Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Νάντια Βαλαβάνη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Νάντια Βαλαβάνη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Νάντια Βαλαβάνη: «Η μεγάλη ελπίδα για την ακρίβεια βρίσκεται στην "αστάθεια", ιδίως αν αυτή αποκτήσει "φωνή" στη Βουλή»

Συνέντευξη της Νάντιας Βαλαβάνη στον tvxs.gr και τον δημοσιογράφο Αλέξανδρο Ζέρβα







«Οι εκατόμβες των νεκρών της Πύλου έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι η “Ευρώπη-Φρούριο” οδηγεί μαθηματικά στη “Μεσόγειο-υγρό νεκροταφείο”» επισημαίνει μιλώντας στο TVXS το ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς και υποψήφια με το ΜέΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη στο Ηράκλειο, Νάντια Βαλαβάνη.

Η πρώην υπουργός εκφράζει την εκτίμηση ότι «η επόμενη περίοδος σχετικά γρήγορα θ’ αποκτήσει και χαρακτηριστικά “αστάθειας”. Κι η μεγάλη ελπίδα για ν’ αντιμετωπιστεί η επέλαση της ακρίβειας βρίσκεται σ’ αυτή την “αστάθεια”, πολύ περισσότερο αν καταφέρει ν’ αποκτήσει δική της φωνή μες στη Βουλή».

Παράλληλα, διαπιστώνει πως οι πολίτες «ενώ φοβούνται την αυτοδυναμία της ΝΔ δεν ξέρουν ότι με τη σημερινή εικόνα ο μόνος τρόπος αυτή ν’ αποτραπεί είναι να μπει στη Βουλή και όγδοο κόμμα. Πράγμα που θ’ αφαιρέσει τις τελευταίες 8-9 έδρες πάνω απ’ το όριο, έδρες που η ΝΔ “κλέβει” χάρη στο ληστρικό εκλογικό της νόμο από όσα κόμματα πάρουν κάτω από 3%. Φυσικά δεν ψηφίζεις ένα κόμμα μόνο γι’ αυτό το λόγο, αλλά πριν απ’ όλα για τον τρόπο που άσκησε και θ’ ασκήσει αντιπολίτευση» επισημαίνει η κα Βαλαβάνη.

Η συνέντευξη της Νάντιας Βαλαβάνη στο TVXS και τον Αλέξανδρο Ζέρβα

- Αλέξανδρος Ζέρβας: Το πολύνεκρο ναυάγιο στην Πύλο αναδεικνύει με τρόπο τραγικό την πραγματικότητα στο προσφυγικό-μεταναστευτικό. Την ίδια στιγμή, η συζήτηση το προηγούμενο διάστημα είχε περιστραφεί γύρω από το πόσο χρήσιμος είναι ο φράχτης στον Έβρο. Τελικά ποιον βαραίνουν κατά κύριο λόγο οι ευθύνες για την πρωτοφανή τραγωδία που βιώνουν εδώ και χρόνια εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες;

- Νάντια Βαλαβάνη: Στο πεδίο των συμβολισμών ο φράκτης στον Έβρο αναπέμπει σε σύγχρονα κυριολεκτικά «σιδηρά παραπετάσματα». Η φωτογράφιση με φόντο ατσάλινους φράχτες των εμπνευστών ή υποστηριχτών τους, από τον Τραμπ και τον Όρμπαν μέχρι τον Νετανιάχου και τον Μητσοτάκη, και ο χαρακτηρισμός της προσφυγιάς ή της μετανάστευσης ως «εισβολής» λειτουργούν ως σήμα συσπείρωσης λαϊκών ανθρώπων γύρω απ’ τον «ηγέτη» και το κόμμα του – λαϊκών ανθρώπων σε απόγνωση, που μετά την παγκόμια ιστορική υποχώρηση Αριστεράς και συνδικαλιστικού κινήματος αντιμετωπίζουν τους μετανάστες απλά ως απειλή: Για τη δουλειά και το μεροκάματο, μέχρι και τον πολιτισμό, τη θρησκεία, τα κρατούντα ήθη.

Ειδικά για την Ελλάδα, που δεν αποτελεί χώρα προορισμού, αλλά από χώρα διέλευσης έχει μετατραπεί σε χώρα μακρόχρονης παραμονής εγκλείστων χάριν στις συμφωνίες μη-επιβάρυνσης των Βορειοευρωπαίων, ο φράκτης στον Έβρο συμβολίζει την βίαιη εσωτερίκευση του μεταναστευτικού προβλήματος κόντρα στον «εξευρωπαϊσμό» του. Χάριν επίδειξης αλληλεγγύης και συμμόρφωσης σε ευρωπαϊκά κράτη με ισχυρό αποικιοκρατικό παρελθόν, έντονη σύγχρονη ιμπεριαλιστική δραστηριότητα και σαφή συμμετοχή στους εμφύλιους πολέμους, την καταλήστευση οικονομικών πόρων και την κλιματική κρίση-ερημοποίηση των χωρών προέλευσης, τις κύριες αιτίες που βρίσκονται σήμερα πίσω από το προσφυγικό-μεταναστευτικό.

Στο πεδίο της πραγματικότητας τώρα, ο φράκτης στον Έβρο δε σημαίνει εξάλειψη της μετανάστευσης: Αν δεν μπορούν από ξηρά, οι μετανάστες θα περάσουν από εναλλακτικούς θαλασσινούς δρόμους. Σε μια χώρα γεμάτη νησιωτικά αρχιπελάγη, είναι όνειρο θερινής νύχτας η πεποίθηση ότι μπορούν να παρεμποδιστούν οι θαλάσσιες ροές. Πολύ περισσότερο, όταν χρόνια τώρα η Τουρκία, με κοντά στα 4 εκ. κυρίως αλλά όχι μόνο Σύρους στο έδαφος της, εργαλειοποιεί το μεταναστευτικό σε σχέση με όλους τους γείτονες της, ξεκινώντας από τις προσπάθειες της - που συνοδεύουν και στρατιωτικές εισβολές, με σοβαρότερη αυτή του 2019 – για τη δημιουργία «ελεύθερης ζώνης» για την εγκατάσταση Σύρων προσφύγων σε κουρδικά και αραβικά εδάφη της Βόρειας Συρίας: Επιχειρώντας μέσω δημογραφικής μηχανικής την «αραίωση» των κουρδικών πληθυσμών και τη δική της μόνιμη στρατιωτική παρουσία στη Συρία.

Εξ ου και τα, κατ’ εντολή «ανωτέρων», push-backs του Λιμενικού, που έγιναν αντικείμενο καταγγελίας από το 2012 συναντώντας τις κάθετες διαψεύσεις των μνημονιακών κυβερνήσεων συνεργασίας για να καταλήξουν να συμπεριληφθούν στον ευρωπαϊκό φάκελο έρευνας σε βάρος της δράσης της FRONTEX στην Ελλάδα, με την κυβέρνηση Μητσοτάκη, παρά το άφθονο πλέον ηχητικό και οπτικό υλικό, να εξακολουθεί να κρύβεται πίσω απ’ το δάκτυλο της αρνούμενη τα πάντα.

Οι εκατόμβες των νεκρών της Πύλου έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι η «Ευρώπη-Φρούριο» οδηγεί μαθηματικά στη «Μεσόγειο-υγρό νεκροταφείο». Κι αν σε πρώτη φάση οι προβολείς πέφτουν πάνω στην Ελληνική Κυβέρνηση, κρύβουν τη νεοφασιστική κυβέρνηση της Ιταλίας στο βάθος. Κι ακόμα πιο πίσω, τις Βορειοευρωπαϊκές χώρες. Χρόνια τώρα ενίσχυαν οικονομικά τη Λιβύη για τη μετατροπή της (μετά τη διάλυση της με δική τους και αμερικάνικη ευθύνη) σε χώρα στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών, για τα οποία υπάρχουν φρικτές μαρτυρίες (πώληση σκλάβων, ανθρώπων για τα όργανα τους, γυναικών και παιδιών με προορισμό τα πορνεία κ.α.). Μετά την αποτυχία της «Λιβυκής» πολιτικής αποτροπής, τώρα αναζητούν - με βάση τις αποφάσεις στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής - και άλλες βορειοαφρικανικές χώρες: Όσες δεχτούν επί πληρωμή (20.000 ευρώ το κεφάλι) να γίνουν χώρες παραλαβής για τα πάντα, συμπεριλαμβανομένων και όλων των διαδικασιών ασύλου, εκείνων που αναλογούν σε κράτη-μέλη που αρνούνται να δεκτούν «ποσόστωση», κι αντί γι’ αυτό υποτίθεται ότι θα πληρώνουν οικονομική «αποζημίωση». Στα χνάρια προφανώς της Αυστραλίας, όπου χιλιάδες μετανάστες αργοσβύνουν ατέλειωτα χρόνια σε «ανεξάρτητα» νησιά-φυλακές ή της Βρετανίας, που έκλεισε πρόσφατα ανάλογη συμφωνία με τη Ρουάντα.

Σε αυτή την κατεύθυνση φαίνεται ότι διαμορφώνεται, με στήριξη και της ελληνικής κυβέρνησης, το νέο ευρωπαϊκό Σύμφωνο για προσφυγιά και μετανάστευση. Στη χώρα μας, τι σκοπεύουμε να κάνουμε; Θα την αποδεχτούμε και θα την υπηρετήσουμε;

- Αλέξανδρος Ζέρβας: Υπάρχουν δυνατότητες πραγματικής στήριξης των πολιτών από την επέλαση της ακρίβειας, την στιγμή μάλιστα που εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά ζούν και με την αγωνία των πλειστηριασμών της πρώτης τους κατοικίας;

- Νάντια Βαλαβάνη: Η κυβέρνηση με την πολιτική των ψίχουλων για μεγάλο μέρος της κοινωνίας, των επιδομάτων, των pass και του μοναδικού μέτρου με ουσιαστική επίπτωση για κάθε νοικοκυριό, της επιδότησης του ηλεκτρικού ρεύματος (όπου όμως ο λαός συλλογικά μέσω της φορολογίας επιδοτεί τους κερδοσκόπους της ενέργειας), κατάφερε να μη σωριαστεί η κοινωνία τα χρόνια της πανδημίας και της επέλασης της ακρίβειας, όπως είχε γίνει την περίοδο των μνημονίων. Αυτό όμως έγινε επειδή για μια τετραετία, προκειμένου να κρατηθούν όρθιες οι ευρωπαϊκές κοινωνίες, η ΕΕ κατέφυγε για πρώτη φορά στην ιστορία της στη χρήση του «άρθρου δραπέτευσης» (ρήτρα διαφυγής, escape clause) από το δημοσιονομικό ζουρλομανδύα του Συμφώνου Σταθερότητας – πράγμα που αποτελεί την πιο ανοιχτή ομολογία χρεοκοπίας των νεοφιλελεύθερων δογμάτων. Η «τετραετία των σχετικά ελεύθερων δαπανών» ωστόσο τέλειωσε και από το 2024 επιστρέφουμε σε business as usual (Γερμανία) ή και σε μια μάλλον χειρότερη εκδοχή «άτυπου μνημόνιου» ανά χώρα (ΕΕ, Γαλλία). Η Ελλάδα επιστρέφει έτσι κι αλλιώς στη δέσμευση του 2018 για πρωτογενή πλεονάματα, μεσοσταθμικά 2,2% του ΑΕΠ μέχρι το 2060, κάτι που δεν έχει γίνει ποτέ στην ιστορία του κόσμου, συμπεριλαμβανομένων και των «πλεονασματικών κρατών» (π.χ. Γερμανία, που βρίσκεται ήδη σε ύφεση, πετρελαιοπαραγωγά κράτη του Κόλπου κλπ). Φαίνεται μάλιστα ότι σε σχέση με την Ελλάδα Γερμανία και Γαλλία συμφωνούν: Η ΕΕ δεν περιμένει καν να τελειώσει το 2023, αλλά ήδη αξιώνει τον τερματισμό της επιδότησης ρεύματος από αυτόν τον Σεπτέμβριο, διατηρώντας την μόνο για τα κατά ΔΝΤ «ευάλωτα» νοικοκυριά, ενώ από το 2024 θέτει «κόφτη» δημόσιων δαπανών, με max ένα ετήσιο 2,6% (συμπεριλαμβανομένων και των δαπανών για τους τόκους του χρέους). Όσο για τον φορέα του ευρωπαϊκού μας χρέους, τον ESM, στην εντελώς πρόσφατη έκθεση του για την Ελλάδα διαπιστώνει «μετά πολλών επαίνων» αυτό που υποτίθεται ότι ξέρουν όλοι, αλλά μετά τη ρύθμιση χρέους του 2018 (χωρίς κούρεμα, με απόσυρση των μεγάλων λήξεων μετά το 1932, όπου καραδοκεί ένα «βουνό χρέους») υποτίθεται ότι είχε διευθετηθεί και απαγορευόταν πλέον η οποιαδήποτε αναφορά: Ότι η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, που χάρη στις «δαπάνες για τον Covid-19» και τα εξοπλιστικά ξεπέρασε το μέγεθος-ιστορικό ρεκόρ των 400 δις ευρώ και κατά 8 δις το στόχο του προϋπολογισμού για ολόκληρο το 2023, είναι αμφίβολη.

Η κυβέρνηση μπορεί να κέρδισε τις πρώτες εκλογές και, το πιθανότερο, να κερδίσει και τις δεύτερες ισχυριζόμενη ότι δημιουργεί συνέχεια με τρόπο μαγικό «δημοσιονομικό χώρο», που της επιτρέπει να ξοδεύει έξτρα δαπάνες κόντρα στην ακρίβεια, αλλά η αλήθεια είναι διαφορετική: Πρώτον, αυτός ο «δημοσιονομικός χώρος» είναι γέννημα-θρέμμα της επέλασης της ακρίβειας, καθώς προέρχεται από έκρηξη του ΦΠΑ και των ειδικών φόρων ως απόλυτων μεγεθών για όσο διάστημα οι τιμές των (κυρίως εισαγόμενων) αγαθών πολλαπλασιάζονται, ενώ οι έμμεσοι φόροι ως ποσοστά διατηρούνται σταθεροί. Δεύτερον, ο όποιος επιπλέον «δημοσιονομικός χώρος» δημιουργείται από την υπερείσπραξη φορολογικών εσόδων, θα διοχετεύεται πλέον για αύξηση των πληρωμών εξυπηρέτησης του χρέους.

Να σας θυμίσω επίσης την πραγματική κατάσταση που βρίσκεται ο ελληνικός λαός μετά από 9 χρόνια μνημόνια και μια τετραετία μνημονιακού χαρακτήρα μεταμνημονιακό καθεστώς, σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες της ΕΛΣΤΑΤ για το Εισόδημα & τις Συνθήκες Διαβίωσης των Νοικοκυριών και για την Υγεία του Πληθυσμού και της Eurostat για τη Φτώχεια στην Ευρώπη. Η Ελλάδα με 26,3% του πληθυσμού της σε κατάσταση φτώχειας βρίσκεται στην τρίτη χειρότερη θέση από τους «27», με την κατάσταση ακόμα χειρότερη μόνο στη Βουλγαρία και τη Ρουμανία. Μαζί ωστόσο με όσους κινδυνεύουν να βυθιστούν στη φτώχεια, το 39,5% ή 4 στους 10 νέοι Έλληνες ηλικίας 18-29 ετών πρακτικά δεν τα βγάζουν πέρα, καθιστώντας την τη δεύτερη σε χειρότερη επίδοση στην ΕΕ σ’ αυτές τις ηλικίες, με ότι αυτό συνεπάγεται, απ’ το οποίο η μετανάστευση περισσότερων από 600.000 νέων είναι το «μικρότερο κακό». Διαπιστώνεται επίσης – όχι τυχαία - ότι το 22,8% του ελληνικού λαού έχει πολύ κακή ή κακή υγεία, το 25% έχει χρόνιο πρόβλημα υγείας και, ακόμα χειρότερα, όταν πέρυσι το 54% του πληθυσμού χρειάστηκε ιατρικές εξετάσεις ή θεραπεία, το 24,3% δεν κατάφερε να τα έχει όταν τα χρειάστηκε. Ας σημειωθεί επιπλέον ότι στην τελευταία έκθεση της ΜΚΟ Habitat για την κατοικία, σημειώνεται ότι η αξιοπρεπής στέγαση αυξάνει το προσδόκιμο ζωής κατά 2,4 χρόνια...

Με ρωτάτε αν σε αυτές τις συνθήκες υπάρχει δυνατότητα πραγματικής στήριξης των πολιτών από την επέλαση της ακρίβειας.

Όπως είναι η κατάσταση, ο ελληνικός λαός δεν έχει να περιμένει τίποτα θετικό από την κυβέρνηση, ό,τι αυταπάτες κι αν καλλιεργούνται. Όπως δεν κουράζεται να λέει ο Στουρνάρας σε κάθε συνέντευξη του από τον Απρίλη, ότι δώσαμε, δώσαμε, τώρα τέρμα. Αντίθετα, ατζέντες που αποκαλύπτονται εκ οικείων, όπως αυτή για την παραπέρα ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ με ότι συνέπειες έχει αυτό για όσους δε διαθέτουν ιδιωτικά νοσηλευτικά προγράμματα και για μια «εγκληματική» αναθεώρηση του Συντάγματος, αν αυτό γίνει εφικτό από άποψη αριθμού βουλευτών και συμμαχιών, θα έπρεπε να προβληματίσουν προεκλογικά σοβαρά. Όλα αυτά σημαίνουν ότι ο ελληνικός λαός θα πρέπει να στηριχτεί σοβαρά σε όποια ουσιαστικού χαρακτήρα αντιπολίτευση γίνει δυνατό να υπάρξει σε αυτή τη Βουλή, πριν απ’ όλα σε όσους δεν στήριξαν μνημόνια και άρα δε θεωρούν, αντίθετα με ό,τι συμβαίνει με ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, ότι δεσμεύονται από τις μνημονιακές και μεταμνημονιακές δεσμεύσεις απέναντι στην ΕΕ και την ελληνική ολιγαρχία. Αυτό έχει να κάνει πριν απ’ όλα με το αν θα καταφέρει να μπει ξανά το ΜΕΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη στη Βουλή, εξασφαλίζοντας ακόμα πιο αποτελεσματική αντιπολίτευση, καθώς εκφράζει πλέον τη συνεργασία σχεδόν όλων όσοι τίμησαν την καθαρή πλειοψηφία για τερματισμό των μνημονιακών δεσμεύσεων, που εκφράστηκε το καλοκαίρι του 2015. Θ’ αποτελέσει επίσης αποφασιστικό παράγοντα για την ενότητα φωνών και δυνάμεων σε μια τέτοια κατεύθυνση μέσα στη Βουλή.

Πιστεύω, ωστόσο, ότι η επόμενη περίοδος σχετικά γρήγορα θ’ αποκτήσει και χαρακτηριστικά «αστάθειας». Κι η μεγάλη ελπίδα για ν’ αντιμετωπιστεί η επέλαση της ακρίβειας βρίσκεται σ’ αυτή την «αστάθεια», πολύ περισσότερο αν καταφέρει ν’ αποκτήσει δική της φωνή μες στη Βουλή.

Στόχος μιας τέτοιας κοινοβουλευτικής παρουσίας μας πρέπει να είναι, μέσω ενωτικής δράσης με όσες φωνές και δυνάμεις γίνει αυτό δυνατό, η γιγάντωση ενός κινήματος, που είναι σήμερα εξαιρετικά αδύναμο, για τα δύσκολα: Για κατάργηση του χρηματιστήριου ενέργειας και επανεθνικοποίηση της ΔΕΗ. Για μείωση του ΦΠΑ και των ειδικών φόρων στα τρόφιμα και σε όλα τα είδη πρώτης ανάγκης, ξεκινώντας με μηδενικό ΦΠΑ για τα βρεφικά είδη, το ψωμί και το γάλα. Ενάντια στις αυξήσεις των τιμολογίων κοινής ωφέλειας, που προκάλεσε η ιδιωτικοποίηση των πάντων, συμπεριλαμβανομένων των μεγάλων αυξήσεων στις αεροπορικές και ναυσιπλοϊκές μεταφορές και τη χαλάρωση της ασφάλειας μετά και την ιδιωτικοποίηση αεροδρομίων, λιμανιών και τρένου. Για ενίσχυση της πρωτογενούς παραγωγής και επαναδημιουργία της βιομηχανικής βάσης που εξαερώθηκε με βάση τα σύγχρονα συγκριτικά πλεονεκτήματα, με δημόσιες Αγροτική και Αναπτυξιακή Τράπεζα στραμμένες στη βοήθεια στους αγρότες και στους μικρομεσαίους και στην αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας. Για δημόσιο έλεγχο στον τραπεζικό τομέα και σε όλες τις εταιρείες κοινής ωφέλειας και στρατηγικού χαρακτήρα που ιδιωτικοποιήθηκαν, σε αναμονή συσχετισμού δυνάμεων που να μπορούν να θέσουν με πρακτικό τρόπο θέματα επανεθνικοποιήσεων... Χρειάζονται αγώνες για ανάκτηση σε ένα βάθος χρόνου τουλάχιστον του 40% του εισοδήματος, που έκοψαν τα μνημόνια από μισθωτούς, δημόσιους υπαλλήλους και συνταξιούχους. Κι αν κλειδί για τον ιδιωτικό τομέα είναι οι ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις και η συλλογική πάλη για επιβολή των αποτελεσμάτων τους, δεν πρέπει να προκαλέσουν οποιαδήποτε αμφιταλάντευση στο δημόσιο τομέα οι «γενναιόδωρες» πραγματικά υποσχέσεις της ΝΔ: Η Κομισιόν στην Έκθεση της δίνει στην ελληνική κυβέρνηση το ελεύθερο να κάνει ότι θέλει με τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, φτάνει οι δαπάνες για μισθοδοσία στο Δημόσιο να μείνουν συνολικά οι ίδιες...

Δεν πρέπει να ξεχνούμε επίσης ότι ο σχεδιασμός ποιοτικών θέσεων εργασίας σε εναρμονισμό με ουσιαστικές πολιτικές αντιμετώπισης της εμπορευματικού χαρακτήρα καταστροφής του περιβάλλοντος και κλιμάκωσης της κλιματικής κρίσης, ώστε ν’ ανακοπεί η μετανάστευση των νέων και να μπορούν τα νέα ζευγάρια να βρίσκουν στέγη και δίκτυα κοινωνικής βοήθειας για να μπορούν να κάνουν παιδιά, προϋποθέτει παραγωγική ανασυγκρότηση υπέρ των συμφερόντων των πολλών. Κάτι που δε λύνεται σ’ επίπεδο αντιπολίτευσης, μόνο κυβέρνησης.

- Αλέξανδρος Ζέρβας: Το αποτέλεσμα των εκλογών της 21ης Μαϊου ήταν απογοητευτικό για το ΜέΡΑ 25-Συμμαχία για την Ρήξη. Υπάρχουν στοιχεία που να σας επιτρέπουν να είστε αισιόδοξοι ενόψει των νέων εκλογών;

- Νάντια Βαλαβάνη: Αν πιστέψει κανείς τις δημοσιευμένες δημοσκοπήσεις, μετά από τ’ εκλογικά αποτελέσματα έγινε αυτό που είναι λογικό για όποιον έχει ήδη χάσει ψήφους, χάσαμε κι άλλους και πέσαμε (ίσως) στο 2,1%. Σύμφωνα με τις τελευταίες, επανήλθαμε και ξεπεράσαμε ήδη το 2,5% των εκλογών της 21ης Μαίου, ένα ποσοστό που ωστόσο στις κάλπες μας τοποθετεί εκτός μιας προδιαγραφόμενης επτακομματικής Βουλής. Ξέρουμε ότι υπάρχουν μη δημοσιευόμενες δημοσκοπήσεις, που μας τοποθετούν πάνω από 3%. Ωστόσο, όλοι συμφωνούμε ότι οι δημοσκοπήσεις είναι στιγμιαίες φωτογραφίες, κι αυτό που έχει αξία είναι κυρίως η τάση που αποτυπώνουν.

Η αίσθηση μου συζητώντας στο Ηράκλειο, αλλά κι από τις προεκλογικές εξορμήσεις που κάνουμε στο νομό - γιατί ζήτησα και έγινα δεκτή στην τελευταία θέση της λίστας στο ψηφοδέλτιο Ηρακλείου, επικεφαλής του οποίου είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος, ο δημοσιογράφος Μάριος Διονέλλης – είναι ότι η τάση σήμερα είναι ξεκάθαρα ανοδική. Το πόσο ανοδική δύσκολα καταγράφεται, γιατί η συνεργασία μας ΜΕΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη ψηφίζεται σε σημαντικό βαθμό από τους νέους, που δύσκολα συμμετέχουν στις δημοσκοπήσεις.

Ωστόσο δεν έχει νόημα να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας, σήμερα δεν χρειαζόμαστε απλώς μια ανοδική τάση. Γα να μπούμε στη Βουλή χρειάζεται στο πενθήμερο μέχρι τις εκλογές η τάση αυτή ν’ αποκτήσει χαρακτήρα «κύματος».

Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι ότι οι πολίτες, όπως έδειξαν κυρίως οι συζητήσεις μας στις προεκλογικές εξορμήσεις στο Ηράκλειο, ενώ φοβούνται την αυτοδυναμία της ΝΔ δεν ξέρουν ότι με τη σημερινή εικόνα ο μόνος τρόπος αυτή ν’ αποτραπεί είναι να μπει στη Βουλή και όγδοο κόμμα. Πράγμα που θ’ αφαιρέσει τις τελευταίες 8-9 έδρες πάνω απ’ το όριο, έδρες που η ΝΔ «κλέβει» χάρη στο ληστρικό εκλογικό της νόμο από όσα κόμματα πάρουν κάτω από 3%. Φυσικά δεν ψηφίζεις ένα κόμμα μόνο γι’ αυτό το λόγο, αλλά πριν απ’ όλα για τον τρόπο που άσκησε και θ’ ασκήσει αντιπολίτευση.

- Αλέξανδρος Ζέρβας: Το ενδεχόμενο απόλυτης κυριαρχίας της ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη και στις κάλπες της 25ης Ιουνίου σας φοβίζει; Ποια είναι τα νέα δεδομένα που εκτιμάτε πως θα αντιμετωπίσουν τα κατώτερα στρώματα και η μεσαία τάξη σε μια τέτοια περίπτωση;

- Νάντια Βαλαβάνη: Όλοι ξέρουμε ότι θα χρησιμοποιήσει ένα τέτοιο αποτέλεσμα ως νομιμοποιητικό για τη λαίλαπα νομοσχεδίων και μέτρων κόντρα στα λαϊκά συμφέροντα και σε οποιαδήποτε εναλλακτική προοπτική της χώρας, που θ’ ακολουθήσει. Όπως και κατά την προηγούμενη θητεία της κυβέρνησης της ΝΔ, ο βομβαρδισμός Βουλής και λαού ακόμα κι από την άποψη του αριθμού τους έχει να κάνει με τ’ ότι πρόκειται για νομοσχέδια που γράφονται σε ιδιωτικά νομικά γραφεία, συχνά με άγνοια του ίδιου του υπουργού, λύνοντας «προβλήματα» της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας και των ντόπιων ελίτ.

Το πιο ανησυχητικό ενδεχόμενο είναι η νέα Βουλή από το 2025 να ξεκινήσει μια διαδικασία αντιδραστικής αναθεώρησης του Συντάγματος, με την επόμενη Βουλή Αναθεωρητική . Σ’ αυτή την περίπτωση ξέρουμε τι σκοπεύει να επιχειρήσει η ΝΔ – αλιεύοντας από το γνωστό σχέδιο της Επιτροπής του 2016 Αλεβιζάτου-Ιεραπετρίτη (κ.α. συνταγματολόγων, συμβούλων του Κ.Μητσοτάκη) που έχει δημοσιευτεί με τίτλο «Ένα καινοτόμο Σύνταγμα για την Ελλάδα». Η συντηρητική εφημερίδα που το επαναδημοσίευσε προεκλογικά, το έκανε με τίτλο «Το κράτος αποσύρεται – στους ιδιώτες ο έλεγχος της οικονομίας».

Πρόκειται για επιχείρηση «συνταγματοποίησης» του νεοφιλελευθερισμού. Μεταξύ πολλών άλλων, προβλέπεται απάλειψη της δυνατότητας του κράτους, σύμφωνα με το άρθρο 106, να παρεμβαίνει στην οικονομία «για την προώθηση του γενικότερου συμφέροντος», έτσι ώστε ν’ αφαιρεθεί οριστικά από οποιαδήποτε μελλοντική κυβέρνηση η δυνατότητα εθνικοποιήσεων – και βέβαια επανεθνικοποίησης των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας, τραπεζών, λιμανιών, αεροδρομίων, του τρένου κλπ, που πουλήθηκαν μέσω των μνημονίων. Αυτό σημαίνει επίσης συνταγματικά πλέον κατοχυρωμένη ιδιωτικοποίηση του νερού. Προβλέπεται η συνταγματική κατοχύρωση της δημοσιονομικής πειθαρχίας και των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, ώστε να παρεμποδίζεται ακόμα κι η επεκτατική πολιτική που ακολούθησε η ΕΕ την τετραετία του Covid-19 (2020-2023). Κατοχυρώνεται συνταγματικά η «ευρωπαϊκή προοπτική» της χώρας, ενώ καταργείται η χρηματοδότηση των ΟΤΑ από τον κρατικό προϋπολογισμό και θεσπίζεται η αποκλειστική αυτοχρηματοδότησης τους από ιδίους πόρους, ανταποδοτικά τέλη και ειδικούς φόρους. Το άρθρο 16 για αποκλειστικά δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση βεβαίως αναθεωρείται και καθιερώνονται κίνητρα για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Καταργείται επίσης η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων. Περιορίζεται η προστασία του περιβάλλοντος («πιο πραγματιστική προστασία του περιβάλλοντος»), ενώ προστατεύεται η ανταπεργία (λοκάουτ). Και άλλα πολλά, με επιστέγασμα την αναθεώρηση της διάταξης περί λαϊκής κυριαρχίας, αφού όλες οι εξουσίες δεν θα πηγάζουν πλέον από το λαό, αλλά από το «Έθνος»...

Γι’ αυτό κι έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία η είσοδος και η παρουσία του ΜΕΡΑ25-Συμμαχίας για τη Ρήξη σε μια οκτακομματική Βουλή...

- Αλέξανδρος Ζέρβας: Το αποτέλεσμα της 21ης Μαϊου θεωρείτε πως αποτελεί στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ; Εφόσον επιβεβαιωθεί και στις νέες εκλογές ποιο πιστεύετε πως θα είναι το μέλλον των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων στη χώρα μας;

- Νάντια Βαλαβάνη: Από το καλοκαίρι του 2015 επαναλαμβάνω ότι αυτό που έγινε τότε αποτελεί στρατηγική ήττα: Όχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά των δυνάμεων της ριζοσπαστικής Αριστεράς στο σύνολο τους. Κι είναι γνωστό ότι μετά από μια στρατηγική ήττα περνούν πολλά χρόνια για να μπορέσει κανείς να σηκώσει ξανά κεφάλι.

Το ότι το σύστημα με τα μέσα που διαθέτει κατάφερε να «μαζέψει» τις επιπτώσεις από μια αλυσσίδα εγκληματικού χαρακτήρα αποτυχιών της κυβέρνησης της ΝΔ, από τους περισσότερους νεκρούς ανά εκατομμύριο στην Ελλάδα συγκριτικά με την υπόλοιπη ΕΕ κατά την πανδημία μέχρι τις υποκλοπές και τα Τέμπη, οφείλεται και σ’ αυτά που διδάχτηκε «από την πείρα του» ο λαϊκός κόσμος από το «πείραμα» του 2015 και τη δεύτερη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ: Ότι το όνειρο της πολιτικής και ανθρώπινης χειραφέτησης, που άρχισε να διαπερνά την ελληνική κοινωνία από το 2011, δεν ήταν παρά ονειροφαντασιά, ότι απέναντι σε δανειστές και Τρόικες δε μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο τελικά παρά «να συμμορφωθείς με τις υποδείξεις». Και μιας και δεν υπάρχει δυνατότητα να ζήσεις με πραγματική αξιοπρέπεια, γι’ αυτό το 2023, χρονιά που οι εισηγμένες στο χρηματιστήριο ανακοίνωσαν περισσότερα από 8 δις κέρδη – ρεκόρ μετά το ιστορικό 2007 με τα 11 δις του – να είσαι ευχαριστημένος που μπορείς να μάχεσαι την ακρίβεια με το «καλάθι της νοικοκυράς και του νοικοκύρη» και με 18-22 ευρώ το μήνα market pass. Κι έτσι μέρος από κείνους που το καλοκαίρι του 2016 ψήφιζαν ΟΧΙ με κλειστές τράπεζες, 8 χρόνια αργότερα προτίμησαν «σταθερότητα» με ψίχουλα αντί «αστάθεια» με ονειροφαντασιές, τιμωρώντας όχι την κυβέρνηση, αλλά την αντιπολίτευση. Μέρος αυτής της «σταθερότητας» αποτελούν πλέον και οι χιλιάδες πλειστηριασμοί funds, τραπεζών και ΑΑΔΕ ante portas, που θα πετάξουν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στο δρόμο μέσα στα λίγα επόμενα χρόνια κάνοντας τη στέγη το πιο ακριβό αγαθό στην Ελλάδα.

Δεν είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξη για το μέλλον της Αριστεράς. Πιστεύω ότι χρειάζεται ν’ αποδείξει τη χρησιμότητα της σχεδόν απ’ την αρχή. Γιατί ή θα είναι κοινωνικά χρήσιμη ή δε θα έχει λόγο ύπαρξης. Ταυτόχρονα, δεν πρέπει να ξεχνούμε το ελπιδοφόρο απρόβλεπτο του λαϊκού παράγοντα, ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων. Και η ανάγκη μπορεί ανά πάσα στιγμή να γίνει μητέρα των πάντων. 
πηγή: tvxs.gr

(*) Ο Αλέξανδρος Ζέρβας, είναι δημοσιογράφος στο TVXS και άλλα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα/.

Νάντια Βαλαβάνη από το Ηράκλειο: «Να πιάσουμε τη δύσκολη, αλλά όχι αδύνατη νόρμα για μια οκτακομματική Βουλή»


Μίλησαν ο επικεφαλής του Ψηφοδέλτιου στο Ηράκλειο Μάριος Διονέλλης, η Νάντια Βαλαβάνη, ο επικεφαλής του Ψηφοδέλτιου στον Βόρειο Τομέα της Αθήνας Κλέωνας Γρηγοριάδης και, ως κεντρικός ομιλητής, ο Γιάνης Βαρουφάκης.

Ακολουθεί η ομιλία της Νάντιας Βαλαβάνη

«Είναι μεγάλη τιμή για μένα να βρίσκομαι σήμερα μπροστά σας εδώ στο Ηράκλειο, φίλες και φίλοι!

Γιατί για το Ηράκλειο η 25η Ιουνίου είναι μια δεύτερη ιστορική ευκαιρία.

Για την πρώτη είχε δίκιο η κ. Μπακογιάννη: Από το σχίσμα του 1916, που δημιούργησε πανελλαδικά τον λεγόμενο «διχασμό», που εξελίχθηκε ωστόσο στη δικομματική εναλλαγή στο πλαίσιο του συστήματος, το Ηράκλειο στάθηκε ο μοναδικός νομός, όπου η Δεξιά δεν βρέθηκε ποτέ πρώτη δύναμη. Μέχρι τις εκλογές της 21ης Μαίου.

Βεβαίως, το πρόβλημα όσων έχουν αίσθηση των αναγκών της πραγματικότητας δεν είναι ένας ΣΥΡΙΖΑ που ψήφισε όντως τα μισά νομοσχέδια της ΝΔ ή ένα ΠΑΣΟΚ που ψήφισε το 70%, να πάρει πίσω το πάνω χέρι στο νομό. Ζητούμενο είναι η Δεξιά να χάσει τόσο πανηγυρικά τη μοναδική πρωτιά της στο Ηράκλειο, ώστε αυτό να έχει αντίχτυπο στην εξάλειψη της αυτοδυναμίας της.

Με άλλα λόγια, καλούμαστε το ψηφοδέλτιο του ΜΕΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη να εκπληρώσει με ένα ιδιαίτερα ενισχυμένο αποτέλεσμα στο Ηράκλειο το καθήκον μας απέναντι σε ολόκληρη τη χώρα: Να πιάσουμε τη δύσκολη, αλλά όχι αδύνατη νόρμα για μια οκτακομματική Βουλή.

Πράγμα που θα μας ξαναδώσει την κοινοβουλευτική μας φωνή κάνοντας την ακόμα πιο στιβαρή, γιατί θ’ αγωνιζόμαστε πλέον ως Συνεργασία σχεδόν όλων όσοι το καλοκαίρι του 2015 σεβάστηκαν την απόφαση της καθαρής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και καταψήφισαν το τρίτο μνημόνιο: Αυτό που μεταξύ πολλών άλλων αφαιρώντας τα δημόσια έσοδα – τον σκληρό πυρήνα της κρατικής κυριαρχίας – και τη δημόσια περιουσία από την ευθύνη της εκάστοτε εκλεγμένης κυβέρνησης και θεσπίζοντας την υπαγωγή του ΔΣ τόσο της ΑΑΔΕ όσο και του Υπερταμείου στις Βρυξέλλες, επισφράγισε τη μετατροπή της Ελλάδας στα λεγόμενα «ρευστά κράτη» ή «κράτη-μη-κράτη».

Ταυτόχρονα, αφαιρώντας 9-10 έδρες από τη ΝΔ θα είμαστε η κρίσιμη ποσότητα – το 8ο κόμμα – που μπαίνοντας στη Βουλή εξασφαλίζει την ποιοτική αλλαγή: Την εξάλειψη της αυτοδυναμίας, που της εξασφαλίζει ο ληστρικός εκλογικός νόμος που ψήφισε ως «παρακολούθημα» της απλής αναλογικής (όχι και τόσο απλής, βέβαια, αφού διατήρησε το φραγμό του 3%...) «απαλλοτριώνοντας» τις ψήφους όσων αντιπάλων της δεν έπιασαν το 3% και μετατρέποντας τις σε δικές της έδρες. Όπως έχουν τα πράγματα, η εισαγωγή 8ου κόμματος της αφαιρεί τη δυνατότητα να επιβάλλει αυτοματοποιημένα μια πολιτική άλωσης χωρίς όρια και φραγμούς των συμφερόντων της εργαζόμενης πλειοψηφείας και πρακτικής υπονόμευσης της απαίτησης οι νεότερες γενιές να μπορούν να βλέπουν ότι έχουν και όντως να έχουν μέλλον στον τόπο τους.

Μπορεί να το καταφέρει αυτό το Ηράκλειο και ο εργαζόμενος κόσμος του, πριν απ’ όλα οι νέοι;

Η απάντηση χρειάζεται ν’ αναζητηθεί όχι μόνο στο σήμερα, αλλά και στο χθες.

Θα τολμήσω να ρισκάρω να μιλήσω ιστορικά. Για την εν πολλοίς άγνωστη, κρυφή ιστορία της πόλης. Για τη συνάθροιση ιστορικών στιγμών, όταν οι άνθρωποι, και πριν απ’ όλα οι νεότεροι, ξεπερνούν τον εαυτό τους και τα προσωπικά τους μικροσυμφέροντα αγκαλιάζοντας αυτό που εμφανίζεται πολύ μεγαλύτερο απ’ τους ίδιους, ιδιοποιούμενοι ό,τι φαίνεται αδύνατο να γίνει.

Κάνοντας έτσι το αδύνατο δυνατό.

Σε αυτές τις όχι τυχαία άγνωστες στιγμές η πόλη βρίσκει τον πραγματικό της εαυτό κι οι άνθρωποι τη φωνή τους, καθώς οι πράξεις τους ξεπερνούν την καθημερινότητα και το ανεκτό «μέτρο». Ακόμα κι αν τελικά τους επιφυλάσσεται η λήθη, έχουν επιρρεάσει ανεπανόρθωτα την ιστορία.

Ήρθα σχεδόν τυχαία σ’ επαφή με κάποιες τέτοιες στιγμές στο Ηράκλειο, τις δυο πρώτες ως παιδί και ως έφηβη. Αυτές με έκαναν να πιστεύω ότι τίποτα δεν είναι αδύνατο:

-H πρώτη είναι το μεγάλο συλλαλητήριο των σταφιδοπαραγωγών στις 25 Ιουλίου 1962 με απόφαση της Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών Ηρακλείου - για επιστροφή της τιμής ασφαλείας της σταφίδας στις 7 δρχ το κιλό της προηγούμενης χρονιάς από 6,5 δρχ και για ρύθμιση των αγροτικών χρεών – όχι διαγραφή, αλλά δόσεις για τα 180 εκ. δρχ χρέους του Νομού Ηρακλείου στην Αγροτική Τράπεζα, για να σταματήσουν οι πλειστηριασμοί αγροτικών μηχανημάτων, αποθηκών, σπιτιών και αγροτοτεμαχίων από την Τράπεζα. Σύμφωνα με την αστυνομία συμμετείχαν 15.000 αγρότες (άρα ήταν πολύ περισσότεροι). Κάποιοι κατέβηκαν πάνω σε τρακτέρ με μαύρες σημείες, οι περισσότεροι ωστόσο ήταν τόσο φτωχοί που περπάτησαν όλη νύχτα για να φτάσουν πρωί στην πόλη. Σε ένδειξη αλληλεγγύης, βρήκαν τα μαγαζιά κλειστά και τους οικοδόμους ν’ απεργούν. Στρατός και Ευέλπιδες της ΣΕΑΠ κρυμμένοι στα στενά γύρω απ’ τη Νομαρχία άνοιξαν κάποια στιγμή το μεσημέρι πυρ με βολές στον αέρα ή με άσφαιρα, χτυπώντας ακόμα και με πολυβόλα –πρώτη φορά από τις μεγάλες εργατικές κινητοποιήσεις του 1935. Αγρότες έκαναν το ισόγειο της Νομαρχίας «καλοκαιρινό» κι αφόπλισαν τους Ευέλπιδες, οικοδόμοι ξήλωσαν κάθε μαρμαράκι από την Πλατεία Ελευθερίας κι ο στρατός αναγκάστηκε ν’ αποσυρθεί. Το απόγευμα έφθασε αεροπορικά από την Αθήνα ο Στρατηγός Βαρδουλάκης, Κρητικός και Αρχηγός του σώματος της Βασιλικής Χωροφυλακής. Από το μπαλκόνι της Νομαρχίας έδωσε στους αγρότες το λόγο της στρατιωτικής του τιμής ότι η κυβέρνηση έκανε δεκτά όλα τα αιτήματα τους. Αν κάτι δεν εκπληρώνονταν, δεσμεύτηκε δημόσια ότι ο ίδιος θ’ αυτοκτονούσε. Οι αγρότες έκαναν το γύρο θριάμβου της Πλατείας Ελευθερίας σηκώνοντας τον στρατηγό στα χέρια και έφυγαν για τα χωριά τους.

Από την επόμενη μέρα άρχισαν συλλήψεις και προφυλακίσεις. Τον Σεπτέμβρη δημοσιοποιήθηκε το κατηγορητήριο: Δίωξη για συμμετοχή σε στάση και άλλα αδικήματα εναντίον 25 ατόμων, οι 12 μέλη της ΔΕ της ΕΔΑ στο Ηράκλειο. Ο Γραμματέας της ΕΔΑ Ηρακλείου, δικηγόρος Αντώνης Μαμαλάκης κατηγορούνταν ως υπαίτιος παρακίνησης του αγροτικού κόσμου σε στάση.

Στη δίκη στα Χανιά αθωώθηκαν δύο αγρότες και οι υπόλοιποι καταδικάστηκαν μέχρι 2,5 χρόνια φυλακή. Η κυβέρνηση παρέμβηκε με επίσημη ανακοίνωση στη διάρκεια της δίκης υποστηρίζοντας ότι τα έκτροπα στο Ηράκλειο προκλήθηκαν από τους κομμουνιστές, που παρέσυραν ελάχιστους αγρότες. Όταν οι συνήγοροι υπεράσπισης διαμαρτυρήθηκαν για το καραμπινάτο παράνομο μιας τέτοιας παρέμβασης σε δίκη, καταδικάστηκαν για περιφρόνηση δικαστηρίου. Οι κατηγορούμενοι έμειναν κλεισμένοι στις Φυλακές Αγιάς στα Χανιά 10 μήνες, από το καλοκαίρι του 1962 μέχρι τον Μάιο του 1963, οπότε εκδικάστηκε η έφεση τους στην Αθήνα. Το Εφετείο αθώωσε άλλους τρεις και μείωσε τις ποινές με ανώτερη το ένα έτος. Μέρες αργότερα στη Θεσσαλονίκη θα δολοφονούνταν από παρακρατικούς ο Βουλευτής της ΕΔΑ Γρηγόρης Λαμπράκης και η Κυβέρνηση Καραμανλή θα έπεφτε. Η επιχειρούμενη συγκάλυψη απέτυχε και ο Στρατηγός Βαρδουλάκης, που βεβαίως ουδέποτε αυτοκτόνησε, θα βρισκόταν κατηγορούμενος ως ηθικός αυτουργός της δολοφονίας.

Για τις δύο επόμενες στιγμές της πόλης δεν υπάρχουν παρά οι αναμνήσεις όσων τις βίωσαν.

-Νωρίς το απόγευμα στις 21 Απριλίου 1967 σ΄ένα Ηράκλειο υπό τον στρατιωτικό νόμο έγινε μαχητική διαδήλωση ενάντια στο στρατιωτικό πραξικόπημα νεαρών εργαζόμενων, μελών της Νεολαίας Λαμπράκη και της ΕΔΗΝ – οι Ηρακλειώτες φοιτητές βρίσκονταν στις σχολές τους στην Αθήνα. Στρατιωτικές δυνάμεις τους έσπρωξαν τελικά μέσω της Λεωφόρου Καλοκαιρινού μέχρι έξω απ’ τη Χανιόπορτα για να τους αποκόψουν απ’ την πόλη, όπου αφουγκραζόμασταν σκόρπιους πυροβολισμούς μέχρι αργά το βράδυ. Αυτή ήταν η μία - και μάλλον η μεγαλύτερη - από τις τρεις συνολικά διαδηλώσεις ενάντια στην εγκαθίδρυση της Χούντας στις 21 Απρίλη 1967: Οι άλλες δυο, μ’ εργάτες και φοιτητές, έγιναν στα Ιωάννινα και στη Θεσσαλονίκη.

-Τον Ιούλιο του 1972 στο ψευτοδημοψήφισμα με το οποίο ο Παπαδόπουλος έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας δυο Ηρακλειώτες φοιτητές με καταγωγή από τις Βούτες, ο Στέλιος Ορφανός και ο Κωστής Καμπιτάκης, έκαναν ανοιχτή προπαγάνδα υπέρ του ΟΧΙ έξω από το εκλογικό κέντρο στο χωριό. Στρατιωτικές δυνάμεις που ήρθαν από το Ηράκλειο επιχείρησαν να τους συλλάβουν. Τον Ορφανό, ενώ η ΕΣΑ τον έψαχνε σε δρομάκια κι αυλές, τον περνούσαν παράθυρο-παράθυρο από σπίτι σε σπίτι μέχρι να τον φυγαδεύσουν στο Ηράκλειο. Τον Καμπιτάκη αναγκάστηκαν να τον αφήσουν ελεύθερο, όταν βρέθηκαν αντιμέτωποι με ένα τείχος αντρών και γυναικών και σοφά προτίμησαν να μην δοκιμάσουν την τύχη τους. Το βράδυ οι Βούτες ήταν το μοναδικό εκλογικό τμήμα στην Ελλάδα που έβγαλε επίσημο αποτέλεσμα ΟΧΙ.

-Και πιο κοντά στα δικά μας, στις εκλογές του Σεπτέμβρη 2007, προκειμένου να μη μείνει εκτός Βουλής ο Αλέκος Αλαβάνος, που συμβολικά είχε θέσει υποψηφιότητα στις Σέρρες και στο Ηράκλειο, δόθηκε μια ενωτική και εμπνευσμένη μάχη. Συνεγείροντας δυνάμεις που είχαν αποσυρθεί σπίτι τους από χρόνια, καταφέραμε να διπλασιαστούν σχεδόν οι ψήφοι κι έτσι έγινε δυνατό αυτό που φαινόταν αδύνατο: Nα εκλέξει και πάλι η πόλη, μετά από μιάμισυ δεκαετία απουσίας, βουλευτή Ηρακλείου από την Αριστερά.

Τίποτα δεν είναι αδύνατο, όλα είναι δυνατά!
Φτάνει να συνειδητοποιήσουμε βαθιά γιατί αξίζει να δοθεί μια μάχη.
Και, προπαντός, γιατί αξίζει να δοθεί νικηφόρα!»

Νάντια Βαλαβάνη: «Γιατί τελευταία στη λίστα του "ΜεΡΑ 25-ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΡΗΞΗ" στο Ηράκλειο;»

Σήμερα καλούμαστε να κάνουμε κάτι δυσκολότερο – αλλά όχι αδύνατο – και για ολόκληρη τη χώρα, δίνοντας όλοι μαζί αυτή τη μάχη όχι για την τιμή των όπλων, αλλά για να καταφέρουν να νικήσουν παλιά και σύγχρονα όνειρα και λαϊκές ανάγκες...


Άρθρο της Νάντιας Βαλαβάνη

Στην επόμενη Βουλή οι δυνάμεις που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία, στην Τρόικα και στα μνημόνια εμφανίζονται να έχουν αυτοδύναμη παρουσία για δεύτερη συνεχή τετραετία στο πλαίσιο μιας προβλεπόμενης επτακομματικής Βουλής.

Αν τα πράγματα όντως αποδειχθούν έτσι, σε σχέση με την προηγούμενη τετραετία οι κυριότερες διαφορές θα είναι δύο:

Πρώτη, το έτος 2023 είναι το τελευταίο μιας τετραετίας (2020-2023), κατά την οποία λόγω της επιδημίας του Covid-19 οι πολιτικές ελίτ των Βρυξελλών, προκειμένου να μην ισοπεδωθούν οι ευρωπαϊκές κοινωνίες, ανέστειλαν τους κύριους περιορισμούς ελλείματος και χρέους του Συμφώνου Σταθερότητας κάνοντας για πρώτη φορά στην ιστορία της ΕΕ χρήση του λεγόμενου Escape Clause (Άρθρο Δραπέτευσης, Ρήτρα Διαφυγής κλπ). Αυτό βεβαίως αποτελεί την πιο κυνική ομολογία αποτυχίας του νεοφιλελευθερισμού, ωστόσο επέτρεψε να υπάρξουν σε όλες τις κοινωνίες επιδόματα και «δοσίματα», ανεπαρκή μεν για μια αξιοπρεπή ζωή, αλλά αρκετά για να μην καταρρεύσουν. Όποιος προσδοκά ότι αυτή η «μετρημένη» ζωή θα συνεχιστεί, πλανάται πλάνη οικτρή. Από το 2024 ξαναγυρνάμε στο business as usual, δηλ. πολύ χειρότερα για τις υπερχρεωμένες χώρες, ιδιαίτερα την Ελλάδα που έφτασε για πρώτη φορά στην ιστορία της να έχει 400 εκ. κρατικό και 300 εκ. ιδιωτικό χρέος. Μας προειδοποιεί εδώ και μήνες ο κ. Στουρνάρας της Τράπεζας της Ελλάδας, που αποτελεί μέρος του Ευρωσυστήματος, πως ότι πήραμε, πήραμε, στα επόμενα χρόνια τα οποιαδήποτε «δοσίματα» θα αφορούν αποκλειστικά τα κατά τον ορισμό του ΔΝΤ «ευάλωτα νοικοκυριά». Το ίδιο επαναλαμβάνει και η τελευταία Έκθεση της Κομισιόν για την Ελλάδα, υπενθυμίζοντας επιπλέον ότι η δεύτερη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ υπέγραψε, προκειμένου «να βγούμε από τα μνημόνια» και να εξυπηρετείται ανεμπόδιστα το χρέος, ότι η χώρα οφείλει να έχει πρωτογενή πλεονάσματα, μεσοσταθμικά 2,2% του ΑΕΠ μέχρι το 2060 – κάτι δηλ. που δεν έχει συμβεί ποτέ μέχρι σήμερα σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου και είναι αδύνατο να συμβεί στη συντριμμένη Ελλάδα-, ενώ από το 2024 μπαίνει «κόφτης» στις δημόσιες δαπάνες. Γι’ αυτό οι επαγγελίες της ΝΔ με την επωδό «γιατί να μην κάνουμε ότι υποσχόμαστε τη δεύτερη τετραετία, αφού το κάναμε την πρώτη» δε σημαίνουν παρά ότι «δουλεύουν» το λαό «ψιλό γαζί».

Δεύτερη διαφορά, μια δεύτερη αυτοδυναμία θα σημάνει ακόμα πιο αχαλίνωτη εισαγωγή και εφαρμογή εκατοντάδων νέων καταστροφικών για τη ζωή, το περιβάλλον και την αξιοπρέπεια των πολλών νόμων, καθώς η ψήφος των νέων και των λαϊκών στρωμάτων για δεύτερη φορά θα ερμηνευτεί ως νομιμοποιητική μιας τέτοιας πολιτικής.

Γι’ αυτό το λόγο γίνεται επιτακτικό η επερχόμενη Βουλή να είναι οκτακομματική. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με είσοδο στη Βουλή ως όγδοης πολιτικής δύναμης της συνεργασίας ανάμεσα στο ΜΕΡΑ25, τη ΛΑΕ και νεότερους ανθρώπους που έφυγαν το 2015 από το ΣΥΡΙΖΑ – της συνεργασίας για πρώτη φορά όλων αυτών που καταψήφισαν το Τρίτο Μνημόνιο έχοντας ήδη αποδείξει ότι δεν ενδίδουν, γι’ αυτό και είναι οι μόνοι που μπορούν να ηγηθούν μιας νέας ουσιαστικής αντιπολίτευσης για την αξιοπρέπεια των πολλών και το άνοιγμα διαδρομών για ένα πραγματικά καλύτερο αύριο.

Μόνο μια οκτακομματική Βουλή μπορεί να διαλύσει τα όνειρα αυτοδυναμίας μιας δεύτερης κυβέρνησης Μητσοτάκη. Και μόνο μια τέτοια πολιτική δύναμη σαν τη συνεργασία μας ΜΕΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη μπαίνοντας στη Βουλή μπορεί να εξασφαλίσει ενότητα με κάθε άλλη ανυπότακτη φωνή και δύναμη για ουσιαστική υπεράσπιση των αναγκών και δικαιωμάτων των λαϊκών στρωμάτων, αντρών και γυναικών, για να έχει μέλλον στον τόπο μας κι όχι σε χώρες προορισμού μετανάστευσης η νεολαία, για να βρεθούμε ανάμεσα σε όσους βάζουν σήμερα τα θεμέλια, μακριά από ΝΑΤΟ, ευρωατλαντισμό, τυχοδιωκτισμούς και πολέμους, για ένα νέο, διεθνές και παγκόσμιο, αντιιμπεριαλιστικό και πατριωτικό, κίνημα αδεσμεύτων. Για ανάκτηση της εθνικής και κατάκτηση της λαϊκής κυριαρχίας κόντρα σε όλο το «αποκρυσταλλωμένο» συστημικό μνημονιακό και μεταμνημονιακό καθεστως.

Γι’ αυτό σ’ αυτή την εκλογική μάχη ζήτησα και βρέθηκα τελευταία στη λίστα υποψήφιων βουλευτών Ηράκλειου στο Ψηφοδέλτιο ΜΕΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη. Θα ήθελα να υπενθυμίσω στους συμπατριώτες της γενέτειρας πόλης μου την εκλογική μάχη του Σεπτέμβρη 2007, όταν σε πολύ δύσκολες συνθήκες δώσαμε ενωτικά τη μάχη, διπλασιάσαμε σχεδόν τις ψήφους μας στο Νομό Ηρακλείου και η Αριστερά, εκμηδενίζοντας όλα τα προγνωστικά, εξέλεξε Βουλευτή Ηρακλείου τον Αλέκο Αλαβάνο μετά από μια 15ετία χωρίς βουλευτή της Αριστεράς.

Σήμερα καλούμαστε να κάνουμε κάτι δυσκολότερο – αλλά όχι αδύνατο – και για ολόκληρη τη χώρα, δίνοντας όλοι μαζί αυτή τη μάχη όχι για την τιμή των όπλων, αλλά για να καταφέρουν να νικήσουν παλιά και σύγχρονα όνειρα και λαϊκές ανάγκες. Για να καταφέρουμε να νικήσουμε. Όπως λέει και το κορίτσι στον στρατιώτη (στίχοι Μπέρτολτ Μπρεχτ, μουσική Μάνου Χατζηδάκι): «Όποιος στη μάχη πάει για να πεθάνει, στρατιώτη μου τον πόλεμο τον χάνει.»

Αθήνα, 4 Ιουνίου 2023 
___________________________________

(*) Η Νάντια Βαλαβάνη είναι Ελληνίδα πολιτικός, οικονομολόγος και συγγραφέας. Πρώην Αναπληρώτρια Υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αξίωμα από το οποίο παραιτήθηκε στις 18 Ιουλίου του 2015 πριν την ψηφοφορία του Μνημονίου και εντάχθηκε στη ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ. Σήμερα κατέρχεται στη τελευταία στη λίστα του "ΜεΡΑ 25-ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΡΗΞΗ" στο Ηράκλειο;»

Νάντια Βαλαβάνη / Συρία: «Θα αποτελειώσουν οι κυρώσεις όσους γλύτωσαν από τον σεισμό; »

Με τη μεγάλη εικόνα “καρφωμένη” στην Τουρκία, ξεφεύγει ωστόσο μια πλευρά της πραγματικότητας: Μόνο οι 19 απ’ όλες αυτές τις χώρες εξέφρασαν έστω και μόνο τα συλλυπητήρια τους στη Συρία, ενώ ακόμα λιγότερες έστειλαν ή δεσμεύτηκαν ότι θα στείλουν ανθρωπιστική βοήθεια

Σύμφωνα με πρόσφατη ανακοίνωση του Παγκόσμιου Προγράμματος Τροφίμων, το 70% του πληθυσμού της Συρίας χρειάζονται βοήθεια για να επιβιώσουν. 2,9 εκ. άνθρωποι βρίσκονται αντιμέτωποι με το φάσμα της πείνας και 12 εκ. άνθρωποι υποφέρουν από «διατροφική αβεβαιότητα», δηλ. δεν είναι σίγουροι για το επόμενο γεύμα τους. Σύμφωνα, επίσης, με τελευταίες δηλώσεις του πρώην Βρετανού ΥΠΕΞ και νυν Προέδρου διεθνούς φιλανθρωπικής οργάνωσης Ντέιβιντ Μίλιμπαντ, πριν το σεισμό 15 εκ. Σύριοι χρειάζονταν ανθρωπιστική βοήθεια, ενώ λιγότερα από το 60% των νοσοκομείων και των κέντρων υγείας βρίσκονταν σε πλήρη λειτουργία...

 
 

Νάντια Βαλαβάνη*

Μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές οι νεκροί στις δυο χώρες ξεπέρασαν τις 30.000, δεκάδες χιλιάδες παραμένουν παγιδευμένοι, νεκροί ή ζωντανοί, κάτω απ’ τα ερείπια και εκατομμύρια επιζώντες αγωνίζονται για να επιβιώσουν. 96 χώρες, σχεδόν οι μισές στον κόσμο, έχουν ήδη στείλει ή δεσμευτεί ότι θα στείλουν βοήθεια στην Τουρκία, και οι προσφορές συνεχίζονται.

Το Εθνικό Συμβούλιο του Ιρακινού Κουρδιστάν κατηγορεί προκαταβολικά το καθεστώς Ερντογάν ότι καθώς το επίκεντρο βρισκόταν στο Βόρειο (Τουρκικό) Κουρδιστάν (Καχραμάνμαρας και Γκαζαντέπ), αλλά και σε Αραβικής προέλευσης πληθυσμούς (Χατάι και Σανλιούρφα) δίπλα στα τουρκοσυριακά σύνορα, θα συνεχιστεί η πολιτική διακρίσεων και στη διανομή της βοήθειας. 

Τι γίνεται, αλήθεια, με τη Συρία;

Με τη μεγάλη εικόνα “καρφωμένη” στην Τουρκία, ξεφεύγει ωστόσο μια πλευρά της πραγματικότητας: Μόνο οι 19 απ’ όλες αυτές τις χώρες εξέφρασαν έστω και μόνο τα συλλυπητήρια τους στη Συρία, ενώ ακόμα λιγότερες έστειλαν ή δεσμεύτηκαν ότι θα στείλουν ανθρωπιστική βοήθεια: Κίνα (4,4 εκ. $ και διασώστες), Ινδία (6 τόνοι εφόδια), Βραζιλία, Κούβα (γιατροί), Βενεζουέλα (διασώστες), Ελβετία («θα σκεφτεί» για «στοχευμένη βοήθεια»), Αλγερία, Τυνησία – και κυρίως Ιράν (παρέδωσε ήδη τους πρώτους 45 τόνους φάρμακα, τρόφιμα, τέντες και κουβέρτες), ΗΑΕ (50 εκ. $) και Ρωσία (50 διασώστες με 3 σκυλιά, ενώ χωρισμένοι σε 10 συνεργεία 300 στρατιωτικοί από τη ρωσική αεροπορική βάση στη Λατάκεια ερευνούν από την πρώτη μέρα τα ερείπια).

Μετράμε επίσης, αλλά ως «ειδική κατηγορία», Γερμανία (26 εκ. «για Τουρκία και Συρία»), Καναδά (10 εκ. $ και στους δύο), Γαλλία, Ιταλία και Βρετανία (βρίσκεται σε συνεννόηση με ΟΗΕ για τι και πώς). Εδώ μάλλον πρέπει να προσθέσουμε και την πρόσφατη απόφαση της ΕΕ για 3,5 «έξτρα» εκ. ευρώ «για τη Συρία». [Η ΕΕ στη δεκαετία από την έναρξη του εμφύλιου 2011-2021 ξόδεψε συνολικά «για τη Συρία» (ποια Συρία;) 21,5 δις ευρώ, οι ΗΠΑ ωστόσο, με 16 δις $ για το ίδιο διάστημα, παραμένουν η μεγαλύτερη «χώρα-δωρητής» (και στις δυο περιπτώσεις, στα ποσά συμπεριλαμβάνονται ο εξοπλισμός και η συντήρηση της «Συριακής Δημοκρατικής Αντιπολίτευσης»)]. Γιατί αυτές οι χώρες συνιστούν «ειδική κατηγορία»; Επειδή η «βοήθεια» δεν πηγαίνει στην κυβέρνηση της Συρίας, αλλά μέσω ενός και μοναδικού περάσματος στα τουρκοσυριακά σύνορα (Μπαμπ αλ-Χάουα) και «φιλικών» Μ.Κ.Ο. κατευθύνεται στο τζιχαντιστικό θύλακα του Ιντλίμπ και μέρους της επαρχίας Χαλέπι, όπου από το 2016 έχει περιοριστεί η ένοπλη «Συριακή Αντιπολίτευση», η οποία δεν είναι και ιδιαίτερα «δυτικότροπη»: Στις γραμμές της κυριαρχεί πλέον πλήρως η Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαν, μια πολιτοφυλακή που προσπαθεί να πάρει αποστάσεις από τη «μητέρα» της Αλ-Κάιντα, αλλά παραμένει εξίσου άτεγκτη απέναντι στη 
διαφορετικότητα, «κυβερνώντας» με θρησκευτικούς φετφάδες. Ποιος κάνει κουμάντο στη Β. Συρία;

Η «περιοχή του σεισμού» στη Βόρεια Συρία «χωρίζεται» σε τρία μέρη:

- Πρώτο, στη Ροζάβα (Β/Α Συρία) με πολυεθνικό πληθυσμό και de facto ημιαυτόνομη διοίκηση, στην οποία κυριαρχούν οι Κούρδοι του PYD και των SDF, βασική δύναμη στη νίκη ενάντια στον ISIS με εμβληματική την επί μήνες αντίσταση τους στο Κομπάνι το 2014, που υποφέρουν από τις συνέπειες της τουρκικής στρατιωτικής εισβολής του 2019 και τη δημιουργία, σε δικές τους κυρίως περιοχές, των δύο «διαδρόμων εδάφους» τουρκικής κατοχής μέσα στη Συρία. (Παρά τη συμμαχία τους με τους Αμερικάνους, 900 στρατιώτες από τους οποίους βρίσκονται ακόμα σε Συριακό έδαφος, παρεμποδίζοντας την κυβέρνηση της Συρίας να ξαναπάρει τον έλεγχο των βασικών πετρελαιοπηγών της χώρας. Ο Σύρος ΥΠΕΞ δήλωσε ότι απ’ αυτή την παρακράτηση η Συρία έχει χάσει 107 δις $ από πετρέλαιο και φυσικό αέριο από το 2011.) Από κάποιο «θαύμα» οι καταστροφές εδώ είναι σχετικά περιορισμένες, οι νεκροί και τραυματίες πολύ λιγότεροι, η διοίκηση αποτελεσματικότερη και η οικονομία λειτουργούσα και με πόρους. Γι΄ αυτό προσφέρθηκαν να βοηθήσουν όπου χρειάζεται μέσα στη Συρία, να παράσχουν υπηρεσίες υγείας και να δώσουν καταφύγιο σε πληθυσμούς «χτυπημένους» έξω απ’ τις κουρδικές περιοχές.

- Δεύτερο, στον τζιχαντιστικό θύλακα (Β/Δ Συρία), στον οποίο θα πρέπει να προστεθούν οι δυο τουρκικοί «διάδρομοι» και οι τουρκόφωνοι πληθυσμοί της περιοχής. Υπό την άμεση επιρροή της Άγκυρας, έχει περίπου 3,5-4 εκ. πληθυσμό (τα 2,8 εκ. στο Ιντλίμπ), οι μισοί αυτοεξόριστοι από άλλες περιοχές της Συρίας. Η περιοχή, με κτίσματα καταπονημένα από τον πόλεμο, χτυπήθηκε άγρια από το σεισμό ενώ, λόγω των απελπιστικών συνθηκών διαβίωσης, βρισκόταν ήδη υπό εξέλιξη επιδημία χολέρας. Είναι χαρακτηριστικό ότι γιατρός που χειρουργεί σε ένα από τα 36 νοσοκομεία (4 απ’ αυτά ερειπώθηκαν κι εκκενώθηκαν μετά το σεισμό) της Αμερικανοσυριακής Ιατρικής Ένωσης που έχει τη φροντίδα υγείας στο θύλακα χρηματοδοτούμενη από την USAID (Αμερικανική Υπηρεσία για τη Διεθνή Ανάπτυξη), οργανισμό της κυβέρνησης των ΗΠΑ, δήλωσε στο Ρόιτερς ότι ο εμφύλιος δεν ήταν τίποτα μπροστά σε αυτό που βιώνουν τώρα: Τα «Λευκά Κράνη» (που ιδρύθηκαν επίσης απ’ την USAID και χρηματοδοτούνται απ’ αυτήν μέσω της περιβόητης από τους σεισμούς στην Αϊτή εταιρίας «ανάπτυξης» Chemonics, εκπαιδεύτηκαν στην Τουρκία και διοικούνταν, μέχρι την αυτοκτονία του στην Κωνσταντινούπολη λίγες μέρες πριν, από Βρετανό νατοϊκό βετεράνο αξιωματικό), κουβαλούν καθημερινά κατά μ.ο. 500 ζωντανούς από τα ερείπια, πράγμα που απαιτεί καθημερινά πολλές δεκάδες εγχειρίσεις. Οι χώρες της «ειδικής κατηγορίας» ως προς τη βοήθεια που παρέχουν «στη Συρία» ενδιαφέρονται αποκλειστικά για παροχή βοήθεια μέσω των ΜΚΟ που δρουν υπό την αιγίδα τους στην περιοχή, αποκλειστικά στον τζιχαντιστικό τομέα. Γι’ αυτό και βασικό αίτημά τους σήμερα αποτελεί ο πολλαπλασιασμός των περασμάτων στα τουρκοσυριακά σύνορα.

- Η τρίτη και μεγαλύτερη περιοχή βρίσκεται υπό τον έλεγχο της Συριακής κυβέρνησης. Εκατοντάδες κτίρια μετατράπηκαν σε σωρούς ερειπίων στις (πριν το 2011) μεγάλες και ευημερούσες πόλεις Χαλέπι (το ανατολικό μέρος του, που κρατούσαν οι τζιχαντιστές, επανασυνενώθηκε με το δυτικό και την υπόλοιπη χώρα από το 2016 – μόνο εδώ στο σεισμό σωριάστηκαν 60 «ουρανοξύστες»), Χάμα, Ταρτούς, Χομς και Λατάκεια. Τα κρατικά Συριακά μ.μ.ε. μιλούν για 300.000 εκτοπισμένους από το σεισμό μόνο απ’ αυτή την περιοχή – σε μια χώρα που λόγω του εμφύλιου 6,8 εκ. πολίτες της βρίσκονται πρόσφυγες στο εξωτερικό, ενώ εσωτερικά πάνω από το ένα τρίτο του πληθυσμού της ζει σε άλλες περιοχές απ’ αυτές που ζούσε στην έναρξη του εμφύλιου. Η Συριακή κυβέρνηση άνοιξε 180 καταφύγια για τον άστεγο πληθυσμό της περιοχής – πολύ λίγα.

Αν η ανθρωπιστική βοήθεια μπορεί να φτάσει μαζικά στον τζιχαντιστικό θύλακα «απλώς» συναινώντας ν’ ανοίξουν περισσότερα περάσματα στα τουρκοσυριακά σύνορα, για να γίνει κάτι αντίστοιχο εδώ χρειάζεται κάτι πολύ πιο δύσκολο: Η άμεση κατάργηση των τιμωρητικών κι εξωντωτικών κυρώσεων που έχουν επιβάλλει ΗΠΑ, ΕΕ και μια σειρά άλλες χώρες στη Συρία. Ακόμα και τα βαριά μηχανήματα αποκομιδής ερειπίων, τ’ ασθενοφόρα και τα πυροσβεστικά οχήματα, που ζήτησε από τη διεθνή κοινότητα ο Πρόεδρος της Συριακής Αραβικής Ερυθράς Ημισελήνου «προκειμένου να επιταχύνουμε 
τις διασώσεις και να μετακινήσουμε τα ερείπια», συμπεριλαμβάνονται στις κυρώσεις.

Οι κυρώσεις ενάντια στη Συρία

Οι πρώτες κυρώσεις επιβλήθηκαν στη Συρία το 1979, όταν οι ΗΠΑ την συμπεριέλαβαν στη λίστα «Κρατών-Σπονσόρων της Τρομοκρατίας» – κυρίως λόγω της ανάμιξης της στο Παλαιστινιακό.

Το 2004, ένα χρόνο μετά την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ, της επιβλήθηκε δεύτερη ομάδα κυρώσεων κατ’ αναλογία της θεωρίας της κυβέρνησης Μπους περί «άξονα του κακού» – κυρίως για «κατοχή όπλων μαζικής καταστροφής (προφανώς αυτά που δεν βρήκαν στο Ιράκ) και για τις σχέσεις της με «τρομοκρατικές οργανώσεις», όπως η Παλαιστινιακή Χαμάς και η Λιβανέζικη Χεζμπολάχ.

Το 2011 ο Ομπάμα πρόσθεσε μια τρίτη και φαρμακερή ομάδα κυρώσεων, που συμπεριλάμβανε μεταξύ άλλων εμπάργκο στο Συριακό πετρέλαιο, απαγόρευση ταξιδιών και πάγωμα των κεφαλαίων της Συριακής Κεντρικής Τράπεζας και κάθε άλλου Συριακού κρατικού οργανισμού στις ΗΠΑ – κυρώσεις που υιοθέτησε και η ΕΕ. Επειδή ωστόσο η ΕΕ, αντίθετα από τις ΗΠΑ, μέχρι τότε εισήγαγε σημαντικές ποσότητες πετρέλαιου από τη Συρία, το δικό της εμπάργκο προκάλεσε μείωση του ΑΕΠ της Συρίας κατά -20%. Έκλεισαν οι Πρεσβείες της Συρίας και οι πτήσεις από και προς τη Συρία σ’ όλες τις χώρες-μέλη της ΕΕ. Ο Καναδάς επέβαλε μεταξύ άλλων και απαγόρευση εξαγωγής προϊόντων και τεχνολογίας που «θα μπορούσαν» να χρησιμοποιηθούν από τον Συριακό στρατό. Ακολούθησαν Ελβετία και Αυστραλία. Οι ΗΠΑ θεσμοθέτησαν επίσης πλήρη απαγόρευση οποιασδήποτε εισαγωγής προϊόντων και υπηρεσιών από τη Συρία και απαγόρευση εξαγωγής στη Συρία από Αμερικανική εταιρία ή Αμερικανό πολίτη οποιουδήποτε προϊόντος ή υπηρεσίας εφόσον έστω και το 10% της αξίας του προέρχεται από τις ΗΠΑ. Αυτό είχε βαριές συνέπειες για το Συριακό λαό, καθώς σήμανε εκτίναξη της τιμής των κάθε είδους προϊόντων μέσα στη χώρα, ξεκινώντας απ’ όσα σχετίζονται με φροντίδα υγείας.

Τέλος ο Αραβικός Σύνδεσμος – με αρνητική ψήφο του Λιβάνου και της Ιορδανίας – αποφάσισε πάγωμα των κεφαλαίων της Συρίας στις χώρες του και τερματισμό των δοσοληψιών με τη Συριακή Κεντρική Τράπεζα και κάθε επένδυσης στη Συρία. Ακολούθησε η Τουρκία με ανάλογη απόφαση.

Την επόμενη χρονιά η ΕΕ πρόσθεσε το εμπάργκο στα στρατιωτικά είδη και στα χρηματοπιστωτικά προϊόντα, στις τηλεπικοινωνίες, στα προϊόντα εξορύξεων και γενικότερα στον τομέα ενέργειας. Οι κυρώσεις σε βάρος της Συριακής κυβέρνησης διατηρήθηκαν αναλλοίωτες ακόμα και στα τέσσερα χρόνια (2013-2017), όπου ενώ συνεχιζόταν ο εμφύλιος η Συριακή κυβέρνηση βρέθηκε να πολεμά και ενάντια στον ISIS, που κατέλαβε μεγάλο μέρος του εδάφους της Συρίας για να συγκροτήσει, με πρωτεύουσα τη Ράκα και σε σύνδεση με ευρύτατα κατακτημένα εδάφη του Ιράκ, που συμπεριλάμβαναν και τη Μοσούλη, το – κυριολεκτικά αιματοβαμμένο – Χαλιφάτο (Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του Λεβάντε).

Οι κυρώσεις ωστόσο που κυριολεκτικά σύντριψαν την ήδη τσακισμένη από τον πόλεμο και τις κυρώσεις Συριακή οικονομία ήταν αυτές που επέβαλε μέσω του λεγόμενου «Νόμου του Καίσαρα» ο Τραμπ το καλοκαίρι του 2020 και διατήρησε ανέπαφες ο Μπάιντεν. Σύμφωνα με την καινούργια νομοθεσία, που εφαρμόστηκε επίσης ενάντια στην Κούβα, οι Αμερικανοί επιφυλάσσουν για τον εαυτό τους το δικαίωμα να καταδιώξουν οπουδήποτε στον κόσμο οποιαδήποτε εταιρία, συλλογική οντότητα ή άτομο, όχι πλέον αμερικανικής εθνικότητας ή υπηκοότητας, αλλά οποιασδήποτε εθνικότητας ή υπηκοότητας, εφόσον αποδειχθεί ότι έχουν προσφέρει οποιαδήποτε υπηρεσία ή προϊόν στη Συρία για οποιοδήποτε λόγο. Μια τέτοια σύλληψη μπορεί να οδηγήσει σε εξωντωτικά πρόστιμα και αποζημιώσεις και σε φυλάκιση μέχρι 7 ετών σε αμερικανική φυλακή (ή και ψηλότερη ποινή, αν 
συνδεθεί και με άλλα αδικήματα πέρα από την παραβίαση του εμπάργκο).

 Ιούνης 2020: The Caesar Ac

Σχετικά με αυτό, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει άρθρο στο αμερικανικό περιοδικό «Foreign Affairs” (17.08.2020) με τίτλο «Η άνευ νοήματος σκληρότητα των νέων Συριακών κυρώσεων του Τραμπ – Ο Ασαντ δεν ενδιαφέρεται αν οι πολίτες του πεθάνουν από πείνα», γραμμένο από τους επιφανείς στο χώρο των think tanks που συνδέονται με την κυβέρνηση των ΗΠΑ, διευθυντών πανεπιστημιακών ινστιτούτων Τζόσουα Λάντις και Στίβεν Σάιμον:

«Ο Σύρος Πρόεδρος και άλλοι ανώτατοι αξιωματούχοι υπόκεινται σε κυρώσεις από πλευράς ΗΠΑ από το 2011. Αλλά τα νέα μέτρα, που ισχύουν από τα μέσα Ιουνίου, είναι σαρωτικά: Ισχύουν για τον καθένα, Σύρο ή μη Σύρο, που προσφέρει βοήθεια ή διεξάγει επιχειρηματικές συναλλαγές με το καθεστώς Άσαντ ή με οποιαδήποτε οντότητα ή συλλογικότητα υπό τον έλεγχο του. Η πολιτική αυτή πήρε συγχαρητήρια από κάποιες πλευρές… Αλλά αποτυγχάνει να προωθήσει οποιοδήποτε από τα ζωτικά Αμερικάνικα συμφέροντα. Επιπλέον, προσθέτει παραπέρα στην εξαθλίωση του Συριακού λαού, μπλοκάρει κάθε προσπάθεια ανοικοδόμησης και στραγγαλίζει την οικονομία που διατηρεί στη ζωή ένα απελπισμένο πληθυσμό ενώ βαθαίνουν η ανθρωπιστική κρίση και η κρίση δημόσιας υγείας στη Συρία. Σύμφωνα με τον Ειδικό Εκπρόσωπο των ΗΠΑ για τη Συρία Τζέιμς Τζέφρυ, αντικειμενικός στόχος αυτής της πολιτικής καμμένης γης είναι η μετατροπή της Συρίας σε “κινούμενη άμμο” για τη Ρωσία και η απόκτηση συντριπτικού πλεονεκτήματος για την ανασύσταση της Συριακής κυβέρνησης σύμφωνα με τη γραμμή που ακολούθησαν οι ΗΠΑ για την Ιαπωνία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Τζέφρυ διαβεβαιώνει ότι, θεωρητικά τουλάχιστον, η συστηματική οικονομική χρεωκοπία της Συριακής κυβέρνησης μπορεί να εξαναγκάσει τον Άσαντ να συμμορφωθεί με την Απόφαση 2254 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, που απαιτεί πολιτική μεταρρύθμιση στη Συρία. Για ν’ αυξήσουν την πίεση, οι ΗΠΑ έχουν δώσει την έγκριση τους στα Ισραηλινά πλήγματα εναντίον του Συριακού εδάφους και στην απαλλοτρίωση από τους Τούρκους των ενεργειακών πόρων της Συρίας. Κλείσαμε επίσης την κύρια εθνική οδό προς Βαγδάτη, ώστε να στραγγαλίσουμε το εμπόριο…»

Οι δύο συγγραφείς σχολιάζουν ειρωνικά ότι προϋπόθεση για όλα αυτά βεβαίως είναι ότι μια «ενάρετη εναλλακτική κυβέρνηση… με δυτικοσπουδασμένα μέλη… καιροφυλαχτεί στα παρασκήνια.»

Τα σχόλια μάλλον περιττεύουν.

 Χριστούγεννα 2022: The Captagon Act

Παραμονές Χριστουγέννων του 2022 ο Πρόεδρος Μπάιντεν υπέγραψε, μετατρέποντας το σε νόμο, το νομοσχέδιο που εισηγήθηκε στο Κονγκρέσο ο Ρεπουμπλικανός βουλευτής Φρεντς Χιλ, για να υπερψηφιστεί και απότα δύο κόμματα. Γνωστό με την ονομασία The Captagon Act αποτελεί, σύμφωνα με τον εισηγητή του, «το πρώτο βήμα εσωτερικού συντονισμού» των διαφόρων τμημάτων της Αμερικανικής Διοίκησης για να χτυπήσει το παράνομο εμπόριο των χαπιών Captagon, που ανήκει στην κατηγορία των αμφεταμινών και ανθίζει στη Μέση Ανατολή από τότε που ο ISIS μοίραζε χάπια γενναιόδωρα στους μαχητές του σε Ιράκ και Συρία προκειμένου να μένουν εικοσιτετράωρα σε εγρήγορση, χωρίς να τους καταλαμβάνει η φυσιολογική κούραση κι υπνηλία (κατ’ αναλογία, στα πρώτα βήματα της πολεμικής αεροπορίας πολλές χώρες μοίραζαν χάπια αμφεταμίνης στους πιλότους τους προκειμένου να μην τους παίρνει ο ύπνος στα πολύωρα αεροπορικά ταξίδια).

Τι σχέση μπορεί να έχουν όλα αυτά με τη δυστυχία από το συνδυασμό κρίσης και σεισμών που βιώνουν οι πολίτες της Συρίας; Αν και ο νόμος είναι ολοκαίνουργιος και η Αμερικάνικη Διοίκηση δεν είχε ακόμα το χρόνο να επιδείξει δημόσια τη στρατηγική και τις τακτικές που σκοπεύει ν’ αναπτύξει εφαρμόζοντας τον, μπορεί κανείς να διακινδυνεύσει κάποιες υποθέσεις.

Η προηγούμενη χρονιά είδε πλήθος δημοσιευμάτων σε μμε των ΗΠΑ, που η ουσία τους είναι η εξής: 

  • H Συρία έχει γίνει το μεγαλύτερο ναρκο-κράτος της Μ.Ανατολής. Ο Άσαντ έχει μετατρέψει σε πρεζόνια τους συμπατριώτες του προκειμένου να αναπληρώσει όσα έχει χάσει λόγω των κυρώσεων σε ΑΕΠ της χώρας και σε προσωπικό πλουτισμό: Ο Άσαντ είναι ο μεγαλύτερος ναρκέμπορος της περιοχής.
  • Δεν είναι μόνος του. Την ευθύνη για τη διεθνή διανομή, στην περιοχή και ευρύτερα, των χαπιών έχουν αναλάβει με το αζημίωτο οι δυο στενότεροι σύμμαχοι του: O Λίβανος και το Ιράν.


Με άλλα λόγια, η Συρία είναι η νέα Κολομβία, ο διαχρονικός – κατά ΗΠΑ – «άξονας του κακού» στη Μέση Ανατολή συνιστά πλέον το σοβαρότερο διεθνές καρτέλ ναρκωτικών, ενώ ο Πρόεδρος της Συρίας είναι ο αναδυόμενος Εσκομπάρ ή έστω ο νέος Ελ Τσάπο.

Αντιπαρερχόμενοι το απίθανο των αμερικάνικων ισχυρισμών, ξέρουμε καλά από την ιστορία τι επιτρέπουν οι ΗΠΑ στον εαυτό τους και στους συμμάχους τους αντιμέτωποι με τους Ελ Τσάπο: Οι διεθνείς απαγωγές ή και οι δολοφονίες δε μπορούν ν’ αποκλειστούν… Στην πραγματικότητα, οι ΗΠΑ έχουν ήδη επιφυλάξει σε άλλους πολιτικούς τους αντιπάλους χειρότερη μοίρα π.χ. τρία χρόνια πριν οι Αμερικανοί δολοφόνησαν ως «διεθνή τρομοκράτη» στο Διεθνές Αεροδρόμιο της Βαγδάτης, μέσω ντρόουν φορτωμένου μ’ εκρηκτικά, έναν από τους σημαντικότερους ανθρώπους στο Ιράν: Tον Στρατηγό Κασέμ Σολεϊμανί, τον λεγόμενο και «φιλόσοφο-στρατηγό», από τους πρωταγωνιστές της νίκης ενάντια στο ISIS και θεωρητικό του πολυπολικού κόσμου, στο ξεκίνημα επίσημης επίσκεψης του στο Ιράκ. Μαζί του πέθαναν όλα τα άτομα της συνοδείας του, αλλά και της επιτροπής υποδοχής του, συμπεριλαμβανομένου αρχηγού κόμματος του Ιρακινού Κοινοβούλιου. Όπως τονίζει στην Έκθεση της η Ειδική Εισηγήτρια του ΟΗΕ για τις εξωδικαστικές εκτελέσεις Ανιές Καλαμάρ, «υπό το φως των αποδείξεων που παρείχαν μέχρι τώρα οι ΗΠΑ, η στοχοποίηση του Στρατηγού Σολεϊμανί και ο θάνατος αυτών που τον συνόδευαν αποτελούν αυθαίρετη δολοφονία, για την οποία είναι υπεύθυνες βάσει του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου οι ΗΠΑ».

Και λοιπόν; Μήπως πρόκειται να δώσουν λόγο;

Μέ δήλωση του στο National (30.12.2022) o Ρεπουμπλικανός εισηγητής δεν εμφανίζεται τόσο αιμοχαρής: «Ελπίζω ότι μόλις καταφέρουμε ν’ αποδείξουμε κάποια σύνδεση μεταξύ του Άσαντ, της οικογένειας του, των στρατιωτικών που ελέγχει και της παραγωγής και διανομής του Captagon, θα μπορέσουμε να τα συνδέσουμε αυτά με ξεκάθαρο τρόπο με τον μηχανισμό του ΟΗΕ που διερευνά τον πόλεμο και τα εγκλήματα ενάντια στην ανθρωπότητα στη Συρία.»
Σαν να λέμε: Πρώτα νομοθετείς, και μετά ξεκινάς να επιχειρείς ν’ αποδείξεις ότι υπάρχει στην πραγματικότητα «κάποια σύνδεση» με ότι έχεις ήδη επικαλεστεί για να περάσεις έναν δρακόντειο
νόμο…

Η κρίση πριν απ’ το σεισμό

Το 2018 ο ΟΗΕ υπολόγιζε ότι στην εφταετία ο πόλεμος είχε προκαλέσει – σε δρόμους, υποδομές και οικοδομές – ζημιές ύψους 120 δις $. Ένα χρόνο πριν η Διεθνής Τράπεζα υπολόγιζε ότι το 1/3 των οικοδομών σε Χαλέπι και Ιντλίμπ είχε καταστραφεί.

Πριν τον πόλεμο η Συρία ήταν μια χώρα μέσου επίπεδου ανάπτυξης με ψηλό κατά κεφαλή εισόδημα. Σήμερα, σύμφωνα με έκθεση ειδικής εισηγήτριας του ΟΗΕ του Νοεμβρίου 2022, το 90% του λαού της ζει σε συνθήκες φτώχειας, με περιορισμένη πρόσβαση σε τροφή, νερό, ηλεκτρισμό, κατάλυμμα, καύσιμο κατάλληλο για μαγείρεμα και θέρμανση, μεταφορικά μέσα και φροντίδα υγείας, ενώ οι τιμές των τροφίμων βρίσκονται στα ύψη: Παρατεταμένη ξηρασία, υψηλές θερμοκρασίες και η καταστροφή των υποδομών νερού, δεξαμενών και δικτύων, δημιούργησαν συνδυαστικά μια κρίση νερού, που ήρθε να προστεθεί στις οξυμμένες κρίσεις ηλεκτροπαραγωγής και δημόσιας υγείας που αντιμετωπίζει η χώρα.

Σύμφωνα με πρόσφατη ανακοίνωση του Παγκόσμιου Προγράμματος Τροφίμων, το 70% του πληθυσμού της Συρίας χρειάζονται βοήθεια για να επιβιώσουν. 2,9 εκ. άνθρωποι βρίσκονται αντιμέτωποι με το φάσμα της πείνας και 12 εκ. άνθρωποι υποφέρουν από «διατροφική αβεβαιότητα», δηλ. δεν είναι σίγουροι για το επόμενο γεύμα τους. Σύμφωνα, επίσης, με τελευταίες δηλώσεις του πρώην Βρετανού ΥΠΕΞ και νυν Προέδρου διεθνούς φιλανθρωπικής οργάνωσης Ντέιβιντ Μίλιμπαντ, πριν το σεισμό 15 εκ. Σύριοι χρειάζονταν ανθρωπιστική βοήθεια, ενώ λιγότερα από το 60% των νοσοκομείων και των κέντρων υγείας βρίσκονταν σε πλήρη λειτουργία.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Απλώς ότι αν παραμείνουν σε ισχύ στις σημερινές συνθήκες οι κυρώσεις, πριν απ’ όλα των ΗΠΑ και ΕΕ, ακόμα περισσότεροι Σύροι απ’ αυτούς που γλύτωσαν θα πεθάνουν μετά τον
σεισμό.

Αμεσος τερματισμός όλων των κυρώσεων!

Στο μεταξύ ο Σύρος ΥΠΕΞ,αφού έκανε έκκληση για βοήθεια στον ΟΗΕ και σε διεθνείς οργανώσεις, ξεκινώντας από τη Διεθνή Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού (ΙCRC), εξήγησε τις συνέπειες από τις κυρώσεις σε συγκέντρωση εκπροσώπων κυρίως του ΟΗΕ με την εισαγωγή: «Οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης των ΗΠΑ… και οι μόνιμες Αποστολές της στη Νέα Υόρκη και στη Γενεύη συνεχίζουν τις προσπάθειες τους να παραπλανήσουν την παγκόσμια κοινή γνώμη και τον Αμερικανικό λαό ότι δεν υπάρχει τίποτα στο Ceasar Act ή στις Αμερικανικές κυρώσεις που να εμποδίζει τη διανομή κατεπείγουσας ανθρωπιστικής βοήθειας στον Συριακό λαό.»

Ωστόσο, μόλις τον προηγούμενο Νοέμβριο η ειδική εισηγήτρια του ΟΗΕ για τις μονομερώς επιβαλλόμενες κυρώσεις, καθηγήτρια του Δικαίου Αλένα Ντουχάν, μετά από έρευνα στη Συρία υπέβαλε την έκθεση της στη Γενεύη (10.11.2022), στην οποία αναδείχνει τη σχέση κυρώσεων και ανθρωπιστικής κρίσης. Σύμφωνα με δήλωση της, έμεινε κατάπληκτη «από την πλήρη οικονομικοχρηματιστική απομόνωση μιας χώρας, που ο λαός της αγωνίζεται να ξαναοικοδομήσει μια αξιοπρεπή ζωή μετά από ένα δεκάχρονο πόλεμο… Με περισσότερες από τις μισές ζωτικές υποδομές είτε ολοκληρωτικά κατεστραμμένες είτε με σοβαρές ζημιές, η επιβολή μονομερών κυρώσεων σε οικονομικούς κλάδους-κλειδιά, που μεταξύ άλλων συμπεριλαμβάνουν πετρέλαιο, φυσικό αέριο, ηλεκτρισμό, εμπόριο, οικοδομικές κατασκευές και μηχανοκατασκευές, σύντριψε το ΑΕΠ και υπονομεύει οποιαδήποτε προσπάθεια οικονομικής ανάκαμψης και ανασυγκρότησης».

Η Ντουχάν εξήγησε πως, ενώ θεωρητικά τα φάρμακα και ο ιατρικός εξοπλισμός δεν συμπεριλαμβάνονται στο εμπάργκο, στην πραγματικότητα υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις, πριν απ’ όλα σε ότι χρειάζονται οι χρόνια άρρωστοι, λόγω του μπλοκαρίσματος των πληρωμών μέσω των τραπεζών, της άρνησης παράδοσης από μεριάς των ξένων παραγωγών λόγω υπερβολικής συμμόρφωσης τους και του εξανεμισμού των αποθεμάτων σε ξένο συνάλλαγμα – όλα αποτελέσματα των κυρώσεων.

Προειδοποίησε επίσης ότι δεν προχωρά η αποκατάσταση των δικτύων πόσιμου νερού και άρδευσης λόγω της έλλειψης μηχανημάτων και ανταλλακτικών, δημιουργώντας σοβαρά προβλήματα δημόσιας υγείας και ασφάλειας διατροφής.

Η ειδική εισηγήτρια του ΟΗΕ ζήτησε ήδη από τότε από τη διεθνή κοινότητα και ιδιαίτερα από τις χώρες που έχουν επιβάλλει κυρώσεις και την ΕΕ, άμεση άρση των κυρώσεων. «Καμιά αναφορά στους καλούς στόχους των μονομερών κυρώσεων δε μπορεί να δικαιολογήσει την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η διεθνής κοινότητα έχει υποχρέωση να σταθεί αλληλέγγυα και να παράσχει βοήθεια στο Συριακό λαό.»

Και αν αμέσως μετά το σεισμό ο περιφερειακός εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ αρνήθηκε οποιαδήποτε τέτοια προοπτική, μια αμερικανική οργάνωση, η Αμερικανοαραβική Επιτροπή ενάντια στις Διακρίσεις (ADC) απαίτησε μερικές ώρες αργότερα τερματισμό των κυρώσεων ενάντια στη Συρία κατεπειγόντως, ώστε «ν’ ανοίξουν οι πόρτες για πρόσθετη και επαρκή βοήθεια για την άμεση ανακούφιση όσων βρίσκονται σε ανάγκη.»

Την ίδια – πρώτη – μέρα απεύθυναν σχετική έκκληση και οι Πρόεδροι του Συμβουλίου Εκκλησιών της Μ.Ανατολής, οι οποίοι επίσης ζήτησαν από τη διεθνή κοινότητα και τις Εκκλησίες άμεση συγκέντρωση βοήθειας για τη Συρία. Η έκκληση τους καταλήγει: «Θα πρέπει να επιτραπεί η πρόσβαση σε όλα τα υλικά, αλλιώς οι κυρώσεις θα μετατραπούν σε εγκλήματα ενάντια στην ανθρωπότητα.»

Τους απάντησε ο ΓΓ του Παγκόσμιου Συμβούλιου Εκκλησιών (WCC) διαβεβαιώνοντας τους ότι, «σε μια εποχή καταστροφών και κρίσης», το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών είναι αλληλέγγυο με το αίτημα τους. Μια μέρα αργότερα (07.02.2023), ακολούθησε ο Συριακός Αραβικός Ερυθρός Σταυρός με το ίδιο αίτημα. Παρόμοια έκκληση απεύθυναν μια σειρά χώρες, με πρώτες την Κίνα, το Ιράν, τη Ρωσία και τα ΗΑΕ.

Διανομή της διεθνούς βοήθειας προς τη Συρία σύμφωνα με τις ανάγκες, χωρίς διακρίσεις. Αλλά η Ελλάδα περί άλλα τυρβάζει…

Πίσω σε μας, όπως είναι γνωστό ο Έλληνας Πρωθυπουργός σε συνέντευξη του στο CNN (06.02.2023) ανακοίνωσε πως η Ελλάδα θα αποστείλει άμεσα βοήθεια και εξέφρασε τα θερμά του συλλυπητήρια στις οικογένειες των θυμάτων και σε όσους επλήγησαν στην Τουρκία. Ο σεισμός μπορεί να χαρακτηρίζεται επίσημα «Τουρκίας-Συρίας», άρα ν’ αφορά ολοφάνερα και τους δύο λαούς, μάταια θα περίμενε ωστόσο κανείς ν’ ακούσει έστω και μόνο τα συλλυπητήρια του για τη Συρία. Κι όταν η δημοσιογράφος τον ρώτησε αν η Ελλάδα θα στείλει βοήθεια και στη Συρία, είπε ότι είναι «πιο περίπλοκη» η κατάσταση εκεί, καθώς «δεν αναγνωρίζουμε το καθεστώς», γι’ αυτό και θα ζητήσει, ξεκινώντας από το Έκτακτο Συμβούλιο στις Βρυξέλλες τρεις μέρες μετά, ν’ αναλάβουν την υπόθεση της χορήγησης βοήθειας στη Συρία όχι χώρες, αλλά διεθνείς οργανισμοί…

Βεβαίως στη δημόσια εμφάνιση του στις Βρυξέλλες περιορίστηκε να εκφράσει την ευαρέσκεια του για τα νέα κατασταλτικά μέτρα, προκειμένου πρόσφυγες και μετανάστες να μη μπορέσουν να περάσουν την τάφρο σε μια Ευρώπη-φρούριο (ή να καθηλωθούν στις χώρες πρώτης εισόδου). Τ’ ότι θα πρόκειται για νέα κύματα προσφύγων, πριν απ’ όλα Τούρκων προσφύγων από τις κατεστραμμένες περιοχές, την εμφάνιση των οποίων τα μέλη του Ευρωπαϊκού Συμβούλιου οσμίζονται σαν κυνηγόσκυλα στον αέρα, δεν αναφέρεται στη δημόσια συζήτηση. Πολύ περισσότερο δε γίνεται οποιαδήποτε αναφορά για νέα κύματα Σύρων από τις κατεστραμμένες περιοχές της χώρας τους.

Τα πράγματα είναι ωστόσο ξεκάθαρα: Όσο δεν αίρονται οι κυρώσεις, πριν απ’ όλα στην Ελλάδα θα καταλήξουν αδερφωμένοι Τούρκοι και Σύροι πρόσφυγες και μετανάστες – Σύροι όχι μόνο της Συρίας, αλλά και της Τουρκίας, που μέχρι τώρα φιλοξενούσε τους μισούς Σύρους που βρέθηκαν πρόσφυγες στο εξωτερικό. Ας θυμηθούμε μόνο ότι στο «μάτι» του σεισμού, στο ισοπεδωμένο Γκαζαντέπ, έμεναν σχεδόν 1 εκ. απ’ αυτούς.

Στον Πρωθυπουργό μάλλον θ’ άρεσε η απάντηση του εκπροσώπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Νεντ Πράις, λίγες ώρες μετά τον σεισμό, σε ερώτηση δημοσιογράφου αν θα καταργηθούν τώρα οι κυρώσεις εναντίον της Συρίας. Καμιά χώρα στον κόσμο δεν έχει προσφέρει στη Συρία τόσα όσα οι ΗΠΑ, απάντησε ο Πράις.

Θα πρέπει να είσαι Πράις ή Έλληνας Πρωθυπουργός για να κάνεις με τόση άνεση πως δεν καταλαβαίνεις ότι: Ο οικονομικός στραγγαλισμός και η επιλεκτική προσέγγιση στη διανομή της διεθνούς βοήθειας θα εκτινάξει στα ύψη το νούμερο των νεκρών απ’ το σεισμό και θα προκαλέσει νέες εκτοπίσεις πληθυσμών, εσωτερικά κι εξωτερικά – δηλ. νέα προσφυγικά και μεταναστευτικά κύματα.

πηγή: nadiavalavani.gr

(*) Η Νάντια Βαλαβάνη, είναι Ελληνίδα πολιτικός. συγγραφέας και οικονομολόγος, πτυχιούχος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και υπ. διδάκτορας στο Τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Χρημάτισε μέλος του Γραφείου και της Γραμματείας του ΚΣ της ΚΝΕ και αν. μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Το 2007 προσχώρησε στον ΣΥΡΙΖΑ, το 2014 έγινε υπεύθυνη Εξωτερικής Πολιτικής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, υπήρξε επί ένα εξάμηνο μέλος της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ως αν. Υπουργός Οικονομικών, αρμόδια για τη φορολογία και τη δημόσια περιουσία. Παραιτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2015 από τον ΣΥΡΙΖΑ μετά την Συμφωνία με τους δανειστές.Τον Σεπτέμβριο του 2015 ήταν υποψήφια βουλευτής Β΄ Αθηνών με τη Λαϊκή Ενότητα (ως ανένταχτη).

Προετοιμασία για νέο μεγάλο αριστερό συνασπισμό από την «Πρωτοβουλία των 114»

Από Σεπτέμβριο αναμένεται να αρχίσει μια πιο δυναμική προσπάθεια για συνένωση του κατακερματισμένου χώρου της εξωκοινοβουλευτική Αριστεράς που βρίσκεται πέραν του κυβερνώντος κόμματος....


φωτογραφία από παλαιότερη συνέντευξη τύπου της "Πρωτοβουλίας των 114"

«Ετοιμαστείτε για μεγάλο αριστερό συνασπισμό δυνάμεων κατά και της fake αριστεράς και της δεξιάς του Κυριάκου Μητσοτάκη». Αυτό τονίζουν τα κόμματα πέραν του ΣΥΡΙΖΑ που εν αναμονή ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων προετοιμάζονται για εκλογές. Αλλωστε, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και ο Αλέκος Αλαβάνος βρίσκονται πλέον σε κοινή γραμμή θεωρώντας ότι μόνο με συνένωση δυνάμεων θα καταφέρουν να μπουν στη Βουλή.

Οπως λένε μάλιστα από τη Λαϊκή Ενότητα, τον Σεπτέμβριο θα ξεκινήσει ακόμη πιο ευδιάκριτα η κοινή προσπάθεια με ακόμη πιο δυναμικές παρεμβάσεις κατά της κυβέρνησης του άλλοτε συνοδοιπόρου τους, Αλέξη Τσίπρα, τον οποίον πλέον θεωρούν ξεκάθαρα «προδότη» της αριστεράς ή στην καλύτερη περίπτωση δεν τον θεωρούν καν αριστερό πλέον, αλλά σοσιαλδημοκράτη. Και τονίζουν με νόημα: «Οποιος άλλος θέλει ας μας ακολουθήσει σ’ αυτό που θέλουμε να κάνουμε…».

«Πρωτοβουλία των 114» για τη συνεργασία, την κοινή δράση και την ενότητα της Αριστεράς


Οι αναμενόμενος κινήσεις προετοιμασίας του νέου αριστερού συνασπισμού της Αριστεράς είναι στα πλαίσια της «Πρωτοβουλίας των 114» στην οποία συμμετέχουν 114 πρόσωπα και συλλογικότητες, μεταξύ των οποίων οι Αλέκος Αλαβάνος, Παναγιώτης Λαφαζάνης, Μανώλης Γλέζος, Νάντια Βαλαβάνη, Κώστας Λαπαβίτσας, Περικλής Κοροβέσης, Γιάγκος Ανδρεάδης, Κάτια Γέρου, Κυριάκος Κατζουράκης, Κώστας Ησυχος, Δημήτρης Στρατούλης, Στάθης Λεουτσάκος, Γιώργος Ρωμανιάς, ο ευρωβουλευτής Νίκος Χουντής κ.ά.

Ο νέος αριστερός συνασπισμός θα έχει ως βάση την «αμεσοδημοκρατία, τη σεμνότητα, το πείσμα, τη φιλοδοξία, τη φιλοξενία, τη φιλοπατρία». Επιπλέον, στις θέσεις τους εμπεριέχονται και: η έξοδος από το ΝΑΤΟ, από την Ε.Ε. και από την ευρωζώνη, την διαγραφή χρέους «με αξιοποίηση όλων των δυνατών μέσων», η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, η εθνικοποίηση των ΔΕΚΟ και άλλων στρατηγικών τομέων της οικονομίας, η βαθιά δημοκρατική τομή στη Δημόσια Διοίκηση «με αποτελεσματική καταπολέμηση της αναξιοκρατίας, κομματικοποίησης, διαφθοράς, ατιμωρησίας», η συγκρότηση Συντακτικής Συνέλευσης για την ψήφιση από τον λαό νέου Συντάγματος, η πλήρης ρήξη με τους δανειστές, η μείωση της ανεργίας και η αύξηση της ζήτησης. Ολα τα παραπάνω έχουν στόχο την «ανακοπή και ανατροπή της σημερινή κατάστασης».

Πρωτομαγιά 2017: Το μπλοκ της ΛΑ.Ε έσπασε τον κλοιό και έφτασε στην πόρτα του Hilton (vid)

Μαζικό και αγωνιστικό υπήρξε το πρωτομαγιάτικο μπλοκ της ΛΑ.Ε ,στην Πατησίων και Χαλκοκονδύλη, το οποίο ακολουθείτο από το ΜΕΤΑ και Πρωτοβάθμια Σωματεία, ενώ στην συνέχεια έδινε το παρόν η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.



Η μαζική, αγωνιστική και ενωτική συμμετοχή, κάτω από τις σημαίες της ΛΑ.Ε, σημειώθηκε, παρά το γεγονός ότι η προσυγκέντρωση της ΛΑ.Ε στην Πατησίων και Χαλκοκονδύλη αποσιωπήθηκε και δεν προαναγγέλθηκε απόλυτα συνειδητά από όλα, σχεδόν, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης του ψεύδους, της παραπληροφόρησης, της εθελοδουλίας και της παράδοσης της χώρας.

Να προσθέσουμε, επίσης, ότι στο μπλοκ της ΛΑ.Ε συμμετείχε αγωνιστικά με πανό και η Κοινότητα Παλαιστινίων της Αθήνας, η οποία κρατούσε μια πελώρια σημαία της ηρωικής Παλαιστίνης.

Ως γνωστόν, με κοινή απόφαση της ΛΑ.Ε και των Παλαιστινίων, το κοινό τους μπλοκ θα πήγαινε πορεία, όπως και έγινε, μέχρι την Πρεσβεία της εγκληματικής ηγεσίας του Ισραήλ, στην Κατεχάκη, με στόχο την αλληλεγγύη στους 1200 Παλαιστίνιους αγωνιστές απεργούς πείνας στις φυλακές των γερακιών του Ισραήλ.

Το μπλοκ της ΛΑ.Ε έξω από την πόρτα του Hilton


Το μπλοκ της ΛΑ.Ε, μόλις έφτασε έξω από το Hilton, στο οποίο εκείνη την ώρα οι υπάλληλοι οικονομικοί υπουργοί της κυβέρνησης Τσίπρα ”έκλειναν” πραξικοπηματικά το τέταρτο καταστροφικό μνημόνιο της χαριστικής βολής, αιφνιδίασε τις δυνάμεις της αστυνομίας και των ΜΑΤ, έσπασε τον αστυνομικό κλοιό, μπήκε στην είσοδο του Ηilton και ανεκόπη από τις δυνάμεις των ΜΑΤ μόλις έξω ακριβώς από την κυλιόμενη πόρτα του Hilton, λίγο πριν μπει για τα καλά μέσα στο ξενοδοχείο.

Στην πόρτα του Hilton έγιναν συμπλοκές των διαδηλωτών με τα ΜΑΤ, με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη και άλλα στελέχη της ΛΑ.Ε στην πρώτη γραμμή να απωθούνται βίαια , χωρίς, όμως, οι αγωνιστές του μπλοκ να κάνουν ούτε βήμα πίσω.

Το τραγικό είναι ότι με το μπλοκ της ΛΑ.Ε στην πόρτα του Hilton και μπροστά τους τα ΜΑΤ, το ξενοδοχείο περικυκλώθηκε εκείνη την ώρα σε χρόνο μηδέν από αναρίθμητες αστυνομικές κλούβες.
Οι αγωνιστές της ΛΑ.Ε βρέθηκαν έτσι εγκλωβισμένοι μπροστά από τις δυνάμεις των ΜΑΤ και πίσω από τις κλούβες.

Απτόητοι, όμως, φώναζαν συνεχώς συνθήματα όπως:

Με μέτωπο λαέ (ΛΑ.Ε) σήκω και πολέμα, ΕΕ και ΔΝΤ σου πίνουνε το αίμα”, ”Μια νύχτα μαγική σαν την Αργεντινή, να δούμε στο ελικόπτερο Αλέξη ποιος θα μπει”, ”Λαέ μπορείς, μπορείς να τους νικήσεις, δεν θα σταματήσουν, αν δεν τους σταματήσεις”, κλπ κλπ.

Μπροστά στην πόρτα του Ξενοδοχείου, ο Παναγ. Λαφαζάνης έκανε τις παρακάτω δηλώσεις:
”Από το Hilton κυβερνάται η χώρα και όχι από τους παραδομένους υπαλλήλους του Μαξίμου.
Η Ελλάδα είναι υπό κατοχή.

Βρίσκεται σε μνημονιακή κατοχή και στη χώρα κυριαρχεί μια μνημονιακή χούντα δια των εγχώριων υπαλλήλων της.

Αυτήν την ώρα μέσα στο Hilton, το νεοαποικιακό κουαρτέτο επιβάλλει πραξικοπηματικά, παράνομα και αντισυνταγματικά, σε μια παραδομένη και προδοτική κυβέρνηση ένα τέταρτο καταστροφικό μνημόνιο, που θα επιφέρει την χαριστική βολή στον τόπο.

Το μήνυμα της Πρωτομαγιάς είναι να φύγουμε από τον καναπέ και την κοινωνική αφασία.

Το μήνυμα της Πρωτομαγιάς είναι να ενωθούμε και να ξεσηκωθούμε.

Το Πρωτομαγιάτικο μήνυμα είναι κάλεσμα για εθνική, κοινωνική, λαϊκή και εργατική απελευθέρωση.”
Στο μπλοκ της ΛΑ.Ε έδωσαν το παρόν, πέραν του Παναγ. Λαφαζάνη, όλα τα κεντρικά στελέχη της ΛΑ.Ε και πολλά στελέχη της Αριστεράς και συνδικαλιστές και με κάθε επιφύλαξη και εκ των προτέρων συγνώμη για όποιες παραλείψεις, σημειώνουμε: τον Δημ. Στρατούλη, την Νάντια Βαλαβάνη, τον Στάθη Λεουτσάκο, τον Δημήτρη Σαραφιανό, τον Παναγ. Σωτήρη, τον Κώστα ήσυχο, τον Παναγ. Μαντά, τον Γιάννη Τόλιο, τον Γιάννη Δούκα, την Σόφη Παπαδόγιαννη, την Δεσ. Σπανού, τον Δημ. Κοντό, την Μαρία Μπόλαρη, τον Βασ. Πριμικήρη, την Μάνια Μπαρζέφσκι, τον Νίκο Γαλάνη και φυσικά την ψυχή του παλμού και των συνθημάτων στην διαδήλωση, τον Τάσο Μαυρόπουλο.

Το μπλοκ της ΛΑ.Ε και των αγωνιστών, το οποίο ξεκίνησε από την Πατησίων και την Χαλκοκονδύλη και με συνθήματα έφτασε στο Σύνταγμα, πέρασε από τη μνημονιακή υποδουλωμένη Βουλή, η οποία έχει καταρρεύσει καταντήσει κέντρο μνημονιακής αυθαιρεσίας, συνέχισε στα γραφεία της ΕΕ στην Αθήνα και φεύγοντας από το Hilton, κατευθύνθηκε ακούραστο, μαζί με τους Παλαιστίνιους διαδηλωτές, στην πρεσβεία των ιεράκων του Ισραήλ στην Κατεχάκη, η οποία ήταν πολιορκημένη από ΜΑΤ και αστυνομικές κλούβες.

Έξω από την πρεσβεία του Ισραήλ, ο Παναγ. Λαφαζάνης και οι διαδηλωτές κατήγγειλαν την βάρβαρη Ισραηλινή κατοχή, την κακομεταχείριση των Παλαιστινίων αγωνιστών κρατουμένων και εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους στους απεργούς πείνας Παλαιστίνιους κρατούμενους από το εγκληματικό Ισραηλινό καθεστώς.

Σε δηλώσεις του και ομιλία του στους συγκεντρωμένους, ο Παναγ. Λαφαζάνης απαίτησε ”Λευτεριά στους Παλαιστίνιους κρατουμένους, Λευτεριά στην Παλαιστίνη αλλά και Λευτεριά στην Ελλάδα.
Η επόμενη Πρωτομαγιά να βρει την Παλαιστίνη λεύτερη και την Ελλάδα απαλλαγμένη από την μνημονιακή κατοχή, την λιτότητα και απελευθερωμένη από την φυλακή του ευρώ και τα δεσμά της ΕΕ.”

Αρνητική η διαίρεση σε πολλές πορείες


Ανένταχτοι αγωνιστές της Αριστεράς αλλά και στελέχη της ΛΑ.Ε τόνιζαν ότι είναι αρνητικό το γεγονός ότι για άλλη μια φορά και παρά την πρωτοφανή ένταση της επίθεσης που δέχεται η εργατική τάξη, με τα νέα βάρβαρα μέτρα του προωθούμενου από τους δανειστές και την κυβέρνηση 4ου μνημονίου να καθαρογράφονται σε παρασυνάξεις στο Hilton, δεν έγινε δυνατός, με ευθύνη κυρίως του ΠΑΜΕ, ο ενωτικός ταξικός γιορτασμός της Πρωτομαγιάς από όλες τις ταξικές αντιμνημονιακές δυνάμεις.

Σήμερα, ήταν αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε μια ενωτική και μαζική Πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση και πορεία, η οποία, εάν λάβουμε υπόψη μας και τη μεγάλη συμμετοχή στις σημερινές διαφορετικές συγκεντρώσεις, θα ήταν πραγματικά μεγαλειώδης και θα μπορούσε, ίσως, να γίνει και αφετηρία ανατρεπτικών εξελίξεων.

Απορίες προκάλεσε, επίσης, το γεγονός ότι ορισμένες συνδικαλιστικές και ριζοσπαστικές δυνάμεις δεν συνέχισαν την πορεία τους μέχρι το Hilton και μετέπειτα στην Αμερικάνικη και Ισραηλινή Πρεσβεία.

Τα στελέχη αυτά, τόνιζαν, πάντως, ότι ο αγώνας συνεχίζεται, μετά την αγωνιστική φετινή Πρωτομαγιά, πιο ενωτικά, πιο πλατιά και πιο μαχητικά και γρήγορα θα τροφοδοτήσει πολύ μεγάλα κύματα λαϊκών αντιδράσεων.

Συγκεντρώσεις πορείες και στη Θεσσαλονίκη


Με συγκεντρώσεις και πορείες οι εργαζόμενοι Θεσσαλονίκης τίμησαν την εργατική Πρωτομαγιά, διαδηλώνοντας ενάντια στα μνημόνια, την λιτότητα,, τις ιδιωτικοποιήσεις, το ευρώ και την ΕΕ.
Να σταματήσει ο κατήφορος και οι μνημονιακές πολιτικές”, ζήτησαν πολλοί ομιλητές στις συγκεντρώσεις.

”Λένε ακόμη μια φορά πως είμαστε αντίθετοι σε κάθε μορφή ξεπουλήματος. Τη ΕΛΒΟ, της ΟΣΕ των ΕΛΤΑ, της ΕΒΖ, των λιμανιών και της ΕΥΑΘ”.

Συγκέντρωση στην Καμάρα πραγματοποίησαν τα ”πρωτοβάθμια σωματεία του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα”.

Το μαζικό και αγωνιστικό μπλοκ της ΛΑ.Ε Θεσσαλονίκης συγκεντρώθηκε νωρίτερα στην πλατεία Αγίας Σοφίας και στη συνέχεια συμπορεύτηκε με διαδηλωτές, Σωματεία και οργανώσεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς που ξεκίνησαν από την Καμάρα την πορεία τους, η οποία πέρασε από τους κεντρικούς δρόμους και κατέληξε στο Μνημείο του Εργάτη, μπροστά στο ΕΚΘ.

πηγή: iskra.gr

Αντιπροσωπεία της ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ στον Γ. Σταθάκη - Έγκλημα των εγκλημάτων η πώληση της ΔΕΗ

Χθες, Πέμπτη, 30 του Μάρτη,  αντιπροσωπεία της Λαϊκής Ενότητας αποτελούμενη από τους Παναγ. Λαφαζάνη, Νάντια Βαλαβάνη, Θαν. Πετράκο και Δημ. Στρατούλη συναντήθηκαν, κατόπιν αιτήματος της ΛΑ.Ε. , στο Υπουργείο Ενέργειας με τον Γιώργο Σταθάκη...

Κατά την συνάντηση ο Γιώργος Σταθάκης ανέπτυξε τις θέσεις της κυβέρνησης για τα θέματα της ΔΕΗ και τις εξελίξεις στην διαπραγμάτευση.

Η αντιπροσωπεία της ΛΑ.Ε. ανέπτυξε τις δικές της τοποθετήσεις, τις οποίες δια του Παν. Λαφαζάνη εξέθεσε στη συνέχεια στους δημοσιογράφους.

Ολόκληρη η συνέντευξη του Παν. Λαφαζάνη μετά τη συνάντηση του με τον Γιώργο Σταθάκη έχει ως εξής:


Καταρχάς να σας ευχαριστήσω πάρα πολύ που είσαστε εδώ και μας δίνετε τη δυνατότητα να πούμε δυο λόγια για τη συνάντηση μας.

Θεωρώ εντελώς άστοχο το γεγονός από τη πλευρά του υπουργείου οτι δεν επιτρέπει να λαμβάνονται εικόνες από τις συναντήσεις και από τους φωτογράφους και από τις κάμερες, δεν το καταλαβαίνω αυτό γιατί γίνετε, είναι ανεπίτρεπτο. Όπως είναι ανεπίτρεπτο όταν γίνονται συναντήσεις τέτοιου χαρακτήρα να κάνουμε την συνέντευξη μας, την ανταλλαγή απόψεων στο δρόμο. Δεν είναι καλό αυτό. Υπάρχει ειδική αίθουσα στο υπουργείο που κάλλιστα και πολιτισμένα να συζητάμε και να γίνετε η συνέντευξη. Άλλωστε ξέρετε οτι έτσι γινόντανε τουλάχιστον επί της δικιάς μου θητείας. Το λέω ως παρένθεση και ως παρότρυνση προς την ηγεσία του υπουργείου να σταματήσει αυτό το πράγμα που είναι άσχημο, δεν είναι καλό και δεν είναι πολιτισμένο.
Ένα είναι αυτό.

Για το ΙΓΜΕ

Το δεύτερο που θέλω να σας πω είναι οτι εκφράζουμε την αμέριστη συμπαράσταση μας και την αλληλεγγύη μας στους εργαζομένους του ΙΓΜΕ οι οποίοι αντιμετωπίζουν ένα εκρηκτικό πρόβλημα διάλυσης στη κυριολεξία του ιδρύματος που παίζει ένα πολύ κρίσιμο θα έλεγα στρατηγικό ρόλο, το γνωρίζω από πρώτο χέρι το ρόλο του ΙΓΜΕ που χρειάζεται στήριξη και όχι διάλυση.

Δυστυχώς όμως έχει μπει στο στόχαστρο και των τροϊκανών και τον κυβερνήσεων, διαδοχικών κυβερνήσεων. Και φοβάμαι οτι επιχειρείται να δοθεί χαριστική βολή στο ΙΓΜΕ. Εγώ τώρα μόλις θα τελειώσουμε την συζήτηση μας με μια αντιπροσωπεία από εργαζομένους, το σωματείο, θα προσπαθήσουμε να δούμε τον υπουργό και θα του πω κι εγώ τις απόψεις και θέσεις μου για το θέμα άλλα και οι εργαζόμενοι.

Θεωρώ εντελώς παράλογο το γεγονός οτι ο υπουργός όπως μαθαίνω δε βλέπει το σωματείο του ΙΓΜΕ. Είναι τρομερό ότι δε τους βλέπει, να συζητήσουν μαζι του, να τους ακούσει να πει κι αυτός τις σκέψεις του. Αφήνουμε λοιπόν κι αυτό το θέμα.

Εθνικό Έγκλημα το “Λουκέτο” στην ΔΕΗ

Μπαίνουμε τώρα στο ουσιαστικό θέμα που ζητήσαμε και την συνάντηση. Ο υπουργός μας έκανε μια ενημέρωση αυτά τα οποία συντελούνται τουλάχιστον όπως τα εκλαμβάνει ο ίδιος και ανταλλάξαμε απόψεις για τις εξελίξεις στη ΔΕΗ και συνολικότερα τον ενεργειακό τομέα. Από αυτά που άκουσα αυτό που σας λέω είναι ότι ανησυχώ πάρα πολύ για το μέλλον της ΔΕΗ και το μέλλον της Ελλάδας. Αυτό το οποίο επιχειρείται αυτήν την ώρα σε βάρος της ΔΕΗ είναι ένα εθνικό έγκλημα. Θα έλεγα μάλιστα ότι είναι το εθνικό έγκλημα των εγκλημάτων. Δεν έχει ξαναγίνει ποτέ μια τέτοια βρώμικη επίθεση σε βάρος των συμφερόντων μιας μεγάλης, της μεγαλύτερης δημόσιας επιχείρησης της χώρας μας αλλά και σε βάρος της Ελλάδας.

Στην ουσία δεν επιχειρείται να πωληθεί ένα μέρος της ΔΕΗ των μονάδων της ΔΕΗ, αυτο που γίνεται αυτήν την ώρα είναι το τέλος της ΔΕΗ και θα έλεγα οτι πωλείται στην κυριολεξία η Ελλάδα.

Αυτό είναι η προμετωπίδα όσων συντελούνται αυτή την ώρα σε βάρος της ΔΕΗ με ευθύνη της κυβέρνησης και με την επιβολή νεοαποικιοκρατικής Τερατροϊκας η οποία στη ουσία κυβερνά τη χώρα. Γιατί τη χώρα δεν την κυβερνά το Μαξίμου αλλά τη χώρα κυβερνάει το Χίλτον. Οι υπάλληλοι των υπαλλήλων κυβερνούν και έχουν επιβάλλει άγρια σκληρή δικτατορία σε αυτή τη χώρα.

Αυτό που θέλω να πω γιατί έχει μεγάλη σημασία είναι ότι η πώληση των μονάδων της ΔΕΗ σ’ ένα ύψος 40% της, αν είναι τόσο και δεν ξέρουμε πως θα εξελιχθεί, δεν είναι πώληση μονάδων δεν είναι μόνο το τέλος της ΔΕΗ, είναι παραχώρηση εδαφικής κυριαρχίας, είναι εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας

Στην ουσία τί πωλούμε;  

Πωλούμε την Δυτική Μακεδονία, και βεβαίως την περιοχή της Μεγαλόπολης. Αυτά πωλούνται! Εκχωρούνται! Παραδίδονται στους ιδιώτες! Παραδίδονται εκτάσεις τεράστιες! Παραδίδονται τα νερά, παραδίδεται η διαχείριση στην ουσία ολόκληρων περιοχών της χώρας μας! Αυτό δεν έχει δικαίωμα να το κάνει καμία κυβέρνηση. Η κυβέρνηση αυτή δεν έχει καμία εξουσιοδότηση να προχωρήσει σε τέτοιου είδους εθνικά εγκλήματα. Δεν έχει καμιά δημοκρατική νομιμοποίηση να το κάνει. Η χώρα δυστυχώς κυβερνάται από το 2010 με ένα οιωνεί πραξικόπημα. Και αυτό το πραξικόπημα βλέπουμε ότι κλιμακώνεται δυστυχώς. Φτάνει στα απώτατα όρια ενός ολοκληρωτισμού, ο οποίος είναι πρωτόγνωρος, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά εγώ θεωρώ και για τα παγκόσμια χρονικά. 

Εμείς θα αγωνιστούμε ενάντια σε αυτό το εθνικό έγκλημα, που θα πλήξει τους καταναλωτές, θάβει την ανάπτυξη της χώρας μας και να ξέρετε ότι θα έχει δραματικές επιπτώσεις και για τις εργασιακές σχέσεις στην ΔΕΗ και για τους εργαζόμενους στην ΔΕΗ. Εγώ προβλέπω ότι θα έχουμε απολύσεις στην ΔΕΗ, όσο κι αν προσπαθούν κάποιοι να καλλωπίσουν αυτό τον σχεδιασμό. Θα αγωνιστούμε λοιπόν με όλες μας τις δυνάμεις για να ματαιωθεί αυτό το έγκλημα. Αυτή την ώρα χρειάζεται μια μεγάλη ενότητα του ελληνικού λαού, μια πανστρατιά, για να διασώσουμε την ΔΕΗ και να την διασώσουμε όχι για να μείνει όπως έχει, αλλά να την διασώσουμε για να την ανασυγκροτήσουμε, για να την αναβαθμίσουμε, για να παίξει αυτόν το αναπτυξιακό και κοινωνικό ρόλο που πρέπει να παίξει και μπορέί να τον παίξει η ΔΕΗ, η οποία με αυτές τις πολιτικές που ακολουθούνται οδηγείται σε λουκέτο, οδηγείται σε καταλήστευση. Διότι αυτή την στιγμή πρέπει να προσθέσω, ότι η ΔΕΗ δουλεύει για τα ιδιωτικά συμφέροντα, και δουλεύει με ευθύνη της κυβέρνησης για τα ιδιωτικά συμφέροντα και με ευθύνη της Τρόϊκα. 

Η ΔΕΗ πουλάει πάμφθηνο τζάμπα, σχεδόν, ρεύμα σε μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις η οποίες την καταληστεύουν. Την ίδια ώρα η ΔΕΗ κάνει δημοπρασίες τις λεγόμενες δημοπρασίες ΝΟΜΕ με το φθηνό της ρεύμα, οι οποίες είναι κάτω του κόστους, και έχει ζημία η ΔΕΗ για να μπορούν ιδιώτες ανταγωνιστές της να πουλάνε φθηνό ρεύμα και να της παίρνουν μερίδιο αγοράς. Αυτά είναι μεγάλα εγκλήματα, πρωτοφανή εγκλήματα και το μεγαλύτερο των εγκλημάτων βεβαίως είναι η δέσμευση η οποία έχει αναληφθεί από την κυβέρνηση, ώστε η ΔΕΗ να πέσει μέχρι το τέλος του 2019 στο 50% των πελατών, να εκχωρήσει δηλαδή το 50% των πελατών της και να φτάσει να παράγει το 50% της ηλεκτρικής ισχύος στη χώρα.

Αυτά δεν γίνονται. Πάνε πρωτοφανώς να ανοίξουν, υποτίθεται, την αγορά με διοικητικές αποφάσεις, με νομοθετικές ρυθμίσεις και ξένες εντολές πράγμα που σημαίνει μια απίστευτη καταστροφή. Αν αυτά επιχειρούντο σε βάρος μιας ιδιωτικής επιχείρησης όλοι θα μίλαγαν για καθεστώς Βορείου Κορέας. Τώρα που γίνονται σε βάρος μιας δημόσιας στρατηγικής επιχείρησης είναι όλα μέλι-γάλα.

Στη συνέχεια απαντώντας ο Παν. Λαφαζάνης σε ερωτήσεις των δημοσιογράφων τόνισε ανάμεσα στα άλλα και τα εξης:

Έχει κλείσει η συμφωνία για την πώληση του 40% των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ.

Μάλιστα ο επικεφαλής της ΛΑΕ εκτίμησε ότι – παρά τις διαβεβαιώσεις περί του αντιθέτου – θα πουληθούν και υδροηλεκτρικά.

«Η ενημέρωση που είχαμε είναι ότι πρόκειται για το 40% των λιγνιτικών μονάδων, ότι έχει κλείσει επί αυτού η συμφωνία και ότι θα συγκεκριμενοποιηθεί ποιες μονάδες και πως το επόμενο διάστημα μέχρι το φθινόπωρο», δήλωσε συγκεκριμένα ο πρώην υπουργός Παναγιώτης Λαφαζάνης, ενώ για τα υδροηλεκτρικά είπε τα εξής:

«Κατ΄αρχήν λέει ο υπουργός ότι δεν θα υπάρξει παραχώρηση υδροηλεκτρικών.
Αυτό για μένα είναι μύθος.

Εδώ επιχειρείται και από την τρόικα και από την κυβέρνηση να ανοίξει αυτός ο δρόμος της πώλησης μονάδων.

Αν κατοχυρωθεί η διαδικασία πώλησης μονάδων της ΔΕΗ, μετά θα τεθούν όλα στο τραπέζι και η κατάληξη θα είναι να πουληθεί το φιλέτο των παραγωγικών μονάδων της ΔΕΗ με το πιο φθηνό ρεύμα. Για αυτό λέω ότι θα είναι μέσα και υδροηλεκτρικά, άσχετα το τι λέει τώρα η κυβέρνηση και ο υπουργός». Πρόσθεσε δε, απαντώντας σε σχετική ερώτηση ότι παράλληλα θα διατηρηθεί η διαδικασία των ΝΟΜΕ, δηλαδή οι δημοπρασίες λιγνιτικής και υδροηλεκτρικής παραγωγής της ΔΕΗ με τιμές κάτω του κόστους και επομένως μεγάλη ζημιά για την ΔΕΗ.

Ο Παν. Λαφαζάνης ανέφερε ότι ο κατήφορος της κυβέρνησης δεν έχει τέλος και «από υποχώρηση σε υποχώρηση παραδίδει τα πάντα και ότι «έχουν καταντήσει την Ελλάδα ένα οικονομικό πτώμα το οποίο έχει αρχίσει και μυρίζει και προσπαθούν να του βάλουν διάφορα μυρωδικά για να μην είναι έντονη η μυρωδιά. Και δεν θέλουν να το κηδέψουν γιατί η κηδεία είναι πάρα πολύ ακριβή για τους πιστωτές, ειδικά για τη Γερμανία και για την Ευρωπαϊκή Ένωση».

Επανέλαβε δε την πρόταση «να περάσουμε γρήγορα στο εθνικό μας νόμισμα στη βάση ενός ριζοσπαστικού προγράμματος για να ανασυγκροτηθεί η χώρα, να ανασάνει και να αποκτήσει ελπίδα και προοπτική».
iskra.gr
© all rights reserved
customized with από: antikry.gr