Εμφάνιση αναρτήσεων ταξινομημένων κατά ημερομηνία για το ερώτημα Γιώργος Παπανδρέου. Ταξινόμηση κατά συνάφεια Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων ταξινομημένων κατά ημερομηνία για το ερώτημα Γιώργος Παπανδρέου. Ταξινόμηση κατά συνάφεια Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δεν προστατεύουν, θέτουν σε κίνδυνο τον ελληνικό εμπορικό στόλο και την Ελλάδα


     Νίκος Δένδιας: «Θα προσφέρω το στρατηγείο της Λάρισας στην επιχείρηση της Ε.Ε.» κατά της Υεμένης. Λες και το στρατηγείο είναι προσωπική ιδιοκτησία του Υπουργού

 


Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος *

 
ΧΤΕΣ το πρωί (31/1) ο Νίκος Δένδιας εμφανίστηκε στις τηλεοράσεις λέγοντας, με μια ελαφρά δόση «αυτοκρατορικού μεγαλείου»: «Θα προσφέρω το στρατηγείο της Λάρισας στην επιχείρηση της Ε.Ε.» κατά της Υεμένης, λες και το στρατηγείο είναι προσωπική ιδιοκτησία του Υπουργού. Τέλος πάντων. Αργότερα μας ενημέρωσε ότι η «προσφορά» έγινε δεκτή, όχι δεν θα την έκαναν, και η Ελλάδα θα παίξει κεντρικό ρόλο στην επιχείρηση της Ερυθράς όπου θα στείλει τελικά μία φρεγάτα ελπίζοντας ότι θα επιστρέψει και παρά τους κινδύνους που θα την απειλήσουν και πολλούς άλλους λόγους που δεν θα έπρεπε να πάει.

Την κυβερνητική απόφαση επέκριναν το ΚΚΕ και η Νέα Αριστερά, τα μόνα δύο ελληνικά κόμματα που διαθέτουν σήμερα, αν κανείς κρίνει εκ των τοποθετήσεών τους, μια έστω και ελάχιστη αυτονομία από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ. Αντιθέτως, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και της Ελληνικής Λύσης υποστήριξαν στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής την αποστολή στην Υεμένη, αρκεί να την αναλάβει η Ε.Ε. και όχι το ΝΑΤΟ. Αυτό βέβαια δεν έχει την παραμικρή σημασία και δεν διαφοροποιεί τη φύση της αποστολής. Απλώς λέμε κάτι να περνάει η ώρα. Άλλωστε σήμερα η Ε.Ε. δεν έχει την παραμικρή ανεξαρτησία και αυτονομία από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.

Μια ηθικά απαράδεκτη, παράνομη, επιβλαβής και επικίνδυνη αποστολή

Σε προηγούμενα άρθρα μας (ενδεικτικά εδώ και εδώ) εκθέσαμε αναλυτικά τους λόγους για τους οποίους η ελληνική στρατιωτική αποστολή στην Υεμένη είναι:

– Ηθικά απαράδεκτη, γιατί συνιστά άμεση συνδρομή στην κλιμακούμενη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού και είναι κραυγαλέα αντίθετη με το διεθνές δίκαιο, στο οποίο μάλιστα υποτίθεται ότι έχουμε βασίσει όλη την εξωτερική μας πολιτική, ιδίως έναντι της Τουρκίας, όπως και με την ουσία της πρόσφατης απόφασης του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης για τη γενοκτονία στην Παλαιστίνη.

– Παράνομη, αντισυνταγματική και αντίθετη προς το διεθνές δίκαιο, που δεν επιτρέπει την ανάληψη στρατιωτικής δράσης εναντίον τρίτου κράτους χωρίς σχετική εξουσιοδότηση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

– Επικίνδυνη, καθώς μας εμπλέκει σε μια διαρκώς διευρυνόμενη, εξαιρετικά επικίνδυνη και παντελώς απρόβλεπτη στην πορεία της σύρραξη στη Μέση Ανατολή (ο δυτικός τύπος φέρει αυτή τη στιγμή την Ουάσιγκτον, πειθαρχούσα εν προκειμένω στο Ισραήλ και το παντοδύναμο Λόμπυ του, έτοιμη να εξαπολύσει επίθεση κατά του Ιράν). Ο πόλεμος εξάλλου κατά της Υεμένης ξεκίνησε μεν με αφορμή τις επιθέσεις σε πλοία που πήγαιναν στο Ισραήλ, όμως εντάσσεται στα μακροχρόνια σχέδια του κράτους αυτού για έλεγχο της Υεμένης και της Ερυθράς, όπως και όλης της Μέσης Ανατολής. Ενώ και οι Υεμένιοι δεν είναι καθόλου ασήμαντος αντίπαλος και διαθέτουν ένα πολύ εντυπωσιακό οπλοστάσιο όπλων κατά θαλάσσιων σκαφών. Ας διαβάσει εδώ ο «Ναπολέων» Δένδιας (και οι αρχηγοί των επιτελείων, που συμφώνησαν με αυτή την καταστροφική επιχείρηση), την ανάλυση του Διεθνούς Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών για το τι όπλα διαθέτει η Υεμένη κατά πλοίων. Άλλωστε πάντα αυτός που υπερασπίζεται τα ιερά και τα όσιά του έχει και ένα μεγάλο ηθικό πλεονέκτημα έναντι των μισθοφόρων. Ο ίδιος ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν αναγνώρισε ότι είναι αδύνατο στην αποστολή στην Ερυθρά να πραγματοποιήσει αυτό που λέει ότι επιδιώκει! Ίσως βέβαια Μητσοτάκης, Δένδιας και Ε.Ε. να τα καταφέρουν καλύτερα από τους Αμερικανούς!

– Αντίθετη με ζωτικά εθνικά συμφέροντα της χώρας, που δεν είναι ασφαλώς να πρωταγωνιστήσει στον πόλεμο της Δύσης κατά των Παλαιστινίων και όλου του αραβομουσουλμανικού κόσμου. Στην πρεμούρα τους οι Μητσοτάκης και Δένδιας να αποσπάσουν την εύνοια ΗΠΑ και Ισραήλ ώστε να πάρουν ευρωπαϊκή θέση ενδεχομένως ο πρώτος και να γίνει πρωθυπουργός ο δεύτερος, εκθέτουν τη χώρα στον κίνδυνο αντιποίνων. (Δεν το κάνουν άλλωστε μόνο εδώ. Διαλύουν, για να ικανοποιήσουν τον δυτικό παράγοντα, όλη την εθνική άμυνα της χώρας, αφαιρώντας όπλα από τα νησιά, αδειάζοντας τις αποθήκες για να στείλουν στην Ουκρανία και διαλύοντας την αντιαεροπορική άμυνα, όπως επισημαίνει ο καθηγητής Γιώργος Μαργαρίτης στην εμπεριστατωμένη ανάλυσή του εδώ. Καταστρέψαμε άλλωστε ήδη τις σχέσεις μας με τη Ρωσία, καταστρέφουμε τώρα και τις σχέσεις μας με τον αραβομουσουλμανικό κόσμο και τον παγκόσμιο Νότο, που υπήρξαν ιστορικά το αντίβαρό μας απέναντι στις δυτικές και τουρκικές επιβουλές. Με ποιόν θα μείνουμε στο τέλος; Με την Αμερική, τη Βρετανία και το Ισραήλ που μας έφτιαξαν το κυπριακό και έσπρωξαν την Άγκυρα εναντίον μας; Ή με τη Γερμανία που μας κατέστρεψε και με στρατιωτικά και με οικονομικο-πολιτικά μέσα; Να υπενθυμίσουμε με την ευκαιρία στο σημείο αυτό ότι η μετατροπή της Ελλάδας σε άθλιο προτεκτοράτο πέμπτης κατηγορίας δεν αφορά μόνο την διεθνή θέση της χώρας, επηρεάζει άμεσα και την εσωτερική κοινωνική και οικονομική κατάσταση και τανάπαλιν.


Δεν προστατεύει, θέτει σε κίνδυνο τον ελληνικό εμπορικό στόλο!

Κανένας από τους συνηγόρους της αποστολής της φρεγάτας (κυβέρνηση, ΜΜΕ και το μεγαλύτερο μέρος της αντιπολίτευσης, ρητά ή σιωπηρώς) δεν έχει μπει στον κόπο να απαντήσει σε οτιδήποτε από το παραπάνω. Επαναλαμβάνουν ξανά και ξανά το ένα και μοναδικό επιχείρημά τους υπέρ μιας αποστολής ανεύθυνης, επικίνδυνης και τυχοδιωκτικής που είναι ότι πρέπει να προστατευθεί ο ελληνικής ιδιοκτησίας εμπορικός στόλος.

Πρόκειται -ως συνήθως- για ένα ακόμα κολοσσιαίο ψεύδος. Εξηγήσαμε παραπάνω γιατί ούτε οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί δεν μπορούν να προστατεύσουν τα πλοία από επιθέσεις, θα το κάνει αυτό η ελληνική φρεγάτα των Δένδια-Μητσοτάκη;

Ποια είναι όμως τα δεδομένα; Οι υεμενικές επιθέσεις ξεκίνησαν αυστηρά εναντίον πλοίων που κατευθύνονται ή συνδέονται με το Ισραήλ, ως διαμαρτυρία για τη συνεχιζόμενη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού. Κάθε σκάφος που διαβεβαιώνει ότι δεν συνδέεται με το Ισραήλ ούτε πηγαίνει στα λιμάνια του περνάει ελεύθερα.

Στη συνέχεια, στους στόχους περιελήφθησαν και τα σκάφη των Ηνωμένων Πολιτειών και της Μεγάλης Βρετανίας λόγω του ότι τα δύο αυτά κράτη επιτέθηκαν στην Υεμένη. Παρακολουθείστε εδώ τον εκπρόσωπο των ενόπλων δυνάμεων της Υεμένης που εξηγεί γιατί ο στρατός της χώρας του επετέθη σε αμερικανικό πολεμικό πλοίο και γιατί τα πλοία των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου είναι «νόμιμοι στόχοι».

Με τις εξυπνάδες Μητσοτάκη και Δένδια υφίσταται τώρα ο κίνδυνος να συμπεριληφθούν στους στόχους και τα ελληνικά πλοία, εν πρώτοις η ίδια η φρεγάτα αλλά ενδεχομένως και τα εμπορικά, ανεξαρτήτως του αν πάνε στο Ισραήλ ή όχι, αφού θα θεωρηθούν, όπως και τα αμερικανικά και βρετανικά πλοία, σκάφη εχθρικού κράτους.
 


Η Ελλάδα διαλύεται

Η αποστολή της φρεγάτας συνιστά σταθμό στη μετατροπή των ενόπλων δυνάμεων από εργαλείο για την εθνική άμυνα της Ελλάδας σε εργαλείο εξυπηρέτησης των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της συλλογικής Δύσης, εξόδοις του πάσχοντος ελληνικού λαού. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι ακούγεται όλο και συχνότερα η ιδέα να καταργηθεί ο θεσμός της υποχρεωτικής θητείας, με πρώτους «λαγούς» της ιδέας τον Γιάνη Βαρουφάκη και τον Στέφανο Κασσελάκη.

Για την άμυνα από την Τουρκία χρειαζόμαστε στρατό κληρωτών και παλλαϊκή άμυνα. Για να βοηθάμε σε επεμβάσεις ανά την υφήλιο ή για να μας δέσει καμία ώρα, καθώς πάμε σε ολοκληρωτισμό σε όλη τη Δύση, χρειαζόμαστε επαγγελματικό στρατό. Τέτοιο βαθμό πάντως ξένης εξάρτησης σε όλα τα ζητήματα, από την εθνική άμυνα έως τους γάμους των ομοφυλοφίλων, δεν είχε ποτέ η χώρα, ούτε καν στη διάρκεια της δικτατορίας του Παπαδόπουλου που επέβαλε η ίδια η CIA στην Ελλάδα.

Παράταση αυτής της κατάστασης εγκυμονεί ασφαλώς θανάσιμους κινδύνους για τον ελληνισμό, για τον ελληνικό λαό στην Ελλάδα και την Κύπρο.
__________________________________________________

* Ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος είναι δημοσιογράφος, διαχειριστής του ιστοχώρου konstantakopoulos.gr και συνιδρυτής της Delphi Initiative. Εργάσθηκε στο παρελθόν σε ερευνητικά ιδρύματα της Γαλλίας και της Ελλάδας ως φυσικός, στο πρωθυπουργικό γραφείο του Ανδρέα Παπανδρέου ως ειδικός συνεργάτης για θέματα ελέγχου των εξοπλισμών και στη Μόσχα ως διευθυντής του γραφείου του Αθηναϊκού Πρακτορείου επί δεκαετία και ως ανταποκριτής για πολλά μέσα. Συνεργάστηκε με τον Μιχάλη Ράπτη (Pablo) στην έκδοση της διεθνούς επιθεώρησης για την Αυτοδιαχείριση “Utopie Critique”. Έχει γράψει τα βιβλία: “Η Κύπρος στο στόχαστρο – Γιατί θέλουν μια Κύπρο χωρίς Έλληνες” (Ινφογνώμων 2017), “Η Κύπρος σε Παγίδα” (Λιβάνης, 2008), “Η Αρπαγή της Κύπρου” (Λιβάνης, 2004) και “Φάκελος Ελλάς – Τα αρχεία των σοβιετικών μυστικών υπηρεσιών” (Λιβάνης, 1993).

Ο Τσίπρας ανέχθηκε τα “βαρίδια” και έχασε τις εκλογές, αν αποδειχθεί μαριονετίστας της “φάρσας Κασσελάκη” θα τα χάσει όλα...

Με την αποκάλυψη της συνάντησης της Λεωφόρου Αμαλίας, η εικόνα των αποστάσεων που παίρνει ο Αλέξης Τσίπρας από τα κομμάτια και θρύψαλα του ΣΥΡΙΖΑ που συσπειρώνονται στον Κασσελάκη και ο προσεκτικός σχεδιασμός της παρουσίας του στην δημόσια ζωή εφεξής, με λογική “μετα-ΣΥΡΙΖΑ” επιδιώξεων, θρυμματίζονται. H απόσταση Τσίπρα, νοθεύεται απο την τοξικότητα Κασσελακη... 

 


Γιώργος Λακόπουλος *


Ο Τσίπρας ανέχθηκε τα “βαρίδια”και έχασε τις εκλογές. Αν αποδειχθεί μαριονετίστας της “φάρσας Κασσελάκη” θα τα χάσει όλα – Αδιανόητη η συνάντησή τους παραμονές του Πολυτεχνείου

Τον Νοέμβριο του 2021 ο Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωσε ότι παραιτείται από την πρωθυπουργία. Αλλά την επομένη αποδείχθηκε ότι εννοούσε να παραμείνει Πρωθυπουργός με το όνομα Φίλιππος Πετσάλνικος.

 Ήταν η αρχή του τέλους του ως υπολογίσιμου παράγοντα στο δημόσιο.  Στην επόμενη φάση δεν μπήκε καν στη Βουλή- και έκτοτε μπαίνει μόνο με διορισμό από τις ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ.

Ο Αλέξης Τσίπρας αναλαμβάνοντας την ευθύνη για την εκλογική συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ παραιτήθηκε από την ηγεσία,  διαμορφώνοντας όρους μέλλουσας επιστροφής με κεντρικό ρόλο -εφόσον οι συνθήκες το επιτρέψουν.

Η αιφνίδια ανάδειξη του Στέφανου Κασσελάκη στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να συμβεί στο κομμα του- και ήδη αυτό ξεδιπλώνεται καθημερινά. Ως φάρσα περισσότερο παρά ως αξιόπιστη πολιτική εξέλιξη σε κόμμα της Αριστεράς.

Τα σκάγια όμως πήραν και τον ίδιο τον Τσίπρα ως εμπλεκόμενο στην απρόβλεπτη “ηγετοποίηση”  ενός προσώπου που όχι μόνο δεν έχει σχέση με το χώρο, αν κριθεί από το θολό παρελθόν του, αλλά και δεν μπορεί να αποκτήσει αν κριθεί από τη συμπεριφορά του ως τώρα.

Το “στοιχείο” που κάποιοι πρόβαλαν ως ένδειξη σύνδεσης του Τσίπρα με τον  Κασσελάκη ήταν ότι πρόσωπα με παρελθόν συνεργασίας μαζί του βρέθηκαν στο πλευρό του”ουρανοκατέβατου” κατά τρόπο που ήταν αδύνατον να τον έχει εξασφαλίσει ο ίδιος.

Αλλά ο Τσίπρας δεν δέχθηκε όσους τον ρωτήσαν ότι είχε σχέση με τη εκλογή Κασσελάκη ή οποιαδήποτε εμπλοκή σε όσα συμβαίνουν έκτοτε στον ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα απέδιδε τη “γιγάντωση” Κασσελάκη στον αχρείαστα επιθετικό τρόπο που τον αντιμετώπισαν οι υπόλοιποι.

Η συνάντηση της Λεωφόρου Αμαλίας

Σ’ αυτό προστίθεται και η αναφορά στην  οργή της κομματικής βάσης για την προεκλογική υπονόμευση Τσίπρα , από όσους ωστόσο θα έκανε υπουργούς, αν κέρδιζε τις εκλογές.

Σε κάθε περίπτωση η απόστασή του από τις διεργασίες των τελευταίων μηνών στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν ικανοποιητική διασφάλιση της επιρροής του απέναντι στην μερίδα της Δημοκρατικής Παράταξης που τον θεωρεί πάντα εφεδρεία για το μέλλον.

Αυτή η διασφάλιση κλονίζεται από την συνάντηση που είχε μαζί του σε χρονική στιγμή που θα ήταν  φυσικό να αποφεύγει: παραμονές της 50ης επετείου από την Εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Ήδη ακόμη και μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ η συμμετοχή  Κασσελάκη -με το προφίλ και το παρελθόν του- στις  εκδηλώσεις θεωρείται ασύμβατη με τους συμβολισμούς του Πολυτεχνείου. Λέγεται ότι οι πρώτοι που το ξεκαθάρισαν απέναντί του, ήταν οι επικεφαλής τη Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν πέρασε άλλωστε απαρατήρητη η επιβάρυνση να διαγραφεί από το κόμμα πρόσωπο με κεντρικό ρόλο τον Νοεμβρίου 1973, λίγο πριν την επέτειο.

 Ότι έγινε δεκτός από τον πρώην Πρωθυπουργό στο γραφείο του- κάτι που δεν είχε κάνει μετά την εκλογή του- ήταν μια ανορθογραφία στο κλίμα των ημερών, που φέρνει στο προσκήνιο αγώνες, στόχους και συμπεριφορές του αντιδικτατορικού οροσήμου και άλλα με τα οποία δεν συνάδει η διαδρομή του Κασσελάκη.

Μια ιδιότυπη ρεβάνς απέναντι τον Τσίπρα

Κανείς δεν γνωρίζει από ποια πλευρά έγινε η διαρροή της συνάντησης και όσων είπαν μεταξύ τους. Όταν μαλιστα είναι προηγηθεί η επίθεση Κασσελάκη σε ένα από τα επιτεύγματα της κυβέρνησης Τσίπρα, όπως είναι το απόθεμα των 37 δισ., που ως τώρα είχε αμφισβητηθεί στον ΣΥΡΙΖΑ μόνο από τον …Πολάκη.

Από μόνη της όμως η συνάντηση συνδέει τον πρώην πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ  με το…αντίθετό του, από κάθε άποψη στο δημόσιο βίο.  Επιπλέον επαναφέρει τις φήμες ότι είναι εξ αρχής ο μαριονετίστας στην ανάδειξη του, ως πρόσωπο που μπορούσε απομονώσει τα βαρίδια.

Αυτό πράγματι συνέβη ήδη σε μεγάλο βαθμό. Εκτός φυσικά από τα πιο καταστροφικά, που βρίσκονται δίπλα τον Κασσελάκη: Πολάκης, Παππάς, Δούρου, Γ. Τσίπρας κ.α.

Επιπλέον η συνάντηση φέρνει στο προσκήνιο εξελίξεις στις οποίες δεν είχε δοθεί προσοχή ως τώρα. Όπως π.χ. ότι η αναμενόμενη έξοδος της Αχτσιόγλου την έφερε σε ρήξη με υποστηρικτές της στις αρχαιρεσίες ,όπως ο Γιάννης Ραγκούσης και άλλοι.

Διαπιστώνουν ότι η υποψήφια πρόεδρός τους παρακάμπτει και στηρίζει τους σχεδιασμούς της στην ομάδα Τζανακόπουλου, ο οποίος ήταν επίσης ένα από τα βαρίδια επί Τσίπρα. 

Πάντως η πληροφορία ότι από την Αχτσιόγλου έχει απομακρυνθεί και ο πολυσυζητημένος Γαβριήλ Σακελλαρίδης αδυνατίζει την εκτίμηση ότι η συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα μαζί του, είχε και την έννοια της ανταλλαγής μηνυμάτων με την πρώην υπουργό του- με την οποία οι σχέσεις τους έγιναν περισσότερο από ψυχρές μετά την ήττα.

Εν πάση περιπτώσει με την αποκάλυψη της συνάντησης της Λεωφόρου Αμαλίας, η εικόνα των αποστάσεων που παίρνει ο Αλέξης Τσίπρας από τα κομμάτια και θρύψαλα του ΣΥΡΙΖΑ που συσπειρώνονται στον Κασσελάκη και ο προσεκτικός σχεδιασμός της παρουσίας του στην δημόσια ζωή εφεξής, με λογική “μετα-ΣΥΡΙΖΑ” επιδιώξεων, θρυμματίζονται. H απόσταση Τσιπρα , νοθεύεται απο την τοξικότητα Κασσελακη .

Καθώς για αρκετούς στον ΣΥΡΙΖΑ “το μάτι του γυαλίζει” η επαφή του Τσίπρα μαζί του απομειώνει δραματικά το πολιτικό κεφάλαιο του πρώην Πρωθυπουργού. Και ίσως ο πρώτος που θα επιχειρήσει να ωφεληθεί, θα είναι ο ίδιος ο Κασσελάκης. Με ή χωρίς υπόδειξη του Πολάκη που αυτή την περίοδο απολαμβάνει μια ιδιότυπη ρεβάνς απέναντι τον Τσίπρα.

πηγή:anoixtoparathyro.gr

 __________________________________

Γιώργος Λακόπουλος είναι Δημοσιογράφος-Συγραφέας, μέλος της ΕΣΗΕΑ. Έχει εργασθεί ως ρεπόρτερ, πολιτικός συντάκτης, σύμβουλος έκδοσης και σχολιαστής σε πολλά ΜΜΕ και έχει γράψει πολλά βιβλία στις εκδόσεις "Καστανιώτη"

Ευκλείδης Τσακαλώτος και 46 μέλη της ΚΕ αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ μετά τις ακραίες εξαγγελίες Κασσελάκη

Κείμενο με 46 υπογραφές έδωσε στη δημοσιότητα ο Ευκλείδης Τσακαλώτος επικεφαλής της «Ομπρέλας» με το οποίο ανακοινώνει ότι αποχωρεί από τον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία.

Σύμφωνα με πληροφορίες μας, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος και η Πέτη Πέρκα, με επιστολή τους, θα ενημερώσουν αύριο Δευτέρα τον πρόεδρο της Βουλής, Κώστα Τασούλα, για την ανεξαρτητοποίησή τους.

Στο κείμενο τα 45 μέλη της ΚΕ που αποχωρούν από τον ΣΥΡΙΖΑ, ασκούν σκληρή κριτική στην ηγεσία του κόμματος αναφέροντας ότι «ενώ με αυταρχισμό ξηλώνει χωρίς διαδικασίες πρόσωπα, ακόμα και αυτά της διεύρυνσης, κρατάει ως κόρη οφθαλμού τη διαρκή και βίαιη μετάλλαξη, αυτή ακριβώς που οδήγησε σε διαρκείς ήττες και σε απώλεια πολιτικής και κοινωνικής επιρροής». Προσθέτουν ότι η ομιλία του κ. Κασσελάκη στην ΚΕ «ήταν μνημείο αλαζονείας, αυταρχικής και αντιδημοκρατικής συμπεριφορά» και κάνουν λόγο για «πρακτική του τραμπισμού». Αναφέρουν ότι «η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι» ήταν ότι «προανήγγειλε το ανήκουστο, βοναπαρτικό και ασφαλώς βαθιά αντιδημοκρατικό: τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την «απομπομπή», όπως είπε, των τεσσάρων στελεχών του κόμματος».

Αναλυτικά το κείμενο αποχώρησης των 45:

Αγαπητή συντρόφισσα, αγαπητέ σύντροφε

Το κείμενο αυτό δεν ήταν εύκολο να γραφτεί. Δεν προέκυψε χωρίς συλλογισμό, χωρίς βαθιά σκέψη, πόνο και αγωνία για το σήμερα και το αύριο της Αριστεράς. Άλλωστε, οι περισσότερες και οι περισσότεροι από εμάς είχαμε πάρει ενεργά μέρος, μαζί με πολλές και πολλούς άλλους, στην δημιουργία του ΣΥΡΙΖΑ. Και όλα αυτά τα χρόνια παλέψαμε με πάθος για την κοινή υπόθεση. Με στιγμές που μας έκαναν να νιώσουμε υπερηφάνεια, όπως αυτή της συμφωνίας των Πρεσπών, της κάλυψης από το ΕΣΥ 2,5 εκατομμυρίων ανασφάλιστων, της αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης, της αποκατάστασης των συλλογικών συμβάσεων, της αύξησης του κατώτατου μισθού και την κατάργηση του επονείδιστου υποκατώτατου για τους νέους, της δραστικής μείωσης της ανεργίας, των δικαιωμάτων της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, αλλά και παλαιότερα με τη συμμετοχή μας στα κοινωνικά κινήματα, στις πορείες για τον Γρηγορόπουλο, στις πλατείες, στο Κοινωνικό Φόρουμ, στο εργατικό και αντιρατσιστικό κίνημα, στον αγώνα για την υπεράσπιση του άρθρου 16, σε τόσα άλλα….

Δεν ξεχνάμε τίποτα απ’ όλα αυτά. Τα κρατάμε ως παρακαταθήκη για το μέλλον.

Δεν ξεχνάμε και τις δύσκολες στιγμές. Τις στιγμές που νιώσαμε άβολα, δύσκολα, μειοψηφικά, αλλά συνεχίσαμε το ταξίδι. Δεν ξεχνάμε και τις δικές μας ευθύνες. Τις στιγμές που ολιγωρήσαμε ή που δεν καταφέραμε να σταματήσουμε αυτό που βλέπαμε να έρχεται, κυρίως τη βίαιη μετάλλαξη του κόμματός μας, τον αρχηγισμό, τη σταδιακή απομάκρυνσή του από τις αρχές και τις αξίες της Αριστεράς, τη διάχυσή του σε ένα θολό και άνευρο πολυσυλλεκτισμό.

Ήρθε όμως η στιγμή της απάντησης σε ένα κρίσιμο ερώτημα, που εκ των πραγμάτων έχει τεθεί.

Χωράνε οι ιδέες της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς μέσα στον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, έστω και αν αυτές δεν είναι πλειοψηφικές; Η απάντηση δυστυχώς είναι αρνητική. Και δεν είμαστε εμείς, που δώσαμε την απάντηση.

Η νέα ηγεσία -και δεν αναφερόμαστε μόνο στον νέο πρόεδρο- φρόντισε με το καλημέρα να περιγράψει το νέο κόμμα έναντι του «παλαιού». Μόλις χθες ο Στ. Κασσελάκης χαρακτήρισε τον ΣΥΡΙΖΑ «άρρωστο κόμμα» και προανήγγειλε το ανήκουστο, βοναπαρτικό και ασφαλώς βαθιά αντιδημοκρατικό: τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την «απομπομπή», όπως είπε, των τεσσάρων στελεχών του κόμματος. Θα λέγαμε ότι ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Η πρακτική του τραμπισμού, που εφαρμόζεται για πρώτη φορά στα χρονικά, ιδιαίτερα σε ένα κόμμα που έχει καθιερώσει τον πλουραλισμό, την ελευθερία της διαφορετικής άποψης, την ίδια τη δημοκρατία. Μια τέτοια πρακτική διωγμού ιστορικών στελεχών του χώρου μας, στην ουσία σημαίνει διωγμό και διαγραφή της ίδιας της αριστεράς από τον νέο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, που φοβόμαστε ότι ουδεμία σχέση έχει πλέον με τον ΣΥΡΙΖΑ, έτσι όπως τον ζήσαμε.

Η ομιλία του στην ΚΕ ήταν μνημείο αλαζονείας, αυταρχικής και αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς. Ως “αδιαμεσολάβητος” κατήργησε επί της ουσίας τα όργανα, ακόμα και την Επιτροπή Δεοντολογίας, ενώ αρνήθηκε πεισματικά την ψηφοφορία για το θέμα, που ο ίδιος προκλητικά και αντικαταστικά έθεσε.

Ως απόλυτος “ηγεμόνας”, σε ένα κόμμα που απαξιώνεται καθημερινά, εκστόμισε κατηγορίες, που όμοιές της, ίσως και ποτέ, δεν είχαν διατυπωθεί. Είναι δυστυχώς, η νέα αυταρχική “κουλτούρα” που βάζει τη σφραγίδα της σε ένα κόμμα, το οποίο με ιλιγγιώδη ταχύτητα μετατοπίζεται από την Αριστερά, στο γνωστό, ενδεχομένως και άγνωστο για την ιστορία του τόπου, χώρο της συντηρητικής μεταπολιτικής.

Τα μηνύματα όμως ήταν πολλά. Ήταν η ομιλία του Στ. Κασσελάκη στον ΣΕΒ, που αναφέρθηκε στην ανάγκη συνεργασίας του κεφαλαίου με την εργασία, αναφορά που στην ουσία έβαλε τη σφραγίδα της βίαιης στροφής σε δεξιά και νεοφιλελεύθερα μονοπάτια και οδηγεί σε ρήξη με τον κόσμο της εργασίας. Ήταν το φως που… κέρδισε το σκοτάδι. Η ανατριχιαστικά «ουδέτερη» ανακοίνωση για το Ισραήλ και την Παλαιστίνη. Η πλήρης απουσία της ηγετικής ομάδας από τις κινητοποιήσεις για την Γάζα. Η «συγγνώμη» της Θεοδώρας Τζάκρη για όσα η αριστερά έπραξε το 2011 – 2015. Η αντικατάσταση της ριζοσπαστικής με την… πατριωτική Αριστερά. Η αυταρχική άνωθεν εντολή διαγραφής τεσσάρων ιστορικών στελεχών, ανάμεσά τους δύο πρώην γραμματείς του κόμματος. Το αρχηγικό και δεσποτικό διάταγμα «όποιος δεν συμφωνεί μαζί μου, θα είναι εκτός ψηφοδελτίων». Το τοξικό κλίμα, ο νεοαυριανισμός και ο δεξιόστροφος λαϊκισμός, οι κραυγές και ο φανατισμός, το μίσος για το 3% και την ιστορική πορεία της Αριστεράς, που έβαλαν τη σφραγίδα τους στη δημόσια συζήτηση. Ήταν η αδιαμεσολάβητη σχέση του «αρχηγού» με το λαό και η επί της ουσίας κατάργηση των Οργανώσεων Μελών. Η αντικατάσταση της πολιτικής με την επικοινωνία και τον τακτικισμό. Ήταν και είναι η διαρκής αποδόμηση της αριστερής, οικολογικής και ριζοσπαστικής ταυτότητας του κόμματος στο όνομα της στροφής προς το κέντρο.

Η νέα ηγεσία του κόμματος, υποσχέθηκε με ένα πρωτόγονο τρόπο να τα αλλάξει όλα. Η υπόσχεση αυτή συνοδεύτηκε, όμως, με την παλιά συνταγή της ήττας. Και ενώ με αυταρχισμό ξηλώνει χωρίς διαδικασίες πρόσωπα, ακόμα και αυτά της διεύρυνσης, κρατάει ως κόρη οφθαλμού τη διαρκή και βίαιη μετάλλαξη, αυτή ακριβώς που οδήγησε σε διαρκείς ήττες και σε απώλεια πολιτικής και κοινωνικής επιρροής. Δείγμα γραφής οι δημοσκοπικές έρευνες, οι οποίες φέρνουν το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ σε απόσταση αναπνοής από τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, με συνεχείς διαρροές προς άλλες δυνάμεις, κυρίως της αριστεράς και της αποχής. Η μετατόπιση και ο συνωστισμός, εντέλει, στο κέντρο και στον λαϊκίστικο συντηρητισμό, σκορπά απογοήτευση στον κόσμο της Αριστεράς, που βλέπει ένα ιστορικό εγχείρημα να υπονομεύεται και να γκρεμίζεται εκ των έσω. Κάπως έτσι, το στοίχημα της Νέας Δημοκρατίας να «τελειώνουμε με την Αριστερά» βρήκε πρόσφορο έδαφος εντός των τειχών, από μια ομάδα που καθημερινά παίρνει διαζύγιο με τις αρχές και τις αξίες της και «εμπνέεται», στην καλύτερη περίπτωση, από το μοντέλο του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ!

Επειδή εμείς αισθανόμαστε την ιστορική ευθύνη. Επειδή επιμένουμε αριστερά και το όραμά μας είναι ο σοσιαλισμός με ελευθερία και δημοκρατία, δεν μπορούμε πλέον να νομιμοποιούμε με την παρουσία μας το έγκλημα που έχει γίνει σε βάρος ενός μοναδικού στην Ευρώπη ιδεολογικού και πολιτικού εγχειρήματος.

Αισθανόμαστε την ανάγκη να προστατεύσουμε από τον περαιτέρω διασυρμό του, τον πολιτικό χώρο που έχουμε υπηρετήσει τόσα χρόνια.

Εμείς μέλη της Κεντρικής Επιτροπής, δηλώνουμε ότι αποχωρούμε από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Παραμένουμε στις επάλξεις και στην υπόθεση της ανανεωτικής – ριζοσπαστικής Αριστεράς. Επιλέγουμε να υπηρετήσουμε τη δυνατότητα υπεράσπισης μιας νέας νικηφόρας προοπτικής της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Είναι θέμα συνείδησης και ευθύνης. Για μια Αριστερά σύγχρονη, μέρος της ευρωπαϊκής και διεθνούς αριστεράς και σε αλληλεπίδραση με αυτήν. Για μια Αριστερά με κριτική σκέψη, βαθιά δημοκρατική, νεανική, οικολογική, φεμινιστική, κινηματική, αντιρατσιστική. Για μια Αριστερά σταθερά στο πλευρό του κόσμου της εργασίας και των φτωχών.

ΥΓ: Προς όσες και όσους ελπίζουν και επιδιώκουν εδώ και χρόνια το τέλος της Αριστεράς: «Δεν θα ξεμπερδέψετε τόσο εύκολα μαζί της»


ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΚΕ ΠΟΥ ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
 
  1. Αυγουστάκη Ελένη
  2. Βάκη Φωτεινή
  3. Βίτσας Δημήτρης
  4. Βούτσης Νίκος
  5. Γερούκη Έλενα
  6. Γιαννακάκη Μαρία
  7. Γκόγκογλου Άγγελος
  8. Γονίδη Μαρία
  9. Γούλιαρου Θεοδώρα
  10. Δρίτσας Θοδωρής
  11. Ζωγράφος Βασίλης
  12. Ιγγλέζη Κατερίνα
  13. Καββαδία Αννέτα
  14. Καλαμαρά Έφη
  15. Καλδάρας Κώστας
  16. Καλκανδής Πέτρος
  17. Καμτσίδου Ιφιγένεια
  18. Κανελλοπούλου Μαρία
  19. Καραμεσίνη Μαρία
  20. Κατριβάνου Βασιλική
  21. Κλαυδιανός Παύλος
  22. Κνήτου Κατερίνα
  23. Κούτσης Νίκος
  24. Κυπριανίδου Ερμίνα
  25. Λάμπρου Πάνος
  26. Μαγαλιού Ερμίνα
  27. Μαντάς Χρήστος
  28. Ματσούκα Χάρις
  29. Μπαλαούρα Όλγα
  30. Μπασκόζος Γιάννης
  31. Μπουγελέκας Γιώργος
  32. Νικολάρα Μαρία
  33. Ξανθός Ανδρέας
  34. Παπαδόπουλος Χριστόφορος
  35. Παπαζεύκου Ουρανία
  36. Παπανδρέου Ανδρέας
  37. Πέρκα Πέτη
  38. Ρογδάκη Αννα
  39. Σκουρλέτης Πάνος
  40. Τσακαλώτος Ευκλείδης
  41. Υδραίος Μιχάλης
  42. Φίλης Νίκος
  43. Χατζησοφιά Αννα
  44. Χριστοδουλοπούλου Τασία
  45. Χριστούλη Έλενα
  46. Ψαρρά Στέλλα

Το μήνυμα της Κρήτης: «Τέλος στην απαξίωση του ΣΥΡΙΖΑ και της Αριστεράς» – Κείμενο με 117 υπογραφές

Τη δυσαρέσκεια αλλά και την ανησυχία τους για τις τελευταίες εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ εκφράζουν με κείμενό τους 117 μέλη και φίλοι του κόμματος από την Κρήτη, ανάμεσά τους οι Γιώργος Σταθάκης και Ανδρέας Ξανθός.

Οι παρακάτω υπογράφουσες και υπογράφοντες, μέλη και φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ από τα Χανιά και το Ρέθυμνο, καταθέτουμε τη δυσαρέσκειά μας για όσα συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και την ανησυχία μας για την Αριστερά στην Ελλάδα.

Είναι πολύς καιρός τώρα που οι πολιτικές και οργανωτικές επιλογές του κόμματος έχουν απομακρυνθεί από τις ιδρυτικές και καταστατικές του αρχές. Τα παραπάνω προκύπτουν από τις αποφάσεις της ηγετικής ομάδας, από τις ανακοινώσεις, τις πολιτικές πρωτοβουλίες, τις κοινοβουλευτικές πρακτικές και τη λειτουργία των οργάνων.

Πολύ συνοπτικά, επισημαίνουμε τα εξής:

«Το κόμμα έχει καταστεί και καταστατικά αρχηγοκεντρικό. Ο Πρόεδρος έχει πάψει προ πολλού να είναι πρώτος μεταξύ ίσων και αυτό επισημοποιήθηκε και στο τελευταίο συνέδριο. Η διαμόρφωση πολιτικής αποτελεί αποκλειστικό σχεδόν προνόμιο του ίδιου και των στενών του συνεργατών, απαξιώνοντας τη δημοκρατική λειτουργία των αρμόδιων κομματικών οργάνων. Στο όνομα μιας κατ’ επίφαση συμμετοχικότητας δημιουργήθηκαν πολυπρόσωπα όργανα, που συνεδριάζουν σπάνια και έχουν μηδενική επιδραστικότητα και πολιτική αποτελεσματικότητα.

Η κοινωνική γείωση ήταν πάντα μια ζωτική ανάγκη και η διεύρυνση της βάσης του κόμματος ένας κοινά αποδεκτός στόχος. Ο τρόπος όμως με τον οποίο έγινε η λεγόμενη διεύρυνση, όχι μόνο δεν βοήθησε την οργανωτική του ανασυγκρότηση και δράση, αλλά αλλοίωσε πλήρως τα χαρακτηριστικά ενός αριστερού κόμματος. Στην κορυφή «μεταγραφές» επωνύμων και στη βάση χιλιάδες εγγραφές «μελών μίας χρήσης». Η ανύπαρκτη πολιτική λειτουργία των οργανώσεων, υποβίβασε τα νέα μέλη σε ψηφοφόρους που στοιχίζονται πίσω από βουλευτές, κομματικά στελέχη και παράγοντες.

Οι κοινωνικές αναφορές του κόμματος είχαν μια προκλητική μονομέρεια υπέρ της μεσαίας τάξης και οι πολιτικές συμμαχίες είχαν αποκλειστικό προσανατολισμό το χώρο του Κέντρου. Το κόμμα άρχισε να μεταλλάσσεται σε κεντροαριστερό, ο όρος Αριστερά να σπανίζει και να επικρατεί η ορολογία περί προοδευτικής παράταξης. Η στροφή αυτή αποτυπώθηκε στη διάρρηξη των σχέσεων του κόμματος με τα λαϊκά στρώματα και τη νεολαία. Στις πρόσφατες εκλογές η εργατική τάξη, ο κόσμος της μισθωτής εργασίας και η νεολαία μάς γύρισαν την πλάτη. Στη χίμαιρα του εξευμενισμού της «αδικημένης» μεσαίας τάξης, απεμπολήσαμε τις βασικές μας ταξικές αναφορές.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν αρνήθηκε τις κυβερνητικές ευθύνες. Το απέδειξε στην πράξη σε ένα ναρκοθετημένο από τις μνημονιακές δεσμεύσεις πεδίο. Υπερασπιστήκαμε όλοι μαζί την τιτάνια και επιτυχημένη προσπάθεια της περιόδου 2015-19 να βγούμε από το ασφυκτικό περιβάλλον της χρεωκοπίας και της λιτότητας, με την κοινωνία όρθια. Η φιλοδοξία μιας νέας αριστερής διακυβέρνησης σε εντελώς νέες δημοσιονομικά και πολιτικά συνθήκες δεν επιτεύχθηκε γιατί, με τον ρηχό «αντιμητσοτακισμό», δεν πείσαμε ότι υπήρχε αξιόπιστη εναλλακτική λύση στη νεοφιλελεύθερη και αυταρχική κυβέρνηση της ΝΔ. Στο όνομα του να ξαναγίνουμε «κυβερνώσα» υποβαθμίσαμε το «αριστερά» . Και σήμερα δεν είμαστε πια ούτε το ένα ούτε το άλλο.

Ομάδα στελεχών και μελών του κόμματος, ενθαρρυμένη από την προεδρική ασυλία, λασπολογούσε μέσω των social εναντίον οποιουδήποτε διαφοροποιούνταν από τη σκανδαλολογία και επέμενε στην προγραμματική αντιπαράθεση με βάση τις αρχές και αξίες της Αριστεράς. Οι συκοφαντίες περί «υπονόμευσης του Προέδρου», «αριστερόμετρων» και «επιστροφής στο 3%», δυναμίτισαν το κλίμα εσωκομματικής συνοχής και εμπιστοσύνης.

Τα παραπάνω περιγράφουν μια διαδικασία πολιτικού εκφυλισμού και απώλειας κάθε δημοκρατικής δικλείδας ασφαλείας που διευκόλυνε την ανάδειξη του Στέφανου Κασσελάκη στην προεδρία του κόμματος. Οι χυδαίες ομοφοβικές επιθέσεις που δέχεται έχουν την καθολική καταδίκη όλων μας. Αυτό όμως δεν σημαίνει ανοχή και συναίνεση σε πολιτικές επιλογές που μας ανησυχούν και μας ενοχλούν. Τα ολοφάνερα ελλείμματα πολιτικής γνώσης και εμπειρίας, η άγνοια βασικών προγραμματικών θέσεων του κόμματος, αλλά κυρίως οι μέχρι σήμερα δημόσιες παρεμβάσεις και δηλώσεις του, διαρρηγνύουν κάθε καταστατική, οργανωτική και πολιτική συλλογική δέσμευση. Με τρόπο αυθαίρετο ο νέος Πρόεδρος και η ομάδα που τον στηρίζει επιχειρούν την απο-αριστεροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και την οριστική μετεξέλιξη σε ένα «απονευρωμένο» κόμμα του Κέντρου, με μόνη επιδίωξη την ήττα του Μητσοτάκη. Η οποία όμως για να προκύψει χρειάζεται αξιόπιστη προοδευτική πολιτική απάντηση, όπως αποδείχθηκε στον 2ο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών.

Ανησυχούμε όταν βλέπουμε να υποβιβάζεται η πολιτική στο επίπεδο της επικοινωνιακής διαχείρισης. Ο επικοινωνιακός «θόρυβος» συνδυάζεται με συνεχείς δηλώσεις ενσυναίσθησης για τους αδύναμους της κοινωνίας και αποστροφής για τις παθογένειες του κράτους και της χώρας, χωρίς την παραμικρή αναφορά στις προγραμματικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Ο Στέφανος Κασσελάκης δηλώνει με έπαρση ότι μόνο αυτός μπορεί να νικήσει τον Μητσοτάκη, χωρίς όμως να είναι ορατές οι διαχωριστικές γραμμές. Ίσα-ίσα που στην πρόσφατη παρέμβαση στο συνέδριο του ΣΕΒ, ο Στέφανος Κασσελάκης έσπευσε να υιοθετήσει κλασικές απόψεις των απανταχού νεοφιλελεύθερων ότι «το κεφάλαιο είναι εργαλείο μείωσης των ανισοτήτων»! Άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα η ετεροβαρής ανακοίνωση-θέση για το Παλαιστινιακό με την οποία υπήρξε σχεδόν πλήρης ταύτιση με την κυβέρνηση.

Η παρούσα κατάσταση άλλα μέλη τα οδηγεί στην παραίτηση και άλλα στην αποστράτευση και στην αδράνεια. Ο ενεργός κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ και οι ανένταχτοι φίλοι του δυσκολεύονται πια να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους στο κόμμα. Οι παρακάτω υπογράφουσες και υπογράφοντες θέλουμε διακαώς να ηττηθεί ο Μητσοτάκης και η κυβέρνηση της ΝΔ. Αντίπαλος όμως της Δεξιάς είναι η Αριστερά. Για τον λόγο αυτό απαιτείται να γίνει αυτό που ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν κάνει: να τεθεί η αριστερή ατζέντα στην πολιτική ζωή και να διεκδικηθεί εκ νέου η απωλεσθείσα ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς στην κοινωνία.

Οι παρακάτω υπογράφουσες και υπογράφοντες βρισκόμαστε σε μια ενεργή αναμονή. Αναμένουμε και επιθυμούμε να εκκινήσουν και να λειτουργήσουν όλες οι διαδικασίες της εσωκομματικής δημοκρατίας (π.χ. Ο.Μ. και θεματικές) καθώς και όλα τα αντιπροσωπευτικά όργανα, ώστε να καταστεί δυνατή μια ουσιαστική πολιτική συζήτηση. Η ψηφοφορία μόνο δεν είναι δημοκρατία. Οι δημοκρατικές διαδικασίες εκκινούν με συνέλευση. Επίσης να οργανωθεί σύντομα ένα ουσιαστικό και δημοκρατικό συνέδριο όπου θα συζητηθούν και θα επικαιροποιηθούν εκ νέου τα ουσιώδη για την πολιτική μας φυσιογνωμία και προοπτική. Διατηρούμε την αμφιβολία αν οι σημερινοί διαχειριστές του κόμματος θα το επιτρέψουν. Δεν είμαστε βέβαιοι ότι ο πολιτικός κατήφορος μπορεί να αναστραφεί. Αξίζει όμως να το παλέψουμε για το κόμμα που αγαπάμε, για το κόμμα που κάποτε εμπιστεύτηκαν τα λαϊκά στρώματα.

Στο μεταξύ δεν είμαστε αδρανείς. Τα πολιτικο-ιδεολογικά διακυβεύματα που συνόδευσαν την προεδρική εκλογή έφεραν κοντά στο κόμμα πολλούς ενεργούς πολίτες που νοιάζονται και πονάνε την Αριστερά. Πολλοί ανένταχτοι μας παρακολουθούν με ενδιαφέρον και αγωνία. Μαζί τους (από τώρα) συζητούμε για την ανασυγκρότηση της σύγχρονης ευρωπαϊκής και ριζοσπαστικής Αριστεράς, που θα είναι ανοιχτή σε διάφορα ιδεολογικά ρεύματα, αλλά ταυτόχρονα θα σέβεται τις βασικές ιδεολογικές, πολιτικές και ηθικές της αρχές.

Οι παρακάτω υπογράφουσες και υπογράφοντες, μέλη και φίλοι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-Π.Σ. θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε, μέσα ή και έξω από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-Π.Σ., για την Αριστερά που έχει ανάγκη η κοινωνία.

Συνυπογράφουν:

  1. Αγγελάκη Έφη
  2. Αγγελάκη Mάρω
  3. Ανδρουλιδάκη Αμαλία
  4. Αντωνουσάκη Όλγα
  5. Αποστολάκης Κίμων Τζον του Κίμωνα
  6. Αποστολάκης Κίμων του Χρήστου
  7. Aρβανιτάκης Μανώλης
  8. Αργιαντοπούλου Χρυσούλα
  9. Αρτζουχαλτζή Μαρία
  10. Βακάλης Περικλής
  11. Βακιρτζή Κατερίνα
  12. Βασσάλος Αντώνης
  13. Βενιανάκη Κατερίνα
  14. Βεργεράκης Λευτέρης
  15. Βουλγαρίδης Μηνάς
  16. Γαβαλάς Αντώνης
  17. Γένζεν-Παπαϊωάννου Ίνγκε
  18. Γεωργούλας Μπάμπης
  19. Γεωργούλα Ζωή
  20. Γιακουμιδάκης Βαγγέλης
  21. Γκαναδάκη Ευτυχία
  22. Γκέκος Παναγιώτης
  23. Γρηγοράκης Δημήτρης
  24. Δασκαλάκης Βαρδής
  25. Δελβερούδη Λιζιάννα
  26. Δρυγιαννάκης Μανώλης
  27. Ζερβάκης Στέλιος
  28. Καζίλας Γιώργος
  29. Καλαϊτζιδάκης Νίκος
  30. Καλλέργης Μανόλης
  31. Καλλιτεράκης Γιώργος
  32. Κατσαντώνης Γιώργης
  33. Κεχαγιαδάκη Δέσποινα
  34. Κοκοβλής Γιώργος
  35. Κόρδα Μαρία
  36. Κουβάτσος Σάκης
  37. Κουνενάκη Πέγκυ
  38. Κουφάκη Αλεξάνδρα
  39. Κουφάκης Μανόλης
  40. Κρεβετζάκης Θωμάς
  41. Λάτος Μανώλης
  42. Λοχαΐτης Ρόδης
  43. Λυμπεράκης Πέτρος
  44. Μακράκης Γιώργος
  45. Μαλούκου Τασία
  46. Μανουσάκη Ελέγκω
  47. Μανουσάκη Χρυσούλα
  48. Μαρκάκη Κατερίνα
  49. Μαρκαντώνης Ευθύμης
  50. Μαρκουλάκη Σταυρούλα
  51. Μήτσαινας Κώστας
  52. Μικρούλης Σπύρος
  53. Μιχαηλίδης Αλέκος
  54. Μιχελάκη Φωτεινή
  55. Μουρτζανού Ιωάννα
  56. Μπαγκέρη Μαίρη
  57. Μπαρδάτσου Νίκη
  58. Μπαρμπούνης Γιώργος
  59. Μπαρτζώκας Γιάννης
  60. Μπικάκης Μιχάλης
  61. Μπόκης Δημήτρης
  62. Μποτωνάκης Μάρκος
  63. Μπουντρογιάννης Δημήτρης
  64. Μπριλλάκη Κωνσταντίνα
  65. Μυλωνάκης Γιώργος
  66. Μυρσιλίδης Γιώργος
  67. Νικητάκη Αφροδίτη
  68. Ντάνος Άγγελος
  69. Ξανθός Ανδρέας
  70. Ξιφαράς Ναπολέων
  71. Ξυλούρη Γεωργία
  72. Ξυλούρη Ελένη
  73. Οικονόμου Γιώργος
  74. Παπαδάκη Μαρίνα
  75. Παπαδάκης Μανώλης
  76. Παπαηλιάκη Ευτυχία
  77. Παπαϊωάννου Σκεύος
  78. Παπανδρέου Ανδρέας
  79. Παυλάκης Γιάννης
  80. Παυλάκης Δημήτρης
  81. Περουλάκης Γιώργος
  82. Πεσβάντης Τάκης
  83. Πευκιανάκης Νικήτας
  84. Πετράκη Ελευθερία
  85. Πετρόπουλος Ανδρέας
  86. Πετρουλάκης Βασίλης
  87. Ρεβελάκης Γιάννης
  88. Σακούτης Γρηγόρης
  89. Σαμιώτης Ηλίας
  90. Σαρρής Γιάννης
  91. Σάρρος Κώστας
  92. Σουλτάτος Ζαχαρίας
  93. Σπαντιδάκη Κατερίνα
  94. Σπερελάκης Ιάκωβος
  95. Σταθάκης Γιάννης
  96. Σταθάκης Γιώργος
  97. Στάθης Παναγιώτης
  98. Σταμελάκη Βαγγελιώ
  99. Σταυρακάκη Ράνια
  100. Συντυχάκη Χριστίνα
  101. Τζανάκης Μανόλης
  102. Τζεκάκη Μαρία
  103. Τοπάλη Καίτη
  104. Τσικουδάκης Κώστας
  105. Φαραού Μαρία
  106. Φαρμασώνη Φωτεινή
  107. Φιωτάκης Γιάννης
  108. Φουρναράκη Ελένη
  109. Φρογουδάκη Ελευθερία
  110. Φωκάς Χρήστος
  111. Χαρώνη Δήμητρα
  112. Χατζηευαγγέλου Κική
  113. Χατζηνικολάου Νίκος
  114. Χατζηπαναγιώτου Μανόλης
  115. Χίνος Γιάννης
  116. Χίνος Παντελής
  117. Ψαρράς Τάκης »

πηγή:news247

Γιώργος Σταθάκης: «Η Αριστερά δεν χωρά στο κόμμα Κασσελάκη, Παππά, Πολάκη»

Ο πρώην υπουργός αναφέρει τους λόγους για τους οποίους πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ έχει «τελειώσει», και πως πλέον έχει γίνει κάτι άλλο. Ως «ταφόπλακα» ορίζει την εκλογή Κασσελάκη στην ηγεσία του κόμματος, αναφέροντας πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι τώρα «κόμμα Κασσελάκη – Παππά – Πολάκη».

Τον ΣΥΡΙΖΑ αποχαιρετά ο πρώην υπουργός της κυβέρνησης Τσίπρα και ιστορικό στέλεχος του κόμματος Γιώργος Σταθάκης.

Ο πρώην υπουργός αναφέρει τους λόγους για τους οποίους πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ έχει «τελειώσει», και πως πλέον έχει γίνει κάτι άλλο. Ως «ταφόπλακα» ορίζει την εκλογή Κασσελάκη στην ηγεσία του κόμματος, αναφέροντας πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι τώρα «κόμμα Κασσελάκη – Παππά – Πολάκη».

Όπως αναφέρει από το 2019 και μετά ακολουθήθηκε λάθος στρατηγική από το κόμμα και πως επικράτησαν τελικά οι λαϊκιστές μέσα στο κόμμα, οι οποίοι όπως λέει είχαν γίνει οι καλύτεροι προπαγανδιστές του Μητσοτάκη.

Το «ταξίδι του ΣΥΡΙΖΑ» έκλεισε οριστικά με την εκλογή Κασσελάκη.

Έτσι καταγράφεται στο διεθνή Τύπο και την ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή, ως «τίτλοι τέλους» του ριζοσπαστικού αριστερού ΣΥΡΙΖΑ, του μεγαλύτερου αριστερού κόμματος στην Ευρώπη (μαζί με τους Podemos). Και αν όντως πρόκειται για το «τέλος» ίσως μία συζήτηση για το τι συνέβη, τι γίνεται και τι έρχεται να είναι αναγκαία.

Στις εσωκομματικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ο Κασσελάκης εκπροσώπησε τη «λαϊκιστική» τάση του, την «Κίνηση Μελών» (Ν. Παπάς, Ρ. Δούρου, Π. Πολάκης, Θ. Τζάκρη, κλπ) και τους νεοεισελθέντες (Αντώναρος, κλπ). Η Αχτσιόγλου από την άλλη εκπροσώπησε την τάση των στενών συνεργατών του Αλέξη Τσίπρα («έξι συν έξι» -Αχτσιόγλου, Χαρίτσης, Ηλιόπουλος, κλπ), την «Ομπρέλα» (Τσακαλώτος, Φίλης, Σκουρλέτης) και τα ιστορικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι πολιτικές διαφορές που εκφράστηκαν στην κάλπη των εσωκομματικών εκλογών προϋπήρχαν.

Οι λαϊκιστές είναι θιασώτες της αναβίωσης του παραδοσιακού δικομματισμού, της μετατόπισης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ προς το Κέντρο και του απογαλακτισμού του από την Αριστερά, είτε ως κουλτούρα, είτε ως ιστορική παρακαταθήκη του χώρου. Είναι φιλικοί στη χρήση παραδοσιακών εργαλείων πολιτικής, όπως οι πελατειακές σχέσεις, ενώ ο πολιτικός τους λόγος είναι επικεντρωμένος στον «Αντι-Μητσοτακισμό», δηλαδή στην ανάδειξη των στοιχείων διαφθοράς, ανικανότητας, αλαζονείας, από την παρούσα κυβέρνηση και τον «ψεύτο-πατριωτισμό». Προγραμματικά είναι παντελώς ανύπαρκτοι και ως πολιτικό προσωπικό ανίκανοι να συμβάλλουν στην παραγωγή νέων ιδεών για την κατάκτηση της πλειοψηφίας ή την διακυβέρνηση.

Για την τάση της Αχτσιόγλου και εν γίνει για το αριστερό κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ προέχει η προγραμματική αντιπολίτευση, η ριζοσπαστική ταυτότητα, ο μεταρρυθμιστικός προγραμματικός λόγος και οι θεσμικές αλλαγές. Υπό αυτήν την έννοια στις πρόσφατες εκλογές αυτό το μπλοκ αποτέλεσε τον κληρονόμο της γνώσης και της εμπειρίας που αποκτήθηκε από τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Στο φόντο αυτό, η νίκη της «τάσης Κασσελάκη» στρέφει οριστικά το ΣΥΡΙΖΑ στο «λαϊκισμό» και την πολιτική και ιδεολογική αναβίωση ενός κόμματος που προσομοιάζει στο πάλαι ποτέ, – εκτός τόπου και χρόνου πλέον, «παραδοσιακό ΠΑΣΟΚ».

Η «νίκη των λαϊκιστών» δεν έπεσε από το ουρανό. Είναι αποτέλεσμα της απόλυτα καταστροφικής στρατηγικής που επέλεξε ο ΣΥΡΙΖΑ από το 2019 και μετά. Η στρατηγική είχε τέσσερα κομβικά σημεία.

Tην αποσιώπηση και ενίοτε την επικριτική ενοχή επί των πεπραγμένων της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.

«Tο άνοιγμα στην κοινωνία» (εκλογή Τσίπρα από τη βάση). Τα μέλη αυξήθηκαν από 40.000 σε 140.00. Το ένα τρίτο εξ αυτών εξαφανίστηκε αμέσως, ενώ δεύτερο τρίτο συμμετείχε μόνο στις εκλογικές διαδικασίες. Η πρακτική αυτή οδήγησε στην ρευστοποίηση του κόμματος καθώς πλέον σε τοπικό επίπεδο κυριάρχησαν τα προσωπικά δίκτυα των βουλευτών.

Tην διεύρυνση του πολιτικού προσωπικού πρώτης γραμμής μέσα από την ετερογενή συνάθροιση ανεπαρκών, κατά την κρίση πολλών «εντός και εκτός των τειχών», προσωπικοτήτων, με ελάχιστες ίσως σημαντικές εξαιρέσεις.

Την καθήλωση της αντιπολιτευτικής τακτικής στην αποκαθήλωση του «προσώπου του Μητσοτάκη». Εντός αυτού του πλαισίου η όποια πετυχημένη προγραμματική αντιπολίτευση χανόταν μέσα στην «ακατάσχετη πολυλογία» των λαϊκιστών που προτιμούσαν να αναδεικνύουν, συνεχώς και μόνο, την Μαρέβα, τα «πετσωμένα» ΜΜΕ, τον «άριστο» Πρωθυπουργό, τη διαφθορά, την «επικοινωνία» αντί να επικεντρώνονται στις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την επίλυση των καίριων προβλημάτων της κοινωνίας.

Η στρατηγική αυτή κατέρρευσε και ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε κατά κράτος. Αν το 2019 ο ΣΥΡΙΖΑ πήγε από το 36% στο 32%, εξαιτίας των απωλειών που είχε κυρίως στα μεσαία στρώματα, το 2023 απώλεσε τη μεγάλη εκλογική του βάση, δηλαδή τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα και τη νεολαία. Κοινώς η ενίσχυση του «λαϊκιστικού και διευρυμένου» ΣΥΡΙΖΑ συνοδεύτηκε από την απώλεια του πολιτικού του ερείσματος των λαϊκά στρωμάτων. Το «άνοιγμα στην κοινωνία» κατέρρευσε μαζί με την αντιπολιτευτική στρατηγική του «αντι- μητσοτακικού λαϊκισμού».

Οι χαμένες εκλογές και ο μύθος της υπονόμευσης

Οι εκλογές του 2023 κρίθηκαν, ως συνήθως, στα «μεγάλα θέματα της Πολιτικής». Οι ποιοτικές έρευνες κατέγραφαν τη υπεροχή του Μητσοτάκη έναντι του Τσίπρα στα θέματα της οικονομίας και της εξωτερικής πολιτικής (40%/20%), ενώ στα θέματα του κοινωνικού κράτους και στα θεσμικά υπήρχε ισορροπία (30%/30%) ή μικρή υπεροχή του Τσίπρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο, δεν έκανε τίποτα για να κλείσει την ψαλίδα. Η εμπιστοσύνη των πολιτών και η αξιοπιστία προφανώς ήθελαν άλλη στρατηγική, πέραν της Μητσοτάκης ΑΕ και της «ψεύτο πατριωτικής» κριτικής περί ενδοτισμού της κυβέρνησης στα ελληνοτουρκικά. Το τελικό εκλογικό αποτέλεσμα, προς μεγάλη έκπληξη όλων, ήταν αυτό που κατέγραφαν οι ποιοτικές έρευνες στα θέματα της οικονομίας και της εξωτερικής πολιτικής, μήνες πριν από την ίδια την εκλογική αναμέτρηση.

Η ΝΔ κέρδισε τις εκλογές για τρεις στρατηγικούς λόγους. Πρώτον διαμόρφωσε ένα ευρύ και συμπαγές πολιτικό μπλοκ. Με αφετηρία το «Ναι» του δημοψηφίσματος, συσπείρωσε τη ΝΔ, μέρος του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι (μετά την αποτυχία της ενοποίησης του με το ΠΑΣΟΚ) και μέρος της Ακροδεξιάς (μέσα από τη συμμετοχή στις διαδηλώσεις για το Μακεδονικό, την ενσωμάτωση προσώπων και το φλερτ κατά την άσκηση της εξουσίας με «όψεις» του ακροδεξιού ριζοσπαστισμού). Δεύτερον με κεντρικό σύνθημα την «επιστροφή στην κανονικότητα» αναβίωσε ένα εκτενές σύστημα πελατειακών σχέσεων, δομών ελεγχόμενης διακυβέρνησης και εξυπηρέτησης μικροσυμφερόντων. Τρίτον με το «αντί ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο» και συνθήματα που προέταξαν το «να τελειώνουμε με την Αριστερά», δεν συσπείρωνε μόνο την διευρυμένη εκλογική της βάση, αλλά διεμβόλισε παράλληλα το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, συνεπικουρούμενη από την «μιντιακή» υπεροχή της.

Έτσι την περίοδο 2019-2023 οι λαϊκιστές του ΣΥΡΙΖΑ, ξεκίνησαν «πόλεμο κατά της Αριστεράς». Στο πλαίσιο της εσωκομματικής αντιπαράθεσης η Αριστερά παρουσιαζόταν ως να ήταν υπεύθυνη για την ήττα του 2019 (π.χ. 37 δισ. του Τσακαλώτου, -που τώρα πάλι έχει επανέλθει στη δημόσια σφαίρα, το Ασφαλιστικό του Κατρούγκαλου, το υποτιθέμενο «ξεζούμισμα» της μεσαίας τάξης που όλα αυτά απειχούσαν τις παραπλανητικές δοξασίες της ΝΔ). Εμφανίζονταν επίσης ως υπαίτια για τη μη ανάκαμψη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ το 2019-2023, καθώς νοούνταν ότι διευκόλυνε τη ΝΔ με την υποτονική αντιπολίτευση στον Μητσοτάκη καθώς αυτή απείχε από τον αντι-μητσοτακικό «παραλήρημα». Η μεγαλύτερη στρατηγική νίκη της ΝΔ ήταν ότι μετέφερε εντός του ΣΥΡΙΖΑ την ιδέα του «να τελειώνουμε με την Αριστερά». Οι λαϊκιστές έγιναν οι καλύτεροι προπαγανδιστές του «ιδεών του Μητσοτάκη».

Μετά την εκλογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ το 2023 το χάσμα των δυο τάσεων έγινε μεγαλύτερο. Για την «αποτυχία του Τσίπρα» ενεργοποιήθηκε ο αρχέγονος μύθος της «κερκόπορτας», – η υπονόμευση από τις φράξιες και τις ομάδες και ο εσωτερικός εχθρός. Σε αυτό το πλαίσιο κλιμακώθηκαν οι επιθέσεις στην αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ, στα στελέχη της και φυσικά στην αριστερή ιδεολογία και πολιτική εν γένει. Επικράτησαν ρητορικά μοτίβα που επαναλαμβάνονταν με αυτοματισμούς, για τον «ΣΥΡΙΖΑ του 3%», το «δεν χρειαζόμαστε τον Μαρξ», τις αναφορές στους «καρεκλοκένταυρους», στους «αργόσχολους του κομματικού μισθού», στους «αχάριστους αριστερούς Κατσιφάρες», στους «ανεπάγγελτους», στους «υπονομευτές του Τσίπρα», στα «sms της Αχτσιόγλου», στις «ελίτ και τα ιερατεία» και πολλές άλλες αθλιότητες. Ταυτόχρονα το βήμα της «αντί-αριστερής» υστερίας έγιναν οι life style εκπομπές (πολύ Τατιάνα, πρωινάδικα και φυσικά Ευαγγελάτος). Σύσσωμη η νέα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, παρέλαυνε στις lifestyle εκπομπές για να δηλώνει πόσο ραδιούργα, υπονομευτική και αναχρονιστική είναι η Αριστερά.

Ενώ κανείς από τους λαϊκιστές δεν διέθετε το πολιτικό βάρος να ενώσει και να νικήσει (Παπάς, Πολάκης, Δούρου) στις εσωκομματικές εκλογές και οι μετριοπαθείς Φάμελος και Τεμπονέρας της πιο ουδέτερης ΡΕΝΕ ήταν διστακτικοί να συμμετέχουν, βρέθηκε ο Κασσελάκης να τους ενώσει. Ως να ήταν έτοιμοι από καιρό. Οι λαϊκιστές νίκησαν με τα πιο κατάπτυστα πολιτικά μέσα. Με κεντρικό σύνθημα να νικήσουμε τους «υπονομευτές του Τσίπρα». Και ο ΣΥΡΙΖΑ αποδείχθηκε ως «ευάλωτος από καιρό» σε μία «επιθετική κίνηση» «κατάληψης του κόμματος».

Η λανθασμένη πολιτική στρατηγική της περιόδου 2019-2023 είχαν προλειάνει το έδαφος. Και η βαριά εκλογική ήττα το επιτάχυνε. Κοινώς το ειδικό βάρος των λαϊκιστών διευρύνθηκε σε ένα αποτυχημένο και συρρικνωμένο ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ακραίος λαϊκισμός ως κεντρική πολιτική

Και σήμερα μένει το πρόσωπο του νέου Προέδρου. Μία απολίτικη ρευστή φιγούρα (θαυμαστής του Μητσοτάκη, ψήφισε Παπανδρέου, αλλά τελικά είναι Αριστερός). Δεν έχει παρά θολές ιδέες για την ιστορία της χώρας, την πολιτική, την Ευρώπη, τα πολιτικά ρεύματα σκέψης, την πολιτική της ΝΔ στα «μεγάλα θέματα», την γεωπολιτική, την ίδια τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Ως μη πολιτικός δεν θα όφειλε φυσικά να γνωρίζει. Επιβάλλεται όμως εφόσον εμφανίζεται ως κάποιος που μοναδικό του προσόν, κατά το ισχυρισμό του, είναι ότι «εγώ είμαι αυτός που μπορεί να νικήσει το Μητσοτάκη» («εκεί που απέτυχε ο Τσίπρας»).

Αν η κεντρική πολιτική υπόσχεση μπορούσε να συνοψιστεί σε μία φράση είναι το «αμερικάνικο όνειρο» σε ελληνική εκδοχή, ένα όραμα δηλαδή ταυτισμένο με το κοσμοείδωλο που παραδοσιακά προβάλλει η αμερικανική Δεξιά για τον εαυτό της. Ο Κασσελάκης επενδύει στην Τραμπική φαντασίωση της αδιαμεσολάβητης σχέσης με τη μάζα, του «εγώ μιλάω με την κοινωνία απευθείας και δεν χρειάζομαι το κόμμα». Κάθε δημόσια εμφάνιση του Προέδρου έχει επαναλαμβανόμενες κοινοτυπίες περί άμεσων και πρακτικών λύσεων που «θέλει ο λαός», θα τις «λέει ο λαός» και ο Κασσελάκης «θα τις εφαρμόζει». Ο «ακραίος λαϊκισμός» είναι το νέο μοτίβο του ΣΥΡΙΖΑ και δεν χρειάζονται «πολλά λόγια» ή βαθυστόχαστες αναλύσεις.

Φυσικά το φαινόμενο είναι διεθνές. Η «κοινωνία του θεάματος» έχει παράξει λαϊκιστές πολιτικούς ηγέτες όπως ο Μπέπε Γκρίλο (κωμική εκπομπή), τον Ζελένσκι (κωμικό σήριαλ που υποδυόταν τον έντιμο πρόεδρο) και τον Τραμπ (ριάλιτι σόου). Μόνο που η Αριστερά την είχε γλιτώσει. Όχι πια. Δυστυχώς μας προέκυψε.

Η Αριστερά αναδείχθηκε σε οιονεί ηγεμονική πολιτική δύναμη την περίοδο μετά την χρηματοπιστωτική κρίση για να αλλάξει τη Ελλάδα. Να την κάνει μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα, με θεσμούς, διαφάνειας και δημοκρατικής συγκρότησης, με μειωμένες κοινωνικές, έμφυλες και περιφερειακές ανισότητες, και αλλαγή της ίδιας της πολιτικής κουλτούρας του τόπου. Πέτυχε αρκετά. Απέτυχε σε άλλα. Παρέμεινε μία «ενοχλητική» δύναμη για το παραδοσιακό ηγεμονικό μπλοκ εξουσίας και εν δυνάμει βαθιά μεταρρυθμιστική.

Η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με την πλειάδα των αριστερών υπουργών δεν ήταν ανατρεπτική, αλλά παρέμενε αυτόνομη, ηθική και απαρέγκλιτα προσηλωμένη στο δημόσιο συμφέρον. Τώρα η επιδίωξη των λαϊκιστών είναι να πάψει να είναι «ενοχλητική». Κοινώς να αρθεί το πολιτικό διακύβευμα και να επισφραγιστεί το τέλος της «αριστερής παρένθεσης».

Ένα πικρό τέλος

Το ταξίδι τελείωσε με το χειρότερο δυνατό τρόπο. Ταυτίστηκε με τη άνοδο του Τσίπρα του «ηθικού πλεονεκτήματος» και της «αξιοσύνης» της Αριστεράς. Ταυτίστηκε δυστυχώς και με την πτώση του Τσίπρα και την ψευδαίσθηση ότι αντλώντας στοιχεία από ένα «ΠΑΣΟΚ τύπου Αντρέα», θα ήταν εφικτή η επιστροφή του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στην διακυβέρνηση της χώρας.

Όμως το ΠΑΣΟΚ, όταν έκλεισε ο κύκλος του Αντρέα του 1981, ανανεώθηκε. «Άφησε τον Αντρέα στην άκρη». Άλλαξε ρότα. Το πέτυχε με τον «Εκσυγχρονισμό» του Σημίτη. Εν μια νυκτί, έδωσε ηγεμονία στο ΠΑΣΟΚ έναντι της ΝΔ στο θέμα της οικονομίας (έστω με μπόλικο νεοφιλελευθερισμό του Τρίτου Δρόμου), προέβαλλε τον έντονο φιλοευρωπαϊσμό του, σε αντίθεση με τα τριτοκοσμικά του Αντρέα και προσέλκυσε αριστερούς προβάλλοντας τις αλλαγές στους αναχρονιστικούς θεσμούς, φτιάχνοντας μια νέα εντυπωσιακή πλειοψηφία.

Με την παραπάνω στρατηγική το «εκσυγχρονιστικό» ΠΑΣΟΚ έδωσε άλλα 15 χρόνια ζωής στο γερασμένο κίνημα. Συγκρούστηκε με την εκκλησία, έβαλε τη χώρα στο Ευρώ, την Κύπρο στην Ευρώπη και χειρίστηκε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις σε αντί-εθνικιστική βάση. Ταυτόχρονα κατέγραψε τρομερές αποτυχίες στα θέματα της διαπλοκής, της διαφθοράς και κυρίως της χρηματοπιστωτικής «φούσκας» που οδήγησε στην χρεοκοπία. Εντούτοις σε σχέση με τη σημερινή συζήτηση για πως «αναγεννάται ένα κόμμα» η κεντρική ιδέα μετράει, η στρατηγική σκέψη, το σχέδιο για την κατάκτηση της ηγεμονίας και η μεγάλη πολιτική σκακιέρα.

Το 2019 ο ΣΥΡΙΖΑ χρειαζόταν να μπολιαστεί με καινούργιες κεντρικές ιδέες, κάποιας μορφής ηγεμονική πολιτική στροφή, κάποιου είδους στρατηγική σύλληψη της μεγάλης εικόνας, που θα του επέτρεπε να επανεφεύρει τον εαυτό του μετά το τέλος της μνημονιακής περιόδου. Η μόνη ιδέα όμως που υλοποιήθηκε ήταν οργανωτική (αυτή της διεύρυνσης) και ουχί πολιτική. Οι προσθήκες και οι μεταγραφές ήταν μάλλον ασυνάρτητες.

Έτσι χωρίς μία μεγάλη πολιτική στρατηγική ιδέα, ο ΣΥΡΙΖΑ επένδυε πλέον στην «επόμενη καταστροφή» της διακυβέρνησης Μητσοτάκη. Πολλές ιδέες έπεσαν στο τραπέζι όπως εκείνη ενός επικείμενου «νέου Μνημονίου» που θα ερχόταν λόγω των δημοσιονομικών πιέσεων των Ευρωπαίων. Μετά ήταν η οικονομική καθίζηση με την πανδημία, η ενεργειακή κρίση που ακολούθησε και μετά η έκρηξη του πληθωρισμού. με την ενεργειακή κρίση. Μόνο που αυτή η πολυαναμενόμενη κατάρρευση δεν ήρθε.

Τα 45 δισ. δανεικά, οι ευρωπαϊκοί πόροι και η δημοσιονομική και νομισματική χαλάρωση στην Ε.Ε. ήταν το όπλο της κυβέρνησης έναντι της παραπαίουσας οικονομίας, ενώ απορροφούσε χωρίς κραδασμούς τις αλλεπάλληλες θεσμικές εκτροπές της και την απερίγραπτη οικοδόμηση μηχανισμών ελέγχου της δημοκρατίας. Όσο το μπλοκ του 40% έμενε συμπαγές, τίποτα δεν άλλαζε. Έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ έμεινε με την κριτική της «χειρότερης κυβέρνησης όλων των εποχών», το οποίο από μόνο του δεν κερδίζει εκλογές. Και χωρίς προοπτική κυβερνησιμότητας για όσο διάστημα η κεντροαριστερά παρέμενε διχοτομημένη το αποτέλεσμα ήταν δραματικό. Στις εκλογές του 2023 η Κεντροαριστερά κατέγραψε το χαμηλότερο ποσοστό δεκαετιών με άθροισμα ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ στο 30%.

Η πραγματικότητα είναι ότι στις πρόσφατες εκλογές ουδείς ήξερε τι πρεσβεύει ο ΣΥΡΙΖΑ και τι θα κάνει την επόμενη μέρα. Υπήρχαν οι «αυξήσεις μισθών και συντάξεων και η μείωση των τιμών» που θα τροφοδοτούσε η φορολόγηση των υπερκερδών. Υπήρχε και η «διαγραφή των κόκκινων δάνειων» της πανδημίας, (κατ´ουσίαν όσων δηλαδή εξαιρέθηκαν από την επιστρεπτέα προκαταβολή). Με όλα τα θετικά ή αρνητικά που είχαν οι εξαγγελίες αυτές ήταν εξόφθαλμα ανεπαρκείς. Το μέλλον επιζητούσε μεγάλες τομές, την ελπίδα για ένα νέο κύμα μεγάλων αλλαγών που χρειάζεται η οικονομία εν μέσω της κλιματικής κρίσης, της πράσινης μετάβασης, της οικονομικής υστέρησης και των κοινωνικών ανισοτήτων. Εκλογές δεν κερδίζονται χωρίς θετικό διακύβευμα και ηγεμονικό λόγο. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην κυριολεξία αλλού. Και κρίνοντας εκ του αποτελέσματος αλλού ήταν και οι λαϊκές τάξεις και οι νέοι επίσης.

Τι να κάνουμε;

Και τώρα τι πρέπει να κάνουμε; Κατ´αρχάς να αναγνωρίσουμε τη τριπλή στρατηγική νίκη της ΝΔ. Πρώτον ο Μητσοτάκης «αποδυνάμωσε» τον Τσίπρα. Οι τελευταίες μετρήσεις καταλληλότητας για πρωθυπουργό ήταν 43%/13%. Δεύτερον με την νίκη Κασσελάκη και των λαϊκιστών διαλύθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ ως αριστερό κόμμα και έκλεισε η περίφημη «αριστερή παρένθεση». Και τρίτον εξανεμίστηκε η προοπτική επιστροφής του στην κυβέρνηση, έπαψε δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να είναι «κόμμα εξουσίας». Μπορεί άραγες η σημερινή ομάδα πρώτης γραμμής (Παπάς, Δούρου, Γ. Τσίπρας, Τζάκρη, Αποστολάκης, κλπ) και με συντονιστή τον Πολάκη να δώσει αξιοπιστία και προοπτική κυβερνησιμότητας; Ποιός λογικός άνθρωπος θα δώσει μία δεύτερη σκέψη σε αυτό; Το πρόβλημα είναι διπλά δομικό. Είναι ταυτόχρονα έλλειμμα πολιτικής και έλλειμμα προσώπων.

Στην τελευταία εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ το 2015, το «νέο» για την ελληνική κοινωνία πολιτικό προσωπικό, του «ΣΥΡΙΖΑ του 3%», εξέπεμπε αξιοπιστία. Πρώτα από όλα αξιοπιστία εξέπεμπε το οικονομικό του επιτελείο. Και πολλοί άλλοι. Με αυτό το πολιτικό προσωπικό ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές και κυβέρνησε. Με πολλά προβλήματα, αλλά με αξιοπιστία. Και αυτό εξέπεμπε η συντριπτική πλειοψηφία των υπουργών. Αυτοί κράτησαν το ΣΥΡΙΖΑ στο 32%. Παρά το «προπατορικό αμάρτημα» της συνεργασίας με τους ΑΝΕΛ, που αποτέλεσε το μεγάλο μειονέκτημα στην ανανέωση της λαϊκής εντολής. 

Πολιτική και πρόσωπα.

Όλα αυτά δεν θα είχαν σημασία σήμερα εάν δεν επιβάρυναν το πολιτικό σύστημα της χώρας και δεν το έθεταν σε νέες επικίνδυνες ατραπούς. Η ηγεμονία του Μητσοτάκη είναι απειλητική για τη δημοκρατία και τους θεσμούς της. Και η δεύτερη θητεία ξεκίνησε με τους χειρότερους οιωνούς. Με την εκλογή Κασσελάκη το πολιτικό σύστημα χάνει κάθε προοπτική να αποκτήσει μία φερέγγυα αντιπολίτευση. Αντίθετα αυτή γίνεται ο καθρέπτης του αντιπάλου που συντηρεί τη χώρα στην παρακμή. Ακυρώνει κάθε ελπίδα για μια πολιτική στροφή μεγάλης εμβέλειας που θα βγάλει τη χώρα από τη «μόνιμη παγίδα φτώχειας», το οικονομικό στάτους κβο και την κοινωνική και περιβαλλοντική υποβάθμιση. Η Ελλάδα βρίσκεται πλέον στις πέντε τελευταίες χώρες των 27 χωρών της ΕΕ σε πραγματικό διαθέσιμο εισόδημα. Με κίβδηλους πανηγυρισμούς για την επενδυτική βαθμίδα, την ώρα που στην πραγματικότητα η οικονομία παραμένει περιθωρειοποιημένη στον ευρωπαϊκό και διεθνή χώρο και χωρίς κανένα γεωπολιτικό βάρος.

Το πολιτικό σύστημα της δημοκρατικής παράταξης βρίσκεται βραχυκυκλωμένο με δύο κόμματα του συν πλην 15%, καχεκτικά και αδύναμα με μικρή προοπτική. Στον «κεντρώο χώρο» συνωστίζονται μερίδα της ΝΔ, ένα ΠΑΣΟΚ με υποτονική ηγεσία, που ψάχνει ακόμα την πολιτική του ταυτότητα, και ένα νεόκοπο λαϊκιστικό μόρφωμα με έναν «μη πολιτικό» ηγέτη.

Ο «συνωστισμός στο Κέντρο» φυσικά θα έχει νικητές και ηττημένους. Το ΠΑΣΟΚ αρνείται επίμονα κάθε επικοινωνία ή αμοιβαία στήριξη από τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα περιμένει. Έκανε ένα βήμα μικρό στις βουλευτικές εκλογές. Έφτιαξε μια ευπρόσωπη ομάδα νέων στελεχών με αναφορές στην ηγεσία και εσωτερική συνοχή. Έκανε ένα λίγο μεγαλύτερο βήμα στις αυτοδιοικητικές εκλογές, πάλι με νέο πρόσωπο, στην Αθήνα. Θα περιμένει την βασανιστική αποδυνάμωση του ΣΥΡΙΖΑ, προσδοκώντας να ηγεμονεύσει, έστω με χαμηλές πτήσεις, στο χώρο της Κεντροαριστεράς.

Η «πασοκοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ» είναι αδιέξοδη. Μπορεί ουκ ολίγοι να μισοαρθρώνουν την ιδέα της από κοινού καθόδου με το ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές. Μερικά στελέχη ποντάρουν στην επόμενη μέρα μετά τις ευρωεκλογές. Η προσκόλληση φαντάζει ως στρατηγική απόγνωσης. Σίγουρα υποκρύπτει την παραίτηση από το ότι «ο Κασσελάκης θα νικήσει τον Μητσοτάκη». Δυστυχώς από το 2019 και μετά όσοι επενδύουν στη διεύρυνση, στο άνοιγμα, στην κεντρώα στροφή και δεκάδες άλλες ιδέες που οδήγησαν στην «ήττα του 2023», σήμερα βρίσκονται ακόμα πιο μακριά από το να σκεφτούν την «Πολιτική, τη Στρατηγική και τις Συμμαχίες».

Η Αριστερά δεν έχει θέση στο “κόμμα Κασσελάκη-Παπά-Πολάκη”

Σέβομαι απόλυτα τους συντρόφους και συντρόφισσες που από τη Δευτέρα μετά τις εσωκομματικές εκλογές τα βρόντηξαν και παραιτήθηκαν από μέλη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ,. Σέβομαι και όσους παραμένουν να αναζητήσουν συνθέσεις, πιθανόν αναδιατάξεις, οργανωμένες αποχωρήσεις ή μελλοντικές ανατροπές. Τους σέβομαι και αυτούς. Ειδικά για ένα κόμμα που παραμένει πολύ μεγάλο σε οποιαδήποτε σύγκριση στον ευρωπαϊκό χώρο. Σέβομαι και αυτούς που ψήφισαν Κασσελάκη για Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έχουν συναίσθηση της «πολιτικής αυτοκτονίας», όπως δεν την είχαν και οι οπαδοί του Τσοχατζόπουλου το 1996. Αλλά η δημοκρατία είναι δημοκρατία και περιλαμβάνει και την «πολιτική αυτοχειρία». Ούτε η πρώτη φορά θα είναι, ούτε και η τελευταία.

Να συμφωνήσουμε όμως ότι για την Αριστερά έφτασε η απόλυτη στιγμή. Το πολιτικό ζήτημα είναι αξεπέραστο. Η πολιτική στρατηγική της “ήττας του 2023” έγινε η κυρίαρχη πολιτική της επόμενης μέρας στο ΣΥΡΙΖΑ. Με στοιχεία «γελοιοποίησης» πλέον ο «λαϊκισμός», δηλώνει αποφασισμένος να προχωρήσει με κάθε τρόπο, με την ίδια στρατηγική του ασυμβίβαστου «αντιμητσοτακικού λαϊκισμού», των μηνύσεων, και των αιτημάτων παραίτησης των υπουργών. Κάθε διάλογος ουσίας έχει χάσει το πεδίο του. Κάθε έννοια κόκκινης γραμμής έχει ήδη καταπατηθεί, πριν την εκλογή Προέδρου και μετά. Η Αριστερά δεν έχει θέση δυστυχώς στο «κόμμα Κασσελάκη-Παπά-Πολάκη».

Το τι θα κάνει η Αριστερά στο μέλλον παραμένει άγνωστο. Το «μέλλον διαρκεί πολύ». Πρώτον για κάποια μερίδα της ελληνικής κοινωνίας ίσως είναι ακόμα απαραίτητη. Δεύτερον κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει ότι ο κίνδυνος της περιθωριοποίησης είναι υπαρκτός. Αλλά για την ίδια την Αριστερά ο ρόλος αυτός δεν την τρόμαξε ποτέ. Ήταν εκεί για τις μεγάλες στιγμές και τις μεγάλες εκπλήξεις, από το 1958 μέχρι το 2015.

Για όσο καιρό απέφευγε την περιχαράκωση και επικεντρωνόταν σε αυτό που ξέρει να κάνει καλά. Να ασκεί δηλαδή την ιδεολογική ηγεμονία για τη δημοκρατία, τους θεσμούς, την εργασία, την παιδεία, τον πολιτισμό, την οικονομία, από ένα σημείο και μετά, για το φεμινισμό, την οικολογία. Αυτό θα κάνει και τώρα. Μπορεί να επιχειρήσει και πιο απτά πολιτικά εγχειρήματα; Ίσως. Το αριστερό κοινό που εγκατέλειψε το ΣΥΡΙΖΑ το 2023 είναι μεγάλο, σίγουρα η πλειοψηφία των 15 μονάδων που απώλεσε. Και η τάση συνεχίζεται. Οι Αριστεροί και Αριστερές θα κρίνουν και είμαστε πολλοί.


* Ο Γιώργος Σταθάκης διετέλεσε διαδοχικά μέλος του ΚΚΕ, του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ (1975-2023), πρόεδρος της εφημερίδας «Η Αυγή» (2004-2010), βουλευτής Χανίων (2012-2019), Υπουργός Ανάπτυξης και Υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας (2015-2019), Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης (1988-2021) και Αντιπρύτανης (2011-2012).

ΠΑΣΟΚ: Αυτή είναι η “σκιώδης κυβέρνηση” – Αναλυτικά πρόσωπα και “χαρτοφυλάκια”

Κοινοβουλευτικών Τομέων Ευθύνης (ΚΤΕ)


Τους σκιώδεις υπουργούς που θα αναλάβουν νευραλγικά πόστα ελέγχου του κυβερνητικού έργου ανακοίνωσε το ΠΑΣΟΚ - Κίνημα Αλλαγής...

Με απόφαση του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ - Κινήματος Αλλαγής, Νίκου Ανδρουλάκη, αρμόδιος για το Συμβούλιο της Ευρώπης αναλαμβάνει ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, ενώ στους
Κοινοβουλευτικούς Τομείς Ευθύνης (ΚΤΕ) στα βασικά υπουργεία βλέπουμε τα εξής ονόματα:

Το υπουργείο Οικονομικών αναλαμβάνει ο Πάρις Κουκουλόπουλος, ενώ το Οικονομίας ο Παύλος Γερουλάνος, το υπ. Ανάπτυξης Γιώργος Νικητιάδης, το Δημόσιας Διοίκησης ο Παναγιώτης Δουδωνής, το υπ. Εξωτερικών ο Δημήτρης Μάντζος, το υπ Εθνικής Άμυνας ο Δημήτρης Μπιάγκης, το υπ. Παιδείας ο Στέφανος Παραστατίδης και το υπ. Υγείας ο Ιωάννης Τσίμαρης.

Για το υπ. Προστασίας του Πολίτη αναλαμβάνει η Νάντια Γιαννακοπούλου το Προστασίας του Πολίτη, ενώ η Μιλένα Αποστολάκη θα ελέγχει το υπ. Δικαιοσύνης.

Έκπληξη προκαλεί η ηχηρή την απουσία  του βουλευτή Ηλείας και κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ, Μιχάλη Κατρίνη, ο οποίος δεν αναλαμβάνει καθήκοντα σε τομέα κοινοβουλευτικής ευθύνης.


Αναλυτικά η ανακοίνωση των Κοινοβουλευτικών Τομέων Ευθύνης (ΚΤΕ) ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής:

  1. Συμβούλιο της Ευρώπης: Γιώργος Παπανδρέου

  2. ΚΤΕ Οικονομικών: Πάρις Κουκουλόπουλος
  3. ΚΤΕ Οικονομίας: Παύλος Γερουλάνος
  4. ΚΤΕ Ανάπτυξης: Γιώργος Νικητιάδης, Μικρομεσαία Επιχειρηματικότητα: Ελένη Βατσινά
  5. ΚΤΕ Εσωτερικών (Ο.Τ.Α.): Ευαγγελία Λιακούλη
  6. ΚΤΕ Δημόσιας Διοίκησης, Κράτους και Θεσμών: Παναγιώτης Δουδωνής
  7. ΚΤΕ Εξωτερικών: Δημήτρης Μάντζος
  8. ΚΤΕ Εθνικής Άμυνας: Δημήτρης Μπιάγκης
  9. ΚΤΕ Παιδείας: Στέφανος Παραστατίδης
  10. ΚΤΕ Υγείας: Ιωάννης Τσίμαρης, Ψυχική Υγεία: Μπουρχάν Μπαράν
  11. ΚΤΕ Προστασίας του Πολίτη: Νάντια Γιαννακοπούλου
  12. ΚΤΕ Δικαιοσύνης: Μιλένα Αποστολάκη
  13. ΚΤΕ Περιβάλλοντος: Μανώλης Χριστοδουλάκης
  14. ΚΤΕ Ενέργειας: Φραγκίσκος Παρασύρης
  15. ΚΤΕ Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης: Γιώργος Μουλκιώτης
  16. ΚΤΕ Κοινωνικής Συνοχής & Οικογένειας: Κατερίνα Καζάνη
  17. ΚΤΕ Υποδομών & Μεταφορών : Απόστολος Πάνας
  18. ΚΤΕ Αγροτικής Ανάπτυξης: Μανώλης Χνάρης , Χριστίνα Σταρακά
  19. ΚΤΕ Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας: Ανδρέας Πουλάς
  20. ΚΤΕ Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Μεταναστευτικής Πολιτικής: Παύλος Χρηστίδης
  21. ΚΤΕ Ψηφιακής Διακυβέρνησης: Ιλχάν Αχμέτ, Κατερίνα Σταρακά
  22. ΚΤΕ Πολιτισμού : Νάγια Γρηγοράκου
  23. ΚΤΕ Τουρισμού: Κατερίνα Σπυριδάκη
  24. ΚΤΕ Ναυτιλίας : Σταύρος Μιχαηλίδης
  25. ΚΤΕ Νησιωτικής Πολιτικής : Παναγιώτης Παρασκευαΐδης
  26. ΚΤΕ Αθλητισμού: Τάσος Νικολαΐδης

Ο Γιώργος Παπανδρέου επανεξελέγη Πρόεδρος της Επιτροπής Δημοκρατίας του Συμβουλίου της Ευρώπης

«Σε μια εποχή που η δημοκρατία αντιμετωπίζει κινδύνους και προκλήσεις παγκοσμίως, η Ευρώπη καλείται να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην προάσπιση και ισχυροποίηση της...», γράφει μεταξύ άλλων στο μήνυμά του ο Γιώργος Παπανδρέου.

Ο πρώην Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου επανεξελέγη από την Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης στην θέση του Προέδρου της Επιτροπής Δημοκρατίας.

Η ανάρτηση του κ.Παπανδρέου στο Facebook:

«Θέλω να ευχαριστήσω τις/τους συναδέλφους στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την ιδιαίτερη τιμή να με επανεκλέξουν Πρόεδρο της Επιτροπής Δημοκρατίας του ΣτΕ.

Σε μια εποχή που η δημοκρατία αντιμετωπίζει κινδύνους και προκλήσεις παγκοσμίως, η Ευρώπη καλείται να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην προάσπιση και ισχυροποίηση της. Στο σύντομο χρονικό διάστημα λειτουργίας της Επιτροπής έχουμε κάνει σημαντικά βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση, τα οποία και θα συνεχίσουμε με το ίδιο πάθος και αφοσίωση.»


 

Αλέξης Τσίπρας στο "ΘΕΜΑ": «Μόνο η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ εγγυάται τη σταθερότητα, όχι δεύτερες και τρίτες εκλογές»

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κυβερνά με καθεστωτική αντίληψη και νοοτροπία. Η παραβίαση του κράτους Δικαίου, η παραβίαση των κανόνων της Δημοκρατίας, οι υποκλοπές, οι απευθείας αναθέσεις, το πελατειακό κράτος, η ευνοιοκρατία, η οικογενειοκρατία, είναι κάτι που ξεπερνά την παραδοσιακή σύγκρουση Δεξιάς – Αριστεράς.

Συνέντευξη του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Αλέξη Τσίπρα, στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» και τον Νίκο Φελέκη...

Το βασικό διακύβευμα της επόμενης ημέρας είναι αν η χώρα θα συνεχίσει να κυβερνάται από αυτούς που την οδήγησαν στη μεγαλύτερη συρρίκνωση εισοδήματος, σε μια τρομακτική αναδιανομή πλούτου και στη μεγαλύτερη εκτροπή από τη μεταπολίτευση και μετά ή από μια προοδευτική κυβέρνηση η οποία θα έχει σαν βασική έγνοια την προστασία της κοινωνίας, των αδύναμων και της μεσαίας τάξης, τη βιώσιμη ανάπτυξη και την αποκατάσταση του κράτους Δικαίου.

Και για να το πω πιο συνοπτικά: Δίκαιη αύξηση των εισοδημάτων ή επιβίωση με επιδόματα και διάφορα «pass» φτώχειας;

Έλεγχοι στην αγορά και μείωση ΦΠΑ ή αισχροκέρδεια μέχρις εσχάτων;

Προστασία της πρώτης κατοικίας και ρύθμιση χρεών ή τα σπίτια της μεσαίας τάξης στους «Πάτσηδες»;΄

Ο κ. Μητσοτάκης κυβερνά με καθεστωτική αντίληψη και νοοτροπία. Η παραβίαση του κράτους Δικαίου, η παραβίαση των κανόνων της Δημοκρατίας, οι υποκλοπές, οι απευθείας αναθέσεις, το πελατειακό κράτος, η ευνοιοκρατία, η οικογενειοκρατία, είναι κάτι που ξεπερνά την παραδοσιακή σύγκρουση Δεξιάς – Αριστεράς. Επομένως, θεωρώ ότι και οι ψηφοφόροι της ΝΔ δεν θα πρέπει να είναι καθόλου ικανοποιημένοι με όλα αυτά τα οποία συμβαίνουν σήμερα.

Η αναμέτρηση είναι πολιτική αλλά προφανώς και τα πρόσωπα αναμετρούνται. Γι` αυτό άλλωστε και στις προηγούμενες εκλογές και τώρα ζητάω από τον κ. Μητσοτάκη να προσέλθει σε μια τηλεοπτική αντιπαράθεση, αλλά το βάζει διαρκώς στα πόδια.

Τα ψηφοδέλτιά μας δείχνουν σημαντική ανανέωση διότι πάνω από το 50% δεν ήταν υποψήφιοι στις προηγούμενες εκλογές.

Υπάρχει σημαντική εκπροσώπηση από κοινωνικούς, επιστημονικούς και επαγγελματικούς χώρους.

Υπάρχει ισάριθμη αντιπροσώπευση των φύλων. Αυτό είναι μια σημαντική προοδευτική καινοτομία του ΣΥΡΙΖΑ και στα κομματικά του όργανα αλλά και στα ψηφοδέλτιά του, το 50% να είναι γυναίκες. Υπάρχουν επίσης προσωπικότητες από το think tank. Δεν ξέρω είναι «λαμπερά», όπως εσείς τα λέτε, σίγουρα όμως είναι «λαμπρά».

Δε θα φτιάξουμε κυβέρνηση ηττημένων. Ο ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ θα είναι πρώτος και δεν θα πάμε σε δεύτερες εκλογές. Το λέω καθαρά. Η στρατηγική Μητσοτάκη είναι να κερδίσει έστω και με μισή μονάδα για να πάει σε δεύτερες και σε τρίτες αν χρειαστεί. Να εκβιάζει δηλαδή διαρκώς εκλογικές αναμετρήσεις. Και αναρωτιέμαι: Τι σταθερότητα μπορεί να μας δώσει αυτό; Για αυτό λέω ότι ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία είναι ψήφος στη σταθερότητα.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της συνέντευξης:

- Ο κ. Καραμανλής ανακοίνωσε ότι δεν θα είναι υποψήφιος. Θα έχει κόστος για τη ΝΔ η απουσία του πρώην πρωθυπουργού;

- Είναι νομίζω πλήγμα για τη ΝΔ και ιδίως για τους ψηφοφόρους που χρόνια ακολουθούν την παράδοση του Καραμανλή. Ο Καραμανλής φεύγει,ο Καρατζαφέρης έρχεται, αυτή είναι η εικόνα της ΝΔ σήμερα. Και ας μη ξεχνάμε ο Κώστας Καραμανλής ήταν αυτός που είχε διώξει τον Καρατζαφέρη, τον είχε διαγράψει. Η παράδοση του Καραμανλή ήταν σε διαρκή σύγκρουση με την άκρα Δεξιά. Η ΝΔ του Μητσοτάκη υιοθετεί τα στελέχη αλλά και τη ρητορική της άκρας Δεξιάς. Η ΝΔ στη κυβέρνηση το ΛΑΟΣ στην εξουσία.

- Εσείς πάντως με τον Καραμανλή είχατε μια καλή σχέση. Θυμάμαι που έλεγαν για “καραμανλική συνιστώσα”.

- Είναι λίγο μύθος όλο αυτό. Έτυχε να ήμουν πολύ μικρό διάστημα Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ όσο ο Καραμανλής ήταν Πρωθυπουργός. Την περίοδο εκείνη αν θυμάστε, μέχρι τις εκλογές του 2009, έκανα πολύ σκληρή αντιπολίτευση. Σε ανθρώπινο επίπεδο όμως είχαμε μια φυσιολογική επαφή, ιδίως αφότου αποχώρησε από τη πρώτη γραμμή. Είναι ένας άνθρωπος που δεν πλήττεις ποτέ όταν συζητάς μαζί του.

- Τον διαδέχτηκε ο Γιώργος Παπανδρέου, για τον οποίο τώρα τελευταία έγινε θόρυβος με αφορμή τη συνάντησή σας σε κοινωνική εκδήλωση. Αλήθεια, για τον Παπανδρέου τι άποψη έχετε;

- Έγινε πρωθυπουργός σε μια πολύ δύσκολη στιγμή της ιστορίας και δεν κατάφερε να τη διαχειριστεί. Για να είμαστε όμως δίκαιοι, έχει ευθύνες και ο Καραμανλής σε αυτό που παρέλαβε ο Γιώργος. Ο Καραμανλής είχε τη διορατικότητα να δει τι έρχεται και να αποχωρήσει. Ο Γιώργος πιθανότατα δεν το είχε συνειδητοποιήσει. Αλλά θα θυμάστε ότι και στον Γιώργο έκανα πολύ σκληρή αντιπολίτευση.

- Μετανιώσατε για τους πολιτικούς χαρακτηρισμούς που του απευθύνατε; Όχι για την πολιτική κριτική, για τους χαρακτηρισμούς.

- Για την πολιτική κριτική δεν μετάνιωσα, γιατί αυτή ήταν και είναι η δουλειά της αντιπολίτευσης και ιδιαίτερα για ένα κόμμα που εκείνη την περίοδο εξέφραζε ένα δυναμικό ριζοσπαστικό κομμάτι της κοινωνίας. Στη πολιτική αντιπαράθεση μπορεί να υπήρξαν και υπερβολές αλλά νομίζω και ο ίδιος αυτό το κατανοούσε. Πάντως, όσο και να διαφωνείς με τον Παπανδρέου, δεν μπορεί να μην αναγνωρίσεις πως είναι ένας πολύ ευγενής άνθρωπος, προοδευτικός πολιτικός με καλή γνώση των διεθνών εξελίξεων.

- Δεν πρόκειται πάντως να φτιάξετε μαζί του Κυβέρνηση ηττημένων.

Ηττημένων όχι, αλλά νικητών θα μπορούσαμε να φτιάξουμε. Προφανώς, όχι με τον Γιώργο αφού στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ αυτή τη στιγμή είναι ο Νίκος Ανδρουλάκης. Αλλά νομίζω ότι η χώρα έχει ανάγκη από μια μεγάλη πολιτική αλλαγή. Η Δεξιά, όπως σας είπα, έχει μεγάλες ευθύνες για το μείγμα της πολιτικής που μας οδήγησε στην κρίση. Αυτό ακολουθεί και σήμερα. Φοβάμαι όμως ότι ο Μητσοτάκης έχει πάει τα πράγματα πολύ πιο πέρα από την αντιπαράθεση Δεξιάς – Αριστεράς.

- Δηλαδή;

- Κυβερνά με καθεστωτική αντίληψη και νοοτροπία. Η παραβίαση του κράτους Δικαίου, η παραβίαση των κανόνων της δημοκρατίας, οι υποκλοπές, οι απ` ευθείας αναθέσεις, το πελατειακό κράτος, η ευνοιοκρατία, η οικογενειοκρατία, είναι κάτι που ξεπερνά την παραδοσιακή σύγκρουση Δεξιάς – Αριστεράς. Επομένως, θεωρώ ότι και οι ψηφοφόροι της ΝΔ δεν θα πρέπει να είναι καθόλου ικανοποιημένοι με όλα αυτά τα οποία συμβαίνουν σήμερα.

Αυτό πάντως δεν αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις.

- Αφήστε να δούμε τι θα αποτυπωθεί στη κάλπη. Οι δημοσκοπήσεις ως εργαλείο πρόβλεψης του εκλογικού αποτελέσματος τις περισσότερες φορές πια, είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό, διαψεύδονται. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι δείχνουν κάποιες τάσεις, αλλά ιδίως τώρα, μιας και μιλάμε για το θέμα των υποκλοπών, σημασία έχει τι ερώτηση θα κανείς για την απάντηση που θα πάρεις. Αν ρωτήσεις τον πολίτη αν τον απασχολεί περισσότερο η ληστεία στο σούπερ μάρκετ ή οι υποκλοπές, θα σου απαντήσει η ληστεία. Αλλά αν τον ρωτήσεις αν θεωρεί σημαντικό για τη δημοκρατία το να παρακολουθεί ο Πρωθυπουργός το μισό πολιτικό σύστημα, θα σου πει “ναι, είναι πάρα πολύ σημαντικό”.

- Ναι, αλλά δεν καθορίζει την ψήφου του. Αυτό τουλάχιστον λένε οι δημοσκοπήσεις.

- Tαυτοτικά και αξιακά θέματα, έχει αποδειχθεί ότι επηρεάζουν την ψήφο και ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων. Στις ΗΠΑ στις ενδιάμεσες εκλογές απετράπη το λεγόμενο «κόκκινο κύμα» του Τραμπ από την απρόσμενη παρουσία στην κάλπη των νέων ανθρώπων που υπερασπίστηκαν αξίες. Όταν λοιπόν λες ότι ο Έλληνας δεν έχει αξίες και ενδιαφέρεται μόνο για τη τσέπη του, αυτό είναι παρά πολύ υποτιμητικό για τον ελληνικό λαό.

- Επειδή αναφερθήκατε στους νέους, Ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται στους νέους και νεαρής ηλικίας ψηφοφόρους. Ορισμένοι λοιπόν υποστήριζαν ότι ο Μητσοτάκης θα πάει σε εκλογές στο τέλος της τετραετίας για να λείπουν οι νέοι. Φαίνεται όμως ότι έχει «κλειδώσει» η 9η Απριλίου.

- Ενάμιση χρόνο τώρα ο κ. Μητσοτάκης προκηρύσσει εκλογές και ενάμιση χρόνο δεν προκηρύσσονται οι εκλογές. Εγώ νομίζω ότι είναι σχέδιο αυτό για να κρατάει σε εγρήγορση τον εκλογικό μηχανισμό αλλά και τους βουλευτές του, να μη διατυπώνουν διαφωνίες. Και ο ίδιος μετά παριστάνει το θεσμικό και λέει “εγώ δεν είπα ότι θα κάνω εκλογές, στο τέλος της τετραετίας είπα”. Κρατάω λοιπόν μικρό καλάθι στις διαρροές. Και θεωρώ ότι είναι απαράδεκτο αυτό το παιχνίδι. Ακόμη και στη Τουρκία του Ερντογάν εδώ και μήνες όλοι γνωρίζουν το πότε θα γίνουν. Εδώ μαδάμε τη μαργαρίτα. Σε κάθε περίπτωση αν ήταν σίγουρος για τη νίκη θα τις είχε ήδη κάνει.

- Όποτε και να γίνουν εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι έτοιμος; Το πρόγραμμά σας πότε θα είναι έτοιμο; Ακόμη δεν το έχουμε δει.

- Αλίμονο, ζητάμε εκλογές από τον Δεκέμβρη του `21. Προφανώς και είμαστε έτοιμοι. Και σε ότι αφορά το πρόγραμμα εδώ και τρία χρόνια παρουσιάζουμε εναλλακτικές προγραμματικές θέσεις. Για το νέο Εθνικό Σύστημα Υγείας, για την οικονομία, για το πτωχευτικό νόμο και τη πρώτη κατοικία, για την παιδεία, για την εργασία, για τη Στεγαστική πολιτική, για όλα. Το εκλογικό μας πρόγραμμά είναι έτοιμο και θα το δημοσιοποιήσουμε τη στιγμή που θα κρίνουμε κατάλληλη για το μέγιστο δυνατό ενδιαφέρον της κοινής γνώμης.

- Είδαμε τα 2/3 των ψηφοδελτίων σας. Δεν είδαμε όμως «λαμπερά» ονόματα.

- Τα ψηφοδέλτια μας δείχνουν σημαντική ανανέωση διότι πάνω από το 50% δεν ήταν υποψήφιοι στις προηγούμενες εκλογές. Υπάρχει σημαντική εκπροσώπηση από κοινωνικούς, επιστημονικούς και επαγγελματικούς χώρους. Υπάρχει ισάριθμη αντιπροσώπευση των φύλων. Αυτό είναι μια σημαντική προοδευτική καινοτομία του ΣΥΡΙΖΑ και στα κομματικά του όργανα αλλά και στα ψηφοδέλτιά του, το 50% να είναι γυναίκες. Υπάρχουν επίσης προσωπικότητες από το think tank. Δεν ξέρω είναι «λαμπερά», όπως εσείς τα λέτε, σίγουρα όμως είναι «λαμπρά».

- Και το ψηφοδέλτιο Επικρατείας θα είναι ανανεωμένο;

- Ναι, θα είναι ριζικά αλλαγμένο, δεν θα είναι “κομματικό” το ψηφοδέλτιο Επικρατείας, όπως και η Κυβέρνηση που θα φτιάξουμε δεν θα είναι “κομματική”.

- Η αναμέτρηση στις εκλογές θα είναι μια προσωπική αναμέτρηση Τσίπρα - Μητσοτάκη;

- Η αναμέτρηση είναι πολιτική αλλά προφανώς και τα πρόσωπα αναμετρούνται. Για αυτό άλλωστε και στις προηγούμενες εκλογές και τώρα ζητάω από τον Κο Μητσοτάκη να προσέλθει σε μια τηλεοπτική αντιπαράθεση, αλλά το βάζει διαρκώς στα πόδια.

- Ποια θα είναι τα διλήμματα του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές;

- Το βασικό διακύβευμα της επόμενης ημέρας είναι αν η χώρα θα συνεχίσει να κυβερνάται από αυτούς που την οδήγησαν στη μεγαλύτερη συρρίκνωση εισοδήματος, σε μια τρομακτική αναδιανομή πλούτου και στη μεγαλύτερη εκτροπή από τη μεταπολίτευση και μετά ή από μια προοδευτική Κυβέρνηση η οποία θα έχει σαν βασική έγνοια την προστασία της κοινωνίας, των αδύναμων και της μεσαίας τάξης, τη βιώσιμη ανάπτυξη και την αποκατάσταση του κράτους Δικαίου. Και για να το πω πιο συνοπτικά : Δίκαιη αύξηση των εισοδημάτων ή επιβίωση με επιδόματα και διάφορα pass φτώχειας; Έλεγχοι στην αγορά και μείωση ΦΠΑ ή αισχροκέρδεια μέχρις εσχάτων; Προστασία της πρώτης κατοικίας και ρύθμιση χρεών ή τα σπίτια της μεσαίας τάξης στους Πάτσηδες;

- Με τι αποτέλεσμα ο Τσίπρας θα είναι ευχαριστημένος στις εκλογές;

- Με την καθαρή νίκη. Διότι μόνο αν υπάρξει νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές, το βασικό μου όραμα, το βασικό μου σχέδιο και η βασική ανάγκη για την ελληνική κοινωνία σήμερα, που είναι η πολιτική αλλαγή και η προοδευτική κυβέρνηση, θα μπορέσει να πραγματοποιηθεί.

- Άρα, επανέρχομαι, δεν ισχύουν τα περί κυβέρνησης ηττημένων.

- Δεν ισχύουν εν τοις πράγμασι. Αριθμητικά, δεν βγαίνουν τα "κουκιά". Ο Πρωθυπουργός κάθε τρεις και λίγο βγαίνει και μυξοκλαίει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σχέδιο να φτιάξει κυβέρνηση των ηττημένων. Αν με βάση τις δημοσκοπήσεις είναι 7 και 10 μονάδες μπροστά, γιατί όλη την ώρα κλαψουρίζει ότι θα φτιάξουμε κυβέρνηση εμείς; Πώς θα τη φτιάξουμε; Άρα έχει αυτή τη μεγάλη ανησυχία γιατί γνωρίζει ότι τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων θα διαψευστούν στην κάλπη.

- Αν δεν είστε πρώτο κόμμα, αλλά το άθροισμα των αντιδεξιών κομμάτων δίνει πλειοψηφία, τι θα κάνετε; Γιατί απλή αναλογική αυτό σημαίνει: Να σχηματίζει κυβέρνηση η πλειοψηφία και όχι κατ’ ανάγκην το πρώτο κόμμα.

- Πρακτικά αυτό είναι σχεδόν αδύνατο να βγει, εκτός κι αν τα δυο μεγάλα κόμματα έχουμε πολύ υψηλά ποσοστά, δηλαδή αν ο ΣΥΡΙΖΑ πάρει 35% και το ΠΑΣΟΚ πάρει 10%. Δεν το αποκλείω να συμβεί αυτό. Αποκλείω όμως να έχει πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ 35% και η Νέα Δημοκρατία 36%. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πρώτο κόμμα, αν πάρει 35%. Αλλά ας υποθέσουμε ότι γίνεται αυτό. Με αυτό το κλίμα της τρομακτικής πίεσης απέναντι στο ΠΑΣΟΚ, με μια στρατηγική λεηλασίας που έχει ο κ. Μητσοτάκης απέναντι στον κ. Ανδρουλάκη, με στελέχη που του παίρνει ήδη ή που απειλεί να πάρει μετά, αν η ΝΔ είναι έστω και με μισή μονάδα μπροστά, πιστεύετε ότι θα αντέξει ;

- Άρα δεν υπάρχει κυβερνητική προοπτική με το ΠΑΣΟΚ;

- Το αντίθετο. Υπάρχει με μία προϋπόθεση, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κερδίσει. Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτή που θα ξεκλειδώσει και το ΠΑΣΟΚ για να προχωρήσουμε μαζί σε μια κυβέρνηση πλατιάς λαϊκής νομιμοποίησης. Γιατί έτσι θα έχουμε και την αριθμητική αλλά και την ηθική νομιμοποίηση να προχωρήσουμε. Και αυτό σημαίνει κυβέρνηση των νικητών.

- Δεν θα υπάρξουν δεύτερες εκλογές; Ο κ. Μητσοτάκης σχεδόν καθημερινά λέει ότι θα πάμε σε δεύτερες εκλογές για να πάρει αυτοδυναμία.

- Εγώ λέω λοιπόν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πρώτος και δεν θα πάμε σε δεύτερες. Το λέω καθαρά. Η στρατηγική Μητσοτάκη είναι να κερδίσει έστω και με μισή μονάδα για να πάει σε δεύτερες και σε τρίτες αν χρειαστεί. Να εκβιάζει δηλαδή διαρκώς εκλογικές αναμετρήσεις. Και αναρωτιέμαι: Τι σταθερότητα μπορεί να μας δώσει αυτό; Για αυτό λέω ότι ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ είναι ψήφος στην σταθερότητα.

- Πάντως, αν αριθμητικά δεν βγαίνουν τα «κουκιά» και πρώτοι να είστε, θα πάμε σε δεύτερες εκλογές αναγκαστικά.

- Αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πρώτος δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να μη βγαίνουν τα «κουκιά», είτε για κυβέρνηση δύο είτε τριών κομμάτων. Όποιο προοδευτικό κόμμα αρνηθεί τη συγκρότηση προοδευτικής κυβέρνησης ενώ υπάρχουν οι συσχετισμοί στη Βουλή, και οδηγήσει τη χώρα σε δεύτερες εκλογές ρίχνοντας νερό στο μύλο του Μητσοτάκη, θα εξαϋλωθεί στις δεύτερες κάλπες.

- Να πάμε λίγο στην οικονομία. Πρόσφατα συναντηθήκατε με τον κ. Στουρνάρα. Πώς και έλιωσαν οι πάγοι μετά από τόσα χρόνια; Λένε ότι κάνετε ασκήσεις θεσμικότητας ενόψει των εκλογών.

- Όχι δεν κάνω ασκήσεις θεσμικότητας, είμαι θεσμικός. Και είμαι και ρεαλιστής. Οι διαφωνίες μου με το Διοικητή της ΤτΕ είναι γνωστές. Δεν είχα κάτι προσωπικό μαζί του, είχαμε διαφωνίες επί της οικονομικής πολιτικής, επί της πολιτικής γενικότερα. Άλλωστε ήταν Υπουργός του κ. Σαμαρά. Ούτε αυτός το έκρυψε ούτε εγώ του έκρυψα ότι είχαμε διαφωνίες. Από εκεί και πέρα, ο κ. Στουρνάρας είναι σήμερα Διοικητής και θα είναι κι όταν αύριο όταν εγώ θα είμαι Πρωθυπουργός. Άρα έχει ένα διπλό μήνυμα αυτή η επίσκεψη. Το πρώτο είναι η ανάγκη να υπάρχει μια σχέση ουσιαστικής ενημέρωσης και ανταλλαγής απόψεων και το δεύτερο είναι ότι αντιλαμβάνομαι την ευθύνη απέναντι στη χώρα, απέναντι στην οικονομία και δεν κοιτάω ούτε τα παλιά ούτε τις διαφορές.

- Υποθέτω το ίδιο ισχύει και με επιχειρηματίες και με μιντιάρχες και με όλους αυτούς που συγκρουστήκατε και τώρα έχετε και δυο ειδικά Δικαστήρια.

- Τα ειδικά Δικαστήρια τα έστησε ο κ. Μητσοτάκης. Και το ένα και το άλλο, η κοινοβουλευτική του πλειοψηφία. Εγώ δεν θέλω να υπεισέλθω, θέλω να σεβαστώ τη Δικαιοσύνη, αλλά όταν και στις δυο περιπτώσεις η εισαγγελία έρχεται με αθωωτική εισήγηση, αυτό κάτι δείχνει ανεξάρτητα του αποτελέσματος. Για τη Novartis, δεν υπάρχει καν θέμα σκευωρίας. Το αποφάσισε ήδη το δικαστικό Συμβούλιο, αυτό έχει τελειώσει. Εγώ λειτούργησα ως Πρωθυπουργός με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον και βεβαίως όταν θέλεις να υπερασπιστείς το δημόσιο συμφέρον συγκρούεσαι πολλές φορές με αυτούς οι οποίοι έχουν ίδιον συμφέρον. Αλλά με θεσμικούς παράγοντες και οικονομικούς παράγοντες, οι οποίοι λειτουργούν στο πλαίσιο της νομιμότητας, ότι και να συνέβη χθες εγώ δεν έχω αισθήματα ρεβανσισμού. Σε κάθε περίπτωση, η δεύτερη φορά θα είναι αλλιώς.

- Τι εννοείτε θα είναι αλλιώς η δεύτερη φορά;

- Θα είναι αλλιώς διότι πλέον έχουμε την εμπειρία και ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε για να υπερασπιστούμε ακόμη καλύτερα τα συμφέροντα της ελληνικής κοινωνίας. Εμείς θα έρθουμε για να γκρεμίσουμε το πελατειακό κράτος. Μας έλεγαν ότι εμείς ήμασταν κυβέρνηση μετακλητών και αυτοί τους διπλασίασαν και αύξησαν και 30% του μισθούς. Οι “άριστοι” αποδείχθηκε τελικά ότι ήταν οι “αρεστοί”. Άρα θέλουμε μια Κυβέρνηση η οποία θα συγκρουστεί με αυτή τη νοοτροπία. Να κόψουμε τον ομφάλιο λώρο κόμματος – κράτους και μια Κυβέρνηση συνεργασίας κομμάτων μπορεί να το κάνει ακόμη καλύτερα αυτό. Θα έρθουμε να δημιουργήσουμε θεσμούς λογοδοσίας και ελέγχου, να σταματήσει αυτή η ιστορία με το ρουσφέτι και την ευνοιοκρατία, να ξανάρθει μια στοιχειώδης αίσθηση αξιοκρατίας.

- Καλά κάνετε και το ξεκαθαρίζεται επειδή όταν το λέει ο Πολάκης εκλαμβάνεται διαφορετικά. Αλήθεια, αυτή η ιστορία με τα ψηφοδέλτια στα Χανιά έληξε;

- Ο Παύλος έκανε λάθος, πιστεύω το κατάλαβε. Πάμε παρακάτω. Η μάχη όλων μας είναι με τη Δεξιά του Μητσοτάκη και όχι αναμεταξύ μας για το ποιος θα βγεί βουλευτής. Και τη μάχη δε τη δίνουν μόνο οι υποψήφιοι. Την δίνουν όλοι και από κάθε μετερίζι.

- Πριν βρεθούμε για τη συνέντευξη συναντήσατε τον Μπλίνκεν. Πως και ο Υπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών είδε και τον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ενώ στην Τουρκία δεν έγινε αυτό;

- Για δυο λόγους κατά την άποψή μου. Πρώτον, διότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ της οποίας ηγήθηκα έπαιξε σημαντικό ρόλο στα διεθνή πράγματα, αναβαθμίστηκε ο ρόλος της χώρας άφησε παρακαταθήκη σταθερότητας για τη περιοχή και αυτό αναγνωρίζεται από το διεθνή παράγοντα. Και δεύτερον. διότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και το State Department θέλουν να γνωρίζουν ποιες είναι οι θέσεις, ιδιαίτερα σε μια κρίσιμη περίοδο, της επόμενης κυβέρνησης.

-Τι ζητήματα του θέσατε;

- Θέσαμε το πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορούμε να αξιοποιήσουμε το momentum για να οδηγηθούμε σε ένα άλλο κλίμα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις για επίλυση των διαφορών. Βάζοντας τις βασικές κόκκινες γραμμές από πλευράς μας, που είναι η εδαφική ακεραιότητα, ότι δεν υπάρχουν γκρίζες ζώνες δηλαδή, και ότι εμείς δεν πρόκειται να δεχτούμε να τεθεί υπό αμφισβήτηση το δικαίωμα της χώρας να προστατεύει τα νησιά με την παρουσία στρατού.

- Υπό αυτές τις προϋποθέσεις μπορούμε να πάμε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης;

- Βεβαίως, αυτός είναι ο στόχος. Το δεύτερο που έθεσα με σαφήνεια είναι ότι η προοδευτική κυβέρνηση θα στηρίξει με κάθε τρόπο τον δοκιμαζόμενο λαό της Ουκρανίας από αυτή την βάρβαρη εισβολή της Ρωσίας, αλλά δεν πρόκειται να συνεχίσει να πρωτοστατεί στην παροχή όπλων και τεθωρακισμένων, ιδιαίτερα όταν αυτά φεύγουν από τα νησιά της χώρας μας. Ήμουν απόλυτα ξεκάθαρος.

- Στην οικονομία, σκέφτεστε ότι μπορεί αν γίνετε, όπως λέτε, κυβέρνηση να ξαναβρεθείτε μπροστά σε έκτακτες συνθήκες; Ο κ. Μητσοτάκης έδωσε 60 δισ. βοήθεια σε τέσσερα χρόνια. Τι άλλο να κάνει;

- Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά. Εμείς παραλάβαμε μια χώρα χρεοκοπημένη και μπροστά στην ανάγκη όχι να δώσουμε 60 δισ., αλλά να μαζέψουμε 37 όσο ήταν το μαξιλάρι. Ενώ ο κ. Μητσοτάκης τέσσερα χρόνια τρώει από τα έτοιμα. Βρήκε το χρέος ρυθμισμένο από εμάς, βρήκε τη χώρα στην ανάπτυξη από εμάς, βρήκε απόθεμα στα ταμεία από εμάς. Και το κυριότερο: εξ αιτίας της πανδημίας - που κι εκεί τα έκανε θάλασσα, είμαστε με το μεγαλύτερο αριθμό νεκρών σε αναλογία πληθυσμού σε όλη τη δυτική Ευρώπη - τη δυνατότητα να δαπανά χωρίς δημοσιονομικούς περιορισμούς. Εμείς προφανώς και δεν θα βρεθούμε σε αυτές τις συνθήκες, το γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά και γνωρίζουμε ταυτόχρονα ότι αυτά τα 60 δισ. δεν αξιοποιήθηκαν για αυτούς που έχουν ανάγκη. Πάνω από 9 δισ. απ` ευθείας αναθέσεις και κλειστοί διαγωνισμοί, μια τρομακτική σπατάλη πόρων. Τα ίδια που έκαναν πάντοτε τα ίδια κάνουν και τώρα, η ίδια πελατειακή αντίληψη της Δεξιάς.

- Λόγω ακρίβειας και πλειστηριασμών μπορεί, εάν γίνετε κυβέρνηση, να βρεθείτε μπροστά και σε κοινωνική κρίση.

- Ναι, το γνωρίζουμε ότι θα βρεθούμε μπροστά και σε κοινωνική κρίση, εάν η ιστορία με τους πλειστηριασμούς προχωρήσει. Ο νόμος Κατσέλη, που μετά έγινε νόμος Κατσέλη – Σταθάκη το 2015 και διατηρήθηκε έως το 2019, ήταν αυτός που προστάτευσε τη μεσαία Τάξη από τη λεηλασία. Σχέδιο του κ. Μητσοτάκη είναι η μεγαλύτερη αναδιανομή πλούτου που υπήρξε ποτέ. Ο Πάτσης δεν ήταν δικός μου βουλευτής, ήταν βουλευτής του κ. Μητσοτάκη γνωρίζοντας τι ακριβώς κάνει. Ο κ. Μητσοτάκης ψήφισε τον πτωχευτικό νόμο και όταν εμείς τότε κάναμε πρόταση μομφής μας έλεγαν όλοι “γιατί το κάνετε;”. Μα το κάναμε γιατί θα χάσει ο κόσμος τις περιουσίες του με αυτό τον πτωχευτικό νόμο. Πρέπει, λοιπόν, επειγόντως να βρούμε μια λύση…

- Την έχετε αυτή τη λύση; Έχετε συγκεκριμένο σχέδιο;

- Βεβαίως και έχουμε. Θα το καταθέσουμε δημόσια την επόμενη εβδομάδα και θα αφορά την επαναφορά της νομικής προστασίας της πρώτης κατοικίας αλλά κι ένα βιώσιμο πλαίσιο ρυθμίσεων, που θα παρέχονται με διαφάνεια στον δανειολήπτη και θα είναι δεσμευτικές για τον πιστωτή. Το σχέδιό μας προβλέπει σημαντική μείωση στις απαιτήσεις των funds που πρέπει να λειτουργήσουν μέσα σε ένα πλαίσιο ελέγχου, να φορολογηθούν και να- πάψουν να διεκδικούν υπερκέρδη. Δε θα χάσουν τα λεφτά που έβαλαν, δε θα εκπέσουν οι εγγυήσεις αλλά δε θα λεηλατήσουν και τη κοινωνία. Και αυτό επίσης, είναι ένα από τα διλήμματα της κάλπης για τη μεσαία τάξη.

- Δεν είναι οξύμωρο η μεσαία τάξη η οποία σας έριξε, τώρα να ζητάτε να σας ξανακάνει κυβέρνηση;

- Εντάξει, δεν μας έριξε και τόσο άσχημα, 32% πήραμε μετά από διαχείριση ενός Μνημονίου. Βρείτε μου άλλο κόμμα Δεξιό ή Αριστερό στην Ευρώπη που να διαχειρίστηκε Μνημόνιο και να βρέθηκε με 32%. Το ΠΑΣΟΚ πήγε στο 6%, η Δεξιά στην Ισπανία πήγε στο 20%. Εν πάση περιπτώσει το θέμα δεν είναι να μιλήσουμε για τα παλιά. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε πράγματα, έκανε και λάθη. Τέσσερα χρόνια όμως τώρα δεν κυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ο κ. Μητσοτάκης. Και το θέμα είναι τι κάνουμε από εδώ και στο εξής. Η μεσαία τάξη είναι μπροστά σε μια μεγάλη λεηλασία που ήδη συντελείται από την αισχροκέρδεια στο ρεύμα, στη βενζίνη και στο σούπερ μάρκετ αλλά και μπροστά στην απειλή αναδιανομής της περιουσίας της.

- Καλά οι πλειστηριασμοί, αλλά γιατί βάλατε στο στόχαστρο και τις Τράπεζες;

- Γιατί εκτός από τους πλειστηριασμούς υπάρχει και η απληστία. Αυτή τη στιγμή δημιουργείται μια νέα γενιά κόκκινων δανείων, από καλοπληρωτές που είχαν ένα επιτόκιο κυμαινόμενο και με τις αλλεπάλληλες αυξήσεις πλέον δεν μπορούν να πληρώσουν. Και οι Τράπεζες που είναι στη ζωή χάρη στους Έλληνες φορολογούμενους, με τρεις ανακεφαλαιοποιήσεις και τον αναβαλλόμενο φόρο πάνω από 14 δισ., δεν μπορεί σε αυτές τις συνθήκες να θέλουν να έχουν τόσο υψηλή κερδοφορία για να μοιράσουν μέρισμα. Όταν το επιτόκιο χορηγήσεων έχει πάει στο Θεό, αλλά το επιτόκιο καταθέσεων παραμένει καθηλωμένο, το μικρότερο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όταν ο μέσος όρος της διαφοράς στην Ευρώπη είναι 2% και εδώ είναι 5%, δεν είναι ανεκτό να κάνουν ότι δε καταλαβαίνουν. Πρέπει να πέσει τώρα το επιτόκιο χορηγήσεων και ταυτόχρονα να κρατηθούν λίγο οι μέτοχοι..

- Οι μέτοχοι των Τραπεζών βάζουν τα λεφτά τους για να κερδίσουν.

- Ναι, το καταλαβαίνω, αλλά να κρατηθούν. Θα έχουμε μεγάλη κερδοφορία στις Τράπεζες τα επόμενα χρόνια γιατί το σχέδιο μας είναι η οικονομία να πάει καλά, να έχουμε ανάπτυξη, αλλά βιώσιμη ανάπτυξη. Στο δικό μου μυαλό δεν είναι μια οικονομία των επιδομάτων. Για να πας σούπερ μάρκετ θέλεις κουπόνι, για να πας βενζινάδικο θέλεις κουπόνι, για να πληρώσεις το ρεύμα θέλεις κουπόνι. Εμείς θέλουμε μια οικονομία η οποία θα αναπτύσσεται, θέλουμε να στηρίξουμε την υγιή επιχειρηματικότητα, να επενδύσουμε στην καινοτομία, στο ανθρώπινο κεφάλαιο, θέλουμε επενδύσεις σε στρατηγικούς τομείς της οικονομίας.

- Τις επενδύσεις τις φέρνει ο Μητσοτάκης. Σε λίγο η χώρα θα πάρει και την επενδυτική βαθμίδα.

- Τα Funds φέρνει. Τα Funds όμως θα μείνουν τέσσερα χρόνια και θα φύγουν. Εδώ θέλουμε στρατηγικούς επενδυτές. Από εκεί και πέρα, Μητσοτάκης και επενδυτική βαθμίδα είναι δυο έννοιες ασύμβατες. Όπως με την πολιτική της Δεξιάς, της ΝΔ του Σαμαρά, δεν θα βγαίναμε ποτέ από τα Μνημόνια. Έτσι και τώρα η επενδυτική βαθμίδα δεν θα έρθει ποτέ με τον Μητσοτάκη. Διότι αυτή η πολιτική που ακολουθεί, μπορεί να δημιουργεί κέρδη για λίγους, αλλά δεν δημιουργεί προοπτική για την οικονομία. Η επενδυτική βαθμίδα θα έρθει με προοδευτική Κυβέρνηση.

- Επειδή αναφέρεστε στον πρωθυπουργό, αλήθεια τον Μητσοτάκη πώς τον βλέπετε σαν πολιτικό αντίπαλο;

- Μου θυμίζει λίγο το συμμαθητή που στο σχολείο κάθονταν στο πρώτο θρανίο και έπαιρνε τις απουσίες. Δεν απαντούσε πάντα σωστά στις ερωτήσεις του δάσκαλου, αλλά σήκωνε συνέχεια το χέρι, ήταν επιμελής και απαιτούσε καλούς βαθμούς. Είναι ένας δυνατός και υπολογίσιμος αντίπαλος. Δεν έχει ίσως τη ρητορική ευφράδεια που είχε ο πατέρας του ή η αδελφή του, αλλά είναι σχολαστικός και κινείται βάση σχεδίου. Ακολουθεί πιστά τις συμβουλές των επικοινωνιολόγων. Αυτό που δε κάνω εγώ δηλαδή.

- Τον Νίκο Ανδρουλάκη;

- Δεν μπορώ να πω πολλά γιατί, ομολογώ δεν τον έχω γνωρίσει καλά. Δεν είναι και στη Βουλή άλλωστε. Θέλω να κρατήσω το θετικό στοιχείο. Ότι προέρχεται από μια παράδοση που είναι παράδοση αντιδεξιάς, από το δημοκρατικό Ηράκλειο. Είναι ένας νέος πολιτικός, έχει μπροστά του μέλλον και δεν θα κριθεί από αυτές τις εκλογές. Αλλά θα κληθεί να πάρει πολύ κρίσιμες αποφάσεις αμέσως μετά τις εκλογές.

- Και μια τελευταία ερώτηση. Πώς αποφασίσατε να γίνετε χειμερινός κολυμβητής;

- Για να παίρνω καθαρές αποφάσεις, ψυχρές αποφάσεις. (γέλια) Προέκυψε χωρίς να το συνειδητοποιήσω, την περίοδο της πανδημίας. Όταν ήμουν σε καραντίνα και είχα μείνει αρκετό διάστημα στο Σούνιο. Στην αρχή απλά συνέχιζα να μπαίνω στη θάλασσα και το Νοέμβρη και το Δεκέμβρη και συνειδητοποίησα ότι μπορώ να το κάνω. Η πιο κρύα θάλασσα όμως να ξέρετε, είναι το Μάρτιο, το Δεκέμβρη είναι γλυκιά η θάλασσα. Στην αρχή όταν μπαίνεις μέσα, είναι λίγο δύσκολο, τα πρώτα δυο λεπτά, αλλά μετά αισθάνεσαι πάρα πολύ όμορφα. Αναζωογονείσαι.

- Κύριε Πρόεδρε, σας ευχαριστώ.

- Εγώ σας ευχαριστώ. Και ελπίζω οι αναγνώστες σας να βρουν ενδιαφέροντα και χρήσιμα τα όσα είπαμε.

- Είμαι σίγουρος, να είστε καλά και καλή επιτυχία στον αγώνα σας...

πηγή: syriza.gr