Εμφάνιση αναρτήσεων ταξινομημένων κατά ημερομηνία για το ερώτημα ΠΑΣΟΚ. Ταξινόμηση κατά συνάφεια Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων ταξινομημένων κατά ημερομηνία για το ερώτημα ΠΑΣΟΚ. Ταξινόμηση κατά συνάφεια Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Νίκος Ανδρουλάκης: «Μόνο το ΠΑΣΟΚ έχει τη δύναμη να προσφέρει στο λαό μια αξιόπιστη προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης»


    Νίκος Ανδρουλάκης: «Δείχνουμε στον ελληνικό λαό έναν άλλο δρόμο: ναι, μπορούμε διαφορετικά! Ναι, μπορούμε καλύτερα! Ο ελληνικός λαός αξίζει πολλά περισσότερα από όσα προσφέρει η Νέα Δημοκρατία»


«Μόνο εμείς έχουμε τη δύναμη να προσφέρουμε στο λαό μια αξιόπιστη προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης», είπε μεταξύ άλλων ο Νίκος Ανδρουλάκης κατά την ομιλία του στη Διάσκεψη Τομέων του κόμματος.

«Δείχνουμε στον ελληνικό λαό έναν εναλλακτικό δρόμο. Ναι, μπορούμε και διαφορετικά. Ναι, μπορούμε και καλύτερα», τόνισε ο Νίκος Ανδρουλάκης ανοίγοντας με την ομιλία του τη Διάσκεψη των Τομέων Πολιτικής του ΠαΣοΚ-Κινήματος Αλλαγής που πραγματοποιείται στο ΣΕΦ.

Υπογράμμισε ότι «σήμερα στέλνουμε στους πολίτες ένα πολύ καθαρό μήνυμα: αξίζετε πολλά περισσότερα από αυτά που σας προσφέρει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Έχετε δικαίωμα για μια καλύτερη ζωή και η αλλαγή αυτή θα έρθει με το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΠαΣοΚ, της Δημοκρατικής Παράταξης».

Απευθυνόμενος στα στελέχη του κόμματος ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ είπε ότι εκείνα είναι η δύναμη της παράταξης, «ένα πλούσιο στελεχιακό δυναμικό που κανένα άλλο κόμμα δεν διαθέτει, ένα μοναδικό συγκριτικό πλεονέκτημα». «Δεν προέρχεστε», σημείωσε, «από πελατειακά χρηματοδοτούμενα φυτώρια στελεχών που λειτουργούν ως βατήρας αναρρίχησης σε δημόσια αξιώματα. Δεν εξαρτάστε από κανέναν. Αυτό είναι το διαφορετικό πολιτικό ήθος απέναντι στην παρακμιακή κυβέρνηση της ΝΔ».

Ομιλία Νίκου Ανδρουλάκη, Προέδρου ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής στη Διάσκεψη των Τομέων Πολιτικής.

«Φίλες και φίλοι,

Ένα πραγματικά μεγάλο ευχαριστώ που βρίσκεστε σήμερα εδώ από όλες τις γωνιές της Ελλάδας. Εσείς είστε η δύναμη της Παράταξης, ένα πλούσιο στελεχιακό δυναμικό που κανένα άλλο κόμμα δεν διαθέτει. Αυτό είναι ένα μοναδικό συγκριτικό πλεονέκτημα της παράταξής μας.

Εθελοντές που μπαίνετε στην πρώτη γραμμή της μάχης, του αγώνα, γιατί μοιραζόμαστε κοινές αξίες, κοινά οράματα, κοινές αρχές. Εσείς δεν προέρχεστε από πελατειακά χρηματοδοτούμενα φυτώρια στελεχών που λειτουργούν ως βατήρας αναρρίχησης σε δημόσια αξιώματα. Εσείς δεν εξαρτάστε από κανέναν! Αυτό είναι το διαφορετικό πολιτικό ήθος απέναντι στην παρακμιακή κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.

Αν στο παρελθόν η παράταξη της Νέας Δημοκρατίας ταύτιζε το νόμιμο με το ηθικό, σήμερα η κυβέρνηση Μητσοτάκη πάει ένα βήμα παραπέρα: Έχει πάρει διαζύγιο και από την Ηθική και από το Κράτος Δικαίου. Αυτό το αρνητικό κεκτημένο έχουμε χρέος να ανατρέψουμε και θα ανατρέψουμε, γιατί υπηρετούμε μια Ελλάδα με διαφορετικές αξίες.

Η δικιά μας χώρα, η δικιά μας πατρίδα είναι δίπλα στους απλούς πολίτες, που αναζητούν σχέδιο και αξιοπιστία, σε αυτούς που δεν ανέχονται τη διαφθορά, την αναξιοκρατία, τη φαυλότητα. Δείχνουμε στον ελληνικό λαό έναν άλλο δρόμο: Ναι, μπορούμε διαφορετικά! Ναι, μπορούμε καλύτερα! Σήμερα στέλνουμε ένα καθαρό μήνυμα στον ελληνικό λαό:  αξίζετε πολλά περισσότερα από αυτά, που σας προσφέρει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.

Έχετε δικαίωμα για μια καλύτερη ζωή και η αλλαγή αυτή θα έρθει με το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, της Δημοκρατικής Παράταξης! Μαζί με εσάς θα ανοίξουμε δρόμο ευημερίας και δικαιοσύνης για τις επόμενες γενιές. Εμείς έχουμε και σχέδιο και πρόσωπα αξιόπιστα και καταρτισμένα.

Δεν είμαστε ένα κόμμα διαμαρτυρίας, αλλά μία δύναμη υπεύθυνης διακυβέρνησης. Δεν βολευόμαστε εμείς από τη συγκυρία, αλλά αγωνιζόμαστε για τη νέα μεγάλη προοπτική της Ελλάδας. Η καραμέλα του «δεν έχετε θέσεις», όπως αυτή που συνεχώς αναμασούσε η Νέα Δημοκρατία, πλέον έχει λιώσει.

Η χώρα απέκτησε επιτέλους αξιωματική αντιπολίτευση που στριμώχνει την κυβέρνηση και πετυχαίνει σημαντικές κοινοβουλευτικές νίκες. Θυμηθείτε τις προτάσεις μας τους τελευταίους μήνες για τις τράπεζες, τα ασφάλιστρα υγείας, τη Δημόσια Υγεία, το ιδιωτικό χρέος που καταπιέζει χιλιάδες Έλληνες πολίτες, τον περιορισμό της χρυσής βίζας (golden visa), τους εποχικούς πυροσβέστες και την αναστολή της χρηματοδότησης των Σπαρτιατών.

Όλα αυτά συγκεκριμένα, με άποψη, με θέση, με απάντηση στις αβελτηρίες της Νέας Δημοκρατίας. Κάποιοι όμως δεν ασχολούνται με αυτά, επιλέγουν να δίνουν χώρο στις κοκορομαχίες και στα πυροτεχνήματα. Γιατί έτσι έμαθαν και γιατί έτσι βολεύονται.  Εμείς είμαστε εδώ ενωμένοι και δυνατοί και για να τους ξεβολέψουμε αλλά και για να τους νικήσουμε.

Έχετε και έχουμε χρέος, όλοι μαζί, να  μεταφέρουμε τις ιδέες μας, τις θέσεις μας, τις προτάσεις μας, τις λύσεις που προτείνουμε στον ελληνικό λαό σε κάθε γωνιά της χώρας.

Κάποιοι δεν ενδιαφέρονται για έναν τέτοιο ποιοτικό δημόσιο διάλογο. Έμαθαν αλλιώς. Εμείς έχουμε χρέος να ανοίξουμε αυτόν τον διάλογο με την κοινωνία και αυτό κάνουμε με τις περιφερειακές συνδιασκέψεις σε όλη τη χώρα.

Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι κόμμα-κομήτης ούτε μονοπρόσωπος φορέας, αλλά ένα κίνημα λαϊκό, πατριωτικό με βαθιές ρίζες στην ελληνική κοινωνία. Κοντά στον απλό κόσμο, στους σύγχρονους μη προνομιούχους, στα μεσαία στρώματα που είναι παγιδευμένα στη στασιμότητα. Δίπλα στους αγρότες που βιώνουν την εγκατάλειψη, μαζί με τη νεολαία μας που πρέπει επιτέλους να βρει προοπτική στον τόπο της.

Προτεραιότητές μας είναι η επένδυση στο κοινωνικό κράτος: η ισχυρή δημόσια παιδεία και υγεία, καθώς και μια ολοκληρωμένη και στιβαρή στεγαστική πολιτική.

Είναι χρέος όλων μας να ασχολούμαστε καθημερινά με τα προβλήματα του απλού ελληνικού λαού. Ο κομματικός μικρόκοσμος δεν αφορά τους πολίτες. Περιμένει περισσότερα από εμάς. Και είναι ευθύνη όλων μας να ανταποκριθούμε σε αυτή την τεράστια απαίτηση των πολιτών για την παράταξή μας.

Ο κοινός μας αντίπαλος είναι ένας και βρίσκεται εκτός των τειχών: είναι η διαφθορά, είναι η αναξιοκρατία και είναι οι συντηρητικές πολιτικές της σημερινής κυβέρνησης. Εμείς πρέπει να στρέψουμε όλες μας τις δυνάμεις σε αυτόν τον αγώνα!

Φίλες και φίλοι,

Με τη σημερινή συνδιάσκεψη σηματοδοτούμε ταυτόχρονα μια Συνέχεια στην έως τώρα πορεία μας αλλά και μια νέα Αφετηρία.

Συνέχεια, διότι όλοι εσείς θα συμμετάσχετε σε μια γόνιμη διαδικασία εμβάθυνσης, εμπλουτισμού των προγραμματικών μας θέσεων. Για κάθε πρόβλημα που απασχολεί τους Έλληνες πολίτες, εμείς προσφέρουμε και φιλοδοξούμε να προσφέρουμε ακόμα πιο ισχυρές και δίκαιες πειστικές απαντήσεις. Η κατάρτιση όμως του προγράμματός μας είναι μια δυναμική διαδικασία διαρκούς επεξεργασίας και προσαρμογής στα νέα δεδομένα. Έχουμε ήδη ανοίξει αυτόν τον διάλογο  με τις περιφερειακές μας συνδιασκέψεις με κάθε ενεργό πολίτη, πέρα από τα κομματικά στεγανά.

Ενεργό, λοιπόν, ρόλο στη διαμόρφωση του προγράμματός μας που αύριο φιλοδοξούμε να είναι κυβερνητικό σχέδιο,  παίζει ο κόσμος, η κοινωνία, με εφαρμοσμένη πολιτική με ψηφισμένα νομοσχέδια που θέλουμε να προτείνουμε, με υλοποιημένες δράσεις.

Η σημερινή διάσκεψη όμως, σηματοδοτεί και μια νέα Αφετηρία. Η ανανέωση των Τομέων πολιτικής και ο εμπλουτισμός με νέα πρόσωπα κάνουν πράξη το ανοικτό κόμμα. Αυτό είναι το ανοικτό κόμμα. Ένα κόμμα που συζητά κι έχει ανθρώπους στο προσκήνιο, πέρα από τα κομματικά όρια. Ένα κόμμα ανοικτό σε νέες θέσεις, νέες απόψεις, που δεν κρατά την απόλυτη αλήθεια, αλλά που ψάχνει να βρει ποια είναι η δικαιότερη απάντηση στις σημερινές ανισότητες.

Ο καθένας μπορεί να καταθέσει ελεύθερα την άποψή του. Θα υπάρχει μια συνεχής πορεία διαλόγου, παράγοντας τις προοδευτικές πολιτικές του 21ου αιώνα. Γιατί στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης, η γνώση είναι πλέον πολύ εύκολο να βρεθεί.

Το ζήτημα είναι: Έχεις ξεκάθαρη στόχευση; Είναι διακριτές οι πολιτικές σου προτεραιότητες; Έχεις συγκεκριμένο όραμα για να κατευθύνεις τη σύγχρονη γνώση και τα νέα εργαλεία προς την επιθυμητή για την κοινωνία κατεύθυνση; 

Αλλιώς, φίλες και φίλοι, η πολιτική μετατρέπεται σε μια άνευρη τεχνοκρατική υπόθεση, μια διαδικασία που αφορά τις ελίτ και τους λίγους, μια διαδικασία που απαξιώνει τον πολίτη, που μειώνει την εμπιστοσύνη στους θεσμούς, που τελικά αφήνει χώρο στους ισχυρούς και στις ακραίες δυνάμεις για να εκφράσουν δήθεν αυθεντικά όσους δεν έχουν φωνή.

Τους εκφράζουν όμως;

Το βλέπουμε σήμερα στις ΗΠΑ, όπου τα τραγικά αποτελέσματα αυτής της νέας πραγματικότητας εικονοποιούν σε απόλυτο βαθμό τη σύγχρονη παρακμή της Δύσης. Εμείς ως δημοκράτες, ως σοσιαλιστές έχουμε χρέος να δώσουμε ξανά πνοή στη δημοκρατία, και πάνω απ’ όλα να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη του λαού, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι με αγώνα και δράση ένας καλύτερος κόσμος είναι εφικτός.

Φίλες και φίλοι,

Η σημερινή κυβέρνηση παίζει τα ρέστα της. Ο πρωθυπουργός παίζει τα ρέστα του με το υπερπλεόνασμα. Θεωρούν πως είναι το πολιτικό “μπαζούκα”, με το οποίο επιχειρούν να βγουν από το σπιράλ της φθοράς τους. Πλανώνται όμως ότι θα τα καταφέρουν. Το υπερπλεόνασμα συγκρούεται με την καθημερινή ζωή του ελληνικού λαού, συγκρούεται με την πραγματικότητα. Ο ελληνικός λαός δεν είναι λωτοφάγος. Βλέπει, κρίνει και συγκρίνει.

Έξι χρόνια κυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας, έξι χρόνια έχουμε διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, έξι χρόνια έχουμε απαξίωση του κοινωνικού κράτους, της δημόσια υγεία και της δημόσιας παιδείας, έξι χρόνια έχουμε μια έξαρση της ακρίβειας και την κατάρρευση της αγοραστικής δύναμης. Αυτά αποδεικνύουν ότι δεν υπάρχει δίκαιο μέρισμα από την ανάπτυξη. Οι πιο φτωχοί γίνονται φτωχότεροι, όπως φαίνεται και από τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ.Αλλά και αυτή η ανάπτυξη, που ευαγγελίζεται η Νέα Δημοκρατία, δεν είναι ούτε ανθεκτική ούτε ποιοτική, όταν μία στις δύο ξένες άμεσες επενδύσεις είναι real estate, που σημαίνει «ανάπτυξη του ξεπουλήματος» της εθνικής περιουσίας. Για όλα αυτά που περιγράφουμε, δεν έχουν καμία συγκεκριμένη απάντηση και καμία σοβαρή απάντηση.

Για ποια σύγκλιση μιλάμε, όταν η χώρα μας είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που το 2024 έχει ακόμη χαμηλότερο πραγματικό ΑΕΠ σε σχέση με το 2010. Η μόνη ευρωπαϊκή χώρα! Τι λοιπόν καταφέρατε κύριοι της Νέας Δημοκρατίας;

Τι άλλαξε στην Ελλάδα με τα 36 δισ. του Ταμείου Ανάκαμψης; Για ποιο σύγχρονο παραγωγικό μοντέλο μιλάμε; Όταν το 2024 είχαμε το δεύτερο υψηλότερο έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών στην ευρωζώνη (6,4%).

Για την κυβέρνηση όμως, όλα πάνε καλά. Γιατί «ξαφνικά» βρέθηκαν με ένα υπερπλεόνασμα 11,4  δισεκατομμύρια, ενώ υπολόγιζαν 6 δισ.Τα πράγματα είναι πάρα πάρα πολύ απλά:

Το υπερπλεόνασμα αυτό δεν είναι προϊόν μιας ανθεκτικής και ανταγωνιστικής οικονομίας, αλλά μιας κακής ποιότητας ζωής που η καθημερινότητα δυσκολεύει και παράγει ανασφάλεια σε χιλιάδες Έλληνες πολίτες. Αυτοί πλήρωσαν με την κατάρρευση της ποιότητας ζωής τους το υπερπλεόνασμα της σημερινής κυβέρνησης.

Τι καταφέρνουν όμως με αυτό; Ποιο είναι το πολιτικό τους σχέδιο; Κάνουν τους πολίτες να νιώθουν αδύναμοι, τους κάνουν να νιώθουν ότι «δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα»… Και στη συνέχεια έρχονται και μοιράζουν επιδόματα αντί να κάνουν βαθιές διαρθρωτικές αλλαγές.

Εμείς είμαστε μία υπεύθυνη δύναμη και δε θα μπούμε στην αδιέξοδη λογική: «η Νέα Δημοκρατία σας δίνει κάτι, το ΠΑΣΟΚ θα δώσει κάτι παραπάνω». Εμείς βλέπουμε με αξιοπρέπεια τους Έλληνες πολίτες και προτείνουμε μεταρρυθμίσεις για ένα ισχυρό κοινωνικό μοντέλο που θα τους δίνει ελπίδα και προοπτική και σε αυτούς και στα παιδιά τους.

Ας αναλογιστούν σήμερα οι Έλληνες τι θα μείνει σε μόνιμες υποδομές κοινωνικής στέγασης μετά από τέσσερα χρόνια που θα έχει δοθεί  1 δισεκατομμύριο σε επιδόματα στέγασης;Ποιες θα είναι οι μόνιμες υποδομές για τις επόμενες γενιές;Γιατί δε ακολουθήσαμε το παράδειγμα όλων των χωρών του νότου και επιλέγουμε αυτή την πολιτική; Διότι η Νέα Δημοκρατία δε σας αντιμετωπίζει ως πολίτες αλλά ως εκλογικούς πελάτες. Αξίζετε περισσότερα και μαζί θα τα καταφέρουμε.

To σίγουρο λοιπόν -μέσα από αυτό τον φαύλο κύκλο-, είναι πως με τα μεταβατικά επιδόματα που γίνονται μόνιμα, η χώρα μας αποκτά χαρακτηριστικά που νομίζαμε ότι είχαμε ξεπεράσει πριν από κάποιες δεκαετίες. Δεν αλλάζει τίποτα. Το μόνο που θέλουν να κερδίσουν είναι η σιωπή των πιο ευάλωτων, καθώς οι πλούσιοι θα γίνονται πλουσιότεροι.

Φίλες και φίλοι,

Όλες οι μεγάλες πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης συνοδεύτηκαν από σημαντικές αστοχίες. Τρανό παράδειγμα η εμμονή της στην Golden visa. Δεν αγγίζουν τη ρίζα του προβλήματος, δεν δημιουργούν συνθήκες αλλαγής με προσφορά κοινωνικών κατοικιών. Ενισχύουν μόνο τη ζήτηση. Τόσα χρόνια δεν έλεγαν τίποτα από αυτά που εμείς προτείναμε. Μόνο στρεβλώσεις έχουν δημιουργήσει στην αγορά. Εμείς όμως προτείνουμε ένα σχέδιο που αυξάνει την προσφορά κατοικιών, όπως αυτό που κατατέθηκε πριν από μερικές εβδομάδες:

  Ίδρυση Δημόσιας Εταιρείας Διαχείρισης ακινήτων, μέσα από τα προγράμματα σε συνεργασία με την Τοπική Αυτοδιοίκηση μπορούν να πέσουν στην αγορά 40.000 σπίτια με χαμηλά ενοίκια εντός 5ετίας.

  Κανόνες στη βραχυχρόνια μίσθωση σε ζώνες πίεσης, που δημιουργούνται κυρίως στα αστικά κέντρα

  Κατάργηση της golden visa σε μικρά νησιά που δεν έχουν υποδομές, σε αστικά κέντρα μεγάλης πίεσης αλλά και στη Θράκη για εθνικούς λόγους.

  Τροποποίηση της επενδυτικής βίζας (angel visa) με στόχο την οικονομική δραστηριότητα στην περιφέρεια για να κάνουμε ελκτικό ένας νέος άνθρωπος, ένα ψηφιακός νομάς να πάει στην περιφέρεια ώστε να αποκλιμακωθεί και η οικιστική πίεση στα αστικά κέντρα

  Φοροελαφρύνσεις Ενοικίων: Ιδιοκτήτες που διαθέτουν ακίνητα να μπορούν μέσω της Διεύθυνσης Ακινήτων να απολαμβάνουν μειωμένη ή μηδενική φορολογία για συγκεκριμένη χρονική περίοδο – όταν το ακίνητο νοικιάζεται με χαμηλό κόστος σε ευάλωτες οικογένειες.

Αυτό είναι επεξεργασμένο σχέδιο για τη μείωση του κόστους ζωής. Γι’ αυτό εμείς είμαστε προοδευτικοί, σοσιαλιστές και σοσιαλδημοκράτες απέναντι τη συντήρηση και σε έναν άκρατο νεοφιλελευθερισμό, που δεν αφήνει πίσω καμία μόνιμη πολιτική μεταρρύθμιση.

Για τους συνταξιούχους, ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε ένα ακόμα επίδομα. Εμείς απαντάμε: Δεν είναι κακό να δίνεις ένα παυσίπονο σε κάποιον που πονάει. Θα ήταν όμως καλύτερο να προτείνεις μετά από αυτό μία θεραπεία για να αντιμετωπίσεις την ασθένεια. Ας σταματήσει εδώ η κυβερνητική κοροϊδία. Εμείς μιλάμε για μία ουσιαστική ενίσχυση των εισοδημάτων, όπως η επαναφορά του ΕΚΑΣ στους χαμηλοσυνταξιούχους. Δεν είπε κουβέντα γι’ αυτό ο κ. Μητσοτάκης. Δεν είπε κουβέντα για την προσωπική διαφορά που αφορά χιλιάδες πολίτες, όπως και για την αναμόρφωση του συστήματος της Εισφοράς Αλληλεγγύης Συνταξιούχων.

Όλες αυτές είναι οι θεσμικές παρεμβάσεις που προτείνει το ΠΑΣΟΚ.

Το νέο ΕΚΑΣ αφορά γύρω στους 380.000 χαμηλοσυνταξιούχους, κυμαίνεται από 70 έως 150 ευρώ και το συνολικό κόστος είναι περίπου 540 εκατ. ευρώ. Αυτές είναι συγκεκριμένες και κοστολογημένες προτάσεις.

Ας πάμε όμως και στο μεγάλο θέμα φοροδιαφυγής. Πολλά ακούσαμε από τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας για τις τεράστιες επιτυχίες τους. Μάθαμε, τελικά, ότι ο διαθέσιμος δημοσιονομικός χώρος για το 2025 είναι 1,1 δισ. ευρώ. Και ότι αυτός ο δημοσιονομικός χώρος οφείλεται κατά κύριο λόγο στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής.

Ναι – εμείς δεν τα απαξιώνουμε όλα – έχουν γίνει κάποια βήματα… Αλλά ας μάθουμε ποια είναι τα βήματα αυτά για να τα αξιολογήσουμε σωστά.

Αυτό το ποσό, που χρησιμοποιεί η Νέα Δημοκρατία, είναι περίπου κατά 50% μειωμένο, σε σχέση με τα περίπου 1,9 δισ. ευρώ που εκτιμά η ΑΑΔΕ και το οικονομικό επιτελείο ότι προέρχονται από τη φορολογική συμμόρφωση. Τελικά τι ισχύει, κύριοι της Νέας Δημοκρατίας; Ποιο τελικά είναι το πραγματικό ποσό που έκανε δεκτό η Επιτροπή από τα έσοδα από την πάταξη της φοροδιαφυγής και την καλύτερη συμμόρφωση;

Πείτε το στον ελληνικό λαό και μην προσπαθείτε να πείσετε ότι βγάλατε δισεκατομμύρια ευρώ από την πάταξη της φοροδιαφυγής ενώ ο πραγματικός λόγος και το αίτιο είναι η ακρίβεια και η δυσκολία των Ελλήνων πολιτών.

Εμείς βεβαίως θέλουμε να υπάρξει περαιτέρω πάταξη της φοροδιαφυγής. Αλλά υπάρχουν σύγχρονα μέσα που αξιοποιούν άλλες ευρωπαϊκές χώρες και όχι οριζόντια και άδικα μέτρα, που εν τέλει βοηθούν τους ισχυρούς και μεγάλους φοροφυγάδες να μην ελέγχονται από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς της πατρίδας μας. Ακόμη και εδώ έχουμε μία τεράστια αξιακή διαφορά.

Εάν πράγματι πάει τόσο καλά η οικονομία, όπως λένε οι κύριοι και τα «παπαγαλάκια» της Νέας Δημοκρατίας,  τότε γιατί το ιδιωτικό χρέος καλπάζει; Εμείς αφουγκραστήκαμε την ανησυχία του ελληνικού λαού, είδαμε τα πραγματικά στοιχεία και για τις ΜμΕ και για τα νοικοκυριά και προτείναμε ένα συγκεκριμένο και ρεαλιστικό πλαίσιο παρεμβάσεων, που ανακουφίζει και δίνει διέξοδο σε κάθε ευάλωτο δανειολήπτη αλλά και στην πραγματική οικονομία.

Στόχος μας είναι:

– Η ρύθμιση ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το Δημόσιο και τους Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης σε 120 δόσεις για όλους χωρίς εξαιρέσεις κύριοι της Νέας Δημοκρατίας για να ανασάνει η αγορά, μαζί με τη θέσπιση κινήτρων για τους συνεπείς. Αυτό είναι πραγματική στήριξη για τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα.

 - Η προστασία των πραγματικά αδύναμων από την απώλεια της πρώτης κατοικίας.

- Η ενίσχυση του ρόλου της Πολιτείας, απέναντι στην ασυδοσία των servicers, μαζί με την εμπέδωση της διαφάνειας και της προστασίας των δικαιωμάτων των δανειοληπτών. Γιατί όλα αυτά δεν έχουν γίνει πράξη;

– Η προστασία όσων έλαβαν δάνειο σε ελβετικό φράγκο.

- Η επιβράβευση ως κίνητρο των συνεπών δανειοληπτών και οφειλετών, που έμειναν όρθιοι.

 Αυτό είναι ένα ολοκληρωμένο σχέδιο που απαντά στο τεράστιο ζήτημα του ιδιωτικού χρέους.

Υπάρχει όμως και κάτι ακόμη σημαντικότερο για εμάς: Είναι βέβαιο επίσης, πως  η χώρα δεν πρόκειται να αναταχθεί, αν η περιφέρεια δεν πάψει να ερημώνει.

Όσοι καταφέραμε και πήγαμε στον τόπο καταγωγής μας τις ημέρες του Πάσχα συναντήσαμε πολίτες προερχόμενους από τα μεγάλα αστικά κέντρα. Κάθε χρονιά οι μόνιμοι κάτοικοι λιγοστεύουν. Πρέπει επιτέλους η περιφερειακή ανάπτυξη να γίνει πρώτη προτεραιότητα του κράτους. Γι’ αυτό και η φετινή 3η Σεπτέμβρη θα είναι αφιερωμένη στο δημογραφικό και την περιφερειακή ανάπτυξη. Γιατί για εμάς Ελλάδα δεν είναι μόνο τα μεγάλα αστικά κέντρα. Πρέπει να δώσουμε πνοή, ελπίδα και προοπτική σε κάθε γωνιά της χώρας.

Πρέπει να ενισχύσουμε τον πρωτογενή τομέα.

Οι Έλληνες εγκαταλείπουν το αγροτικό επάγγελμα με αποτέλεσμα την αύξηση των εισαγωγών στα τρόφιμα και την επιδείνωση του εμπορικού ισοζυγίου. Οι εκμεταλλεύσεις μειώνονται ραγδαία, όπως και η χρησιμοποιούμενη γεωργική έκταση. Πώς θα επιτευχθεί η περιφερειακή ανάπτυξη; Η Ελλάδα δαπανά περισσότερα από 10 δισ. ευρώ τον χρόνο σε εισαγωγές τροφίμων, ενώ εισάγει ακόμη και προϊόντα στα οποία έχει συγκριτικό πλεονέκτημα, όπως τα κηπευτικά. Πρέπει να μπει τέλος σε αυτή την αιμορραγία.

Το δικό μας σχέδιο είναι συγκεκριμένο:

- Επαναδιαπραγμάτευση του Στρατηγικού Σχεδίου της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, με απλοποίηση των οικολογικών σχημάτων και προσαρμογή του στις ανάγκες της ελληνικής υπαίθρου, ώστε ωφελούμενοι να είναι οι πραγματικοί αγρότες.

-Δημιουργία ενεργειακών κοινοτήτων σε αγροτικές περιοχές για μείωση του κόστους ενέργειας.

–  Θέσπιση Κάρτας Αγροτικού Πετρελαίου, με επιστροφή του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο αγροτικό πετρέλαιο στην αντλία.

- Αναθεώρηση του κανονισμού του ΕΛΓΑ για δικαιότερες αποζημιώσεις.

- Προστασία της αγροτικής γης από τις κερδοσκοπικές πρακτικές των ξένα funds.

- Απαραίτητη προϋπόθεση για την εισαγωγή τροφίμων και αγροτικών προϊόντων από τρίτες χώρες είναι η πιστοποίησή τους σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά και εθνικά πρότυπα.

- Μηδενική ανοχή σε πρακτικές παράνομων ελληνοποιήσεων που υπονομεύουν την εγχώρια παραγωγή.

Φίλες και φίλοι,

Στην ταραγμένη εποχή που ζούμε, οφείλουμε να είμαστε υπεύθυνοι, ρεαλιστές, συνεπείς και να σχεδιάζουμε όχι μο το βλέμμα στην κάλπη αλλά με το βλέμμα στα παιδιά μας, τα εγγόνια μας και τις επόμενες γενιές.

Πρέπει να μάθουμε από τα λάθη του χθες και είμαι πολύ υπερήφανος που αυτή η παράταξη έπαθε και έμαθε. Σήμερα είναι εδώ ενωμένη και ανανεωμένη για να προτείνει έναν άλλο προοδευτικό δρόμο. Χωρίς διχασμούς, χωρίς λαϊκισμούς. Με αξιοπρέπεια και ελπίδα.

Σε αυτές τις ταραγμένες εποχές η παράταξη μας μίλησε για όλους συντελεστές ισχύος. Εμείς δεν μιλάμε για την κοινωνία του αύριο μη βλέποντας τους γειτονικούς γεωπολιτικούς κινδύνους.

Αλλά για εμάς συντελεστές γεωπολιτικής ισχύος είναι και ο πληθυσμός , είναι και η οικονομία, είναι και το κοινωνικό κράτος, είναι και η εμπιστοσύνη των πολιτών στη δημοκρατία και τους θεσμούς. Αυτά που υπονόμευσε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και προηγουμένως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Αυτές οι προκλήσεις όμως για να απαντηθούν, χρειάζεται σχέδιο και διάθεση για σύγκρουση.

Δεν μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα με ευχολόγια. Δεν θα αλλάξουν χωρίς σύγκρουση με συμφέροντα και αν δεν αποδείξουμε στην πράξη ότι έχουμε κοινούς στόχους χωρίς δεύτερες σκέψεις.

Γι’ αυτό σας καλώ -παρόλο που γνωρίζω τις δυσκολίες αυτού του αγώνα- να αγωνιστούμε ενωμένοι, δυναμικά σε κάθε γωνιά της πατρίδας μας. Δεν θα μας κάμψει κανείς. Ούτε το σύστημα εξουσίας του κ. Μητσοτάκη, που γνωρίζει πολύ καλά ότι μόνο αυτή η παράταξη -το ΠΑΣΟΚ- μπορεί να τους νικήσει στις επόμενες εθνικές εκλογές.

Παρακολουθούμε το τελευταίο διάστημα σοκαριστικά δημοσιεύματα, που δείχνουν ότι κάποιοι δεν ενδιαφέρονται για έναν κοινοβουλευτισμό που λειτουργεί σε ευρωπαϊκά πρότυπα. Ότι κάποιοι δεν αγωνίζονται για σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα. Ότι δεν τους ενδιαφέρει η αξιοπιστία τους πολιτικού κόσμου.

«Έλα, και τι είναι το τόσο σοβαρό; Να χρηματοδοτούν ιδιωτικά συμφέροντα και οι φόροι του ελληνικού λαού τα προπαγανδιστικά δίκτυα της Νέας Δημοκρατίας που χτυπούν πολιτικούς αντιπάλους;» μας ρωτούν.

Θέλουν να κάνουν όλους εμάς – 11 εκατομμύρια Έλληνες- να θεωρήσουμε ότι η διαφθορά είναι κανονικότητα. Όχι, κ. Μητσοτάκη, για το ΠΑΣΟΚ και για μένα προσωπικά η διαφθορά δεν είναι κανονικότητα διότι έμαθα να δίνω μάχες στο φως, στο προσκήνιο απέναντι σε αυτό που ανήκετε και εσείς και η παράταξή σας , στο σκοτάδι και το παρασκήνιο.

Έχουμε χρέος λοιπόν όλα αυτά να τα αναδείξουμε όχι ως επιμέρους ζητήματα αλλά ως αξιακά ζητήματα για να κερδίσει εκ νέου ο πολιτικός κόσμος τη χαμένη του αξιοπιστία. Αν δεν τα καταφέρουμε, η απάντηση θα είναι μία: «είστε όλοι το ίδιο».

Αυτά αναμασά η νέα γενιά και έχουμε χρέος να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε όλοι το ίδιο για να ξαναφέρουμε τις νέες γενιές στην πολιτική.

Τους αφήνουμε λοιπόν με τους γκεμπελικούς τους μηχανισμούς με τους χορηγούς, με τη διαφθορά, με το πελατειακό κράτος. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι για αυτούς η δημοκρατία και οι θεσμοί δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα λάφυρο. Γνωρίζουμε ότι για αυτούς η δημοκρατία και οι θεσμοί δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένας μοχλός εξουσίας στο δικό τους πολιτικό παιχνίδι.

Αυτή θα είναι η οικτρή πολιτική παρακαταθήκη της Νέας Δημοκρατίας του κ. Μητσοτάκη.

Θυμάται ο λαός μας τι υποσχέθηκαν στους πολίτες το 2019. Είπαν: «δώστε μας τη δύναμη να επουλώσουμε τις πληγές στο κράτος δικαίου στη χώρα». Τα κατάφεραν; Όχι μόνο δεν έκλεισαν τις πληγές, αλλά άνοιξαν και νέες χειρότερες. Γι’ αυτό λοιπόν πρέπει να δώσουμε αγώνα για μια δίκαιη κοινωνία, ποιοτική δημοκρατία. Να ξανακερδίσουμε την εμπιστοσύνη των πολιτών αποδεικνύοντας ότι εμείς έχουμε και πρόγραμμα αλλά και εσάς, το συγκριτικό πλεονέκτημα του ΠΑΣΟΚ, για να κάνουμε τους πολίτες κοινωνούς του προγράμματός μας σε κάθε γωνιά της Ελλάδας.

Πλούτος και δύναμη μας δεν είναι οι ισχυροί ολιγάρχες αλλά εσείς, οι αρχές, οι αξίες και οι θέσεις μας.

Έχουμε τη δυνατότητα αλλά και το χρέος να προσφέρουμε στον ελληνικό λαό μια αξιόπιστη προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης!

Διότι μόνο εμείς έχουμε τη δύναμη να το πετύχουμε.

Ας αγωνιστούμε για να το κάνουμε πράξη. Είμαι σίγουρος ότι τους επόμενους μήνες ως τις εθνικές εκλογές αν οι προτάσεις και οι θέσεις μας πάνε σε κάθε σπίτι, να είστε σίγουροι ότι θα είμαστε η μεγάλη έκπληξη των επόμενων εθνικών εκλογών.

Είναι στο χέρι μας να το καταφέρουμε και θα το καταφέρουμε!

Σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου για την τιμή που μας κάνετε να συμμετάσχετε σε αυτό το νέο πολιτικό σχέδιο.

Καλή δουλειά, καλό μας αγώνα έως τη νίκη! Σας ευχαριστώ πολύ!» 

Η Ελλάδα ως εξαρτημένη καπιταλιστική χώρα


    Η εξάρτηση ως δεσπόζον ποιοτικό στοιχείο και ερμηνευτικό εξελίξεων, τάσεων και γενικών χαρακτηριστικών.

Το οικονομικό και πολιτικό σύστημα που επικρατεί στην Ελλάδα είναι ο καπιταλισμός. Η Ελλάδα είναι μια καπιταλιστική χώρα. Αυτό δεν είναι μια αφαίρεση, αλλά ένας προσδιορισμός της οικονομικής βάσης, των σχέσεων παραγωγής, του εποικοδομήματος που παράγεται πάνω σε αυτή τη βάση, και αλληλοτροφοδοτούνται για τη διαιώνιση και αναπαραγωγή των κυρίαρχων σχέσεων στην οικονομία και την πολιτική. 



Ρούντι Ρινάλντι*

Τι είναι η Ελλάδα ως χώρα; Ποια είναι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της; Ποια από αυτά είναι τα κυριότερα, αυτά που παίζουν σπουδαιότερο ρόλο;

Η Ελλάδα δεν ήταν ποτέ μια χώρα σαν αυτές του λεγόμενου Τρίτου κόσμου, μια κλασική αποικία, αλλά ούτε και μια ανεπτυγμένη καπιταλιστικά χώρα όπως άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Είχε μια «ενδιάμεση» θέση, ως χώρα με μέσο επίπεδο ανάπτυξης του καπιταλισμού και με σημαντικές εξαρτήσεις από τις εκάστοτε Μεγάλες Δυνάμεις. Δεν υπήρξε ποτέ μια αποικιοκρατική δύναμη· η κρατική οντότητα γεννήθηκε μέσα από μια εθνικοαπελευθερωτική επανάσταση ενάντια στον οθωμανικό ζυγό· ο πόλεμος σαν στοιχείο τη βρήκε πάντα μπλεγμένη (πόλεμος του 1897, Α΄ και Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος, Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, εκστρατεία της Ουκρανίας, Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, 1940 και τριπλή κατοχή, εμφύλιος 1946-49, πόλεμος 1974 στην Κύπρο)· είναι χώρα που γνώρισε εθνικές καταστροφές (1922)· χώρα με ανώμαλο πολιτικό βίο, με διχασμούς, πραξικοπήματα, χούντες· χώρα-πεδίο ανταγωνισμού μεγάλων δυνάμεων· χώρα όπου το μικρομεσαίο στοιχείο, η μικροπαραγωγή και η αυταπασχόληση είχαν μεγάλη έκταση· χώρα με εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση· χώρα υποδοχής μεταναστευτικών ροών· χώρα που γνώρισε μερικές οικονομικές χρεοκοπίες.

Κι όμως, όλα αυτά είναι κάπως περιγραφικά. Πρέπει να εντοπιστούν ορισμένες ποιότητες. Πρέπει να οικοδομηθούν-χτιστούν έννοιες και ένα πλαίσιο που να εξηγεί ή να τοποθετεί πιο πραγματικά το τι είναι η Ελλάδα του σήμερα, ποιος είναι ο σχεδιασμός ή το μοντέλο που εφαρμόζεται.

Το οικονομικό και πολιτικό σύστημα που επικρατεί στην Ελλάδα είναι ο καπιταλισμός. Η Ελλάδα είναι μια καπιταλιστική χώρα. Αυτό δεν είναι μια αφαίρεση, αλλά ένας προσδιορισμός της οικονομικής βάσης, των σχέσεων παραγωγής, του εποικοδομήματος που παράγεται πάνω σε αυτή τη βάση, και αλληλοτροφοδοτούνται για τη διαιώνιση και αναπαραγωγή των κυρίαρχων σχέσεων στην οικονομία και την πολιτική. Ο προσδιορισμός όμως «καπιταλιστική χώρα» δεν επαρκεί για να περιγράψει την πραγματικότητα της Ελλάδας και το πώς εξελίσσονται διάφορες διαδικασίες και γεγονότα. Ο προσδιορισμός της Ελλάδας ως «εξαρτημένης καπιταλιστικής χώρας» μας δίνει μια πιο ολοκληρωμένη έννοια, έναν καλύτερο προσδιορισμό της πραγματικότητας του οικονομικού – πολιτικού –κοινωνικού καθεστώτος της χώρας. Η έννοια «εξαρτημένη καπιταλιστική χώρα» μας βοηθά να αναλύσουμε καλύτερα την εξελισσόμενη πραγματικότητα και μας δίνει επαρκή «εργαλεία» ερμηνείας και αποκωδικοποίησης μιας σειράς από φαινόμενα και καταστάσεις που διέπουν και ορίζουν την ελληνική πραγματικότητα. Οι όροι «εξαρτημένη» και «καπιταλιστική» δεν είναι ισοβαρείς σε σημασία. Ο όρος «εξαρτημένη» έχει μια δεσπόζουσα σημασία για την ποιότητα του καπιταλισμού στην Ελλάδα, για το βάθος του, για τις ιδιαίτερες μορφές που αυτός εξελίσσεται, για τις κρίσεις που γνωρίζει, για το πολιτικό εποικοδόμημα που δημιουργείται και αναπαράγεται, για ολόκληρο το πολιτιστικό και ιδεολογικό πλέγμα που κυριαρχεί.

Ο «εκσυγχρονισμός» της εξάρτησης

Η εξάρτηση λοιπόν υπήρχε ως δομικό στοιχείο, αλλά ο καπιταλισμός εξελίσσεται, είναι πιο «κινητικός», πιο άμεσος και δημιουργεί διαρκώς νέα ποσοτικά δεδομένα. Για παράδειγμα, η ανάπτυξή του είναι βραχεία τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, η χώρα είναι κυρίως αγροτική. Μόλις στις αρχές του 1960 η βιομηχανική παραγωγή θα ξεπεράσει την αγροτική σε αξία στη διάρθρωση του ΑΕΠ. Στις δεκαετίες του 1960 και ’70 η Ελλάδα (μαζί με την Ιαπωνία) θα αναφέρεται ως μια χώρα του ΟΟΣΑ με τους πιο γρήγορους ρυθμούς ανάπτυξης (7% ετησίως), πορεία που θα ανακοπεί στο δίχρονο 1972-1974, όταν η χώρα θα γνωρίσει μια μεγάλη οικονομική κρίση. Από τότε δεν θα «πιαστούν» ξανά τέτοιοι ρυθμοί. Μεταπολεμικά, η ανάπτυξη του καπιταλισμού στην Ελλάδα έγινε με ατμομηχανή το τρίπτυχο «οικοδομή – άδηλοι πόροι (κυρίως ναυτιλιακά εμβάσματα) – τουρισμός», με μια επιδοτούμενη και προστατευμένη κρατικά βιομηχανία και μια επιλογή από τις αρχές του 1960 για σύνδεση της χώρας με την ΕΟΚ. Πάνω σε αυτή τη βάση δημιουργήθηκαν νέα πρότυπα ζωής και κατανάλωσης, νέα στρώματα στις πόλεις (ειδικά στην Αθήνα) και διαφοροποιήσεις στην ύπαιθρο. Το ξένο κεφάλαιο είχε μια προνομιακή θέση σε νευραλγικούς τομείς της οικονομίας, ενώ δεν ήταν λίγες οι αποικιοκρατικού τύπου διεθνείς συμβάσεις και επενδύσεις σε διάφορους τομείς. Αυτά λίγο πολύ επισημαίνονταν και λέγονταν στους χώρους της Αριστεράς στις δεκαετίες του 1960 και ’70, το δε ΠΑΣΟΚ των πρώτων χρόνων (1974-81) στήριξε πολλές αναλύσεις, και κυρίως τη ρητορική του, σε αυτά τα στοιχεία.

Με τη Μεταπολίτευση όμως τίθενται οι βάσεις μιας μεγαλύτερης προσαρμογής και υπαγωγής της οικονομίας της χώρας προς τις ανάγκες και τις αναζητήσεις ή τα μοντέλα που επιβάλλει ο διεθνής καπιταλισμός, και δημιουργείται το πρότυπο του «εκσυγχρονισμένου μεταπρατισμού» ως το μοναδικό που μπορεί να ακολουθήσει η χώρα στις σύγχρονες συνθήκες. Η εξάρτηση «εκσυγχρονίζεται» κι αυτή, δηλαδή, πλάι σε κλασικές μορφές που είχε, αποκτά και νέα εργαλεία, νέες «εφαρμογές», με αποτέλεσμα να βαθαίνει ακόμα περισσότερο – ενώ δίνεται η αίσθηση ότι η χώρα συγκλίνει με πιο ανεπτυγμένες, ότι μετέχει στο κλαμπ των προηγμένων χωρών, ότι έχει ξεπεράσει την όποια καθυστέρησή της, ότι προλαβαίνει τα τρένα, τα ραντεβού και ανταποκρίνεται στις προκλήσεις κάθε νέας εποχής.

Η έννοια της εξάρτησης απαιτεί κι αυτή μια ορισμένη διευκρίνιση. Προϋποθέτει την παραδοχή (και φυσικά την ανάλυση) ότι δεν υπάρχουν ισομεγέθη ισοδύναμα κράτη και οικονομίες στον κόσμο, ότι η εξέλιξη του καπιταλισμού οδηγήθηκε ή και πραγματοποιήθηκε από ορισμένα ισχυρά κέντρα, ότι το πέρασμα στην εποχή του ιμπεριαλισμού και του μονοπωλιακού κεφαλαίου έγινε μέσα από την επιβολή άνισων σχέσεων ανάμεσα σε χώρες, ότι πέρα από ανοικτές αποικιοκρατικές σχέσεις, δημιουργήθηκε σωρεία και ποικιλία μορφών εξάρτησης πολλών χωρών από τα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα. Προϋποθέτει την παραδοχή και την ανάλυση ότι μια χούφτα χωρών συγκεντρώνει τεράστια δύναμη και επιβάλλει όρους και κανόνες, καθορίζει τη διεθνή οικονομική πολιτική, ελέγχει παγκόσμιες αγορές, εκμεταλλεύεται εργατική δύναμη και πλουτοπαραγωγικές δυνάμεις σε διεθνές επίπεδο, μοιράζει τον κόσμο και τις αγορές, δημιουργεί τεράστια καρτέλ, ενώ αυτές οι χώρες ανταγωνίζονται μεταξύ τους για την παγκόσμια οικονομία. Η αφαίρεση αυτού του στοιχείου από την παγκόσμια πραγματικότητα οδηγεί αναγκαστικά σε μια αντίληψη ότι οι εξελίξεις σε κάθε χώρα καθορίζονται αποκλειστικά από τις εσωτερικές αντιθέσεις, από την ταξική πάλη που διεξάγεται στο εσωτερικό τους – σαν ο κόσμος να αποτελείται από ένα γαλαξία ξεκομμένων εθνικών κοινωνικών σχηματισμών όπου οι αποφάσεις, οι κατευθύνσεις, η οικονομική ανάπτυξη, η εξωτερική πολιτική κ.λπ. αποτελούν ζητήματα μόνο ενός εσωτερικού συσχετισμού δυνάμεων. Σύμφωνα με αυτήν την «αριστερή» κριτική, η εξάρτηση θεωρείται μια έννοια ρετρό, μια έννοια που υποβαθμίζει τον ρόλο της ταξικής πάλης εντός κάθε ξεχωριστού κοινωνικού σχηματισμού. Πίσω από αυτή τη θεώρηση σχεδόν όλες οι καπιταλιστικές χώρες θα ακολουθήσουν την τάση διεθνοποίησης του κεφαλαίου και θα καταστούν κι αυτές ιμπεριαλιστικές χώρες, συμμετέχοντας στην «ιμπεριαλιστική αλυσίδα». Η Ελλάδα ως πλήρες μέλος της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ ήδη έχει μια θέση σε αυτήν(*)…

Τι / Ποιους υπηρετούν οι ντόπιες ελίτ

Όταν λοιπόν λέμε ότι η Ελλάδα είναι μια εξαρτημένη καπιταλιστική χώρα, εννοούμε σαφώς ότι η εξάρτηση σημαδεύεται από τη σχέση που έχει η χώρα, η οικονομία, η πολιτική, η εξέλιξή της με τις επιδιώξεις, τους στόχους, τα συμφέροντα, τους μηχανισμούς, τα δίκτυα των Μεγάλων Δυνάμεων – εν προκειμένω των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, και πιο συγκεκριμένα σήμερα από τις ΗΠΑ και τις ευρωπαϊκές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (Γερμανία, Γαλλία, Αγγλία κ.λπ.).

Σε όλους τους τομείς (οικονομία, πολιτική, δίκαιο, ένοπλες δυνάμεις, διεθνείς σχέσεις, κρατικός μηχανισμός, κυρίαρχη ιδεολογία, υλικοί ιδεολογικοί μηχανισμοί, πολιτισμός κ.λπ.) οι εξελίξεις και οι αναδιαρθρώσεις εντός της χώρας καθορίζονται πρωτίστως και κυρίως με βάση τις ανάγκες και τους σχεδιασμούς του διεθνούς μονοπωλιακού κεφαλαίου, τις εντολές των υπερεθνικών ολοκληρώσεων (π.χ. Ε.Ε.) και των μεγάλων ιμπεριαλιστικών χωρών. Όποιος αφαιρέσει –για οποιονδήποτε λόγο και κάτω από οποιαδήποτε ανάλυση– την ποιότητα της εξάρτησης, δεν μπορεί να διακρίνει και να εκτιμήσει τη σύγχρονη ιστορία και τις εξελίξεις στη χώρα μας μέχρι τις μέρες μας.

Η σχέση / ποιότητα «εξαρτημένη καπιταλιστική χώρα» διαμεσολαβείται εσωτερικά από μια μεγαλοαστική τάξη (τις αποκαλούμενες ελίτ) που υπηρετεί αυτό το σύστημα, πλουτίζει από τη διαιώνισή του, εξασκεί την ηγεμονία της βασιζόμενη σε αυτούς τους δεσμούς (και το διακηρύσσει εμφατικά: «ανήκομεν στη Δύση», «είμαστε η Δύση», «ισότιμο πλήρες μέλος της Ε.Ε.», «σωστή πλευρά της ιστορίας»). Και πάνω σε αυτό κτίζει τις απαραίτητες κοινωνικές συμμαχίες της, κυρίως με στρώματα της ανώτερης μεσαίας αστικής τάξης, και διαρθρώνει ολόκληρη την πολιτική ζωή, τη διοίκηση, το δίκαιο, τις εργασιακές σχέσεις, τα ΜΜΕ σύμφωνα με τις ανάγκες και τις προδιαγραφές του μοντέλου.

Ο ελληνικός κοινωνικός σχηματισμός καθορίζεται από τη σχέση / ποιότητα «εξαρτημένη καπιταλιστική χώρα», και ολόκληρο το πολιτικό πεδίο, το πολιτικό και πολιτειακό εποικοδόμημα έχει προσανατολιστεί στην υπηρέτηση αυτής της σχέσης: την υπηρετεί, τη διαιωνίζει, την αναπαράγει. Ο ελληνικός αστισμός, η ολιγαρχία στην Ελλάδα, ο πολιτικός κόσμος, ολόκληρο το κρατικό εποικοδόμημα δεν ανταποκρίθηκε, ούτε ανταποκρίνεται στον στόχο μιας αυτοδύναμης παραγωγικής δομής και παραγωγικής ανασυγκρότησης που να απαντά σε ανάγκες της κοινωνίας και της χώρας, Ούτε βεβαίως μπορεί να ακολουθήσει μια εθνικά ανεξάρτητη πολιτική κατεύθυνση.

Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του καπιταλισμού στην Ελλάδα

Ας δούμε όμως και την πλευρά «καπιταλιστική χώρα». Αυτό σημαίνει μια ορισμένη ανάπτυξη του καπιταλισμού στην οικονομία και μια κυριαρχία των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής. Στις τελευταίες δεκαετίες ενισχύθηκαν οι καπιταλιστικές σχέσεις, καθώς και ο μονοπωλιακός τομέας της οικονομίας. Οι υπηρεσίες απόκτησαν κεντρικότερο ρόλο, ενώ συνεχίστηκε η αποβιομηχάνιση και ο αφελληνισμός της οικονομίας, προωθήθηκε μια γενναία απολίπανση μεσαίων στρωμάτων και αυτοαπασχολούμενων και συρρικνώθηκε η αγροτική παραγωγή με βασική κατεύθυνση το κτύπημα της μικρής και μεσαίας αγροτιάς. Ο τραπεζικός τομέας, οι τηλεπικοινωνίες, οι μεταφορές, συγκεντρώθηκαν σε ισχυρούς ομίλους του πολυεθνικού κεφαλαίου, ενώ ο δανεισμός και το χρέος απόκτησαν κυρίαρχη θέση στην οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας και έγιναν ένα κύριο κανάλι της υπαγωγής και εξάρτησης της χώρας στο πολυεθνικό κεφάλαιο (ΕΚΤ, Δανειστές, «αγορές», οίκοι αξιολόγησης κ.λπ.).

Η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας σαν στρατηγική επιλογή βάθυνε διαδικασίες εξάρτησης. Στο όνομά της προωθήθηκαν αναδιαρθρώσεις οικονομικές, διοικητικές, κρατικές, αφαιρέθηκαν εργαλεία και θεσμοί οικονομικής κυριαρχίας, η οικονομία «διεθνοποιήθηκε», δηλαδή άνοιξε προς το διεθνές κεφάλαιο και τις αγορές. Πάνω σε αυτή τη βάση η Ελλάδα ακολούθησε πιστά όλες τις μεταβολές και τις προδιαγραφές των διεθνών οργανισμών και κέντρων. Τόσο όσον αφορά τις πολιτικές διαχείρισης της κρίσης και την επιβολή μεγάλων πακέτων λιτότητας, όσο και σαφείς οδηγίες για την «τριτοποίηση» της οικονομίας της χώρας (αποβιομηχανοποίηση, στροφή στις υπηρεσίες κάθε είδους) στο όνομα μεγάλων καμπανιών όπως «η πρόκληση του 1992», το τρένο της «μεταβιομηχανικής εποχής», και πρόσφατα η «πράσινη μετάβαση» και ο «ψηφιακός μετασχηματισμός».

Επομένως, με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του καπιταλισμού στην Ελλάδα, όπως η λειτουργία του ως διαμετακομιστικό κέντρο, ως μεταπρατικός χώρος, ως αγορά και έλεγχος κρίσιμων τομέων (ορυκτός πλούτος, ενέργεια), ως χώρα χαμηλού εργατικού κόστους και χώρα εξαγωγής μεταναστών προς τα κέντρα του καπιταλισμού, ακολουθείται πρακτικά μια πορεία προσαρμογών στις ανάγκες και την πορεία: α) της διεθνούς οικονομικής κρίσης και των μορφών εκδήλωσής της στην Ελλάδα, ή των επιπτώσεων που τα διεθνή της κύματα επιφέρουν στην Ελλάδα, και β) στις διαρκείς αναδιαρθρώσεις και τα προγράμματα που προβλήθηκαν από τα διεθνή κέντρα και έπρεπε να ακολουθηθούν από μικρές ή μεσαίες χώρες με μεγάλες διασυνδέσεις και εξαρτήσεις από τα διεθνή ισχυρά κέντρα.

Ο «εξευρωπαϊσμός» της χώρας σήμαινε μια ένταση και έναν εκσυγχρονισμό του μεταπρατικού υπεργολαβικού χαρακτήρα τομέων και επιχειρήσεων στην Ελλάδα. Πολλές γεωπολιτικές ανάγκες και αλλαγές στον παγκόσμιο ενεργειακό τομέα και το παγκόσμιο εμπόριο απαιτούσαν αναγκαίες προσαρμογές της χώρας ως κυρίως διαμετακομιστικού κόμβου, όπως λιμάνια, αεροδρόμια, logistics, και άρα αλλαγές σε υποδομές, μεταφορές, τηλεπικοινωνίες, και παράλληλα μια εξειδίκευση υπηρεσιών με μια προνομιακή θέση του «τουριστικού προϊόντος». Σε μια στιγμή, στις αρχές της δεκαετίας του 2000, την εποχή του Σημιτισμού, είχαν καλλιεργηθεί αυταπάτες για μια νέα Μεγάλη Ιδέα της σύγχρονης Ελλάδας: «Είσοδος στο ευρώ – Ολυμπιάδα 2004 – Εξόρμηση στο Βαλκανικό Ελντοράντο». Ήδη το χρέος είχε θεριέψει, το ισοζύγιο εισαγωγών εξαγωγών ήταν μονίμως αρνητικό και διευρυνόταν, η κρίση έδειχνε τα δόντια της και πολλά πρόδρομα σημάδια της σε διάφορες χώρες, και σε χώρες όπως η Αργεντινή είχαμε ήδη χρεοκοπίες της οικονομίας. Σε λίγο θα έρχονταν και η σειρά της Ελλάδας με τη Χρεοκοπία του 2010, τα μνημόνια και ό,τι ακολούθησε.

Χρεοκοπία, εκχώρηση κυριαρχίας και ευθυγραμμίσεις

Αυτή είναι γνήσιο παιδί του εξαρτημένου καπιταλιστικού χαρακτήρα της χώρας, γνήσιο παιδί του «εκσυγχρονισμένου μεταπρατισμού». Γιατί μπορεί η κρίση να ξεκίνησε από τις ΗΠΑ και μετά να επεκτάθηκε στην Ευρώπη, αλλά οι επιπτώσεις της δεν ήταν ίδιες για κάθε χώρα. Ούτε οι μορφές εκδήλωσής της σε κάθε χώρα, ούτε τα τραντάγματα που δημιουργήθηκαν ήταν ίδια στις ισχυρές ιμπεριαλιστικές χώρες και στις εξαρτημένες καπιταλιστικές χώρες, και ιδιαίτερα σε μια χώρα σαν την Ελλάδα – όπου μια άρχουσα τάξη έκανε ό,τι μπορούσε για να οδηγηθούμε στη χρεοκοπία και, αφού φτάσαμε σε αυτήν, φρόντισε να «παραχωρήσει» περισσότερη κυριαρχία στους Δανειστές και να μετατρέψει τη χώρα σε μια αποικία νέου τύπου. Αλλά και οι «λύσεις» που εφαρμόστηκαν με άμεση παρέμβαση των διεθνών κέντρων στην Ελληνική Χρεοκοπία του 2010 είχαν μια εξόφθαλμη επιβολή και παραπέρα γιγάντωση και εμβάθυνση της εξάρτησης της χώρας. Από τότε έχουμε ένα νέο καθεστώς στην Ελλάδα: καθεστώς επιτήρησης, ελέγχου, καθεστώς υποβάθμισης της χώρας σε μισοαποικία του διεθνούς κεφαλαίου, των Δανειστών, της Τρόικας, καθεστώς που μοιάζει με αυτά του «Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου» προηγούμενων δεκαετιών, ή με καθεστώτα σε κατεχόμενες χώρες μετά από πολέμους. Αυτές τις αλήθειες τις καταλαβαίνει και τις αισθάνεται κάθε λαϊκός άνθρωπος (και αυτό φάνηκε περίτρανα την περίοδο 2010-2015), αλλά δεν μπορούν να τις «πιάσουν», να τις αισθανθούν αναλυτές, διανοούμενοι ή και φορείς της Αριστεράς…

Υπάρχει όμως και μια πολιτική διάσταση της ποιότητας «εξάρτηση». Εκχώρηση κυριαρχίας σε άλλα κέντρα, επομένως μείωση της κυριαρχίας της χώρας, προσαρμογή σε μεγάλους γεωπολιτικούς αναδασμούς ακόμα και σε βάρος της κυριαρχίας της χώρας: Διάλυση Βαλκανίων, πόλεμος Γιουγκοσλαβίας, παράδοση Οτσαλάν, Ίμια – Μαδρίτη – Ελσίνκι στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, εγκατάλειψη της Κύπρου και υποστήριξη του Σχεδίου Ανάν-Μπους που ο κυπριακός λαός απέρριψε με δημοψήφισμα το 2004, συμμετοχή σε αποστολές του ΝΑΤΟ (Κόσοβο, Αφγανιστάν κ.λπ.), εξοπλιστικά προγράμματα και μετατροπή της χώρας σε ορμητήριο ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, επέκταση των βάσεων σε Σούδα, Αλεξανδρούπολη, Λάρισα, αλλαγή προσανατολισμού απέναντι στις αραβικές χώρες και πλήρης στήριξη του Ισραήλ, ενεργή συμμετοχή στον πόλεμο της Ουκρανίας με αποστολή στρατιωτικού υλικού και αποστρατιωτικοποίηση νησιών Ανατολικού Αιγαίου, ψήφιση όλων των κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας και ανάδειξη της χώρας αυτής σε εχθρό της Ελλάδας, προθυμία να ανταποκριθεί σε ό,τι ζητηθεί για να βρίσκεται «στη σωστή πλευρά της ιστορίας». Όλα αυτά εντελώς φανερά, διακηρυγμένα και επίσημα. Διότι υπάρχει και μια άλλη πλευρά, λιγότερο ορατή: η δράση των Πρεσβειών και των πρέσβεων, τα ειδικά κλιμάκια και οι άνθρωποι που έχουν επαφές με υπηρεσίες, κι όλο το πλέγμα σχέσεων τέτοιου επιπέδου…

Η ιδεολογική επίθεση στη θέση περί εξαρτημένου χαρακτήρα της Ελλάδας έχει μακρά ιστορία μέσα στην 50ετία της Μεταπολίτευσης, και θα ασχοληθούμε με αυτήν παρακάτω. Απλά σημειώνουμε πως η αστική και η αριστερή οπτική συγκλίνουν με περίεργο τρόπο, θέλοντας να απαλλαγούν από την ποιότητα «εξάρτηση». Για προφανείς λόγους η αστική οπτική, για ιδεολογικούς λόγους (αλλά και για 
λόγους προσαρμογής και ενσωμάτωσης) η Αριστερά.

πηγή: edromos.gr
______________________________________________

(*) Ο Ρούντι Ρινάλντι είναι εκδότης του Δρόμου της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, συγγραφέας και αρθρογράφος - πολιτικός αναλυτής. Υπήρξε επικεφαλής της πολιτικής ομάδας και των εκδόσεων Α/συνέχεια, στη συνέχεια της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Ελλάδας (ΚΟE) που συμμετείχε ως τάση στον Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς - ΣΥΡΙΖΑ. Διετέλεσε μέλος της ΚΕ της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ, όργανα από τα οποία παραιτήθηκε τον Ιούλιο του 2015, διαφωνώντας με τις επιλογές της τότε ηγεσίας.

Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας ανακηρύσσεται η 9η Φεβρουαρίου

     Είναι αξιοσημείωτο ότι η χώρα που έκανε την πρώτη παρέμβαση στη συνεδρίαση της UNESCO για την καθιέρωση Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας ήταν η Αϊτή, η οποία ιστορικά ήταν και η πρώτη χώρα στον κόσμο που αναγνώρισε την Ελληνική Επανάσταση και την Ελλάδα ως ανεξάρτητο κράτος.


Η χώρα που έκανε την πρώτη παρέμβαση στη συνεδρίαση της UNESCO ήταν η Αϊτή

Το Εκτελεστικό Συμβούλιο της UNESCO υιοθέτησε ομόφωνα απόφαση με την οποία προτείνεται η ανακήρυξη της 9ης Φεβρουαρίου ως «Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας», λαμβάνοντας υπόψη του ότι αυτήν την ημερομηνία, το 1857, έφυγε από τη ζωή ο εθνικός ποιητής της Ελλάδας, Διονύσιος Σολωμός.

Σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών, «με την απόφαση του Εκτελεστικού Συμβουλίου αναγνωρίζεται η οικουμενικότητα και η παγκόσμια προσφορά της ελληνικής γλώσσας στην πολιτιστική κληρονομιά της ανθρωπότητας. Στην απόφαση υπογραμμίζεται, μεταξύ άλλων, η αδιάσπαστη συνέχεια 40 αιώνων προφορικής παράδοσης και 35 αιώνων γραπτής παράδοσης της ελληνικής γλώσσας, η επίδρασή της σε όλες τις άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες, καθώς και το γεγονός ότι αποτελεί μέχρι σήμερα ανεξάντλητη πηγή της διεθνούς επιστημονικής ορολογίας».

Είναι αξιοσημείωτο ότι η χώρα που έκανε την πρώτη παρέμβαση στη συνεδρίαση της UNESCO για την καθιέρωση Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας ήταν η Αϊτή, η οποία ιστορικά ήταν και η πρώτη χώρα στον κόσμο που αναγνώρισε την Ελληνική Επανάσταση και την Ελλάδα ως ανεξάρτητο κράτος.

«Πρόκειται για διεθνή αναγνώριση της διαχρονικότητας, της οικουμενικότητας και της προσφοράς της γλώσσας μας στην πολιτιστική κληρονομιά της ανθρωπότητας. Είναι ημέρα χαράς και υπερηφάνιας», ανέφερε στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Ελλάδας στην UNESCO, Γιώργος Κουμουτσάκος.

Το κείμενο της απόφασης συνετάχθη μετά από συνεργασία της Μόνιμης Αντιπροσωπείας της Ελλάδας στην UNESCO με τους καθηγητές Γιώργο Μπαμπινιώτη, ομότιμο καθηγητή Γλωσσολογίας και πρώην πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών και Χρήστο Κλαίρη, ομότιμο καθηγητή Γενικής Γλωσσολογίας του Πανεπιστημίου της Σορβόνης.

Η επίσημη ανακήρυξη της 9ης Φεβρουαρίου ως «Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας» θα πραγματοποιηθεί κατά την 43η Γενική Διάσκεψη της UNESCO τον Νοέμβριο 2025.

«Επιτυχία της πολιτισμικής μας διπλωματίας»

«Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες, όπου κι αν βρίσκονται, υποδέχονται με αληθινή χαρά την καθιέρωση της 9ης Φεβρουαρίου ως 'Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας' από την UNESCO. Έτσι στο εξής, ολόκληρη η υφήλιος θα τιμά, κάθε χρόνο, το όχημα με το οποίο ταξιδεύουν μέσα στους αιώνες οι αξίες της χώρας που γέννησε τη Δημοκρατία και θεμελίωσε τη φιλοσοφία και τις επιστήμες», αναφέρει σε ανάρτησή του στο facebook ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

«Πρόκειται, χωρίς αμφιβολία, για μία επιτυχία της πολιτισμικής μας διπλωματίας. Μία απόδειξη της διεθνούς απήχησης που έχει πάντα η γλώσσα του Ομήρου. Των λογίων του Βυζαντίου. Του Μακρυγιάννη. Και του Σεφέρη. Όπως και μία ετήσια ευκαιρία για να διαπιστώνεται η δημιουργική της συνέχεια μέσα από τις κατακτήσεις που έχει να παρουσιάσει η σύγχρονη Ελλάδα», πρόσθεσε ο πρωθυπουργός.

Και κατέληξε: «Η κοινή απόφαση 88 κρατών να επιλέξουν ως σημείο αναφοράς και τιμής την ημέρα θανάτου του εθνικού μας ποιητή, μας κάνει, επίσης, διπλά υπερήφανους. Όχι μόνο γιατί αναγνωρίζει την ταύτιση της γλώσσας μας με την ιστορική πορεία του έθνους. Αλλά και γιατί δηλώνει το πανανθρώπινο φορτίο της. Ώστε όλοι οι πολίτες του κόσμου να κρατούν στη σκέψη τον στίχο του Οδυσσέα Ελύτη: 'τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική'».

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης χαρακτήρισε νίκη υψηλού συμβολισμού την καθιέρωση της 9ης Φεβρουαρίου ως Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας από την UNESCO.

Σε δήλωσή του ανέφερε πως η αναγνώριση της μακράς συμβολής της ελληνικής γλώσσας στην προαγωγή του πολιτισμού σε κάθε γωνιά της ανθρωπότητας, με την καθιέρωση της 9ης Φεβρουαρίου ως Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας από την UNESCO, είναι μια μεγάλη νίκη.

«Μια κίνηση υψηλού συμβολισμού για τη γλώσσα μας, που είναι ταυτόχρονα γλώσσα της φιλοσοφίας, της λογοτεχνίας, των τεχνών και των επιστημών», συμπλήρωσε.

Ο κ. Ανδρουλάκης εξέφρασε τη χαρά του για το γεγονός ότι στις 18 Μαΐου 2024 το ΠΑΣΟΚ πρωτοστάτησε σε αυτό το εθνικό χρέος, παίρνοντας την πρωτοβουλία να ζητήσει την έκδοση ομόφωνου ψηφίσματος της Βουλής και την υποβολή σχετικού αιτήματος προς την UNESCO.


Προανακριτική / Η ΝΔ έβαλε τίτλους τέλους παραβιάζοντας το Σύνταγμα - Κίνδυνος απαλλαγής του Τριαντόπουλου

    Οριακές καταστάσεις επικρατούν στην προανακριτική, με τον ΣΥΡΙΖΑ, τη Νέα Αριστερά και τη Νίκη να αποχωρούν από τη διαδικασία, ενώ εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Αριστεράς γίνεται λόγος για κατάχρηση εξουσίας εκ μέρους του προεδρείου της Επιτροπής...


Δεν άφησαν την Προανακριτική Επιτροπή να συγκεντρώσει στοιχεία και καταθέσεις για να τεκμηριώσει την άσκηση δίωξης κατά του Τριαντόπουλου για το μπάζωμα

Τίτλοι τέλους στην Προανακριτική Επιτροπή για τον Χρήστο Τριαντόπουλο και το μπάζωμα στα Τέμπη, με την πλειοψηφία της Νέας Δημοκρατίας να μην θέτει καν προς ψήφιση το αίτημα σύσσωμης της αντιπολίτευσης για κλήτευση μαρτύρων, αποφασίζοντας την απόρριψη του αιτήματος της Μαρίας Καρυστιανού για δήλωση στήριξης κατηγορίας και κατάθεση πορισμάτων έως τις 4 Απριλίου, τα οποία θα συζητηθούν στις 7 Απριλίου.

Έντονες είναι οι αντιδράσεις της αντιπολίτευσης, εγείροντας ζήτημα ακυρότητας της διαδικασίας που θα οδηγήσει σε απαλλαγή του Χρ. Τριαντόπουλου από το δικαστικό συμβούλιο εξαιτίας του γεγονότος ότι η Προανακριτική δεν συνέλλεξε τα απαιτούμενα στοιχεία και καταθέσεις για να τεκμηριώσει την επικείμενη άσκηση δίωξης κατά του πρώην υφυπουργού για το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος. 

«Ο κ. Μητσοτάκης φοβάται τη Βουλή, φοβάται την προανακριτική, φοβάται την αλήθεια» υπογράμμισε ο ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ ενώ οι βουλευτές και μέλη Γιώργος Γαβρήλος και Γιώργος Παπαηλιού σημείωσαν ότι η ΝΔ παραβιάζει το Σύνταγμα και τον νόμο.

Την ίδια στιγμή αίσθηση προκάλεσε το ντροπιαστικό υπόμνημα που κατέθεσε ο Χρήστος Τριαντόπουλος, καθώς αριθμούσε μόλις 181 λέξεις, εκ των οποίων οι 93 αφορούσαν τα προσωπικά του στοιχεία και το τυπικό της υπόθεσης, δείγμα της απαξίωσης που έδειξε ο πρώην υφυπουργός στην Προανακριτική.

 Το υπόμνημα Τριαντόπουλου

Το χρονικό της νέας συγκάλυψης

Ο πρόεδρος της Προανακριτικής Επιτροπής Παναγής Καππάτος επιχείρησε να διαβάσει το υπόμνημα του Χρήστου Τριαντόπουλου παρακάμπτοντας προκλητικά το αίτημα της αντιπολίτευσης για ψηφοφορία ώστε να εξεταστούν πρώτα οι μάρτυρες, όπως επιβάλλει η δικονομία. Σφοδρή αντίδραση από τον ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ ο οποίος αποχώρησε από τη συζήτηση του υπομνήματος.

Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και μέλος της Επιτροπής Γιώργος Γαβρήλος ζήτησε επιτακτικά ότι πρέπει εδώ και τώρα να μπει σε ψηφοφορία το αίτημα για την κλήση μαρτύρων.

Είναι ντροπή, το υπόμνημα Τριαντόπουλου είναι της πλάκας και επαίσχυντο είπε σύμφωνα με πληροφορίες και τόνισε ότι ο ύποπτος μπορεί να καταθέτει ό,τι θέλει αλλά η Επιτροπή δεν μπορεί να παρακάμπτει το Σύνταγμα, τον Νόμο περί Ευθύνης Υπουργών και τον Κανονισμό της Βουλής διότι τα μέλη της θα είναι και ποινικά υπόλογα.

Ο Γιώργος Γαβρήλος ξεκαθάρισε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν νομιμοποιεί τη διαδικασία και θα αποχωρήσει όσο θα συζητείται το υπόμνημα. Δεν είναι δυνατόν να αναγνώσετε υπόμνημα χωρίς να προηγηθεί η εξέταση των μαρτύρων είπε σύμφωνα με πληροφορίες, υπογραμμίζοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να παραμείνει όσο συζητείται το υπόμνημα.

Ο Γιώργος Γαβρήλος νωρίτερα είχε προειδοποιήσει για ακυρότητα της διαδικασίας στην περίπτωση που η πλειοψηφία επιμείνει στο εσπευσμένο κλείσιμο των εργασιών της Επιτροπής.

Συγκεκριμένα, είχε ζητήσει να τεθεί σε ψηφοφορία το αίτημα να κληθούν οι μάρτυρες πριν την ανάγνωση του υπομνήματος Τριαντόπουλου, τονίζοντας πως σε διαφορετική περίπτωση «η διαδικασία παραβιάζει το Σύνταγμα, τον Νόμο περί Ευθύνης Υπουργών και τον Κανονισμό της Βουλής» και προκύπτουν λόγοι ακυρότητας.

Δεν είναι δυνατόν να ακουστεί το υπόμνημα του ελεγχόμενου πριν από την κατάθεση των μαρτύρων. Ζητάμε να τεθεί σε ψηφοφορία το αίτημα να προσέλθουν οι μάρτυρες ανέφερε μεταξύ άλλων.

Αλλιώς, όπως είπε, η διαδικασία παραβιάζει το Σύνταγμα, τον νόμο περί ευθύνης υπουργών και τον κανονισμό της Βουλής, προσθέτοντας ότι τίθεται ζήτημα ακυρότητας της διαδικασίας και ποινικών ευθυνών των μελών της Επιτροπής που εμποδίσουν την Προανακριτική να επιτελέσει το έργο της.

Αντιδράσεις από ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, Νέα Αριστερά

Από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ σημείωσαν πως αποτελεί απόδειξη κυνισμού και δειλίας το υπόμνημα του Χρήστου Τριαντόπουλου. Παράλληλα υπενθύμισαν ότι το Σύνταγμα υποχρεώνει τη Βουλή να ερευνήσει την υπόθεση και δεν υπάρχει για να παρέχει την ευχέρεια στον εκάστοτε υπουργό να αποφασίζει τα στάδια της διαδικασίας.

«Η σημερινή στάση του κ. Τριαντόπουλου, ο οποίος δεν προσήλθε στην Προανακριτική Επιτροπή αλλά έστειλε ένα μονοσέλιδο υπόμνημα με τρεις παραγράφους, στο οποίο ισχυρίζεται ότι είναι αθώος, είναι μια πράξη ωμής σκοπιμότητας και δειλίας», σχολίασαν ειδικότερα πηγές του ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ.

«H νομιμότητα καταστρατηγείται, οι θεσμοί παρακάμπτονται και προκύπτει ένα καίριο ζήτημα. Αν η κυβερνητική πλειοψηφία πιστεύει ότι ο κ. Τριαντόπουλος δεν έχει καμία ευθύνη, όπως άλλωστε και ο ίδιος ισχυρίζεται, αλλά παρ´ όλα αυτά αποφασίσει να του ασκήσει ποινική δίωξη, τότε διαπράττεται κατάχρηση εξουσίας. Οφείλει να εξηγήσει με ποια νομική βάση στέλνει στο δικαστικό συμβούλιο, έναν αθώο».

Οι ίδιες πηγές του ΠΑΣΟΚ ανέφεραν ότι «το Σύνταγμα υποχρεώνει τη Βουλή να ερευνήσει την υπόθεση, δεν παρέχει ευχέρεια στον Υπουργό να αποφασίζει τα στάδια της διαδικασίας. Η παραίτηση του κ. Τριαντόπουλου από τα δικαιώματά του ενώπιον της επιτροπής δεν μπορεί να στερήσει την επιτροπή από τις αρμοδιότητές της. Αντίθετα, η εξέταση κρίσιμων νέων στοιχείων, όπως το email του κ. Τριαντόπουλου, καθιστά επιβεβλημένη τη συνέχιση της διαδικασίας και την εξέταση μαρτύρων. Γι' αυτό και καταθέσαμε κατάλογο μαρτύρων που πρέπει να κληθούν ενώπιον της προανακριτικής επιτροπής. Η προσβολή των θεσμικών διαδικασιών, η κυβερνητική στρατηγική αποφυγής λογοδοσίας και η συγκάλυψη συνεχίζονται».

Σήμερα «παίχτηκε και η τελευταία πράξη του κακοστημένου έργου της κυβέρνησης η οποία εντάσσεται στο πλαίσιο της στρατηγικής συγκάλυψης του εγκλήματος των Τεμπών» δήλωσε εκ μέρους του ΚΚΕ ο Νίκος Καραθανασόπουλος.

Σημείωσε πως «το ΚΚΕ θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να αποκαλυφθούν όλες οι πτυχές του εγκλήματος» προσθέτοντας πως «θεωρούμε ότι καταλύτης των εξελίξεων μπορεί να αποτελέσει η οργανωμένη πάλη του λαού και της νεολαίας που με επίκεντρο το σύνθημα “ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας” μπορεί να οδηγήσει στην τιμωρία όλων των ενόχων όσο ψηλά και ένα βρίσκονται αυτοί».

Από τη Νέα Αριστερά ο Δημήτρης Τζανακόπουλος υπογράμμισε ότι οι μεθοδεύσεις της πλειοψηφίας «θα οδηγήσουν σε απαλλαγή του κ. Τριαντόπουλου». «Η ποινική δίωξη πρέπει να περιγράφει τη πράξη του κατηγορούμενου, τα πραγματικά περιστατικά, να κάνει νομική υπαγωγή. Αν απλώς παραπέμπει χωρίς περιγραφή πράξεων, μιλάμε για δίωξη απόλυτα άκυρη» τόνισε.
πηγη: avgi.gr

Δημοσκόπηση Interview για POLITIC: 7 στους 10 βλέπουν «λάθος πορεία της χώρας» – Πλειοψηφικό αίτημα για πρόωρες εκλογές

    Ακρίβεια και Υγεία οι τομείς κρίσης – Μεγάλο το ποσοστό αναποφάσιστων, κρίσιμη η μάχη για το κέντρο – Η αντιπολίτευση δεν έχει κυβερνητικό πρόγραμμα, λέει το 40%


Παρά την προσπάθεια για διορθωτικές κινήσεις (βλέπε ανασχηματισμό) η δημοσκόπηση της Interview για λογαριασμό της POLITIC δείχνει ξεκάθαρα ότι η φθορά της κυβέρνησης είναι υπαρκτή και βαθαίνει, καθώς η ΝΔ από το 24,5% το Φεβρουάριο πέφτει στο 22,2% τον τρέχοντα μήνα. Η τάση υπέρ πρόωρων εκλογών (53%) και η επικράτηση της άποψης πως «η χώρα πάει προς λάθος κατεύθυνση» (71%) δεν μπορούν να αγνοηθούν – ακόμη κι αν η Νέα Δημοκρατία διατηρεί αριθμητικό προβάδισμα στην πρόθεση ψήφου, στο ψυχολογικό όριο του 20%.

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν φαίνεται να κεφαλαιοποιούν πλήρως τη δυσαρέσκεια. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου (12,7%) εδραιώνεται ως ο κύριος εκφραστής της αντικαθεστωτικής ψήφου, ξεπερνώντας το ΠΑΣΟΚ (11%) το οποίο δείχνει να μην έχει πείσει ότι μπορεί να ηγηθεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει στην έκτη θέση (5,6%) με τη φθορά του να μοιάζει πλέον δομική και όχι συγκυριακή. Η Ελληνική Λύση (9,9%) και το ΚΚΕ (8,6%) συνεχίζουν σε τροχιά σταθερότητας.

Η Φωνή Λογικής είναι στο 3,7%, το ΜέΡΑ 25 στο 3,5%, η ΝΙΚΗ στο 3% όπως και το Κίνημα Δημοκρατίας, ενώ η Νέα Αριστερά φτάνει στο 2%.

Το ποσοστό των αναποφάσιστων ψηφοφόρων ανεβαίνει στο 11,1%.

«Ναι» στις πρόωρες εκλογές λέει το 53%

Το 71% των ερωτηθέντων εκτιμά πως η χώρα κινείται «προς τη λάθος» κατεύθυνση. Μόλις το 27% εκτιμά ότι η κατεύθυνση είναι σωστή.

Παράλληλα, καταγράφεται πλειοψηφικό αίτημα για πρόωρες εκλογές. Το 53% των ερωτηθέντων επιθυμεί προσφυγή στις κάλπες πριν την ολοκλήρωση της κυβερνητικής θητείας. Το 44% δηλώνει ότι προτιμά την εξάντληση της τετραετίας, ενώ 3% δεν τοποθετείται.

«Λύστε ακρίβεια και υγεία – τώρα»

Το 25,1% των ερωτηθέντων τοποθετεί πρώτο το πρόβλημα της ακρίβειας. Παρά το γεγονός ότι το κόστος ζωής παραμένει σταθερά το κορυφαίο πρόβλημα για την κοινωνία – όπως καταγράφεται διαρκώς σε όλες τις δημοσκοπήσεις – η κυβερνητική ανταπόκριση εξακολουθεί να θεωρείται ανεπαρκής.

Στη δεύτερη και τρίτη θέση των προτεραιοτήτων, βρίσκονται η βελτίωση των υπηρεσιών υγείας (15,2%) και της καθημερινότητας (15,1%), τομείς που επίσης σχετίζονται άμεσα με το αίσθημα σταθερότητας και ευημερίας.

Ακολουθούν:

Αύξηση μισθών και συντάξεων (13%)
Βελτίωση της οικονομίας (11,2%)
Μείωση φόρων και εισφορών (10,6%)

Αξιοπιστία προγράμματος: Το ΠΑΣΟΚ προηγείται στην αντιπολίτευση

Ενδιαφέρον πολιτικό εύρημα εποτελεί το 40,6% σύμφωνα με το οποίο «κανένα κόμμα» της αντιπολίτευσης δεν έχει κυβερνητικό πρόγραμμα. Δηλαδή, τα κόμματα έχουν αφήγημα αντιπολίτευσης, αλλά όχι εναλλακτικής διακυβέρνησης.

Από τα κόμματα της αντιπολίτευσης που συγκεντρώνουν θετική αξιολόγηση, το ΠΑΣΟΚ προηγείται με 18,1%, και αναδεικνύεται ως ο βασικός φορέας προσδοκιών για εναλλακτική διακυβέρνηση. Ακολουθούν με σημαντική διαφορά η Ελληνική Λύση (9,7%), η Πλεύση Ελευθερίας (6,8%), το ΚΚΕ (6,2%) ο ΣΥΡΙΖΑ (6,1%) και το ΜέΡΑ 25 (3%).

Μάλιστα η εικόνα που μας δίνει η έρευνα για την εμπιστοσύνη προς τους αρχηγούς των κομμάτων ενισχύει περαιτέρω το παραπάνω αποτέλεσμα.

Αν και η κυβέρνηση της ΝΔ καταγράφει φθορά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξακολουθεί να προηγείται στην ερώτηση για τον πολιτικό αρχηγό που εμπνέει περισσότερη εμπιστοσύνη στη διακυβέρνηση της χώρας, συγκεντρώνοντας 30,5%. Στη δεύτερη θέση είναι ο «Κανένας» με 22,6%.

Από τους αρχηγούς της αντιπολίτευσης, η Ζωή Κωνσταντοπούλου εμφανίζεται με τη μεγαλύτερη απήχηση (11,5%), αφήνοντας πίσω της τον Νίκο Ανδρουλάκη (7,6%), τον Σωκράτη Φάμελλο (6,7%) και τον Δημήτρη Κουτσούμπα (5,8%).


Η ταυτότητα της έρευνας:

πηγή: politic.gr