Η παραίτηση του κ. Κοτζιά

Η παραίτηση του κ. Κοτζιά και η ανάληψη του υπουργείου από τον πρωθυπουργό δε φαίνεται προς το παρόν να επηρεάζει το σκοπιανό ιδίως ύστερα από το άνοιγμα των διαδικασιών για συνταγματική αναθεώρηση που ενέκρινε το κοινοβούλιο της γειτονικής χώρας...

 του Γιάννη Ανδρουλιδάκη *

Η παραίτηση του κ. Κοτζιά και ο τρόπος που έγινε απασχολούν ακόμη και σήμερα τα ΜΜΕ. Στην κόντρα που ξέσπασε ανάμεσα στον υπουργό Εξωτερικών και τον υπουργό Άμυνας νικητής αναδείχθηκε ο δεύτερος. Στη σοβαρότερη ενδοκυβερνητική κρίση ο πρωθυπουργός διάλεξε πλευρά. Ο πολιτικός αμοραλισμός και οι εκβιασμοί επικράτησαν για μια ακόμη φορά.

Είναι χρήσιμο για να αντιληφθεί κάποιος την ποιότητα της Δημοκρατίας μας πέρα από ιδεολογικές διαφορές και πολιτικές διαφωνίες να προβληματιστεί σε ερωτήματα , όπως τα παρακάτω: πόσο έντιμο είναι, για παράδειγμα , να θυσιάζει ο πρωθυπουργός ένα επιτυχημένο, σύμφωνα με δήλωση του, συνεργάτη στο βωμό των σκοπιμοτήτων ;Πόσο ηθικό ακούγεται να τον εκπαραθυρώνει την ώρα μάλιστα που η συμφωνία των Πρεσπών εγκρίθηκε από το κοινοβούλιο των Σκοπίων; Ποιος τελικώς είναι ο ρόλος του κ. Καμμένου; Και ποιος έχει θεσμικά την ευθύνη της εξωτερικής πολιτικής ; Ο υπουργός Άμυνας ή ο υπουργός Εξωτερικών;

Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού. Ύστερα από την άθλια αποπομπή του πρώην υπουργού Παιδείας, κ. Φίλη, μετά από πιέσεις της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος και του κ. Καμμένου, ήρθε η αναγκαστική παραίτηση του κ. Κοτζιά , προφανώς μετά από απαίτηση του κυβερνητικού εταίρου. Και στις δύο περιπτώσεις η συμπεριφορά του πρωθυπουργού αντέγραψε απαράδεχτες πρακτικές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, οι οποίες καμιά σχέση δεν έχουν με την κουλτούρα και το ήθος της αριστεράς από την οποία προέρχεται ο κ Τσίπρας. Είναι ξεκάθαρο ότι στη λογική του μέτρησε η παράταση της παραμονής στην εξουσία και η πλάστιγγα έγειρε προς την πλευρά του προέδρου των ΑΝΕΛ.

Ο κ. Καμμένος φαίνεται ότι με την πρόταση του για τη δημιουργία μιας βαλκανικής συνεργασίας-ασπίδας απέναντι στη ρώσικη απειλή, εξέφρασε μια εναλλακτική λύση, την οποία γνώριζε ο κ. Τσίπρας, σε περίπτωση που δεν περπατούσε η συμφωνία των Πρεσπών. Ένα σενάριο το οποίο θα ενέπλεκε ακόμη περισσότερο τη χώρα στους πολεμικούς σχεδιασμούς και στα επικίνδυνα παιχνίδια των δύο υπερδυνάμεων στην περιοχή. Επιπλέον, ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ, όσο πλησιάζει η ο καιρός που θα επικυρωθεί η συμφωνία, επιχειρεί να κάνει πιο ηχηρή την παρουσία του με στόχο να κερδίσει ψηφοφόρους στις επερχόμενες εκλογές . Όλα τα δεδομένα δείχνουν ότι οι ΑΝΕΛ στην διαδικασία αυτή θα αποδυναμωθούν με τη διαφοροποίηση βουλευτών τους . Μια τέτοια προοπτική προκαλεί ακόμη μεγαλύτερη νευρικότητα και πανικό στις κινήσεις του κ. Καμμένου. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες η ομηρία του κ. Τσίπρα είναι περισσότερο από ποτέ φανερή. Το πιθανότερο, βεβαίως , είναι ότι παρά τους λεονταρισμούς του υπουργού Άμυνας η συνεργασία τους θα φτάσει έως εκεί που οι δυο τους έχουν συμφωνήσει προσδοκώντας ψήφους καθένας από διαφορετικές δεξαμενές.

Η παραίτηση του κ. Κοτζιά και η ανάληψη του υπουργείου από τον πρωθυπουργό δε φαίνεται προς το παρόν να επηρεάζει το σκοπιανό ιδίως ύστερα από το άνοιγμα των διαδικασιών για συνταγματική αναθεώρηση που ενέκρινε το κοινοβούλιο της γειτονικής χώρας. Το ερώτημα είναι τι θα γίνει με τα υπόλοιπα θέματα, όπως το Αιγαίο, τις ΑΟΖ και το Κυπριακό. Σύμφωνα με αναλυτές , αλλά και πολλά κυπριακά ΜΜΕ, η αλλαγή στο ΥΠΕΞ θεωρείται πλήγμα για την υπόθεση της Κύπρου, επειδή ο απερχόμενος υπουργός μετά το φιάσκο του Γκραν Μοντανά είχε καταφέρει να αναδείξει τις σοβαρές πλευρές του ζητήματος και να μεταφέρει τη συζήτηση από τα συνταγματικά θέματα σε εκείνα της κατοχής , της ασφάλειας και των εγγυήσεων προωθώντας το τρίπτυχο: η Κύπρος ένα κανονικό κράτος, χωρίς στρατό και εγγυήτριες δυνάμεις. Προσέγγιση παραπλανητική, κατά την εκτίμηση μου, αφού όλες οι ενέργειες και οι αποφάσεις του κ. Κοτζιά και στο κυπριακό κινούνταν πάντοτε στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και των σχεδιασμών των ΗΠΑ .

Η κυβέρνηση με ή χωρίς τον πρώην ΥΠΕΞ θα συνεχίσει την προσπάθεια της να γίνει η καλύτερη σύμμαχος της Αμερικής στην περιοχή και να συμβάλλει στη δημιουργία του αντιρωσικού τόξου που θα ξεκινά από τα Βαλκάνια , θα καταλήγει στη νοτιοανατολική Μεσόγειο και θα στοχεύει στη Συρία και το Ιράν. Θα εξακολουθεί να είναι ο υπηρέτης των μεγάλων κολοσσών, οι οποίοι θα εκμεταλλευτούν τα κοιτάσματα που υπάρχουν στην περιοχή ζητιανεύοντας ψίχουλα , ματιές συμπόνιας και έναν καλό λόγο για τις ανθρωποφάγες αγορές.

*Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 5ο ΓΕΛ Καλαμάτας

πηγή: iskra.gr

Ερντογάν: «Να πέσει άπλετο φως στην άγρια δολοφονία Κασόγκι»

Με μεγάλο ενδιαφέρον αναμένονταν η ομιλία του Τούρκου Προέδρου ενώπιον της ΚΟ του κόμματός του για την υπόθεση της δολοφονίας Κασόγκι. Aπευθυνόμενος στη Σαουδική Αραβία έθεσε τέσσερα σημαντικά ερωτήματα.

Εκτενή αναφορά έκανε σήμερα μιλώντας στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν στη στυγνή δολοφονία του Σαουδάραβα δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι. Δια στόματος Ερντογάν αναλύθηκε όλο το χρονικό της υπόθεσης, ο οποίος τόνισε, ότι η άφιξη μέρους εκ των 15 συνολικά Σαουδαράβων πριν από τη δολοφονία και αφού στις 28 Σεπτεμβρίου ο δημοσιογράφος είχε κλείσει ραντεβού για τις άδειες γάμου, συνηγορεί σε φόνο εκ προ μελέτης.

Ο κ. Ερντογάν είπε πως πρέπει να πέσει άπλετο φως στην άγρια δολοφονία και κάλεσε την Σαουδική Αραβία να φροντίσει γι' αυτό.

Μάλιστα έκανε έκκληση και πρόταση, όπως είπε ο ίδιος, αν και σέβεται τη συνθήκη της Βιέννης, οι 18 συνολικά συλληφθέντες στη Σαουδική Αραβία να δικαστούν στην Τουρκία αφού η δολοφονία έγινε στην Κωνσταντινούπολη.

Σημαντικά ερωτήματα

Ο Πρόεδρος της Τουρκίας απευθυνόμενος στην Σαουδική Αραβία έθεσε και τέσσερα ερωτήματα.

Πρώτον, με τίνος εντολή έγινε αυτή η δολοφονία;

Δεύτερον, γιατί υπήρξε τόσο μεγάλη καθυστέρηση στην άδεια της Σαουδικής Αραβίας για έρευνα στο Γενικό Προξενείο και την προξενική κατοικία;

Τρίτον, τι έγινε και που βρίσκεται η σορός;

Και τέταρτον αν ισχύει η πληροφορία που προέρχεται από Σαουδάραβα αξιωματούχο ότι η σορός δόθηκε σε τοπικό συνεργό, ποιός είναι αυτός;

Όπως είναι γνωστό οι σχέσεις των δύο χωρών δεν είναι οι πλέον αγαστές στη Μέση Ανατολή και η Άγκυρα όπως εξάλλου τόνισε και ο ίδιος ο Ερντογάν που επιθυμεί την διαλεύκανση της υπόθεσης και την απόδοση δικαιοσύνης, κινήθηκε και θα κινηθεί στα πλαίσια της συνθήκης της Βιέννης και το διεθνές δίκαιο.
DW

Αποχαιρέτα το στρατηγικό πλεονέκτημα που φεύγει

Η διαμόρφωση απλά μιας περιφερειακής συμμαχίας δεν θα εξυπηρετούσε κανέναν από τους ελληνικούς στόχους. Σε μια συμμαχία με την ΠΓΔΜ, την Αλβανία, τη Βουλγαρία και ίσως τη Σερβία, υπό αμερικανική επιτροπεία, ο αλβανικός αλυτρωτισμός θα συνέχιζε να καλπάζει απτόητος και μάλιστα τώρα πια με αμερικανική ομπρέλα...

του Σωτήρη Ρούσσου*

Θα μπορούσε με σχετική ασφάλεια να ισχυριστεί κανείς ότι η περιοχή από τα νότια Βαλκάνια μέχρι την άκρη της Μεσοποταμίας παρουσιάζει έντονα στοιχεία αλληλεπίδρασης. Ιδιαίτερα μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, τα δύο άκρα της ενδιάμεσης (μεταξύ Ευρώπης και Ασίας) αυτής περιοχής δοκιμάστηκαν σχεδόν ταυτόχρονα από συγκρούσεις, αλλά και άμεση επέμβαση της μοναδικής υπερδύναμης. Θυμίζω την τραγική διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και τον πόλεμο στη Βοσνία και την εισβολή του Ιράκ στο Κουβέιτ και την επέμβαση των ΗΠΑ στα δύο άκρα αυτής της περιοχής. Σήμερα η Συρία, αλλά και το Ιράκ, βρίσκονται ακόμη σε επικίνδυνα ρευστή κατάσταση, παρά τη σημαντική μείωση των εχθροπραξιών. Στο άλλο άκρο, το Κοσσυφοπέδιο παραμένει πηγή ανησυχίας και μαγνήτης αλυτρωτισμών, διεθνούς εγκλήματος και «νομαδικής» τρομοκρατίας. Και η διεθνής πολιτική βρίσκεται σε αναζήτηση ισορροπίας ενός αδιαμόρφωτου ακόμη μονο-πολυπολικού συστήματος.

Σε αυτή τη ρευστή κατάσταση, η Ελλάδα βρίσκεται στην χειρότερη οικονομική και κοινωνική κρίση μετά τον Εμφύλιο. Έχει απέναντί της την Τουρκία, μια χώρα σε μετάβαση από μια μορφή κοινοβουλευτισμού υπό στρατιωτική επιτροπεία, σε ένα αυταρχικό μοντέλο με όχημα την κοινωνική επιρροή του τουρκικού Ισλάμ. Η μεταβατική αυτή κατάσταση οδηγεί τον από δεκαετίες εδραιωμένο τουρκικό αναθεωρητισμό της σε απρόβλεπτη νευρικότητα. Η Τουρκία αιφνιδιάζει και τους πιο στενούς συμμάχους της και χρησιμοποιεί μεθόδους που όχι μόνο βρίσκονται μακράν της διεθνούς νομιμότητας αλλά και παραβιάζουν κανόνες συμπεριφοράς των κρατών που έχουν γίνει αποδεκτοί από τον 19ο αιώνα, με πράξεις όπως η κράτηση ομήρων για επίτευξη πολιτικών σκοπών. Η μεταβατική αυτή περίοδος δεν θα λήξει σύντομα και ακόμη και η –πολιτική ή φυσική- αποχώρηση του Ερντογάν από την εξουσία δεν θα επαναφέρει τη χώρα σε κοινωνική και πολιτική ισορροπία.

Ο ρόλος της Τουρκίας

Ο τουρκικός αναθεωρητισμός συνοδεύεται τις τελευταίες δύο δεκαετίες από μια αντίληψη περί του ηγετικού ρόλου της Τουρκίας στο διεθνές προσκήνιο, ιδιαίτερα στον κόσμο του Ισλάμ. Αυτή η αντίληψη περιλαμβάνει όχι μόνο τη Μέση Ανατολή και τον Καύκασο, αλλά και τα Βαλκάνια, ειδικότερα τη Βοσνία, το Κοσσυφοπέδιο και την Αλβανία. Οι αλβανόφωνοι μουσουλμάνοι της ΠΓΔΜ, της Βουλγαρίας και της Ελλάδας βρίσκονται επίσης στο στόχαστρο των τουρκικών επιδιώξεων και είναι γεγονός ότι έχει επιτύχει σημαντική διείσδυση στις χώρες αυτές και με διακρατικές συμφωνίες και συνεργασίες (ρητές και άρρητες) και με σημαντική διείσδυση στην κοινωνική, εκπαιδευτική και οικονομική ζωή των μουσουλμανικών πληθυσμών στα Βαλκάνια.
Την διείσδυση αυτή διευκόλυναν δύο παράγοντες: πρώτον, η ουσιαστική αδιαφορία των δυτικών συμμαχιών, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ για τα Δυτικά Βαλκάνια την τελευταία εικοσαετία και, δεύτερον, η πρόθεση σημαντικών ευαγών ιδρυμάτων των μοναρχιών του Κόλπου να προωθήσουν την εκδοχή του υπερσυντηρητικού Ισλάμ στις μουσουλμανικές κοινωνίες των Βαλκανίων.

Ο ρόλος της Ελλάδας

Έναντι αυτών των εξελίξεων, η Ελλάδα θα έπρεπε να βρει τρόπο να μειώσει την επιρροή της Τουρκίας και του υπερσυντηρητικού Ισλάμ στην περιοχή και να αναδειχθεί η ίδια σε ηγετική δύναμη στα Βαλκάνια. Ας μην ξεχνάμε ότι το ελληνικό ΑΕΠ ακόμη και στους χαλεπούς καιρούς της χρεωκοπίας παραμένει περίπου ίσο με το συνολικό ΑΕΠ των χωρών της Βαλκανικής (η Κροατία, η Σλοβενία και η Βοσνία δεν περιλαμβάνονται). Ο μόνος τρόπος για να πετύχει τη μείωση της τουρκικής επιρροής, ήταν να στρέψει τα Δυτικά Βαλκάνια προς την ευρωπαϊκή ενταξιακή διαδικασία. Πρόκειται για τη μοναδική προοπτική, όπου η τουρκική επιρροή δεν μπορεί να παίξει κανέναν ρόλο. Αντιθέτως, λόγω των σημερινών προβληματικών σχέσεων της Τουρκίας με ισχυρά κράτη-μέλη της ΕΕ, τα Δυτικά Βαλκάνια θα έπρεπε να απομακρυνθούν από την Τουρκία για να πείσουν ότι επιθυμούν πραγματικά να προσεγγίσουν την ευρωπαϊκή προοπτική. Και βέβαια η ένταξη στο ΝΑΤΟ θα λειτουργήσει ως προθάλαμος για αυτήν προοπτική.

Κανείς δεν είναι αφελής να πιστεύει ότι η ένταξη στην ΕΕ θα επιλύσει μονομιάς τα προβλήματα των Δυτικών Βαλκανίων, τα οποία σχετίζονται περισσότερο με την εκτεταμένη διαφθορά και τον πολυπλόκαμο ρόλο του οργανωμένου εγκλήματος, ούτε ότι θα επιλύσει άμεσα εθνοτικά ζητήματα. Ρεαλιστικά μιλώντας, ο στόχος της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής δεν είναι η επίλυση αυτών των θεμάτων, αλλά πρωτίστως η μείωση της τουρκικής επιρροής. Χωρίς τη στήριξη, άλλωστε, της Άγκυρας και ο αλβανικός αλυτρωτισμός θα χάσει τη δυναμική του και το υπερσυντηρητικό Ισλάμ το προνομιακό του πεδίο. Το κλειδί για να συμβούν αυτά ήταν ένας έντιμος συμβιβασμός με τα Σκόπια, η «Συμφωνία των Πρεσπών».

Η συμφωνία των Πρεσπών

Η διαμόρφωση απλά μιας περιφερειακής συμμαχίας δεν θα εξυπηρετούσε κανέναν από τους παραπάνω στόχους. Σε μια συμμαχία με την ΠΓΔΜ, την Αλβανία, τη Βουλγαρία και ίσως τη Σερβία, υπό αμερικανική επιτροπεία, ο αλβανικός αλυτρωτισμός θα συνέχιζε να καλπάζει απτόητος και μάλιστα τώρα πια με αμερικανική ομπρέλα. Θα ήταν πολύ δύσκολο για την Ουάσιγκτον να αποκλείσει την Τουρκία από μια τέτοια συμφωνία, αφού κάτι τέτοιο θα υποστηριζόταν από τα Τίρανα, αλλά και από τις εθνικιστικές παρατάξεις στα Σκόπια. Αν, μάλιστα, η ένταξη της Τουρκίας σε μια «αμερικανόπνευστη» βαλκανική συμμαχία σήμαινε και κάποια απομάκρυνσή της από τη Μόσχα, τότε η Ουάσιγκτον όχι μόνο δεν θα είχε αντίρρηση, αλλά θα επιδίωκε την ένταξη αυτή. Με λίγα λόγια θα ξαναγυρίσουμε στο διπλωματικό βάλτο της προηγούμενης εικοσαετίας και στην περίπτωση αυτή όλο το συγκριτικό πλεονέκτημα της Ελλάδας ως ατμομηχανή της ευρωπαϊκής προοπτικής των Δυτικών Βαλκανίων χάνεται και η χώρα θα συνεχίσει να είναι ουραγός των τουρκικών πρωτοβουλιών.

Όταν ο υπουργός Άμυνας διέρρεε τις «ιδέες» του για plan Β σχετικά με την ΠΓΔΜ, ήταν βέβαιο ότι επρόκειτο για μια σοβαρότατη δολιοφθορά εναντίον της Συμφωνίας των Πρεσπών. Πρώτον, «έκοβε τα πόδια» του Ζάεφ και των υποστηρικτών της συμφωνίας στα Σκόπια, αφού αποδυνάμωνε το βασικό τους επιχείρημα προς την κοινωνία: «συμφωνία ή διαρκής απομόνωση». Η εθνικιστική αντιπολίτευση θα μπορούσε τώρα να κραδαίνει τις ιδέες του plan B για βαλκανική συμμαχία υπό αμερικανική ομπρέλα ως χειροπιαστή εναλλακτική λύση και μάλιστα κρατώντας το κεκτημένο της αναγνώρισης της ΠΓΔΜ ως «Μακεδονία» από 90 και περισσότερες χώρες (μόνο η Ελλάδα θα την αποκαλούσε ΠΓΔΜ). Δημιουργούσε, δεύτερον, εικόνα μη σοβαρής χώρας σε γείτονες, εταίρους και συμμάχους και έτσι υπονόμευε οποιαδήποτε ηγετική πρωτοβουλία της Ελλάδας στα Βαλκάνια. Κυρίως, όμως, αφαιρούσε από την Ελλάδα το βασικό στρατηγικό της πλεονέκτημα απέναντι στη μοναδική πραγματική απειλή, τον τουρκικό αναθεωρητισμό. Ένας μόνος τρόπος υπήρχε για να αποκατασταθεί και το δίλημμα «συμφωνία ή διαρκής απομόνωση» και να ανακτηθεί το στρατηγικό πλεονέκτημα. Να αποπεμφθεί ο υπουργός Άμυνας.

* Ο Σωτήρης Ρούσσος είναι Αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου και υπεύθυνος του Κέντρου Μεσογειακών, Μεσανατολικών και Ισλαμικών Σπουδών.

πηγή:  Η Εποχή

Πειραιάς, η πύλη της Κίνας προς την Ευρώπη

Τα μεγαλόπνοα επενδυτικά σχέδια της COSCO στο Πειραιά δεν αφορούν μόνο στην διάνοιξη νέων εμπορικών δρόμων προς τη Δύση. Έχουν και πολιτικό υπόβαθρο μετά τον εμπορικό πόλεμο ΗΠΑ και Κίνας, επισημαίνει η γερμσνική εφημερίδα Handelsblatt.

Τα μεγαλόπνοα επενδυτικά σχέδια της COSCO στο Πειραιά δεν αφορούν μόνο στην διάνοιξη νέων εμπορικών δρόμων προς τη Δύση. Έχουν και πολιτικό υπόβαθρο μετά τον εμπορικό πόλεμο ΗΠΑ και Κίνας, επισημαίνει η Handelsblatt.

Ο ανταποκριτής τη οικονομικής επιθεώρησης του Ντίσελντορφ περιγράφει πολύ αναλυτικά τα μεγαλόπνοα σχέδια του, Φου Τσενγκ Κούι, διευθύνοντος συμβούλου του ΟΛΠ, για τον Πειραιά, που ήδη θεωρείται ως το μεγαλύτερο επιβατικό λιμάνι της Ευρώπης με 16 εκ. επιβάτες ετησίως. Συγκρίνει μάλιστα την εμπορική κίνηση του 2008 με τη σημερινή. «Τότε γινόταν διακίνηση 434.000 κοντέινερ, πέρυσι ήταν 4,15 εκ., δέκα φορές περισσότερα. Ο Πειραιάς είναι το λιμάνι με τη μεγαλύτερη ανάπτυξη παγκοσμίως», υπογραμμίζει.

«Διαφάνεια, συνεργασία, δικαιοσύνη»

Το δημοσίευμα φωτίζει και μιαν άλλη πτυχή. «Ο εμπορικός πόλεμος που έχει κηρύξει ο άνδρας στον Λευκό Οίκο εναντίον της Κίνας, δίνει στο συγκεκριμένο πρότζεκτ βαρύνουσα σημασία. Οι Κινέζοι το γνωρίζουν γι αυτό και ενδιαφέρονται να παρουσιάσουν τη δραστηριότητά τους στον Πειραιά μέσα σε ένα όσο το δυνατόν πιο ευνοϊκό πλαίσιο. Ο Φου Τσενγκ Κούι κάνει λόγο για διαφάνεια, συνεργασία και δικαιοσύνη, για προστασία του περιβάλλοντος και κοινωνικές δεσμεύσεις που θέλει να υλοποιήσει η επιχείρησή του. Η COSCO σύμφωνα με το συμβόλαιο πρόκειται να επενδύσει μέχρι το 2026 επί πλέον 300 εκ. ευρώ σε έργα επέκτασης του λιμανιού. Ήδη από του χρόνου ο Πειραιάς θα μπορεί να εξυπηρετεί παράλληλα πέντε από τα μεγαλύτερα καράβια μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων στον κόσμο με 6,2 εκ. τόνους μονάδων κοντέινερ (TEU) ετησίως. Κανένα άλλο λιμάνι στη Μεσόγειο δεν διαθέτει τέτοια δυνατότητα» επισημαίνει η εφημερίδα.

Σε άλλο σημείο του άρθρου γίνεται αναφορά στα επιτυχημένα οικονομικά αποτελέσματα της κινεζικής εταιρείας. «Το πρώτο εξάμηνο του έτους η COSCO τριπλασίασε το καθαρό κέρδος κατά 4,4% σε σχέση με πέρυσι, ποσό γύρω στα 13,3 εκ. ευρώ…. και οι επενδύσεις συνεχίζονται για να ξεπεράσει ο Πειραιάς το 2019 τους ανταγωνιστές του, τα λιμάνια Βαλένθια και Αλχεθίρας, και να γίνει το μεγαλύτερο εμπορικό λιμάνι της Μεσογείου».

«Κατέκτησαν τις καρδιές πολλών Ελλήνων»

Ο ανταποκριτής της Handelsblatt στην Αθήνα στέκεται και στις τρικλοποδιές που εμφανίζονται τελευταία. «Επί μήνες ο διευθύνων σύμβουλος του ΟΛΠ περιμένει την άδεια για το νέο σχέδιό του από το υπουργείο Ναυτιλίας» αναφέρει. «Περιλαμβάνει μεταξύ άλλων έναν νέο τερματικό για κρουαζιερόπλοια, την ανέγερση τεσσάρων ξενοδοχείων και ενός εμπορικού κέντρου στην περιοχή του λιμανιού. Τα σχέδια είναι έτοιμα, αλλά δεν υπάρχει ακόμη η άδεια. Η καθυστέρηση έχει πολιτικό υπόβαθρο» γράφει ο δημοσιογράφος, υπενθυμίζοντας τον άλλοτε φανατικό αγώνα εναντίον του έργου από τον Αλέξη Τσίπρα, που όταν ήταν επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης το αποκαλούσε λιμάνι της αγωνίας. «Σήμερα το στηρίζει, αλλά όχι ένα μεγάλο τμήμα του κόμματός του, και κυρίως ο Θοδωρής Δρίτσας, που έχει την εκλογική του περιφέρεια στον Πειραιά και συνεχίζει να δρα εναντίον του έργου».

Και ο ανταποκριτής καταλήγει, αφού παραθέτει τις επενδύσεις της COSCO κατά τα δύσκολα χρόνια της οικονομικής κρίσης: «Για την Κίνα δεν πρόκειται μόνο για επικερδείς συμμετοχές σε έργα υποδομών, αλλά και για πολιτικά οφέλη που αυτές αποφέρουν. Αυτή η ελπίδα ήδη εκπληρώθηκε. Πέρυσι η κυβέρνηση Τσίπρα μπλόκαρε κοινή καταδικαστική ανακοίνωση των 28 (της ΕΕ) για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κίνα. Η αιτιολογία του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών ήταν ότι το ψήφισμα δεν αποτελεί εποικοδομητική κριτική έναντι της Κίνας. Το Πεκίνο επαίνεσε την Ελλάδα για τη σωστή της θέση. ΄Ετσι οι Κινέζοι κατάφεραν προφανώς να κατακτήσουν τις καρδιές πολλών Ελλήνων».
DW

ΝΔ: Ποιους εννοεί ο Κοτζιάς όταν μιλά για εκβιαστές και διεφθαρμένους;

Όσο δεν δημοσιοποιείται η επιστολή παραίτησής του, τόσο επιβεβαιώνεται ότι οι κ. Τσίπρας, Κοτζιάς και Καμμένος αλληλοεκβιάζονται για να μην αποκαλυφθεί η αλήθεια, σημείωνε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Απαντήσεις για το θέμα της παραίτησης Κοτζιά αλλά και για τους ποιους εννοεί ο πρώην υπουργός Εξωτερικών όταν αναφέρεται σε «εκβιαστές και διεφθαρμένους που χτυπούν τη Δημοκρατία» θέτει η Νέα Δημοκρατία στην κυβέρνηση.

«Τέσσερις μέρες μετά, ο πρωθυπουργός οφείλει επιτέλους να δώσει μια συγκεκριμένη απάντηση: Γιατί αποπέμφθηκε ο κ. Κοτζιάς και ποιους εννοεί σήμερα ο πρώην υπουργός ότι είναι «εκβιαστές και οι διεφθαρμένοι» που «χτυπούν τη Δημοκρατία»;», αναφέρει σε ανακοίνωσή της η ΝΔ και προσθέτει:

«Όσο δεν δημοσιοποιείται η επιστολή παραίτησής του, τόσο επιβεβαιώνεται ότι οι κ. Τσίπρας, Κοτζιάς και Καμμένος αλληλοεκβιάζονται για να μην αποκαλυφθεί η αλήθεια».

Ναυπηγεία Σκαραμαγκά: Παραπέμπονται 4 για κακουργήματα για τη μεταβίβαση τους στη HDW

Την παραπομπή ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων τεσσάρων από τους είκοσι δύο εμπλεκόμενους στην υπόθεση της μεταβίβασης των ναυπηγείων Σκαραμαγκά (ENAE) στη γερμανική κοινοπραξία HDW/Ferrostaal, το 2002, αποφάσισε το Συμβούλιο Εφετών.

Με το 856/2018 βούλευμα τους οι εφέτες  παραπέμπουν σε δίκη για αδικήματα που κατά περίπτωση αφορούν δωροδοκία και νομιμοποίηση εσόδων από παράνομη δραστηριότητα τους Γεώργιο Κοντάκη, τότε πρόεδρο του Σωματείου Εργαζομένων και αντιπρόεδρο στο Δ.Σ. των ναυπηγείων, Αντώνιο Λιβανό ναυπηγό, Χανς Γιοάχιμ Σμιντ (Hans -Joachim Schmidt) συνταξιούχο πρώην στέλεχος της γερμανικής εταιρείας, και Κωνσταντίνο Εμμανουήλ, δικηγόρο και αδελφό του πρώην γενικού διευθυντή των ναυπηγείων Σωτήρη Εμμανουήλ.

Το Συμβούλιο εξέδωσε απαλλακτική κρίση για τους υπόλοιπους 18 κατηγορούμενους μεταξύ των οποίων οι Ιωάννης Μίχας και Σταύρος Μαρκάτος, πρώην νομάρχης και αντινομάρχης Πειραιά, αντιστοίχως, Ιωάννης Σμπώκος ο πρώην γενικός διευθυντής Εξοπλισμών, Μανούσος Παραγιουδάκης τότε αρχηγός ΓΕΕΘΑ και άλλοι.

Η υπόθεση αφορά στοιχεία των ανακριτών Διαφθοράς Ηλιάνας Ζαμανίκα και Γιώργου Ευαγγέλου στο πλαίσιο της έρευνας τους για την υπόθεση των υποβρυχίων. Σύμφωνα με το υλικό που είχαν οι δύο δικαστικοί λειτουργοί, το οποίο είχαν διαβιβάσει τον Δεκέμβριο του 2016 στην Εισαγγελία Διαφθοράς, η πώληση της ΕΝΑΕ έγινε χωρίς καμία διαφανή διαγωνιστική διαδικασία, αλλά και κατά παραβίαση των κατευθυντήριων γραμμών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Ιδιωτικοποίηση Εταιρειών που βρίσκονται υπό κρατικό έλεγχο.

Σύμφωνα με τη δικογραφία η συμφωνία μεταβίβασης στη γερμανική κοινοπραξία υπογράφηκε την ίδια μέρα με εκείνη που αφορούσε την αναβάθμιση υποβρυχίων, τον Μάιο του 2002, και προέβλεπε την καταβολή ποσού 53 εκατομμυρίων ευρώ εκ μέρους της Ferrostaal υπό τη μορφή αύξησης μετοχικού κεφαλαίου της ΕΝΑΕ.

Το ποσό όμως δεν καταβλήθηκε ποτέ στο Δημόσιο. Για την υπόθεση αυτή, η Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, είχε κρίνει ότι η ιδιωτικοποίηση ζημίωσε το ελληνικό Δημόσιο και θεώρησε παράνομη την επιλογή της προσφοράς των Γερμανών.

Με δήλωση του ο πρώην νομάρχης Πειραιά, που εργαζόταν στην ΕΝΑΕ, με αφορμή την απαλλαγή του για την υπόθεση ,αναφέρει μεταξύ άλλων ότι δικαιώθηκε μετά από αγώνα που διήρκησε σειρά ετών.

Στη δήλωση του ο κ. Μίχας τονίζει ότι το Συμβούλιο Εφετών «έκρινε ότι δεν υπάρχουν όχι απλώς επαρκείς αλλά καθόλου ενδείξεις για να στηριχθεί η σε βάρος μου κατηγορία, για μια σειρά από πράξεις που μου απεδίδοντο, όπως και σε άλλους συγκατηγορουμένους μου».

Σύμφωνα με τον πρώην νομάρχη «η προσπάθεια πολιτικών, και όχι μόνον, αντιπάλων μου να με εμπλέξουν – με απώτερο σκοπό την παραπομπή μου – στην πολύκροτη υπόθεση της προμήθειας από την πατρίδα μας γερμανικών υποβρυχίων, εκσυγχρονισμού των ήδη υπαρχόντων και προώθησης των συμφερόντων της Γερμανικής Κοινοπραξίας Ferrostaal – HDW προκειμένου αυτή να αποκτήσει τα Ελληνικά Ναυπηγεία (ΕΝΑΕ) και τον εκσυγχρονισμό των υποβρυχίων έναντι των ανταγωνιστών τους, απέτυχε παταγωδώς».