Εντείνονται οι διαμαρτυρίες στο Λος Άντζελες εν μέσω ανάπτυξης στρατευμάτων της Εθνοφρουράς εναντίον μεταναστών - Ο κυβερνήτης Νιούσομ μηνύει Τραμπ

     Κλιμακώνονται για τρίτη ημέρα οι διαμαρτυρίες στο Λος Άντζελες για την ανάπτυξη της Εθνοφρουράς από τον  Ντόναλντ  Τραμπ για την καταστολή της μετανάστευσης...

Οι διαμαρτυρίες κατά των εφόδων για τη μετανάστευση στο Λος Άντζελες κλιμακώθηκαν την Κυριακή, καθώς ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ ζήτησε να «κλιμακωθούν στρατεύματα».

Η αυξανόμενη αναταραχή οδήγησε στον αποκλεισμό ενός μεγάλου αυτοκινητόδρομου και στην πυρπόληση μιας σειράς αυτόνομων αυτοκινήτων, καθώς οι αρχές επιβολής του νόμου έκαναν χρήση δακρυγόνων, πλαστικών σφαιρών και κρότων λάμψης για να ελέγξουν το πλήθος.

Η αστυνομία χαρακτήρισε το κέντρο του Λος Άντζελες ως «χώρο παράνομης συγκέντρωσης» στις 23:15 τοπική ώρα την Κυριακή (07:15 BST τη Δευτέρα) μετά από τρεις ημέρες διαμαρτυριών και δεκάδων συλλήψεων.

Οι διαδηλώσεις ξεκίνησαν έξω από το Ομοσπονδιακό Κτίριο, στο κέντρο του Λος Άντζελες, την Παρασκευή, αφότου έγινε γνωστό ότι αξιωματικοί της Υπηρεσίας Μετανάστευσης και Τελωνείων (ICE) πραγματοποιούσαν εφόδους σε όλη την πόλη.

Ο κυβερνήτης της Καλιφόρνια, Γκάβιν Νιούσομ, μαζί με τη δήμαρχο του Λος Άντζελες, Κάρεν Μπας, δήλωσαν σε ξεχωριστά σχόλια το Σάββατο ότι πιστεύουν ότι η τοπική αστυνομία μπορεί να διαχειριστεί τις διαμαρτυρίες.

Αλλά το βράδυ του Σαββάτου, μετά από δύο ημέρες συγκρούσεων μεταξύ διαδηλωτών και αρχών μετανάστευσης, ο Τραμπ πήγε κόντρα στις επιθυμίες του Νιούσομ και διέταξε την ανάπτυξη 2.000 ανδρών της Εθνοφρουράς.

Την Κυριακή το πρωί, η πρώτη ομάδα στρατευμάτων άρχισε να φτάνει στην πόλη, η οποία είχε σταθεί έξω από ένα κέντρο κράτησης όπου μεταφέρονται οι παράνομοι μετανάστες μόλις συλληφθούν.

Ο κυβερνήτης της Καλιφόρνια, Γκάβιν Νιούσομ χαρακτήρισε την απόφαση του Τραμπ να αναπτύξει στρατιώτες «παράνομη» και «ανήθικη» και απείλησε να μηνύσει την κυβέρνηση.

«Ο Ντόναλντ Τραμπ δημιούργησε τις συνθήκες που βλέπετε στην τηλεόρασή σας απόψε... ρίχνει λάδι στη φωτιά», είπε σε συνέντευξή του στο MSNBC την Κυριακή το βράδυ καθώς οι εντάσεις κλιμακώνονταν. «[Είναι] μια αντισυνταγματική πράξη και θα δοκιμάσουμε αυτή τη θεωρία με μια αγωγή αύριο», πρόσθεσε ο Νιούσομ.

Συνήθως, η δύναμη της Εθνοφρουράς μιας πολιτείας ενεργοποιείται κατόπιν αιτήματος του κυβερνήτη.

Σε αυτήν την περίπτωση, ο Τραμπ παρέκαμψε αυτό το βήμα επικαλούμενος μια συγκεκριμένη διάταξη του Κώδικα Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ με τίτλο 10 USC 12406, η οποία απαριθμεί τρεις περιπτώσεις υπό τις οποίες ο πρόεδρος μπορεί να «ομοσπονδιοποιήσει» την Εθνοφρουρά.

Τμήματα της πόλης βυθίστηκαν στο χάος την Κυριακή το βράδυ, με επανειλημμένους κρότους να ακούγονται καθώς η αστυνομία συγκρούστηκε με τους διαδηλωτές.

Πολλοί από τους εμπλεκόμενους κρατούσαν μεξικανικές σημαίες ή πινακίδες που χλεύαζαν τις ομοσπονδιακές αρχές μετανάστευσης, οι οποίες συνέλαβαν 118 μη εξουσιοδοτημένους μετανάστες σε όλο το Λος Άντζελες την Παρασκευή - σύμφωνα με το CBS, το οποίο επικαλέστηκε πληροφορίες από το ICE.

Ο Ντόναλντ Τραμπ υπερασπίζεται την απόφασή του να αναπτύξει την Εθνοφρουρά στην Καλιφόρνια

Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ,  Ντόναλντ Τραμπ υπερασπίστηκε σήμερα την απόφασή του να αναπτύξει την Εθνοφρουρά σε απάντηση στις πρόσφατες αναταραχές στο Λος Άντζελες, λέγοντας ότι η επέμβαση εμπόδισε την πόλη να «εξαφανιστεί πλήρως».

«Πήραμε μια σπουδαία απόφαση στέλνοντας την Εθνοφρουρά για να αντιμετωπίσει τις βίαιες, υποκινούμενες ταραχές στην Καλιφόρνια», έγραψε ο Τραμπ σε μια ανάρτηση στο Truth Social . «Αν δεν το είχαμε κάνει, το Λος Άντζελες θα είχε εξαλειφθεί εντελώς».

Ο πρόεδρος συνέχισε να επικρίνει τον κυβερνήτη της Καλιφόρνια, Γκάβιν Νιούσομ, και τη δήμαρχο του Λος Άντζελες, Κάρεν Μπας.

«Ο πολύ ανίκανος «Κυβερνήτης» Γκάβιν Νιούσκαμ και η «Δήμαρχος» Κάρεν Μπας θα έπρεπε να λένε: «ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ, ΠΡΟΕΔΡΕ ΤΡΑΜΠ, ΕΙΣΤΕ ΤΟΣΟ ΥΠΕΡΟΧΟΣ. ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΙΠΟΤΑ ΧΩΡΙΣ ΕΣΑΣ, ΚΥΡΙΕ». Αντ' αυτού, επιλέγουν να πουν ψέματα στον λαό της Καλιφόρνια και της Αμερικής λέγοντας ότι δεν μας χρειαζόμασταν και ότι αυτές είναι «ειρηνικές διαμαρτυρίες». Μια ματιά στις φωτογραφίες και τα βίντεο της Βίας και της Καταστροφής σας λέει όλα όσα πρέπει να ξέρετε. Θα κάνουμε πάντα ό,τι χρειάζεται για να διατηρήσουμε τους πολίτες μας ΑΣΦΑΛΕΙΣ, ώστε να μπορέσουμε, μαζί, να ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΞΑΝΑ ΜΕΓΑΛΗ!», έγραψε ο Τραμπ.

Ο Τραμπ διέταξε την ανάπτυξη 2.000 στρατιωτών της Εθνοφρουράς για την καταστολή των διαμαρτυριών κατά της μετανάστευσης στο Λος Άντζελες, παρακάμπτοντας τις αντιρρήσεις του Γκάβιν Νιούσομ το Σαββατοκύριακο.

Ο κυβερνήτης της Καλιφόρνια, Γκάβιν Νιούσομ, μηνύει τον Ντόναλντ Τραμπ

.

Ο  Δημοκρατικό κυβερνήτης της Καλιφόρνια, Γκάβιν Νιούσομ, δήλωσε νωρίτερα ότι θα καταθέσει αγωγή κατά της κυβέρνησης Τραμπ για την άρση της ανάπτυξης της Εθνοφρουράς, την οποία χαρακτήρισε «παράνομη πράξη, ανήθικη πράξη, αντισυνταγματική πράξη».

Σε μια ανάρτηση στο X, ο Newsom είπε: «Αυτό ακριβώς είναι Ντόναλντ Τραμπ ήθελε. Υποκίνησε τις φωτιές και ενήργησε παράνομα για να ομοσπονδιοποιήσει την Εθνοφρουρά. Η εντολή που υπέγραψε δεν ισχύει μόνο για την Καλιφόρνια. Θα του επιτρέψει να πάει σε ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΠΟΛΙΤΕΙΑ και να κάνει το ίδιο πράγμα. Τον μηνύουμε.

This is exactly what Donald Trump wanted.

He flamed the fires and illegally acted to federalize the National Guard.

The order he signed doesn’t just apply to CA.

It will allow him to go into ANY STATE and do the same thing.

We’re suing him.pic.twitter.com/O3RAGlp2zo

— Gavin Newsom (@GavinNewsom) June 9, 2025

με πληροφορίες από ΜΜΕ των ΗΠΑ

Ζωή Κωνσταντοπούλου : «Ο κόσμος καταλαβαίνει ότι μπορεί να μας εμπιστευθεί και για περισσότερες ευθύνες», συνέντευξη στη «ΜτΚ»

    Συνέντευξη εφ όλης της ύλης της Επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας, Ζωής Κωνσταντοπούλου στην εφημερίδας "Μακεδονία της Κυριακής" και τον δημοσιογράφο Βαγγέλη Στολάκη....

Για την πρόταση σύστασης Προανακριτικής Επου κατατέθηκε από τη Μαρία Καρυστιανού και υπέγραψε και το κόμμα της μιλά, μεταξύ άλλων, στη «ΜτΚ» η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας και πρώην πρόεδρος της Βουλής, Ζωή Κωνσταντοπούλου.

• «ΜτΚ»: Κατατέθηκε μία πρόταση συγκρότησης Προανακριτικής Επιτροπής με την υπογραφή των βουλευτών της Πλεύσης Ελευθερίας και 3 άλλων κομμάτων, που περιέχει βαριά αδικήματα για υπουργούς, υφυπουργούς αλλά και για τον πρωθυπουργό. Έχετε δηλώσει ότι «ο κ. Μητσοτάκης είναι ο ιθύνων». Πού στοχεύει η πρόταση που καταθέσατε και ποια τα επόμενα βήματα;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Η πρόταση Προανακριτικής Επιτροπής για το έγκλημα των Τεμπών που καταθέσαμε ουσιαστικά φέρνει στη Βουλή το αίτημα των συγγενών, όπως δημοσιοποιήθηκε από την πρόεδρο του Συλλόγου «Τέμπη 2023», Μαρία Καρυστιανού, να διερευνηθούν οι ποινικές ευθύνες όλων των κυβερνητικών και πολιτικών προσώπων που εμπλέκονται στο έγκλημα και στη συγκάλυψη, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται. Είναι η πρώτη φορά που αίτημα πολιτών και, μάλιστα, συγγενών θυμάτων, για τη διερεύνηση ποινικών ευθυνών πολιτικών προσώπων, έρχεται αυτούσιο στη Βουλή, για ψήφιση. Με τις υπογραφές μας ουσιαστικά αφαιρούμε τα διαδικαστικά εμπόδια στο να εξεταστούν από τη Βουλή οι κατηγορίες που αποδίδουν οι ίδιοι οι πληγέντες, οι χαροκαμένοι γονείς και συγγενείς και οι επιζώντες και επιζώσες προς τα κυβερνητικά πρόσωπα που προστατεύονται από ασυλίες και τον Νόμο περί Ευθύνης Υπουργών. Αν οι εμπλεκόμενοι δεν ήταν πολιτικά πρόσωπα, η μήνυση των συγγενών θα οδηγούσε απ’ ευθείας σε Προκαταρκτική Εξέταση, με παραγγελία εισαγγελέα. Ζητάμε το αυτονόητο να γίνει τώρα από τη Βουλή.

• «ΜτΚ»: Έχετε χαρακτηρίσει «κατάπτυστη» την πρόταση της ΝΔ και καταγγείλατε μεθόδευση. Ποια μεθόδευση βλέπετε;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Η ΝΔ, με υπογραφές 30 μόνο βουλευτών από τους 156 βουλευτές της, φέρνει μία προσχηματική πρόταση για πλημμέλημα για τον κ. Καραμανλή, με σκοπό να τον προστατεύσει από την κακουργηματική δίωξη και την κατηγορία για βαριά εγκλήματα αφαίρεσης ανθρώπινων ζωών και διαφθοράς, επιχειρώντας, επίσης, να προστατεύσει και κάθε άλλον εμπλεκόμενο και πρωτίστως τον κ. Μητσοτάκη. Αυτό κάνουν εδώ και 27 μήνες. Μεθοδεύσεις, μπάζωμα, πλαστά βίντεο, αλλοιωμένα ηχητικά, απόκρυψη στοιχείων, καταψήφιση των αιτημάτων της Δικαιοσύνης για έρευνα, παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη και κοινοβουλευτική συγκάλυψη. Δεν λένε καν τη λέξη «έγκλημα» για τα Τέμπη, επειδή είναι ένοχοι. Στους πρώτους μήνες της Βουλής δεν έλεγαν ούτε τη λέξη «Τέμπη», νομίζοντας ότι έτσι θα ξεχαστεί. Προσπαθούν να κάνουν με τον Καραμανλή ό,τι και με τον Τριαντόπουλο, που εμπόδισαν τη Βουλή να ασκήσει προανακριτικά καθήκοντα και εμπόδισαν την έρευνα και τις αποκαλύψεις, έκλεισαν την Προανακριτική πριν καν ανοίξει και είπαν ότι «τα στέλνουν στη Δικαιοσύνη». Αυτά έγιναν στις 11 Απριλίου. Σήμερα, δύο μήνες μετά, δεν έχει συγκροτηθεί καν Δικαστικό Συμβούλιο.

• «ΜτΚ»: Και γιατί υπάρχουν ποινικές ευθύνες του κ. Μητσοτάκη κατά την άποψή σας;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ο κ. Μητσοτάκης έχει ευθεία εμπλοκή στο έγκλημα και στη συγκάλυψή του. Γνώριζε πριν αναλάβει πρωθυπουργός τη δραματική κατάσταση εγκατάλειψης του σιδηροδρόμου, η οποία χειροτέρευσε επί των ημερών του. Γνώριζε ότι δεν λειτουργούσε κανένα σύστημα ασφαλείας και τα τρένα πηγαίναν στα τυφλά. Γνώριζε προσωπικά ότι οι άνθρωποι που έμπαιναν στο τρένο κινδύνευαν, ενώ εκείνοι δεν το ήξεραν, πίστευαν την κυβέρνηση και την Πολιτεία που έλεγε ότι τα τρένα είναι ασφαλή. Ο κ. Καραμανλής κουνούσε το χέρι του μία βδομάδα πριν τα Τέμπη στη Βουλή και έλεγε «είναι ντροπή και ντρέπομαι που θέτετε ζητήματα ασφάλειας στον σιδηρόδρομο». Ο κ. Μητσοτάκης είχε προσωπική ενασχόληση με το θέμα των τρένων και με τις προτάσεις για ευρωπαϊκά κονδύλια. Είναι ένοχος όσο και ο Καραμανλής και από την πρώτη στιγμή προσπάθησε να συσκοτίσει τις συνθήκες της σύγκρουσης, ακριβώς για να αποφύγει τις ευθύνες του. Ο ίδιος ο κ. Καραμανλής «έδωσε» τον κ. Μητσοτάκη στην Εξεταστική Επιτροπή, δηλώνοντας ότι ο πρωθυπουργός ήταν ενήμερος και είχε προσωπική συνεργασία μαζί του για τον σιδηρόδρομο.

• «ΜτΚ»: Σας «χρεώνουν» ότι η Πλεύση Ελευθερίας είναι κόμμα μονοθεματικό και μονοπρόσωπο. Τι απαντάτε;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Η Πλεύση Ελευθερίας είναι κίνημα που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της αγωνιστικής υπεράσπισης των πολιτών απέναντι σε κάθε εξουσία, κάθε αυθαιρεσία και κάθε αδικία. Ο κόσμος το γνωρίζει γιατί μας βλέπει στην πρώτη γραμμή κατά των πλειστηριασμών και των εξώσεων, στην υπεράσπιση της πρώτης κατοικίας, κατά των funds, στο πλευρό δανειοληπτών, των οικογενειών, των αυτοαπασχολούμενων και μικρομεσαίων, των εργαζομένων στον Δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, στους αγώνες για το περιβάλλον, στην υπεράσπιση των γυναικών από την έμφυλη βία, στην υπεράσπιση των παιδιών από την κακοποίηση, στο πλευρό των εποχικών πυροσβεστών, των θυμάτων στα Τέμπη, των θυμάτων στο Μάτι. Βλέπει ότι είμαστε πανταχού παρόντες και παρούσες για το δίκαιο, βλέπει ότι οι έξι βουλευτές μας είναι πάντα εκεί στη Βουλή και κάνουν αντιπολίτευση, φέρνουν τη φωνή της κοινωνίας στη Βουλή και καταλαβαίνει ότι μπορεί να μας εμπιστευθεί και για περισσότερες ευθύνες, γιατί δεν τον προδώσαμε, αλλά τον δικαιώνουμε καθημερινά.

• «ΜτΚ»: Λένε ότι δεν έχετε πρόγραμμα. Έχετε προαναγγείλει την κατάρτισή του. Τι να αναμένουν οι πολίτες;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Όταν καλέσαμε τον κόσμο να μας ψηφίσει το 2023 δεν τον κοροϊδέψαμε με κυβερνητικά προγράμματα, του είπαμε θα κάνουμε αντιπολίτευση, πραγματική αντιπολίτευση, αντιπολίτευση υπεράσπισης, ότι θα φέρουμε τη φωνή του στη Βουλή. Και το κάναμε. Δείξαμε τι σημαίνει αντιπολίτευση, τι σημαίνει πραγματική υπεράσπιση της κοινωνίας. Τώρα αναλαμβάνουμε την ευθύνη της πολύ μεγαλύτερης εμπιστοσύνης που μας δείχνει ο κόσμος και ετοιμάζουμε και κυβερνητικό πρόγραμμα, με πολλή δουλειά. Σύντομα θα έχετε νεότερα, με ενημέρωση και με εκπλήξεις, όπως έχουμε υποσχεθεί. Φυσικά, να διευκρινίσουμε ότι, ενώ δεν διατυπώσαμε προηγουμένως κυβερνητικό πρόγραμμα, έχουμε πάρει συγκεκριμένες θέσεις και καταθέσει προτάσεις επίσημες σε όλους σχεδόν τους τομείς, με δουλειά, με συνέπεια, με έγνοια.

• «ΜτΚ»: Το κόμμα σας στις δημοσκοπήσεις φιγουράρει στη δεύτερη θέση. Τις παρακολουθείτε; Τι μηνύματα λαμβάνετε;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Παρακολουθούμε τις δημοσκοπήσεις, κυρίως όμως παρακολουθούμε την ολοένα αυξανόμενη εμπιστοσύνη και αγάπη των πολιτών που είναι συγκινητική και απροσποίητη και εκδηλώνεται σε κάθε ευκαιρία, στον δρόμο, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στα κινήματα, παντού. Αυτό μας γεμίζει με υψηλό αίσθημα ευθύνης να ανταποκριθούμε στις προσδοκίες και να φανούμε αντάξιοι της εμπιστοσύνης τους. Και θα το πράξουμε, να είστε σίγουροι.

• «ΜτΚ»: Λέτε ότι δεν κοιτάτε ούτε αριστερά ούτε δεξιά αλλά μπροστά. Τι πρόσημο έχει η Πλεύση Ελευθερίας;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Μπροστά σημαίνει με το βλέμμα μας στο μέλλον, με αλήθεια, ενώνοντας την κοινωνία και γκρεμίζοντας τις διχαστικές και διαχωριστικές γραμμές που περιχαρακώνουν τους ανθρώπους. Η ενεργή, ενωμένη κοινωνία και η αγάπη στον άνθρωπο και τα δικαιώματά του είναι η κινητήρια δύναμή μας! Με έμφαση στη δημοκρατία, την ισότητα, τη δικαιοσύνη και την κοινωνική δικαιοσύνη, τη διαφάνεια, την πάταξη της διαφθοράς, την προάσπιση των δικαιωμάτων και των ίσων ευκαιριών για όλους τους ανθρώπους, με πρώτα τα παιδιά, με έμφαση στην Παιδεία και τον Πολιτισμό.

• «ΜτΚ»: Ποιο το μήνυμά σας για τους πολίτες στην Βόρεια Ελλάδα;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Οραματίζομαι μία Ελλάδα και μία πατρίδα όπως την ονειρευόμαστε και όπως την αξίζουμε, απ’ άκρη σ’ άκρη. Η Μακεδονία μας και η Θεσσαλονίκη είναι εγκαταλελειμμένη και προδομένη, παρά τη λαμπρή της ιστορία και τις ικανότητες, τις ιδέες, το μεράκι και τη δημιουργικότητα των πολιτών. Θέλει πολλή δουλειά για να αναστρέψουμε την κατάσταση και θέλουμε τους πολίτες στο πλευρό μας! Είμαστε και θα παραμείνουμε στο πλευρό τους. Προσωπικά, όπως ξέρετε, όταν έρχομαι στη Μακεδονία, αισθάνομαι στο σπίτι μου και έχω τη Θεσσαλονίκη και τους Θεσσαλονικείς στην καρδιά μου

*Δημοσιεύθηκε στη «ΜτΚ» στις 08.06.2025

Η Μαρία Καρυστιανού καλεί όλους τους βουλευτές να στηρίξουν το κατηγορητήριο των συγγενών

    Η Μαρία Καρυστιανού καλεί τους βουλευτές να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να τηρήσουν με γενναιότητα τον όρκο και το καθήκον τους ως βουλευτές να ενεργούν με βάση τις αρχές της Δημοκρατίας και του Συντάγματος αλλά και να αντιδρούν όταν αυτές πλήττονται.

Κάλεσμα αγωνίας σε όλους τους βουλευτές ανεξαρτήτως κόμματος απηύθυνε η Μαρία Καρυστιανού προκειμένου να στηρίξουν και να συνυπογράψουν την πρόταση προανακριτικής που κατέθεσαν οι συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών.

Όπως αναφέρει σε ανάρτησή της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης «δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην προσυπογράψετε και να μην υπερψηφίσετε να ξεκινήσει ΕΡΕΥΝΑ. Κανένας τίμιος λόγος!», τονίζοντας χαρακτηριστικά πως «Ποιος φοβάται την ΕΡΕΥΝΑ; Μόνο ο ένοχος!».

Η Μαρία Καρυστιανού, σύμφωνα με την efsyn.gr,  καλεί τους βουλευτές να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να τηρήσουν με γενναιότητα τον όρκο και το καθήκον τους ως βουλευτές να ενεργούν με βάση τις αρχές της Δημοκρατίας και του Συντάγματος αλλά και να αντιδρούν όταν αυτές πλήττονται.

«Αυτό, αξιότιμοι κ.κ. Βουλευτές, ΖΗΤΑΜΕ να είναι να είναι το ΠΡΩΤΟ και ΚΥΡΙΟ μέλημα σας, πέρα από εγωισμούς και κομματικές αγκυλώσεις», τονίζει χαρακτηριστικά η Μαρία Καρυστιανού.

Υπενθυμίζεται πως η πρόταση του Συλλόγου των συγγενών των θυμάτων των Τεμπών προκάλεσε αναστάτωση στα κόμματα της αντιπολίτευσης, καθώς οι βουλευτές που πρόσκεινται στο Κίνημα Δημοκρατίας του Στέφανου Κασσελάκη απέσυραν την στήριξή τους από την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ που μόλις είχε αποσπάσει τις πολυπόθητες 30 υπογραφές, εξαιτίας της στήριξης τους.

«Αυτό, αξιότιμοι κ.κ. Βουλευτές, ΖΗΤΑΜΕ να είναι να είναι το ΠΡΩΤΟ και ΚΥΡΙΟ μέλημα σας, πέρα από εγωισμούς και κομματικές αγκυλώσεις», τονίζει χαρακτηριστικά η Μαρία Καρυστιανού.

Υπενθυμίζεται πως η πρόταση του Συλλόγου των συγγενών των θυμάτων των Τεμπών προκάλεσε αναστάτωση στα κόμματα της αντιπολίτευσης, καθώς οι βουλευτές που πρόσκεινται στο Κίνημα Δημοκρατίας του Στέφανου Κασσελάκη απέσυραν την στήριξή τους από την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ που μόλις είχε αποσπάσει τις πολυπόθητες 30 υπογραφές, εξαιτίας της στήριξης τους.

Αναλυτικά  η ανάρτηση της Μαρίας Καρυστιανού

«Σήμερα, ανήμερα του Αγίου Πνεύματος ας ανατρέξουμε στην πνευματικότητα, τη σοφία και την ανθρωπιά μας και ας ζητήσουμε από το ουράνιο Φως καθοδήγηση, φώτιση και αγάπη για το καλό!

Για αυτό

Αξιότιμοι κ.κ. Βουλευτές

Επειδή βρισκόμαστε σε μία κρίσιμη καμπή, όπου έκαστος πρέπει όχι με δηλώσεις, αλλά με πράξεις να ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ το κύρος, τις αξίες του, τον σεβασμό στους πολίτες αλλά και στην Δικαιοσύνη, ΠΑΡΑΚΑΛΩ πολύ να στηρίξετε και να προσυπογράψετε την Πρόταση συγγενών των θυμάτων των Τεμπών που κατατέθηκε και υπογράφηκε από τέσσερα κόμματα και ανεξάρτητους βουλευτές.

Η πρόταση μας εστιάζει με αμιγώς νομικό τρόπο στην ποινική ΕΡΕΥΝΑ των καταγγελλόμενων για το έγκλημα των Τεμπών!

Εξάλλου ζητάμε ΕΡΕΥΝΑ, για την οποία περιμέναμε 2.5 χρόνια! Και τώρα που έφτασε επιτέλους η ώρα να μάθουμε ΓΙΑΤΙ έγιναν όσα έγιναν από τους πλέον αρμοδίους, αυτούς που έδιναν τις εντολές, ποιος δικαιούται να μας το στερήσει; Η Βουλή των Ελλήνων;

Ο ρόλος της οποίας είναι ακριβώς να υπηρετεί το κοινό καλό;

Είναι προφανές ότι δεν θα ανεχτούμε περισσότερο εμπαιγμό !

Η στήριξη μιας πρότασης- χάδι με ορισμένες μόνο κατηγορίες και μάλιστα όχι για όλους τους εμπλεκόμενους, θα οδηγήσει στο ξέπλυμα των ενόχων, ιδίως διότι το πλημμέλημα και αν (!) ΕΙΝΑΙ πραγματικό ξέπλυμα.

Δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην προσυπογράψετε και να μην υπερψηφίσετε να ξεκινήσει ΕΡΕΥΝΑ.

Κανένας τίμιος λόγος!

Έρευνα που οι πραγματικά αθώοι θα επεδίωκαν από μόνοι τους αυτοβούλως, για να αποδείξουν την καθαρότητα τους και για να βγουν από αυτήν την προβλεπόμενη διαδικασία, δικαιωμένοι και δυνατότεροι. Ναι, ΑΥΤΟ θα έκαναν οι αθώοι, γιατί αυτό θα υπαγόρευε η αξιοπρέπεια τους.

Με τι ΚΟΥΡΑΓΙΟ θα πάρετε το ρίσκο να συμπράξατε και να γλιτώσει έστω και ΕΝΑΣ υπόλογος για όλα αυτά τα αδικήματα ;;

Με τι ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ θα αναλάβετε το βάρος να μην αποδοθούν ΟΛΕΣ οι ευθύνες για ΟΛΑ τα αδικήματα που θα κριθεί ότι ΤΕΛΕΣΤΗΚΑΝ;

Ακούμε δηλώσεις στήριξης , δηλώσεις σας υπέρ της αλήθειας και της δικαιοσύνης, υπέρ των συγγενών. Και έπειτα μαθαίνουμε ότι προβληματίζεστε για το αν θα στηρίξετε την κατατεθείσα πρόταση για έρευνα (!) των υπόλογων συναδέλφων σας;;

Τι πρέπει να πιστέψουμε τελικά;;;

Μετά την Εξεταστική παρωδία και την Προανακριτική Τριαντοπούλου επίσης fast track παρωδία, ΔΕΝ δικαιούστε να μην είστε δίπλα στα εκατομμύρια των πολιτών που διαδήλωσαν για δικαιοσύνη στο έγκλημα των Τεμπών!

Αλίμονο!

Αλήθεια, τι θα κάνατε αν μέσα στους 57 νεκρούς ήταν οι ΔΙΚΟΙ σας αγαπημένοι, που σας παραδίδονταν καμένοι και στη συνέχεια οι γερανοί του μπαζώματος βεβήλωναν τα οστά τους και εξαφάνιζαν τα αποδεικτικά στοιχεία;;

Δεν θα σας εξόργιζε άραγε η ανακριτική έρευνα που αντί να αποκαλύπτει, σπεύδει και καταστρέφει στοιχεία όπως το βιολογικό υλικό των νεκρών μέσα σε 40 μέρες από την τραγωδία, πριν καν βγουν οι Ιατροδικαστικές, λέει ότι είναι εξαφανισμένα και δεν παραδόθηκαν τα video που ό ίδιος ο Ανακριτής διέταξε να κατασχεθούν από την πρώτη μέρα που ανέλαβε, ενώ πεισματικά αρνείται τη διενέργεια ΕΡΕΥΝΑΣ και την επέκταση διώξεων για το εύφλεκτο χημικό καύσιμο, που ακόμη και ο ΕΟΔΑΣΑΑΜ αποκάλυψε και πιστοποίησε στο Πόρισμά του ότι υπήρχε!

Ποιος φοβάται την ΕΡΕΥΝΑ; Μόνο ο ένοχος!

Και τέλος, πόσο ασφαλείς και σίγουροι θα αισθανόσασταν, με τη μη αναζήτηση ευθυνών του πολιτικού συστήματος που είναι αποκλειστικά ΥΠΕΥΘΥΝΟ για την μαρτυρική φρίκη που έζησαν τα παιδιά μας χωρίς ΟΞΥΓΟΝΟ αλλά και για τον ανείπωτο πόνο στον οποίο μας καταδίκασαν;

Σας καλώ να σταθείτε στο ύψος των περιστάσεων και να τηρήσετε με γενναιότητα τον όρκο και το καθήκον σας, ως Βουλευτές που οφείλετε να ενεργείτε μα βάση τις αρχές της Δημοκρατίας και του Συντάγματος και να αντιδράτε όταν αυτές πλήττονται.

Αυτό, αξιότιμοι κ.κ. Βουλευτές, ΖΗΤΑΜΕ να είναι να είναι το ΠΡΩΤΟ και ΚΥΡΙΟ μέλημα σας, πέρα από εγωισμούς και κομματικές αγκυλώσεις.

Σε μια ταλαίπωρη χώρα όπου οι πολίτες έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στο πολιτικό σύστημα, γίνονται θεατές σε αποκαλύψεις τεράστιων σκανδάλων που δεν διερευνώνται και απλά αρχειοθετούνται , ΞΕΡΟΥΝ ότι υπάρχει συγκάλυψη στο έγκλημα των Τεμπών, που ΠΡΕΠΕΙ να διερευνηθεί!

Και βγήκαν στους δρόμους με ΑΥΤΟ ακριβώς το αίτημα: την καθολική έρευνα πολιτικών και μη και τη δικαίωση στο έγκλημα που δολοφόνησε και έκαψε τα παιδιά μας.

Εσείς θα σταθείτε ΑΠΕΝΑΝΤΙ;

ΜΟΝΟ οι ένοχοι φοβούνται.

Οι υπόλοιποι βγαίνουν μπροστά!

Σας παρακαλούμε να ανταποκριθείτε σε αυτό το κομβικό κάλεσμά μας, ως την τελευταία ευκαιρία να αποδείξετε ότι είστε άξιοι της εμπιστοσύνης που σας αποδόθηκε.»

ΜέΡΑ25 / Για το πλοίο Madleen, για την αποστολή Freedom Flotilla, για την Παλαιστίνη

    Το Ισραήλ αναχαίτισε το πλοίο Madleen που μετέφερε την Γκρέτα Τούνμπεργκ και άλλους ακτιβιστές τη Δευτέρα, το οποίο προσπαθούσε να σπάσει τον ναυτικό αποκλεισμό του για να παραδώσει βοήθεια στη Λωρίδα της Γάζας....

Ανακοίνωση ενωτικής πρωτοβουλίας ΜέΡΑ25 | Ανατρεπτική Οικολογική Αριστερά

«Στις 3.00 τα ξημερώματα της Δευτέρας, το πλοίο Madleen, υπό βρετανική σημαία, το οποίο μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια για τη Γάζα, κατελήφθη σε διεθνή ύδατα πειρατικά από τον Ισραηλινό στρατό. Οι 12 επιβαίνοντες, Ευρωπαίοι πολίτες όλοι, προερχόμενοι από την Ισπανία, τη Σουηδία, την Ολλανδία, τη Γερμανία και τη Γαλλία, απήχθησαν κατά την πειρατική έφοδο των IDF, πράξη που συνιστά μια ακόμη κατάφωρη και ωμή παραβίαση του διεθνούς δικαίου από το κράτος-δολοφόνο και είχε προαναγγελθεί από την κυβέρνηση του Ισραήλ.

Η απαγωγή των ακτιβιστών είναι μια ακόμα ψηφίδα στο παζλ της θηριωδίας στη Γάζα, μια ακόμη πληγή στο σώμα της ανθρωπότητας που βλέπει σχεδόν δύο χρόνια να εξοντώνεται ένας λαός που αγωνίζεται για γη και ελευθερία.

Οι κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι συνένοχες στο διαρκές έγκλημα στη Γάζα, στη γενοκτονία, στη σφαγή αμάχων, στον λιμό στον οποίο οδηγούνται εκατομμύρια Παλαιστίνιοι. Η ελληνική κυβέρνηση με την αγαστή στρατιωτική και οικονομική συνεργασία με το κράτος-δολοφόνο, γράφει μία από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία της χώρας μας. Ως η πιο πιστή σύμμαχος του Ισραήλ στην Ευρώπη, παραμένει εκκωφαντικά σιωπηλή απέναντι στη γενοκτονία, την ποινικοποίηση της αλληλεγγύης, τον συντονισμένο διασυρμό, όχι μόνο ενός αγωνιζόμενου λαού αλλά και δώδεκα ανθρώπων που σήκωσαν το ανάστημα τους για να ταρακουνήσουν τους ηγέτες των κρατών τους να ρίξουν το βλέμμα τους στη Γάζα.

Σε τρεις μέρες από σήμερα μια διεθνής αποστολή πάνω από 2500 ανθρώπων, με περισσότερους από 200 Έλληνες πολίτες, θα μεταβεί στο Κάιρο για να πραγματοποιήσει πορεία στην έρημο προς τη Ράφα, προκειμένου να σπάσει τον δολοφονικό αποκλεισμό και να φτάσει η ανθρωπιστική βοήθεια στα σύνορα.

Καλούμε την ελληνική κυβέρνηση, η οποία προεδρεύει του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, να αναλάβει πρωτοβουλίες για την άμεση απελευθέρωση των 12 Ευρωπαίων πολιτών, για τον άμεσο σπάσιμο του αποκλεισμού στην Παλαιστίνη, την άμεση διακοπή οποιαδήποτε συνεργασίας με τον εγκληματία πολέμου Μπέντζαμιν Νετανιάχου και ταυτόχρονα, να λάβει όλα εκείνα τα μέτρα προστασίας για την ασφάλεια και τη ζωή των Ελλήνων μελών της διεθνούς αποστολής.
Θα είναι υπεύθυνη για οτιδήποτε θα συμβεί.

Η ενωτική πρωτοβουλία ΜέΡΑ25 | Ανατρεπτική Οικολογική Αριστερά καλεί σήμερα στις 6.30 στο Μετρό Πανόρμου για πορεία διαμαρτυρίας στην Ισραηλινή Πρεσβεία.

Ζητάμε:

• Άμεση απελευθέρωση των 12 απαχθέντων ευρωπαίων πολιτών από τον Ισραηλινό Στρατό.
• Να σπάσει ο στρατιωτικός αποκλεισμός και το εμπάργκο στη Γάζα.
• Να απομονωθεί διεθνώς το κράτος – δολοφόνος του Ισραήλ.
• Να διασφαλιστεί η ασφαλής μετάβαση της ελληνικής αποστολής στην Πορεία προς τη Γάζα.» 

Υπάρχει δυνατότητα άλλου δρόμου; - Πολλά εξαρτώνται από το πώς θα απαντήσουμε στο κρίσιμο ερώτημα

    Είναι αναγκαία μια ενεργητική πολιτική εθνικής κυριαρχίας και Ουδετερότητας της χώρας, μια προάσπιση της κυριαρχίας, άρα και άσκηση κυριαρχίας από την Πολιτεία, και μια ενεργητική πολιτική Ειρήνης για την περιοχή, την Ευρώπη, τη Ν.Α. Μεσόγειο...

Ρούντι Ρινάλντι*

Από το ξεκίνημα του ρωσοΝΑΤΟϊκού πολέμου στην Ουκρανία η στήλη αυτή έχει αναφερθεί τρεις φορές στο ζήτημα της Ουδετερότητας της χώρας, και πολλές φορές στους βαθμούς κυριαρχίας. Αυτά είναι σημαντικά θέματα στόχων και βηματισμών που αποκτούν ιδιαίτερο νόημα για μικρές και μεσαίες χώρες (σαν τη δική μας) σε μια θυελλώδη εποχή αναδασμών, ανακατατάξεων και αλλαγών συσχετισμών. Για παράδειγμα, σχετικά με το ζήτημα της Ουδετερότητας έχουμε αναφερθεί:

• Τον Σεπτέμβριο του 2022, όταν η ελληνική Βουλή επικύρωσε τα πρωτόκολλα ένταξης στο ΝΑΤΟ της Σουηδίας και Φινλανδίας, με το άρθρο «Η ακραία ΝΑΤΟφροσύνη και ο στόχος της Ουδετερότητας» (φύλλο 604).

• Τον Νοέμβριο του 2022 με αφορμή ένα πορτοκαλί πανό στην πορεία του Πολυτεχνείου, στο οποίο αναγράφονταν τα συνθήματα «Όχι στον πόλεμο και τη ΝΑΤΟφροσύνη – Ελευθερία, Ουδετερότητα, Δημοκρατία», με το άρθρο «Μπορεί να είναι στόχος η Ουδετερότητα της Ελλάδας;» (φύλλο 614).

• Τον Μάρτιο του 2024, όταν στη Βουλή κυρώθηκαν –με ψήφους της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ– δύο μνημόνια ανάμεσα σε Ελλάδα και ΗΠΑ, με τα οποία στρατιωτικό προσωπικό των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων μπορεί να διατίθεται και να λειτουργεί υπό αμερικάνικη στρατιωτική διοίκηση όπου κρίνουν αναγκαίο οι ΗΠΑ στην Ευρώπη, με το άρθρο «ΝΑΤΟφροσύνη ή Ουδετερότητα;» (φύλλο 676).

Ορισμένες βασικές (προκαταρκτικές) επισημάνσεις

Πρώτη επισήμανση: Ο όρος «ουδετερότητα» έχει χρησιμοποιηθεί με πολλές σημασίες και σε διαφορετικές εποχές. Τα εξηγήσαμε όλα αυτά εκτενώς στο δεύτερο άρθρο που αναφέραμε πιο πάνω. Η θέση που υποστηρίζουμε είναι σαφής, δίνοντας έμφαση στον ενεργητικό χαρακτήρα που πρέπει να έχει το σύνθημα-στόχος της Ουδετερότητας:

«Πρώτον να απεμπλακούμε με όλους τους τρόπους από τον σε εξέλιξη πόλεμο. Να μην λειτουργήσει η χώρα μας σαν μεγάλη στρατιωτική βάση των ΗΠΑ. Να μην αποστρατιωτικοποιηθούν τα νησιά και να μην σταλεί ο οπλισμός τους στις ουκρανικές δυνάμεις. Πέρα από αυτά: η Ελλάδα να μετατραπεί σε χώρα και παράγοντα ειρήνης, και να αποσυρθούν όλα τα τμήματα των ένοπλων δυνάμεών της που δρουν στο εξωτερικό. Τέλος, η θέση για Ουδετερότητα συνδυάζεται με τον στόχο του τερματισμού του πολέμου όσο πιο γρήγορα γίνεται».

Και παρακάτω στο ίδιο άρθρο:

«Η Ελλάδα δεν έχει κανέναν λόγο να εμπλακεί στον πόλεμο που διεξάγεται στην Ουκρανία, ούτε να ακολουθεί υπηρετικά ό,τι θέλουν και διατάσσουν οι ευρωατλαντικοί πάτρωνες και εμπρηστές του πολέμου. Ούτε έχει συμφέρον να θεωρήσει εχθρική χώρα τη Ρωσία και να προσφύγει στον φθηνό αντιρωσισμό αμερικάνικης κοπής. Έχει σαν χώρα ιδιαίτερα προβλήματα (εθνικά και κοινωνικά), και οφείλει να βρει τον δικό της δρόμο και τον δικό της βηματισμό, που να κατοχυρώνουν βαθμούς κυριαρχίας σε όλα τα επίπεδα – κι όχι να υποβιβάζεται σε μετανεωτερική νεοαποικία και σε πιθανό στόχο διαφόρων εμπόλεμων δυνάμεων ή επίδοξων επεκτατιστών και νταήδων στην περιοχή».

Δεύτερη επισήμανση: Είναι σαφέστατο πως ο κυρίαρχος πολιτικός κόσμος και οι οικονομικοί ολιγάρχες της χώρας έχουν έναν τελείως διαφορετικό προσανατολισμό, κληρονομημένο από το πλέγμα και καθεστώς της εξάρτησης της χώρας, και από τον ίδιο τον χαρακτήρα της αστικής τάξης στην Ελλάδα. Παραδείγματα: «Σωστή πλευρά της ιστορίας», «είμαστε ο πιο αξιόπιστος και προβλέψιμος σύμμαχος των ΗΠΑ» (Μητσοτάκης). «Από την Κέρκυρα μέχρι το Καστελόριζο και από την Κρήτη μέχρι τη Θράκη, σας παραδίδουμε την Ελλάδα σήμερα στα χέρια σας. Και είμαστε βέβαιοι ότι είναι σε καλά χέρια», Κώστας Τασούλας (νυν πρόεδρος Δημοκρατίας) προσφωνώντας τον κ. Μενέντες (ο οποίος λίγο αργότερα καταδικάστηκε 11 χρόνια φυλακή για δωροληψία στις ΗΠΑ). Και τόσα, τόσα άλλα δείγματα εθελοδουλίας, ΝΑΤΟφροσύνης. Για να μην αναφερθούμε στις υποκλίσεις του κ. Γεραπετρίτη προς τον Ερντογάν μέσα στο Μαξίμου. No problem για τις ελίτ. Μόνο που μετατρέπονται σε καρπαζοεισπράχτορα. Θα μιλήσουμε για αυτό παρακάτω.

Τρίτη επισήμανση: Είναι αλήθεια ότι δεν γίνεται σχεδόν κανένας λόγος για Ουδετερότητα της χώρας τόσο από πλευράς κομμάτων του πολιτικού συστήματος όσο και από την πλευρά κινημάτων-κινητοποιήσεων. Τα μεν κόμματα έχουν αποδεχθεί σε γενικές γραμμές το Δυτικό, ΝΑΤΟϊκό, πλαίσιο, κι έχουν επίσης αποδεχθεί στην πράξη την αύξουσα ισχύ της Τουρκίας στην περιοχή και την ανάγκη συνεργασίας μαζί της. Οι δε κινητοποιούμενοι άνθρωποι παραμένουν σε ένα γενικό πλαίσιο καταγγελίας του πολέμου, του καπιταλισμού, του εθνικισμού, του Ισραήλ κ.λπ., χωρίς να προχωρούν σε προβολή θέσεων, ενδιάμεσων βημάτων και στόχων που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν προϋποθέσεις και συσχετισμούς για μια διαφορετική πορεία. Ή θα υπάρξει μια μεγάλη ανατροπή (όπως την φαντάζεται ο καθένας ή την προπαγανδίζουν οι πιο πονηροί, π.χ. το ΚΚΕ – χωρίς να τρομάζουν κανέναν, γιατί το έχουν πάρει όλοι είδηση ότι είναι σκέτα βεγγαλικά και ρητορική), ή τίποτα απολύτως. Η έκφραση «να κατακτήσουμε βαθμούς κυριαρχίας» ή ακόμα και το αίτημα της Ουδετερότητας, ίσως φαίνονται σαν «δεξιές παρεκκλίσεις»…

Η αλήθεια είναι ότι στη χώρα έχει εκδηλωθεί ένα σχετικά μικρό αντιπολεμικό κίνημα σε σχέση με άλλες χώρες, και αυτό ζητά μια εξήγηση. Οι μαξιμαλισμοί στις διακηρύξεις και η παντελής έλλειψη σύνδεσης αυτών των μεγάλων ζητημάτων, συνδυασμένα με την προσκόλληση του πολιτικού κόσμου στα ποσοστά και στις εκλογές, οδηγούν γρήγορα στην αποδυνάμωση της μαζικής λαϊκής πάλης γύρω από στόχους και δεν δημιουργούν σοβαρά εμπόδια στην αστική πολιτική γενικά. Δεν τέθηκε με σοβαρότητα το τι θα σήμαινε ένα μεγάλο μαζικό κίνημα ειρήνης στην Ελλάδα. Πολλές διαφορετικές συγκεντρώσεις, άλλες πρωτοβουλίες, μικροκομματισμοί, κατακερματισμοί κ.λπ. δημιουργούν όλους τους όρους για διασκορπισμό θέλησης, δυνάμεων, και κυρίως για την ανυπαρξία συγκεκριμένων και σωστά ιεραρχημένων στόχων.

Το βασικό είναι αν υπάρχει πολιτική βούληση και φορέας της πολιτικής βούλησης, δηλαδή Υποκείμενο σε όλες τις εκδιπλώσεις του: ηγεσία, Πολιτεία, κοινωνία

Η σημερινή κατάσταση

Μετά σχεδόν δυόμιση χρόνια πολέμου στην Ουκρανία και 600 ημερών πολέμου στη Μέση Ανατολή και γενοκτονίας στη Γάζα, έχουν συμβεί πολλά, έχουν γίνει πολλές ανατροπές, υπάρχουν πολλά νέα δεδομένα. Νέα δεδομένα επί του πεδίου του πολέμου· νέα δεδομένα στον διεθνή συσχετισμό δυνάμεων· νέα δεδομένα στο εσωτερικό της «σωστής πλευράς της Ιστορίας»: η Ρωσία κερδίζει στον πόλεμο της Ουκρανίας· η Συρία δεν υπάρχει όπως την ξέραμε και αναδιατάσσεται ο χάρτης της Μέσης Ανατολής· ο Τραμπ αλλάζει τη στρατηγική των ΗΠΑ δημιουργώντας νέες συμμαχίες και τακτικές· η Ευρώπη γίνεται πολιτική έδρα της παγκοσμιοποίησης και του «κόμματος του πολέμου» ενώ σπαράσσεται από τριγμούς και φυγόκεντρες τάσεις· οι BRICS συνεχίζουν να αμφισβητούν την κυριαρχία της Δύσης· η Τουρκία αναβαθμίζεται σε δύναμη πρώτης γραμμής με ενεργό ρόλο σε πολλά μέτωπα.

Όλα αυτά μέσα σε δύο πυκνά χρόνια. Ο χρόνος επιταχύνεται, τα γεγονότα έχουν έναν ρυθμό πολύ γρήγορο, τα θέατρα των αντιπαραθέσεων είναι πολλαπλά: πεδία πραγματικών μαχών και δοκιμασίες νέων τρόπων διεξαγωγής πολέμων· ψηφιακός μετασχηματισμός και εισβολή της Τεχνητής Νοημοσύνης σε πολλά πεδία· οικονομικός πόλεμος, με κορυφή του παγόβουνου τους δασμούς· ενέργεια, δρόμοι ενέργειας, αλυσίδες αξιοποίησης, χρηματιστήρια και απανωτά μπλακ άουτ· ανταγωνισμός στο διάστημα και στην κυβερνοασφάλεια. Ο ανταγωνισμός ανάμεσα στα μεγάλα και ενεργά κέντρα του σύγχρονου κόσμου τα συμπεριλαμβάνει όλα αυτά.

Και η νησίδα «Ελλάδα» μέσα σε όλα αυτά τι κάνει; Τι σχεδιάζει; Τι διαβάζει; Πώς υπάρχει; Οι άρχουσες ελίτ της χώρας έχουν μια γρήγορη απάντηση: Θα προσκολληθούμε περισσότερο σε ό,τι λέγεται και υπάρχει ως Δύση, και ιδιαίτερα σε κάποια μεγάλη δύναμη (προτιμητέες οι ΗΠΑ) και ό,τι βγει μέσα από την προσκόλληση και δια της προσκολλήσεως. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος γι’ αυτές. Δια της προσκολλήσεως η διαιώνιση της ιδιοτέλειάς τους, χωρίς την παραμικρή σκέψη για τη συρρίκνωση και την καταβύθιση κοινωνίας και τόπου. Στο προηγούμενο φύλλο («Ρεαλπολιτίκ και φινλανδοποίηση: Η περίπτωση της Ελλάδας») είχαμε τονίσει ότι στις δυνάμεις που παρεμβαίνουν και στις οποίες προσκολλώμεθα (παραδοσιακά ευρωδυτικές) τώρα πρέπει να προστεθούν η Τουρκία και το Ισραήλ. Πολλαπλή προσκόλληση, πολλαπλή εξάρτηση, πολλαπλή πρόσδεση. Και για κατανάλωση προβολή ορισμένων «τριγωνικών συμμαχιών» π.χ. Ελλάδα-Αίγυπτος-Κύπρος ή Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ κ.ο.κ. Χωρίς καμία περίσκεψη για το πού μπορεί να οδηγήσει αυτή η στάση.

Αποτελέσματα: υποτελής καρπαζοεισπράκτορας

Όταν αυτοδηλώνεσαι ως ο «πιο προβλέψιμος σύμμαχος», μην περιμένεις να σε πάρουν στα σοβαρά. Ιδιαίτερα όταν το ειδικό βάρος είναι αντιστρόφως ανάλογο με τις «περήφανες» διακηρύξεις…

• Πρώτο λοιπόν αποτέλεσμα σε όλα τα μέτωπα του ορίζοντα είναι να μην υπολογίζεται η Ελλάδα σχεδόν καθόλου. Είναι εντελώς χαρακτηριστική η συμπεριφορά όλων (μέχρι και του Ράμα της Αλβανίας ή του Μίτσκοσκι της ΠΓΔΜ, «Βόρειας Μακεδονίας» μετά τη συμφωνία των Πρεσπών, η οποία ακόμα προκαλεί ρίγη περηφάνιας σε όλα τα θραύσματα που παλιού ΣΥΡΙΖΑ).

• Ο Ερντογάν εγκαινιάζει δεύτερο Μέγαρο στα κατεχόμενα στην Κύπρο, έχει εξασφαλισμένο ότι τίποτα δεν πρόκειται να γίνει πέρα από τα 6 μίλια των χωρικών υδάτων της Ελλάδας, διεκδικεί άμεσα και νησιά του ανατολικού Αιγαίου, επιβάλλει την αποστρατιωτικοποίησή τους, αγοράζει γη και σπίτια σε ολόκληρη την Θράκη με προμετωπίδα βουλγαρικές εταιρείες, διεισδύει οικονομικά σε πολλούς επιχειρηματικούς τομείς στην Ελλάδα. Τώρα οι κυβερνήτες μας βλέπουν ολόκληρη την Ευρώπη να αποκτά ιδιαίτερη εταιρική στρατιωτική σχέση με την Τουρκία και να αδιαφορεί φανερά για τις γκρίνιες της Ελλάδας.

• Σε λίγο αναμένεται η πρέσβειρα Κίμπερλι (Ιούλιο; Αύγουστο; αλήθεια, γιατί καθυστερεί;) και θα δούμε τι θα πει η φωνή του Τραμπ για την περιοχή μας… Ο Μητσοτάκης είναι κομμένος από τον Τραμπ, ψάχνει να πιάσει –μάταια μέχρι τώρα– επαφή με το περιβάλλον του, αλλά έχει εκτεθεί πολύ ως φιλοΜπάιντεν την προηγούμενη περίοδο.

• Οι Ρώσοι βλέπουν ότι η Ελλάδα ακολουθεί πιστά μια αντιρωσική πολιτική στάση σε όλα τα πεδία, και δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα να στείλουν ένα μήνυμα σε όλη τη Δύση προκαλώντας κάποιο «πρόβλημα» στις περιπολίες των εκ Ρουμανίας ορμώμενων ελληνικών F16 προς τους ουρανούς της Ουκρανίας. Βολικός στόχος για ευρύτερο μήνυμα. Παράλληλα όμως και έκθεση της χώρας σε τυχοδιωκτισμούς προς χάρη του πολέμου ενάντια στη Ρωσία.

• Το Ισραήλ θεωρεί την Ελλάδα στρατηγικό του μετόπισθεν, και πολλές ισραηλινές εταιρείες έχουν επιδοθεί σε ένα ξέφρενο real estate σε πολλές περιοχές της Ελλάδας και της Κύπρου. Ακόμα και η Αίγυπτος προχώρησε στην κίνηση για τη Μονή του Σινά ξέροντας ότι δεν θα βρει καμιά σοβαρή αντίσταση. Η γενική υποβάθμιση της χώρας στον διεθνή περίγυρο και στην περιφέρειά μας είναι γεγονός ευδιάκριτο.

Δεδομένοι, προβλέψιμοι, φοβικοί, εθελόδουλοι: μας έχουν πάρει όλοι χαμπάρι. Η πολιτική του «κατευνασμού» έφτασε στο σημείο να βγει εγκύκλιος που ζητά να μην γίνουν εκδηλώσεις για την Άλωση της Κωνσταντινούπολης, μην τυχόν και θυμώσει ο Ερντογάν… Προχωρούν λοιπόν τους σχεδιασμούς τους μικροί και μεγάλοι χωρίς να μας υπολογίζουν, κι όλο κάτι παίρνουν ή κατορθώνουν. Το περιέγραψε παραστατικά ένας πρώην πρωθυπουργός και πρώην αρχηγός της Ν.Δ. (ο κ. Σαμαράς) μιλώντας για την εξωτερική πολιτική της χώρας: κυριαρχεί «το δόγμα του Yes Men», και του «ό,τι πείτε, παντού και με όλους». Ε, τι να κάνουν οι άλλοι όταν βλέπουν τέτοια large συμπεριφορά; Αρπάζουν όσα μπορούν, ρίχνουν και καμιά φάπα ή μια θωπεία…

Ανάγκη μιας άλλης πορείας

Ξαναφέρνουμε το ζήτημα της Ουδετερότητας και της κατάκτησης βαθμών κυριαρχίας της χώρας ως μιας πολιτικής ενεργητικού χαρακτήρα, κι όχι παθητικής αποδοχής κελευσμάτων ή προτροπών μεγάλων δυτικών και περιφερειακών δυνάμεων. Είναι αναγκαία μια ενεργητική πολιτική εθνικής κυριαρχίας και Ουδετερότητας της χώρας, μια προάσπιση της κυριαρχίας, άρα και άσκηση κυριαρχίας από την Πολιτεία, και μια ενεργητική πολιτική Ειρήνης για την περιοχή, την Ευρώπη, τη Ν.Α. Μεσόγειο. Ένα σχέδιο εθνικής κυριαρχίας στις σύγχρονες συνθήκες και μια στάση Ουδετερότητας δεν μπορούν να ενεργοποιηθούν χωρίς μια γενική αφύπνιση και ενεργοποίηση όλων των κοινωνικών και λαϊκών δυνάμεων του τόπου, χωρίς μια μεγάλη εθνική και κοινωνική συμμαχία που θα ξεπερνά την αγκύλωση και την υποδούλωση του πολιτικού συστήματος στις δομές της εξάρτησης και της υποτέλειας. Χωρίς μια κοινωνία και έναν λαό που να είναι ενημερωμένος, σύγχρονος, καταρτισμένος, ενεργητικός, πολιτικοποιημένος σε άλλη βάση από τη σημερινή σαπίλα που κυριαρχεί, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί η πορεία της χώρας και της κοινωνίας προς μια μεγάλη συρρίκνωση και πολλαπλό κοινωνικό και χωρικό κατακερματισμό.

Δεν είμαστε Κασσάνδρες. Σκεπτόμαστε ρεαλιστικά, βλέπουμε την πορεία χωρίς πυξίδα, αισθανόμαστε τις απειλές, βιώνουμε το υπαρξιακό πρόβλημα της Ελλάδας. Προβληματιζόμαστε για το ποια μπορεί να είναι μια διέξοδος από την προδιαγεγραμμένη πορεία. Δεν αποδεχόμαστε το τετελεσμένο του «δεν υπάρχει άλλος δρόμος». Σήμερα μάλλον υπάρχουν χαραμάδες και δυνατότητες μιας διαφορετικής πορείας από αυτήν που γράφουν οι οδηγίες των φαρμάκων που μας συνταγογραφούν. Υπάρχει άλλος δρόμος, υπάρχουν άλλες δυνατότητες. Το αποδεικνύει η ίδια η πραγματικότητα άλλων χωρών: Τσεχία, Σλοβακία, Τουρκία, Ουγγαρία, Βραζιλία, Ουρουγουάη δείχνουν σε ορισμένες περιπτώσεις βαθμούς κυριαρχίας και ανεξαρτησίας από κέντρα και εντολές ισχυρών δυνάμεων. Υπάρχουν κι άλλα παραδείγματα: Σερβία ή Βουλγαρία, Ισπανία ή Πορτογαλία, που κρατούν διαφορετική στάση σε ζητήματα ή κατορθώνουν εξαιρέσεις από οδηγίες και ντιρεκτίβες.

Το βασικό λοιπόν δεν είναι αν υπάρχει άλλη δυνατότητα, άλλη στάση, διαφοροποίηση, βαθμοί κυριαρχίας κ.λπ. Το βασικό είναι αν υπάρχει πολιτική βούληση και φορέας της πολιτικής βούλησης, δηλαδή Υποκείμενο σε όλες τις εκδιπλώσεις του: ηγεσία, Πολιτεία, κοινωνία. Εκεί βρισκόμαστε ακόμα πολύ πίσω. Αυτό όμως δεν είναι δικαιολογία για να αδρανούμε…

Αιτήματα-Στόχοι

Πλήθος αιτημάτων μπορούν να προκύψουν. Ο κατάλογος θα ήταν μακρύς. Το «καμία εμπλοκή της Ελλάδας στους τωρινούς πολέμους» θα έπρεπε να οδηγήσει σε συγκεκριμένα αιτήματα και στόχους. Σκεφτείτε πάλι το σύνθημα στο πορτοκαλί πανό: «Ελευθερία – Ουδετερότητα – Δημοκρατία». Η ζωή των τελευταίων δύο χρόνων πρόσθεσε τα «Δικαιοσύνη – Τιμωρία – Οξυγόνο». Μπορούν να «παντρευτούν», να γίνουν μια σύνθεση, ένα άμεσο πρόγραμμα ενός ρεύματος μέσα στην κοινωνία, να γίνουν πολιτική βάση μιας τεράστιας δεξαμενής/χώρου/εγχειρήματος που να ασκεί πίεση και να αποτρέπει γεγονότα ή να ανοίγει δρόμους για άλλους συσχετισμούς.

Μια χώρα, άρα και μια κοινωνία, δεν μπορεί να υπάρχει μέσα σε ένα τέλμα. Μια μετανεωτερική αποικία, μια 52η πολιτεία των ΗΠΑ, μια περιφέρεια της Ε.Ε., ένα βιλαέτι της Τουρκίας, ένα υβρίδιο όλων αυτών με μερικά ισραηλινά «χωριά» στην επικράτειά μας (ίσως είναι αδόκιμη λέξη πλέον), όλα αυτά μπορούν να υπάρχουν μέσα σε ένα γενικευμένο τέλμα, μια μετάλλαξη ενός ιστορικού έθνους και ενός ιστορικού χώρου… Ναι, υπάρχει κι αυτή η εκδοχή σαν ενδεχόμενο, και μάλιστα πιθανό. Γιατί όμως δεν μπορούν να το παραδεχθούν ανοικτά και καθαρά όσοι το προετοιμάζουν; Μάλλον επειδή υπάρχουν αντισώματα, μάλλον επειδή αυτό κάπου «κολλάει». Εκεί λοιπόν που αυτό «κολλάει», εκεί που υπάρχουν αντισώματα, μπορεί να ευδοκιμήσει και να στερεωθεί ένας άλλος δρόμος, αντιθετικός. Ο οποίος από σήμερα έχει ανάγκη ψηγμάτων και στόχων (π.χ. σχέδιο εθνικής κυριαρχίας και κοινωνικής αλλαγής, ουδετερότητα της Ελλάδας στον πολυπολικό κόσμο κ.ο.κ.).

αναδημοσίευση από: edromos.gr

______________________________________________

(*) Ο Ρούντι Ρινάλντι είναι εκδότης του Δρόμου της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, συγγραφέας και αρθρογράφος - πολιτικός αναλυτής. Υπήρξε επικεφαλής της πολιτικής ομάδας και των εκδόσεων Α/συνέχεια, στη συνέχεια της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Ελλάδας (ΚΟE) που συμμετείχε ως τάση στον Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς - ΣΥΡΙΖΑ. Διετέλεσε μέλος της ΚΕ της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ, όργανα από τα οποία παραιτήθηκε τον Ιούλιο του 2015, διαφωνώντας με τις επιλογές της τότε ηγεσίας.

Η Καρυστιανού δείχνει τον δρόμο στα κόμματα!

     Η πρόεδρος του Συλλόγου «Τέμπη 2023», Μαρία Καρυστιανού, έστειλε σε Βουλή και πολιτικούς αρχηγούς πολυσέλιδο κατηγορητήριο, βγαίνοντας μπροστά και επαναφέροντας στην τάξη τα κόμματα της αντιπολίτευσης που αδυνατούν να βρουν κοινό τόπο... και τρόπο συνεργασίας..

Εστειλε σε Βουλή και πολιτικούς αρχηγούς πρόταση για τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής για τα Τέμπη, η οποία στρέφεται κατά Μητσοτάκη και σειράς πρώην υπουργών

Νέα δεδομένα στην κοινοβουλευτική διερεύνηση της τραγωδίας των Τεμπών δημιουργεί η πρόταση της Μαρίας Καρυστιανού για τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής η οποία στρέφεται κατά του πρωθυπουργού και σειράς πρώην υπουργών. Η πρόεδρος του Συλλόγου «Τέμπη 2023» έστειλε σε Βουλή και πολιτικούς αρχηγούς πολυσέλιδο κατηγορητήριο, βγαίνοντας μπροστά και επαναφέροντας στην τάξη τα κόμματα της αντιπολίτευσης που αδυνατούν να βρουν κοινό τόπο, ενώ στην πραγματικότητα συμφωνούν για τις βαρύτατες ευθύνες του πρωθυπουργού και του υπουργικού του συμβουλίου στην τραγωδία των Τεμπών.

Συγκεκριμένα, η πρόταση των συγγενών των θυμάτων στρέφεται συνολικώς κατά 11 προσώπων: του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, του πρώην υπουργού Υποδομών Κώστα Καραμανλή και των υφυπουργών του, Γιάννη Κεφαλογιάννη, Γιώργου Καραγιάννη, Μιχάλη Παπαδόπουλου, αλλά και κατά του πρώην υπουργού Υποδομών και νυν Εξωτερικών Γιώργου Γεραπετρίτη, όπως και κατά του πρώην υφυπουργού Ανάπτυξης και Επενδύσεων Γιάννη Τσακίρη, της πρώην υφυπουργού Υγείας Ζωής Ράπτη, του πρώην υπουργού Υγείας Θάνου Πλεύρη, του πρώην αναπληρωτή υπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Νίκου Παπαθανάση και κατά του πρώην υπουργού Υποδομών της περιόδου ΣΥΡΙΖΑ Χρήστου Σπίρτζη.

Σημειωτέον πως οι συγγενείς των θυμάτων ζητούν τη σύσταση της επιτροπής ώστε να διερευνηθεί μια σειρά κακουργημάτων, ανάμεσά τους εκείνο της εσχάτης προδοσίας, της ανθρωποκτονίας από ενδεχόμενο δόλο κατά συρροή, της πρόκλησης βαριάς σωματικής βλάβης από ενδεχόμενο δόλο, της κακουργηματικής έκθεσης, καθώς και της απιστίας σε βαθμό κακουργήματος. «Καλούμε τους βουλευτές, ανεξαρτήτως κόμματος και πολιτικής τοποθέτησης, να στηρίξουν την πρότασή μας υπερψηφίζοντάς την, ως οφείλουν, ώστε να επιτευχθεί η προάσπιση του κράτους δίκαιου και της δημοκρατίας, η αποκατάσταση της δικαιοσύνης και η κοινωνική ειρήνη, οι οποίες έχουν διασαλευτεί μέσω του πλήθους των ποινικά ερευνητέων πράξεων και παραλείψεων που οδήγησαν στο έγκλημα των Τεμπών και στη μετέπειτα συγκάλυψή του» αναφέρει η μητέρα της αδικοχαμένης Μάρθης στην ανάρτησή της.

Kαλούνται να συνυπογράψουν

Το «μπαλάκι» πλέον βρίσκεται στα κόμματα της αντιπολίτευσης, τα οποία καλούνται να συνυπογράψουν την πρόταση προκειμένου να εισαχθεί προς συζήτηση και ψήφιση στην Ολομέλεια της Βουλής. Ολα τα βλέμματα στρέφονται στο τι θα πράξουν τόσο το ΠΑΣΟΚ, που έχει βγάλει εκτός κάδρου τον Κυριάκο Μητσοτάκη στη δική του πρόταση, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έχει συμπεριλάβει τον πρωθυπουργό στο δικό του αίτημα, ωστόσο με ελαφρύτερες κατηγορίες. Σύμφωνα με πληροφορίες, αρκετά κόμματα της ελάσσονος αντιπολίτευσης εμφανίζονται έτοιμα να συνυπογράψουν την πρόταση της Μαρίας Καρυστιανού, με τις απαραίτητες κατά τον Κανονισμό 30 υπογραφές να συμπληρώνονται ήδη.

Συγκεκριμένα, οι 11 βουλευτές της Ελληνικής Λύσης, συν οι 9 της ΝΙΚΗΣ, συν οι 6 της Πλεύσης Ελευθερίας, συν οι 6 ανεξάρτητοι βουλευτές που πρόσκεινται στο κόμμα Κασσελάκη αθροίζουν 32 βουλευτές. Την ίδια στιγμή, ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να συγκεντρώσει τις απαραίτητες υπογραφές στην πρότασή του, καθώς την υπέγραψαν και οι 6 ανεξάρτητοι βουλευτές που πρόσκεινται στο Κίνημα Δημοκρατίας. Επομένως, εάν κατατεθεί επισήμως και η πρόταση της Μαρίας Καρυστιανού, θα ψηφιστούν συνολικώς 4 προτάσεις και θα στηθούν 14 κάλπες, αριθμός-ρεκόρ. Μένει να φανεί βεβαίως τι θα πράξουν οι βουλευτές της «γαλάζιας» παράταξης και αν θα παραμείνουν «μπετόν αρμέ» στην κρίσιμη ψηφοφορία, που αναμένεται με εξαιρετικό ενδιαφέρον.

 αναδημοσίευση από: dimokratia.gr

«Το ΝΑΤΟ χρειάζεται αύξηση 400% στην αεροπορική και πυραυλική άμυνα», θα πει ο Ρούτε σε ομιλία του στο Λονδίνο

    Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του και της συνομιλίας του με το κοινό, ο Μαρκ Ρούτε θα σκιαγραφήσει πώς το ΝΑΤΟ θα δαπανήσει περισσότερα για την άμυνα και θα αυξήσει την αμυντική παραγωγή για να αντιμετωπίσει έναν πιο επικίνδυνο κόσμο...

Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, Μαρκ Ρούτε, θα χρησιμοποιήσει την ομιλία του στο Λονδίνο  σήμερα, Δευτέρα 9 Ιουνίου, για να δηλώσει ότι η στρατιωτική συμμαχία χρειάζεται αύξηση 400% στην αεροπορική και πυραυλική άμυνα, μια από τις προτεραιότητες για τη σύνοδο κορυφής των μελών στη Χάγη αργότερα αυτόν τον μήνα.

Ο Ρούτε πιέζει τα μέλη του ΝΑΤΟ, να αυξήσουν τις αμυντικές δαπάνες στο 3,5% του ΑΕΠ και να δεσμεύσουν ένα επιπλέον 1,5% σε ευρύτερες δαπάνες που σχετίζονται με την ασφάλεια, ώστε να ανταποκριθούν στο αίτημα του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ για στόχο 5%. Τον περασμένο μήνα, δήλωσε ότι υπέθεσε ότι ο στόχος αυτός θα συμφωνηθεί στη σύνοδο κορυφής στις 24-25 Ιουνίου.

Ο Ρούτε θα υποστηρίξει σε ομιλία του στο think tank Chatham House του Λονδίνου ότι για να διατηρήσει το ΝΑΤΟ αξιόπιστη αποτροπή και άμυνα, χρειάζεται «αύξηση 400% στην αεροπορική και πυραυλική άμυνα».

«Βλέπουμε στην Ουκρανία πώς η Ρωσία εξαπολύει τον τρόμο από ψηλά, γι' αυτό θα ενισχύσουμε την ασπίδα που προστατεύει τους ουρανούς μας», θα πει, σύμφωνα με αποσπάσματα της ομιλίας του που παρείχε το γραφείο του.

«Το γεγονός είναι ότι χρειαζόμαστε ένα κβαντικό άλμα στη συλλογική μας άμυνα. Το γεγονός είναι ότι πρέπει να έχουμε περισσότερες δυνάμεις και δυνατότητες για να εφαρμόσουμε πλήρως τα αμυντικά μας σχέδια. Το γεγονός είναι ότι ο κίνδυνος δεν θα εξαφανιστεί ακόμη και όταν τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία».

Με ελάχιστη ανάπαυλα στις μάχες στον πόλεμο της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας παρά τις εκκλήσεις για κατάπαυση του πυρός, οι ευρωπαϊκές χώρες βρίσκονται υπό πίεση να αυξήσουν τις αμυντικές δαπάνες, αφότου ο Τραμπ σημείωσε μια αλλαγή πολιτικής, πιέζοντας για την καλύτερη προστασία της περιοχής.

Αρκετές χώρες δηλώνουν ότι το πράττουν, με τη Βρετανία να δεσμεύεται για αύξηση από 2,3% σε 2,5% του ΑΕΠ έως το 2027 και 3% του ΑΕΠ σε μεταγενέστερη ημερομηνία. Η Γερμανία έχει δηλώσει ότι θα χρειαστεί περίπου 50.000 έως 60.000 επιπλέον ενεργούς στρατιώτες στο πλαίσιο των νέων στόχων του ΝΑΤΟ.

Ο ισραήλινός στρατός έλαβε εντολή να εμποδίσει το πλοίο Madleen με την ανθρωπιστική βοήθεια να φτάσει στη Γάζα

     Εντολή να σταματήσει το Madleen, έλαβε ο στρατός του Ισραήλ, κι ενώ προβλήματα εντοπίζονται τις τελευταίες ώρες στην live μετάδοση της πορείας του πλοίου, που μεταφέρει ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα...

Ευθείες απειλές εξαπέλυσε ο υπουργός Άμυνας, Ισραέλ Κατζ, από τις πιο σιωνιστικές «φωνές» της ισραηλινής κυβέρνησης, προς τους 12 ακτιβιστές του πλοίου Madleen που βρίσκεται λίγα βήματα μακριά από τον τελικό του προορισμό, τη Γάζα.

Εντολή στον στρατό να αποτρέψει την αποστολή των ακτιβιστών - ανάμεσά τους και η Γκρέτα Τούνμπεργκ - που προσπαθούν να σπάσουν τον αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας με το σκάφος Madleen, έδωσε ο υπουργός Άμυνας της κυβέρνησης του Ισραήλ.

«Έχω δώσει εντολή στον IDF να ενεργήσει ώστε το Madleen να μην φτάσει στη Γάζα. Στην αντισημιτική Γκρέτα και τους φίλους της, λέω ξεκάθαρα: Πρέπει να γυρίσετε πίσω, γιατί δεν θα φτάσετε στη Γάζα», δήλωσε ο Ισραέλ Κατζ.

«Το κράτος του Ισραήλ δεν θα επιτρέψει σε κανέναν να παραβιάσει τον ναυτικό αποκλεισμό της Γάζας, ο κύριος σκοπός του οποίου είναι να αποτρέψει τη μεταφορά όπλων στη Χαμάς, μια δολοφονική τρομοκρατική οργάνωση που κρατά ομήρους και διαπράττει εγκλήματα πολέμου», πρόσθεσε.

Η αποστολή του Madleen οργανώθηκε από την οργάνωση Freedom Flotilla και μεταξύ των 12 ακτιβιστών σε αυτό, εκτός από την Γκρέτα Τούνμπεργκ, βρίσκονται ο Βραζιλιάνος ακτιβιστής Τιάγκο Αβίλα και η Ρίμα Χασάν, γαλλοπαλαιστίνια βουλευτής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Israel is on high alert as Madleen ship enters Palestinian waters carrying weapons such as bread, milk and medicine. pic.twitter.com/gh62keCeSM

— Mohamad Safa (@mhdksafa) June 8, 2025

Έκτακτο: Το Ισραήλ ξεκίνησε παρεμβολές στα συστήματα εντοπισμού του #Madleen.
Αυτό σημαίνει ότι ετοιμάζεται για επίθεση
Οι άνθρωποι, που επιβαίνουν στο πλοίο που μεταφέρει ανθρωπιστική βοήθεια, ζητούν τη βοήθειά μας.
Δείτε την δραματική έκκληση του Thiago Ávila:

«Προετοιμάζονται… pic.twitter.com/jgCVI8ZYOa

— Chris Avramidis (@chris_avramidis) June 8, 2025

Πρωτοβουλία μελών του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ενόψει του 5ου Συνεδρίου - Ίδρυση νέου φορέα με ηγέτη τον Αλέξη Τσίπρα

     «Ο νέος φορέας με ηγέτη τον Αλέξη Τσίπρα δεν μπορεί να έχει τα χαρακτηριστικά κόμματος, θα πρέπει να στοχεύει σε ευρύτερες κοινωνικές συμμαχίες, επιδιώκοντας πολιτική ενότητα και όχι απαραίτητα ιδεολογική ταύτιση», αναφέρεται στην πρόταση των 13 μελών του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στο 5ο Συνέδριο...

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να πρωτοστατήσει στη συγκρότηση ενός ευρύτερου αριστερού πολιτικού φορέα με ηγέτη τον Αλέξη Τσίπρα

Εκκινούμε από την εξής βάση: είμαστε ενάντια στο να συμβιβαστούμε με έναν αποστεωμένο ΣΥΡΙΖΑ εντός ενός κατακερματισμένου αριστερού χώρου και να επιδοθούμε στο πώς θα διαχειριστούμε καλύτερα την αποστέωση και τον κατακερματισμό, την ώρα που στη χώρα μας τείνει να γίνει καθεστώς η νεοφιλελεύθερη λαίλαπα της μητσοτακικής δεξιάς. Γι’ αυτό πιστεύουμε ότι χρειάζονται πολιτικές πρωτοβουλίες πριν παγιωθεί αυτή η κατάσταση.

Στις καπιταλιστικές κοινωνίες ο ατομισμός έχει αναχθεί σε πολιτισμικό στοιχείο. Η κυριαρχία του έναντι της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης προσφέρει εξαιρετική υπηρεσία στην κυβέρνηση Μητσοτάκη διότι αποτελεί την υλική βάση πάνω στην οποία στήθηκε ο χυδαίος μηχανισμός χειραγώγησης, ο ατομισμός λειτουργεί ως πολλαπλασιαστής της κυβερνητικής προπαγάνδας.

Στη χώρα μας σήμερα παράγεται πλούτος, αλλά τον παραγόμενο πλούτο τον νέμονται τα καρτέλ και τα ολιγοπώλια, δηλαδή μια χούφτα άνθρωποι. Αυτό το «επίτευγμα» της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι η δεσπόζουσα κοινωνική αντίφαση σήμερα, αποτυπώνεται ως κύμα ακρίβειας και φαίνεται να καθορίζει τις εξελίξεις.

Το δυσεπίλυτο πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ: αποτυγχάνει να νοηματοδοτήσει τον εαυτό του, αδυνατεί να συστηθεί στην κοινωνία ως αυτός που είναι.

Γιατί; Διότι εμείς προσπαθούμε να παράγουμε το πολιτικό νόημα του ΣΥΡΙΖΑ προτάσσοντας το πρόγραμμά του, όμως τούτη τη στιγμή αυτό είναι μη πραγματοποιήσιμο, αφού το νόημα τελικά το παράγει η πολιτική οντότητα ΣΥΡΙΖΑ - έτσι όπως «παρουσιάζεται» στα μάτια της κοινωνίας μετά τις διασπάσεις και την ολέθρια περίοδο Κασσελάκη - και το μεταφέρει στο πολιτικό περιεχόμενο του ΣΥΡΙΖΑ και όχι αντίστροφα, όπως πασχίζουμε να κάνουμε εμείς τώρα.

Στη βάση του ορατού πλέον κοινωνικού αιτήματος για ευρύτερες συμμαχίες, σε συνδυασμό με την αρνητική στάση των ηγεσιών των άλλων προοδευτικών κομμάτων, υποβάλλουμε στο συνέδριο προς διαβούλευση την πολιτική μας πρόταση. Στόχος της είναι να δημιουργήσει τους πολιτικούς όρους για την ανατροπή της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας της δεξιάς και την προοπτική μιας αριστερής διακυβέρνησης στη χώρα μας.

Πρόταση: Ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ να πρωτοστατήσει στη συγκρότηση ενός ευρύτερου αριστερού πολιτικού φορέα με ηγέτη τον Αλέξη Τσίπρα.

Ο νέος φορέας δεν μπορεί να έχει τα χαρακτηριστικά κόμματος, θα πρέπει να στοχεύει σε ευρύτερες κοινωνικές συμμαχίες, επιδιώκοντας πολιτική ενότητα και όχι απαραίτητα ιδεολογική ταύτιση.

Γιατί να ηγηθεί ο Αλέξης Τσίπρας; Διότι τα πολιτικά του χαρακτηριστικά είναι ιστορικά διαμορφωμένα και κοινωνικά παγιωμένα, έχουν αποκτήσει μια υλική υπόσταση, η οποία μπορεί να προσδώσει άμεσα και αποτελεσματικά στο νέο φορέα το πολιτικό νόημα της κυβερνώσας αριστεράς.

Πώς θα τεκμηριώσουμε την πρότασή μας

Δεν θα ξεκινήσουμε από την πολιτική πραγματικότητα όπως την προσλαμβάνουμε εμπειρικά, ούτε από τα δημοσκοπικά ευρήματα που διατείνονται ότι τη φωτογραφίζουν, όπως κατά κανόνα κάνουν οι αναλύσεις, διότι όταν η ανάλυση ακολουθεί αυτή τη διαδρομή συνήθως εξαϋλώνεται σε όλο και πιο απλούς προσδιορισμούς αδυνατώντας να συνθέσει την πολιτική πραγματικότητα.

Θα ξεκινήσουμε από τις αντιφάσεις που έχουν αναπτυχθεί σήμερα στην ελληνική κοινωνία, στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ και στον ευρύτερο χώρο της αριστεράς, για να αναδείξουμε αυτές που καθορίζουν τις εξελίξεις, ώστε την ενεργό πολιτική πραγματικότητα να την έχουμε ως αποτέλεσμα και όχι ως νοητή αφετηρία.

Οι αντιφάσεις του καπιταλισμού κάτω από τις νεοφιλελεύθερες πρακτικές της δεξιάς

Η ελληνική κοινωνία, ως καπιταλιστική κοινωνία, παράγει όλες τις βασικές εσωτερικές αντιφάσεις του καπιταλισμού. Μόνο που οι αντιφάσεις αυτές σήμερα, επειδή ακριβώς συνεπικουρούνται από τη νεοφιλελεύθερη διακυβέρνηση της δεξιάς, λειτουργούν ακόμα περισσότερο υπέρ του κεφαλαίου επιτείνοντας ακόμη πιο πολύ την εκμετάλλευση των εργαζομένων.

Οι εργαζόμενοι, είναι έτσι κι αλλιώς αναγκασμένοι να μετατρέπονται σε εμπόρευμα και να αλλοτριώνουν τις ζωές τους σαν μέσο για τη δική τους ζωή, για να παράγουν αδιάκοπα ανταλλακτική αξία, δηλαδή χρήμα. Χρήμα το οποίο γίνεται ιδιοκτησία του κεφαλαίου που εξουσιάζει την παραγωγική τους δραστηριότητα. Έτσι, το ίδιο το ενέργημά τους οικοδομεί μια ξένη δύναμη που τους αντιπαρατίθεται και τους εξουσιάζει.

Σ’ αυτή την αντίφαση η κυβέρνηση Μητσοτάκη πλειοδοτεί: Από τη μια έχει επιτρέψει με την πολιτική της τη δημιουργία των καρτέλ ενέργειας και τραπεζών και την κυριαρχία των ολιγοπωλίων, μια τάξη πραγμάτων που συνεχώς επιδεινώνει τις συνθήκες διαβίωσης της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας και ανεβάζει κυρίως το σταθερό κόστος παραγωγής των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Και από την άλλη, με τους αντεργατικούς νόμους και την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, αυξάνει τον εθνικό βαθμό εργασιακής εκμετάλλευσης, επιδρώντας ακριβώς στον πυρήνα της. Με συνέπεια να έχει φέρει τα μεσαία και κατώτερα κοινωνικά στρώματα σε ακόμα πιο δεινή θέση και τα καρτέλ και τα ολιγοπώλια με ακόμη περισσότερα «αναπάντεχα κέρδη».

Το δέλεαρ της φθηνής εργασίας σε συνδυασμό με τον αυξημένο βαθμό εργασιακής εκμετάλλευσης, που προβάλλει η κυβέρνηση για να προσελκύσει επενδυτικά κεφάλαια, υφαίνει το προβληματικό παραγωγικό μοντέλο της χώρας. Προβληματικό και για τον ίδιο τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, αφού το «επενδύστε στη φθηνή εργασία, επενδύστε στην εντατικότητα και εκτατικότητα της εργατικής δύναμης» γίνεται τροχοπέδη στην αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, δηλαδή υπονομεύει τη βασική προϋπόθεση της ομαλής αναπαραγωγής του καπιταλιστικού συστήματος.

Όμως, με την πλειοδότηση η κυβέρνηση έχει εντείνει την αντίφαση αυτή και χωρίς να το θέλει την έχει καταστήσει ως την κυρίαρχη στην ελληνική κοινωνία, είναι αυτή που, όπως θα δούμε παρακάτω, φαίνεται να καθορίζει τις πολιτικές εξελίξεις.

Στη χώρα μας, όπως και σε όλες τις καπιταλιστικές κοινωνίες, αναπτύσσονται συνεχώς, με μη οργανωμένο και ανεξέλεγκτο τρόπο, πληθώρα ανταγωνιστικών σχέσεων, οι οποίες αντιστρατεύονται και τις σχέσεις συνεργασίας και την ενότητα της τάξης των εκμεταλλευόμενων.

Άρα ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής δρα αφαιρετικά πάνω στον άνθρωπο. Από τη μια του στερεί φυσικά του χαρακτηριστικά, αφού τον αποξενώνει από τον εαυτό του, του αρνείται την προσωπικότητά του και την ελευθερία του, και από την άλλη αναπτύσσει σε υπέρτατο βαθμό τον ατομισμό του. Ο άνθρωπος της καπιταλιστικής κοινωνίας μεταλλάσσεται σε homo economicus, σε ένα ορθολογικό ον που επιδιώκει ακατάπαυστα να μεγιστοποιεί το ατομικό του οικονομικό όφελος. Ο ατομισμός ως συμπεριφορά απέκτησε τόσο ισχυρούς δεσμούς με το καπιταλιστικό περιβάλλον, που τον έχουν αναγάγει σε πολιτισμικό στοιχείο του σύγχρονου κόσμου.

Ο ατομισμός στην υπηρεσία της κυβερνητικής προπαγάνδας

Η κυριαρχία του homo economicus και του ατομισμού ως στάση και συμπεριφορά, έναντι της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης προσφέρει εξαιρετική υπηρεσία στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, διότι αποτελεί το μοχλό της κυβερνητικής προπαγάνδας, είναι η υλική βάση πάνω στην οποία στήθηκε τα προηγούμενα χρόνια όλος αυτός ο χυδαίος μηχανισμός χειραγώγησης από τα κυρίαρχα ΜΜΕ της οικονομικής ελίτ και από το ίδιο το Μαξίμου που εκτρέφει την κατάπτυστη και σκοτεινή δράση της «ομάδας αλήθειας». Και επειδή ακριβώς υπάρχει μια ανατροφοδότηση ανάμεσα στον ατομισμό ως συμπεριφορά και την προπαγάνδα, ο ατομισμός λειτουργεί ως πολλαπλασιαστής της κυβερνητικής προπαγάνδας. Όσο πιο βαθιά εισχωρεί μέσα μας αυτό το χαρακτηριστικό, τόσο πιο πολύ ξεμακραίνουμε ως κοινωνία από τις συλλογικές διαδικασίες και την κινηματική δράση και τόσο πιο πολύ εκτιθέμεθα στους μηχανισμούς χειραγώγησης.

Μια σειρά βασικών κυβερνητικών πρακτικών αυτό ακριβώς προσπαθούν να κάνουν, να μας εμφυσήσουν ακόμα πιο πολύ τον ατομισμό και τον homo economicus. Η κυβέρνηση, με τον κλιμακούμενο και πολυεπίπεδο κρατικό αυταρχισμό που έχει εξαπολύσει, με την ποινικοποίηση κάθε απεργιακής κινητοποίησης, με τα βασικά εργασιακά δικαιώματα στο απόσπασμα, με την κατάλυση του κράτους δικαίου και με την εγκαθίδρυση του πελατειακού κράτους - όπου τις μεγάλες δουλειές του δημοσίου τις νέμονται οι ισχυροί ημέτεροι, ενώ για τα μεσαία και κατώτερα κοινωνικά στρώματα υπάρχουν οι μικροδουλίτσες, οι μικροεξυπηρετήσεις και το πάρτι στοχευμένων επιδομάτων - μας σπρώχνει ακόμα περισσότερο προς τον homo economicus, επιδιώκοντας να μας κάνει πιο ευάλωτους στην κυβερνητική προπαγάνδα.

Να ένα μέρος της εξήγησης γιατί η νεοφιλελεύθερη, αυταρχική και αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη, τελικά απέβη υπέρ της στις εκλογές του '23.

Η δεσπόζουσα αντίφαση και η επικείμενη υπέρβασή της

Από την πλευρά μας, θα είναι καθαρός δονκιχωτισμός αν νομίζουμε ότι έχουν ήδη αναπτυχθεί στα σπλάχνα της κοινωνίας οι υλικοί όροι υπέρβασης των βασικών αντιφάσεων του καπιταλισμού. Μπορούμε, για παράδειγμα, να ανατρέψουμε την υπεροχή του ατομισμού, αν πριν δεν έχει ανατραπεί η κυριαρχία της ανταλλακτικής διαδικασίας και του καταμερισμού εργασίας, δηλαδή των πυλώνων του καπιταλισμού; Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν οφείλουμε να αντιπαρατεθούμε. Απεναντίας, ως αριστερά, στην επέλαση του ατομισμού πρέπει να απαντήσουμε κινηματικά, πρέπει να αντιπαραβάλλουμε τη συλλογικότητα, την αλληλεγγύη και την ανιδιοτέλεια, ώστε να οικοδομήσουμε αρραγή κοινωνικά μέτωπα αντίστασης και διεκδίκησης. Επειδή οι αντιφάσεις του καπιταλισμού είναι ταξικές, και επειδή υποβόσκουν μέσα στην κοινωνία, πυροδοτούν πάντα τη δημιουργία νέων αντιφάσεων ή την ενίσχυση των υπαρχόντων.

Η εσωτερική κοινωνική αντίφαση που δεσπόζει στην ελληνική κοινωνία σήμερα και φαίνεται να καθορίζει τις εξελίξεις, διατυπωμένη με επίσημα στοιχεία είναι η εξής: Από τη μία, η Eurostat λέει ότι το πραγματικό κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Ελλάδα έχει αυξηθεί την τελευταία τετραετία κατά 7,7%, πολύ πιο πάνω από το μέσο όρο της Ε.Ε. που ήταν +3,3% και της Ευρωζώνης που ήταν +2,3% και η ελληνική οικονομία αναπτύσσεται με ρυθμούς 2,5% δηλαδή τριπλάσιους σε σχέση με την υπόλοιπη ευρωζώνη. Και από την άλλη, η έρευνα του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ λέει ότι η Ελλάδα βρίσκεται πλέον στην τελευταία θέση μεταξύ των κρατών της Ε.Ε, πιο κάτω και από τη Βουλγαρία, ως προς την αγοραστική δύναμη του μέσου ετήσιου μισθού πλήρους απασχόλησης, ο οποίος αντιστοιχεί μόλις στο 55,5% του μέσου όρου της Ε.Ε. Συνεπώς, στη χώρα μας σήμερα παράγεται πλούτος, αλλά τον παραγόμενο πλούτο τον νέμονται τα καρτέλ και τα ολιγοπώλια, δηλαδή μια χούφτα άνθρωποι. Αυτό το «επίτευγμα» της νεοφιλελεύθερης κυβερνητικής πολιτικής διαπερνά όλη την κοινωνία, είναι το λεγόμενο κύμα ακρίβειας, έτσι το αποτυπώνουν και οι δημοσκοπήσεις.

Με τα δυο μεγαλειώδη συλλαλητήρια για τα Τέμπη συνενώθηκε το μέτωπο κατά της ακρίβειας με το μέτωπο ενάντια στη συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών, συνεπώς ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο αυτή η αντίφαση, η οποία φαίνεται να έχει ξεφύγει πλέον από το επίπεδο της διαφοράς και να έχει πάρει διαστάσεις ισχυρής αντίθεσης. Το δεύτερο συλλαλητήριο ήταν καθοριστικό, αφού συνδύασε την πρωτόγνωρη μαζικότητα με την πολιτικοποίηση των διεκδικήσεων που επέβαλε η συμμετοχή των συνδικάτων, των φοιτητικών συλλόγων, των συλλογικοτήτων και των κινημάτων. Πολιτικοποίηση με ξεκάθαρη πολιτική κατεύθυνση ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πρακτικές της κυβέρνησης.

Ο μηχανισμός της κυβερνητικής προπαγάνδας, είναι φανερό ότι προσπαθεί αλλά αποτυγχάνει να καταστήσει την αντίφαση αυτή εξωτερική, αδυνατεί να πείσει ότι η ακρίβεια οφείλεται αποκλειστικά σε εξωτερικούς παράγοντες, ότι φταίει ο πόλεμος στην Ουκρανία και ότι ο Πούτιν είναι ο εχθρός της ελληνικής κοινωνίας. Όλα δείχνουν ότι μέσα στην κοινωνία έχουν αναπτυχθεί οι υλικοί όροι για την υπέρβαση αυτής της αντίφασης και αυτό καθιστά απολύτως ρευστή την ενεργό πολιτική πραγματικότητα.

Όμως, για το αν και πώς θα επιλυθεί, πρέπει να λάβουμε υπόψιν, ότι η αντίφαση αυτή δεν αναδεικνύεται στην πλήρη έκτασή της, δηλαδή ως αντίθεση της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας ενάντια στην οικονομική ελίτ, συνεπώς ως ταξική αντίφαση όπως πραγματικά είναι. Η οικονομική ελίτ φροντίζει να είναι έξω από το κάδρο, αφήνοντας την κυβέρνηση στο μάτι του κυκλώνα, για να μπορεί, όταν η αντίθεση φτάσει στην ανώτερη βαθμίδα, όπου εκεί η ποιοτική αλλαγή είναι αναπόφευκτη, να επιβάλλει μια κυβερνητική αλλαγή της αρεσκείας της, ενώ η ίδια να συνεχίσει αλώβητη την ανεξέλεγκτη ιδιοποίηση του παραγόμενου κοινωνικού πλούτου. Ήδη μπορεί να σχεδιάζουν κάτι τέτοιο κάποιοι οικονομικοί μεγιστάνες. Μια αλλαγή εν πλω στο τιμόνι της ΝΔ πριν τις κάλπες και ένας πλήρως ελεγχόμενος κυβερνητικός σχηματισμός μετά τις κάλπες, μπορεί να κάμψει την κοινωνική αντίδραση, οπότε ούτε γάτα ούτε ζημιά γι’ αυτούς.

Ο ΣΥΡΙΖΑ στη δίνη του προβλήματος, η κατακερματισμένη αριστερά και το επίδικο της υπέρβασης

Το ζήτημα όμως, για μας, τον κόσμο της αριστεράς, δεν είναι να περιγράψουμε με πειστικούς όρους την ενεργό πραγματικότητα της χώρας και μετά να ατενίζουμε τη μοίρα της, άλλα να την αλλάξουμε.

Η ιστορία δεν παράγεται ντετερμινιστικά, δεν είναι η αυτόματη συνέπεια της λειτουργίας οικονομικών νόμων, εμείς οι άνθρωποι γράφουμε την ιστορία, αλλά όχι όπως επιθυμούμε, ούτε κάτω από τις συνθήκες που εμείς θέλουμε. Τη γράφουμε σε συνθήκες ήδη διαμορφωμένες, με συγκεκριμένους συσχετισμούς, με συγκεκριμένους περιορισμούς, αλλά και με συγκεκριμένες δυνατότητες. Για να μη συρθούμε πίσω από τις εξελίξεις αλλά για να παλέψουμε για τη διαμόρφωσή τους, πρέπει να αναζητήσουμε αυτές τις δυνατότητες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή έχει περιέλθει στη δίνη ενός δυσεπίλυτου προβλήματος: αποτυγχάνει να νοηματοδοτήσει τον εαυτό του, αδυνατεί να συστηθεί στην κοινωνία ως αυτός που είναι. Ως το κόμμα που την περίοδο 2012 -15 ήταν η φωνή των κοινωνικών κινημάτων στη βουλή. Ως το κόμμα που κυβέρνησε την Ελλάδα πριν λίγα χρόνια, ως η πιο έντιμη κυβέρνηση μεταπολιτευτικά, ως η κυβέρνηση που έβγαλε την Ελλάδα από τα μνημόνια και δρομολόγησε την επίλυση του μακεδονικού, που σε πολύ δύσκολες μνημονιακές συνθήκες κατάφερε να ισχυροποιήσει την κοινωνική συνοχή και να προστατέψει το κοινωνικό κράτος. Ως το κόμμα που σήμερα έχει ένα ρεαλιστικό πολιτικό πρόγραμμα των 10+1 προγραμματικών αξόνων. Στα μάτια της κοινωνίας, τούτη την ώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα αποστεωμένο κόμμα, δεν είναι πια κυβερνώσα αριστερά, είναι μακριά από το να εκφράσει τα κοινωνικά κινήματα και ακόμα πιο μακριά από το να δώσει από μόνος του την προοπτική για μια αριστερή διακυβέρνηση.

Το ερώτημα γιατί συμβαίνει αυτό, περιμένει πειστική απάντηση. Και η απάντηση είναι η εξής: εμείς προσπαθούμε να νοηματοδοτήσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ προτάσσοντας τους 10+1 προγραμματικούς άξονες του πολιτικού μας προγράμματος και περιμένουμε οι πολίτες να ανταποκριθούν στο κάλεσμά μας και να μας εμπιστευτούν. Όμως αυτό είναι μη πραγματοποιήσιμο, τουλάχιστον άμεσα, διότι το νόημα το παράγει ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ έτσι όπως «εμφανίζεται» αυτή τη στιγμή στην πολιτική σκηνή και στα μάτια των πολιτών μετά τις διασπάσεις και την ολέθρια περίοδο Κασσελάκη, και όχι το πολιτικό του πρόγραμμα. Η πολιτική οντότητα ΣΥΡΙΖΑ παράγει το πολιτικό νόημα και το μεταφέρει στο πολιτικό περιεχόμενο του ΣΥΡΙΖΑ και όχι αντίστροφα. Το πολιτικό νόημα δεν παράγεται από το πολιτικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και μεταφέρεται στην πολιτική οντότητα ΣΥΡΙΖΑ, όπως πασχίζουμε να κάνουμε εμείς τώρα. Το νόημα πηγάζει από το σημαίνον και μεταφέρεται στο σημαινόμενο και όχι αντίστροφα, και κανένας δεν εγγυάται την ταύτιση των νοημάτων τους.

Αλλά ποιο πολιτικό νόημα εκπέμπει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ; Στα μάτια τις κοινωνίας, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ακόμα εγκλωβισμένος στο πολιτικό νόημα που παρήγαγε η καταστροφική περίοδος Κασσελάκη, εκπέμπει την αναξιοπιστία, την ιδεολογική σύγχυση και τη μη σοβαρότητα. Ίσως μάλιστα, τούτη την ώρα να βιώνουμε το αποκορύφωμα αυτής της κατάστασης. Για να το αλλάξουμε, δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη, θέλει μεγάλη προσπάθεια αλλά και χρόνο. Γι’ αυτό είναι μέγα πολιτικό σφάλμα, αυτή την ώρα, να πυροβολούμε το ίδιο το κόμμα και να τροφοδοτούμε πρακτικές εσωστρέφειας. Είναι ανθρωπίνως αδύνατο, ο πρόεδρος Σωκράτης Φάμελλος να γυρίσει έναν διακόπτη και να αλλάξει το πολιτικό νόημα που παράγει ο ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν υπάρχουν οι αντικειμενικές δυνατότητες για να γίνει αυτό άμεσα. Η συμμετοχή των 70.000 δημοκρατικών πολιτών στις εσωκομματικές εκλογές τον Νοέμβρη του 2024, έβαλε τα θεμέλια ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να επανακτήσει την αξιοπρέπειά του και την αριστερή του ταυτότητα, όμως για να γίνουν αυτά πράξη, χρειάζεται συντονισμένη προσπάθεια αλλά και χρόνος.

Όσο για την εγκυρότητα ότι το νόημα πράγματι πηγάζει από το σημαίνον, υπάρχουν παραδείγματα, που σε ιδιάζουσες πολιτικές συγκυρίες, το νόημα του σημαίνοντος είναι ικανό από μόνο του να παράγει πολιτικές πραγματικότητες. Όπως συμβαίνει σήμερα με τα υψηλά δημοσκοπικά ποσοστά της Πλεύσης Ελευθερίας, ή όπως παλιά με το δεξιόστροφο σημιτικό ΠΑΣΟΚ που καρπωνόταν το πολύ ισχυρό πολιτικό μήνυμα που παρήγαγε το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου ως το κεντροαριστερό κόμμα των μη προνομιούχων.

Κοιτάζοντας προς τον ευρύτερο χώρο της αριστεράς συναντάμε την εξής αντίφαση: Ενώ όλο το αριστερό φάσμα διακηρύσσει την αναγκαιότητα της ταξικής ενότητας, ενώ στην πρώτη γραμμή των πρακτικών δράσης βρίσκουμε τη συλλογικότητα και τη διαμόρφωση κοινών μετώπων διεκδίκησης, εντούτοις, πολλά αριστερά κόμματα ή σχήματα, στη βάση της διεκδίκησης της ιδεολογικής καθαρότητας, αυτοπροσδιορίζονται αποκλειστικά και μόνο μέσω των ιδεολογικών τους διαφορών με τον υπόλοιπο αριστερό κόσμο.

Γι’ αυτό στον ευρύτερο αριστερό χώρο υπάρχει πάντα μια κινητικότητα αναζητήσεων και μια εναλλαγή ιδεολογικών αντιπαραθέσεων και συμμαχιών. Αυτή η κινητικότητα και εναλλαγή παράγει πότε ισχυρές πολιτικές συνεργασίες και πότε κατακερματισμό των δυνάμεων. Όταν όμως, κυριαρχεί η μία πλευρά, ακριβώς τότε αναπτύσσονται οι υλικοί όροι της κυριαρχίας της άλλης. Σήμερα ναι μεν κυριαρχεί ο κατακερματισμός του αριστερού χώρου, αλλά στην κοινωνία έχουν αναπτυχθεί οι δυνατότητες για τη δημιουργία μιας ευρύτερης πολιτικής ενότητας. Μην περιμένουμε όμως η πολιτική ενότητα να συμβεί νομοτελειακά, θα γίνει πράξη μόνο αν παλέψουμε προς αυτή την κατεύθυνση.

Συνεπώς, με δεδομένο το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ και τον κατακερματισμό του αριστερού χώρου, το πολιτικά επίδικο τούτη την ώρα για την κοινωνία είναι η συγκρότηση ενός ευρύτερου αριστερού πολιτικού φορέα, ο οποίος θα παράγει την προσδοκία στους εκμεταλλευόμενους, στους μη προνομιούχους και στους κοινωνικά καταπιεσμένους της χώρας, ότι μπορεί να αντιπαρατεθεί στον αυταρχικό νεοφιλελευθερισμό της δεξιάς, ότι μπορεί να βελτιώσει τις συνθήκες διαβίωσης, να αμβλύνει τις κοινωνικές ανισότητες, να επαναθεμελιώσει το απαξιωμένο κοινωνικό κράτος, να βάλει τέλος στο τραπεζικό και ενεργειακό καρτέλ, να καταστήσει τη στέγη προσβάσιμο αγαθό για όλους. Το πολιτικό πρόταγμα του νέου φορέα πρέπει να συμπίπτει με το κυρίαρχο κοινωνικό αίτημα τούτη τη στιγμή, την αναδιανομή του πλούτου υπέρ των εκμεταλλευόμενων και μη προνομιούχων.

Όμως, είμαστε ενάντια το νέο φορέα να τον εκπονήσουν πρόεδροι και αξιωματούχοι υφιστάμενων κομμάτων μαζί με κάποιες σημαντικές προσωπικότητες και αφού ολοκληρώσουν την εκπόνηση να διαπραγματευτούν και το πρόσωπο του επικεφαλής. Ο νέος φορέας δεν χρειάζεται επικεφαλής, πολιτικό ηγέτη χρειάζεται που θα παράγει για την κοινωνία το πολιτικό νόημα. Και ο πολιτικός ηγέτης δεν μπορεί να είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης και παζαρέματος, πρέπει να βρίσκεται στην αφετηρία, να είναι μπροστάρης της προσπάθειας και όχι το τελευταίο κομμάτι του παζλ. Ο νέος φορέας πρέπει να στοχεύσει σε ευρείες συμμαχίες, να ενώσει πολιτικές δυνάμεις, να εκφράσει το κοινωνικό μέτωπο ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό, και όχι να λειτουργήσει ως βάρκα σωτηρίας για κάποιους από τους εκπονήσαντες και για κάποιους άλλους ως σκαλοπάτι πολιτικής αναρρίχησης.

Πειστική απάντηση όμως περιμένουν και τα ερωτήματα: σε ποια βάση θα συγκροτηθεί ο νέος φορέας; και γιατί να ηγηθεί Αλέξης Τσίπρας;

Καταστατικά ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει τη συμπόρευση με τις άλλες δημοκρατικές δυνάμεις γι’ αυτό προσπαθεί να ανοίξει διαύλους επικοινωνίας και σύγκλισης με τις ηγεσίες των λεγόμενων προοδευτικών κομμάτων. Όμως, αυτή η στρατηγική έχει αποτύχει παταγωδώς, διότι καμία ηγεσία τούτη την ώρα, όχι μόνο δεν δείχνει τέτοια διάθεση, αλλά είναι επιθετική και προς τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ. Από την άλλη όμως, τέτοια διάθεση δείχνουν οι πολίτες, το αίτημα της συμμαχίας των προοδευτικών δυνάμεων είναι και υπαρκτό και ορατό πλέον στην κοινωνία, το αποτυπώνουν και οι δημοσκοπήσεις. Αυτή η αντίφαση είναι κρίσιμο να επιλυθεί υπέρ της πολιτικής ενότητας και όχι υπέρ του κατακερματισμού. Στη βάση ακριβώς αυτού του κοινωνικού αιτήματος υποστηρίζουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αλλάξει στρατηγική, να εγκαταλείψει την ανεύρεση σύγκλισης με τις ηγεσίες και να στραφεί προς την κοινωνία.

Γι’ αυτό προτείνουμε να πρωτοστατήσει στη συγκρότηση ενός ευρύτερου αριστερού πολιτικού φορέα με ηγέτη τον Αλέξη Τσίπρα. Μια τέτοια πρωτοβουλία θα απεγκλωβίσει και τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ, διότι και θα διατηρήσει την αυτονομία του ως κόμμα και θα αποτρέψει άμεσα κάθε μορφή εσωστρέφειας και θα θέσει τις βάσεις για τη συγκρότηση του αντίπαλου δέους απέναντι στην νεοφιλελεύθερη λαίλαπα. Πιστεύουμε ότι με αυτή την πρωτοβουλία ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναβαθμιστεί πολιτικά.

Γιατί να ηγηθεί ο Αλέξης Τσίπρας; Διότι τα πολιτικά του χαρακτηριστικά, ως επικεφαλής της Ανοιχτής Πόλης το 2006, ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ από το 2008 μέχρι την πορεία προς τις εκλογικές νίκες του 2015 και ως ο πρωθυπουργός της πρώτης αριστερής κυβέρνησης στην Ελλάδα, είναι ιστορικά διαμορφωμένα και κοινωνικά παγιωμένα, έχουν αποκτήσει μια υλική υπόσταση γιατί ακριβώς είναι μέρος της αντικειμενικής πραγματικότητας. Η υλικότητα αυτή μπορεί να προσδώσει άμεσα και αποτελεσματικά στο νέο φορέα το πολιτικό νόημα της κυβερνώσας αριστεράς.

Ο νέος φορέας είναι ανάγκη να απευθυνθεί στην κοινωνία με τη μορφή διακήρυξης, με ένα περίγραμμα των πολιτικών του θέσεων που θα περιλαμβάνει τις βασικές αρχές, τον ιδεολογικό προσανατολισμό και τις πολιτικές προτάσεις. Δεν μπορεί να έχει τα χαρακτηριστικά κόμματος, θα πρέπει να στοχεύει σε ευρύτερες κοινωνικές συμμαχίες, επιδιώκοντας πολιτική ενότητα και όχι απαραίτητα ιδεολογική ταύτιση.

 Μέλη που προσυπογράφουν την πολιτική πρωτοβουλία:

1. Ρεγγίνα Κασιμάτη ΟΜ Πλ. Βικτωρίας – Αχαρνών
2. Βασίλης Καραγιάννης ΟΜ Πλ. Βικτωρίας – Αχαρνών
3. Αγγελική Καλλή ΟΜ Πλ. Βικτωρίας – Αχαρνών
4. Βαγγέλης Αγγελέτος ΟΜ Πλ. Βικτωρίας – Αχαρνών
5. Σταματία Παγωνδιώτου ΟΜ Πλ. Βικτωρίας – Αχαρνών
6. Γιάννης Σταυρούλης ΟΜ Πλ. Βικτωρίας – Αχαρνών
7. Έφη Σταυρούλη ΟΜ Πλ. Βικτωρίας – Αχαρνών
8. Ιωάννης Γκιόκας ΟΜ Πλ. Βικτωρίας – Αχαρνών
9. Μαρία Γεωργαντά ΟΜ Πλ. Βικτωρίας – Αχαρνών
10. Ελένη Μερτίκα ΟΜ Πλ. Αμερικής – Κυψέλη
11. Δημήτρης Μποσινάκης ΟΜ Πλ. Αμερικής – Κυψέλη
12. Μαρία Μίτσιου ΟΜ Χολαργού
13. Μπάμπης Κόκλας ΟΜ Πατησίων
πηγή: avgi.gr