Γερμανικές εκλογές: Η επαγγελία της αδύναμης αλλαγής

O δημοσιογράφος Νίκος Χειλάς γράφει στο ΕΝΑ για τα διακυβεύματα των γερμανικών ομοσπονδιακών εκλογών, για τα μετεκλογικά σενάρια, τις πιθανότητες σχηματισμού προοδευτικού κυβερνητικού συνασπισμού, καθώς και για τους συσχετισμούς θα διαμορφωθούν για την Ευρώπη μετά την κάλπη, που θα σημάνει τη μετά-Μέρκελ εποχή →

«Όλοι μιλάνε για τον καιρό, εμείς όχι!» Με αυτή τη φράση, πλασαρισμένη σε ένα πλακάτ κάτω από τις προτομές των Μαρξ, Ένγκελς και Λένιν, διακήρυττε το 1968 ο Γερμανικός Σοσιαλιστικός Σύνδεσμος SDS, που είχε αποκλειστεί από το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα λόγω αριστερισμού, ότι η ώρα ενδείκνυται όχι για φλυαρίες περί ανέμων και υδάτων, αλλά για επαναστατική δράση –ενάντια στον πόλεμο στο Βιετνάμ, την Χούντα στην Ελλάδα, την εκμετάλλευση του Τρίτου Κόσμου από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.

53 χρόνια αργότερα είναι οι Αριστεροί στη Γερμανία που φλυαρούν ακατάσχετα για τα καιρικά φαινόμενα. Η όλο και ταχύτερα συντελούμενη καταστροφή της φύσης τους έχει κάνει πιο οικολόγους και από τους Πράσινους.

Όμως ποιος τους ακούει. Ενόψει των βουλευτικών εκλογών της προσεχούς Κυριακής, η προσοχή του πολύ κόσμου στρέφεται κυρίως προς τρία άλλα κόμματα: το SPD (Σοσιαλδημοκράτες), την «Ένωση» του CDU και CSU (Χριστιανοδημοκράτες) και τους Πράσινους. Ακόμη και οι Φιλελεύθεροι (FDP) και η ακροδεξιά «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD) βρίσκουν πολύ μεγαλύτερη απήχηση από τη Linke (Αριστερά) που με το 6% των ψήφων που παίρνει στις δημοσκοπήσεις βρίσκεται μόλις λίγο πιο πάνω από το απαραίτητο για την είσοδο στη Βουλή όριο του 5%.

Οι εμπρηστές ως πυροσβέστες

Ανάποδος κόσμος: Τη στιγμή που το σύμπαν καίγεται, η πυρόσβεση ανατίθεται είτε στους εμπρηστές, όπως οι Χριστιανοδημοκράτες είτε σε άτολμους πυροσβέστες, όπως οι Σοσιαλδημοκράτες και οι Πράσινοι.

Η κρίση είναι ολόπλευρη και ξεπερνά κάθε άλλη μεταπολεμικά. Κι αυτό έχει αρνητικό ψυχολογικό αντίκτυπο. Mε τον Covid-19 –παρά τον εμβολιασμό της πλειοψηφίας του πληθυσμού– να συνεχίζει να θερίζει, οι αντοχές μειώνονται. Το ίδιο και με το κλίμα στην εντατική, τα δάση στην πυρά, τις πόλεις στις πλημμύρες, την οικονομία κρατημένη όρθια μόνο χάρη στα δεκανίκια του κράτους και τη γερμανική, όπως και την ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική στα συντρίμμια ύστερα από το φιάσκο στο Αφγανιστάν και την «προδοσία» των Γάλλων από τους Αμερικανούς και Βρετανούς στο θέμα του εξοπλισμού της Αυστραλίας. Σε αυτά προστίθενται τα συσσωρευμένα προβλήματα δεκαετιών, δομικά και μη, όπως:

• - Οι «τρύπες», ή μάλλον οι «κρατήρες» στις δημόσιες υποδομές. Οι περισσότερες Autobahnen, τα σχολικά κτίρια, τα τηλεπικοινωνιακά δίκτυα, κλπ., χρήζουν πλήρους ανακαίνισης. Το κόστος της, σύμφωνα με μια πρόσφατα δημοσιευμένη μελέτη στο Βερολίνο («After Merkel», βλ. Economist, 21.09.2021) υπολογίζεται σε πολλές εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ ταυτόχρονα πρέπει να γίνουν μια σειρά μεταρρυθμίσεις για τον περιορισμό της γραφειοκρατίας και τη δραστική μείωση των (εν πολλοίς άχρηστων και επιβλαβών) υποδομών. Τίποτα από αυτά δεν έχει δρομολογηθεί.


• - Το «χάλι» της αυτοκινητοβιομηχανίας, της κυριότερης βιομηχανία της χώρας. Ο κλάδος στενάζει ακόμα από το τεράστιο σκάνδαλο του λανθασμένου λογισμικού που κατέβαζε δραστικά τις τιμές των εκπεμπόμενων δηλητηριωδών ρύπων και εξαπατούσε έτσι τους πελάτες και τις Αρχές. Επιπλέον, οι πολυεθνικές, όπως η VW, η BMW και η Mercedes, έχουν χάσει το τρένο του εκσυγχρονισμού: Όλα δείχνουν ότι θα παραδώσουν στους πελάτες μόνο ένα κλάσμα από τα 14 εκατομμύρια ηλεκτροκίνητα αυτοκίνητα, που έχουν προγραμματίσει να παράγουν μέχρι το 2030.


• - Η προϊούσα γήρανση του πληθυσμού, που μεταξύ άλλων, απειλεί με κατάρρευση τα ασφαλιστικά ταμεία. Εις μάτην προειδοποιούν οι ειδικοί, ότι η Γερμανία πρέπει να ανοίξει τις πύλες της στους ξένους. Η ξενοφοβική πολιτική της τελευταίας εξαετίας αποδεικνύεται αυτοκτονική και για την ίδια τη χώρα.

Ριζοσπαστισμός στα αζήτητα

Επόμενο έτσι να τίθεται αντικειμενικά θέμα ριζικής αλλαγής, ιδίως τώρα που με την αποχώρηση της Άνγκελα Μέρκελ από την καγκελαρία, δίνεται μοναδική ευκαιρία γι’ αυτό. «Οι τελευταίοι μήνες της θητείας της χαρακτηρίζονταν από απραξία και στασιμότητα» λέει παρατηρητής. Αν αυτό συνεχιζόταν, προσθέτει, θα φτάναμε σε ένα είδος «νεκροκαπιταλισμού» σε αναλογία με τον «νεκροσιαλισμό» στην ύστερη περίοδο της διακυβέρνησης του Λέονιντ Μπρέζνεβ.

Μόνο που ο υποκειμενικός παράγοντας δεν συμβαδίζει με τον αντικειμενικό. Ο αέρας της αλλαγής πνέει αδύναμα. Και οι τρεις δυνητικοί διάδοχοι της Μέρκελ: ο χριστιανοδημοκράτης Άρμιν Λάσετ, ο σοσιαλδημοκράτης Όλαφ Σολτς και η πράσινη Αναλένα Μπέρμποκ, κάνουν λίγα για να τον δυναμώσουν. Ο Λάσετ θέλει, όπως λέει, να «δώσει φτερά» στην οικονομία, εφαρμόζοντας ένα τεχνολογικά μετεξελιγμένο νεοφιλελευθερισμό· ο Σολτς ακολουθεί μια «μετριοπαθή» γραμμή, που συνδυάζει οικολογικά μέτρα, όπως τη μείωση των ατμοσφαιρικών ρύπων, με δημοφιλή οικονομικά, όπως υψηλότερους φόρους για τους πλούσιους και αύξηση του κατώτερου μισθού στα 12 ευρώ· και η Μπέρμποκ υπεραμύνεται ενός «πράσινου καπιταλισμού», των κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας και της Κίνας και της συγκρότησης ενός ευρωπαϊκού στρατεύματος. Πολιτικές δηλαδή, που αφήνουν ασυγκίνητη την πλειοψηφία των ψηφοφόρων, που διψά για ριζοσπαστικές λύσεις.

Το τι σημαίνει εδώ «ριζοσπαστισμός» εξήγησε τις προάλλες ο συμπρόεδρος των Πράσινων Ρόμπερτ Χάμπεκ. Ο στόχος του περιορισμού της αύξησης της θερμοκρασίας στο 1,5° έως το 2030 σε πλανητικό επίπεδο, είπε, μπορεί να επιτευχθεί μόνο όταν η υλοποίησή του είναι «εμπροσθοβαρής», όχι γραμμική, όταν δηλαδή τα περισσότερα από τα προβλεπόμενα μέτρα γι’ αυτό εφαρμοσθούν τα επόμενα 2-3 χρόνια. Προς το σκοπό αυτό πρότεινε για την Γερμανία, πρώτον, να κλείσουν με συνοπτικές διαδικασίες όλα τα ανθρακωρυχεία, και δεύτερον να περιοριστεί στο έπακρο η κυκλοφορία των Ι.Χ. με κινητήρες εσωτερικής καύσης. Αυτό θα επέφερε ανατροπή στον ενεργειακό τομέα και θα κόστιζε τη θέση εργασίας σε δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους, στους οποίους, σε αντιστάθμισμα, θα έπρεπε στη συνέχεια να προσφερθεί μια άλλη ισοδύναμη απασχόληση. Μόνο που και αυτή η όντως ριζοσπαστική πρόταση παραμένει μετέωρη, επειδή αποτελεί προσωπική του άποψη και όχι μέρος του επιχειρησιακού προγράμματος του κόμματος του. Οι άλλοι υποψήφιοι καγκελάριοι την απορρίπτουν έτσι κι αλλιώς για δικούς τους λόγους. Ο μεν Λάσετ επειδή νομίζει ότι το πρόβλημα θα λυθεί σε χρόνο ρεκόρ «από τους θαυμάσιους Γερμανούς ερευνητές και μηχανικούς» στον ιδιωτικό τομέα, ο δε Σολτς επειδή φοβάται, ότι έτσι θα χάσει τις ψήφους των ανθρακωρύχων και εκείνων των αυτοκινητιστών, που δυσκολεύονται οικονομικά να αγοράσουν ηλεκτροκίνητα αυτοκίνητα.


Τέλος της πολιτικής σταθερότητας

Αυτό το χάσμα μεταξύ παροξυμμένων προβλημάτων και ανεπαρκών έως επιβλαβών λύσεων έχει βαρύνουσες πολιτικές συνέπειες. Με πρώτη και κύρια την κρίση του κομματικού συστήματος: Η πάλαι ποτέ πολιτική σταθερότητα της Γερμανίας, που ήταν μεταπολεμικά υποδειγματική στην Ευρώπη, έχει εξανεμισθεί, οι ψηφοφόροι ζουν σε συνεχή παραζάλη, η ισχύς των κομμάτων μεταβάλλεται δραματικά από εβδομάδα σε εβδομάδα, ενίοτε και από μέρα σε μέρα. Έτσι ενώ οι Χριστιανοδημοκράτες έπιαναν πριν ένα χρόνο «ταβάνι» στις δημοσκοπήσεις προσεγγίζοντας το 40%, σήμερα κινούνται ανάμεσα στο 21% και το 22%. Σκωτσέζικο ντους υφίστανται και οι Πράσινοι, που τον περασμένο Απρίλιο, αμέσως μετά την εκλογή της Μπέρμποκ σε υποψήφια καγκελάριο, ξεπερνούσαν το 30%, ενώ σήμερα πέφτουν στο 15% έως 16%. Αντίστροφη είναι η εξέλιξη στους Σοσιαλδημοκράτες που τους τελευταίους μήνες ανέβασαν το ποσοστό τους από 15%, στο οποίο ήταν κολλημένοι για χρόνια, στο 25%-26%. «Θηριώδη» είναι κατ΄επέκταση και τα «σκαμπανεβάσματα» στη δημοφιλία των υποψήφιων καγκελάριων με τον Σολτς να κυριαρχεί τελευταία με ποσοστό άνω του 40% και με την Μπέρμποκ και τον Λάσετ να ακολουθούν λαχανιασμένοι και σε μεγάλη απόσταση πίσω του (24% και 26% αντίστοιχα).

Οι ανατροπές αυτές έχουν βέβαια και προσωπική διάσταση: Χωρίς τον Άρμιν Λάσετ, έναν πολιτικό χωρίς «χάρισμα και χάρη», οι Χριστιανοδημοκράτες δεν θα είχαν πιθανότατα υποστεί τόσο απίστευτη φθορά. Αν στη θέση του ως υποψήφιος καγκελάριος είχε πάρει ο εσωκομματικός του ανταγωνιστής Μάρκους Ζέντερ μπορεί μάλιστα να είχαν διατηρήσει την πρωτιά στις δημοσκοπήσεις. Το παράδοξο είναι μόνο ότι και ο Σολτς δεν είναι το υπόδειγμα ελκυστικού πολιτικού. Όχι μόνο λόγω του παρελθόντος του, (καταρχάς ως σκληρού «σερίφη» στο υπουργείο εσωτερικών του κρατιδίου του Αμβούργου και λίγο αργότερα ως «πρωτοπαλίκαρου» του Γκέρχαρτ Σρέντερ κατά την επιβολή της διαβόητης «Agenda 2010», που οδήγησε στην συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους), αλλά και λόγω του ανιαρού, εκνευριστικού σχεδόν, τρόπου ομιλίας του.

Το προβάδισμά του εξηγείται λοιπόν περισσότερο με την γενικότερη πολιτική του κόμματός του, παρά με την ιδιομορφία της προσωπικότητάς του. Παράδειγμα, η πρόσφατη αποκήρυξη της Agenda 2010 από το SPD και η προβολή του φιλολαϊκού προφίλ του· ή, η αδιάλειπτη συμμετοχή του στην κοινωνία των πολιτών (συνδικάτα, δήμοι, σύλλογοι, εκκλησία, κλπ.), που του επιτρέπει να κινητοποιεί στις πλέον κρίσιμες στιγμές μεγάλες εφεδρείες ψηφοφόρων, και πάει λέγοντας.

Το ίδιο βασικά ισχύει και για την πτώση της δημοτικότητας των δυο ανταγωνιστών του. Ο Λάσετ πληρώνει την αδυναμία του κόμματός του να καταλάβει τα σημεία των καιρών, ήτοι την αλλαγή της ψυχοσύνθεσης του πληθυσμού που ύστερα από το σοκ της πανδημίας και των συναφών με αυτήν κρίσεων δεν θέλει να επανέλθει στην παλιά χριστιανοδημοκρατική «κανονικότητα». Και η Μπέρμποκ πέφτει προφανώς θύμα της μεταμόρφωσης των Πράσινων από φορέα των πιο ριζοσπαστικών κινημάτων σε άνευρο κόμμα της πεφωτισμένης μεσαίας τάξης.


Η αλλαγή τραβά την ανηφόρα

Λίγες μέρες πάντως πριν από την προσέλευση στις κάλπες τα υπεράνω αναφερθέντα εκλογικά ποσοστά φαίνονταν παγιωμένα. Η επιστράτευση, κυριολεκτικά στο «παρά ένα», της Μέρκελ (που μέχρι τότε υποδυόταν περίπου την Σφίγγα) στο πλευρό του Λάσετ, δεν πρόκειται μάλλον να αλλάξει πολλά. Εκτός απροόπτου λοιπόν οι νικητές των εκλογών θα είναι οι Σοσιαλδημοκράτες και οι Πράσινοι, που κατά πάσα επίσης πιθανότητα θα σχηματίσουν κυβέρνηση με τον Σολτς ως καγκελάριο. Η αλλαγή λοιπόν, έστω και ξεψυχισμένη, τραβάει την ανηφόρα.

Ανοικτό παραμένει μόνο το ερώτημα, για το ποιος θα είναι ο τρίτος κυβερνητικός εταίρος, δεδομένου ότι τα δυο κόμματα δεν επιτυγχάνουν με τα μέχρι τώρα δημοσκοπικά ποσοστά τους αυτοδυναμία στις έδρες. Οι Χριστιανοδημοκράτες αποκλείονται εξ αντικειμένου, δεδομένου ότι δεν δέχονται να παίζουν το δεύτερο βιολί στην κυβέρνηση, το ίδιο και η ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία, η οποία αντιμετωπίζεται ως Παρίας από όλα τα κόμματα του «δημοκρατικού τόξου».

Απομένουν λοιπόν δυο δυνητικοί εταίροι. Ο πρώτος είναι οι Ελεύθεροι Δημοκράτες, που σύμφωνα με τα προγνωστικά φτάνουν το 10%-11%. Ο διακηρυγμένος στόχος του προέδρου τους Κρίστιαν Λίντνερ είναι, αφενός, ο αποκλεισμός της συμμετοχής της Linke στην κυβέρνηση αφετέρου, να γίνει ο ίδιος υπουργός οικονομικών. Η υλοποίηση του στόχου είναι βέβαια αμφίβολη: Ο Λίντνερ είναι υπέρ της επιστροφής στον πούρο νεοφιλελευθερισμό και της μείωσης των φόρων για τους πλούσιους, οι Σολτς και Μπέρμποκ υπέρ μιας «λελογισμένης» κεϋνσιανής πολιτικής με περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη. Αν παρ΄ ελπίδα υπάρξει συμφωνία των τριών κομμάτων, η «αλλαγή» θα περιοριστεί μάλλον στην εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία, οι εκκρεμούσες μεγάλες μεταρρυθμίσεις θα παραμείνουν στο ράφι.

Ο δεύτερος δυνητικός εταίρος είναι η Linke, το μόνο κόμμα που επιτίθεται ανοικτά στα μεγάλα συμφέροντα. Στο πρόγραμμα της αναφέρεται: «100 διεθνείς όμιλοι προξενούν τα δυο τρίτα της πλανητικής επιβάρυνσης με μονοξείδιο του άνθρακα […] Τα βάζουμε με τους ομίλους και προωθούμε μια σε όλους συμφέρουσα μετάβαση προς ένα κλιματικά εξασφαλισμένο μέλλον. Δημιουργούμε μια ομπρέλα σωτηρίας για τους απασχολούμενους: Με εγγυήσεις για θέσεις εργασίας και εισόδημα. Για μια εβδομάδα των τεσσάρων ημερών, αντισταθμιστική αμοιβή και εγγύηση για μετεκπαίδευση». Άλλα σημαντικά αιτήματά της, όπως η αύξηση του κατώτατου μισθού (για τη Linke: 13 ευρώ) ή η αύξηση της φορολογίας για τους πλούσιους, συμπίπτουν με εκείνα των Σοσιαλδημοκρατών και των Πράσινων –κάτι που θα διευκόλυνε την κυβερνητική σύμπραξη. Αυτή «σκοντάφτει» όμως σε θέματα ευρωπαϊκής και κυρίως αμυντικής πολιτικής: Η Linke, σε αντίθεση προς τα δυο άλλα κόμματα, ζητά την κατάργηση του ΝΑΤΟ (και την αντικατάστασή του από ένα «σύστημα συλλογικής ασφάλειας με συμμετοχή και της Ρωσίας»). Πολλά δείχνουν ωστόσο ότι είναι διατεθειμένη να βάλει νερό στο κρασί της και να δηλώσει, έστω και «παθητικά», πίστη στο Βορειοατλαντικό Σύμφωνο.


Οι Χριστιανοδημοκράτες ενώπιον του εμφύλιου σπαραγμού

Ανεξάρτητα από τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης όμως, σίγουρο είναι, ότι η απομάκρυνση του χριστιανοδημοκρατικού κόμματος από την εξουσία θα προκαλέσει «δέος και δάκρυα» στη Γερμανία –με πρώτους «παθόντες» τους ίδιους τους Χριστιανοδημοκράτες. Οι καυγάδες που θα ξεσπάσουν στο εσωτερικό του κόμματος, αφενός θα το εξασθενίσουν σοβαρά αφετέρου θα το στρέψουν προς τα δεξιά υπό την ηγεσία ενός εκ των πρώτων εσωκομματικών θυμάτων της Μέρκελ, του πρώην προέδρου της κοινοβουλευτικής ομάδας Φρίντριχ Μερτς, που θα συνοδεύεται από ένα «ξήλωμα» της πολιτικά φιλελεύθερης κληρονομιάς της πλέον πρώην καγκελάριου. Το επόμενο βήμα θα ήταν η προσέγγιση με την Εναλλακτική για τη Γερμανία, καταρχάς σε κρατιδιακό και ύστερα σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Το αποτέλεσμα θα ήταν ή αναγνώριση της Ακροδεξιάς ως θεμιτή πολιτική δύναμη –κάτι που ήταν μεταπολεμικά αδιανόητο στη χώρα. Αυτό θα είχε και γενικότερες επιπτώσεις: Η Γερμανία είναι, μαζί με τη Γαλλία, μια από εκείνες τις χώρες στην Ευρώπη που παραμένουν πιστές στην μεταπολεμική άτυπη συμφωνία κατά του φασισμού, που απαγόρευε στα κόμματα του δημοκρατικού τόξου να συνεργαστούν με ακροδεξιές οργανώσεις.

Η απαγόρευση είχε τον χαρακτήρα ταμπού, κάθε παραβίασή του επέφερε σοβαρές κυρώσεις, όπως για παράδειγμα το 2000, όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση έβαλε στην καραντίνα ένα μέλος της, την Αυστρία, λόγω της συγκρότησης κυβέρνησης συνασπισμού της Δεξιάς με την Ακροδεξιά. Αυτό άρχιζε να αλλάζει την τελευταία δεκαετία, όταν σε μια σειρά χώρες η Ακροδεξιά έβαλε πόδι στην κυβέρνηση είτε μερικά (π.χ., Ιταλία), είτε ολικά (π.χ. Ουγγαρία και Πολωνία) χωρίς να υπάρξουν κυρώσεις, ή τουλάχιστον αξιόλογες πολιτικές αντιδράσεις από τις Βρυξέλλες. Όσο όμως διατηρούνταν απόρθητα το οχυρά της Γαλλίας και της Γερμανίας, η εξέλιξη αυτή θεωρούταν αναστρέψιμη. Με την πτώση του γερμανικού οχυρού αυτό θα πάψει να ισχύει. Η ενσωμάτωση της Ακροδεξιάς στο πολιτικό σύστημα θα μπει στην ημερήσια διάταξη όλης της Ευρώπης.


Η Ευρωπαϊκή Ένωση – μια κινούμενη άμμος

Προς το παρόν βέβαια είναι άλλα τα σενάρια για την Ευρωπαϊκή Ένωση που προκαλούν προσοχή. Ο κοινός παρανομαστής τους είναι ότι η Γερμανία, ως ο ισχυρότερος οικονομικός παίκτης της Ένωσης, θα συνεχίσει να παίζει αποφασιστικό ρόλο και στο πολιτικό παιχνίδι της. Κι αυτό παρά την απώλεια κύρους που έχει υποστεί τα τελευταία χρόνια λόγω της εμφάνισης ανταγωνιστικών προς τον γαλλογερμανικό άξονα συμμαχιών και μεμονωμένων κρατών: Παράδειγμα, οι frugal four (οι τέσσερις «τσιγκούνηδες»: Ολλανδία, Δανία, Σουηδία, Αυστρία), που πίεσαν επιτυχώς να περικοπούν σημαντικά τα μη επιστρεπτέα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης για την αντιμετώπιση της πανδημίας, ή οι χώρες-«αντάρτες», όπως η Ουγγαρία και η Πολωνία, οι οποίες «σνομπάρουν» με σχεδόν αποσχιστικό τρόπο τις αποφάσεις των Βρυξελλών.

Ο τρόπος που θα κινηθεί όμως η Γερμανία στην Ευρώπη θα εξαρτηθεί από την σύνθεση της νέας κυβέρνησής της στο Βερολίνο.

Μια κυβέρνηση Σοσιαλδημοκρατών-Πράσινων-Ελεύθερων Δημοκρατών δεν πρόκειται μάλλον να αλλάξει πολλά στη γραμμή της Μέρκελ, που κατά την περίοδο της πανδημίας δεν εξέπεμπε -όπως και στην εσωτερική πολιτική- ιδιαίτερη λάμψη. Η ίδρυση του Ταμείου Ανάκαμψης αποτελεί μια από τις λίγες αναλαμπές, αλλά και αυτή οφειλόταν σε γαλλική πρωτοβουλία. Ο νέος «μερκελισμός» έχει όνομα: Κρίστιαν Λίντνερ. Ο πρόεδρος των Ελεύθερων Δημοκρατών διαμηνύει ξεκάθαρα τη θέλησή του για επιστροφή στα μηδενικά ελλείμματα και για τερματισμό της αμοιβαιοποίησης των χρεών. «Το Ταμείο Ανάκαμψης πρέπει να μείνει μοναδική εξαίρεση» τονίζει. Ο λόγος του δεν είναι βέβαια νόμος. Αλλά και μόνο η παρουσία του στην κυβέρνηση θα λειτουργούσε σαν τροχοπέδη στην ευρωπαϊκή πολιτική, που οραματίζεται ο Σολτς. Όραμα που περιλαμβάνει τόσο την αναθεώρηση των κριτηρίων του Μάαστριχτ προς το ελαστικότερο όσο και την γενίκευση της αμοιβαιοποίησης των χρεών. Ο ίδιος, σε μια από τις πιο καλές στιγμές του, συνέκρινε μάλιστα την ίδρυση του Ταμείου με «τη στιγμή του Χάμιλτον», ήτοι την απόφαση του πρώτου υπουργού οικονομικών των ΗΠΑ να βάλει σε κοινό «κορβανά» τα χρέη των ξεχωριστών Πολιτειών, που αποτέλεσε τη βάση της οικονομικής ενοποίησης της χώρας. Με τον Λίντνερ όμως δίπλα του να παίζει τον αντι-Χάμιλτον, δεν θα μπορέσει ποτέ να κάνει το όραμά του πραγματικότητα.

Με τη Linke στην κυβέρνηση τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Η Αριστερά δίνει πλήρη στήριξη σε αυτούς τους στόχους. Αυτό δεν σημαίνει ότι η υλοποίησή τους θα ήταν περίπατος. Οι «frugal four» και οι ανατολικοευρωπαίοι «αντάρτες» καραδοκούν και δεν θα διστάσουν να προβάλουν βέτο στα σχέδια του Σολτς.

Ανεξάρτητα ωστόσο από όλα αυτά, ο Σολτς θα έχει να αντιμετωπίσει μεγάλες, αν όχι ανυπέρβλητες δυσκολίες στις Βρυξέλλες. Η Ε.Ε. μοιάζει με κινούμενη άμμο, η αστάθειά της είναι τουλάχιστον τόσο μεγάλη όσο και στη Γερμανία, ο Covid-19 επενεργεί εξ ίσου διαλυτικά σ΄ αυτήν, όπως και στην υγεία: Η Πολωνία, για παράδειγμα, ακολουθώντας το βρετανικό πρότυπο, σχεδιάζει το Polexit. Οι νεοφιλελεύθεροι όλων των κρατών-μελών με την σειρά τους προετοιμάζουν την ρεβάνς για τον αυτοεξευτελισμό που υπέστησαν λόγω της πανδημίας, όταν, για λόγους αυτοσυντήρησης, αποφάσισαν να εφαρμόσουν το πιο απεχθές σε αυτούς οικονομικό δόγμα: τον κεϋνσιανισμό. Το σύνθημά τους λέγεται τώρα: «Νεοφιλελευθερισμός 2.0» Παράλληλα, η πανωλεθρία στο Αφγανιστάν και το σύμφωνο ΗΠΑ-Μεγάλης Βρετανίας-Αυστραλίας ανατρέπουν όλες τις παλιές βεβαιότητες περί ευρωπαϊκής ασφάλειας και συμμαχικής πίστης, ενώ το προσφυγικό παροξύνει τις εσωτερικές έριδες. Το κοινό ευρωπαϊκό σπίτι βάζει από παντού, η ατμόσφαιρα δεν ήταν ποτέ τόσο δηλητηριασμένη. Ένα αντίδοτο σε αυτό θα ήταν σίγουρα ένας βαθύς κοινωνικός μετασχηματισμός. Όμως ο Σολτς και οι κυβερνητικοί του σύμμαχοι προσφέρουν στην καλύτερη περίπτωση μια «αλλαγή», και δη αδύναμη. Κάτι περισσότερο είναι ενάντια στη θέληση και πάνω από τις δυνάμεις τους. Κι αυτό προδικάζει διαιώνιση της κρίσης.

* Το άρθρο δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του Ινστιτούτου Εναλλακτικών Πολιτικών -ΕΝΑ  

Νέες επικουρικές συντάξεις: Η μεγάλη κυβερνητική απάτη

Βάση του νομοσχεδίου, οι νέες συντάξεις, οι οποίες θα απονέμονται μετά το 2060 θα είναι μειωμένες έως και 50%! Ωστόσο στην προκρούστεια κλίνη μπαίνουν και οι σημερινές συντάξεις και ΟΧΙ μόνο οι νέες όπως (λανθασμένα & εσκεμμένα) ισχυρίζεται η αντιπολίτευση!

Κώστας Νικολάου*

Κόλαφος για τις συντάξεις ο νέος νόμος για την επικουρική. Σκοπιμότητες Απάτη, αλλά και συνταγματικές παραβάσεις είναι αυτά που τον χαρακτηρίζουν. Παραβάσεις, ως προς το ύψος των παροχών, με ηλικιακές διακρίσεις που εισάγει, αλλά και ως προς τις εγγυήσεις που παρέχει, εφόσον το σύστημα παραμένει δημόσιο και υποχρεωτικό!!

Αποκαλύπτεται το ΜΕΓΑΛΟ ΨΕΜΑ καθόσον οι νέες συντάξεις μειώνονται έως και 50% (!) αλλά και η σκοπιμότητα του εν λόγο νέου ταμείου, αφού και το ισχύων σύστημα, κεφαλαιοποιητικό είναι! Ο τρόπος που υπολογίζονται σήμερα οι επικουρικές είναι με βάση το νόμο 4387/2016 (ο οποίος αποτελεί συνέχεια του ν.4052/2012) βασίζεται σε κεφαλαιοποιητικό σύστημα, μάλιστα με σταθερό επιτόκιο 1,3% και ισχύει για την περίοδο, από την 1.1.2015 και εφεξής!!

Ποιο αναλυτικά

Σύμφωνα με το νομοσχέδιο: ιδρύεται νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου (Ν.Π.Δ.Δ.) με την επωνυμία, «Ταμείο Επικουρικής Κεφαλαιοποιητικής Ασφάλισης» (Τ.Ε.Κ.Α.) και εντάσσονται σε αυτό, υποχρεωτικά οι ασφαλιζόμενοι για πρώτη φορά μετά την 1.1.2022 και προαιρετικά οι ήδη ασφαλισμένοι ηλικίας κάτω των 35 ετών. Οι εισφορές είναι (6%) και απεικονίζονται (λογιστικά) σε ατομικούς λογαριασμούς όπου οι συντάξεις υπολογίζονται βάση αυτών και θα δικαιούνται εφόσον έχουν συμπληρώσει τουλάχιστο 15 έτη.

ΕΤΕΑΕΠ & ΤΕΚΑ

Στο εξής θα συνυπάρχουν δυο (διαφορετικά) ταμεία το ΕΤΕΑΕΠ και το ΤΕΚΑ, όπου: (α) η μια ομάδα (3,413 εκ ασφαλισμένοι και 1,241 εκ. συνταξιούχοι) θα συνεχίσουν στο ΕΤΕΑΕΠ το οποίο, με τις υπάρχουσες εισφορές θα καλύπτονται οι συντάξεις ενώ η διαφορά (λόγο απομείωσης εισφορών) θα καταβάλλεται από τον Κρατικό Προϋπολογισμό και (β) η άλλη ομάδα (οι μετά το 2022) θα εντάσσεται στο ΤΕΚΑ των οποίων οι εισφορές θα αποταμιεύονται!

Κόστος μετάβασης 105 δις ευρώ

Έως το 2070, το κράτος θα πρέπει να καταβάλει στο ΕΤΕΑΕΠ περί τα 70 δις ευρώ (λόγο απομείωσης εισφορών) και στη συνέχεια άλλα 35 δις για την αποπληρωμή των συντάξεων, σύνολο δηλαδή 105 δις ευρώ!! Ποσά, τα οποία (θεωρητικά) θα πρέπει να αποταμιεύονται στο νέο ταμείο το ΤΕΚΑ!!

Ανάλυση του κόστους

Η επίσημη εκδοχή: Σύμφωνα με το νομοσχέδιου η κρατική χρηματοδότη της περιόδου 2022 – 2070, βάση τεσσάρων σεναρίων, προβλέπεται στα: (48) – (56) – (66) – (78) δις. Ωστόσο, το 2070 προβλέπεται επίσης η εν ζωή 1.680.000 συνταξιούχων με προσδόκιμο τα 10 έτη. Επομένως, για μετά το 2070, άλλα (1,68Χ172Χ12Χ10) 34,6 δις ευρώ. Σύνολο, έως 113 δις ευρώ.

Πρόχειροι υπολογισμοί: 

• α) Οι ετήσιες εισφορές των σημερινών ασφαλισμένων είναι 2,9 δις ευρώ. Επομένως, το κόστος απομείωσης εισφορών, έως το 2070 μεσοσταθμικά (2,9:2Χ48) ανέρχεται στα 69,6 δις, συν το κόστος των συντάξεων (34,6 δις) σύνολο 104 δις ευρώ.
• 
  
• β) Μεσοσταθμικά η μείωση των ασφαλισμένων (ανά έτος) θα ανέρχεται σε (3.413.8831/48) 71.000 άτομα, ενώ σε εισφορές (71.000Χ850) 60 εκ. ευρώ. Επομένως, το κράτος θα πρέπει να καταβάλει έως το 1970: τον πρώτο χρόνο 60 εκ., το δεύτερο 120 + 60 εκ., τον τρίτο 180 + 60 εκ. κ.ο.κ, σύνολο 70 δις, συν το κόστος των συντάξεων μετά το 2070 (34,6 δις) σύνολο 105 δις ευρώ.

Σκοπιμότητες

Οι σκοπιμότητες του εν λόγο ταμείου είναι καταφανείς. Το κράτος αναλαμβάνει το κόστος των συντάξεων (105 δις ευρώ) ενώ οι αντίστοιχες εισφορές θα σωρεύονται στο ΤΕΚΑ!! Χρήματα, τα οποία (όπως η εμπειρία δείχνει) θα καταλήγουν στο χρηματιστήριο και θα τύχουν το ίδιο, με τα αποθεματικά των σημερινών συνταξιούχων!! Έτσι, ενώ τυπικά φαίνεται ότι το κράτος χρηματοδοτεί (με 105 δις ευρώ) τις επικουρικές, επί της ουσίας, αυτό που χρηματοδοτεί είναι ο τζόγος!! Επομένως το «ΤΕΚΑ» δεν είναι παρά η συγκάλυψη!!

Κίνδυνοι

Βάση του νομοσχεδίου, οι νέες συντάξεις, οι οποίες θα απονέμονται μετά το 2060 θα είναι μειωμένες έως και 50%! Ωστόσο στην προκρούστεια κλίνη μπαίνουν και οι σημερινές συντάξεις και ΟΧΙ μόνο οι νέες όπως (λανθασμένα & εσκεμμένα) ισχυρίζεται η αντιπολίτευση! 

• - Πρώτον, οι σημερινές βρίσκονται ήδη στην τροχιά της σταδιακής μείωσης αφού το τμήμα της σύνταξης (από 1.1. 2015 και εφεξής) είναι χαμηλότερο κατά 23%! 
• - Δεύτερον, λόγο έλλειψης εισφορών, μένουν στον «αέρα», στο έλεος των κρατικών ενισχύσεων, αντιμέτωπες με τη σπάθη της «ρήτρας μηδενικού ελλείμματος»!! 
• - Και τρίτον, στην πορεία αυξάνονται και οι ράντες (21%) όπου έως το 2060… εξισώνονται με τις νέες!!

Ύψος των συντάξεων

Μπορεί το δίδυμο, Χατζηδάκη – Τσακλόγλου, (μέσο κατευθυνόμενης δημοσιογραφίας) να κατακλύζουν τα ΜΜΕ τάζοντας συντάξεις αυξημένες έως 35% (!) ωστόσο, ουδείς εγγυάται τα ποσά αυτά!!! Αντίθετα, αυτό που αποκαλύπτεται (άρθρο 61) και που αναδεικνύεται στους πίνακες (Εθνική Αναλογιστική Αρχή) σελίδα 301 είναι ότι οι συντάξεις μετά το 2060 βαίνουν μειωμένες… έως και 50%!! Πρώτον, γιατί καταργούνται οι ελάχιστες εγγυήσεις του προηγουμένου νόμου (νοητό επιτόκιο ύψους 1,3%) και στο εξής (άρθρο 61) οι παρεχόμενες εγγυήσεις, είναι μόνο έως το ύψος των καταβαλλόμενων (χωρίς τόκους) εισφορών! Συνεπώς μείωση 30%!! Και δεύτερον, οι ράντες αυξάνονται σε (από 17,297 στο 20,961) ποσοστό 21%, όπου, κατά το ίδιο ποσοστό μειώνονται και οι συντάξεις!!

Επομένως, καμία σημασία δεν έχουν τα λεγόμενα των υπουργών, όσο οι εγγυήσεις που παρέχονται μέσα από τους νόμους που ψηφίζουν!! Εάν το δίδυμο (Χατζηδάκη – Τσακλόγλου) είναι τόσο σίγουροι για αυτά που λένε, θα πρέπει και να το εγγυηθούν!!

Παραδείγματα – Εθνική Αναλογιστική Αρχή

Στον ΠΙΝΑΚΑ 1: Βάση των παραδειγμάτων της Εθνικής Αναλογιστικής Αρχής τα οποία (με πληθωρισμό 2% ανά έτος) συγκρίνουν τις αυριανές συντάξεις με το ισχύον σύστημα, προσθέτουμε και με βάση τις παρεχόμενες εγγυήσεις. Βλέπουμε ότι: το ισχύουν σύστημα (με 35 έτη & 67 ετών) το 2060 προβλέπει και εγγυάται ποσό 483 ευρώ, ενώ το νέο σύστημα, ναι μεν προβλέπει (χωρίς εγγυήσεις) ποσά από 425 έως 641 ευρώ ωστόσο, βάση όμως των εγγυήσεων που παρέχει, αυτά μειώνονται κατά 51,5% και πέφτουν στα 235 ευρώ!!

Στον ΠΙΝΑΚΑ 2: Βάση των παραδειγμάτων της Εθνικής Αναλογιστικής Αρχής, παραθέτουμε την εξέλιξη των σημερινών συντάξεων όπου: από 142 ευρώ εγγυάται το σημερινό σύστημα, με το νέο σύστημα, πέφτουν στα 70 ευρώ!!

Το κόλπο με τις Ράντες

Υπενθυμίζουμε, το 2012 με τον νόμο 4052/12 δημιουργείται το «Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης» ΕΤΕΑ και εντάσσονται σε αυτό όλα τα επικουρικά ταμεία. Με βάση το νόμο αυτό και εν συνεχεία με τον 4387/2016, οι συντάξεις διαχωρίζονται σε δυο περιόδους όπου: Για την περίοδο ( από 1.1.2015 και εφεξής) οι συντάξεις υπολογίζονται με βάση το κεφαλαιοποιητικό σύστημα και σταθερό επιτόκιο 1,3%, (Ράντες οι οποίες κάθε 3 έτη ανανεώνονται) και με βάση των ατομικών λογαριασμών όπου κατατίθενται οι εισφορές. Για την περίοδο έως το 2014, καταργείται το ποσοστό αναπλήρωσης (20% με 35 έτη ή 0,57% ανά έτος) του νόμου 2084/92 (Σιούφα) και αντικαθίσταται με το ποσοστό (15,75% με 35 έτη ) 0,45% ανά έτος!!

Σημείωση: Παρά το γεγονός ότι με τους εν λόγο νόμους, οι συντάξεις μειώθηκαν κατά 20% και υποτίθεται, στο εξής και τα δυο τμήματα θα συμβαδίζουν, ωστόσο, το τμήμα την περιόδου μετά την 1.1.2015 (και παρά το σταθερό επιτόκια 1,3%) παράγει χαμηλότερα ποσά και υπολείπεται έως και 23%!! Παράδειγμα:

Παράδειγμα 1: Έστω με μηνιαίο μισθό (1000Χ14) 1.167 ευρώ και 35 έτη. Αρχικά ελάμβανε (1.167Χ20) 233 ευρώ. Με τα ισχύοντα ( εφόσον ο χρόνος είναι πριν το 2014) λαμβάνει (1.167Χ15,75) 184 ευρώ!!

Παράδειγμα 2: Εάν ο χρόνος είναι όλος μετά το 2015, άρα έχει καταβάλει εισφορές (14.000 Χ35 Χ 6%) 29.400 ευρώ, θα λαμβάνει (29.400:207,564) ποσό σύνταξης 142 ευρώ!! Διαφορά (23%) 42 ευρώ!!

Ράντες: Στον ΠΙΝΑΚΑ 3 παραθέτουμε τις ράντες που ισχύουν σήμερα καθώς και το αντίστοιχο ποσό σύνταξης ανάλογα με την ηλικία συνταξιοδότησης. Στην πρώτη στήλη είναι ηλικία, στην δεύτερη οι εισφορές, στην τρίτη οι ράντες (ετήσιες) ενώ στην πέμπτη οι ράντες μηνιαίες και στην έκτη οι συντάξεις.

Συντάξεις τριών ταχυτήτων

Συνοψίζοντας, βλέπουμε ότι: ασφαλισμένοι ιδίου ταμείου, ενώ έχουν τον ίδιο χρόνο ασφάλισης, έχουν καταβάλει τις ίδιες εισφορές, έχουν συνταξιοδοτηθεί στην ίδια ηλικία, πάρα ταύτα, ο πρώτος λαμβάνει (έστω) 184 ευρώ, ο δεύτερος 142 ευρώ (!) και με τον νέο νόμο, προστίθεται και τρίτη κατηγορία, ο οποίος…. θα λαμβάνει 70 ευρώ!!!

Η Απάτη (Ληστεία) με τις Ράντες

Οι Ράντες (οι οποίες εξαρτώνται από την ηλικία συνταξιοδότησης δηλαδή, το μ.ο. του χρονικού διαστήματος που θα χορηγείται η σύνταξη) ουσιαστικά είναι ο διαιρέτης των καταβαλλομένων εισφορών και μας δίνουν το ανάλογο ποσό σύνταξης. Ωστόσο, αυτό θα πρέπει να επαλειφθεί. Επομένως, για να κρίνουμε την ορθότητα της κάθε Ράντας κάνουμε την αντίστροφη πράξη: διαιρούμε τις συνολικές εισφορές συν τους τόκους δια το προσδόκιμο ζωής.

Οπότε, εφόσον οι εισφορές 29.400 μαζί με τους τόκους (επιτοκιο1,3%) είναι 38.400 ευρώ και το προσδόκιμο ηλικίας 67 ετών (80 – 67) 13 έτη, η σύνταξη που αναλογεί θα πρέπει να είναι (38.400:13:12) 246 ευρώ!! Σημειωτέων, τόσο θα ήταν (233 ευρώ) και με βάση τον καταργηθέντα νόμο 2084/92 ( ν. Σιούφα) !!

Έτσι, ενώ οι συντάξεις (με 35 έτη & 67 ετών) αναλογούν 246 ευρώ, χορηγούν: με το ισχύον σύστημα, για το τμήμα έως το 2014 184 ευρώ, για μετά το 2015 (μέσο Ράντας) 142 ευρώ, ενώ με το νέο νόμο 70 ευρώ!! Πρόκειται, όχι απλά για κλοπή, άλλα για ΛΗΣΤΕΙΑ!!

Παραβάσεις

Είναι εμφανές, με η σύσταση του Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης (ΤΕΚΑ) παραβιάζονται θεμελιώδη δικαιότατα του ανθρώπου και το σύνταγμα. Το δημόσιο το ίδιο, από εγγυητής του ασφαλιστικού συστήματος με την υποχρέωση να παρέχονται συντάξεις τουλάχιστον στο ύψος των καταβαλλομένων εισφορών, μετατράπηκε σε απατεώνα!! Παρά την υποχρεωτικότητα της επικουρικής (την δια νόμο καταβολή εισφορών), τα επιστρεφόμενα ποσά (δήθεν ως συντάξεις) αντιστοιχούν μόνο στο 30% των καταβαλλόμενων εισφορών!!

Επομένως, το ταμείο αυτό (ΤΕΚΑ) παρά την νομοθέτησή του, σίγουρα δεν έχει μέλλον. Η έννομη τάξη σύντομα θα πρέπει να αποκατασταθεί.

Σημειωτέων, δικαστικές αποφάσεις (1889/2019 του ΣτΕ) εκκρεμούν και για το ισχύον σύστημα!!

Σεπτέμβριος 2021

* Ο Κώστας Νικολάου είναι Συνταξιούχος τ. ΙΚΑ ΕΤΑΜ - Μέλος Διοικούσας Επιτροπής ΚΕ.Π.Ε.Α./ΓΣΕΕ

laiki-enotita.gr 

ΕΟΔΥ: 2.046 νέα κρούσματα κορονοϊού, 33 θάνατοι και 331 διασωληνωμένοι - Σταθεροποίηση εμφανίζουν τα σημερινά στοιχεία!

Σταθεροποίηση καταγράφουν τα σημερινά, 24/9/2021, στοιχεία του ΕΟΔΥ, όσον αφορά την πορεία της νόσου Covid-19 στη χώρα μας.

Τα νέα εργαστηριακά επιβεβαιωμένα κρούσματα της νόσου που καταγράφηκαν τις τελευταίες 24 ώρες είναι 2.046, εκ των οποίων 8 εντοπίστηκαν κατόπιν ελέγχων στις πύλες εισόδου της χώρας.

Ο συνολικός αριθμός των κρουσμάτων ανέρχεται σε 643.055 (ημερήσια μεταβολή +0.3%),εκ των οποίων 50,9% άνδρες. Με βάση τα επιβεβαιωμένα κρούσματα των τελευταίων 7 ημερών, 128 θεωρούνται σχετιζόμενα με ταξίδι από το εξωτερικό και 3.487 είναι σχετιζόμενα με ήδη γνωστό κρούσμα.

Οι νέοι θάνατοι ασθενών με COVID-19 είναι 33, ενώ από την έναρξη της επιδημίας έχουν καταγραφεί συνολικά 14.639 θάνατοι. Το 95,4% είχε υποκείμενο νόσημα ή ηλικία 70 ετών και άνω.

Ο αριθμός των ασθενών που νοσηλεύονται διασωληνωμένοι είναι 331 (65% άνδρες). Η διάμεση ηλικία τους είναι 65 έτη. To 81% έχει υποκείμενο νόσημα ή ηλικία 70 ετών και άνω. Μεταξύ των ασθενών που νοσηλεύονται διασωληνωμένοι, 298 (90,03%) είναι ανεμβολίαστοι ή μερικώς εμβολιασμένοι και 33 (9,97%) είναι πλήρως εμβολιασμένοι. Από την αρχή της πανδημίας έχουν εξέλθει από τις ΜΕΘ 3.122 ασθενείς. Οι εισαγωγές νέων ασθενών Covid-19 στα νοσοκομεία της επικράτειας είναι 216 (ημερήσια μεταβολή +33.33%). Ο μέσος όρος εισαγωγών του επταημέρου είναι 190 ασθενείς.

Η διάμεση ηλικία των κρουσμάτων είναι 39 έτη (εύρος 0,2 έως 106 έτη), ενώ η διάμεση ηλικία των θανόντων είναι 78 έτη (εύρος 0,2 έως 106 έτη).

Γεωγραφική κατανομή των νέων κρουσμάτων Covid-19

Η γεωγραφική κατανομή των 2.046 κρουσμάτων Covid-19 που ανακοίνωσε σήμερα ο ΕΟΔΥ έχει ως εξής:

• 58 κρούσματα στην Π.Ε. Ανατολικής Αττικής
• 53 κρούματα στην Π.Ε. Βόρειου Τομέα Αθηνών
• 34 κρούσματα στην Π.Ε. Δυτικής Αττικής
• 48 κρούσματα στην Π.Ε. Δυτικού Τομέα Αθηνών
• 88 κρούσματα στην Π.Ε. Κεντρικού Τομέα Αθηνών
• 48 κρούσματα στην Π.Ε. Νοτίου Τομέα Αθηνών
• 51 κρούσματα στην Π.Ε. Πειραιώς
• 12 κρούσματα στην Π.Ε. Νήσων
• 331 κρούσματα στην Π.Ε. Θεσσαλονίκης
• 39 κρούσματα στην Π.Ε. Αιτωλοακαρνανίας
• 15 κρούσματα στην Π.Ε. Αργολίδας
• 10 κρούσματα στην Π.Ε. Αρκαδίας
• 1 κρούσμα στην Π.Ε. Άρτας
• 64 κρούσματα στην Π.Ε. Αχαΐας
• 34 κρούσματα στην Π.Ε. Βοιωτίας
• 2 κρούσματα στην Π.Ε. Γρεβενών
• 51 κρούσματα στην Π.Ε. Δράμας
• 27 κρούσματα στην Π.Ε. Εβρου
• 13 κρούσματα στην Π.Ε. Εύβοιας
• 2 κρούσματα στην Π.Ε. Ευρυτανίας
• 7 κρούσματα στην Π.Ε. Ζακύνθου
• 13 κρούσματα στην Π.Ε. Ηλείας
• 67 κρούσματα στην Π.Ε Ημαθίας
• 36 κρούσματα στην Π.Ε. Ηρακλείου
• 5 κρούσματα στην Π.Ε. Θάσου
• 10 κρούσματα στην Π.Ε. Θεσπρωτίας
• 6 κρούσματα στην Π.Ε. Θήρας
• 42 κρούσματα στην Π.Ε. Ιωαννίνων
• 34 κρούσματα στην Π.Ε. Καβάλας
• 4 κρούσματα στην Π.Ε. Καλύμνου
• 20 κρούσματα στην Π.Ε. Καρδίτσας
• 33 κρούσματα στην Π.Ε. Καστοριάς
• 2 κρούσματα στην Π.Ε. Κέας-Κύθνου
• 32 κρούσματα στην Π.Ε. Κέρκυρας
• 6 κρούσματα στην Π.Ε. Κεφαλληνίας
• 20 κρούσματα στην Π.Ε. Κιλκίς
• 39 κρούσματα στην Π.Ε Κοζάνης
• 24 κρούσματα στην Π.Ε. Κορινθίας
• 2 κρούσματα στην Π.Ε. Κω
• 16 κρούσματα στην Π.Ε. Λακωνίας
• 93 κρούσματα στην Π.Ε Λάρισας
• 6 κρούσματα στην Π.Ε. Λασιθίου
• 12 κρούσματα στην Π.Ε. Λέσβου
• 5 κρούσματα στην Π.Ε. Λευκάδας
• 1 κρούσμα στην Π.Ε. Λήμνου
• 48 κρούσματα στην Π.Ε. Μαγνησίας
• 23 κρούσματα στην Π.Ε. Μεσσηνίας
• 3 κρούσματα στην Π.Ε. Μήλου
• 7 κρούσματα στην Π.Ε. Μυκόνου
• 3 κρούσματα στην Π.Ε. Νάξου
• 48 κρούσματα στην Π.Ε. Ξάνθης
• 2 κρούσματα στην Π.Ε. Πάρου
• 41 κρούσματα στην Π.Ε. Πέλλας
• 60 κρούσματα στην Π.Ε. Πιερίας
• 3 κρούσματα στην Π.Ε. Πρέβεζας
• 15 κρούσματα στην Π.Ε. Ρεθύμνου
• 9 κρούσματα στην Π.Ε. Ροδόπης
• 32 κρούσματα στην Π.Ε. Ρόδου
• 1 κρούσμα στην Π.Ε. Σάμου
• 22 κρούσματα στην Π.Ε. Σερρών
• 4 κρούσματα στην Π.Ε. Σποράδων
• 6 κρούσματα στην Π.Ε. Σύρου
• 2 κρούσματα στην Π.Ε. Τήνου
• 22 κρούσματα στην Π.Ε. Τρικάλων
• 24 κρούσματα στην Π.Ε. Φθιώτιδας
• 5 κρούσματα στην Π.Ε. Φλώρινας
• 1 κρούσμα στην Π.Ε. Φωκίδας
• 21 κρούσματα στην Π.Ε. Χαλκιδικής
• 19 κρούσματα στην Π.Ε. Χανίων
• 5 κρούσματα στην Π.Ε. Χίου
• 91 κρούσματα υπό διερεύνηση

Δημήτρης Κουτσούμπας στο Newsbomb.gr και την Ολγα Τρέμη: «Θα έχουμε πρόωρες εκλογές»

Ο Δημήτρης Κουτσούμπας λέει ότι, όπως όλα δείχνουν, οι εξελίξεις στο μέτωπο της οικονομίας, της πανδημίας, αλλά και της εξωτερικής πολιτικής θα οδηγήσουν την κυβέρνηση να επιλέξει την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες.

Πρόωρες εκλογές, πιθανότατα εντός του 2022, προβλέπει ο γενικός γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας στην συνέντευξη του στο Meeting Point του newsbomb.gr και την Ολγα Τρέμη.

Ο Δημήτρης Κουτσούμπας λέει ότι, όπως όλα δείχνουν, οι εξελίξεις στο μέτωπο της οικονομίας, της πανδημίας, αλλά και της εξωτερικής πολιτικής θα οδηγήσουν την κυβέρνηση να επιλέξει την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες.

Απορρίπτει το «προσκλητήριο» του Αλέξη Τσίπρα για προοδευτική διακυβέρνηση – «η προοδευτική κυβέρνηση και η πρόοδος είναι άλλη μία καραμέλα», λέει χαρακτηριστικά -, τονίζοντας ότι οι διεργασίες μπορούν να γίνουν μόνον μέσα στην κοινωνία. Δηλώνει, δε, ότι, στην περίπτωση που δεν προκύψει αυτοδυναμία από τις εκλογές υπάρχουν ταυτίσεις μεταξύ των αστικών κομμάτων που μπορούν να οδηγήσουν σε διάφορες εκδοχές κυβέρνησης «μεγάλου συνασπισμού»: Είτε κυβέρνηση ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ, είτε κυβέρνηση ΝΔ-ΚΙΝΑΛ-ΜέΡΑ25, Ελληνικής Λύσης, είτε ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ-ΜέΡΑ25.

Ο γραμματέας του ΚΚΕ μιλά και για τις συζητήσεις του με τον Μίκη Θεοδωράκη πριν πεθάνει και όταν του άφησε την πολιτική του διαθήκη. Λέει ότι η τελευταία διαφωνία τους ήταν για την στάση του Μίκη στο συλλαλητήριο για την συμφωνία των Πρεσπών, αποκαλύπτει ότι είχαν ανταλλάξει 3-4 επιστολές, και ότι στις συζητήσεις τους ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης επέμενε πάντοτε ότι πρέπει να κρατάμε τα «μεγάλα μεγέθη».

Εξηγεί επίσης τι συνέβη στην Μητρόπολη στην κηδεία του Μίκη με τις διαμαρτυρίες κατά του πρωθυπουργού. Δηλώνει πως ο ίδιος καταλαβαίνει την ενόχληση του πρωθυπουργού για τα «καταδικαστέα συνθήματα», αλλά προσθέτει πως «δεν δικαιολογείται να ζητά ο κ. Μητσοτάκης από εμένα να κλείσω τα στόματα»: «Δεν ήμασταν σε κομματική εκδήλωση, τον Μίκη κηδεύαμε», λέει χαρακτηριστικά.

Ο Δημήτρης Κουτσούμπας χρεώνει επίσης ευθύνες στην κυβέρνηση για την διαχείριση της πανδημίας, και διαπιστώνει αλλαγές στα γεωπολιτικά δεδομένα της περιοχής μας με μετατόπιση του αμερικανικού ενδιαφέροντος προς τον Ειρηνικό και την Κίνα.

Δείτε τη συνέντευξη του Δημήτρη Κουτσούμπα στο "Meeting Point" και την Όλγα Τρέμη:

Για το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών

• Κυρίες και κύριοι γεια σας. Καλωσήρθατε στο meeting point του Newsbomb. Είμαστε φιλοξενούμενοι αυτή τη στιγμή στο στούντιο της ΚΝΕ στον Περισσό, εξού και τα αυτά τα ωραία λαμπερά χρώματα, σχεδόν ροκ. Κι ο λόγος της φιλοξενίας είναι να έχουμε αμέσως τώρα μια συζήτηση με τον Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ, τον κύριο Δημήτρη Κουτσούμπα. Ευχαριστούμε και για την φιλοξενία και για την συνέντευξη.

- Κι εγώ σας ευχαριστώ.

• Θα ξεκινήσω απ’ αυτό που συζητείται κατά κόρον τον τελευταίο καιρό. Μάλιστα, κάποιοι λένε ότι κάνει περίπου νιάου-νιάου στα κεραμίδια, ότι δηλαδή θα πάμε σε πρόωρες εκλογές, ενδεχομένως και πριν το καλοκαίρι του ‘22 και θα ήθελα να μου πείτε ποια είναι η δική σας αξιολόγηση ως προς αυτό το θέμα και ποιοι θα ήτανε οι παράγοντες ενδεχομένως που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τα πράγματα προς μια τέτοια κατεύθυνση, πχ η οικονομία;

- Ναι, απ’ ότι φαίνεται πρόωρες εκλογές κα Τρέμη, θα έχουμε. Τουλάχιστον με τις εκτιμήσεις που μπορούμε να έχουμε ως κόμμα αυτή τη στιγμή, δεν βλέπουμε να πάνε μέχρι το 2023, χωρίς κι αυτό να αποκλειστεί βέβαια. Κι έχει σημασία αυτό που είπατε, οι παράμετροι που θα καθορίσουν αυτό το γεγονός. Περισσότερο, γιατί απομακρύνθηκε τώρα και λόγω των πυρκαγιών και λόγω της πανδημίας και λόγω άλλων ζητημάτων, τελοσπάντων και διεθνών και εσωτερικών, το ενδεχόμενο για εκλογές, το οποίο κατά την άποψη μου ο κύριος Μητσοτάκης το σκεφτόταν, μέσα στο 2021. Αλλά το 2022 μάλλον θα υπάρχουν, δεν ξέρω αν θα είναι το φθινόπωρο ή αν θα είναι προς το καλοκαίρι. Αυτή είναι η πρώτη εκτίμηση, η αίσθηση που έχω. Και φυσικά θα εξαρτηθούν απ’ όλους, πάλι, αυτούς τους παράγοντες. Δηλαδή παίζει ρόλο και η πανδημία, η εξέλιξη και η διαχείριση της, παίζουν ρόλο και τα οικονομικά προβλήματα και αν θα υπάρξει αυτή η αισιόδοξη, τελοσπάντων, πρόβλεψη της κυβέρνησης απ’ την ΔΕΘ, ότι θα έχουμε μεγαλύτερη ανάκαμψη και το 2021, περιμένει το τελευταίο τρίμηνο και το 2022 κυρίως. Αλλά και από άλλους αστάθμητους παράγοντες, που δεν είναι και τόσο αστάθμητοι σε τελευταία ανάλυση, που έχουν να κάνουν με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, τον διεθνή περίγυρο και όλα αυτά.

Για τον Μίκη Θεοδωράκη

• Θα κάνω ένα cut στην πολιτική συζήτηση, θα επανέλθουμε σε όλα αυτά πιο αναλυτικά στη συνέχεια, για να πάω σ’ ένα θέμα που το πανελλήνιο το βίωσε με πολύ έντονο συναίσθημα. Μίκης ο Μοναδικός. Ακούω από πολλές πλευρές, με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, να αναρωτιούνται. Τι συζητήθηκε ανάμεσα στον Θεοδωράκη και τον Κουτσούμπα, όταν ο Θεοδωράκης του έδωσε την πολιτική του διαθήκη; Και πως αισθάνθηκε ο Κουτσούμπας;

- Κοιτάξτε να δείτε, δε συζητήθηκε τίποτα ιδιαίτερο. Αυτό που αποτύπωσε στο γραπτό του κείμενο, το οποίο φυσικά δόθηκε και σε χειρόγραφο από το Μίκη, γιατί ακούω διάφορα που λένε, αλλά και δακτυλογραφημένο, έτσι ώστε να διαβάζεται πιο καθαρά, εκτός από την υπογραφή του και το “Αγαπητέ σύντροφε Δημήτρη”, ήταν αυτό που ήθελε να αποτυπώσει ως πολιτική διαθήκη.

• Πώς νοιώσατε εκείνη την ώρα; Είναι κάτι που το περιμένατε, εν πάσει περιπτώση;

- Είχαμε συζητήσει αναμφίβολα. Συζητούσαμε και τηλεφωνικά, την περίοδο της πανδημίας, αλλά κι επειδή ήταν πολύ επιβαρυμένος, λόγω της πανδημίας δεν ήθελε, δεν μπορούσαμε να έχουμε δια ζώσης συζήτηση στο σπίτι του κυρίως, όπου γινόταν οι συζητήσεις αυτές. Αλλά πριν την πανδημία είχαμε κι από κοντά συζητήσεις για όλα αυτά τα ζητήματα. Επέμενε σε αυτό, στο ζήτημα δηλαδή ότι πρέπει να κρατάμε τα μεγάλα μεγέθη. Και για τον ίδιο τα μεγάλα μεγέθη, τα πιο ώριμα δυναμικά χρόνια προσφοράς, ήταν μέσα και κάτω από τη σημαία του ΚΚΕ. Και βεβαίως, ήθελε να κρατηθούνε αυτά τα μεγάλα μεγέθη, τις λεπτομέρειες τις έσβησε όπως γράφει και ο ίδιος. Αυτό το εννοούσε.

• Το εντυπωσιακό είναι ότι τις σβήσατε και εσείς, γιατί ο χώρος, ο συγκεκριμένος, είναι αρκετά αυστηρός απέναντι σε τέτοιου είδους συμπεριφορές. Πώς το επεξεργαστήκατε; Γιατί ο Θεοδωράκης θέλησε, και ήταν πολύ καθαρό, πεθαίνοντας να επανέλθει στη πολιτική του μήτρα. Εσείς, λοιπόν, πως τα επεξεργαστήκατε όλα αυτά και καταλήξατε ουσιαστικά στο ίδιο συμπέρασμα, με αυτό που μου περιγράψατε ότι είχε καταλήξει ο Μίκης;

- Να σας πω, για παράδειγμα, η τελευταία του πολιτική πρωτοβουλία, με την οποία διαφωνούσαμε κι εμείς και όλος ο προοδευτικός κόσμος γενικότερα, οι άλλες δυνάμεις και πολιτικές δυνάμεις συνολικοτερά, ακόμα και το κυβερνητικό κόμμα μέσα σ’ αυτές, ήταν η στάση του με τη συμμετοχή, με αφορμή τη συμφωνία των Πρεσπών, στο συλλαλητήριο του Συντάγματος όπου ήταν πολλές δυνάμεις ακροδεξιές, μέχρι και χρυσαυγίτες και λοιπά. Αυτό το ζήτημα, παρ’ ότι ασκήθηκε και κριτική από το ΚΚΕ, δεν συμφωνούσαμε με τέτοια ενέργεια, το συζήτησα καθαρά μαζί του. Ξαναλέω, όχι δια ζώσης, αλλά ανταλλάξαμε πολλές επιστολές, για παράδειγμα, τουλάχιστον 3 ή 4 επιστολές, αν θυμάμαι καλά. Του έστελνα πολυσέλιδες, όπου του ανέλυα την άποψη μας, μου απαντούσε πως το σκέφτηκε. Τελικά κατάλαβα εγώ και ο ίδιος, από αυτά τα γραφόμενα του, ότι το σκεφτότανε, το χειρίστηκε θεωρώντας ότι έπρεπε να πάει σ’ ένα συλλαλητήριο ενός κόσμου που δεν καταλάβαινε για τα ζητήματα αυτά κι ενδιαφερόταν πραγματικά γι’ αυτό που εννοούσε ο Μίκης εθνικό συμφέρον. Και φυσικά, επειδή εμείς ως Κόμμα είχαμε καταψηφίσει τη συμφωνία των Πρεσπών, αλλά όχι από την σκοπιά που το βάζανε οι διάφοροι εθνικιστές, οι αντιδραστικές απόψεις που ακουγόντουσαν, αλλά κυρίως απ’ την σκοπιά ότι θεωρούσαμε ότι για να προχωρήσει με τόσο ταχύ τρόπο αυτή η συμφωνία απ’ την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, είχε να κάνει με τη γρήγορη ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ, και γι’ αυτό ενδιαφερόντουσαν κυρίως οι ΗΠΑ, οι άλλες δυνάμεις.

• Είναι καθαρό, προκύπτει κι από την ίδια τη συμφωνία.

- Πράγμα που εμείς διαφωνούσαμε με αυτό το ζήτημα και λόγω ακριβώς αυτής της κατάστασης αφέθηκαν και μια σειρά ζητήματα, τα οποία ακόμα και σήμερα είναι ανοιχτά. Δηλαδή στο σύνταγμα, σε μια σειρά ενέργειες που μένουν. Όχι το όνομα μόνο, “μακεδονικός” κλπ, αλλά μια σειρά ζητήματα που δημιουργούν προϋποθέσεις αύριο να ξανανάψει η διαπάλη, η διαμάχη και βεβαίως να την πληρώσουν οι λαοί. Από αυτή τη σκοπιά λοιπόν. Και νομίζω ότι ο Μίκης συναισθάνθηκε και κατάλαβε αυτό, παρ’ ότι δεν έπρεπε να πάρει αυτή την πολιτική πρωτοβουλία. Και το λέω γιατί από το ΣΥΡΙΖΑ ή άλλες δυνάμεις ασκείται κριτική γι’ αυτό το γεγονός και για τ’ ότι δεν αναφέρθηκε.

• Είχατε και με τον κ. Μητσοτάκη μια στιχομυθία έντονη, από την δική του την πλευρά τουλάχιστον. Δεν ήμουνα παρούσα φυσικά, αλλά μερικές φορές η γλώσσα του είναι πολύ χαρακτηριστική. Μπορείτε να μας πείτε σε τι αφορούσε, μάλλον σε τι αφορούσε το ξέρουμε.

- Ήταν φανερό.

• Μπορείτε να μας πείτε πιο αναλυτικά τι έγινε

- Να σας πω. Εγώ μπορώ να εξηγήσω και να καταλάβω την ενόχληση του πρωθυπουργού, όταν σε μια κηδεία, όπου πας να τιμήσεις ένα μεγάλο Έλληνα, ένα μεγάλο μουσικοσυνθέτη, τον Μίκη Θεοδωράκη, εκεί ακούς συνθήματα με αυτό τον τρόπο, τα οποία και στο περιεχόμενο τους, αλλά και στο σημείο που λεγόντουσαν είναι καταδικαστέα.

• Δεν τα καταδικάσαν όλοι.

- Πως; Μιλήσαμε! Ο Εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος βγήκε αμέσως και μίλησε γι’ αυτά. Και για την στιγμή που ειπώθηκαν τα συνθήματα και για το περιεχόμενο των συνθημάτω


Για τις δημοσκοπήσεις και τα ποσοστά του ΚΚΕ

___________________________________________________________________________________

• Ας ξαναπιάσουμε το νήμα της πολιτικής συζήτησης, παρ’ότι στα αλήθεια δεν φύγαμε ποτέ απ’ αυτήν. Έχουμε τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, που δείχνουν το ΚΚΕ να κινείται μεταξύ 5,3 και 6%. Θυμάμαι ότι παλιά τα πηγαίνατε καλύτερα. Δηλαδή, να σας δώσω το παράδειγμα του ‘81, και το επιλέγω πρώτον γιατί είχατε ένα εντυπωσιακό ποσοστό στην κάλπη, 10,3%, αλλά ήταν και κάτω από δύσκολες συνθήκες, με την έννοια ότι εκείνη την περίοδο το ΠΑΣΟΚ είχε αναπτύξει μια πολύ μεγάλη δυναμική. Τώρα οι συνθήκες φαίνεται να είναι ευνοϊκότερες για το ΚΚΕ, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ δεν έχει σχέση με τον παλιό του εαυτό αφενός, και ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει να είναι καθηλωμένος και να μην μπορεί να επωφεληθεί από τα δύο τελευταία αυτογκόλ της κυβέρνησης. Γιατί, λοιπόν, είστε κολλημένοι; Θέλω να πω, μήπως κάνετε κάτι λάθος; Μήπως χάνετε κάποια ευκαιρία, δεν την βλέπετε και δεν την αξιοποιείτε;

- Βέβαια μιλάμε και για διαφορετικές εποχές, άλλο το 1981, γιατί παίζει ρόλο ότι τότε υπήρχε η Σοβιετική Ένωση και είχε σοσιαλισμό. Υπήρχε ένα κίνημα πάρα πολύ μεγάλο, βγαίναμε από μία δικτατορία, το Κόμμα είχε τεράστιο κύρος μέσα στην ελληνική κοινωνία, για πρώτη φορά ήταν νόμιμο μετά από πάρα πολλά χρόνια και αυτό επιδρούσε αναμφίβολα. Ή τώρα επίσης έχετε δίκαιο στο ότι είναι ανεβασμένο το κύρος του κόμματος. Εμείς το βλέπουμε κι από τις προσυγκεντρώσεις, τις εκδηλώσεις, τα φεστιβάλ που κάνουμε, αλλά και τις απλές συζητήσεις στις περιοδείες με απλούς πολίτες και με νεολαία, όπου λένε ότι αν δεν υπήρχε το ΚΚΕ θα ήταν πολύ χειρότερα. “Εσάς εμπιστευόμαστε”.

• Η κάλπη όμως;

- Όμως, αυτό που λέμε, αυτή η διαδικασία αφύπνισης που έχει ξεκινήσει και με αφορμή αν θέλετε τις εξελίξεις της οικονομικής κρίσης και μετά της αναιμικής ανάκαμψης τώρα, της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, που είδε ο κόσμος τι εστί αυτή η αριστερά, με την οποία εμείς δεν θέλαμε ούτε να συμμαχήσουμε, ούτε να της δώσουμε “τράτο” στην εξουσία, όπως ζητούσε για ένα διάστημα, κατάλαβε κι έχει βγάλει συμπεράσματα. Άρα, αυτή η διαδικασία αφύπνισης που έχει ξεκινήσει, η μεγαλύτερη εμπιστοσύνη που το βλέπουμε στην πράξη στο ΚΚΕ, στο τι πρεσβεύει, η ανάλυση των θέσεών του οι οποίες είναι σύγχρονες επεξεργασμένες, επικαιροποιημένες και δεν επαναπαυόμαστε σε αυτό που έχουμε κάνει, αλλά συνεχώς ψάχνουμε τα νέα δεδομένα και προωθούμε αυτές τις θέσεις και μέσα στην κοινωνία. Η συνεπής στάση του μέσα στο λαό, στο κίνημα, ότι είναι εγγύηση, ότι έστω και οι μικρές εστίες ανακούφισης, αυτά που αναγκάζονται να δώσουν οι κυβερνήσεις, γίνονται κάτω από την πίεση, κυρίως του ΚΚΕ. Όλα αυτά τα στοιχεία πρέπει να εκφραστούν και στην κάλπη.

• Ναι, αλλά δημοσκοπικά τουλάχιστον δεν φαίνεται να έχει.

- Βέβαια, η κάλπη έχει και διαφορετικές αντικειμενικές συνθήκες όταν δημιουργούνται. Δεν είναι το ίδιο πράγμα όπως να έρθει ο άλλος στις αρχαιρεσίες του σωματείου, γιατί στο εργατικό κίνημα, για παράδειγμα, αυτό τουλάχιστον που είναι οργανωμένο, είναι στο 20-25%, οι δυνάμεις που στηρίζει το ΚΚΕ. Στη νεολαία, επίσης, στους φοιτητικούς συλλόγους, είναι στο 20-25% οι δυνάμεις της ΚΝΕ. Στο κίνημα βλέπετε υπάρχει μία αποτύπωση αυτής της θέλησης. Αυτό που λέμε και με αφορμή αυτή τη συζήτησή μας, αυτό να εκφραστεί και στην κάλπη.

• Ε, τώρα συμβαίνει το αντίθετο από ότι ισχύει για το ΣΥΡΙΖΑ. Εσείς υποεκπροσωπείστε στην κάλπη, σε σχέση με αυτά που περιγράψατε, ο ΣΥΡΙΖΑ υποεκπροσωπείται σε αυτά που μόλις είπατε, δηλαδή την παρουσία του στους φοιτητικούς συλλόγους. Αλλά το δια ταύτα όμως, είναι τα ποσοστά που βγαίνουν από την κάλπη και οι βουλευτές που εκλέγει ένα κόμμα.

- Όχι για εμάς έχει μεγάλη σημασία το κίνημα. Το κίνημα αν ανδρωθεί, αν δημιουργηθούν πολλές εστίες αντίστασης, σαν αυτά που ζήσαμε τις τελευταίες ημέρες με τους εργαζόμενους στα delivery -σε μία αλυσίδα καταστημάτων- που βρίσκονταν στο δρόμο με μοτοπορείες και καταλάβανε ότι αυτό επίσης είναι και πολιτικό πρόβλημα, δεν είναι μόνο οικονομικό πρόβλημα που εξωθεί τους εργαζόμενους στην πάλη ή μία απόλυση ενός συνδικαλιστή, ενός εργαζόμενου ή η αλλαγή των εργασιακών σχέσεων ή τα 10ωρα που “βαράνε”, της απλήρωτης δουλειάς, αλλά το θέμα είναι ότι πρέπει να εκφραστεί αυτό και πολιτικά, ότι πρέπει να αποφασίσουν με ποιους θα πάνε και ποιους θα αφήσουν. Πρέπει να εγκαταλείψουν τα παλιά κόμματα που κυβέρνησαν μέχρι σήμερα την ελληνική κοινωνία, που βρέθηκαν στην εξουσία. Γνώρισαν και τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΡΙΖΑ. Το ΚΚΕ είναι η δύναμη αυτή που μπορεί να συσπειρώσει μέσα στο κίνημα, μέσα στους αγώνες, όχι δια της αναθέσεως, όχι να μας πουν σας αναθέτουμε τη διακυβέρνηση, πάτε εσείς του ΚΚΕ οι βουλευτές να φτιάξετε τα υπουργεία, για να πάρετε πλειοψηφία κλπ.


Για την προοδευτική διακυβέρνηση

_____________________________________________________________

• Θα σας ρωτήσω κάτι για το οποίο σχεδόν ξεκινήσατε να απαντάτε, χωρίς να έχει προλάβει να διατυπωθεί η ερώτηση, αν τυχόν διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις για αυτό που ο ΣΥΡΙΖΑ ονομάζει προοδευτική διακυβέρνηση, αυτό θα σημαίνει ότι θα πρέπει να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα στις επόμενες εκλογές, κάτι που αυτή τη στιγμή δημοσκοπικά δεν προκύπτει, αλλά κανείς δεν μπορεί να το αποκλείσει. Αν, λοιπόν, δημιουργηθούν αυτές οι προϋποθέσεις, επειδή ταυτοχρόνως δεν θα κριθεί μόνο το αν υπάρχει προοδευτική διακυβέρνηση, αλλά και το αν αντέχει στην πράξη η απλή αναλογική, εσείς θα πείτε μέχρι τέλους “όχι”, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει δεύτερη κάλπη με άλλο εκλογικό σύστημα;

- Η “προοδευτική κυβέρνηση” και η “πρόοδος” είναι άλλη μια καραμέλα που έχει γίνει και πρέπει να συζητήσουμε πρώτα για το περιεχόμενο, πριν φτάσουμε στην κάλπη. Για παράδειγμα για εμάς και για την ελληνική κοινωνία και για τον ελληνικό λαό, πρόοδος σήμερα είναι να καταργηθούν όλοι οι οι μνημονιακοί και οι άλλοι αντιλαϊκοί νόμοι που πλήττουν το εισόδημα, τα δικαιώματα των εργαζομένων...

• Μία διευκρίνηση, μου λέτε δηλαδή ότι θα μπορούσε ενδεχομένως, αν υπάρχει ενδιαφέρον και από άλλες πλευρές, να ξεκινήσει μία συζήτηση πριν από την κάλπη, για το τι εννοεί η καθεμία από τις δυνάμεις που βρίσκονται – τοποθετούνται στο χώρο της αριστεράς όταν μιλάει για προοδευτική διακυβέρνηση;

- Ακριβώς αυτό εννοούμε, αλλά μέσα στην κοινωνία, όχι σε επίπεδο κορυφών, γιατί σε επίπεδο κορυφών η συζήτηση έχει ξεκινήσει, μέσα στη βουλή η αντιπαράθεση ανάμεσα στα πολιτικά κόμματα γίνεται εκεί.
Άρα, λοιπόν, στην κοινωνία μέσα έχει ξεκινήσει αυτή η συζήτηση, άρα εκεί πρέπει να γίνει, γιατί οι πολιτικές δυνάμεις τοποθετούνται.

• Πως θα γίνει η συζήτηση μέσα στην κοινωνία, δεν το καταλαβαίνω.

- Για παράδειγμα, λέμε ότι ο νόμος αυτό που περνάει και που πρέπει να κινητοποιηθεί ο εργαζόμενος λαός να τον παλέψει, για να μην περάσει, αφορά το μεγάλο κεφάλαιο. Μας λένε “όλο για το μεγάλο κεφάλαιο λέτε”, όμως να ορίστε έρχεται ένας νόμος -που ψηφίστηκε στο ευρωκοινοβούλιο ως κατεύθυνση- και υλοποιήθηκε από την κυβέρνηση, όπως ο νόμος Χατζηδάκη, όπως οι δηλώσεις Γεωργιάδη -και οι ανακοινώσεις του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ- όπου προβλέπει ότι η μικρή επιχείρηση και μεσαία επιχείρηση που θα χρηματοδοτηθεί από το Ταμείο Ανάκαμψης θα πρέπει να έχει πάνω από 250 εργαζόμενους προσωπικό και ότι θα πρέπει να έχει τζίρο εκατομμύρια...

• Άρα ουσιαστικά λέτε για να το καταλάβω και να το καταλάβει κι ο κόσμος που μας παρακολουθεί, αν υπάρξει μία επανατοποθέτηση που πιθανόν ενδιαφέρονται για μια προοδευτική διακυβέρνηση και ουσιαστικά υιοθέτηση των δικών σας απόψεων σε ό,τι αφορά μείζονος σημασίας ζητήματα, τότε αυτομάτως θα ανοίξει η πόρτα για μία συνεργασία, τότε και μόνο τότε, αλλιώς δεύτερη κάλπη. Είναι έτσι;

- Ναι έτσι θα γίνει πρακτικά. Διότι δεν είναι απλή αναλογική, είναι αναλογικότερος βεβαίως, δεν θα δημιουργήσει κυβέρνηση πιθανόν αμέσως, αν και εγώ βλέπω ότι υπάρχει αντικειμενικά η δυνατότητα να υπάρξει τέτοια κυβέρνηση -και με τον αναλογικότερο εκλογικό νόμο- είτε κυβέρνηση “μεγάλου συνασπισμού”, όπως σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, είτε κυβέρνηση συμμαχίας άλλων κομμάτων που είναι στην ίδια κατεύθυνση. Για παράδειγμα το 80% των νομοσχεδίων της ΝΔ το έχει ψηφίσει το ΚΙΝΑΛ, το 50% των νόμων της ΝΔ το έχει ψηφίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτά θα μπορούσαν να αποτελέσουν τη βάση ενός κυβερνητικού προγράμματος...

• Άρα μπορεί να κυβερνήσει η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ;...

- Λέω ότι αντικειμενικά μπορεί γίνει κυβέρνηση ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ. Αντικειμενικά μπορεί να γίνει επίσης κυβέρνηση ΝΔ-ΚΙΝΑΛ-Ελληνικής Λύσης ή όποιο άλλο από το δεξιό χώρο είναι στη βουλή και βεβαίως μπορεί να γίνει κυβέρνηση, σε άλλη περίπτωση, ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ-Μέρα25. Αυτοί είναι στην ίδια κατεύθυνση.

• Εσείς είστε απ’ έξω όμως...

- Για αυτό λέμε ότι πρέπει ο ελληνικός λαός να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει και να ξέρει καθαρά ότι εδώ το ΚΚΕ λέει αλήθειες. Ψέματα δεν θα πει, όπως μου έλεγε ένας από άλλο πολιτικό χώρο “βρε Γενικέ Γραμματέα, ακούμε το ΚΚΕ, σας εκτιμάμε και εσάς προσωπικά, την ηγεσία, τις θέσεις του, αυτά που κάνετε για όλους μας κλπ, αλλά πείτε και κανένα ψεματάκι, ο κόσμος θέλει και λίγο να υποκρίνεστε, μην τα λέτε όλα τόσο καθαρά”. Ε, και του απάντησα βέβαια ότι αν αρχίσουμε και λέμε αυτά που κάνει ο Τσίπρας, αυτά που κάνουν άλλοι, που λένε διάφορες υποσχέσεις προεκλογικά και δεν τα τηρούν μετά ή λένε διάφορα ψεματάκια που μοιάζουν αθώα, αλλά είναι αυτά που καθορίζουν την πολιτική τους και ενσωματώνουν λαϊκές δυνάμεις και στην κάλπη, αλλά και συνολικότερα, τότε θα γίνουμε ίδιοι με αυτούς και δεν θα μου λέτε “έχετε δίκιο, είστε εγγύηση, προχωρήστε έτσι όπως πάτε”.

• Πάμε στη βουλή, πριν από λίγους μήνες, τον Μάρτιο αν θυμάμαι καλά, στην προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση, είχατε ζητήσει το λόγο και αρκεστήκατε στο να απαγγείλετε ένα παιδικό ποιηματάκι, σουρεαλιστικό. Να το θυμίσουμε: Αραμπάδες και καρούλια, ραπανάκια και μαρούλια... Λοιπόν, αυτό ήταν ένα απίστευτο τρολάρισμα. Η δική μου η απορία είναι η εξής: Ήταν προς πάσα κατεύθυνση, γιατί στην πραγματικότητα βρήκατε με αυτό τον τρόπο να σχολιάσετε τα όσα είχαν ειπωθεί πριν πάρετε το λόγο, στη διάρκεια αυτής της συζήτησης. Ήταν, λοιπόν, προς πάσα κατεύθυνση ή υπήρχαν και κάποιες σπέσιαλ αφιερώσεις;

- Γενικά ήταν η αντιπαράθεση που γινόταν και αυτή η κοκορομαχία περί διαγραμμάτων και άλλων άσχετων ζητημάτων με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, ανάμεσα στην κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση. Ανάμεσα στον κ. Μητσοτάκη και τον κ. Τσίπρα, ανάμεσα στους βουλευτές της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως.

• Άρα ήταν και σπέσιαλ αφιέρωση.

Για τον ανασχηματισμό

______________________________________________

• Να κλείσουμε αυτό το κεφάλαιο, γιατί ο χρόνος μας δυστυχώς είναι πολύ περιορισμένος και να πάμε στον ανασχηματισμό. Θα ήθελα ένα σχόλιο, πώς σας φάνηκε και πως θα χαρακτηρίζατε τη συνολική εικόνα της κυβέρνησης από πλευράς σύνθεσης και προσώπων;

- Νομίζω αυτό που αποτυπώθηκε και αυτό που έχει περάσει και στον κόσμο, τουλάχιστον από την επαφή που είχα όλο αυτό το διάστημα, είναι ότι η κυβέρνηση της ΝΔ μπορεί να στελεχώνει το κυβερνητικό της σχήμα με ακροδεξιά πρόσωπα...

• Τι εννοείτε ακροδεξιά;

- Η αναβάθμιση του κ. Πλεύρη ή άλλους ανθρώπους οι οποίοι βρίσκονται στο ακροδεξιό τόξο. Είναι το πρώην ΛΑΟΣ, άνθρωποι που έχουν επαφές γενικότερα με τέτοιες δυνάμεις που καλύπτουν την ακροδεξιά πλευρά της ΝΔ, το Μπογδάνο κλπ...

• Την ακροδεξιά ή τη δεξιά; Α, τον Μπογδάνο...

- Καλά στον ανασχηματισμό δεν ήταν υπουργός, δεν ξέρω στον επόμενο, γιατί αναβαθμίζεται γενικώς στη ΝΔ, ή άλλα τέτοια πρόσωπα...

• Αυτό προφανώς θα έχει κάποια πολιτική εξήγηση, δηλαδή θεωρείτε ότι είναι στρατηγική προκειμένου να μην υπάρξει κενό από το επιχειρούμενο άνοιγμα της ΝΔ στο κέντρο προς τη δεξιά της πλευρά;

- Φαντάζομαι ότι αυτό σκέφτεται ο πρωθυπουργός και το κυβερνητικό επιτελείο, μόνο που αυτό είναι άκρως επικίνδυνο. Δικό τους θέμα βέβαια, δεν μας πέφτει λόγος για να το πω κι αυτό, απλώς απαντώ στο ερώτημά σας. Γιατί την ίδια στιγμή που βλέπουμε αυτό και συζητάμε και σχολιάζουμε αυτό, βλέπουμε ότι πολύ εύκολα απευθύνεται και στα “αριστερά”, στον κεντροαριστερό χώρο. Για παράδειγμα η απόπειρα υπουργοποίησης του κ. Αποστολάκη ή άλλων, που αυτός ο αρραβώνας δεν κατέληξε σε γάμο στη συγκεκριμένη περίπτωση, μετά από όσα μεσολάβησαν, δείχνει όμως τη δυνατότητα να εναλλάσσονται και να μετακινούνται στελέχη του ενός κόμματος ή του ενός χώρου, να το πω έτσι ευρύτερα, προς τον άλλο και αυτό φάνηκε περίτρανα. Άρα, ξανά, επιβεβαιώνεται αυτό που σας έλεγα πριν, ότι δηλαδή βρίσκονται στην ίδια στρατηγική κατεύθυνση, υπηρετούν τα προγράμματά τους ίδιους στόχους.


Για τις προτάσεις ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ στη ΔΕΘ
____________________________________________________________________

• Αυτή είναι η άποψή σας και για τα προγράμματα τα οποία παρουσιάστηκαν πρόσφατα και στη ΔΕΘ και σε ό,τι αφορά το πρόγραμμα της ΝΔ και σε ό,τι αφορά το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Έχετε μία τάση να λέτε σε όλα όχι, δεν υπήρξε κάτι θετικό; Φερ’ ειπείν η πρόταση για κατώτατο μισθό στα 800 ευρώ ή η υπόσχεση για κάλυψη της αύξησης στο ηλεκτρικό κατά 80%, δεν είναι προς θετική κατεύθυνση;

- Επειδή βρισκόμαστε -ως ένα βαθμό- σε προεκλογική περίοδο και όταν ένα κόμμα είναι στην αντιπολίτευση κυρίως, αλλά και ένα κυβερνητικό κόμμα που προσβλέπει να ξαναπάρει τις εκλογές, λέγονται πολλές υποσχέσεις και πολλά “λόγια του αέρα”, για να ενσωματώσουν και να εξασφαλίσουν το κομματικό ακροατήριο και το ακροατήριο που θα τους ψηφίσει αύριο στις εκλογές. Εγώ για παράδειγμα θα έλεγα ότι είναι θετικό -ας το πούμε έτσι- έστω και αυτή η μικρή αναδιανομή της φτώχειας ανάμεσα στους εργαζόμενους, με τον κατώτατο μισθό στα 800 ή ό,τι προτείνει ο καθένας παραπάνω απ’ ό,τι είναι σήμερα, αν όμως ήταν ειλικρινής και έλεγε ότι “θα καταργήσω αμέσως, αν βγω κυβέρνηση, το νόμο που ψήφισα μαζί με τη ΝΔ”, γιατί ο κ. Τσίπρας ψήφισε μαζί με τον κ. Μητσοτάκη την απόφαση που λέει ότι ο κατώτερος μισθός καθορίζεται από υπουργική απόφαση. Για να τους είναι εύκολο αύριο, όταν γίνει κάποιος κυβέρνηση, να πούνε “ξέρετε η οικονομία δεν αντέχει 800 ευρώ, θα ξεκινήσουμε με τα 650, με τα 700” και να αλλάζει την υπόσχεση...

• Άρα λέτε ότι είναι υποκριτικά αυτά τα οποία λέγονται;

- Όχι, κοιτάξτε να δείτε, μπορεί να θέλουν. Ποιος δεν θα ήθελε, ποια κυβέρνηση; Αλλά αυτό δεν αφορά τον κ. Τσίπρα μόνο ή οποιοδήποτε κόμμα της αντιπολίτευσης, αφορά και την κυβέρνηση και τη ΝΔ. Ποιος δεν θα ήθελε να δώσει παραπάνω για να εξασφαλίσει και αυτό που λέμε το εκλογικό ακροατήριο και τους “πελάτες” στις εκλογές; Γιατί έτσι τον βλέπουν, δυστυχώς, τον ελληνικό λαό οι κύριοι αυτό που μας κυβερνούν τόσα χρόνια.
Άρα, λοιπόν, το ζήτημα πρέπει να είναι το “τί πρέπει να γίνει”. Ή, ταυτόχρονα, θα έπρεπε να τον ακούσω να λέει να επανέλθει η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, που προέβλεπε κατώτερο μισθό, που ήταν πολύ ψηλότερος απ’ αυτό που υπάρχει τώρα. Και συμφώνησαν όλοι -ότι πρέπει να κουρευτεί κατά 22% και παραπάνω και φτάσαμε εκεί που φτάσαμε σήμερα- να πει ότι “θα υπάρχει Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας”. Και τουλάχιστον αυτό που προτείνουμε εμείς ως ΚΚΕ και θέλουμε να γίνει και νόμος του κράτους, να πάει τουλάχιστον, το λιγότερο, εκεί που ήταν όταν καταργήθηκε. Να ξεκινήσουμε ως βάση αυτό τουλάχιστον, εφόσον ξεπεράσαμε τη μεγάλη οικονομική κρίση -όπως λένε- και είμαστε σε διαδικασία ανάκαμψης. Αυτό είναι το ζητούμενο, λέω τώρα ένα παράδειγμα, γιατί είναι πάρα πολλά τα παραδείγματα αυτού του είδους κι από τις προεκλογικές υποσχέσεις ή τις υποσχέσεις που δίνονται κάθε χρόνο στη ΔΕΘ.

Για την πανδημία
___________________________________

• Πάμε τώρα στην πανδημία. Έχει γίνει πολύ μεγάλο μπλέξιμο με το θέμα του εμβολιασμού. Πρώτον η υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού, με τις γνωστές συνέπειες. Δεύτερον, εκείνοι οι οποίοι διαφωνούν κάνοντας χρήση του υπάρχοντος νομικού πλαισίου, να μηνύουν εκείνους οι οποίοι εφαρμόζουν τα μέτρα, τα οποία έχουν αποφασιστεί. Και τρίτον, έρχεται η κυβέρνηση, έρχεται το κράτος και λέει “εσάς ειδικώς σας απαλλάσσω από το αυτόφωρο”. Θα ήθελα ένα σχόλιο για όλα αυτά.

- Κοιτάξτε η κυβέρνηση έχει μεγάλη ευθύνη. Η κυβέρνηση, έτσι όπως διαχειρίστηκε το ζήτημα αυτό από την αρχή και ειδικά των εμβολιασμών, αλλά και τα άλλα ζητήματα της πανδημίας και του δημοσίου συστήματος υγείας, έχει τεράστιες ευθύνες. Και για το ενημερωτικό πρόγραμμα που ακολούθησε και για τα μέτρα που πήρε και για τις αντιφάσεις που είχαν οι ανακοινώσεις κορυφαίων υπουργών της, στελεχών της, αλλά και της επιστημονικής κοινότητας. Δεν θέλω να πω τώρα και να μιλήσω για αυτό που ξέρει όλος ο κόσμος, τις προτάσεις που έχουμε κάνει για προσλήψεις προσωπικού, για το ένα, για το άλλο, για τις τεράστιες ελλείψεις, γιατί εκεί καθορίζονται αυτά για το πως θα προχωρήσει μια πανδημία κι αν έχεις τις απαραίτητες ΜΕΘ, τους απαραίτητους γιατρούς κλπ...

• Εσείς καταρχάς ως κόμμα χτυπάτε ταβάνι, έχετε το υψηλότερο ποσοστό εμβολιασμού. Εν πάση περιπτώσει ας πούμε ότι ένας εργαζόμενος στο χώρο της υγείας ή της εκπαίδευσης εφαρμόζει αυτό που έχει αποφασιστεί κατά πλειοψηφία, γιατί έτσι λειτουργούν οι δημοκρατίες, πώς σας φαίνεται το ότι έρχεται ο γονέας ή ο συγγενής του αρρώστου ή ο ίδιος ο άρρωστος και τον μηνύει για το γεγονός ότι εφαρμόζει αυτά που έχουν αποφασιστεί;

- Ε, ναι, δεν είναι σωστά πράγματα αυτά που γίνονται, αλλά ξαναλέω μην ρίχνουμε τις ευθύνες στους απλούς ανθρώπους.

• Όχι, για αυτό και σας είπα και τα τρία πράγματα.

- Εγώ θα έλεγα το εξής: Εδώ πρέπει ο κόσμος να έχει ξεκάθαρο και για τους εμβολιασμούς. Καταρχήν η πρότασή μας περιλαμβάνει κέντρο εμβολιασμού, κρατικό και βεβαίως να υπάρχει φαρμακοεπαγρύπνηση, να παίρνονται όλα τα μέτρα της πρόληψης, γιατί δεν γίνεται αυτό. Ο άλλος αντιδρά έτσι, γιατί θέλει να ξέρει ότι πριν το εμβόλιο “κάνω τις εξετάσεις, δεν έχω τις αλλεργίες αυτές που έχει πει το επιστημονικό επιτελείο, μπορώ να κάνω το εμβόλιο” ή “πρέπει να κάνω το τάδε εμβόλιο” για παράδειγμα και μια σειρά άλλα τέτοια ζητήματα και σε συνέχεια να παρακολουθείται. Άρα υπάρχει πρόβλημα σοβαρό σε αυτό το ζήτημα. Η υποχρεωτικότητα για παράδειγμα έχει κι αυτή πάρα πολλές προϋποθέσεις.


Για τις διεθνείς εξελίξεις
_______________________________________________

• Ας έρθουμε τώρα στον διεθνή χώρο. Βλέπουμε ότι το αμερικανικό ενδιαφέρον μετατοπίζεται προς την Ασία. Αυτό σημαίνει ότι σε κάποιο βαθμό ατονεί σε σχέση με τη δική μας περιοχή. Και βέβαια αν συμβαίνει κάτι τέτοιο αλλάζουν και τα δεδομένα του παιχνιδιού. Προς ποια κατεύθυνση κατά τη γνώμη σας; Δημιουργείται κάποιο κενό σε σχέση με αυτή την κόντρα που υπάρχει ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία; Μπορεί η γειτονική χώρα να αισθανθεί ότι μπορεί να πάει και το παιχνίδι και λίγο παραπέρα;

- Όντως το αμερικάνικο ενδιαφέρον μετατοπίζεται στον Ειρηνικό, γιατί είναι η διαπάλη ΗΠΑ και Κίνας για την πρωτοκαθεδρία και στην οικονομία και στρατιωτικά και παντού. Και βέβαια η αντιπαλότητα με τη Ρωσία, οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί που οξύνονται. Όμως, κοιτάξτε να δείτε, νομίζουμε ότι η Ανατολική Μεσόγειος είναι μέσα σε αυτό το σχεδιασμό και το ενδιαφέρον των ΗΠΑ και της αντιπαράθεσής τους με την Κίνα και τη Ρωσία. Γιατί ιδιαίτερα η Ελλάδα, το Αιγαίο και όλη η Ανατολική Μεσόγειος βρίσκεται στο “Δρόμο του Μεταξιού” της Κίνας. Επίσης, είναι δρόμος που κατεβαίνει η Ρωσία και θέλει να έχει διαύλους επικοινωνίας και με την Ευρώπη και με την Αφρική και με την Ασία και την Ανατολική Μεσόγειο. Άρα, εδώ λοιπόν, οξύνονται οι ανταγωνισμοί, που σημαίνει ότι οι ελληνοτουρκικές σχέσεις θα βρίσκονται πάντα σε ένταση, θα εναλλάσσονται πότε με διάλογο, διαπραγματεύσεις κλπ, κάποτε θα οξύνονται. Η επιθετικότητα, για παράδειγμα, της άρχουσας τάξης έτσι όπως εκφράζεται εδώ στα νησιά μας, από τα απλά που γίνονται με τους ψαράδες στο Αιγαίο μέχρι τα ωκεανογραφικά...

Για την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ
_________________________________________________________________

• Σύμφωνοι. Θα μου επιτρέψετε να πω το ερώτημα; Πολλά από αυτά που λέτε μπορεί να ακούγονται εξαιρετικά θελκτικά ακόμη και σε ανθρώπους που δεν βρίσκονται στο ΚΚΕ ή κοντά στο ΚΚΕ. Όμως υπάρχει μία αδυναμία, κατά τη γνώμη μου, μπορεί να κάνω λάθος, δεν δίνετε απαντήσεις σε ότι αφορά το σήμερα και αυτό το γεγονός μου θυμίζει λίγο τον Μπρεχτ που έλεγε -όχι εξαιτίας του κυρίου Κουτσούμπα, εξαιτίας του ΚΚΕ- που έλεγε μεταξύ πολλών άλλων ενδιαφερόντων: “Όταν δεν αρέσει μία παράσταση, αλλάζεις την παράσταση, δεν αλλάζεις το κοινό”. Σε αυτή τη διάσταση, ως κόμμα, και με δεδομένο αυτό που σας είπα πριν, ότι πολλά από αυτά που λέτε είναι θελκτικά, αλλά υπάρχει κενό ως προς το σήμερα έχετε καθόλου προβληματιστεί μήπως κάτι αλλάξετε στην παράσταση;

- Κοιτάξτε να δείτε αυτά που έχουμε αλλάξει φαίνονται καθημερινά και νομίζω ίσως είναι ευκαιρία να επικοινωνήσουμε περισσότερο με τον κόσμο; Ναι. Αυτό θα μπορούσε ίσως να είναι ένα ζήτημα. Όμως, προσπάθειες κάνουμε αυτό είναι θέμα των ΜΜΕ, από εκεί πέρα, των ιδιοκτητών, τι αποφασίζουν και πόσο προβάλλουν αυτές τις θέσεις. Για παράδειγμα, αυτές τις μέρες δεν είδα καθόλου την πρόταση νόμου του ΚΚΕ, που κατατέθηκε για δεύτερη φορά για εργαζόμενους στα delivery κλπ, λέω ένα παράδειγμα. Δεν είδα την πρόταση που καταθέσαμε για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και μάλιστα σε σύμπλευση με το Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας, που αφορά το Αιγαίο, που αφορά και τα ζητήματα της οικονομίας και αυτά τα θέματα που θίξαμε πιο πριν, αλλά και της υπεράσπισης, κυρίως, της εδαφικής ακεραιότητας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων και των δύο χωρών από αυτή τη σκοπιά. Δεν είδαμε τις θέσεις μας για το Κυπριακό να προβάλλονται, που είναι επίσης συγκεκριμένες και λέμε που έγιναν τα λάθη και από την κυβέρνηση του κυρίου Τσίπρα πριν κι από την κυβέρνηση της ΝΔ σήμερα και πιο πριν των άλλων κυβερνήσεων που είχαν την εξουσία όλα αυτά τα χρόνια σε αυτόν εδώ τον τόπο. Άρα, λοιπόν, οι προτάσεις μας είναι συγκεκριμένες. Για παράδειγμα, οι προτάσεις νόμου, οι τροπολογίες στη βουλή, που πρέπει να γίνουν νόμοι του κράτους. Ακούμε να λέει ότι έκανε ο κύριος Τσίπρας πρόταση, θα κάνει η ΝΔ εκείνο. Δεν λέει όμως ότι αυτή την πρόταση που λένε σήμερα, για παράδειγμα, για ένα ζήτημα και μάλιστα την παρουσιάζουν εκεί και την διατυπώνουν διαστρεβλωμένα και κολοβά, αλλά τελοσπάντων το προσπερνάω αυτό, την είχε καταθέσει πριν μία εβδομάδα το ΚΚΕ και την καταψήφισαν οι ίδιοι. Λοιπόν, τώρα; Έτσι παίζεται το πολιτικό παιχνίδι. Αλλά κι εμείς είμαστε εδώ για να παλέψουμε. Και εδώ είμαστε να μιλήσουμε περισσότερο με τον κόσμο, να κάνουμε περισσότερη δουλειά, γιατί τώρα για παράδειγμα, για άλλους τομείς τι να πούμε; Μόνο αυτές τις μέρες που γίνονται τα Φεστιβάλ της ΚΝΕ σε όλη τη χώρα, η κοσμοπλημμύρα και ο κόσμος που το νιώθει σαν ανάσα ανακούφισης αυτό και πολιτισμικής και πολιτικής ανάτασης, ότι εκφράζεται εκεί και παρακολουθεί όλη αυτήν την κατάσταση, ποιο άλλο κόμμα τα κάνει; Αυτό δεν είναι προσφορά στο σήμερα; Τι είναι στο απώτερο, στην Δευτέρα Παρουσία που μας λένε ή “στο μέλλον που δεν θα ρθει ποτέ ή δε θα το ζήσουμε εμείς”;

• Αυτό είναι ένα κεφάλαιο που για να το συζητήσουμε θα πρέπει να ξαναμιλήσουμε. Αυτό που μόλις θίξατε.

- Βεβαίως, με χαρά.

• Εγώ θέλω να επαναλάβω τις ευχαριστίες μου και προς εσάς, αλλά και προς την ΚΝΕ, που μας παραχώρησε αυτό το ωραίο στούντιο. Δεν είχα φανταστεί ποτέ ότι θα κάνω συνέντευξη με τον Κουτσούμπα, που θα χει πίσω του ένα ποδήλατο.

- Έχουμε και του Siqueiros εκεί τον πίνακα.
Ευχαριστώ πολύ.

πηγές: kke.gr & newsbomb.gr

ΚΚΕ: «Ο νέος γύρος ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ συνιστά κλιμάκωση της επίθεσης απέναντι στο λαό, θα φέρει νέες αυξήσεις»

Ο νέος γύρος ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ θα φέρει τελικά νέες αυξήσεις στα τιμολόγια του ρεύματος, νέα επιδείνωση των εργασιακών συνθηκών στον κλάδο. Η αντιμετώπιση της ενέργειας ως εμπόρευμα - πυρήνας της πολιτικής της απελευθέρωσης - οδηγεί νομοτελειακά σε τέτοιες εξελίξεις, επιδεινώνοντας τη ζωή των λαϊκών νοικοκυριών όσο και των εργαζομένων στον κλάδο....

 

Το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ εξέδωσε την εξής ανακοίνωση για την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ:

«Η κυβερνητική απόφαση για περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ είναι ένας ακόμη κρίκος στην πολιτική Ευρωπαϊκής Ένωσης και κεφαλαίου για την απελευθέρωση της ενέργειας και συνιστά κλιμάκωση της επίθεσης απέναντι στους εργαζόμενους κι όλο το λαό. Αυτήν την πολιτική, που ενισχύει τη λειτουργία της ΔΕΗ με κριτήριο το κέρδος, τη “μονοκαλλιέργεια”΄των ΑΠΕ και την απολιγνιτοποίηση, υπηρετεί με στρατηγική επιμονή και η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και οι προηγούμενες (ΝΔ,ΣΥΡΙΖΑ,ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ), που βήμα-βήμα προχώρησαν στη μετοχοποίηση της εταιρείας, την ιδιωτικοοικονομική της λειτουργία, την ένταξή της στο ΤΑΙΠΕΔ και το Υπερταμείο.

Ο νέος γύρος ιδιωτικοποίησης θα φέρει τελικά νέες αυξήσεις στα τιμολόγια του ρεύματος, νέα επιδείνωση των εργασιακών συνθηκών στον κλάδο. Η αντιμετώπιση της ενέργειας ως εμπόρευμα -πυρήνας της πολιτικής της απελευθέρωσης- οδηγεί νομοτελειακά σε τέτοιες εξελίξεις, επιδεινώνοντας τη ζωή των λαϊκών νοικοκυριών όσο και των εργαζομένων στον κλάδο. Γι’ αυτό και είναι κροκοδείλια τα δάκρυα όσων “κλαίνε” για τις συνέπειες, όμως την ίδια στιγμή αποδέχονται την αιτία, την πολιτικής της απελευθέρωσης και τα τεράστια κέρδη στον ενεργειακό τομέα.

Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους να οργανώσουν την πάλη, να αντιπαλέψουν τόσο τη νέα επίθεση όσο και την πολιτική της απελευθέρωσης της ενέργειας στο σύνολο της, προετοιμάζοντας την αντεπίθεσή τους για ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης που -αντιμετωπίζοντας την ενέργεια ως δικαίωμα- μπορεί να ικανοποιήσει τις συνδυασμένες λαϊκές ανάγκες και στον τομέα αυτό».

🔴Ο νέος γύρος ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ συνιστά κλιμάκωση της επίθεσης απέναντι στο λαό, θα φέρει νέες αυξήσειςhttps://t.co/mSsuWuJxUL

— Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ (@gt_kke) September 24, 2021

TURKOVAC: Ολοκληρώθηκαν οι μελέτες τρίτης φάσης του τουρκικού εμβολίου κατά του κορονοϊού

Το τουρκικό εμβόλιο TURKOVAC , κατά του κορονοϊού, σύμφωνα με τον τουρκικό τύπο, έχει φτάσει στο στάδιο της αίτησης για έγκριση έκτακτης ανάγκης, αναμένεται να ξεκινήσει τη μαζική παραγωγή τους επόμενους μήνες...

Οι μελέτες τρίτης φάσης του τουρκικού εμβολίου TURKOVAC έχουν ολοκληρωθεί. Δεν παρατηρήθηκαν παρενέργειες στο εμβόλιο, το οποίο δοκιμάστηκε σε περίπου 1.500 εθελοντές.Συνεχίζονται οι κλινικές μελέτες του εγχώριου ανενεργού εμβολίου TURKOVAC κατά του νέου κορονοϊού (Covid-19), στο Πανεπιστήμιο Erciyes (ERU), όπου και παρήχθη το εμβόλιο.

Το εμβόλιο το οποίο έχει φτάσει στο στάδιο της αίτησης για έγκριση έκτακτης ανάγκης, αναμένεται να ξεκινήσει τη μαζική παραγωγή τους επόμενους μήνες.

Ο εθελοντής Γιασίν Ακπινάρ δήλωσε ότι επέλεξε το TURKOVAC επειδή είναι εγχώριο εμβόλιο και είπε: «Δεν είδα καμία παρενέργεια στην πρώτη δόση του εμβολίου. Γι 'αυτό εμβολιάστηκα και με τη δεύτερη δόση. Συνιστώ στους συμπολίτες μου να εμβολιαστούν με το εγχώριο εμβόλιο TURKOVAC»

Και η Αισίν Κιλίντς Τοκέρ, ειδικός στην κλινική μικροβιολογίας μολυσματικών ασθενειών στο Αστικό Νοσοκομείο στο Κάισερι, δήλωσε ότι χορήγησαν το εμβόλιο σε 1.500 εθελοντές.

Η Αισίν Τοκέρ σημείωσε ότι κέντρα υπάρχουν στην Ιστάνμπουλ, την Άνκαρα και στο Κάισερι και αυτή τη στιγμή εξυπηρετούν σε 5 κέντρα στο Πανεπιστήμιο Ερτσιγιές και στο Αστικό Νοσοκομείο στο Κάισερι και είπε: «Χορηγούμε δύο δόσεις στους εθελοντές μας, με διαφορά 28 ημερών. Δεν έχουμε συναντήσει σοβαρές παρενέργειες στην πρώτη και τη δεύτερη δόση που χορηγήθηκαν στους εθελοντές μας, στους οποίους ξεκινήσαμε να χορηγούμε τη δεύτερη δόση τους».

Σημαντικές ημερομηνίες κατά την 16χρονη παραμονή της Άνγκελα Μέρκελ στην γερμανική καγκελαρία

Η απερχόμενη καγκελάριος Άγγελα Μέρκελ, η οποία παρέμεινε επί περίπου 16 χρόνια στην εξουσία, πήρε αποφάσεις που είχαν επίδραση στη ζωή κάθε Γερμανού και Ευρωπαίου πολίτη...

Άνγκελα Μέρκελ - Το τέλος μιας εποχής: Το όραμα, τα πεπραγμένα & η κληρονομιά της «σιδηράς κυρίας». Παρά τις αστοχίες και τις εκκρεμότητες της θητείας της, αναλυτές, δημοσιογράφοι και γερμανική κοινή γνώμη συμφωνούν πως η Άνγκελα Μέρκελ μάλλον σύντομα θα λείψει από την πολιτική σκηνή.

Η απερχόμενη καγκελάριος Άγγελα Μέρκελ, μετά από 16 χρόνια στην εξουσία, τέσσερις Αμερικανούς προέδρους, εννέα Ιταλούς πρωθυπουργούς και περίπου 100 ευρωπαϊκές συνόδους, πήρε αποφάσεις που είχαν επίδραση στη ζωή κάθε Γερμανού και Ευρωπαίου πολίτη, λέει "auf Wiedersehen" στην καγκελαρία και την πολιτική.

Η Μέρκελ στο ξεκίνημα της πολιτικής της καριέρας στο πλευρό του καγκελάριου Χέλμουτ Κολ

Ακολουθούν κάποιες από τις σημαντικές στιγμές της ως καγκελαρίου, από το ΑΠΕ-ΜΠΕ:

- 22 Νοεμβρίου του 2005: Η Μέρκελ είναι η πρώτη γυναίκα που εκλέγεται καγκελάριος. Ηγείται ενός συνασπισμού συντηρητικών και σοσιαλδημοκρατών.

- Μάρτιος 2007: Η Μέρκελ επιτυγχάνει μια μεγάλη νομοθετική νίκη καθώς το κοινοβούλιο συμφωνεί για μια σταδιακή αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 65 στα 67 έτη.

- 6-8 Ιουνίου 2007: Η Μέρκελ φιλοξενεί την πρώτη σύνοδο κορυφής της G8, με την Αφρική και τις κλιματικές αλλαγές να κυριαρχούν στην ημερήσια διάταξη.

- 5 Οκτωβρίου 2008: Η Μέρκελ υπόσχεται στους Γερμανούς ότι οι αποταμιεύσεις τους είναι ασφαλείς τρεις εβδομάδες μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers και το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης.

- 5 Μαρτίου του 2010: Η Μέρκελ δηλώνει ότι "δεν υπάρχει εναλλακτική" επιλογή στο να βοηθηθεί η Ελλάδα να αποφύγει την στάση πληρωμών, θέτοντας την μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης πλήρως πίσω από τις προσπάθειες για χρηματοπιστωτική βοήθεια που θα ανέλθει συνολικά σε εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ.

- Ιούλιος 2011: Σχεδόν ένα χρόνο μετά την υποστήριξη της κυβέρνησης Μέρκελ στο μέτρο, η Γερμανία καταργεί την υποχρεωτική στρατολόγηση και στρατιωτική θητεία.

- 14 Μαρτίου 2011: Σε απάντηση στην απόφαση της Μέρκελ να στραφεί κατά της πυρηνικής ενέργειας στον απόηχο της καταστροφής στην Φουκουσίμα, το κοινοβούλιο ψηφίζει τον τερματισμό της παραγωγής ηλεκτρισμού από πυρηνικούς σταθμούς ως το 2022.

- 7 Ιουνίου 2011: Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα απονέμει στην Μέρκελ το Μετάλλιο της Ελευθερίας, την υψηλότερη μη στρατιωτική τιμητική διάκριση των ΗΠΑ.

- 24 Οκτωβρίου 2013: "Η κατασκοπεία σε βάρος φίλων είναι εντελώς απαράδεκτη", δηλώνει η Μέρκελ μετά τις αποκαλύψεις ότι η υπηρεσία πληροφοριών NSA των ΗΠΑ είχε πρόσβαση στο κινητό της τηλέφωνο.

- 25 Μαΐου 2014: Το ακροδεξιό κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) εισέρχεται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για πρώτη φορά, σύντομα επιτυγχάνει την εκπροσώπησή του και στα 16 ομοσπονδιακά κρατίδια της Γερμανίας και το εθνικό κοινοβούλιο.

- 12 Φεβρουαρίου 2015: Στο Μινσκ, η Μέρκελ και οι ηγέτες της Γαλλίας, της Ουκρανίας και της Ρωσίας συμφωνούν για εκεχειρία και έναν οδικό χάρτη για την επίτευξη ειρήνης. Μια ασταθής εκεχειρία εξακολουθεί να ισχύει, αλλά αίρεται τακτικά.

- 31 Αυγούστου 2015: Η Μέρκελ δηλώνει "μπορούμε να το χειριστούμε" όσον αφορά την συρροή προσφύγων από την Μέση Ανατολή. Η διατήρηση ανοιχτών των συνόρων της Γερμανίας όταν άρχισε η κρίση προσφύγων στην Ευρώπη αποτέλεσε μια από τις καθοριστικές της στιγμές.

- 19 Δεκεμβρίου 2016: Ένας ισλαμιστής πραγματοποιεί επίθεση ρίχνοντας το φορτηγό που οδηγεί πάνω σε πολυσύχναστη χριστουγεννιάτικη αγορά στην καρδιά του Βερολίνου, σκοτώνοντας 12 ανθρώπους. Ήταν η χειρότερη από μια σειρά ισλαμιστικών επιθέσεων.

- 17 Μαρτίου 2017: Μια χειραψία που δεν έγινε αποτέλεσε κακή αρχή σε επίσκεψη της Μέρκελ στον Λευκό Οίκο επί της προεδρίας του Ντόναλντ Τραμπ. Οι δεσμοί της Γερμανίας με τις ΗΠΑ εξακολουθούν να χαρακτηρίζονται από ακαμψία καθ'όλη τη διάρκεια της προεδρίας Τραμπ.

- 30 Ιουνίου 2017: Το γερμανικό κοινοβούλιο εγκρίνει τον γάμο ομοφυλοφίλων και τις υιοθεσίες από ζευγάρια του ιδίου φύλου. Η Μέρκελ ψηφίζει κατά του νομοσχεδίου, αλλά επιτρέπει στα μέλη του κόμματός της να ψηφίσουν ελεύθερα.

- 29 Οκτωβρίου 2018: Καθώς η κυβέρνησή της και το κόμμα της των Χριστιανοδημοκρατών (CDU) δέχεται αυξανόμενες πιέσεις από άλλα πολιτικά κόμματα, η Μέρκελ ανακοινώνει ότι θα εγκαταλείψει την ηγεσία του CDU, αλλά θα παραμείνει στην καγκελαρία ως το τέλος της θητείας της.

- 18 Μαρτίου 2020: Η Μέρκελ παροτρύνει σε τηλεοπτικό της διάγγελμα τον κόσμο να πάρει στα σοβαρά την πανδημία του νέου κορονοϊού. Η Γερμανία έχει αντιμετωπίσει έκτοτε τρία μεγάλα κύματα της COVID-19 και έχει εφαρμόσει πολλά λοκντάουν.

- 16 Ιουλίου 2021: Η Μέρκελ δηλώνει ότι οι ξαφνικές πλημμύρες στη δυτική Γερμανία προκάλεσαν μια "εξωπραγματική, απόκοσμη κατάσταση" κατά την επίσκεψή της στις χειρότερα πληγείσες ζώνες. Οι πλημμύρες μετατρέπονται σε κεντρικό ζήτημα των εκλογών.

- 15 Αυγούστου 2021: Η κατάληψη της Καμπούλ και η εκ νέου άνοδος των Ταλιμπάν στην εξουσία στο Αφγανιστάν θέτει υπό αμφισβήτηση τις διεθνείς προσπάθειες επί μια 20ετία για να στηριχθεί η κυβέρνηση εκεί. Ο υπουργός Εξωτερικών της Μέρκελ Χάικο Μάας δέχεται μεγάλο μέρος της κριτικής που ασκείται.

πηγή: ΑΜΝΑ

Η ζώνη της επισφάλειας στην Ελλάδα - Εμπειρία και προτάσεις πολιτικής | Μελέτη του Ι.Ν.Π.

Το ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζας διεξήγαγε έρευνα για τις συνθήκες εργασίας στην Ελλάδα με βάση τα ευρήματα της έρευνας επιβεβαιώνεται ότι για μεγάλες κατηγορίες του πληθυσμού –και ειδικά τις νεότερες ηλικίες –η επισφάλεια τείνει να γίνει κανονικότητα, με αποτέλεσμα να έχουν αναπτυχθεί και αντίρροπες στρατηγικές προσαρμογής και επιβίωσης. Ωστόσο, όσο η κρίση διευρύνεται και πλήττει και ομάδες που δεν είναι σε θέση να επιδείξουν ανάλογη προσαρμοστικότητα (λόγω π.χ. ήδη ανειλημμένων υποχρεώσεων) τα προβλήματα εντείνονται.

Το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς στο πλαίσιο της θεματικής Εργασία – Κοινωνικό κράτος – Αλληλεγγύη δημοσιεύει τη μελέτη “Η ζώνη της επισφάλειας στην Ελλάδα.Εμπειρία και προτάσεις πολιτικής”, την οποία εκπόνησε για λογαριασμό του ΙΝΠ ερευνητική ομάδα αποτελούμενη από τους Θεανώ Κακουλίδου, οικονομολόγο, μεταδιδακτορική ερευνήτρια, Παναγιώτη Κορφιάτη, αναλυτή επιχειρησιακών δεδομένων και πρώην Ειδικό Γραμματέα ΣΕΠΕ, Κυριάκο Μελίδη, υποψήφιο διδάκτορα Κοινωνιολογίας και Μυρτώ Τουρτούρη, υποψήφια διδάκτορα Οικονομικών της Εργασίας, με επιστημονικούς συμβούλους τους Ιωάννη Κουζή, καθηγητή Εργασιακών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, και Αποστόλη Καψάλη, μεταδιδακτορικό ερευνητή και επιστημονικό συνεργάτη ΙΝΕ/ΓΣΕΕ.

Ακολουθεί σύντομη παρουσίαση της μελέτης:

Η έννοια της επισφάλειας έχει εδραιωθεί εδώ και δεκαετίες στο επιστημονικό και πολιτικό λεξιλόγιο. Ως φαινόμενο δεν είναι κάτι νέο· είναι σύμφυτο με την ανάπτυξη του καπιταλισμού. Στην Ελλάδα η έννοια εμφανίζεται μαζί με τα μέτρα λιτότητας και απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων της δεκαετίας του 1990. Στη πρώτη δεκαετία του 2000 η επισφάλεια συνδέεται περισσότερο στο δημόσιο λόγο με τη «γενιά των 700 ευρώ». Σήμερα, στον δεύτερο χρόνο της πανδημίας του COVID-19, η επισφάλεια διευρύνεται περεταίρω και αποκτά νέο περιεχόμενο.

Η μελέτη ξεκινάει με τη θεωρητική συζήτηση για την επισφάλεια στη σύγχρονη μεταπολεμική κοινωνία και τους ορισμούς της άτυπης και της επισφαλούς εργασίας. Στη συνέχεια, μεταφέρει τη συζήτηση στην Ελλάδα μέσα από τη περιγραφή των ιδιαιτεροτήτων του ελληνικού μοντέλου εργασίας και την εξέταση της επισφάλειας. Παρουσιάζονται και σχολιάζονται τα αποτελέσματα της έρευνας ανά δείκτη που μελετήθηκε και εξάγονται κάποια πρώτα συμπεράσματα. Ακολουθεί η περιγραφή των μέτρων της περιόδου της πανδημίας, η αξιολόγησή τους και τα συμπεράσματα για την περίοδο αυτή.

Τέλος, η έρευνα ασχολείται με τις πολιτικές αντιμετώπισης της επισφάλειας. Αρχικά συγκεντρώνονται σχετικές πολιτικές που έχουν εφαρμοστεί σε ευρωπαϊκές χώρες και στη συνέχεια διατυπώνεται μια πολύπλευρη στρατηγική καταπολέμησης της επισφάλειας με προτάσεις σε τέσσερις τομείς: στην ασφάλεια της εργασίας, στην ενίσχυση του εισοδήματος, στη ρύθμιση του εργάσιμου χρόνου και στην ενίσχυση του κοινωνικού κράτους . Η μελέτη κλείνει με μια σύνοψη και τα συμπεράσματα.

Οι βασικές προτάσεις πολιτικής στις οποίες καταλήγει η μελέτη για την αντιμετώπιση της επισφάλειας είναι:

Α.  Ασφάλεια στην εργασία

1. Ενίσχυση του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας σε ανθρώπινο δυναμικό με διασφάλιση της οργανωτικής, επιχειρησιακής και οικονομικής του αυτοτέλειας.
2. Αυστηροποίηση του συστήματος προστίμων για τις παραβάσεις της εργατικής νομοθεσίας.
3. Δημιουργία «μαύρης λίστας» παραβατών εργοδοτών.
4. Αναβάθμιση της διαδικασίας της εργατικής διαφοράς.
5. Αναπροσανατολισμός της ελεγκτικής δράσης του ΣΕΠΕ ώστε να εστιάσει στην έγκαιρη αντιμετώπιση φαινομένων παραβατικότητας.
6. Δημιουργία συστήματος παρακολούθησης της μισθοδοσίας σε πραγματικό χρόνο

Β.  Ενίσχυση του εισοδήματος των εργαζόμενων

1. Ένα ισχυρό και αποτελεσματικό σύστημα συλλογικών διαπραγματεύσεων
2. Αντικατάσταση του κατώτατου μισθού από έναν αξιοπρεπή μισθό που θα βάζει το κάτω όριο στην αγορά εργασίας ώστε να μπορούν οι εργαζόμενοι να ζουν με μια στοιχειώδη αξιοπρέπεια από την δουλειά τους.
3. Νομοθέτηση κριτηρίων για τις περιπτώσεις ψευδούς απασχόλησης που υποκρύπτει σχέση εξαρτημένης εργασίας.
4. Κανόνες για τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου.
5. Επαναφορά της αιτιολογημένης απόλυσης.
6. Καθορισμός προσαύξησης 10% για την κάλυψη του λειτουργικού κόστους που επιμερίζονται οι εργαζόμενοι όταν απασχολούνται με τηλεργασία.
7. Νομική κατοχύρωση όσων απασχολούνται στις ψηφιακές πλατφόρμες ως εργαζόμενους με σχέση εξαρτημένης εργασίας.
8. Ρήτρα ισότητας.

Γ.  Ρύθμιση του χρόνου εργασίας

1. Πιλοτική εφαρμογή του 35ώρου σε στοχευμένες επιχειρήσεις ή κλάδους.
2. Προσαύξηση του ωρομίσθιου της μερικής απασχόλησης κατά 20%
3. Κατάργηση της υπερεργασίας.

Δ. Ενίσχυση του κοινωνικού κράτους

1. Θέσπιση ουσιαστικής και συμπεριληπτικής στεγαστικής πολιτικής.
2. Ενίσχυση και αναδιαμόρφωση του επιδόματος ανεργίας.
3. Αναμόρφωση των πολιτικών απασχόλησης.
4. Ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας.
5. Δωρεάν πρόσβαση στη προσχολική φροντίδα και εκπαίδευση για όλα τα παιδιά.
6. Δωρεάν παροχή αθλητικών και πολιτιστικών υπηρεσιών.
7. Κατοχύρωση δικαιώματος σε επιδόματα και ασφάλεια υγείας από την πρώτη ημέρα εργασίας.

πηγή: INP

Η έρευνα «Συνθήκες εργασίας στην Ελλάδα : Εμπειρίες και στάσεις γύρω από την αγορά εργασίας» από το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς - ΙΝΠ

Μια γνώμη για τις γνώμες στον ΣΥΡΙΖΑ

Στον ΣΥΡΙΖΑ τις γνώμες τις έχουμε σε μεγάλη υπόληψη

Θανάσης Καρτερός*

Ποια είναι η γνώμη σας για τις γνώμες; Όποιον και να ρωτήσετε, εκτός κι αν είναι φασίστας, που πιάνει τσεκούρι μόλις ακούσει ακόμα και τη λέξη, θα σας απαντήσει ότι μια χαρά είναι οι γνώμες. Αναγκαίες για τη δημοκρατία, την κυκλοφορία των ιδεών, τη βελτίωση της ζωής των ανθρώπων, των ζώων, των φυτών και βέβαια τη βελτίωση της εικόνας, της συλλογικότητας και της αποτελεσματικότητας των κομμάτων. Εκτός βέβαια από τον γνωστό επιθεωρητή Κάλαχαν (Κλιντ Ίστγουντ), που υποστηρίζει ότι οι γνώμες είναι σαν τις assholes -δεν λέγεται ελληνικά, α, πα, πα- κι ο καθένας έχει από μία.

Στον ΣΥΡΙΖΑ τις γνώμες τις έχουμε σε μεγάλη υπόληψη. Τα παλιά χρόνια, στην κομμουνιστική Αριστερά, μετρούσαν άλλα πράγματα, όπως αφοσίωση, κομματικότητα, αντοχή στο ξύλο. Γνώμες μόνο εντός των τειχών. Αν έλεγε κάποιος δημοσίως γνώμη διαφορετική από του κόμματος, είχε γνωμοδικείο. Το αυτό και στο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα - με δημοσίως εκτιθέμενες διαφορετικές γνώμες έθετες εαυτόν εκτός κινήματος. Σήμερα όμως υπάρχει απόλυτη ελευθερία. Μπορείς να πεις οτιδήποτε για το κόμμα, τη γραμμή, την ηγεσία, οποτεδήποτε, από οποιοδήποτε μέσο προσφέρεται να σε φιλοξενήσει.

Πρόβλημα παρουσιάζεται πολύ συχνά όταν η γνώμη κάποιων αφορά τη γνώμη άλλων. Κάποιος δηλαδή διατυπώνει μια γνώμη αν έβαλε ή δεν έβαλε γκολ ο Τσίπρας στον Μητσοτάκη. Ή αν καρπώνεται ο ΣΥΡΙΖΑ τη φθορά της Ν.Δ. Ή αν έβαλε αυτογκόλ ο Τσακαλώτος με τα 37 δισ. Τι γίνεται όμως με τη γνώμη για τη γνώμη; Εκεί μερικές φορές νοθεύουμε λίγο την ελευθερία. Αν, για παράδειγμα, κάποιος πει για κάποιον άλλο ότι η γνώμη που δημοσιοποίησε κάνει ζημιά ή βλάπτει τη συλλογική προσπάθεια, του φοράμε μερικές φορές ένα μουστάκι. Παχύ, γεωργιανό, και καλά ξεμπερδέματα.

Η γνώμη, σε κάθε περίπτωση, ιδιαίτερα η γνώμη από κατοστάρηδες του ΣΥΡΙΖΑ που σκανδαλίζει μαραθωνοδρόμους του ΣΥΡΙΖΑ, είναι αξία. Αναντικατάστατη. Λίγο υποτιμημένη είναι η γνώμη για τη γνώμη. Κι αυτό έχει λογική, διότι αν πιάναμε τα μετερίζια της γνώμης για τη γνώμη, μπορεί να φτάναμε σε άσχημες ιστορικές αναδρομές. Σώπα, λοιπόν, ή θύμωνε από μέσα σου όταν άλλοι ρητορεύουν από τον άμβωνα που εσύ τους ανέβασες. Μην σε πούνε και Στάλιν...

* Ο Θανάσης Καρτερός είναι δημοσιογράφος, αθρογρογράφος στην ΑΥΓΗ