Αντώνης Σαμαράς στα «ΝΕΑ Σαββατοκύριακο»: «Η ΝΔ δεν είναι Ποτάμι» – « Έπρεπε να ασκήσουμε βέτο για την Αμμόχωστο»

Συνέντευξη με πολλαπλά μηνύματα και ευδιάκριτους αποδέκτες παραχώρησε ο πρώην πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, στα «ΤΑ ΝΕΑ Σαββατοκύριακο».

Ο Αντώνης Σαμαράς ασκεί κριτική για τον κυβερνητικό ανασχηματισμό, ενώ αφήνει σαφείς αιχμές για την αποχώρηση της Άνγκελα Μέρκελ από την καγκελαρία μετά από 16 χρόνια.

Παράλληλα, μιλά «έξω από τα δόντια» για τα ελληνοτουρκικά ζητώντας από την κυβέρνηση να ακολουθήσει πιο σκληρή στάση, ακόμη και βέτο στην ΕΕ για το θέμα της Αμμοχώστου, ενώ ερωτηθείς τι θα κάνει με τα Μνημόνια για τα Σκόπια τα οποία δεν έχουν έρθει ακόμη στη Βουλή, εμφανίζεται σαφής λέγοντας πως έχει τοποθετηθεί δημόσια και ξεκάθαρα.

«Με το Ποτάμι δεν παίρνεις το κέντρο»

Ειδικότερα, τοποθετούμενος για τον πρόσφατο ανασχηματισμό τονίζει με νόημα: «Σε κάθε ανασχηματισμό εκπέμπεται ένα «μήνυμα», υπάρχει «συμβολισμός». Και ο συμβολισμός αυτός δεν πρέπει να στέλνει αντιφατικά μηνύματα. Ότι δηλαδή η παράταξή μας υιοθετεί σήμερα απόψεις που η ίδια έχει πολεμήσει, όπως οι Πρέσπες και το σχέδιο Ανάν. Ή ότι επιβραβεύει πρόσωπα που έχουν αντίθετες πολιτικές απόψεις».

Για να στείλει ακόμη σαφέστερα μηνύματα προσθέτει στη συνέχεια: «Αλλά όταν «επιλέγονται» άτομα με αντίθετες απόψεις, αυτό δεν λέγεται «διεύρυνση» – αυτό λέγεται «μετατόπιση»! Ξέρετε, με το να μετακινηθούμε σε θέσεις «Ποταμιού» δεν κατακτάμε το «πολιτικό κέντρο».

Θέτει, δε, το ερώτημα: «Με τη σύγχρονη Δεξιά-Κεντροδεξιά, τι θα γίνει; Ή στο όνομα της «διεύρυνσης» θα θεωρείται ότι «μπήκε στη γωνία» η μεγαλύτερη πολιτική παράταξη της χώρας;»

«Δεν πρέπει να ενδίδουμε σε κατευνασμό του θηρίου»

Όσον αφορά στα ελληνοτουρκικά, ζητά πιο σκληρή στάση, ακόμη και βέτο στην ΕΕ για το θέμα της Αμμοχώστου.

Υποστηρίζει ειδικότερα ότι Ελλάδα και Κύπρος θα έπρεπε να είχαν ήδη αντιδράσει εντονότερα στις τελευταίες προκλήσεις της Τουρκίας ανατολικά της Κρήτης. 

Πρώτον, αναφέρει, Αθήνα και Λευκωσία θα έπρεπε να πιέζουν συνεχώς την ΕΕ για κυρώσεις κατά της Τουρκίας, οικονομικές και άλλες. «Ακόμα και βέτο σε Ευρωπαϊκές αποφάσεις, θα μπορούσαμε ίσως να θέσουμε» προτείνει.

Δεύτερον, εκτιμά ότι θα έπρεπε να ζητηθεί ενεργοποίηση της ρήτρας Αλληλεγγύης της ΕΕ, όπως παλαιότερα έχουν κάνει άλλες χώρες. 

Τρίτον – και πέρα από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς – προτείνει πιο ενεργές συμμαχίες με κράτη εντός της Ένωσης και στην ευρύτερη περιοχή μας, που θίγονται από την πολιτική της Τουρκίας.

«Δεν πρέπει – επ’ ουδενί – να εκληφθεί η πολιτική μας ως «παθητική στάση» απέναντι στις απροσχημάτιστες προκλήσεις του Ερντογάν! Δεν πρέπει να θεωρείται ότι δημιουργούνται τετελεσμένα με την δική μας ανοχή» σχολιάζει με νόημα ο πρώην πρωθυπουργός και προσθέτει: «Απέναντι σε μια Τουρκία που κλιμακώνει συνέχεια, εμείς πρέπει να ενισχύουμε συνεχώς την αποτροπή μας. Όχι να δίνουμε την εντύπωση ότι ενδίδουμε σε «κατευνασμό του θηρίου».

«Δεν θυμάμαι η κ. Μέρκελ να στήριξε την Ελλάδα»

Επίσης, ο πρώην πρωθυπουργός βάλλει κατά της Ανγκελα Μέρκελ και μιλά για αρνητικό ρόλο που έπαιξε σε διάφορες στιγμές της ελληνικής κρίσης.

«Όταν τα καταφέρναμε» επισημαίνει «τράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια μας. Δεν θυμάμαι να στήριξε την Ελλάδα».

Την χαρακτηρίζει «διαχειρίστρια» και «όχι οραματίστια» και προσθέτει ότι «εκμεταλλεύθηκε τα ολέθρια σφάλματα των Τσίπρα – Βαρουφάκη για να αποσπάσει από την Ελλάδα αδιανόητες υποχωρήσεις, τις οποίες εγώ ξεκάθαρα είχα αρνηθεί».

Αναλυτικά η συνέντευξη του Αντώνη Σαμαρά στα «ΝΕΑ Σαββατοκύριακο» (25/9)

• Ερώτηση: κ. Πρόεδρε,πρόσφατα η Α. Μέρκελ ανέφερε ότι οι δυσκολότερες στιγμές της στην Καγκελαρία ήταν στην περίοδο που “ζήτησε τόσα πολλά από τους πολίτες στην Ελλάδα”. Το θεωρείτε ως δικαίωση για το "μπρα ντε φερ" που υπήρξε με το Βερολίνο στην περίοδο της διακυβέρνησης σας;

Απάντηση:"Δικαίωση" για μένα δεν είναι αυτά που λέει ξαφνικά η κα. Μέρκελ σήμερα. Δικαίωση ήταν το γεγονός ότι ήδη από τον Νοέμβριο του 2014 το Eurogroup ομόφωνα αποφάσιζε ότι η Ελλάδα μπορούσε να βγει οριστικά από τα μνημόνια. Τότε!

Κι όμως, τράβηξαν το χαλί κάτω από τα πόδια μας! Με συνέπεια τρίτο Μνημόνιο. Για να μας πουν μετά ότι η χώρα πήγε πίσω 10 χρόνια!

Κάποιοι λοιπόν εκτός Ελλάδος είδαν τότε την άνοδο του Τσίπρα σαν μιαν "ευκαιρία" να ξαναφέρουν το Grexit στο τραπέζι: Για να επιβάλλουν την "πειθαρχία" στα υπόλοιπα κράτη μέλη...

Η τιμωρία της "δύστροπης" Ελλάδας θα ήταν το "μαστίγιο", για κάθε "απείθαρχο" στην Ευρώπη. Γι' αυτό και χρειάστηκαν την κυβέρνηση Τσίπρα...

Ποιος δεν θυμάται ότι η κα Μέρκελ εκμεταλλεύτηκε τα ολέθρια σφάλματα των Τσίπρα-Βαρουφάκη για να αποσπάσει από την Ελλάδα αδιανόητες υποχωρήσεις, τις οποίες εγώ ξεκάθαρα είχα αρνηθεί. Ποιός ξεχνάει το Υπερταμείο, δηλαδή την εκχώρηση ολόκληρης της Εθνικής Περιουσίας για 99 χρόνια! Ή την εκχώρηση της Μακεδονικής ταυτότητας στα Σκόπια...

Η κα. Μέρκελ "στενοχωριέται" σήμερα για όσα ζητούσε τότε από τους Έλληνες. Αλλά όταν, κατά δήλωσή όλων τους "τα καταφέρναμε", τράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια μας! Δεν θυμάμαι να στήριξε την Ελλάδα...

• Ερώτηση: θα λείψει η Μέρκελ από την Ευρώπη;

Απάντηση: Διαχειρίστηκε την ισχύ που της κληροδότησαν οι προκάτοχοί της στην Καγκελαρία - οι αληθινοί ηγέτες που προηγήθηκαν: Ο Κολ που είχε το όραμα της Ενωμένης Γερμανίας, και κατάφερε να το κάνει πραγματικότητα. Και ο Σρέντερ που είχε το όραμα να μεταρρυθμίσει την ενωμένη πλέον Γερμανία και να την κάνει ανταγωνιστική διεθνώς - και το πέτυχε.

Η κα. Μέρκελ οραματίστρια δεν ήταν, Διαχειρίστρια ήταν..

Και σήμερα βλέπουμε μιαν Ευρώπη μειωμένης πολιτικής συνοχής, που παρακολουθεί και δεν ηγείται.

• Ερώτηση: Βλέπετε επομένως και τη νέα συμμαχίαAUKUSνα οδηγεί κι αυτή σε νέες πολιτικές θολούρες και συσχετισμούς; Και τι συνεπάγεται για Ευρώπη, αλλά και Ελλάδα;

Απάντηση: Το ότι "αιφνιδιάστηκαν" στις Βρυξέλλες δείχνει ακριβώς τα ελλείμματα μιας γραφειοκρατικής Ευρώπης με τραυματισμένο διεθνές εκτόπισμα. Αλλά θέτει και υπαρξιακά διλήμματα για το ίδιο το ΝΑΤΟ.

Για εμένα όμως η κρίση γεννάει την ευκαιρία για την Ευρώπη, το ΝΑΤΟ και πρωτίστως για την Ελλάδα. Η πατρίδα μας οφείλει να προχωρήσει σε νέα ανάλυση δεδομένων και να επαναπροσδιορίσει τη γεωπολιτική της θέση, αδράχνοντας την ευκαιρία. Η Ευρώπη πρέπει να προχωρήσει άμεσα στην δημιουργία του Ευρωστρατού, όπου η Ελλάδα μπορεί να πρωταγωνιστήσει μιας και έχουμε, μετά τη Γαλλία, τις ισχυρότερες ένοπλες δυνάμεις στην ΕΕ.

• Ερώτηση: Τι εννοείτε;

Απάντηση: Παρά το AUKUS, η Ευρώπη δεν θα πάψει να είναι απαραίτητη και στις ΗΠΑ και στις διεθνείς ισορροπίες. Κι εμείς - μη κάνετε λάθος - οφείλουμε να ενισχύσουμε τη στρατηγική σχέση με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ σε αυτό το κομβικό σημείο των παγκόσμιων γεωπολιτικών συσχετισμών.

Η μεταφορά της στρατιωτικής κι αμυντικής ισχύος των ΗΠΑ στον Ειρηνικό και η διαφαινόμενη απομάκρυνση της παρουσίας τους στην Μέση Ανατολή, δίνει στη χώρα μας σημαντική ευκαιρία να μετατραπεί σε πολύ πιο ισχυρό “παίκτη” στην σκακιέρα της Μεσογείου. Κι αυτό, συν τοις άλλοις, λόγω των προνομιακών σχέσεών μας με το Ισραήλ, αλλά και τον Αραβικό κόσμο.

Γι αυτό και λέω ότι τώρα η Ευρώπη έχει τη μεγάλη ευκαιρία να "χειραφετηθεί" - και η Ελλάδα να πρωταγωνιστήσει .

• Ερώτηση: Πως κρίνετε τους χειρισμούς της κυβέρνησης ως προς την πανδημία και τον εμβολιασμό;

Απάντηση: Ο εμβολιασμός είναι ο μόνος τρόπος να πάρουμε ξανά τη ζωή μας στα χέρια μας. Σε αυτό δεν υπάρχουν "ναι μεν, αλλά"...

• Ερώτηση: η πανδημία άλλαξε τα οικονομικά δεδομένα παγκοσμίως. Ανησυχείτε ότι έπεται μια νέα φάση λιτότητας ή είστε από τους αισιόδοξους της ταχείας ανάπτυξης;

Απάντηση: Να ξεκινήσω λέγοντας πως τα δύο, σχεδόν, αυτά χρόνια της πανδημίας η κυβέρνηση μας και ο Κυριάκος Μητσοτάκης με αποφασιστικές παρεμβάσεις κράτησαν την Οικονομία όρθια. Και σήμερα η οικονομική δραστηριότητα ανακάμπτει εντυπωσιακά. Αλλά σε αυτή τη φάση μιλάμε, στην πραγματικότητα, για ανάκαμψη. Δεν είναι ακόμα "Ανάπτυξη"...

Ωστόσο, ανησυχώ για το τι θα συμβεί όταν οι Κεντρικές Τράπεζες, αποφασίσουν να ανεβάσουν τα επιτόκια, για να ελέγξουν την πληθωρισμό.

Όπως ελπίζω ότι δεν θα επιστρέψουμε στο Σύμφωνο Σταθερότητας που γνωρίζουμε. Μην ξεχνάτε ότι το Χρέος μας είναι πια πάνω από 200% του ΑΕΠ.

Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να επιβληθούν στην Ελλάδα ξανά μέτρα "υπέρ-πλεονασμάτων" για να αντιμετωπίσουμε το υπερβολικό χρέος.

• Ερώτηση: Άρα, τι χρειαζόμαστε;

Απάντηση: Χρειαζόμαστε επειγόντως, μεταρρυθμίσεις και αποκρατικοποιήσεις - κυρίως αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας - ακριβώς για να αποφύγουμε νέο κύμα περιοριστικών μέτρων στο μέλλον.

Και κάτι ακόμα. Κανείς δεν αμφισβητεί τη μετάβαση της ενεργειακής μας πολιτικής προς τις ΑΠΕ. Δεν πρέπει όμως να στραφούμε αποκλειστικά προς τα εκεί, εγκαταλείποντας το σύνθετο μείγμα όλων των πηγών ενέργειας. Προβληματίζομαι για παράδειγμα για το εάν έπρεπε να κλείσει το σύγχρονο εργοστάσιο λιγνίτη που εγκαινιάστηκε το 2014 κι ακόμα δεν έχει αποσβεστεί. Η Γερμανία δεν εγκαταλείπει τους λιγνίτες της μέχρι το 2039. Η Πολωνία για ακόμα περισσότερο.

Ούτε μπορούμε να εγκαταλείψουμε τη στροφή στο φυσικό αέριο, που έχει ψηφιστεί ως "καύσιμο μετάβασης" για τα επόμενα 30 χρόνια.

Το κόστος ενέργειας αυξάνεται συνεχώς. Πράγμα που υπονομεύει την ανταγωνιστικότητα της χώρας. Δεν υπάρχει Ανάπτυξη χωρίς Ενεργειακή Πολιτική.

Πρέπει, τέλος, να υπάρχει μέριμνα για τις αυξήσεις τιμών, όπως της ΔΕΗ. Διότι η ακρίβεια εγκυμονεί πάντα κοινωνικές εκρήξεις.

Η Ελλάδα έχει τεράστιες ευκαιρίες για Ανάπτυξη ! Έχει τεράστια ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα.

Εκεί πρέπει να δώσουμε ακόμα μεγαλύτερη έμφαση.

• Ερώτηση; Πως κρίνετε τον ανασχηματισμό;

Απάντηση: Είναι αδιαμφισβήτητο δικαίωμα του Πρωθυπουργού να επιλέγει τους υπουργούς του. Όμως απαιτείται πάντοτε ιδιαίτερη προσοχή. Διότι σε κάθε ανασχηματισμό εκπέμπεται κι ένα "μήνυμα", υπάρχει "συμβολισμός"…

Και ο συμβολισμός αυτός δεν πρέπει να στέλνει αντιφατικά μηνύματα. Ότι δηλαδή η Παράταξή μας υιοθετεί σήμερα απόψεις που η ίδια έχει πολεμήσει, όπως οι Πρέσπες και το σχέδιο Ανάν. Ή ότι επιβραβεύει πρόσωπα που έχουν αντίθετη πολιτική άποψη...

• Ερώτηση: Η ΝΔ εν τέλει στρίβει στο πολιτικό κέντρο; Το λέω διότι ο Πρωθυπουργός στη ΔΕΘ δήλωσε πως η ΝΔ εκφράζει τον πολιτικό χώρο από τη Δεξιά ως και την Κεντροαριστερά.

Απάντηση: Στις εκλογές του 2019 το εκλογικό σώμα έδωσε "αυτοδυναμία" στη ΝΔ, εκφράζοντας την αντίθεσή του , μεταξύ άλλων, για την πολιτική ΣΥΡΙΖΑ στο Μεταναστευτικό, την Εγκληματικότητα και τις Πρέσπες. Ταυτόχρονα έδωσε καθαρή εντολή στη ΝΔ για εκκαθάριση των σκευωριών του ΣΥΡΙΖΑ και για να αποκατασταθεί η ανταγωνιστικότητα, η ανάπτυξη και η μεσαία τάξη.

Όποιος θέλει να υπηρετήσει αυτές τις θέσεις, για τις οποίες έλαβε αυτοδυναμία η ΝΔ, είναι ευπρόσδεκτος. Αυτό σημαίνει "διεύρυνση"...

Αλλά όταν "επιλέγονται" άτομα με αντίθετες θέσεις, αυτό δεν λέγεται "διεύρυνση" - αυτό λέγεται "μετατόπιση"! Ξέρετε, με το να μετακινηθούμε σε θέσεις "Ποταμιού" δεν κατακτάμε το "πολιτικό Κέντρο"...

Είναι άλλο πράγμα να "απευθύνεσαι" σε πολίτες όλων των παρατάξεων κι είναι εντελώς άλλο να "εκφράζεις" άλλες παρατάξεις. Σε μια πλουραλιστική δημοκρατία οφείλουν να εκφράζονται όλες οι παρατάξεις αυτόνομα.

Το σημαντικότερο όμως είναι το εξής ερώτημα: με τη σύγχρονη Δεξιά-Κεντροδεξιά, τι θα γίνει;

Ή στο όνομα της "διεύρυνσης" θα θεωρείται ότι “μπήκε στη γωνία” η μεγαλύτερη πολιτική παράταξη της χώρας;

Ακούστε: Κατανοώ την άποψη περί "διεύρυνσης". Αλλά προϋπόθεση μιας διεύρυνσης είναι να έχεις μαζί σου την βάση σου. Αλλιώς, κινδυνεύεις να απομακρύνεις περισσότερους απ' όσους προσελκύεις.

• Ερώτηση: Η κοινή σας είσοδος με τον Κώστα Καραμανλή στο Βελλίδειο σχολιάστηκε ως “μήνυμα”. Είναι έτσι;

Απάντηση: Κοιτάξτε, εδώ έφτασε κάποιος άνθρωπος που κατέχει σημαντική θέση να μας πεί ότι η ποίηση του Ελύτη... χτυπάει την Εκκλησία! Περνάμε λοιπόν, μια περίοδο αμφισβήτησης απ' όλους και για όλα...

Σε αυτό που με ρωτήσατε, λοιπόν: Πρόβλημα θα είχε μια παράταξη εάν οι πρώην Πρωθυπουργοί της είχαν διαγράψει ο ένας τον άλλο ή δεν μιλιόντουσαν. Όπως συνέβη στον χώρο του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ. Όταν οι δύο πρώην Πρωθυπουργοί της ΝΔ έχουν καλές προσωπικές σχέσεις και εμφανίζονται μαζί δημόσια, αυτό μόνο μήνυμα ενότητας είναι.

• Ερώτηση: Στα ελληνοτουρκικά έχουμε περάσει σε φάση εξομάλυνσης ή το αντίθετο; Γιατί είχατε δηλώσει στην προηγούμενη συνέντευξή μας ότι “με πειρατές δεν κάνεις διάλογο”. Ωστόσο ο διάλογος με τον ένα ή τον άλλον τρόπο έχει ξεκινήσει...

Απάντηση: Ποιά "εξομάλυνση"; Πού τη βλέπετε;

Ξεχάσατε τις συνεχείς navtex όλο το καλοκαίρι; Ξεχάσατε τις προκλήσεις των τουρκικών αλιευτικών έξω από τις ακτές μας; Ξεχάσατε τις συνεχείς δημόσιες δηλώσεις για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών; Ακόμα και το όνομα του Αιγαίου, επιχειρούν να αλλάξουν. Παρεμπιπτόντως, θα πρέπει να νομοθετούμε με προσοχή κι όχι χωρίς να υπολογίζουμε τις συνέπειες! Τέτοιες διατάξεις, όπως αυτή που καταργήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ, που αφορά στην ποινική δίωξη στους Τούρκους που ψαρεύουν στα χωρικά μας ύδατα, πρέπει να επανέλθουν άμεσα από την κυβέρνησή μας.

Το σημαντικότερο όμως για εμένα γεγονός είναι οι "φιέστες" Ερντογάν στην Αμμόχωστο που μετατρέπεται πια σε ενισχυμένη στρατιωτική βάση των Τούρκων. Ακούστε, αυτό που συμβαίνει με την Αμμόχωστο είναι πρωτοφανές παγκοσμίως. Η Άγκυρα τόλμησε να παραβιάσει τα δύο μοναδικά ψηφίσματα του ΟΗΕ που για δεκαετίες δεν είχε διανοηθεί να “ακουμπήσει” κανείς. Με την κίνηση του αυτή ο Ερντογάν ενσυνείδητα ακυρώνει την όποια προσπάθεια βιώσιμης λύσης του Κυπριακού. Κι επιβεβαιώνει παγκοσμίως τον χαρακτήρα της εισβολής και κατοχής μιας χώρας-μέλους της ΕΕ και των διεθνών οργανισμών! Το θράσος του Ερντογάν έφτασε στο σημείο να ζητήσει προχθές από τον ΟΗΕ να αναγνωρίσει τα κατεχόμενα...!

Δείτε και τι γίνεται αυτές τις μέρες στην Κρήτη, με το Γαλλικό πλοίο! Η Τουρκία επιχειρεί να επιβάλλει το “δόγμα της γαλάζιας πατρίδας”, καθιστώντας παράλληλα ανενεργή την ελληνο-αιγυπτιακή συμφωνία για την ΑΟΖ! Καταργεί στην πράξη τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και επιβάλλει τη θεωρία της ότι τα νησιά δεν διαθέτουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ...!

Ακούστε, σας το λέω ξεκάθαρα: Ελλάδα και Κύπρος θα έπρεπε να είχαν ήδη αντιδράσει εντονότερα! Πρώτον, θα έπρεπε να πιέζουν συνεχώς την ΕΕ για κυρώσεις κατά της Τουρκίας. Οικονομικές και άλλες. Η πίεση αυτή θα έπρεπε μάλιστα να εντείνεται, όπως εντείνονται οι προκλήσεις. Ακόμα και βέτο σε Ευρωπαϊκές αποφάσεις, θα μπορούσαμε ίσως να θέσουμε! Δεύτερον, θα έπρεπε να ζητήσουμε ενεργοποίηση της ρήτρας Αλληλεγγύης της ΕΕ, όπως παλαιότερα έχουν κάνει άλλες χώρες. Τρίτον - και πέρα από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς - να προχωρήσουμε σε πιο ενεργές συμμαχίες με κράτη εντός της Ένωσης και στην ευρύτερη περιοχή μας, που θίγονται από την Πολιτική της Τουρκίας. Δεν πρέπει - επ' ουδενί - να εκληφθεί η πολιτική μας ως "παθητική στάση" απέναντι στις απροσχημάτιστες προκλήσεις του Ερντογάν! Δεν πρέπει να θεωρείται ότι δημιουργούνται τετελεσμένα με την δική μας ανοχή.

Απέναντι σε μια Τουρκία που κλιμακώνει συνέχεια, εμείς πρέπει να ενισχύουμε συνεχώς την Αποτροπή μας. Όχι να δίνουμε την εντύπωση ότι ενδίδουμε σε "Κατευνασμό του θηρίου" - που έτσι αποθρασύνεται περισσότερο...

Κι ακόμα, ξεχάσατε τις προκλητικές δηλώσεις της Άγκυρας για τη Θράκη; Ιδιαίτερα στη Θράκη, που δεν θα σταματήσω να το λέω, πρέπει να προσέξουμε πολύ!

Είχα όντως, προειδοποιήσει ότι με "Πειρατές" δεν κάνεις διάλογο. Το πρόβλημά μας σήμερα δεν είναι αν... πρέπει ή δεν πρέπει να κάνουμε "διάλογο" με αυτήν την Τουρκία.

Το πρόβλημά μας είναι πώς θα κάνουμε αξιόπιστη Αποτροπή. Σε συμμαχία με άλλες χώρες που καθημερινά συμμερίζονται όλο και περισσότερο τις απόψεις για την Τουρκία και τον αποσταθεροποιητικό της ρόλο.

• Ερώτηση: Με τα Μνημόνια για τα Σκόπια τι θα κάνετε κ. Πρόεδρε εάν έρθουν προς ψήφιση στη Βουλή;

Απάντηση: Μη με ξαναρωτάτε. Έχω τοποθετηθεί δημόσια και ξεκάθαρα.

• Ερώτηση: Τέλος, κ Πρόεδρε, πως σχολιάζετε την υπόθεση της "σκευωρίας Νοβάρτις", με όσα έχουν ή δεν έχουν συμβεί;

Απάντηση: Ακούω πολλά και παρατηρώ πολλά. Πολλά και περίεργα. Όπως ότι οι κουκούλες παραμένουν...

Εγώ αναμένω. Το δικό μου “μέχρι τέλους” δεν θα αλλάξει ποτέ. Είπα ότι η σκευωρία θα αποκαλυφθεί πλήρως - και θα αποκαλυφθεί! Καθαρές κουβέντες!

με πληροφορίες από τα ΝΕΑ

Δημήτρης Κουτσούμπας: «Συμπόρευση με το ΚΚΕ, για να αναπνεύσει ο λαός, για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, το σοσιαλισμό» (video)

Χιλιάδες νέοι και νέες, μαζί με εργαζόμενους κάθε ηλικίας, δυναμώνουν το σύνθημα που επέλεξε η ΚΝΕ για το 47ο Φεστιβάλ της. «Να ζεις»: Διαδηλώνουν για το δικαίωμα τους να ζήσουν με βάση τις δυνατότητες που προσφέρει σήμερα η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας. «Να τολμάς»: Διαμηνύουν την αποφασιστικότητά τους να αμφισβητήσουν τον εργασιακό μεσαίωνα, τους ταξικούς φραγμούς στη μόρφωση, τη μετατροπή της υγείας σε πανάκριβο εμπόρευμα. «Να προχωράς»: Ξεκαθαρίζουν την πρόθεση τους να πάρουν τη θέση τους στον αγώνα με την πυξίδα τους στραμμένη στην"κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, τον σοσιαλισμό».

«Να ζεις, να τολμάς, να προχωράς. Για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, τον σοσιαλισμό»: Με το σύνθημα του 47ου Φεστιβάλ να δίνει το στίγμα, κορυφώνονται οι εκδηλώσεις του τριημέρου, με τη μεγάλη πολιτική συγκέντρωση στο Πάρκο Τρίτση.

Η συγκέντρωση ξεκίνησε με τον χαιρετισμό του Νίκου Αμπατιέλου, Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ, ενώ στη συνέχεια στο βήμα βρέθηκε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, την ώρα που τα συνθήματα αντηχούσαν δυνατά.

Με τις προσυγκεντρώσεις να καταφτάνουν στον χώρο, οι κόκκινες σημαίες πλαισίωσαν τον κόσμο που από νωρίς είχε πάρει τη θέση του στην Κεντρική Σκηνή. «Δυναμώνουμε τον αγώνα για την ανατροπή του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος. Δυναμώνουμε τον αγώνα για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, τον σοσιαλισμό. Έλα μαζί μας σε αυτόν τον αγώνα», ήταν το κάλεσμα που ακουγόταν ξανά και ξανά.

Από τα μεγάφωνα της Κεντρικής Σκηνής του Φεστιβάλ, οι χιλιάδες επισκέπτες αποχαιρετούν τον μεγάλο μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη, τραγουδώντας για όσους «δεν συνεμορφώθησαν προς τας υποδείξεις».

Η ογκώδης πολιτική συγκέντρωση πήρε τη σκυτάλη από το πλούσιο πρόγραμμα του Φεστιβάλ: Από την περιήγηση στην έκθεση για την Παρισινή Κομμούνα και τη συμμετοχή στις εκδηλώσεις για την πρώτη «έφοδο στον ουρανό». Από τις συζητήσεις για τον αντεργατικό νόμο και τον αγώνα για να μείνουν οι διατάξεις του στα χαρτιά, για την επίθεση στα μορφωτικά δικαιώματα της νέας γενιάς, για την εργαλειοποίηση της επιστήμης που εκδηλώνεται με χαρακτηριστική ένταση στις συνθήκες της πανδημίας. Από τις επισκέψεις στο βιβλιοπωλείο και τη γνωριμία με τις εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής». Από τις συναυλίες - αφιερώματα σε καλλιτέχνες που έκαναν πρωταγωνιστή στο έργο τους τον λαό, τις έγνοιες και τα βάσανά του αλλά και τον αγώνα για όλα τα παραπάνω και ακόμα περισσότερα. Όλα αυτά τροδοφότησαν τον προβληματισμό και τη σκέψη, τη συζήτηση στις παρέες των νέων. Έδωσαν το έναυσμα και την ώθηση σε νέους και νέες ώστε να πάρουν θέση στο κόκκινο ποτάμι που πλημμύρισε τον χώρο στην Κεντρική Σκηνή του Φεστιβάλ.

 «Να ζεις» - «Να τολμάς» - «Να προχωράς» - Για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, τον σοσιαλισμό.

Χιλιάδες νέοι και νέες, μαζί με εργαζόμενους κάθε ηλικίας, δυναμώνουν το σύνθημα που επέλεξε η ΚΝΕ για το Φεστιβάλ της. «Να ζεις»: Διαδηλώνουν για το δικαίωμα τους να ζήσουν με βάση τις δυνατότητες που προσφέρει σήμερα η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας. «Να τολμάς»: Διαμηνύουν την αποφασιστικότητά τους να αμφισβητήσουν τον εργασιακό μεσαίωνα, τους ταξικούς φραγμούς στη μόρφωση, τη μετατροπή της υγείας σε πανάκριβο εμπόρευμα. «Να προχωράς»: Ξεκαθαρίζουν την πρόθεση τους να πάρουν τη θέση τους στον αγώνα με την πυξίδα τους στραμμένη στην «κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, τον σοσιαλισμό».

Ο χαιρετισμός Ν. Αμπατιέλου και η ομιλία Δ. Κουτσούμπα (βίντεο)

Αναλυτικά η ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα:

 «Συντρόφισσες και σύντροφοι,

 Φίλες και φίλοι

 Είμαστε όλοι εδώ! Παρόντες! Το ΚΚΕ, η ΚΝΕ είναι εδώ! Είμαστε εδώ, αποφασισμένοι να "γυρίσουμε τον ήλιο". Να κάνουμε πράξη "το όνειρο όλων των πεινασμένων και των αδικημένων". Για "όλου του κόσμου το ψωμί, το φως και το τραγούδι"!

Η μεγάλη επιτυχία του φετινού Φεστιβάλ μάς γεμίζει όλους χαρά και αισιοδοξία. Είναι πραγματικά ένα μήνυμα αγωνιστικής ανάτασης, συμπόρευσης νέων δυνάμεων με το ΚΚΕ.

 Δεν είναι και λίγο πράγμα στους δύσκολους καιρούς που ζούμε να υπάρχει ένας τέτοιος θεσμός που όχι μόνο να αντέχει στο χρόνο, αλλά και να δυναμώνει, να βελτιώνεται και να ανανεώνεται, να αγκαλιάζει όλο και περισσότερους νέους και νέες.

Πολλοί βιάστηκαν στο παρελθόν να μιλήσουν για το τέλος των ιδεολογιών, ακόμα και για το τέλος της Ιστορίας. Τα ακούσαμε και πρόσφατα αυτά, με αφορμή τον θάνατο του μεγάλου Μίκη Θεοδωράκη.

 Τους διαψεύδουμε, με εκκωφαντικό τρόπο, όλοι εμείς που είμαστε σήμερα εδώ, κάτω από αυτές τις σημαίες και αυτά τα συνθήματα, κάτω από τις νότες του Μίκη και τους στίχους του Ρίτσου, όλων των μεγάλων ποιητών μας που θα πλημμυρίσουν σε λίγο αυτόν τον χώρο. Τους διαψεύδουν, βέβαια, και οι ίδιες οι αντιφάσεις του συστήματός τους.

Το γεγονός ότι αποτυγχάνει συστηματικά να δώσει ελπίδα στους νέους ανθρώπους, να απαντήσει στις ανάγκες τους που φυσιολογικά διευρύνονται. Αντίθετα, τους πάει από τη μία απογοήτευση στην άλλη, τους οδηγεί να αισθάνονται πως χάνουν τα χρόνια τους χωρίς να πετυχαίνουν αυτά που θα ήθελαν.

 Δεν θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά, αφού η διεύρυνση της απόστασης ανάμεσα στο πώς ζούμε οι πολλοί και στο πώς θα μπορούσαμε να ζούμε με βάση τις σύγχρονες δυνατότητες είναι η προϋπόθεση για να συσσωρεύεται αμύθητος πλούτος στους λίγους μετόχους των επιχειρηματικών ομίλων.

Γι’ αυτό και είναι υποχρεωμένοι να προσπαθούν να πείσουν τη νέα γενιά να συμβιβαστεί με τα λίγα, να κάνει στόχους της τους στόχους των εκμεταλλευτών της και να αναζητά, πότε δεξιά και πότε αριστερά, κάποιον λίγο καλύτερο διαχειριστή της ίδιας βαρβαρότητας.

 Όσο κι αν φαίνεται να τον έχουν πετύχει προσωρινά αυτόν τον στόχο, είναι αδύνατο να τον πετυχαίνουν διαρκώς. Άλλωστε, η πολύ μεγάλη συμμετοχή στο φετινό Φεστιβάλ αυτό ακριβώς δείχνει: Ότι υπάρχει σε αυτόν τον τόπο και διευρύνεται μια κρίσιμη μάζα πρωτοπόρων νέων που "δεν βολεύονται με λιγότερο ουρανό", που ψάχνονται, που αμφισβητούν και αναζητούν, που δεν πείθονται τόσο εύκολα από το σχέδιο που παρουσίασε πριν λίγες μέρες στη ΔΕΘ ο κ. Μητσοτάκης.

 Ένα σχέδιο που συνοψίζεται στο "όλα για τους λίγους κι αν περισσέψει κάτι, βλέπουμε…", που είναι σήμερα πιο υποψιασμένοι απέναντι στις παγίδες που τους ξαναστήνουν όσοι υπόσχονται ότι έχουν τη μαγική συνταγή για να κάνουν αυτό το βάρβαρο σύστημα λίγο πιο δίκαιο.

 Αυτοί οι νέοι, όλο το προηγούμενο διάστημα, συναντήθηκαν με τη δράση και τις θέσεις του ΚΚΕ. Πήραν ανάσα, εκτίμησαν ή έστω προβληματίστηκαν από το γεγονός ότι δεν τα διπλώσαμε σε πρωτόγνωρες -για έναν νέο άνθρωπο- συνθήκες, όταν όλοι παρουσίαζαν ως μονόδρομο την εμπιστοσύνη σε αυτό το κράτος.

 Για να δυναμώνει μέρα με τη μέρα ένα κίνημα που θα οργανώνεται στους χώρους δουλειάς και εκπαίδευσης, στις γειτονιές, αλλά θα αποκτά όλο και περισσότερο ενιαίους στόχους, πανελλαδικά χαρακτηριστικά και συντονισμό. Και ένα τέτοιο κίνημα το ΚΚΕ μπορεί να το εγγυηθεί ως νους, καρδιά και οργανωτής του. Υποσχόμαστε ότι θα δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας σε αυτή την υπόθεση.

Τους λέμε, επίσης, πως είναι ώρα οι νέοι και οι νέες να τολμήσουν! Να τολμήσουν να πάνε σε μεγαλύτερο βάθος την αμφισβήτησή τους προς το κράτος, το σύστημα και τα κόμματα που το υπηρετούν.

 Να τολμήσουν να σκεφτούν έξω από τα σημερινά πλαίσια, να δουν τα πράγματα και τον κόσμο στην κίνησή του και όχι στη σχετική, φαινομενική στασιμότητα.

Να τολμήσουν να αναλογιστούν πώς θα μπορούσαμε και θα έπρεπε να ζούμε στον 21ο αιώνα και ποιος είναι ο ένοχος που αυτό δεν συμβαίνει.

Να τολμήσουν να αφήσουν πίσω ενδοιασμούς, προκαταλήψεις και δισταγμούς. Να πάρουν και αυτοί τη θέση τους στις γραμμές της ΚΝΕ, της Οργάνωσης που πρεσβεύει και μάχεται για ό,τι πιο καινοτόμο, ό,τι πιο τολμηρό γέννησε η ανθρώπινη σκέψη.

 Συντρόφισσες και σύντροφοι,

 Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος οι εκδηλώσεις του Φεστιβάλ έγιναν βήμα έκφρασης και προβολής των αγώνων του λαού και της νεολαίας, αγώνων στους οποίους τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ βρέθηκαν με συνέπεια και αυταπάρνηση στην πρώτη γραμμή.

 Αγώνες για την προστασία του φυσικού πλούτου, των λαϊκών περιουσιών, της ανθρώπινης ζωής, από τις καταστροφικές πυρκαγιές, αλλά πάνω από όλα από την εμπρηστική πολιτική που ακολουθεί και η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ.

Αγώνες για την προστασία της υγείας και της ζωής, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική διαχείρισης της πανδημίας, που τώρα επιχειρεί να επιφέρει νέο πλήγμα στο δημόσιο σύστημα Υγείας και τους εργαζόμενους σε αυτό, με πρόσχημα τον αναγκαίο εμβολιασμό, τροφοδοτώντας -βολικές για το σύστημα- ανορθολογικές σκοταδιστικές θεωρίες.

Αγώνες για την προστασία των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων από τα μέτρα που η κυβέρνηση έφερε μέσα στο καλοκαίρι, όπως ήταν οι νόμοι Χατζηδάκη, για την κατάργηση του 8ωρου, για την απαγόρευση της απεργίας και της συνδικαλιστικής δράσης, για την ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης.

Αγώνες για τη μόρφωση των παιδιών μας, που έρχονται αντιμέτωπα με ένα ακόμη πιο σκληρό, ταξικό, σχολείο, ένα σχολείο πολλών ταχυτήτων, που η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής άφησε εκτός ΑΕΙ χιλιάδες νέους ανθρώπους.

Σε αυτούς τους αγώνες και σε πολλούς ακόμη γεννήθηκε ένα ξεχωριστό σύνθημα: Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό! Αυτό το σύνθημα είναι κάτι παραπάνω από ένα κάλεσμα αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική.

Είναι κάτι περισσότερο από ένα κάλεσμα λαϊκής οργάνωσης και αυτοοργάνωσης, όπως αυτή που με συγκινητικό τρόπο εκδηλώθηκε στις πρόσφατες πυρκαγιές στην Εύβοια και αλλού, για να σώσει ο λαός το βιος του που δεν μπορούσε να προστατεύσει το κράτος.

Το σύνθημα αυτό στοχεύει βαθιά, στην καρδιά του προβλήματος.

Καλεί τον λαό να πάρει συνολικά την υπόθεση στα χέρια του, να μην έχει καμία εμπιστοσύνη στο σημερινό κράτος και τις κυβερνήσεις του, οι οποίες αρχικά εμφανίζονται ως σωτήρες και τελικά καταλήγουν σε εμπρηστές των λαϊκών συμφερόντων.

Το σημερινό κράτος, που εμφανίζεται γυμνό, ανίκανο και δυσκίνητο, όταν είναι να προστατεύσει τον λαό από τις φυσικές καταστροφές, είναι το ίδιο κράτος που μετά τις καταστροφές προωθεί ταχύτατα σχέδια δήθεν ανασυγκρότησης, μαζί με τα κοράκια της λεγόμενης πράσινης ανάπτυξης, που προσδοκάνε νέα μεγάλα κέρδη από τις "πράσινες" -στην πραγματικότητα όμως κατάμαυρες- επενδύσεις.

Αυτό το κράτος που δεν μπορεί να εξασφαλίσει ΜΕΘ, νοσοκομεία, Κέντρα Υγείας, να οργανώσει ουσιαστική ενημέρωση για τον εμβολιασμό, να εξασφαλίσει αίθουσες και προσωπικό για την καθαριότητα και την υγιεινή στα σχολεία και τις σχολές, είναι το ίδιο κράτος που αποζημιώνει πλουσιοπάροχα τους ιδιώτες κλινικάρχες και τους άλλους επιχειρηματίες της Υγείας, γιατί -όπως λένε όλα τα άλλα κόμματα- ο δημόσιος τομέας πρέπει να συνυπάρχει με τον ιδιωτικό.

Αυτό το κράτος, που δίνει μόλις το ποσό των 1,7 εκατομμυρίων το χρόνο για τα Δασαρχεία της χώρας και για τον κρίσιμο τομέα της πρόληψης των δασικών πυρκαγιών, που για τα δάση της Αττικής και άλλων περιοχών της χώρας δεν απασχολεί ούτε έναν δασεργάτη, είναι το ίδιο που δίνει 4 δισ. για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ, που δίνει εκατ. ευρώ για να σώσει εταιρείες κολοσσούς, που έχει θεσπίσει εθελοντική -παρακαλώ- φορολογία για τους εφοπλιστές.

Αυτό το κράτος που με κάθε ευκαιρία τσακίζει τους μισθούς και το λαϊκό εισόδημα, εκτοξεύει τη φοροληστεία, είναι το ίδιο κράτος που σηκώνει τα χέρια ψηλά μπροστά στην ακρίβεια και τις ανατιμήσεις προϊόντων, γιατί εκεί κυριαρχούν οι νόμοι της ελεύθερης οικονομίας και αγοράς, δηλαδή η κερδοφορία του κεφαλαίου.

 Αμέτρητα τα παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι το σημερινό κράτος δεν είναι κάτι ουδέτερο, δεν είναι ένα οικοδόμημα πάνω από κοινωνικές τάξεις και συμφέροντα που υπάρχει τάχα για το καλό όλων και που ο λαός θα πρέπει απλά κάθε 4 χρόνια να βρίσκει τον κατάλληλο διαχειριστή αυτού του οικοδομήματος.

Το σημερινό κράτος δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας μηχανισμός καταπίεσης, καταστολής, εκμετάλλευσης, διαιώνισης της αδικίας.

Είναι το κράτος των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών, που έχει κάνει σημαία του την ατομική ευθύνη, για να κρύψει τον εχθρικό -για τις λαϊκές ανάγκες- χαρακτήρα του.

 Ατομική ευθύνη η προστασία από την πανδημία και την πυρκαγιά, ατομική ευθύνη η μόρφωση των νέων ανθρώπων, ανάλογα όμως με το πορτοφόλι των γονιών τους, ατομική ευθύνη η εργασία, γιατί ο εργαζόμενος είναι αυτός που δήθεν ελεύθερα θα επιλέγει αν θα δουλεύει 10ωρα ή 12ωρα, ατομική ευθύνη η Ασφάλιση, αφού με βάση το νόμο για την ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης, ο ασφαλισμένος είναι επενδυτής που θα τζογάρει τους κόπους μιας ζωής στο χρηματιστήριο και από εκεί θα προκύπτει -αν θα προκύπτει- η όποια σύνταξή του.

Με αυτό το κράτος, με αυτή την οικονομία, με αυτήν την κοινωνική οργάνωση πρέπει να αναμετρηθεί, να συγκρουστεί ο λαός, αν θέλει να σώσει τον ίδιον του τον εαυτό και τα παιδιά του.

 Κι αυτό δεν είναι μόνο το καταστάλαγμα των πρόσφατων εξελίξεων, είναι ένα δίδαγμα διαχρονικό και ιστορικό.

Από τις μεγάλες στιγμές της λαϊκής πάλης στη χώρα μας, από τις μεγάλες εφόδους στους ουρανούς, όπως της Παρισινής Κομμούνας, τις νίκες όπως του Οκτώβρη στη Ρωσία. Όποτε η εργατική τάξη, ο λαός, απαίτησε να ικανοποιηθούν οι ανάγκες του, πίστεψε στη δύναμή του και πήρε την τύχη του στα χέρια του, μόνο τότε ο τροχός της Ιστορίας γύρισε μπροστά.

Μόνο τότε ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, όταν αποφασίσει να βαδίσει το δρόμο της ανατροπής, για να πάρει ο ίδιος στα χέρια του το τιμόνι της εξουσίας. Κι αυτό το συμπέρασμα έχει τη δική του αξία σήμερα.

Σήμερα, που τα μεγάλα γεγονότα, όπως ήταν το ξέσπασμα και η διαχείριση της πανδημίας, όπως είναι οι τεράστιοι ανταγωνισμοί, οι πολεμικοί κίνδυνοι και οι μεγάλες προσφυγικές ροές, όπως είναι η απειλή και η καταστροφή του περιβάλλοντος…, αυτά τα μεγάλα γεγονότα θέτουν και μεγάλα ερωτήματα που χρειάζονται και μεγάλες απαντήσεις.

Αλήθεια, σήμερα, στην εποχή της ψηφιακής οικονομίας και της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, που υπάρχουν όλες οι επιστημονικές, τεχνολογικές και παραγωγικές δυνατότητες για να ζήσουμε πολύ καλύτερα:

Γιατί να βλέπουμε κατακτήσεις δεκαετιών όπως το 8ωρο να παίρνονται πίσω, αντί να εργαζόμαστε λιγότερες ώρες, απολαμβάνοντας καλύτερο επίπεδο ζωής, δωρεάν και υψηλού επιπέδου υπηρεσίες Υγείας, μόρφωσης και Πολιτισμού;

Γιατί να βλέπουμε κλάδους της οικονομίας, περιοχές ολόκληρες, με τεράστιες δυνατότητες, να ρημάζουν και να καταστρέφονται, μόνο και μόνο επειδή δεν χωράνε στο παραγωγικό μοντέλο της εξωστρέφειας και της μονοκαλλιέργειας του τουρισμού;

Με δυο λόγια, τι είναι αυτό που μπαίνει εμπόδιο στη λαϊκή ευημερία, τι είναι αυτό που κάνει τον τροχό της Ιστορίας να γυρνάει προς τα πίσω αντί προς τα μπρος;

Όποια πλευρά κι αν εξετάσουμε, θα διαπιστώσουμε και το ποιοι και το πώς θυσιάζουν τις ανάγκες μας στο βωμό του καπιταλιστικού κέρδους.

 Σήμερα, υπάρχει ακόμη πιο πλούσια πείρα:

Από τον φαύλο κύκλο της εναλλαγής ανάμεσα στην οικονομική ανάπτυξη και την κρίση, που τον πληρώνουν διαρκώς με νέες θυσίες οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, από την πανδημία, με τις εκατόμβες νεκρών, με τα διαλυμένα συστήματα Υγείας, με τις θεραπείες και εμβόλια, που γίνονται αντικείμενο ανταγωνισμού και κερδοφορίας, από την έλλειψη αντιπυρικής, αντιπλημμυρικής και αντισεισμικής προστασίας, γιατί οι προτεραιότητες του κεφαλαίου και του αστικού κράτους κρίνουν ως περιττά τέτοια έργα, από όλα αυτά και άλλα πολλά, προκύπτει η σημερινή κοινωνία και οικονομία που λειτουργούν με κριτήριο τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, είναι αυτά που ακυρώνουν τις μεγάλες δυνατότητες της εποχής, της επιστήμης και της τεχνολογίας και πάνω απ΄ όλα την αξιοποίησή τους προς όφελος του λαού.

 Φίλες και φίλοι,

Αυτά τα συμφέροντα έχουν υπηρετήσει όλες οι εκδοχές κυβερνήσεων που ζήσαμε την τελευταία τουλάχιστον εικοσαετία. Κυβερνήσεις μονοκομματικές και συνεργασίας. Κεντροδεξιές και κεντροαριστερές. Δεξιές και δήθεν αριστερές. Κυβερνήσεις με πρωθυπουργούς και υπουργούς τεχνοκράτες και ειδικούς.

Όλα δοκιμάστηκαν και το συμπέρασμα ήταν ότι κάθε νέα κυβέρνηση έπαιρνε τη σκυτάλη και συνέχιζε από εκεί που σταμάτησαν οι προηγούμενες.

Από κάθε κυβερνητική θητεία, η μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία έβγαινε με λιγότερα δικαιώματα και με περισσότερα βάρη στις πλάτες της. Γιατί οι κυβερνήσεις μπορεί να αλλάζουν, δεν αλλάζει όμως το ποιος έχει στα χέρια του την εξουσία, ποιος αποφασίζει και καρπώνεται τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι.

 Σήμερα, όλα αυτοί που ευθύνονται για τα σημερινά αδιέξοδα υπόσχονται ξανά καλύτερες ημέρες.

•  - Προβάλλουν τη μετάβαση σε ένα πιο δίκαιο και φιλικό προς το περιβάλλον "πράσινο" καπιταλισμό.
•  - Μιλάνε για νέα κοινωνικά συμβόλαια, για μια νέα κοινωνική συμφωνία, για ένα νέο "πράσινο New Deal".
•  - Έχουν κάνει σημαία τους την νέα Ιερή Αγελάδα της ΕΕ, το Ταμείο Ανάκαμψης, που θα φέρει επενδύσεις, χρήμα και δήθεν καλές δουλειές για τον λαό.

 Κι αυτά τα λένε -έστω και με αποχρώσεις ή παραλλαγές- όλα τα άλλα κόμματα. Για μια ακόμη φορά προσπαθούν να εξαπατήσουν.

Κι απευθυνόμαστε ιδιαίτερα στους νέους ανθρώπους, στα νέα παιδιά που δίκαια αγωνιούν και νοιάζονται για την καταστροφή του περιβάλλοντος.

 Δεν μπορούν να προστατεύσουν το περιβάλλον οι κυβερνήσεις που ευθύνονται για την καταστροφή εκατομμυρίων στρεμμάτων δασών όλα αυτά τα χρόνια, που έχουν ξεχειλώσει ο ένας μετά τον άλλο την περιβαλλοντική νομοθεσία για να γίνονται φαστ τρακ επενδύσεις.

Δεν είναι δυνατόν να είναι προστάτης και σωτήρας του περιβάλλοντος η ΕΕ που έχει ως βασική της πολιτική την αρχή "ο ρυπαίνων πληρώνει", που σημαίνει ότι οι πολυεθνικές μπορούν ανενόχλητες να μολύνουν, αρκεί να καλύπτουν τα εγκλήματά τους με λίγα ευρώ παραπάνω στο παγκόσμιο χρηματιστήριο ρύπων.

 Άρα, κάποιο λάκκο έχει η φάβα.

Να, γιατί βλέπουμε να απαξιώνονται τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες στη χώρα που θα μπορούσαν να στηρίξουν έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης υπέρ του λαού.

Σε αυτές τις μπίζνες, λοιπόν, θα πάνε τα πακέτα του Ταμείου Ανάπτυξης και ο λαός θα τα πληρώσει πολύ ακριβά, όχι μόνο με φόρους και χαράτσια, όχι μόνο με αντεργατικά αντιλαϊκά μέτρα, που είναι τα προαπαιτούμενα για τις δόσεις από το Ταμείο Ανάκαμψης και που ψηφίζονται σωρηδόν στη Βουλή.

 Θα τα πληρώσει και με πολλούς άλλους τρόπους:

Θα τα πληρώσει ως ακριβότερο ρεύμα, με τα τιμολόγια να έχουν πάρει ήδη φωτιά, γιατί εκεί οδηγεί η εξάρτηση από τις διακυμάνσεις της διεθνούς αγοράς, η περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και η απελευθέρωση της Ενέργειας, όπως είχε προβλέψει το ΚΚΕ, και όχι σε πιο φτηνό ρεύμα, όπως μας κορόιδευαν εδώ και χρόνια οι οπαδοί αυτής της πολιτικής.

Θα τα πληρώσει ως ανατιμήσεις στα προϊόντα που θα παράγονται με ακριβότερη Ενέργεια, ως ενεργειακή φτώχεια που στο μέλλον θα αφορά ακόμα περισσότερα νοικοκυριά.

Θα τα πληρώσει όμως και με νέους μεγάλους κινδύνους, γιατί οι νέες αγορές, στο έδαφος των σημερινών οξύτατων ανταγωνισμών, εξασφαλίζονται πάνω από όλα με νέους πολέμους, νέες επεμβάσεις, νέα επιθετικά ιμπεριαλιστικά σχέδια στα οποία η χώρα μας, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, συμμετέχει ενεργά και μάλιστα σε ρόλο πρωτοπαλίκαρου των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Αυτό που έκαναν εδώ και μια εικοσαετία όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις με την ιμπεριαλιστική επέμβαση στο Αφγανιστάν και σε άλλες χώρες. Και τώρα τα ίδια κόμματα, η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ, εμφανίζονται ως "αθώες περιστερές" και ως "τεθλιμμένοι συγγενείς", μιλώντας για δήθεν "αποτυχία της Δύσης να αποκαταστήσει τη δημοκρατία".

Τα νέα σχέδια εμπλοκής στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, στην περιοχή και ευρύτερα, είναι ήδη εδώ και έχουν τις υπογραφές όλων τους. Έχουν τις υπογραφές όλων οι συμφωνίες με τις ΗΠΑ για τις βάσεις, μετατρέποντας ακόμα περισσότερο τη χώρα σε μαγνήτη κινδύνων. Έχουν τις υπογραφές όλων τα τεράστια εξοπλιστικά προγράμματα που δεν έχουν σχέση με την άμυνα της χώρας.

Έχουν τις υπογραφές όλων η συμμετοχή σε ΝΑΤΟικές αποστολές και ασκήσεις, τα σχέδια περικύκλωσης της Ρωσίας και της Κίνας, η αποστολή πολεμικού στρατιωτικού υλικού στη Σαουδική Αραβία, οι πολύμορφες συνεργασίες με το Ισραήλ, το κράτος-δολοφόνο του Παλαιστινιακού λαού, αλλά και οι απάνθρωπες συμφωνίες για την αντιμετώπιση των προσφύγων που δημιουργεί αυτή η πολιτική.

 Γι' αυτό και όλοι εισπράττουν τα εύσημα από τον πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα. Και όλα αυτά τα εγκληματικά, προσπαθούν να τα δικαιολογήσουν στο λαό, στο όνομα της ειρήνης και της ασφάλειας, της προστασίας των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας από την τουρκική επιθετικότητα, που δήθεν θα διασφαλίσουν οι ισχυροί μας σύμμαχοι.

Είναι στάχτη στα μάτια. Είναι η άλλη όψη των παζαριών για διευθετήσεις με ΝΑΤΟική σφραγίδα σε Αιγαίο και Κυπριακό.

Οι αιτίες που τροφοδοτούν τους ανταγωνισμούς των αστικών τάξεων Ελλάδας - Τουρκίας όχι μόνο δεν αντιμετωπίζονται, αλλά αντίθετα δυναμώνουν, σ’ ένα παγκόσμιο περιβάλλον οξύτατων ανταγωνισμών και ανακατατάξεων, όπως η πρόσφατη συμφωνία AUKUS, ανάμεσα σε ΗΠΑ - Ην. Βασίλειο και Αυστραλία.

Οι πρόσφατες εξελίξεις στο Αφγανιστάν αποκαλύπτουν πώς συμπεριφέρονται ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και ΕΕ στους συμμάχους τους.

Γι' αυτό κι όταν τα ελληνικά κόμματα του ευρωατλαντισμού μας μιλήσουν την επόμενη φορά για τους "διαβολικά καλούς" και "ισχυρούς συμμάχους" μας, που δήθεν υπερασπίζονται τα "εθνικά συμφέροντά μας", ας φέρουμε στο μυαλό μας την εικόνα του αεροδρομίου στην Καμπούλ. Είναι πέρα για πέρα διδακτική!

 Αγαπητοί φίλοι και φίλες, συντρόφισσες και σύντροφοι,

 Δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλο χαμένο χρόνο. Πόσες φορές δεν ντύθηκαν με φανταχτερά χρώματα οι μύθοι, οι αυταπάτες, οι ψευδαισθήσεις ότι είναι δυνατόν να ταιριάξουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου με αυτά του λαού.

Δεν υπάρχουν περιθώρια για νέες αυταπάτες.

Το κυβερνητικό πρόγραμμα της σημερινής κυβέρνησης Μητσοτάκη, όπως και των προηγούμενων, αλλά και το πρόγραμμα όλων των αστικών κομμάτων είναι ήδη γραμμένο. Είναι γραμμένο με βάση τις αντιλαϊκές δεσμεύσεις του Ταμείου Ανάκαμψης, που είναι το νέο υπερμνημόνιο της ΕΕ σε βάρος των λαών.

Είναι γραμμένο με βάση το στόχο της γεωστρατηγικής αναβάθμισης της χώρας που σηματοδοτεί την εμπλοκή της Ελλάδας στα επικίνδυνα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς.

Αυτό το πρόγραμμα, η μεν ΝΔ το προωθεί περισσότερο με το "μαστίγιο" και την πυγμή, βάζοντας πότε - πότε μια μικρή δόση καρότου, ο δε ΣΥΡΙΖΑ κυρίως με το "καρότο" και την κοροϊδία μέσα από την καλλιέργεια νέων ψευδαισθήσεων, αν κι αυτός ως κυβέρνηση δεν έχασε την ευκαιρία να χρησιμοποιήσει πότε - πότε και το μαστίγιο της καταστολής.

Δεν είναι τυχαίο ότι ανέσυραν και το χρεοκοπημένο σύνθημα "η Ευρώπη αλλάζει", συνδέοντάς το με την πιθανή επικράτηση στη Γερμανία του πιο "αμαρτωλού" κόμματος της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.

Εδώ βέβαια, ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε να αποθεώνει τον Αμερικανό πρόεδρο Μπάιντεν και να εμφανίζει την εκλογή του ως ελπίδα των λαών και των κινημάτων. Αλλά εμείς δεν ξεχνάμε ότι είναι αυτός, ο Μπάιντεν, που οργανώνει στα πρότυπα του Τραμπ το πιο εξοντωτικό εμπάργκο ενάντια στην Κούβα.

Γι' αυτό και εμείς όλοι και όλες εδώ στην Ελλάδα "είμαστε Κουβανοί". Η Κούβα έχει την αμέριστη αλληλεγγύη μας, "hasta la victoria siempre".

Φίλες και φίλοι,

Είναι μέγιστη υποκρισία εκ μέρους των άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης να διαμαρτύρονται και να υψώνουν τόνους για τους αντιλαϊκούς νόμους της κυβέρνησης, την ίδια στιγμή που αποδέχονται το στρατηγικό πλαίσιο πάνω στο οποίο αυτοί βασίζονται, ενώ παράλληλα έχουν ψηφίσει τους μισούς και πάνω από τους νόμους αυτούς.

Γι αυτό κοροϊδεύει τον λαό ο ΣΥΡΙΖΑ όταν λέει ότι αύριο θα μπορεί να εφαρμόσει "ανεμπόδιστος το πρόγραμμά του", επειδή δήθεν "δεν θα δεσμεύεται από μνημόνια".

Δεν υπάρχει πιο χοντρό ψέμα από αυτό. Αφού δεσμεύεται από το μνημόνιο των μνημονίων, τη στρατηγική της ΕΕ. Προσπαθεί να ξαναπουλήσει το ίδιο παραμύθι με λίγο διαφορετικό περιτύλιγμα.

Τι έλεγε τότε, την περίοδο 2012-2015; Ότι μπορούν να υπάρχουν δανειακές συμβάσεις χωρίς μνημόνια και αντιλαϊκά μέτρα. Τι λέει τώρα; Ότι μπορεί να υπάρχει ένα καλό Ταμείο Ανάκαμψης, με δανεικά, χωρίς αντιλαϊκά προαπαιτούμενα. Άλλη μια κοροϊδία δηλαδή.

Αυτή η κοινή στρατηγική, παρά τις επιμέρους διαφορές, είναι που επιτρέπει και τη μεταπήδηση στελεχών από το ένα κόμμα στο άλλο.

Αυτή η κοινή στρατηγική είναι που επιτρέπει για παράδειγμα στον κ. Μητσοτάκη, στον πρόσφατο ανασχηματισμό, από τη μία να τοποθετεί ακροδεξιούς υπουργούς και από την άλλη να συζητά με πρώην υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ, άσχετα αν τελικά ο αρραβώνας δεν καταλήγει πάντα σε γάμο.

Αυτή είναι η αποκρουστική "σούπα" του αστικού πολιτικού συστήματος, που μπορεί να ανακατεύεται κάθε φορά, όμως την κουτάλα την κρατά σταθερά η ολιγαρχία του πλούτου.

Γι' αυτό και κανένας δεν πρέπει να παρασυρθεί από τη φαγωμάρα τους κι από την προσπάθειά τους να εμφανιστούν με αγεφύρωτες διαφορές, ενισχύοντας ψεύτικα διλήμματα παγίδευσης του λαού. Με την ίδια ευκολία που τρώγονται σήμερα, με την ίδια ευκολία αύριο και μεθαύριο, ψηφίζουν από κοινού αντιλαϊκούς νόμους.

Ο λαός πρέπει να τους πετάξει στα μούτρα αυτά τα ψεύτικα διλήμματα.

Και το δίλημμα "Μητσοτάκης ή χάος" της ΝΔ και το δίλημμα "προοδευτική διακυβέρνηση ή Μητσοτάκης" του ΣΥΡΙΖΑ.

Αποδείχθηκε ότι καμία τέτοια κυβέρνηση δεν μπορεί να βγει έξω από τις ράγες που καθορίζει η ανταγωνιστικότητα της καπιταλιστικής οικονομίας, η στρατηγική της ΕΕ και η εξουσία του κεφαλαίου.

Ο δε μύθος της δήθεν "προοδευτικής διακυβέρνησης" έχει χρεοκοπήσει σ’ όλη την Ευρώπη και στην Ελλάδα.

 Συντρόφισσες και σύντροφοι,

 Φίλοι και φίλες,

Η επίθεση σε βάρος μας δεν πρόκειται να σταματήσει, αν δεν την σταματήσουμε εμείς, αν δεν οργανώσουμε την αντεπίθεσή μας. Εδώ βρίσκεται και η προοδευτική διέξοδος.

Σ’ αυτή τη μεγάλη πρωτοβουλία για να ανοίξει ο δρόμος μια πραγματικά ελπιδοφόρα διέξοδο σας καλούμε να συμπορευτούμε.

Το ΚΚΕ μπαίνει μπροστά και διαθέτει όλες του τις δυνάμεις για να οργανώσει ο λαός την αντεπίθεσή του, για να καθορίζουν οι εργαζόμενοι τις εξελίξεις προς όφελός τους. Να οργανώσουμε την πάλη μας για τα προβλήματά μας, να φέρουμε τις ανάγκες μας στο προσκήνιο, να αναμετρηθούμε με τους μεγάλους ενόχους για την κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα, την εξουσία του κεφαλαίου και τους συμμάχους της, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Σε αυτόν τον αγώνα έχουμε πολύτιμα, αλλά ακόμη αναξιοποίητα, όπλα:

Πολύτιμο όπλο είναι η οργάνωση, η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος. Η οργάνωση στους χώρους δουλειάς, στους χώρους μόρφωσης, στις εργατικές γειτονιές. Όλες οι προσπάθειες θα ξεκινούν από καλύτερη αφετηρία, αν βγαίνουν πιο ενισχυμένα τα εργατικά σωματεία, οι σύλλογοι αυτοαπασχολουμένων της πόλης και της υπαίθρου, των βιοπαλαιστών αγροτών, οι Σύλλογοι Γυναικών, οι φορείς των νέων που είναι στα σχολεία, στα Πανεπιστήμια, στις Σχολές Κατάρτισης.

Πολύτιμο όπλο είναι η κοινωνική συμμαχία. Γιατί υπάρχει ένας κοινός αντίπαλος και είναι το μεγάλο κεφάλαιο και η εξουσία του, οι κυβερνήσεις του και τα κόμματά του. Γιατί απέναντι στον κατακερματισμό, τη λογική "ο καθένας για τον εαυτό του" πρέπει να αντιπαρατεθούν τα κοινά αιτήματα, ενότητα και πάλη όλου του εργαζόμενου λαού:

• - Για την εξασφάλιση αξιοπρεπούς εργατικού - λαϊκού εισοδήματος.
• - Για την κατάργηση των αντιλαϊκών φόρων κάθε είδους.
• - Για την κατάργηση όλου του αντεργατικού πλαισίου, για να μείνουν στα χαρτιά και νόμος Χατζηδάκη και όλοι οι άλλοι αντεργατικοί νόμοι που διαμορφώνουν τη σημερινή ζούγκλα.
• - Για να πληρώσουν οι λίγοι και μεγάλοι και όχι τα μόνιμα υποζύγια, ο λαός.
• - Η επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματα, το κύμα πλειστηριασμών, οι ταξικοί φραγμοί στην Εκπαίδευση, η υπεράσπιση των λαϊκών ελευθεριών ενάντια στην κρατική καταστολή και τις απαγορεύσεις, η υπεράσπιση της υγείας και της ζωής του λαού, η διεκδίκηση ουσιαστικής ανακούφισης των αυτοαπασχολούμενων και των φτωχών αγροτών είναι στην προμετωπίδα των λαϊκών διεκδικήσεων.
• - Με απεμπλοκή και απεξάρτηση της χώρας από τα επικίνδυνα σχέδια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ, το κλείσιμο όλων των ξένων στρατιωτικών βάσεων στην Ελλάδα, την αποδέσμευση από αυτούς τους οργανισμούς με το λαό στην εξουσία. Το δυνάμωμα του αγώνα ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, στα σχέδια αλλαγής διεθνών συνθηκών και συνόρων, στα παζάρια συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου υπό "ευρωΝΑΤΟική εποπτεία".

Πολύτιμο όπλο είναι η αλληλεγγύη. Η πρόσφατη εμπειρία από τις πυρόπληκτες περιοχές, η διαρκής προσπάθεια εργατικών σωματείων, φορέων της νεολαίας για να στηρίξουν έμπρακτα τους πυρόπληκτους, τα παραδείγματα από χώρους δουλειάς, όπου η δράση της εργοδοσίας βρίσκει απέναντί της δεκάδες εργάτες που η απόλυση του ενός γίνεται υπόθεση εκατοντάδων εργατών, μπορούν να συμβάλουν στη διαμόρφωση αγωνιστικής ανάτασης κάνοντας κανόνα το "ένας για όλους και όλοι για έναν".

Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι εργαζόμενοι στην αλυσίδα "e-food", με τις δυναμικές κινητοποιήσεις τους αυτή την εβδομάδα που κατάφεραν να κάμψουν την εργοδοσία. Έχουν την αλληλεγγύη μας και το παρατεταμένο χειροκρότημά μας.

Μέσα από τους καθημερινούς αγώνες μπορούμε να διαμορφώσουμε ένα πανελλαδικά συντονισμένο κίνημα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Απέναντι σε έναν ισχυρό και πανούργο -αλλά όχι παντοδύναμο- αντίπαλο πρέπει και μπορεί να υψωθεί η μεγάλη δύναμη της λαϊκής πρωτοβουλίας.

Να είστε σίγουροι: Κανένα αντεργατικό μέτρο, κανένας αντεργατικός νόμος από αυτούς που διαμορφώνουν τη σημερινή γαλέρα δεν θα καταργηθεί, αν δεν νιώσουν οι εκμεταλλευτές και οι κυβερνήσεις τους την καυτή ανάσα του εργατικού - λαϊκού κινήματος, αν αυτούς τους νόμους δεν τους αχρηστεύσει η ίδια η εργατική - λαϊκή πάλη.

Φίλες και φίλοι,

Η πολιτική των αστικών κομμάτων, εκτός από πυγμή φανερώνει και φόβο. Υπηρετούν μια τάξη που ξέρει πολύ καλά ότι ο τροχός της ταξικής πάλης δεν μπορεί να σταματήσει.

Είναι μάλιστα τέτοιος ο φόβος τους, που έφτασαν στο σημείο να σπαταλήσουν τον -πολύτιμο γι' αυτούς- χώρο και χρόνο στα Μέσα Ενημέρωσής τους και να κάνουν μέγα πολιτικό θέμα το γεγονός ότι ένα νέο κορίτσι φόρεσε μια μπλούζα με το σφυροδρέπανο, ακριβώς επειδή η νεολαία όλου του κόσμου ταύτισε τα "θέλω" της με τη δική της στάση.

Τόσο τους πονάει και τόσο τους φοβίζει ο σοσιαλισμός, η κόκκινη σημαία και το σφυροδρέπανο.

Κι αυτό είναι το πιο πολύτιμο όπλο που μπορεί να δώσει δυναμική και προοπτική στον καθημερινό αγώνα.

Ο σοσιαλισμός είναι η πραγματική πρόοδος, η κοινωνία στην οποία οι εργαζόμενοι βγαίνουν απ’ το περιθώριο της πολιτικής ζωής και συμμετέχουν ενεργά στη λήψη, στην εφαρμογή και στον έλεγχο των αποφάσεων, γιατί έχουν πλέον την εξουσία στα δικά τους χέρια.

Η κοινωνική ιδιοκτησία είναι το πραγματικά νέο, ώστε να πάψει να λειτουργεί η οικονομία με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος. Πάνω σ' αυτό το γόνιμο έδαφος ο κεντρικός σχεδιασμός της παραγωγής μπορεί να θέσει και να πετύχει επιστημονικά καθορισμένους κοινωνικούς στόχους στην αγροτική και βιομηχανική παραγωγή, στις κοινωνικές υπηρεσίες. Και το ΚΚΕ είναι το μοναδικό κόμμα που με το Πρόγραμμά του φωτίζει ότι αυτός ο δρόμος και μπορεί και πρέπει να ανοίξει.

Το ΚΚΕ έχει σχέδιο για το σήμερα και το αύριο, σύγχρονο επαναστατικό πρόγραμμα που φωτίζει αυτή τη διέξοδο, τις δυνατότητες του σοσιαλισμού, τις δυνατότητες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην Ελλάδα.

Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι, 

Όταν πριν 30 χρόνια, λυσσομανούσαν όλοι -δεξιοί, φιλελεύθεροι, σοσιαλδημοκράτες, μετανοημένοι αριστεροί- πως "δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική" πέρα από το γερασμένο καπιταλιστικό σύστημα, το ΚΚΕ κράτησε ψηλά την κόκκινη σημαία!

Κρατήθηκε όρθιο, γιατί έμεινε πιστό στα "Μεγάλα Μεγέθη" που μας υπενθύμισε ο μεγάλος Μίκης στην τελευταία του επιστολή. Και αυτά τα Μεγάλα Μεγέθη, της ιστορικής μας διαδρομής, αλλά και όσα μεγάλα κατακτήσαμε αυτά τα 30 χρόνια, είναι που κρατάνε ζωντανή την ελπίδα και εμπνέουν την καθημερινή πάλη σήμερα.

Όλα αυτά τα χρόνια:

Υπερασπιστήκαμε χωρίς ταλαντεύσεις, αλλά και χωρίς εξιδανικεύσεις, τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στον 20ό αιώνα, κόντρα στον αντικομμουνισμό κάθε απόχρωσης.

Εξετάσαμε κριτικά και επιστημονικά την ιστορική πορεία του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος και του ΚΚΕ, ως αναπόσπαστο κομμάτι του. Επεξεργαστήκαμε σύγχρονο επαναστατικό πρόγραμμα. Αποκαλύψαμε στον λαό την αλήθεια για την ΕΕ, γι' αυτήν τη σιδερένια φυλακή των λαών της Ευρώπης, όταν όλοι οι άλλοι την εμφάνιζαν ως μονόδρομο και απάνεμο λιμάνι.

Παλέψαμε ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τις επεμβάσεις του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ, ενάντια στη συμμετοχή της Ελλάδας σε αυτούς τους σχεδιασμούς που μετατρέπουν τη χώρα μας σε θύτη άλλων λαών.

Στηριγμένοι στο Πρόγραμμά μας, δεν προδώσαμε την εργατική τάξη και τον λαό, όταν σύσσωμοι οι μηχανισμοί του συστήματος πάσχιζαν να συρθεί το Κόμμα πάση θυσία σε μια κυβέρνηση της καπιταλιστικής -εχθρικής από χέρι για το λαό- διαχείρισης.

Δεν κάτσαμε στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης με τους εκμεταλλευτές και τους άρπαγες. Δεν υπογράψαμε "κοινωνικά συμβόλαια" που δεν είναι τίποτε άλλο παρά η κωδική ονομασία της ταξικής συμφιλίωσης, δηλαδή της υποταγής των πολλών στους λίγους.

Δεν χτίσαμε Μόριες, όπως άλλοι, αλλά οργανώσαμε την αλληλεγγύη στους πρόσφυγες.

Δεν είδαμε ως διαβολικά καλό κανένα κοράκι, είτε ονομάζεται Τραμπ, είτε Μπάιντεν, αλλά συνεχίσαμε να βρισκόμαστε στο πλευρό των λαών που αγωνίζονται και αντιστέκονται.

Είμαστε περήφανοι γι' αυτές τις επιλογές μας που σήμερα μπορούν να τις κατανοήσουν πολύ περισσότερες εργατικές - λαϊκές δυνάμεις.

Ήταν επιλογές που έδωσαν τη δυνατότητα στο εργατικό κίνημα, στο λαό και στη νέα γενιά να συνεχίσει να "αναπνέει".

Χάρη σε αυτή τη στάση όλα αυτά τα χρόνια το Κόμμα μας μπόρεσε να είναι νους και καρδιά, μπροστάρης σε κάθε μάχη, για την απόκρουση και την καθυστέρηση αντιλαϊκών μέτρων, για την απόσπαση έστω και της παραμικρής κατάκτησης.

Με βαθιά ταυτόχρονα γνώση ότι στο σημερινό σύστημα μπορούν να υπάρχουν και κατακτήσεις, αλλά κεκτημένα μόνιμα και σταθερά δε μπορούν να υπάρξουν, όσο δεν ανοίγει ο δρόμος της ριζικής ανατροπής.

Το Κόμμα μας συνεχίζει να ανοίγει ρωγμές στο σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα. Τη δύσκολη περίοδο της πανδημίας δεν "κλάψαμε τη μοίρα μας", γίναμε φωνές ενωμένες και δυνατές. Γιατί η πανδημία μπορεί να άφησε και να συνεχίζει να αφήνει ένα τραγικό αποτύπωμα, όμως φανέρωσε ποιος είναι αυτός που έχει την πραγματική αξία, την πραγματική δύναμη. Ποιος είναι ο αναγκαίος και ο απαραίτητος και ποιος ο περιττός και ο επιζήμιος για την κοινωνία.

Για πρώτη φορά χειροκροτήθηκαν όσοι κινούν τον κόσμο, έστω και χωρίς να το συνειδητοποιούμε όλοι στην ολότητά του: Οι γιατροί και οι νοσοκόμοι των δημόσιων μονάδων Υγείας, οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες στα σούπερ μάρκετ, οι εργαζόμενοι διανομής φαγητού και ποτού, οι εργάτες στην παραγωγή και διανομή Ενέργειας, τηλεπικοινωνιών, οι ταχυδρόμοι και οι courier, όλοι οι εργαζόμενοι.

Αυτοί κρατάνε όρθιες και ζωντανές τις κοινωνίες. Όταν σταματήσουν αυτοί, σταματούν τα πάντα, οι πόλεις νεκρώνουν! Το είδαμε με τα μάτια μας.

Είδαμε ότι είναι αλήθεια αυτό που λέει το σύνθημα που φωνάζουμε εδώ και χρόνια στις συγκεντρώσεις μας: "Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά"!

Αυτά είναι λοιπόν τα Μεγάλα Μεγέθη και μέσα στις περιπέτειες που ζούμε, μέσα στα αδιέξοδα που βιώνουμε, ας κάνουμε όλοι και όλες έναν άλλον απολογισμό. Πέρα από λεπτομέρειες, πέρα από επιμέρους διαφορές και προβληματισμούς, που μπορούν να λυθούν μέσα στη ζωή και τον αγώνα, να κρατήσουμε τα Μεγάλα και Σημαντικά.

 Και να πάρουμε την απόφαση:

 Να συμπορευτούμε με το ΚΚΕ, να κάνουμε πράξη το σύνθημα του 47ου Φεστιβάλ της ΚΝΕ:

 "Να ζεις, να τολμάς, να προχωράς - Για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, τον σοσιαλισμό".

 Γεια σας! Καλή δύναμη και υγεία σε όλους και όλες!».

Προκόπης Παυλόπουλος: «Η Ευρωπαϊκή Ένωση, τα Κράτη-Μέλη, οι Πολίτες» - Διαδικτυακή Συζήτηση

 

Προκόπης Παυλόπουλος: Υπάρχουν σήμερα Δυνάμεις στην παγκόσμια σκηνή που θέλουν την Ευρωπαϊκή Ένωση στο «περιθώριο». Έχουμε λοιπόν xρέος να υπερασπισθούμε την Ε.Ε. και ν’ αγωνισθούμε για την Ολοκλήρωσή της, όχι μόνον ως Ευρωπαίοι Πολίτες. Αλλά και ως Πολίτες του Κόσμου, «στην υπηρεσία» του Ανθρώπου, του Ανθρωπισμού, της Δημοκρατίας και της Δικαιοσύνης, άρα «στην υπηρεσία» του ίδιου μας του Πολιτισμού

Ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας και Επίτιμος Καθηγητής της Νομικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Προκόπιος Παυλόπουλος μετέσχε σε Διαδικτυακή Συζήτηση, την οποία διοργάνωσε το γαλλόφωνο Πανεπιστημιακό Κέντρο του Πανεπιστημίου του Szeged – σε συνεργασία με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Δημοσίου Δικαίου (EPLO) – με θέμα: «Η Ευρωπαϊκή Ένωση, τα Κράτη-Μέλη, οι Πολίτες». Στην ίδια συζήτηση, εκτός από τον κ. Παυλόπουλο, μετείχαν ο πρώην Πρωθυπουργός της Γαλλίας κ. Jean-Pierre Raffarin, ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών της Ουγγαρίας κ. János Martonyi και οι Ευρωβουλευτές κ.κ. László Trócsányi και François-Xavier Bellamy. Την συζήτηση συντόνισε ο Αναπληρωτής Διευθυντής επιστημονικών υποθέσεων του Ιδρύματος Otto Habsburg κ. Gergely Fejérdy, ενώ τα συμπεράσματά της συνόψισε ο Καθηγητής κ. Péter Kruzslicz, Διευθυντής του γαλλόφωνου Πανεπιστημιακού Κέντρου του Πανεπιστημίου του Szeged. 

Κατά την παρέμβασή του ο κ. Προκόπης Παυλόπουλος επισήμανε, μεταξύ άλλων, και τα εξής:

«Η τρέχουσα, ραγδαίως μεταβαλλόμενη, διεθνής συγκυρία – από τα τραγικά γεγονότα στο Αφγανιστάν ως την «εταιρική», στην πραγματικότητα αναμφισβητήτως και «στρατηγική», τριμερή «αμυντική», κατά τους ισχυρισμούς τους, σχέση μεταξύ Αυστραλίας, Ηνωμένου Βασιλείου και ΗΠΑ («AUKUS») – αποδεικνύει, στην πράξη, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση όχι μόνο δεν κάνει αποφασιστικά βήματα προς την τελική Ενοποίηση και Ολοκλήρωσή της αλλά, όλως αντιθέτως, οδηγείται, σχεδόν «παθητικώς», σ’ ένα είδος «περιθωρίου». Αυτό δε συμβαίνει και από δικά της λάθη. Πλην όμως και διότι είναι πλέον φανερό, ότι ορισμένοι «πρωταγωνιστές» στην Διεθνή Σκηνή επιδιώκουν – ή, στην καλύτερη περίπτωση, δεν λαμβάνουν υπόψη κατά τον σχεδιασμό της εξωτερικής πολιτικής τους - την «συρρίκνωση» και, εν τέλει, την προαναφερόμενη περιθωριοποίησή της.

Α. Συγκεκριμένα, πασιφανείς ολιγωρίες στο πλαίσιο της οργάνωσης και λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης καταδεικνύουν, ότι η Ευρωπαϊκή Ενοποίηση είτε κάνει «βήματα σημειωτόν» είτε, ακόμη χειρότερα, βήματα προς τα πίσω. Όσα συνέβησαν τα τελευταία χρόνια στην Μέση Ανατολή και στην Ανατολική Μεσόγειο, καθώς και όσα συμβαίνουν σήμερα στο Αφγανιστάν – πραγματικό πλήγμα για τον Άνθρωπο, για την Δημοκρατία και για τον Πολιτισμό μας εν γένει – καθώς και στον Ειρηνικό Ωκεανό με πρωταγωνίστρια τις ΗΠΑ και με πρώτο «στόχο» την Κίνα, εν απουσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δείχνουν, π.χ. και μεταξύ άλλων, ότι ένας θεμελιώδης πυλώνας της πορείας προς την Ευρωπαϊκή Ενοποίηση και Ολοκλήρωση, εκείνος της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και της Πολιτικής Ασφάλειας («ΚΕΠΠΑ»), κατά τις διατάξεις των άρθρων 23 επ. της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μένει, το λιγότερο, «ατροφικός». Με αποτέλεσμα η Ευρωπαϊκή Ένωση, διανύοντας μια περίοδο απραξίας διεθνώς, που παραπέμπει στον μυθολογικό «Επιμενίδειο ύπνο», να είναι ουσιαστικώς απούσα, και μάλιστα σε κρισιμότατες στιγμές, από το διεθνές γίγνεσθαι. Κάτι το οποίο, προφανώς και αναμφιβόλως, πλήττει καιρίως αυτό τούτο το κύρος της, τόσο “intra muros” όσο και στο ευρύτερο διεθνές περιβάλλον.

Β. Για όσο χρονικό διάστημα δεν διαθέτει έναν ισχυρό πυλώνα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας, η Ευρωπαϊκή Ένωση γίνεται, κυριολεκτικώς, «άθυρμα» ιδίως στους υπολογισμούς εκείνων, οι οποίοι είτε δεν επιθυμούν να συμπράξουν μαζί της είτε – πράγμα ακόμη πιο δυσοίωνο – κατά βάθος την υποβλέπουν. Κάτι το οποίο είναι στις μέρες μας «ορατό δια γυμνού οφθαλμού», μεσ’ από την «ξαφνική» σύμπηξη της προμνημονευόμενης «εταιρικής-στρατηγικής» τριμερούς «αμυντικής» σχέσης μεταξύ Αυστραλίας, Ηνωμένου Βασιλείου και ΗΠΑ. Σχέσης, η οποία αλλάζει ουσιωδώς τις στρατηγικές προτεραιότητες των τελευταίων, επιφέροντας ευρύτερες γεωστρατηγικές ανακατατάξεις παγκοσμίως. Προδήλως, η σχέση αυτή καταλήγει να στρέφεται και εναντίον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οπότε και κρίνεται απολύτως δικαιολογημένη η χωρίς περιστροφές αντίδραση και καταγγελία του Γάλλου Προέδρου Εμανουέλ Μακρόν. Αντίδραση και καταγγελία, την οποία κάθε συνειδητοποιημένος Ευρωπαίος πρέπει να στηρίξει χωρίς επιφυλάξεις.

Γ. Είναι αδιανόητο για την Ευρωπαϊκή Ένωση να συνεχίζει μια τέτοια «διολίσθηση» στην Διεθνή Σκηνή. Είναι λοιπόν ανάγκη, εδώ και τώρα, να ολοκληρώσει, με ταχύτατους ρυθμούς, το «ημιτελές» Ευρωπαϊκό Οικοδόμημα.

• - 1. Το οφείλει, κατ’ αρχάς, στους Ιδρυτές της. Οι οποίοι οραματίσθηκαν – χωρίς βεβαίως να αιθεροβατούν – μιαν Ενωμένη Ευρώπη προκειμένου να μην βιώσουμε ξανά τους εφιάλτες ενός Τρίτου, οπωσδήποτε μοιραίου για την Ανθρωπότητα, Παγκόσμιου Πολέμου.


• = 2. Το οφείλει, επίσης, στους Λαούς της και στον Πολιτισμό της. Τους οποίους πρέπει να υπερασπισθεί, στο ακέραιο, απέναντι στις «τραυματικές», γι’ αυτούς και για την Ευρωπαϊκή μας «ταυτότητα», προκλήσεις τρίτων, που πλήττουν στον πυρήνα της την Ευρωπαϊκή «αξιοπρέπεια» και «υπερηφάνεια». Και στο σημείο αυτό δεν μπορώ, ως Έλληνας αλλά και ως Ευρωπαίος, να μην επισημάνω την ως τώρα άκρως παθητική στάση των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έναντι των απαράδεκτων προκλήσεων της Τουρκίας εις βάρος της Ελλάδας και, κυρίως, της Κύπρου, της οποίας ένα σημαντικό μέρος τελεί ακόμη και σήμερα υπό τουρκική κατοχή! Γεγονός απαράδεκτο και για την ίδια την ουσία της Κυριαρχίας Κράτους-Μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως την Κυριαρχία αυτή κατοχυρώνει το ίδιο το πρωτογενές Ευρωπαϊκό Δίκαιο, ιδίως δε η Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση.


• - 3. Το οφείλει, τέλος, στην ίδια την Ανθρωπότητα. Για χάρη της οποίας έχει χρέος να διαδραματίσει έναν πραγματικά «πλανητικό» ρόλο. Ρόλο σύμφωνο με την Ευρωπαϊκή Δημοκρατία και τον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό, για την υπεράσπιση του Ανθρωπισμού, της Ειρήνης, των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, της Δικαιοσύνης, κατ’ εξοχήν δε της Κοινωνικής Δικαιοσύνης.

Δ. Αυτή την «πλανητική» αποστολή μόνον η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να φέρει σήμερα σε πέρας, υπό τις προϋποθέσεις που επιβάλλει η σοβαρότητα και η κρισιμότητα των στόχων της. Τούτο προκύπτει από το ότι άλλες Δυνάμεις παγκοσμίως, όπως δυστυχώς και οι ΗΠΑ, θέτουν σε δεύτερη μοίρα την προοπτική υπηρέτησης της ως άνω αποστολής. Πρέπει δε να τονισθεί ότι οι ΗΠΑ, μέσω της «AUKUS», δείχνουν πώς η αντιπαλότητα, κατά την επιεικέστερη έκφραση, προς την Ευρωπαϊκή Ένωση επί Ντόναλντ Τραμπ μάλλον δεν ήταν συγκυριακή. Και αυτό διότι φαίνεται να συνεχίζεται επί Τζο Μπάϊντεν – μακάρι ν’ αναστραφεί στο άμεσο μέλλον - ώστε να παίρνει πια όλα τα χαρακτηριστικά μιας «στρατηγικής», καθώς προεξέθεσα, επιλογής που, επιπλέον, οδηγεί σ’ ένα είδος «κατακερματισμού» του ΝΑΤΟ. Επιλογής, η οποία παρά τον κατ’ αρχήν αμυντικό της προσανατολισμό ανοίγει, εμμέσως πλην σαφώς, και την «Κερκόπορτα» ενός «οικονομικού πολέμου», παγκοσμίως. «Πολέμου» ο οποίος, κατά τούτο, αποκτά σταδιακώς, με βάση και συγκεκριμένες προηγούμενες προς την ίδια κατεύθυνση παρενέργειες μιας εντόνως στρεβλωμένης Οικονομικής Παγκοσμιοποίησης, ορισμένα χαρακτηριστικά ενός Τρίτου Παγκόσμιου Πολέμου. Αυτή την φορά οικονομικού, πλην όμως όχι λιγότερο επικίνδυνου για τον Άνθρωπο και την Ανθρωπότητα.

Καταλήγω με μια έκκληση που θυμίζει, τηρουμένων φυσικά των ιστορικών και άλλων αναλογιών, την ανάγκη υπεράσπισης της «παρακμάζουσας Ευρώπης», όπως την διατύπωσε ο Raymond Aron στο περίφημο δοκίμιό του, «Plaidoyer pour l’ Europe décadente» (έκδ. Robert Laffont, Παρίσι, 1977): Πρέπει ν’ αγωνισθούμε για την Ευρωπαϊκή Ένωση, πρέπει να υπερασπισθούμε την Ευρωπαϊκή Ένωση, κάνοντας πράξη την Ευρωπαϊκή Ενοποίηση και την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση. Άρα την ολοκλήρωση του Ευρωπαϊκού Οικοδομήματος κατά τους στόχους των Ιδρυτών της και κατά το γράμμα και το πνεύμα των Συνθηκών για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και το χρέος αυτό αναλογεί όχι μόνο σ’ εκείνους, οι οποίοι ηγούνται είτε στην Ευρωπαϊκή Ένωση είτε στα Κράτη-Μέλη. Ανήκει σε όλους, ανεξαιρέτως, τους συνειδητοποιημένους Πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίοι οφείλουμε να έχουμε κατά νου ότι, με βάση την Ιστορία της και την προοπτική της, είμαστε και Πολίτες του Κόσμου. Κατά συνέπεια, η συντέλεση της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης είναι χρέος μας και έναντι της Ανθρωπότητας, προκειμένου να υπερασπισθούμε, σε παγκόσμια κλίμακα, τον Άνθρωπο, τον Ανθρωπισμό, την Δημοκρατία και την Δικαιοσύνη. Σε τελική δε ανάλυση, προκειμένου να υπερασπισθούμε την Ιστορία μας και τον Πολιτισμό μας. Κάθε «συμβιβασμός» με την σημερινή, δυσοίωνη, κατάσταση και προοπτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ανεπίτρεπτος. Όλως αντιθέτως, ας ακολουθήσουμε το «παράδειγμα» αντίστασης του Βerenger στον «Ρινόκερο» του Ionesco. Και ας διδαχθούμε από την ρήση του Paul Bourget: «Πρέπει να μάθουμε να ζούμε όπως σκεπτόμαστε. Διαφορετικά, αργά ή γρήγορα, θα μάθουμε να σκεπτόμαστε όπως ζούμε».»

πηγή: prokopiospavlopoulos.gr

Για «έλλειψη εμπιστοσύνης» κατηγορεί την Ουάσιγκτον ο Σαρλ Μισέλ για ο σύμφωνο AUKUS

Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ κατήγγειλε σήμερα την «έλλειψη εμπιστοσύνης» και την «αδιαφάνεια» εκ μέρους των ΗΠΑ, στο ζήτημα της στρατιωτικής συμμαχίας Αυστραλίας-Βρετανίας-ΗΠΑ (AUKUS),

Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ κατήγγειλε σήμερα την "έλλειψη εμπιστοσύνης" και την "αδιαφάνεια" εκ μέρους των Ηνωμένων Πολιτειών, στην κρίση των υποβρυχίων που τις έχει φέρει σε αντιπαράθεση με τη Γαλλία.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση ζητά "διευκρινίσεις" από την Ουάσιγκτον ώστε "να προσπαθήσει να καταλάβει καλύτερα ποιες είναι οι προθέσεις των ΗΠΑ" πίσω από την ανακοίνωση της στρατηγικής συνεργασίας τους με το Ηνωμένο Βασίλειο και την Αυστραλία, "επειδή είναι ακατανόητο", είπε ο Μισέλ μιλώντας σε δημοσιογράφους στη Νέα Υόρκη, στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.

"Οι στοιχειώδεις αρχές μεταξύ συμμάχων είναι η διαφάνεια και η εμπιστοσύνη, αυτά πάνε μαζί. Και εδώ, τι βλέπουμε; Μια σαφή έλλειψη διαφάνειας, εμπιστοσύνης", τόνισε.

Η ανακοίνωση, στις 15 Σεπτεμβρίου, της συμφωνίας στρατηγικής συνεργασίας μεταξύ ΗΠΑ, Αυστραλίας και Ηνωμένου Βασιλείου εξόργισε τη Γαλλία, η οποία απώλεσε μια τεράστιας οικονομικής αξίας σύμβαση για την προμήθεια υποβρυχίων στην Καμπέρα. Οι Ευρωπαίοι έμειναν με την αίσθηση ότι ο Δημοκρατικός πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν τους αγνόησε, όπως έκανε και ο προκάτοχός του, ο Ρεπουμπλικάνος Ντόναλντ Τραμπ.

Υπό τον Τραμπ "ήταν τουλάχιστον σαφές, από τον τόνο, την ουσία, τη διατύπωση, ότι η ΕΕ δεν ήταν εταίρος, δεν ήταν αναντικατάστατος σύμμαχος", πρόσθεσε ο Σαρλ Μισέλ.

Η κατάσταση αυτή συνηγορεί υπέρ της ενίσχυσης των ικανοτήτων δράσης και άμυνας της Ευρώπης, συνέχισε. "Πρέπει να αναπτύξουμε την ικανότητα δράσης μας, όχι σε βάρος των συμμάχων μας αλλά επειδή αν είμαστε πιο δυνατοί, πιο ισχυροί, και οι συμμαχίες μας θα είναι πιο ισχυρές", εξήγησε. Αν η Κίνα είναι η υπ’ αριθμόν 1 προτεραιότητα για τις ΗΠΑ, τότε η Ουάσιγκτον θα έπρεπε να επιλέξει "να ενισχύσει τη διατλαντική σχέση" και όχι να την αποδυναμώσει, κατέληξε.

AUKUS: «Βαθιά κρίση» στις σχέσεις Γαλλίας με ΗΠΑ και Αυστραλία

Αν και «γεννήθηκε» για να ενισχύσει την αμυντική συμμαχία μεταξύ δυτικών δυνάμεων απέναντι στην Κίνα, η συμφωνία AUKUS κινδυνεύει να «τινάξει» στον αέρα τον πυλώνα της συμμαχίας της Δύσης, το ΝΑΤΟ.

Με βαριές εκφράσεις η Γαλλία επιμένει στην ανοιχτή ρήξη με Αυστραλία και Ηνωμένες Πολιτείες, μετά τη συμφωνία AUKUS και την απόφαση της Αυστραλίας να ακυρώσει παραγγελία -μαμούθ γαλλικών υποβρυχίων.

Αυστραλία και Ηνωμένες Πολιτείες επαναλαμβάνουν ότι είχαν ενημερώσει το Παρίσι για τις προθέσεις τους, λίγο πριν τις επίσημες ανακοινώσεις, ωστόσο αυτό δεν έχει κατευνάσει τη γαλλική οργή.

Σε τηλεοπτική του συνέντευξη, στο France 2, ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Ζαν-Ιβ Λε Ντριάν (φώτο), εξήγησε την απόφαση του Παρισιού να ανακαλέσει τους Γάλλους πρέσβεις από Αυστραλία και ΗΠΑ:

«Είναι συμβολική κίνηση. Υπήρχε ένα ψέμα, υπήρχε διπροσωπία, υπήρξε μεγάλη παραβίαση εμπιστοσύνης και περιφρόνηση, οπότε τα πράγματα δεν πάνε καλά μεταξύ μας, καθόλου. Σημαίνει ότι υπάρχει κρίση. Υπάρχει λοιπόν μια συμβολική πτυχή: ανακαλέσαμε τους πρέσβεις μας για να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε και να δείξουμε στους πρώην εταίρους μας τη βαθιά μας δυσαρέσκεια, η κρίση είναι βαθιά.»

Από την οργή του Γάλλου υπουργού Εξωτερικών δεν ξέφυγε ούτε η Μεγάλη Βρετανία.

Όταν ρωτήθηκε γιατί η Γαλλία δεν ανακάλεσε και τον πρέσβη από το Λονδίνο, αφού η Βρετανία είναι το τρίτο μέρος της συμφωνίας AUKUS, απάντησε ότι για την Μ. Βρετανία «γνωρίζουμε τον μόνιμο οπορτουνισμό της» και προσέθεσε «η Μεγάλη Βρετανία είναι περίπου ο τελευταίος τροχός της αμάξης σε αυτή την υπόθεση».

Η συμφωνία AUKUS απειλεί το ΝΑΤΟ

Η συμφωνία AUKUS προβλέπει δημιουργία μιας ευρείας εταιρικής σχέσης ασφάλειας στη ζώνη του Ινδικού-Ειρηνικού μεταξύ ΗΠΑ- Αυστραλίας- Μ. Βρετανίας, καθώς και ανάπτυξη πυρηνικών υποβρυχίων από την ίδια την Αυστραλία.

Αν και «γεννήθηκε» για να ενισχύσει την αμυντική συμμαχία μεταξύ δυτικών δυνάμεων απέναντι στην Κίνα, η συμφωνία AUKUS κινδυνεύει να «τινάξει» στον αέρα τον πυλώνα της συμμαχίας της Δύσης, το ΝΑΤΟ.

«Στην επόμενη Σύνοδο στη Μαδρίτη θα συζητηθεί ο νέος στρατηγικός προσανατολισμός του ΝΑΤΟ» δήλωσε ο υπ. Εξωτερικών της Γαλλίας στο France 2. «Προφανώς αυτό που συνέβη, θα επηρεάσει αυτόν τον προσανατολισμό.»

Η συμφωνία για την κατασκευή συμβατικών υποβρυχίων μεταξύ Γαλλίας και Αυστραλίας υπεγράφη το 2016. Η αξία της έφτανε τα 90 δισεκατομμύρια δολάρια και είχε χαρακτηριστεί «το συμβόλαιο του αιώνα».

Η κατασκευή των υποβρυχίων είχε, ήδη, ξεκινήσει στη Γαλλία.

Συμέλα Τουχτίδου  / euronews 

AUΚUS: Ο νέος εφιάλτης για την παγκόσμια ειρήνη

AUKUS είναι ο καινούργιος εφιάλτης για την παγκόσμια ειρήνη που κάνει το γύρο του κόσμου από την περασμένη Τετάρτη, όταν Αυστραλία (Α), Ηνωμένο Βασίλειο (UK) και Ηνωμένες Πολιτείες (US) ανακοίνωσαν το νέο, τριμερές στρατιωτικό Σύμφωνο που συνομολόγησαν εναντίον της Κίνας. 

Πέτρος Παπακωνσταντίνου *

Το ακρωνύμιο είναι κακόηχο σε όποια γλώσσα κι αν το προφέρεις, αλλά αυτό είναι το λιγότερο γι αυτούς που σύντομα θα αναγκαστούν να το υποφέρουν. Πολλοί θα σκεφτούν, ίσως, ότι η Ταϊβάν πέφτει πολύ μακριά, αλλά κι η Κορέα του ‘50 δεν ήταν πιο κοντά μας.

AUKUS είναι ο καινούργιος εφιάλτης για την παγκόσμια ειρήνη που κάνει το γύρο του κόσμου από την περασμένη Τετάρτη, όταν Αυστραλία (Α), Ηνωμένο Βασίλειο (UK) και Ηνωμένες Πολιτείες (US) ανακοίνωσαν το νέο, τριμερές στρατιωτικό Σύμφωνο που συνομολόγησαν εναντίον της Κίνας. Κάποιοι είπαν ότι επρόκειτο για μια βεβιασμένη κίνηση του Τζο Μπάιντεν για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από το φιάσκο στο Αφγανιστάν και την αίσθηση ασύντακτης υποχώρησης της αμερικανικής υπερδύναμης σε όλα τα μέτωπα, που οι ίδιοι υπέθεταν ότι θα σφραγίσει το επόμενο διάστημα. Δική τους η αφέλεια, δική τους η έκπληξη.

Στην πραγματικότητα, ο νέος συνασπισμός προθύμων ήταν μια κίνηση που προετοιμαζόταν συστηματικά επί μήνες, από τη στιγμή που ανέλαβε την αμερικανική προεδρία ο Μπάιντεν. Ένα ακόμη βήμα στο στρατηγικό αναπροσανατολισμό των ΗΠΑ που χάραξε το βαθύ κράτος και ακολούθησαν με συνέπεια τρεις διαδοχικοί πρόεδροι, οι Ομπάμα, Τραμπ και Μπάιντεν- πολύ διαφορετικοί στο ύφος και σε άλλες πολιτικές, αλλά σχεδόν ταυτόσημοι στο θέμα που συζητάμε: την αναδίπλωση της μόνης, αλλά χωλαίνουσας υπερδύναμης από τα χαώδη μέτωπα της Μέσης Ανατολής, όπου υπέστη τόση φθορά με τους πολέμους του Μπους σε Ιράκ και Αφγανιστάν, έτσι ώστε να απελευθερωθούν πόροι και δυνάμεις για το κεντρικό μέτωπο των επόμενων δεκαετιών, μεταξύ Αμερικής και Κίνας.

Πολύ φοβάμαι ότι οι κίνδυνοι από αυτή την εξέλιξη έχουν υποτιμηθεί, μέχρι στιγμής, στην Ελλάδα- όχι μόνο από τις κυρίαρχες αστικές δυνάμεις, αλλά και από το αριστερό, αντιιμπεριαλιστικό στρατόπεδο. Ο πρώτος κίνδυνος αφορά τη διασπορά των πυρηνικών στη ζώνη Ασίας- Ειρηνικού ή και ευρύτερα. Με τη συμφωνία, η Αυστραλία πρόκειται να αποκτήσει οκτώ πυρηνοκίνητα υποβρύχια, καθαρά επιθετικά όπλα, τα οποία διαθέτουν μέχρι σήμερα μόνο έξι μεγάλες δυνάμεις- τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας και η Ινδία. Αν και τα υποβρύχια της Αυστραλίας δεν προβλέπεται (ακόμη;) να φέρουν πυρηνικούς πυραύλους, η νομιμότητα εξοπλισμού με τέτοιου είδους όπλα αποτελεί γκρίζα ζώνη στη διεθνή συνθήκη μη εξάπλωσης των πυρηνικών (ΝΡΤ).

Η ζώνη Ινδικού- Ειρηνικού είναι ήδη γεμάτη με δυνάμεις που διαθέτουν πυρηνικά όπλα (Ρωσία, Κίνα, Ινδία, Πακιστάν, Β .Κορέα), οπότε κάθε επιβάρυνση είναι κάτι παραπάνω από ανησυχητική. Έπειτα, από τη στιγμή που αποκτούν οι Αυστραλοί παρόμοια υποβρύχια με αμερικανική και βρετανική τεχνογνωσία, πώς θα αρνηθούν οι Αμερικανοί αύριο ένα παρόμοιο αίτημα από την Ιαπωνία ή τη Νότια Κορέα, που στο κάτω- κάτω είναι πιο κοντά στην Κίνα από την Αυστραλία; Επιπλέον, τίθεται ένα σοβαρό ερώτημα στρατηγικής φύσης: τα αυστραλιανά υποβρύχια θα καταναλώνουν ως καύσιμο ασθενώς εμπλουτισμένο ουράνιο, όπως συμβαίνει με τα κινεζικά και τα γαλλικά, ή (όπερ και το πιθανότερο) ισχυρά εμπλουτισμένο, όπως τα αμερικανικά και τα βρετανικά; Και πως η λεγόμενη «διεθνής κοινότητα» θα απαιτεί από το Ιράν να μειώσει τον εμπλουτισμό ουρανίου στο ειρηνικό, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, πυρηνικό του πρόγραμμα, όταν θα επιτρέπει στην Αυστραλία να εμπλουτίζει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό ουράνιο για πολεμικούς σκοπούς;

Ο πιο άμεσος κίνδυνος είναι να παρασύρει το AUKUS όλα τα κράτη της περιοχής, όπου ο κατάλογος των εδαφικών διεκδικήσεων και των γκρίζων ζωνών θα ξεπερνούσε τις διαστάσεις αυτού του άρθρου, σε ένα ανεξέλεγκτο ντόμινο εξοπλισμών, κλιμακώνοντας ακόμη περισσότερο τις ήδη ανησυχητικές εντάσεις. Τα μάτια στρέφονται πρώτα απ΄όλα στην Ταϊβάν, την οποία όχι μόνο η Κίνα, αλλά και τα Ηνωμένα Έθνη θεωρούν αποσχισθείσα κινεζική επαρχία (από το 1971, αναγνωρίζει τη Λαϊκή Κίνα ως μοναδικό εκπρόσωπο του κινεζικού έθνους). Μια πολιτικός τόσο αμερικανόφιλη όσο η συντηρητική πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας Τερέζα Μέι είχε το θάρρος να ρωτήσει μέσα στη Βουλή των Κοινοτήτων τον διάδοχό της Μπόρις Τζόνσον αν έχει σκεφτεί ότι με το AUKUS μπορεί να σύρει τη Βρετανία σε έναν πόλεμο μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας για την Ταϊβάν. Το τι θα σημάνει ένας πόλεμος μεταξύ των δύο μεγάλων πυρηνικών δυνάμεων μπορεί να μην θέλουμε να το σκεφτόμαστε, αλλά και η στρουθοκάμηλος δεν είναι περισσότερο ασφαλής με το κεφάλι στην άμμο.

Για τα κράτη- μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εννοούμε τα ισχυρά, γιατί τα άλλα ποιος τα ρωτάει έτσι κι αλλιώς;) η ανακοίνωση για το AUKUS ήταν μια νέα πολιτική πανωλεθρία. Τα πολιτικά και δημοσιογραφικά φερέφωνα του ατλαντισμού μέσα στην Ευρώπη μας είχαν γανώσει τα αυτιά για τη νέα εποχή που θα έφερνε στις διατλαντικές σχέσεις η απόσυρση του κακού Τραμπ και η άφιξη του καλού Μπάιντεν. Σήμερα συμπεριφέρονται σαν απατημένοι σύζυγοι, που μαθαίνουν τελευταίοι τα δυσάρεστα μαντάτα. Ενημερώθηκαν για μια «ιστορική», κατά τον Μπάιντεν, συμφωνία που αλλάζει όχι μόνο τις περιφερειακές, αλλά και τις διεθνείς ισορροπίες, λίγες ώρες αν όχι λίγα λεπτά προτού ανακοινωθεί. Η Αμερική για μία ακόμη φορά προτιμά τις σίγουρες συμμαχίες με τις δεδομένες, γι αυτήν, αγγλόφωνες χώρες από μια Ε.Ε. πολιτικά πολυδιασπασμένη και στρατιωτικά ανύπαρκτη.

Το δόγμα “America First” του Τραμπ είναι το κατευθυντήριο δόγμα και του Μπάιντεν, αρέσει- δεν αρέσει. Καλά να πάθουν, αφού δεν έβαλαν μυαλό ούτε όταν αποκαλύφθηκε ότι επί καλού Ομπάμα οι ΗΠΑ παρακολουθούσαν μέχρι και το προσωπικό τηλέφωνο της Άγκελα Μέρκελ, χάρη στη συμμαχία παγκόσμιας παρακολούθησης των «Πέντε Ματιών» (ΗΠΑ, Καναδάς, Βρετανία, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία). Επιπλέον, ο Μπάιντεν έριξε πολύ αλάτι στην ανοιχτή πληγή του Brexit, δίνοντας ένα σημαντικό δώρο στον Μπόρις Τζόνσον, ο οποίος μπορεί να επαίρεται μπροστά στους ομοεθνείς του ότι η στρατηγική της Global Britain όχι μόνο δεν απομονώνει διεθνώς τη χώρα του, αλλά τη φέρνει στην πρώτη γραμμή της διεθνούς γεωπολιτικής.

Εκείνη που δέχτηκε το πιο σκληρό πλήγμα από το AUKUS ήταν η Γαλλία, καθώς είχε υπογράψει το 2016 συμφωνία για παράδοση στην Αυστραλία 12 συμβατικών υποβρυχίων, η οποία φυσικά ακυρώθηκε εν μια νυκτί. Κυριολεκτικά. Ο ακροδεξιός πρωθυπουργός της Αυστραλίας Σκοτ Μόρισον συναντήθηκε με τον Μακρόν στο Ελιζέ, τον Ιούνιο και τον ευχαρίστησε δημοσίως για το πρόγραμμα των γαλλικών υποβρυχίων, ενώ πίσω από την πλάτη του τα είχε ήδη βρει με τους Αμερικανούς και τους Βρετανούς. Η ζημιά για τη Γαλλία δεν είναι τόσο οικονομική (δεν θα φαληρίσει δα η αμυντική της βιομηχανία με την ακύρωση ενός συμβολαίου, αντίθετα η Αυστραλία θα πληρώσει ακριβά που το έσπασε), όσο γεωπολιτική. Όντας η μόνη ευρωπαϊκή χώρα με διαρκή παρουσία στον Ινδοειρηνικό, όπου έχει κάπου δύο εκατομμύρια πολίτες και χιλιάδες στρατιώτες χάρη στις υπερπόντιες κτήσεις της (Νέα Καληδονία, Γαλλική Πολυνησία, Ρεουνιόν), η Γαλλία θεωρούσε ότι κατέχει δικαιωματικά μια προνομιακή θέση στο τραπέζι. Η ώρα της αλήθειας ήρθε και δεν αφορά μόνο τη συγκεκριμένη περιοχή: υπενθυμίζει στη Γαλλία ότι οι στρατιωτικές φιλοδοξίες της και η μεγαλόστομη ρητορική της υπερβαίνουν κατά πολύ τα οικονομικά και πολιτικά της μεγέθη.

Όσο για την Ε.Ε., η τριμερής αγγλοσαξωνική συμμαχία ήρθε για μία ακόμη φορά να υπογραμμίσει τη γεωπολιτική της αδυναμία και τον κίνδυνο να περιθωριοποιηθεί σε μια διπολική, παγκόσμια αναμέτρηση ΗΠΑ- Κίνας, όπου θα κληθεί να πάρει θέση ως κομπάρσος της Αμερικής. Για να πούμε του στραβού το δίκιο, ο Μακρόν έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου από την αρχή της θητείας του και ήταν ίσως ο μόνος ηγέτης ισχυρής ευρωπαϊκής χώρας που δεν είχε αυταπάτες για την εκλογή Μπάιντεν, επιμένοντας στην ανάγκη «στρατηγικής και αμυντικής αυτονομίας της Ευρώπης».

Ωστόσο η ευρωπαϊκή αυτονομία και η ευρωάμυνα είναι τα πιο ανούσια και κουραστικά θέματα για τους δημοσιογράφους του διεθνούς ρεπορτάζ εδώ και πάνω από 20 χρόνια, ένας μιντιακός μονόκερος, τον οποίο κανείς δεν έχει δει και κανείς δεν υπολογίζει σοβαρά ότι θα τον δει στη διάρκεια του βίου του. Ακόμη κι αν αφήσουμε στην άκρη την πολυπληθή Πέμπτη Φάλαγγα των Αμερικανών στην Ευρώπη, η ευρωπαϊκή χειραφέτηση θα προϋπέθετε δύο πράγματα: Κατ’ αρχάς, να δεχτεί η Γαλλία να μοιραστεί (δηλαδή να θέσει υπό ευρωπαϊκή συγκυριαρχία) το αμυντικό της δυναμικό, συμπεριλαμβανομένων των πυρηνικών όπλων, που αποτελεί το βασικό σημείο υπεροχής της, με αντάλλαγμα να δεχτεί η Γερμανία να μοιραστεί την οικονομική ισχύ που εξασφαλίζει, σε μεγάλο βαθμό, απομυζώντας τους ασθενέστερους εταίρους μέσω της ευρωζώνης. Επιπλέον, να βρουν οι Ευρωπαίοι ένα modus vivendi με τη Ρωσία, χωρίς το οποίο κάθε σκέψη για ευρωπαϊκή ανεξαρτησία και ασφάλεια είναι απλά κουβέντα να γίνεται. Και τα δύο φαίνονται να απέχουν έτη φωτός από τη σημερινή πολιτική πραγματικότητα στην Ε.Ε.

Αλλά ακόμη και αν γινόταν στο μέλλον ένα τέτοιο θαύμα, οι ακραιφνείς ευρωπαϊστές θα κάνουν καλά να προσέχουν τι εύχονται γιατί μπορεί να το πάθουν. Μια Ε.Ε. που θα γίνει ανεξάρτητη για να μπορεί να ανταγωνίζεται επί ίσοις όροις με τις ΗΠΑ και την Κίνα για τη διανομή της ιμπεριαλιστικής λείας, μόνο δεινά θα έφερνε στους λαούς της- τους μόνους που μπορούν να αποτρέψουν μια πορεία προς καινούργιους, σκοτεινούς χρόνους. Από μια άποψη, η συγκρότηση του AUKUS θέτει τους Ευρωπαίους ενώπιον ανάλογων διλημμάτων και κινδύνων με την εγκατάσταση πυραύλων Πέρσινγκ-2 και Κρουζ στην Ευρώπη, με στόχευση τη Σοβιετική Ένωση, τη δεκαετία του 1980. Τότε, το μεγάλο αντιπολεμικό κίνημα που ξέσπασε, δεν απέτρεψε τελικά την καθήλωση της Ευρώπης στον τελευταίο τροχό το αμερικανικού άρματος. Ας ελπίσουμε ότι αυτή τη φορά τα πράγματα θα εξελιχθούν αλλιώτικα.

* Ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου ειναι Δημοσιογράφος, συγγραφέας και συντάκτης του διεθνούς ρεπορτάζ και αρθρογράφος στην εφημερίδα ΚΑΘΜΕΡΙΝΗ.

πηγή: ppapacon.blogspot.com

AUKUS: Στρατηγική συμμαχία ΗΠΑ-Αυστραλίας-Μ. Βρετανίας με το βλέμμα στην Κίνα - Οργή της Ε.Ε. - Η ΚΙΝΑ κατηγορεί το σύμφωνο AUKUS

Η αιφνίδια χθεσινή ανακοίνωση συγκρότησης της στρατηγικής σύμπραξης AUKUS μεταξύ ΗΠΑ, Ηνωμένου Βασιλείου και Αυστραλίας, στοχεύει στο να αναχαιτιστεί η απειλή και η επιρροή της Κίνας στην ευρύτερη περιοχή του Ινδικού - Ειρηνικού. Εξέλιξη που από έγκυρους διεθνολόγους κρίνεται ως η απαρχή ενός νέου ψυχροπολεμικού κλίμανος στον πλανήτη μεταξύ ΗΠΑ και ΚΙΝΑΣ.

   

Με στόχο την οικοδόμηση κοινού μετώπου κατά της αυξανόμενης κινεζικής επιρροής, ΗΠΑ, Αυστραλία και Ηνωμένο Βασίλειο ανακοίνωσαν τη δημιουργία μιας ευρείας εταιρικής σχέσης ασφάλειας στη ζώνη του Ινδικού-Ειρηνικού.

«Η πρώτη σημαντική πρωτοβουλία αυτού του (νέου συμφώνου που φέρει την ονομασία) AUKUS, θα είναι η παράδοση ενός στόλου πυρηνοκίνητων υποβρυχίων στην Αυστραλία», δήλωσε ο πρωθυπουργός της Αυστραλίας Σκοτ Μόρισον στην τηλεδιάσκεψη με τον πρωθυπουργό Βρετανό Μπόρις Τζόνσον και τον Αμερικανό πρόεδρο Τζο Μπάιντεν.

Όπως διευκρίνισε ο Σκοτ Μόρισον, η Αυστραλία θα επιδιώξει την ανάπτυξη οκτώ πυρηνικών υποβρυχίων και επιβεβαίωσε την ακύρωση της γιγαντιαίας σύμβασης που σύναψε η χώρα του το 2016 με τη Γαλλία για την προμήθεια συμβατικών υποβρυχίων, προτιμώντας την κατασκευή πυρηνικών υποβρυχίων με αμερικανική και βρετανική τεχνολογία.

«Η απόφαση που λάβαμε να μην συνεχίσουμε με τα υποβρύχια κατηγορίας Attack και να το ακολουθήσουμε άλλο δρόμο δεν είναι αλλαγή νοοτροπίας, είναι αλλαγή ανάγκης», δήλωσε ο Μόρισον, ο οποίος ανακοίνωσε επίσης την αγορά αμερικανικών πυραύλων Tomahawk.

Η απόφαση των ΗΠΑ να παραμερίσουν τη Γαλλία από μια συμφωνία που είχε συνάψει με την Αυστραλία για την προμήθεια υποβρυχίων δείχνει μια έλλειψη συνοχής σε μια στιμή που οι δύο σύμμαχοι αντιμετωπίζουν κοινές προκλήσεις στην περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού, ανακοίνωσε το Παρίσι.

Οι Γάλλοι υπουργοί Εξωτερικών και Άμυνας ανέφεραν επίσης σε ανακοίνωσή τους ότι η απόφαση της Αυστραλίας να αθετήσει τη σύμβαση είναι αντίθετη με το πνεύμα συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών.

Από την πλευρά του, επιχειρώντας να καθησυχάσει το Παρίσι, ο πρόεδρος Μπάιντεν διαβεβαίωσε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θέλουν «να συνεργαστούν στενά με τη Γαλλία» σε αυτήν την πολύ μεγάλης σημασίας στρατηγική ζώνη. Το Παρίσι «είναι ένας βασικός εταίρος» των ΗΠΑ, είπε ο Αμερικανός πρόεδρος.

«Το Ηνωμένο Βασίλειο, η Αυστραλία και οι ΗΠΑ θα συνδεθούν ακόμη στενότερα, γεγονός που αντικατοπτρίζει το επίπεδο εμπιστοσύνης μεταξύ μας και το βάθος της φιλίας μας», δήλωσε ο Μπόρις Τζόνσον, ο οποίος με αυτή τη συμφωνία καταγράφει μια διπλωματική επιτυχία στη στρατηγική του για αποφυγή διεθνούς απομόνωσης της Βρετανίας μετά το Brexit.

Πυρηνικά υποβρύχια και η κινεζική απειλή

«Με βάση την κοινή ναυτική ιστορία των δημοκρατιών μας, δεσμευόμαστε για μια κοινή φιλοδοξία να υποστηρίξουμε την Αυστραλία στην απόκτηση πυρηνοκίνητων υποβρυχίων», υπογραμμίζει το κοινό ανακοινωθέν των τριών εταίρων.

«Η μόνη χώρα με την οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν μοιραστεί ποτέ αυτή την τεχνολογία πυρηνικής πρόωσης είναι με την Μεγάλη Βρετανία» από το 1958, δήλωσε νωρίτερα ένας ανώτερος αξιωματούχος του Λευκού Οίκου. «Αυτή είναι μια θεμελιώδης απόφαση, θεμελιώδης. Θα δεσμεύσει την Αυστραλία, τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Μεγάλη Βρετανία για γενιές».

Δεν υπήρξε καμία αναφορά στην Κίνα ούτε στις προφορικές δηλώσεις, ούτε στο ανακοινωθέν, στο οποίο γινόταν λόγος για «ειρήνη και σταθερότητα στην περιοχή του Ινδικού-Ειρηνικού», αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η νέα συμμαχία στοχεύει πρώτα και κύρια τις περιφερειακές βλέψεις του Πεκίνου.

Ο Τζο Μπάιντεν επαναλαμβάνει μετά την εκλογή του ότι σκοπεύει να αντιμετωπίσει την Κίνα, πολιτική και του προκάτοχού του, Ντόναλντ Τραμπ, αλλά με έναν πολύ διαφορετικό τρόπο, και όχι απαραίτητα με κατά μέτωπο αντιπαράθεση.

Ο ίδιος είπε ότι θέλει «να επενδύσει στη μεγαλύτερη πηγή της δύναμης μας, τις συμμαχίες μας» και ότι επιθυμεί «αυτές να τις αναβαθμίσει για να αντιμετωπίσουν καλύτερα τις απειλές του σήμερα και του αύριο».

Ο Αμερικανός πρόεδρος θα δεχθεί επίσης στις 24 Σεπτεμβρίου στην Ουάσινγκτον τους πρωθυπουργούς της Αυστραλίας, της Ινδίας και της Ιαπωνίας με στόχο την αναβίωση της λεγόμενης Quad, την άτυπη τετραμερή συμμαχία των ΗΠΑ, της Αυστραλίας, της Ιαπωνίας και της Ινδίας, η οποία θεωρείται πως έχει συμπηχθεί για να αντιμετωπιστεί η αυξανόμενη ισχύς και επιρροή της Κίνας στην περιφέρεια Ινδικού-Ειρηνικού.

Πεκίνο: Ψυχροπολεμική νοοτροπία

Η πρεσβεία της Κίνας στην Ουάσινγκτον αντέδρασε στο νέο σύμφωνο ασφαλείας που οι ΗΠΑ, η Βρετανία και η Αυστραλία, λέγοντας ότι οι χώρες θα πρέπει να «αποτινάξουν την ψυχροπολεμική τους νοοτροπία και την ιδεολογική τους προκατάληψη».

Οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Βρετανία και η Αυστραλία ανακοίνωσαν την εγκαθίδρυση μιας νέας εταιρικής σχέσης ασφάλειας στην περιοχή του Ινδικού-Ειρηνικού που θα περιλαμβάνει βοήθεια προς την Αυστραλία να αποκτήσει πυροκίνητα υποβρύχια, καθώς η κινεζική επιρροή στην περιοχή αυξάνεται.

Ερωτηθείς να σχολιάσει, ο εκπρόσωπος της κινεζικής πρεσβείας Λιου Πενγκού είπε ότι οι χώρες «δεν πρέπει να οικοδομούν μπλοκ αποκλεισμού που στοχεύουν ή βλάπτουν τα συμφέροντα τρίτων. Συγκεκριμένα, πρέπει να αποτινάξουν την ψυχροπολεμική τους νοοτροπία και την ιδεολογική τους προκατάληψη», είπε.

Το «συμβόλαιο του αιώνα» με την Γαλλία σε απειλή

Η ανακοίνωση της Τετάρτης, παρά τις προσεκτικές δηλώσεις του Μπάιντεν, ενέχει τον κίνδυνο να «παγώσει» μια άλλη συμμαχία, αυτή με τη Γαλλία, εάν η Αυστραλία προχωρήσει στην καταγγελία της αναφερόμενης ως «σύμβαση του αιώνα» για τη γαλλική αμυντική βιομηχανία.

Μια συμφωνία-πλαίσιο που υπογράφηκε το 2016 από την Αυστραλία, αλλά η οποία αντιμετωπίζει δυσκολίες, προβλέπει την κατασκευή 12 πυροκίνητων υποβρυχίων επίθεσης, σχεδιασμένων από τα γαλλικά υποβρύχια κατηγορίας Barracuda.

Το συνολικό κόστος του προγράμματος, για το οποίο αρμόδιο είναι ο γαλλικός ναυπηγικός όμιλος, ανέρχεται σε 50 δισεκατομμύρια αυστραλιανά δολάρια (31 δισεκατομμύρια ευρώ).

Ο όμιλος που ειδικεύεται στην ναυπηγική βιομηχανία άμυνας εξέφρασε την «μεγάλη απογοήτευσή» του χθες Τετάρτη.

Κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης με τον Αυστραλό πρωθυπουργό Μόρισον στα μέσα Ιουνίου, ο Εμανουέλ Μακρόν είχε επιβεβαιώσει την «πλήρη δέσμευση» της Γαλλίας για την τήρηση του δικού της μέρος της σύμβασης.

Ν. Ζηλανδία: «Στοπ» στα πυρηνικά υποβρύχια

.

Η Νέα Ζηλανδία θα διατηρήσει την απαγόρευση εισόδου πυρηνικών πλοίων στα χωρικά της ύδατα, καθώς η Αυστραλία, στενός της σύμμαχος, αποφάσισε να αναπτύξει στόλο πυρηνικών υποβρυχίων, δήλωσε η πρωθυπουργός Τζασίντα Άρντερν.

«Η θέση της Νέας Ζηλανδίας αναφορικά με την απαγόρευση πυρηνικών πλοίων στα ύδατά της παραμένει αμετάβλητη», ανέφερε η Άρντερν σε ανακοίνωσή της.

Οργή της Ευρώπης για την AUKUS

Η ανακοίνωση ΗΠΑ, Βρετανίας και Αυστραλίας για το σύμφωνο ασφαλείας αιφνιδίασε την Ευρώπη, με τον Γάλλο υπουργό Εξωτερικών Ζαν Ιβ Λεντριάν να κάνει λόγο για πισώπλατη μαχαιριά από την Αυστραλία και για ωμή απόφαση του Τζο Μπάιντεν.

«Μια συμφωνία τέτοιας φύσης δεν μαγειρεύτηκε προχθές, χρειάζεται συγκεκριμένο χρόνο. Και παρόλα αυτά η ΕΕ δεν ενημερώθηκε. Αυτές οι δυνάμεις εναντίον μας είναι μια καλή στιγμή να θυμίσουμε, να αναλογιστούμε για τη σημασία του να προχωρήσουμε μπροστά στο θέμα της στρατηγικής αυτονομίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι μια νέα απόδειξη ότι πρέπει να υπάρχουμε μόνοι μας» δήλωσε ο επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας, Ζοζέπ Μπορέλ.

Αναλυτές αναφέρουν ότι ο Τζο Μπάιντεν δείχνει την αποφασιστικότητά του να περιορίσει την επέκταση της κινεζικής επιρροής στην περιοχή του Ινδοειρηνικού. Το σχέδιο ονομάστηκε AUKUS και σε πρώτη φάση περιλαμβάνει το σχέδιο να αποκτήσει η Αυστραλία στόλο πυρηνοκίνητων υποβρυχίων.

«Η συνεργασία των ΗΠΑ του Ηνωμένου Βασιλείου και της Αυστραλίας σε πυρηνοκίνητα υποβρύχια είναι σοβαρό πλήγμα για την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή, ενταντικοποιεί την εξοπλιστική κούρσα και θέτει σε κίνδυνο τις διεθνείς προσπάθειες για την προώθηση της μη διάδοσης πυρηνικών όπλων. Είναι μια εντελώς ανεύθυνη ενέργεια» δήλωσε ο εκπρόσωπος τύπου του κινεζικού Υπουργείου Εξωτερικών.

Πρόκειται για ένα πλάνο 18 μηνών, το οποίο βάζει τέλος της συμφωνία της Αυστραλίας με τη Γαλλία για αγορά 12 συμβατικών υποβρυχίων που επρόκειτο να ξεκινήσει το 2023 και είχε προϋπολογισμό άνω των 30 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Το Πεκίνο έκανε λόγο για ψυχροπολεμική νοοτροπία κατηγορώντας τις 3 χώρες ότι χρησιμοποιούν το πυρηνικό όπλο για γεωπολιτικούς σκοπούς.

Η Κίνα κατηγορεί το σύμφωνο AUKUS ως «εξαιρετικά ανεύθυνο»

Η κυβέρνηση της Κίνας λέει ότι το νέο σύμφωνο ασφαλείας μεταξύ Αυστραλίας, ΗΠΑ και Ηνωμένου Βασιλείου είναι «εξαιρετικά ανεύθυνο» και «στενόμυαλο».

Το Πεκίνο επέκρινε τη συμφωνία που θα δει την Αυστραλία να αξιοποιήσει την τεχνολογία για την κατασκευή πυρηνικών υποβρυχίων.

Η πρεσβεία της Κίνας στην Ουάσινγκτον αντέδρασε στο νέο σύμφωνο ασφαλείας που οι ΗΠΑ, η Βρετανία και η Αυστραλία, λέγοντας ότι οι χώρες θα πρέπει να «αποτινάξουν την ψυχροπολεμική τους νοοτροπία και την ιδεολογική τους προκατάληψη».

Οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Βρετανία και η Αυστραλία ανακοίνωσαν την εγκαθίδρυση μιας νέας εταιρικής σχέσης ασφάλειας στην περιοχή του Ινδικού-Ειρηνικού που θα περιλαμβάνει βοήθεια προς την Αυστραλία να αποκτήσει πυροκίνητα υποβρύχια, καθώς η κινεζική επιρροή στην περιοχή αυξάνεται.

Ερωτηθείς να σχολιάσει, ο εκπρόσωπος της κινεζικής πρεσβείας Λιου Πενγκού είπε ότι οι χώρες «δεν πρέπει να οικοδομούν μπλοκ αποκλεισμού που στοχεύουν ή βλάπτουν τα συμφέροντα τρίτων. Συγκεκριμένα, πρέπει να αποτινάξουν την ψυχροπολεμική τους νοοτροπία και την ιδεολογική τους προκατάληψη», είπε.