Προσπαθούν να ανακόψουν την κατάρρευση του ευρώ με προετοιμασία για πόλεμο

Η ιστορία έχει δείξει ότι όταν οι ισχυροί αντιμετωπίζουν τέτοια αδιέξοδα σαν τα σημερινά, όπου τα οικονομικά μέσα αποδεικνύονται τουλάχιστον ατελέσφορα, τότε το μόνο που τους μένει είναι να καταφύγουν στην επιβολή των συμφερόντων του με εξωοικονομικό καταναγκασμό. Κυρίως με στρατιωτικοπολιτικά μέσα... 

του Δημήτρη Καζάκη*

Πληθαίνουν οι φωνές που βλέπουν την κατάρρευση του ευρώ, της ευρωζώνης και της ΕΕ εν μέσω μιας νέας φάσης της παγκόσμιας ύφεσης στην οποία συνεχίζει να βυθίζεται η οικονομία των κεφαλαιαγορών από το 2007. Ο Ντράγκι έχει φτάσει να χρηματοδοτεί το 36% του ΑΕΠ της ευρωζώνης για να πετύχει μια εικονική και εντελώς ασθενική άνοδο της τάξης του 1,7%.

Καμιά άλλη κεντρική τράπεζα στον ανεπτυγμένο κόσμο δεν έχει οδηγηθεί σε τόσο μεγάλο αδιέξοδο. Ούτε καν η αμερικανική FED, η οποία χρηματοδοτεί το 25% του ΑΕΠ των ΗΠΑ με τα ενεργητικά της για να πετύχει μια εικονική άνοδο της τάξης του 2-2,5%.

Καθώς τα οικονομικά μέσα και τα "μπαζούκα" της νομισματικής πολιτικής αποτυχαίνουν να ανακόψουν την πορεία της ύφεσης και της επερχόμενης δύνης αποπληθωρισμού - δηλαδή γενικευμένης κατάρρευσης προσφοράς και ζήτησης - για το σύνολο της ευρωζώνης, τόσο ενισχύονται οι τάσεις για χρήση πολιτικών μέσων. Η ιστορία έχει δείξει ότι όταν οι ισχυροί αντιμετωπίζουν τέτοια αδιέξοδα σαν τα σημερινά, όπου τα οικονομικά μέσα αποδεικνύονται τουλάχιστον ατελέσφορα, τότε το μόνο που τους μένει είναι να καταφύγουν στην επιβολή των συμφερόντων του με εξωοικονομικό καταναγκασμό. Κυρίως με στρατιωτικοπολιτικά μέσα.

Σ' αυτή τη βάση βρισκόμαστε σήμερα μέσα στην ευρωζώνη και την ΕΕ. Η Μέρκελ απαιτεί την "πολιτική ένωση" της Ευρώπης με κάθε μέσο. Αυτό σημαίνει την πολιτική επιβολή των κυρίαρχων συμφερόντων με πολιτικά μέσα κι όχι μόνο ή κυρίως με οικονομικά.

Την ίδια ώρα έχουν κηρύξει πόλεμο στον "λαϊκισμό" - που γι' αυτούς είναι κάθε προσπάθεια να επανέλθει ο έλεγχος των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών συνθηκών κάθε χώρας σε εθνικό επίπεδο. Και φυσικά προετοιμάζονται για τον χειρότερο πόλεμο που πιθανά θα γνωρίσει η ανθρωπότητα σε ευρωπαϊκό έδαφος και παγκόσμια.

Στη σύνοδο του ΝΑΤΟ στην Βαρσοβία τον Ιούλιο φέτος, για πρώτη φορά μετά τον "ψυχρό πόλεμο" αναβίωσε το δόγμα του "πολέμου αποτροπής" εναντίον του Ρώσικου "επεκτατισμού" ακόμη και με τη χρήση πυρηνικών. Αμέσως μετά στις 24 Αυγούστου, ο Γερμανός υπουργός Εσωτερικών Τόμας ντε Μεζιέρ πρότεινε οδηγίες στο Υπουργικό Συμβούλιο, που είχαν αρχίσει να αναπτύσσονται από το 2012 ως μέρος μιας «Konzeption Zivile Verteidigung KZV" (Αντίληψη για την πολιτική Άμυνα). Οι προτάσεις αυτές εγκρίθηκαν από το Υπουργικό Συμβούλιο. Είναι οργανικό μέρος ενός συνολικού «πλαισίου οδηγιών για το σύνολο της άμυνας" (RRGV), η οποία περιλαμβάνει επίσης ένα «Bundeswehr Konzeption"(KDB), δηλαδή την μετεξέλιξη των Γερμανικών ενόπλων δυνάμεων σε βασικό κορμό των δυνάμεων ασφαλείας της Ευρώπης. Φυσικά υπό την σκέπη του ΝΑΤΟ.

Το KZV των 70 σελίδων από το Γερμανικό Ομοσπονδιακό Υπουργείο Εσωτερικών της 24ης Αυγούστου απαριθμεί λεπτομερώς τα βήματα μιας πολιτικής προετοιμασία για την περίπτωση πολέμου. Ένας πόλεμος με πυρηνικά, βιολογικά και χημικά όπλα λαμβάνεται υπόψη. Σύμφωνα με το κείμενο της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, (βλ. SPIEGEL ONLINE, 21 Αυγούστου) δεν αφήνει καμιά αμφιβολία ότι "έμμεσα μια επίθεση εναντίον της εδαφικής επικράτειας δεν μπορεί πλέον αποκλειστεί». Κι αυτό δεν αφορά μόνο την εδαφική επικράτεια της Γερμανίας, αλλά ολόκληρης της Ευρώπης.

Μια στρατιωτική αναμέτρηση με τη Ρωσία όχι μόνο δεν θεωρείται πλέον πιθανή, αλλά τόσο η Γερμανία, όσο και το ΝΑΤΟ ετοιμάζονται συστηματικά γι' αυτό το ενδεχόμενο. Η γερμανική κυβέρνηση ακολουθεί πλήρως τις κατευθυντήριες γραμμές του ΝΑΤΟ κι έχει δεσμευθεί απόλυτα σ' αυτό. Κατά την πρόσφατη σύνοδο κορυφής στη Βαρσοβία, τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ έχουν πλέον αναλάβει να (Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung της 21ης Αυγούστου) «ενίσχυσουν την πολιτική αντίσταση ενάντια σε αντισυμβατικές απειλές".

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Πρώτα και κύρια την επιβολή ενός καθεστώτος όπου η απειλή των τρομοκρατικών χτυπημάτων και της αναμέτρησης με τη Ρωσία θα επικρέμεται πάνω από τα κεφάλια των πολιτών ως δαμόκλειος σπάθη. Ταυτόχρονα, προχωρά γρήγορα ο κοινός ευρωπαϊκός χώρος ασφάλειας, όπου οι ένοπλες δυνάμεις και οι δυνάμεις ασφαλείας ειδικά των παραμεθόριων χωρών της ΕΕ αλλάζουν ριζικά χαρακτήρα για να υπηρετήσουν το νέο δόγμα πολεμικής προετοιμασίας του ΝΑΤΟ και της ΕΕ εναντίον της τρομοκρατίας και της Ρωσίας.

Αυτό ακριβώς επιβεβαίωσε και η άτυπη σύνοδος της Μπρατισλάβα. Κι έτσι η ίδια η έννοια των κρατικών συνόρων για τις χώρες μέλη της ΕΕ καταργήθηκε, ή ορθότερα τέθηκε καθαρά στην διακριτική ευχέρεια των οργάνων της Ένωσης να τα αναγνωρίζουν ή όχι ανάλογα με τις δικές τους σκοπιμότητες. Δεν είναι πλέον οι διεθνείς συνθήκες και το διεθνές θεσμικό δίκαιο που καθορίζει τα σύνορα των κρατών, αλλά το συμφέρον των οργάνων της ΕΕ.

Δεν πρέπει λοιπόν να ξενίζει κανέναν το γεγονός ότι μετά την Μπρατισλάβα, αλλά και τη συνάντηση Τσίπρα-Ερντογκάν στη Νέα Υόρκη στις 20 Σεπτεμβρίου, όπου ο φερόμενος ως Έλλην πρωθυπουργός ανέδειξε τον επίδοξο Σουλτάνο ως εγγυητή της δημοκρατίας και της ομαλότητας στην Τουρκία, ο πρόεδρος της Γείτονος χώρας έθεσε ανοιχτά πλέον θέμα Συνθήκης της Λωζάννης. Η εν λόγω συνθήκη δεν είναι μια απλή σύμβαση οριοθέτησης συνόρων ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία το 1923. Αλλά συνιστά οργανικό μέρος της διευθέτησης των μεταπολεμικών συνόρων στο σύνολο της Ευρώπης και των Βαλκανίων. Όχι μόνο μετά τη Συνθήκη των Βερσαλλιών του 1919, αλλά και μετά τη Συνδιάσκεψη του Σαν Φραντσίσκο το 1945.

Στην πράξη ο Ερντογκάν αμφισβήτησε μια από τις θεμελιώδεις διεθνείς συνθήκες καθορισμού συνόρων μετά το 1ο και 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Μήπως είδατε καμιά αντίδραση από μεριάς ΕΕ και ΝΑΤΟ; Και μάλιστα ιδιαίτερα για τα ελληνικά σύνορα, τα οποία υποτίθεται ότι είναι και "ευρωπαϊκά σύνορα";

Ούτε μιλιά! Γιατί; Διότι η πρόκληση του Ερντογκάν εντάσσεται στο πλαίσιο συνολικής αμφισβήτησης του καθορισμού των μεταπολεμικών συνόρων στο Αιγαίο, τη Θράκη, τα Βαλκάνια και σ' ολόκληρη την Ευρώπη. Από το 1998 το επίσημο δόγμα του ΝΑΤΟ είναι ότι περίοδος που ξεκίνησε με την Συνθήκη της Βεστφαλίας (1648) και βασιζόταν στην μη ανάμιξη στα εσωτερικά άλλου κράτους, αλλά και στην αποκλειστικότητα της άσκησης κυριαρχικών δικαιωμάτων εντός της επικράτειας ενός κράτους, τελείωσε οριστικά. Η Γιουγκοσλαβία ήταν από τους πρώτες χώρες που πλήρωσε με αίμα και διαμελισμό το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ.

Μετά τη σύνοδο του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία, αλλά και της ΕΕ στη Μπρατισλάβα, έχουμε εισέλθει επίσημα στην εποχή της κατάλυσης των επίσημων εθνικών και κρατικών συνόρων. Είναι τυχαίο που εδώ και χρόνια όποιος φωνάζει "κάτω τα σύνορα", μπορεί να περάσει από το ταμείο του Σόρος, της ΕΕ, του ΟΗΕ και των άλλων ευαγών ιδρυμάτων της παγκόσμιας διακυβέρνησης για να εισπράξει; Δεν είναι πλέον το διεθνές δίκαιο, οι διεθνείς συμβάσεις και το εθνικό δίκαιο των κρατών της διεθνούς κοινότητας που καθορίζουν τη νομιμότητα, αλλά η θέληση και τα συμφέροντα των ισχυρών σ' έναν κόσμο χωρίς σύνορα, όπου μόνο η ζούγκλα των αγορών και τα αρπακτικά τους μπορούν να ρυθμίζουν τα πάντα.

*Ο Δημήτρης Καζάκης είναι Γ.Γ. του Ε.ΠΑ.Μ.

Βλαντίμιρ Πούτιν: «Η Ρωσία δεν προτίθεται προς το παρόν να υιοθετήσει νέα αντίμετρα σε σχέση με τη Δύση»

Η Ρωσία, προς το παρόν, δεν προτίθεται να υιοθετήσει νέα μέτρα σε σχέση με τις χώρες της Δύσης ως απάντηση στις κυρώσεις, δήλωσε- απευθυνόμενος στους δημοσιογράφους ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν, σύμφωνα με το ρωσικό ειδησεογραφικό πρακτορείο RIA Novosti...

«Προς το παρόν δεν σχεδιάζουμε, τα οποιαδήποτε απαντητικά αντίμετρα. Πρέπει να δούμε, πώς θα φερθούν οι εταίροι μας και μετά θα αποφασίσουμε» είπε ο ρώσος πρόεδρος, Βλαντίμιρ Πούτιν.

«Συνειδητά επιβάλλαμε περιορισμούς στις εισαγωγές αγροτικών προϊόντων, ήταν μια ασύμμετρη απάντηση. Εκείνοι μας επέβαλλαν κυρώσεις στα βιομηχανικά προϊόντα, σε προϊόντα διττού χαρακτήρα, περιορισμούς στην χρηματοδότηση, αλλά εμείς ως απάντηση δεν μπορούμε να κάνουμε ακριβώς τα ίδια. Δηλαδή μπορούμε, αλλά αυτό δεν έχει νόημα» ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Πούτιν.

«Επιβάλλαμε βέβαια (κυρώσεις) σε εκείνον τον τομέα, όπου τους δημιουργεί προβλήματα, και, όπως βλέπετε, υπολογίζουν ότι υπέστησαν ζημιές δισεκατομμυρίων. Δεν είναι δικοί μας υπολογισμοί αλλά υπολογισμοί που κάνουν δυτικοί εμπειρογνώμονες, εκπρόσωποι των αντίστοιχων κλάδων παραγωγής. Γι αυτό και επιβάλλαμε περιορισμούς εκεί που μας συνέφερε να το κάνουμε. Και δεν θα κάνουμε τίποτα απλά και μόνο για να τιμωρήσουμε κάποιους τιμωρώντας τους εαυτούς μας. Να αγοράσουμε δηλαδή το εισιτήριο και να μην πάμε» πρόσθεσε ο ρώσος πρόεδρος.

Οι σχέσεις Ρωσίας —Δύσης επιδεινώθηκαν εξαιτίας την κατάστασης στην Ουκρανία. Στα τέλη Ιουλίου του 2014 η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι ΗΠΑ, στράφηκαν από τις στοχευμένες κυρώσεις κατά μεμονωμένων φυσικών προσώπων και εταιρειών στις επιβολή κυρώσεων σε ολόκληρους τομείς της ρωσικής οικονομίας. Η Ρωσία ως απάντηση επέβαλλε περιορισμούς στις εισαγωγές αγροτικών προϊόντων από τις χώρες οι οποίες επέβαλλαν κυρώσεις κατά της Ρωσίας, τονίζει σε τηλεγράφημά του το ειδησεογραφικό πρακτορείο Ria Novosti.

Βόλφγκανγκ Σόιμπλε: Καμία διαμάχη με το ΔΝΤ και ζητάει υποκατάσταση της Κομισιόν από τον ESM!

Ο γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, μιλώντας στην εφημερίδα General Anzeiger, αναφέρεται στο ελληνικό ζήτημα. Παράλληλα, προτείνει την υποκατάσταση της Κομισιόν από τον ESM στην "επιτήρηση" του συμφώνου σταθερότητας...

 

Εφ΄όλης της ύλης, αλλά με προτεραιότητα στα ανοιχτά θέματα της ευρωζώνης η σημερινή συνέντευξη του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στην εφημερίδα General-Anzeiger της Βόννης. Κατ΄ αρχήν τα θετικά: "Πάρτε για παράδειγμα την ανάπτυξη στην Ισπανία. Θετικούς δείκτες θα παρουσιάσει και η Ιταλία. Σημαντικές μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας έγιναν και στη Γαλλία στη διάρκεια του καλοκαιριού. Οι Έλληνες κάνουν επίσης προόδους. Δεν θα πρέπει ωστόσο να πιστέψουν ότι μπορούν να σταματήσουν την υλοποίηση υπεσχημένων μεταρρυθμίσεων". 

Αναφερόμενος πάντως στα γερμανικά (και όχι μόνο) δημοσιεύματα για διαφορετικές εκτιμήσεις Βερολίνου-ΔΝΤ ως προς τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε κάνει λόγο για "παρεξήγηση" και υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει καμία διαμάχη με το ΔΝΤ. Συγκεκριμένα, αναφέρει: "Το ΔΝΤ αμφιβάλλει- και αυτό δεν είναι καινούριο- ότι η Ελλάδα θα υλοποιήσει όσα έχει υποσχεθεί και ότι αυτό αρκεί για να βάλει τη χώρα σε διαρκή τροχιά ανάπτυξης. Αντιθέτως οι Έλληνες έλεγαν πάντα: 'Θα τα καταφέρουμε'. Γι' αυτό συμφωνήσαμε, την άνοιξη, ότι η Αθήνα θα λάβει επιπλέον μέτρα, εάν επαληθευθεί η απαισιοδοξία του ΔΝΤ. Μόλις το υπενθύμισα στον έλληνα ομόλογό μου στο Γιούρογκρουπ της Δευτέρας και εκείνος το επιβεβαίωσε".

Για το ζήτημα του ελληνικού χρέους ο Σόιμπλε επαναλαμβάνει την πάγια θέση του: "Θα διεκπεραιώσουμε το τρίτο πρόγραμμα μέχρι τα τέλη του 2018 και στη συνέχεια θα αποφασίσουμε εάν χρειάζεται κάτι άλλο. Αν αρχίσουμε τώρα να μιλάμε για ελάφρυνση χρέους, θα εξασθενήσει η μεταρρυθμιστική προσπάθεια στην Ελλάδα. Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι το χρέος, αλλά η αδυναμία της (δημόσιας) διοίκησης και η έλλειψη ανταγωνιστικότητας. Εκεί πρέπει να εστιάσουμε".

Υποκατάσταση της Κομισιόν από τον ESM

Σε μία γενικότερη θεώρηση των απαραίτητων μεταρρυθμίσεων στην ευρωζώνη, ο γερμανός υπουργός Οικονομικών προτείνει να αποδυναμωθεί ο σημερινός "πολιτικός" ρόλος της Κομισιόν στην επιτήρηση του συμφώνου σταθερότητας και να παραχωρηθεί, σταδιακά, η σχετική αρμοδιότητα στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM). Συγκεκριμένα, δηλώνει: "Είναι επόμενο για τον πρόεδρο της Κομισιόν, Ζαν Κλωντ Γιούνκερ, να αντλεί αυξημένο πολιτικό και ηγετικό ρόλο από τη συνθήκη της Λισαβόνας και τις ευρωεκλογές. Αλλά αυτό δεν συνάδει με τον ουδέτερο ρόλο ενός θεματοφύλακα των συνθηκών, που ενέχει η Κομισιόν. Γι' αυτό σκέπτομαι μήπως θα έπρεπε να αναλάβει ο ESM, σταδιακά, μεγαλύτερες αρμοδιότητες σε αυτήν την κατεύθυνση, τουλάχιστον για τις χώρες της ευρωζώνης". Η υλοποίηση της πρότασης θα σήμαινε ότι τον έλεγχο για τη συμμόρφωση της Ελλάδας ή άλλων κρατών-μελών της ευρωζώνης στο σύμφωνο σταθερότητας δεν θα ασκούσε, κατά κύριο λόγο, ο Ζαν Κλωντ Γιούνκερ ή ο επίτροπος Μοσκοβισί, αλλά ο επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ.

Η εφημερίδα αντιτείνει ότι μία τέτοια εξέλιξη θα προϋπέθετε την (χρονοβόρα) τροποποίηση των συνθηκών της ΕΕ. Αλλά ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έχει διαφορετική άποψη: "Όχι, δεν χρειάζεται να τροποποιήσουμε το πρωτογενές δίκαιο. Στην ευρωζώνη θα αρκούσε και μία αλλαγή της συνθήκης του ESM". Τέλος, απαντώντας σε ερώτηση του General-Anzeiger για την αναγκαιότητα μίας πολιτικής ένωσης στην Ευρώπη, ο έμπειρος υπουργός Οικονομικών αναφέρει τα εξής: "Έχω πολλές ιδέες για το πώς θα βελτιώναμε τις ευρωπαϊκές συνθήκες. Αλλά δεν μπορώ καν να φανταστώ πώς θα επιτύχουμε σε εύθετο χρόνο τροποποιήσεις συνθηκών με τις ομόφωνες αποφάσεις και τα δημοψηφίσματα που απαιτούνται. Πρέπει να καταστήσουμε την Ευρώπη πιο αποτελεσματική με βήματα ήσσονος εμβέλειας, χωρίς αλλαγή στις συνθήκες. Τα οράματα είναι για να τα υλοποιείς, όταν σου παρουσιάζεται η ευκαιρία. Αλλά αυτή τη στιγμή δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο".

Γιάννης Παπαδημητρίου/DW

Σε συνθήκες φτώχειας το 35,7% του πληθυσμού

Στην Ελλάδα, το 2015 βρισκόταν αντιμέτωπο με τον κίνδυνο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού το 35,7% του πληθυσμού (3,8 εκατ. άνθρωποι), έναντι 28,1% το 2008... 

Σε συνθήκες φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού ζουν πάνω από ένας στους τρεις κατοίκους στην Ελλάδα και κατά μέσο όρο ένας στους τέσσερις στην ΕΕ, σύμφωνα με τα στοιχεία του 2015, που έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα η Eurostat.

Συγκεκριμένα, στην Ελλάδα, το 2015 βρισκόταν αντιμέτωπο με τον κίνδυνο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού το 35,7% του πληθυσμού (3,8 εκατ. άνθρωποι), έναντι 28,1% το 2008. Στην ΕΕ, το αντίστοιχο ποσοστό επανήλθε το 2015 στα επίπεδα του 2008, δηλαδή στο 23,7% (118,8 εκατ. άνθρωποι).

Σύμφωνα με τη Eurostat, ένας άνθρωπος βρίσκεται σε κατάσταση φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού όταν αντιμετωπίζει μία ή περισσότερες από τις παρακάτω προβληματικές καταστάσεις: Είτε θεωρείται φτωχός (δηλαδή έχει εισοδήματα μικρότερα του 60% του μέσου εθνικού εισοδήματος), είτε ζει σε κατάσταση ένδειας (δηλαδή στερείται βασικά καταναλωτικά αγαθά ή αδυνατεί να ανταπεξέλθει σε στοιχειώδεις οικονομικές υποχρεώσεις), είτε ζει σε οικογένεια αντιμέτωπη με τον κίνδυνο της ανεργίας (δηλαδή σε οικογένεια που κανένα μέλος της δεν έχει «κανονική δουλειά»).

Ως προς την Ελλάδα, σε συνθήκες φτώχειας βρίσκεται το 21,4% του πληθυσμού, σε συνθήκες ένδειας το 22,2%, ενώ ζει σε οικογένεια αντιμέτωπη με τον κίνδυνο της ανεργίας το 16,8% του πληθυσμού. 

 Eurostat

Συνέντευξη του Δήμαρχου Χαλκιδέων, Χρήστου Παγώνη, στο Star Κεντρικής Ελλάδας (vid)

Εφ'όλης της ύλης συνέντευξη του Δημάρχου Χαλκιδέων κ. Χρήστου Παγώνη στην εκπομπή "Βήμα Για Όλους" από το κανάλι Star Κεντρικής Ελλάδας...

Η εκπομπή του δημοσιογράφου Γιώργου Σιμόπουλου "Βήμα Για Όλους" του Star Κεντρικής Ελλάδας φιλοξενήθηκε στη Χαλκίδα όπου έδωσε "βήμα" στον Δήμαρχο Χαλκιδέων να αναφερθεί αναλυτικά στο έργο της Δημοτικής Αρχής για τα δύο (2) χρόνια της θητείας της.

Ακολουθεί βίντεο της συνέντευξης

Η Φθινοπωρινή Σύναξις των Αθλίων

Σε μια χώρα που βουλιάζει στη φτώχεια, την ανέχεια, όπου η φυγή γίνεται το αποκλειστικό όραμα των νεότερων γενιών, καθώς προχωράει ανελέητη, δρεπανηφόρα, η εκπτώχευση, η συρρίκνωση, η ισλαμοποίηση, η νεοθωμανική απειλή....

του Γιώργου Καραμπελιά στο ΑΡΔΗΝ

Το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί σ’ ένα έθνος είναι η παρακμή διά του μιθριδατισμού, ή ίσως η παρακμή συνοδεύεται πάντοτε από αυτόν: Σιγά, σιγά συνηθίζεις το δηλητήριο και την έκπτωση. Ίσως. Πάντως, οι Έλληνες και σε παρακμή βρίσκονται και την έχουν αποδεχθεί δια του μιθριδατισμού.

Καθημερινά, χωρίς περίσκεψη και χωρίς αιδώ και όχι πλέον αδιόρατα επιταχύνεται η πτώση και η κατάπτωση ενός έθνους που κάποτε έβγαζε Μακρυγιάννηδες και Καραολήδες. Ενός έθνους που σέρνεται πια σε βρώμικες πόλεις, σε θλιβερές πλατείες και εξαντλείται κάθε πρωί στα τουρκοσήριαλ.

Καθόλου τυχαία, κυβερνιέται από τους αθλίους που ανέδειξε στο προσκήνιο μέσα από την κρίση. Αυτό ακριβώς είναι το βαρύτερο σύμπτωμα της παρακμής. Όταν απέναντι στην κρίση δεν προτάσσεις τους καλύτερους που έχει το έθνος σου, αλλά αντίθετα αναδεικνύεις τους χειρότερους. Ξεκίνησαν από τον ΓΑΠ και κατέληξαν στον Τσίπρα.

Τι πιο χαρακτηριστικό από τους δήθεν αντισυστημικούς τους οποίους παρήγαγε μέσα στα έξι χρόνια της κρίσης, τον Βαρουφάκη, τον Κατρούγκαλο, τον Σώρρα, τον Βασίλη Λεβέντη και εσχάτως τον άλλοτε Κώστα Ζουράρι. Σε μια χώρα που βουλιάζει στη φτώχεια, την ανέχεια, όπου η φυγή γίνεται το αποκλειστικό όραμα των νεότερων γενιών, καθώς προχωράει ανελέητη, δρεπανηφόρα, η εκπτώχευση, η συρρίκνωση, η ισλαμοποίηση, η νεοθωμανική απειλή.

Πλέον δε, αφού οι αθλιότεροι όλων ανέλαβαν να ξεπουλήσουν και τα τελευταία υπολείμματα αξιοπρέπειας που διαθέταμε ως έθνος, ο Σόιμπλε, η Λαγκάρντ, ο Πούτιν ο … Ολάντ, αναφέρονται πια στην Ελλάδα σαν ένα ανύπαρκτο μέγεθος, η τύχη της οποίας ενδιαφέρει όλο και λιγότερο και πλέον η ίδια η αποσταθεροποίησή της δεν τρομάζει κανέναν.

Γι’ αυτό εξάλλου, ο Ερντογάν διεκδικεί πλέον και τη Θεσσαλονίκη. Και οι ναιναίκοι του υπουργείου Εξωτερικών διακηρύττουν απλώς πως η Θράκη είναι ελληνική, αντί να ανακαλέσουν αμέσως τον πρέσβη από την Άγκυρα στην Αθήνα. Εξάλλου είναι γνωστή η τακτική τους, «να μην πέσουμε στην παγίδα της πρόκλησης» και έτσι, να το καταπιούμε και αυτό.

Και μέσα σ’ όλα αυτά, το κόμμα των διορισμένων «συνεδριάζει» και ορχείται με τα αντάρτικα που τους παίζει ο Ζουράρις. Και η μεγαλύτερη καταισχύνη μου είναι πως ανάμεσά τους βρίσκονται και παλιοί «σύντροφοι».

«Έβγαλε βρώμα η ιστορία, ότι ξοφλήσαμε», έλεγε ένα παλιό τραγουδάκι. Η πένα μου –ίσως και ο υπολογιστής μου– δεν βρίσκει δυστυχώς σύμφωνα και φωνήεντα για να περιγράψει την κατρακύλα που έχουμε πάρει. Τα λόγια παύουν πλέον να έχουν νόημα, μοιάζει σαν να έχουν ειπωθεί τα πάντα και να ζητάνε απεγνωσμένα ρεύμα μόνο από την ψυχή μας, για όσους έχουμε ακόμα ψυχή.

ΑΡΔΗΝ-ΡΗΞΗ