Ο Αλέξης Χαρίτσης πρόεδρος της ΚΟ των «11» - Την Δευτέρα 4/12 το όνομά της

Όπως αποφάσισαν σε σύσκεψη που είχαν χθες στο γραφείο της Θεανώς Φωτίου στα Εξάρχεια, ο Αλέξης Χαρίτσης αναλαμβάνει πρόεδρος της ΚΟ των «11» , κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι αναλαμβάνουν οι Ευκλείδης Τσακαλώτος, Νάσος Ηλιόπουλος και γραμματέας της ΚΟ η Πέτη Πέρκα.....

Πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας των βουλευτών που αποχώρησαν από το ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ ορίστηκε ο βουλευτής Μεσσηνίας και πρώην Υπουργός Αλέξης Χαρίτσης, μετά από συνεδρίαση που πραγματοποίησαν στα Εξάρχεια οι 11 βουλευτές.

Το προεδρείο της νέας Κοινοβουλευτικής Ομάδας έχει ως εξής:

• Πρόεδρος Κ.Ο.: Αλέξης Χαρίτσης
• Κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι: Ευκλείδης Τσακαλώτος, Νάσος Ηλιόπουλος
• Γραμματέας Κ.Ο.: Πέτη Πέρκα

Οι βουλευτές που συγκροτούν τη νέα κοινοβουλευτική ομάδα είναι οι:

1. Αναγνωστοπούλου Σία, 
2. Αχτσιόγλου Έφη, 
3. Ζεϊμπέκ Χουσεΐν, 
4. Ηλιόπουλος Νάσος, 
5. Πέρκα Πέτη, 
6. Τζανακόπουλος Δημήτρης, 
7. Τζούφη Μερόπη, 
8. Τσακαλώτος Ευκλείδης, 
9. Φερχάτ Οζγκιουρ, 
10. Φωτίου Θεανώ, και 
11. Χαρίτσης Αλέξης.

Ουσιαστικά, οι δύο βουλευτές της «Ομπρέλας», Ευκλείδης Τσακαλώτος και Πέτη Πέρκα, έλαβαν ρόλους στη νέα κοινοβουλευτική ομάδα.

Η επίσημη ανακοίνωση μαζί με το όνομα της νέας Κοινοβουλευτικής Ομάδας θα γίνει την ερχόμενη Δευτέρα (4/12).

Ποιος είναι ο πρόεδρος της ΚΟ των «11»

Ο Αλέξης Χαρίτσης γεννήθηκε το 1977 και μεγάλωσε στην Καλαμάτα.

Είναι βουλευτής Μεσσηνίας του ΣΥΡΙΖΑ από τον Ιούλιο του 2019.

Το διάστημα 2015-2019 διετέλεσε Υπουργός Εσωτερικών, Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης (αρμόδιος για το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και ΕΣΠΑ, για θέματα βιομηχανίας και για την Αναπτυξιακή Στρατηγική), Υφυπουργός Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού και Γενικός Γραμματέας Δημοσίων Επενδύσεων και ΕΣΠΑ.

Είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ από το 2013.

Aπόφοιτος του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του ΕΜΠ, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, με ειδίκευση στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας.

Έχει εργαστεί στον ιδιωτικό τομέα σε θέματα ενέργειας στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Αννέτα Καββαδία: «Εσείς, πόσο ασφαλείς αισθάνεστε σήμερα;»

Ησυχία, τάξη και ασφάλεια. Ασφάλεια παντού. Ασφάλεια με τη μορφή διαρκώς πολλαπλασιαζόμενων αστυνομικών σωμάτων με ευφάνταστες ονομασίες. Ασφάλεια με τη μορφή βίαιης καταστολής κάθε λογής «ταραξιών» και «μπαχαλάκηδων». Η Ελλάδα φρούριο, τα σύνορα απαραβίαστα. Δεν περνάει κανείς ξένος, αλλόφυλος, αλλόθρησκος....

Αννέτα Καββαδία *

Ησυχία, τάξη και ασφάλεια. Ασφάλεια παντού. Ασφάλεια με τη μορφή διαρκώς πολλαπλασιαζόμενων αστυνομικών σωμάτων με ευφάνταστες ονομασίες. Ασφάλεια με τη μορφή βίαιης καταστολής κάθε λογής «ταραξιών» και «μπαχαλάκηδων». Η Ελλάδα φρούριο, τα σύνορα απαραβίαστα. Δεν περνάει κανείς ξένος, αλλόφυλος, αλλόθρησκος. Κι αν τυχόν περάσει –και δεν καεί με τραγικό τρόπο σε κάποια πυρκαγιά– ξέρουμε πώς να τον γυρίσουμε εκεί απ’ όπου ήρθε, χωρίς πολλά-πολλά, ακόμα κι αν αυτό δεν είναι, με την αυστηρή έννοια του όρου, απολύτως νόμιμο. Είμαστε η αδιαπέραστη ασπίδα της Ευρώπης. Κοιμηθείτε ήσυχοι, η πατρίδα φυλάσσεται, οι φύλακες έχουν γνώση και επαγρυπνούν.

Είναι γνωστό το παραμύθι που πουλάει η κυβέρνηση της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ακόμα, όμως, κι αν παραβλέψει κανείς ότι πρόκειται ακριβώς για αυτό, για ένα κακό παραμύθι, και ότι στην πραγματικότητα είμαστε όλ@ εξαιρετικά ευάλωτ@, αν όχι απροστάτευτ@, απέναντι στην υπαρκτή εγκληματικότητα (θέμα άλλου άρθρου αυτό), η ουσία παραμένει: ποτέ στην πρόσφατη ιστορία δεν νιώσαμε μεγαλύτερη ανασφάλεια απ’ όσο στις μέρες μας.

Ασφάλεια vs καταστολής

Πρόκειται, προφανώς, για μια διαπίστωση που δεν ισχύει μόνο στα καθ’ ημάς, αλλά συναντάται σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Ούτε ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρωτοτυπεί όταν επιδιώκει να στρέψει την προσοχή της κοινωνίας στον «Άλλον» που δήθεν την απειλεί –και από τον οποίο ο ίδιος και η κυβέρνησή του, υποτίθεται, μας προστατεύουν. Το ίδιο κακόγουστο έργο παίζεται και αλλού. Μάλιστα, με τόσο μεγαλύτερη ένταση όσο μεγαλύτερη είναι η οικονομική επισφάλεια και όσο χαμηλότερο το βιοτικό επίπεδο. Και δεν είναι, ασφαλώς, η πρώτη φορά που κάτι τέτοιο συμβαίνει στο ιστορικό συνεχές, μάλλον πρόκειται για τον κανόνα.

Έναν κανόνα που έρχεται να επιβεβαιώσει την ανάγκη η Αριστερά να επανανοηματοδοτήσει, πλέον, την έννοια της ασφάλειας, η οποία –στον αντίποδα της δεξιάς, νεοφιλελεύθερης θεώρησης που τη θέλει να αρχίζει και να τελειώνει στην καταστολή– οφείλει να αποτελέσει εκείνη τη συνθήκη, εκείνο το προστατευτικό πλέγμα που, μέσω της ενίσχυσης του κοινωνικού κράτους, θα μεριμνήσει για την ευζωία των πολιτών. Δεν είναι τυχαίο ότι σε όλες τις μετρήσεις της κοινής γνώμης, το –χωρίς σειρά αξιολόγησης– τετράπτυχο: υγεία, παιδεία, εργασία, στέγη, συμπυκνώνει το τι θεωρείται σήμερα ασφάλεια. Και όχι τυχαία.

Υγεία: Υποτίθεται ότι είναι γερά εδραιωμένη στην ευρωπαϊκή έννομη τάξη και στον ευρωπαϊκό πολιτικό διάλογο η αρχή ότι ένα σύγχρονο κράτος οφείλει να εξασφαλίζει στους πολίτες του υψηλού επιπέδου υπηρεσίες ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, από την πρόληψη ως τη θεραπεία, στο πλαίσιο ενός δημόσιου συστήματος υγείας που χρηματοδοτείται από τους φόρους και τις ασφαλιστικές εισφορές των πολιτών, και συνεπώς προσφέρεται δωρεάν. Η πανδημία του Covid επιβεβαίωσε με τον πλέον τραγικό τρόπο ότι αυτό, στην Ευρώπη του 21ου αιώνα, απλώς δεν ισχύει.

Παιδεία: Εδώ δεν εννοούμε μόνο την παραδοσιακή έννοια της παιδείας, δηλαδή τη δωρεάν υποχρεωτική εκπαίδευση και τα δημόσια πανεπιστήμια. Στην εποχή της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης και της αλματώδους προόδου στην επιστήμη και την τεχνολογία, η Ευρώπη –που υποτίθεται θέλει να ηγείται σε αυτούς τους τομείς παγκοσμίως– δεν επενδύει στη μόρφωση και την εκπαίδευση των ευρωπαίων. Ούτε στις ανθρωπιστικές και κοινωνικές επιστήμες, ούτε στις θετικές. Μας λένε ότι όλα αυτά θα γίνουν μέσω των επενδύσεων της ιδιωτικής αγοράς, αλλά αυτό είναι ψέμα. Οι ίδιες οι χώρες που πρωτοστατούν στην επιστήμη και την τεχνολογία, οι ΗΠΑ και η Κίνα, το κάνουν μέσω κολοσσιαίων δημόσιων επενδύσεων. Στην Ευρώπη, οι ήδη επιβαρυμένοι οικογενειακοί προϋπολογισμοί πασχίζουν για να μορφώσουν τις νεότερες γενιές.

Εργασία: Εδώ περιττεύουν τα πολλά λόγια, είναι η καθημερινή πραγματικότητα που βιώνουν εκατομμύρια εργαζόμενοι και εργαζόμενες, την ώρα που συνεχώς εφευρίσκονται νέες και εξαιρετικά ευφάνταστες μορφές «ευέλικτης» (δηλαδή εντελώς απορυθμισμένης) εργασίας. Συμβάσεις μηδενικών ωρών, μερική απασχόληση που στην πράξη είναι ολική, κατάργηση των υπερωριών και των πληρωμένων αδειών, μέχρι τους «freelance συνεργάτες» ψηφιακών πλατφορμών διανομής. Η εργασιακή ανασφάλεια στα ύψη, με τα εργατικά ατυχήματα, συχνά θανατηφόρα, να είναι πια καθημερινά.

Στέγη: Την εποχή του Airbnb και της βραχυχρόνιας μίσθωσης, την εποχή του gentrification –για χάρη του τουρισμού– άλλοτε οικιστικών περιοχών των ευρωπαϊκών πόλεων, την εποχή της μετεωρικής ανόδου των τιμών αγοράς και μίσθωσης κατοικίας, οι ευρωπαίοι, και κυρίως νέοι άνθρωποι, απλώς αδυνατούν να βρουν τη δική τους στέγη. Και μένουν, για όλο και περισσότερο, στο παιδικό τους δωμάτιο. Την ίδια ώρα, η Ευρώπη προβληματίζεται, υποτίθεται, για το δημογραφικό πρόβλημα και τη γήρανση του πληθυσμού και αναζητά εναγωνίως τρόπους να ενθαρρύνει την αύξηση των γεννήσεων. Με αναποτελεσματικά ημίμετρα.

Ταξική η ανάγκη

Υπήρξε εποχή που αυτά τα τέσσερα στοιχεία, που σήμερα συνιστούν επείγοντα ζητούμενα, θεωρούνταν δεδομένα και αυτονόητα. Συνιστούσαν τον πυρήνα του περίφημου και αλήστου μνήμης Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Μοντέλου, το καύχημα και το σύμβολο της μεταπολεμικής οικονομικής ευμάρειας της ευρωπαϊκής ηπείρου –ή, τουλάχιστον, του δυτικού της μέρους.

Το εν λόγω Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Μοντέλο συνδυάστηκε, και με τη σειρά του τροφοδότησε την αλματώδη οικονομική και τεχνολογική ανάπτυξη αυτών των κρατών. Και μπορεί, σε κάποιο βαθμό, να ήταν αποτέλεσμα της αγωνίας των κυβερνήσεων της Δυτικής Ευρώπης να μην μπουν στους πληθυσμούς τους «περίεργες» και «λίαν επικίνδυνες» ιδέες περί σοσιαλισμού, με δεδομένο το… φόβητρο της ΕΣΣΔ, κυρίως ωστόσο ήταν αποτέλεσμα της οργανωμένης διεκδίκησης από την πλευρά των ευρωπαίων εργαζομένων. Τη νέα πραγματικότητα των οποίων οφείλει να αφουγκραστεί η Αριστερά και να γίνει αυτή ο φορέας έκφρασης των αιτημάτων τους.

Σε αυτό το πλαίσιο, η ασφάλεια –επανανοηματοδοτημένη– οφείλει να απεμπλακεί από την ιδεολογική της κατάχρηση, να διαχωριστεί από την έννοια της καταστολής και να γίνει βασικό δημόσιο αγαθό και ευθύνη. Κάτι που μπορεί να ευδοκιμήσει μόνο σε συνθήκες ανασυγκρότησης και ανασύνθεσης της Ριζοσπαστικής Αριστεράς.

________________________________________  

Η Αννέτα Καββαδία είναι Ελληνίδα δημοσιογράφος, μέλος της ΕΣΗΕΑ, και πολιτικός, πρώην βουλευτής Β΄ Αθηνών εκλεγμένη με τον ΣΥΡΙΖΑ, πρόσφατα εντάχθηκε στην Κ.Ο. των «11».

Αννέτα Καββαδία / Η ΕΠΟΧΗ

ΔΕΕ: Μία δημόσια υπηρεσία δύναται να απαγορεύσει τη χρήση θρησκευτικών συμβόλων στους εργαζομένους της

Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ενωσης - ΔΕΕ, στο οποίο προσέφυγε εργατικό δικαστήριο της Λιέγης, έκρινε ότι «η πολιτική αυστηρής ουδετερότητας που μία δημόσια υπηρεσία επιβάλλει στους εργαζομένους της (...) μπορεί να θεωρηθεί αντικειμενικά δικαιολογημένη βάσει νόμιμου σκοπού».

Η ευρωπαϊκή δικαιοσύνη έκρινε σήμερα ότι μία δημόσια υπηρεσία δύναται να αποφασίσει την επιβολή απαγόρευσης της χρήσης θρησκευτικών συμβόλων στο σύνολο των εργαζομένων, περιλαμβανομένων και όσων δεν έρχονται σε επαφή με το κοινό, εκδικάζοντας προσφυγή για την ισλαμική μαντίλα.

«Για την δημιουργία ενός τελείως ουδέτερου διοικητικού περιβάλλοντος, μία δημόσια υπηρεσία μπορεί να απαγορεύσει την εμφανή χρήση στους χώρους εργασίας οποιουδήποτε συμβόλου που αποκαλύπτει φιλοσοφικές ή θρησκευτικές πεποιθήσεις», αναφέρεται στην απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ενωση. 

Η ευρωπαϊκή δικαιοσύνη έχει αποφανθεί επανειλημμένως για περιπτώσεις απαγόρευσης της ισλαμικής μαντίλας σε ιδιωτικούς χώρους εργασίας, αλλά είναι η πρώτη απόφαση που η απόφαση αφορά δημόσια υπηρεσία.

Η κοινότητα της Ανς στο Βέλγιο απαγόρευσε το 2021 σε μία από τις υπαλλήλους της, η οποία εργάζεται κυρίως χωρίς να έρχεται σε επαφή με το κοινό, να φορά ισλαμική μαντίλα στο χώρο εργασίας της.
Η κοινότητα τροποποίησε τον κανονισμό της για να επιβάλει στους εργαζομένους της την υποχρέωση τήρησης απόλυτης ουδετερότητας, απαγορεύοντας «κάθε μορφή προσηλυτισμού» και απαγορεύοντας «την επίδειξη οποιουδήποτε εμφανούς συμβόλου» ιδεολογικού ή θρησκευτικού δεσμού. Η απαγόρευση αφορά και τους εργαζόμενους που δεν έρχονται σε επαφή με το κοινό.

Η υπάλληλος προσέφυγε στην δικαιοσύνη υποστηρίζοντας την θέση ότι η απαγόρευση είναι διακριτικού χαρακτήρα και παραβιάζει την θρησκευτική της ελευθερία.

Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στο οποίο προσέφυγε εργατικό δικαστήριο της Λιέγης, έκρινε ότι «η πολιτική αυστηρής ουδετερότητας που μία δημόσια υπηρεσία επιβάλλει στους εργαζομένους της (...) μπορεί να θεωρηθεί αντικειμενικά δικαιολογημένη βάσει νόμιμου σκοπού».

Το Δικαστήριο κρίνει «επίσης θεμιτή την επιλογή άλλης δημόσιας υπηρεσίας υπέρ μίας πολιτικής που επιτρέπει κατά γενικό και αδιαφοροποίητο τρόπο την χρήση εμφανών συμβόλων φιλοσοφικών και θρησκευτικών πεποιθήσεων, και στις περιπτώσεις επαφής με το κοινό, αλλά και απαγόρευσης της χρήσης τέτοιων συμβόλων μόνο σε καταστάσεις που αφορούν τέτοιες επαφές (με το κοινό)». 

«Κάθε κράτος μέλος και κάθε υποκρατικός οργανισμός στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του διαθέτουν διακριτική ευχέρεια στον προσδιορισμό της έννοιας της ουδετερότητας της δημόσιας υπηρεσίας που επιθυμούν να προωθήσουν στον χώρο εργασίας, αναλόγως του συγκεκριμένου πλαισίου εκάστης», αναφέρεται στην απόφαση του Δικαστηρίου. 

Στην απόφαση διευκρινίζεται ότι ο στόχος αυτός «θα πρέπει να επιδιώκεται κατά τρόπο συνεπή και συστηματικό και τα υιοθετούμενα μέτρα για την επίτευξή του θα πρέπει να περιορίζονται στο αυστηρά απαραίτητο», καθώς επίσης και ότι «επαφίεται στις εθνικές δικαστικές αρχές να επαληθεύουν την τήρηση αυτών των όρων».

Τον Μάρτιο 2017, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ενωσης είχε αποφανθεί για δύο υποθέσεις μουσουλμάνων γυναικών στο Βέλγιο και την Γαλλία αντίστοιχα που είχαν απολυθεί διότι αρνήθηκαν να αφαιρέσουν την ισλαμική μαντίλα. Το Δικαστήριο είχε κρίνει τότε ότι ο εσωτερικός κανονισμός μίας επιχείρησης μπορεί, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, να προβλέπει την απαγόρευση εμφανούς χρήσης θρησκευτικών ή πολιτικών συμβόλων.

Υπενθυμίζεται ότ το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ, γνωστό και ως Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, πρώην Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων) είναι το ανώτατο δικαιοδοτικό όργανο στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αποστολή του είναι να ερμηνεύει και να εφαρμόζει το Ευρωπαϊκό Δίκαιο και χαρακτηρίζεται από τη σύνθετη φύση του και την υπερεθνική του λειτουργία και εξουσία.

Το ΔΕΕ εδρεύει στο Λουξεμβούργο και περιλαμβάνει δύο δικαιοδοτικά όργανα, το Δικαστήριο και το Γενικό Δικαστήριο, καθώς το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης καταργήθηκε από την 1η Σεπτεμβρίου του 2016. Οι αποφάσεις των δύο αυτών δικαιοδοτικών οργάνων είναι δεσμευτικές για τα κράτη μέλη. Επειδή το κάθε κράτος μέλος έχει τη δική του γλώσσα και το δικό του νομικό σύστημα, το ΔΕΕ είναι ένα πολύγλωσσο κοινοτικό όργανο. Ως εκ τούτου, καθεμία από τις κοινοτικές γλώσσες μπορεί να είναι η γλώσσα της δικαστικής διαδικασίας.

Ευκλείδης Τσακαλώτος: «Η δική μας Αριστερά έχει να προσφέρει πολλά»

Ο υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ δίνει σειρά απαντήσεων για το περίφημο μαξιλάρι των 37 δισ. ευρώ, αναφέροντας πως όλες οι κινήσεις γι’ αυτό ήταν εν γνώσει του Αλέξη Τσίπρα. Μετά την αποχώρησή του από το κόμμα δηλώνει ότι κοιτάζει μπροστά αλλά μιλάει και για τον ΣΥΡΙΖΑ που άφησε πίσω, ενώ απαντά και για τη βουλευτική έδρα την οποία δεν επέστρεψε. Τέλος, για την επόμενη μέρα θεωρεί δεδομένη τη συνεργασία με την ομάδα των «6 συν 6» και προσθέτει ότι «χρειάζεται ανοιχτή καρδιά για να ξεπεραστούν με δημιουργικό τρόπο οι διαφωνίες του παρελθόντος».

 

• efsyn: Πώς αισθάνεστε να βρίσκεστε πλέον εκτός ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., όντας ανεξάρτητος βουλευτής; Όχι μόνο πολιτικά αλλά και σε προσωπικό επίπεδο…

 

Ευκλείδης Τσακαλώτος: «Κοιτάζω μπροστά. Όχι επειδή είμαι «αγκυλωμένος στις προκαταλήψεις του παρελθόντος», όπως θα έλεγαν οι θιασώτες του ακραίου Κέντρου, αλλά επειδή πιστεύω βαθύτατα ότι η δική μας Αριστερά έχει πολλά να προσφέρει στα μεγάλα επίδικα της εποχής. Η πολιτική κατάσταση, παγκοσμίως θα έλεγα, είναι ρευστή και αυτό το φαινόμενο θα ξεπεραστεί όταν δημιουργηθεί ένα νέο αφήγημα, στηριζόμενο σε ένα νέο κοινωνικό μπλοκ εξουσίας, που θα απαντά όχι μόνο στα καθημερινά προβλήματα των ανθρώπων, αλλά και στις μεγάλες προκλήσεις της πράσινης μετάβασης, της θωράκισης της δημοκρατίας και του ρόλου της τεχνητής νοημοσύνης. Και όπως έχω πει επανειλημμένα τις τελευταίες εβδομάδες, το νέο δεν μπορεί να προκύψει με έναν συνεχόμενο εμφύλιο με το παλιό, αλλά χτίζοντας το νέο με ριζοσπαστικό, αλλά και ρεαλιστικό τρόπο.»

 

• efsyn: Αμφιταλαντευτήκατε να πείτε το «ώς εδώ»; Πολλοί λένε ότι θα μπορούσατε να μείνετε στο κόμμα και να δώσετε τις μάχες σας με πολιτική κριτική στη νέα ηγεσία και τους χειρισμούς της.

 

Ευκλείδης Τσακαλώτος: «Αμφιταλαντευτήκαμε όλοι, και εμείς που φύγαμε και άλλοι που το σκέφτονται και εκείνοι που θα παραμείνουν. Βλέπετε, τον ΣΥΡΙΖΑ τον δημιουργήσαμε πολλοί και πολλές, τον χτίσαμε σε πλειοψηφικό κόμμα της Αριστεράς ξεκινώντας από πολύ χαμηλή βάση. Δεν είναι το «κόμμα που μας έλαχε» αλλά το σπίτι που φτιάξαμε. Δεν είναι εύκολο να φεύγεις από το σπίτι σου ακόμα και όταν σου κάνουν έξωση. Από την άλλη δεν μπορείς να παραμείνεις σε ένα κόμμα που δεν θυμίζει σε τίποτα αριστερό κόμμα, την ιδρυτική του συνθήκη δηλαδή, πόσο μάλλον σε ένα κόμμα τοξικό, αυταρχικό, ανθρωποφαγικό. Μπορούμε να συνυπάρξουμε με τις διαφορετικές απόψεις στο ίδιο κόμμα, το κάναμε πάντα στη διαδρομή του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μπορούμε να συγκατοικούμε με ανθρώπους που δεν σέβονται τον πολιτικό μας πολιτισμό, που προσπαθούν να επιβληθούν με κάθε μέσο.

 

• efsyn: Οι πρώην εσωκομματικοί σας αντίπαλοι παρουσιάζουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βίντεο στο οποίο εμφανίζεστε πριν από λίγους μήνες να ζητάτε να παραδώσει την έδρα του στο κόμμα ο κ. Γεωργούλης. Σας εγκαλούν γιατί δεν παραδώσατε τη δική σας. Τι απαντάτε;

 

Ευκλείδης Τσακαλώτος: «Οι συγκρίσεις ανόμοιων καταστάσεων είναι μια παλιά μέθοδος παραπληροφόρησης και αποπροσανατολισμού. Αντιπαρέρχομαι λοιπόν την προπαγάνδα για να πάμε στην πολιτική ουσία του ζητήματος. Δεν αλλάζω ούτε θέσεις, ούτε ιδεολογικό χώρο. Παραμένω σταθερά προσηλωμένος στους λόγους, στις αξίες, στις πολιτικές θέσεις για τις οποίες με εξέλεξαν οι χιλιάδες συμπολίτες μας να τους εκπροσωπήσω. Σταθερός στον αγώνα για την κοινωνική χειραφέτηση και την υπόθεση της ριζοσπαστικής και ανανεωτικής Αριστεράς. Δεν διαψεύδω την επιλογή τους, αντίθετα κάνω ό,τι μπορώ για να την επαληθεύσω σε κάθε συνθήκη»

 

• efsyn: Αισθάνεστε υπονομευτής του Αλέξη Τσίπρα;

 

Ευκλείδης Τσακαλώτος: «Αντιλαμβάνομαι ότι η ηγετική ομάδα του κ. Κασσελάκη το πιστεύει ακράδαντα. Εξάλλου με αυτή τη ρητορική πορεύονται τα τελευταία χρόνια, με αυτή τη ρητορική εξελέγη και ο κ. Κασσελάκης πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Το δυστύχημα είναι, όπως έγραψε ο Γ. Σταθάκης σε πρόσφατο άρθρο του, ότι ένα μέρος του αντι-ΣΥΡΙΖΑ ρεύματος εισχώρησε εντός των τειχών.

Η ρητορική της υπονόμευσης του Αλ. Τσίπρα συμπεριλαμβάνει σχεδόν ολόκληρη την κυβέρνηση της περιόδου 2015-2019. Βέβαια οι ισχυρισμοί αυτοί καταρρίπτονται πολύ εύκολα. Πρώτα από όλα, για όσους λένε ότι έφταιγα εγώ ή κάποιοι άλλοι υπουργοί που χάσαμε το 2019, να θυμίσω ότι σε εκείνες τις εκλογές πήραμε 32%. Προφανώς η υλοποίηση του μνημονίου είχε κόστος και οδήγησε στην ήττα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να μιλάμε για εκλογική κατάρρευση.

Για την περίοδο 2019-2023 το πρόβλημα στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν ότι καλλιεργήθηκε ένα κλίμα αρχηγισμού, όπου κάθε διαφορετική άποψη θεωρούνταν υπονομευτική. Βασικός λόγος ήταν η πεποίθηση στην ηγετική ομάδα –με την οποία δεν συμφωνούσα– ότι ο Κ. Μητσοτάκης θα πέσει από μόνος του, σαν «ώριμο φρούτο», και συνεπώς δεν χρειαζόταν να πάρουμε θέση στα σημαντικά διλήμματα – η επιλογή ήταν να υποσχόμαστε όλα σε όλους έτσι ώστε να είναι όλοι χαρούμενοι. Αυτό όμως έπληξε την αξιοπιστία μας και έτσι απωλέσαμε την εμπιστοσύνη του εκλογικού σώματος και ήρθε η εκλογική κατάρρευση. Μια αυτοκριτική που κάνω για τη συγκεκριμένη περίοδο ήταν ότι δεν εξέφραζα αρκετά τις συγκεκριμένες ανησυχίες μου».

 

• efsyn: Ο κ. Κασσελάκης στη συνέντευξή του στον AΝΤ1 και σε ό,τι αφορά το μαξιλάρι επέρριψε όλες τις ευθύνες σε εσάς και υποστήριξε ότι ο κ. Τσίπρας τα έκανε όλα καλά. Είχε γνώση ο κ. Τσίπρας για τη συμφωνία ή του κρύψατε κάτι; Την ενέκρινε ως πρωθυπουργός ή πράξατε αυτόνομα;
  

Ευκλείδης Τσακαλώτος: «Από τη στιγμή που ανέλαβα συντονιστής της διαπραγματευτικής ομάδας την άνοιξη του 2015 και σε όλη τη διάρκεια της μετέπειτα θητείας μου ως υπουργός Οικονομικών υπήρχε μία σταθερή διαπραγματευτική ομάδα. Αυτή η ομάδα δούλευε με πολύ συνεργατικό πνεύμα και πηγαίναμε στον Αλέξη είτε όταν υπήρχαν δυσκολίες, είτε όταν υπήρχαν διαφωνίες, είτε όταν χρειαζόμασταν τη συμβολή του, κάποιες φορές για την τακτική και κάποιες φορές για τη στρατηγική που θα έπρεπε να ακολουθήσουμε.

Ο Αλέξης ήταν καλά πληροφορημένος για τις δύο εναλλακτικές που είχαμε, τη μία να ζητήσουμε μια προληπτική γραμμή πίστωσης που θα συνδεόταν με ένα νέο μνημόνιο και την άλλη μια καθαρή έξοδο με ένα μαξιλάρι που θα έδινε ασφάλεια στις αγορές. Το γεγονός ότι και η Πορτογαλία και η Ιρλανδία επέλεξαν το δεύτερο αποδομεί το επιχείρημα του κ. Μητσοτάκη ότι ο λόγος που χρειαζόμασταν μαξιλάρι έχει να κάνει με την αναξιοπιστία της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι μόνο ότι ξεχνάει πως το δικό του κόμμα συνέβαλε τα μέγιστα στη χρεοκοπία της χώρας, αλλά και ότι οποιαδήποτε χώρα χρεοκοπήσει χρειάζεται χρόνο για να ξαναποκτήσει την αξιοπιστία της.

Επιπλέον ο Αλέξης Τσίπρας είχε μια καλή κατανόηση για το πώς δουλεύει το δημόσιο λογιστικό, άρα ήξερε ότι το επιχείρημα ότι θα μπορούσε να πάρουμε 7 δισ. από τα 37 και να τα επιστρέψουμε στην κοινωνία απλώς δεν ισχύει: αν ξοδεύαμε περαιτέρω από αυτά που είχαμε στον προϋπολογισμό του 2018 για το 2019, αυτά θα μετρούσαν ως δαπάνες και συνεπώς δεν θα φτάναμε στον στόχο για το πρωτογενές πλεόνασμα και άρα η έξοδος δεν θα ήταν καθαρή. Δεν θα μας δάνειζαν οι αγορές. Και αυτό δεν είναι θέμα γνώμης, και η επαναφορά του ξανά και ξανά από την ηγετική ομάδα του κ. Κασσελάκη αποδεικνύει, μετά από τόσο μελάνι που έχει ξοδευτεί σε άρθρα, βιβλία (για μια πλήρη απάντηση σε όλα αυτά τα θέματα βλέπε το «Με την πλάτη στον τοίχο», εκδόσεις Θεμέλιο), ή βαθύτατη άγνοια ή μια αδιαφορία για την αλήθεια λόγω της λογικής της αντιπαράθεσης.

Υποψιάζομαι όμως ότι υπάρχει ένας βαθύτερος λόγος. Η επίθεση στο μαξιλάρι και στη φορολόγηση των μεσαίων τάξεων κρύβει μια αδυναμία ή απροθυμία να συζητήσει σοβαρά το θέμα της φορολογίας, το πώς χρηματοδοτείται το κοινωνικό κράτος ή οι αναγκαίες δαπάνες που χρειάζονται για την πράσινη μετάβαση. Εναν νέο φορέα της Αριστεράς δεν μπορεί να μην τον απασχολήσει αυτό το ζήτημα.»

 

• efsyn:  Ο κ. Κασσελάκης μιλώντας στην παρουσίαση του βιβλίου «Το φαινόμενο Κασσελάκης» του Ξ. Κοντιάδη είπε ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ λειτουργούσε σωστά, ο ίδιος δεν θα είχε εκλεγεί. Εχει δίκιο;

 

Ευκλείδης Τσακαλώτος: «Ακόμα και το χαλασμένο ρολόι δύο φορές την ημέρα λέει τη σωστή ώρα. Πράγματι σε ένα «κανονικό» κόμμα της Αριστεράς ο Στέφανος Κασσελάκης δεν θα μπορούσε να εκλεγεί πρόεδρος. Πόσο μάλλον που στον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. δεν υπάρχουν δημοκρατικά αντίβαρα, δεν προβλέπονται στο πρόσφατα ψηφισμένο καταστατικό, με το οποίο είχα διαφωνήσει, όπως και πολλοί άλλοι.

Ακόμα και με αυτό το καταστατικό δεν θα μπορούσε να εκλεγεί αν δεν λειτουργούσε το τραύμα της μεγάλης ήττας στις βουλευτικές εκλογές. Τα μέλη και οι ψηφοφόροι μας αναζητούσαν μια ελπίδα επανάκαμψης, ει δυνατόν αστραπιαία. Ο Στ. Κασσελάκης «πούλησε» πετυχημένα την υπόσχεση ότι αυτός θα κερδίσει τον Μητσοτάκη. Στην εξίσωση δεν πρέπει να αφαιρέσουμε το τοξικό κλίμα που δημιούργησαν οι «πιστοί» του νέου προέδρου, όχι μόνο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και με τις εμπρηστικές δηλώσεις των στελεχών του που κατασκεύαζαν, εδώ και πολύ καιρό, τον εσωτερικό εχθρό, «τα βαρίδια και τα παράσιτα».

 

• efsyn: Πώς φαντάζεστε τη συνεργασία με τους «6+6»; Μέσω της δημιουργίας ενός νέου πολιτικού φορέα; Αν ναι, ποια θα είναι τα χαρακτηριστικά του και κυρίως πώς θα γίνει ελκυστικός στους πολίτες προκειμένου να τον εμπιστευτούν;

 

Ευκλείδης Τσακαλώτος: «Η συνεργασία με τους «6+6» είναι δεδομένη, όπως με πολλούς άλλους και άλλες που μας παρακολουθούν με μεγάλο ενδιαφέρον, είτε ήταν εντός του ΣΥΡΙΖΑ είτε ήταν εκτός. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι την επόμενη περίοδο, μέχρι τις ευρωεκλογές, χρειαζόμαστε κάτι παραπάνω από φόρουμ διαλόγου και κάτι λιγότερο από κόμμα. Χρειάζεται ανοιχτή καρδιά, να ξεπεραστούν με δημιουργικό τρόπο οι διαφωνίες του παρελθόντος, απευθυνόμενοι σε όλο αυτόν τον κόσμο που έχει αγωνία για μια σοβαρή αντιπολίτευση, αλλά συγχρόνως μια αντιπολίτευση που μπορεί να ανταποκριθεί στα μεγάλα επίδικα της εποχής.

Είναι προφανές ότι αυτό δεν είναι αποκλειστικά δικό μου θέμα, πόσο μάλλον μιας νέας ηγετικής ομάδας. Πρέπει να δώσουμε χώρο στον κόσμο, με δημοκρατικές, συμμετοχικές, αλλά και αποτελεσματικές διαδικασίες, όπου θα αισθάνονται ότι έχουν ρόλο. Αυτό χρειάζεται έναν φορέα που θα μιλάει ιδεολογικά και πολιτικά, που θα ενεργοποιείται στα κινήματα, που θα παράγει πολιτική.»

Δημήτρης Τερζής / efsyn

Αντώνης Σαμαράς στην «Κ» : «Κακή ιδέα η επίσκεψη Ερντογάν - "Οχι" στο γάμο ομοφύλων ζευγαριών»

Αντίθετος σε κρίσιμα θέματα της κυβερνητικής πολιτικής εμφανίζεται ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, σε συνέντευξή του στην Καθημερινή της Κυριακής...

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα «Καθημερινή», ο Αντώνης Σαμαράς διερωτάται: «Μπορούμε εμείς, σήμερα, να συμφωνήσουμε με αυτόν που όλοι οι σύμμαχοι και εταίροι μας διαφωνούν μαζί του; Με αυτόν που οι πάντες θεωρούν «μαύρο πρόβατο»; Με αυτόν που υπηρετεί πολιτικά, οικονομικά και επιχειρησιακά, τον αντι-δυτικό άξονα; Νομίζω, λοιπόν, πως δεν είναι καλή ιδέα». Ο ίδιος, μάλιστα, υποστηρίζει πως «η Τουρκία προκαλεί συνεχώς και δημιουργεί νέα τετελεσμένα εις βάρος μας».

Σύμφωνα με τον ίδιο, «ο κατευνασμός, όπως πολύ σωστά υπογράμμισε και ο Κώστας Καραμανλής, υπήρξε πάντα πολύ επικίνδυνος. Λέτε, δύο πρώην πρωθυπουργοί της χώρας και δύο πρώην πρόεδροι της Νέας Δημοκρατίας να κάνουμε τόσο λάθος;».

Στη συνέντευξή του ρωτήθηκε και για το νομοσχέδιο που έχει προαναγγείλει ο Κυριάκος Μητσοτάκης για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών.«Όχι! Πιστεύω ότι οφείλουμε να στηρίξουμε την "πυρηνική" οικογένεια, όπου υπάρχουν γονεϊκά πρότυπα και των δύο φύλων», εξηγεί και προσθέτει: «Αν τους αναγνωρίσουμε γάμο, θα αναγκαστούμε αργότερα -για λόγους εξίσωσης ανόμοιων πραγμάτων- να αναγνωρίσουμε και την τεκνοθεσία στα ομόφυλα ζευγάρια».

Αναλυτικά η συνέντευξη Σαμαρά

• – Κύριε Πρόεδρε, στις 7 Δεκεμβρίου θα βρίσκεται στην Αθήνα ο Ταγίπ Ερντογάν για την Συνάντηση Κορυφής με τον Κυριάκο Μητσοτάκη που σύμφωνα με πληροφορίες θα συνοδευτεί από κάποιο μνημόνιο συνεργασίας για το μεταναστευτικό. Τι αναμένετε;

Αντώνης Σαμαράς: Για να αρχίσω από το πιο επίκαιρο, αν και το λιγότερο σημαντικό για μας: Ο κ. Ερντογάν έχει έλθει σε ανοιχτή αντιπαράθεση, με ολόκληρη τη Δύση: Με τις ΗΠΑ, με την Ευρώπη συνολικά, με το Ισραήλ, τώρα και με την Γερμανία…

Πριν λίγες μέρες μπλόκαρε – ξανά – την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ…

Στις συναντήσεις κορυφής, προσπαθείς τουλάχιστον να μη κάνεις τις διμερείς σχέσεις χειρότερες. Εδώ συμβαίνει το αντίθετο: Μετά την επίσκεψη Ερντογάν στο Βερολίνο, οι γερμανο-τουρκικές σχέσεις δεν έγιναν καλύτερες – επιδεινώθηκαν!

Η Κυβέρνηση της Γερμανίας ήλθε σε πολύ δύσκολη θέση, ο Καγκελάριος Σόλτς σε ακόμα πιο δύσκολη θέση. Η κοινή Γνώμη και ο Τύπος της χώρας είναι εξοργισμένοι με τον Ερντογάν, και θεωρούν ότι έχει κυριολεκτικά”απασφαλίσει”. Συμπέρασμα: Καλύτερα να μην είχε γίνει εκείνη η επίσκεψη…

Μπορούμε εμείς, σήμερα, να συμφωνήσουμε με αυτόν που όλοι οι σύμμαχοι και εταίροι μας διαφωνούν μαζί του; Με αυτόν που οι πάντες τον θεωρούν “μαύρο πρόβατο”; Με αυτόν που υπηρετεί πολιτικά, οικονομικά και επιχειρησιακά, τον αντί-δυτικό άξονα; Νομίζω, λοιπόν, πως δεν είναι καλή ιδέα…

• – Για το “μνημόνιο συνεργασίας στο μεταναστευτικό; Δεν είναι χρήσιμο να μειώσουμε ή να μηδενίσουμε τις ροές;

Αντώνης Σαμαράς Θυμάστε πόσες τέτοιες “συμφωνίες” έχει υπογράψει η Τουρκία με την Ευρώπη τα τελευταία χρόνια; Έχει τηρήσει καμία;

Αμφιβάλλει κανείς ότι οι ροές των λαθρομεταναστών σχεδιάζονται από το τουρκικό καθεστώς και αποτελούν μοχλό εκβιασμού σε βάρος της Ελλάδος και της Ευρώπης;

Ας μη τρέφουμε αυταπάτες: εγγύηση για την αποτροπή της παράνομης μετανάστευσης αποτελεί μόνο η αποφασιστικότητά μας και η ενίσχυση των δικών μας και των ευρωπαϊκών μέσων αντιμετώπισης…

• – Το τελευταίο διάστημα είναι το πιο ήρεμο στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Μετά την έναρξη μιας μορφής διαλόγου με την Άγκυρα, οι παραβιάσεις και γενικότερα η ένταση έχουν μηδενιστεί. Εσείς έχετε πει ότι «με τον πειρατή δεν κάνεις διάλογο». Επιμένετε σε αυτή τη θέση;

Αντώνης Σαμαράς: Κοιτάχτε: Ως πρώην Πρωθυπουργός έχω υποχρέωση να μιλάω… Κι ερχόμαστε στο πιο σημαντικό για εμάς:

Οι παραβιάσεις μπορεί να έχουν μειωθεί, προσωρινά τουλάχιστον, αλλά οι προκλήσεις όχι! Ενώ τα “τετελεσμένα” που έχει δημιουργήσει η Τουρκία σε βάρος μας εξακολουθούν να ισχύουν.

Και επί των δικών μου ημερών οι παραβιάσεις είχαν σχεδόν μηδενιστεί. Το θυμάστε;

Όμως αυτό δεν εμπόδισε καθόλου την Τουρκία αργότερα, να επανέλθει και να τις κλιμακώσει.

Τώρα, όμως υπάρχει και κάτι που δεν υπήρχε τότε: Υπάρχει το τουρκολιβυκό μνημόνιο! Υπάρχουν οι έμπρακτες παραβιάσεις των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στις θαλάσσιες περιοχές (ΑΟΖ κλπ.)

Και υπάρχουν οι πολύ πρόσφατες, διακηρύξεις του Τούρκου ΑΓΕΝ για τα νησιά μας που τους έχουμε δήθεν… “καταλάβει”!

Θέλετε μήπως να θυμίσω και τις προχθεσινές δηλώσεις του ίδιου του Ερντογάν, ότι “η καρδιά του χτυπά στη Θεσσαλονίκη”;

Η Τουρκία, λοιπόν, προκαλεί συνεχώς! Και δημιουργεί νέα τετελεσμένα σε βάρος μας. Οπότε δεν έχει νόημα να παριστάνουμε ότι “συζητάμε” μαζί της όσο επιμένει στα νέα τετελεσμένα…

• – Δηλαδή δεν πιστεύετε στην “θετική ατζέντα”;

Αντώνης Σαμαράς: Όταν λέω ότι “με τον πειρατή δεν συζητάς” αυτό ακριβώς εννοώ. Όσο συνεχίζει να συμπεριφέρεται ως “πειρατής” δεν υπάρχει καμία “θετική ατζέντα”

Αν αλλάξει, αν πάρει πίσω τα τετελεσμένα, το συζητάμε. Αλλά όχι πριν…

Όσο επιμένουν στο παράνομο τουρκολυβικό μνημόνιο, όσο συνεχίζεται ο εποικισμός της Αμμοχώστου – τώρα μάλιστα θέλουν να φτιάξουν και… ναύσταθμο εκεί (!) – όσο υποκινούν «μειονοτικά ζητήματα» σε Θράκη και Δωδεκάνησα, τι νόημα έχει να δημιουργούμε την εντύπωση ότι υπάρχουν περιθώρια “συνεννόησης” μεταξύ μας;

Προσέξτε: Από την κυβέρνησή μας, το 2012-15, χτίσαμε δύο πολυσήμαντες τριμερείς συμμαχίες: Ελλάδα-Κύπρος Ισραήλ και Ελλάδα-Κύπρος-Αίγυπτος…

Πώς νομίζετε ότι προσλαμβάνουν σήμερα, το Ισραήλ και η Αίγυπτος, την εδώ επίσκεψη του Ερντογάν – δηλαδή του επίσημου «προστάτη» της Χαμάς;

Όταν δημιουργούν τετελεσμένα εναντίον σου κι ύστερα σου λένε “έλα να τα βρούμε”, εσύ απαιτείς πρώτα να πάρουν πίσω τα τετελεσμένα, για να ξεκινήσει ουσιαστικός διάλογος.

Αν δεν το κάνεις, αν προσπαθείς να τους “καταπραϋνεις”, αυτό λέγεται «Κατευνασμός», όπως έχω τονίσει πολλές φορές κι όπως πολύ σωστά υπογράμμισε και ο Κώστας Καραμανλής πριν λίγες εβδομάδες…

Κι ο “Κατευνασμός” υπήρξε πάντα πολύ επικίνδυνος…

Λέτε λοιπόν, δύο πρώην Πρωθυπουργοί της χώρας και δύο πρώην Πρόεδροι της Νέας Δημοκρατίας, να κάνουμε τόσο «λάθος»;

• – Η Αλβανία δεν δείχνει να κάνει πίσω στην υπόθεση Μπελέρη παρά την πίεση από την ελληνική πλευρά. Ποια πρέπει να είναι η τακτική απέναντι στα Τίρανα;

Αντώνης Σαμαράς: Κάνουμε πολύ καλά που επιμένουμε να απελευθερωθεί ο Μπελέρης. Όπως έδειξε και η επίσκεψη του υπουργού Στ. Παπασταύρου στην Αλβανία, η συνάντησή του με τον Μπελέρη στη φυλακή και οι εκεί δηλώσεις του.

Και να συνεχίσουμε τις πιέσεις! Να διαμηνύσουμε προς κάθε κατεύθυνση ότι δεν πρόκειται να προχωρήσει η ένταξη της Αλβανίας στην ΕΕ, αν δεν απελευθερωθεί ο Μπελέρης κι αν δεν αναλάβει καθήκοντα ως εκλεγμένος Δήμαρχος Χιμάρας…

• – Πάμε στην εσωτερική επικαιρότητα, καθώς η κυβέρνηση συναντά αντιδράσεις από τους ελεύθερους επαγγελματίες για το φορολογικό νομοσχέδιο. Εσείς πώς κρίνετε αυτη τη νομοθετική πρωτοβουλία;

Αντώνης Σαμαράς: Στην Οικονομία έχουμε και πολύ θετικές εξελίξεις. Όπως η επενδυτική βαθμίδα που για πρώτη φορά ανακτά η χώρα μετά από δεκατέσσερα χρόνια.

Τώρα σε αυτό που με ρωτήσατε: Την φοροδιαφυγή πρέπει να τη χτυπήσουμε. Το οφείλουμε στον συνεπή φορολογούμενο.

Αλλά το πώς θα χτυπήσουμε τη φοροδιαφυγή δεν είναι απλό…

Η κυβέρνηση σήμερα σωστά προσπαθεί να λύσει αυτό το σύνθετο πρόβλημα, εν μέσω μάλιστα πολλών διαφωνιών και αντιδράσεων.

Όμως, ακούστε: Είμαι βουλευτής από το 1977. Επί δεκαετίες όλες οι κυβερνήσεις προσπάθησαν να πολεμήσουν τη φοροδιαφυγή μέσα από τεκμαρτά εισοδήματα και τεκμαρτές δαπάνες…

Ας είμαστε ειλικρινείς: αυτό δεν απέδωσε.

Νομίζω ότι το φορολογικό σύστημα πρέπει να αποκαλύπτει και να φορολογεί πραγματικά εισοδήματα – όχι τα “τεκμαρτά” (δηλαδή τα «εικαζόμενα»), επειδή δεν μπορεί να αποκαλύψει τα πραγματικά.

Με χαμηλότερους συντελεστές και με αναγνώριση όλων των εξόδων των επαγγελματιών.

Και σήμερα υπάρχει η τεχνολογία – ηλεκτρονικά δίκτυα, ηλεκτρονικές πληρωμές κλπ. – για να γίνει εφικτό, ό,τι στο παρελθόν ήταν ανέφικτο.
Επομενως, σε γενικές γραμμές η πρωτοβουλία για φορολογική μεταρρύθμιση είναι στη σωστή κατεύθυνση αλλά εκτιμώ πως πρέπει να υπάρξουν διορθωτικές παρεμβάσεις

• – Οι πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές δεν πήγαν όπως θα περίμενε η ΝΔ καθώς στον δεύτερο γύρο αναδείχθηκαν νικητές – με εξαίρεση την Πελοπόννησο – όλοι οι «αντάρτες» της Νέας Δημοκρατίας. Ποιο θεωρείτε πως ήταν το μήνυμα που έστειλαν οι πολίτες;

Αντώνης Σαμαράς: Η κοινωνία αποδοκίμασε πλήρως τον ΣΥΡΙΖΑ! Και στις εθνικές εκλογές και στον πρώτο γύρο των αυτοδιοικητικών. Έδειξε δηλαδή, ότι πισωγύρισμα στον ΣΥΡΙΖΑ δεν θα επιτρέψει.

Από τη στιγμή όμως που ο ΣΥΡΙΖΑ συνετρίβη και διαλύεται, οι ψηφοφόροι διαμήνυσαν ότι η κοινωνία μετακινείται δεξιότερα. Όπως επίσης, ότι έχει ιδιαίτερη σημασία η προσωπικότητα των υποψηφίων και ο τρόπος που πολιτεύονται. Η οίηση και η τοξικότητα δεν έχουν πια κοινωνικό αντίκρισμα. Τα ζήσαμε αυτά στην Πελοπόννησο.

• – Οι επόμενες κάλπες δεν αργούν, καθώς σε 7 μήνες από τώρα έχουμε ευρωεκλογές. Ενστερνίζεστε την άποψη πως η ΝΔ κινδυνεύει από τα δεξιά της;

Αντώνης Σαμαράς: Η κοινωνία κινείται δεξιότερα – όχι μόνο στην Ελλάδα – και στην Ευρώπη. Παντού! Δείτε τι έγινε προχθές και στην Ολλανδία…

Όταν το εκλογικό σώμα φοβήθηκε πιθανή επαναφορά στο ΣΥΡΙΖΑ, ψήφισε μαζικά ΝΔ. Κι όταν ο κίνδυνος του ΣΥΡΙΖΑ απομακρύνθηκε οριστικά, πολλοί δεν πήγαν να ψηφίσουν καθόλου. Και η αποχή σήμερα βρίσκεται στα υψηλότερα επίπεδα της μεταπολίτευσης…

Ένα μέρος βέβαια ψήφισε μικρότερα δεξιά κόμματα. Τα οποία όμως, αν και συγκέντρωσαν αθροιστικά περίπου 14% της συνολικής ψήφου, πολιτικά δεν “αθροίζουν” τίποτα το ιδιαίτερο…

Η ΝΔ δεν κινδυνεύει από τα σημερινά κόμματα που βρίσκονται δεξιότερά της, πού άλλωστε δεν εκφράζουν τις νέες αναζητήσεις της κοινωνίας Κινδυνεύει μόνο από τον εαυτό της. Όταν στοχεύει αποκλειστικά στο “κέντρο” – τη στιγμή που η κοινωνία κινείται δεξιότερα – κινδυνεύει να χάσει την ισορροπία της…

• – Ο πρωθυπουργός έχει προαναγγείλει νομοθετική πρωτοβουλία για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών μέσα στην τετραετία. Εσείς θα ψηφίσετε το σχετικό νομοσχέδιο;

Αντώνης Σαμαράς: Όχι! Πιστεύω ότι οφείλουμε να στηρίξουμε την “πυρηνική” οικογένεια, όπου υπάρχουν γονεϊκά πρότυπα και των δύο φύλων. Δηλαδή υπάρχει ΜΑΝΑ και ΠΑΤΕΡΑΣ…

Για να αντιμετωπίσουμε το δημογραφικό, οφείλουμε να δώσουμε έμφαση στην πυρηνική οικογένεια.

Άλλωστε, το σύμφωνο συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια έλυσε κάθε πρόβλημα “δικαιωμάτων”. Από κει και ύστερα, αν τους αναγνωρίσουμε “γάμο”, θα αναγκαστούμε αργότερα – για λόγους “εξίσωσης” ανόμοιων πραγμάτων – να αναγνωρίσουμε και την τεκνοθεσία στα ομόφυλα ζευγάρια. Όμως τα παιδιά έχουν ανάγκη από γονεϊκά πρότυπα και των δύο φύλων. Έχουν ανάγκη – και δικαίωμα – να έχουν μάνα και πατέρα. Όχι “γονέα ένα” και “γονέα δύο”…

Το τι κάνει καθένας στην προσωπική του ζωή είναι απολύτως σεβαστό. Απολύτως!

Μη μπερδεύουμε, όμως, τις “σεξουαλικές προτιμήσεις” – που μπορεί να είναι πολλαπλές – με τα φύλα που είναι δύο. Και μη μπερδεύουμε το σύμφωνο συμβίωσης με το θεσμό της οικογένειας που μεγαλώνει παιδιά, τα οποία χρειάζονται και τα δύο φύλα.

Και κάτι ακόμα:

Οι γυναίκες δεν είναι “τεκνοποιητικές μηχανές” που θα «βοηθούν» τα ομόφυλα ζευγάρια να αποκτήσουν παιδιά κι ύστερα… θα εξαφανίζονται! Αυτό υποτιμά τη γυναίκα και τραυματίζει τα παιδιά…

Και η μητρότητα δεν είναι… “παροχή υπηρεσίας”! Ούτε “οικονομική συναλλαγή”. Είναι πηγή ζωής και επένδυση ζωής, με τεράστιο συναισθηματικό φορτίο – και για τις γυναίκες και για τα παιδιά.

• – Στις τελευταίες δημοσκοπήσεις βλέπουμε πως  ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υποχωρήσει στην τρίτη θέση πλέον μετά από 11 χρόνια. Πώς ερμηνεύετε εσείς αυτήν την καθίζηση;

Αντώνης Σαμαράς: Πολύ φυσιολογική εξέλιξη…

Ένα κόμμα από αριστερές «συνιστώσες», που στήριξε την άνοδό του στην εξαπάτηση του λαού και στη συκοφάντηση των πολιτικών του αντιπάλων, ήταν αναπόφευκτο, χάνοντας την εξουσία οριστικά, να διαλυθεί εις τα εξ ών συνετέθη…

Αλλά αυτό που συμβαίνει είναι και πολύ αποκαλυπτικό:

Σήμερα τα πρωτοκλασάτα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ανακάλυψαν μια απίστευτη αθλιότητα: τα “σκοτεινά υπόγεια της Κουμουνδούρου”!

Γιατί τώρα; Μα επειδή τώρα στράφηκαν εναντίον τους…

Τόσα χρόνια που οργίαζαν τα υπόγεια αυτά, με “δολοφονίες χαρακτήρων” κατά αντιπάλων του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είχαν καταλάβει τίποτα…

πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Νίκος Ανδρουλάκης: «Δεν υπάρχει πια ο φόβος του ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχει η ισχυρή προοδευτική εναλλακτική πρόταση»

Ηχηρό μήνυμα από τον Νίκο Ανδρουλάκη στην Βουλή – “Δεν υπάρχει πια ο φόβος των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, υπάρχει η ισχυρή προοδευτική εναλλακτική πρόταση”

«Τα προβλήματα δεν έχουν πράγματι, χρώμα και κόμμα, οι ευθύνες όμως έχουν συγκεκριμένο και χρώμα και κόμμα,κ. Μητσοτάκη», τόνισε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής , Νίκος Ανδρουλάκης απαντώντας σε έντονο τόνο στον πρωθυπουργό , στην ομιλία του στη Βουλή για την πορεία ανασυγκρότησης της Θεσσαλίας.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης είπε ακόμα:

«Η συνθήκη ”Ανεχτείτε μας”, δεν ισχύει . Δεν υπάρχει πια ο φόβος των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, υπάρχει η ισχυρή προοδευτική εναλλακτική πρόταση».

Ανεβάζοντας τους τόνους ανέφερε:

«Κυβερνάτε 5 χρόνια. Οι υποψήφιοι που στηρίξατε, διοικούσαν 11 από τις 13 περιφέρειες. Μιλούσατε την ίδια πολιτική γλώσσα, για να χρησιμοποιήσω το δικό σας δόγμα. Τι πήγε λοιπόν στραβά; Και γιατί να σας εμπιστευτούν οι Έλληνες πολίτες ότι τώρα θα το κάνετε καλύτερα. Εδώ και 5 χρόνια σε κάθε λάθος σας, σε κάθε αστοχία σας αρκούσε απλά να εκστομίσετε τρεις λέξεις: «Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ». Αυτή η συνθήκη, πάρτε το χαμπάρι, άλλαξε άρδην. Το «φταίνε οι προηγούμενοι» δεν πιάνει πια γιατί πλέον εσείς είστε οι προηγούμενοι και είστε αντιμέτωποι με τα προβλήματα που δεν λύσατε και αυτά που δημιουργήσατε. Σταματήστε να κραδαίνετε το εκλογικό σας ποσοστό ως καθαρτήριο των ευθυνών σας. Βγάλτε τις παρωπίδες της αλαζονείας σας. Προσβάλετε την εμπιστοσύνη και όσων σας ψήφισαν με τέτοιες συμπεριφορές».

«Δεν μπορεί να είναι άλλοθι για όλες τις ευθύνες η κλιματική κρίση . Η μαγική λέξη είναι η ” Ανθεκτικότητα”», είπε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ επικρίνοντας ταυτόχρονα τη κυβέρνηση πώς χρησιμοποιεί αλά καρτ κι απαξιώνει τα επιστημονικά ινστιτούτα, όπως το Αστεροσκοπείο και το σύστημα Κοπέρνικος για τίς προειδοποιήσεις τους .

Ο Νίκος Ανδρουλάκης τόνισε πως δυο χρόνια το υπουργείο για τη Πολιτική Προστασία είναι ένα κέλυφος αδειανό, καθ’ ομολογία του αρμόδιου υπουργού και δεν έχει καταφέρει να αξιοποιήσει το πρόγραμμα ΑΙΓΙΣ των 2 δισεκατομμυρίων ευρώ ενώ αναγγέλλεται η αλλαγή του .

«Για εμάς είναι μια ακόμη απόδειξη της ψευδεπίγραφης μεταρρυθμιστικής σας ατζέντας. Δεν κάνετε μεταρρυθμίσεις, αρκείστε σε απλές διαρρυθμίσεις και αλλαγές βιτρίνας . Σκοπός σας δεν είναι να παρέμβετε μεταρρυθμιστικά για να αντιμετωπίσετε χρόνιες παθογένειες, αλλά στόχος σας είναι να φαίνεται ότι κάτι αλλάζει ενώ όλα μένουν απολύτως ίδια για να διατηρούνται μικροεξουσίες»

Στρέφοντας τα βέλη του στη κυβέρνηση υποστήριξε ότι δεν έχει καν εντοπίσει τους κινδύνους και πώς η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δεν έχει ακόμα επικαιροποιήσει τους χάρτες Πολιτικής Προστασίας όπως θα έπρεπε.

Για τη καταστροφή στη Θεσσαλία ανέφερε πώς η ανασυγκρότηση της δεν μπορεί να εξαντλείται σε μια εταιρεία διαχείρισης υδάτων αλλά απαιτείται ολιστικό σχέδιο

που θα περιλαμβάνει την αναγέννηση του παραγωγικού μοντέλου, ανθεκτικές υποδομές και αναζωογόνηση της οικονομικής δραστηριότητας και της απασχόλησης.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έβαλε ξανά στο τραπέζι την πρόταση που είχε καταθέσει από το βήμα της ΔΕΘ για τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου φορέα, μια task force στα ευρωπαϊκά πρότυπα, που θα διασφαλίσει τη διαφάνεια και την ταχύτητα, αποτελούμενη από τον πρωθυπουργό, τους αρμόδιους υπουργούς και τον περιφερειάρχη και θα συνεπικουρείται από μια ομάδα τεχνοκρατών και ειδικών και θα λύνει άμεσα τα προβλήματα και τίς δυσλειτουργίες.

«Δεν μπορεί να γίνει ανεκτό να κάνει στη Θεσσαλία, στον Έβρο, στη Ρόδο, στην Εύβοια και όπου επλήγησαν οι άνθρωποι του μόχθου, ό,τι έκανε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας κατά την αποκατάσταση της Ηλείας. Όπου ακόμα και σήμερα εκεί, υλοποιούνται ή δημοπρατούνται έργα του πρώην «Ταμείου Μολυβιάτη»,επισήμανε

Για την κατάσταση στον Έβρο ο Νίκος Ανδρουλάκης προανήγγειλε ότι στις αρχές Δεκεμβρίου το ΠΑΣΟΚ θα οργανώσει ημερίδα με την τοπική κοινωνία και τους επιστήμονες, για την αναζωογόνηση του σπάνιου οικοσυστήματος της Δαδιάς και των καμένων εκτάσεων σε Ροδόπη και Έβρο, με την ανάπτυξη ενός ολοκληρωμένου και αποτελεσματικού μοντέλου διοίκησης και διαχείρισης των δασικών πυρκαγιών.

Μέλη Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ: «Ενας κύκλος κλείνει. Ο Αγώνας συνεχίζεται…»

Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ: «Η αλλαγή ηγεσίας και η εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη δεν δείχνει ωστόσο να μπορεί να αντιστρέψει την πορεία διάλυσης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Αντιθέτως, η στρατηγική και μια σειρά ενεργειών του νέου προέδρου και της ηγετικής ομάδας δείχνουν να επιταχύνουν αυτή τη συνθήκη. Η νέα σελίδα για το χώρο μας, φ αίνεται ότι διαμορφώνει ένα νέο τοπίο, σε μια ξένη για εμάς κατεύθυνση......»

«Το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών έχει διαμορφώσεί ένα δυστοπικό τοπίο στη χώρα μας. Ο νέος πολιτικός χάρτης περιλαμβάνει μια ισχυροποιημένη Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας και ενισχυμένη την ακροδεξιά εντός του κοινοβουλίου. Με αυτή τη συνθήκη το μέλλον προμηνύεται δυσοίωνο, με ακόμα πιο σκληρές αντικοινωνικές κυβερνητικές πολιτικές, αδιέξοδα για την κοινωνική πλειοψηφία και την ενίσχυση αντιδραστικών αντιλήψεων. Στον αντίποδα, οι αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις δείχνουν αποδυναμωμένες, ανήμπορες να ασκήσουν προγραμματική αντιπολίτευση απέναντι στη κυριαρχία της δεξιάς, και αδύναμες να ανασυγκροτήσουν τον αντίπαλο πόλο εντός της κοινωνίας.

Στο πλαίσιο αυτό, δυστυχώς, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, δείχνει να βρίσκεται μπροστά σε μια διαλυτική κρίση, πολιτική και ιδεολογική. Η μεγάλη ήττα των εθνικών εκλογών και η παραίτηση του Αλ. Τσίπρα διαμόρφωσαν πρωτόγνωρες συνθήκες για το χώρο μας και ανέδειξαν μια σειρά προβλημάτων που ενυπήρχαν στο κόμμα μας. Η αναγκαία περίοδος ανασυγκρότησης εκκίνησε με την εκλογή του νέου Προέδρου. Μια διαδικασία που συλλογικά αποφασίσαμε, παρά τις επιμέρους διαφωνίες, και το αποτέλεσμα της οποίας είναι προφανώς αποδεκτό. Η αλλαγή ηγεσίας και η εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη δεν δείχνει ωστόσο να μπορεί να αντιστρέψει την πορεία διάλυσης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Αντιθέτως, η στρατηγική και μια σειρά ενεργειών του νέου προέδρου και της ηγετικής ομάδας δείχνουν να επιταχύνουν αυτή τη συνθήκη. Η νέα σελίδα για το χώρο μας, φαίνεται ότι διαμορφώνει ένα νέο τοπίο, σε μια ξένη για εμάς κατεύθυνση.

Τους πρώτους μήνες είδαμε να κυριαρχεί ένα θολό και ασαφές στίγμα στη δημόσια σφαίρα, να επιστρατεύεται μια έντονη συνθηματολογία, πολλές φορές, κενού περιεχομένου, που αδυνατεί να μπει πιο βαθιά στα κρίσιμα πολιτικά ζητήματα. Γίναμε μάρτυρες αντιφατικών δηλώσεων, τοποθετήσεων ακόμα και αντίθετων στις πάγιες θέσεις και αξίες του χώρου μας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ομιλία στο ΣΕΒ και η διολίσθηση σε ξένα για την αριστερά ιδεολογικοπολιτικά πλαίσια. Κυριάρχησε η επικοινωνία έναντι της αξιόπιστης χάραξης στρατηγικής και έκφρασης σαφών πολιτικών θέσεων. Παρακολουθήσαμε την αποδόμηση, σε ορισμένες περιπτώσεις, των προσπαθειών και του κυβερνητικού έργου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, εν είδει κατασκευής εσωτερικού εχθρού. Αλλά κυρίως, υπάρχει η απροθυμία να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τους λόγους της ήττας μας, γιατί μας γύρισαν την πλάτη τα λαϊκά στρώματα και η νεολαία, κάτι που μας προβληματίζει ιδιαίτερα, και αντ’ αυτού επαναλαμβάνεται το ίδιο αφήγημα, δηλαδή η επιστράτευση του «εσωτερικού εχθρού» και των υπονομευτών, το οποίο χρησιμοποιείται σκόπιμα για καλύψει βαθύτερα αδιέξοδα.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει την κύρια ευθύνη να εγγυηθεί πρώτος την ενότητα του κόμματος στην δύσκολη αυτή περίοδο και όφειλε να συμπεριφερθεί με σεβασμό στις συλλογικές διαδικασίες και την τήρηση του καταστατικού, με σεβασμό στην διαφορετική άποψη και κριτική, μακριά από ένα κλίμα τοξικότητας. Δυστυχώς αυτό δεν έδειξε να το κατανοεί ούτε ο ίδιος, αλλά ούτε και η ηγετική ομάδα γύρω του. Η νωπή εκλογή δεν σημαίνει και λευκή επιταγή. Αντιθεσμικές ενέργειες του προέδρου, λογικές έντονου αρχηγισμού στο όνομα της αδιαμεσολάβητης επαφής με τη βάση αδρανοποιώντας τα όργανα όταν αυτά διαφωνούν, και κυρίως η εισαγωγική ομιλία του στην τελευταία συνεδρίαση της ΚΕ αποτέλεσαν τομή για τη λειτουργία του χώρου μας. Ειδικά η ομιλία αυτή ήταν βαθιά διχαστική, αυταρχική και απαξιωτική για το σύνολο των μελών και των στελεχών, μακριά από το ήθος της δικής μας αριστεράς, και έδωσε το έναυσμα για την ανάπτυξη ακόμα περισσότερου τοξικού κλίματος στη βάση του κόμματος. «Όποιος δεν συμφωνεί μπορεί να αποχωρήσει» η γνώριμη φράση. Η καθυστέρηση των συνεδριακών διαδικασίων, των διαδικασιών συζήτησης για τον αναγκαίο απολογισμό και την οικοδόμηση μιας νέας στρατηγικής δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για την ανάκαμψη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι το κόμμα μας, δείχνει να μετατοπίζεται συνεχώς, αλλά κυρίως να εγκλωβίζεται όλο και περισσότερο στην απαξίωση και την ανυποληψία.

Όσοι και όσες υπογράφουμε το κείμενο αυτό, είμαστε μέλη με μεγαλύτερη ή μικρότερη πορεία στο χώρο αυτό, που δώσαμε ψυχή και σώμα στη κοινή μας προσπάθεια όλα αυτά τα χρόνια. Καταφέραμε να στήσουμε από το μηδέν τη Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ σε δύσκολους καιρούς. Είμαστε περήφανοι και περήφανες για την επιλογή μας αυτή. Για όσα πέτυχε η πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς, την έξοδο από τα μνημόνια με την κοινωνία όρθια, την αποκατάσταση των εργασιακών δικαιωμάτων, τη μείωση της ανεργίας, την ενίσχυση της δημόσιας περίθαλψης, τις τομές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, τη συμφωνία των Πρεσπών και άλλα πολλά. Είμαστε περήφανοι για τους αγώνες που δώσαμε τα προηγούμενα χρόνια, παρόντες και παρούσες με όλες μας τις δυνάμεις σε κάθε μικρή ή μεγάλη στους κοινωνικούς χώρους και τα κινήματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε ένα ελπιδοφόρο αριστερό και νικηφόρο εγχείρημα για όλη την Ευρώπη. Γνωρίζουμε ότι στην πορεία αυτή κάναμε και λάθη. Κάνουμε την δική μας αυτοκριτική και απολογισμό, γνωρίζοντας ότι όπως και στις νίκες έτσι και στις ήττες η ευθύνη είναι πάντα συλλογική. Παρά τις αυτνόητες αδυναμίες και ανεπάρκειες ωστόσο, ούτε μία στιγμή δεν εγκαταλείψαμε την μάχη.

Μετά από όλα αυτά, είναι πράγματι δύσκολο, να ανακοινώνουμε σήμερα την αποχώρηση μας από τη Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ και κατ’ επέκταση από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Ένας μεγάλος κύκλος κλείνει. Δεν μπορούμε να υπεραπιστούμε ένα σχέδιο που οδηγεί τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σε μια βίαιη μετάλλαξη, δεν μπορούμε να μείνουμε σιωπηλοί σε μια κατάσταση που δεν αφήνει χώρο στην πραγματική πολιτική. Δεν μπορούμε να συναινέσουμε στην αλλοπρόσαλη στρατηγική της νέας ηγετικής ομάδας, που σε ένα μήνα κατάφερε να μικρύνει τον ΣΥΡΙΖΑ ακόμα περισσότερο. Οι επιταγές των καιρών απαιτούν αποφασιστικά βήματα σε μια άλλη κατεύθυνση, και εμείς σήμερα κάνουμε το πρώτο.

Μένουμε ενεργοί στην υπόθεση της Αριστεράς, στην προσπάθεια για την διαμόρφωση ενός αριστερού χώρου που θα προσπαθεί να εκφράσει ξανά πλατιά κοινωνικά στρώματα. Ενεργοί στην προσπάθεια να αφουγκραστούμε και να απαντήσουμε στα σύγχρονα επίδικα, την ακρίβεια και την οικονομική κρίση, την στεγαστική κρίση και τις ανισότητες, την κλιματική κρίση, την νέα ψηφιακή εποχή, την προστασία των δημόσιων αγαθών, την διασφάλιση της ειρήνης και της δικαιοσύνης. Παλεύοντας ώστε η δική μας γενιά να καταφέρει να ζήσει καλύτερα στο παρόν και όχι σε κάποιο μακρινό μέλλον. Σε αλληλεπίδραση με τα κοινωνικά στρώματα που θέλουμε να εκπροσωπήσουμε και κυρίως τους νέους και νέες. Παρόντες και παρούσες στα κοινωνικά κινήματα της εποχής μας, συμβάλλοντας στην οικοδόμηση των κοινωνικών αντιστάσεων. Η εμπιστοσύνη στη συλλογική δράση και η ενίσχυση της κοινωνικής χρησιμότητας αποτελεί αναγκαία συνθήκη. Έχοντας ως παρακαταθήκη τους κοινούς μας αγώνες, την πίστη στην κυβερνώσα αριστερά που όμως δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ζωντανές κοινωνικές διεργασίες, χωρίς ταυτόχρονα να κληρονομούμε τις παθογένειες και τα λάθη του παρελθόντος, μένουμε πιστοί στον στρατηγικό μας στόχο, τον μετασχηματισμό της κοινωνίας σε σοσιαλιστική κατεύθυνση με δημοκρατία και ελευθερία.

Τίποτα δεν πάει χαμένο. Ο αγώνας συνεχίζεται.

Υπογράφοντες

• Αλμπαχέι Άγγελος
• Βλαχάκης Κωνσταντίνος
• Γερολυμάτος Αλέξανδρος
• Γεωργακοπούλου Μαρία
• Γλέζος Βασίλης
• Γρηγορίου Στέργιος
• Ζάχαρης Λουκάς
• Καββαδίας Τηλέμαχος
• Κακοκέφαλου Καλλιόπη
• Καραγκούνη Αρίστη
• Κρύου Ευθυμία
• Λαμπαδάς Ευθύμης
• Λούκας Δημήτρης
• Λυγερού Βιβή
• Λυκοπάντης Γιώργος
• Λυτρίβη Αγγελική
• Μάντζιαρης Στέργιος
• Μουσουλίδη Ασπασία
• Πάντσιος Θανάσης
• Παπαδόπουλος Χρήστος
• Παπαδόπουλος Δημήτρης
• Παυλής Ανδρέας
• Ρήγας Άγης
• Σαλαγιάννης Δημοσθένης
• Σαρρή Κατερίνα
• Σκουρλέτης- Εικοσιπένταρχος Νικηφόρος
• Τοπαλίδης Γιάννης
• Τόππος Γιώργος
• Τσεφαλά Βίκυ
• Χονδρορίζος Σταμάτης
• Χόχορας Κωνσταντίνος
• Χρυσάφης Αποστόλης»