Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΙΣΡΑΗΛ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΙΣΡΑΗΛ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Αλέξης Τσίπρας στο 7ο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών: «Πρώτιστο μέλημά μας η κοινή ωφέλεια κι η μείωση των υπέρογκων λογαριασμών»

«Μεγάλο ατόπημα» από την πλευρά Ζελένσκι και «φιάσκο» από την πλευρά της κυβέρνησης χαρακτήρισε τη χθεσινή ομιλία στη Βουλή μελών του Τάγματος Αζόφ, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Αλέξης Τσίπρας.

«Απευθυνόμαστε σε όλες τις προοδευτικές δυνάμεις. Με τον Κυριάκο Μητσοτάκη δεν μπορούμε να τα βρούμε», επεσήμανε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Αλέξης Τσίπρας...

Η Ελλάδα όπως συμβαίνει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες μπορεί να έχει κυβέρνηση συνεργασίας στη βάση προγραμματικών συγκλίσεων των προοδευτικών δυνάμεων επεσήμανε ο Αλέξης Τσίπρας στη συνέντευξη που παραχώρησε στη δημοσιογράφο Δώρα Αναγνωστοπούλου στο περιθώριο του Οικονομικού Φόρουμ των Δελφών.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είπε πως «η μεγάλη εικόνα είναι ότι δεν βρισκόμαστε σε εποχή κανονικότητας και πρέπει να αποφασίσουμε πώς ακριβώς θέλουμε η ΔΕΗ να λειτουργεί. Με γνώμονα τη δημόσια και κοινή ωφέλεια ή την αύξηση των κερδών και των μερισμάτων των ιδιωτών που έχουν μπει;». «Σε μια στιγμή κρίσης πρώτιστο μέλημα μας πρέπει να είναι η κοινή ωφέλεια κι η μείωση των υπέρογκων λογαριασμών που παίρνει ο καταναλωτής», σημείωσε.

Ο κ. Τσίπρας ρωτήθηκε τι λογαριασμούς ρεύματος λαμβάνει ο ίδιος. «Αυξήθηκε και σε εμένα ο λογαριασμός της ΔΕΗ απλά εγώ ανήκω σε αυτούς τους πολίτες που έχουν τη δυνατότητα αυτή η αύξηση να με θυμώνει και να με προβληματίζει, αλλά να μη με βγάζει εκτός οικογενειακού προϋπολογισμού μου». «Πληρώναμε γύρω στα 200 ευρώ και είναι πάνω από 400», είπε, προσθέτοντας ότι «αυτά τα 200 ευρώ αύξησης εγώ μπορώ να τα βγάλω πέρα, μια οικογένεια όμως που έχει 1.500 ευρώ ή 2.000 εισόδημα και έχει ανελαστικές υποχρεώσεις δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα». Τόνισε πως «όταν αυτό συνδυάζεται και από πολύ μεγάλες αυξήσεις και στα είδη βασικής κατανάλωσης διατροφής, στα καύσιμα, βρισκόμαστε σε μια εξίσωση δισεπίλυτη όσο παραμένει σταθερό το εισόδημα και συρρικνώνεται και ανεβαίνουν οι υποχρεώσεις των νοικοκυριών» και πως «αν αυτό συνεχιστεί για πάρα πολύ ανησυχούμε ότι θα δημιουργήσει συνθήκες κοινωνικής κρίσης».

Μεγάλο ατόπημα από την πλευρά Ζελένσκι και φιάσκο από την πλευρά της κυβέρνησης

«Μεγάλο ατόπημα» από την πλευρά Ζελένσκι και «φιάσκο» από την πλευρά της κυβέρνησης χαρακτήρισε τη χθεσινή ομιλία στη Βουλή μελών του Τάγματος Αζόφ, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Αλέξης Τσίπρας.

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης εξέφρασε την «συμπάθεια» και την «αλληλεγγύη» του προς τον Πρόεδρο της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ο οποίος όπως τόνισε, είναι εκλεγμένος ηγέτης μιας χώρας που βάλλεται, ωστόσο διευκρίνισε ότι δεν έπρεπε να φέρει «μαχητές, μέλη νεοναζιστικών οργανώσεων» και εκτίμησε πως το ατόπημα αυτό είναι κακό και για την Ελλάδα αλλά και για την Ουκρανία. «Στην πραγματικότητα έρχεται να δικαιώσει μια προπαγανδιστική ρητορική από την πλευρά του εισβολέα», είπε χαρακτηριστικά ο Αλ. Τσίπρας, ενώ σχετικά με τη μη αναφορά Ζελένσκι στο Κυπριακό είπε πως παρόλο που είχε ζητήσει μια τέτοια αναφορά, δεν περίμενε ότι θα γίνει. Στο πλαίσιο αυτό, χαρακτήρισε κρίσιμο το ζήτημα της γεωπολιτικής «αναβάθμισης"» της Τουρκίας, επισημαίνοντας ότι τώρα «παριστάνει την ειρηνευτική, διαμεσολαβητική δύναμη», ενώ «εδώ και 48 χρόνια είναι μια δύναμη που παραβιάζει το διεθνές δίκαιο» με την κατοχή της Βόρειας Κύπρου και έχει «αναθεωρητική ρητορική».

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ εξαπέλυσε επίθεση στην κυβέρνηση για τη στρατηγική της σε ό,τι αφορά την τρέχουσα κρίση της Ουκρανίας και τον ρόλο της Τουρκίας, υποστηρίζοντας πως έχει κινηθεί με «επιπολαιότητα». «Δεν ήταν καθόλου αναγκαίο να είναι στις χώρες της πρώτης γραμμής στην αποστολή πολεμικού υλικού προς την Ουκρανία. Ήταν απολύτως αναγκαίο να καταδικάσει την εισβολή και να συνταχθεί με τις χώρες της Δύσης στην υπεράσπιση του διεθνούς δικαίου», είπε και εξήγησε πως η Ελλάδα έχει μια «ιδιαίτερη δυνατότητα» να αποτελεί «πυλώνα σταθερότητας και γέφυρα ταυτόχρονα». Επιπλέον, αρνήθηκε ότι "πατάει σε δύο βάρκες" όσον αφορά τον πόλεμο στην Ουκρανία και ξεκαθάρισε: «Ούτε φιλορώσοι, ούτε αντιρώσοι είμαστε, ούτε φιλοαμερικάνοι ούτε αντιαμερικάνοι. Εμείς είμαστε με την ειρήνη, με τη σταθερότητα. Με τα εθνικά συμφέροντα της χώρας». Επανέλαβε, δε, την άποψη του ότι αποτελεί μονόδρομο η προσφυγή στη Χάγη για την επίλυση των διαφωνιών με την Τουρκία.

Πρέπει να αποφασίσουμε πώς θέλουμε η ΔΕΗ να λειτουργεί

Όσον αφορά τα θέματα της ακρίβειας και της ενεργειακής κρίσης, με τα οποία ξεκίνησε η σημερινή συνέντευξη του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έκανε λόγο για "δυσεπίλυτη εξίσωση", καθώς ενώ παραμένουν σταθερά ή μειώνονται τα εισοδήματα, αυξάνονται οι υποχρεώσεις. Εξέφρασε, μάλιστα την ανησυχία του ότι αυτό δημιουργεί «συνθήκες κοινωνικής κρίσης"».

Συνεχίζοντας, κατηγόρησε και πάλι την κυβέρνηση ότι προχώρησε σε «βίαιη» και «χωρίς σχέδιο απολιγνητοποίηση», κάτι που φαίνεται, όπως είπε, από τις τελευταίες παλινωδίες, ενώ αναφέρθηκε και στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, η οποία «κατέληξε να πρωταγωνιστεί στην αισχροκέρδεια». «Η μεγάλη εικόνα είναι ότι δεν βρισκόμαστε σε μια εποχή κανονικότητας. Πρέπει να αποφασίσουμε πώς θέλουμε η ΔΕΗ να λειτουργεί. Με γνώμονα τη δημόσια και κοινή ωφέλεια ή την αύξηση των κερδών και των μερισμάτων των ιδιωτών που έχουν μπει με στόχο να κερδίσουν», υπογράμμισε, ενώ τόνισε πως κύριο μέλημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι η κοινή ωφέλεια και η μείωση των υπέρογκων λογαριασμών.

Εξάλλου, άσκησε σκληρή κριτική στον πρωθυπουργό ότι «αποχώρησε από τη Σύνοδο Κορυφής χωρίς την αποσύνδεση της τιμής της ενέργειας από το φυσικό αέριο», όπως συνέβη με την Ισπανία και την Πορτογαλία με τις οποίες είχε συνταχθεί αρχικά η χώρα, αλλά και ότι δεν αξιοποίησε τίποτα από την εργαλειοθήκη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης. «Και κυρίως για τη φορολόγηση των λεγόμενων ουρανοκατέβατων κερδών», όπως είπε και σχολίασε: «Μας είπε θα φτάσει 90%. Ακόμα μετράνε, μάλλον, έχουν χάσει το μέτρημα».

Ερωτηθείς σχετικά με την πυρηνική ενέργεια, ο Αλ. Τσίπρας σημείωσε πως «πέρα από τις πολύ σοβαρές ενστάσεις που υπάρχουν για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις», υπάρχουν και αμφιβολίες για τα οικονομικά οφέλη αφού, όπως σημείωσε, πρόκειται για ακριβή και μακροχρόνια επένδυση. Αντίθετα, τόνισε, είναι αναγκαία η ανάπτυξη της παραγωγής πράσινης ενέργειας να διαχυθεί στην κοινωνία και τάχθηκε υπέρ της «ιδιοπαραγωγής» και «ιδιοκατανάλωσης» ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, κληθείς να σχολιάσει την επόμενη μέρα στην οικονομία, αναφέρθηκε στο ζήτημα του στασιμοπληθωρισμού και υπογράμμισε πως ο μεγάλος κίνδυνος για τις χώρες κυρίως που έχουν μεγάλο ιδιωτικό και δημόσιο χρέος είναι να έρθουν αντιμέτωπες με κοινωνική κρίση. Ως εκ τούτου, είπε, πως είναι αναγκαίο να δοθεί μια ευρωπαϊκή απάντηση, και συγκεκριμένα πρότεινε να παραταθεί η ρήτρα διαφυγής από τους κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας και την υποχρέωση για υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα και να καθιερωθεί το ευρωομολόγου για να αντιμετωπιστούν οι επιπτώσεις του πολέμου και της ενεργειακής κρίσης.

Σε ερωτήσεις για τις εκλογές με την απλή αναλογική και τις συνεργασίες, ο κ. Τσίπρας εξέφρασε την πεποίθηση του ότι η Ελλάδα μπορεί να είναι σαν τις άλλες σημαντικές δημοκρατικές ευρωπαϊκές χώρες που έχουν κυβερνήσεις συνεργασίας και ότι πολλές φορές «οι αυτοδύναμες και αλαζονικές κυβερνήσεις έφεραν δεινά στον τόπο και δεν είναι τόσο σταθερές όσο θα μπορούσαν να είναι οι κυβερνήσεις συνεργασίας που εδράζονται στη βάση προγραμματικών συγκλίσεων, όχι ευκαιριακών και εφήμερων». Ξεκαθάρισε ότι «αυτές δεν μπορούν να γίνουν με δυο δυνάμεις που είναι εκ διαμέτρου αντίθετες», «με τον κ. Μητσοτάκη που έχει μα ακραιφνώς νεοφιλελεύθερη αντίληψη για την οικονομία και την κοινωνία». Σημείωσε ότι ωστόσο μπορούν να γίνουν με δυνάμεις που μπορούν να βρουν προγραμματικές συγκλίσεις.

«Απευθυνόμαστε ξεκάθαρα σε όλες τις δυνάμεις που θέλουν να αυτοπροσδιορίζονται ως προοδευτικές και τους λέμε ότι πρέπει να υπάρξει ένας διάλογος»

Τόνισε ότι «είναι ύβρις στην ετυμηγορία του λαού να προδικάζεις ότι θα καούν οι εκλογές με την απλή αναλογική και ότι θέλεις να τις κάψεις» και υπογράμμισε ότι οι εκλογές με απλή αναλογική μπορούν να δώσουν πλειοψηφία στη βάση συνεργασιών. «Εμείς λοιπόν απευθυνόμαστε ξεκάθαρα σε όλες τις δυνάμεις που θέλουν να αυτοπροσδιορίζονται ως προοδευτικές και τους λέμε ότι πρέπει να υπάρξει ένας διάλογος όχι στη βάση ποιος αρέσει σε ποιον αλλά στη βάση των αναγκαίων τομών και μεταρρυθμίσεων, προγραμματικών θέσεων που χρειάζεται η χώρα», τόνισε. Αναφέρθηκε στα θέματα της αύξησης του κατώτατου μισθού, ενός σχεδίου για την προστασία της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας, ενός άλλου παραγωγικού μοντέλου, της στήριξης των νέων ανθρώπων και της στέγασής τους. Ο κ. Τσίπρας σημείωσε ότι τα κόμματα που αυτοπροσδιορίζονται ως προοδευτικά πρέπει να πάρουν μια θέση πάνω σε αυτά τα ζητήματα «και να ανοίξουν τα χαρτιά τους». «Όχι το βράδυ των εκλογών με απλή αναλογική. Πριν από τις εκλογές πρέπει να ανοίξουν τα χαρτιά τους. Να ξέρει ο ελληνικός λαός γιατί να ψηφίσουν ποιον και σε ποια κατεύθυνση θα είναι οι μετεκλογικές συνεργασίες. Όχι να βγάζουμε κρυμμένους άσους απ' τα μανίκια την επόμενη των εκλογών».

Στο ερώτημα αν θα δεχόταν τρίτο πρόσωπο στη θέση τού πρωθυπουργού διευκρίνισε ότι πιστεύει στις συνεργασίες όμως πιστεύει και ότι «τους πρωθυπουργούς, τους ηγέτες δηλαδή, τους ανθρώπους που παίζουν κρίσιμο ρόλο στα πράγματα για τη χώρα, πρέπει να τους εκλέγει ο ελληνικός λαός και όχι τα παρασκήνια» και πως «ο λαός θα αποφασίσει, δίνοντας δύναμη στα κόμματα, για το ποιοι θα είναι αυτοί που θα τον κυβερνήσουν».

Κληθείς να σχολιάσει αν η δήλωση που έχει κάνει ότι ο Γιώργος Παπανδρέου παρέλαβε δημοσιονομικό χάος από τον Κώστα Καραμανλή σχετίζεται με άνοιγμα προς τον προοδευτικό χώρο και τον Νίκο Ανδρουλάκη, ο κ. Τσίπρας είπε ότι η δήλωση του «είναι μια καταγραφή της πραγματικότητας». «Πράγματι, δεν το λέω εγώ, το λένε οι αριθμοί, η κυβέρνηση Καραμανλή παρέδωσε στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, του Γ. Παπανδρέου, ένα έλλειμμα πρωτόγνωρο, και μάλιστα αρχικά το εκτιμούσαν πολύ μικρότερο απ' ό,τι τελικά ήταν- και ήταν και η αιτία για την οποία οδηγηθήκαμε στην κρίση, άλλο αν μετά δεν έγιναν και σωστοί χειρισμοί», είπε. Ο κ. Τσίπρας προσέθεσε ότι ο ίδιος στη συνέχεια παρέλαβε μια κατάσταση που ήταν «δραματική» και σχολίασε ότι «δεν υπήρξε άλλος Έλληνας πρωθυπουργός να μπει στο Μαξίμου και να μην έχει στα ταμεία λεφτά να πληρώσει τις συντάξεις». Είπε ότι μετά από 4,5 χρόνια η κυβέρνησή του παρέδωσε μια χώρα «έξω από τα μνημόνια, με ρυθμισμένο χρέος, με θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης επί 9 συναπτά τρίμηνα και με 37 δισ. στα δημόσια ταμεία». Τόνισε ότι αν δεν υπήρχαν αυτά στην περίοδο της πανδημίας η χώρα θα είχε ξανά κρίση χρέους.

«Οι δημοσκοπήσεις καλές είναι, αλλά το πρόβλημά τους είναι ότι κάποια στιγμή γίνονται εκλογές και διαψεύδονται»

Σχετικά με τις δημοσκοπήσεις ανέφερε ότι βλέπει ότι "κλείνει η ψαλίδα", «όχι με ραγδαίους ρυθμούς αλλά με ρυθμούς πολύ ανησυχητικούς για το κυβερνών κόμμα». «Μέχρι τον Σεπτέμβρη θα έχει πολύ σοβαρό θέμα ο κ. Μητσοτάκης αν συνεχίσει έτσι», προσέθεσε. «Οι δημοσκοπήσεις καλές είναι, αλλά το πρόβλημά τους είναι ότι κάποια στιγμή γίνονται εκλογές και διαψεύδονται», σχολίασε ο κ. Τσίπρας.

Μιλώντας για το συνέδριο και την εκλογή συλλογικής ηγεσίας από τη βάση, ανέφερε ότι σε περίοδο κρίσης του κομματικού φαινομένου είναι αναγκαίο να ενισχυθεί η δημοκρατία μέσα στον κομματικό οργανισμό και πως γίνεται μια τέτοια προσπάθεια όπως και προσπάθεια «να ξεχωρίσουμε τι σημαίνει μέλος ενός κόμματος». Είπε ότι μέλος σημαίνει υποχρεώσεις και δικαιώματα, «άρα ανοίγουμε, αλλά ταυτόχρονα δεν υιοθετούμε και άκριτα το μοντέλο του κάποιος να μην είναι καν ψηφοφόρος ενός κόμματος και να πηγαίνει να ψηφίζει στις εσωκομματικές διεργασίες για να εκλέξει τον αρχηγό ενός άλλου κόμματος». «Θέλουμε να αυξήσουμε τα μέλη μας και να δημιουργήσουμε κουλτούρα ενεργούς συμμετοχής των μελών αυτών τόσο στα εσωκομματικά δρώμενα όσο όμως και σε αυτά που αφορούν την κοινωνία», τόνισε. Είπε ότι τριπλασιάστηκαν τα μέλη αυτό το διάστημα αλλά αυτό δεν αρκεί και πως το συνέδριο και η εκλογή της συλλογικής ηγεσίας από τη βάση «διαμορφώνει ένα πλαίσιο που είναι ένα ενεργό στοίχημα και θα κάνουμε το παν να το πετύχουμε». Στο ερώτημα με τι ποσοστό συμμετοχής στην εκλογή ηγεσίας θα ήταν ικανοποιημένος, απάντησε πως είναι το τελευταίο που τον απασχολεί γιατί έχει εκλεγεί αρκετές φορές με υψηλά ποσοστά στον ΣΥΡΙΖΑ και έχει πάρει εκατομμύρια ψήφους ως επικεφαλής του κόμματος. «Άρα», συνέχισε, «εγώ δεν κρίνομαι από αυτή τη διαδικασία ως πρόσωπο, κρίνεται η στρατηγική, που θέλω και παλεύω συλλογικά να υλοποιήσουμε ως κόμμα, για να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις ενός κόμματος αναβαθμισμένου ως κόμμα με ποιοτική εσωτερική δημοκρατία αλλά και ενός κόμματος χρήσιμου να κυβερνήσει ξανά τη χώρα- γιατί σύντομα πιστεύω ότι θα ξανακληθούμε να βγάλουμε τα κάστανα απ' τη φωτιά».

Ολόκληρη η συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα

  • Δ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: Βρισκόμαστε στο Φόρουμ των Δελφών. Εδώ κοντά μου βρίσκεται ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ–Προοδευτική Συμμαχία Αλέξης Τσίπρας. Καλησπέρα σας κύριε Πρόεδρε.

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Καλησπέρα σας. Καλησπέρα σε εσάς και στο κοινό που μας παρακολουθεί μετά από πολλά χρόνια έχουμε και κοινό. Μετά από δύο χρόνια που έχουμε συνηθίσει σε διαδικτυακού χαρακτήρα συζητήσεις.

  • Δ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: Θα μας ζεστάνει το κοινό σιγά σιγά.

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Καλό είναι.

  • Δ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: Θα ήθελα να αρχίσουμε με μια ερώτηση που βρίσκεται στα χείλη όλων των Ελλήνων το τελευταίο διάστημα και αυτή είναι πόσο σας ήρθε ο λογαριασμός της ΔΕΗ, κύριε Πρόεδρε.

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Αυξήθηκε και σε εμένα ο λογαριασμός της ΔΕΗ. Δεν υπάρχει αμφιβολία. Απλά εγώ ανήκω σε αυτούς τους πολίτες που έχουν τη δυνατότητα αυτή η αύξηση να με εκνευρίζει, να με προβληματίζει, να με θυμώνει, αλλά να μην με βγάζει εκτός οικογενειακού προϋπολογισμού. Πληρώναμε γύρω στα 200 ευρώ το μήνα και είναι πάνω από 400 ευρώ. Αυτά τα 200 ευρώ αύξηση εγώ μπορώ να τα βγάλω πέρα. Μια οικογένεια όμως που έχει 1.500 ευρώ ή 2.000 ευρώ εισόδημα και έχει ανελαστικές υποχρεώσεις δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα.

Και όταν αυτό συνδυάζεται και από πολύ μεγάλες αυξήσεις και στα είδη βασικής κατανάλωσης, διατροφής, το σούπερ μάρκετ, ή της μετακίνησης των καυσίμων, νομίζω ότι βρισκόμαστε σε μια συνθήκη, σε μια εξίσωση η οποία είναι δισεπίλυτη. Όσο παραμένει σταθερό το εισόδημα και συρρικνώνεται, και ανεβαίνουν οι υποχρεώσεις των νοικοκυριών. Δεν είναι τυχαίο που οι έρευνες αποδεικνύουν ότι στην τρίτη εβδομάδα του μήνα εξαφανίζεται το διαθέσιμο εισόδημα. Και αυτό εάν συνεχιστεί για πάρα πολύ, ανησυχούμε ότι θα δημιουργήσει συνθήκες κοινωνικής κρίσης.

  • Δ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: Κατηγορείτε την κυβέρνηση για βίαιη απολιγνιτοποίηση. Ο λιγνίτης όμως δεν είναι καθόλου πράσινος. Αντίθετα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είπε πως είναι πράσινη η πυρηνική ενέργεια. Θα ήταν ταμπού για εσάς κύριε Πρόεδρε η πυρηνική ενέργεια;

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Θα σας απαντήσω στο ερώτημά σας, αλλά να διευκρινίσω. Δεν κατηγορούμε την κυβέρνηση μόνο για τη βίαιη απολιγνιτοποίηση, αλλά και για το γεγονός ότι δεν είχε ένα σχέδιο, μια εθνική ενεργειακή στρατηγική με αρχή, μέση και τέλος. Και αυτό φαίνεται από τις παλινωδίες όλου αυτού του διαστήματος.

Έρχομαι όμως στο ερώτημά σας. Πέραν από τις πολύ σοβαρές ενστάσεις που υπάρχουν σε σχέση με τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις της πυρηνικής ενέργειας από τα τοξικά απόβλητα, από το γεγονός ότι η χώρα μας είναι μια σεισμογενής χώρα, εδώ υπάρχει και ένα ζήτημα που δεν αφορά τόσο τα περιβαλλοντικά, όσο και το εάν αυτός ο σχεδιασμός είναι οικονομικά ένας ορθολογικός σχεδιασμός για μια χώρα σαν την Ελλάδα, διότι η επένδυση σε πυρηνικά εργοστάσια είναι μια πάρα πολλή ακριβή επένδυση και είναι και μια μακροχρόνια επένδυση. Δηλαδή, χρειάζεται μεγάλο χρονικό διάστημα προκειμένου να μπορέσει αυτή να υλοποιηθεί.

  • Δ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: Βεβαίως, η Βουλγαρία προτείνει το Κοσλοντούι για να γίνουν εκεί κάποιες πυρηνικές...

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Άλλες χώρες έχουν ξεκινήσει εδώ και πάρα πολύ καιρό, γειτονικές χώρες παρά τις αντιδράσεις και τις δικές μας διαφωνίες και τις ανησυχίες, αλλά η Ελλάδα δεν ήταν ανάμεσα σε αυτές τις χώρες. Πέρα από τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις και τη μεγάλη συζήτηση για το εάν είναι ή δεν είναι πράσινη ενέργεια -εμείς θεωρούμε ότι υπάρχει ζήτημα εκεί- κατά την άποψή μου δεν είναι το plan a της χώρας για μια εναλλακτική προοπτική. Νομίζω ότι τόσο το κόστος όσο και ο χρόνος που απαιτεί για να έχεις αποτελέσματα από μια τέτοια επένδυση, δεν μπορεί να μας οδηγήσει στη σκέψη για την ανάπτυξη πυρηνικών εργοστασίων στη χώρα.

Αντιθέτως, αυτό που πιστεύω ότι πρέπει να κάνουμε και έχουμε αργήσει να κάνουμε, είναι οι επενδύσεις στην πράσινη ενέργεια, στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και κυρίως η ανάγκη αυτές οι επενδύσεις και η ανάπτυξη της παραγωγής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές να διαχυθεί στην κοινωνία, στους μικρούς και μεσαίους επιχειρηματίες, στους αγρότες, σε μικροπαραγωγούς, στους ίδιους τους καταναλωτές οι οποίοι πρέπει να έχουν ιδιοκατανάλωση και ιδιοπαραγωγή μέσα από το νομοσχέδιο των ενεργειακών κοινοτήτων. Εμείς ανοίξαμε ένα πάρα πολύ σημαντικό δρόμο σε αυτή την κατεύθυνση, πριν από 4 χρόνια. Δυστυχώς όμως, 4 χρόνια μετά έχουν γίνει πολύ λιγότερα πράγματα από αυτά που θα μπορούσαν να έχουν γίνει.

  • Δ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: Τι μέτρα όμως θα λαμβάνατε εσείς; Και θα θέλαμε να μας πείτε συγκεκριμένα, ειδική ρήτρα κατανάλωσης; Φόρο αναπροσαρμογής; Έχετε υπολογίσει το δημοσιονομικό κόστος;

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Εδώ, πριν φτάσουμε να συζητάμε για το δημοσιονομικό κόστος, πρέπει να δούμε ότι υπάρχει, όπως είπα από την αρχή, ένα έλλειμμα ενεργειακής στρατηγικής.

Η χώρα, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση είχε έναν σχεδιασμό και για την απολιγνιτοποίηση η οποία προέβλεπε να γίνει όχι με βίαιο τρόπο, αλλά μέχρι το 2030 και έναν σχεδιασμό που δεν προέβλεπε την πρόσδεση σε ένα καύσιμο το οποίο είναι επίσης μεταβατικό -δεν είναι πράσινο το φυσικό αέριο-και το οποίο είναι εισαγόμενο. Και ταυτόχρονα, και μας είχαν κατηγορήσει τότε, είχαμε προβλέψει, είχαμε δώσει το εναρκτήριο λάκτισμα για να δούμε εάν έχουμε και κοιτάσματα προκειμένου να μπορέσουμε να τα αξιοποιήσουμε.

Τρία χρόνια δεν έγινε τίποτα σε αυτή την κατεύθυνση. Το μόνο που έγινε ήταν η βίαιη απολιγνιτοποίηση, η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ σε συνθήκες ενεργειακής κρίσης, διότι μη γελιόμαστε η ενεργειακή κρίση ήταν παρούσα πριν τον πόλεμο.

  • Δ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: Εδώ υπάρχει και το ερώτημα βεβαίως εάν ήταν βιώσιμη η ΔΕΗ.

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Η ΔΕΗ επί τεσσεράμισι χρόνια επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ δεν αύξησε τον λογαριασμού στους καταναλωτές ούτε 1 ευρώ. Είχε οικονομικά προβλήματα το 2018, τα οποία τα ξεπέρασε. Είχε για έναν χρόνο λογιστικού χαρακτήρα προβλήματα, αλλά ταυτόχρονα δεν αύξησε τον λογαριασμό ούτε ένα ευρώ και αύξησε πάρα πολύ σημαντικά κατά 1 δισεκατομμύριο τις επενδύσεις στην πράσινη ενέργεια. Δεν τη λες και χρεοκοπημένη μια τέτοια εταιρεία. Είχε προβλήματα τα οποία όμως ήταν προβλήματα τα οποία τα ξεπεράσαμε.

  • Δ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: Οι αριθμοί έλεγαν άλλα βεβαίως τότε. Ότι ήταν οριακά βιώσιμη, ενδεχομένως να μην ήταν και καθόλου.

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Το 2018 ήταν μια ιδιαίτερη χρονιά.

  • Δ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: Έχετε αναφερθεί σε μια συγκυρία.

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Ήταν μια ιδιαίτερη χρονιά. Πρώτα απ’ όλα ήμασταν υποχρεωμένοι από τον νόμο που η ΔΕΗ έπρεπε να έχει εκείνη την περίοδο να μην έχει έσοδα όσα θα μπορούσε να έχει. Ήταν μια χρονιά που είχε εγγράψει προβλέψεις για αποχωρήσεις προσωπικού οι οποίες έγιναν την επόμενη χρονιά.

Αυτά συμβαίνουν σε μεγάλες επιχειρήσεις. Αλλά το 2019 η ΔΕΗ, και αυτό προφανώς διότι οι εκλογές, όπως ξέρετε, γίνανε τον Ιούλιο, άρα αυτό ήταν σε μεγάλο βαθμό ο σχεδιασμός που είχε γίνει επέστρεψε και σε λειτουργική και σε λογιστική κερδοφορία. Το 2018 είχε λειτουργική κερδοφορία.

Άρα λοιπόν ας δούμε τη μεγάλη εικόνα. Η μεγάλη εικόνα είναι ότι δεν βρισκόμαστε σε μια εποχή κανονικότητας. Και όταν δεν βρισκόμαστε σε μια εποχή κανονικότητας, πρέπει να αποφασίσουμε πώς ακριβώς θέλουμε η ΔΕΗ να λειτουργεί. Να λειτουργεί με γνώμονα το δημόσιο, την κοινή ωφέλεια, τη δημόσια και κοινή ωφέλεια ή με γνώμονα την αύξηση των κερδών και των μερισμάτων των ιδιωτών οι οποίοι έχουν μπει με στόχο να κερδίσουν οι άνθρωποι; Λογικό είναι. Εγώ πιστεύω ότι, ιδιαίτερα σε μια στιγμή κρίσης όπως αυτή που ζούμε σήμερα, πρώτιστο μέλημά μας πρέπει να είναι η κοινή ωφέλεια και να μειωθούν οι υπέρογκοι λογαριασμοί τους οποίους παίρνει ο καταναλωτής.

  • Δ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: Πείτε μας όμως συγκεκριμένα με ποια μέτρα; Τι θα προτείνατε εσείς;

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Νομίζω ότι τα έχω διατυπώσει πολλάκις αυτά τα μέτρα και τις προτάσεις. Πρώτα απ’ όλα, εγώ δεν θα δεχόμουνα να αποχωρήσω από το Συμβούλιο Κορυφής με χώρες που έχουν διεκδικήσει και έχουν κερδίσει να αποσυνδέσουν την τιμή της ενέργειας από την τιμή του φυσικού αερίου, όπως η Πορτογαλία και η Ισπανία με τις οποίες υποτίθεται ότι συμπτύξαμε ένα κοινό μέτωπο πριν από τη Σύνοδο Κορυφής και η Ελλάδα να μην πάρει τίποτα.

Δεύτερο: Πιστεύω ότι είναι απαραίτητο, ας μη γελιόμαστε, να υπάρξει ένα πλαφόν και στις τιμές της χονδρικής, αλλά και στις τιμές της λιανικής. Αυτό που η ίδια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ονομάζει “ουρανοκατέβατα κέρδη”, είναι πολύ μεγάλα, αποδεδειγμένα πάρα πολύ μεγάλα. Και εντάξει τώρα, όταν μιλάμε για τη Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού που πρωταγωνιστεί σε αυτά τα ουρανοκατέβατα κέρδη, σε αυτό που δικαίως ονομάζεται αισχροκέρδεια, τότε αντιλαμβανόμαστε ότι εδώ κάτι δεν πάει καλά. Διότι τη ΔΕΗ παρά το γεγονός ότι έχει ιδιωτικοποιηθεί, το ελληνικό δημόσιο έχει ακόμα αυτό που ονομάζουμε αποτρεπτική μειοψηφία. Έχει τη δυνατότητα να κάνει κουμάντο. Άρα οφείλει πρωτίστως η ΔΕΗ να σταματήσει αυτή τη λογική της αισχροκέρδειας και της αξιοποίησης αυτών των ουρανοκατέβατων κερδών.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ήταν αυτή που έδωσε μια εργαλειοθήκη στην κατεύθυνση προς όλες τις κυβερνήσεις για να μειώσουν το κόστος του καταναλωτή. Νομίζω ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν αξιοποίησε τίποτε από όλα αυτά. Και κυρίως αυτό που ονομάστηκε φορολόγηση των ουρανοκατέβατων κερδών που μας είπε ο κ. Μητσοτάκης στη Βουλή ότι θα φτάσει το 90%. Έχει περάσει ένας μήνας από αυτή τη συνεδρίαση και ακόμα μετράνε. Ακόμα μετράει να δει πόσα είναι τα ουρανοκατέβατα κέρδη. Νομίζω ότι έχω χάσει το μέτρημα, αλλά φαντάζομαι ότι δεν θα καταλήξουν ποτέ.

  • Δ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: Θέλω να μου πείτε όμως γιατί έρχεται το τέλος της εποπτείας, ξοφλήσαμε το ΔΝΤ. Έχουμε ένα έντονο επενδυτικό ενδιαφέρον και ελπίζουμε και σε μια καλή τουριστική περίοδο. Αναγνωρίζετε σε όλα αυτά ένα θετικό περιβάλλον για τον ζόφο που έρχεται. Γιατί αντιλαμβανόμαστε ότι έρχεται ζόφος.

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Ας τον προσδιορίσουμε και ας τον εξηγήσουμε αυτό το ζόφο, διότι η γλώσσα μας έχει πολύ ωραία κοσμητικά επίθετα, αλλά καλό είναι, επειδή είμαστε σε ένα οικονομικό φόρουμ, να μπορέσουμε να προσδιορίσουμε τι σημαίνει αυτός ο ζόφος, γιατί ακριβώς είναι ζόφος.

Η Ελλάδα βγήκε από τα μνημόνια χάρη στη μεγάλη προσπάθεια του ελληνικού λαού αλλά και την ιδιαίτερη και χρηστή διαχείριση της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Ρυθμίσαμε το χρέος, έχουμε χαμηλά επιτόκια αποπληρωμών για μια δεκαετία και χαμηλές αποπληρωμές. Και είναι τούτη την ώρα βεβαίως έχουμε μπροστά έναν στόχο, ο οποίος είναι απολύτως ευκταίος: της επενδυτικής βαθμίδας. Αλλά κατά την άποψή μου όχι εφικτός όσο βρισκόμαστε σε μια περίοδο μη κανονικότητας σαν αυτή που είμαστε σήμερα. Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε ένα ιδιαίτερα ασταθές οικονομικό περιβάλλον με έναν πληθωρισμό ο οποίος είναι πρωτοφανής.

Σήμερα ανακοινώθηκε 9% πληθωρισμός. Αυτές οι πληθωριστικές πιέσεις αναμένεται να ενταθούν το επόμενο διάστημα όσο διαρκεί ο πόλεμος, όσο μαίνεται ο πόλεμος στην Ουκρανία. Και οι επιπτώσεις του πολέμου είναι ακόμα μπροστά μας από τις κυρώσεις που έχει επιβάλει η Ευρωπαϊκή Ένωση προς τη Ρωσία.

Άρα, εδώ υπάρχει ένας μεγάλος κίνδυνος μπροστά μας. ποιος είναι αυτός ο κίνδυνος; Ο κίνδυνος της αύξησης του πληθωρισμού και της διατήρησης ενός πολύ αυξημένου πληθωρισμού και της μείωσης των αναπτυξιακών ρυθμών και κυρίως της μείωσης του εισοδήματος. Όχι μονάχα των φτωχών στρωμάτων, αλλά και των μεσαίων στρωμάτων.

  • Δ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: Φάρμακο υπάρχει;

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Αυτό λοιπόν ονομάζεται στασιμοπληθωρισμός. Έχουμε κίνδυνο να βρεθούμε σε μια περίοδο μακρά στασιμοπληθωρισμού. Δηλαδή με ανάπτυξη η οποία θα είναι οριακή και με πολύ υψηλό πληθωρισμό. Είχαμε ξανά στη χώρα την δεκαετία του ’70 τέτοιο φαινόμενο, με τη διαφορά ότι τότε δεν είχαμε τόσο υψηλό χρέος, δημόσιο και ιδιωτικό.

Άρα λοιπόν ο μεγάλος κίνδυνος για τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίες έχουν ψηλό δημόσιο και ιδιωτικό χρέος, είναι ότι θα πρέπει εξ ανάγκης για να μη βρεθούν μπροστά σε συνθήκες κοινωνικής έκρηξης, κοινωνικής κρίσης, μεγάλης διεύρυνσης των ανισοτήτων, να αυξήσουν τις δημόσιες δαπάνες, αλλά ταυτόχρονα να μη διογκώσουν και το χρέος.

Ποια είναι η απάντηση σε αυτό το πρόβλημα; Πρέπει να αναζητήσουμε μια ευρωπαϊκή απάντηση σε αυτό το πρόβλημα. Και η ευρωπαϊκή απάντηση στο πρόβλημα κατά την άποψή μου έχει δυο πτυχές. Η πρώτη πτυχή είναι ότι θα πρέπει αυτή η λεγόμενη ρήτρα διαφυγής που εγκαινιάστηκε την περίοδο της πανδημίας. Δηλαδή το ότι για ένα χρονικό διάστημα δεν θα είναι υποχρεωμένες οι χώρες να τηρούν τους κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας μέχρι να αναθεωρηθεί κιόλας αυτό με βάση τις νέες συνθήκες και η Ελλάδα δεν θα είναι υποχρεωμένη σε υψηλά πλεονάσματα, αλλά θα φροντίσει να δαπανά όσα χρειάζονται, όχι αλόγιστα, αλλά όσα χρειάζεται για να καλύπτει στοιχειώδεις κοινωνικές ανάγκες. Άρα, αυτή η περίοδος να παραταθεί.

Και το δεύτερο που κατά την άποψή μου είναι αναγκαίο, είναι να υπάρξει κοινό ευρωπαϊκό χρέος με αυτό που έχει ονομαστεί ευρωπαϊκό ομόλογο για να αντιμετωπιστούν οι επιπτώσεις τόσο του πολέμου, όσο και της ενεργειακής κρίσης.

Αυτά τα δυο είναι κρίσιμα, κατά την άποψή μου, για να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε την κρίση. Αν δεν υπάρξουν αυτά, φοβάμαι ότι θα έχουμε δευτερογενείς εκρήξεις. Δευτερογενείς κρίσεις, να το πω έτσι τόσο σε ό,τι αφορά την κρίση: το δημόσιο χρέος και το ιδιωτικό στη χώρα μας, όσο όμως και σε ό,τι αφορά έναν παράγοντα που θα ξαναμπεί στη δημόσια συζήτηση. Ήταν στο τραπέζι τα πρώτα χρόνια της μνημονιακής κρίσης, που είναι ο παράγοντας της κοινωνικής αστάθειας, της κοινωνικής έκρηξης.

  • Δ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: Να περάσουμε στο θέμα του πολέμου που μας έχει φέρει αντιμέτωπους βίαια με νέα δεδομένα και θα ήθελα να αρχίσω από την επικαιρότητα. Την ομιλία του Προέδρου Ζελένσκι στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Η απεύθυνση του μαχητή του τάγματος Αζόφ προκάλεσε πολλές αντιδράσεις και δικαίως.

    Εσείς εγκαλέσατε ωστόσο τον πρωθυπουργό, μιλήσατε για ιστορική ντροπή. Και θα ήθελα να μου πείτε εάν κατά την κρίση σας συνιστά προσβολή απέναντι στο ελληνικό Κοινοβούλιο, αλλά και ένα σχόλιο για τη μη τοποθέτηση του Προέδρου Ζελένσκι στο Κυπριακό, ούτε στο ελληνικό Κοινοβούλιο, ούτε στο Κυπριακό.

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Νομίζω ότι δικαίως τοποθετήθηκα όπως τοποθετήθηκα. Όχι μόνο εγώ, νομίζω. Αλλά χθες αυτό που συνέβη ήταν ένα ατόπημα από την πλευρά του Προέδρου Ζελένσκι και ένα φιάσκο για την ελληνική κυβέρνηση και την ελληνική Βουλή.

Ο Πρόεδρος Ζελένσκι έχει όλη τη συμπάθεια και την αλληλεγγύη μας, διότι είναι ο εκλεγμένος επικεφαλής μιας χώρας η οποία σήμερα βάλλεται. Έχουμε τη βάναυση εισβολή, τη βάναυση παραβίαση του διεθνούς δικαίου από την πλευρά της Ρωσίας. Είμαστε απολύτως αλληλέγγυοι στον ουκρανικό λαό και γι’ αυτό το λόγο δείχνοντας αλληλεγγύη και σεβασμό βρεθήκαμε στο ελληνικό Κοινοβούλιο να ακούσουμε τον Πρόεδρο μιας χώρας που βρίσκεται σε άμυνα.

Όμως, αυτός ο Πρόεδρος, ο όποιος Πρόεδρος -ξέρετε, το ελληνικό Κοινοβούλιο έχει δώσει μονάχα άλλες 7 φορές τη δυνατότητα σε ξένους ηγέτες να μιλήσουν στην ολομέλεια της Ελληνικής Βουλής. Να μιλήσουν οι ίδιοι όμως και να πούνε ό,τι θέλουν να πούνε ελευθέρα, όχι να φέρουν μαχητές-μέλη νεοναζιστικών οργανώσεων. Όχι δια της πλαγίας οδού να δίνουμε τον λόγο, το βήμα της Ελληνικής Βουλής σε νεοναζί. Και κυρίως, νομίζω ότι αυτό το ατόπημα ήταν τόσο κακό και για την Ουκρανία, όχι μόνο για μας, διότι στην πραγματικότητα έρχεται να δικαιώσει μια προπαγανδιστική πολλές φορές ρητορική από την πλευρά του εισβολέα. Δηλαδή που δικαιολογεί την εισβολή. Κατά την άποψή μου δεν τη δικαιολογεί, αλλά είναι υπαρκτό πρόβλημα για την Ουκρανία την ίδια η ύπαρξη οργανωμένων ένοπλων νεοναζιστικών ομάδων εκεί.

  • Δ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: Περιμένατε ότι θα έκανε αναφορά για το Κυπριακό;

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Να σας είμαι απόλυτα ειλικρινής, όχι δεν το περίμενα. Δεν το περίμενα διότι...

  • Δ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: Θα το θέλατε ωστόσο. Το ζητήσατε.

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Προφανώς και θα το ήθελα και το έθεσα και ως ζήτημα στον δημόσιο διάλογο, διότι εδώ έχομε δυο μέτρα και δυο σταθμά από τη διεθνή κοινότητα. Όχι τώρα, εδώ και πολλά χρόνια.

Πρέπει να γνωρίζετε άλλωστε ότι ήμουνα πρωθυπουργός της χώρας που διεκδίκησα μαζί με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη κυρώσεις όταν η Τουρκία παραβίαζε κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Την ίδια ώρα που ψηφίζαμε κυρώσεις για την Ουκρανία, που είναι μια χώρα φιλική προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά δεν είναι κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αρνούμασταν κυρώσεις προς την Τουρκία για μια χώρα κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Υπάρχουν δυο μέτρα και δυο σταθμά λοιπόν στη διεθνή κοινότητα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Και βεβαίως είναι κρίσιμο ζήτημα, κατά την άποψή μου, το γεγονός ότι η Τουρκία σήμερα αναβαθμίζεται γεωπολιτικά. Και όχι μόνο αυτό, αλλά παριστάνει και την ειρηνευτική δύναμη, τη διαμεσολαβητική δύναμη ενώ εδώ και 48 χρόνια είναι μια δύναμη που παραβιάζει το διεθνές δίκαιο, κατέχει το βόρειο τμήμα της Κύπρου, αλλά είναι και μια δύναμη η οποία στη ρητορική της είναι έντονα αναθεωρητική. Αναδεικνύει διαρκώς την ανάγκη αναθεώρησης διεθνών συνθηκών, όπως τη Συνθήκη της Λοζάνης.

Άρα εδώ υπάρχει ένα πολύ σημαντικό ζήτημα. Κατά τη γνώμη μου, η κυβέρνηση το τελευταίο διάστημα στην κρίση της Ουκρανίας και σε σχέση με το ρόλο της Τουρκίας έχει κινηθεί με επιπολαιότητα, και είναι επιεικής ο χαρακτηρισμός μου. Δεν ήταν καθόλου αναγκαίο να είναι στις χώρες της πρώτης γραμμής σε αποστολή πολεμικού υλικού προς την Ουκρανία. Ήταν απολύτως αναγκαίο να καταδικάσει την εισβολή, ήταν απολύτως αναγκαίο να συνταχθεί με τις χώρες της Δύσης στην υπεράσπιση του διεθνούς δικαίου, αλλά η Ελλάδα είναι μια χώρα η οποία έχει μια ιδιαίτερη δυνατότητα να αποτελεί πυλώνα σταθερότητας και γέφυρα ταυτόχρονα. Δεν είναι σαν όλες τις άλλες χώρες του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

  • Δ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: Σας κατηγορούν όμως ότι πατάτε σε δυο βάρκες, ότι καταδικάζετε μεν την ρωσική εισβολή αλλά συγχρόνως επιρρίπτετε διαχρονικά ευθύνες στη Δύση. Διαφωνείτε, όπως είπατε, με την αποστολή στρατιωτικού υλικού ακόμη και με το συμβολισμό της κίνησης αυτής. Έχετε επιφυλάξεις για την απέλαση των Ρώσων διπλωματών. Αν κυβερνούσατε, θα επιλέγατε μια ουδέτερη στάση; Και εκεί θα φοβόσασταν μήπως σας χαρακτηρίσουν και εσάς, όπως χαρακτηρίζουμε τον Πρόεδρο Ερντογάν “επιτήδειο ουδέτερο”;

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Πρώτα απ' όλα πρέπει να σας πω ότι πατάω σε μια βάρκα, που είναι αυτή των συμφερόντων της χώρας μου, των εθνικών μας συμφερόντων, της υπεράσπισης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και της υπεράσπισης των αξιών μας της ειρήνης, της συνεργασίας, της σταθερότητας. Αυτή είναι η βάρκα που πρέπει να πατούν οι δυνάμεις που θέλουν να έχουν έναν σημαντικό ρόλο για να πάνε τη χώρα μπροστά και όσες θέλουν να κυβερνήσουν και σε αυτή τη βάρκα πατούσα όσο ήμουν πρωθυπουργός της χώρας.

Διότι είναι αστείο να με ρωτάτε εμένα για απελάσεις, όταν εμείς κάναμε απελάσεις Ρώσων αξιωματούχων. Όχι όμως επειδή μας το ζήτησε το ΝΑΤΟ χωρίς να έχουμε κανένα λόγο να τις κάνουμε, αλλά όταν είχαμε στοιχεία ότι παραβιάζουν τον κυριαρχικό ρόλο της χώρας μας και ότι κάνουν κινήσεις μέσα στη χώρα προκειμένου να υποδαυλίσουν την ένταση, την περίοδο εκείνη, που ο σημερινός πρωθυπουργός ήταν χέρι χέρι με αυτούς που διαδήλωναν για τις Πρέσπες, όπως θα θυμάστε. Τις Πρέσπες, που αν δεν τις είχαμε κάνει τότε, με πολιτικό κόστος, σήμερα θα είχαμε τη Ρωσία και στα βόρεια σύνορά μας.

Αυτό το λέω για κάποιους, οι οποίοι το τελευταίο διάστημα λες και βρέθηκαν από άλλο κόσμο στη χώρα και έχουν γίνει υπέρμαχοι της Ουκρανίας, της Δύσης με μια ιδιαίτερη αντιρωσική ρητορική.

Εμείς δεν είμαστε ούτε φιλορώσοι, ούτε αντιρώσοι, ούτε φιλοαμερικάνοι ούτε αντιαμερικάνοι. Εμείς είμαστε με την ειρήνη, είμαστε με την σταθερότητα και είμαστε με τα εθνικά συμφέροντα της χώρας και με την ανάγκη στην περιοχή να υπάρξει η εφαρμογή του διεθνούς δικαίου.

  • Δ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: Να κλείσουμε τα γεωπολιτικά και τα ελληνοτουρκικά, είπατε στο KRHTH TV ότι είναι η κατάλληλη στιγμή για μια προσφυγή στη Χάγη. Θέλω να μου πείτε γιατί, αλλά θέλω να μου πείτε και πώς κρίνετε την προσφυγή της κυβέρνησης στην Χάγη για τα εγκλήματα πολέμου στη Μαριούπολη.

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Σε ό,τι αφορά το διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, προφανώς και όποιος κάνει εγκλήματα πολέμου πρέπει να λογοδοτήσει. Εντούτοις, ένα θέμα είναι ότι όπως γνωρίζετε ούτε η Ρωσία, ούτε οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής αναγνωρίζουν τη δικαιοδοσία αυτού του Δικαστηρίου.

Σε ό,τι αφορά όμως το μεγάλο εθνικό μας ζήτημα, νομίζω ότι είναι αυτονόητο ότι πρέπει να έχουμε μια εθνική στρατηγική η οποία να έχει αρχή, μέση και τέλος και συνέχεια. Είναι λάθος να έχουμε παλινωδίες σε ό,τι αφορά την εθνική μας στρατηγική.

Εγώ θέλω να εκφράσω την ανησυχία μου. Την ανησυχία μου όχι μόνο γιατί βλέπω να αναβαθμίζεται ο ρόλος της Τουρκίας στην περιοχή, όχι μόνο γιατί δεν είναι καθόλου απομονωμένος ο Ερντογάν όπως μας έλεγαν, όχι μόνο γιατί βλέπω να παίρνει διαστάσεις όπως είπα πιο πριν δύναμης φιλειρηνικής και διαμεσολαβητικής για τον πόλεμο η Τουρκία ενώ κατέχει το βόρειο τμήμα της Κύπρου, αλλά και γιατί η δική μας στρατηγική για την εξωτερική πολιτική είναι μια στρατηγική που δεν καταλαβαίνω αν έχει αρχή, μέση και τέλος και στόχευση.

Όταν φύγαμε εμείς από τη διακυβέρνηση, η χώρα είχε καταφέρει μέσα από τις τριμερείς συνεργασίες, μέσα από την επίλυση ενός πολύ δύσκολου εθνικού θέματος αλλά και θέματος διεθνούς του ονοματολογικού με τους γείτονές μας, μέσα από την συνεργασία με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής -με ανταλλάγματα όμως- είχε καταφέρει να αναβαθμίσει τη γεωπολιτική της δυναμική.

Ο EastMed ήταν ένα γεγονός και μάλιστα λίγο μετά την αλλαγή της κυβέρνησης υπογράφηκε κιόλας η συμφωνία. Η στρατηγική συνεργασία με τις Ηνωμένες Πολιτείες το 3+1, Ελλάδα – Κύπρος – Ισραήλ και Ηνωμένες Πολιτείες, ήταν γεγονός. Σήμερα πού είναι όλα αυτά; Ο EastMed καταργήθηκε, ακυρώνεται τώρα και ο εναλλακτικός σχεδιασμός να πάει το φυσικό αέριο μέσω Αιγύπτου προς την Ελλάδα. Βλέπω, παρά το ότι χύθηκε πολύ μελάνι για την ελληνογαλλική συμφωνία, ότι η Γαλλία είναι έτοιμη μαζί με την Ιταλία να πουλήσει όπλα στην Τουρκία, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι έτοιμες να πουλήσουν F-16 στην Τουρκία. Και αναρωτιέμαι: ποια είναι η στρατηγική της χώρας;

Η στρατηγική του πρόθυμου να τα δώσει όλα χωρίς κανένα αντάλλαγμα είναι η στρατηγική; Το να είμαστε το καλό παιδί της Δύσης και να λέμε σε όλα ναι, χωρίς κανένα αντάλλαγμα, μπορεί να μας οδηγήσει κάπου; Το να είμαστε το προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης χωρίς καμία στήριξη; Να δίνουμε όπλα στην Ουκρανία, να τα δίνουμε όλα, να δίνουμε τις βάσεις επ’ αόριστον, χωρίς καμία στήριξη;

Και εντοιαύτη περιπτώσει, εγώ φοβάμαι τώρα ότι δεν θα είμαστε στη στρατηγική του προκεχωρημένου φυλακίου, αλλά θα είμαστε η στρατηγική του να είμαστε προκεχωρημένοι, χωρίς καμία φύλαξη. Με ανησυχούν οι γεωπολιτικές εξελίξεις, θεωρώ όμως ότι η χώρα πρέπει να είναι προσανατολισμένη στη βάση των αρχών και των αξιών της, στο διάλογο με την Τουρκία και στο διεθνές δίκαιο. Γι' αυτό η Χάγη αποτελεί μονόδρομο, έναν προσανατολισμό που πρέπει να είναι κοινός για όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου. Η επίλυση των διαφορών μας με βάση το διεθνές δίκαιο και από εκεί και πέρα όλα θα πρέπει να είναι στο τραπέζι για να οικοδομήσουμε τη συνανάπτυξη, τη συνεργασία με τους γείτονές μας. Δεν θέλουμε τον πόλεμο. Τον διάλογο, την ειρήνη και τη συνεργασία θέλουμε. Αλλά η διαφορά μας που αφορά την υφαλοκρηπίδα και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, πρέπει να λυθεί με βάση το διεθνές δίκαιο. Και βεβαίως και το Κυπριακό πρέπει να λυθεί με βάση το διεθνές δίκαιο, με βάση τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχουμε μια ανοιχτή πληγή στη Ν.Α. Μεσόγειο.

  • Δ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: Λέτε ότι είναι το σωστό timing για προσφυγή στη Χάγη. Σας κατηγορούν ότι έχετε υπάρξει εξαιρετικά επιεικής με την περίοδο διακυβέρνησης Καραμανλή. Σε συνέντευξη που δώσατε τώρα πρόσφατα, μιλήσατε για χάος που παρέλαβε ο Παπανδρέου από τον Καραμανλή...

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Για δημοσιονομικό χάος. Χάος ήταν αυτό που παρέλαβα εγώ από τον κ. Σαμαρά.

  • Δ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: Και είπατε ότι θα παραλάβετε αντίστοιχο από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, κάνατε αναφορά και στον κ. Σαμαρά. Η δήλωσή σας αυτή έχει να κάνει με άνοιγμα στον προοδευτικό χώρο, στον κ. Ανδρουλάκη;

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Όχι, η δήλωσή μου αυτή είναι μια καταγραφή της πραγματικότητας. Αυτό που είπα αστειευόμενος σε αυτή τη συνέντευξη είναι ότι είναι στη μοίρα της προοδευτικής παράταξης στον τόπο, να είναι αυτή που αναγκάζεται και να βάλει ένα κοινωνικό πρόσημο να προστατεύσει την κοινωνική συνοχή, αλλά ταυτόχρονα να νοικοκυρέψει και τα δημόσια οικονομικά.

Διότι πράγματι, δεν το λέω εγώ το λένε οι αριθμοί, η κυβέρνηση Καραμανλή παρέδωσε στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τότε του Γιώργου Παπανδρέου ένα έλλειμμα το οποίο ήταν πρωτόγνωρο και μάλιστα αρχικά το εκτιμούσαν πολύ μικρότερο από ό,τι τελικά ήταν. Ήταν και η αιτία για την οποία οδηγηθήκαμε στην κρίση, άλλο αν μετά δεν έγιναν και σωστοί χειρισμοί.

Και εγώ μετά παρέλαβα μια κατάσταση η οποία ήταν δραματική. Δεν υπήρξε άλλος Έλληνας πρωθυπουργός να μπει στο Μαξίμου και να μην έχει στα Ταμεία λεφτά να πληρώσει συντάξεις.

Αυτή ήταν η εικόνα που παραλάβαμε. Και παραδώσαμε τεσσεράμισι χρόνια μετά μια χώρα έξω από τα μνημόνια, μια χώρα με ρυθμισμένο χρέος, μια χώρα που είχε επί εννιά συναπτά τρίμηνα θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και μια χώρα η οποία είχε αφήσει στα δημόσια Ταμεία 37 δισεκατομμύρια ευρώ.

Αν δεν είχαμε αυτά τα χρήματα στα δημόσια Ταμεία την περίοδο της πανδημίας, θα είχαμε ξανά κρίση χρέους. Άρα, νομίζω ότι δικαιούμαι να λέω ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ήταν η μοναδική από τη μεταπολίτευση και μετά που δεν παρέδωσε άδεια Ταμεία και παρέδωσε τη χώρα νοικοκυρεμένη δημοσιονομικά και σε πλαίσια κοινωνικής συνοχής, παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε.

  • Δ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: Εγώ όμως θέλω να μείνουμε στα ανοίγματα, γιατί είπατε επίσης σε πρόσφατη συνέντευξη ότι τα σενάρια κυβερνητικού συνασπισμού, δεν σας αφορούν.

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Μεγάλου συνασπισμού.

  • Δ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: Μεγάλου συνασπισμού. Ωστόσο, η απλή αναλογική επιβάλλει συνεργασίες. Με ποιους θα συνεργαζόσασταν;

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Πρώτα απ' όλα να πω ότι όπως μας κατηγορούσε κάποτε το ΔΝΤ ότι δεν έχουμε το ownership των μεταρρυθμίσεων. Εγώ έχω το ownership της μεταρρύθμισης αυτής, της αλλαγής του εκλογικού νόμου και της απλής αναλογικής. Γιατί;. Γιατί πιστεύω βαθιά ότι η Ελλάδα μπορεί να είναι σαν τις άλλες σημαντικές πολιτισμένες δημοκρατικές ευρωπαϊκές χώρες που έχουν κυβερνήσεις συνεργασίας. Πιστεύω βαθιά ότι πολλές φορές οι αυτοδύναμες και αλαζονικές κυβερνήσεις έφεραν δεινά στον τόπο και δεν είναι τόσο σταθερές, όσο θα μπορούσαν να είναι οι κυβερνήσεις συνεργασίας που εδράζονται στη βάση προγραμματικών συγκλίσεων. Όχι ευκαιριακών και εφήμερων.

Αυτές οι προγραμματικές συγκλίσεις δεν μπορούν να γίνουν με δυο πολιτικές δυνάμεις που είναι εκ διαμέτρου αντίθετες. Αλλά μπορούν να γίνουν με δυνάμεις που μπορούν να συγκλίσεις προγραμματικές συγκλίσεις πάνω στο τραπέζι.

  • Δ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: Με ποιους λοιπόν θα συγκυβερνούσατε; Με ονόματα και διευθύνσεις!

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Καταρχάς είμαστε οι πρώτοι οι οποίοι εδώ και πάρα πολύ καιρό λέμε ότι οι εκλογές με απλή αναλογική δεν έχει νόημα να καούν και είναι ύβρις απέναντι στην ετυμηγορία του ελληνικού λαού να προδικάζεις ότι θα καούν και ότι θέλεις να τις κάψεις. Οι εκλογές με απλή αναλογική μπορούν να δώσουν πλειοψηφία στη βάση συνεργασιών. Εμείς απευθυνόμαστε σε όλες τις προοδευτικές δυνάμεις, σε όλες όσες θέλουν να αυτοπροσδιορίζονται ως προοδευτικές.

  • Δ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: Αυτό είναι αρκετό; Γιατί πολλοί αυτοπροσδιορίζονται ως προοδευτικοί.

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Νομίζω ότι είναι αρκετό, απευθυνόμαστε σε όλους. Και τους λέμε ότι πρέπει να υπάρξει ένας διάλογος όχι στο ποιος αρέσει σε ποιον, αλλά ένας διάλογος στη βάση των αναγκαίων τομών και μεταρρυθμίσεων και προγραμματικών θέσεων που χρειάζεται η χώρα.

Εμείς λοιπόν λέμε ότι η χώρα χρειάζεται αύξηση του κατώτατου μισθού. Είμαστε η μοναδική χώρα μαζί με την Εσθονία στην Ευρωπαϊκή Ένωση που στα δυόμισι χρόνια πανδημίας δεν αυξήσαμε τον κατώτατο μισθό. Έχουμε πληθωρισμό 9% και οι μισθοί είναι καθηλωμένοι στα επίπεδα προ της κρίσης, του 2010.

Εμείς λέμε ότι η χώρα χρειάζεται τούτη την ώρα να έχει ένα σχέδιο για την προστασία της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας, που δυστυχώς το Ταμείο Ανάκαμψης δεν προβλέπει ισχυρή χρηματοδότηση και άρα χρειάζεται -όπως κάναμε εμείς για τα χρέη στα ασφαλιστικά Ταμεία των μικρομεσαίων επιχειρήσεων μετά την έξοδο από τα μνημόνια- μια ρύθμιση του ιδιωτικού τους χρέους με διαγραφή μέρους ονομαστικής αξίας και αρκετές δόσεις για το υπόλοιπο.

Εμείς λέμε ότι χρειάζεται τούτη την ώρα να συζητήσουμε για ένα άλλο παραγωγικό μοντέλο, που δεν θα στηρίζεται μονάχα στον τριτογενή τομέα της παραγωγής. Καλός είναι ο τουρισμός, αλλά αν δεν έχεις ανάπτυξη του αγροτικού τομέα της παραγωγής, με ποιοτικά και ανταγωνιστικά αγροτικά προϊόντα και μεταποίηση άρα και εθνική βιομηχανική πολιτική, δεν μπορείς να...

  • Δ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, θα το πάω αλλιώς!

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Κλείνω, τελευταίο να πω αυτό μια αναφορά να κάνω και σε αυτό. Εμείς λέμε ότι χρειάζεται να στηρίξουμε τους νέους ανθρώπους σήμερα, η χώρα έχει τρομακτικό δημογραφικό πρόβλημα, το ζήτημα της στέγης των νέων ανθρώπων των νέων ζευγαριών είναι κρίσιμο.

Η χώρα χρειάζεται μια πολιτική με ισχυρό κοινωνικό πρόσημο. Πιστεύω ότι αυτή την πολιτική δεν μπορούμε να τη βρούμε με τον κ. Μητσοτάκη ο οποίος έχει μια ακραιφνώς νεοφιλελεύθερη άποψη και αντίληψη για την οικονομία και για την κοινωνία. Κρίνεται αυτή η αντίληψη, κρίνεται η πολιτική του, θα συγκρίνει ο κόσμος.

Αλλά πρέπει τα κόμματα αυτά τα οποία αυτοπροσδιορίζονται ως προοδευτικά, να πάρουν και μια θέση πάνω σε αυτά τα ζητήματα της πολιτικής, όχι γενικά, και να ανοίξουν τα χαρτιά τους. Όχι το βράδυ των εκλογών με απλή αναλογική. Πριν τις εκλογές πρέπει να ανοίξουν τα χαρτιά τους να ξέρει ο ελληνικός λαός γιατί να ψηφίσει ποιον και σε ποια κατεύθυνση θα είναι οι μετεκλογικές συνεργασίες. Όχι να βγάζουμε κρυμμένους άσσους από τα μανίκια την επόμενη των εκλογών.

  • Δ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: Θα δεχόσασταν τρίτο πρόσωπο στη θέση του πρωθυπουργού;

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Είναι μια ερώτηση η οποία έχει ξαναγίνει. Πιστεύω στις συνεργασίες και γι' αυτό είμαι αυτός που ψήφισα την απλή αναλογική, πιστεύω όμως ταυτόχρονα ότι τους πρωθυπουργούς, τους ηγέτες, δηλαδή τους ανθρώπους που παίζουν κρίσιμο ρόλο στα πράγματα για τη χώρα, πρέπει να τους εκλέγει ο ελληνικός λαός και όχι τα παρασκήνια, όχι οι παρακάμαρες.

Άρα, εδώ τα πράγματα κατά την άποψή μου είναι απολύτως ανοιχτά. Δεν πιστεύω σε κυβερνήσεις οι οποίες μπορεί να έχουν προοπτική με επικεφαλής οι οποίοι δεν θα είναι εκλεγμένοι. Ο ελληνικός λαός θα αποφασίσει δίνοντας δύναμη στα κόμματα για το ποιοι θα είναι αυτοί οι οποίοι θα τον κυβερνήσουν.

  • Δ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: Έχετε εσωκομματικές εκλογές και θα ήθελα να μου πείτε πόσα μέλη περιμένετε να ψηφίσουν, πού βάζετε τον πήχη. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει 60.000 εγγεγραμμένα μέλη, ποιος είναι ο δικός σας πήχης της συμμετοχής αλλά και του αποτελέσματος;

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Σε μια περίοδο κρίσης του κομματικού φαινομένου -όχι τώρα, εδώ και δεκαετίες- θα έλεγα ότι είναι αναγκαίο να ενισχύσουμε τη δημοκρατία μέσα στον κομματικό οργανισμό. Η εσωκομματική δημοκρατία συναρθρώνει και την ποιότητα της δημοκρατίας μας συνολικά.

Εμείς κάνουμε μια τέτοια προσπάθεια, κυρίως όμως μια προσπάθεια να ξεχωρίσουμε και τι σημαίνει μέλος ενός κόμματος. Μέλος ενός κόμματος σημαίνει ότι έχει υποχρεώσεις και δικαιώματα. Άρα, ανοίγουμε αλλά ταυτόχρονα δεν υιοθετούμε και άκριτα το μοντέλο του κάποιος να μην είναι ούτε καν ψηφοφόρος ενός κόμματος και να πηγαίνει να ψηφίζει στις εσωκομματικές διεργασίες, για να εκλέξει τον αρχηγό ενός άλλου κόμματος.

Άρα, θέλουμε να αυξήσουμε τα μέλη μας, αλλά κυρίως να δημιουργήσουμε και μια κουλτούρα ενεργού συμμετοχής των μελών αυτών, τόσο στα δρώμενα τα εσωκομματικά, όσο όμως και σε αυτά που αφορούν την ίδια την κοινωνία, να αναπτύξουμε τους δεσμούς μας με την κοινωνία, να ριζώσουμε στην κοινωνία στα Συνδικάτα, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στους Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων, στους Αθλητικούς Συλλόγους.

Πιστεύω ότι ακόμη και σήμερα, που περνάει κρίση το κομματικό φαινόμενο τα κόμματα και τα οργανωμένα μέλη των κομμάτων μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο στο κοινωνικό γίγνεσθαι.

Είναι λοιπόν και για μας ένα στοίχημα αυτό. Τριπλασιάσαμε και τα μέλη μας και τα ενεργά μας μέλη το διάστημα αυτό. Αυτό όμως δεν αρκεί και οι εργασίες που κορυφώνονται με το Συνέδριό μας την επόμενη εβδομάδα, αλλά και με την εκλογή από τη βάση για πρώτη φορά κόμματος στη χώρα, όχι του Προέδρου μόνο αλλά της Κεντρικής Επιτροπής της συλλογικής ηγεσίας, διαμορφώνει ένα πλαίσιο το οποίο νομίζω είναι ένα στοίχημα ενεργό και πιστεύω ότι θα κάνουμε το παν για να το πετύχουμε.

  • Δ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: Με τι ποσοστό θα ήσασταν ικανοποιημένος, εσείς; Να το πω μπακαλίστικα, ένα 70% είναι πολύ ή λίγο;

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Είναι το τελευταίο που με απασχολεί. Διότι έχω εκλεγεί αρκετές φορές με ψηλά ποσοστά στο ΣΥΡΙΖΑ και έχω πάρει και εκατομμύρια ψήφους ως επικεφαλής του κόμματος. Άρα, εγώ δεν κρίνομαι από αυτή τη διαδικασία ως πρόσωπο. Κρίνεται η στρατηγική που θέλω και παλεύω συλλογικά να υλοποιήσουμε ως κόμμα για να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις και ενός κόμματος αναβαθμισμένου ως κόμμα με ποιοτική εσωτερική δημοκρατία, αλλά και ενός κόμματος χρήσιμου, να κυβερνήσει ξανά τη χώρα, γιατί σύντομα πιστεύω ότι θα ξανακληθούμε να βγάλουμε τα κάστανα από τη φωτιά.

  • Δ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, θέλω να μου πείτε για τις δημοσκοπήσεις. Γιατί βλέπουμε ότι η φθορά της κυβέρνησης δεν κλείνει την ψαλίδα. Πού το αποδίδετε αυτό; Έχει πάψει να είναι γοητευτικός ο ΣΥΡΙΖΑ; Δεν φτάνει το μήνυμα; Χρειάζεται ένα lifting σε πρόσωπα;

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Καταρχάς, εγώ δεν βλέπω αυτό που λέτε. Βλέπω ότι κλείνει η ψαλίδα. Κλείνει, όχι με ραγδαίους ρυθμούς, αλλά με ρυθμούς που θα έλεγα ότι είναι πολύ ανησυχητικοί για το κυβερνών κόμμα. Χάνει σχεδόν 2 μονάδες κάθε μήνα. Πιστεύω ότι μέχρι τον Σεπτέμβρη θα έχει πολύ σοβαρό θέμα ο κ. Μητσοτάκης εάν συνεχίσει έτσι.

  • Δ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: Εσείς κερδίζετε στις περισσότερες μια μονάδα περίπου.

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Εμείς η αλήθεια είναι ότι στις δημοσκοπήσεις έχουμε μια σταθερή, αλλά ήπια ανάπτυξη, να το πω ομαλά. Αλλά κοιτάξτε να δείτε, νομίζω ότι καλό είναι κανείς να κοιτάει τις δημοσκοπήσεις ως εργαλεία, αλλά να μην βασίζεται σε αυτές. Λίγους μήνες, 3 μήνες πριν τις εκλογές στη Γερμανία με είχε καλέσει ο Καγκελάριος σήμερα, τότε Πρόεδρος και επικεφαλής του SPD, ο κ. Σολτς, να συμμετάσχω ανάμεσα στους ηγέτες που θα ήταν καλεσμένοι για μια προεκλογική εκδήλωση. Ήμουνα μαζί με τον Πέδρο Σάντσες, τον Αντόνιο Κόστα και τότε ήταν 9 μονάδες διαφορά. Τον ρώτησα, ποιος είναι ο στόχος; Λέει, ο στόχος είναι να φτάσουμε κοντά.

Τελικά κέρδισε και κέρδισε άνετα. Άρα, οι δημοσκοπήσεις είναι εργαλεία που δεν καταγράφουν όμως πάντα. Καταγράφουν τις τάσεις, αλλά δεν μπορούν να καταγράψουν το αποτέλεσμα και ιδίως στη χώρα μας το έχουμε δει αυτό πολλές φορές. Ακόμα και πρόσφατα. Εάν τις πιστεύαμε, τώρα θα ήταν Πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ ο κ. Λοβέρδος. Άρα, οι δημοσκοπήσεις καλές είναι αλλά το πρόβλημά τους είναι ότι κάποια στιγμή γίνονται εκλογές και διαψεύδονται.

  • Δ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: Δυστυχώς δεν έχουμε περισσότερο χρόνο. Θέλω να σας ευχαριστήσω πολύ, κύριε Πρόεδρε.

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Και εγώ θέλω να σας ευχαριστήσω.

Η συνέντευξη του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, Αλέξη Τσίπρα στη δημοσιογράφο Δώρα Αναγνωστοπούλου στο 7ο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών


ΑΘΗΝΑ: Αύριο η Τριμερής Συνάντηση των ΥΠΕΞ, Ελλάδας, Ισραήλ και Κύπρου, στο επίκεντρο Ενέργεια, Οικονομία, Συνεργασία και Ασφάλεια στη Αν. Μεσόγειο.

Η αυριανή Τριμερής Συνάντηση έπεται της αντίστοιχης Συνάντησης που πραγματοποιήθηκε στα Ιεροσόλυμα τον περασμένο Αύγουστο, καθώς και της Συνόδου Κορυφής που έλαβε χώρα επίσης στα Ιεροσόλυμα τον περασμένο Δεκέμβριο....


Τριμερής συνάντηση ανάμεσα στην Ελλάδα, στο Ισραήλ και στην Κύπρο, σε επίπεδο υπουργών Εξωτερικών, θα πραγματοποιηθεί αύριο, Τρίτη 5 Απριλίου, στην Αθήνα. Για τη διεξαγωγή της Τριμερούς Συνάντησης των Υπουργών Εξωτερικών, ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας θα υποδεχθεί τον αναπληρωτή πρωθυπουργό και υπουργό Εξωτερικών του Ισραήλ Γαΐρ Λαπίντ (Yair Lapid) και τον υπουργό Εξωτερικών της Κύπρου, Ιωάννη Κασσουλίδη.
Πριν από την τριμερή, ο Νίκος Δένδιας θα έχει κατ' ιδίαν συνάντηση και διευρυμένες συνομιλίες με τους υπουργούς Εξωτερικών της Κύπρου και του Ισραήλ. Αρχικά, ο υπουργός Εξωτερικών θα έχει κατ' ιδίαν συνάντηση με τον Κύπριο ομόλογό του, την οποία θα ακολουθήσουν διευρυμένες συνομιλίες. 

Ο υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου αναμένεται να αφιχθεί περί ώρα 10:40. Στο πλαίσιο του συντονισμού μεταξύ Αθήνας και Λευκωσίας, οι συζητήσεις αναμένεται να επικεντρωθούν στο Κυπριακό, στην κατάσταση στην Ουκρανία και στις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών.
Ακολούθως, ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας θα έχει κατ' ιδίαν συνάντηση με τον υπουργό Εξωτερικών του Ισραήλ. Μετά το πέρας της συνάντησης, θα λάβουν χώρα διευρυμένες συνομιλίες. Ο Ισραηλινός υπουργός Εξωτερικών αναμένεται να αφιχθεί περί ώρα 12:55. Οι συζητήσεις μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας και Ισραήλ αναμένεται να καλύψουν την κατάσταση στην Ουκρανία, εξελίξεις σε Ανατολική Μεσόγειο και Μέση Ανατολή, καθώς και τη στενή ελληνο-ισραηλινή συνεργασία σε όλους τους τομείς, σύμφωνα με την ίδια ανακοίνωση.

Στη συνέχεια θα διεξαχθούν οι διευρυμένες συνομιλίες στο πλαίσιο της Τριμερούς Συνάντησης των Υπουργών Εξωτερικών, οι οποίες αναμένεται να ξεκινήσουν περί τις 15:10. Θα ακολουθήσουν κοινές δηλώσεις προς τον Τύπο περί τις 16:15. Οι συζητήσεις μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών των τριών χωρών αναμένεται να εστιάσουν στην περαιτέρω ενδυνάμωση της στενής τους συνεργασίας σε διάφορους τομείς, όπως η ενέργεια, η πολιτική προστασία, η οικονομία και η καταπολέμηση της τρομοκρατίας με απώτερο στόχο την προώθηση ειρήνης, ασφάλειας, σταθερότητας και ευημερίας στην Ανατολική Μεσόγειο. Οι τρεις υπουργοί αναμένεται επίσης να εξετάσουν τις προκλήσεις ασφαλείας στην ευρύτερη περιοχή, καθώς και το περιθώριο διεύρυνσης της συνεργασίας με τη συμμετοχή και άλλων κρατών.

Σημειώνεται πως η αυριανή Τριμερής Συνάντηση έπεται της αντίστοιχης Συνάντησης που πραγματοποιήθηκε στα Ιεροσόλυμα τον περασμένο Αύγουστο, καθώς και της Συνόδου Κορυφής που έλαβε χώρα επίσης στα Ιεροσόλυμα τον περασμένο Δεκέμβριο.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία κι εμείς


Ο ίδιος ο πόλεμος του Πούτιν στην Ουκρανία, αντί να αποτελέσει πλήγμα για τις ΗΠΑ, εξελίσσεται σε καταλύτη για την ενίσχυσή τους, σε μια ακόμη εκδήλωση της ετερογονίας των σκοπών. Από «εγκεφαλικά νεκρό», κατά Μακρόν, το ΝΑΤΟ ανένηψε και διανύει μια δεύτερη νεότητα...


Πέτρος Παπακωνσταντίνου*

Ένα μήνα μετά την έναρξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, αυτό που ξεκίνησε ως κεραυνοβόλος πόλεμος κινήσεων, εξελίσσεται σε πιο αργό, ίσως και πιο φονικό πόλεμο θέσεων, με οχυρωμένα στρατόπεδα και μακρινά πλήγματα πυροβολικού και αεροπορίας. Η γραμμή του μετώπου έχει παγιωθεί στο μεγαλύτερο μέρος της· οι Ρώσοι έχουν αποκομίσει σημαντικά εδαφικά κέρδη, κυρίως στο Νότο και στα Ανατολικά, αλλά δεν έχουν καταφέρει να καταλάβουν ούτε μία από τις δέκα μεγαλύτερες πόλεις της Ουκρανίας· ο ουκρανικός στρατός έχει καθηλώσει τις εχθρικές δυνάμεις στις πύλες των αστικών κέντρων που πολιορκούνται (με εξαίρεση τη Μαριούπολη) και σε ορισμένες περιπτώσεις έχει αρχίσει να εκδηλώνει επιτυχείς αντεπιθέσεις. Η ίδια, εκρηκτικά ασταθής ισορροπία επικρατεί στο διπλωματικό επίπεδο, με τις διαπραγματεύσεις για κατάπαυση του πυρός σε νεκρό σημείο, αφού ούτε η Μόσχα είναι ικανοποιημένη με ό,τι έχει πετύχει μέχρι τώρα- αντί τεράστιου πολιτικού, οικονομικού και ηθικού τιμήματος- ούτε το Κίεβο αισθάνεται την ανάγκη να συνθηκολογήσει.

Σε αυτό το φόντο, ο αναπληρωτής αρχηγός ΓΕΕΘΑ της Ρωσίας, Σεργκέι Ρουντσκόι, δήλωσε την Παρασκευή, 25 Μαρτίου, ότι η πρώτη φάση των ρωσικών επιχειρήσεων είχε ως αποτέλεσμα τη σημαντική αποδυνάμωση του ουκρανικού στρατού, κάτι που θα επιτρέψει στη δεύτερη φάση να επικεντρωθούν οι ρωσικές δυνάμεις στον κεντρικό τους στόχο, δηλαδή την «απελευθέρωση» ολόκληρου του Ντονμπάς[i]. Το Κίεβο και η Δύση ερμήνευσαν αυτή την τοποθέτηση ως ομολογία αποτυχίας, υποστηρίζοντας ότι ο Πούτιν περίμενε έναν περίπατο λίγων ημερών μέχρι το Κίεβο, αλλά απέτυχε οικτρά και αναγκάζεται τώρα να αναδιπλωθεί, την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενoς.

Ότι η ρωσική ηγεσία υποτίμησε την αντίσταση που θα συναντούσε από τον ουκρανικό στρατό (αλλά και τις σαρωτικές κυρώσεις μιας επανενωμένης, έστω προσωρινά, Δύσης) είναι μάλλον βέβαιο. Αλλά ότι το Κρεμλίνο περίμενε έναν αστραπιαίο πόλεμο λίγων ημερών, ακούγεται ως φτηνή προπαγάνδα. Η αμερικανική υπερδύναμη, στο απόγειο της μονοκρατορίας της, το 1991, χρειάστηκε 956.000 στρατιώτες και 42 μέρες πολέμου για να υπερισχύσει μιας αραβικής χώρας, του Ιράκ, εξουθενωμένης από οκτώ χρόνια τρομερού πολέμου με το Ιράν- και μάλιστα, χωρίς ο αμερικανικός στρατός να μπει στη Βαγδάτη και χωρίς να ανατρέψει τον Σαντάμ Χουσεϊν. Μόνο ένας παράφρων στο Κρεμλίνο θα μπορούσε να υπολογίζει ότι 120.000 Ρώσοι στρατιώτες θα κατάφερναν να καταλάβουν τη δεύτερη μεγαλύτερη, σε έκταση, χώρα της Ευρώπης, που κληρονόμησε από τα χρόνια της ΕΣΣΔ ισχυρότατη πολεμική βιομηχανία, ετοιμαζόταν γι αυτό τον πόλεμο οκτώ χρόνια και απολάμβανε στρατιωτικού εξοπλισμού, πληροφοριών και εκπαίδευσης από Αμερικανούς και Βρετανούς. Ο Πούτιν είναι πολλά πράγματα, αλλά παράφρων δεν είναι.

Μπορεί οι στρατιωτικοί σχεδιασμοί και οι πολιτικοί στόχοι του Κρεμλίνου να περιβάλλονται από ομίχλη, αλλά οι επιδιώξεις των ΗΠΑ είναι απολύτως διαυγείς. Όπως έγραψε ο Ντέιβιντ Σάνγκερ, επικεφαλής του γραφείου των New York Times στην Ουάσιγκτον, η κυβέρνηση Μπάιντεν εννοεί να εγκλωβίσει τη Ρωσία σε έναν μακρύ πόλεμο τεράστιου κόστους, όπως συνέβη, τηρουμένων των αναλογιών, με την καθήλωση της ΕΣΣΔ στο ναρκοπέδιο του Αφγανιστάν (το γεγονός ότι οι Αμερικανοί έστειλαν στους Ουκρανούς αντιαεροπορικούς πυραύλους Stinger, που είχαν ενισχύσει την τζιχάντ των μουτζαχεντίν κατά των Σοβιετικών, έχει και τη συμβολική σημασία του). Ο γνωστός ιστορικός Νάιαλ Φέργκιουσον έγραψε στο πρακτορείο Bloomberg ότι κορυφαίοι παράγοντες της κυβέρνησης Μπάιντεν του είπαν απερίφραστα ότι το μόνο νοητό, γι' αυτούς, τέλος αυτού του πολέμου περιλαμβάνει την ανατροπή του Πούτιν και μια πιο πειθήνια έναντι της Αμερικής Ρωσία- κάτι που θα αποτελούσε ταυτόχρονα ισχυρή προειδοποίηση στην Κίνα[ii]. Ο ίδιος ο (κάθε άλλο παρά αντιιμπεριαλιστής) Φέργκιουσον θεωρεί αυτή τη θεώρηση επικίνδυνη πλάνη του Μπάιντεν και το πιθανότερο είναι ότι έχει δίκιο.

Όσο μιλούν τα όπλα, επιβάλλεται κάποια σεμνότητα λόγων και οικονομία προβλέψεων, επί ποινή γρήγορης διάψευσης. Σε κάθε περίπτωση, όσοι είναι έτοιμοι να στοιχηματίσουν τα πάντα σε ένα Βατερλώ της Ρωσίας και στον πολιτικό θάνατο του Πούτιν αναλαμβάνουν ένα παιχνίδι υψηλότατου ρίσκου, για τους ίδιους και για τον κόσμο όλο. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, η μάχη της Μαριούπολης έχει φτάσει στο κέντρο της μαρτυρικής πόλης και η πτώση της μπορεί να είναι θέμα ημερών. Εάν εξελιχθούν έτσι τα πράγματα, θα πρόκειται για στρατηγικής σημασίας επιτυχία των εισβολέων. Η Ουκρανία θα έχει χάσει το 80% των ακτών της και η Ρωσία θα έχει εξασφαλίσει χερσαία σύνδεση ανάμεσα στην Κριμαία και το Ντονμπάς. Επιπλέον, οι Ρώσοι θα μπορέσουν να συγκεντρώσουν μεγαλύτερες δυνάμεις για να προελάσουν στην περιοχή ανάμεσα στη σημερινή διαχωριστική γραμμή του Ντονιέτσκ και το Χάρκοβο, όπου συγκεντρώνονται οι πιο αξιόμαχες δυνάμεις του ουκρανικού στρατού. Ήδη, μακριά από τις τηλεοπτικές κάμερες των δυτικών συνεργείων, οι Ρώσοι έχουν θέσει υπό έλεγχο το 93% του Λουγκάνσκ και το 56% του Ντονιέτσκ (πριν από την εισβολή ήλεγχαν περίπου το ένα τρίτο των εκτάσεών τους), όπως και ένα τεράστιο, συνεχές τόξο ουκρανικών συνόρων, που ξεκινάει βόρεια του Κιέβου, συνεχίζεται έξω από το Σούμι και το Χάρκοβο, περνάει από το Ντονμπάς και την Κριμαία και φτάνει στη Χερσώνα, στη Μαύρη Θάλασσα.

Στο οικονομικό πεδίο, η Ρωσία υποφέρει σοβαρά από τις κυρώσεις και το κύμα φυγής δυτικών εταιρειών, με αποτέλεσμα το φάσμα της μαζικής ανεργίας, των ελλείψεων αγαθών και της απότομης πτώσης του βιοτικού επιπέδου να βρίσκεται επί θύραις. Είναι πιθανό, όμως, να αποφύγει την κατάρρευση χάρη στη βοήθεια κυρίως της Κίνας, αλλά και άλλων κρατών. Από τις 10 πολυπληθέστερες χώρες του κόσμου, μόνο μία, οι ΗΠΑ, έχουν επιβάλει κυρώσεις στη Ρωσία.

Όταν ο Μπάιντεν, στη μακρά, διάρκειας περίπου δύο ωρών, τηλεφωνική επικοινωνία του με τον Σι Τζινπίνγκ κάλεσε την Κίνα να μη στηρίξει τη Ρωσία, απειλώντας την με συνέπειες, ο Κινέζος ηγέτης του απάντησε: «Όποιος αποφάσισε να κρεμάσει το κουδούνι στο λαιμό της τίγρης, εκείνος πρέπει να πάει να της το βγάλει»-εννοώντας ότι οι Αμερικανοί εξαγρίωσαν τη Ρωσία με την περικύκλωσή της από το ΝΑΤΟ, επομένως ας λουστούν τώρα τις επιπτώσεις. Η Αμερική δεν μπορεί να κηρύξει οικονομικό πόλεμο στην Κίνα χωρίς να πυροβολήσει τα πόδια της, καθώς η στενή αλληλεξάρτηση ανάμεσα στις δύο μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου έχει δημιουργήσει μια κατάσταση αμοιβαία εγγυημένης καταστροφής (MAD), ανάλογη με εκείνη που υπήρχε στο πεδίο των πυρηνικών όπλων επί Ψυχρού Πολέμου. Άλλωστε η Κίνα δεν μπορεί να ξεχάσει το πρόσφατο, αντικινεζικό σύμφωνο AUKUS στον Ινδοειρηνικό, τη στάση των ΗΠΑ στο κεφαλαιώδες θέμα της Ταϊβάν, την υπόθαλψη αποσχιστικών τάσεων των Ουιγούρων, τον αμερικανικό πόλεμο στο πεδίο των υψηλών τεχνολογιών και τόσα άλλα. Μια ταπεινωτική ήττα της Ρωσίας και προσωπικά του Πούτιν, σε αυτή τη φάση, θα ήταν σοβαρότατο πλήγμα για την ίδια την Κίνα και τον Σι.

Όσο για το εσωτερικό της Ρωσίας, τίποτα δεν δείχνει μέχρι στιγμής ότι υπάρχουν σοβαρές, πραγματικά απειλητικές κινήσεις εναντίον του Πούτιν. Ανεξάρτητες (μη ελεγχόμενες από την κυβέρνηση) δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η μεγάλη πλειονότητα των Ρώσων εξακολουθεί να στηρίζει τον Ρώσο πρόεδρο- δυστυχώς και τον πόλεμο στην Ουκρανία. Ούτε από τους ολιγάρχες, οι οποίοι ούτως ή άλλως στη Ρωσία δεν διαθέτουν πολιτική δύναμη, ούτε από τους κύκλους της κρατικής γραφειοκρατίας έχουν εκδηλωθεί φυγόκεντρες τάσεις, αν και τίποτα δεν αποκλείει να εκδηλωθούν αύριο.

Με αυτά τα δεδομένα, το ενδεχόμενο παράτασης του πολέμου για κάμποσες εβδομάδες, αν όχι και μήνες, μέχρι να υπάρξει αν όχι ειρήνευση, τουλάχιστον ανακωχή, διαγράφεται ισχυρό. Κάτι τέτοιο θα ήταν εφιαλτικό πρώτα απ’ όλα για τον σκληρά δοκιμαζόμενο ουκρανικό λαό. Ένας στους τέσσερις Ουκρανούς έχει ήδη ξεριζωθεί από την εστία του, η οικονομική καταστροφή είναι ανείπωτη, η χώρα κινδυνεύει να διαμελιστεί, καθώς οι Αμερικανοί την αντιμετωπίζουν κυνικά ως Ιφιγένεια, που δεν θα διστάσουν να θυσιάσουν στην ανάγκη, προκειμένου να υπηρετήσουν τους μείζονες στόχους τους: τη συντριβή της Ρωσίας και την αποκατάσταση της «ενότητας της Δύσης» υπό αμερικανική ηγεμονία, δηλαδή την καθήλωση της Ευρώπης σε ρόλο θεραπαινίδας τους, κάτι από το οποίο δεν απέχουν και πολύ.

Σημαίνουν όλα αυτά ότι θα μπορούσε κανείς να δικαιολογήσει, με βαριά καρδιά, τον πόλεμο του Πούτιν με το επιχείρημα ότι μια ήττα της Ρωσίας θα ευνοούσε την κύρια απειλή για την παγκόσμια ειρήνη και την κυριαρχία των λαών, τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό; Σε καμία περίπτωση. Η απερίφραστη καταδίκη αυτού του άδικου πολέμου, που συσσωρεύει τρομερά δεινά σε έναν λαό 45 εκατομμυρίων ανθρώπων, θα έπρεπε να είναι αυτονόητη για κάθε πολιτισμένη συνείδηση και ειδικά για τους αριστερούς. Οι νεοταξίτες και νεοδεξιοί μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι όταν χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τον ουκρανικό λαό, ενώ δεν ένοιωσαν καμία υποχρέωση να βγουν στους δρόμους για τους λαούς της Γιουγκοσλαβίας, του Ιράκ ή της Παλαιστίνης. Ο αριστερός δεν μπορεί να κοιτάξει με ήρεμη συνείδηση τον εαυτό του στον καθρέφτη αν δεν είναι λόγω και έργω με τον Δαβίδ απέναντι στον Γολιάθ σε όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη του πλανήτη, σε όλες τις ιστορικές στιγμές.

Ό,τι δίκιο κι αν είχε η Ρωσία για την περικύκλωσή της από το ΝΑΤΟ και για τις διώξεις των Ρωσόφωνων από τους ακροδεξιούς εθνικιστές στην Ουκρανία, το έχασε από τη στιγμή που άρχισε να βομβαρδίζει τις ουκρανικές πόλεις. Γιατί ο Πούτιν δεν αμφισβήτησε μόνο μια κυβέρνηση, αμφισβήτησε το ίδιο το δικαίωμα της Ουκρανίας να υπάρχει σαν ανεξάρτητο κράτος, λέγοντας ότι πρόκειται για ένα τεχνητό κατασκεύασμα του Λένιν και των μπολσεβίκων. Έφτασε στο σημείο, προτού αρχίσει ο πόλεμος, να στείλει στην Ουκρανία το εξής, επί λέξει, μήνυμα: «Σ΄αρέσει, δεν σ’ αρέσει, γλυκιά μου, θα το υποστείς». Ποιος άνθρωπος που θέλει να λέγεται άνθρωπος δεν θα αγανακτούσε αν άκουγε να εκστομίζεται μια τέτοια φράση από έναν άντρα προς μία γυναίκα; Και ποιος μπορεί να μην εξεγερθεί όταν ακούει έναν ηγέτη κράτους να λέει αυτή την πολύ «ματσό» χυδαιότητα για έναν άλλο λαό;

Ούτε βέβαια κάνει ο Πούτιν κάποιον «αντιφασιστικό πόλεμο» στην Ουκρανία, όπως κάποιοι αφελέστατα είναι έτοιμοι να πιστέψουν. Χρησιμοποιεί ως άλλοθι τους φασίστες που έκαναν όντως εγκλήματα πολέμου στην Οδησσό και το Ντονμπάς για να δικαιολογήσει τις επεκτατικές βλέψεις του- όπως ακριβώς χρησιμοποιούσαν οι Αμερικανοί υπαρκτές θηριωδίες του Μιλόσεβιτς στην πρώην Γιουγκοσλαβία ή του Χουσεϊν στο Ιράκ. Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι η Ρωσία δεν είχε κανένα ηθικό πρόβλημα να χρηματοδοτεί την Μαρίν Λεπέν στην προεκλογική εκστρατεία της.

Έστω, θα πει κανείς, αλλά ένας πολυπολικός κόσμος, με μια ισχυρή Ρωσία και μια ισχυρή Κίνα, δεν δίνει περισσότερα περιθώρια στους μικρότερους λαούς όλου του κόσμου από έναν κόσμο στο έλεος της αμερικανικής υπερδύναμης και τους συμμάχους της; Η απάντηση είναι, μπορεί ναι, μπορεί και όχι, ανάλογα με το τι είδους είναι η «πολυπολικότητα» για την οποία τόσος λόγος γίνεται. Πολυπολικός ήταν ο κόσμος και στις παραμονές του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, μόνο που όλοι οι υπολογίσιμοι πόλοι του ήταν ιμπεριαλιστικές αυτοκρατορίες, έτοιμες να κόψουν η μία το λαρύγγι της άλλης, όπως και το έκαναν. Πολύ φοβάμαι ότι η Νέα Παγκόσμια Τάξη (ή μάλλον Αταξία) που ανατέλλει σήμερα θα μοιάζει λιγότερο με τον Ψυχρό Πόλεμο και περισσότερο με τον προ του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου κόσμο.

Στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, η ΕΣΣΔ ήταν ένα καταπιεστικό, μόνο κατ’ όνομα σοσιαλιστικό καθεστώς, αλλά όντως στήριζε ως ένα βαθμό εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα του Τρίτου Κόσμου απέναντι στον ιμπεριαλισμό. (Για τα εργατικά και αριστερά κινήματα της Δύσης, υπήρχε πάντα το όριο της Γιάλτας). Η Ρωσία του Πούτιν δεν είναι εκφυλισμένο εργατικό κράτος, αλλά ολιγαρχικός καπιταλισμός- το γεγονός ότι ο Ρώσος πρόεδρος είχε μέχρι προχθές σε κρατική θέση τον διαβόητο Ανατόλι Τσουμπάις, αρχιτέκτονα των ληστρικών ιδιωτικοποιήσεων που έφτιαξαν εν μια νυκτί την τάξη των ολιγαρχών, σφετεριζόμενοι αντί πινακίου φακής τη λαϊκή περιουσία, ασφαλώς λέει πολλά, ή μάλλον τα λέει όλα. Όνειρο του Πούτιν δεν είναι η ανασύσταση της ΕΣΣΔ, αλλά της μεγαλορώσικης Αυτοκρατορίας. Ο ψυχρός κυνισμός της μεγάλης δύναμης μπορεί να τον οδηγήσει να στηρίξει, κάποια στιγμή, αριστερές κυβερνήσεις στη Λατινική Αμερική, με την ίδια άνεση που θα στηρίξει το Ισραήλ, με το οποίο διατηρεί άριστες σχέσεις, στη Μέση Ανατολή.

Ο ίδιος ο πόλεμος του Πούτιν στην Ουκρανία, αντί να αποτελέσει πλήγμα για τις ΗΠΑ, εξελίσσεται σε καταλύτη για την ενίσχυσή τους, σε μια ακόμη εκδήλωση της ετερογονίας των σκοπών. Από «εγκεφαλικά νεκρό», κατά Μακρόν, το ΝΑΤΟ ανένηψε και διανύει μια δεύτερη νεότητα. Η ίδια η Ρωσία, ακόμη κι αν αποκομίσει (εύθραυστα και διαρκώς αμφισβητήσιμα) στρατιωτικά κέρδη, θα υποστεί τεράστια πολιτική, οικονομική και ηθική ζημιά. Το πιθανότερο είναι ότι θα περιπέσει σε θέση ελάσσονος εταίρου της Κίνας, μια και η ρωσική οικονομία είναι το ένα δέκατο της κινεζικής. Αυτό σημαίνει ότι οι Κινέζοι, προκειμένου να σώσουν τη Ρωσία, θα αποκτήσουν κοψοχρονιά επιχειρήσεις- φιλέτο και θα την κάνουν ισχυρότατα εξαρτημένη από το Πεκίνο σε τρία κρίσιμα πεδία: το τραπεζικό, τις ροές ενέργειας και τις νέες τεχνολογίες. Στο μεταξύ, ο κόσμος όλος θα απειλείται από μια μεγάλων διαστάσεων επισιτιστική κρίση (Ρωσία και Ουκρανία μαζί παράγουν το ένα τέταρτο των παγκόσμιων σιτηρών), ενώ η παγκόσμια οικονομία είναι πολύ πιθανό να γνωρίσει μια νέα, οδυνηρή ύφεση. Τηρουμένων των αναλογιών, όπως οι γεωπολιτικές κρίσεις από τον αραβοϊσραηλινό πόλεμο του 1973 και την ιρανική επανάσταση του 1979 οδήγησαν πρώτα σε ενεργειακές κρίσεις, ύστερα σε γενικευμένη ύφεση και τελικά σε αλλαγή οικονομικού υποδείγματος επί τα χείρω, από τον κεϋνσιανισμό στον νεοφιλελευθερισμό.

Το συμπέρασμα από όλα αυτά είναι, νομίζω, προφανές. Η μόνη πολιτικά και ηθικά επιβεβλημένη στάση ενός προοδευτικού πολίτη απέναντι σε αυτό τον ολέθριο, από κάθε σκοπιά, πόλεμο είναι να εξεγερθεί και να απαιτήσει τον άμεσο τερματισμό του με μια δίκαιη ειρήνη. Κάτι που σημαίνει αποχώρηση όλων των ξένων στρατευμάτων από την Ουκρανία, ρωσικών και Δυτικών (σύμβουλοι, εκπαιδευτές, μισθοφόροι), ακύρωση των σχεδίων για ένταξη στο ΝΑΤΟ, διεθνείς εγγυήσεις για την ασφάλεια και κυριαρχία της, σεβασμό των δικαιωμάτων των ρωσόφωνων και των άλλων εθνικών ομάδων, αποκατάσταση των κομμάτων που έχουν βγει στην παρανομία από τις δύο τελευταίες κυβερνήσεις του Κιέβου, επίλυση του προβλήματος στο Ντονμπάς με διαπραγματεύσεις και όχι με τα όπλα. Ουτοπικό; Με τα σημερινά δεδομένα, ίσως. Αλλά συνένοχοι του εγκλήματος, είτε των μεν, είτε των δε, δεν μπορούμε να γίνουμε και δεν θα γίνουμε.

[i] Ντονμπάς σημαίνει «λεκάνη του ποταμού Ντον». Πρόκειται για την περιοχή της ανατολικής Ουκρανίας πάνω από την Αζοφική Θάλασσα, που περιλαμβάνει τις ρωσόφωνες επαρχίες του Ντονιέτσκ και του Λουγκάνσκ. Μετά τον εμφύλιο πόλεμο του 2014, που ακολούθησε την ανατροπή του φιλορώσου προέδρου της Ουκρανίας Βίκτορ Γιανουκόβιτς, οι δύο επαρχίες διχοτομήθηκαν και οι φιλορώσοι αυτονομιστές ανακήρυξαν «Λαϊκές Δημοκρατίες» στα τμήματα που ήλεγχαν.

[ii]Nial Ferguson, “Putin Misunderstands History. So, Unfortunately, Does the U.S.”, bloomberg.com/opinion/articles/2022-03-22/niall-ferguson-putin-and-biden-misunderstand-history-in-ukraine-war

* Ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου είναι Δημοσιογράφος, Συγγραφέας και Συντάκτης του Διεθνούς ρεπορτάζ και αρθρογράφος στην εφημερίδα ΚΑΘΜΕΡΙΝΗ.

Κωνσταντινούπολη: Βιώσιμη ελπίδα από τις Ρωσο-Ουκρανικές συνομιλίες - Προτάσεις, βήματα αποκλιμάκωσης και προοπτικές.


Σύμφωνα με τον επικεφαλής της ρωσικής αντιπροσωπείας Βλαντιμίρ Μεντίνσκι, οι προτάσεις του Κιέβου θα μελετηθούν στο εγγύς μέλλον και θα αναφερθούν στον πρόεδρο και στη συνέχεια η Μόσχα θα επιστρέψει με μια απάντηση...

Η Ρωσία προτείνει μια συνάντηση μεταξύ των προέδρων της Ρωσίας και της Ουκρανίας, Βλαντιμίρ Πούτιν και Βλαντιμίρ Ζελένσκι, να διοργανωθεί ταυτόχρονα με τη μονογραφή διμερούς συνθήκης από τους υπουργούς Εξωτερικών των δύο χωρών, τον βοηθό του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Μεντίνσκι, ο οποίος ηγείται της ρωσικής αντιπροσωπείας στις συνομιλίες με την Ουκρανία , είπε την Τρίτη.

«Μετά τη σημερινή ουσιαστική συνομιλία, συμφωνήσαμε και προτείνουμε μια λύση, βάσει της οποίας είναι δυνατή μια συνάντηση μεταξύ των αρχηγών κρατών ταυτόχρονα με τη μονογραφή της συνθήκης από τους υπουργούς Εξωτερικών, πολύ περισσότερο κατά τη διάρκεια αυτής της μονογραφής και εξέτασης των λεπτομερειών της συνθήκης. θα είναι δυνατό να συζητηθούν διάφορες πολιτικές αποχρώσεις και λεπτομέρειες», είπε μετά τις ρωσο-ουκρανικές συνομιλίες στην Κωνσταντινούπολη.

«Έτσι, εάν οι εργασίες για τη συνθήκη και τον απαιτούμενο συμβιβασμό προχωρήσουν γρήγορα, η πιθανότητα ειρήνης θα είναι πολύ πιο κοντά», πρόσθεσε.

Σύμφωνα με τον Βλαντιμίρ Μεντίνσκι, η ρωσική πλευρά δήλωσε νωρίτερα ότι μια τέτοια συνάντηση θα ήταν δυνατή εφόσον η συνθήκη που συντάξουν οι διαπραγματευτές και οι υπουργοί Εξωτερικών των δύο χωρών είναι έτοιμη για υπογραφή. «Η μορφή ήταν η εξής: πρώτα συντάσσεται μια συνθήκη, μετά εγκρίνεται από τους διαπραγματευτές, υπογράφεται από τους υπουργούς Εξωτερικών σε προσωπική συνάντηση και μόνο μετά οργανώνεται μια πιθανή συνάντηση μεταξύ των αρχηγών κρατών για την υπογραφή αυτής της συνθήκης» είπε. «Δεν είναι ένα απλό θέμα, πόσο μάλλον που θα μπορούσε να είναι μια πολυμερής συνάντηση στην οποία θα συμμετέχουν τα έθνη εγγυητές της ειρήνης και της ασφάλειας στην Ουκρανία».

Βλαντιμίρ Μεντίνσκι, επικεφαλής της ρωσικής αντιπροσωπείας και βοηθός του Ρώσου Προέδρου


Αποτέλεσμα των συνομιλιών της Κωνσταντινούπολης: Ουκρανικές προτάσεις, ρωσικά βήματα αποκλιμάκωσης

Σύμφωνα με τον επικεφαλής της ρωσικής αντιπροσωπείας Βλαντιμίρ Μεντίνσκι, οι προτάσεις του Κιέβου θα μελετηθούν στο εγγύς μέλλον και θα αναφερθούν στον πρόεδρο και στη συνέχεια η Μόσχα θα επιστρέψει με μια απάντηση

Οι ρωσο-ουκρανικές συνομιλίες που πραγματοποιήθηκαν την Τρίτη στην Κωνσταντινούπολη ήταν εποικοδομητικές, δήλωσε στους δημοσιογράφους ο επικεφαλής της ρωσικής αντιπροσωπείας, βοηθός του προέδρου Βλαντιμίρ Μεντίνσκι.

Είπε ότι η Μόσχα έκανε δύο βήματα αποκλιμάκωσης. Το ένα βήμα είναι η προσφορά  πραγματοποίησης μιας συνάντησης μεταξύ των προέδρων Βλαντιμίρ Πούτιν και Βλαντιμίρ Ζελένσκι ταυτόχρονα με τη μονογραφή μιας συνθήκης ειρήνης από τα Υπουργεία Εξωτερικών τους, ή νωρίτερα από ό,τι είχε προγραμματιστεί πριν. Στο άλλο βήμα, τα ρωσικά στρατεύματα θα μειώσουν δραστικά τις δραστηριότητές τους στο Κίεβο και το Τσέρνιγκοφ.

Οι συνομιλίες επρόκειτο να διαρκέσουν δύο ημέρες - στις 29 και 30 Μαρτίου - αλλά πηγές από τη ρωσική αντιπροσωπεία και το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών ανέφεραν ότι ο γύρος τελείωσε και η συνάντηση την Τετάρτη διακόπηκε.

Το TASS συγκέντρωσε τα κυριότερα σημεία που αναφέρθηκαν για το αποτέλεσμα του τελευταίου γύρου συνομιλιών.

Δύο βήματα αποκλιμάκωσης

Η ρωσική αντιπροσωπεία στην Κωνσταντινούπολη έλαβε από τους Ουκρανούς ομολόγους της μια "σαφώς διατυπωμένη θέση", είπε ο Medinsky. Οι προτάσεις του Κιέβου, είπε, θα μελετηθούν στο εγγύς μέλλον και θα αναφερθούν στον πρόεδρο και στη συνέχεια η Μόσχα θα επανέλθει με απάντηση.

Επιπλέον, είπε ο αξιωματούχος, η Ρωσία κάνει δύο βήματα αποκλιμάκωσης, στον πολιτικό και στρατιωτικό τομέα. Το πρώτο βήμα είναι ότι η Ρωσία προσφέρει στο Κίεβο να προχωρήσει στην πιθανή συνάντηση μεταξύ των ηγετών των χωρών. Ενώ αρχικά ο Πούτιν και ο Ζελένσκι έπρεπε να συναντηθούν αφού τα Υπουργεία Εξωτερικών τους υπογράψουν μια συνθήκη ειρήνης, τώρα αυτές οι δύο εκδηλώσεις προτείνεται να πραγματοποιηθούν ταυτόχρονα.

Το δεύτερο βήμα ανακοίνωσε ο Ρώσος αναπληρωτής υπουργός Άμυνας Αλεξάντερ Φόμιν. "Καθώς οι συνομιλίες <…> προχωρούν στους πρακτικούς όρους, το ρωσικό υπουργείο Άμυνας <…> αποφάσισε να <…> μειώσει δραστικά τη στρατιωτική δραστηριότητα προς το Κίεβο και το Τσέρνιγκοφ", είπε.

Ουκρανικές προτάσεις

Οι γραπτές προτάσεις της Ουκρανίας περιλαμβάνουν απαγόρευση παραγωγής και ανάπτυξης όπλων μαζικής καταστροφής, καθώς και απαγόρευση ανάπτυξης ξένων στρατιωτικών βάσεων στην Ουκρανία, είπε ο Μεντίνσκι στο TASS. 

Αργότερα είπε στους δημοσιογράφους ότι η θέση του Κιέβου συνεπάγεται επίσης άρνηση να επιδιώξει την επιστροφή της Κριμαίας και της Σεβαστούπολης στην Ουκρανία με στρατιωτική βία.

Ο Alexander Chaly, μέλος της αντιπροσωπείας του Κιέβου, είπε ότι η Ουκρανία συμφώνησε να υιοθετήσει ένα ουδέτερο και μη πυρηνικό καθεστώς εάν της δοθούν εγγυήσεις ασφαλείας, οι οποίες «σε περιεχόμενο και μορφή θα πρέπει να είναι παρόμοια με το άρθρο 5» της Συνθήκης του Βορείου Ατλαντικού. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι εγγυήσεις θα πρέπει να προβλέπουν στρατιωτική βοήθεια και τη δημιουργία μιας περιοχής απαγόρευσης πτήσεων μετά από τρεις ημέρες διαβουλεύσεων προκειμένου να επιδιωχθεί μια διπλωματική λύση.

Οι εγγυητές, σύμφωνα με το Κίεβο, θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ (συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας), καθώς και τη Γερμανία, το Ισραήλ, την Ιταλία, τον Καναδά, την Πολωνία και την Τουρκία. Οι εγγυήσεις τους δεν θα κάλυπταν την Κριμαία και το Ντονμπάς, σύμφωνα με τον επικεφαλής της κοινοβουλευτικής παράταξης του κυβερνώντος κόμματος Υπηρέτης του Λαού της Ουκρανίας, Ντέιβιντ Αραχαμίγια, ο οποίος συμμετέχει στις συνομιλίες.

Το Κίεβο απαιτεί επίσης από τις εγγυήτριες χώρες να βοηθήσουν την Ουκρανία να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση "το συντομότερο δυνατό".
με πληροφορίες από το TASS News Agency

Αντιθέσεις: Γεωπολιτική Σύγκρουση με Παγκόσμιες Προεκτάσεις στην Ουκρανία (video)


Το Διπλωματικό παρασκήνιο, ο ρόλος της Ε.Ε. , του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ , η στάση της Κίνας και οι μεταβλητές του Ισραήλ, της Τουρκίας , της Ινδίας και η παράμετρος των Αραβικών χωρών και του Ιράν στην εξίσωση της ενεργειακής κρίσης.



Οι Γεωπολιτικές-  Στρατιωτικές- Ανθρωπιστικές-  Οικονομικές – Ενεργειακές – Επισιτιστικές Παγκόσμιες συνέπειες,   του πολέμου στην Ουκρανία , 23 ημέρες μετά την έναρξη της Ρωσικής επέμβασης και των Διεθνών Αντιδράσεων

Τα  νέα σενάρια του πολεμικού μετώπου, όροι και προοπτικές για μια συμφωνία αποκλιμάκωσης και εκεχειρίας, ο ρόλος των μεγάλων παικτών ισχύος και η ανακατανομή ρόλων, συμμαχιών και κινήσεων στη Παγκόσμια Γεωπολιτική Σκακιέρα με την θερμή κατατριβή και την αιματοχυσία στο έδαφος της Ουκρανίας

Το Διπλωματικό παρασκήνιο, ο ρόλος της Ε.Ε. , του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ , η στάση της Κίνας  και οι μεταβλητές του Ισραήλ, της Τουρκίας , της  Ινδίας  και η παράμετρος των Αραβικών χωρών και του Ιράν στην εξίσωση της ενεργειακής κρίσης

 Ο προεκτάσεις των εξελίξεων στην Ανατολική Μεσόγειο και η θέση της Ελλάδας

Στην εκπομπή καταθέτουν την οπτική τους, οι : 

  • Κωνσταντίνος Σταμπολής - Πρόεδρος και Εκτελεστικός Διευθυντής του Ινστιτούτο Ενέργειας ΝΑ Ευρώπη
  • Χάρης Τσιλιώτης - Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου
  • Γιώργος Φίλης - Διδάκτωρ Γεωπολιτικής - Καθηγητής Ευρωπαϊκών Θεμάτων
  • Μάρκος Τρούλης - Δρ. Θεωρίας Διεθνών Σχέσεων, Γεωπολιτική και Τουρκική Εξωτερική Πολιτική στο Τμήμα Τουρκικών Σπουδών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών του  ΕΚΠΑ
  • Λάμπρος Τζούμης - Αντιστράτηγος ε.α
  •  Δημ. Τσιρογιαννίδης - Αντιπτέραρχος ε.α. (Ιπτάμενος) Δημήτρης Τσιρογιαννίδης, πρώην εκπρόσωπος Τύπου ΓΕΑ
  • Νικόλαος Σκιαδάς - Αντισυνταγματάρχης ε.α. των Ειδικών Δυνάμεων
  • Χρήστος Κολοβός - Δρ Μηχανικός Μεταλλείων – Μεταλλουργός Μηχανικός ΕΜΠ τ. Διευθυντής Κλάδου Μεταλλευτικών Μελετών & Έργων ΔΕΗ ΑΕ/Λιγνιτικό Κέντρο Δυτικής Μακεδονίας
  • Βασίλης Λύκος - Δρ. Ολοκληρωμένης Περιβαλλοντικής Διαχείρισης Πανεπιστημίου Κρήτης

Σε ζωντανή σύνδεση από την Δυτική Ουκρανία τι καταθέτουν για την ανθρωπιστική τραγωδία ,  το ζευγάρι εθελοντών- διασώσεων  από την Κρήτη,  που βρίσκονται μέσα  στη Κόλαση του Πολέμου

 "ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ" με τον Γιώργο Σαχίνη Στην ΚΡΗΤΗ TV

Απόφαση της Κ.Ε. του Αριστερού Ρεύματος για τις πολιτικές εξελίξεις και το πρόγραμμα δράσης της επόμενης περιόδου

Για να ευοδωθεί αυτή η προσπάθεια, απαιτείται η ανασυγκρότηση της δουλειάς της ΛΑΕ. Η επαναλειτουργία των πολιτικών επιτροπών, η διεξαγωγή συζητήσεων σε αυτές με στόχο την ενεργοποίηση των δυνάμεών μας στα κοινωνικά και πολιτικά μέτωπα της περιόδου, αποτελεί επείγουσα ανάγκη.

Απόφαση της συνεδρίασης της Κ.Ε. του Αριστερού Ρεύματος στις 12 Μαρτίου 2022

Για τις πολιτικές εξελίξεις και το πρόγραμμα δράσης της επόμενης περιόδου

1. Οι διεθνείς εξελίξεις, εν μέσω πενταπλής κρίσης (υγειονομικής – οικονομικής – κλιματικής – γεωπολιτικής – ενεργειακής), χαρακτηρίζονται από μία εντεινόμενη προσπάθεια των ΗΠΑ ν’ ανακτήσουν το χαμένο έδαφος στους παγκόσμιους συσχετισμούς δυνάμεων και για διατήρηση της παγκόσμιας ηγεμονίας τους. Γι’ αυτό εντείνουν την προσπάθειά τους για στρατιωτική περικύκλωση, απομόνωση και επιβολή κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας, ενισχύοντας, ταυτόχρονα την οικονομική αντιπαράθεση τους με την Κίνα. Ταυτόχρονα, όμως, με αυτό τον τρόπο, παρά τα αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα, ενσωματώνουν και την ΕΕ και κυρίως τη Γερμανία σε αυτό το ψυχροπολεμικό κλίμα, με σοβαρές οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες για τους λαούς της Ευρώπης.

Παρόλα αυτά, οι ΗΠΑ δεν μπορούν να ανακόψουν την εξελισσόμενη διαδικασία διαμόρφωσης ενός νέου πολυπολικού καπιταλιστικού κόσμου, με αυτές σε υποχώρηση ως προς το ρόλο της ως μόνης παγκόσμιας υπερδύναμης.

Για πρώτη φορά μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, διαμορφώνονται όροι δυνητικής αμφισβήτησης της κυριαρχίας των ΗΠΑ σε πλανητικό επίπεδο, παρότι η ηγεμονία τους διατηρείται. Η Κίνα θα διεκδικήσει προοπτικά την οικονομική πρωτοκαθεδρία. Σε συνδυασμό με την γεωπολιτική αυτονόμηση της Ρωσίας, η οποία αποτελεί ισχυρή στρατιωτική δύναμη, διαμορφώνονται πιθανότητες εναλλακτικών λύσεων για κράτη, που αναζητούν διεξόδους από την υποτελή ενσωμάτωση στον διεθνή καταμερισμό εργασίας που επιβάλλουν οι ΗΠΑ. Η απρόσκοπτη πολιτικοστρατιωτική κυριαρχία και η διασφάλιση του διεθνούς συστήματος κεφαλαιακών και ενεργειακών ροών υπό την ηγεμονία του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού συναντά, πλέον, εμπόδια, ενώ οι στρατιωτικές επεμβάσεις του σε Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Συρία, Αφγανιστάν, Λιβύη κ.λπ. έχουν αντιφατικά ή και αρνητικά για αυτόν αποτελέσματα.

Όλα τα παραπάνω και η κατεύθυνση προληπτικής οριοθέτησης της Κίνας και της Ρωσίας από τον αμερικανονατοϊκό ιμπεριαλισμό, διαμορφώνουν το υπόστρωμα της κρίσης στην Ουκρανία και της στρατιωτικής επέμβασης της Ρωσίας σε αυτή.

Η στρατιωτική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία αποτελεί επικίνδυνη εξέλιξη, εναντίον των συμφερόντων των λαών και οδηγεί σε επιτάχυνση ακόμα πιο επικίνδυνων εξελίξεων, όπως το τεράστιο εξοπλιστικό πρόγραμμα 100 δις ευρώ στη Γερμανία, η συσπείρωση των χωρών – μελών του ΝΑΤΟ και η παραπέρα διεύρυνσή του, η επιβολή σημαντικών οικονομικών κυρώσεων στη Ρωσία. Ο λαός της Ουκρανίας δοκιμάζεται και υποφέρει από τον πόλεμο και την προσφυγιά, ο ρωσικός λαός από τις κυρώσεις της Δύσης και οι λαοί της Ευρώπης από την ένταση της ενεργειακής κρίσης και της ακρίβειας. Γι’ αυτό πρέπει να υπάρξει άμεση παύση του πολέμου και ειρηνική – διπλωματική επίλυση των διαφορών.

Ωστόσο, η πολιτική αποδοκιμασία της δεν μπορεί να καταλήγει σε μία λογική ίσων αποστάσεων, που αποκρύπτει ότι βασικά υπεύθυνος είναι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός και οι σύμμαχοί του, που επιδιώκουν διαρκώς την αποσταθεροποίηση των δυνητικών ανταγωνιστών τους, ακόμα και όσων δεν ευθυγραμμίζονται πλήρως μαζί τους στο διεθνές σύστημα.

Βασική αιτία της ουκρανικής κρίσης είναι η αντιμετώπιση της Ρωσίας από τον αμερικανονατοϊκό ιμπεριαλισμό. Οι ΗΠΑ, βλέποντας τη Ρωσία ως δυνητικό ανταγωνιστή, εφάρμοσαν σε βάρος της μία στρατηγική περικύκλωσής της, με την ένταξη μιας σειράς γειτονικών της χωρών, που ανήκαν στην πρώην ΕΣΣΔ, στο ΝΑΤΟ παρά τις αντίθετες διαβεβαιώσεις των ΗΠΑ στην πρώην ΕΣΣΔ περί μη επέκτασής του ανατολικά. Ενίσχυσαν εθνικιστικές, σωβινιστικές, αντιρωσικές θέσεις σε αυτές τις χώρες. Η ένταξη της Ρωσίας στον διεθνή καταμερισμό εργασίας, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, ξεκίνησε υπό την άμεση καθοδήγηση των ΑμερικανοΝΑΤΟικού ιμπεριαλισμού επί προεδρίας Γιέλτσιν, περνώντας σταδιακά σε μία προσπάθεια για ένα πιο ανεξάρτητο και αυτονομημένο ρόλο της και σήμερα καταλήγει στην μετωπική αντιπαράθεσή της με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Η εξέλιξη αυτή οφείλεται και στους περιορισμούς, τις πιέσεις και την οριοθέτησή της, που επιχειρούν να επιβάλλουν οι ΗΠΑ.

Η εξέλιξη στην Ουκρανία δεν αποτέλεσε κεραυνό εν αιθρία. Είναι αποτέλεσμα μίας κρίσης, που βαθαίνει εδώ και οκτώ χρόνια, λόγω της βίαιης ανατροπής του πολιτικού και οικονομικού προσανατολισμού της, με το πραξικόπημα του 2014, που πυροδοτήθηκε από τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Ο «ευρωπαϊκός» προσανατολισμός της Ουκρανίας, διασφαλίστηκε μέσα από τρομοκρατική δράση νεοναζιστικών ταγμάτων, εθνική και πολιτική καταπίεση, θέση εκτός νόμου των κομμουνιστικών κομμάτων και συμβόλων, και επισφραγίστηκε με το κάψιμο του Σπιτιού των Συνδικάτων στην Οδησσό, με δεκάδες νεκρούς αγωνιστές αντιφασίστες, με τη στήριξη των ΗΠΑ και της ΕΕ. Η αυτονομία των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ και οι συμφωνίες του Μινσκ, στις οποίες εξαναγκάστηκε να συναινέσει η Ουκρανική κυβέρνηση, ήταν αποτέλεσμα του ένοπλου αγώνα του λαού αυτών των περιοχών. Από τότε συντηρείται μία εμφύλια σύγκρουση με δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, θεσμική ενσωμάτωση των νεοναζιστικών ταγμάτων, οργανωμένη καταστολή της πολιτικής και κοινωνικής αντιπολίτευσης με μαζικές φυλακίσεις, ακόμα και με δολοφονίες, με συστηματικό πολεμικό εξοπλισμό της Ουκρανίας από χώρες του ΝΑΤΟ. Ως επιταχυντές της σημερινής κρίσης λειτούργησαν η καταστρατήγηση από την Ουκρανική Κυβέρνηση των συμφωνιών του Μινσκ και η προοπτική της άμεσης ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, που διευρύνει και ενισχύει την περικύκλωση της Ρωσίας. Ταυτόχρονα, οι σημερινές εξελίξεις αναδεικνύουν την επιδίωξη των ΗΠΑ να αποσταθεροποιήσουν τις οικονομικές σχέσεις των ευρωπαίων συμμάχων τους με την Ρωσία, κυρίως, στον ενεργειακό τομέα.

Η υποκρισία των δυτικών αστικών τάξεων και των πολιτικών εκφραστών τους έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Ανακαλύπτουν την δήθεν για πρώτη φορά επέμβαση σε ευρωπαϊκό έδαφος, αποσιωπώντας την κατοχή του 40% της Κύπρου από την Τουρκία. Επίσης, τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, καθώς και τις επεμβάσεις και τη διάλυση χωρών, όπως του Ιράκ, του Αφγανιστάν, της Συρίας και της Λιβύης και των παράνομων (εκτός διεθνούς δικαίου) οικονομικών και άλλων κυρώσεων σε 40 χώρες από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.

Εάν οι ηγετικές ελιτ της ΕΕ και οι κυβερνήσεις και οι ηγέτες των χωρών – μελών της ήθελαν να σταματήσει η τραγωδία που πλήττει την Ουκρανία και η καταστροφή, που επέρχεται στους ευρωπαϊκούς λαούς, θα έπαιρναν πρωτοβουλίες, που, πραγματικά, θα έβαζαν τέλος στην στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία. Δηλαδή, θα αναγνώριζαν ότι δεν πρέπει να επεκταθεί το ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, ότι αυτή θα πρέπει να αποκτήσει ένα καθεστώς ουδετερότητας και να τηρηθούν έστω και μόνο για αυτή τη χώρα οι διαβεβαιώσεις, που δόθηκαν στην ΕΣΣΔ, ότι το ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί ούτε πόντο ανατολικά, σε αντάλλαγμα της συγκατάθεσής της στη γερμανική ενοποίηση, μιας και αυτές αθετήθηκαν για μία σειρά χώρες, στις οποίες αυτό επεκτάθηκε.

Όμως, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις είναι τόσο υποτελείς στις ΗΠΑ, που δεν τολμούν ούτε να ψελλίσουν πραγματικές λύσεις για το σταμάτημα του πολέμου, πριν ακόμα αυτός κλιμακωθεί, πάρει παγκόσμιες διαστάσεις και απειλήσει όχι μόνο την Ευρώπη, που θα είναι το πρώτο θύμα, αλλά ολόκληρη την ανθρωπότητα.

Αντίθετα, η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι πολιτικές ηγεσίες των περισσότερων χωρών – μελών της συντάσσονται πλήρως με τη στρατηγική και τις επιδιώξεις των ΗΠΑ, παρότι η πολιτική των οικονομικών κυρώσεων θα έχει αρνητικά αποτελέσματα και για τις ευρωπαϊκές οικονομίες, λόγω, κυρίως, της εκτίναξης των τιμών της ενέργειας, και τις συνέπειες θα τις πληρώσουν οι λαϊκές τάξεις.

Η μόνη χώρα, που ωφελείται από τη συνέχιση αυτού του πολέμου, είναι οι ΗΠΑ, που συσπειρώνουν ηγεμονικά όλη τη Δύση ενάντια σ’ ένα υποτίθεται κοινό εχθρό, σήμερα τη Ρωσία, αύριο την Κίνα και, ταυτόχρονα πωλούν σε ακριβές τιμές το φυσικό τους αέριο στις χώρες της ΕΕ, την οποία κυριολεκτικά έχουν στραγγαλίσει, με στόχο ένα νέο ψυχρό πόλεμο και την επιβολή ενός νέου Μακκαρθισμού. Επίσης, ωφελημένοι θα βγουν το κεφάλαιο και ιδιαίτερα το στρατιο-βιομηχανικό πλέγμα, αλλά και το εφοπλιστικό κεφάλαιο.

Η στάση της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι από τις πιο επιθετικές. Όχι μόνο πρωτοστατεί σε επιθετική ρητορεία και πλειοδοτεί στις απαιτήσεις κυρώσεων, αλλά αποφασίζει την εμπλοκή στη σύγκρουση με την αποστολή πολεμικού εξοπλισμού, την ίδια στιγμή, που εφαρμόζει πολιτικές λιτότητας και φτωχοποίησης σε βάρος του ελληνικού λαού και του φορτώνει νέα δυσβάστακτα βάρη μ’ ένα νέο υπέρογκο εξοπλιστικό πρόγραμμα.

Η στάση αυτή της κυβέρνησης Μητσοτάκη οδηγεί τη χώρα μας σε μεγαλύτερη πρόσδεση στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό με βάση την εκτίμηση ότι αυτή μπορεί να δώσει πλεονεκτήματα στη χώρα μας και να αναβαθμίσει το ρόλο της στη Ν.Α. Μεσόγειο. Πρόκειται για μια πολύ επικίνδυνη, τυχοδιωκτική στρατηγική, τις καταστροφικές συνέπειες της οποίας θα πληρώσει ο ελληνικός λαός. Στην ίδια κατεύθυνση ενσωματώνεται το ΚΙΝΑΛ, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας ολοκληρώσει τη συστημική προσαρμογή του, αφού η κυβέρνησή του επέκτεινε τις αμερικανονατοϊκές βάσεις (βάση Αλεξανδρούπολης, τερματικός σταθμός υγροποιημένου αερίου, αναβάθμιση βάσης Σούδας), πολιτική που κλιμακώνει σήμερα η ΝΔ. Ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε μάλιστα να καυχιέται ότι δικαιώθηκε για την συμφωνία των Πρεσπών, με την οποία εντάχτηκε η Βόρεια Μακεδονία στο ΝΑΤΟ. Το αποτέλεσμα είναι η Ελλάδα σήμερα να έχει τις περισσότερες αμερικάνικες βάσεις στην Ευρώπη, ανάλογα με τον πληθυσμό της, οι οποίες στοχεύουν σε χώρες, που οι ΗΠΑ θεωρούν αντιπάλους τους στην ευρύτερη περιοχή μας και, κυρίως, τη Ρωσία.

Αυτό, όμως, που ιδιαίτερα μας ανησυχεί είναι η ενσωμάτωση τμημάτων της αριστεράς στη ρητορική των ίσων αποστάσεων, ή και στην κυρίαρχη ανάδειξη της ρωσικής επιθετικότητας στα πλαίσια μιας ενδοϊμπεριαλιστικής σύγκρουσης. Αυτή η στάση υποτιμά ή και αποσιωπά την κυρίαρχη ευθύνη, θολώνει τις πραγματικές αιτίες της κλιμάκωσης και υποβαθμίζει την επιθετικότητα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και την αρνητική εξέλιξη για τις λαϊκές τάξεις σε παγκόσμιο επίπεδο του σχεδίου επέκτασης του ΝΑΤΟ προς την ανατολή. Οι ΗΠΑ διατηρούν βάσεις σε όλο τον πλανήτη, εξαπολύουν πολέμους, αποσταθεροποιούν χώρες διά της άμεσης ή έμμεσης παρέμβασης και διά της ανατροπής καθεστώτων και κυβερνήσεων. Ήδη, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ εξοπλίζουν πολεμικά την κυβέρνηση του Κιέβου. Ο καταναγκασμός, που ασκεί ο κυρίαρχος, ασύγκριτα πιο επικίνδυνος αμερικάνικος ιμπεριαλισμός, δεν μπορεί να συγκριθεί με τις πρακτικές της Ρωσίας, είτε εξωθούμενης από τις αμερικανικές πιέσεις, είτε με αυτοτελείς πρωτοβουλίες. Η εκτίμηση για την κυρίαρχη πλευρά της σύγκρουσης δεν σημαίνει ταύτιση με τη σημερινή καπιταλιστική Ρωσία, το εκεί αυταρχικό καθεστώς και τις επιλογές του, ούτε αυταπάτες για τους στόχους και το ρόλο της.

Οι δυνάμεις της μαχόμενης Αριστεράς στη χώρα μας χρειάζεται ενωτικά να αγωνιστούν για το άμεσο σταμάτημα του πολέμου και την ειρηνική διευθέτηση των διαφορών, για την ουσιαστική στήριξη των προσφύγων, που αυτός προκάλεσε, για προστασία των μελών της ελληνική κοινότητας στην Ουκρανία, για τη μη ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, για άρση των οικονομικών κυρώσεων στη Ρωσία, για διεθνή αναγνώριση των Λαϊκών Δημοκρατιών Λουγκάνσκ και Ντονέτσκ με βάση τη δημοκρατικά εκφρασμένη πολιτική βούληση των λαών τους, για μη συμμετοχή της χώρας μας στους τυχοδιωκτικούς πολεμοκάπηλους σχεδιασμούς των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, κλείσιμο των βάσεων, άρση των διευκολύνσεων στον αμερικανονατοϊκό ιμπεριαλισμό, μη επέκταση του ΝΑΤΟ, αποχώρηση της χώρας μας από αυτό και διάλυσή του. Για ένα συλλογικό σύστημα ασφάλειας και ειρήνης στην Ευρώπη από τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια, χωρίς στρατιωτικούς συνασπισμούς.

Η Ελλάδα πρέπει, επίσης να απεμπλακεί από την επικίνδυνη για την ίδια και την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου στρατιωτική συμμαχία της με το κράτος του Ισραήλ, και τη δικτατορία της Αιγύπτου και να προωθήσει μία ανεξάρτητη, πολυδιάστατη, φιλειρηνική, αντιιμπεριαλιστική εξωτερική πολιτική.

Παραμένουμε σταθερά αλληλέγγυοι στον δίκαιο αγώνα του Παλαιστινιακού λαού, για ελεύθερη πατρίδα, ενάντια στην κατοχή και βαρβαρότητα του κράτους του Ισραήλ, σύμφωνα με τις αποφάσεις της Γ.Σ του ΟΗΕ.

Στην περιοχή μας, παρά την ακύρωση με πρωτοβουλία των ΗΠΑ του αγωγού eastmed, το καθεστώς Ερντογάν της Τουρκίας συνεχίζει την αναθεωρητική και επεκτατική πολιτική του έναντι της Ελλάδας, φθάνοντας πρόσφατα να αμφισβητήσει ακόμα και την εθνική κυριαρχία της στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.

Η Ελλάδα θα μπορέσει να υπερασπίσει αποτελεσματικότερα την εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία της έναντι και των νέων προκλήσεων, με βάση της αρχές της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών, της καλής γειτονίας, του διεθνούς δικαίου και, ιδιαίτερα, του δικαίου της θάλασσας και όχι με τη συμμετοχή σ’ ένα νέο κύκλο εξοπλιστικού ανταγωνισμού της με την Τουρκία, που όχι μόνο δεν βοηθά την αποτροπή του πολέμου, αλλά είναι προς το συμφέρον εγχώριων και ξένων οικονομικών συμφερόντων, προσθέτει νέα βάρη στα λαϊκά στρώματα και διογκώνει την υπερχρέωση της χώρας. Εξάλλου, το διαχρονικό κυνήγι των εξοπλισμών της χώρας μας αποδείχτηκε ότι δεν εξυπηρετεί τις πραγματικές αμυντικές ανάγκες της, αλλά τα Αμερικανονατοικά συμφέροντα.

Αγωνιζόμαστε για λύση του Κυπριακού στη βάση των αποφάσεων του ΟΗΕ, για μια Κύπρο με ενιαία διεθνή προσωπικότητα, ανεξάρτητη, χωρίς ξένα στρατεύματα, βάσεις και εγγυήτριες δυνάμεις.

Υπάρχει σήμερα ανάγκη ΟΣΟ ΠΟΤΕ για την ανάπτυξη ενός μαζικού φιλειρηνικού, αντιπολεμικού, αντιιμπεριαλιστικού κινήματος στη χώρα μας, στην ευρύτερη περιοχή μας και σε όλη την Ευρώπη με στόχο τον τερματισμό του πολέμου, την ειρηνική διευθέτηση των διαφορών ενάντια στην κούρσα των εξοπλισμών και για το συνολικό αφοπλισμό.

Στην ΕΕ, όπου η άνοδος του πληθωρισμού και της ακρίβειας, καθώς και οι αρνητικές συνέπειες της ενεργειακής κρίσης, σπάνε κάθε ρεκόρ των πρόσφατων δεκαετιών, έχει αρχίσει η συζήτηση για επαναφορά της αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας και της λιτότητας από 1-1-2023, ιδιαίτερα, για τις χώρες, όπως η Ελλάδα, που διόγκωσαν ακόμα περισσότερο το δημόσιο χρέος τους κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Η αύξηση των επιτοκίων δανεισμού διεθνώς, τάση που θα ακολουθήσει και η ΕΚΤ, και η αλλαγή προς το χειρότερο του τρόπου ενίσχυσης από την ΕΚΤ της ρευστότητας της Ελλάδας, θα δυσκολέψει υπέρμετρα την χρηματοδότηση αποπληρωμής του υπερδιογκωμένου δημοσίου χρέους της και θα φέρει προ των πυλών της νέα μνημόνια λιτότητας.


2. Η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει ν’ αξιοποιεί τον λαϊκό φόβο, που προκαλεί η πανδημία του κορωνοϊού, προωθώντας ακραία αντεργατικά και αντικοινωνικά μέτρα και παρέχοντας νέα προνόμια σε μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι η ψήφιση του νέου αντιασφαλιστικού νόμου, με τον οποίο αποδιοργανώσει τον eΕΦΚΑ, ιδιωτικοποιεί περαιτέρω βασικές λειτουργίες του και εκχωρεί την διαχείριση της ακίνητης περιουσίας του σε ιδιωτικά κερδοσκοπικά συμφέροντα.

Η κυβέρνηση απέτυχε στη διαχείριση της πανδημίας, κι αυτό επιβεβαιώνεται και από τον υπερβολικό αριθμό των θανάτων από covid – 19 ανά εκατομμύριο πληθυσμού συγκριτικά με τις άλλες χώρες της ΕΕ. Κι αυτό, γιατί, λόγω των νεοφιλελεύθερων ιδεολογικών εμμονών της, δεν ενίσχυσε το Δημόσιο Σύστημα Υγείας και δεν προώθησε την εφαρμογή των αναγκαίων υγειονομικών μέτρων προστασίας στους χώρους εργασίας, εκπαίδευσης και στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Κράτησε τον ιδιωτικό τομέα υγείας αλώβητο, έξω από τη μάχη για την αντιμετώπιση της πανδημίας, χορηγώντας του μάλιστα νέα προκλητικά προνόμια. Ταυτόχρονα, χωρίς να κρατά ούτε τα προσχήματα, προετοιμάζει εν μέσω πανδημίας νέες ιδιωτικοποιήσεις, συγχωνεύσεις, καταργήσεις στο δημόσιο σύστημα υγείας.

Επίσης, εξυπηρετώντας πίστα τις δυνάμεις του κεφαλαίου, συνεχίζει ακάθεκτη αφενός το ξεπούλημα του δημοσίου τομέα, με αποκορύφωμα την πλήρη ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και αφετέρου την εκχώρηση του περιβάλλοντος και των ελεύθερων χώρων στην κερδοσκοπική βουλιμία τους.

Επιμένει στην εφαρμογή του νέου αντεργατικού νόμου, που ψήφισε το περασμένο καλοκαίρι, με τον οποίο υπονόμευσε το 8ωρο στον ιδιωτικό τομέα και δυσκόλεψε υπέρμετρα την συνδικαλιστική δράση και τη δυνατότητα κήρυξης απεργίας. Από την 1/1/2022 άρχισε να εφαρμόζει το δικό της νέο νόμο για την πλήρη κεφαλαιοποίηση – επί της ουσίας ιδιωτικοποίηση – της επικουρικής ασφάλισης, με βάση τον οποίο οι εισφορές των νέων ασφαλισμένων δωρίζονται σε εγχώριες και, κυρίως, ξένες τράπεζες και ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες για να χρηματοδοτήσουν με αυτές ιδιωτικά κερδοσκοπικά συμφέροντα.

Ο πληθωρισμός ξεπέρασε στη χώρα μας τον Ιανουάριο το 6%. Η ακρίβεια έχει μετατραπεί σε ατέλειωτο εφιάλτη για τα λαϊκά νοικοκυριά, που αντιμετωπίζουν, πλέον, σοβαρά προβλήματα επιβίωσης, αφού τα, ήδη πενιχρά εισοδήματά τους ροκανίζονται από αυτή συστηματικά, ενώ οδηγούμαστε σε φαινόμενα αυξανόμενης ενεργειακής φτώχιας.

Οι αυξήσεις τιμών, στο ηλεκτρικό ρεύμα, φυσικό αέριο, πετρέλαιο θέρμανσης και στα καύσιμα, που είναι πολλαπλάσιες από την αύξηση του πληθωρισμού, καθώς και στα βασικά είδη διατροφής και στα ενοίκια οδηγούν τους εργαζόμενους, συνταξιούχους, ανέργους και μικρομεσαίους επαγγελματίες και αγρότες σε απόγνωση. Δεν μπορούν πλέον να τα βγάλουν πέρα και να καλύψουν βασικές ανάγκες, αλλά και υποχρεώσεις τους. Χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις κινδυνεύουν με «λουκέτο» και χιλιάδες εργαζόμενοι σε αυτές με ανεργία.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, αρχικά, ισχυριζόταν ότι η έκρηξη της ακρίβειας δεν είναι εγχώριο φαινόμενο αλλά πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο και ότι αυτή δεν είχε πολλά περιθώρια να το αντιμετωπίσει. Αργότερα, όταν η ακρίβεια ξεπέρασε κάθε όριο και η λαϊκή δυσαρέσκεια άρχισε να μετατρέπεται σε αγανάκτηση, εξάγγειλε κάποια μέτρα οικονομικής ανακούφισης, τα οποία, όμως, δεν καλύπτουν ούτε στο ελάχιστο το ύψος των ανατιμήσεων και τις κοινωνικές ανάγκες των λαϊκών οικογενειών για αξιοπρεπή διαβίωση. Ισχυρίζεται ότι δεν έχει «λεφτόδεντρα» για τα φτωχά λαϊκά στρώματα που υποφέρουν. Όταν, όμως, πρόκειται να μειώσει φόρους στις μεγάλες επιχειρήσεις ή να δώσει υπέρογκες παραγγελίες όπλων στις πολυεθνικές – εμπόρους του πολέμου, τότε βρίσκει «ζούγκλες από λεφτόδεντρα».

Για την εκτίναξη της ακρίβειας υπάρχουν αιτίες και πολιτικές ευθύνες. Για την αύξησή της, ιδιαίτερα στην ενέργεια, ευθύνονται οι πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων και των «απελευθερώσεων» των αγορών, που όλες οι κυβερνήσεις ακολούθησαν τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, καθώς και τα ενεργειακά εμπάργκο σε βάρος της Ρωσίας, Ιράν, Βενεζουέλας κλπ, που επέβαλαν οι ΗΠΑ και οι πρόθυμοι σύμμαχοί της. Επίσης, οι δυνάμεις του κεφαλαίου αξιοποιούν αδίστακτα και τη σημερινή τριπλή κρίση (υγειονομική, οικονομική, κλιματική), για να επωφεληθούν και να αυξήσουν μέσω της ασύδοτης αύξησης των τιμών την κερδοφορία τους.

Τα τεράστια προβλήματα, που δημιουργήθηκαν λόγω της κακοκαιρίας με το όνομα ΕΛΠΙΔΑ, και η ταλαιπωρία χιλιάδων πολιτών ανέδειξαν τις καταστροφικές συνέπειες των αντικοινωνικών πολιτικών, που εφαρμόστηκαν από όλες τις κυβερνήσεις στα χρόνια του μνημονίου, και συνεχίζονται και εντείνονται από τη σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ. Δηλαδή, των ιδιωτικοποιήσεων, της εκχώρησης δημόσιων οργανισμών, επιχειρήσεων, οδικών αρτηριών κτλ. στα ιδιωτικά συμφέροντα, της διάλυσης των δημόσιων υπηρεσιών κοινωνικής και πολιτικής προστασίας, της διάθεσης δημόσιων πόρων όχι σε αυτούς τους τομείς, αλλά για νέα προκλητικά προνόμια στο κεφάλαιο, για υπέρογκους στρατιωτικούς εξοπλισμούς, που δεν υπηρετούν τις πραγματικές αμυντικές ανάγκες της χώρας, για ενίσχυση δυνάμεων καταστολής.

Η παταγώδης αποτυχία της λεγόμενης ιδιωτικής πρωτοβουλίας (Αττική οδός, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ενέργεια) για την αντιμετώπιση της κακοκαιρίας γκρέμισε το νεοφιλελεύθερο δόγμα της θεοποίησής της και της ταυτόχρονης συκοφάντησης του δημοσίου τομέα. Αποδείχτηκε ότι η εμμονή της κυβέρνησης Μητσοτάκη για “λιγότερο, αλλά επιτελικό, κράτος” και για ξεπούλημα του δημοσίου και κοινωνικού τομέα είναι μια πολιτική, που ευνοεί τα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών, αλλά δεν μπορεί να προστατεύσει αποτελεσματικά τα λαϊκά στρώματα στις πανδημίες, κακοκαιρίες, πυρκαγιές και σεισμούς, όταν δηλαδή κινδυνεύει η εργασία, η υγεία, η περιουσία και η ίδια η ζωή τους.

Επιβάλλεται η υπεράσπιση, κατοχύρωση και επανάκτηση του δημόσιου χαρακτήρα και της δημόσιας ιδιοκτησίας στις μεγάλες οδικές αρτηρίες, στις στρατηγικές υποδομές και στις πρωην δημόσιες επιχειρήσεις της χώρας.

Οι αγώνες, που δόθηκαν για την κατάργηση των διοδίων, για τη μη παραχώρηση σε ιδιώτες της εκμετάλλευσης των εθνικών οδών, για να μην ξεπουληθούν τα λιμάνια, τα αεροδρόμια η ΔΕΗ, ο ΟΤΕ, ο ΟΣΕ κτλ. σε κερδοσκοπικά ιδιωτικά συμφέροντα, πρέπει να συνεχιστούν με μεγαλύτερη ένταση, ενότητα και μαζικότητα και με πιο αποτελεσματικό σχεδιασμό. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να πάρουμε πίσω τις ζωές μας και να προστατεύσουμε και αναβαθμίσουμε, την υγεία, την ασφάλειά μας έναντι ακραίων καιρικών φαινόμενων, το περιβάλλον, την εργασία και την αγοραστική δύναμη των εισοδημάτων μας.

Με το Σχέδιο Ανάκαμψης, που η κυβέρνηση και τα φιλικά της ΜΜΕ παρουσιάζουν πομπωδώς ως εργαλείο ανάπτυξης και επίλυσης όλων των προβλημάτων, προωθεί τη χρηματοδότηση μεγάλων, κυρίως, ιδιωτικών επιχειρήσεων, σε τομείς και κλάδους, που υπαγορεύει η ΕΕ και οι ωφελούμενοι επιχειρηματικοί όμιλοι και όχι οι πραγματικές ανάγκες του λαού και της χώρας.

Η κυβέρνηση, ταυτόχρονα, επιμένει να αντιμετωπίζει με σκληρό αυταρχισμό τις λαϊκές αντιστάσεις στις πολιτικές της και να εξαγγέλλει συνεχώς ότι προετοιμάζει εφαρμογή του νόμου, που ή ίδια ψήφισε, για την παρουσία της αστυνομίας μέσα στα Πανεπιστήμια.


3. Η πολιτική ζωή της χώρας έχει ήδη μπει σε προεκλογικό κύκλο και η κυβέρνηση της ΝΔ προετοιμάζεται για προκήρυξη εκλογών την χρονική περίοδο, που θα θεωρήσει πιο συμφέρουσα γι’ αυτή, με βάση τις εξελίξεις στην πανδημία και την οικονομία. 

Η ΝΔ σκληραίνει την τεχνητή αντιπαράθεσή της με τον ΣΥΡΙΖΑ, ενισχύει την πίεσή της στη νέα ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, εξαγγέλλει νέα αύξηση του κατώτατου μισθού, μείωση ΕΝΦΙΑ, κατάργηση από 1-1-2023 της εισφοράς αλληλεγγύης, δρομολόγηση μεγάλων έργων μέσω του ταμείου ανάκαμψης, επικαλείται μείωση της ανεργίας και περιορισμό των μεταναστευτικών ροών.

Ωστόσο, η ΝΔ, παρότι δεν έχει χάσει ακόμα την πολιτική ηγεμονία, έχει αρχίσει ήδη να έχει σημαντική πολιτική φθορά λόγω των εφαρμοζόμενων αντικοινωνικών πολιτικών της κυβέρνησής της, της αποτυχίας της να αντιμετωπίσει την πανδημία και την ακρίβεια, καθώς και της αναποτελεσματικότητάς της να προστατεύσει τους πολίτες απέναντι στα ακραία καιρικά φαινόμενα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εντείνει την αντιδεξιά ρητορική του, εστιάζοντας τις επιθέσεις του στον Πρωθυπουργό, με στόχο το σπάσιμο του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου, την κομματική συσπείρωσή του και την ανακοπή της αύξησης της πολιτικής επιρροής του ΠΑΣΟΚ σε βάρος του. Επιδιώκει να δίνει στη σύγκρουσή του με τη ΝΔ ιδεολογικά και ταξικά χαρακτηριστικά με αιχμή την ακρίβεια, καταγγέλλοντάς την ότι εξυπηρετεί οικονομικά συμφέροντα.

Ωστόσο, λόγω της συστημικής μετάλλαξής του, των μνημονιακών πολιτικών, που εφάρμοσε, τις οποίες συνεχίζει να τις εφαρμόζει η κυβέρνηση της ΝΔ, και της έλλειψης εναλλακτικής πρότασής του, δεν μπορεί και δεν θέλει να ασκεί πραγματική αντιπολίτευση. Οι προτάσεις του κινούνται στα πλαίσια των μεταμνημονιακών δεσμεύσεων της κυβέρνησής του και εντός του πλαισίου των νεοφιλελευθέρων πολιτικών της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Η όποια αντιπαράθεσή του στην κυβέρνηση Μητσοτάκη με οξείς λεκτικούς χαρακτηρισμούς γίνεται για να κρύψει ότι επί της ουσίας των πολιτικών συγκλίνουν. Γι αυτούς τους λόγους δεν μπορεί να κεφαλαιοποιήσει με αύξηση της πολιτικής και εκλογικής επιρροής του την φθορά της κυβέρνησης της ΝΔ.

Το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να διατηρήσει την ανοδική τάση, που παρουσιάζει στις δημοσκοπήσεις, ανταγωνιζόμενο τον ΣΥΡΙΖΑ για το ποιος είναι ο καλύτερος εκφραστής της κεντροαριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας στη χώρα μας, και με την αξιοποίηση για την οργανωτική και πολιτική ανασυγκρότησή του των 270.000 πολιτών, που ψήφισαν για την εκλογή νέου προέδρου του.

Ωστόσο, παρά την βοήθεια, που του παρέχουν τα ΜΜΕ και οι συστημικές δυνάμεις, με στόχο να διαμορφωθεί στην Ελλάδα ένα τρικομματικό πολιτικό σύστημα, χωρίς να παραιτούνται από το βολικό γι’ αυτές διπολισμό, με το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ στο ρόλο πασπαρτού για τη συγκρότηση κυβερνήσεων, που κάθε φορά θα τους εξυπηρετούν καλύτερα, δεν είναι εύκολο να ισχυροποιηθεί, γιατί έχει πολλούς πολιτικούς σκελετούς στις ντουλάπες του (σκάνδαλα, μνημόνια κλπ), αλλά και γιατί δέχεται ισχυρή πολιτική πίεση και από τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Πάντως, οι πολιτικοί ανταγωνισμοί μεταξύ των τριών μνημονιακών κομμάτων (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ) γίνονται για τα μερίδια συμμετοχής τους στην κυβερνητική εξουσία και δεν εδράζονται σε σοβαρές και αντιτιθέμενες ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές.

Το ΚΚΕ, παρά τις αντιστάσεις του στις εφαρμοζόμενες πολιτικές, παραμένει πολιτικά περιχαρακωμένο, επιδεικνύοντας πολιτική αυτάρκεια. Εξακολουθεί να αρνείται οποιαδήποτε πολιτική συνεργασία με άλλες δυνάμεις της ασυμβίβαστης Αριστεράς και προκρίνει την προσπάθεια εκλογικής και πολιτικής λεηλασίας τους με επιλεκτικές ατομικές συνεργασίες.

Το ΜΕΡΑ25, παρότι, προσπαθεί να κάνει κάποια δειλά και αποσπασματικά πολιτικά ανοίγματα στα κοινωνικά κινήματα και σε δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, αλλά και στις θέσεις του για ΕΕ και Ευρωζώνη, δεν έχει αντιπολιτευτική δυναμική, γιατί οι θέσεις του, κυρίως, κινούνται εντός των κυριάρχων πολιτικών πλαισίων. Επίσης, γιατί δεν διαθέτει συλλογικές, δημοκρατικές κομματικές λειτουργίες και δεν έχει στηρίγματα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Δεν έχει συγκροτημένη πολιτική συμμαχιών με τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς αλλά περιορίζεται σε προσπάθεια για επιλεκτικές συνεργασίες με άτομα αυτού του χώρου. Τελευταία παρουσιάζει δημοσκοπική ανασφάλεια.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ κινείται με βάση μία ακροδεξιά δημαγωγική ρητορική, προσπαθώντας να αξιοποιήσει τις αντιδράσεις των αντιεμβολιαστών για την αύξηση της εκλογικής επιρροής της. Εμφανίζεται με τη βιτρίνα αντισυστημικής δύναμης, ενώ στηρίζει βαθειά συστημικές πολιτικές και θέσεις.

Οι δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής ριζοσπαστικής Αριστεράς έχουν σταθερή παρουσία στους κοινωνικούς και εργατικούς αγώνες της περιόδου. Επίσης, πήραν κοινές πρωτοβουλίες και διοργάνωσαν ημέρες πανελλαδικής δράσης για την πανδημία και την ακρίβεια.

Ωστόσο η πολυδιάσπασή τους και οι διαφορετικές πολιτικές στρατηγικές τους, σε αναντιστοιχία με τις σημερινές πιεστικές κοινωνικές ανάγκες και τις ενωτικές διαθέσεις του κόσμου της Αριστεράς, δεν βοήθησαν αυτές οι θετικές κινηματικές πρωτοβουλίες τους να έχουν ευρύτερη λαϊκή απεύθυνση, ενώ απουσίαζαν παντελώς από πολιτικές πρωτοβουλίες, που θα μπορούσαν, αν όχι να επηρεάζουν, τουλάχιστον, να εφάπτονται με το κεντρικό πολιτικό σκηνικό. Ο κίνδυνος ακόμα συντριπτικότερης ήττας στις ερχόμενες βουλευτικές εκλογές, εάν αυτή η κατάσταση συνεχιστεί, είναι πλέον προ των πυλών.

Θετικές πολιτικές πρωτοβουλίες πάρθηκαν από την ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗΣ, αλλά υπολείπονται των σημερινών αναγκών

Το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα εξακολουθεί να βρίσκεται σε βαθειά κρίση και να αδυνατεί να εμπνεύσει και να οργανώσει μαζικούς και ενωτικούς αγώνες για την αντιμετώπιση των πολύ οξυμμένων εργατικών και λαϊκών προβλημάτων της περιόδου.

Ωστόσο, σημαντικοί ήταν οι αγώνες, που αναπτύχθηκαν αυτή την περίοδο στην COSCO, στη ΛΑΡΚΟ, στους υγειονομικούς, στους εργαζόμενους του ΕΦΚΑ.

Επίσης, σημαντικοί ήταν οι αγώνες των αγροτών σε μεγάλο μέρος της χώρας με αίτημα να παρθούν μέτρα για τη μείωση του κόστους παραγωγής των αγροτικών προϊόντων και αντιμετώπισης της ακρίβειας.

Παρά, όμως, την λαϊκή απογοήτευση έως αγανάκτηση από τις εφαρμοζόμενες κυβερνητικές αντικοινωνικές πολιτικές, αυτό το κοινωνικό κλίμα δεν βρίσκει κινηματική πολιτική διέξοδο κι ελπίδα ούτε σε μαζικούς εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες ούτε σε εναλλακτική πολιτική πρόταση.

Υπάρχει κενό κινηματικής και πολιτικής αντιπολίτευσης, προβολής εναλλακτικής πρότασης και ενός πολιτικού φορέα ή μετώπου, που θα μπορούσε να το καλύψει.

Το πολιτικό αυτό κενό, εάν δεν το καλύψει έγκαιρα και αποτελεσματικά η Ριζοσπαστική Αριστερά υπάρχει κίνδυνος να καλυφτεί από ακροδεξιές δυνάμεις. Οι φασιστικές συμμορίες ανασυγκροτούνται, χρησιμοποιούν πρακτικές δολοφονικής βίας και τρομοκρατίας, που ορισμένες φορές εκφράζεται και ως οπαδική βία, και στοχεύουν σταθερά στο κτύπημα του λαϊκού κινήματος και της Αριστεράς.

Ιδιαίτερα τα δυο τελευταία χρόνια, το φαινόμενο της βίας που αναδύεται μέσα από οικογενειακές εστίες, επαγγελματικούς και εργασιακούς χώρους, κοινωνικές ομάδες, οπαδικές ομάδες, μοιάζει να έχει κατακλύσει την ελληνική κοινωνία.

Όσο η κυβέρνηση υποβαθμίζει τα δημόσια σχολεία και πανεπιστήμια, όσο φέρεται απαξιωτικά απέναντι στους εκπαιδευτικούς, όσο αρνείται πεισματικά να δημιουργήσει δημόσιους χώρους για την εκτόνωση της ενέργειας των νέων και τη δημιουργική ενασχόλησή τους με αθλητισμό, πολιτισμό, όσο συνθλίβει την αξιοπρέπεια των εργαζομένων στους εργασιακούς χώρους τσαλαπατώντας τα εργασιακά δικαιώματα και απογειώνοντας το διευθυντικό και εργοδοτικό δικαίωμα, όσο κάνει όλο και πιο σιδερόφρακτους και αστυνομοκρατούμενους τους θεσμούς εξουσίας, όσο αφήνει τα ιδιωτικά συμφέροντα, στο ποδόσφαιρο, κυρίως, να δημιουργούν οπαδικές ομάδες με φασιστικά στοιχεία, όσο αφήνει στα σχολεία και έξω από αυτά φασιστικές ομάδες να τρομοκρατούν μαθητές και προσφυγόπουλα, προοπτικές για καλύτερο αύριο δε μας προσφέρει.


4.  Το επόμενο διάστημα θα πρέπει να εργαστούμε για την ενίσχυση των λαϊκών αντιστάσεων σε μια σειρά από μέτωπα:
  • Την αντιμετώπιση της ακρίβειας.
  • Την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας.
  • Τη στήριξη των αγροτικών αιτημάτων.
  • Την αύξηση μισθών – συντάξεων, την αποκατάσταση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, τη μη εφαρμογή του αντεργατικού νόμου Χατζηδάκη κλπ.
  • Το σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων.
  • Τη στήριξη των αγώνων της μαθητικής και φοιτητικής νεολαίας ενάντια στον νόμο Κεραμέως – Χρυσοχοϊδη και τις κατασταλτικές ρυθμίσεις στα σχολεία και στα πανεπιστήμια.
  • Την αντιμετώπιση της φασιστικής απειλής μέσα από ευρύτερα πολιτικά και κοινωνικά μέτωπα.
  • Την υπεράσπιση της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας από το νέο κύμα των εξώσεων – πλειστηριασμών.
  • Την υπεράσπιση δημοκρατικών δικαιωμάτωνμε ευρείες κοινωνικές και πολιτικές συσπειρώσεις.
  • Την ανάπτυξη φιλειρηνικού, αντιπολεμικού, αντιϊμπεριαλιστικού κινήματος.
Στα δύο κύρια πολιτικά και κοινωνικά μέτωπα της περιόδου (ακρίβεια, πανδημία) προβάλλουμε και διεκδικούμε τις εξής προτάσεις:

Ακρίβεια

  • Πραγματικές αυξήσεις σε μισθούς, συντάξεις, επιδόματα ανεργίας και επιπλέον χορήγηση ΑΤΑ (Αυτόματης Τιμαριθμικής Αναπροσαρμογής), που είναι πολύ χρήσιμο και αποτελεσματικό εργαλείο προστασίας των λαϊκών εισοδημάτων σε περιόδους, όπως η σημερινή.
  • Μέτρα ελέγχου των τιμών και πάταξης της αισχροκέρδειας, με ενεργοποίηση και ισχυροποίηση των αρμόδιων δημόσιων ελεγκτικών υπηρεσιών.
  • Επιβολή διατίμησης, δηλαδή, καθορισμού ανώτατων τιμών, σε προϊόντα, που καλύπτουν βασικές κοινωνικές ανάγκες και τη διατροφή των λαϊκών στρωμάτων.
  • Δραστική μείωση των ληστρικών έμμεσων φόρων, μηδενισμός ΦΠΑ στα είδη διατροφής και κάλυψης βασικών λαϊκών αναγκών.
  • Επιβολή ενοικιοστασίου. Σταμάτημα κατασχέσεων, πλειστηριασμών, εξώσεων σε λαϊκές κατοικίες. Προώθηση δημόσιων πολιτικών κάλυψης στεγαστικών αναγκών χαμηλόμισθων, χαμηλοσυνταξιούχων, ανέργων, και νέων ζευγαριών.
  • Κατάργηση των χρηματιστηρίων ενέργειας και του ειδικού φόρου κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας, άμεση μείωση του ΦΠΑ στο 4%. Δωρεάν χορήγηση 1200 κιλοβατώρων το τετράμηνο για όσους είναι κάτω από τα όρια της φτώχειας. Σταμάτημα αποκοπών συνδέσεων ηλεκτρικού ρεύματος, νερού και internet σε φτωχά υπερχρεωμένα λαϊκά νοικοκυριά και επανασύνδεσή τους.
  • Κατάργηση ειδικού φόρου κατανάλωσης και μείωση ΦΠΑ στο φυσικό αέριο, αγροτικό πετρέλαιο, πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης και βενζίνη.
  • Ανατροπή της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ, της ΔΕΠΑ και της ΔΕΣΦΑ και επανάκτηση του δημόσιου χαρακτήρα τους, γιατί μόνο ένας ισχυρός δημόσιος τομέας ενέργειας μπορεί να παρέχει στο λαό φθηνό ηλεκτρικό ρεύμα, φυσικό αέριο και καύσιμα.\

Πανδημία

  • Αύξηση δημοσίων δαπανών για την υγεία. Στήριξη του ΕΣΥ, άμεση κάλυψη όλων των κενών θέσεων με μόνιμο υγειονομικό προσωπικό, ενίσχυση υποδομών και εξοπλισμού, αναβάθμιση της πρωτοβάθμιας υγείας. Επίταξη δομών και προσωπικού του ιδιωτικού τομέα υγείας. Καμία απόλυση υγειονομικού.
  • Δωρεάν rapid και Μοριακά τεστ για όλους. Να σταματήσει τώρα η ντροπή των ατέλειωτων ουρών και της κερδοσκοπίας των κλινικαρχών.
  • Δωρεάν διανομή μασκών σε όλους.
  • Διάθεση των νέων φαρμακευτικών θεραπειών σε όσους τις έχουν ανάγκη.
  • Δημόσιες καμπάνιες πειθούς και ενημέρωσης, με την αξιοποίησηειδικών επιστημόνων και προσώπων κύρους για αύξηση των εμβολιασμών.
  • Λήψη μέτρων υγειονομικής προστασίας προσφύγων και μεταναστών.
  • Οικονομική στήριξη πληττόμενων από την πανδημία εργαζομένων και επαγγελματιών, που να τους εξασφαλίζει αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης.
  • Υγειονομικά μέτρα προστασίας στους εργασιακούς χώρους. Πληρωμένη επαρκή άδεια ανάρρωσης ή καραντίνας στους εργαζόμενους. Πληρωμένη άδεια σ’ αυτούς για τη φροντίδα παιδιών τους, που νοσούν ή μπαίνουν σε καραντίνα.
  • Αύξηση του στόλου των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, συχνά και επαρκή δρομολόγια.
  • Άμεσες προσλήψεις εκπαιδευτικών, σπάσιμο τμημάτων για αποφυγή συνωστισμού στις τάξεις.
  • Δωρεάν, συνεχή τεστ στα σχολεία από εκπαιδευμένο υγειονομικό προσωπικό. Άμεση αλλαγή υγειονομικών πρωτοκόλλων, που αφήνουν ανοιχτά τα τμήματα μέχρι να νοσήσουν οι μισοί μαθητές.
Ο αγώνας γι’ αυτά πρέπει να συνδυάζεται με τον αγώνα για ανατροπή του νεοφιλελεύθερου πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου και για την προώθηση μίας εναλλακτικής φιλολαϊκής πολιτικής. Μ’ ένα μεταβατικό πρόγραμμα με σοσιαλιστικό ορίζοντα, που εκ των πραγμάτων οδηγεί σε σύγκρουση, ρήξη με τους κανόνες της ΕΕ και της ευρωζώνης, που θα εμποδίσουν την εφαρμογή του, και σε έξοδο από αυτές.

Από τη σκοπιά ενός τέτοιου προγράμματος προσπαθούμε να ασκούμε σήμερα μία αριστερή μαχητική και δομική αντιπολίτευση στις αντιλαϊκές κυβερνητικές πολιτικές και σε όποια εκδοχή νεοφιλελεύθερης πολιτικής.

Βασική προϋπόθεση για την ανατροπή των εφαρμοζόμενων κυβερνητικών αντικοινωνικών πολιτικών είναι η ένταση, η μαζικοποίηση και ο ενωτικός χαρακτήρας των αγώνων. Απαιτείται συντονισμός των αγωνιστικών δυνάμεων του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, η αλλαγή συσχετισμών υπέρ τους, και η αναζωογόνηση των πρωτοβάθμιων σωματείων, όπου μπορεί και πρέπει να οικοδομηθεί μία νέα εργατική ταξική ενότητα στη βάση των κοινών προβλημάτων.


5.  Η συγκρότηση της Αριστερής Πρωτοβουλίας Διαλόγου και Δράσης, με τη συμμετοχή μεγάλου αριθμού αγωνιστών της Αριστεράς, του εργατικού και λαϊκού κινήματος, της τέχνης, των γραμμάτων και του πολιτισμού, των κοινωνικών κινημάτων και της νεολαίας και τη στήριξη αρκετών πολιτικών οργανώσεων της Αριστεράς, αποτελεί θετικό βήμα.

Οι εκδηλώσεις της Αριστερής Πρωτοβουλίας σε όποιες πόλεις έγιναν μέχρι τώρα ήταν πετυχημένες, και, ιδιαίτερα, η Συνέλευσή της, που έγινε στις 27/11/2021. Ο διάλογος, που αναπτύχθηκε σε αυτές, ήταν ουσιαστικός, όπως και αυτός που ξεκίνησε σε ορισμένες από τις θεματικές επιτροπές της, που συγκροτήθηκαν μετά την πανελλαδική συνέλευσή της, για αναζήτηση κοινής προγραμματικής βάσης. Έγιναν και ορισμένα βήματα για το συντονισμό δράσης στο εργατικό κίνημα, στην τοπική αυτοδιοίκηση και στα κοινωνικά κινήματα

Ωστόσο όλα αυτά τα θετικά βήματα είναι ακόμα πίσω – για να είμαστε ειλικρινείς αρκετά πίσω – από τις προσδοκίες του κόσμου της Αριστεράς, στον οποίο απευθύνεται, από τις ανάγκες πολιτικής έκφρασης κοινωνικών αγώνων και ενός αγωνιστικού ανθρώπινου δυναμικού, που δεν υποτάσσεται και συνεχίζει να μάχεται εναντία στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Επίσης, υπολείπονται των αναγκών της πολιτικής περιόδου, με τον πολιτικό χρόνο και τις πολιτικές εξελίξεις να πυκνώνουν ταχύτατα.

Το επόμενο διάστημα θα πρέπει να επιταχυνθούν οι διαδικασίες συγκρότησης και λειτουργίας της Αριστερής Πρωτοβουλίας, μέσα από την ενεργοποίηση θεματικών ομάδων εργασίας γύρω από τα βασικά μέτωπα της περιόδου, στις οποίες θα εμβαθύνεται η συζήτηση και θα διαμορφώνονται κοινές θέσεις, αιτήματα και στόχοι, αλλά και θα προωθείται η ενότητα των δυνάμεων της Πρωτοβουλίας σε κινηματικά μέτωπα και κοινωνικούς χώρους. Κυρίως, πρέπει να πυκνώσουν ανοικτές συσκέψεις – συνελεύσεις για την συγκρότησή της, οι ανοικτές δημόσιες εκδηλώσεις της και η ανάληψη πολιτικών πρωτοβουλιών και δράσεών της για τα φλέγοντα προβλήματα του λαού και οι παρεμβάσεις της στην τρέχουσα πολιτική αντιπαράθεση.

Η επιτάχυνση αυτών των πρωτοβουλιών και δράσεων μπορούν και πρέπει να συμβάλλουν στη συγκρότηση πολιτικού φορέα με μετωπικά χαρακτηριστικά, που θα καλύψει το κενό πραγματικής αντιπολίτευσης και επεξεργασίας και διεκδίκησης μίας εναλλακτικής στη λιτότητα και στον ευρωμονόδρομο πολιτικής, με κατεύθυνση το σοσιαλισμό.

Αυτή η πολιτική συγκρότηση, για να μπορεί να έχει και αξιόπιστη και αποτελεσματική – ακόμα και κεντρική – πολιτική παρέμβαση, και για να μπορεί να ανταποκριθεί στις ελπίδες που γέννησε, κατά τη γνώμη μας, πρέπει να ολοκληρωθεί, το ταχύτερο δυνατόν.

Για να ευοδωθεί αυτή η προσπάθεια, απαιτείται η ανασυγκρότηση της δουλειάς της ΛΑΕ. Η επαναλειτουργία των πολιτικών επιτροπών, η διεξαγωγή συζητήσεων σε αυτές με στόχο την ενεργοποίηση των δυνάμεών μας στα κοινωνικά και πολιτικά μέτωπα της περιόδου, αποτελεί επείγουσα ανάγκη.
πηγή: aristerorevma.gr