Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΙΝΔΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΙΝΔΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

AUKUS: Στρατηγική συμμαχία ΗΠΑ-Αυστραλίας-Μ. Βρετανίας με το βλέμμα στην Κίνα - Οργή της Ε.Ε. - Η ΚΙΝΑ κατηγορεί το σύμφωνο AUKUS


Η αιφνίδια χθεσινή ανακοίνωση συγκρότησης της στρατηγικής σύμπραξης AUKUS μεταξύ ΗΠΑ, Ηνωμένου Βασιλείου και Αυστραλίας, στοχεύει στο να αναχαιτιστεί η απειλή και η επιρροή της Κίνας στην ευρύτερη περιοχή του Ινδικού - Ειρηνικού. Εξέλιξη που από έγκυρους διεθνολόγους κρίνεται ως η απαρχή ενός νέου ψυχροπολεμικού κλίμανος στον πλανήτη μεταξύ ΗΠΑ και ΚΙΝΑΣ.
   
Με στόχο την οικοδόμηση κοινού μετώπου κατά της αυξανόμενης κινεζικής επιρροής, ΗΠΑ, Αυστραλία και Ηνωμένο Βασίλειο ανακοίνωσαν τη δημιουργία μιας ευρείας εταιρικής σχέσης ασφάλειας στη ζώνη του Ινδικού-Ειρηνικού.

«Η πρώτη σημαντική πρωτοβουλία αυτού του (νέου συμφώνου που φέρει την ονομασία) AUKUS, θα είναι η παράδοση ενός στόλου πυρηνοκίνητων υποβρυχίων στην Αυστραλία», δήλωσε ο πρωθυπουργός της Αυστραλίας Σκοτ Μόρισον στην τηλεδιάσκεψη με τον πρωθυπουργό Βρετανό Μπόρις Τζόνσον και τον Αμερικανό πρόεδρο Τζο Μπάιντεν.

Όπως διευκρίνισε ο Σκοτ Μόρισον, η Αυστραλία θα επιδιώξει την ανάπτυξη οκτώ πυρηνικών υποβρυχίων και επιβεβαίωσε την ακύρωση της γιγαντιαίας σύμβασης που σύναψε η χώρα του το 2016 με τη Γαλλία για την προμήθεια συμβατικών υποβρυχίων, προτιμώντας την κατασκευή πυρηνικών υποβρυχίων με αμερικανική και βρετανική τεχνολογία.

«Η απόφαση που λάβαμε να μην συνεχίσουμε με τα υποβρύχια κατηγορίας Attack και να το ακολουθήσουμε άλλο δρόμο δεν είναι αλλαγή νοοτροπίας, είναι αλλαγή ανάγκης», δήλωσε ο Μόρισον, ο οποίος ανακοίνωσε επίσης την αγορά αμερικανικών πυραύλων Tomahawk.

Η απόφαση των ΗΠΑ να παραμερίσουν τη Γαλλία από μια συμφωνία που είχε συνάψει με την Αυστραλία για την προμήθεια υποβρυχίων δείχνει μια έλλειψη συνοχής σε μια στιμή που οι δύο σύμμαχοι αντιμετωπίζουν κοινές προκλήσεις στην περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού, ανακοίνωσε το Παρίσι.

Οι Γάλλοι υπουργοί Εξωτερικών και Άμυνας ανέφεραν επίσης σε ανακοίνωσή τους ότι η απόφαση της Αυστραλίας να αθετήσει τη σύμβαση είναι αντίθετη με το πνεύμα συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών.

Από την πλευρά του, επιχειρώντας να καθησυχάσει το Παρίσι, ο πρόεδρος Μπάιντεν διαβεβαίωσε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θέλουν «να συνεργαστούν στενά με τη Γαλλία» σε αυτήν την πολύ μεγάλης σημασίας στρατηγική ζώνη. Το Παρίσι «είναι ένας βασικός εταίρος» των ΗΠΑ, είπε ο Αμερικανός πρόεδρος.

«Το Ηνωμένο Βασίλειο, η Αυστραλία και οι ΗΠΑ θα συνδεθούν ακόμη στενότερα, γεγονός που αντικατοπτρίζει το επίπεδο εμπιστοσύνης μεταξύ μας και το βάθος της φιλίας μας», δήλωσε ο Μπόρις Τζόνσον, ο οποίος με αυτή τη συμφωνία καταγράφει μια διπλωματική επιτυχία στη στρατηγική του για αποφυγή διεθνούς απομόνωσης της Βρετανίας μετά το Brexit.



Πυρηνικά υποβρύχια και η κινεζική απειλή

«Με βάση την κοινή ναυτική ιστορία των δημοκρατιών μας, δεσμευόμαστε για μια κοινή φιλοδοξία να υποστηρίξουμε την Αυστραλία στην απόκτηση πυρηνοκίνητων υποβρυχίων», υπογραμμίζει το κοινό ανακοινωθέν των τριών εταίρων.

«Η μόνη χώρα με την οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν μοιραστεί ποτέ αυτή την τεχνολογία πυρηνικής πρόωσης είναι με την Μεγάλη Βρετανία» από το 1958, δήλωσε νωρίτερα ένας ανώτερος αξιωματούχος του Λευκού Οίκου. «Αυτή είναι μια θεμελιώδης απόφαση, θεμελιώδης. Θα δεσμεύσει την Αυστραλία, τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Μεγάλη Βρετανία για γενιές».

Δεν υπήρξε καμία αναφορά στην Κίνα ούτε στις προφορικές δηλώσεις, ούτε στο ανακοινωθέν, στο οποίο γινόταν λόγος για «ειρήνη και σταθερότητα στην περιοχή του Ινδικού-Ειρηνικού», αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η νέα συμμαχία στοχεύει πρώτα και κύρια τις περιφερειακές βλέψεις του Πεκίνου.

Ο Τζο Μπάιντεν επαναλαμβάνει μετά την εκλογή του ότι σκοπεύει να αντιμετωπίσει την Κίνα, πολιτική και του προκάτοχού του, Ντόναλντ Τραμπ, αλλά με έναν πολύ διαφορετικό τρόπο, και όχι απαραίτητα με κατά μέτωπο αντιπαράθεση.

Ο ίδιος είπε ότι θέλει «να επενδύσει στη μεγαλύτερη πηγή της δύναμης μας, τις συμμαχίες μας» και ότι επιθυμεί «αυτές να τις αναβαθμίσει για να αντιμετωπίσουν καλύτερα τις απειλές του σήμερα και του αύριο».

Ο Αμερικανός πρόεδρος θα δεχθεί επίσης στις 24 Σεπτεμβρίου στην Ουάσινγκτον τους πρωθυπουργούς της Αυστραλίας, της Ινδίας και της Ιαπωνίας με στόχο την αναβίωση της λεγόμενης Quad, την άτυπη τετραμερή συμμαχία των ΗΠΑ, της Αυστραλίας, της Ιαπωνίας και της Ινδίας, η οποία θεωρείται πως έχει συμπηχθεί για να αντιμετωπιστεί η αυξανόμενη ισχύς και επιρροή της Κίνας στην περιφέρεια Ινδικού-Ειρηνικού.


Πεκίνο: Ψυχροπολεμική νοοτροπία

Η πρεσβεία της Κίνας στην Ουάσινγκτον αντέδρασε στο νέο σύμφωνο ασφαλείας που οι ΗΠΑ, η Βρετανία και η Αυστραλία, λέγοντας ότι οι χώρες θα πρέπει να «αποτινάξουν την ψυχροπολεμική τους νοοτροπία και την ιδεολογική τους προκατάληψη».

Οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Βρετανία και η Αυστραλία ανακοίνωσαν την εγκαθίδρυση μιας νέας εταιρικής σχέσης ασφάλειας στην περιοχή του Ινδικού-Ειρηνικού που θα περιλαμβάνει βοήθεια προς την Αυστραλία να αποκτήσει πυροκίνητα υποβρύχια, καθώς η κινεζική επιρροή στην περιοχή αυξάνεται.

Ερωτηθείς να σχολιάσει, ο εκπρόσωπος της κινεζικής πρεσβείας Λιου Πενγκού είπε ότι οι χώρες «δεν πρέπει να οικοδομούν μπλοκ αποκλεισμού που στοχεύουν ή βλάπτουν τα συμφέροντα τρίτων. Συγκεκριμένα, πρέπει να αποτινάξουν την ψυχροπολεμική τους νοοτροπία και την ιδεολογική τους προκατάληψη», είπε.


Το «συμβόλαιο του αιώνα» με την Γαλλία σε απειλή

Η ανακοίνωση της Τετάρτης, παρά τις προσεκτικές δηλώσεις του Μπάιντεν, ενέχει τον κίνδυνο να «παγώσει» μια άλλη συμμαχία, αυτή με τη Γαλλία, εάν η Αυστραλία προχωρήσει στην καταγγελία της αναφερόμενης ως «σύμβαση του αιώνα» για τη γαλλική αμυντική βιομηχανία.

Μια συμφωνία-πλαίσιο που υπογράφηκε το 2016 από την Αυστραλία, αλλά η οποία αντιμετωπίζει δυσκολίες, προβλέπει την κατασκευή 12 πυροκίνητων υποβρυχίων επίθεσης, σχεδιασμένων από τα γαλλικά υποβρύχια κατηγορίας Barracuda.

Το συνολικό κόστος του προγράμματος, για το οποίο αρμόδιο είναι ο γαλλικός ναυπηγικός όμιλος, ανέρχεται σε 50 δισεκατομμύρια αυστραλιανά δολάρια (31 δισεκατομμύρια ευρώ).

Ο όμιλος που ειδικεύεται στην ναυπηγική βιομηχανία άμυνας εξέφρασε την «μεγάλη απογοήτευσή» του χθες Τετάρτη.

Κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης με τον Αυστραλό πρωθυπουργό Μόρισον στα μέσα Ιουνίου, ο Εμανουέλ Μακρόν είχε επιβεβαιώσει την «πλήρη δέσμευση» της Γαλλίας για την τήρηση του δικού της μέρος της σύμβασης.


Ν. Ζηλανδία: «Στοπ» στα πυρηνικά υποβρύχια

.

Η Νέα Ζηλανδία θα διατηρήσει την απαγόρευση εισόδου πυρηνικών πλοίων στα χωρικά της ύδατα, καθώς η Αυστραλία, στενός της σύμμαχος, αποφάσισε να αναπτύξει στόλο πυρηνικών υποβρυχίων, δήλωσε η πρωθυπουργός Τζασίντα Άρντερν.

«Η θέση της Νέας Ζηλανδίας αναφορικά με την απαγόρευση πυρηνικών πλοίων στα ύδατά της παραμένει αμετάβλητη», ανέφερε η Άρντερν σε ανακοίνωσή της.


Οργή της Ευρώπης για την AUKUS




Η ανακοίνωση ΗΠΑ, Βρετανίας και Αυστραλίας για το σύμφωνο ασφαλείας αιφνιδίασε την Ευρώπη, με τον Γάλλο υπουργό Εξωτερικών Ζαν Ιβ Λεντριάν να κάνει λόγο για πισώπλατη μαχαιριά από την Αυστραλία και για ωμή απόφαση του Τζο Μπάιντεν.

«Μια συμφωνία τέτοιας φύσης δεν μαγειρεύτηκε προχθές, χρειάζεται συγκεκριμένο χρόνο. Και παρόλα αυτά η ΕΕ δεν ενημερώθηκε. Αυτές οι δυνάμεις εναντίον μας είναι μια καλή στιγμή να θυμίσουμε, να αναλογιστούμε για τη σημασία του να προχωρήσουμε μπροστά στο θέμα της στρατηγικής αυτονομίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι μια νέα απόδειξη ότι πρέπει να υπάρχουμε μόνοι μας» δήλωσε ο επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας, Ζοζέπ Μπορέλ.


Αναλυτές αναφέρουν ότι ο Τζο Μπάιντεν δείχνει την αποφασιστικότητά του να περιορίσει την επέκταση της κινεζικής επιρροής στην περιοχή του Ινδοειρηνικού. Το σχέδιο ονομάστηκε AUKUS και σε πρώτη φάση περιλαμβάνει το σχέδιο να αποκτήσει η Αυστραλία στόλο πυρηνοκίνητων υποβρυχίων.

«Η συνεργασία των ΗΠΑ του Ηνωμένου Βασιλείου και της Αυστραλίας σε πυρηνοκίνητα υποβρύχια είναι σοβαρό πλήγμα για την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή, ενταντικοποιεί την εξοπλιστική κούρσα και θέτει σε κίνδυνο τις διεθνείς προσπάθειες για την προώθηση της μη διάδοσης πυρηνικών όπλων. Είναι μια εντελώς ανεύθυνη ενέργεια» δήλωσε ο εκπρόσωπος τύπου του κινεζικού Υπουργείου Εξωτερικών.

Πρόκειται για ένα πλάνο 18 μηνών, το οποίο βάζει τέλος της συμφωνία της Αυστραλίας με τη Γαλλία για αγορά 12 συμβατικών υποβρυχίων που επρόκειτο να ξεκινήσει το 2023 και είχε προϋπολογισμό άνω των 30 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Το Πεκίνο έκανε λόγο για ψυχροπολεμική νοοτροπία κατηγορώντας τις 3 χώρες ότι χρησιμοποιούν το πυρηνικό όπλο για γεωπολιτικούς σκοπούς.


Η Κίνα κατηγορεί το σύμφωνο AUKUS ως «εξαιρετικά ανεύθυνο»



Η κυβέρνηση της Κίνας λέει ότι το νέο σύμφωνο ασφαλείας μεταξύ Αυστραλίας, ΗΠΑ και Ηνωμένου Βασιλείου είναι «εξαιρετικά ανεύθυνο» και «στενόμυαλο».

Το Πεκίνο επέκρινε τη συμφωνία που θα δει την Αυστραλία να αξιοποιήσει την τεχνολογία για την κατασκευή πυρηνικών υποβρυχίων.

Η πρεσβεία της Κίνας στην Ουάσινγκτον αντέδρασε στο νέο σύμφωνο ασφαλείας που οι ΗΠΑ, η Βρετανία και η Αυστραλία, λέγοντας ότι οι χώρες θα πρέπει να «αποτινάξουν την ψυχροπολεμική τους νοοτροπία και την ιδεολογική τους προκατάληψη».

Οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Βρετανία και η Αυστραλία ανακοίνωσαν την εγκαθίδρυση μιας νέας εταιρικής σχέσης ασφάλειας στην περιοχή του Ινδικού-Ειρηνικού που θα περιλαμβάνει βοήθεια προς την Αυστραλία να αποκτήσει πυροκίνητα υποβρύχια, καθώς η κινεζική επιρροή στην περιοχή αυξάνεται.

Ερωτηθείς να σχολιάσει, ο εκπρόσωπος της κινεζικής πρεσβείας Λιου Πενγκού είπε ότι οι χώρες «δεν πρέπει να οικοδομούν μπλοκ αποκλεισμού που στοχεύουν ή βλάπτουν τα συμφέροντα τρίτων. Συγκεκριμένα, πρέπει να αποτινάξουν την ψυχροπολεμική τους νοοτροπία και την ιδεολογική τους προκατάληψη», είπε.

Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής: Ομιλία για την κατάσταση της Ένωσης το 2021 (video)

«Η Ένωσή μας θα είναι ισχυρότερη εάν μοιάζει περισσότερο με την επόμενη γενιά μας: στοχαστική, αποφασιστική και αλληλέγγυα. Βασισμένη σε αξίες και τολμηρή στην πράξη. Το πνεύμα αυτό θα είναι καθοριστικό όσο ποτέ κατά τους προσεχείς δώδεκα μήνες.»
Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής

Χαρτογράφηση της πορείας για το επόμενο έτος

Στην ομιλία της για την κατάσταση της Ένωσης, στις 15 Σεπτεμβρίου 2021, η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, κ. Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, παρουσίασε τις εμβληματικές πρωτοβουλίες που σκοπεύει να αναλάβει η Επιτροπή το επόμενο έτος. Οι πρωτοβουλίες αυτές θα περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα:

  • Συνέχιση των προσπαθειών εμβολιασμού στην Ευρώπη και επιτάχυνση του εμβολιασμού σε παγκόσμιο επίπεδο, καθώς και ενίσχυση της ετοιμότητας για την αντιμετώπιση πανδημιών
  • Συνεργασία με τους παγκόσμιους εταίρους μας για τη γεφύρωση του ελλείμματος χρηματοδότησης για το κλίμα
  • Πρωτοπορία στον ψηφιακό μετασχηματισμό που θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας και θα προωθήσει την ανταγωνιστικότητα, διασφαλίζοντας παράλληλα την τεχνική αριστεία και την ασφάλεια του εφοδιασμού
  • Εξασφάλιση δικαιότερων συνθηκών εργασίας και καλύτερης υγειονομικής περίθαλψης, καθώς και δημιουργία περισσότερων ευκαιριών για τους νέους της Ευρώπης, ώστε να επωφεληθούν από την ευρωπαϊκή κοινωνική οικονομία της αγοράς
  • Ενίσχυση της συνεργασίας μας στον τομέα της ασφάλειας και της άμυνας και εμβάθυνση της συνεργασίας της ΕΕ με τους στενότερους συμμάχους
  • Προάσπιση των ευρωπαϊκών αξιών και ελευθεριών και προστασία του κράτους δικαίου

Προτεινόμενες πρωτοβουλίες

Στις 15 Σεπτεμβρίου η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, κ. Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, απέστειλε επίσης επιστολή προθέσεων στον κ. Νταβίντ Σασόλι, πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, και στον πρωθυπουργό κ. Γιάνεζ Γιάνσα, ως Προεδρία του Συμβουλίου, όπου περιγράφει λεπτομερώς τις ενέργειες στις οποίες προτίθεται να προβεί η Επιτροπή το επόμενο έτος μέσω νομοθετικών και άλλων πρωτοβουλιών.


Επιτροπή φον ντερ Λάιεν: Επιτεύγματα 2020-2021

Έπειτα από ένα από τα σκληρότερα χρόνια της ιστορίας της, η Ευρώπη προσβλέπει στο μέλλον με νέες ελπίδες.

Από το φθινόπωρο του 2020, η πανδημία μας έπληξε ξανά· αυτή τη φορά, ακόμη πιο βίαια. Η απάντηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν να εντείνει τις προσπάθειές της, ιδίως προκειμένου να εξασφαλίσει εμβόλια για τους Ευρωπαίους, να ενισχύσει τη διεθνή συνεργασία κατά της πανδημίας και να οδηγήσει την Ευρώπη στην έξοδο από την οικονομική κρίση με το NextGenerationEU.

Πρόκειται για μια αναδρομή στο περασμένο έτος, αρχής γενομένης από τις προσπάθειές μας για την αντιμετώπιση της κρίσης COVID-19, έως το έργο μας σε όλες τις πολιτικές προτεραιότητες —από την υλοποίηση της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας και της Ψηφιακής Δεκαετίας της Ευρώπης έως τις δράσεις μας για την ασφάλεια, τη δημοκρατία και την υγεία για τους πολίτες της Ευρώπης.



Ορόσημα

  • Αύγουστος 2021
    • Από τον Δεκέμβριο του 2020 έχουν χορηγηθεί 522,4 εκατομμύρια δόσεις εμβολίων στην ΕΕ και έχουν εμβολιαστεί πλήρως περισσότεροι από 250 εκατομμύρια πολίτες της ΕΕ. (25 Αυγούστου)
  • Ιούλιος 2021
    • Η καταπολέμηση του οικονομικού εγκλήματος: η Επιτροπή αναθεωρεί τους κανόνες για την καταπολέμηση της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας. (20 Ιουλίου)
    • Το κράτος δικαίου το 2021: η έκθεση της ΕΕ δείχνει ότι υπάρχουν θετικές εξελίξεις στα κράτη μέλη, αλλά επισημαίνει και σοβαρές ανησυχίες. (20 Ιουλίου)
    • Η νέα δασική στρατηγική της ΕΕ αποσκοπεί στη διασφάλιση υγιών και ανθεκτικών δασών που θα συμβάλουν σημαντικά στους στόχους για τη βιοποικιλότητα και το κλίμα. (16 Ιουλίου)
    • Η Επιτροπή εγκρίνει δέσμη προτάσεων μέσω των οποίων οι ενωσιακές πολιτικές για το κλίμα, την ενέργεια, τη χρήση γης, τις μεταφορές και τη φορολογία θα προσαρμοστούν κατάλληλα, ώστε να επιτευχθεί μείωση των καθαρών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κατά τουλάχιστον 55 % έως το 2030, σε σύγκριση με τα επίπεδα του 1990. (14 Ιουλίου)
    • Η Επιτροπή, θέτοντας πιο φιλόδοξους στόχους για τη βιώσιμη χρηματοδότηση, εγκρίνει την πρόταση σχετικά με το πρότυπο ευρωπαϊκού πράσινου ομολόγου, που αφορά τη δημιουργία ενός εθελοντικού προτύπου υψηλής ποιότητας για ομόλογα που χρηματοδοτούν βιώσιμες επενδύσεις. (6 Ιουλίου)
  • Ιούνιος 2021
    • Στη σύνοδο κορυφής των Βρυξελλών, οι ηγέτες της ΕΕ και των ΗΠΑ δεσμεύονται να τερματίσουν την πανδημία COVID-19 και να προωθήσουν την παγκόσμια ανάκαμψη. (15 Ιουνίου)
    • Η Επιτροπή προτείνει ένα πλαίσιο για μια αξιόπιστη και ασφαλή ευρωπαϊκή ψηφιακή ταυτότητα, η οποία θα είναι διαθέσιμη σε όλους τους πολίτες, τους κατοίκους και τις επιχειρήσεις της ΕΕ. (3 Ιουνίου)
    • Η Επιτροπή παρουσιάζει μια νέα στρατηγική για να καταστεί ο μεγαλύτερος χώρος ελεύθερης κυκλοφορίας στον κόσμο —ο χώρος Σένγκεν— ισχυρότερος και ανθεκτικότερος. (2 Ιουνίου)
    • Έναρξη λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας: ένα νέο κεφάλαιο ανοίγει στην καταπολέμηση του διασυνοριακού εγκλήματος. (1 Ιουνίου)
  • Μάιος 2021
    • Η απόφαση για τους ιδίους πόρους επικυρώνεται από όλα τα κράτη μέλη, γεγονός που δίνει τη δυνατότητα στην Επιτροπή να αρχίσει να δανείζεται για τη χρηματοδότηση της ανάκαμψης στο πλαίσιο του NextGenerationEU. (31 Μαΐου)
    • Η ΕΕ παρουσιάζει δέσμη μέτρων οικονομικής στήριξης ύψους 3 δισ. ευρώ για μια μελλοντική δημοκρατική Λευκορωσία. (28 Μαΐου)
    • Η Επιτροπή παρουσιάζει κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με την ενίσχυση του κώδικα δεοντολογίας για την παραπληροφόρηση, του πρώτου τέτοιου εργαλείου παγκοσμίως. (26 Μαΐου)
    • Εκταμιεύονται 14,1 δισ. ευρώ για 12 κράτη μέλη ως έβδομη δόση της χρηματοδοτικής στήριξης στο πλαίσιο του μέσου SURE. Από το SURE έχουν επωφεληθεί μέχρι σήμερα 30 εκατομμύρια εργαζόμενοι και 2,5 εκατομμύρια εταιρείες. Η ΕΕ έχει ήδη διαθέσει συνολικά περίπου 90 δισ. ευρώ σε 19 κράτη μέλη. (25 Μαΐου)
    • Κατά την παγκόσμια σύνοδο κορυφής για την υγεία, που συνδιοργανώθηκε από την πρόεδρο της Επιτροπής, κ. Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, και τον Ιταλό πρωθυπουργό, κ. Μάριο Ντράγκι, οι ηγέτες της G20 δεσμεύονται να αναλάβουν μια σειρά δράσεων με σκοπό να επισπεύσουν το τέλος της κρίσης της COVID-19 παντού και να προετοιμαστούν καλύτερα για τις πανδημίες που θα έρθουν στο μέλλον. (21 Μαΐου)
    • Η πρόεδρος της Επιτροπής, κ. Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, ανακοινώνει μια πρωτοβουλία της «Ομάδας Ευρώπη» ύψους 1 δισ. ευρώ, για την παρασκευή εμβολίων, φαρμάκων και τεχνολογιών υγείας στην Αφρική. (21 Μαΐου)
    • Τα κράτη μέλη της ΕΕ συμφωνούν να ανοίξουν εκ νέου τα σύνορά τους για εμβολιασμένους ταξιδιώτες από χώρες εκτός της ΕΕ. (20 Μαΐου)
    • Η Επιτροπή υπογράφει τρίτη σύμβαση με τις φαρμακευτικές εταιρείες BioNTech και Pfizer για τη δέσμευση επιπλέον 1,8 δισεκατομμυρίων δόσεων του εμβολίου τους για λογαριασμό όλων των κρατών μελών της ΕΕ από το τέλος του 2021 έως το 2023. (20 Μαΐου)
    • Εκδίδεται ανακοίνωση σχετικά με τη φορολογία των επιχειρήσεων τον 21ο αιώνα, με σκοπό την προώθηση ενός ισχυρού, αποδοτικού και δίκαιου συστήματος φορολόγησης για τις επιχειρήσεις στην ΕΕ. (18 Μαΐου)
    • Η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία: η Επιτροπή προτείνει μια βιώσιμη γαλάζια οικονομία στην ΕΕ για τις βιομηχανίες και τους τομείς που σχετίζονται με τους ωκεανούς, τις θάλασσες και τις ακτές. (17 Μαΐου)
    • Κατά τη διάσκεψη κορυφής με θέμα τη χρηματοδότηση των αφρικανικών οικονομιών, η πρόεδρος της Επιτροπής, κ. Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, ανακοινώνει μια πρωτοβουλία της «Ομάδας Ευρώπη» για τη στήριξη της ανάκαμψης της Αφρικής από την πανδημία COVID-19. (15 Μαΐου)
    • Προκειμένου να κατευθύνει την ΕΕ προς τον στόχο του 2050 για έναν υγιή πλανήτη για υγιείς ανθρώπους, η Επιτροπή εγκρίνει το σχέδιο δράσης της ΕΕ για μηδενική ρύπανση των υδάτων, του αέρα, και του εδάφους. (12 Μαΐου)
    • Την Ημέρα της Ευρώπης 2021 πραγματοποιείται στο Στρασβούργο η εναρκτήρια εκδήλωση της Διάσκεψης για το μέλλον της Ευρώπης. (9 Μαΐου)
    • Κατά τη σύνοδο των ηγετών ΕΕ–Ινδίας στο Πόρτο, μέσω βιντεοδιάσκεψης, η ΕΕ και η Ινδία συνάπτουν συνολική εταιρική σχέση συνδεσιμότητας, επιβεβαιώνοντας τη δέσμευσή τους να συνεργαστούν για τη στήριξη της ανθεκτικής και βιώσιμης συνδεσιμότητας τόσο στην Ινδία όσο και σε τρίτες χώρες και περιφέρειες. (8 Μαΐου)
    • Τα θεσμικά όργανα της ΕΕ, οι Ευρωπαίοι κοινωνικοί εταίροι και οι οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών δεσμεύονται να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για την οικοδόμηση μιας πιο συμπεριληπτικής, πιο κοινωνικής Ευρώπης, στην κοινωνική σύνοδο κορυφής του Πόρτο. (7-8 Μαΐου)
    • Επικαιροποιείται η βιομηχανική στρατηγική της ΕΕ, με σκοπό να διασφαλιστεί ότι οι βιομηχανικές φιλοδοξίες της, αφενός, λαμβάνουν πλήρως υπόψη τις νέες συνθήκες μετά την κρίση της COVID-19, και, αφετέρου, συμβάλλουν στην προώθηση του μετασχηματισμού προς μια πιο βιώσιμη, ψηφιακή, ανθεκτική και παγκοσμίως ανταγωνιστική οικονομία. (5 Μαΐου)
  • Απρίλιος 2021
    • Βιώσιμη χρηματοδότηση και ταξινομία της ΕΕ: η Επιτροπή λαμβάνει περαιτέρω μέτρα για να διοχετεύσει χρήματα σε βιώσιμες δραστηριότητες. (21 Απριλίου)
    • Η Επιτροπή προτείνει νέους κανόνες και δράσεις για την αριστεία και την εμπιστοσύνη στην τεχνητή νοημοσύνη, με σκοπό να καταστεί η Ευρώπη παγκόσμιος κόμβος αξιόπιστης τεχνητής νοημοσύνης. (21 Απριλίου)
    • Η νέα συμφωνία εταιρικής σχέσης μεταξύ της ΕΕ και των μελών του Οργανισμού Κρατών της Αφρικής, της Καραϊβικής και του Ειρηνικού διαμορφώνει το πλαίσιο για την πολιτική, την οικονομική και την τομεακή συνεργασία την επόμενη εικοσαετία. (15 Απριλίου)
    • Για την αποδιάρθρωση των διασυνοριακών επιχειρηματικών μοντέλων των εγκληματικών οργανώσεων, η Επιτροπή παρουσιάζει στρατηγική της ΕΕ για την αντιμετώπιση του οργανωμένου εγκλήματος, καθώς και νέα στρατηγική για την καταπολέμηση της εμπορίας ανθρώπων, με σκοπό την πρόληψη του εγκλήματος, την προσαγωγή των διακινητών στη δικαιοσύνη και την ενδυνάμωση των θυμάτων. (14 Απριλίου)
  • Μάρτιος 2021
    • Η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία: η Επιτροπή παρουσιάζει μέτρα για την ενίσχυση της βιολογικής παραγωγής. (25 Μαρτίου)
    • Η ΕΕ καθορίζει νέο ολοκληρωμένο πλαίσιο πολιτικής για να διασφαλίσει την προστασία των δικαιωμάτων όλων των παιδιών και προτείνει τη θέσπιση ευρωπαϊκής εγγύησης για τα παιδιά. (24 Μαρτίου)
    • Εγκαινιάζεται το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Καινοτομίας για να συμβάλει στη μετατροπή των επιστημονικών ιδεών σε ρηξικέλευθες καινοτομίες. (18 Μαρτίου)
    • Η Επιτροπή προτείνει τη δημιουργία ψηφιακού πιστοποιητικού για τη διευκόλυνση της ασφαλούς και ελεύθερης κυκλοφορίας εντός της ΕΕ κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19. (17 Μαρτίου)
    • Εγκρίνεται το τέταρτο ασφαλές και αποτελεσματικό εμβόλιο κατά της COVID-19 για χρήση στην ΕΕ. (11 Μαρτίου)
    • Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, κ. Ντάβιντ Σασόλι, ο πρωθυπουργός της Πορτογαλίας, κ. Αντόνιο Κόστα, εξ ονόματος της Προεδρίας του Συμβουλίου, και η πρόεδρος της Επιτροπής, κ. Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, υπογράφουν την κοινή δήλωση σχετικά με τη Διάσκεψη για το μέλλον της Ευρώπης. (10 Μαρτίου)
    • Η ψηφιακή δεκαετία της Ευρώπης: η Επιτροπή χαράσσει πορεία για τη δημιουργία μιας ψηφιακά ενισχυμένης Ευρώπης έως το 2030. (9 Μαρτίου)
    • Το σχέδιο δράσης του ευρωπαϊκού πυλώνα κοινωνικών δικαιωμάτων εκφράζει τη φιλοδοξία για μια ισχυρή κοινωνική Ευρώπη. (4 Μαρτίου)
    • Μισθολογική διαφάνεια: Η Επιτροπή υποβάλλει πρόταση σχετικά με τη μισθολογική διαφάνεια, ώστε να διασφαλίσει ότι οι γυναίκες και οι άνδρες στην ΕΕ λαμβάνουν ίση αμοιβή για όμοια εργασία. (4 Μαρτίου)
    • Ένωση ισότητας: η Επιτροπή παρουσιάζει τη στρατηγική της για την περίοδο 2021–2030 για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία, με σκοπό να διασφαλίσει την πλήρη συμμετοχή τους στην κοινωνία. (3 Μαρτίου)
  • Φεβρουάριος 2021
    • Στη σύνοδο κορυφής της G7, η πρόεδρος της Επιτροπής, κ. Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, ανακοίνωσε τον διπλασιασμό της συνεισφοράς της ΕΕ στον COVAX, τον παγκόσμιο μηχανισμό καθολικής πρόσβασης σε εμβόλια, από 500 εκατ. ευρώ σε 1 δισ. ευρώ. (19 Φεβρουαρίου)
    • Η Επιτροπή καθορίζει μια ανοικτή, βιώσιμη και δυναμική εμπορική πολιτική της ΕΕ για τα επόμενα έτη. (18 Φεβρουαρίου)
    • Παρουσιάζεται μια νέα στρατηγική για την ενίσχυση της συμβολής της ΕΕ στο πολυμερές σύστημα που βασίζεται σε κανόνες. (17 Φεβρουαρίου)
    • Με σκοπό την προετοιμασία της Ευρώπης έναντι της απειλής νέων παραλλαγών, η Επιτροπή προτείνει νέο σχέδιο ετοιμότητας για τη βιοάμυνα, το εκκολαπτήριο HERA. (17 Φεβρουαρίου)
    • Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο επιβεβαιώνει την πολιτική συμφωνία που επιτεύχθηκε για τον Μηχανισμό Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, το βασικό μέσο που βρίσκεται στον πυρήνα του NextGenerationEU. (10 Φεβρουαρίου)
    • Η ΕΕ προτείνει νέο θεματολόγιο για τη Μεσόγειο με σκοπό την ενίσχυση της στρατηγικής εταιρικής σχέσης με τους νότιους γείτονές της. (9 Φεβρουαρίου)
  • Ιανουάριος 2021
    • Η Επιτροπή εγκρίνει το τρίτο ασφαλές και αποτελεσματικό εμβόλιο κατά της COVID-19. (29 Ιανουαρίου)
    • Η Επιτροπή θέτει σε εφαρμογή μηχανισμό διαφάνειας και αδειοδότησης για την εξαγωγή εμβολίων κατά της COVID-19. (29 Ιανουαρίου)
    • Η Επιτροπή δρομολογεί τη σχεδιαστική φάση της πρωτοβουλίας «νέο ευρωπαϊκό Μπάουχαους», που αποσκοπεί να συνδυάσει σχεδιασμό, βιωσιμότητα και επενδύσεις για την υλοποίηση της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας. (18 Ιανουαρίου)
    • Εγκρίνεται το δεύτερο ασφαλές και αποτελεσματικό εμβόλιο κατά της COVID-19. (6 Ιανουαρίου)
  • Δεκέμβριος 2020
    • Εμβολιάζονται οι πρώτοι Ευρωπαίοι κατά της COVID-19. (27 Δεκεμβρίου)
    • Έπειτα από εντατικές διαπραγματεύσεις, η Επιτροπή καταλήγει σε συμφωνία με το Ηνωμένο Βασίλειο σχετικά με τους όρους της μελλοντικής του σχέσης με την ΕΕ. (24 Δεκεμβρίου)
    • Η Επιτροπή εγκρίνει το πρώτο ασφαλές και αποτελεσματικό εμβόλιο κατά της COVID-19. (21 Δεκεμβρίου)
    • Εγκρίνεται στο Συμβούλιο ο μακροπρόθεσμος προϋπολογισμός της ΕΕ για την περίοδο 2021-2027, ο οποίος ανέρχεται σε 1,211 τρισ. ευρώ, σε τρέχουσες τιμές. (17 Δεκεμβρίου)
    • Η πράξη για τις ψηφιακές υπηρεσίες και η πράξη για τις ψηφιακές αγορές: προτείνεται μια φιλόδοξη μεταρρύθμιση του ψηφιακού χώρου, παράλληλα με ένα ολοκληρωμένο σύνολο νέων κανόνων για όλες τις ψηφιακές υπηρεσίες. (15 Δεκεμβρίου)
    • Η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία: υποβάλλεται πρόταση κανονισμού σχετικά με τους βιώσιμους συσσωρευτές για μια κυκλική και κλιματικά ουδέτερη οικονομία. (10 Δεκεμβρίου)
    • Η Επιτροπή παρουσιάζει ένα σχέδιο δράσης για την ευρωπαϊκή δημοκρατία, με σκοπό την ενδυνάμωση των πολιτών και την οικοδόμηση ανθεκτικότερων δημοκρατιών σε ολόκληρη την ΕΕ. (3 Δεκεμβρίου)
    • Σχέσεις ΕΕ–ΗΠΑ: η ΕΕ προτείνει ένα νέο, μακρόπνοο, διατλαντικό θεματολόγιο παγκόσμιας συνεργασίας. (2 Δεκεμβρίου)
  • Νοέμβριος 2020
    • Προτείνεται σχέδιο δράσης για θέματα φύλου με σκοπό την προώθηση της ισότητας των φύλων και της ενδυνάμωσης των γυναικών μέσα από όλες τις πτυχές της εξωτερικής δράσης της ΕΕ. (25 Νοεμβρίου)
    • Η Επιτροπή ενέκρινε τη σύμβαση με τη φαρμακευτική εταιρεία Moderna, στην οποία προβλέπεται αρχική αγορά 80 εκατομμυρίων δόσεων για λογαριασμό όλων των κρατών μελών της ΕΕ, καθώς και δυνατότητα να ζητηθούν έως και 80 εκατομμύρια δόσεις ακόμα. (25 Νοεμβρίου)
    • Η Επιτροπή παρουσιάζει την πρώτη στρατηγική της ΕΕ για την ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ. (12 Νοεμβρίου)
    • Η Επιτροπή ενέκρινε τη σύμβαση με τις φαρμακευτικές εταιρείες BioNTech και Pfizer, στην οποία προβλέπεται αρχική αγορά 200 εκατομμυρίων δόσεων για λογαριασμό όλων των κρατών μελών της ΕΕ, καθώς και δυνατότητα να ζητηθούν έως και 100 εκατομμύρια δόσεις ακόμα. (11 Νοεμβρίου)
    • Δρομολογείται το νέο θεματολόγιο για τους καταναλωτές με σκοπό να δοθεί η δυνατότητα στους καταναλωτές της ΕΕ να ασκήσουν ενεργό ρόλο στην πράσινη και στην ψηφιακή μετάβαση. (11 Νοεμβρίου)
    • Γίνονται τα πρώτα βήματα για την οικοδόμηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης Υγείας, που θα εξασφαλίσει μεγαλύτερη ετοιμότητα και ικανότητα αντίδρασης στην τρέχουσα υγειονομική κρίση αλλά και σε εκείνες που θα έρθουν στο μέλλον. (11 Νοεμβρίου)
  • Οκτώβριος 2020
    • Η Επιτροπή προτείνει οδηγία της ΕΕ η οποία αποσκοπεί να διασφαλίσει ότι οι εργαζόμενοι στην Ένωση προστατεύονται με επαρκείς κατώτατους μισθούς που παρέχουν αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης όπου και αν εργάζονται. (28 Οκτωβρίου)
    • Εκταμιεύονται 17 δισ. ευρώ για την Ισπανία, την Ιταλία και την Πολωνία ως πρώτη δόση της χρηματοδοτικής στήριξης προς τα κράτη μέλη στο πλαίσιο του μέσου SURE. Από το SURE έχουν επωφεληθεί μέχρι σήμερα 30 εκατομμύρια εργαζόμενοι και 2,5 εκατομμύρια εταιρείες. Η ΕΕ έχει ήδη διαθέσει συνολικά περίπου 90 δισ. ευρώ σε 19 κράτη μέλη. (27 Οκτωβρίου)
    • Η Επιτροπή προβαίνει στην εναρκτήρια έκδοση κοινωνικού ομολόγου στο πλαίσιο του μέσου SURE της ΕΕ, ύψους 17 δισ. ευρώ, για να συμβάλει στην προστασία των θέσεων εργασίας και στη διατήρηση των ατόμων στην εργασία τους. (21 Οκτωβρίου)
    • Η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία: η Επιτροπή εγκρίνει νέα στρατηγική για τα χημικά προϊόντα, με στόχο ένα μέλλον χωρίς τοξικές ουσίες. (14 Οκτωβρίου)
    • Η Επιτροπή ενέκρινε τη σύμβαση με τη φαρμακευτική εταιρεία Janssen Pharmaceutica NV, βάσει της οποίας οι χώρες της ΕΕ μπορούν να αγοράσουν εμβόλια για 200 εκατομμύρια άτομα και έχουν δυνατότητα αγοράς επιπλέον εμβολίων για ακόμη 200 εκατομμύρια άτομα. Η Επιτροπή έχει ήδη συνάψει μια πρώτη συμφωνία με τη φαρμακευτική εταιρεία AstraZeneca στις 14 Αυγούστου. Η συμφωνία αυτή αποτέλεσε τη βάση για την αγορά 300 εκατομμυρίων δόσεων του εμβολίου, με δυνατότητα αγοράς επιπλέον 100 εκατομμυρίων δόσεων για λογαριασμό των κρατών μελών της ΕΕ. (8 Οκτωβρίου)
    • Η Επιτροπή εγκρίνει νέο 10ετές σχέδιο για τη στήριξη των Ρομά στην ΕΕ. (7 Οκτωβρίου)
    • Εγκρίνεται ένα ολοκληρωμένο οικονομικό και επενδυτικό σχέδιο για την προώθηση της μακροπρόθεσμης ανάκαμψης των Δυτικών Βαλκανίων και την προώθηση της περιφερειακής ολοκλήρωσης. (6 Οκτωβρίου)
  • Σεπτέμβριος 2020
    • Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξέδωσε δέσμη μέτρων για τον ψηφιακό χρηματοοικονομικό τομέα, η οποία περιλαμβάνει μια στρατηγική για τον ψηφιακό χρηματοοικονομικό τομέα και νομοθετικές προτάσεις σχετικά με τα κρυπτοστοιχεία (crypto-assets) και την ψηφιακή ανθεκτικότητα, για έναν ανταγωνιστικό χρηματοπιστωτικό τομέα της ΕΕ που παρέχει στους καταναλωτές πρόσβαση σε καινοτομικά χρηματοπιστωτικά προϊόντα, διασφαλίζοντας παράλληλα την προστασία των καταναλωτών και τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα. (24 Σεπτεμβρίου)
    • Ένα νέο σύμφωνο για τη μετανάστευση και το άσυλο προβλέπει βελτιωμένες και ταχύτερες διαδικασίες σε ολόκληρο το σύστημα ασύλου και μετανάστευσης και ισοσταθμίζει τις αρχές της δίκαιης κατανομής ευθυνών και της αλληλεγγύης. (23 Σεπτεμβρίου)
    • Ένωση ισότητας: η Επιτροπή προτείνει για πρώτη φορά σχέδιο δράσης της ΕΕ για την καταπολέμηση του ρατσισμού. (18 Σεπτεμβρίου)

Η κατάσταση της Ένωσης το 2021 - Το πλήρες κείμενο της ομιλίας της προέδρου Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν


Αυτοκρατορική Ύβρις, ερεβώδης Νέμεσις


Η Αυτοκρατορική Ύβρις των νεοσυντηρητικών του Μπους προκάλεσε, είκοσι χρόνια μετά, τη Νέμεσι στο πρόσωπο των σκοταδιστών ισλαμιστών. Άλλωστε, η Νέμεσις της μυθολογίας μας θυγατέρα της Νύχτας και του Ερέβους είναι.

  


του Πέτρου Παπακωνσταντίνου*

Το ημερολόγιο έγραφε Τρίτη, 13 Νοεμβρίου 2001 όταν οι δυνάμεις της υποστηριζόμενης από τις ΗΠΑ Βόρειας Συμμαχίας έμπαιναν στην Καμπούλ υπό τους ήχους του Μάουτχαουζεν, του Μίκη Θεοδωράκη, έχοντας εξοστρακίσει τους Ταλιμπάν. Η αμερικανική υπερδύναμη είχε απαντήσει ταχύτατα και συντριπτικά στις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου που εξαπέλυσε η Αλ Κάιντα, με τον αρχηγό της Οσάμα μπιν Λάντεν, πρώην σύμμαχο των Αμερικανών στην αντισοβιετική τζιχάντ, να απολαμβάνει ασυλίας στο Αφγανιστάν. Ενάμιση χρόνο αργότερα, θα ακολουθούσε το Σοκ και Δέος στο Ιράκ. Οι περισσότεροι Δυτικοί πολιτικοί, αναλυτές και δημοσιογράφοι υποκλίνονταν μπροστά στην επίδειξη αμερικανικής ισχύος. Το σχέδιο των νεοσυντηρητικών στην κυβέρνηση του υιού Μπους για έναν Νέο Αμερικανικό Αιώνα μέσω του “πολέμου κατά της τρομοκρατίας” φαινόταν, στα μάτια πάρα πολλών, να δικαιώνεται.

Σε λίγες ημέρες η Νέα Υόρκη θα τιμά την εικοστή επέτειο της 11ης Σεπτεμβρίου, ενώ στην Καμπούλ θα κυματίζει το άσπρο λάβαρο των Ταλιμπάν με τη μαύρη επιγραφή του Ισλάμ. Ο πιο μακρύς πόλεμος στην ιστορία της Αμερικής τέλειωσε, την Κυριακή, 15 Αυγούστου, με τον πιο ταπεινωτικό τρόπο. Οι χαώδεις σκηνές στο αεροδρόμιο της Καμπούλ, με αλλόφρονες Αφγανούς να συνθλίβονται από τους τροχούς αμερικανικών μεταγωγικών αεροπλάνων καθώς προσπαθούσαν να γαντζωθούν από αυτά, θα περάσουν στην ιστορία για να συμβολίζουν το “όνειδος της Δύσης”, όπως το χαρακτήρισε ο Γερμανός πρόεδρος Φρανκ- Βάλτερ Σταϊνμάγερ. Η Αυτοκρατορική Ύβρις των νεοσυντηρητικών του Μπους προκάλεσε, είκοσι χρόνια μετά, τη Νέμεσι στο πρόσωπο των σκοταδιστών ισλαμιστών. Άλλωστε, η Νέμεσις της μυθολογίας μας θυγατέρα της Νύχτας και του Ερέβους είναι.

Έπεσε στον Τζο Μπάιντεν ο κλήρος να πληρώσει το βαρύ πολιτικό τίμημα για το επονείδιστο τέλος ενός πολέμου που διαχειρίστηκαν τέσσερις Αμερικανοί πρόεδροι, δύο από κάθε κόμμα. Είναι αλήθεια ότι η κυβέρνησή του πιάστηκε στον ύπνο με την αστραπιαία επέλαση των Ταλιμπάν, που κατέλαβαν όλα τα αστικά κέντρα μέσα σε μία μόνο εβδομάδα, με αποτέλεσμα αντί για μια συντεταγμένη αποχώρηση να προκύψουν σκηνές που θύμιζαν Σαϊγκόν του 1975. Σαν να μην έφταναν αυτά, ήρθε το ανεκδιήγητο διάγγελμα του Μπάιντεν την περασμένη Δευτέρα. Ο άνθρωπος που εμφανιζόταν ως ο πιο έμπειρος πρόεδρος στη διεθνή πολιτική μετά τον Αϊζενχάουερ και είχε οικοδομήσει, με βάση και τα οικογενειακά του δράματα, το προφίλ του γεμάτου ενσυναίσθηση ηγέτη, εμφανίστηκε ως ένας πείσμων γέρος, που ενώ ο κόσμος καίγεται, εκείνος δεν έχει άλλο μέλημα παρά να αποδείξει, κάποτε με χολερική διάθεση, ότι είχε 100% δίκιο.

Ωστόσο ο Αμερικανός πρόεδρος έχει δίκιο όταν λέει ότι ο πόλεμος ήταν ούτως ή άλλως χαμένος, τι έναν μήνα πριν, τι έναν μήνα αργότερα, κι ότι η αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων- κάτι που επιδίωξαν και ο Ομπάμα και ο Τραμπ- ήταν μονόδρομος. Το αμερικανικό σχέδιο ήταν θνησιγενές από την πρώτη στιγμή. Αν οι βομβαρδισμοί κατά των Ταλιμπάν μπορούσαν να νομιμοποιηθούν λόγω 11ης Σεπτεμβρίου, γεγονός είναι ότι ο μπιν Λάντεν είχε καταφύγει από τις 16 Νοεμβρίου του 2001 στο Πακιστάν όπου και εξοντώθηκε δέκα χρόνια αργότερα από τους Αμερικανούς. Οι Ταλιμπάν είχαν ηττηθεί καθολικά από τον Δεκέμβριο του 2001 και οι επιβιώσαντες ηγέτες τους κρύβονταν στις σπηλιές της Τόρα Μπόρα. Επομένως δεν υπήρχε καμία βάση νομιμοποίησης στην απόφαση της κυβέρνησης Μπους να στείλει, το 2002, στο Αφγανιστάν μεγάλο όγκο αμερικανικών στρατιωτών, που λειτουργούσαν ως στρατός κατοχής, προστάτες διεφθαρμένων κυβερνήσεων και χάριζαν στους Ταλιμπάν το φωτοστέφανο των μαχητών για εθνική απελευθέρωση.

Η επόμενη μέρα διαγράφεται τραγικά δύσκολη, πρώτα απ’ όλα για τους ίδιους τους Αφγανούς. Οι νέοι άρχοντες της Καμπούλ πασχίζουν να πείσουν ότι έχουν αλλάξει, ότι δεν θα επαναφέρουν το ζόφο της δεκαετίας του ’90 σε ό,τι αφορά τη μεταχείριση των γυναικών, τις σχέσεις με την τρομοκρατία και σειρά άλλων θεμάτων. Ο βασικός λόγος είναι ότι δεν θέλουν να ξαναγίνουν παρίας της διεθνούς κοινότητας, καθώς καλούνται να κυβερνήσουν μια από τις πιο φτωχές χώρες του κόσμου, όπου το 75% του προϋπολογισμού καλύπτεται από τη διεθνή βοήθεια. Μάλιστα από την πρώτη στιγμή έκλεισαν το μάτι στους Αμερικανούς, διαβεβαιώνοντας ότι είναι υπέρ του αγωγού φυσικού αερίου ΤΑΡΙ (Τουρκμενιστάν- Αφγανιστάν- Πακιστάν- Ινδία), ο οποίος, αν χτιστεί, θα είναι σε βάρος της επιρροής της Ρωσίας, του Ιράν και της Κίνας. Ωστόσο ο κίνδυνος ενός νέου εμφυλίου που θα μετατρέψει το Αφγανιστάν σε γεωπολιτική μαύρη τρύπα της Ευρασίας είναι ήδη ορατός, με τις πρώτες αιματηρές διαδηλώσεις σε τρεις πόλεις και τη συγκέντρωση στρατευμάτων αντιπάλων τους στη δυσπρόσιτη κοιλάδα Παντσίρ, ιστορικό οχυρό της Βόρειας Συμμαχίας.

Σε περιφερειακό επίπεδο, το Πακιστάν είναι ο μεγάλος κερδισμένος, καθώς οι σύμμαχοι Ταλιμπάν του προσφέρουν το ποθητό “στρατηγικό βάθος” στη σύγκρουση με την Ινδία για το Κασμίρ. Ωστόσο το ενδεχόμενο να αποκτήσουν νέα ορμή οι Πακιστανοί Ταλιμπάν (αιμοσταγής τρομοκρατική οργάνωση, που δεν έχει οργανικούς δεσμούς με τους Αφγανούς συνονόματους) απασχολεί σοβαρά την Ισλαμαμπάντ. Κίνα και Ρωσία ασφαλώς χαίρονται για το οδυνηρό πλήγμα που δέχτηκε η Αμερική, αλλά έχουν λόγους να ανησυχούν για το ενδεχόμενο να ενισχυθούν ισλαμικά κινήματα στο Ξινγιάνγκ, το Ουζμπεκιστάν, το Τατζικιστάν ή ακόμη και τον Καύκασο. Ιράν και Τουρκία θα διεκδικήσουν μερίδιο επιρροής στο Αφγανιστάν, αλλά θα δοκιμαστούν από το νέο μεταναστευτικό κύμα, το οποίο αργά ή γρήγορα θα φτάσει και στην Ευρώπη, προκαλώντας πολιτικές παρενέργειες- ενδεχομένως και στην κρίσιμη αναμέτρηση Μακρόν- Λεπέν, την ερχόμενη άνοιξη.

Όσο για τη μεγάλη εικόνα της διεθνούς πολιτικής, οι κατεξοχήν χαμένοι είναι η ισχύς και η ενότητα της Δύσης. Το ΝΑΤΟ βγαίνει συντετριμμένο από τον μοναδικό πόλεμο, με συμμετοχή χερσαίων δυνάμεων, όπου δοκιμάστηκε. Όλοι οι σύμμαχοι της Αμερικής, από την Ταϊπέι και τη Σεούλ μέχρι το Βερολίνο και το Λονδίνο, αναρωτιούνται αν έχουν οποιαδήποτε αξία χρήσης οι δεσμεύσεις της Ουάσιγκτον. Με την απόσυρσή της από το Αφγανιστάν και τη Μέση Ανατολή, η Αμερική ασφαλώς θα συγκεντρώσει περισσότερη ισχύ στα στρατηγικά μέτωπα που την ενδιαφέρουν, κυρίως απέναντι στην Κίνα και τη Ρωσία. Αλλά οι φυγόκεντρες τάσεις στο Δυτικό στρατόπεδο θα ενταθούν, καθώς οι ίδιοι οι Αμερικανοί είναι σαν να λένε σε όλο τον κόσμο “καθένας για τον εαυτό του, και τον τελευταίο ας τον πάρει ο διάβολος”.

* Ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου ειναι Δημοσιογράφος, συγγραφέας και συντάκτης του διεθνούς ρεπορτάζ και αρθρογράφος στην εφημερίδα ΚΑΘΜΕΡΙΝΗ.

Martin van Creveld: Απαντήσεις για το Αφγανιστάν


Ο Martin van Creveld είναι στρατιωτικός ιστορικός και θεωρητικός του οποίου τα βιβλία διαβάζουν οι ανώτεροι στρατηγοί όταν θέλουν να καταλάβουν τον πόλεμο. Στο άρθρο του αυτό εξηγεί πώς προέκυψαν οι Ταλιμπάν, τι έκαναν λάθος οι ΗΠΑ και τι επιθυμεί τώρα για τους δύο ισχυρούς "μνηστήρες" (Ρωσία και Κίνα) που κρίνουν τη "νύφη"-Αφγανιστάν.

Martin van Creveld*

Τώρα που η αποχώρηση των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν έχει γίνει τετελεσμένο, οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο περιμένουν να καταλάβουν γιατί και πώς συνέβη. Ειδικότερα, αν κρίνουμε από οποιοδήποτε αριθμό συζητήσεων στο Διαδίκτυο, οι ακόλουθες ερωτήσεις απαιτούν απαντήσεις.

- Πώς εμπλέκονται οι ΗΠΑ στο Αφγανιστάν;

Η εμπλοκή των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Τότε ήταν που ο Πρόεδρος Ρέιγκαν αποφάσισε να βοηθήσει τους Αφγανούς Μουτζαχεντίν (Άγιοι Πολεμιστές), που πολεμούσαν κατά της σοβιετικής κατοχής της χώρας τους, παρέχοντάς τους όπλα, χρήματα και συμβούλους. Χρησιμοποιώντας κλασικές μεθόδους ανταρτών, για σχεδόν μια δεκαετία οι Μουτζαχεντίν έσπρωξαν τον Κόκκινο Στρατό, τον οποίο τότε πολλοί ειδικοί θεωρούσαν τον πιο ισχυρό στον κόσμο. Ο αριθμός των αφγανών θυμάτων, συμπεριλαμβανομένων των προσφύγων, έχει υπολογιστεί σε 2.000.000. Παρ 'όλα αυτά, το 1989, έχοντας υποστεί περίπου 13.000 νεκρούς και χωρίς τίποτα να δείξουν για τις προσπάθειές τους, οι Σοβιετικοί εγκατέλειψαν και υποχώρησαν βόρεια στη χώρα τους. Καθώς το έκαναν, οι Μουτζαχεντίν δεν μπήκαν καν στον κόπο να τους πυροβολήσουν.

Συνέχισε...

Το πολιτικό κενό που προέκυψε καλύφθηκε από μια ομάδα γνωστή ως Talban (Θρησκευτικοί φοιτητές.) Με τη σειρά τους προφύλαξαν την Αλ Κάιντα, μια τρομοκρατική οργάνωση με επικεφαλής τον Σαουδάραβα Οσάμα Μπιν Λάντεν και πολύ γνωστή στην αμερικανική κοινότητα πληροφοριών από άλλες τρομοκρατικές επιθέσεις που είχε πραγματοποιήσει. σε διάφορα μέρη του κόσμου. Μετά τις 9-11, όταν οι Ταλιμπάν αρνήθηκαν να παραδώσουν τον Μπιν Λάντεν, η αμερικανική κυβέρνηση υπό τον Τζορτζ Μπους δεν είχε άλλη επιλογή παρά να ξεκινήσει μια επίθεση-οποιαδήποτε άλλη απόφαση θα είχε εξαφανίσει εκείνους που την έκαναν χωρίς καθήκοντα.

- Πόσο δύσκολη ήταν η πρόκληση που αντιμετώπισαν οι Αμερικανοί;

Το Αφγανιστάν («Άγρια Χώρα») παρουσιάζει εδώ και καιρό υποψήφιους κατακτητές με τέσσερις κύριες προκλήσεις. Πρώτον, το έδαφος, το οποίο είναι ορεινό και, σε πολλά μέρη, όλα εκτός δρόμου. Δεύτερον, το κλίμα, που είναι ηπειρωτικό και, το χειμώνα, συχνά καθιστά αδύνατη την κυκλοφορία για μια εβδομάδα στο τέλος. Τρίτον, το γεγονός ότι δεν υπάρχει, ούτε υπήρξε ποτέ, μια ενιαία κυβέρνηση ικανή να κάνει ειρήνη για λογαριασμό ολόκληρου του πληθυσμού με όλες τις πολυάριθμες φυλές, ομάδες και φυλές.

Χειροτερεύοντας τα πράγματα για τους Αμερικανούς, το Αφγανιστάν είναι μια χώρα χωρίς ξηρά που βρίσκεται στην άλλη άκρη του κόσμου από τις ΗΠΑ Ενώ μέρος του φορτίου υλικοτεχνικής υποστήριξης διατηρήθηκε με την ανάπτυξη LOC (γραμμών επικοινωνίας) μέσω του Πακιστάν, η επακόλουθη εξάρτηση από τις αεροπορικές μεταφορές μετέτρεψε την εισβολή σε έναν εξαιρετικά δαπανηρό λογιστικό εφιάλτη. Όχι ότι οι Αμερικανοί δεν έβαλαν τα δυνατά τους - επένδυσαν τεράστιους πόρους. Σε ολόκληρη την ιστορία καμία άλλη χώρα δεν έχει κάνει σχεδόν το ίδιο. Τελικά, όμως, χωρίς αποτέλεσμα.

Ωστόσο, οι ΗΠΑ είχαν τον πιο ισχυρό στρατό στη γη, ενώ οι Ταλιμπάν δεν είχαν ούτε τακτικό στρατό, ούτε αεροπορία, ούτε σύστημα αεράμυνας, ούτε υπολογιστές, ούτε τεχνητή νοημοσύνη, ούτε κανέναν άλλο τύπο που θεωρείται απαραίτητο για τη σύγχρονη πόλεμος. Εκτός από τα ναρκοπέδια, σε όλα τα σημαντικότερα όπλα τους ήταν τα τουφέκια Καλάσνικοφ, όλμοι και αντιαρματικά βλήματα, όλα φτηνά και εύκολα αποκτήσιμα και λειτουργούν. Πολλοί Ταλιμπάν δεν είχαν καν στολές, προτιμώντας να φορέσουν τις παραδοσιακές τους κελεμπίες.

Οι κελεμπίες πάντως εμπόδιζαν συχνά τους Αμερικανούς να διακρίνουν τους Ταλιμπάν από τον άμαχο πληθυσμό, κάτι που με τη σειρά του δεν σήμαινε σπάνια μεγάλες απώλειες, κατ' ευφημισμό γνωστές ως «παράπλευρες ζημιές», μεταξύ των τελευταίων.

Σε βαθύτερο επίπεδο, ήταν οι Ταλιμπάν και όχι οι Αμερικανοί που είχαν τον πιο σημαντικό παράγοντα από όλους: δηλαδή τη θέληση να πολεμήσουν για τη χώρα τους, για τη θρησκεία τους και για τις παραδόσεις τους. Συγκεκριμένα συμπεριλαμβάνει εκείνο το μέρος τους που ρυθμίζει οτιδήποτε αφορά τις γυναίκες.

Αυτό το τελευταίο σημείο αξίζει να διερευνηθεί με κάπως μεγαλύτερη λεπτομέρεια. Σε οποιαδήποτε κοινωνία που υπήρξε ποτέ, οι γυναίκες (και τα παιδιά) αντιπροσωπεύουν το πιο σημαντικό πράγμα για το οποίο έχουν και πολεμούν οι πολεμιστές. Επομένως, κάθε εξωτερική προσπάθεια να παρέμβει στις γυναίκες και τα παιδιά των αντιπάλων είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει την πιο έντονη αντίσταση. Καλύτερα να πεθάνεις παρά να αγκαλιάσεις τη γυναίκα σου στην αγκαλιά των κατακτητών, είπε ο ομηρικός ήρωας Έκτορας! Προσπαθώντας να επιβάλουν τον δυτικό φεμινισμό στη χώρα, οι ΗΠΑ φρόντισαν ότι μεγάλο μέρος του γηγενή πληθυσμού, τόσο αρσενικό όσο και αρκετά συχνά, θηλυκό, θα αντιστεκόταν σε δόντια και καρφιά. Αυτό ήταν που έκανε, ειδικά στην ύπαιθρο.

- Τίποτα άλλο;

Ναί. Όπως είπε κάποτε ο πρώην σύμβουλος εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ και υπουργός Εξωτερικών Χένρι Κίσινγκερ, οι αντάρτες, όσο δεν κερδίζουν, χάνουν, αντάρτες, όσο δεν χάνουν, κερδίζουν. Με άλλα λόγια, σχεδόν από την αρχή ο χρόνος εργαζόταν για τους Ταλιμπάν. Στην ουσία το μόνο που έπρεπε να κάνουν ήταν να περιμένουν μέχρι να κουραστούν οι Αμερικανοί και να φύγουν. Το οποίο, μετά από είκοσι χρόνια, έκαναν.

- Τι έπρεπε να κάνουν οι Αμερικανοί διαφορετικά;

Τακτικά και λειτουργικά, μπορεί κανείς να σκεφτεί οποιοδήποτε αριθμό από πράγματα που θα μπορούσαν να είχαν κάνει διαφορετικά. Για παράδειγμα, χρησιμοποιώντας περισσότερες μπότες στο έδαφος κατά τις πρώτες εβδομάδες της σύγκρουσης, θα μπορούσαν να αποτρέψουν τους Ταλιμπάν, που αναγκάστηκαν από τον αμερικανικό βομβαρδισμό να διασκορπιστούν προς όλες τις κατευθύνσεις, από το να διαφύγουν και να αναδιοργανωθούν. Όπως, μεταξύ πολλών άλλων, έκαναν τόσο ο Μπιν Λάντεν όσο και ο Μοχάμεντ Ομάρ, ο ηγέτης των Ταλιμπάν που ήταν άμεσα υπεύθυνοι για τη στέγη του.

Πολύ πιο σημαντικό, από το 1945 υπήρξαν οποιοσδήποτε αριθμός ένοπλων συγκρούσεων στις οποίες οι δυτικές δυνάμεις ηττήθηκαν από τους τοπικούς αντάρτες. Σκεφτείτε τους αγώνες που κατέρρευσαν την ολλανδική, βρετανική, γαλλική και πορτογαλική αυτοκρατορία. Σκεφτείτε, πάνω απ 'όλα, το Βιετνάμ. Μετά από αυτήν την εμπειρία, οι Αμερικανοί θα έπρεπε να είχαν αποφασίσει, κρυφά και πολύ νωρίτερα, πόσο θα πρέπει να διαρκέσει η εκστρατεία - ας πούμε, ενενήντα ημέρες. Έχοντας περάσει εκείνη η περίοδος, θα έπρεπε να είχαν διακηρύξει τη νίκη και να είχαν αποσυρθεί. Ενώ υπόσχεται ότι θα επιστρέψει αν χρειαστεί, φυσικά.

- Μετά τον Μπους, αλλά πριν από τον Μπάιντεν, ήρθαν οι πρόεδροι Ομπάμα και Τραμπ. Που χωρούσαν;

Και οι δύο κληρονόμησαν μια άσχημη κατάσταση. Ο Ομπάμα έκανε ό, τι καλύτερο μπορούσε, στέλνοντας ενισχύσεις που σημείωσαν κάποιες επιτυχίες στην αρχή αλλά τελείωσε χωρίς να έχει πετύχει τίποτα. Ο Τραμπ, ως συνήθως, έκανε λίγα αλλά θορυβώδη. Κατώτατη γραμμή: ούτε είχε καμία ευκαιρία ούτε κατά των Ταλιμπάν ούτε κατά της δικής τους κοινής γνώμης που είχε γίνει από καιρό απαθής και, στο βαθμό που την ενδιέφερε καθόλου, δεν ήθελε τίποτα καλύτερο από το τέλος της σύγκρουσης.

- Για να επιστρέψουμε στην αρχή, δεδομένου του αριθμού των δυτικών ηττών που μόλις αναφέραμε, θα νομίζατε ότι πρέπει να υπήρχαν προειδοποιητικές φωνές.

Υπήρχαν μερικά. Μερικοί μάλιστα προέβλεψαν ότι το Αφγανιστάν θα τελειώσει όπως το Βιετνάμ, με τους φιλοαμερικανούς Αφγανούς να προσκολλώνται απεγνωσμένα στα ελικόπτερα των αναχωρούντων επισκεπτών τους. Ωστόσο, πνίγηκαν σε μια δυνατή χορωδία πατριωτικού ενθουσιασμού και εκκλήσεων για εκδίκηση. Με τη μνήμη της «νίκης» του 1999 επί της Σερβίας ακόμα νωπή στο μυαλό των ανθρώπων, ο ίδιος ο Πρόεδρος Μπους έδωσε το σύνθημα. Ισχυρίστηκε ότι η Αμερική είχε ξεπεράσει το λεγόμενο σύνδρομο του Βιετνάμ και ήταν έτοιμη να αντιμετωπίσει τους εχθρούς της όπως τους άξιζε να τους φέρονται. Σπάνια στην ιστορία έχει αποδειχθεί κάποιος πιο λάθος, υποθέτω.

- Ας περάσουμε από το παρελθόν στο μέλλον. Ποιες είναι οι πιο πιθανές συνέπειες της αποτυχίας των ΗΠΑ;

Βραχυπρόθεσμα, μια σημαντική απώλεια κύρους που θα κάνει τις ΗΠΑ πιο διστακτικές όσον αφορά την εισβολή σε ορισμένες χώρες και άλλες χώρες λιγότερο σίγουρες ότι οι Αμερικανοί θα έρθουν στη βοήθειά τους την ώρα της ανάγκης τους. Αυτό με τη σειρά του είναι βέβαιο ότι θα επηρεάσει τη θέση της Αμερικής σε όλο τον κόσμο. Συμπεριλαμβανομένης της Ευρώπης όπου ορισμένες χώρες ενδέχεται να αρχίσουν να αναθεωρούν τη θέση τους στο ΝΑΤΟ και σε σχέση με τη Ρωσία. Καλύτερα να κάνετε μια συμφωνία με τον Πούτιν παρά να εμπιστευτείτε τον Μπάιντεν, θα πουν.

Ενώ η Αμερική χάνει, οι κύριοι ξένοι αντίπαλοί της - η Κίνα και η Ρωσία - επικροτούν την αποτυχία της. Ελπίζοντας να κερδίσουν, και οι δύο απορρίπτουν τους Ταλιμπάν, ισχυριζόμενοι ότι οι ίδιοι ούτε είναι ούτε ήταν ποτέ αντι-ισλαμικοί και υπόσχονται κάθε είδους βοήθεια στην ανοικοδόμηση της χώρας.

- Και μακροπρόθεσμα;

Όπως οι Βρετανοί στην Ινδία μεταξύ άλλων έμαθαν για το κόστος τους, το Αφγανιστάν, αφημένο στη μοίρα του, δεν ήταν ποτέ ένας άνετος γείτονας. Από τη μία πλευρά υπάρχει η «κυβέρνηση», η οποία, ωστόσο, είναι διεφθαρμένη από πάνω προς τα κάτω και δεν έχει τη δύναμη να ελέγχει τις φυλές και τις φυλές που ζουν ιδιαίτερα στις απομακρυσμένες επαρχίες. Από την άλλη υπάρχει ένας πολεμικός και συχνά καλά οπλισμένος πληθυσμός, πολλά από τα μέλη του οποίου κάνουν όπως θέλουν, συμπεριφέρονται σαν να μην υπάρχουν σύνορα. Προσθέστε την απουσία μιας σωστής γραφειοκρατίας για να γεφυρώσετε το χάσμα μεταξύ των δύο, και το μόνο που απομένει είναι ένα θεόσταλτο χάος.

Για να χρησιμοποιήσουμε μια μεταφορά, αυτή τη στιγμή η Αφγανή νύφη, κατεστραμμένη από τον πόλεμο και απελπιστικά φτωχή, δεν κρίνεται από έναν αλλά από δύο ισχυρούς μνηστήρες. Όποιος κερδίσει, του εύχομαι χαρά της.
_____________________________________________

* Ο Martin van Creveld είναι στρατιωτικός ιστορικός και θεωρητικός του οποίου τα βιβλία διαβάζουν οι ανώτεροι στρατηγοί όταν θέλουν να καταλάβουν τον πόλεμο. Εδώ εξηγεί πώς προέκυψαν οι Ταλιμπάν, τι έκαναν λάθος οι ΗΠΑ και τι επιθυμεί τώρα για τους δύο ισχυρούς "μνηστήρες" (Ρωσία και Κίνα) που κρίνουν τη "νύφη"-Αφγανιστάν.

Βλαντιμίρ Πούτιν και ο Σι Τζινπίνγκ δεσμεύτηκαν να διατηρήσουν την ειρήνη στην Κεντρική Ασία, μετά την αποχώρηση των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν


Σύμφωνα με τη RussiaToday (RT), και οι δύο πλευρές «εξέφρασαν την ετοιμότητά τους να εντείνουν τις προσπάθειές τους για την καταπολέμηση των απειλών της τρομοκρατίας και του λαθρεμπορίου ναρκωτικών που προέρχονται από το έδαφος».

Η Μόσχα και το Πεκίνο θα συνεργαστούν για να διασφαλίσουν την περιοχή γύρω από το Αφγανιστάν, αφού ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν και ο Κινέζος πρωθυπουργός Σι Τζινπίνγκ σε σημερινή τηλεφωνική τους επικοινωνία επανέλαβαν τη δέσμευσή τους για την εξασφάληση ειρήνης στην Κεντρική Ασία μετά τις τελευταίες εξελίξεις στο Αφγανιστάν.

Σε δήλωση που δημοσιεύτηκε από το Κρεμλίνο λίγο μετά την ομιλία των δύο ηγετών, αξιωματούχοι αποκάλυψαν ότι «το πρόβλημα του Αφγανιστάν συζητήθηκε λεπτομερώς». Σύμφωνα με πληροφορίες, και οι δύο πλευρές «εξέφρασαν την ετοιμότητά τους να εντείνουν τις προσπάθειές τους για την καταπολέμηση των απειλών της τρομοκρατίας και του λαθρεμπορίου ναρκωτικών που προέρχονται από το έδαφος».

Σύμφωνα με το έγγραφο, «τονίστηκε η σημασία της εγκαθίδρυσης ειρήνης σε αυτή τη χώρα το συντομότερο δυνατό και η πρόληψη της εξάπλωσης αστάθειας σε γειτονικές περιοχές». Ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης, η λεγόμενη «συμμαχία της Ανατολής», στην οποία είναι μέλη η Ρωσία και η Κίνα, καθώς και η Ινδία και το Πακιστάν, επιλέχθηκε ως η βέλτιστη μορφή για τον συντονισμό των προσπαθειών ασφαλείας.

Η συνομιλία ήρθε μια μέρα αφότου ο εκπρόσωπος των Ταλιμπάν Μοχάμεντ Νάιμ είπε στους δημοσιογράφους ότι η ισλαμιστική ομάδα είχε στενές σχέσεις με τις δύο χώρες. "Η Κίνα είναι ο γείτονάς μας και έχουμε καλές σχέσεις μαζί της. Το ίδιο ισχύει και για τη Ρωσία", είπε. 

Επίσης την Τρίτη, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ επιτέθηκε στους αξιωματούχους της ΕΕ που ισχυρίζονται ότι ανησυχούν περισσότερο για τη Μόσχα και το Πεκίνο που θα βγουν νικητές από το χάος στο Αφγανιστάν παρά για τις συνέπειες της κατάστασης για τους απλούς Αφγανούς. Επισήμανε τον επικεφαλής εξωτερικών πολιτικών των Βρυξελλών, Josep Borrell, ο οποίος προειδοποίησε αυτήν την εβδομάδα ότι «αυτό που δεν μπορούμε να κάνουμε είναι να αφήσουμε τους Κινέζους και τους Ρώσους να πάρουν τον έλεγχο της κατάστασης και να είναι υποστηρικτές της Καμπούλ, και γινόμαστε άσχετοι».

Η Ρωσία άνοιξε επαφές υψηλού επιπέδου με τους Ταλιμπάν, συμπεριλαμβανομένης της φιλοξενίας αντιπροσωπείας για ειρηνευτικές συνομιλίες στη Μόσχα, παρά το γεγονός ότι η ομάδα χαρακτηρίστηκε ως τρομοκρατική οργάνωση και απαγορεύτηκε στη χώρα. Η πρεσβεία της χώρας στην Καμπούλ συνέχισε να λειτουργεί παρά τις επιλογές των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασίλειου να κλείσουν τις πρεσβείες τους και να μετέφεραν προσωπικό τους στο φυλασσόμενο αεροδρόμιο. 

Νωρίτερα αυτόν τον μήνα, ο εκπρόσωπος των Ταλιμπάν, Σουχάιλ Σαχίν, δήλωσε ότι η Κίνα ήταν ευπρόσδεκτος «φίλος» στα σχέδιά της για την ανοικοδόμηση της χώρας και κάλεσε το Πεκίνο να υποστηρίξει την οικονομική ανάπτυξη «το συντομότερο δυνατό».
πηγή: Russia Today (RT)

Σαουδική Αραβία: Οι εξελισσόμενες προκλήσεις για το status quo του Βασιλείου στη Μέση Ανατολή

Η εστίαση της Σαουδικής Αραβίας στην αντιμετώπιση του Ιράν στη Μέση Ανατολή αφήνει εκτός δύο άλλες αναδυόμενες περιφερειακές δυνάμεις: την Τουρκία και το Κατάρ. Καθένας από αυτούς τους παίκτες έχει τα δικά του συμφέροντα τα οποία η Σαουδική Αραβία δεν μπορεί εύκολα να πλαισιώσει μέσα από το φακό της αντιμετώπισης του Ιράν...

των Gabriel Honrada and Daniyal Ranjbar*

Η Σαουδική Αραβία θεωρείται μια καθιερωμένη περιφερειακή δύναμη στη Μέση Ανατολή. Έχει μια εξέχουσα θέση στον Αραβικό Σύνδεσμο μαζί με την Αίγυπτο και την κύρια δύναμη στο πλούσιο Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου (ΣΣΚ). Θεωρείται η πατρίδα του Ισλάμ καθώς φιλοξενεί τη Μέκκα και τη Μεδίνα, τους δύο ιερότερους χώρους του Ισλάμ. Η χώρα θεωρείται επίσης το λίκνο του αραβικού πολιτισμού, της γλώσσας και του πολιτισμού. Η Σαουδική Αραβία είναι επίσης μεταξύ των κορυφαίων στρατιωτικών δαπανών στον κόσμο και μιας περιφερειακής στρατιωτικής δύναμης. Το 2020, ξόδεψε 57,5 δισεκατομμύρια δολάρια για την άμυνα, καθιστώντας την έκτη υψηλότερη δαπάνη παγκοσμίως. Η Σαουδική Αραβία θεωρείται επίσης μια ενεργειακή υπερδύναμη, με 298 δισεκατομμύρια βαρέλια αποθεμάτων πετρελαίουπου αποτελεί το 17,2% του παγκόσμιου συνόλου. Η Σαουδική Αραβία ήταν επίσης ο κορυφαίος εξαγωγέας πετρελαίου το 2020, εξάγοντας αργό πετρέλαιο αξίας 113,7 δολαρίων, το οποίο αποτελούσε το 17,2% του συνόλου των εξαγωγών πετρελαίου εκείνη τη χρονιά. Δεδομένων αυτών των πλεονεκτημάτων, η Σαουδική Αραβία θεωρείται μια ισχύουσα κατάσταση που επιδιώκει να διατηρήσει την περιφερειακή τάξη στη Μέση Ανατολή.


Σαουδική Αραβία: Μια μυωπική εστίαση στο Ιράν

Ωστόσο, η εξωτερική πολιτική της Σαουδικής Αραβίας επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από την εσωτερική της πολιτική έναντι της ανήσυχης σιιτικής μειονότητας. Εκτιμάται ότι το 15% του πληθυσμού της Σαουδικής Αραβίας είναι σιίτες , συγκεντρωμένοι στις ανατολικές επαρχίες της χώρας πλούσιες σε πετρέλαιο αλλά οικονομικά φτωχές. Από την ίδρυση της Σαουδικής Αραβίας το 1932, η σουνιτική μοναρχία της Σαουδικής Αραβίας προχώρησε σε περιθωριοποίηση και ειρήνευση της σιτικής μειονότητας σε μια προσπάθεια ομογενοποίησης της χώρας. Αυτές οι κινήσεις κυμαίνονται από την οικονομική απομόνωση, την καταστροφή των χώρων λατρείας των Σιιτών, τους περιορισμούς στις θρησκευτικές πρακτικές των Σιιτών και τις διακρίσεις στην εκπαίδευση και τις ευκαιρίες καριέρας κατά της σιιτικής μειονότητας.

Η Ισλαμική Επανάσταση του 1979 στο Ιράν έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ανάδειξη των παραπόνων της σιιτικής μειονότητας της Σαουδικής Αραβίας. Εν μέρει εμπνευσμένοι από τις ομιλίες του Αγιατολάχ Χομεϊνί που απαιτούσαν την εκδίωξη της Σαουδικής μοναρχίας, οι Σαουδάραβες Σιί πραγματοποίησαν επταήμερη εξέγερση το 1979 , επικαλούμενοι διάφορα παράπονα όπως η αποτυχία εκσυγχρονισμού των Ανατολικών Επαρχιών και η αντίθεση μεταξύ της πολυτέλειας της Σαουδικής μοναρχίας και της φτώχειας. της σιιτικής μειονότητας. Αυτοί οι φόβοι αντικατοπτρίστηκαν και πάλι στην εκτέλεση του Σαουδάραβα Σιίτη κληρικού Nimr Al-Nimr το 2016, ο οποίος κατηγορήθηκε για υποκίνηση σεχταριστικών συγκρούσεων, απόσχιση και ότι ήταν Ιρανός πράκτορας. Οι φόβοι της Σαουδικής μοναρχίαςότι η σιιτική μειονότητα της Σαουδικής Αραβίας θα αποχωρήσει τελικά, θα πάρει μαζί της μεγάλο μέρος του πετρελαϊκού πλούτου της χώρας και θα υποστηρίξει το σιιτικό Ιράν. Κατ 'επέκταση, η Σαουδική Αραβία βλέπει τη Μέση Ανατολή μέσα από το φακό της μακροχρόνιας σύγκρουσής της με το Ιράν, με μια ατζέντα κατά του Ιράν να αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό της περιφερειακής εξωτερικής πολιτικής της Σαουδικής Αραβίας.

Ωστόσο, αυτή η εστίαση στην αντιμετώπιση του Ιράν στη Μέση Ανατολή αφήνει εκτός δύο άλλες αναδυόμενες περιφερειακές δυνάμεις: την Τουρκία και το Κατάρ. Καθένας από αυτούς τους παίκτες έχει τα δικά του συμφέροντα τα οποία η Σαουδική Αραβία δεν μπορεί εύκολα να πλαισιώσει μέσα από το φακό της αντιμετώπισης του Ιράν.

 
Τουρκία: Μια αναγεννητική δύναμη

Πριν από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η Τουρκία και η Σαουδική Αραβία ήταν σταθερά εντός της αρχιτεκτονικής ασφάλειας που κυριαρχούν οι ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή. Το ενδιαφέρον της Τουρκίας ήταν να έχουν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ να έχουν ασπίδα ενάντια στη σοβιετική εισβολή, ενώ οι δύο τελευταίοι θεωρούσαν την Τουρκία ως εφαλτήριο στη Μέση Ανατολή. Επίσης, η Σαουδική Αραβία πήρε τη θέση του Ιράν ως ο κορυφαίος σύμμαχος των ΗΠΑ στον Περσικό Κόλπο μετά την Ισλαμική Επανάσταση του 1979. Ωστόσο, η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης εξάλειψε τον κύριο λόγο της Τουρκίας να υποταχθεί στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ και της έδωσε κίνητρα να επιδιώξει μονομερώς τα περιφερειακά της συμφέροντα στα Βαλκάνια, τον Καύκασο και τη Μέση Ανατολή.

Επίσης, ο Τούρκος πρόεδρος Ρεσίπ Ερντογάν κατέστησε τον νεο-οθωμανισμό βασική ιδεολογία της εξωτερικής του πολιτικής. Αυτό αναφέρεται στην αναζωογόνηση της τουρκικής επιρροής στη Μέση Ανατολή, με στόχο να καταστήσει την Τουρκία κυρίαρχη περιφερειακή δύναμη. Είναι χαρακτηρίζεται από μια αναβίωση της Μεγάλης Τουρκίας βασίζεται στην πολιτισμική μοντέλο της ιστορικής οθωμανικής αυτοκρατορίας, και υποστηρίζεται από την τουρκική οικονομική, πολιτική και στρατιωτική ισχύ.

Σύμφωνα με τις γεωπολιτικές και περιφερειακές φιλοδοξίες της, η Τουρκία έχει υποστηρίξει τις διαδηλώσεις της Αραβικής Άνοιξης που ζητούν την ανατροπή των μοναρχιών του Κόλπου, προς μεγάλη δυσαρέσκεια της Σαουδικής Αραβίας. Η Τουρκία και η Σαουδική Αραβία βρίσκονται επίσης σε σύγκρουση πληρεξούσιων στη Μέση Ανατολή, με αμφότερες να υποστηρίζουν αντίπαλες πλευρές στο Σουδάν, τη Λιβύη και τη Συρία. Με τη σειρά της, η Σαουδική Αραβία προσπάθησε να απομονώσει την Τουρκία γεωπολιτικά, ρίχνοντας οικονομικές και πολιτιστικές επενδύσεις και υπογράφοντας συμφωνία αμυντικής συνεργασίας με την Ελλάδα, παραδοσιακό αντίπαλο της Τουρκίας. Επιπλέον, η Σαουδική Αραβία έχει δημιουργήσει πρόσφατα διπλωματικές σχέσειςμε την Κύπρο, έναν ακόμη αντίπαλο της Τουρκίας. Η Κύπρος θεωρεί ήδη τη στήριξη της Σαουδικής Αραβίας ως «απαραίτητη» για την αντιμετώπιση των δραστηριοτήτων της Τουρκίας στην αμφισβητούμενη Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ).


Κατάρ: "Χτυπά" πολύ πάνω από το βάρος του 

Το Κατάρ πρέπει να αντιμετωπίσει την πρόκληση της μικρότητάς του, καθώς η μικρή του επικράτεια και ο μικρός πληθυσμός του προσδίδουν μικρό στρατηγικό βάθος. Η χώρα βρίσκεται μεταξύ αντιπάλων περιφερειακών κολοσσών της Σαουδικής Αραβίας και του Ιράν. Έχει επίσης πληθυσμό ιθαγενών-μειονοτήτων και πλειοψηφία μεταναστών. Όμως, αυτό που καταρτίζει το Κατάρ για τη μικρότητά του, αναπληρώνει το να έχει το υψηλότερο κατά κεφαλήν ακαθάριστο εγχώριο προϊόν στον κόσμο (κατά κεφαλήν ΑΕΠ) λόγω των τεράστιων αποθεμάτων φυσικού αερίου, και να χτυπά πολύ πάνω από το βάρος του όσον αφορά τις περιφερειακές φιλοδοξίες.

Το Κατάρ θέλει να εκσυγχρονίσει τη θρησκευτική του εικόνα και να σφυρηλατήσει μια εθνική ταυτότητα εκτός από τις σαλαφικές ρίζες με βάση τη Σαουδική Αραβία, έχοντας ουσιαστικά μια ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική. Για το σκοπό αυτό, το Κατάρ καθιέρωσε σχέσεις με οργανώσεις και κράτη που ασκούν κριτική στον Σαλαφισμό και τη Σαουδική Αραβία, συγκεκριμένα τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, τη Χαμάς, την Τουρκία και το Ιράν. Τέτοιες ενέργειες έχουν προκαλέσει τη συλλογική οργή του ΣΣΚ, με επικεφαλής τη Σαουδική Αραβία. Τα κράτη του ΣΣΚ κινήθηκαν για να τιμωρήσουν το Κατάρ επιβάλλοντας έναν τριετή αποκλεισμό, ο οποίος αναμφισβήτητα απέτυχε να αποδυναμώσει το Κατάρ , αλλά αντίθετα το κατέστησε πιο ανεξάρτητο από τον ΣΣΚ.

Επιπλέον, ενώ το Κατάρ δεν μπορεί να αντισταθεί για πολύ ενάντια στην πολύ μεγαλύτερη Σαουδική Αραβία, μπορεί να αντισταθεί αποτελεσματικά στα πολύ μικρότερα ΗΑΕ, τα οποία έχουν την υποστήριξη της Σαουδικής Αραβίας. Με τα ΗΑΕ να έχουν την υποστήριξη της Σαουδικής Αραβίας και να μην είναι εγγυημένη η υποστήριξη του Ιράν , το Κατάρ μπορεί να έχει βρει έναν πρόθυμο εταίρο ασφαλείας στην Τουρκία. Επίσης, η Τουρκία μπορεί να έχει δει την αξία της οικονομικής υποστήριξης του Κατάρ για τις εγχώριες ανάγκες και τις περιφερειακές φιλοδοξίες της.


Ανάλυση

Η Σαουδική Αραβία αντιμετωπίζει τώρα πολλαπλές προκλήσεις για το status quo της Μέσης Ανατολής, το οποίο ήταν σε μεγάλο βαθμό υπέρ της. Ενώ το Ιράν ήταν η μεγαλύτερη απειλή για την περιφερειακή κυριαρχία της Σαουδικής Αραβίας, η Σαουδική Αραβία δεν μπορεί να αγνοήσει την αυξανόμενη πρόκληση που θέτουν η Τουρκία και το Κατάρ στη θέση της.

Η Σαουδική Αραβία δεν μπορεί πλέον να χρησιμοποιεί μακροχρόνιες αντι-ιρανικές και ιστορικές αραβο-περσικές αφηγήσεις αντιπαλότητας για τη διασφάλιση του περιφερειακού status quo, καθώς η Τουρκία γίνεται σταδιακά ένας αξιόπιστος αμφισβητίας της καθιερωμένης κυριαρχίας της Σαουδικής Αραβίας. Ως εκ τούτου, η Σαουδική Αραβία μπορεί να καταφύγει στην πυροδότηση ιστορικών εχθρών που έχει η Τουρκία, όπως η δημιουργία σχέσεων με την Ελλάδα και την Κύπρο και ενδεχομένως η δημιουργία επίσημων διπλωματικών σχέσεων με την Αρμενία. Η Αρμενία βρίσκεται σε παρόμοια θέση με την Ελλάδα και την Κύπρο, καθώς έχει ιστορική εχθρότητα και εδαφικές διαμάχες με την Τουρκία και μπορεί να βρει χρήματα από τη Σαουδική Αραβία για να ενισχύσει τη δική της ασφάλεια στα κοινά σύνορά της με την Τουρκία και στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ.

Επίσης, η αναδυόμενη περιφερειακή πολυπολικότητα μεταξύ Τουρκίας, Σαουδικής Αραβίας και Ιράν μπορεί να αποκλείσει την ανάπτυξη περιφερειοποίησης στη Μέση Ανατολή. Η Μέση Ανατολή είναι αξιοσημείωτη ως μια περιοχή που δεν έχει κανένα αντιπροσωπευτικό περιφερειακό μπλοκ, σε αντίθεση με την ΕΕ ή το ASEAN. Επιπλέον, μια από τις κύριες αιτίες των αποτυχιών των περιφερειακών οργανώσεων είναι ότι οι περιφερειακές δυνάμεις προσπαθούν να κυριαρχήσουν σε περιφερειακούς οργανισμούς προς όφελός τους. Η αυξανόμενη ρήξη μεταξύ του GCC που κυριαρχείται από τη Σαουδική Αραβία και του Κατάρ με ανεξάρτητο πνεύμα είναι ένα σαφές σημάδι αυτής της τάσης.

Ως αποτέλεσμα της έλλειψης ενός σταθερού αντιπροσωπευτικού περιφερειακού θεσμού, η Σαουδική Αραβία, η Τουρκία και το Κατάρ είναι λιγότερο διατεθειμένες να εξαρτώνται η μία από την άλλη για την αντιμετώπιση περιφερειακών ζητημάτων και έχουν περισσότερα κίνητρα να προσελκύσουν εξωπεριφερειακούς παίκτες όπως οι ΗΠΑ, η Κίνα, και η Ινδία να επιδιώξουν παράλληλα συμφέροντα με αμοιβαία οφέλη. Ωστόσο, αυτοί οι εξωπεριφερειακοί παίκτες έχουν τα δικά τους αντικρουόμενα συμφέροντα, τα οποία μπορούν να μπλέξουν τα περιφερειακά κράτη στις αντιπαλότητες τους, προσθέτοντας περισσότερα επίπεδα αστάθειας και αναρχίας στη Μέση Ανατολή.
-----------------------------------------------------------

* Οι απόψεις και οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι εκείνες των συγγραφέων.
  • Ο Gabriel Honrada είναι διδάκτορας που σπουδάζει Διεθνείς Σχέσεις στο Πανεπιστήμιο Φιλίας των Λαών της Ρωσίας. Επικεντρώνεται σε θέματα ασφάλειας και στρατιωτικών υποθέσεων
  • Ο Daniyal Ranjbar είναι υποψήφιος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Φιλίας των Λαών της Ρωσίας στην ειδικότητα των Διεθνών Σχέσεων, με επίκεντρο την πολιτική κυρώσεων.

Νίκος Βούτσης: «Εκτεθειμένος στην οργή του κόσμου ο Πρωθυπουργός - Ο βασιλιάς είναι γυμνός» - Συνέντευξη στο ρ/σ "Στο Κόκκινο"


Το ζήτημα των εκλογών είναι στα προνόμια του πρωθυπουργού. Εμείς ακολουθούμε με συνέπεια μια πολιτική στρατηγική που καταδεικνύει τα αδιέξοδα μέσα από τις καθημερινές αποδείξεις των ανεπαρκειών αυτής της κυβέρνησης.

Η κυβέρνηση είναι όμηρος στο γήπεδο της πολιτικής χρεοκοπίας, όμηρος στην επικοινωνία που δημιουργεί και όμηρος μιας εξαιρετικά μεροληπτικής υπέρ των μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων νεοφιλελεύθερης πολιτικής», τόνισε σε ραδιοφωνική συνέντευξή του ο Νίκος Βούτσης, τ. πρόεδρος της Βουλής.


Η συνέντευξη του τέως προέδρου της Βουλής, Νίκου Βούτση, στο ρ/σ «Στο Κόκκινο»:



«Ένα μείζον ζήτημα που αντιμετωπίζουμε όλοι στην καθημερινότητα αλλά δεν υπάρχει στην ατζέντα των θεμάτων που προβάλλονται είναι η φοβερή ακρίβεια. Δεν είναι μόνο οι τιμές στα σούπερ μάρκετ, είναι και η βενζίνη και το πετρέλαιο, είναι και οι λογαριασμοί της ΔΕΗ που έρχονται. Είναι σαφές ότι όχι μόνο για όσους διαβιούν με τον κατώτερο μισθό ή για όσους αντιμετωπίζουν συνθήκες ανεργίας αλλά και για τα μεσαία εισοδήματα η κατάσταση είναι πάρα πολύ άγρια και στο πεδίο της πραγματικής οικονομίας. Αυτό πέραν όλων των θεμάτων της επικαιρότητας που εντάσσονται σε μία ατζέντα τόσο διεθνή όσο και εγχώρια και διαμορφώνουν μία πολιτική καύσιμη ύλη που φέρνει στην επιφάνεια πολύ σοβαρά στοιχεία και σημεία για αντιπαράθεση, για συγκρούσεις αλλά και για πολιτικό αναστοχασμό και στη χώρα μας και διεθνώς. Διότι όλα αυτά τα οποία περιγράφονταν όπως η κλιματική κρίση, οι σχέσεις και οι αλληλοεπικαλύψεις αλλά και οι ανισότητες αποτελούν πλέον ζητήματα πάρα πολύ επίκαιρα με δραματική έννοια.


Για το Αφαγανιστάν

Σε ότι αφορά το Αφγανιστάν είναι προφανές ότι σε κλίμακα Ευρώπης αλλά και σε επίπεδο του ΝΑΤΟ δεν γνωρίζω αν υπάρχει η ικανότητα και η διάθεση θα έλεγα για τον απαραίτητο αναστοχασμό. Διότι αυτή η κρίση θα έχει συνέπειες. Είχα παραβρεθεί και σε 3 μεγάλες Διασκέψεις Προέδρων των Κοινοβουλίων της Ε.Ε όπου θέταμε το ζήτημα της ύπαρξης ευθυνών για την παρουσία μας ως Ευρώπη κι ως παρακολούθημα του ΝΑΤΟ σε όλες αυτές τις εκστρατείες και κυρίως στο Αφγανιστάν. Τονίζαμε ότι δεν πρέπει να μας μιλάτε για το προσφυγικό – μεταναστευτικό σαν να συμβαίνει κάπου αλλού και μας έρχονται αναιτίως κάποιοι άνθρωποι διότι εδώ υπάρχουν ευθύνες, υπάρχουν ζητήματα στρατηγικής και πολιτικής της Ε.Ε. για την αντιμετώπιση αυτών των θεμάτων. Οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες έκαναν πως δεν καταλαβαίνουν και ενδεχομένως κάποιοι να μην καταλάβαιναν κιόλας.


Κλιματική κρίση και πυρκαγιές

Τα ζητήματα αυτά είναι πολύ κρίσιμα γι’ αυτό χρησιμοποιώ τον όρο του πολιτικού αναστοχασμού και της ανάγκης που υπάρχει στην κατεύθυνση αλλαγής στρατηγικής. Το ίδιο βεβαίως ισχύει και στο πεδίο της κλιματικής κρίσης με τις πυρκαγιές και τα φαινόμενα της τελευταίας δεκαετίας σε διεθνή κλίμακα. Εκεί εστιάζονται και οι μεγαλύτερες κυβερνητικές ευθύνες. Είναι απαράδεκτο το γεγονός ότι τώρα η Κυβέρνηση της ΝΔ ανακαλύπτει την κλιματική απειλή και τις συνέπειες της κλιματικής κρίσης. Δεν είναι μόνο αυτό το οποίο, πολύ σωστά επεσήμανε από την πρώτη στιγμή ο Αλέξης Τσίπρας, η ύπαρξη δηλαδή της έκθεσης Γκολντάμερ όπως και από παλαιότερα οι εκθέσεις του ΟΗΕ και των χιλιάδων οικολόγων. Στην Ελλάδα υπήρξε το φαινόμενο της πυρκαγιάς στα Γεράνεια όρη μόλις τον Μάιο μήνα όπου κάηκαν ολοσχερώς 60 χιλιάδες στρέμματα. Αμέσως ακολούθησαν έκτακτες κυβερνητικές συσκέψεις όπου υποτίθεται ότι έλαβαν υπόψη τους όλα τα πρωτοφανή στοιχεία της νέας φάσης όπου έχουμε εισέλθει ως χώρα και στις 15 Ιουνίου έκαναν δηλώσεις σε σχέση με την αντιπυρική περίοδο, τα σχέδια πρόληψης και τον βαθμό ετοιμότητας. Το αποτέλεσμα είναι ότι και στις δύο βασικές συνιστώσες που αφορούν στην πρόληψη δηλαδή στη διαχείριση των δασών και στη διαχείριση της πυροπροστασίας βρέθηκαν εκτός πραγματικότητας. Ακόμα κι αν δεχθούμε ότι ήταν πρωτοφανείς οι συνθήκες με τους ανέμους των μηδενικών μποφόρ το ότι παράγονταν συνεχώς και αναπαράγονταν οι εστίες της πυρκαγιάς είναι έξω από κάθε λογική το να μην υπάρξουν συγκεκριμένες κυβερνητικές ευθύνες αλλά και του ίδιου του κ. Μητσοτάκη, ο οποίος είχε πάρει πάνω του από τον περασμένο Ιούνιο μετά τη φωτιά στα Γεράνεια την υπόθεση της πυροπροστασίας. Δεν γίνεται να μην υπάρξουν συγκεκριμένες ευθύνες για το ότι δεν υπήρξε κανενός είδους στρατηγική πρόληψης και διαχείρισης των πυρκαγιών με τα δραματικά αποτελέσματα που ζήσαμε όλοι. Το ότι θα λείψουν 1.200.000 στρέμματα και μάλιστα σε συγκεκριμένες περιοχές από τον φυσικό πλούτο και από την ισορροπία της φύσης θα έχει δραματικά αποτελέσματα για το αμέσως προσεχές μέλλον τόσο στο περιβάλλον και την υγεία όσο και στην οικονομία και τις παραγωγικές δραστηριότητες.

Το πρόβλημα είναι, ενόψει και της συζήτησης που θα γίνει την προσεχή Τετάρτη στη Βουλή σε επίπεδο Αρχηγών κομμάτων για το θέμα της καταστροφής από τις πυρκαγιές, ότι βγήκε ο κ Μητσοτάκης δύο με τρεις φορές αλλά και άλλοι υπουργοί και είπαν ότι έγιναν λάθη, υπήρξαν παραλείψεις και ζήτησαν συγγνώμη χωρίς να κάνουν τον κόπο επί τρεις εβδομάδες να αναφερθούν στο ποια ήταν αυτά τα λάθη, ποιες ήταν αυτές οι παραλείψεις, ποιες αμέλειες υπήρξαν. Αντιθέτως βγήκε ο κ. Πρωθυπουργός και είπε προς την Αξιωματική αντιπολίτευση, συνεχίζοντας την τακτική της αντιπολίτευσης προς την αντιπολίτευση, ότι η έκθεση Γκολντάμερ που μας είχε επιδοθεί από τον ίδιο τον Καθηγητή στη Βουλή τον Φλεβάρη του 2019, ελήφθη υπόψη και μάλιστα εφαρμόστηκαν τα δεδομένα της. Είναι δραματική η προσπάθεια συγκάλυψης ευθυνών.

Ο κ. Πρωθυπουργός, ο κ. Μητσοτάκης αισθάνεται τη βαριά ευθύνη της χρεοκοπίας στη λειτουργία του επιτελικού κράτους. Το αισθάνεται και γι’ αυτό ανομολόγητα τα πρώτα διορθωτικά μέτρα, τα οποία πήρε, έγιναν στο επίπεδο της συνεννόησης με βασικά στελέχη του επιτελείου του ή της υποστήριξης του επιτελικού κράτους ή τέτοιου τύπου αναδιαρθρώσεις. Ο κ. Μητσοτάκης καταλαβαίνει ότι έχει ο ίδιος τη βασική, τη συνολική ευθύνη για την επιλογή που έκανε να λειτουργήσει με έναν τέτοιο τρόπο το κράτος όπως έγινε και σε μερικές πτυχές της κρίσης της πανδημίας, όπου δεν ενεργοποιούνται η Κοινωνία των Πολιτών, οι Δήμοι, οι Περιφέρειες, οι ειδικοί, τα επιστημονικά κέντρα, το σύνολο των ανθρώπων που γνωρίζουν όπως αυτοί που έχουν παραμείνει στις αποψιλωμένες δασικές υπηρεσίες. Η επιλογή δηλαδή του επιτελικού κράτους με ένα τρόπο συγκεντρωτικό να αντιμετωπιστούν τόσο μεγάλα προβλήματα αποτελεί στρατηγικό λάθος και αυτό το έχει αντιληφθεί ο κ. Μητσοτάκης. Πολύ σωστά από την πλευρά της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης έχει εντοπιστεί σε αυτό το σημείο η μεγάλη ευθύνη και είναι πολύ κρίσιμο το ζήτημα της ανάληψης αυτής της ευθύνης.

Δεν είναι δυνατόν τον μήνα Αύγουστο να αιφνιδιάζονται όλοι και να τροφοδοτούν τις πολιτικές και παραπολιτικές στήλες για το πώς με 0 μποφόρ μπορεί να αυτοτροφοδοτείται μία πυρκαγιά, για το πώς με πάνω από 38 βαθμούς Κελσίου δεν μπορούν να πετάξουν τα Canadair και για το γεγονός ότι οι πυροσβεστικές δυνάμεις που βρίσκονταν στα σημεία δεν γνώριζαν που και πως να κινηθούν γιατί είχαν μεταφερθεί από άλλες περιοχές. Η στρατηγική λοιπόν να σταματήσει η φωτιά όταν φτάσει στη θάλασσα, όπως πολύ σωστά επεσήμανε ο Αλέξης Τσίπρας, προφανώς ανέδειξε τρομακτικά προβλήματα συντονισμού και πρόληψης και έχει αφήσει συνολικά εκτεθειμένη την Κυβέρνηση και τον κ. Μητσοτάκη. Είναι εκτεθειμένοι στην οργή του κόσμου για το ότι υπήρξε μία πολύ μεγάλη υπέρβαση στο τι τελικά συνέβη από αυτό που θα ανέμενε κανείς να γίνει.

Οι πολιτικές αντιπαραθέσεις από τέτοιες μείζονες κρίσεις δεν επιλύονται ούτε με ατάκες, ούτε με ύβρεις, ούτε με συμψηφισμούς επί νεκρών και θυμάτων. Η επιλογή αυτή είναι κεντρική επιλογή από τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και του ίδιου του πρώην Πρωθυπουργού και Προέδρου, Αλέξη Τσίπρα. Θέλουμε να κάνουμε μία σκληρή, μαχητική, τεκμηριωμένη, προγραμματική αντιπολίτευση ώστε να μην υπάρχει το φύλλο συκής της σύγκρουσης πάνω στο γήπεδο της στείρας επικοινωνίας, των fake news, των ανήθικων και απάνθρωπων συμψηφισμών. Το γεγονός από την άλλη πως ο νέος κυβερνητικός εκπρόσωπος επέλεξε με τέτοιου τύπου τακτικές να απαντάει την ώρα μάλιστα που οι φλόγες έκαιγαν στα Βίλια, δείχνει ότι είναι ένα γήπεδο από το οποίο δεν μπορεί να πάρει αποστάσεις η παρούσα κυβέρνηση δυόμιση χρόνια μετά την ανάληψη της εξουσίας.

Η Κυβέρνηση είναι όμηρος στο γήπεδο της πολιτικής χρεοκοπίας, όμηρος στην επικοινωνία που δημιουργεί και όμηρος μιας εξαιρετικά μεροληπτικής υπέρ των μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Αυτή η πολιτική σε όλες τις κρίσεις έφτασε σε ένα όριο όπου αποκαλύφθηκε ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός.

Αυτό το οποίο βλέπει πλέον όλος ο κόσμος είναι ότι ένα πλεονέκτημα που είχε φιλοτεχνηθεί για τις ικανότητες του Πρωθυπουργού στη διαχείριση μεγάλων κρίσεων βρίσκεται υπό ισχυρή δοκιμασία αν δεν έχει καταρρεύσει στη συνείδηση της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.

Μπαίνουν σε δοκιμασία όπως είπαμε προηγούμενα, αφενός το τεχνηέντως στα όρια της αγιογραφίας φτιαγμένο, πλεονέκτημα της δυνατότητας διαχείρισης κρίσεων για το οποίο σεμνύνεται ο πρωθυπουργός και το οποίο στηρίζει και με μια σκληρή αντιπολίτευση παρελθόντος σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ για μια δοκιμαζόμενη ηγεμονία στην ελληνική κοινωνία. Μπαίνει αυτό το τεκμήριο σε δοκιμασία, θα έλεγα και σε αποδρομή στη συνείδηση του πλειοψηφικού ρεύματος στην ελληνική κοινωνία. Ταυτόχρονα όμως έρχονται στην επιφάνεια μεγάλα προβλήματα που δημιουργούν άλλα πολύ μεγάλα προβλήματα στους πολίτες. Αν θυμάστε το βασικό πολιτικό διακύβευμα, που είναι στο DNA της Νέας Δημοκρατίας, ήταν το θέμα της ασφάλειας. Δυστυχώς για τη Νέα Δημοκρατία και τον πρωθυπουργό, που είναι και νέος άνθρωπος, ασφάλεια σημαίνει καταστολή και αυταρχισμός. Ταυτίζεται με την αστυνομοκρατία και την εγκληματικότητα όπου και εκεί κατά τη γνώμη μας δεν τα έχουν πάει καλά. Η ανασφάλεια που έχει ο μέσος πολίτης, ο κάθε πολίτης ενόψει της τρομακτικής ακρίβειας που μιλήσαμε στην αρχή, ενόψει ότι αισθάνεται πλήρως ανοχύρωτος σε φυσικές καταστροφές όπως κατεδείχθει και όπως σωστά σώθηκαν και ευτυχώς που σώθηκαν ανθρώπινες ζωές, ταυτόχρονα δεν έγινε δυνατό με ένα τρόπο συντονισμένο να σωθεί το φυσικό περιβάλλον, που είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο για όλους μας, πολλές περιουσίες και κυρίως παραγωγικές εστίες. Δεν έγινε δυνατό αυτά να σωθούν. Η ανασφάλεια που έχει ο μέσος πολίτης, οι νέοι άνθρωποι κυρίως εν όψη της κατάδειξης αυτών των τεράστιων αστοχιών, ανεπαρκειών και λαθών της κυβερνητικής πολιτικής είναι πάρα πολύ μεγάλη.


Πανδημία Covid-19

Στην πανδημία είναι κοντά στους 13.500 συμπολίτες μας που έχουν χάσει τη ζωή τους, αυξάνονται οι διασωληνωμένοι, αυξάνεται η πίεση στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, σε λίγο θα ξεκινήσουν τα παιδιά μας σχολείο και σας μιλάει ένας άνθρωπος που κάναμε εμβόλιο και στο παιδί μου που είναι 13 χρονών. Χωρίς καμία επιφύλαξη. Για την ανάγκη του εμβολιασμού σε όλες τις ηλικίες σαν μια ασπίδα που θα πρέπει να υπάρξει. Από πλευράς της κυβέρνησης όμως βλέπουμε και σε αυτόν τον τομέα της πανδημίας και στον τομέα των πυρκαγιών και φυσικών καταστροφών και στο ζήτημα της οικονομίας και προφανώς που εκεί είναι και περισσότερο αλλά και διεθνές ζήτημα, για το Αφγανικό και τις συνέπειες του διαμορφώνει ένα κέλυφος ανασφάλειας θα έλεγα. Αβεβαιότητας και ανασφάλειας θα έλεγα. Και αυτό είναι κάτι που δοκιμάζει επιπλέον την παρούσα κυβέρνηση και δημιουργεί και ζητήματα ανατροπής του πολιτικού συσχετισμού δυνάμεων, τα οποία βεβαίως στην ώρα τους και αφού μπορέσει να γίνει αυτός ο αναστοχασμός και σε διεθνή κλίμακα για το ποια είναι τα μεγάλα επίδικα μετά το σύνολο αυτών των μεγάλων κρίσεων, θα διαμορφωθεί και θα μορφοποιηθεί και στην ελληνική κοινωνία. Αυτό το λέω ως εκτίμηση.

Η ώρα αυτή που προείπα είναι το χθες και το προχθές. Είναι οι πραγματικότητες οι οποίες διαμορφώνουν τα γεγονότα και τα γεγονότα είναι αμείλικτα. Δημιουργούν πολιτική, δημιουργούν συσχετισμούς και ατζέντα. Όχι από μόνα τους. Φτιάχνουν ένα περιθώριο που οι πολιτικές δυνάμεις αναπροσαρμόζουν και βαθαίνουν την πολιτική τους και βεβαιώνονται ή διαψεύδονται. Από την διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, παραδείγματος χάριν, πριν από δύο χρόνια σχεδόν μέχρι τα τελευταία ντοκουμέντα της προγραμματικής συνδιάσκεψης το θέμα των ανισοτήτων και του βαθέματος και της αλληλοεπικάλυψης τους από το σύνολο των τριών τεσσάρων κρίσεων, το έχουμε δουλέψει πάρα πολύ. Το έχουμε προσεγγίσει από καιρό, χρόνια θα έλεγα, και έρχεται μια στιγμή που με ένα τρόπο δραματικό, αιφνίδιο αλλά πραγματικό επιβεβαιώνονται αυτού του τύπου οι εκτιμήσεις. Και φεύγουμε από τον εφησυχασμό και την ταξική μεροληψία υπέρ των μεγάλων. Και έρχεται μια πανδημία που φέρνει στην επιφάνεια ζητήματα τα οποία η Αριστερά κάποτε έθετε και οι νεοφιλελεύθεροι τα περιγελούσαν και τώρα είναι υποχρεωμένοι να αναμετρηθούν με αυτά ακόμα και αν δεν τα βάζουν στο δικό τους πρόγραμμα. Άρα λοιπόν η ώρα είναι χθες, είναι σήμερα, είναι αύριο. Το ποτέ θα διαμορφωθεί και η συνείδηση μέσα σε ένα κοινωνικοπολιτικό και πλειοψηφικό ρεύμα μέσα στην κοινωνία για μια αναγκαία γρήγορη και σίγουρη πολιτική αλλαγή είναι κάτι το οποίο κρίνεται. Και εκεί είναι και ο υποκειμενικός παράγοντας, δηλαδή τα πολιτικά κόμματα και οι κυβερνητικές δυνάμεις τι ρόλο παίζουν, αλλά και από την ίδια την συνειδητοποίηση μέσα στο λαό.

Το ζήτημα των εκλογών είναι στα προνόμια του πρωθυπουργού. Εμείς ακολουθούμε με συνέπεια μια πολιτική στρατηγική που καταδεικνύει τα αδιέξοδα μέσα από τις καθημερινές αποδείξεις των ανεπαρκειών αυτής της κυβέρνησης. Θέτουμε ευθέως το ζήτημα για ανάγκη πολιτικής αλλαγής επειδή είναι φανερό πλέον ότι δεν είναι δυνατόν λόγους πολιτικών και ιδεολογικών εμμονών αυτή η κυβέρνηση να κρατάει στα χέρια της τις τύχες του ελληνικού λάου. Πλην όμως το ζήτημα είναι και της ίδιας της κοινωνίας και της ωρίμανσης της για μια πραγματική πολιτική αλλαγή. Εμείς ενθαρρύνουμε προς αυτή την κατεύθυνση.

Η πρόταση που είχε κάνει ο Αλέξης Τσίπρας, να υπάρξει μια συναινετική αντίληψη για τη διαμόρφωση και ενός προγράμματος ανασυγκρότησης αλλά και της διαμόρφωσης ενός επιτελείου που δεν θα επιδέχεται κομματικής αμφισβήτησης ή μεροληψίας δεν έτυχε οποιασδήποτε απάντησης από τον πρωθυπουργό. Και είναι και αυτό μια απόδειξη ότι δεν έχει καμία διάθεση για τη διαμόρφωση μιας άλλης πολιτικής. Δεν είναι πως δεν είναι συναινετικός και γενικά είναι διχαστικός ο κος Μητσοτάκης. Το κυριότερο είναι πως είναι τόσο εμμονικός πολιτικά στην νεοφιλελεύθερη πολιτική με όρους μεροληψίας όλων των θεμάτων της κοινωνίας υπέρ των ισχυρών που δεν επιτρέπει στον εαυτό του να αποδέχεται και να διαμορφώνει συναινετικό πλαίσιο. Έτσι όμως δημιουργείται πολιτικό κενό. Δεν είναι δυνατόν όμως αυτόματα μόνος του ο ΣΥΡΙΖΑ να το καλύψει. Βλέπετε τα κινήματα των αντιεμβολιαστών ή τις αδιέξοδες πολιτικές των ακροδεξιών πάνω στα αποκαΐδια ή το κύμα των Αφγανών προσφύγων που θα έρθει. Και ο ριζοσπαστισμός της ακροδεξιάς λοιπόν είναι παρών. Η διαμόρφωση των πολιτικών συσχετισμών ανάμεσα στο κενό που αφήνει η πολιτική Μητσοτάκη είναι κάτι πολύ σύνθετο όπου υπάρχουν και ζητήματα πολιτικής ηγεμονίας πάνω σε αυτά τα θέματα.


Πολιτική

Με κορμό τη ριζοσπαστική Αριστερά για την περίπτωση της Ελλάδας και ανάμεσα στην κεντροδεξιά με κορμό τη νεοφιλελεύθερη πολιτική Μητσοτάκη, ανάμεσα στους δυο αυτούς πόλους, μιλάμε για ένα διπολικό σύστημα όχι για ένα συστημικό δικομματισμό της μεταπολίτευσης, ακριβώς επειδή είναι έτσι τα πράγματα, είναι φανερό ότι θα πρέπει από την πλευρά μας πχ ως ραχοκοκαλιά αυτού του ευρύτερου προοδευτικού πόλου να μη μετράμε καθόλου τα λόγια μας και δεν το κάνουμε. Μιλώντας ουσιαστικά και για το προσφυγικό-μεταναστευτικό και για την κλιματική κρίση και για τις ευθύνες για τις πυρκαγιές και για την ακρίβεια δηλαδή για όλα τα μεγάλα θέματα δε θα ήταν αποτελεσματική μια αναζήτηση μεσαίων λύσεων ή κεντρογενών αντιλήψεων στις οποίες θα ακουμπούσαμε. Αυτή τη στιγμή διαμορφώνονται μέσα στην κοινωνία και διεθνώς και στην Ελλάδα πόλοι πάνω σε συγκροτημένες απόψεις τις οποίες θα πρέπει η Αριστερά να τις δουλέψει. Θα πρέπει με θάρρος να τις αναλύσει, να τις τεκμηριώσει διότι πράγματι είναι μια νέα εποχή, πράγματι ο κόσμος θα είναι διαφορετικός και είναι ήδη διαφορετικός μετά την πανδημία και τώρα και μετά την κλιματική κρίση. Οι πολιτικές ανοησίες περί αυτόματης επαναφοράς στην κανονικότητα με την έννοια ότι δε συνέβη τίποτα φαίνονται ήδη ότι είναι πομφόλυγες πολιτικής άρα οι δυνάμεις αυτές οι οποίες προοιωνίζονται μια διαφορετική διαχείριση και του δημόσιου και τη σχέση του ανθρώπου με τη φύση και μια διαφορετική αντίληψη για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες κτλ, οι δυνάμεις λοιπόν της Αριστεράς και του ευρύτερου προοδευτικού χώρου είναι υποχρεωμένοι, είμαστε υποχρεωμένοι και κατά τη γνώμη μου σε μεγάλο βαθμό το κάνουμε να μιλάμε ανοιχτά, επί της ουσίας, στο κόκκαλο και ας έρχεται ο κ. Οικονόμου να λέει αυτά που λέει. Δε μας απασχολούν διότι είναι πάνω σε μια ατζέντα παρελθόντος.

Μιλάω κυρίως σε επίπεδο κοινωνίας όπου πχ συντηρητικά συστημικά στερεότυπα θα βρει κανένας στην ακροδεξιά, στη Δεξιά, στο Κέντρο αλλά ακόμη και στην Αριστερά σε ένα βαθμό. Δηλαδή να μην επεκταθούμε τώρα στο θέμα των γυναικοκτονιών πχ μέσα σε συνθήκες πανδημίας ή στο θέμα της συμμετοχής από όλες τις παρατάξεις σε πολύ μικρότερο βαθμό βέβαια από την Αριστερά στο κίνημα των αντιεμβολιαστών ή στο προσφυγικό-μεταναστευτικό ζήτημα και το πώς το εισπράττουν κάποιες πλευρές.


Μεταναστευτικό - Προσφυγικό

Σε ότι αφορά τον Έβρο το ζήτημα είναι μπροστά μας. Εμείς εξαρχής είχαμε πει, ακόμη και τότε που υπήρχε η απαράδεκτη εργαλειοποίηση απ' τον Ερντογάν για τη χειραγώγηση και τη χρησιμοποίηση χιλιάδων μεταναστών-προσφύγων για πίεση προς την Ελλάδα και από τότε είχαμε πει ότι το κρίσιμο ζήτημα είναι να διαμορφωθούν οι νόμιμες πύλες εισόδου που να μπορούν να κατατίθενται τα χαρτιά κατά τις διεθνείς συμβάσεις για να κρίνονται σε σχέση με το προσφυγικό status. Αυτό προφανώς δεν έγινε, ακολουθήθηκε η πολιτική μόνο του φράχτη και η πολιτική ρητορική μιας καθαρά ξενοφοβικής αντίληψης απο(ν)τροπής, η οποία έρχεται μάλιστα τώρα και αυτό είναι πολύ επικίνδυνο επιτρέψτε μου να σας πω να εξελίσσεται σε μια εργαλειακή διαχείριση από πλευράς της Ελληνικής πλευράς του φόβου ενός μελλοντικού ή επικείμενου προσφυγικού-μεταναστευτικού κύματος λόγω της Αφγανικής κρίσης. Δηλαδή γίνεται μια εσωτερική διαχείριση που κι αυτό είναι εργαλειακή αντιμετώπιση σε ένα πολύ ευαίσθητο, πολύ κρίσιμο και πολύ ανθρωποκεντρικό ζήτημα, δε μιλάω καν για αυτά τα φοβερά, τα οποία λέει ο υπουργός Μεταναστευτικής πολιτικής που είναι υπουργός αντιμεταναστευτικής πολιτικής.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αλλάξει γραμμή σε αυτό το ζήτημα εδώ και τρία χρόνια, είναι σαφές, μετά το πείραμα της Γερμανίας στο οποίο είχε απορροφήσει ένα εκατομμύριο κυρίως Σύριους στην πρώτη φάση της κρίσης το 2015, -'16, -'17. Πήραν το πάνω χέρι δυνάμεις ξενοφοβικές, ρατσιστικές, αντιπροσφυγικές και κάνουν δηλώσεις οι οποίες δεν απάδουν μόνο των διεθνών συμβάσεων ή του Ευρωπαϊκού νομικού πολιτισμού αλλά είναι και δηλώσεις οι οποίες προσπαθούν να λειτουργήσουν αθωωτικά σε σχέση με τις μεγάλες ευθύνες όλων αυτών των χωρών. Δηλαδή σας επαναλαμβάνω επειδή το έχω ζήσει αυτό, τους έχω δει μάτια με μάτια τους προέδρους των κοινοβουλίων όταν συζητούσαμε αυτά τα ζητήματα, τρεις φορές μέσα σε δύο χρόνια. Κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ότι προφανώς υπάρχουν πολύ μεγάλες ευθύνες για την κλιματική κρίση, για τις επιδρομές και τους πολέμους που υπήρξαν μετά το 2001, μετά τους Δίδυμους Πύργους, για τη διαχείριση σε σχέση με τα θέματα της ανάπτυξης. Εδώ υπάρχει μια ταυτόχρονη νεοαποικιακή αντίληψη σε δύο τομείς. Ο ένας τομέας είναι των εμβολίων, δηλαδή ο εθνικισμός των εμβολίων έχει οδηγήσει σε δραματικό ήδη τώρα σημείο νεοαποικιακής αντίληψης το πόσα δισεκατομμύρια εμβόλια πήγαν στους G20 και στις χώρες του G7 σε σχέση με Αφρική και Ινδία. Τα ποσοστά είναι δραματικά κα. Κεχαγιά. Μιλάμε για 4% έναντι 60% για τους εμβολιασμούς. Στη Νότια Αφρική την προηγούμενη εβδομάδα είχαν 10 εκατομμύρια εμβόλια παραγωγή εκ των οποίων τα 8,5 είχαν παραγγελθεί από την Ευρώπη και δεν πήγαν στην Αφρική και σας μιλάω για εργοστάσιο μέσα στην Αφρική. Εκεί λοιπόν ήδη υπάρχει για αυτό σας λέω δεν καταλαβαίνουν τίποτα οι Ολλανδοί, οι Αυστριακοί, εννοώ οι κυβερνήσεις όχι οι λαοί αυτοί. Αυτοί οι νεοφιλελεύθεροι νέοι κύριοι οι οποίοι σεμνύνονται για την πρόοδο του κόσμου, όχι δεν καταλαβαίνουν πως έφτασαν στη χρεοκοπία για την πρόοδο του κόσμου, όχι δεν καταλαβαίνουν πώς έφτασαν στη χρεοκοπία στο Αφγανιστάν, δεν καταλαβαίνουν και τις ευθύνες. Εδώ λοιπόν στα ζητήματα που έχουν αναπτυχθεί τώρα, η Αριστερά είπε πατέντες και διεθνής έλεγχος και κοινοκτημοσύνη, ή πείτε το όπως θέλετε, των πατεντών διεθνώς. Να αμέσως κάτι που δεν αποτολμά να πει ο κος Μητσοτάκης και το έχει πει ο Αλέξης Τσίπρας εδώ και παραπάνω από ένα χρόνο. Και ο δεύτερος τομέας ο νεοαποικιακός που σας είπα είναι της πολιτιστικής νεοαποικιακής παρέμβασης που τον είδαμε στην κορωνίδα του στην παρέμβαση στο Αφγανιστάν δηλαδή ότι να φτιάξουμε μια χώρα με έναν τρόπο που να είναι εικόνα και ομοίωση δίνοντας τρισεκατομμύρια και φάνηκαν τα αποτελέσματα.

Πριν πούμε για τον ΣΥΡΙΖΑ, να πούμε και για τη Βόρεια Μακεδονία και για το άλλο μεγάλο φάουλ στο οποίο έχει υποπέσει η κυβέρνηση. Τρεις συμφωνίες επί δυόμισι χρόνια δεν κυρώνονται. Μας το λένε φόρα παρτίδα στη Διάσκεψη των Προέδρων, όπου ο νυν Πρόεδρος της Βουλής βγάζει ειδήσεις γιατί είναι κυβερνητικές αυτές οι πρωτοβουλίες. Αυτές οι ειδήσεις πηγαίνουν την ίδια ώρα στη Βόρεια Μακεδονία και προφανώς βοηθάνε κύκλους, οι οποίοι θέλουν προνομιακές συμφωνίες με την Τουρκία. Δηλαδή υπάρχει μία πολιτική διαμάχης και όχι στρατηγικής σύμπτωσης και συνάφειας ,που θέλει η χώρα μας να έχει με τη Βόρεια Μακεδονία.

Και δεν θα φέρνει ο Πρωθυπουργός τις συμφωνίες αυτές στη Βουλή όσο καιρό αισθάνεται πρώτον ότι έχει ασυλία από μεγάλα μέσα μαζικής ενημέρωσης που δεν του βγάζουν πρωτοσέλιδα αυτά τα τεράστια εθνικής κλίμακας λάθη και όσο καιρό επίσης θέλει να «χαϊδεύει» με κάθε ευκαιρία, είτε με την αστυνομοκρατία είτε με το πως συμπεριφέρεται στη Βόρεια Μακεδονία, είτε με την πανδημία, μέρος του κοινού, στο οποίο αναφέρεται δηλαδή το κοινό της ακροδεξιάς. Όσο καιρό θα αισθάνεται ότι με αυτή τη στρατηγική έχει μέλλον, που κατά τη γνώμη μου δεν έχει κανένα μέλλον και κάνει και πολύ κακό στη χώρα, θα συνεχίσει έτσι. Δεν έχω καμία ελπίδα ότι θα αλλάξουν τα πράγματα.

Μεγάλο μέρος της κοινωνίας και του κόσμου της Αριστεράς, ιδιαίτερα δε η νεολαία στη χώρα μας, θέλει να έχει μία απάντηση, μία ελπίδα, ένα παράθυρο για το μέλλον και όχι γενικόλογες απαντήσεις. Υπάρχουν πολύ μεγάλες ευθύνες, στις οποίες θα πρέπει να ανταποκριθούμε εμείς ως ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία, αλλά και όλα τα κόμματα είτε αυτά που βρίσκονται τώρα στη Βουλή είτε είναι εκτός, είτε και νέες διαμορφώσεις, μορφοποιήσεις κομμάτων του ευρύτερου προοδευτικού χώρου και της κεντροαριστεράς και της Αριστεράς πρωτεύοντος, των οικολόγων κλπ. Όλοι έχουμε ευθύνες να κάνουμε τα προγραμματικά βήματα και τα βήματα του πολιτικού σχεδίου που θα διαμορφώσουν ένα τέτοιο κοινωνικό, πολιτικό, πλειοψηφικό και εκλογικό ρεύμα.

Η λογική «το ίδιο βράδυ» και «αν έχουμε πάει καλά, θα λυθεί το ζήτημα», δεν οδηγεί στο να πάμε καλά. Είναι σαφές αυτό, λόγω της απλής αναλογικής. Πρέπει να υπάρχει ένας σχεδιασμός, όπου θα δίνει στο κόσμο, ιδιαίτερα στη νεολαία, μία ελπίδα, μία έμπνευση για να πάει να ψηφίσει. Έχω πει πολλές φορές ότι ψήφισαν ένα εκατομμύριο διακόσιες χιλιάδες άτομα λιγότερα από το 2009 μέχρι το 2019. Αν αυτός ο κόσμος και ιδιαίτερα η νεολαία κυρία Κεχαγιά, δεν σπεύσει, έχοντας ένα όραμα, μία ρεαλιστική προσδοκία στις κάλπες, δεν έχει νόημα να συζητάμε πόσες ψήφους θα πάρουμε εμείς περισσότερες από τον κ. Μητσοτάκη για να τον περάσουμε μία ψήφο κλπ. Αυτή η στρατηγική που υπάρχει είναι σωστή να είμαστε πρώτο κόμμα με μία ψήφο, θα γίνει πραγματικότητα μόνο αν υπάρχει μία γενναία πολιτική συμμαχιών από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και μία γενναία υπεύθυνη στάση από πλευράς των άλλων κομμάτων. Διότι είναι ανόητο πολιτικά να λέει κανείς να αλλάξουμε πρώτα οι πολιτικοί συσχετισμοί στο άδηλο μέλλον, σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ και ύστερα βλέπουμε. Όπως λέει ένα μέρος του ΚΙΝΑΛ.

Πρέπει να δοθούν τα σήματα και από πλευράς του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία, όπου κάνουμε ότι μπορούμε προς αυτή την κατεύθυνση, προγραμματικά τουλάχιστον τα δώσαμε και με την πρόσφατη συνδιάσκεψη αλλά και από πλευράς των άλλων, τους οικολόγους, τους αριστερούς και από του κεντροαριστερούς και το ΚΚΕ πρέπει να πάρει τις ευθύνες τους. Δεν βγαίνει εις πέρας η στρατηγική τόσων ετών ότι όλοι είναι ίδιοι και αν δεν τελειώσουμε με τον καπιταλισμό δεν έχει κανένα νόημα να χτυπάμε τον κ. Μητσοτάκη, διότι περί αυτού πρόκειται».