ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ
Αλέκος Παπαδόπουλος: «..η κυβέρνηση θα καταστρέψει τα μεσαία και κατώτερα στρώματα...»
ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ
Αλέξης Παπαχελάς: Δύσκολες στιγμές, σε κρίσιμο σταυροδρόμι
O πρωθυπουργός δεν μπορεί να γίνει… Κλίντον, να πει μια συναισθηματικά φορτισμένη συγγνώμη και να πάει παρακάτω. Το προφίλ του κτίστηκε πάνω στο μοντέλο μιας πολύ συγκεντρωτικής, τεχνοκρατικής διαχείρισης. Οχι σε ένα συναισθηματικό – επικοινωνιακό δέσιμο με τον μέσο ψηφοφόρο.
Σενάριο πρόωρων εκλογών επαναφέρει με άρθρο του ο διευθυντής της Καθημερινής, Αλέξης Παπαχελάς, υποστηρίζοντας ότι οι αποκαλύψεις για τις παρακολουθήσεις δεν μπορούν ούτε να ξεχαστούν, ούτε να γίνουν ενδημικές στην πολιτική ζωή, αλλά πρέπει να αντιμετωπιστούν ως μείζον πολιτικό θέμα....
Εδώ είμαστε, όμως, τώρα. Τα σενάρια για τις μελλοντικές εξελίξεις δεν είναι ρόδινα. Ας πούμε ότι ξεπερνάμε τον κίνδυνο ενός μεγάλου, ατέλειωτου τσίρκου, όπου η χώρα θα βιώσει τον κατήφορο ενός ξεκατινιάσματος χωρίς προηγούμενο. Πολιτικά η χώρα έχει μπροστά της μια απλή αναλογική και το σενάριο μη αυτοδυναμίας της Ν.Δ., χωρίς όμως να υπάρχει και πιθανότητα σχηματισμού κυβέρνησης με το ΚΙΝΑΛ. Από εκεί και πέρα, η πολιτική φαντασία του καθενός πλάθει σενάρια. Κανένα δεν μοιάζει ιδιαίτερα ελκυστικό.
Ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να γίνει… Κλίντον, να πει μια συναισθηματικά φορτισμένη συγγνώμη και να πάει παρακάτω. Το προφίλ του κτίστηκε πάνω στο μοντέλο μιας πολύ συγκεντρωτικής, τεχνοκρατικής διαχείρισης. Οχι σε ένα συναισθηματικό – επικοινωνιακό δέσιμο με τον μέσο ψηφοφόρο.
Προφανώς έρχεται τώρα η ώρα των αποφάσεων, που μόνον ο ίδιος μπορεί να πάρει, αφού ακούσει όσους θα είναι γύρω του τις επόμενες ημέρες. Οι άμεσες εκλογές είναι μια λύση. Τα επιχειρήματα υπέρ και κατά πολλά. Η λύση που μάλλον θα προκρίνει, με βάση προηγούμενες αποφάσεις, είναι να εξαντλήσει την τετραετία. Ενα είναι όμως σαφές, ότι ούτε στη μία ούτε στην άλλη περίπτωση μπορεί να ακολουθήσει η ρουτίνα. Δεν μπορεί να είναι, όπως θα έλεγαν οι Αγγλοσάξονες, business as usual.
Θα χρειαστούν γενναίες και δύσκολες αποφάσεις, χειρισμοί που θα απαιτήσουν μεγάλη συναισθηματική αυτοπειθαρχία. Δεν είναι ώρα για κόλακες ενός ευρύτερου περιβάλλοντος που μπορούν εύκολα να σε συνοδεύσουν με τραγούδια στην καταστροφή, ούτε για όσους έχουν ψυχή καρδερίνας και αντί να μπαίνουν στη φωτιά, βγαίνουν στο παράθυρο και φωνάζουν «δεν την έβαλα εγώ».
Οι στιγμές είναι δύσκολες και ενδεχομένως ιστορικές. Και πολύ μοναχικές για όποιον πρέπει να βάλει στο τραπέζι την υστεροφημία, την επιβίωση, την αυτοκριτική, το δημιουργικό του μυαλό και επίσης να βάλει στην άκρη παλιότερες συνήθειες και συμπεριφορές. Ετσι, όμως, είναι αυτές οι στιγμές, από τη φύση τους.
Και όσο τα γράφω αυτά, μου έρχεται πάντοτε στο μυαλό ένα τηλεγράφημα της αμερικανικής πρεσβείας στην Αγκυρα το καλοκαίρι του 1974, που περιέγραφε πόσο χαιρόταν ο τότε Τούρκος πρωθυπουργός, που «Ελληνες τσακώνονταν με Ελληνες» και η Ελλάδα ήταν ένα μπάχαλο. Εχει σημασία πώς σε βλέπουν οι αντίπαλοί σου, τι μοιάζει με ευκαιρία στα δικά τους μάτια…
Αλέξης Τσίπρα προς Κυρ. Μητσοτάκη: «Δώστε τα ονόματα των αστυνομικών που μετατάξατε στην ΕΥΠ για να χειρίζονται το Predator» - Επίκαιρη Ερώτηση
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξης Τσίπρας, κατέθεσε την τέταρτη κατά σειρά επίκαιρη ερώτηση προς τον πρωθυπουργό Κυρ. Μητσοτάκη μετά τις νέες αποκαλύψεις για το σκάνδαλο των υποκλοπών.
Ο Αλέξης Τσίπρας ρωτά ακόμη τον Κυριάκο Μητσοτάκη αν μπορεί να διαψεύσει ότι οι Κωστής Χατζηδάκης, Αλέξης Παπαχελάς, Αλέξανδρος Διακόπουλος, Γιώργος Κύρτσος και Αριστείδης Αλεξόπουλος βρίσκονταν σε παρακολούθηση και από την ΕΥΠ, καθώς και να διαβεβαιώσει ότι δεν υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις «συμπτώσεων» διπλής παρακολούθησης μέσω ΕΥΠ και Predator, όπως εκείνες των κυρίων Ανδρουλάκη και Κουκάκη.
Ακολουθεί η Επίκαιρη Ερώτηση:
«ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΕΡΩΤΗΣΗ
ΠΡΟΣ: τον Πρωθυπουργό, κ. Κυριάκο Μητσοτάκη
ΘΕΜΑ: «Θα δώσετε στη δημοσιότητα τα ονόματα των αστυνομικών που μετατάξατε στην ΕΥΠ για να χειρίζονται το Predator;»
Για τρίτη συνεχή εβδομάδα αρνείστε τον κοινοβουλευτικό έλεγχο και δεν έρχεστε να απαντήσετε ως οφείλετε σε τρεις συνεχόμενες επίκαιρες ερωτήσεις που σας έχω καταθέσει.
Την πρώτη εβδομάδα αρνηθήκατε να απαντήσετε για το ενδεχόμενο να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές με ενεργό το παρακρατικό κέντρο που διενεργεί παρακολουθήσεις. Τη δεύτερη εβδομάδα αρνηθήκατε να απαντήσετε για το ενδεχόμενο κάποιοι από όσους έχει αποκαλυφθεί πως παρακολουθούνταν με το Predator, να έχουν τεθεί και σε ταυτόχρονη επίσημη επισύνδεση από την ΕΥΠ. Και την τελευταία εβδομάδα αρνηθήκατε να απαντήσετε για το εάν μπορείτε να δεσμευθείτε ενώπιον της Εθνικής Αντιπροσωπείας ότι κανένας υπουργός της κυβέρνησής σας, κανένας γενικός γραμματέας, βουλευτής ή ευρωβουλευτής και κανένας δημοσιογράφος από τις λίστες που έχουν δημοσιευθεί, δεν είχε παράλληλα με το παράνομο λογισμικό Predator, τεθεί υπό παρακολούθηση και από την ΕΥΠ.
Είναι πλέον εδραία πεποίθηση, όχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ αλλά της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών ότι αρνείστε να δώσετε απαντήσεις διότι γνωρίζατε, διότι είστε ενορχηστρωτής, ηθικός αυτουργός και εν τέλει ένοχος για το σκάνδαλο των υποκλοπών, παράνομων και «νόμιμων». Ωστόσο, οι καταιγιστικές αποκαλύψεις των τελευταίων ημερών με υποχρεώνουν να επιμείνω και να ασκήσω εκ νέου το κοινοβουλευτικό μου καθήκον, προκειμένου να έρθετε επιτέλους να απαντήσετε στη Βουλή για το μείζον σκάνδαλο που βάλλει ευθέως κατά της δημοκρατικής λειτουργίας του Πολιτεύματος.
Συγκεκριμένα, όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ της εφημερίδας «Το Βήμα» της 20ης Νοεμβρίου, το οποίο ουδέποτε διαψεύσθηκε από την κυβέρνηση, το Predator, το οποίο παρακολουθούσε δεκάδες πολιτικούς, κυβερνητικούς αξιωματούχους, δημοσιογράφους και επιχειρηματίες «είχε εγκατασταθεί και λειτουργούσε την περίοδο 2020-2022 στο πίσω μέρος, προς την πλευρά του Υμηττού, του διώροφου κτιρίου των εγκαταστάσεων της ΕΥΠ στην Αγία Παρασκευή που προοριζόταν να φιλοξενήσει μονάδες των μυστικών υπηρεσιών για την «ασφάλεια του κυβερνοχώρου». Στο ίδιο ρεπορτάζ μάλιστα αποκαλύπτεται, επίσης χωρίς να έχει διαψευσθεί ούτε από το Μέγαρο Μαξίμου ούτε από το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, ότι αστυνομικοί που είχαν μετατεθεί στην ΕΥΠ χειρίζονταν το Predator στον συγκεκριμένο χώρο, αναφέροντας μάλιστα και τα αρχικά τους.
Περαιτέρω, η εφημερίδα Documento της ίδιας ημέρας, αποκάλυψε πως πέντε πρόσωπα από όσα έχει δημοσιοποιηθεί μέχρι στιγμής ότι είχαν προσβληθεί από το κακόβουλο λογισμικό Predator, είχαν τεθεί και σε καθεστώς επίσημης επισύνδεσης από την ΕΥΠ. Ακριβώς αυτό δηλαδή που αρνηθήκατε να έρθετε και να απαντήσετε στην επίκαιρη ερώτηση που κατέθεσα την περασμένη εβδομάδα. Πρόκειται για τον τότε Υπουργό Ενέργειας, κ. Κωστή Χατζηδάκη, τον πρώην Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας κ. Αλέξανδρο Διακόπουλο, τον Διευθυντή της εφημερίδας «Καθημερινή» κ. Αλέξη Παπαχελά, τον ευρωβουλευτή της ΝΔ κ. Γιώργο Κύρτσο και τον επικεφαλής της Γενικής Διεύθυνσης Αμυντικών Εξοπλισμών και Επενδύσεων, κ. Αριστείδη Αλεξόπουλο.
Δεδομένου ότι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος τη περασμένη εβδομάδα με δηλώσεις του άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο να παρακολουθούνται υπουργοί της κυβέρνησης από την ΕΥΠ.
Δεδομένου ότι η μη διάψευση εκ μέρους σας ή εκ μέρους του εκπροσώπου σας των τελευταίων αποκαλύψεων συνιστά εμφατική επιβεβαίωση του γεγονότος ότι ΕΥΠ και Predator λειτουργούσαν από κοινού και για το ίδιο ακριβώς κέντρο που δεν είναι άλλο από το πρωθυπουργικό γραφείο.
Δεδομένου ότι η αποκάλυψη αυτή συνιστά ταφόπλακα στο ύστατο επιχείρημα που και εσείς ο ίδιος έχετε διατυπώσει, ότι οι παρακολουθήσεις με το κακόβουλο λογισμικό Predator γίνονταν δήθεν από κάποιον ιδιώτη που δεν γνωρίζετε, αφού προκύπτει ότι γίνονταν με τη συνδρομή αστυνομικών που μετατάξατε μάλιστα στον κρατικό μηχανισμό της ΕΥΠ, που υπάγεται στο γραφείο σας από την πρώτη μέρα που αναλάβατε τα καθήκοντά σας.
Ερωτάται ο πρωθυπουργός :
1. Θα δώσετε στη δημοσιότητα τα πλήρη στοιχεία των αστυνομικών που είχατε μεταθέσει στην ΕΥΠ και είχαν ενεργοποιηθεί «σε κρίσιμα πόστα πέριξ του Predator», καθώς και της προϊσταμένης τους, την οποία προστατεύσατε μέσω της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, ώστε να μην έρθει να καταθέσει στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για το σκάνδαλο των υποκλοπών;
2. Μπορείτε υπευθύνως και ενώπιον της Εθνικής Αντιπροσωπείας να διαψεύσετε ότι οι κ. Κωστής Χατζηδάκης, Αλέξης Παπαχελάς, Αλέξανδρος Διακόπουλος, Γιώργος Κύρτσος και Αριστείδης Αλεξόπουλος βρίσκονταν σε παρακολούθηση και από την ΕΥΠ, καθώς και να διαβεβαιώσετε ότι δεν υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις αντίστοιχων «συμπτώσεων» διπλής παρακολούθησης μέσω ΕΥΠ και Predator, όπως οι περιπτώσεις των κ.κ. Ανδρουλάκη και Κουκάκη;
Ο ερωτών
Αλέξης Τσίπρας
Αρχηγός Αξιωματικής Αντιπολίτευσης»
Ποια δημοκρατία μου μιλάτε;
Ιωάννα Δρόσου *
Το 2024 είναι η χρονιά που συμπληρώνει μισό αιώνα Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Είναι μια χρονιά ορόσημο, για την οποία επέλεξαν Η Καθημερινή, το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, το Φόρουμ των Δελφών και το Ελληνικό Παρατηρητήριο του London School of Economics να συνδιοργανώσουν ένα τριήμερο συνέδριο (29/2-2/3) «ιστορικού απολογισμού και εθνικής αυτογνωσίας». Η σύνθεση των ομιλητριών και ομιλητών και η επιλογή των θεμάτων δείχνει πώς αντιλαμβάνονται οι διοργανωτές τον «απολογισμό» αλλά και τη Δημοκρατία: το πρόγραμμα βρίθει πρώην πρωθυπουργών και υπουργών, με την προσθήκη οικονομολόγων και ορισμένων πανεπιστημιακών. Η θεματολογία μοιάζει ολιστική αλλά κυρίως κινείται στο σήμερα με αναφορές στο παρελθόν, δεν στέκεται σε ιστορικές στιγμές-ορόσημα, ενώ το ενδιαφέρον εστιάζει σε κυβερνήσεις. Δεν υπήρξε καμία έγνοια -προφανώς δεν υπάρχει ούτως ή άλλως στους διοργανωτές- να συμμετέχει η κοινωνία, οι μελετητές, τα κινήματα. Από τους προβληματισμούς του συνεδρίου απουσιάζουν η αποχουντοποίηση, ο εκδημοκρατισμός των θεσμών, η κουλτούρα, ο πολιτισμός, τα γεγονότα στον κόσμο που επηρέασαν την ελληνική δημοκρατία, το Σύνταγμα, οι μεταρρυθμίσεις που άλλαξαν τη χώρα. Αυτό δείχνει και την ανάγκη ο δικός μας χώρος, να διοργανώσει ένα φόρουμ που θα συζητά για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, για τα 50 χρόνια Δημοκρατίας εστιάζοντας στην Δημοκρατία και όχι στην ανάδειξη πολιτικών προσώπων. Αλλά αυτό ας μας προβληματίσει σε άλλες σελίδες της εφημερίδας μας. Στο παρόν άρθρο θα πατήσουμε την μπανανόφλουδα και θα εστιάσουμε στην συνέντευξη που πήραν ο Αλέξης Παπαχελάς και Κώστας Κωστής την πρώτη μέρα του συνεδρίου από τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη.
Το καλούπωμα
Εκεί ο πρωθυπουργός στάθηκε στην Δημοκρατία με επίκεντρο εκείνον και τα δικά του βιώματα, από παιδί έως σήμερα, ενώ το ιστορικό ερώτημα που απασχόλησε τη συζήτηση είναι ποιος είναι πιο σημαντικός στη Μεταπολίτευση: ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ή ο Ανδρέας Παπανδρέου. Κατόπιν εστίασε στο κυβερνητικό του πρόγραμμα και την τρέχουσα πολιτική. Επομένως από τα 50 χρόνια Δημοκρατίας, το συνέδριο εστίασε κυρίως στα τέσσερα και μισό της θητείας του Κυριάκου Μητσοτάκη, με αποτέλεσμα η παρέμβαση του πρωθυπουργού να μην διαφέρει σε τίποτα από οποιαδήποτε συνέντευξη δίνει σε κανάλια και εφημερίδες. Ήταν λοιπόν μια πολύ φιλική (οριακά συντροφική αφού ήταν παράλληλα με το δείπνο που είχε ετοιμαστεί, με την παρουσία κατόπιν πρόσκλησης) συζήτηση.Σε αυτή, το πιο επικίνδυνο σημείο του Κ. Μητσοτάκη και πολύ μακριά από οποιαδήποτε έννοια Δημοκρατίας ήταν η εξής: «Η ευθύνη μου είναι να καταστήσω τις αλλαγές μη αναστρέψιμες και αυτό έχει να κάνει όχι μόνο με δομικές, θεσμικές αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας της οικονομίας, αλλά και με νοοτροπίες, το πώς αντιλαμβανόμαστε τη σχέση μας με το κράτος, μεταξύ δικαιωμάτων και διεκδικήσεων και ευθύνης, η οποία σε μεγάλο βαθμό είναι η γενεσιουργός αιτία και του λαϊκισμού και των προβλημάτων που αυτός προκάλεσε. Τι θα ήθελα να αφήσω πίσω μου; Αλλαγές οι οποίες να μην μπορούν να ξεριζωθούν την επόμενη μέρα από κάποιον και να καταστήσω μια σειρά από επιλογές περίπου αυτονόητες». Ο πρωθυπουργός της χώρας, ο οποίος δεν έχει κανέναν δισταγμό να παραβιάσει το σύνταγμα, δηλώνει δημόσια ότι θέλει να δεσμεύσει τους θεσμούς της χώρας ανεπιστρεπτί στην υπηρεσία των δικών του πολιτικών και κανείς δεν εξανίσταται. Πενήντα χρόνια εξελίσσεται η Δημοκρατία και η Νέα Δημοκρατία θέλει να τη φέρει στα μέτρα της και να την καλουπώσει, ώστε να μην μπορεί να αλλάξει μορφή. Και είναι απλά Πέμπτη βράδυ, για τους διοργανωτές.
Απελευθερώθηκε
Λίγες ώρες νωρίτερα και αρκετά χιλιόμετρα μακριά, το Ευρωκοινοβούλιο υπερψήφισε την έκθεσή του για την κατάσταση του κράτους δικαίου στην Ένωση, με 374 υπέρ (ανάμεσά τους η συντριπτική πλειοψηφία του ΕΛΚ), 113 κατά και 45 αποχές (ανάμεσά τους όλοι οι ευρωβουλευτές της ΝΔ). Σε αυτή αναφέρεται ότι τα επίπεδα διαφθοράς σε Βουλγαρία, Μάλτα, Ουγγαρία, Ελλάδα και Σλοβενία είναι ανησυχητικά· σημειώνεται η ανησυχία για τις πρόσφατες εξελίξεις στην Ελλάδα, όπου ανεξάρτητες αρχές βρίσκονται υπό αυξανόμενη πίεση λόγω του έργου τους ως προς την παράνομη χρήση κατασκοπευτικού λογισμικού· καταδικάζεται η παράνομη παρακολούθηση δημοσιογράφων· καταδικάζεται απερίφραστα η έλλειψη σημαντικής προόδου στην έρευνα για τη δολοφονία του Γ. Καραϊβάζ και εκφράζεται η βαθιά ανησυχία για το γεγονός ότι τρία νεαρά άτομα Ρομά έχουν σκοτωθεί τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, καθώς και για την έλλειψη διεξοδικής έρευνας για τα περιστατικά αυτά. Πίσω στο συνέδριο, ο Αλέξης Παπαχελάς ρωτά τον πρωθυπουργό πώς αντιμετωπίζει την κριτική για θέματα κράτους δικαίου, αναφερόμενος και στο πρόσφατο ψήφισμα στο ευρωκοινοβούλιο. Ο πρωθυπουργός αναρωτιέται «Πόσο politically correct θέλετε να είμαι στην απάντησή μου;» και ο Α. Παπαχελάς του ανταπαντά «Απελευθερωθείτε κ. Πρόεδρε», λες και τον πνίγει το δίκιο του και βρέθηκε κάπου που επιτέλους μπορεί να μιλήσει. Ο πρωθυπουργός, λοιπόν, κατέληξε ότι «ο τελικός κριτής του κράτους δικαίου, σύμφωνα τουλάχιστον με τους κανόνες της ευρωπαϊκής οικογένειας στην οποία συμμετέχουμε, είναι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, διότι είναι πιο αποπολιτικοποιημένη, ενδεχομένως, από το ευρωκοινοβούλιο». Απελευθερώθηκε, όντως. Απαξίωσε δημόσια σε ένα συνέδριο για τη Δημοκρατία το Ευρωκοινοβούλιο. Και κανείς δεν αναρωτήθηκε, πήγε απλώς στο επόμενο ερώτημα, παρακάτω.Εργαλειοποίηση
Αλλά και στη χώρα του απαξιώνει το κοινοβούλιο και τους θεσμούς του. Εργαλειοποιεί προβλέψεις της Δημοκρατίας για έλεγχο, όπως οι εξεταστικές επιτροπές, για να αθωώνει την πολιτική του. Το έκανε με τις υποκλοπές και το κάνει τώρα με τα Τέμπη. «Σκύβουμε το κεφάλι» δήλωναν όλα τα στελέχη της ΝΔ τη μέρα μνήμης από την πολύνεκρη σύγκρουση των τρένων. Είναι οι ίδιοι οι οποίοι έκλεισαν άρον άρον την Εξεταστική για τα Τέμπη για να μην περιμένουν τη δικογραφία, και όταν αυτή έφτασε την μετέτρεψαν σε «αναγνωστέο έγγραφο», χωρίς φυσικά να αντλήσουν πληροφορίες από αυτή για να συνεχιστεί η διερεύνηση των ευθυνών. Ο Κ. Μητσοτάκης στο προσβλητικό για τα θύματα και τους συγγενείς του μήνυμα για τα Τέμπη είπε, μεταξύ άλλων, «μόνο η Δικαιοσύνη είναι εκείνη που θα ρίξει φως στην υπόθεση, όπως το θέλουμε όλοι». Έτσι, απέκλεισε κάθε περίπτωση να αποδοθούν ευθύνες σε πολιτικά πρόσωπα, καθώς σε περιπτώσεις πιθανής εμπλοκής υπουργών σε ποινική υπόθεση, η δίωξη δεν έρχεται αυτεπάγγελτα αλλά μόνο από τη βουλή μέσω προανακριτικής επιτροπής (την είχε ήδη αποτρέψει η ΝΔ), η οποία είναι αρμόδια να εκτελέσει χρέη εισαγγελέα και ανακριτή. Για να ξεκινήσει η Δικαιοσύνη έρευνα που αφορά πολιτικούς πρέπει πρώτα να έχει την έγκριση της βουλής. Και παρ’ όλα αυτά, η κυβέρνηση έχει το θράσος να λέει σε όλους τους τόνους «σκύβουμε το κεφάλι». Πατάνε πάνω από τα πτώματα για να παραμείνουν στην εξουσία και ταυτόχρονα κατηγορούν την αντιπολίτευση για «τυμβωρυχία» και «εργαλειοποίηση» επειδή στην επέτειο μνήμης και οργής ζητούν δικαίωση. Όπως και 1.230.140 πολίτες που υπέγραψαν σχετικό κάλεσμα της Μαρίας Καρυστιανού και απαιτούν την απόδοση ευθυνών και σε πολιτικά πρόσωπα. Τι έκανε ένα χρόνο η κυβέρνηση της ΝΔ για τον σιδηρόδρομο; Τι έκανε ένα χρόνο για την απόδοση Δικαιοσύνης; Τίποτα. Μα αυτός ήταν ο στόχος, το είπε και στο συνέδριο: «Η ευθύνη μου είναι να καταστήσω τις αλλαγές μη αναστρέψιμες». Και αυτό κάνει. Ποια δημοκρατία μου μιλάτε; Κύριε (πρωθ)υπουργέ… τα υπουργεία σας.* Η Ιωάννα Δρόσου είναι δημοσιογράφος, αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Η Εποχή»
Ο ΟΣΕ και ο Σίσυφος
Οσοι επιμένουμε με πείσμα ότι η Ελλάδα αξίζει κάτι καλύτερο έχουμε συνηθίσει να απογοητευόμαστε. Βλέπουμε την πατρίδα μας στον ρόλο του Σισύφου, να ανεβαίνει έναν κοπιαστικό, ανηφορικό δρόμο, αλλά χωρίς ποτέ να μπορεί να φτάσει εκεί που της αξίζει, εκεί που την προορίζουν οι δυνατότητές της...
Αλέξης Παπαχελάς *
Είμαστε µια χώρα δύσκολη, πολύ δύσκολη. Ενα κομμάτι της μοιάζει, ή και είναι, ευρωπαϊκό. Ενα άλλο είναι βαθιά βαλκανικό ή ανατολίτικο. Μοιάζει πολύ με αυτό που στη διεθνή βιβλιογραφία ονομάζεται «αποτυχημένο κράτος», failed state. H πάλη ανάμεσα στα δύο είναι συνεχής, ενίοτε και βίαιη. Οποιος φιλόδοξος ή τρελός αποφασίσει να την κυβερνήσει βρίσκεται αντιμέτωπος με αυτή την πάλη ανάμεσα στην καλή, ευρωπαϊκή Ελλάδα και στην Ελλάδα του χθες, την Ελλάδα που θα μπορούσε να είναι και ο Λίβανος στις κακές της στιγμές. Και ο ΟΣΕ ήταν κάτι σαν σιδηρόδρομος στον Λίβανο ή στο Σουδάν για πολλά χρόνια· ο σταθμάρχης, και ό,τι τον έφερε στη μοιραία θέση εκείνο το βράδυ, ήταν η κακιά Ελλάδα στη χειρότερη στιγμή της.
Ο ΟΣΕ δεν είναι, όμως, μια ορφανή περίπτωση, ένα σπάνιο φαινόμενο. Υπάρχουν δεκάδες «ΟΣΕ» σε αυτόν τον τόπο. Ακόμη και στους πιο ζωτικούς και κρίσιμους τομείς του κράτους. Οπου υπάρχει κρατικό χρήμα συναντάς γκρίζες ζώνες, μέσα στις οποίες κινούνται άνετα και ανεξέλεγκτα ο άπληστος κρατικοδίαιτος ιδιωτικός τομέας, συνδικαλιστές που καταγγέλλουν κατά παραγγελία, στελέχη που τυχαίνει να φοράνε το ίδιο μοντέλο Ρόλεξ που τους δώρισε κάποιος εθνικός διαφθορέας, μαφίες, άχρηστοι πολιτευτές που έγιναν μάνατζερ γιατί το ήθελε το κόμμα, αλλά και γιατί κανείς δεν πάει να μπλέξει στο Δημόσιο με ελάχιστα λεφτά και την προοπτική άπειρων δικών και διώξεων.
Οσοι επιμένουμε με πείσμα ότι η Ελλάδα αξίζει κάτι καλύτερο έχουμε συνηθίσει να απογοητευόμαστε. Βλέπουμε την πατρίδα μας στον ρόλο του Σισύφου, να ανεβαίνει έναν κοπιαστικό, ανηφορικό δρόμο, αλλά χωρίς ποτέ να μπορεί να φτάσει εκεί που της αξίζει, εκεί που την προορίζουν οι δυνατότητές της. Ευτυχώς, δε, που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έβαλε ένα δίχτυ, την Ευρώπη, ώστε να μην κατρακυλάμε προς τα πίσω ανεξέλεγκτα.
Εχουμε δει πολλούς πρωθυπουργούς είτε να απογοητεύονται πολύ γρήγορα είτε να εξαντλούνται έπειτα από σχετική προσπάθεια. Φοβάμαι ότι και εμείς οι ίδιοι βάζουμε τον πήχυ πιο χαμηλά πια, γιατί απελπιζόμαστε και γιατί –επίσης– συνηθίζουμε σε πράγματα που δεν θα έπρεπε να συνηθίσουμε. Θεωρούμασταν άλλωστε και γραφικοί όταν φωνάζαμε ότι δεν μπορείς να διορίζεις διοικητές στα νοσοκομεία γυμναστές ή πολιτευτές.
Ο σημερινός πρωθυπουργός είχε καθαρά στο μυαλό του πού πρέπει να πάει η χώρα. Σε μερικούς τομείς η χώρα έχει πάει μπροστά, ίσως και πολύ μπροστά. Εκανε όμως και λάθη αυτή η κυβέρνηση. Κανείς δεν μπορεί να αλλάξει αυτό το κράτος μόνος του, ούτε μπορεί να υπόσχεται ότι θα πάει από την Ελλάδα 0.5 στην Ελλάδα 2.0 σε λίγο διάστημα. Χρειάζεται ταπεινοφροσύνη. Η κυβέρνηση πληρώνει σήμερα ότι παραπούλησε τη διαχειριστική της επάρκεια. Συμβιβάστηκε με διορισμούς και συμπεριφορές της παλιάς Ελλάδας, φέρθηκε σε μερικές περιπτώσεις σαν να της ανήκει το κράτος. Μερικά παραδείγματα πονάνε και θυμώνουν τον κόσμο. Η κατάσταση στα νοσοκομεία είναι, π.χ., τραγική, το βιώνουν ασθενείς, αλλά και γιατροί που μόνο αντικυβερνητικοί δεν είναι. Η Ελλάδα αλλάζει, ωστόσο, σημαντικά κομμάτια της μένουν πίσω.
Το ζήτημα είναι ποιος και πότε θα μπορέσει να κερδίσει τη μάχη με την Ελλάδα του χθες. Αν περιμένετε ένα νοκ άουτ, δεν θα έλθει ποτέ. Αν έχετε ρεαλιστικές προσδοκίες, βεβαιωθείτε ότι θα επιλέξετε για τον ρόλο του Σισύφου –ε, συγγνώμη, πρωθυπουργού ήθελα να πω– όποιον θα σπρώξει τη χώρα λίγο πιο πάνω τα επόμενα χρόνια. Γιατί ο κίνδυνος για τη χώρα και με όποιον νιώθει σαν τον Σίσυφο είναι να κουραστεί και απλά να τον πάρει η μπάλα, προς τα κάτω. Η ψήφος, όπως και η πολιτική, αφορά το τι είναι εφικτό.
(*) Ο Αλέξης Παπαχελάς είναι κορυφαίο Έλληνας δημοσιογράφος και διευθυντής της εφημερίδας Η Καθημερινή