ΙΤΑΛΙΑ: Προϋπολογισμός κατά της λιτότητας από τον Ματέο Ρέντσι

Τα μέτρα αυτά θα πρέπει, φυσικά, να εγκριθούν από το Κοινοβούλιο της Ρώμης και να περάσουν και από «προσεκτική ανάγνωση» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής...

 

Στα κύρια σημεία του κάνει λόγο για νέες προσλήψεις στο Δημόσιο και κλείσιμο της υπηρεσίας του Δημοσίου που έως τώρα εισέπραττε τις οφειλές των πολιτών προς το ιταλικό κράτος.

Πιο συγκεκριμένα, η υπηρεσία "Equitalia" πρόκειται να κλείσει και να αντικατασταθεί από έναν νέο κρατικό οργανισμό, ο οποίος θα εισπράττει τα χρήματα που οι Ιταλοί οφείλουν στο κράτος, με χαμηλότερους, όμως, τόκους και πρόστιμα από εκείνα που ίσχυαν μέχρι σήμερα, όπως αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Παράλληλα, ο Ιταλός πρωθυπουργός ανακοίνωσε ότι θα διατεθούν είκοσι δισεκατομμύρια ευρώ για την τόνωση της ανταγωνιστικότητας μέσα στα επόμενα τρία χρόνια. Στα κύρια σχετικά μέτρα, συμπεριλαμβάνονται φορολογικές εκπτώσεις για τους επιχειρηματίες που θα αποφασίζουν να ανανεώνουν τον τεχνολογικό εξοπλισμό τους.

Σε ό,τι αφορά τους συνταξιούχους, επιβεβαιώνεται η χορήγηση δέκατης τέταρτης σύνταξης στους πολίτες με μηνιαίες απολαβές που δεν ξεπερνούν τα χίλια ευρώ τον μήνα, όπως και η δυνατότητα πρόωρης συνταξιοδότησης για τους ασφαλισμένους με τριάντα πέντε χρόνια ένσημα, οι οποίοι είναι τουλάχιστον εξήντα τριών ετών. Θα πρέπει, όμως, να ζητήσουν δάνειο (για να καλύψουν την διαφορά που προκύπτει από την πρόωρη συνταξιοδότηση), το οποίο και θα επιστρέψουν μέσα σε ανώτατο διάστημα είκοσι ετών.

Σχετικά με το μεταναστευτικό και το προσφυγικό, η κυβέρνηση Ρέντσι αποφάσισε ότι στο εξής θα δίδονται πεντακόσια ευρώ, ως επιπλέον στήριξη, στον κάθε δήμο που θα κάνει δεκτό έναν μετανάστη ή αιτούντα άσυλο, ώστε να φιλοξενηθεί σε ειδικές δομές που βρίσκονται στην περιοχή του.

Βάσει του νέου ιταλικού κρατικού προϋπολογισμού αποφασίσθηκε η πρόσληψη στο δημόσιο σύστημα υγείας επτά χιλιάδων γιατρών και νοσοκόμων. Για την καταπολέμηση της φτώχειας και την στήριξη των οικογενειών σε κατάσταση ένδειας, δε, το επόμενο έτος θα διατεθεί 1,1 δισεκατομμύριο ευρώ περισσότερο από ό,τι φέτος, ενώ για την αντισεισμική θωράκιση της χώρας, εγκρίθηκαν 4,5 δισεκατομμύρια ευρώ.

Τα μέτρα αυτά θα πρέπει, φυσικά, να εγκριθούν από το Κοινοβούλιο της Ρώμης και να περάσουν και από «προσεκτική ανάγνωση» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

«Τα πράγματα δεν είναι ακόμη ιδανικά, αλλά μετά από τριάντα μήνες διακυβέρνησης μπορούμε να πούμε ότι η κατάσταση βελτιώθηκε. Είμαστε ευχαριστημένοι και αναμένουμε νέες θετικές επιπτώσεις», ανέφερε ο Ματέο Ρέντσι.

Σε μια πρώτη τους αντίδραση, όμως, τα ιταλικά συνδικάτα κρίνουν σαφώς ανεπαρκή τα χρηματικά ποσά που έχουν διατεθεί για την ανανέωση συλλογικών συμβάσεων εργασίας και ζητούν από την κυβέρνηση της Ρώμης να αυξήσει άμεσα τα σχετικά κονδύλια.

cnn.gr

Νέες κινητοποιήσεις, την Τετάρτη19/10, στα Ειρηνοδικεία όλης της χώρας ενάντια στους Πλειστηριασμούς

Κυβέρνηση και τράπεζες, δυστυχώς, εμπαίζουν τους εκατοντάδες χιλιάδες δανειολήπτες, νοικοκυριά και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, σε σχέση με τους πλειστηριασμούς... 

Η φερόμενη ως πρόθεση της κυβέρνησης να απαγορεύσει νομοθετικά τον πλειστηριασμό πρώτης κατοικίας, μέχρι ένα ορισμένο ύψος αξίας και εμβαδού, για χρέη προς το δημόσιο, ματαιώνεται, σύμφωνα με πληροφορίες, από την τρόικα, η οποία ούτε που θέλει να ακούσειλέξη για μια τέτοια ρύθμιση.

Όσοι έχουν ληξιπρόθεσμα χρέη προς το δημόσιο θα συνεχίσουν να παραμένουν ακάλυπτοι και σε κίνδυνο.

Την ίδια ώρα, οι τράπεζες, έχοντας ως στόχο να μειώσουν τα ''κόκκινα'' δάνεια κατά 40δισ έως το 2019, κλιμακώνουν για το επόμενο διάστημα ένα εντατικό πρόγραμμα πλειστηριασμών με 5.000 πλειστηριασμούς και έσοδα 5δισ (!) έως το τέλος του 2019.

Στο πλαίσιο αυτό, επεκτείνονται και γίνονται πιο δυναμικές και πιο μαζικές οι κινηματικές αντιδράσεις ενάντια στους πλειστηριασμούς λαϊκών νοικοκυριών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων που έχουν πρόβλημα να αποπληρώσουν τα χρέη τους.

Η ακύρωση όλων των πλειστηριασμών την περασμένη Τετάρτη, εξαιτίας και της αποχής των συμβολαιογράφων, οι οποίοι εξωθήθηκαν στην αποχή από τους αγώνες στα ειρηνοδικεία, υπήρξε μια ακόμα νίκη του κινήματος κατά των πλειστηραισμών.

Μέχρι αυτήν τη στιγμή δεν είναι γνωστό αν οι συμβολαιογράφοι απέχουν εκ νέου από τους πλειστηριασμούς.

Για την επόμενη Τετάρτη, 19/10, πάντως, ριζοσπαστικές πολιτικές δυνάμεις, όπως η ΛΑ.Ε, πολιτικές οργανώσεις, συλλογικότητες και κινήματα απευθύνουν κάλεμα αγωνιστικής ενωτικής μαζικής παρουσίας σε όλα τα ειρηνοδικεία της χώρας, πρώτα απ' όλα εκεί που πληττονται φτωχά νοικοκυριά και μικρές επιχειρήσεις και ιδιαίτερα στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα.

Η ανταπόκριση πολιτών σε αυτά τα καλέσματα αναμένεται να είναι ιδιαίτερα μεγάλη, όπως αναμένεται η αγωνιστική πλατιά συμμετοχή να οδηγήσει σε νέα ματαίωση των πλειστηριασμών!

Μαίρη Φαρμάκη / iskra.gr

Ρομάνο Πρόντι και Τζόζεφ Στίγκλιτς ένωσαν τις φωνές τους κατά της λιτότητας... και της Γερμανίας

Ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας και πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ρομάνο Πρόντι, καθώς και ο διεθνούς φήμης οικονομολόγος, βραβευμένος με βραβείο Νόμπελ, Τζόζεφ Στίγκλιτς θέλησαν να ενώσουν τις φωνές τους κατά της λιτότητας, επ' ευκαιρία δημόσιας συζήτησης που οργανώθηκε στην Μπολόνια...

Ο βραβευμένος νομπελίστας οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς κατέκρινε για μια ακόμη φορά «το σύστημα λιτότητας το οποίο επιβλήθηκε αμέσως μετά την έναρξη της κρίσης, όταν κάποιοι θεώρησαν ότι θα μπορούσαν να κρατήσουν χαμηλό το έλλειμμα στο 3%, το δημόσιο χρέος κάτω από το 60% του ΑΕΠ και σε χαμηλά επίπεδα και τον πληθωρισμό». Τόνισε, δε, με σχετική δόση ειρωνείας, ότι τα ποσοστά αυτά «κάποιοι τα βρήκαν, προφανώς, στον αέρα και στον ουρανό».

Από την πλευρά του ο πρώην πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας και πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ρομάνο Πρόντι, είπε πως «σε περιόδους με ισχνές αγελάδες πρέπει να ξοδεύεις περισσότερα χρήματα σε επενδύσεις, ενώ σε περίοδο με παχιές αγελάδες να προσπαθείς να περιορίζεις τις δαπάνες αυτές, αλλά τώρα το δόγμα φαίνεται να έχει αλλάξει».

Δεν παρέλειψε δε να πετάξει τη σπόντα του για τη Γερμανία απευθυνόμενος στον Στίγκλιτς, στον οποίο είπε χαμογελώντας, αλλά με σαφές νόημα, ότι «οι δηλώσεις του δεν θα έπρεπε να μεταφράζονται στα ιταλικά, αλλά στα γερμανικά».

Oκτώ κόμματα, μία ιδεολογία

H διαφοροποίηση των κομμάτων επιχειρείται και εξαντλείται μόνο με ρητορικές πομφόλυγες – συνθηματολογικά, λεκτικά και εικαστικά τεχνάσματα, με τα οποία οι χρυσοπληρωμένοι μαστόροι της εμπορικής διαφήμισης κατασκευάζουν την «ταυτότητα» κάθε κόμματος...

του Χρήστου Γιανναρά, στη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Η ​​βιοθεωρία (ίσως και κοσμοθεωρία για πολλούς) του πολιτικού προσωπικού της χώρας μας (σε ολόκληρο το κομματικό φάσμα) είναι ευκρινέστατα ο Iστορικός Yλισμός: η πίστη-πεποίθηση ότι η οικονομία κινεί την Iστορία. Kάποιοι άλλοι συντελεστές του κοινού βίου (παιδεία, θρησκεία, ιστορικό παρελθόν και μνημεία, προνομιακή ευκρασία και ηλιοφάνεια ή το φυσικό κάλλος της χώρας) ανήκουν στο ιδεαλιστικό «εποικοδόμημα» και στις εκτιμήσεις που αυτό προκαλεί. Δηλαδή εκτιμώνται όλοι αυτοί οι παράγοντες του κοινού βίου ή ως έμμεσοι συντελεστές οικονομικής προσόδου (κυρίως γιατί κινούν τη «βαρειά βιομηχανία της χώρας»: τον τουρισμό) ή καταξιώνονται ως ψυχολογικά «αξεσουάρ» για τη συντήρηση ψευδαισθήσεων «καλλιέργειας», «ποιότητας ζωής» και άλλων ηχηρών παρομοίων.

H διαφοροποίηση των κομμάτων επιχειρείται και εξαντλείται μόνο με ρητορικές πομφόλυγες – συνθηματολογικά, λεκτικά και εικαστικά τεχνάσματα, με τα οποία οι χρυσοπληρωμένοι μαστόροι της εμπορικής διαφήμισης κατασκευάζουν την «ταυτότητα» κάθε κόμματος. Bέβαια, οι ψευδαισθήσεις διαφοράς πρέπει να έχουν καταρρεύσει τα τελευταία χρόνια, αφού και οι πλέον δύσπιστοι ή ευηθείς πολίτες ψηλάφησαν στην πράξη την απόλυτη ιδεολογική εξομοίωση και την έμπρακτη πολιτική ταύτιση των δήθεν παθιασμένων αδιάλλακτων αντιπάλων: Eίδαμε να συγκυβερνούν, γαντζωμένοι παθιασμένα στη μοιρασιά της νομής του κράτους (4-2-1) ΠAΣOK - N.Δ. - ΔHMAP και στη συνέχεια οι «ριζοσπάστες» της μαρξιστικής Aριστεράς με την πιο αναιδή και ευτελή καπηλεία του πατριωτισμού και της ελληνικότητας.

Aν κάποτε ανακάμψει ο Eλληνισμός (λογικά αδύνατο) από τον εφιάλτη στον οποίο τον βύθισαν τα κόμματα (όλα με κοινή ιδεολογία τον Iστορικό Yλισμό, πανομοιότυπα) τότε ίσως αναγνωριστεί ως «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας» η διαχείριση της ελληνικής παρουσίας στην Iστορία τα τελευταία σαράντα δύο χρόνια. Oχι ότι η παραφθορά και η ατίμωση δεν έχουν τις ρίζες τους και σε προηγούμενα χρόνια. Aλλά μόνο από το 1974 και μετά παγιώθηκε καθεστωτικά και ολοκληρωτικά ως μοναδικό «νόημα βίου» των Eλλήνων, μοναδική «χαρά ζωής», η μεγιστοποίηση της καταναλωτικής ευχέρειας.

Aδιάψευστος καθρέφτης αυτού του παλιμβαρβαρισμού: η αμιγώς ιστορικο-υλιστική ιδεολογία και πολιτική πρακτική διαχείρισης του υπουργείου Παιδείας στα σαράντα δύο αυτά χρόνια. Eίτε ο Γεώργιος Pάλλης ήταν υπουργός είτε ο αυτουργός του «μονοτονικού» εγκλήματος Eλευθέριος Bερυβάκης, είτε ο πολύς Aντώνης Tρίτσης είτε ο ολίγιστος των Παπανδρέου, είτε η κυρία Γιαννάκου είτε ο Nίκος Φίλης, η «φιλοσοφία» της παιδείας στην Eλλάδα, από το νηπιαγωγείο ώς και το διδακτορικό, είχε και έχει την ίδια ιστορικο-υλιστική σκοποθεσία, πανομοιότυπο χρηστικό χαρακτήρα: Nα περάσει το παιδί την τάξη, να τελειώσει το σχολειό, να πουληθούμε για να κάνει και φροντιστήρια, με μοναδικό στόχο να μπει στο πανεπιστήμιο, να πάρει «ένα χαρτί», να «εξασφαλιστεί» οικονομικά. Mοναδικό «όραμα» και «νόημα ζωής» των Eλλήνων (που «γέννησαν Παρθενώνες»!!) η δημοσιοϋπαλληλική αργομισθία – ή περίπου αυτή.

H διακομματική ιστορικο-υλιστική μονοτροπία της εκπαιδευτικής πολιτικής, για σαράντα δύο ολόκληρα χρόνια, γέννησε τερατωδίες, που προδιέγραφαν νομοτελειακή τη σημερινή καταστροφή παντοδαπής χρεοκοπίας της ελλαδικής κοινωνίας. Συντομογραφικές παραπομπές σε ενδεικτικά συμπτώματα αρκούν για «το ασφαλές του λόγου»:

Tης πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης πρώτιστος στόχος ήταν πάντοτε (στις μη ολοκληρωτικές κοινωνίες) η κοινωνικοποίηση του παιδιού, η είσοδός του στην εμπειρία των σχέσεων κοινωνίας. Nα γνωρίσει τη χαρά αλλά και τις προϋποθέσεις της συνύπαρξης, της προτεραιότητας του «εμείς», όχι του «εγώ». Eίναι η πρώτη μύηση (έμπρακτη, όχι με διδαχές) στον «πολιτικό» βίο, οι θεμελιακές καταβολές για να εξελιχθεί το παιδί σε πολίτη, όχι σε οπαδό, κλακαδόρο, αφισοκολλητή. Oμως, τα τελευταία σαράντα δύο χρόνια, τα προγράμματα και τα βιβλία του Δημοτικού, όποιο κόμμα και αν κυβερνούσε, μεταγγίζανε μεθοδικά στο παιδί «εφόδια» ατομοκεντρικής «πληροφόρησης» και μαζικής «αποτελεσματικότητας». Eτοίμαζαν διαδηλωτές, συνδικαλισμένους απαιτητές, διεκδικητές «δικαιωμάτων», με αυτονόητη τη λογική του εκβιασμού –«καταλήψεις», «πορείες», αποκλεισμούς δρόμων, ομηρίες δασκάλων. Διέφθειραν τις ψυχές των παιδιών βάζοντάς τα να πιθηκίζουν την πολιτική (με τα «δεκαπενταμελή», τις «εκλογές» της πλάκας και του χαβαλέ, της άκριτης, αβασάνιστης ψήφου) – μετασκεύασαν την Eλλάδα σε στίβο μόνο διεκδικήσεων και την αυταπάρνηση σε ανοησία ή βλακεία.

Aλλο εφιαλτικό σύμπτωμα, που κανένα κόμμα δεν τολμάει έστω και να το κατονομάσει: H παιδεία στην Eλλάδα, σαράντα δύο χρόνια τώρα, παράγει βανδάλους. Παραδίδει η πολιτεία σε παιδιά και δασκάλους καινούργιο χτίσμα (σχολειό ή πανεπιστήμιο), άψογο, καλαίσθητο, εξοπλισμένο. Kαι σε ελάχιστους μήνες το κόσμημα είναι θλιβερό απομεινάρι βάναυσης, βαρβαρικής επιδρομής. Mε το σπρέι, τον σουγιά, τον μαρκαδόρο, την αφισοκόλληση, το Eλληνόπουλο καταστρέφει μανιασμένα τον χώρο της καθημερινής του ζωής, το σχολειό «του» – γιατί είναι «δημόσιο». Kαι ό,τι είναι δημόσιο, είναι εξ ορισμού βδελυρό, μισητό – από το θρανίο του και την πόρτα της τάξης του, ώς τα γλυπτά καλλιτεχνήματα και τους φανοστάτες στους δρόμους, τα σήματα και τις πινακίδες της τροχαίας. Γιατί αυτή η παράνοια, η αυτοκτονική υστερία; Aν δεν έχουν απάντηση σε αυτό το «γιατί» ο υψαύχην και γαυριών Kυριάκος, η θλιβερή, κομπορρημονούσα Φώφη, πώς διανοούνται να ξαναζητάνε την ψήφο μας; Στη διπρόσωπη καρικατούρα της «Aριστεράς» το ερώτημα δεν τίθεται, περιττεύει.

Tρίτο ενδεικτικό σύμπτωμα, τρίτο ερώτημα σε όσους ακόμα καμώνονται ότι ασκούν πολιτική: Γιατί στην Eλλάδα η παραπαιδεία είναι αυτονόητη, καθολικά αποδεκτή; Γιατί τα «ιδιαίτερα» χύδην μαθήματα και τα θεσμοποιημένα (σαν φυσιολογικότατα) «φροντιστήρια» να είναι προϋπόθεση αναγκαία για την είσοδο στο πανεπιστήμιο; Γιατί αυτό το βασανιστικό για την ελλαδική κοινωνία καρκίνωμα η πολιτική κάθε κόμματος που έρχεται στην εξουσία και κάθε υπουργού Παιδείας το θεωρεί ταμπού, δεν διανοείται να το αντιμετωπίσει ως πρόβλημα; Tο καρκίνωμα έχει αχρηστέψει (καταστήσει περιττή) μια ολόκληρη βαθμίδα της εκπαίδευσης: το λύκειο – πώς να ενδιαφερθεί ο μαθητής για μαθήματα στο λύκειο, όταν η είσοδός του στο πανεπιστήμιο κρίνεται από τη φοίτησή του στο φροντιστήριο;

Tον Iστορικό Yλισμό (ολοκληρωτική, στυγνή απολυταρχία των οικονομικών προτεραιοτήτων) τον δοκιμάσαμε. Σε όλες του τις εκδοχές και αποχρώσεις. Eναλλακτική επιλογή δεν είναι ο «ιδεαλισμός», όπως πολύ θα ήθελε ο κ. Φίλης. Eίναι ο ρεαλισμός των κοινωνιοκεντρικών προτεραιοτήτων, η πολιτική στην προοπτική της κοινότητας και όχι της κολεκτίβας. Aλλά αυτή την αλφαβήτα, ο κ. Kυριάκος και η κ. Φώφη την αγνοούν, ακριβώς, όσο και ο κ. Kουτσούμπας ή η «X.A.».

Stratfor: Η Ευρώπη βυθίζεται σε επικίνδυνη εσωστρέφεια

Βαθύτερο διχασμό στην Ευρώπη «βλέπει» το Stratfor, καθώς πολιτικές ομάδες προσπαθούν να ανακτήσουν τις εθνικές τους εξουσίες. Οι εμπλοκές από τις κάλπες σε Γαλλία και Γερμανία. Οι τράπεζες, το προσφυγικό, οι σχέσεις με Ρωσία και το Brexit...

H αιώνια σχέση μεταξύ της πολιτικής αστάθειας και της οικονομικής ευθραυστότητας στην Ιταλία θα μπορούσε για μια ακόμα φορά να προκαλέσει αναταράξεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η Ιταλία θα διενεργήσει δημοψήφισμα για τη συνταγματική της αναθεώρηση στις 4 Δεκεμβρίου. Τις εβδομάδες μέχρι το δημοψήφισμα, η κυβέρνηση στη Ρώμη πιθανότατα θα ανακοινώσει αύξηση των δημοσίων δαπανών και μείωση φόρων προκειμένου να βελτιώσει τη δημοφιλία της. Αυτό θα αυξήσει τις εντάσεις με τις Βρυξέλλες, όμως είναι απίθανο να οδηγήσει σε τιμωρία της Ιταλίας για την μη επίτευξη των στόχων για μείωση του ελλείμματος. Επίσης, η ιταλική κυβέρνηση είναι πιθανό να ασκήσει κριτική στους θεσμούς της ΕΕ και στη Γερμανία για θέματα όπως η λιτότητα στην ευρωζώνη και η έλλειψη συντονισμένης ευρωπαϊκής αντίδρασης στην μεταναστευτική κρίση.

Τα κόμματα της ιταλικής αντιπολίτευσης θα εκστρατεύσουν κατά της συνταγματικής αναθεώρησης προκειμένου να επισπεύσουν την παραίτηση του πρωθυπουργού Ματέο Ρέντσι. Μια απόρριψη της μεταρρύθμισης θα προκαλούσε πολιτική κρίση, μια κρίση όμως η οποία θα μπορεί να περιοριστεί. Οι πρόωρες εκλογές θα αποφευχθούν καθώς τα περισσότερα κόμματα του Ιταλικού Κοινοβουλίου θέλουν να αποτρέψουν μια νέα εκλογική διαδικασία που θα μπορούσε να δημιουργήσει ακόμα μεγαλύτερη αβεβαιότητα σε μια περίοδο που ο τραπεζικός κλάδος της χώρας αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα.

Όμως, οποιαδήποτε πολιτική αβεβαιότητα αναφορικά με το δημοψήφισμα μπορεί να αναζωπυρώσει τους φόβους της αγοράς για τη σταθερότητα των ιταλικών τραπεζών και την ικανότητα της κυβέρνησης να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις. Αρκετές ιταλικές τράπεζες, περιλαμβανομένης και της Monte dei Pasch, της τρίτης μεγαλύτερης τράπεζας της χώρας, προσπαθούν να προσελκύσουν «φρέσκα» κεφάλαια και να μειώσουν το βάρος των μη εξυπηρετούμενων δανείων τους. Μια πολιτική κρίση στην Ιταλία θα μπορούσε να κάνει δυσκολότερο για τις τράπεζες να επιτύχουν αυτούς τους στόχους.

Η πολιτική και χρηματοοικονομική αβεβαιότητα στην Ιταλία θα μπορούσε να έχει επιπτώσεις και σε άλλες τράπεζες στην ευρωζώνη. Ιδιαίτερα η γερμανική Deutsche Bank βρίσκεται όλο και περισσότερο στο «μικροσκόπιο» εν μέσω αμφιβολιών για την οικονομική της ευρωστία και τα συνεχιζόμενα νομικά της προβλήματα. Αν η πολιτική αστάθεια στην Ιταλία φτάσει σε σημείο που θα υπονομεύσει σοβαρά την εμπιστοσύνη της αγοράς στον τραπεζικό της κλάδο, τότε τα ευάλωτα σημεία του γερμανικού τραπεζικού κλάδου θα οδηγήσουν το Βερολίνο και τη Ρώμη προς έναν συμβιβασμό για την παροχή κρατικής βοήθειας προς τις τράπεζες, σε επίπεδο ευρωζώνης.

Ενώ η Ιταλία εξακολουθεί να συγκεντρώνει τα «φώτα της δημοσιότητας» στην περιοχή της νότιας Ευρώπης, η Ελλάδα κατέληξε τελικά σε συμφωνία με τους πιστωτές για την επόμενη δόση από το πρόγραμμα διάσωσης, κάτι που εκτιμάται ότι θα φέρει κάποια προσωρινή σταθερότητα στη χώρα, παρά τα διαρθρωτικά προβλήματα.

Απορροφημένες από τις εκλογές Γαλλία και Γερμανία

Εν τω μεταξύ, οι μεγαλύτεροι πολιτικοί και οικονομικοί «παίκτες» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Γερμανία και η Γαλλία, θα προετοιμάζονται για τις γενικές εκλογές του 2017. Αυτό θα μειώσει τον αριθμό των ζητημάτων επί των οποίων μπορούν να βρουν κοινό έδαφος Βερολίνο και Παρίσι και θα αφήσει το μπλοκ χωρίς κάποια συνεκτική ηγεσία, τόσο κατά τη διάρκεια του δ' φετινού τριμήνου όσο και μετά από αυτό.

Στη Γαλλία, η κυβέρνηση του Προέδρου Φρανσουά Ολάντ θα μάχεται για την πολιτική επιβίωσή της εν όψει του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών τον Απρίλιο του 2017. Το μέγαρο των Ιλισίων πιθανότατα θα ανακοινώσει χαμηλότερους φόρους και υψηλότερες δημόσιες δαπάνες σε μια προσπάθεια να βελτιώσει τη δημοφιλία του, όμως οι ενέργειες αυτές θα έχουν αμελητέα επίπτωση στα ποσοστά έγκρισης της κυβέρνησης.

Το σημαντικότερο είναι πως θα υπάρξει εσωτερικός διχασμός στο κυβερνών Σοσιαλιστικό Κόμμα, που θα περιορίσει την ικανότητα της κυβέρνησης να περάσει ουσιαστικά νομοθετήματα. Καθώς θα πλησιάζει η ημέρα των εκλογών, το δεξιό Εθνικό Μέτωπο θα βασίσει τη στρατηγική του στις επικρίσεις κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Σοσιαλιστικής κυβέρνησης και θα υποσχεθεί να βελτιώσει την ασφάλεια της Γαλλίας. Το κεντροδεξιό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα θα είναι διχασμένο σε ζητήματα όπως ο ρόλος της Γαλλίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή οι στρατηγικές ενσωμάτωσης των μειονοτήτων. Γενικά, και τα δυο κόμματα θα ανταγωνίζονται για να κερδίσουν έναν συντηρητικό και ευρωσκεπτικιστικό εκλογικό σώμα.

Εν όψει των Γερμανικών εκλογών στα τέλη του 2017, τα μέλη του κεντροδεξιού/κεντροαριστερού «μεγάλου συνασπισμού» θα εργαστούν ώστε να διαφοροποιήσουν τις πολιτικές τους θέσεις. Καθώς εντείνεται η πολιτική πόλωση εντός της Γερμανικής κυβέρνησης και καθώς σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση υπάρχει διεκδίκηση εθνικών συμφερόντων, η Γερμανία δεν θα είναι σε θέση να παρουσιάσει μεγάλα σχέδια για την ευρωπαϊκή ενοποίηση.

Η μετανάστευση και η ασφάλεια θα επηρεάσουν σε πολύ μεγάλο βαθμό την πολιτική ατζέντα στη Γερμανία λόγω των ανησυχιών για τη μετανάστευση και την τρομοκρατία, ενώ η κυβέρνηση στο Βερολίνο θα αντιμετωπίσει εσωτερικές πιέσεις (τόσο από την αντιπολίτευση όσο και από ορισμένες ομάδες του κυβερνητικού συνασπισμού) να εφαρμόσει και αυστηρότερες πολιτικές για τους μετανάστες, αλλά και επιπλέον αντιτρομοκρατικά μέτρα.

Η Γερμανία θα πιέσει για πανευρωπαϊκές πολιτικές ώστε να αυξηθεί η συνεργασία στην άμυνα και την ασφάλεια, όμως οι ευρύτερες προσπάθειες ενοποίησης θα παραμείνουν στη φάση της ρητορικής. Η Γερμανία θα εξακολουθήσει επίσης να ενδιαφέρεται για τη διατήρηση της συμφωνίας με την Τουρκία για το προσφυγικό προκειμένου να περιοριστούν οι μεταναστευτικές ροές προς την Ευρώπη. Το Βερολίνο θα επικρίνει την Άγκυρα για την καταστολή της αντιπολίτευσης, όμως θα διατηρήσει ανοικτούς τους διαύλους επικοινωνίας προκειμένου να αποτρέψει την κατάρρευση της συμφωνίας.

Η Βρετανία δεν θα «τραβήξει τη σκανδάλη» του Brexit

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι προετοιμασίες για τις διαπραγματεύσεις για έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση θα συνεχιστούν και η βρετανική κυβέρνηση θα πραγματοποιήσει ανεπίσημες συζητήσεις με τις κύριες πολιτικές δυνάμεις της ΕΕ εν όψει των επίσημων διαπραγματεύσεων που θα ενεργοποιήσουν τη διαδικασία του Brexit στις αρχές του επόμενου έτους.

Η κυβέρνηση στο Λονδίνο σιγά-σιγά θα μορφοποιήσει μια διαπραγματευτική στρατηγική που θα βασίζεται σε μια ad hoc συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Ένωση που θα προσπαθεί να διατηρήσει όσο μεγαλύτερη πρόσβαση στην εσωτερική αγορά της ΕΕ είναι δυνατόν, περιορίζοντας ταυτόχρονα την μετανάστευση ευρωπαίων εργαζομένων.

Την ίδια ώρα, ο χρηματοπιστωτικός τομέας θα πιέσει τη βρετανική κυβέρνηση να προστατεύσει τα δικαιώματα passporting της χώρας -τα οποία επιτρέπουν στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που δραστηριοποιούνται στη Βρετανία να πωλούν τις υπηρεσίες τους στην υπόλοιπη ΕΕ- διότι οι επιχειρήσεις ήδη εκφράζουν ενδιαφέρον για μετεγκατάσταση σε άλλες περιοχές στην Ευρώπη.

Εν τω μεταξύ, το αυξανόμενο εθνικιστικό αίσθημα εν όψει των εκλογών στη Γαλλία, θα ωθήσει το Παρίσι να τηρήσει σκληρή γραμμή σε ότι αφορά της παραχωρήσεις για το Brexit, δημιουργώντας περισσότερη αβεβαιότητα και πτωτικές πιέσεις για τη στερλίνα.

Η δημόσια συζήτηση στο Ηνωμένο Βασίλειο θα βρίθει διοικητικών περιπλοκοτήτων και αμφισβητήσεων εντός της κυβέρνησης της πρωθυπουργού Τερέζα Μέι, καθώς ορισμένα μέλη τάσσονται υπέρ του να κοπούν σημαντικά οι δεσμοί με το μπλοκ (το λεγόμενο «σκληρό Brexit»), ενώ άλλα θέλουν να υπάρξουν συμβιβασμοί. Η βρετανική οικονομία θα στείλει μικτά σινιάλα, και οι επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά θα καθυστερήσουν κάποιες αποφάσεις για επενδύσεις και δαπάνες μέχρις ότου αποκτήσουν μια πιο ξεκάθαρη εικόνα για τις διαπραγματεύσεις της Βρετανίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Επικρίσεις από τις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης

Κάποιες από τις εντονότερες επικρίσεις κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα προέλθουν από την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, καθώς πολιτικές δυνάμεις από την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση θα απαιτήσουν επαναφορά εξουσιών στις εθνικές κυβερνήσεις. Ωστόσο, καμιά από τις χώρες αυτές δεν είναι έτοιμη να φύγει από την Ένωση και θα διατηρήσουν τις διαφωνίες τους με τις Βρυξέλλες σε διαχειρίσιμο επίπεδο.

Στην Πολωνία, η αντιπαράθεση μεταξύ της κυβέρνησης και των θεσμών της ΕΕ θα συνεχιστεί, όμως η ΕΕ δεν θα προχωρήσει σε σημαντικές κυρώσεις κατά της Βαρσοβίας. Στην Ουγγαρία, παρά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της 2ας Οκτωβρίου –όπου οι ψηφοφόροι απέρριψαν την προοπτική κατανομής προσφύγων σε όλη την ΕΕ, αλλά θεωρήθηκε άκυρο καθώς δεν είναι την απαιτούμενη προσέλευση - η κυβέρνηση θα συνεχίσει να επιτίθεται στο μπλοκ και να αμφισβητεί την εξουσία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Παρά τις συνεχείς επικρίσεις τους κατά των θεσμών της ΕΕ, η Πολωνία και η Ουγγαρία θα συνεχίσουν να βλέπουν τη συμμετοχή τους στο μπλοκ αλλά και στο ΝΑΤΟ ως «πυλώνες-κλειδιά» για την εξωτερική τους πολιτική. Αυτό σημαίνει πως ούτε η Βαρσοβία ούτε η Βουδαπέστη δεν θα κάνουν τίποτα ώστε να θέσουν σε σοβαρό κίνδυνο τη σχέση τους με οποιαδήποτε από τις δυο αυτές οντότητες.

Στην Αυστρία θα πραγματοποιηθούν επαναληπτικές προεδρικές εκλογές στις 4 Δεκεμβρίου. Τις εβδομάδες που θα προηγηθούν των εκλογών, η μετριοπαθής κυβέρνηση της Βιέννης θα επιτεθεί στη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, απαιτώντας μεγαλύτερο έλεγχο των εξωτερικών συνόρων του μπλοκ και συνεχίζοντας τους δικούς της συνοριακούς ελέγχους προκειμένου να αποτρέψει την εισροή μεταναστών.

Το σημαντικότερο είναι πως η Αυστρία θα μπορούσε να αναζητήσει συνεργασία με άλλες χώρες της περιοχής (όπως για παράδειγμα με την ομάδα Βίσεγκραντ) για να πιέσει για μεγαλύτερη αποκέντρωση της εξουσίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι εκλογές θα δείξουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια τόσο έναντι των κομμάτων του κατεστημένου της Αυστρίας όσο και έναντι του μπλοκ, καθώς ο υποψήφιος του ακροδεξιού Κόμματος της Ελευθερίας πιθανότατα θα τα πάει καλά.

Διαφορετική, πιθανότατα, θα είναι η περίπτωση της Ρουμανίας, διότι στις γενικές εκλογές της 11ης Δεκεμβρίου πιθανότατα θα επικρατήσουν τα κατεστημένα πολιτικά κόμματα. Αν και τα κόμματα αυτά διαφοροποιούνται στα εγχώρια ζητήματα, ωστόσο στηρίζουν τη συμμετοχή της Ρουμανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ΝΑΤΟ, άρα δεν θα πρέπει να αναμένονται σημαντικές αλλαγές στην εξωτερική πολιτική της Ρουμανίας μετά τις εκλογές.

Οι διεθνείς σχέσεις

Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα συνεχίσει να ενδιαφέρεται για τη διατήρηση της συμφωνίας με την Τουρκία για το μεταναστευτικό, όμως η πολιτική κατάσταση στην Ευρώπη θα καταστήσει αδύνατη την τήρηση των δεσμεύσεών της έναντι της Άγκυρας.

Στο σημερινό πολιτικό περιβάλλον, το μπλοκ πιθανότατα δεν θα απελευθερώσει τη βίζα για τους Τούρκους πολίτες μέχρι την προθεσμία του Οκτωβρίου στην οποία είχαν συμφωνήσει και οι δυο πλευρές. Όμως, καθώς διατηρείται το συμφέρον της συνεργασίας με την Τουρκία, το μπλοκ πιθανότατα θα καθυστερήσει και δεν θα απορρίψει τη συμφωνία για τη βίζα.

Άλλες, λιγότερο αμφιλεγόμενες υποσχέσεις, όπως η συνέχιση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων ή η χορήγηση πόρων στην Τουρκία προκειμένου να βοηθήσει τους πρόσφυγες, είναι πιο πιθανό να τηρηθούν, εν μέρει τουλάχιστον.

Στο μεταξύ, η Ευρωπαϊκή Ένωση πιθανότατα θα επιτρέψει στις χώρες της Βαλκανικής μεταναστευτικής οδού να κρατήσουν κλειστά τα σύνορά τους προκειμένου να αποτρέψουν τις προσφυγικές ροές. Η συζήτηση στην ΕΕ θα κινηθεί επίσης προς την κατεύθυνση της παροχής μεγαλύτερης οικονομικής βοήθειας σε χώρες της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής για να δοθούν κίνητρα στις εκεί κυβερνήσεις να κάνουν περισσότερα για να αποτρέψουν τη μετανάστευση.

Κατά τη διάρκεια του δ' τριμήνου, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα συζητήσει την πολιτική της για τη Ρωσία. Για μια ακόμα φορά, αυτό θα τονίσει την εσωτερική διχογνωμία ως προς την πολιτική του μπλοκ έναντι της Μόσχας, ιδιαίτερα σε ότι αφορά τις κυρώσεις που σχετίζονται με την κρίση στην Ουκρανία.

Οι κυρώσεις θα εξακολουθήσουν να ισχύουν αυτό το τρίμηνο, όμως η κόπωση αλλά και οι ισχυρές πιέσεις που θα ασκήσει η Ρωσία στην Ευρώπη θα προκαλέσουν μια έντονη διαμάχη ως προς το πώς θα πρέπει να προσεγγιστεί η ψήφος του επόμενου έτους για τις ρωσικές κυρώσεις και αν θα πρέπει να εξεταστεί μια μερική χαλάρωσή τους, με αντάλλαγμα την επίτευξη προόδου στο Πρωτόκολλο του Μινσκ.

Τα Βαλκάνια είναι μια ακόμα περιοχή της Ευρώπης που θα προσελκύσει την προσοχή της Ρωσίας και της Δύσης αυτό το τρίμηνο. Μετά το αμφιλεγόμενο δημοψήφισμα της Σερβίας που αμφισβήτησε το βοσνιακό συνταγματικό δικαστήριο, οι προετοιμασίες για περαιτέρω κινήσεις από την πλευρά των σερβοβόσνιων για να εδραιώσουν την εξουσία τους σε βάρος των ομοσπονδιακών θεσμών, θα δημιουργήσουν εντάσεις μεταξύ των εθνοτικών ομάδων της χώρας. Αυτή θα παραμείνει για την ώρα μια σύγκρουση χαμηλής έντασης, όμως το γεγονός ότι η Μόσχα υπεραμύνεται της Σερβικής θέσης σε συνδυασμό με την προοπτική εθνοτικών τριβών, προσφέρει στη Ρωσία ένα ακόμα «θέατρο» για μεσολάβηση στις διαπραγματεύσεις της με τους Ευρωπαίους και τους Αμερικάνους.

Τέλος, ένας συνδυασμός πολιτικού κατακερματισμού, εκλογικών υπολογισμών και ενός κλίματος κατά του ελεύθερου εμπορίου σε πολλές χώρε μέλη, θα συνεχίζουν να εμποδίζουν τις συνεχιζόμενες διαπραγματεύσεις της ΕΕ για τις συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου. Μικρή πρόοδος αναμένεται αυτό το τρίμηνο στις διαπραγματεύσεις με τη Mercosur, ενώ η συμφωνία TTIP με τις ΗΠΑ θα παραμείνει σε αδιέξοδο μέχρι το τέλος του έτους

Άννα Φαλτάιτς/euro2day.gr

Ο Τσίπρας παραδόθηκε...

«Η Ευρώπη», λέει ο πρωθυπουργός, «τώρα πιστεύω πως συνειδητοποιεί στο σύνολό της ότι κίνδυνος για τη συνοχή της δεν είναι η Αριστερά που επιδιώκει την αλλαγή της πορείας της αλλά η ακραία Δεξιά που επιδιώκει τη διάλυσή της». Εμφανίζει δηλαδή την Αριστερά σαν… «ευρωλιγούρη» και την Ακροδεξιά σαν τον προμαχώνα της διάλυσης της ΕΕ! Τέτοιες ανοησίες λέει κανείς όταν είναι ευρωλάγνος και δουλικό της ΕΕ…

 

 του Γιώργου Δελαστίκ

Παραδοθηκε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στον αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων που είχε δημιουργήσει εναντίον του το Βερολίνο. Αυτό ουσιαστικά ομολόγησε, μιλώντας εισηγητικά στο 2ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. «Η χρηματοπιστωτική ασφυξία λειτούργησε ως ένας διαρκής εκβιασμός για να μας αναγκάσει να υποταχτούμε στις δεσμεύσεις των προηγούμενων κυβερνήσεων και στις επιταγές της πιο σκληρής και ανελέητης λιτότητας. Βρήκαμε απέναντί μας τότε, όχι μόνο τους θεσμούς και τον άτεγκτη στάση της Γερμανίας αλλά και ολόκληρου του παλιού πολιτικού συστήματος στη χώρα μας», παραδέχτηκε.

«Δεν μπορούσαμε να πάμε πιο πέρα», ομολόγησε ο Τσίπρας στην ομιλία του και συνέχισε: «Πήραμε, λοιπόν, μια δύσκολη, αλλά αναγκαία απόφαση. Επιλέξαμε να συνεχίσουμε στον ευρωπαϊκό δρόμο…». Μέχρις εδώ, θα μπορούσαμε να πούμε, διαφωνώντας φυσικά με τον Αλέξη Τσίπρα, ότι τα όσα είπε ο πρωθυπουργός συνιστούν την παραδοχή εκ μέρους του του αρνητικού συνωστισμού δυνάμεων στην ΕΕ και την υποταγή του στη γερμανική πολιτική. Τα πράγματα όμως αλλάζουν ριζικά, καθώς ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί να δικαιολογήσει και σε ιδεολογικό επίπεδο της υποχωρήσεις του, μεταβαλλόμενος έτσι σε όργανο της πολιτικής του Βερολίνου. 

«Η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ δεν ήταν και δεν είναι ένα προοδευτικό σχέδιο», ισχυρίστηκε. «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έχει βάση η κριτική που και εμείς ασκήσαμε στην απόφαση εισόδου της Ελλάδας στο ευρώ. Η έξοδος, όμως, ιδιαίτερα μετά από πέντε χρόνια λεηλασίας τους ενός τετάρτου του εθνικούς μας πλούτου με στόχο την παραμονή στο ευρώ, θα σήμαινε επιπρόσθετη ισόποση λεηλασία και μάλιστα ακαριαία. Και ταυτόχρονα θα σήμαινε και την απώλεια των καταθέσεων των λαϊκών στρωμάτων στις τράπεζες. Με αυτό το ενδεχόμενο βρεθήκαμε αντιμέτωποι», επεξέτεινε ο Τσίπρας το συλλογισμό του.

Αναμασώντας τα πιο αηδιαστικά επιχειρήματα της γερμανικής πολιτικής, ο Τσίπρας απεφάνθη ότι επανεισαγωγή της δραχμής θα σήμαινε «ακαριαία(!)» απώλεια «ισόποση λεηλασία» ακόμη ενός τετάρτου(!) του ΑΕΠ και ταυτόχρονα «απώλεια των καταθέσεων των λαϊκών στρωμάτων» από τις τράπεζες! Ουαί και αλίμονο δηλαδή, εάν κανείς σκεπτόταν να επανεισαγάγει το εθνικό νόμισμα στην Ελλάδα! Σεισμοί, λιμοί και καταποντισμοί σίγουρα θα ακολουθούσαν! Τι περισσότερο, δηλαδή, ισχυρίζονται οι Γερμανοί οικονομικοί κατακτητές της πατρίδας μας; 

Είπε κι άλλα ο Τσίπρας προσπαθώντας να δικαιολογήσει τη γερμανόδουλη στάση που υιοθέτησε: «Παρά το γεγονός ότι αποτελούσε επίμονη επιλογή (σ.σ. η έξοδος από το ευρώ) μιας μειοψηφίας μέσα στο κόμμα μας που λειτουργούσε ως κόμμα μέσα στο κόμμα, δεν ήταν αριστερό σχέδιο. Ούτε ριζοσπαστικό. Ηταν το σχέδιο του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας», ισχυρίστηκε.

Σχέδιο του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δεν είναι δηλαδή η οικοδόμηση του Τέταρτου Ράιχ της Γερμανίας μέσω του ευρώ, αλλά η …αποδόμηση του Τέταρτου Γερμανικού Ράιχ μέσω της αποβολής των απείθαρχων χωρών, όπως η Ελλάδα, ώστε να χρησιμεύσουν ως παράδειγμα για εκείνα τα ευρωπαϊκά κράτη που θα τολμούσαν να σκεφθούν να μιμηθούν το παράδειγμά τους! Και όλα αυτά μέσα στο πλαίσιο της εξόδου της Βρετανίας από την ΕΕ, πράγμα που αποτελεί ισχυρότατο πλήγμα κατά της Γερμανίας! 

Έχει κι άλλες τέτοιες ιδεολογικές ανοησίες να μας πει ο Αλέξης Τσίπρας; Επιμένει όμως: «Και μην έχετε καμία αμφιβολία. Τις συνέπειες μιας εθνικής αναδίπλωσης και της πιθανής εξόδου από το κοινό νόμισμα δεν θα τις χρεωνόταν ούτε η Ευρώπη ούτε οι θεσμοί ούτε το πολιτικό σύστημα της χώρας. Θα της χρεωνόταν η ίδια η Αριστερά — και όχι μόνο η ελληνική. Κι αυτό θα αποτελούσε ιστορικού χαρακτήρα στρατηγική ήττα!». Ο κόσμος στενάζει και βογγάει λόγω του ευρώ και ο Τσίπρας χαρακτηρίζει «ιστορικού χαρακτήρα στρατηγική ήττα» την απαλλαγή από το κοινό νόμισμα, που ποθούν πρωτίστως τα λαϊκά στρώματα! Τι να πει κανείς; «Δεν καταφέραμε να τερματίσουμε τη λιτότητα. Δεν καταφέραμε να σπάσουμε τη συμπεφωνημένη γραμμή της Ευρώπης», ομολογεί ο Αλέξης Τσίπρας, παραδεχόμενος την αποτυχία του. Αυτό όμως δεν δείχνει να τον πειράζει καθόλου, βρίσκει ακριβώς στο σημείο αυτό την ευκαιρία να προχωρήσει σε μια θρασύτατη πρόκληση προς όλους τους αριστερούς πολίτες.

«Η Ευρώπη», λέει ο πρωθυπουργός, «τώρα πιστεύω πως συνειδητοποιεί στο σύνολό της ότι κίνδυνος για τη συνοχή της δεν είναι η Αριστερά που επιδιώκει την αλλαγή της πορείας της αλλά η ακραία Δεξιά που επιδιώκει τη διάλυσή της». Εμφανίζει δηλαδή την Αριστερά σαν… «ευρωλιγούρη» και την Ακροδεξιά σαν τον προμαχώνα της διάλυσης της ΕΕ! Τέτοιες ανοησίες λέει κανείς όταν είναι ευρωλάγνος και δουλικό της ΕΕ…