ΛΑΚΗΣ ΛΑΖΟΠΟΥΛΟΣ: ''MΙΛΗΣΑ ΜΕ ΤΗΝ ΓΑΤΑ ΤΩΝ ΙΜΑΛΑΪΩΝ''

Ενώ λοιπόν όλα πήγαιναν καλά, ο αριστερός πολιτικός αποφάσισε να ανοίξει πόλεμο μ΄αυτούς στους οποίους έψηνε καφέδες....

....σταμάτησε να τους δίνει δάνεια, τους έβαλε να πληρώσουν για να πάρουν άδεια, να μιλούν στις κεραίες των ταρατσών όπου βρισκόμαστε σήμερα.

Λάκης Λαζόπουλος/altsantiri

ΑΡΓΑ ΧΘΕΣ ΤΗΝ ΝΥΧΤΑ, συνάντησα την γάτα Ιμαλαϊων μόνη της. Λόγω Φεβρουαρίου τριγυρνούσε στις στέγες και τις ταράτσες του Λυκαβηττού, κάνοντας άγριο σεξ με τους γάτους της περιοχής. Δεν ήθελε καθόλου να μιλήσει για την συνάντηση του εκδότη με τον αριστερό πολιτικό. Μου είπε ανόρεχτα.

«Ναι, είναι αλήθεια. Του έψησε κι έναν κωλοκαφέ και τον προσκύνησε τρεις φορές. Ο εκδότης θύμωσε.

-Οι δεξιοί, του είπε, και οι ΣαμαροΠασόκοι ήταν μόνιμα στο πάτωμα. Με προσκυνούσαν και μου κάναν και μετάνοιες.

-Εγώ μόνο τρεις μπορώ, του αντιμίλησε ο αριστερός. Αλλά θα σου σβήσω τα χρέη όλα και θα σε βοηθήσω να πάρεις κι ένα κανάλι μόνος σου, έτσι γιατί είσαι καλός άνθρωπος, ρε παιδί μου.

-Δεν το θέλω, ούρλιαξε ο εκδότης. Τι με βάζεις να κάνω; Να προδώσω εγώ τους συνεργάτες μου; Να νομίζουν ότι θέλω να τους πάρω το κανάλι από πίσω;

Κι ο κωλοκαφές σου δεν πίνεται!

ΟΠΟΙΟΣ δεν έχει πιει καφέ απ΄τον Σημίτη δεν ξέρει τι είναι καφές, συνέχισε ο εκδότης. Έκαστος στο είδος του και ο Σημίτης στους καφέδες. Και ο Βενιζέλος καλό καφέ ψήνει αλλά μέχρι να τον φέρει από την κουζίνα κρυώνει. Ο Σαμαράς δεν φτιάχνει ποτέ μόνος του καφέ. Έχει τον Άδωνη πάνω από ένα μπρίκι και του παραγγέλνει. Αυτό το παιδί θα πάει μπροστά, ότι του πεις είναι τόσο πρόθυμος. Αμέσως, έφτασεεεε!!

Όμως η γάτα των Ιμαλαϊων είχε την ανάγκη περισσότερο να φιλοσοφήσει και να πει μυστικά χωρίς ονόματα.

Όλο τον Φεβρουάριο πήγαινα από ταράτσα σε ταράτσα. Από μπαλκόνι σε μπαλκόνι.

Άκου να δεις. Τι είναι αυτό που δεν ξέρεις; Αυτό δηλαδή που το ξέρουν και οι γάτες και δεν το ξέρεις εσύ; Κι όχι οι γάτες Ιμαλαίων, οι κεραμιδόγατες.

Ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί είναι τροχονόμοι του χρήματος. Κλείνουν δουλειές και παίρνουν προμήθειες. Πληρώνουν και κάποιους να τους γράφουν λόγους ότι όλα αυτά γίνονται για την πατρίδα και μόλις έχουν τσεπώσει την προμήθεια συνηθίζουν να συγκινούνται κάτω από την γαλανόλευκη που κυματίζει. Θυμάσαι τον Τσοχατζόπουλο τι κλάμα είχε ρίξει κάτω από τις σημαίες;

Οι δημοσιογράφοι γράφουν καλά λόγια για τις δουλειές αυτές και το δίκιο είναι να πάρουν κι αυτοί κάτι για τον κόπο τους. Δεν είναι τζάμπα τα λόγια που βλέπεις γραμμένα, ούτε τα λόγια τα ειπωμένα. Είναι όλα πληρωμένα.

Αν δεν πάρουν το μερτικό τους οι δημοσιογράφοι τότε φωνάζουν, βρίζουν, συκοφαντούν και κάνουν τα πάντα για να σταματήσει το έργο από το οποίο αυτοί δεν λαμβάνουν τίποτα.

Δεν ζούνε με δικά τους λεφτά, ζούνε με τα λεφτά του κόσμου. Βάζουν τον Πρωθυπουργό να τηλεφωνήσει σε μια τράπεζα και τους δίνει ένα δάνειο, κάποιες εκατοντάδες εκατομμύρια για να περνάνε καλά και όταν μαζευτούν πολλά δάνεια τότε χωρίζουν την τράπεζα σε καλή και κακή. Μέσα στην κακή είναι τα δάνεια που δώσαν σ΄αυτούς. Στο τέλος δεν χρωστάνε τίποτα και κανείς δεν τους κυνηγάει γιατί πολλοί εισαγγελείς είναι τοποθετημένοι και μιλημένοι και διορισμένοι, οπότε μια χαρά περνάει ο καιρός.

Όμως οι δημοσιογράφοι έχουν και δικούς τους τρόπους να βγάζουν χρήματα.

ΜΠΟΡΟΥΝ να ξέρουν μυστικά του ενός και του άλλου και ύστερα να τους εκβιάζουν ότι δεν θα τα βγάλουν στο διαδίκτυο, δεν θα τα βγάλουν στην εφημερίδα ή πολλές φορές βγάζουν ένα άρθρο στην εφημερίδα για να τρομάξουν τον εκβιαζόμενο και αμέσως μετά στέλνουν τον ταμία τους στον επιχειρηματία (πολλούς ταμίες εκδοτών , αν θέλουν τους κάνουν και υπουργούς αργότερα). Κι αυτοί οι ταμίες πάνε, παίρνουν τα μαύρα χρήματα, για να μην ξαναγράψει η εφημερίδα και για να μην ξαναπεί το κανάλι και κλείνει η υπόθεση.

Εξαφανίζονται τα πρωτοσέλιδα, ξεχνιέται το θέμα.

Τα κανάλια είναι για να ισοπεδώνουν τους εχθρούς, να συκοφαντούν αυτούς που δεν υποκύπτουν και να διαμεσολαβούν στην διακίνηση του χρήματος.

Αλλά κακά τα ψέμματα, οι δημοσιογράφοι είναι που κρατούν τις κυβερνήσεις όρθιες με τα λόγια τους ή με τις ερωτήσεις που δεν κάνουν, με τα ρεπορτάζ που κρύβουν, με τις εντολές που παίρνουν να εξοντώσουν τον ένα ή τον άλλον και πάντα σε συνεννόηση με τις δημοσκοπικές εταιρίες, οι οποίες βγάζουν συγκεκριμένα αποτελέσματα, για να έχει ένα άλλοθι βρε παιδί μου ο δημοσιογράφος, που στηρίζει την προπαγάνδα του.

Είναι σκληροί πολεμιστές και πάνω απ΄όλα αδίστακτοι. Οι περισσότεροι. Οι πιο πολλοί. Οι ελάχιστοι προσπαθούν να πολεμήσουν αυτή την άθλια σαπίλα της μεταπολίτευσης και της διαμορφούμενης νεοχούντας.

Ενώ λοιπόν όλα πήγαιναν καλά, ο αριστερός πολιτικός αποφάσισε να ανοίξει πόλεμο μ΄αυτούς στους οποίους έψηνε καφέδες.

ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ να τους δίνει δάνεια, τους έβαλε να πληρώσουν για να πάρουν άδεια, να μιλούν στις κεραίες των ταρατσών όπου βρισκόμαστε σήμερα.

Θα τα καταφέρει; ρώτησα την γάτα.

Δύσκολο ως αδύνατο μου είπε. Είναι πολύ μεγάλη η δύναμη του μαύρου χρήματος.

ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΝΟΥΝ τις ειδήσεις, θυμώνουν τον κόσμο, έχουν διασυνδέσεις παντού. Οι πολιτικοί θα τους βοηθήσουν, θα στήσουν προβοκάτσιες με το παρακράτος, έχουν διασυνδέσεις με τους απ΄έξω, που κι αυτοί παίρνουν μερτικό από τις προμήθειες.

Ύστερα κι αυτός κάνει λάθη. Αναγκάστηκε, ξε-αναγκάστηκε, σημασία έχει ότι στα μάτια του κόσμου μοιάζει ότι κάνει τα ίδια. Μνημόνιο ψήφισε κι αυτός.

Κι όταν ό κόσμος δεν έχει λεφτά στην τσέπη του χέστηκε αν είσαι καλός ή καλύτερος από τους άλλους.

Δεν τον νοιάζει αν κλέβουν οι άλλοι, τον νοιάζει να μην πεινάει αυτός.

Ή να αρπάζει κι αυτός, όπως ήταν μαθημένοι κάποιοι όλο αυτό τον καιρό. Έχουν εξαγριωθεί γιατί τους έχουν πάρει τα ταμεία από τα χέρια, ακριβώς σαν να άρπαξαν από την αρκούδα το μέλι που έτρωγε. Έχουν σε μαύρη λίστα τους εχθρούς τους και τους εξοντώνουν με τις στρατιές των πληρωμένων δημοσιογράφων τους και των επιχειρηματιών που τους στήριζαν.

Εφ΄όσον ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έγινε ΣΤΗΡΙΖΑ των εκδοτών υπάρχει κίνδυνος να χαθεί, νιαούρισε η γάτα.

Κυριάκος και Άδωνης περιμένουν να υπογράψουν τα πάντα.

Όταν χάσει τον λαό ο πολιτικός όλα τα δεινά έρχονται πάνω του.

Και οι δημοσιογράφοι κάνουν «καλή» δουλειά αλλά και ο αριστερός πολιτικός έκανε κακή συμφωνία. Η 12η Ιουλίου τον τραυμάτισε βαριά.

Τώρα βρισκόμαστε στην τελευταία στροφή. Ένας από τους δυο θα κερδίσει.

Αυτός που είναι πιο γάτα; ρώτησα.

Όποιος έχει τον λαό μαζί του.

Είχε ανέβει στα Ιμαλάια. Τον κατέβασαν κάτω. Στα χαμηλαϊα.

Στα υπόγεια κερδίζουν οι βρώμικοι, ξέρεις.

Τον είδες χθες στον Χατζηνικολάου που μιλούσε για σένα;

Ναι, τον είδα μέχρι κάποιο σημείο. Το έκλεισα εκεί που είπε πότε θα έρθει ανάπτυξη, κυρίως γιατί κατάλαβα ότι μ΄αυτούς τους φόρους δεν πρόκειται να έρθει τίποτα.

Τι ήθελες να του πεις;

Να πάρει χαρτί και μολύβι και να δει πως δεν βγαίνει ο άνθρωπος μ΄αυτούς τους φόρους, μ΄αυτές τις προκαταβολές, αυτό τον ΕΝΦΙΑ. Δεν βγαίνει.

Κι αν χάσεις τον λαό τότε σε τρώνε τα υπόγεια.

Αυτά μου είπε η γάτα και πήδηξε στην άλλη ταράτσα....

“PLAN B’ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ” : Ο ΦΡ. ΛΟΡΝΤΟΝ ΑΠΟΔΟΜΕΙ ΤΟ “ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΕΥΡΩ”

Σχετικά με την πρωτοβουλία “Plan B για την Ευρώπη” : Ο Φρεντερίκ Λορντόν αποδομεί το “δημοκρατικό ευρώ” ...

Στην Ευρώπη έχουμε το γενικό πρόβλημα του νεοφιλελευθερισμού, αλλά αυτό το γενικό πρόβλημα έχει μια ιδιαίτερη περιπλοκή, την περιπλοκή του γερμανικού ορντολιμπεραλισμού....

του Φρεντερίκ Λορντόν*

ΘΕΛΕΤΕ πραγματικά δημοκρατία; Τότε δεν πρέπει να θέλετε την παραμονή στο ευρώ. Δεν μπορείτε να σώσετε τίποτα κάνοντας υποχωρήσεις ως προς τις πιο θεμελιώδεις αρχές της πολιτικής, τίποτε δεν έχει σωθεί ποτέ εις βάρος της δημοκρατίας.

Δεν θα αναφερθώ σε τεχνικά ή σε καινούργια θέματα. Δεν θα παρουσιάσω ένα σχέδιο εναλλακτικής νομισματικής πολιτικής. Θα δώσω έμφαση σε ό,τι κατά τη γνώμη μου διακυβεύεται υπό την ονομασία “Plan B για την Ευρώπη”.

Θα ήθελα, επίσης, να ξεκινήσω υπογραμμίζοντας ότι υπάρχουν ανεπάρκειες στη στοιχειώδη ορθολογική κατανόηση που δεν είναι απλώς διανοητικά λάθη, αλλά πολιτικά εγκλήματα σχεδόν, επιθέσεις κατά της ελπίδας, σε κάθε περίπτωση. Για παράδειγμα, εις βάρος εκείνων που ισοπεδώνει η τροχοπέδη του ευρώ και μπορούν να αποκατασταθούν μόνο αν σπάσει αυτός ο κρίκος.

Μετά από πολύ καιρό, τώρα πια μπορεί να να γίνει μια ανάλυση του φιλελεύθερου αδιέξοδου, μιας μορφής γραφειοκρατικής τυραννίας που ακυρώνει κάθε δυνατότητα λύσης, με αποτέλεσμα το θέαμα μιας κυβέρνησης-- της ελληνικής αριστεράς εν προκειμένω-- που ποδοπατιέται στα παρασκήνια της Ευρωζώνης να μην είναι αρκετό για να το καταστήσει σαφές , μιας και η ίδια αυτή κυβέρνηση συνεχίζει να αναζητά αυτό που δεν μπορεί να ανακαλυφθεί και να θέλει το αδύνατο: ένα προοδευτικό και δημοκρατικό ευρώ.

Είναι σαν αυτή η Αριστερά να ενσωματώνεται εκ των έξω –θέλοντας και μη, είτε το συνειδητοποιεί ή όχι-- στο μεγάλο ενοποιημένο κόμμα του ευρω-φιλελευθερισμού, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το έσχατο επιχείρημά της που αποκαλώ φετιχισμό του ευρώ: το αμετάβατο ευρώ, το ευρώ για το ευρώ, όποιες κι να είναι οι συνέπειες.

ΤΕΛΙΚΑ στο ερώτημα “γιατί το ευρώ;” ο αδιάλλακτος ευρωπαϊστής και οι υποστηρικτές του ξέρουν μόνο την απάντηση “επειδή ...”--και μετά σιωπή ιχθύος-- ή όταν προσπαθούν να πουν κάτι άλλο ας είμαστε προσεκτιοί, διότι το μόνο που μπορεί κανείς να συνάγει από τα λόγια τους είναι μια ομολογία πίστης στην Μις Ευρώπη, όπου το βασικό επιχείρημα είναι η ιδέα της ειρήνης και της φιλίας μεταξύ των λαών . 

Και όπως συμβαίνει σε όλους τους υπνοβάτες, αν δεν θέλει κανείς να πέσουν, σίγουρα είναι επικίνδυνο να τους ξυπνήσει από τα παραισθητικά όνειρά τους για να δουν ότι, σύμφωνα με τα δικά τους κριτήρια, η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση είναι μια φοβερή αποτυχία. Ποτέ δεν είχαν υπάρξει τόσο πολλές πολιτικές εντάσεις κάθε μορφής και τόσο κοντά στο κρίσιμο σημείο: με την ακροδεξιά επί θύραις , έτοιμη να πάρει κυβερνήσεις, με τα ενδημικά χωριστικά κινήματα, με τον έναν λαό να στρέφεται εναντίον του άλλου και ούτω καθεξής.

Αν το ευρωπαϊκό σχέδιο απέτυχε μέχρι τώρα και, σύμφωνα με τα δικά τους κριτήρια πάντα, ήταν κάτι εσφαλμένο καθ' όλη τη διάρκειά του, ποιο είναι το σφάλμα; Η απάντηση σ' αυτή την ερώτηση είναι η εξής: αυτό που είχε προσεγγιστεί ανεπαρκώς ή που δεν το είχαν μελετήσει καθόλου ήταν οι όροι για τη συγκρότηση μιας πολιτικής κοινότητας. Η Ευρωζώνη, λένε, πεθαίνει από την επιθυμία να γίνει μια πολιτική κοινότητα. Η αλήθεια όμως είναι ότι ουδέποτε θέλησε να είναι μια πολιτική κοινότητα, τουλάχιστον με την έννοια μιας δημοκρατικής πολιτικής κοινότητας. Μπορεί να γίνει; Αυτό είναι το ερώτημα.

ΝΟΜΙΖΩ ότι η απάντηση είναι όχι και ύστερα από τόσα χαμένα χρόνια είναι καιρός πια να το παραδεχθούν. Η απάντηση είναι αρνητική επειδή, σε αντίθεση με το μύθο που διασπείρουν τα ΜΜΕ, ο φιλελευθερισμός και η δημοκρατία απέχουν πολύ από το να είναι συνώνυμα.

Ας πούμε, μάλλον, ότι λόγω της ίδια της φύσης του δόγματος του ισχυρότερου, ο φιλελευθερισμός ανέχεται πολύ καλά το να είναι μεταβλητής γεωμετρίας. Για παράδειγμα, ο ευρωπαϊκός νεοφιλελευθερισμός δεν θεωρεί πρόβλημα να είναι ένας βαθιά αντιδημοκρατικός πολιτικός “μη φιλελευθερισμός”. Όμως, μέχρι πρόσφατα, ο νεοφιλελευθερισμός ήταν η γενική τάση σε όλα τα κράτη-μέλη. Και μετά ήλθε ο Σύριζα. Και το Podemos και ο πορτογαλικός συνασπισμός, τραύλισαν κάποιες εναλλακτικές λύσεις , φοβισμένα όσον αφορά το κρίσιμο ζήτημα του ευρώ, αλλά τελικά τα πράγματα φαίνονταν να αλλάζουν και οι ελπίδες να ξαναγεννιούνται.

ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΩ, εντούτοις, ότι τα πράγματα θα αλλάξουν ακόμη περισσότερο, αργά ή γρήγορα, και θα έλθει η στιγμή που θα σκοντάψουν πάνω σ' ένα ιδιαίτερο και μοναδικά ανθεκτικό εμπόδιο. Αναφέρομαι στη Γερμανία.

Είναι ακόμη δυνατόν να μιλάμε στη Γαλλία για τη Γερμανία; Θα έπρεπε να είναι, λαμβάνοντας υπόψη ότι τίποτε δεν εμποδίζει κατ' αρχήν να βαδίζει κανείς ανάμεσα στις παγίδες της άρνησης και στη γερμανοφοβία, αλλά το καταστροφικό είναι πως ο κίνδυνος πρόσκρουσης στη δεύτερη παγίδα συστηματικά οδηγεί στην πρώτη, και με τον δυνατό φόβο των κακών σκέψεων απλώς νομίζει κανείς ότι απαγορεύεται να σκεφθεί οτιδήποτε, και ιδίως το θέμα της γερμανικής νομισματικής ιδιοσυγκρασίας.

Η Αριστερά υποφέρει από ιδεολογικό πανικό τέτοιου μεγέθους που γι' αυτήν έχει καταστεί σχεδόν αδύνατον να σκεφθεί οτιδήποτε που να αφορά αυτές τις καταστάσεις. Έχει οπισθοχωρήσει τόσο πολύ θεωρητικά, που να υποβαθμίζει μια τέτοια ανάλυση ή να την εξισώνει με μια συνεχή και παρεκκλίνουσα λαϊκή ψυχολογία ή ακόμη πιο καθαρά να της βάζει την ταμπέλα της ουσιοκρατίας , η οποία σε κάθε περίπτωση αποτελεί το άσυλο της ηθελημένης άγνοιας και της άρνησης της ανάλυσης.

Δεν θα πρέπει να προβληματίζεται κανείς, για παράδειγμα, με την ιδιαίτερη σχέση που έχει η αμερικανική κοινωνία με τα όπλα ή η γαλλική με τη λαϊκότητα ή το κράτος από φόβο μήπως οδηγηθεί σε αμερικανόφοβη ή γαλλόφοβη ουσιοκρατία;

Μήπως οι κοινωνικές επιστήμες, ιδίως της ιστορίας, δεν έχουν, μεταξύ άλλων, το στόχο να υπογραμμίσουν το συλλογικό φαντασιακό και να αναλύσουν τις μακροχρόνιες συλλογικές πεποιθήσεις που οι αποκαλούμενες κοινωνικές επιστήμες και ιδίως εκείνες που έχουν να κάνουν με την οικονομία , βυθισμένες καθώς είναι στον μεθοδολογικό ατομικισμό, έχουν χάσει εντελώς από το οπτικό τους πεδίο;

Το δράμα της εποχής μας είναι πως πρέπει να καταφεύγει κανείς σε πολλά προοίμια, προκειμένου να έχει την ευκαιρία να ανοίξει μια σοβαρή αναλυτική συζήτηση για το γερμανικό ζήτημα, σοβαρή αναλυτική συζήτηση την οποία μπορούν να κρίνουν οι παρόντες Γερμανοί συναγωνιστές, μια συζήτηση που προφανώς δεν μπορώ να αναπτύξω εδώ πλήρως, αλλά θα συνοψίσω σε ελάχιστα σημεία τα οποία νομίζω πως είναι ουσιώδη:

1. Είναι αδιαμφισβήτητο ότι όλα τα κράτη-μέλη , που άγονται και φέρονται επί χρόνια από το νεοφιλελεύθερο κύμα, επικύρωσαν με ενθουσιασμό τις ιδεολογικές αρχές της Ευρωζώνης και είναι συνυπεύθυνα γι' αυτές. Όλα, μηδενός εξαιρουμένου.


2. Αυτή η ομοφωνία δεν εμποδίζει να δει κανείς ότι ανάμεσα σε όλα τα κράτη η Γερμανία παίζει έναν ρόλο που είναι αποκλειστικά δικός της, επειδή τον έχει κληρονομήσει από την ιστορία της, μια ιδιαίτερη ιστορία. 


3. Μεταξύ εμμονής και εξορκισμού των τραυμάτων του παρελθόντος, και της συμβολικής επανεπινόησης μιας υποκατάστατης ταυτότητας, η γερμανική κοινωνία εδραίωσε μια σχέση με το νόμισμα που δεν έχει ισοδύναμό της στην Ευρώπη και μπορεί να ειπωθεί ότι αποτελεί μια μετα-πολιτική σχέση στο βαθμό που διαφέρει ως προς τη φύση και τη χρονικότητα των συνηθισμένων πολιτικών ιδεολογιών. 


4. Ακολούθησε η υιοθέτηση του θεσμικού μοντέλου και ειδικότερα η οσιοποίηση των αρχών νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής σε κάποια απαραβίαστα κείμενα –τα κείμενα των συνθηκών-- που έγιναν επίσης απαραβίαστες αρχές και για τους εταίρους της με την είσοδο της Γερμανίας στην Ευρωζώνη. Από εκείνη τη στιγμή, σφραγίστηκε η αντιδημοκρατική φύση του ευρώ , γιατί είναι εκτός κάθε δημοκρατικής διαδικασίας οι βασικοί προσανατολισμοί της οικονομικής πολιτικής να εξαιρούνται από τη διαβούλευση οποιουδήποτε τακτικού κοινοβουλευτικού σώματος.


5. Είναι αλήθεια, ωστόσο, ότι όπως σε κάθε πολιτικό σχηματισμό που διαρκεί , οι γερμανικές νομισματικές πεποιθήσεις είναι προϊόν της ιστορίας, θα περάσουν μαζί με την ιστορία.


6. Όπως συμβαίνει με όλες οι πεποιθήσεις, έτσι και γι' αυτές δεν υπάρχει ομόφωνη αποδοχή/έγκριση από τη γερμανική κοινωνία. Όμως το γεγονός ότι υπάρχουν τμήματά της που διαφωνούν , όπως οι συναγωνιστές που είναι εδώ, δεν εμποδίζει οι εν λόγω πεποιθήσεις να έχουν βαθιές ρίζες. Θέλω να υπογραμμίσω ένα βασικό γεγονός πρόχειρης ερμηνείας των νομισματικών πρακτικών: στη Γερμανία το 80% των πληρωμών γίνεται με μετρητά , ενώ στη Γαλλία το 56% και στις ΗΠΑ το 46%. Αναμφίβολα σημαντικό γεγονός.
   Και η χρήση πιστωτικών καρτών αντιμετωπίζει την κοινωνική αποδοκιμασία. Το αναφέρω αυτό έχοντας στο μυαλό μου εκείνους που πιστεύουν ότι το νομισματικό θέμα σχετίζεται μόνο με τις γερμανικές ελίτ ή το γερμανικό κεφάλαιο και η υπόλοιπη κοινωνία εξαιρείται. Αυτό δεν ισχύει και θα μπορούσε κανείς να αναφερθεί σε πολλές άλλες ενδείξεις...


7. Έχοντας γνώση για το πού βρίσκεται το κέντρο βάρος της γερμανικής κοινωνίας όσον αφορά το νομισματικό ζήτημα, θα έπρεπε να τεθεί το ερώτημα ποιες οι πιθανότητες να μετακινηθεί, σε ποιο βαθμό και ιδίως πόσο γρήγορα. Εάν, όπως πιστεύω, είναι ένα θέμα που μπορεί να πάρει πολύ χρόνο, το πρόβλημα είναι ότι υπάρχουν λαοί στην Ευρώπη που δεν έχουν χρόνο και δεν μπορούν να περιμένουν.

Ας συνοψίσουμε όλα αυτά τα στοιχεία συνθετικά, λέγοντας:

Στην Ευρώπη έχουμε το γενικό πρόβλημα του νεοφιλελευθερισμού, αλλά αυτό το γενικό πρόβλημα έχει μια ιδιαίτερη περιπλοκή, την περιπλοκή του γερμανικού ορντολιμπεραλισμού [γερμανική παραλλαγή του φιλελευθερισμού που υπαγορεύει ότι το κράτος με την παρέμβασή του εξασφαλίζει την απρόσκοπτη λειτουργία της αγοράς και την παραγωγή αποτελεσμάτων κοντά στους στόχους που τίθενται].

Γιατί δίνω τόσο μεγάλη σημασία στη γερμανική νομισματική ιδιοσυγκρασία; Διότι είναι μια διπλή τροχοπέδη και αυτό για εμένα αποτελεί τον πυρήνα μιας λογικής προσέγγισης που θα μπορούσε να μας κάνει να κερδίσουμε χρόνο και να περάσουμε από τη διαδικασία του Σχεδίου Α, τερματίζοντάς το άμεσα.

ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ αυτής της πορείας και έχοντας περάσει τις άλλες δυσκολίες, η γερμανική περιπλοκή θα είναι, πολύ φοβούμαι, το έσχατο εμπόδιο που θα αντιμετώπιζαν οι προσπάθειες αναδημιουργίας ενός δημοκρατικού ευρώ. Διότι, εάν, για κάποιον εξαιρετικό λόγο, αυτό το σχέδιο προσλάμβανε κάποια συνεκτική μορφή, θα ήταν η Γερμανία –μπορούμε να είμαστε πεισμένοι γι' αυτό-- που θα το κινούσε, ενδεχομένως με κάποια άλλη συνοδεία. Και θυμηθείτε την υπόθεση που συστηματικά ξεχνιέται, εθελοτυφλία κατ' εξοχήν, το Grexit! Και το παράδοξο άλλο ευρώ, το εκδημοκρατισμένο, θα αποτύγχανε τη στιγμή που θα θριάμβευε , εξαιτίας του ίδιου του γεγονότος ότι θα έπρεπε να πετύχει.

Αυτός ο όρος καταδικάζει πιο οριστικά τη διαδικασία [του εκδημοκρατισμού του ευρώ] λόγω της απλής πιθανότητας να έχει κατά τη γέννησή του βαριά συγγενή αδυναμία. Και η έναρξη μιας δοκιμασίας ισχύος μέσα στην Ευρωζώνη ισοδυναμεί με κάτι πολύ περισσότερο από ένα συμπαθητικό Ευρωπαϊκό Προοδευτικό Κόμμα. Χρειάζεται επίσης ταυτόχρονη σύγκλιση επαρκούς αριθμού κυβερνήσεων πραγματικά αριστερών. Πόσος καιρός χρειάστηκε να περάσει για να συμβεί στην Ελλάδα η πρώτη πραγματική πολιτική αλλαγή σε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Και ποια θα ήταν η πιθανότητα αυτής της μαγικής ευθυγράμμισης πλανητών; Είναι μηδενική και όλοι εδώ το γνωρίζουμε.

ΑΝΑΜΕΣΑ στα πολλά διανοητικά σφάλματα του διεθνισμού, της φαντασίωσης περί διεθνισμού, είναι να περιμένουμε, με το όπλο παρά πόδα, την κατάλληλη στιγμή ενός πολιτικού συγχρονισμού σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο . Λοιπόν, σ' αυτή την περίπτωση, όπως οι στρατιώτες στην όπερα που τραγουδούν “προελαύνουμε, προελαύνουμε” σημαίνοντας το χρόνο, έτσι και οι αντίπαλοι του ευρώ, όπως εμείς, θα συνεχίσουν να έχουν πολύ χρόνο μπροστά τους. Από όλα αυτά μπορεί να συναχθεί ένα συμπέρασμα, και μόνο ένα. Το συμπέρασμα του αληθινού διεθνισμού.

Ο αληθινός διεθνισμός δεν είναι το μόνιμα άγρυπνο μάτι στην έρημο των Τατάρων, αλλά ο συντονισμός της ευρωπαϊκής Αριστεράς προκειμένου να δουλέψει παντού για την έλευση της ρήξης και της εξόδου και στη συνέχεια να βοηθήσει την πρώτη χώρα που είναι σε θέση να την πραγματοποιήσει, χωρίς να πρέπει να περιμένει τις άλλες!

Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ διεθνισμός είναι επίσης η εγκατάλειψη της διαστροφής να αποτιμώνται οι δεσμοί των ευρωπαϊκών λαών με τη νομισματική ενοποίηση, τη διακίνηση προϊόντων και κεφαλαίου. Αντίθετα, είναι ο ιστός όλων των άλλων δυνατών δεσμών: επιστημονικών, καλλιτεχνικών, πολιτισμικών, φοιτητικών , τεχνολογικών, βιομηχανικών κ.λπ.

Ο αληθινός διεθνισμός τελικά δεν έχει καμιά σχέση με τον εκφοβισμό , τον εκφοβισμό των ακραίων δεξιών εθνικιστών, ή ακριβέστερα με τον εκφοβισμό που το φιλελεύθερο ευρωμπλόκ ασκεί μέσω αυτού του εφεδρικού επιχειρήματος. Αναμφίβολα η ακροδεξιά είναι αποτρόπαια, αλλά είναι και θεόσταλτη, επειδή δίνει τη δυνατότητα να απειλούνται με τους “ξενόφοβους εθνικιστές” όλοι όσοι θέλουν να βγουν από το σιδερένιο κλουβί. Είναι πολύ απλό: αν στη Γαλλία δεν υπήρχε το Εθνικό Μέτωπο, θα το είχαν εφεύρει.

ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ απ' όλα είναι μια Αριστερά που να μπορεί να επηρεάζεται αρκετά ώστε να τρομοκρατείται και, ορισμένες φορές, να συμβάλει σ' αυτό το εκφοβιστικό επιχείρημα, τόσο διαβόητο όσο και απατηλά ελκυστικό. Για λόγους που έχουν να κάνουν με τους γηραιότερους ψηφοφόρους, με την ασπόνδυλη οικονομική ιδεολογία του και τη συνέργεια με το κεφάλαιο που έχει εδραιωθεί, το Εθνικό Μέτωπο αν ανέλθει στην εξουσία δεν θα πάρει την απόφαση να φύγει από το ευρώ. Και εδώ είναι που τα θεωρητικά λάθη γίνονται πολιτικές καταστροφές.

Έτσι, μια πτοημένη Αριστερά θα έχει αφήσει αμαχητί μια εναλλακτική λύση που αυτός που θα την άρπαζε [το Εθνικό Μέτωπο π.χ.] δεν θα είχε τη βούληση να την εκμεταλλευτεί. Θαυμάσιο αποτέλεσμα. Και για ποια εναλλακτική μιλούμε; Τη μόνη που αντιπροσωπεύει μια ριζική διαφορά, μία από εκείνες τις διαφορές που δεν βλέπει το κοινωνικό σώμα από τα κυβερνητικά κόμματα, που τώρα γίνονται η συνεχής τροχοπέδη του γενικού δικαίου. Αυτός είναι ο λόγος που ο λαός, πεθαμένος από πολιτική πείνα, ρουφάει λαίμαργα την πιο μικρή διαφορά που πέφτει στην αντίληψή του , ακόμη και τη χειρότερη, την πιο απατηλή που κραδαίνουν οι ρυπαροί δημαγωγοί , επειδή είναι τουλάχιστον μια διαφορά και επειδή δημιουργεί την αίσθηση ότι μπορείς να ανασάνεις ξανά.

Αν δεν φοβόταν ακόμη και τη σκιά της , η Αριστερά θα πρότεινε μια πολιτικά άξια λόγου διαφορά: τη διαφορά που συνιστά η έξοδος από το ευρώ, τη διαφορά της αποκατάστασης της δημοκρατικής κυριαρχίας , τη διαφορά του να αρθούν τελικά όλα τα εμπόδια που φράζουν το δρόμο μιας προοδευτικής πολιτικής, τη διαφορά του πραγματικού διεθνισμού.

ΑΝ ΑΠΑΛΛΑΓΕΙ από όλες τις φαντασιακές απαγορεύσεις και όλες τις ασυνέπειες που μέχρι τώρα βαραίνουν τρομερά στο θέμα του ευρώ, το PlanBδεν έχει άλλο νόημα παρεκτός να αποτελέσει τον φορέα αυτής της ιστορικής διαφοράς. Και στο σημείο στο οποίο βρισκόμαστε , ας το θέσουμε εμφατικά: είναι η μόνη δυνατή αποκατάσταση της δημοκρατίας.

Όμως είναι ακόμη απαραίτητο να διατυπωθούν λίγο πιο σαφείς ιδέες και να υπάρξει λιγότερη δειλία από αυτήν που επέδειξε ο Τσίπρας καταδικάζοντας σε τόσο πολλές θυσίες, τόσο πολλές ήττες και δυστυχώς , μετά απ' όλα αυτά, σε τόσο πολλούς εξευτελισμούς.

ΤΟ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ πιο σαφείς ιδέες σημαίνει να γνωρίζει κανείς τι θέτει σε κίνηση και γιατί αγωνίζεται. Εάν δεν θέλει να είναι ένα μπιχλιμπίδι ή κάτι αμελητέο, το PlanB θα πρέπει να στοχεύσει τουλάχιστον στον έσχατο σκοπό, που στην πραγματικότητα είναι το μόνο αποδεκτό ελάχιστο: τον σκοπό της πλήρους δημοκρατίας.

Πλήρης δημοκρατία είναι η ολοκληρωτική αποασυλοποίηση όλων των ρητρών που σχετίζονται με την οικονομική πολιτική και ο επαναπατρισμός τους στον τομέα της κανονικής πολιτικής διαβούλευσης. Αλλά αυτό ακριβώς είναι το εντελώς αδύνατο, στο βαθμό που ένα δημοκρατικό ευρώ είναι μια πραγματικότητα που έχει τόσο μικρή σχέση με την πραγματικότητα όσο ο τετραγωνισμός του κύκλου.

Η ΚΡΙΣΙΜΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ η οποία μπορεί να πείσει περί αυτού θα ήταν απλά το να ρωτήσει κανείς τους Γερμανούς ψηφοφόρους εάν θα δέχονταν να τεθούν στην κανονική διαβούλευση του Ευρωκοινοβουλίου το καθεστώς της κεντρικής τράπεζας, η φύση των αρμοδιοτήτων της, η πιθανότητα χρηματοδότησης των ελλειμμάτων, το επίπεδο του χρέους, η πιθανότητα ακύρωσής του. Όταν, μάλιστα, οι γερμανικές θέσεις σ' αυτά τα θέματα παραμένουν μειοψηφικές.

Λοιπόν, με μια πρώτη προσέγγιση, η δημοκρατία είναι αυτό. Δεν νομίζω ότι η απάντηση σ' αυτό το ερώτημα θα πάρει πολύ χρόνο... και βέβαια δεν πρέπει να θεωρούνται δεδομένοι οι φίλοι του δημοκρατικού ευρώ ή ενός κοινοβουλίου της Ευρωζώνης. Έτσι, το λέω παρεμπιπτόντως, γιατί πρόκειται για μία από τις παράδοξες και χαρακτηριστικές παρεκτροπές της δύναμης του εκφοβισμού που ασκείται όσον αφορά το ευρώ: μπορείτε να δείτε εκπροσώπους της ριζοσπαστικής Αριστεράς και ακίνδυνους σοσιαλδημοκράτες να κάνουν κοινό σκοπό τις ίδιες ψευδαισθήσεις και να αντιμετωπίζουν με τον ίδιο φόβο το ερώτημα τι πρέπει να αμφισβητηθεί.

Το "PlanB για την Ευρώπη", σαν μηδαμινή προσπάθεια, σαν φανταχτερή πρωτοβουλία, θα οπισθοχωρούσε μπροστά στη μόνη σημαντική του δέσμευση –την πλήρη δημοκρατία-- θα εξαπέλυε πόλεμο χαρτιών για να ανακτήσει κάποιες ακυρώσεις χρεών ή την αρμοδιότητα για κάποιο πρόσθετο έλλειμμα στους προϋπολογισμούς, αφήνοντας άθικτη την υπόλοιπη αντιδημοκρατική δομή.

Δυστυχώς, είναι πολύ πιθανόν, αν θέλετε, όπως έκανε ο Τσίπρας και άλλοι μετά απ' αυτόν, να αναβληθεί όσο το δυνατόν η στιγμή που οι αντιφάσεις θα παρουσιαστούν εντελώς γυμνές: να απορρίπτεται η λιτότητα και να υιοθετείται η παραμονή στο ευρώ, και το ευρώ και τη δημοκρατία. Αυτές οι υποσχέσεις είναι ανεκπλήρωτες γιατί είναι αντίθετες και ακόμη χειρότερα, δεν μπορούν να υπάρξουν συμβιβασμοί ανάμεσα σ' αυτά τα δύο-- ευρώ και δημοκρατία. Εάν θέλει να αφήσει πίσω της την κενολογία, η Αριστερά θα πρέπει να θεραπευτεί από αυτό το κακό της εποχής που είναι η ασυνέπεια , δηλ. πρέπει να εξοικειωθούμε με τις συνέπειες αυτού που θέλουμε.

ΘΕΛΕΤΕ πραγματικά δημοκρατία; Τότε δεν πρέπει να θέλετε την παραμονή στο ευρώ. Δεν μπορείτε να σώσετε τίποτα κάνοντας υποχωρήσεις ως προς τις πιο θεμελιώδεις αρχές της πολιτικής, τίποτε δεν έχει σωθεί ποτέ εις βάρος της δημοκρατίας.

Γενικά, πριν πάει κανείς στον πόλεμο, θα έπρεπε να είναι εξαιρετικά σαφής ως προς τους στόχους του. Εκτός από τους λάτρεις των αφεψημάτων, δεν έχει κανένα νόημα να κρατά κανείς τα κοτσάνια των κερασιών. Πρέπει λοιπόν η Αριστερά του “Plan B για την Ευρώπη” να αποφασίσει εάν θα πιει το τσάι της και θα πει “καληνύχτα” ή αν θέλει επιτέλους να ανακαλύψει τη γεύση της αληθινής πολιτικής. 

* Ο Φρεντερίκ Λορντόν είναι Γάλλος οικονομολόγος και φιλόσοφος, διευθυντής ερευνών του CNRSκαι ερευνητής του Κέντρου Ευρωπαϊκής Κοινωνιολογίας (CSE). Το παραπάνω κείμενο είναι η παρέμβασή του στις συναντήσεις του “ PlanBγια την Ευρώπη” στο Παρίσι, που πραγματοποιήθηκαν στις 23-24 Ιανουαρίου 2016. 

Μετάφραση: Αριάδνη Αλαβάνου/σχέδιο Β'

ΑΓΚΕΛΑ ΜΕΡΚΕΛ: ‘’ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ…’’

«Οι εικόνες από την Ελλάδα καταδεικνύουν κάθε μέρα ξεκάθαρα ότι υπάρχει επείγουσα ανάγκη για συνομιλίες», τόνισε η Μέρκελ...

... και επισήμανε ότι βρίσκεται σε τακτική επικοινωνία με τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα...

«Πρέπει να συμπαρασταθούμε στην Ελλάδα, να αντιμετωπίσουμε την δύσκολη κατάσταση και να επιστρέψουμε στο σύστημα Σένγκεν», δήλωσε η Καγκελάριος της Γερμανίας Άγκελα Μέρκελ, ενώ επισήμανε ότι βρίσκεται σε τακτική επικοινωνία με τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα.

«Οι εικόνες από την Ελλάδα καταδεικνύουν κάθε μέρα ξεκάθαρα ότι υπάρχει επείγουσα ανάγκη για συνομιλίες», τόνισε η Μέρκελ στο πλαίσιο συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε από κοινού με τον Κροάτη Πρωθυπουργό Τίχομιρ Ορέσκοβιτς στο Βερολίνο, ενώ επισήμανε ότι η κατάσταση στο θέμα της προσφυγικής κρίσης δεν είναι ικανοποιητική.

Από την πλευρά του ο κ. Ορέσκοβιτς αναγνώρισε ότι η Γερμανία έχει κάνει πάρα πολλά σε αυτή την προσφυγική κρίση και πρόσθεσε ότι η χώρα του αντιλαμβάνεται τα προβλήματα και θέλει να επιλυθούν από κοινού εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Υπενθυμίζεται ότι η Κροατία είναι μια από τις χώρες που συμμετείχαν στη συνάντηση που συγκάλεσαν την προηγούμενη εβδομάδα δύο υπουργοί της Αυστρίας.

ΛΟΥΚΑ ΚΑΤΣΕΛΗ: ''ΟΙ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΘΑ ΕΠΑΝΕΛΘΟΥΝ ΣΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ''

Η πρόεδρος της Εθνικής Τράπεζας και της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών, κ. Κατσέλη εκτίμησε ότι η πλήρης επάνοδος των καταθέσεων θα πρέπει να αναμένεται τα επόμενα τρία χρόνια...

 ....εφόσον ολοκληρωθεί η αξιολόγηση του προγράμματος, θα επανέλθει η κανονικότητα στην αγορά και θα αρθούν οι τραπεζικοί περιορισμοί της κίνησης κεφαλαίων....

ΑΥΞΗΣΗ των καταθέσεων κατά 1,15 δισ. ευρώ καταγράφηκε τον περασμένο Δεκέμβριο, σύμφωνα με τα όσα ανέφερε, μιλώντας στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής, η πρόεδρος της Εθνικής Τράπεζας και της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών, Λούκα Κατσέλη. Πρόκειται για μια «μικρή αλλά σημαντική επάνοδο των καταθέσεων», σε σχέση με τις απώλειες τα έξι χρόνια της κρίσης, που ανήλθαν στα 114 δισ. ευρώ, σημείωσε.

Η κ. Κατσέλη εκτίμησε ότι η πλήρης επάνοδος των καταθέσεων θα πρέπει να αναμένεται τα επόμενα τρία χρόνια, εφόσον ολοκληρωθεί η αξιολόγηση του προγράμματος, επανέλθει η κανονικότητα στην αγορά και αρθούν οι τραπεζικοί περιορισμοί της κίνησης κεφαλαίων.

«Οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε μετά την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών είναι η επάνοδος των καταθέσεων, η διαχείριση των μη εξυπηρετούμενων δανείων και η διοχέτευση ρευστότητας στην αγορά», τόνισε η πρόεδρος της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών.

ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΗ στην ενσωμάτωση της οδηγίας 2014/49 της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η κ. Κατσέλη είπε ότι με τον νόμο διατηρείται το εγγυημένο όριο των 100.000 ανά καταθέτη και ανά πιστωτικό ίδρυμα, ενώ υπάρχει επιπλέον όριο 300.000 για καταθέσεις οι οποίες αφορούν ορισμένες συναλλαγές, όπως είναι η πώληση ακινήτων, η καταβολή εφάπαξ ή ποσά αποζημίωσης λόγω απόλυσης.

«Οι καταθέσεις των Ελλήνων είναι απολύτως διασφαλισμένες, όπως και τα αποθεματικά του Ταμείου Εγγύησης Καταθέσεων και Εγγυήσεων (ΤΕΚΕ)», υποστήριξε από την πλευρά του, και ο υποδιοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος και πρόεδρος του Ταμείου Θεόδωρος Μητράκος.

ΑΝΕΦΕΡΕ, επίσης, ότι με το σύστημα που εισάγεται, είναι συντομότερες οι προθεσμίες για την καταβολή της αποζημίωσης των καταθετών, ενώ αναγνωρίζεται ρητά και το δικαίωμα των καταθετών να προσφύγουν κατά του ΤΕΚΕ αν θεωρούν ότι δεν έχουν ικανοποιηθεί ακόμη και πέντε χρόνια μετά.

ΚΑΤΑΛΗΓΟΝΤΑΣ, είπε ότι το ΤΕΚΕ, αποτελεί την αρχή της δημιουργίας ενός ενιαίου ευρωπαϊκού πυλώνα, που θα εναρμονίζει τα συστήματα προστασίας των καταθετών και θα είναι περισσότερο αποτελεσματικό από τα εθνικά συστήματα.

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΔΕΝ ΕΚΒΙΑΣΤΗΚΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΧΑΡΙΣΤΗΚΕ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ''ΣΤΟΝ ΕΝΙΚΟ'' [Video]

ΜΑΡΑΘΩΝΙΑ συνέντευξη που ξεπέρασε τις τρεις ώρες παραχώρησε χτες το βράδυ στο Νίκο Χαντζηνικολάου και "στον Ενικό" ο Αλέξης Τσίπρας. Ο πρωθυπουργός απάντησε σε ερωτήσεις του Ν. Χατζηνικολάου και πολιτών μιλώντας για όλους και για όλα την ΠΟΛΙΤΙΚΗ, το ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, την, ΔΙΑΠΛΟΚΗ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ, ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΝΩΣΗ, ΔΝΤ, ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ κ.α. 

Η συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα στην εκπομπή «Ενικός» και στον Νίκο Χατζηνικολάου «σάρωσε» σε τηλεθέαση.  Στο γενικό σύνολο σημείωσε το ποσοστό του 27,6% και στο δυναμικό κοινό 19,2%. Σύμφωνα με τις μετρήσεις την εκπομπή είδαν 714.847 τηλεθεατές.

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΕ ΤΡΙΑ ΜΕΡΗ

ΜΕΡΟΣ Α' (διάρκεια 58:14) 

ΜΕΡΟΣ Β' (διάρκεια 59:41)

ΜΕΡΟΣ Γ' (διάρκεια 1:26:54)

πηγή: enikoslive

Η κυβέρνησή μας δεν εκβιάστηκε και δεν χαρίστηκε σε κανένα

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ μας δεν εκβιάστηκε και δεν χαρίστηκε σε κανένα δήλωσε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ''στον ενικό'' για τις συναντήσεις που είχε με τον κ. Ψυχάρη και συνέχισε "στο Mega έχω να πάω από το 2012, αν είχα κάνει συναλλαγή θα με είχατε δει την επόμενη μέρα". Η κυβέρνηση αυτή είναι η μόνη που προχώρησε στην αδειοδότηση των καναλιών συνέχισε ο πρωθυπουργός τονίζοντας παράλληλα την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να τεθούν κανόνες που θα διασφαλίζουν τη βιωσιμότητα και την εύρυθμη λειτουργία των καναλιών και του διαδικτύου. Μεταξύ άλλων στη συνέντευξη αναφέρθηκε στα κρίσιμα ζητήματα της χώρας, το προσφυγικό, το ρόλο του ΝΑΤΟ, την ετοιμότητα της χώρας, αλλά και την οικονομία, την αξιολόγηση και την περιβόητη γάτα Ιμαλαϊων...

"Θα κλείσει σύντομα η αξιολόγηση"

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ τηρεί κατά γράμμα την συμφωνία , ενώ σήμερα δεν υπάρχει καμία ομοιότητα με την κατάσταση που επικρατούσε πέρυσι το πρώτο εξάμηνο δήλωσε ο πρωθυπουργός απαντώντας σε ερώτηση αν θα έχουμε επανάληψη της έντασης του 2015.

Απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με το ΔΝΤ ο πρωθυπουργός ζήτησε να απαντήσει το ίδιο , αν συμφωνεί με το πρόγραμμα να μείνει , αν όχι να μας το πει.

Ο κ. Τσίπρας τόνισε ότι η προσφυγική κρίση βάζει εκ των πραγμάτων σε άλλο τρόπο σκέψης την ΕΕ καθώς πολλοί συνειδητοποιούν ότι η Ευρώπη βρίσκεται σε κίνδυνο, ενώ ο Ολάντ δήλωσε ότι αν η ΕΕ είχε ενδώσει και είχε βγάλει την Ελλάδα από την ευρωζώνη σήμερα θα είχε σοβαρό πρόβλημα.

Για την αξιολόγηση ο κ. Τσίπρας είπε ότι είναι η πιο κρίσιμη αξιολόγηση γιατί θα μας δώσει και «την διαγραφή -ελάφρυνση» του χρέους και εξέφρασε την βεβαιότητα ότι σύντομα θα κλείσει η αξιολόγηση. Ο πρωθυπουργός υπερασπίστηκε την πολιτική του στην οικονομία τονίζοντας ότι τα αποτελέσματα που έχουμε είναι πολύ καλύτερα και από τις προβλέψεις. Οι ελληνικές τράπεζες είναι οι καλύτερα ανακεφαλαιοποιημένες στην Ευρώπη, ενώ διαβεβαίωσε ότι δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος κουρέματος καταθέσεων. Επίσης, ο κ. Τσίπρας τόνισε ότι το δεύτερο εξάμηνο του 2016 η χώρα θα πάει σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης. 

«Δεν δέχομαι μύγα στο σπαθί μου επί του ηθικού πεδίου»

ΓΙΑ ΑΝΟΗΣΙΕΣ Βαρουφάκη έκανε λόγο ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με τις δηλώσεις του Βαρουφάκη σχετικά με το δημοψήφισμα και την μετέπειτα συμφωνία της κυβέρνησης. Ο κ. Τσίπρας είπε ότι δέχεται την πολιτική κριτική, όμως πρόσθεσε «δεν δέχομαι μύγα στο σπαθί μου επί του ηθικού πεδίου», δεν δέχομαι λάσπη. Να τελειώνει η πλάκα ότι έκανα το «όχι» του δημοψηφίσματος «ναι» υπογράμμισε.

Απαντώντας σε άλλη ερώτηση ο κ. Τσίπρας είπε ότι η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να κατατεθούν εντός του Μαρτίου, ίσως και μαζί με το ασφαλιστικό, το αναπτυξιακό νομοσχέδιο, το νομοσχέδιο για τα αδήλωτα εισοδήματα εξωτερικού, το λαθρεμπόριο καυσίμων.

Ο λαός έδωσε τον Σεπτέμβριο κυβέρνηση και πρωθυπουργό

Ο ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ απέρριψε τα σενάρια περί οικουμενικής κυβέρνησης τονίζοντας ότι ο λαός έδωσε τον Σεπτέμβριο και κυβέρνηση και πρωθυπουργό. Η κυβέρνηση έχει ακόμη 3,5 χρόνια ανέφερε ενώ σημείωσε ότι είναι ανάγκη να υπάρχει συνεννόηση στα εθνικά θέματα. Ωστόσο, πρόσθεσε, η ανάγκη για συνεννόηση στα εθνικά θέματα δεν νομίζω ότι παζαρεύεται με ομερτά στα θέματα της διαπλοκής και της διαφθοράς. Ο πρωθυπουργός είπε ότι η διαρκής ανακαίνιση αυτής της συζήτησης με οδηγούν στο συμπέρασμα ότι εύχονται τα χειρότερα προκειμένου να βρεθούν σε θέση εξουσίας.

Ο κ. Τσίπρας αποκάλυψε ότι στην πρώτη συνάντησή του με τον πρόεδρο της ΝΔ Κυριάκο Μητσοτάκη υπήρξαν σημεία συμφωνίας και διαφωνίας και πρόσθεσε ότι του δήλωσε ότι θέλει να έχει αντίπαλο κάποιο που διαφωνεί καθαρά και όπως είπε, του ζήτησα να υπάρξει από κοινού προσπάθεια για τον εκλογικό νόμο και το σύνταγμα. Του πρότεινα επίσης, είπε ο πρωθυπουργός να υπάρξει ρήτρα στο σύνταγμα ώστε να μην είναι εύκολη η προσφυγή σε εκλογές. Ακόμη του ζήτησε να γυρίσει η χώρα σελίδα στο θέμα της διαπλοκής και της διαφθοράς και να πάμε στην εκλογή του ΕΣΡ και να πάμε στην αδειοδότηση των καναλιών. Έφυγε, είπε ο κ. Τσίπρας αφήνοντας να εννοηθεί ότι θα το σκεφθεί αν φύγουν οι εξουσίες από υπουργό Επικρατείας. Το έκανα είπε ο κ. Τσίπρας και αμέσως μετά , ο κ. Μητσοτάκης δημιούργησε μια ολόκληρη γραμμή άμυνας για να μποϊκοτάρει την εκλογή ΕΣΡ και να καλύψει τον Παπασταύρου και την υπόθεση της λίστας Μπόργιανς.

"Ο κ. Ψυχάρης έχει ζητήσει και άλλες συναντήσεις και έχω αρνηθεί"

ΑΠΑΝΤΩΝΤΑΣ σε ερώτηση για τις συναντήσεις του με τον ιδιοκτήτη του ΔΟΛ Σταύρο Ψυχάρη ο κ. Τσίπρας είπε ότι μπορεί «αν χρειαστεί να συναντήσω και τον διάβολο θα το κάνω αλλά δεν θα πουλήσω την ψυχή μου». Πρόσθεσε ότι δεν θα κριθεί από το ποιόν συναντά αλλά από το τι πράττει.

Ο πρωθυπουργός αποκάλυψε ότι ο Ψυχάρης του ζήτησε να μην υπάρξει δημοσιότητα για την συνάντησή τους και πρόσθεσε ότι ο Ψυχάρης έχει ζητήσει και άλλες φορές συνάντηση μετά τις εκλογές , αλλά ο ίδιος αρνήθηκε.

Ο κ. Τσίπρας είπε ότι είναι υπερήφανος για την κυβέρνησή του γιατί δεν χαρίστηκε και δεν εκβιάστηκε , και δεν θα χαριστεί σε κανέναν. Μεμπτό θα ήταν, σημείωσε, αν είχε ευνοήσει τον συγκεκριμένο εκδότη και ότι αν τον είχε ευνοήσει την επομένη θα ήταν στο MEGA, κάτι που ποτέ δεν συνέβη καθώς όπως είπε στο συγκεκριμένο κανάλι έχει να εμφανιστεί από το 2012. Ο πρωθυπουργός έκανε λόγο για πανικό του συγκεκριμένου εκδότη, ενώ απαντώντας σε ερώτηση ότι μπορεί να δώσει στη δημοσιότητα άλλα στοιχεία, ο κ. Τσίπρας είπε «ας τα βγάλει όλα και να πάει στον εισαγγελέα που τελευταία τον συναντά συχνά».

 Κατερίνα Μπρέγιαννη/ΑΥΓΗ

ΣΤΙΣ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΖΕΙ Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

Μπορεί ο Νίκος Βούτσης να αποφάσισε τον περασμένο Νοέμβριο της λήξη των εργασιών της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, αλλά αυτό δεν αποτέλεσε τον επίλογό της...

Αντίθετα, η επιτροπή- δημιούργημα της Ζωής Κωνσταντοπούλου συνεχίζει εκτός των συνόρων. Οπως ανακοίνωσε η πρώην πρόεδρος της Βουλής, σήμερα και αύριο, η Επιτροπή Αλήθειας συνεδριάζει στις Βρυξέλλες...

ΣΕ ΝΕΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ με επίκεντρο το τραπεζικό σύστημα αλλά και την ανασυγκρότησή της προχωρά σήμερα και αύριο (1 και 2 Μαρτίου) στις Βρυξέλλες, η Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, συνεχίζοντας το έργο της για τον ελληνικό λαό.

Η συνεδρίαση θα πραγματοποιηθεί μετά από ειδική εκδήλωση για το έργο της Επιτροπής Αλήθειας που διοργανώνεται από την Ευρωομάδα της Αριστεράς, μετά από πρωτοβουλία των Ευρωβουλευτών Ν. Χουντή, Σ. Σακοράφα και Ζ-Λ. Μελανσόν.

ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ θα μιλήσουν, εκτός από τους διοργανωτές, η τ. Πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου, ο επ. συντονιστής της Επιτροπής Ερίκ Τουσέν, τα μέλη της Επιτροπής Γιώργος Κασιμάτης, Diego Borja, Μaria Lucia Fatorelli, Cephas Lumina.

ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΗΓΗ: ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ Η ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ ΤΣΙΠΡΑ-ΨΥΧΑΡΗ

Αποτελεί κακούργημα η δημοσιοποίηση μυστικά καταγεγραμένου υλικού και όποιος το κάνει θα πάει μέσα, τονίζει με νόημα πηγή του Μεγάρου Μαξίμου...

Το Μαξίμου εμφανίζεται αποφασισμένο να πάει τη σύγκρουση μέχρι τέλους, καθώς εκτιμά ότι η επίθεση από το δημοσιογραφικό συγκρότημα δείχνει «έλλειψη ψυχραιμίας»...

Με... προειδοποίηση απαντάει η κυβέρνηση στις έμμεσες αναφορές του εκδότη και επικεφαλής του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη, Σταύρου Ψυχάρη περί ηχογράφησης των συναντήσεών του με τον τότε αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξη Τσίπρα.

Όπως λέει κυβερνητική πηγή, σύμφωνα με το έγκυρο portal voria.gr, η δημοσιοποίηση μυστικά καταγεγραμένου υλικού αποτελεί κακούργημα και «όποιος το κάνει θα πάει μέσα».

Η ίδια πηγή, σχολιάζοντας τον τρόπο που αναδείχτηκε το θέμα από το Βήμα υποστηρίζουν ότι «αποτελεί ευθεία απειλή και ευθεία προσβολή προς τον πρωθυπουργό. Ας εξακολουθήσει. Θα έχουμε και άλλα. Μπαίνει ζήτημα Δικαιοσύνης αν ένας, επειδή έχει ένας έντυπο, θέλει να εκβιάζει τον πρωθυπουργό της χώρας».

Το Μαξίμου εμφανίζεται αποφασισμένο να πάει τη σύγκρουση μέχρι τέλους, καθώς εκτιμά ότι η επίθεση από το δημοσιογραφικό συγκρότημα δείχνει «έλλειψη ψυχραιμίας» ενώ -όπως σημειώνουν οι ίδιες πηγές: «Πρέπει να αποδομηθεί όλο το σύστημα της διαπλοκής, και να ελεύθερη να λειτουργήσει η Δικαιοσύνη, χωρίς να μπλοκάρεται όπως ίσως γινόταν στο παρελθόν. Στόχος της διαπλοκής είναι να φανεί ότι όλοι είναι ίδιοι».

Την ίδια ώρα το μέγαρο Μαξίμου φαίνεται να πετά τη μπάλα στο στρατόπεδο της ΝΔ. «Οι μηχανισμοί που λειτουργούσαν στη ΝΔ τόσα χρόνια προφανώς υποστηρίζουν τους ισχυρισμούς Ψυχάρη» επισημαίνουν σε συνομιλητές τους κυβερνητικά στελέχη, ενώ για τις συναντήσεις μεταξύ του Αλέξη Τσίπρα και του εκδότη υποστηρίζουν:

• Από τον Ιανουάριο που έγινε πρωθυπουργός, δεν έχει συναντήσει κανένα εκδότη. Πριν γίνει πρωθυπουργός είχε συναντήσει πολλούς. Οι συναντήσεις ήταν και εντός και εκτός γραφείου. Εγιναν 4 συναντήσεις. Η πρώτη δημόσια στην εφημερίδα. Ακολούθησαν δύο συναντήσεις παρουσία τρίτων, ύστερα από αίτημα Ψυχάρη. Και μετά, πάλι μετά από αίτημα Ψυχάρη, έγινε η τέταρτη συνάντηση στο σπίτι.
• Ο εκδότης ζήτησε βοήθεια να ελέγξει το MEGA και να μην υπάρχει ο αναγκαίος έλεγχος στα δάνειά του. «Ήθελε ευνοϊκό καθεστώς» λένε χαρακτηριστικά, και θυμίζουν ότι:
• Υπάρχουν σειρά δημοσιευμάτων που δείχνουν ότι ο ΔΟΛ ήταν σκληρός στην πολεμική του έναντι του ΣΥΡΙΖΑ και μετά τις νίκες ήταν ήπιος για λίγες μέρες. Και μετά το ίδιο. Αυτό έγινε πριν και μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου, μετά το δημοψήφισμα, πριν και μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου.
• «Το σύστημα ξεφεύγει» μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου για τα ΜΜΕ, και είναι χαρακτηριστικές είναι οι επιθέσεις σε συγκεκριμένους υπουργούς όπως ο Κατρούγκαλος, ο Σπίρτζης και ο Παππάς

Και για το ζήτημα του κυκλώματος εκβιαστών δημοσιογράφων όμως η Κυβέρνηση εγκαλεί και πάλι τη ΝΔ. «σπάει ένα απόστημα -υποστηρίζουν κυβερνητικές πηγές- όπως δείχνουν και τα τιμολόγια. Και το ξέρουν πολλοί. Να απολογηθεί η ΝΔ ως κόμμα».

Εξώδικο Παππά στον ΔΟΛ

Ο υπουργός Επικρατείας Νίκος Παππάς απέστειλε το απόγευμα της Δευτέρας εξώδικο στο ΔΟΛ, μετά τα εις βάρος του τελευταία δημοσιεύματα των εφημερίδων του συγκροτήματος, όπως ο ίδιος είχε προαναγγείλει.

Σημειώνεται πως, μιλώντας την περασμένη Τετάρτη στην Ολομέλεια της Βουλής, ο κ. Παππάς υπογράμμισε ότι «δεν υπάρχουν μόνο οι εκβιαστές του υποκόσμου. Υπάρχουν και αυτοί που νομίζουν ότι ζουν στα σαλόνια. Αλλά αυτά τα κατά φαντασίαν σαλόνια είναι ο βούρκος τους. Ας καταλάβουν ότι άλλαξαν τα πράγματα. Τόσο το καλύτερο γι' αυτούς».

ΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΠΡΙΝ... ΣΥΣΚΕΦΘΕΙΤΕ!

Ο Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ στο enikos.gr -
Η κυβέρνηση Τσίπρα έκλεισε ήδη έναν χρόνο στην εξουσία. Εναν χρόνο στη διάρκεια του οποίου διαπραγµατεύτηκε πολύ, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία και κυβέρνησε λίγο....

Υπό το βάρος της όξυνσης του µεταναστευτικού και µε την εκκρεµότητα της κρίσιµης αξιολόγησης για τους ρυθµούς εφαρµογής του τρίτου µνηµονίου να επιτείνει την αίσθηση της πολιτικής ρευστότητας και αβεβαιότητας, όλοι παραδέχονται ότι η εθνική συνεννόηση και συνεργασία είναι ο µόνος δρόµος για την έξοδο της χώρας από την κρίση...

του Νίκου ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ στο enikos.gr

Η σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών για το προσφυγικό, που θα γίνει υπό την προεδρία του κ. Προκόπη Παυλόπουλου τις επόµενες ηµέρες, θα µπορούσε υπό προϋποθέσεις να αποτελέσει µια σηµαντική και ελπιδοφόρο ευκαιρία επανεκκίνησης της βαλτωµένης σήµερα πολιτικής µας ζωής και διόρθωσης της αδιέξοδης εθνικής µας πορείας. Άλλωστε, υπό το βάρος της όξυνσης του µεταναστευτικού προβλήµατος και µε την εκκρεµότητα της κρίσιµης αξιολόγησης για τους ρυθµούς εφαρµογής του τρίτου µνηµονίου να επιτείνει την αίσθηση της πολιτικής ρευστότητας και αβεβαιότητας, σχεδόν όλοι παραδέχονται πλέον ότι η εθνική συνεννόηση και συνεργασία είναι ο µόνος δρόµος για την έξοδο της χώρας από την κρίση. Είναι µάλιστα χαρακτηριστικό ότι λίγους µόνο µήνες µετά τις τελευταίες εθνικές εκλογές οι ηγέτες τριών κοµµάτων της ελάσσονος αντιπολίτευσης -η κ. Φώφη Γεννηµατά και οι κ.κ. Θεοδωράκης και Λεβέντης- προτείνουν τον σχηµατισµό νέας κυβέρνησης από την παρούσα Βουλή και µε τη συµµετοχή όλων ανεξαιρέτως των πολιτικών δυνάµεων που υπερψήφισαν το µνηµόνιο τον περασµένο Αύγουστο.

ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ, όµως, σήµερα για τους πολίτες δεν είναι ποιος θα κυβερνήσει τους επόµενους µήνες, αλλά αν θα γίνουν επιτέλους αυτά που η χώρα χρειάζεται για να προχωρήσει µπροστά. Σηµασία δεν έχει αν στο τιµόνι θα βρίσκεται ο κ. Αλέξης Τσίπρας ή κάποιος εξωκοινοβουλευτικός πρωθυπουργός τύπου Παπαδήµου, στο πρόσωπο του οποίου θα συµφωνήσουν τα κόµµατα στην περίπτωση που επιβεβαιωθούν τα «οικουµενικά» σενάρια, αλλά να κυβερνηθεί η Ελλάδα µε τρόπο αποτελεσµατικό και υπεύθυνο, ώστε να καταφέρει επιτέλους να βγει από το µνηµόνιο, έστω και τελευταία, έστω και... καταϊδρωµένη. Γιατί, βέβαια, το µόνο σίγουρο είναι ότι η οικονοµία µας δεν αντέχει νέες εκλογές µέσα σε τόσο σύντοµο χρονικό διάστηµα. Οι κάλπες στήθηκαν ήδη -αν συνυπολογίσει κανείς το δηµοψήφισµα- τρεις φορές µέσα σε έναν χρόνο. Το κόστος µιας τέταρτης εκλογικής αναµέτρησης θα ήταν µεγάλο. Και µε δεδοµένο ότι η πολιτική που καλείται να εφαρµόσει η χώρα µας είναι ήδη συµφωνηµένη µε τους δανειστές και ψηφισµένη από 222 βουλευτές, είναι προφανές ότι το ζητούµενο είναι πλέον κυρίως -αν όχι αποκλειστικά- η αποτελεσµατικότητα.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Τσίπρα έκλεισε ήδη έναν χρόνο στην εξουσία. Εναν χρόνο στη διάρκεια του οποίου διαπραγµατεύτηκε πολύ, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία και κυβέρνησε λίγο. Ακόµη και σήµερα δίνει την αίσθηση ότι προσπαθεί να περάσει την αξιολόγηση κυρίως µε πολιτική διαπραγµάτευση και παίρνοντας απλώς τη «βάση» στην καθηµερινή διαχείριση των µεγάλων ανοικτών θεµάτων. ∆εν επιδεικνύει αξιόλογη δράση στην αντιµετώπιση των προβληµάτων της κοινωνίας και των πολιτών. ∆εν επιδιώκει -ή τουλάχιστον αυτή την εντύπωση δίνει- υψηλές βαθµολογίες στη διακυβέρνηση. Είναι χαρακτηριστικό ότι το τελευταίο διάστηµα µοιάζει να έχει προσβληθεί από το «σύνδροµο» Σαµαρά. Οπως ακριβώς συνέβη µε την κυβέρνηση Ν.∆. - ΠΑΣΟΚ µετά τις ευρωεκλογές του 2014, έτσι και σήµερα οι υπουργοί του κ. Τσίπρα µοιάζουν να έχουν κατεβάσει τα µολύβια τους, επηρεασµένοι προφανώς από την περιρρέουσα ατµόσφαιρα πολιτικής αστάθειας και εν αναµονή των εξελίξεων.

ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ότι -όπως αποκάλυψε χθες η εφηµερίδα «Αγορά»- επτά σηµαντικά κυβερνητικά νοµοσχέδια που είναι έτοιµα παραµένουν «ξεχασµένα» στα συρτάρια των αρµόδιων κυβερνητικών στελεχών, ενώ θα έπρεπε να έχουν ήδη ψηφισθεί ή έστω να έχουν µπει σε διαδικασία δηµόσιας διαβούλευσης. Ανάµεσα σε αυτά είναι ο νέος αναπτυξιακός νόµος και τα νοµοσχέδια για την κοινωνική οικονοµία και επιχειρηµατικότητα, για τις αδήλωτες καταθέσεις, για την επιστηµονική έρευνα, για τον εκσυγχρονισµό των δηµοσίων έργων, για το λαθρεµπόριο καπνού, καθώς και το νέο θεσµικό πλαίσιο για τις δηµόσιες συµβάσεις. Και βέβαια από αυτή την καθυστέρηση τα δηµόσια ταµεία χάνουν εκατοντάδες εκατοµµύρια ευρώ, αφού ανάµεσα στα «παγωµένα» νοµοσχέδια είναι και αυτά της οικειοθελούς αποκάλυψης του «µαύρου» χρήµατος ή της καταπολέµησης της λαθρεµπορίας τσιγάρων, από την οποία το κράτος χάνει 1,5 δισ. ευρώ ετησίως. Οσο για τις επιπτώσεις της αργοπορίας στην ψήφιση του νέου αναπτυξιακού νόµου, είναι περιττό να γίνουµε πιο αναλυτικοί... Οι επιχειρήσεις ασφυκτιούν και αναµένουν µε αγωνία...

ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΦΑΝΕΣ, λοιπόν, ότι η βασική ανάγκη της χώρας σήµερα είναι να κυβερνηθεί. Η προσφυγική κρίση, από τη µια πλευρά, και η οικονοµική, από την άλλη, µπορούν να αντιµετωπισθούν µόνον αν δράσουµε ενωµένοι, µε ταχύτητα και αποτελεσµατικότητα. Και αυτό προϋποθέτει τη συγκρότηση ενός συνεκτικού εθνικού σχεδίου, που δεν θα υπονοµεύεται, ούτε θα αµφισβητείται καθηµερινά στο εσωτερικό της χώρας. Το σχέδιο αυτό, στους βασικούς του άξονες, πρέπει να το συναποφασίσουν οι πολιτικοί αρχηγοί. Και βέβαια την ευθύνη της εισήγησης, αλλά και των ενωτικών χειρισµών και πρωτοβουλιών, δεν µπορεί παρά να την έχει ο πρωθυπουργός. Ο κ. Αλέξης Τσίπρας οφείλει να αξιοποιήσει την ιστορική ευκαιρία της σύσκεψης των αρχηγών για το προσφυγικό. Και να διευρύνει την ατζέντα της εθνικής συνεννόησης. Αν µάλιστα χρειαστεί να διευρύνει και την κυβέρνησή του, λειτουργώντας µε ευρύτητα πνεύµατος και βάζοντας το συµφέρον του τόπου πάνω από αυτό του κόµµατός του ή του εαυτού του, ας το πράξει χωρίς δισταγµό. Εχει την κύρια ευθύνη για τις επερχόµενες εξελίξεις. Θα του χρεωθούν. Και βέβαια ανάλογες ευθύνες έχουν και οι ηγέτες των κοµµάτων της αντιπολίτευσης. Ας µελετήσουν όλοι τους την ιστορία των κυβερνήσεων και των πρωθυπουργών της περιόδου των µνηµονίων και ας προβληµατισθούν. Η καρέκλα φαίνεται γλυκιά, αλλά είναι ηλεκτρική. Και όποιος πάσχει από... «πρωθυπουργίτιδα» καταλήγει σύντοµα στο σπίτι του για... ανάρρωση! Αντίθετα, όποιος θυσιάσει την εξουσία του ή τη φιλοδοξία του χάριν της πατρίδας έχει σοβαρές πιθανότητες να µείνει και στο πολιτικό προσκήνιο και στην Ιστορία.

BREXIT ΙΣΟΝ …ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ!

Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ στο ΠΡΙΝ -

Θα χρειαστεί να περιμένουμε τέσσερις μήνες για να μάθουμε ποια θα είναι η απάντηση των Άγγλων ψηφοφόρων. Και μόνο το γεγονός όμως ότι την αντι-ΕΕ λύση την περιμένουμε από τη Δεξιά (!) και κατά κανένα τρόπο από τη σοσιαλιστική Κεντροαριστερά....

 

Η ουσία πάντως είναι ότι η συμφωνία ΕΕ-Αγγλίας καλλιεργεί το ρατσισμό μεταξύ Ευρωπαίων, οδηγεί σε διακρίσεις εις βάρος Ευρωπαίων πολιτών ανάλογα με τη χώρα προέλευσής τους...

του Γιώργου Δελαστίκ

Μόνο με …πολιτική επανάσταση εναντίον όλων των πολιτικών κομμάτων της Βρετανίας μπορούν οι Άγγλοι ψηφοφόροι να ψηφίσουν «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα της 23ης Ιουνίου, οδηγώντας έτσι την Αγγλία σε αποχώρηση από την ΕΕ. Οι Συντηρητικοί, μετά τη συμφωνία του Κάμερον με την ΕΕ, τάσσονται υπέρ της παραμονής της Βρετανίας στην ΕΕ. Οι Εργατικοί απειλούν τα πιο αφοσιωμένα «ευρωλαμόγια» του Ηνωμένου Βασιλείου, ακριβώς όπως οι σοσιαλιστές και οι σοσιαλδημοκράτες σε κάθε χώρα της ΕΕ. Υπέρ της παραμονής στην ΕΕ είναι και οι Φιλελεύθεροι, το σχεδόν ανύπαρκτο τρίτο βρετανικό κόμμα.

Μόνο μέσα στους κόλπους των Συντηρητικών – δηλαδή της αγγλικής Δεξιάς – έχει σημειωθεί αντίσταση κατά της παραμονής της Αγγλίας στην ΕΕ. Έξι από τους δεκαεννέα υπουργούς της κυβέρνησης Κάμερον τάχθηκαν ανοιχτά υπέρ του «ΟΧΙ», ενώ το κίνημα υπέρ της αποχώρησης της Βρετανίας από την ΕΕ απέκτησε και τον αδιαφιλονίκητο ηγέτη του. Πρόκειται για τον δεξιό δήμαρχο του Λονδίνου Μπόρις Τζόνσον, ο οποίος αποφάσισε να τα ρισκάρει όλα προκειμένου να γίνει και αρχηγός των Συντηρητικών, ανατρέποντας τον ομοϊδεάτη του, Ντέιβιντ Κάμερον. Άλλωστε η καρατόμηση του Κάμερον θα γίνει αμέσως μόλις νικήσει το «Όχι», αν φυσικά υπάρξει τέτοια εξέλιξη, η οποία πλέον λόγω της στάσης του Κάμερον τοποθετείται στα όρια του πολιτικά αδύνατου. Αφού όλα τα πολιτικά κόμματα της Βρετανίας είναι υπέρ της παραμονής της χώρας τους στην ΕΕ, πώς είναι δυνατόν οι ψηφοφόροι τους να ψηφίσουν και μάλιστα κατά απόλυτη πλειοψηφία υπέρ της αποχώρησης; Πρακτικά αδύνατον, προφανώς, εκτός πια και αν παραστούμε μάρτυρες μιας πολιτικής επανάστασης των ψηφοφόρων εναντίον των ίδιων των κομμάτων τους και μάλιστα σε ένα θεμελιώδες ζήτημα, όπως σύσσωμη η αγγλική αστική τάξη τάσσεται υπέρ της παραμονής.

Θα χρειαστεί να περιμένουμε τέσσερις μήνες για να μάθουμε ποια θα είναι η απάντηση των Άγγλων ψηφοφόρων. Και μόνο το γεγονός όμως ότι την αντι-ΕΕ λύση την περιμένουμε από τη Δεξιά (!) και κατά κανένα τρόπο από τη σοσιαλιστική Κεντροαριστερά των Εργατικών, παρόλο που ο νέος ηγέτης των Εργατικών θεωρείται «πατερούλης» η από την ανύπαρκτη στην Αγγλία Αριστερά, είναι ενδεικτικό του αδιεξόδου στο οποίο οδηγείται ο αντι-ΕΕ αγώνας κυρίως στις χώρες του Βορρά της Ευρώπης, όπου τα αριστερά κόμματα έχουν μικρή ή περιθωριακή εκλογική επιρροή. Πόσο φιλολαϊκή μπορεί να είναι μια δεξιά αντι-ΕΕ πολιτική, με δεδομένο ότι τα δεξιά κόμματα εκφράζουν πρωτίστως τα συμφέροντα των αστικών τάξεων των αντίστοιχων κρατών και φυσικά αυτά θέλουν να προστατεύσουν πάνω απ’ όλα; Βεβαίως και η οικοδόμηση με οικονομικά μέσα του Τέταρτου Ράιχ της Γερμανίας θίγει τα συμφέροντα των αστικών τάξεων των υπόλοιπων χωρών της ΕΕ και γι’ αυτό αντιδρούν τώρα τα δεξιά κόμματα των κρατών αυτών. Αρκεί όμως αυτό για να προκύψει φιλολαϊκή πολιτική; Όχι βέβαια. Οι Συντηρητικοί της Αγγλίας άλλωστε τα συμφέροντα της αγγλικής αστικής τάξης προστάτευσαν. Πρώτα απ’ όλα προστάτευσαν τα συμφέροντα του Σίτι του Λονδίνου. Η Βρετανία ζήτησε να έχει δικαίωμα βέτο σε αποφάσεις των χωρών της Ευρωζώνης που θα επηρέαζαν τον χρηματοπιστωτικό τομέα σε κράτη που δεν αποτελούν μέρος της Ευρωζώνης, όπως είναι η Βρετανία. Ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ ήταν διαμετρικά αντίθετος με την πρόταση αυτή. Τελικά αυτό που συμφωνήθηκε ήταν ότι το Λονδίνο μπορεί να εγείρει μονομερώς το θέμα στους αρχηγούς των κυβερνήσεων που συναποτελούν τις συνόδους κορυφής, όταν κρίνει ότι κάποιες αποφάσεις της Ευρωζώνης εγκυμονούν κινδύνους διακρίσεων εις βάρος του Σίτι του Λονδίνου.

Το αγγλικό αστικό κράτος ωφελείται επίσης από τη μη χορήγηση επιδομάτων εργασίας ή επιδομάτων παιδιών, αν οι προερχόμενοι από τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ (και αυτό έχει εξαιρετική σημασία) μετανάστες δεν έχουν πρώτα υποστεί κρατήσεις επί τέσσερα χρόνια από το μισθό τους χωρίς να λαμβάνουν επιδόματα σχετιζόμενα με την εργασία τους. Υπέρ της αγγλικής αστικής τάξης είναι επίσης το δικαίωμα αυτοεξαίρεσης της Βρετανίας από τη «διαρκώς στενότερη ένωση» που ισχύει για τις άλλες χώρες – μέλη της ΕΕ. Οι Άγγλοι εργαζόμενοι δεν πήραν απολύτως τίποτα. Τους καλλιεργείται όμως ύπουλα το αίσθημα ανωτερότητας, αφού μόνο επειδή είναι Άγγλοι θα παίρνουν τα ίδια επιδόματα που έπαιρναν μέχρι τώρα, ενώ των «ξένων» Ευρωπαίων θα μειωθούν!

Η ουσία πάντως είναι ότι η συμφωνία ΕΕ-Αγγλίας καλλιεργεί το ρατσισμό μεταξύ Ευρωπαίων, οδηγεί σε διακρίσεις εις βάρος Ευρωπαίων πολιτών ανάλογα με τη χώρα προέλευσής τους και γενικά βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με το γράμμα και το πνεύμα των ιδρυτικών συνθηκών της ΕΕ. Αυτό αποδεικνύει ότι η Γερμανία προκειμένου να οικοδομήσει το Τέταρτο Ράιχ της δεν διστάζει να παραβιάσει κάθε συνθήκη.