Γιάννης Ανδρουλιδάκης: Μετεκλογικές εξελίξεις στα κόμματα - Όλα όσα θα καθορίσει η επερχόμενη κάλπη

Η κατάσταση στην οικονομία, τα ελληνοτουρκικά και κυρίως οι αποκαλύψεις στο τεράστιο ζήτημα των υποκλοπών θα καθορίσουν τον χρόνο των εκλογών. Η κυβέρνηση ασφαλώς και επιθυμεί να γίνουν προς το τέλος της τετραετίας. Θα της το επιτρέψουν, ωστόσο, οι εξελίξεις; Ένα πράγμα θεωρείται βέβαιο, ανεξαρτήτως του χρόνου διεξαγωγής τους: ότι το αποτέλεσμά τους, όποιο και αν είναι, θα πυροδοτήσει σοβαρές αλλαγές στα κόμματα.

Γιάννης Ανδρουλιδάκης*

Στη Ν.Δ. η ηγετική υπό τον κ. Μητσοτάκη ομάδα κάνει απελπισμένες και ανεπιτυχείς προσπάθειες να αλλάξει την ατζέντα και να φύγει από την ημερήσια διάταξη το θέμα των συνακροάσεων. Ο πρωθυπουργός υιοθετώντας τον λαϊκισμό μοιράζει επιδόματα και τάζει λαγούς με πετραχήλια σε δεξαμενές ψηφοφόρων, από τις οποίες ελπίζει να ενισχυθεί στις εκλογές. Από κοντά τα φίλια ΜΜΕ, το διαπλεκόμενο οικονομικό και πολιτικό σύστημα και οι κάθε λογής κηφήνες της εξουσίας που τον στηρίζουν. Δυστυχώς, όμως, γι’ αυτόν οι νέες αποκαλύψεις για τις παρακολουθήσεις που συνεχώς βλέπουν το φως της δημοσιότητας και οι ηχηρές διαφοροποιήσεις των κ.κ. Καραμανλή και Σαμαρά για το απόρρητο δεν τον αφήνουν να ησυχάσει. Επιπλέον, η άτακτη φυγή του κ. Μητσοτάκη από τη Βουλή, στην τελευταία συζήτηση που έγινε, φανέρωσε για μια ακόμη φορά την ενοχή του. Φημολογείται ότι όσα θα δουν το φως της δημοσιότητας το επόμενο διάστημα για τις υποκλοπές, πιθανώς, να τον οδηγήσουν σε απόφαση για πρόωρες εκλογές. Η επιλογή, αν τις χάσει, είναι μία: η παραίτηση από την ηγεσία της Ν.Δ. Οι υπόγειες διεργασίες στο κυβερνών κόμμα βρίσκονται από καιρό σε εξέλιξη και οι επίδοξοι διάδοχοι παίρνουν θέσεις μάχης.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ η κατάσταση δεν ήταν ποτέ πιο ευνοϊκή για να επιστρέψει στην κυβέρνηση. Ο κ. Μητσοτάκης βυθίζεται κάτω από το βάρος των σκανδάλων, με κορυφαίο εκείνο των υποκλοπών. Αν θεωρούν, εντούτοις, τα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι θα πέσει σαν ώριμο φρούτο, κινδυνεύουν να βρεθούν προ εκπλήξεων. Το σύστημα του Μαξίμου και οι υποστηρικτές του θα δώσουν λυσσαλέα τη μάχη για να παραμείνουν στην εξουσία. Θα είναι, απ’ ό,τι φαίνεται, οι πιο πολωτικές και πιο «βρόμικες» εκλογές της μεταπολίτευσης. Ο κ. Τσίπρας και τα στελέχη του έχουν έναν δρόμο: να καταθέσουν, αν έχουν επεξεργαστεί, ένα πρόγραμμα εξόδου από τη κρίση που θα ανακουφίσει τα φτωχά και τα μεσαία κοινωνικά στρώματα και να εξηγήσουν πειστικά στους πολίτες γιατί διαφέρουν από τη Ν.Δ. και τι εναλλακτικό θα κάνουν στην οικονομία, στην παιδεία, στην υγεία, στην κοινωνική πολιτική γενικότερα, σε ζητήματα διαφάνειας και δημοκρατίας, και πώς θα αντιμετωπίσουν την τουρκική προκλητικότητα. Με κραυγές, πολεμικές ιαχές και ρεβανσιστικές αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν κερδίζονται οι εκλογές. Επίσης, είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουν ότι το 2023 δεν είναι 2015 και ότι στις παρούσες συνθήκες το κόμμα τους πρέπει να λειτουργήσει ως παράταξη της ευρύτερης κεντροαριστεράς. Αν χαθεί αυτή η εκλογική μάχη, τότε ποια θα είναι νικηφόρα; Μια ήττα θα αποδειχθεί καταστροφική για τον ΣΥΡΙΖΑ, αφού θα αμφισβητηθεί η ηγεσία του κ. Τσίπρα και η διάσπαση του κόμματός του φαίνεται ως σοβαρό ενδεχόμενο.

Για το ΠΑΣΟΚ οι συνθήκες δεν είναι καθόλου ευοίωνες σε μια εκλογική διαδικασία με έντονα τα χαρακτηριστικά του διπολισμού. Σε αυτή τη δυσκολία συμβάλλει και η τακτική των ίσων αποστάσεων προς τη Ν.Δ. και προς τον ΣΥΡΙΖΑ στον διμέτωπο αγώνα που έχει υιοθετήσει ο κ. Ανδρουλάκης και η θολή και ακατανόητη στον πολύ κόσμο πρότασή του για σοσιαλδημοκρατική λύση. Οι μετεκλογικές συμμαχίες, στις οποίες, ίσως, να προχωρήσει το ΠΑΣΟΚ θα κρίνουν πολλά. Δύσκολα, πάντως, οι ψηφοφόροι θα συγχωρήσουν μια δεύτερη συμπόρευση με τη Ν.Δ. Βεβαίως, η ηγεσία του κ. Ανδρουλάκη δεν απειλείται. Παρ’ όλα αυτά, ένα ποσοστό κάτω από το 10% θα προκαλέσει γκρίνιες και ενδεχομένως αποχωρήσεις κάποιων δυσαρεστημένων ήδη στελεχών.

Ανάλογες εξελίξεις αναμένονται και στα υπόλοιπα κόμματα με εξαίρεση το ΚΚΕ, του οποίου τα στεγανά δεν επιτρέπουν ριζικές αλλαγές. Όπως και να έχει, λοιπόν, το πολιτικό τοπίο θα είναι διαφορετικό και ενδιαφέρον μετά τις εκλογές. Αναμένουμε.

πηγή: 2020mag.gr

___________________________________________

* Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 1ο Γυμνάσιο Καλαμάτας, αρθρογραφεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης.

Γιάννης Ανδρουλιδάκης: Αδιανόητο

Η ανάπηρη Δημοκρατία μας αποδείχτηκε ότι δεν έχει μηχανισμούς αυτοκάθαρσης. Ο κ. Μητσοτάκης τα σπάει τη μια και τα ξαναβρίσκει την άλλη με τη διαπλοκή, τα συμφέροντα και τους ιδιοκτήτες των Μ.Μ.Ε. που τον στηρίζουν και παραμένει μέχρι νεοτέρας στην εξουσία φορώντας, αλίμονο, τη μάσκα του δημοκράτη. 

Όλα όσα έγιναν και έχουν αποκαλυφθεί μέχρι σήμερα μυρίζουν ενοχή του κ. Μητσοτάκη. Τα ερωτήματα αμείλικτα και αναπάντητα. Γιατί ο πρωθυπουργός μετέφερε τη λειτουργία της Ε.Υ.Π. στο μέγαρο Μαξίμου; Γιατί άλλαξε τον νόμο για τα προσόντα του υποψήφιου διοικητή της και τα προσάρμοσε στα μέτρα του κ. Κοντολέοντα; Δρούσε ανεξέλεγκτα ο επικεφαλής της υπηρεσίας πληροφοριών και, αν όχι, σε ποιον λογοδοτούσε; Γιατί δεν κλήθηκε να καταθέσει στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής που διερευνούσε το ζήτημα των υποκλοπών ο κ. Δημητριάδης, ο οποίος με την παραίτησή του ανέλαβε την ευθύνη για το πρώτο κύμα των παρακολουθήσεων; Ποιος έδωσε την εντολή και σαμπόταρε η κυβέρνηση την προσπάθεια της PEGA, της επιτροπής δηλαδή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η οποία ήρθε στη χώρα μας για να εξετάσει λεπτομερειακά τις πτυχές του θέματος των συνακροάσεων; Και τελικά, για να μη μακρηγορούμε, γιατί δεν αίρεται το απόρρητο, να πληροφορηθεί ο ελληνικός λαός στο φως του ήλιου την αλήθεια; Για να μάθουμε , επιτέλους, ποια ήταν η αντεθνική δράση του κ. Ανδρουλάκη.

Γιάννης Ανδρουλιδάκης*

Είναι συγκλονιστικά όσα αποκαλύπτονται, χωρίς να διαψεύδονται από την κυβέρνηση.

Η κυβέρνηση βρίσκεται στη χειρότερή της περίοδο. Το σκάνδαλο των υποκλοπών έχει τεράστια ουρά και απειλεί να την καταπιεί. Μέρα με την ημέρα έρχονται στο φως της δημοσιότητας νέα στοιχεία και οι εξελίξεις είναι απρόβλεπτες. Ο πρωθυπουργός είναι σε πανικό. Κανένας αντιπερισπασμός, από όσους επιχείρησε, δεν πέτυχε. Ούτε το νομοσχέδιο, το οποίο θα ψηφίσει και θα απαγορεύει τα κακόβουλα λογισμικά, ούτε η προπαγάνδα με τα υποτιθέμενα κοιτάσματα υδρογονανθράκων, τα οποία, όπως πανηγύριζε η κρατική Ε.Ρ.Τ., θα σώσουν τη χώρα, ούτε η συνάντησή του με την κ. Βάνα Μπάρμπα, με την οποία ενημερωθήκαμε ότι συζήτησε για θέματα που απασχολούν τη χώρα! Τίποτε δεν άλλαξε το άσχημο και βορβορώδες κλίμα.

Από την αρχή που ξέσπασε το σκάνδαλο των υποκλοπών έγινε προσπάθεια να βγει ο πρωθυπουργός από το κάδρο των ευθυνών. Παραιτήθηκαν ο κ. Δημητριάδης, το δεξί του χέρι, ο άνθρωπος που γνώριζε όλα τα μυστικά του Μαξίμου, και ο κ. Κοντολέων, έμπιστος και προσωπική επιλογή του. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, μόνος κι έρημος στον άχαρο ρόλο του, μονότονα επαναλαμβάνει ότι ο κ. Μητσοτάκης δε γνώριζε ότι παρακολουθούνταν ο αρχηγός του τρίτου κόμματος της Βουλής, ούτε ξέρει αν κάτι ανάλογο συμβαίνει με τους υπουργούς του. Ποιος μπορεί, ωστόσο, να τον πιστέψει, όταν τα γεγονότα δείχνουν την τεράστια ευθύνη του πρωθυπουργού;

Όλα όσα έγιναν και έχουν αποκαλυφθεί μέχρι σήμερα μυρίζουν ενοχή του κ. Μητσοτάκη. Τα ερωτήματα αμείλικτα και αναπάντητα. Γιατί ο πρωθυπουργός μετέφερε τη λειτουργία της Ε.Υ.Π. στο μέγαρο Μαξίμου; Γιατί άλλαξε τον νόμο για τα προσόντα του υποψήφιου διοικητή της και τα προσάρμοσε στα μέτρα του κ. Κοντολέοντα; Δρούσε ανεξέλεγκτα ο επικεφαλής της υπηρεσίας πληροφοριών και, αν όχι, σε ποιον λογοδοτούσε; Γιατί δεν κλήθηκε να καταθέσει στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής που διερευνούσε το ζήτημα των υποκλοπών ο κ. Δημητριάδης, ο οποίος με την παραίτησή του ανέλαβε την ευθύνη για το πρώτο κύμα των παρακολουθήσεων; Ποιος έδωσε την εντολή και σαμπόταρε η κυβέρνηση την προσπάθεια της PEGA, της επιτροπής δηλαδή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η οποία ήρθε στη χώρα μας για να εξετάσει λεπτομερειακά τις πτυχές του θέματος των συνακροάσεων; Και τελικά, για να μη μακρηγορούμε, γιατί δεν αίρεται το απόρρητο, να πληροφορηθεί ο ελληνικός λαός στο φως του ήλιου την αλήθεια; Για να μάθουμε , επιτέλους, ποια ήταν η αντεθνική δράση του κ. Ανδρουλάκη.

Είναι προφανές ότι η επίκληση και το κρυφτούλι με το απόρρητο γίνεται για να καλυφθεί ο ιθύνων νους των παρακολουθήσεων, δηλαδή ο πρωθυπουργός. Κανείς δε γνωρίζει ακόμη σε ποια χρονική στιγμή αγοράστηκαν τα παράνομα λογισμικά και σε ποιες άλλες περιπτώσεις έχουν χρησιμοποιηθεί. Αν ο παρακρατικός μηχανισμός του κ. Μητσοτάκη είχε στηθεί και πριν από την άνοδό του στην εξουσία. Είναι συγκλονιστικά όσα αποκαλύπτονται, χωρίς να διαψεύδονται από την κυβέρνηση. Είναι, επιπλέον, αμφίβολο αν θα πληροφορηθούμε ποτέ όλη την αλήθεια, αφού κρίσιμα αποδεικτικά στοιχεία έχουν ήδη εξαφανιστεί, προφανώς με άνωθεν εντολή.

Αδιανόητη δεν είναι μόνο η υποκλοπή των συνομιλιών του υπουργού Εξωτερικών της χώρας, όπως δήλωσαν κύκλοι του κ. Δένδια, αλλά, κυρίως, η σιωπή του ίδιου και άλλων κορυφαίων υπουργών και στελεχών της Ν.Δ. που παρακολουθούνταν. Αδιανόητη είναι, επίσης, η αλαλία της Προέδρου της Δημοκρατίας, η οποία δε χάνει ευκαιρία να αβαντάρει την κυβέρνηση. Αδιανόητη, τελικά, για τη Δημοκρατία μας είναι η παραμονή στην εξουσία ενός πρωθυπουργού-ωτακαουστή, ο οποίος υπερέβη τα εσκαμμένα και μας γύρισε πίσω σε σκοτεινές εποχές που, αφελώς, θεωρούσαμε ότι έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.

Η ανάπηρη Δημοκρατία μας αποδείχτηκε ότι δεν έχει μηχανισμούς αυτοκάθαρσης. Ο κ. Μητσοτάκης τα σπάει τη μια και τα ξαναβρίσκει την άλλη με τη διαπλοκή, τα συμφέροντα και τους ιδιοκτήτες των Μ.Μ.Ε. που τον στηρίζουν και παραμένει μέχρι νεοτέρας στην εξουσία φορώντας, αλίμονο, τη μάσκα του δημοκράτη. Ο δρόμος που ακολουθεί τραυματίζει και άλλο τη Δημοκρατία που έχει ήδη πολλαπλά κατάγματα. Η πορεία μέχρι τις εκλογές μοιάζει μακρά. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν μπορούμε να πάμε ως εκεί με τις εκκρεμότητες των υποκλοπών ανοιχτές. Ας το ακούσουν και ας το καταλάβουν καλά εκεί στο κόμμα της Ν.Δ.

πηγή: ieidiseis.gr

___________________________________________

*Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 1ο Γυμνάσιο Καλαμάτας, αρθρογραφεί σε ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης.

Γιάννης Ανδρουλιδάκης / ΕΠΑ.Λ.: «Η χωματερή της εκπαίδευσης;»

εικόνες από επαρχιακό ΕΠΑ.Λ.

Τα ΕΠΑ.Λ., από την εποχή της ίδρυσής τους μέχρι σήμερα, δεν μπόρεσαν να παίξουν τον ρόλο για τον οποίο συστήθηκαν. Έμειναν όλα αυτά τα χρόνια χωρίς γενναία χρηματοδότηση, χωρίς τις απαραίτητες υποδομές, δίχως τα αναγκαία εργαστήρια για την πρακτική άσκηση των μαθητών...

Τα σοβαρά προβλήματα και οι παθογένειες του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος έρχονται κατά καιρούς στην επιφάνεια. Αυτό συνέβη τελευταία με την επιστολή παραίτησης του αναπληρωτή εκπαιδευτικού, με την οποία κατήγγειλε τους εκβιασμούς και τις πιέσεις που δέχτηκε από μαθητές του σε Επαγγελματικό Λύκειο, αλλά και την αδιαφορία που επέδειξαν οι προϊστάμενοί του στις καταγγελίες του. Το θέμα πήρε μεγάλες διαστάσεις. Γράφτηκαν πολλά ένθεν κακείθεν και δόθηκαν υποσχέσεις ότι θα διερευνηθεί σε βάθος το θέμα από τους υπευθύνους. Κεραυνός εν αιθρία, λοιπόν, όσα ισχυρίζεται ο εκπαιδευτικός; Για κάποιους ίσως. Για τους παροικούντες, όμως, την Ιερουσαλήμ καθόλου.

Γιάννης Ανδρουλιδάκης*

Τα ΕΠΑ.Λ., από την εποχή της ίδρυσής τους μέχρι σήμερα, δεν μπόρεσαν να παίξουν τον ρόλο για τον οποίο συστήθηκαν. Έμειναν όλα αυτά τα χρόνια χωρίς γενναία χρηματοδότηση, χωρίς τις απαραίτητες υποδομές, δίχως τα αναγκαία εργαστήρια για την πρακτική άσκηση των μαθητών. Οι όποιες αλλαγές, συμπληρώσεις και βελτιώσεις επιχειρήθηκε να γίνουν, ελάχιστα άλλαξαν την άσχημη εικόνα. Τα μπαλώματα πολλαπλασίασαν παρά έλυσαν ζητήματα υπαρκτά και σοβαρά. Τα προβλήματα ήταν και παραμένουν διαχρονικά και ευθύνες έχουν αναλογικά όλες οι κυβερνήσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε υφυπουργό μάχιμο εκπαιδευτικό, προερχόμενο από τα σπλάχνα των Επαγγελματικών Λυκείων, η κατάσταση δεν άλλαξε ουσιαστικά. Τα ΕΠΑ.Λ. ακολουθούν τον κατηφορικό δρόμο της απαξίωσης, όπως και όλη η δημόσια εκπαίδευση, και, αν έλειπε το φιλότιμο της μεγάλης πλειοψηφίας των εκπαιδευτικών που υπηρετούν σ’ αυτά, η εικόνα θα ήταν τρισχειρότερη.

Όσοι με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο εμπλέκονται στην εκπαιδευτική διαδικασία, διαπιστώνουν ότι το σχολείο βρίσκεται στη δίνη μιας παρατεταμένης κρίσης. Αντιλαμβάνονται χρονιά με τη χρονιά αλλαγές στη συμπεριφορά των μαθητών. Τα παιδιά γίνονται πιο βίαια, πιο επιθετικά και η αγανάκτησή τους για το αβέβαιο μέλλον που τα περιμένει παίρνει συχνά επικίνδυνους δρόμους. Αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο για τα ΕΠΑ.Λ., στα οποία καταλήγει το μεγαλύτερο ποσοστό των μαθητών που χαρακτηρίζονται, με βάση τις σχολικές τους επιδόσεις, ως «κακοί», ποσοστό το οποίο, επιπλέον, έχει χαμηλές προσδοκίες. Συνήθως ατίθασοι έφηβοι που προέρχονται από τα πιο φτωχά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας και κουβαλούν, εκτός από τη σχολική απόρριψη, και σοβαρά οικογενειακά προβλήματα. Όλα τα παραπάνω αποτελούν ένα εκρηκτικό μείγμα στην πρώτη νεότητα.

Υπάρχουν, λοιπόν, φαινόμενα νταηλικιού και αλητείας στα ΕΠΑ.Λ., σαν κι εκείνα που αναφέρει ο παραιτηθείς εκπαιδευτικός; Ασφαλώς ναι, όμως, ούτε η ένταση ούτε η έκτασή τους είναι για την ώρα τόσο μεγάλη. Γι’ αυτό είναι κρίμα να επικρατούν γενικεύσεις, να τσουβαλιάζονται και να στιγματίζονται συλλήβδην οι μαθητές των ΕΠΑ.Λ. από την άσχημη και παραβατική, σε κάποιες περιπτώσεις, συμπεριφορά μιας μειοψηφίας συμμαθητών τους. Και οι εκπαιδευτικοί; Τι κάνουν σε τέτοιες καταστάσεις; Στη συντριπτική πλειοψηφία προσπαθούν, με παιδαγωγικά κριτήρια και με βάση όσα προβλέπει η νομοθεσία, να αντιμετωπίσουν φαινόμενα που δημιουργούν προβλήματα στην ομαλή σχολική ζωή. Λίγες φορές πάλι, και αυτό πρέπει να το πούμε, κάνουν τα στραβά μάτια, για να συμπληρώσουν το ωράριό τους, για να μην καταργηθούν τμήματα, να μη χαθούν οργανικές θέσεις. Αυτό, ωστόσο, δε μειώνει ούτε στο ελάχιστο την προσφορά της πλειονότητας των εκπαιδευτικών και τη σπουδαία δουλειά που εκείνη κάνει στα δύσκολα σχολεία των ΕΠΑ.Λ.

Επομένως, όσα συνέβησαν σε ΕΠΑ.Λ. της Κεφαλλονιάς δεν αφορούν το σύνολο των Επαγγελματικών Λυκείων. Το περιστατικό αυτό θα έπρεπε να προβληματίσει τους αρμοδίους του υπουργείου Παιδείας, να σκύψουν πάνω από τα χρονίζοντα προβλήματα των ΕΠΑ.Λ. και να δώσουν ριζικές λύσεις. Αντί γι’ αυτό, εντούτοις, βρήκαν ευκαιρία να φορτώσουν ξανά τις ευθύνες στους εκπαιδευτικούς, για να βγουν οι ίδιοι λάδι. Γνωστή, δοκιμασμένη, αλλά αποτυχημένη, πια, τακτική. Γιατί δε χρειάζονται ειδικές γνώσεις για να καταλάβει κάποιος ότι δεν είναι οι εκπαιδευτικοί που θέλουν αμόρφωτους και, σε κάποιες περιπτώσεις, λειτουργικά αναλφάβητους τους αποφοίτους των ΕΠΑ.Λ., ανειδίκευτο και φτηνό εργατικό δυναμικό, χωρίς στόχους και όνειρα, αλλά η κυβέρνηση, η οποία μετατρέπει τα σχολεία αυτά σε πάρκινγκ μαθητών και σε χωματερή της εκπαίδευσης.

πηγή: 2020mag.gr

___________________________________________

*Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 1ο Γυμνάσιο Καλαμάτας, αρθρογραφεί σε ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης.

Learn More: Food Recipies

Γιάννης Ανδρουλιδάκης: «Μέντορες, ενδοσχολικοί συντονιστές… και μεταξωτές κορδέλες»

"Οι εκπαιδευτικοί βρίσκονται υπό διωγμό και αυτό δεν είναι υπερβολή."

   Γιάννης Ανδρουλιδάκης *

Είναι ξαναειπωμένο πολλές φορές και το έχουν ζήσει όλοι όσοι συνδέονται με το σχολείο, γονείς, μαθητές, εκπαιδευτικοί: το μεγάλο θύμα της οικονομικής κρίσης είναι η δημόσια εκπαίδευση. Κοντά στις σημαντικές μισθολογικές περικοπές, την κατάργηση των τριμήνων, των δώρων των Χριστουγέννων και του Πάσχα κ.λπ., που οδήγησαν στο σημείο να θεωρείται ο εκπαιδευτικός ο πιο κακοπληρωμένος δημόσιος υπάλληλος, ήρθε και η διαρκής υποβάθμιση και μείωση του παιδαγωγικού του ρόλου και η προσπάθεια μετάλλαξής του από λειτουργό της εκπαίδευσης σε διεκπεραιωτή και γραφειοκράτη.

Οι εκπαιδευτικοί βρίσκονται υπό διωγμό και αυτό δεν είναι υπερβολή. Οι όποιες δημοκρατικές διαδικασίες υπάρχουν ακόμη στα σχολεία σε λίγο θα αποτελούν παρελθόν. Η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη, η υπουργός Παιδείας κ. Κεραμέως και το επιτελείο της αποφασίζουν και διατάζουν. Επέβαλαν με τρόπο αυταρχικό την αυτοαξιολόγηση των σχολικών μονάδων, ψαλίδισαν κρίσιμες αρμοδιότητες του συλλόγου διδασκόντων και τις μετέφεραν στον διευθυντή του σχολείου και τώρα προετοιμάζουν το έδαφος για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Όλα αυτά έγιναν χωρίς να ληφθούν υπόψη οι απόψεις και οι θέσεις των ομοσπονδιών των δασκάλων και των καθηγητών, αλλά και οι ενστάσεις και οι προτάσεις των μαχόμενων εκπαιδευτικών της τάξης. Στο πλαίσιο, λοιπόν, της επερχόμενης αξιολόγησης ανακοινώθηκαν με τυμπανοκρουσίες οι «καινοτομίες» των ομίλων, του μέντορα και του ενδοσχολικού συντονιστή. Ήδη ξεκίνησαν οι απόπειρες επιβολής τους από τον στρατό των προθύμων που υπάρχει. Διευθυντές σχολείων, αρκετοί συνδικαλιστές της Δ.Α.Κ.Ε. και άλλα εκκολαπτόμενα στελέχη είναι έτοιμοι να τα κάνουν πράξη. Μερικοί, μάλιστα, γίνονται βασιλικότεροι του βασιλέως, αφού επιχειρούν να επιβάλλουν καθημερινό ωράριο υποχρεωτικής παρουσίας 8 π.μ -2 μ.μ. στα σχολεία, όπως συμβαίνει ήδη σε σχολικές μονάδες της Μεσσηνίας. Δείχνουν, έτσι, στο υπουργείο ποιος πρέπει να είναι ο επόμενος στόχος.

Οι νέοι «θεσμοί» για μια ακόμη φορά αντιγράφουν αποτυχημένα μοντέλα ξένων χωρών, στη συγκεκριμένη περίπτωση της Αγγλίας. Δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να φορτώνουν γραφειοκρατία στους εκπαιδευτικούς, να επιμηκύνουν το εργασιακό τους ωράριο εντός της σχολικής μονάδας, να θεσμοθετούν την απλήρωτη εργασία και να κατατάσσουν σε κατηγορίες τα σχολεία και τους εκπαιδευτικούς. Γιατί πώς αλλιώς να εξηγηθεί το γεγονός ότι οι εκπαιδευτικοί όμιλοι λειτουργούν μετά τη λήξη του ωρολογίου προγράμματος και μάλιστα τηρούνται βιβλία ενεργειών, απουσιολόγια και στο τέλος γίνεται έκθεση για την αποτίμηση της λειτουργίας τους; Πώς ότι θα έχουν δίωρη μείωση του ωραρίου τους μόνο οι εκπαιδευτικοί των πειραματικών, των προτύπων και των εκκλησιαστικών σχολείων που θα αναλάβουν ομίλους; Το «κέρδος» για τους υπόλοιπους θα είναι μόρια, τα οποία θα συνεκτιμηθούν κατά την αξιολόγησή τους και την επιλογή τους ως στελεχών της εκπαίδευσης!!!!

Το ίδιο ισχύει, βεβαίως, και για τον μέντορα και τον ενδοσχολικό συντονιστή. Απίστευτες υποχρεώσεις, καμιά απαλλαγή από άλλες εξωδιδακτικές εργασίες και εφημερίες, διαρκής ανταγωνισμός για άνοδο στη διοικητική πυραμίδα, με μόνο «έπαθλο» ότι θα συνεκτιμηθεί η προσφορά τους, όταν θα είναι υποψήφιοι για να καταλάβουν ανώτερες θέσεις. Μέντορες και ενδοσχολικοί συντονιστές θα αποτελούν αξιολογικούς βραχίονες στις σχολικές μονάδες, αφού θα συντάσσουν εκθέσεις μέσα από τις οποίες θα κρίνουν τους εκπαιδευτικούς, αν οι τελευταίοι εφάρμοσαν καινοτόμα εργαλεία, αν κάλυψαν τη διδακτέα ύλη, αν βελτίωσαν τις επαγγελματικές τους δεξιότητες, αν…, αν…, αν… Δε θα συμβάλλουν στο ελάχιστο στη βελτίωση του κλίματος στα σχολεία, στην κάλυψη των επιμορφωτικών αναγκών των εκπαιδευτικών, στην καλλιέργεια κλίματος εμπιστοσύνης και ηρεμίας, που είναι απαραίτητα στους χώρους μάθησης. Όχι μόνο δε θα βοηθήσουν την ανάπτυξη της συνεργατικής κουλτούρας, όπως αντιθέτως ισχυρίστηκε ο κ. Κόπτσης, γραμματέας του υπουργείου Παιδείας, αλλά θα καταστρέψουν και την υπάρχουσα.

Την ίδια στιγμή που γράφονταν τούτες οι σκέψεις, εκπαιδευτικοί δε βρίσκουν να νοικιάσουν σπίτια σε νησιά και κοιμούνται σε σκηνές, ενώ τα Μ.Α.Τ. μέσα σε καπνούς και δηλητηριώδη δακρυγόνα «περιποιήθηκαν» φοιτητές και διέλυσαν αναίτια συναυλία του Θ. Παπακωνσταντίνου στο Α.Π.Θ., στην οποία συμμετείχαν πάνω από 5.000 άνθρωποι, οι οποίοι διαμαρτύρονταν για την παρουσία της πανεπιστημιακής αστυνομίας στα Α.Ε.Ι. Ιδού το έμπρακτο ενδιαφέρον της κυβέρνησης για την εκπαίδευση!!! Κατά τα άλλα φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Οι εκπαιδευτικοί, πάντως, δε θα αγοράσουν.

πηγή: alfavita.gr

___________________________________________

*Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 1ο Γυμνάσιο Καλαμάτας, αρθρογραφεί σε ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης.

Γιάννης Ανδρουλιδάκης / Τρίτη λύση: Γιατί σιωπά το ΠΑΣΟΚ;

Και ενώ μέχρι σήμερα ήταν δεδομένο ότι με το σύστημα της απλής αναλογικής, πιθανώς, θα σχηματιζόταν κυβέρνηση συνεργασίας είτε της Ν.Δ , είτε του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. με το ΠΑ.ΣΟ.Κ, ξαφνικά άρχισαν να διακινούνται σενάρια για τρίτη λύση με πρωθυπουργό άλλο πρόσωπο και όχι τον κ. Μητσοτάκη σε περίπτωση που η Ν.Δ. κερδίσει τις εκλογές.-

Ποιοι είναι, όμως, εκείνοι που θέλουν να επιβάλουν μια τέτοια λύση και γιατί το κάνουν; Είναι προφανές ότι το σύστημα που ανέδειξε και ανέβασε τον κ. Μητσοτάκη στην εξουσία βλέπει τα σχέδιά του για μια δεύτερη πρωθυπουργία του αρχηγού της Ν.Δ. να ξεθωριάζουν και πασχίζει με κάθε τρόπο να έχει έτοιμο τον εναλλακτικό δρόμο. Το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο, εκδότες , ιδιοκτήτες καναλιών, διαπλεκόμενοι και καλοταϊσμένοι κονδυλοφόροι, δε θα θέσουν σε κίνδυνο σε καμιά περίπτωση τα προνόμια και τα συμφέροντα τους. Αντιλαμβάνονται, μετά και την παρέμβαση του κ. Καραμανλή στα Ανώγεια, ότι, μάλλον, πλησιάζει το πολιτικό τέλος του πρωθυπουργού...

Γιάννης Ανδρουλιδάκης*

Το σύστημα που ανέδειξε και ανέβασε τον κ. Μητσοτάκη στην εξουσία βλέπει τα σχέδιά του για μια δεύτερη πρωθυπουργία του αρχηγού της Ν.Δ. να ξεθωριάζουν και πασχίζει με κάθε τρόπο να έχει έτοιμο τον εναλλακτικό δρόμο.

Learn More: Food Recipies

Η χώρα διανύει μια μακρά προεκλογική περίοδο και τα κόμματα προετοιμάζονται για τις εκλογές του 2023. Οι εξελίξεις με το σκάνδαλο των υποκλοπών μπορεί ανά πάσα στιγμή, ωστόσο, να ανατρέψουν τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς. Και ενώ μέχρι σήμερα ήταν δεδομένο ότι με το σύστημα της απλής αναλογικής, πιθανώς, θα σχηματιζόταν κυβέρνηση συνεργασίας είτε της Ν.Δ , είτε του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. με το ΠΑ.ΣΟ.Κ, ξαφνικά άρχισαν να διακινούνται σενάρια για τρίτη λύση με πρωθυπουργό άλλο πρόσωπο και όχι τον κ. Μητσοτάκη σε περίπτωση που η Ν.Δ. κερδίσει τις εκλογές.

Ποιοι είναι, όμως, εκείνοι που θέλουν να επιβάλουν μια τέτοια λύση και γιατί το κάνουν; Είναι προφανές ότι το σύστημα που ανέδειξε και ανέβασε τον κ. Μητσοτάκη στην εξουσία βλέπει τα σχέδιά του για μια δεύτερη πρωθυπουργία του αρχηγού της Ν.Δ. να ξεθωριάζουν και πασχίζει με κάθε τρόπο να έχει έτοιμο τον εναλλακτικό δρόμο. Το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο, εκδότες , ιδιοκτήτες καναλιών, διαπλεκόμενοι και καλοταϊσμένοι κονδυλοφόροι, δε θα θέσουν σε κίνδυνο σε καμιά περίπτωση τα προνόμια και τα συμφέροντα τους. Αντιλαμβάνονται, μετά και την παρέμβαση του κ. Καραμανλή στα Ανώγεια, ότι, μάλλον, πλησιάζει το πολιτικό τέλος του πρωθυπουργού. Παρακολουθούν ανήσυχοι τα διεθνή μέσα να τον σφυροκοπούν για την ποιότητα της δημοκρατίας που υπάρχει στη χώρα. Έτσι, δε θα διστάσουν να θυσιάσουν και τον κ. Μητσοτάκη, αν αυτό κριθεί αναγκαίο. Άλλωστε ήταν και παραμένει πιόνι και όμηρός τους.

Αυτό, όμως, ήταν λίγο-πολύ αναμενόμενο. Προκαλεί, εντούτοις, εντύπωση ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. σιώπησε σε μια τέτοια προοπτική, αν και υπάρχει το σκάνδαλο των κοριών. Δείχνει έτσι ότι δεν την απορρίπτει. Βεβαίως όλο το προηγούμενο διάστημα ο κ. Ανδρουλάκης μετά την εκλογή του στην αρχηγία είχε δώσει δείγματα γραφής. Επιχείρησε να κρατήσει πολιτική ίσων αποστάσεων απέναντι στα δύο μεγάλα κόμματα, αλλά στην πραγματικότητα δεν ήταν λίγες οι φορές που ανοιγόκλεινε το μάτι στον κ. Μητσοτάκη μέχρι που αποδείχτηκε ότι τον παρακολουθούσε το παρακράτος που συγκυβερνούσε με τον πρωθυπουργό από το μέγαρο Μαξίμου. Και τότε χάλασε το προξενιό που τόσο μεθοδικά και με τόση προπαγάνδα έχτιζε το σύστημα του κ. Μητσοτάκη, οι μέντορες του κ. Ανδρουλάκη και το εκσυγχρονιστικό κομμάτι του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Μην ξεχνάμε, επίσης, ότι ένα μέρος των εκσυγχρονιστών κατέλαβε κυβερνητικές θέσεις, ένα άλλο ήταν στα πρόθυρα και ένα τρίτο με επικεφαλής την κ. Καϊλή και τον κ. Λοβέρδο βοηθούν ανοιχτά τον πρωθυπουργό να βγει από την περιδίνηση του τεράστιου σκανδάλου των υποκλοπών.

Θα περίμενε, όμως, κανείς μια διαφορετική αντίδραση μετά τις συνακροάσεις από το θύμα , τον κ. Ανδρουλάκη. Του δόθηκε η ευκαιρία να καθαρίσει το κόμμα του από στελέχη των οποίων η συμπεριφορά και οι δηλώσεις ήρθαν σε ευθεία αντίθεση με τις δικές του θέσεις. Δεν το έκανε φανερώνοντας έτσι αδυναμία στα πρώτα του βήματα ως αρχηγός του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Δεν εκμεταλλεύτηκε, επιπλέον, την ευνοϊκή περίσταση να αναθεωρήσει την πολιτική του και να ξαναβάλει το κίνημα στην ιστορική του κοίτη, δηλώνοντας με σαφήνεια ότι δε θα στηρίξει κυβέρνηση της Ν.Δ. μετά τις εκλογές με όποιο πρόσωπο κι αν προταθεί για πρωθυπουργός. Δεν το είπε, γιατί προφανώς δεν το αποκλείει. Συνεχίζει έτσι την τακτική των προκατόχων του και των ομογάλακτων εκσυγχρονιστών , με εξαίρεση την αείμνηστη Φώφη Γεννηματά, οι οποίοι οδήγησαν στη συρρίκνωση το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και το έκαναν ουρά και δεκανίκι της Ν.Δ.

Όλα αυτά συμβαίνουν τούτες τις μέρες που συμπληρώθηκαν 48 χρόνια από τη μέρα που ο Ανδρέας Παπανδρέου διάβασε την ιστορική διακήρυξη του ΠΑ.ΣΟ.Κ., στις 3 Σεπτεμβρίου του 1974. Ασφαλώς ο κ. Ανδρουλάκης θα κάνει πολλές αναφορές στον ιδρυτή του κόμματός του και στις αρχές που στηρίχτηκε το κίνημά του (Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Κοινωνική Απελευθέρωση, Δημοκρατία), όπως άλλωστε έκαναν και οι προηγούμενοι αρχηγοί . Στην ουσία, ωστόσο, με ποιο τρόπο τιμά τις βασικές καταστατικές αξίες του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και πώς το προφυλάσσει από την απαξίωση και τον πολιτικό εξευτελισμό;

πηγή: ieidiseis.gr

*Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 1ο Γυμνάσιο Καλαμάτας

Σκάνδαλο Novartis: Για φοροδιαφυγή και ψευδές πόθεν έσχες στην ΑΑΔΕ οι δικογραφίες Γεωργιάδη - Αβραμόπουλου

Γιάννης Ανδρουλιδάκης / Η ΑΥΓΗ

Η διαβίβαση των δικογραφιών που αφορούν τους Δημ. Αβραμόπουλο και Αδ. Γεωργιάδη στην ΑΑΔΕ, ανοίγει ξανά τον κύκλο των ερευνών για πολιτικά πρόσωπα

Tον περασμένο Φεβρουάριο, η αρχειοθέτηση των δικογραφιών που αφορούσαν τον Άδωνι Γεωργιάδη και τον Δημήτρη Αβραμόπουλο, αναφορικά με την εμπλοκή τους στο σκάνδαλο Novartis, έγινε υπό τις διαμαρτυρίες για την παρουσία στο πόρισμα χρηματικών ποσών τα οποία χαρακτηρίζονταν «αδιευκρίνιστα». Δεν είναι δα και το πιο λογικό πράγμα του κόσμου μια δικογραφία που διερευνά ενδεχόμενη δωροδοκία πολιτικών προσώπων, να κλείνει επειδή βρέθηκαν στους λογαριασμούς των τελευταίων αδιευκρίνιστα χρηματικά ποσά. Θα ήταν μάλλον πιο εύλογο τότε να ενταθεί. Αλλά η περίοδος τότε ήταν της «σκευωρίας». Τα περισσότερα ΜΜΕ φωνασκούσαν περί της «μεθόδευσης» που τάχα έγινε για να εμπλακούν αθώα πολιτικά πρόσωπα και μόνο λίγα αντιπολιτευόμενα επισήμαναν έντονα την αντινομία.

Η «περίοδος της σκευωρίας» όμως έκλεισε με πάταγο το βράδυ της Πέμπτης, με το αμετάκλητο βούλευμα του Δικαστικού Συμβουλίου που απαλλάσσει όλους τους κατηγορούμενους από κάθε κατηγορία και κάνει σαφές πως δεν υπήρξε σκευωρία. Και αφού δεν υπήρξε σκευωρία οι φάκελοι της Novartis ξανανοίγουν, έστω έμμεσα, για τα υπό διερεύνηση πολιτικά πρόσωπα.

Όπως έγινε γνωστό το απόγευμα του Σαββάτου, ο ίδιος ο εισαγγελέας που είχε διατάξει την αρχειοθέτηση των φακέλων Αβραμόπουλου – Γεωργιάδη, ο Παναγιώτης Καψιμάλης, διαβίβασε με εντολή του εισαγγελέα οικονομικού εγκλήματος Χρήστου Μπαρδάκη, τους φακέλους στην Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων, προκειμένου να διερευνηθεί εάν τα «αδιευκρίνιστα» αυτά ποσά αποτελούν αντικείμενο φοροδιαφυγής αφενός και ψευδούς δήλωσης πόθεν έσχες αφετέρου.

Υπενθυμίζεται ότι το αδίκημα της ψευδούς δήλωσης πόθεν έσχες αποτελεί αυτοτελώς κακούργημα, ενώ το ίδιο ισχύει και για τη φοροδιαφυγή, για ποσά που ξεπερνούν τις 150.000 ευρώ –ποσά που δείχνουν να προκύπτουν με βάση τις διαρροές που υπάρχουν από την δικογραφία.

Είναι προφανές ότι το αμετάκλητο απαλλακτικό βούλευμα της περασμένης Πέμπτης δημιουργεί έναν εξαιρετικά διαφορετικό συσχετισμό δυνάμεων στην έρευνα του σκανδάλου, ο οποίος πιθανόν να μην είναι και άσχετος με την οργή που είχε προκαλέσει η διαχείρισή του στην Ελλάδα στον διεθνή παράγοντα. Η διαρκής και επίμονη επιχείρηση της ελληνικής κυβέρνησης να απαξιώσει στοιχεία και μάρτυρες της υπόθεσης που είχαν ληφθεί υπόψη στον εξωδικαστικό συμβιβασμό της Novartis με την αμερικανική κυβέρνηση, είναι λογικό να προκαλεί ενόχληση και στην απέναντι ακτή του Ατλαντικού (και όχι μόνο σε αυτήν), δεδομένου ότι έδινε το δικαίωμα στην ελβετική φαρμακοβιομηχανία να επικαλεστεί την υποτιθέμενη «σκευωρία» ακόμα και στην –καθυστερημένη και λειψή- δικαστική διαμάχη της με το ελληνικό κράτος και τελικά να βρεθεί σε θέση να αμφισβητήσει πράγματα τα οποία είχε ήδη ομολογήσει στις ΗΠΑ –με πρώτο από όλα τον χρηματισμό κυβερνητικών αξιωματούχων στην Ελλάδα.

Η διαβίβαση των δικογραφιών που αφορούν τους Δημ. Αβραμόπουλο και Α. Γεωργιάδη στην ΑΑΔΕ, ανοίγει ξανά τον κύκλο των ερευνών για πολιτικά πρόσωπα για τα οποία υπήρξαν ενδείξεις ότι χρηματίστηκαν από την Novartis. Η έρευνα της ΑΑΔΕ δεν μπορεί να σχετιστεί πρωτογενώς με το ίδιο το σκάνδαλο Novartis, κάποιοι όμως επιμένουν να θυμίζουν ότι μέσω φορολογικών αδικημάτων είχε καταφέρει το FBI να «ακουμπήσει» τον διαβόητο Αλ Καπόνε. Ατυχείς βέβαια οι συγκρίσεις. Ο Αλ Καπόνε σχετιζόταν με πρακτικές μαφίας. Σε μια χώρα όπου ονόματα δωροληπτών εξαφανίζονται και σβήνονται από μεταφράσεις, δικαστές και δημοσιογράφοι που ερευνούν υποθέσεις διώκονται και χαρακτηρίζονται «υπόκοσμος» από τον πρωθυπουργό της χώρας, ποιο σκοτεινό μυαλό θα μπορούσε να πάει σε τέτοιες πρακτικές;

Διατάξτε !

Ο πρωθυπουργός με αντιθεσμικές μεθοδεύσεις παρακάμπτει τους αρμόδιους υπουργούς και με το επιτελείο του από το Μαξίμου, ττη Βουλή, τους πολιτικούς αρχηγούς, τον ελληνιό λαός και αποφασίζει ετσιθελικά για κρίσιμα, ευαίσθητα και καθοριστικά για την ανεξαρτησία της χώρας ζητήματα.

Γιάννης Ανδρουλιδάκης*

Η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη τα έχει κάνει γενικώς θάλασσα. Δεν υπάρχει έστω ένας τομέας (αν εξαιρέσει κανείς τον τουρισμό, που πηγαίνει καλά ακόμη και με αυτόματο πιλότο), που να καταγράφει θετικές επιδόσεις. Μάταια προσπαθούν οι δημοσκοπήσεις και τα φίλια Μ.Μ.Ε. να αλλάξουν την εικόνα. Η κυβερνητική αποτυχία είναι ορατή πλέον ακόμη και στα μέλη και τους υποστηρικτές της Ν.Δ. Η κυβέρνηση βυθίζεται στην αναξιοπιστία, την παρακμή και την υποτέλεια και μαζί της συμπαρασύρει και τη χώρα. Δυσκολεύομαι να βρω άλλον πρωθυπουργό τόσο υποτακτικό και τόσο πρόθυμο να εκτελέσει τις εντολές των «συμμάχων» μας.

Είναι πράγματι εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίο ο κ. Μητσοτάκης αντιλαμβάνεται ποια είναι τα συμφέροντα της χώρας και πώς χαράσσει γραμμή στον τομέα της Άμυνας και της Εξωτερικής πολιτικής. Παρακάμπτει τους αρμόδιους υπουργούς και με το επιτελείο του από το Μαξίμου αποφασίζει για κρίσιμα, ευαίσθητα και καθοριστικά για την ανεξαρτησία της χώρας ζητήματα. Οι υπουργοί του πληροφορούνται από αλλού τις αποφάσεις, οι πολιτικοί αρχηγοί έχουν απόλυτη άγνοια για μείζονος σημασίας θέματα και ο ελληνικός λαός μαθαίνει από το εξωτερικό τις επόμενες κινήσεις της ελληνικής κυβέρνησης.

Μια τέτοια χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί η τελευταία απόφαση του πρωθυπουργού για αποστολή στρατιωτικού υλικού στην Ουκρανία. Ο κ. Μητσοτάκης, μετά από αξίωση των Η.Π.Α., δέχτηκε ασμένως να στείλει στη χώρα αυτή τα ανατολικογερμανικά αμφίβια άρματα μάχης MBP-1, τα οποία μπορεί να χειριστεί ο στρατός της χωρίς να χρειάζεται εκπαίδευση, και στη θέση τους να δεχτεί από την Γερμανία τα άρματα Marder. Την ανακοίνωση έκανε ο Γερμανός καγκελάριος κ. Σόλτς και όχι ο Έλληνας πρωθυπουργός, γεγονός που παραπέμπει σε αποφάσεις των αποικιοκρατών που κοινοποιούνται στους υποτελείς τους.

Η κυβέρνηση προσπάθησε να αποκρύψει κάποιες σημαντικές πλευρές που σχετίζονται με αυτήν την υπόθεση. Πρώτα-πρώτα, ότι τα παραπάνω άρματα έχουν αποσυρθεί από τον γερμανικό στρατό και, από όσα διέρρευσαν στον Τύπο, η Ελλάδα θα πρέπει να παρακάμψει την ΠΥΡ.ΚΑΛ. και να προμηθευτεί πυρομαχικά, τα οποία βρίσκονται μόνο στη Γερμανία και όχι σε επαρκείς ποσότητες!!! Υπάρχει, ακόμη, άλλη μια κρίσιμη παράμετρος. Ο κ. Μητσοτάκης αγνόησε τους στρατιωτικούς, οι οποίοι με τρόπο προσβλητικό πληροφορήθηκαν τη σχετική απόφαση. Επιπλέον, τα όπλα αυτά (MBP-1) βρίσκονται κυρίως στα νησιά και παίζουν, σύμφωνα με δηλώσεις ανώτερων αξιωματικών του στρατού ξηράς, σημαντικό ρόλο στην άμυνά τους, ενώ τα Marder, με το αδύναμο πυροβόλο, θεωρούνται από τους ειδικούς ακατάλληλα. Ουδείς γνωρίζει, βεβαίως, αν θα εκπαιδευτεί το προσωπικό στα νέα άρματα μάχης πριν να φύγουν τα MBP-1 για την Ουκρανία, αφήνοντας κενό στην υπεράσπιση της μεθορίου, ή μετά. Να μην ξεχνάμε, επίσης, ότι όλα ετούτα γίνονται σε μια περίοδο που η Τουρκία απειλεί ανοιχτά την ελληνική ανεξαρτησία, βγάζει ανενόχλητη ερευνητικά σκάφη στο κέντρο του Αιγαίου και ζητά επιτακτικά την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών. Ποιο μήνυμα στέλνει ο πρωθυπουργός στις Ένοπλες Δυνάμεις, στο εξωτερικό, στον ελληνικό λαό και στη γειτονική χώρα; Ότι ξεκίνησε η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών, και μάλιστα σε μια στιγμή που Τουρκία κάνει πρόβες και περιμένει την κατάλληλη ευκαιρία για άλλο ένα χτύπημα στο σώμα του ελληνισμού, τον 21ο αιώνα, μετά από εκείνα που πέτυχε τον προηγούμενο στη Μ. Ασία και την Κύπρο; Θα απαντήσει ο κ. Μητσοτάκης στις αποκαλύψεις του «Ριζοσπάστη» ότι δυσεύρετο και πολύτιμο υλικό ήδη έχει σταλεί στην Ουκρανία, αποδυναμώνοντας έτσι την άμυνα των νησιών; Αφελής και ανιστόρητος ο πρωθυπουργός και όποιος άλλος πιστεύει ότι οι «σύμμαχοι» θα υπερασπιστούν τα συμφέροντα της πατρίδας, αν χρειαστεί.

Κάποιος θα πρέπει να πει σε έναν πρωθυπουργό, που οδηγεί τη χώρα σε επικίνδυνους και κακοτράχαλους δρόμους, ότι, όσοι αποδέχτηκαν με προθυμία τον ρόλο του καλού παιδιού, έπαιξαν με τα συμφέροντα της Ελλάδας, η οποία βγήκε πολλαπλά ζημιωμένη. Κάποιος να του υπενθυμίσει ότι δεν μπορεί να επαναφέρει τη χώρα στην εποχή του «Διατάξτε κ. Διοικητά!» Και αυτός δεν είναι άλλος από τον ελληνικό λαό, που χρειάζεται να αφυπνιστεί και να τον στείλει το γρηγορότερο δυνατόν στο σπίτι του. Αποδείχτηκε ακατάλληλος για τα συμφέροντα του τόπου, ας μην του επιτρέψει να γίνει και ολέθριος.

πηγή: iskra.gr

*Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 1ο Γυμνάσιο Καλαμάτας, αρθρογραφεί σε ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης.

Οι επιλεκτικοί "αποκεφαλισμοί" του Κυριάκου Μητσοτάκη

Ο κ. Μητσοτάκης δε μας έχει συνηθίσει σε καρατομήσεις υπουργών. Για να διατηρήσει τις εσωκομματικές ισορροπίες, έχει κατά καιρούς αφήσει σε κυβερνητικές θέσεις στελέχη, τα οποία θα έπρεπε να είχαν αποπεμφθεί. Κι όμως, στην περίπτωση του κ. Λιβανού, αντέδρασε "δυναμικά", πριν ακόμη δοθεί στη δημοσιότητα το βίντεο από το δημαρχείο της Σπάρτης, προφανώς για να προλάβει τη σφοδρή κριτική της αντιπολίτευσης. Ήταν, άραγε, τόσο προκλητική η στάση του πρώην υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων που να δικαιολογεί τον «αποκεφαλισμό» του;

Γιάννης Ανδρουλιδάκης*

Ο δήμαρχος της Σπάρτης είπε αυτό που όλοι στις περιοχές της Ηλείας, που καταστράφηκαν από τις φονικές πυρκαγιές του 2007, γνωρίζουν. Ότι δηλαδή δόθηκαν χρήματα με το τσουβάλι. Αναφερόμαστε βέβαια σε ένα νομό που θρήνησε 49 νεκρούς εκείνο το καλοκαίρι.

Πώς αντιμετώπισε η κυβέρνηση της ΝΔ αυτήν την τραγωδία;

Μα φυσικά με την έλευση στην περιοχή υπουργικών και άλλων στελεχών με τσάντες γεμάτες χρήματα, όπως λέει χαρακτηριστικά ο κ. Δούκας, τα οποία μοιράστηκαν σε όποιον μιλούσε ελληνικά.

Τι ενόχλησε τον κ. Μητσοτάκη στο επίμαχο βίντεο;

Όχι ότι συνέβη το γεγονός, αλλά ότι ένας υπουργός του, το παραδέχεται και αναφέρεται σε «εποποιία» χασκογελώντας με την ομήγυρη.

Δεν τον πείραξε διόλου η προκλητική μέθοδος διαχείρισης του δημόσιου χρήματος, η ρουσφετολογική παλαιοκομματική νοοτροπία που κλείνει στόματα και εξαγοράζει ψήφους, η υποτιμητική αντιμετώπιση των ανθρώπων που θρηνούσαν απώλειες, αλλά το ότι ο κ. Λιβανός δεν αντέδρασε σωστά.

Η αποπομπή του θα είχε την αξία της, αν αποτελούσε συνέχεια άλλων παραιτήσεων, που δεν έγιναν, αν και υπήρχαν σοβαρότεροι λόγοι.

Να θυμηθούμε, αρχικά, την πρόσφατη κακοκαιρία, που ανέδειξε την ανυπαρξία του κράτους και την κυβερνητική ανικανότητα να διαχειριστεί μια δύσκολη κατάσταση, για την οποία οι υπεύθυνοι ήταν απολύτως ενήμεροι ότι θα έρθει.

Δρόμοι έκλεισαν, άνθρωποι παγιδεύτηκαν, ζωές κινδύνευσαν, περιοχές έμειναν για μέρες αποκλεισμένες και χωρίς ρεύμα, σχολεία δε λειτούργησαν, με δυο λόγια επικράτησε χάος και όμως δεν υπήρξε ούτε μία αποπομπή αρμοδίου. Ούτε μία ανάληψη ευθύνης από ένα κυβερνητικό στέλεχος. Το μάρμαρο πλήρωσε μόνο ο αρχηγός της Πυροσβεστικής!

Ακολούθως, σε επόμενο επεισόδιο, που αγγίζει τον πυρήνα της κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας, ο αντιπρόεδρος της Βουλής, ο κ. Αθανασίου, έκλεισε το μικρόφωνο στον βουλευτή της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Πολάκη, επειδή έκρινε ότι όσα έλεγε ήταν εκτός θέματος.

Την επόμενη μέρα, ωστόσο, ο Πρόεδρος της Βουλής του επέτρεψε να μιλήσει κανονικά, συνεχίζοντας από το σημείο που τον είχε φιμώσει ο αντιπρόεδρος της. Ούτε εδώ υπήρξε ευθιξία και παραίτηση και πολύ γρήγορα ξεχάστηκε ένα σοβαρότατο πολιτικό ολίσθημα.

Τέλος, η υπουργός που θα έπρεπε να έχει παραιτηθεί πρώτη και καλύτερη είναι αυτή της Παιδείας. Η Νίκη Κεραμέως.

• Καταγγέλθηκε από την Αρχή Προστασίας Δεδομένων ότι έδωσε στην εταιρεία Cisco τα προσωπικά στοιχεία χιλιάδων μαθητών και εκπαιδευτικών.


• Επιχείρησε να βάλει στα Γυμνάσια τις απαράδεκτες θεωρίες περί αγέννητου παιδιού, που θυμίζουν Μεσαίωνα, μέσα από βίντεο που δημιούργησε η «Ελληνική Εταιρεία Προγεννητικής Αγωγής», οι απόψεις της οποίας θεωρούνται ως αιρετικές από την Εκκλησία.


• Έγινε ο καλύτερος διαφημιστής της «Ελληνικής Αγωγής» του υπουργού Ανάπτυξης, του κ. Άδωνη Γεωργιάδη, αφού προγράμματα της επιχείρησής του εγκρίθηκαν και εισήλθαν στη δημόσια εκπαίδευση.

Αν υποθέσουμε ότι όλο αυτό είναι νόμιμο, είναι και ηθικό κατά τον κ. Πρωθυπουργό και γι’ αυτό παραμένει ακόμη στη θέση της;

Από τα παραπάνω συνάγεται ότι οι αποπομπές των υπουργών από τον κ. Μητσοτάκη γίνονται επιλεκτικά.

Κρατάει στα πόστα τους κραυγαλέες περιπτώσεις, για να μη συγκρουστεί με το καραμανλικό και σαμαρικό μπλοκ και εύκολα καρατομεί δικούς του, πολύ δε περισσότερο συμμαθητές του από το Κολέγιο Αθηνών, όπως τον κ. Λιβανό.

Έτσι, όμως, επιτυγχάνει το αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα: δείχνει αδυναμία και όχι πυγμή.

Μέσα από αυτή τη βορβορώδη κατάσταση αποκαλύπτεται πόσο η ΝΔ στηρίχτηκε στα ρουσφέτια και στην υφαρπαγή της ψήφου για να κυβερνήσει.

Αποδεικνύεται πως, όσο και αν προσπαθεί ο πρωθυπουργός να "ξεπλύνει" και να διαχωρίσει τη δική του κυβέρνηση από το παρελθόν, είναι μάταιος κόπος, αφού πολλές από τις παθογένειες της μεταπολίτευσης είναι εγγεγραμμένες στο DNA του κυβερνητικού κόμματος και των στελεχών του.

πηγή: 2020mag.gr

_________________________________________________________

*Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 1ο Γυμνάσιο Καλαμάτα, αρθρογραφεί σε ηλεκτρονικά ΜΜΕ

Φταίει ο κανένας

Η κυβέρνηση βρίσκεται στριμωγμένη στα σκοινιά, μπουρδουκλωμένη από τα ψέματα και τις αντιφάσεις της, και ελπίζει ότι με τη βοήθεια των συμμάχων της, των πολιτικών και οικονομικών της πατρώνων, γρήγορα θα περάσει κι αυτός ο εφιάλτης.

Γιάννης Ανδρουλιδάκης*

 Για πρώτη φορά στα δυόμισι χρόνια που κυβερνά ο κ. Μητσοτάκης βρέθηκε σε τόσο δύσκολη θέση. Η ομιλία του για την πανδημία στη Βουλή έδειχνε πανικό και αμηχανία. Τα σαρδάμ που έκανε αποτελούν ομολογία ενοχής. Όσο κι αν προσπάθησε να αποδείξει ότι δε γνώριζε τη μελέτη των κ.κ. Τσιόδρα και Λύτρα, δεν έπεισε κανέναν, πιθανώς ούτε τον ίδιο τον εαυτό του. Η αλήθεια, ωστόσο, δε βγήκε. Αυτό που φάνηκε ξεκάθαρα ήταν η απόπειρα να απλωθεί ένα πέπλο προστασίας πάνω από το Μαξίμου. Θα λειτουργήσει επιτυχώς και αυτή τη φορά;

Από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστή η μελέτη των δύο επιστημόνων που άφηνε έκθετη την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό, ενεργοποιήθηκε ο γνωστός μηχανισμός της προπαγάνδας του Μαξίμου που είχε διπλό στόχο. Από τη μια να βγάλει λάδι τον κ. Μητσοτάκη και το επιτελείο του και να φανεί ότι όλα είναι καλώς καμωμένα και από την άλλη να φορτώσει την ευθύνη αλλού, χωρίς να τον ενδιαφέρει ποιον θα θυσιάσει. Αφού υπήρξαν αντιδράσεις από τα υποψήφια θύματα, ξεκίνησε η επιχείρηση υποβάθμισης της εγκυρότητας των επιστημονικών δεδομένων από τους κ.κ. Μαγιορκίνη και Σκέρτσο, αλλά και από την αναπληρώτρια υπουργό Υγείας, την κ. Γκάγκα. Διόλου δεν ενδιέφερε αν ο στόχος ήταν ο κ. Τσιόδρας, ο «αγαπητός Σωτήρης» του πρωθυπουργού, ο άνθρωπος που εν πολλοίς ξελάσπωσε την κυβέρνηση στην πρώτη καραντίνα. Είπαμε, το Μαξίμου να μείνει στο απυρόβλητο.

Ο κ. Μητσοτάκης, ο οποίος λίγες μέρες πριν είχε εξισώσει τη φροντίδα που παρέχεται σε ασθενείς εντός και εκτός Μ.Ε.Θ., παραδέχτηκε ότι γνώριζαν κάποιοι στην κυβέρνησή του την επιστημονική ανάλυση, αλλά όχι ο ίδιος. Αν είναι δυνατόν, να προειδοποιούν οι ειδικοί μέσω μιας μελέτης για σοβαρές αδυναμίες του Ε.Σ.Υ., οι οποίες οδήγησαν σε θανάτους ασθενών, αυτή να φτάνει σε κυβερνητικά στελέχη, αλλά όχι στον ίδιο τον πρωθυπουργό! Τούτο σημαίνει ή ότι κάποιοι στους κυβερνητικούς κόλπους σκάβουν τον λάκκο του κ. Μητσοτάκη ή ότι ο πρωθυπουργός είναι παντελώς αδύναμος, αφού δεν μπορεί να ελέγξει τι γίνεται στην κυβέρνησή του. Στην πρώτη περίπτωση οφείλει ο ίδιος να βγει και να πει ποιος του απέκρυψε τα στοιχεία, στη δεύτερη να παραδεχτεί την αδυναμία του και να παραιτηθεί.

Βεβαίως, τα δείγματα γραφής του κ. Μητσοτάκη είναι τέτοια, που δεν αναμένεται ούτε το ένα ούτε το άλλο. Στα ευνομούμενα κράτη της Ευρώπης, όπου η στοιχειώδης δημοκρατία λειτουργεί καλύτερα, θα υπήρχε ήδη λογοδοσία από την πρώτη στιγμή. Στην Ελλάδα, όμως, φταίει ο κανένας. Οι ευθύνες γίνονται μπαλάκι που πηγαίνει από χέρι σε χέρι και στο τέλος, με τρόπο μαγικό, εξαφανίζεται. Γνωστό το παιχνίδι και πολυχρησιμοποιημένο, μόνο που αυτή τη φορά μιλάμε για νεκρούς. Για πολλούς νεκρούς. Αναφερόμαστε σε μια Πολιτεία που γνώριζε το πρόβλημα, δεν έκανε αυτά που έπρεπε και δεν προσέφερε την απαιτούμενη περίθαλψη σε ασθενείς από κορονοϊό.

Αφού, επομένως, ο πρωθυπουργός ισχυρίζεται ότι δε γνώριζε και επειδή η κυβέρνηση προσπαθεί να τα κουκουλώσει, οφείλουν οι δύο επιστήμονες να μιλήσουν καθαρά και ξάστερα. Ο κ. Λύτρας, ο οποίος επιμένει ότι είχε ενημερώσει σε ανώτατο επίπεδο, να μας αναφέρει ποιους και ο κ. Τσιόδρας να πει, επιτέλους, την αλήθεια. Η σιωπή του ούτε το Μαξίμου ξελασπώνει, αφού όσα έγιναν διερευνώνται από τον εισαγγελέα και κάτω από φυσιολογικές συνθήκες αναμένεται να πέσει περισσότερο φως στην υπόθεση, ούτε συμβάλλει στη δημιουργία πνεύματος ενότητας και ομοψυχίας, για το οποίο κόπτεται τόσο πολύ ο κ. καθηγητής, σύμφωνα με δική του δήλωση.

Η κυβέρνηση βρίσκεται στριμωγμένη στα σκοινιά, μπουρδουκλωμένη από τα ψέματα και τις αντιφάσεις της, και ελπίζει ότι με τη βοήθεια των συμμάχων της, των πολιτικών και οικονομικών της πατρώνων, γρήγορα θα περάσει κι αυτός ο εφιάλτης. Η αντιπολίτευση επωμίζεται το βάρος να μην αφήσει το θέμα να ξεχαστεί και να επιμείνει μέχρι την πλήρη αποκάλυψη της αλήθειας. Το επόμενο διάστημα θα φανεί κατά πόσο έχει ωριμάσει και είναι σε θέση να ανταποκριθεί στο ρόλο της πάνω σε ένα ζήτημα που φαίνεται να έχει πολύ βάθος και άμεση εμπλοκή του ίδιου του πρωθυπουργού.

πηγή: iskra.gr

*Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 1ο Γυμνάσιο Καλαμάτας

Μέχρι που θα φτάσει η αστυνομική βία;

Η αστυνομική βία συνεχίζεται στην Ελλάδα. Τα «όργανα της τάξεως» χτυπούν ανενόχλητα. Μόνο που την τελευταία φορά σκότωσαν ένα νέο άνθρωπο. Έναν Ρομά 18 χρονών, που έπεσε νεκρός από τα πυρά αστυνομικών της ομάδας ΔΙΑΣ. «Βρίσκονταν σε νόμιμη άμυνα», αποφάνθηκαν υπουργοί και δημοσιογράφοι, υποστηρικτές της άποψης που θέλει μια αστυνομία με λυμένα χέρια.

Γιάννης Ανδρουλιδάκης*

Έπεσαν τριάντα οχτώ σφαίρες από εφτά αστυνομικούς για μια συνηθισμένη παραβατική συμπεριφορά: την κλοπή ενός αυτοκινήτου.

Κανένας ασφαλώς δεν υπερασπίζεται άνομες πράξεις. Αρκούσαν, ωστόσο, μόνο δύο πυροβολισμοί στα λάστιχα για να ακινητοποιήσουν το όχημα. Αλήθεια, τι διδάσκονται ακριβώς στις σχολές της αστυνομίας; Ότι πρώτο τους μέλημα είναι η αφαίρεση της ζωής ενός άοπλου, παράνομου ανθρώπου;

Οι αστυνομικοί, βεβαίως, προφυλακίστηκαν για ένα βράδυ και την επόμενη μέρα προκλητικά αφέθηκαν ελεύθεροι και γύρισαν στην υπηρεσία τους. Άλλωστε τι στοιχίζει η ζωή ενός Ρομά που προέρχεται από το γκέτο του Ασπρόπυργου;

Ανέκαθεν υπήρχαν στη χώρα φαινόμενα αστυνομικής βίας και προσπάθειες επιβολής αστυνομικού κράτους. Οι περιπτώσεις των Κουμή, Κανελλοπούλου, Καλτεζά, Γρηγορόπουλου κ.λπ. δεν μπορούν να ξεχαστούν.

Από τότε, επίσης, που ανέλαβε τη διακυβέρνηση ο κ. Μητσοτάκης έδειξε την αδυναμία του στο δόγμα «νόμος και τάξη» και έβαλε αέρα στα πανιά όσων ονειρεύονται μια αστυνομία - ατσάλι. Προχώρησε σε χιλιάδες προσλήψεις αστυνομικών, τη στιγμή που σε άλλους τομείς γίνονταν με το σταγονόμετρο. Δε χάνει την ευκαιρία να καμαρώνει γι’ αυτό. Εξάλλου, ο ίδιος παραβρέθηκε τον Δεκέμβριο του 2019 στην παρουσίαση της νέας ομάδας ΔΙΑΣ.

Μπορεί να μην εκστόμισε το «πιστεύω» του πατέρα του, δηλαδή «το κράτος είστε εσείς», αλλά στην πράξη το εφαρμόζει απαρέγκλιτα.

Στα δυόμισι χρόνια που κυβερνά είδαμε αστυνομικούς να παραβιάζουν το οικογενειακό άσυλο, να ξεγυμνώνουν διαδηλωτές, να απαγορεύουν τις συγκεντρώσεις, να τις διαλύουν με χημικά χωρίς λόγο, να ξυλοφορτώνουν στα πάρκα οικογένειες, να συλλαμβάνουν αναίτια πολίτες, να δολοφονούν. Οι περιπτώσεις, επομένως, της αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας είναι πολλές και επαναλαμβανόμενες, για να είναι τυχαίες.

Ο πρωθυπουργός εκμεταλλεύτηκε προεκλογικά τον φόβο μιας κοινωνίας που, καθώς βυθιζόταν στην κρίση, είδε τα φαινόμενα της παραβατικότητας και της εγκληματικότητας να εκτοξεύονται. Υποσχέθηκε ότι θα σπάσει το "άβατο" των Εξαρχείων σε πολύ μικρό διάστημα. Ότι θα εξαλείψει την ανομία στην ΑΣΟΕΕ και σε άλλους πανεπιστημιακούς χώρους. Ότι θα μειώσει την εγκληματικότητα με τη διαρκή παρουσία αστυνομικών στις γειτονιές. Ότι… ότι…

Αλήθεια, τι έγινε με όλα αυτά; Τι άλλαξε με την αστυνομοκρατία;

Αγνοεί, ίσως, ο πρωθυπουργός τον θεμελιώδη νόμο της Κοινωνιολογίας, σύμφωνα με τον οποίο τα κοινωνικά προβλήματα (ανεργία, φτώχεια κ.λπ.) είναι η κυριότερη αιτία για την γέννηση του εγκλήματος και της παραβατικότητας;

Ο κ. Μητσοτάκης, ακολουθώντας την πεπατημένη, χρησιμοποιεί ως δεξιό βραχίονα της διακυβέρνησής του τον κατασταλτικό μηχανισμό της αστυνομίας.
Δεν τον ενδιαφέρει τόσο να καταπολεμήσει την παρανομία, όπως θα ήταν λογικό, αλλά να φιμώσει εν τη γενέσει της κάθε φωνή αγανάκτησης, διαμαρτυρίας και αντίδρασης.

Η κοινωνία, εντούτοις, έχει ανάγκη από μια εκπαιδευμένη αστυνομία που θα ικανή στην αντιμετώπιση των εγκληματικών πράξεων. Μια αστυνομία δημοκρατική, χωρίς ακροδεξιές ομάδες στις τάξεις της, που θα τηρεί το Σύνταγμα και τους νόμους και θα σέβεται τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα των κατοίκων αυτής της χώρας.

Σήμερα, με αφορμή τη δολοφονία του 18χρονου, χρειάζεται να αναληφθούν πρωτοβουλίες. Πρώτα-πρώτα, πριν σβήσουν τα φώτα από τους παρίες που ζουν στον καταυλισμό του Ασπρόπυργου, είναι η ώρα να αναδειχθούν, να συζητηθούν και να δρομολογηθούν λύσεις στα προβλήματα των Ρομά, με ειλικρίνεια και σεβασμό στις ιδιαιτερότητές τους.

Επιπλέον, ήρθε η στιγμή να προβάλλει η αντιπολίτευση το πρόβλημα της αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας με όλη τη δύναμη της φωνής της, χωρίς μισόλογα και λειάνσεις. Κάποιος πρέπει να πει ξεκάθαρα την αλήθεια: με τέτοιες ακραίες αντιλήψεις για τον ρόλο της αστυνομίας θα υπάρξουν κι άλλοι νεκροί. Ας το κάνουν, επομένως, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αφού η κυβέρνηση κωφεύει και σιωπά.

Άλλωστε «κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει», όπως λέει και η παροιμία. Έτσι δεν είναι, κ. πρωθυπουργέ; 

___________________________________________________________

* Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 1ο Γυμνάσιο Καλαμάτας

Γιάννης Ανδρουλιδάκης: Θηλιά στη Δημοκρατία

Στη χώρα, λοιπόν, που γέννησε την ελευθερία του λόγου η Δημοκρατία και ένα από τα κύρια συστατικά της στοιχεία, η πολυφωνία, πολλές φορές δεν είναι δεδομένες. Αν δει κανείς τον τρόπο λειτουργίας των Μ.Μ.Ε., θα καταλάβει πολλά...

Γιάννης Ανδρουλιδάκης*

Η κυβέρνηση της Ν.Δ. εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο τρόπο την πανδημία, το μούδιασμα του κόσμου, τον φόβο, την αδράνεια, την απουσία αντιδράσεων και ψήφισε μια σειρά από νόμους, οι οποίοι περιόρισαν τις συνδικαλιστικές ελευθερίες των πολιτών και τα δημοκρατικά τους δικαιώματα.

Οι βουλευτές του κ. Μητσοτάκη πήραν αποφάσεις οι οποίες πέρασαν θηλιά στην ίδια τη Δημοκρατία. Οι επιπτώσεις όλων αυτών δεν ήταν πολύ ορατές στον καιρό της καραντίνας. Τώρα, όμως, που άνοιξε η κοινωνία, γίνεται ολοφάνερο το ιστορικό πισωγύρισμα, καθώς σε λίγα χρόνια χάθηκαν κατακτήσεις αιώνων.

Τρανταχτό παράδειγμα αποτελεί ο νόμος Χατζηδάκη, ο οποίος βάζει τέτοιες προϋποθέσεις για την πραγματοποίηση απεργίας, που σχεδόν την απαγορεύει. Αν εξετάσουμε την περίπτωση της απεργίας - αποχής των εκπαιδευτικών κατά της αυτοαξιολόγησης, θα δούμε δύο πράγματα. Το ένα είναι ότι η υποτιθέμενη ανεξάρτητη δικαιοσύνη για μια ακόμη φορά στηρίζει τις επιλογές της κυβέρνησης, την ίδια στιγμή που αποφυλακίζει με μεγάλη ευκολία στέλεχος της Χ.Α., και χαρακτηρίζει σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα πρωτόδικα και στο εφετείο την απεργία-αποχή παράνομη. Το δεύτερο ότι ψαλιδίστηκε ουσιαστικά το δικαίωμα στην απεργία, αφού σύμφωνα με τον νέο εργατικό νόμο, αν οι ομοσπονδίες των εκπαιδευτικών αποφάσιζαν να προκηρύξουν ξανά την απεργία – αποχή ακολουθώντας το γράμμα των διατάξεων, τότε χρειαζόταν να παραμείνει ως προσωπικό ασφαλείας σε κάθε σχολείο το 1/3 των εκπαιδευτικών. Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι τα 2/3 θα απείχαν από τις διαδικασίες αξιολόγησης, ενώ το 1/3 θα την υλοποιούσε, αφού δεν το κάλυπτε ο νόμος. Τόσο δημοκρατικά!!!

Στη χώρα, λοιπόν, που γέννησε την ελευθερία του λόγου η Δημοκρατία και ένα από τα κύρια συστατικά της στοιχεία, η πολυφωνία, πολλές φορές δεν είναι δεδομένες. Αν δει κανείς τον τρόπο λειτουργίας των Μ.Μ.Ε., θα καταλάβει πολλά. Η μεγάλη πλειοψηφία των εφημερίδων και των τηλεοπτικών σταθμών πρόσκεινται στην κυβέρνηση. Ποτέ κανένας πρωθυπουργός στη μεταπολιτευτική πορεία της χώρας δεν είχε τέτοια στήριξη. Η προπαγάνδα (και δεν αναφέρομαι μόνο στα κρατικά κανάλια) είναι τέτοια, που προσπαθεί να πείσει την κοινή γνώμη ότι αυτή η κυβέρνηση δεν κάνει λάθη, έχει μόνο θετικά και, αν κάτι πάει λίγο στραβά, παρεμβαίνει ο πρωθυπουργός – Μεσσίας και διορθώνει τις αστοχίες. Μια ομάδα ολίγιστων επιχειρηματιών ελέγχουν και κατευθύνουν την κοινή γνώμη. Ούτε στην εποχή του Μπερλουσκόνι στην Ιταλία δε συνέβαιναν αυτά. Στην Ελλάδα η διαπλοκή μεταξύ των ιδιοκτητών των Μ.Μ.Ε. και των κυβερνητικών στελεχών είναι διαχρονική. Το απόστημα δεν έχει σπάσει τόσα χρόνια. Είναι πολύ μεγάλα τα συμφέροντα, πολλά τα κέρδη, σκοτεινές οι διαδρομές του χρήματος και βαθιά ριζωμένα τα πλοκάμια της διαφθοράς, που όλα κουκουλώνονται. Φοβάμαι ότι το ίδιο θα συμβεί, αν δημιουργηθεί εξεταστική επιτροπή για τη διερεύνηση της λίστας Πέτσα.

Πρόκληση, επιπλέον, για τη Δημοκρατία αποτελεί το γεγονός ότι στην κυβερνητική παράταξη βρήκαν καταφύγιο και φώλιασαν ακραία στοιχεία. Αυτοί δεν αποτελούν σταγονίδια για να θυμηθούμε τον μακαρίτη τον Αβέρωφ, αλλά συμπαγή ομάδα με αρκετά μέλη. Κάποιοι μάλιστα ντύθηκαν με το κοστούμι του υπουργού, αν και στο παρελθόν ανοιχτά και απροκάλυπτα πολεμούσαν τη Δημοκρατία. Είδαμε με ποιο τρόπο ενοχλήθηκαν στη διαγραφή του κ. Μπογδάνου από την κοινοβουλευτική ομάδα της Ν.Δ. Παρακολουθήσαμε την προσπάθειά τους από την επόμενη κιόλας ημέρα να κρατήσουν ανοιχτό τον δρόμο για την επιστροφή του. Τους ακούμε κατά καιρούς να υμνούν και να στηρίζουν εκδηλώσεις για ιστορικά γεγονότα του εμφυλίου και για μετεμφυλιακές πρακτικές που πλήγωσαν, δίχασαν και ταλαιπώρησαν για πολλά χρόνια ετούτο τον τόπο. Κανείς, βεβαίως, δε νιώθει την ανάγκη στη Ν.Δ. να αποδώσει ευθύνες σε αυτούς που τους δέχτηκαν και τους προώθησαν σε βουλευτικά αξιώματα και κυβερνητικούς θώκους.

Γίνεται φανερό ότι συχνά η κυβέρνηση σπάει τα όρια του δημοκρατικού παιχνιδιού, προχωράει σε αντιδημοκρατικές πρακτικές και φλερτάρει με τη λογική ότι η λιγότερη Δημοκρατία είναι η καλύτερη Δημοκρατία. Χρέος των πολιτών και των συλλογικών τους εκφράσεων είναι να την υπερασπιστούν και να αγωνιστούν για το πλάτεμα και το βάθεμά της. Για να μη ζήσουμε προμεταπολιτευτικές καταστάσεις που θεωρήσαμε ότι ανήκουν οριστικά στο παρελθόν.

*Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 1ο Γυμνάσιο Καλαμάτας, αρθρογραφεί σε ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης.

Κυβέρνηση Μητσοτάκη: Αλαζονεία και αυταρχισμός

«Ούτε μία φορά στην ιστορία της μεταπολιτευτικής Ελλάδας δε ψηφίστηκε σε μικρό διάστημα πλήθος συντηρητικών νόμων για να χτυπηθούν τα δημοκρατικά δικαιώματα και οι συνδικαλιστικές ελευθερίες των πολιτών» 

 

Γιάννης Ανδρουλιδάκης*

Ποτέ στο παρελθόν δεν υπήρξε κυβέρνηση που να έχει τέτοια στήριξη από τα ΜΜΕ και ταυτόχρονα να είναι τόσο αδύναμη και εξαρτημένη από εσωκομματικές ισορροπίες.

Ουδέποτε σε αυτόν τον τόπο εμφανίστηκε πρωθυπουργός που να είναι τόσο αλαζόνας και συγχρόνως να βρίσκεται σε τέτοιο βαθμό εκτός πραγματικότητας. Ούτε μία φορά στην ιστορία της μεταπολιτευτικής Ελλάδας δε ψηφίστηκε σε μικρό διάστημα πλήθος συντηρητικών νόμων για να χτυπηθούν τα δημοκρατικά δικαιώματα και οι συνδικαλιστικές ελευθερίες των πολιτών. Η κυβέρνηση, τώρα που η κοινωνία αρχίζει να ξυπνά από τον λήθαργο της πανδημίας, δείχνει όλο και περισσότερο όλο και καθαρότερα το πραγματικό της πρόσωπο και επιτίθεται με τη βία σε ό,τι πάει να σηκώσει κεφάλι.

Στο πλαίσιο αυτό διέλυσε με χημικά συγκέντρωση των εκπαιδευτικών, οι οποίοι διαμαρτύρονταν γιατί η απεργία - αποχή από τη διαδικασία της αυτοαξιολόγησης κηρύχτηκε παράνομη με ταχύτατες διαδικασίες μετά από προσφυγή της υπουργού Παιδείας. Με αυτόν τον τρόπο, θεωρούν, ότι θα οδηγήσουν τους εκπαιδευτικούς, που με συντριπτικό ποσοστό έχουν απορρίψει αυτή τη διαδικασία, στην ταπείνωση. Η κ. Κεραμέως κομπάζει, με ανάρτηση της στο twitter για τη δικαστική απόφαση λες και κατατρόπωσε τους μεγαλύτερους εχθρούς της. Ξεχνάει ότι απευθύνεται σε δασκάλους και παιδαγωγούς, οι οποίοι υπηρετούν στην πλειοψηφία τους πιστά το δημόσιο σχολείο χρόνια και χρόνια, ενώ εκείνη είναι προσωρινή και αναλώσιμη. Οι εκπαιδευτικοί θα συνεχίσουν να βρίσκονται στις σχολικές αίθουσες, όταν η ίδια, αργά ή γρήγορα, θα πάει σπίτι της. Χρησιμοποιεί σαθρά και αστεία επιχειρήματα, όταν αναφέρεται σε πιθανή μελλοντική απεργία- αποχή των εκπαιδευτικών από τη διδασκαλία της δαρβινικής θεωρίας για την εξέλιξη των ειδών! Η ειρωνεία, η αλαζονεία , η απαξίωση και η γελοιότητα στο μεγαλείο της από μια τυφλωμένη για εκδίκηση υπουργό που δε σέβεται ούτε τον θεσμικό της ρόλο. Ας τη χαίρεται ο κ. Μητσοτάκης και το πολιτικό και οικονομικό σύστημα που τους στηρίζουν.

Αυτά τα ισχυρά συμφέροντα που τον επέβαλαν πρωθυπουργό, που του υποδεικνύουν ποιους θα διώξει και ποιους θα υπουργοποιήσει, αγωνίζονται λυσσαλέα να φτιάξουν το τσαλακωμένο image ενός ανθρώπου που, αν δεν είχε το επώνυμο του, πιθανώς, θα ήταν ένας από εμάς τους κοινούς θνητούς, μια μονάδα από τα εκατομμύρια των άσημων Ελλήνων. Κανάλια, εφημερίδες και δημοσιογράφοι - υπηρέτες των αφεντικών τους βάλθηκαν να πείσουν τους πολίτες ότι με την αγορά των φρεγατών από τη Γαλλία και τη συμφωνία που υπεγράφη ο κ. Μητσοτάκης έβαλε από κάτω τον κ. Ερντογάν. Κατάπιαν, ωστόσο, γρήγορα τη γλώσσα τους, μόλις αποκαλύφθηκε ότι η συμφωνία είναι ανισοβαρής, αφού δεν προβλέπει εμπλοκή της Γαλλίας σε περίπτωση σύρραξης για την υφαλοκρηπίδα και τις ΑΟΖ από τη μια και από την άλλη επιβάλλει αποστολή ελληνικού στρατού, αν υπάρξει συμμετοχή της Γαλλίας σε πολεμική σύγκρουση σε περιοχές εκτός Ευρώπης. Επιπλέον, δε μεριμνά, όπως αποκάλυψε ο κ. Δήμος Βερύκιος, για την ανάθεση υποκατασκευαστικών έργων στην ελληνική αμυντική βιομηχανία σε ποσοστό έως 30%, όπως γίνεται σε όλα τα μεγάλα εξοπλιστικά προγράμματα, με αποτέλεσμα να χαθούν κάποια δις και να μην ανοίξουν νέες θέσεις εργασίας σε μια χώρα που υποφέρει από κρίση και ανεργία.

Για το κ. Μητσοτάκη μάλλον αυτά είναι ψιλά γράμματα. Σημασία έχει για την τραυματισμένη εικόνα του να δείχνει αμεσότητα και ετοιμότητα σε περιπτώσεις κρίσεων και φυσικών καταστροφών. Έτσι γεμάτος έπαρση και αλαζονεία βρέθηκε από το λαμπερό Παρίσι στο “τριτοκοσμικό” Αρκαλοχώρι για να συμπαρασταθεί, υποτίθεται, στους πληγέντες και για να ανακοινώσει μέτρα ανακούφισης. Έκανε μια βόλτα για τις τηλεοπτικές ανάγκες, είδε ελάχιστους σεισμόπληκτους και υποσχέθηκε ψίχουλα. Όταν δε τα πράγματα ζόρισαν από τα διατυπωμένα με ευγένεια και αξιοπρέπεια παράπονα των κατοίκων, με ύφος δικαστή κούνησε για μια ακόμη φορά το δάχτυλο στους πολίτες λέγοντάς τους να κτίσουν αυτή τη φορά τα σπίτι τους σωστά και αποχώρησε. Φάνηκε για μια ακόμη φορά πόσο ανεπαρκής είναι και πόσο μακριά από την κοινωνία βρίσκεται κλεισμένος στους ανέφελους ουρανούς της εξουσίας του. 

* Γιάννης Ανδρουλιδάκης, εκπαιδευτικός στο 1ο Γυμνάσιο Καλαμάτας

Αυτοαξιολόγηση: Χρειάζονται ψύχραιμες και συνετές αντιδράσεις - Ο.Λ.Μ.Ε. και Δ.Ο.Ε. καλούν σε αποχή-απεργία

Η Ο.Λ.Μ.Ε. και η Δ.Ο.Ε., επιμένουν στην ακύρωση του  νόμου και καλούν σε νέα αποχή-απεργία, αφού θεωρούν δικαιολογημένα ότι δεν είναι καθόλου αθώος και δε θα βελτιώσει το επίπεδο της παρεχόμενης εκπαίδευσης, αλλά θα φορτώσει όλες τις ευθύνες για τα χάλια του δημόσιου σχολείου στους εκπαιδευτικούς...

Η ηγεσία του υπουργείου έτσι προσπαθεί να ταπεινώσει τους εκπαιδευτικούς, να τους αναγκάσει να σκύψουν το κεφάλι για να μπορέσει, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, να εφαρμόσει την ατομική αξιολόγηση που θα έρθει στη συνέχεια.

Γιάννης Ανδρουλιδάκης*

Ένας νέος κύκλος αναταραχής και εντάσεων ξεκίνησε στα σχολεία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με αφορμή την διακηρυγμένη πρόθεση του υπουργείου να εφαρμόσει την αυτοαξιολόγηση των σχολικών μονάδων. Η κ. Κεραμέως επιχειρεί να πάρει τη ρεβάνς της συντριπτικής ήττας που υπέστη την περασμένη σχολική χρονιά , όταν δάσκαλοι και καθηγητές απέρριψαν με τη διαδικασία της απεργίας – αποχής με πολύ μεγάλα ποσοστά τον τότε νόμο για την αυτοαξιολόγηση και αρνήθηκαν να τον εφαρμόσουν.

Ο νόμος άλλαξε μέσα στο καλοκαίρι, η κυβέρνηση θωρακίστηκε και ψηφίστηκε ένας σκληρότερος, ο οποίος δίνει το δικαίωμα στα όργανα διοίκησης να επιβάλλουν κυρώσεις στους εκπαιδευτικούς οι οποίοι δε θα πάρουν μέρος στη διαδικασία. Η Ο.Λ.Μ.Ε. και η Δ.Ο.Ε., ωστόσο, επιμένουν στην ακύρωση του και καλούν σε νέα αποχή-απεργία, αφού θεωρούν δικαιολογημένα ότι δεν είναι καθόλου αθώος και δε θα βελτιώσει το επίπεδο της παρεχόμενης εκπαίδευσης, αλλά θα φορτώσει όλες τις ευθύνες για τα χάλια του δημόσιου σχολείου στους εκπαιδευτικούς και θα κατατάξει τα σχολεία σε άριστα, καλά , μέτρια και κακά με τις όποιες επιπτώσεις αυτό θα προκαλέσει.

Το τι θα γίνει ακριβώς θα κριθεί το επόμενο διάστημα. Γεγονός πάντως παραμένει ότι ο νέος νόμος περιλαμβάνει υπερβολικά αυστηρές ποινές για όσους αντιδράσουν δυσανάλογες της άρνησης τους. Η ηγεσία του υπουργείου έτσι προσπαθεί να ταπεινώσει τους εκπαιδευτικούς , να τους αναγκάσει να σκύψουν το κεφάλι για να μπορέσει, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, να εφαρμόσει την ατομική αξιολόγηση που θα έρθει στη συνέχεια. Αδυνατεί να αντιληφθεί ότι ο ευαίσθητος χώρος της εκπαίδευσης δε λειτουργεί με εκβιασμούς, εκφοβισμούς και αντιδημοκρατικές συμπεριφορές. Δεν μπορεί να καταλάβει ότι λείπουν οι ανάσες δημοκρατίας από τα σχολεία, απουσιάζει η σύνθεση και η συνεννόηση και ότι ο παιδαγωγικός και διδακτικός ρόλος των εκπαιδευτικών ακρωτηριάζεται από τις απειλές, τις εντολές , την ακαμψία και την επιβολή του τσαμπουκά της εξουσίας.

Τα πράγματα, όμως, αυτή τη φορά είναι δύσκολα για τους εκπαιδευτικούς. Ποινές όπως η περικοπή μισθού ή μισθών, το πάγωμα των μισθολογικών κλιμακίων, η καθαίρεση των στελεχών της εκπαίδευσης από τις θέσεις ευθύνης που κατέχουν κ.α. είναι πιθανόν να οδηγήσουν μεγάλο μέρος των δασκάλων και των καθηγητών σε αλλαγή πλεύσης και σε υποχώρηση. Στο σημείο που έχει φτάσει η κατάσταση δεν αρκεί η διαβεβαίωση της ΟΛΜΕ ότι θα καλύψει όσους δεν πάρουν μέρος στην αυτοαξιολόγηση. Ούτε η σιγουριά της ότι το υπουργείο δε θα προχωρήσει σε πειθαρχικά μέτρα. Χρειάζεται να μιλήσει ξεκάθαρα, με τόλμη και ειλικρίνεια στους εκπαιδευτικούς και να πει όλη την αλήθεια, όπως τη διατύπωσε η νομική σύμβουλος της στη γνωμοδότησή που έδωσε.

Οι εκπαιδευτικοί χρειάζεται να γνωρίζουν καλά ποιες επιλογές έχουν μπροστά τους πριν να αποφασίσουν. Οι δρόμοι είναι δύο: ή θα υποχωρήσουν και θα εφαρμόσουν την επικίνδυνη και άκρως γραφειοκρατική διαδικασία της αυτοαξιολόγησης κάτω από τον απολύτως δικαιολογημένο φόβο των κυρώσεων ή θα συνεχίσουν μαζικά την άρνηση τους ρισκάροντας την επιβολή ποινών( την οποία, ενώ θεωρεί σίγουρη η νομική σύμβουλος της ΟΛΜΕ, δεν την αναδεικνύει η ομοσπονδία των καθηγητών) η νομιμότητα των οποίων θα κριθεί στα διοικητικά δικαστήρια, δηλαδή με δυο λόγια «φέξε Μάη μου να φας τριφύλλι».

Μια γρήγορη ακτινογραφία του νόμου για την αυτοαξιολόγηση αρκεί για να φανεί ότι η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη παίζει για μια ακόμη φορά με τη δημοκρατία. Οι αντιδημοκρατικές συμπεριφορές, ωστόσο, χαρακτηρίζουν ηγεσίες αδύναμες και ετοιμόρροπες, οι οποίες με εκδικητική διάθεση θέλουν να συντρίψουν ισχυρές συνδικαλιστικές οργανώσεις. Σε μια τέτοια στρατηγική ήττα κινδυνεύουν να οδηγηθούν ΟΛΜΕ και ΔΟΕ, αν επιμείνουν σε λογικές σύγκρουσης με χαμηλά ποσοστά συμμετοχής στην απεργία – αποχή. Γι αυτό, αν οι εξελίξεις είναι δυσοίωνες, απαιτείται να υποχωρήσουν , να κρατήσουν δυνάμεις, να λειτουργήσουν με ψυχραιμία και σύνεση και να μην αλείψουν βούτυρο στο ψωμί του πρωθυπουργού οδηγώντας και πάλι, όπως έχει συμβεί στο παρελθόν, τους εκπαιδευτικούς σε αδιέξοδο.

* Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 1ο Γυμνάσιο Καλαμάτας, αρθρογραφεί σε ιστοσελίδες και ιστολόγια.

Πανελλαδικές εξετάσεις: Ήρθε η ώρα να καταργηθούν;

Η εκπαιδευτική διαδικασία και το υπάρχον σύστημα εισαγωγής αναπαράγουν τις κοινωνικές ανισότητες. Ακόμη ευνοούν τους ιδιοκτήτες κολεγίων και την παραπαιδεία για την οποία δε μιλάει κανείς και ας δίνονται χιλιάδες ευρώ, μαύρα χρήματα, στους «ψαράδες» των ιδιαίτερων μαθημάτων από τις οικογένειες που ελπίζουν ότι τα παιδιά τους θα έχουν καλύτερη ζωή από τη δική τους.

 

του Γιάννη Ανδρουλιδάκη*

Η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των Πανελλαδικών εξετάσεων προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση στην ελληνική κοινωνία. Το υπουργείο Παιδείας βρέθηκε δικαιολογημένα και πάλι στο στόχαστρο της κριτικής. Η ελάχιστη βάση εισαγωγής που θέσπισε, αύξησε τον αριθμό των μαθητών που έμειναν εκτός πανεπιστημιακών σχολών. Γράφτηκαν εκατοντάδες κείμενα κατά, κυρίως, αλλά και υπέρ της αλλαγής αυτής που ίσχυσε για πρώτη φορά εφέτος.

Η αλήθεια είναι, βεβαίως, ότι δεν ευθύνεται μόνο η ελάχιστη βάση εισαγωγής για τον αποκλεισμό 40.000 περίπου υποψηφίων, αλλά και οι επιδόσεις τους.

Κάθε χρόνο, όμως, αυτό συνέβαινε. Ένας αριθμός μαθητών έμενε εκτός. Δυστυχώς αυτή τη φορά η Ε.Β.Ε αύξησε σημαντικά το νούμερο αυτό με αποτέλεσμα πολύ καλά πανεπιστημιακά τμήματα να έχουν μηδενικό ή ελάχιστο ποσοστό πρωτοετών φοιτητών.

Από την άλλη είναι τραβηγμένο να εισάγονται με μέσο όρο κάτω του πέντε για παράδειγμα. Δε νομίζω ότι κανείς μπορεί να στηρίξει σοβαρά και με επιχειρήματα μια τέτοια άποψη. Επιπλέον, είναι σίγουρο ότι ένα ποσοστό όσων απέτυχαν, που διαθέτει τα ανάλογα χρήματα, θα κατευθυνθεί στα ιδιωτικά κολέγια, όπου θα γίνει δεκτό χωρίς Ε.Β.Ε και θα επιλέξει τμήματα και ειδικότητες των οποίων το πτυχίο έχει εξισωθεί επαγγελματικά με το αντίστοιχο των δημόσιων Πανεπιστημίων. Έτσι, για μια ακόμη φορά θα βρεθούν οι προερχόμενοι από φτωχά κοινωνικά στρώματα στα ΙΕΚ που συνήθως δε δίνουν επαγγελματική προοπτική ή στην ανεργία.

Από τα παραπάνω συνάγεται ότι η εκπαιδευτική διαδικασία και το υπάρχον σύστημα εισαγωγής αναπαράγουν τις κοινωνικές ανισότητες. Ακόμη ευνοούν τους ιδιοκτήτες κολεγίων και την παραπαιδεία για την οποία δε μιλάει κανείς και ας δίνονται χιλιάδες ευρώ, μαύρα χρήματα, στους «ψαράδες» των ιδιαίτερων μαθημάτων από τις οικογένειες που ελπίζουν ότι τα παιδιά τους θα έχουν καλύτερη ζωή από τη δική τους. Γι’ αυτό το τεράστιο καρκίνωμα δε λέει λέξη ούτε το υπουργείο, ούτε η ΟΛΜΕ, ούτε άλλοι φορείς που εμπλέκονται. Ο λόγος είναι γνωστός. Είναι πολλά τα λεφτά και τεράστιο το πολιτικό και συνδικαλιστικό κόστος για όποιον αντιδράσει σε ένα ακόμη παράλογο ελληνικό φαινόμενο.

Γεγονός, ωστόσο, παραμένει ότι όλες αυτές οι παθογένειες και οι αντιφάσεις γεννιούνται από το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα.

Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι το παιδί από τότε που εγγράφεται στο Γυμνάσιο προετοιμάζεται σταδιακά για τη μητέρα των μαχών, όπως χαρακτηρίζονται οι Πανελλαδικές. Η ισχύουσα νομοθεσία και τα αναλυτικά προγράμματα οδηγούν σε μια διαρκή "προπόνηση" μέσα από τεστ, διαγωνίσματα, τράπεζα θεμάτων και εξετάσεις τόσο στις αίθουσες διδασκαλίας, όσο και στο χώρο της παραπαιδείας.

Οι μαθητές δεν αποκτούν τις σφαιρικές γνώσεις που τους είναι απαραίτητες για να διαμορφωθούν ως προσωπικότητες και ως πολίτες και στην ουσία μένουν αγράμματοι, αγνοώντας βασικά ιστορικά γεγονότα ή ποιος είναι, για παράδειγμα, ο Μίκης Θεοδωράκης.

Το ελληνικό σχολείο δε δίνει χαρά στα παιδιά. Στις χώρους του κυκλοφορούν στην πλειοψηφία αγχωμένα και δυστυχισμένα άτομα τα οποία μετά το πέρας του σχολικού προγράμματος συνεχίζουν μέχρι αργά στα φροντιστήρια. Όλα στο όνομα της "επιτυχίας", ελάχιστα για την ευτυχία των μαθητών.

Εν κατακλείδι ισχυρίζομαι ότι το υπάρχον εξεταστικό σύστημα έκλεισε τον κύκλο του.

Μια κυβέρνηση που θα ενδιαφερόταν πραγματικά για την πρόοδο και τη μόρφωση των παιδιών αυτής της χώρας θα έπρεπε να προχωρήσει σε βελτιώσεις των αναλυτικών προγραμμάτων και σε αλλαγές που θα καταργήσουν την εντατικοποίηση και τη μετατροπή του Λυκείου σε εξεταστικό μηχανισμό.

Σε μια ρηξικέλευθη μεταρρύθμιση που θα έχει ως δύο από τους βασικούς άξονες της, την παροχή ουσιαστικής γενικής παιδείας στους μαθητές και την κατάργηση των Πανελλαδικών εξετάσεων.

Ήρθε, θεωρώ, η ώρα να συζητηθεί ένα σύστημα εισαγωγής στα Πανεπιστήμια που θα δίνει το δικαίωμα στους μαθητές, ασφαλώς με δικλείδες ασφαλείας και με κλειστό αριθμό σε σχολές υψηλής ζήτησης, να εγγράφονται χωρίς εξετάσεις και από εκεί και πέρα το ξεκαθάρισμα να γίνεται από τα ΑΕΙ στο πρώτο έτος σπουδών.

Η πρόταση αυτή ασφαλώς και έχει αδυναμίες, αλλά πιστεύω ότι θα λύσει πολύ περισσότερα προβλήματα από αυτά που θα δημιουργήσει.

*Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 1ο Γυμνάσιο Καλαμάτας.

πηγή: 20/20 Magazine

Επικοινωνιακοί ελιγμοί στις στάχτες

Οι τελευταίες καταστροφικές πυρκαγιές σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς έκαψαν περίπου 1.200.000 στρέμματα και προκάλεσαν ανυπολόγιστες υλικές καταστροφές. Άνθρωποι έγιναν πρόσφυγες στον ίδιο τους τον τόπο και είδαν τις περιουσίες τους να χάνονται σε ελάχιστα λεπτά. Για μια ακόμη φορά αποδείχθηκε η διαχρονική ανικανότητα του ελληνικού κράτους και η αδυναμία του να σχεδιάζει και να προβλέπει. Τέλος, όπως συνήθως συμβαίνει σε τούτη τη χώρα, κανείς δεν έφταιξε και γι αυτό και δεν αποδόθηκαν ευθύνες στους αρμόδιους από τον πρωθυπουργό.

γράφει ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης*

Το προφίλ του κ. Μητσοτάκη, ωστόσο, έχει τρωθεί ανεπανόρθωτα και αυτό αποτελεί τεράστιο πρόβλημα για τη Ν.Δ., όποτε και αν γίνουν εκλογές.

Οι καταστροφές στην Εύβοια και σε άλλες περιοχές θα τον ακολουθούν μια ζωή.

Η δήλωση του ότι «τα σπίτια και οι περιουσίες ξαναφτιάχνονται», η οποία έγινε με πολύ μεγάλη ευκολία, με ελαφρότητα θα έλεγε κάποιος, φανερώνει ότι βρίσκεται και πάλι εκτός πραγματικότητας.

Μάλλον δε γνωρίζει, όταν απευθύνεται σε ανθρώπους του μόχθου, τι σημαίνει να γίνει στάχτη η ζωή  σου και να πρέπει να την  ξαναφτιάξεις.
Γι’ αυτό το  επιτελείο του ξεκίνησε αγώνα δρόμου για να  ρετουσάρει τη στραπατσαρισμένη εικόνα του.

Έτσι άρχισαν οι γνωστοί επικοινωνιακοί  ελιγμοί.

Πρώτα ανακοινώθηκε με τυμπανοκρουσίες μια επιτροπή ανασυγκρότησης της Εύβοιας στην οποία ορίστηκε επικεφαλής ο κ. Μπένος, τον οποίο έβγαλε ο κ. Μητσοτάκης από τη "ναφθαλίνη" κι εκείνος δέχτηκε πρόθυμα να γίνει "υπηρέτης" των σκοπιμοτήτων  του πρωθυπουργού. 

Λίγο αργότερα, όμως, τοποθετήθηκε ο κ. Τριαντόπουλος, ως υφυπουργός με αρμοδιότητα σε θέματα κρατικής αρωγής και αποκατάστασης από φυσικές καταστροφές, ο οποίος θα λογοδοτεί άμεσα στον πρωθυπουργό, καπελώνοντας έτσι την προηγούμενη επιτροπή.  

Ακολούθως ο κ. Μητσοτάκης  ζήτησε μια χαλαρή και υποκριτική συγγνώμη για τις παραλείψεις που υπήρξαν και είπε ότι εν ευθέτω χρόνω θα αποδοθούν ευθύνες.

Μερικές ώρες μετά σε συνέντευξη τύπου δήλωσε ότι η αντίδραση του κράτους ήταν καλή και στήριξε τον υφυπουργό Πολιτικής Προστασίας, κ. Χαρδαλιά.

Κανείς δεν κατάλαβε, αφού ο κρατικός μηχανισμός έδειξε αντανακλαστικά που ικανοποίησαν τον πρωθυπουργό, γιατί ζήτησε τότε συγνώμη;

Αργότερα, επίσης, προχώρησε σε μίνι ανασχηματισμό αφήνοντας, όμως στη θέση τους τον υφυπουργό Προστασίας του Πολίτη και άλλους οι οποίοι είχαν την ευθύνη για την πυροπροστασία και την πυρόσβεση. Έτσι έδωσε συγχωροχάρτι στους υπεύθυνους της καταστροφής. Κανένας δεν ανέλαβε την πολιτική ευθύνη και ουδείς σε τούτη την κυβέρνηση φαίνεται διατεθειμένος να εγκαταλείψει την καρέκλα της εξουσίας δείχνοντας ότι τουλάχιστον διαθέτει ευθιξία και φιλότιμο.

Η κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός και οι επιτελείς του, αποδείχτηκαν κατώτεροι των περιστάσεων, φάνηκαν ανίκανοι να συντονίσουν στοιχειωδώς το έργο της πυρόσβεσης και ακολούθησαν  τη λογική των τυφλών εκκενώσεων αφήνοντας τη φωτιά να καταπίνει τα πάντα στο πέρασμα της.

Το επόμενο διάστημα, όμως, θα βρεθούν αντιμέτωποι με πολύ σοβαρά ζητήματα.

Ποια θα είναι η πρόνοια, για παράδειγμα, για τους ανθρώπους που έχασαν όχι μόνο τις περιουσίες τους, αλλά και τις δουλειές τους; 

Με ποια και με πόσα πακέτα θα στηριχθεί η τοπική οικονομία για να ξαναγεννηθεί η ζωή μέσα από τις στάχτες;

Ποια αντιπλημμυρικά σχέδια θα εκπονηθούν και θα γίνουν πράξη στο μικρό διάστημα που απομένει μέχρι την έναρξη των βροχοπτώσεων;

Τι θα γίνει με τα καμένα, αφού σύμφωνα με δήλωση του κ. Ευθύμη Λέκκα από τα 500.000 στρέμματα που κάηκαν  στην Εύβοια μόνο για τα 150.000 υπάρχει ελπίδα να αναγεννηθούν και να αναδασωθούν;

Ερωτήματα τα οποία δεν προσφέρονται για υπεκφυγές και επικοινωνιακά παιχνίδια  και που αργά ή γρήγορα θα κληθεί να απαντήσει ο πρωθυπουργός, ο οποίος για πρώτη φορά νιώθει στο σβέρκο του την ανάσα μιας ενδεχόμενης ήττας.

Ο λαϊκισμός και η εξωφρενική εκμετάλλευση της τραγωδίας στο Μάτι τον οδήγησε στην εξουσία.

Οι καταστροφικές πυρκαγιές του Αυγούστου ενδέχεται να του στοιχίσουν πολύ ακριβά.

Σε κάθε περίπτωση, όμως, ο μεγάλος χαμένος είναι, δυστυχώς, ξανά η χώρα και ο ελληνικός λαός.

*Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 1ο Γυμνάσιο Καλαμάτας

 πηγή: 2020mag.gr