αυτούς- χώρο και χρόνο στα Μέσα Ενημέρωσής τους και να κάνουν μέγα πολιτικό θέμα το γεγονός ότι ένα νέο κορίτσι φόρεσε μια μπλούζα με το σφυροδρέπανο, ακριβώς επειδή η νεολαία όλου του κόσμου ταύτισε τα "θέλω" της με τη δική της στάση.

Τόσο τους πονάει και τόσο τους φοβίζει ο σοσιαλισμός, η κόκκινη σημαία και το σφυροδρέπανο.

Κι αυτό είναι το πιο πολύτιμο όπλο που μπορεί να δώσει δυναμική και προοπτική στον καθημερινό αγώνα.

Ο σοσιαλισμός είναι η πραγματική πρόοδος, η κοινωνία στην οποία οι εργαζόμενοι βγαίνουν απ’ το περιθώριο της πολιτικής ζωής και συμμετέχουν ενεργά στη λήψη, στην εφαρμογή και στον έλεγχο των αποφάσεων, γιατί έχουν πλέον την εξουσία στα δικά τους χέρια.

Η κοινωνική ιδιοκτησία είναι το πραγματικά νέο, ώστε να πάψει να λειτουργεί η οικονομία με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος. Πάνω σ' αυτό το γόνιμο έδαφος ο κεντρικός σχεδιασμός της παραγωγής μπορεί να θέσει και να πετύχει επιστημονικά καθορισμένους κοινωνικούς στόχους στην αγροτική και βιομηχανική παραγωγή, στις κοινωνικές υπηρεσίες. Και το ΚΚΕ είναι το μοναδικό κόμμα που με το Πρόγραμμά του φωτίζει ότι αυτός ο δρόμος και μπορεί και πρέπει να ανοίξει.

Το ΚΚΕ έχει σχέδιο για το σήμερα και το αύριο, σύγχρονο επαναστατικό πρόγραμμα που φωτίζει αυτή τη διέξοδο, τις δυνατότητες του σοσιαλισμού, τις δυνατότητες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην Ελλάδα.

Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι, 

Όταν πριν 30 χρόνια, λυσσομανούσαν όλοι -δεξιοί, φιλελεύθεροι, σοσιαλδημοκράτες, μετανοημένοι αριστεροί- πως "δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική" πέρα από το γερασμένο καπιταλιστικό σύστημα, το ΚΚΕ κράτησε ψηλά την κόκκινη σημαία!

Κρατήθηκε όρθιο, γιατί έμεινε πιστό στα "Μεγάλα Μεγέθη" που μας υπενθύμισε ο μεγάλος Μίκης στην τελευταία του επιστολή. Και αυτά τα Μεγάλα Μεγέθη, της ιστορικής μας διαδρομής, αλλά και όσα μεγάλα κατακτήσαμε αυτά τα 30 χρόνια, είναι που κρατάνε ζωντανή την ελπίδα και εμπνέουν την καθημερινή πάλη σήμερα.

Όλα αυτά τα χρόνια:

Υπερασπιστήκαμε χωρίς ταλαντεύσεις, αλλά και χωρίς εξιδανικεύσεις, τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στον 20ό αιώνα, κόντρα στον αντικομμουνισμό κάθε απόχρωσης.

Εξετάσαμε κριτικά και επιστημονικά την ιστορική πορεία του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος και του ΚΚΕ, ως αναπόσπαστο κομμάτι του. Επεξεργαστήκαμε σύγχρονο επαναστατικό πρόγραμμα. Αποκαλύψαμε στον λαό την αλήθεια για την ΕΕ, γι' αυτήν τη σιδερένια φυλακή των λαών της Ευρώπης, όταν όλοι οι άλλοι την εμφάνιζαν ως μονόδρομο και απάνεμο λιμάνι.

Παλέψαμε ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τις επεμβάσεις του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ, ενάντια στη συμμετοχή της Ελλάδας σε αυτούς τους σχεδιασμούς που μετατρέπουν τη χώρα μας σε θύτη άλλων λαών.

Στηριγμένοι στο Πρόγραμμά μας, δεν προδώσαμε την εργατική τάξη και τον λαό, όταν σύσσωμοι οι μηχανισμοί του συστήματος πάσχιζαν να συρθεί το Κόμμα πάση θυσία σε μια κυβέρνηση της καπιταλιστικής -εχθρικής από χέρι για το λαό- διαχείρισης.

Δεν κάτσαμε στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης με τους εκμεταλλευτές και τους άρπαγες. Δεν υπογράψαμε "κοινωνικά συμβόλαια" που δεν είναι τίποτε άλλο παρά η κωδική ονομασία της ταξικής συμφιλίωσης, δηλαδή της υποταγής των πολλών στους λίγους.

Δεν χτίσαμε Μόριες, όπως άλλοι, αλλά οργανώσαμε την αλληλεγγύη στους πρόσφυγες.

Δεν είδαμε ως διαβολικά καλό κανένα κοράκι, είτε ονομάζεται Τραμπ, είτε Μπάιντεν, αλλά συνεχίσαμε να βρισκόμαστε στο πλευρό των λαών που αγωνίζονται και αντιστέκονται.

Είμαστε περήφανοι γι' αυτές τις επιλογές μας που σήμερα μπορούν να τις κατανοήσουν πολύ περισσότερες εργατικές - λαϊκές δυνάμεις.

Ήταν επιλογές που έδωσαν τη δυνατότητα στο εργατικό κίνημα, στο λαό και στη νέα γενιά να συνεχίσει να "αναπνέει".

Χάρη σε αυτή τη στάση όλα αυτά τα χρόνια το Κόμμα μας μπόρεσε να είναι νους και καρδιά, μπροστάρης σε κάθε μάχη, για την απόκρουση και την καθυστέρηση αντιλαϊκών μέτρων, για την απόσπαση έστω και της παραμικρής κατάκτησης.

Με βαθιά ταυτόχρονα γνώση ότι στο σημερινό σύστημα μπορούν να υπάρχουν και κατακτήσεις, αλλά κεκτημένα μόνιμα και σταθερά δε μπορούν να υπάρξουν, όσο δεν ανοίγει ο δρόμος της ριζικής ανατροπής.

Το Κόμμα μας συνεχίζει να ανοίγει ρωγμές στο σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα. Τη δύσκολη περίοδο της πανδημίας δεν "κλάψαμε τη μοίρα μας", γίναμε φωνές ενωμένες και δυνατές. Γιατί η πανδημία μπορεί να άφησε και να συνεχίζει να αφήνει ένα τραγικό αποτύπωμα, όμως φανέρωσε ποιος είναι αυτός που έχει την πραγματική αξία, την πραγματική δύναμη. Ποιος είναι ο αναγκαίος και ο απαραίτητος και ποιος ο περιττός και ο επιζήμιος για την κοινωνία.

Για πρώτη φορά χειροκροτήθηκαν όσοι κινούν τον κόσμο, έστω και χωρίς να το συνειδητοποιούμε όλοι στην ολότητά του: Οι γιατροί και οι νοσοκόμοι των δημόσιων μονάδων Υγείας, οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες στα σούπερ μάρκετ, οι εργαζόμενοι διανομής φαγητού και ποτού, οι εργάτες στην παραγωγή και διανομή Ενέργειας, τηλεπικοινωνιών, οι ταχυδρόμοι και οι courier, όλοι οι εργαζόμενοι.

Αυτοί κρατάνε όρθιες και ζωντανές τις κοινωνίες. Όταν σταματήσουν αυτοί, σταματούν τα πάντα, οι πόλεις νεκρώνουν! Το είδαμε με τα μάτια μας.

Είδαμε ότι είναι αλήθεια αυτό που λέει το σύνθημα που φωνάζουμε εδώ και χρόνια στις συγκεντρώσεις μας: "Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά"!

Αυτά είναι λοιπόν τα Μεγάλα Μεγέθη και μέσα στις περιπέτειες που ζούμε, μέσα στα αδιέξοδα που βιώνουμε, ας κάνουμε όλοι και όλες έναν άλλον απολογισμό. Πέρα από λεπτομέρειες, πέρα από επιμέρους διαφορές και προβληματισμούς, που μπορούν να λυθούν μέσα στη ζωή και τον αγώνα, να κρατήσουμε τα Μεγάλα και Σημαντικά.

 Και να πάρουμε την απόφαση:

 Να συμπορευτούμε με το ΚΚΕ, να κάνουμε πράξη το σύνθημα του 47ου Φεστιβάλ της ΚΝΕ:

 "Να ζεις, να τολμάς, να προχωράς - Για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, τον σοσιαλισμό".

 Γεια σας! Καλή δύναμη και υγεία σε όλους και όλες!».

Προκόπης Παυλόπουλος: «Η Ευρωπαϊκή Ένωση, τα Κράτη-Μέλη, οι Πολίτες» - Διαδικτυακή Συζήτηση

 

Προκόπης Παυλόπουλος: Υπάρχουν σήμερα Δυνάμεις στην παγκόσμια σκηνή που θέλουν την Ευρωπαϊκή Ένωση στο «περιθώριο». Έχουμε λοιπόν xρέος να υπερασπισθούμε την Ε.Ε. και ν’ αγωνισθούμε για την Ολοκλήρωσή της, όχι μόνον ως Ευρωπαίοι Πολίτες. Αλλά και ως Πολίτες του Κόσμου, «στην υπηρεσία» του Ανθρώπου, του Ανθρωπισμού, της Δημοκρατίας και της Δικαιοσύνης, άρα «στην υπηρεσία» του ίδιου μας του Πολιτισμού

Ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας και Επίτιμος Καθηγητής της Νομικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Προκόπιος Παυλόπουλος μετέσχε σε Διαδικτυακή Συζήτηση, την οποία διοργάνωσε το γαλλόφωνο Πανεπιστημιακό Κέντρο του Πανεπιστημίου του Szeged – σε συνεργασία με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Δημοσίου Δικαίου (EPLO) – με θέμα: «Η Ευρωπαϊκή Ένωση, τα Κράτη-Μέλη, οι Πολίτες». Στην ίδια συζήτηση, εκτός από τον κ. Παυλόπουλο, μετείχαν ο πρώην Πρωθυπουργός της Γαλλίας κ. Jean-Pierre Raffarin, ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών της Ουγγαρίας κ. János Martonyi και οι Ευρωβουλευτές κ.κ. László Trócsányi και François-Xavier Bellamy. Την συζήτηση συντόνισε ο Αναπληρωτής Διευθυντής επιστημονικών υποθέσεων του Ιδρύματος Otto Habsburg κ. Gergely Fejérdy, ενώ τα συμπεράσματά της συνόψισε ο Καθηγητής κ. Péter Kruzslicz, Διευθυντής του γαλλόφωνου Πανεπιστημιακού Κέντρου του Πανεπιστημίου του Szeged. 

Κατά την παρέμβασή του ο κ. Προκόπης Παυλόπουλος επισήμανε, μεταξύ άλλων, και τα εξής:

«Η τρέχουσα, ραγδαίως μεταβαλλόμενη, διεθνής συγκυρία – από τα τραγικά γεγονότα στο Αφγανιστάν ως την «εταιρική», στην πραγματικότητα αναμφισβητήτως και «στρατηγική», τριμερή «αμυντική», κατά τους ισχυρισμούς τους, σχέση μεταξύ Αυστραλίας, Ηνωμένου Βασιλείου και ΗΠΑ («AUKUS») – αποδεικνύει, στην πράξη, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση όχι μόνο δεν κάνει αποφασιστικά βήματα προς την τελική Ενοποίηση και Ολοκλήρωσή της αλλά, όλως αντιθέτως, οδηγείται, σχεδόν «παθητικώς», σ’ ένα είδος «περιθωρίου». Αυτό δε συμβαίνει και από δικά της λάθη. Πλην όμως και διότι είναι πλέον φανερό, ότι ορισμένοι «πρωταγωνιστές» στην Διεθνή Σκηνή επιδιώκουν – ή, στην καλύτερη περίπτωση, δεν λαμβάνουν υπόψη κατά τον σχεδιασμό της εξωτερικής πολιτικής τους - την «συρρίκνωση» και, εν τέλει, την προαναφερόμενη περιθωριοποίησή της.

Α. Συγκεκριμένα, πασιφανείς ολιγωρίες στο πλαίσιο της οργάνωσης και λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης καταδεικνύουν, ότι η Ευρωπαϊκή Ενοποίηση είτε κάνει «βήματα σημειωτόν» είτε, ακόμη χειρότερα, βήματα προς τα πίσω. Όσα συνέβησαν τα τελευταία χρόνια στην Μέση Ανατολή και στην Ανατολική Μεσόγειο, καθώς και όσα συμβαίνουν σήμερα στο Αφγανιστάν – πραγματικό πλήγμα για τον Άνθρωπο, για την Δημοκρατία και για τον Πολιτισμό μας εν γένει – καθώς και στον Ειρηνικό Ωκεανό με πρωταγωνίστρια τις ΗΠΑ και με πρώτο «στόχο» την Κίνα, εν απουσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δείχνουν, π.χ. και μεταξύ άλλων, ότι ένας θεμελιώδης πυλώνας της πορείας προς την Ευρωπαϊκή Ενοποίηση και Ολοκλήρωση, εκείνος της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και της Πολιτικής Ασφάλειας («ΚΕΠΠΑ»), κατά τις διατάξεις των άρθρων 23 επ. της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μένει, το λιγότερο, «ατροφικός». Με αποτέλεσμα η Ευρωπαϊκή Ένωση, διανύοντας μια περίοδο απραξίας διεθνώς, που παραπέμπει στον μυθολογικό «Επιμενίδειο ύπνο», να είναι ουσιαστικώς απούσα, και μάλιστα σε κρισιμότατες στιγμές, από το διεθνές γίγνεσθαι. Κάτι το οποίο, προφανώς και αναμφιβόλως, πλήττει καιρίως αυτό τούτο το κύρος της, τόσο “intra muros” όσο και στο ευρύτερο διεθνές περιβάλλον.

Β. Για όσο χρονικό διάστημα δεν διαθέτει έναν ισχυρό πυλώνα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας, η Ευρωπαϊκή Ένωση γίνεται, κυριολεκτικώς, «άθυρμα» ιδίως στους υπολογισμούς εκείνων, οι οποίοι είτε δεν επιθυμούν να συμπράξουν μαζί της είτε – πράγμα ακόμη πιο δυσοίωνο – κατά βάθος την υποβλέπουν. Κάτι το οποίο είναι στις μέρες μας «ορατό δια γυμνού οφθαλμού», μεσ’ από την «ξαφνική» σύμπηξη της προμνημονευόμενης «εταιρικής-στρατηγικής» τριμερούς «αμυντικής» σχέσης μεταξύ Αυστραλίας, Ηνωμένου Βασιλείου και ΗΠΑ. Σχέσης, η οποία αλλάζει ουσιωδώς τις στρατηγικές προτεραιότητες των τελευταίων, επιφέροντας ευρύτερες γεωστρατηγικές ανακατατάξεις παγκοσμίως. Προδήλως, η σχέση αυτή καταλήγει να στρέφεται και εναντίον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οπότε και κρίνεται απολύτως δικαιολογημένη η χωρίς περιστροφές αντίδραση και καταγγελία του Γάλλου Προέδρου Εμανουέλ Μακρόν. Αντίδραση και καταγγελία, την οποία κάθε συνειδητοποιημένος Ευρωπαίος πρέπει να στηρίξει χωρίς επιφυλάξεις.

Γ. Είναι αδιανόητο για την Ευρωπαϊκή Ένωση να συνεχίζει μια τέτοια «διολίσθηση» στην Διεθνή Σκηνή. Είναι λοιπόν ανάγκη, εδώ και τώρα, να ολοκληρώσει, με ταχύτατους ρυθμούς, το «ημιτελές» Ευρωπαϊκό Οικοδόμημα.

• - 1. Το οφείλει, κατ’ αρχάς, στους Ιδρυτές της. Οι οποίοι οραματίσθηκαν – χωρίς βεβαίως να αιθεροβατούν – μιαν Ενωμένη Ευρώπη προκειμένου να μην βιώσουμε ξανά τους εφιάλτες ενός Τρίτου, οπωσδήποτε μοιραίου για την Ανθρωπότητα, Παγκόσμιου Πολέμου.


• = 2. Το οφείλει, επίσης, στους Λαούς της και στον Πολιτισμό της. Τους οποίους πρέπει να υπερασπισθεί, στο ακέραιο, απέναντι στις «τραυματικές», γι’ αυτούς και για την Ευρωπαϊκή μας «ταυτότητα», προκλήσεις τρίτων, που πλήττουν στον πυρήνα της την Ευρωπαϊκή «αξιοπρέπεια» και «υπερηφάνεια». Και στο σημείο αυτό δεν μπορώ, ως Έλληνας αλλά και ως Ευρωπαίος, να μην επισημάνω την ως τώρα άκρως παθητική στάση των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έναντι των απαράδεκτων προκλήσεων της Τουρκίας εις βάρος της Ελλάδας και, κυρίως, της Κύπρου, της οποίας ένα σημαντικό μέρος τελεί ακόμη και σήμερα υπό τουρκική κατοχή! Γεγονός απαράδεκτο και για την ίδια την ουσία της Κυριαρχίας Κράτους-Μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως την Κυριαρχία αυτή κατοχυρώνει το ίδιο το πρωτογενές Ευρωπαϊκό Δίκαιο, ιδίως δε η Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση.


• - 3. Το οφείλει, τέλος, στην ίδια την Ανθρωπότητα. Για χάρη της οποίας έχει χρέος να διαδραματίσει έναν πραγματικά «πλανητικό» ρόλο. Ρόλο σύμφωνο με την Ευρωπαϊκή Δημοκρατία και τον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό, για την υπεράσπιση του Ανθρωπισμού, της Ειρήνης, των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, της Δικαιοσύνης, κατ’ εξοχήν δε της Κοινωνικής Δικαιοσύνης.

Δ. Αυτή την «πλανητική» αποστολή μόνον η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να φέρει σήμερα σε πέρας, υπό τις προϋποθέσεις που επιβάλλει η σοβαρότητα και η κρισιμότητα των στόχων της. Τούτο προκύπτει από το ότι άλλες Δυνάμεις παγκοσμίως, όπως δυστυχώς και οι ΗΠΑ, θέτουν σε δεύτερη μοίρα την προοπτική υπηρέτησης της ως άνω αποστολής. Πρέπει δε να τονισθεί ότι οι ΗΠΑ, μέσω της «AUKUS», δείχνουν πώς η αντιπαλότητα, κατά την επιεικέστερη έκφραση, προς την Ευρωπαϊκή Ένωση επί Ντόναλντ Τραμπ μάλλον δεν ήταν συγκυριακή. Και αυτό διότι φαίνεται να συνεχίζεται επί Τζο Μπάϊντεν – μακάρι ν’ αναστραφεί στο άμεσο μέλλον - ώστε να παίρνει πια όλα τα χαρακτηριστικά μιας «στρατηγικής», καθώς προεξέθεσα, επιλογής που, επιπλέον, οδηγεί σ’ ένα είδος «κατακερματισμού» του ΝΑΤΟ. Επιλογής, η οποία παρά τον κατ’ αρχήν αμυντικό της προσανατολισμό ανοίγει, εμμέσως πλην σαφώς, και την «Κερκόπορτα» ενός «οικονομικού πολέμου», παγκοσμίως. «Πολέμου» ο οποίος, κατά τούτο, αποκτά σταδιακώς, με βάση και συγκεκριμένες προηγούμενες προς την ίδια κατεύθυνση παρενέργειες μιας εντόνως στρεβλωμένης Οικονομικής Παγκοσμιοποίησης, ορισμένα χαρακτηριστικά ενός Τρίτου Παγκόσμιου Πολέμου. Αυτή την φορά οικονομικού, πλην όμως όχι λιγότερο επικίνδυνου για τον Άνθρωπο και την Ανθρωπότητα.

Καταλήγω με μια έκκληση που θυμίζει, τηρουμένων φυσικά των ιστορικών και άλλων αναλογιών, την ανάγκη υπεράσπισης της «παρακμάζουσας Ευρώπης», όπως την διατύπωσε ο Raymond Aron στο περίφημο δοκίμιό του, «Plaidoyer pour l’ Europe décadente» (έκδ. Robert Laffont, Παρίσι, 1977): Πρέπει ν’ αγωνισθούμε για την Ευρωπαϊκή Ένωση, πρέπει να υπερασπισθούμε την Ευρωπαϊκή Ένωση, κάνοντας πράξη την Ευρωπαϊκή Ενοποίηση και την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση. Άρα την ολοκλήρωση του Ευρωπαϊκού Οικοδομήματος κατά τους στόχους των Ιδρυτών της και κατά το γράμμα και το πνεύμα των Συνθηκών για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και το χρέος αυτό αναλογεί όχι μόνο σ’ εκείνους, οι οποίοι ηγούνται είτε στην Ευρωπαϊκή Ένωση είτε στα Κράτη-Μέλη. Ανήκει σε όλους, ανεξαιρέτως, τους συνειδητοποιημένους Πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίοι οφείλουμε να έχουμε κατά νου ότι, με βάση την Ιστορία της και την προοπτική της, είμαστε και Πολίτες του Κόσμου. Κατά συνέπεια, η συντέλεση της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης είναι χρέος μας και έναντι της Ανθρωπότητας, προκειμένου να υπερασπισθούμε, σε παγκόσμια κλίμακα, τον Άνθρωπο, τον Ανθρωπισμό, την Δημοκρατία και την Δικαιοσύνη. Σε τελική δε ανάλυση, προκειμένου να υπερασπισθούμε την Ιστορία μας και τον Πολιτισμό μας. Κάθε «συμβιβασμός» με την σημερινή, δυσοίωνη, κατάσταση και προοπτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ανεπίτρεπτος. Όλως αντιθέτως, ας ακολουθήσουμε το «παράδειγμα» αντίστασης του Βerenger στον «Ρινόκερο» του Ionesco. Και ας διδαχθούμε από την ρήση του Paul Bourget: «Πρέπει να μάθουμε να ζούμε όπως σκεπτόμαστε. Διαφορετικά, αργά ή γρήγορα, θα μάθουμε να σκεπτόμαστε όπως ζούμε».»

πηγή: prokopiospavlopoulos.gr

Για «έλλειψη εμπιστοσύνης» κατηγορεί την Ουάσιγκτον ο Σαρλ Μισέλ για ο σύμφωνο AUKUS

Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ κατήγγειλε σήμερα την «έλλειψη εμπιστοσύνης» και την «αδιαφάνεια» εκ μέρους των ΗΠΑ, στο ζήτημα της στρατιωτικής συμμαχίας Αυστραλίας-Βρετανίας-ΗΠΑ (AUKUS),

Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ κατήγγειλε σήμερα την "έλλειψη εμπιστοσύνης" και την "αδιαφάνεια" εκ μέρους των Ηνωμένων Πολιτειών, στην κρίση των υποβρυχίων που τις έχει φέρει σε αντιπαράθεση με τη Γαλλία.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση ζητά "διευκρινίσεις" από την Ουάσιγκτον ώστε "να προσπαθήσει να καταλάβει καλύτερα ποιες είναι οι προθέσεις των ΗΠΑ" πίσω από την ανακοίνωση της στρατηγικής συνεργασίας τους με το Ηνωμένο Βασίλειο και την Αυστραλία, "επειδή είναι ακατανόητο", είπε ο Μισέλ μιλώντας σε δημοσιογράφους στη Νέα Υόρκη, στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.

"Οι στοιχειώδεις αρχές μεταξύ συμμάχων είναι η διαφάνεια και η εμπιστοσύνη, αυτά πάνε μαζί. Και εδώ, τι βλέπουμε; Μια σαφή έλλειψη διαφάνειας, εμπιστοσύνης", τόνισε.

Η ανακοίνωση, στις 15 Σεπτεμβρίου, της συμφωνίας στρατηγικής συνεργασίας μεταξύ ΗΠΑ, Αυστραλίας και Ηνωμένου Βασιλείου εξόργισε τη Γαλλία, η οποία απώλεσε μια τεράστιας οικονομικής αξίας σύμβαση για την προμήθεια υποβρυχίων στην Καμπέρα. Οι Ευρωπαίοι έμειναν με την αίσθηση ότι ο Δημοκρατικός πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν τους αγνόησε, όπως έκανε και ο προκάτοχός του, ο Ρεπουμπλικάνος Ντόναλντ Τραμπ.

Υπό τον Τραμπ "ήταν τουλάχιστον σαφές, από τον τόνο, την ουσία, τη διατύπωση, ότι η ΕΕ δεν ήταν εταίρος, δεν ήταν αναντικατάστατος σύμμαχος", πρόσθεσε ο Σαρλ Μισέλ.

Η κατάσταση αυτή συνηγορεί υπέρ της ενίσχυσης των ικανοτήτων δράσης και άμυνας της Ευρώπης, συνέχισε. "Πρέπει να αναπτύξουμε την ικανότητα δράσης μας, όχι σε βάρος των συμμάχων μας αλλά επειδή αν είμαστε πιο δυνατοί, πιο ισχυροί, και οι συμμαχίες μας θα είναι πιο ισχυρές", εξήγησε. Αν η Κίνα είναι η υπ’ αριθμόν 1 προτεραιότητα για τις ΗΠΑ, τότε η Ουάσιγκτον θα έπρεπε να επιλέξει "να ενισχύσει τη διατλαντική σχέση" και όχι να την αποδυναμώσει, κατέληξε.