Ο Τσίπρας παραδόθηκε...

«Η Ευρώπη», λέει ο πρωθυπουργός, «τώρα πιστεύω πως συνειδητοποιεί στο σύνολό της ότι κίνδυνος για τη συνοχή της δεν είναι η Αριστερά που επιδιώκει την αλλαγή της πορείας της αλλά η ακραία Δεξιά που επιδιώκει τη διάλυσή της». Εμφανίζει δηλαδή την Αριστερά σαν… «ευρωλιγούρη» και την Ακροδεξιά σαν τον προμαχώνα της διάλυσης της ΕΕ! Τέτοιες ανοησίες λέει κανείς όταν είναι ευρωλάγνος και δουλικό της ΕΕ…

 

 του Γιώργου Δελαστίκ

Παραδοθηκε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στον αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων που είχε δημιουργήσει εναντίον του το Βερολίνο. Αυτό ουσιαστικά ομολόγησε, μιλώντας εισηγητικά στο 2ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. «Η χρηματοπιστωτική ασφυξία λειτούργησε ως ένας διαρκής εκβιασμός για να μας αναγκάσει να υποταχτούμε στις δεσμεύσεις των προηγούμενων κυβερνήσεων και στις επιταγές της πιο σκληρής και ανελέητης λιτότητας. Βρήκαμε απέναντί μας τότε, όχι μόνο τους θεσμούς και τον άτεγκτη στάση της Γερμανίας αλλά και ολόκληρου του παλιού πολιτικού συστήματος στη χώρα μας», παραδέχτηκε.

«Δεν μπορούσαμε να πάμε πιο πέρα», ομολόγησε ο Τσίπρας στην ομιλία του και συνέχισε: «Πήραμε, λοιπόν, μια δύσκολη, αλλά αναγκαία απόφαση. Επιλέξαμε να συνεχίσουμε στον ευρωπαϊκό δρόμο…». Μέχρις εδώ, θα μπορούσαμε να πούμε, διαφωνώντας φυσικά με τον Αλέξη Τσίπρα, ότι τα όσα είπε ο πρωθυπουργός συνιστούν την παραδοχή εκ μέρους του του αρνητικού συνωστισμού δυνάμεων στην ΕΕ και την υποταγή του στη γερμανική πολιτική. Τα πράγματα όμως αλλάζουν ριζικά, καθώς ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί να δικαιολογήσει και σε ιδεολογικό επίπεδο της υποχωρήσεις του, μεταβαλλόμενος έτσι σε όργανο της πολιτικής του Βερολίνου. 

«Η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ δεν ήταν και δεν είναι ένα προοδευτικό σχέδιο», ισχυρίστηκε. «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έχει βάση η κριτική που και εμείς ασκήσαμε στην απόφαση εισόδου της Ελλάδας στο ευρώ. Η έξοδος, όμως, ιδιαίτερα μετά από πέντε χρόνια λεηλασίας τους ενός τετάρτου του εθνικούς μας πλούτου με στόχο την παραμονή στο ευρώ, θα σήμαινε επιπρόσθετη ισόποση λεηλασία και μάλιστα ακαριαία. Και ταυτόχρονα θα σήμαινε και την απώλεια των καταθέσεων των λαϊκών στρωμάτων στις τράπεζες. Με αυτό το ενδεχόμενο βρεθήκαμε αντιμέτωποι», επεξέτεινε ο Τσίπρας το συλλογισμό του.

Αναμασώντας τα πιο αηδιαστικά επιχειρήματα της γερμανικής πολιτικής, ο Τσίπρας απεφάνθη ότι επανεισαγωγή της δραχμής θα σήμαινε «ακαριαία(!)» απώλεια «ισόποση λεηλασία» ακόμη ενός τετάρτου(!) του ΑΕΠ και ταυτόχρονα «απώλεια των καταθέσεων των λαϊκών στρωμάτων» από τις τράπεζες! Ουαί και αλίμονο δηλαδή, εάν κανείς σκεπτόταν να επανεισαγάγει το εθνικό νόμισμα στην Ελλάδα! Σεισμοί, λιμοί και καταποντισμοί σίγουρα θα ακολουθούσαν! Τι περισσότερο, δηλαδή, ισχυρίζονται οι Γερμανοί οικονομικοί κατακτητές της πατρίδας μας; 

Είπε κι άλλα ο Τσίπρας προσπαθώντας να δικαιολογήσει τη γερμανόδουλη στάση που υιοθέτησε: «Παρά το γεγονός ότι αποτελούσε επίμονη επιλογή (σ.σ. η έξοδος από το ευρώ) μιας μειοψηφίας μέσα στο κόμμα μας που λειτουργούσε ως κόμμα μέσα στο κόμμα, δεν ήταν αριστερό σχέδιο. Ούτε ριζοσπαστικό. Ηταν το σχέδιο του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας», ισχυρίστηκε.

Σχέδιο του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δεν είναι δηλαδή η οικοδόμηση του Τέταρτου Ράιχ της Γερμανίας μέσω του ευρώ, αλλά η …αποδόμηση του Τέταρτου Γερμανικού Ράιχ μέσω της αποβολής των απείθαρχων χωρών, όπως η Ελλάδα, ώστε να χρησιμεύσουν ως παράδειγμα για εκείνα τα ευρωπαϊκά κράτη που θα τολμούσαν να σκεφθούν να μιμηθούν το παράδειγμά τους! Και όλα αυτά μέσα στο πλαίσιο της εξόδου της Βρετανίας από την ΕΕ, πράγμα που αποτελεί ισχυρότατο πλήγμα κατά της Γερμανίας! 

Έχει κι άλλες τέτοιες ιδεολογικές ανοησίες να μας πει ο Αλέξης Τσίπρας; Επιμένει όμως: «Και μην έχετε καμία αμφιβολία. Τις συνέπειες μιας εθνικής αναδίπλωσης και της πιθανής εξόδου από το κοινό νόμισμα δεν θα τις χρεωνόταν ούτε η Ευρώπη ούτε οι θεσμοί ούτε το πολιτικό σύστημα της χώρας. Θα της χρεωνόταν η ίδια η Αριστερά — και όχι μόνο η ελληνική. Κι αυτό θα αποτελούσε ιστορικού χαρακτήρα στρατηγική ήττα!». Ο κόσμος στενάζει και βογγάει λόγω του ευρώ και ο Τσίπρας χαρακτηρίζει «ιστορικού χαρακτήρα στρατηγική ήττα» την απαλλαγή από το κοινό νόμισμα, που ποθούν πρωτίστως τα λαϊκά στρώματα! Τι να πει κανείς; «Δεν καταφέραμε να τερματίσουμε τη λιτότητα. Δεν καταφέραμε να σπάσουμε τη συμπεφωνημένη γραμμή της Ευρώπης», ομολογεί ο Αλέξης Τσίπρας, παραδεχόμενος την αποτυχία του. Αυτό όμως δεν δείχνει να τον πειράζει καθόλου, βρίσκει ακριβώς στο σημείο αυτό την ευκαιρία να προχωρήσει σε μια θρασύτατη πρόκληση προς όλους τους αριστερούς πολίτες.

«Η Ευρώπη», λέει ο πρωθυπουργός, «τώρα πιστεύω πως συνειδητοποιεί στο σύνολό της ότι κίνδυνος για τη συνοχή της δεν είναι η Αριστερά που επιδιώκει την αλλαγή της πορείας της αλλά η ακραία Δεξιά που επιδιώκει τη διάλυσή της». Εμφανίζει δηλαδή την Αριστερά σαν… «ευρωλιγούρη» και την Ακροδεξιά σαν τον προμαχώνα της διάλυσης της ΕΕ! Τέτοιες ανοησίες λέει κανείς όταν είναι ευρωλάγνος και δουλικό της ΕΕ…

Νέα οικονομική κρίση «βλέπει» ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε

Ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, σύμφωνα με το TPP,  προειδοποίησε ότι δεν μπορεί να αποκλειστεί η εκδήλωση μιας νέας οικονομικής κρίσης, ενώ σημείωσε ότι τον βρίσκει σύμφωνο η αποτίμηση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου σχετικά με τους κινδύνους για το τραπεζικό σύστημα εξαιτίας των πολιτικών «μεγάλης χαλάρωσης» τις οποίες εφαρμόζουν μεγάλες κεντρικές τράπεζες...

Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης Τύπου για την ανάληψη της προεδρίας της Ομάδας των Είκοσι (G20) από τη Γερμανία το 2017, απέφυγε να απαντήσει ερωτηθείς άμεσα σχετικά με την κατάσταση της Deutsche Bank, του μεγαλύτερου γερμανικού πιστωτικού ιδρύματος, που βρίσκεται αντιμέτωπο με μια κρίση εμπιστοσύνης μετά την απαίτηση του υπουργείου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ να καταβάλει πρόστιμο ύψους έως και 14 δισεκατομμυρίων δολαρίων διότι πωλούσε με παραπλανητικό τρόπο τιτλοποιημένα ενυπόθηκα δάνεια.

Ωστόσο ο Σόιμπλε επέκρινε εκ νέου με οξύτητα την «υπερβολικά χαλαρή νομισματική πολιτική», η οποία συμπεριλαμβάνει τη χρήση αρνητικών επιτοκίων και άλλων μη συμβατικών μέσων από μέρους της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, με στόχο να βγει η Ευρωπαϊκή Ένωση από τη φάση της ιδιαίτερα ασθενικής ανάπτυξης στην οποία βρίσκεται.

«Ο κίνδυνος νέας κρίσης δεν έχει εξαλειφθεί εντελώς», τόνισε ο Σόιμπλε.

Κατά τη διάρκεια της εξαμηνιαίας συνόδου του ΔΝΤ στην Ουάσινγκτον, στελέχη του Ταμείου επισήμαναν ότι η Ντόιτσε Μπανκ πρέπει να επανεκτιμήσει το επιχειρηματικό μοντέλο για να διατηρήσει τα κέρδη της και το κεφάλαιό της, εν μέσω μιας κατά πάσα πιθανότητα μακράς περιόδου χαμηλών επιτοκίων, που πιέζουν τα περιθώριά της.

Όμως ο Σόιμπλε αντέτεινε ότι δεν είναι ο ρόλος του ΔΝΤ ή άλλων διεθνών οικονομικών οργανισμών να επιβλέπουν τις ευρωπαϊκές τράπεζες, ενώ επανέλαβε ότι όλο και περισσότερες φωνές στους κόλπους της διεθνούς κοινότητας εκφράζουν ανησυχίες για τους κινδύνους της πολύ χαλαρής νομισματικής πολιτικής.

«Αν το ΔΝΤ το ίδιο προειδοποιεί εναντίον των συνεπειών της υπερβολικά χαλαρής νομισματικής πολιτικής, νομίζω αυτό είναι μια ένδειξη ελπίδας που θα πάρουμε πιο σοβαρά (από) αυτό που η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (ΤΔΔ) λέει ξανά και ξανά και ξανά», είπε ο συντηρητικός υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας.

«Αυτά τα δύο πράγματα μαζί—η παγκόσμια διόγκωση του χρέους, του ιδιωτικού, του δημόσιου και του εταιρικού, και ταυτόχρονα η πολύ χαλαρή νομισματική πολιτική—ίσως είναι ένας από τους κινδύνους που πρέπει να αντιμετωπίσουμε, εάν αντλήσαμε όλα τα μαθήματα της οικονομικής κρίσης πριν από 10 χρόνια».

Κατά τον Σόιμπλε, οι υπουργοί Οικονομικών και οι επικεφαλής των κεντρικών τραπεζών της G20, που συναντήθηκαν χθες βράδυ, δεν συζήτησαν σχετικά με την επικείμενη έναρξη των διαπραγματεύσεων για την αποχώρηση της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το ζήτημα αυτό, πρόσθεσε, επαφίεται στην κυβέρνηση του ΗΒ και την ΕΕ.
TPP 

Αποσβολωμένοι οι Γάλλοι από τις εκμυστηρεύσεις Ολάντ

Προεδρική λογοδιάρροια το συνεχές small talk με δημοσιογράφους για τα βιβλία του; Στην πλειονότητά τους οι Γάλλοι, ακόμη και από το πολιτικό του χώρο, το θεωρούν αδικαιολόγητο για έναν πρόεδρο τη ροπή προς τη πολυλογία....

Αλγεινές εντυπώσεις άφησαν οι εκμυστηρεύσεις του γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ σε δημοσιογράφους της εφημερίδας Le Monde για το τελευταίο του βιβλίο, που προκάλεσε σάλο στην Ελλάδα λόγω των αποκαλύψεων συνομιλίας, που είχε ο γάλλος πρόεδρος με τον ρώσο ομόλογό του και τα όσα του είπε για τον έλληνα πρωθυπουργό και το Grexit. Η άπωση για την προεδρική φλυαρία, όπως χαρακτηρίζεται από τον γαλλικό τύπο, αποτυπώθηκε και σε σφυγμομετρήσεις που τον φέρνουν προς το παρόν ακόμη πιο μακριά από την διεκδίκηση νέας υποψηφιότητας για το προεδρικό αξίωμα.

Να επικεντρωθεί στη διαχείριση εθνικών θεμάτων

Στη Γαλλία, μιλούν πλέον για «προεδρική λογοδιάρροια», ύστερα και από το νέο βιβλίο των εκμυστηρεύσεων του Φρανσουά Ολάντ στους δημοσιογράφους της Le Monde που είναι το τέταρτο ή πέμπτο κατά σειρά σχετικού περιεχομένου βιβλίο. Και η πλειοψηφία των Γάλλων, το 78% σύμφωνα με σφυγμομέτρηση του Ινστιτούτου Ifop για λογαριασμό της Journal du Dimanche, θεωρεί ότι «δεν δικαιολογείται να εκφράζεται ο πρόεδρος έτσι στους δημοσιογράφους, δίνοντας την εντύπωση ότι λέει άλλα αντ΄ άλλων χωρίς καμία διάκριση, αντί να επικεντρώνεται στη διαχείριση των εθνικών υποθέσεων».

Παρ’ ότι είναι γνωστή η αδυναμία του Ολάντ στους δημοσιογράφους, εντούτοις εντυπωσιάζει ο αριθμός των συναντήσεων που παραχωρήθηκαν τουλάχιστον για τα τρία τελευταία βιβλία: 60 συναντήσεις με τους δημοσιογράφους της Le Monde, 30 σε δύο άλλους για «ιδιωτικές συζητήσεις με τον πρόεδρο» και 12 για το τρίτο βιβλίο του με τίτλο «Δεν έχει καμία σημασία..»

Αρνητικές επιπτώσεις στην υποψηφιότητά του

Να όμως που έχει σημασία. Οι συνδικαλιστές που συχνά πιέζουν για ένα ραντεβού με τον γάλλο πρόεδρο χωρίς αποτέλεσμα, κάνουν λόγο για σκάνδαλο, ενώ η αντιπολίτευση από την πλευρά της για «υποβάθμιση του προεδρικού αξιώματος». Η αναταραχή από τις τελευταίες εκμυστηρεύσεις τορπίλισε και τις προσπάθειες Ολάντ να δώσει ώθηση στην υποψηφιότητά του στις προεδρικές εκλογές, με συνέντευξη στο περιοδικό Nouvel Observateur και με πρωτοσέλιδο τίτλο «Είμαι έτοιμος». Ατυχώς για αυτόν δημοσιεύθηκε την ίδια μέρα με το βιβλίο.

Έτσι πράγμα σπάνιο για έναν εν ενέργεια πρόεδρο, το 86% των Γάλλων παραμένει αρνητικό στο να θέσει και πάλι υποψηφιότητα για τις προεδρικές εκλογές του χρόνου, σύμφωνα πάντα με την Ifop. Ολυμπία Τσίπηρα/DW

Πέφτει απόψε η «αυλαία» του 2ου συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ

Πρίν λίγο, περίπου στις 18.00, ολοκληρώθηκαν οι ψηφοφορίες για εκλογή προέδρου και Κεντρικής Επιτροπής, στο πλαίσιο του 2ου συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, που ολοκληρώνεται σήμερα στο Τάε Κβον Ντο. Τώρα γίνονται οι καταμετρήσεις των ψηφοδελτίων..

Ο σύνεδροι ψήφισαν σε τρεις κάλπες: για Πρόεδρο, για Κεντρική Επιτροπή και Εξελεγκτική Επιτροπή, καθώς επίσης και για την Περιφερειακή Συγκρότηση.

Ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσιπρας προσήλθε να ψηφίσει λίγο μετά τη 13.00 και εν συνεχεία είχε σύντομη κουβέντα με συνέδρους που βρίσκονταν κι εκείνοι στις κάλπες εκείνη την ώρα.

Η εμπλοκή με τους βουλευτές

Το βράδυ του Σαββάτου, σύμφωνα με την ιστοσελίδα newsit.gr, μια τροποποίηση του καταστατικού σχετικά με την ποσόστωση των κυβερνητικών στελεχών στη νέα Κεντρική Επιτροπή, δημιούργησε παροιμιώδες μπάχαλο στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και έκαναν τον Αλέξη Τσίπρα σχεδόν να ακυρώσει μια ψηφοφορία και να ανέβει για τρίτη φορά στο βήμα του Συνεδρίου.

Σημείο τριβής υπήρξε αρχικά, ο αριθμός των μελών της νέας ΚΕ. Οι προτάσεις που κατατέθηκαν ήταν τρεις για 201 (όσους είναι και σήμερα), 151 και 101 μέλη. Η πρόταση της πλειοψηφίας ήταν 151 μέλη με ποσόστωση 25% για τα κυβερνητικά στελέχη. Το 1/4 δηλαδή της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ να είναι υπουργοί και αμειβόμενοι σε κυβερνητικές θέσεις και οργανισμούς.

Η πλευρά των “53+” απάντησε πως δεδομένης της ποσόστωσης η μείωση του αιρθμού των μελών της ΚΕ θα παραγκωνίσει τα κομματικά στελέχη υπέρ των κυβερνητικών. Σα να λέμε δηλαδή πως η κυβέρνηση θα κάνει “κουμάντο” στο κόμμα και όχι το αντίστροφο.

Η διαφωνία που εκδηλώθηκε έπειτα ήταν αν στο 25% που θα καταλαμβάνουν τα κυβερνητικά στελέχη θα συμπεριλαμβάνονται ή όχι οι βουλευτές του κόμματος. Το συνέδριο αρχικά απέρριψε την εισήγηση της πλειοψηφίας, αποφασίζοντας στο περίφημο 25% να περιλαμβάνονται και οι βουλευτές ώστε να μείνουν περισσότερες θέσεις για τα κομματικά στελέχη.

Ο Αλέξης Τσίπρας όμως δεν δέχτηκε την ήττα. Ζήτησε η συζήτηση να γίνει ξανά από την αρχή και η πρόταση να μπει και πάλι σε ψηφοφορία. Στη συζήτηση παρενέβη ο Δημήτρης Βίτσας προσπαθώντας να ακυρώσει την απόφαση με την πρόφαση πως το συνέδριο δεν είναι καταστατικό άρα η σχετική ψηφοφορία δεν έχει καμία αξία και είναι ως μη γενόμενη. 

Ο Αλέξης Τσίπρας όμως δεν συμβιβάστηκε ούτε με αυτό, επανήλθε στο βήμα και ζήτησε η ψηφοφορία να γίνει ξανά γιατί “ένα λάθος δε διορθώνεται με άλλο λάθος” όπως είπε χαρακτηριστικά. 

Η ψηφοφορία επαναλήφθηκε με την πρόταση του προέδρου του κόμματος και ως εκ τούτου της πλειοψηφίας να υπερψηφίζεται. Κάπως έτσι το 1/4 της νέας ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ θα αποτελείται από κυβερνητικά στελέχη, ενώ σ' αυτό δεν θα συμπεριλαμβάνονται οι βουλευτές που θα καταλαμβάνουν πολλές ακόμα από τις 151 θέσεις. Δεδομένης και της μείωσης του αριθμού των μελών του νέου οργάνου, είναι σαφές ότι ο πρωθυπουργός προσπαθεί να επιβάλλει “σιδηρά” πλέον πειθαρχία στο κόμμα του εξοστρακίζοντας τα κομματικά στελέχη και μέχρι στιγμής δείχνει να τα καταφέρνει.

Η Συρία και ο κίνδυνος πυρηνικής ανάφλεξης ΗΠΑ και ΡΩΣΙΑΣ

Ο ελλοχεύων κίνδυνος, σε παρόμοιες συνθήκες, μιας πυρηνικής ανάφλεξης μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων έγινε και πάλι σαφής την περασμένη εβδομάδα με τις εξελίξεις στο συριακό...

του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου*

Η αμερικανική πολιτική στη Μέση Ανατολή μοιάζει τώρα “κομμάτια και θρύψαλα”, λίγο σαν τα ερείπια που επισώρευσε σε μεγάλο τμήμα της περιοχής, με διάφορα κέντρα ισχύος ανταγωνιζόμενα να επιβάλουν τη δική τους ατζέντα, σε συνθήκες πρωτοφανούς αστάθειας στις ίδιες τις ΗΠΑ γενικά και στον κρατικό μηχανισμό τους ειδικά.

Ο ελλοχεύων κίνδυνος, σε παρόμοιες συνθήκες, μιας πυρηνικής ανάφλεξης μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων έγινε και πάλι σαφής την περασμένη εβδομάδα με τις εξελίξεις στο συριακό.

Το αμερικανικό Υπουργείο ‘Αμυνας απείλησε την Πέμπτη, δια του εκπροσώπου του, τους Ρώσους ότι, αν επιμείνουν στην πολιτική τους στη Συρία, θα δουν τους στρατιώτες τους να γυρνάνε σε φέρετρα, αλλά και να πλήττονται ρωσικά συμφέροντα στον κόσμο, ίσως και ρωσικές πόλεις!

Την ίδια μέρα, στο κύριο άρθρο τους, οι New York Times, ούτε λίγο, ούτε πολύ, ονόμαζαν τη Ρωσία “το εκτός νόμου κράτος του Πούτιν” και ζητούσαν επιβολή επιπλέον κυρώσεων, άμεση στρατιωτική επέμβαση στη Συρία και παραπομπή των Ρώσων ηγετών στη διεθνή δικαιοσύνη για “εγκλήματα”.

Νωρίτερα, καταθέτοντας στην Γερουσία, ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ στρατηγός Joseph Dunford, δεν άφησε καμιά αμφιβολία για το εύρος των διλημμάτων στη Συρία, όταν δήλωσε ότι η επιβολή μιας “ζώνης απαγόρευσης πτήσεων” σε αυτή τη χώρα, συνεπάγεται πόλεμο των ΗΠΑ με τη Συρία και με τη Ρωσία. Την επιβολή τέτοιας ζώνης ζητούν και οι δύο βασικές τάσεις που κυριαρχούν στους Ρεπουμπλικανούς και η Κλίντον. “Δεν ανήκει ασφαλώς στη δική μου δικαιοδοσία να πάρω μια τέτοια απόφαση”, είπε μάλλον ξερά ο στρατηγός στους γερουσιαστές, που κατά τεκμήριο είναι πιο πολεμοχαρείς από τους επαγγελματίες στρατιωτικούς.

‘Οσο για τον Υπουργό ‘Αμυνας κ. Κάρτερ, “γεράκι” στα θέματα Συρίας και αμερικανο-ρωσικών σχέσεων (και που δεν έχει δείξει καμιά διάθεση να πειθαρχήσει στην εντολή του Προέδρου Ομπάμα “βρείτε μια συμφωνία με τη Ρωσία), πήγε στην κύρια πυρηνική βάση των ΗΠΑ, στη Νότιο Ντακότα και μίλησε για τη σημασία του εκσυγχρονισμού των αμερικανικών πυρηνικών όπλων, διατυπώνοντας πάλι απειλές κατά της Μόσχας και “ταξινομώντας” Ρωσία και Βόρεια Κορέα στην κατηγορία των δυνάμεων που συνιστούν πυρηνική απειλή για τις ΗΠΑ.

Οι ελάχιστα διπλωματικές δηλώσεις του εκπροσώπου του Πενταγώνου, περί των απωλειών της Ρωσίας, αντανακλούν πιθανώς την αμηχανία και αδυναμία των ΗΠΑ, και ιδίως του Υπουργού ‘Αμυνας Κάρτερ, που μοιάζει ανίσχυρος να ανακόψει την υποστηριζόμενη από τους Ρώσους συριακή επίθεση στο Χαλέπι, επίθεση που, αν οδηγήσει σε “πτώση” της πόλης, θα συνιστά στρατηγική καμπή στον πόλεμο της Συρίας.

Το ρωσικό Υπουργείο Εξωτερικών όμως προειδοποίησε με τη σειρά του την Ουάσιγκτον ότι τυχόν στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ στη Συρία θα οδηγήσει σε “τεκτονικές αλλαγές” στη Μέση Ανατολή.

Σε αυτό το περιρρέον κλίμα, οι στρατιωτικοί σχεδιαστές στη Μόσχα δεν έχουν λόγο να μην εκλάβουν τις αμερικανικές δηλώσεις ως διατύπωση μείζονος απειλής κατά της Ρωσίας. Πόσο μάλλον που όλοι πλέον γνωρίζουν, αν και σπανίως το ομολογούν ανοιχτά, ότι το Ισλαμικό Κράτος και η ισλαμική τρομοκρατία είναι νόθο μεν, τέκνο όμως – και όπλο ταυτόχρονα – των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στη Μέση Ανατολή. Επ’ αυτού έχουν δημοσιευθεί διεθνώς τόννοι αποδείξεων. Δεν δημιούργησαν μόνο, με τους πολέμους στην περιοχή, τις συνθήκες ανάπτυξης αυτών των φαινομένων, οι υπηρεσίες αυτές δημιούργησαν και στη συνέχεια ενίσχυσαν παντοιοτρόπως το Ισλαμικό Κράτος.

Εξέχοντα μέλη του διεθνούς κατεστημένου, όπως ο επικεφαλής του Ισραηλινού Ινστιτούτου για την Ειρήνη Μπεγκίν-Σαντάτ, Καθηγητής Εφραίμ Ινμπάρ, ακόμα και σήμερα υπογραμμίζουν δημοσίως την ανάγκη να διατηρηθεί ένα μικρότερο ίσως, και υπό έλεγχο, Ισλαμικό Κράτος. Η καταστροφή του ISIS θα ήταν στρατηγικό σφάλμα, γράφει χαρακτηριστικά σε πρόσφατο άρθρο του (http://www.defenddemocracy.press/middle-east-divides-empire-text-unusual-clarity/). Και επί του εδάφους, στην ίδια τη Συρία, φτάσαμε στο σημείο να πολεμάνε μεταξύ τους ισλαμιστικές ομάδες που υποστηρίζονται οι μεν από τη CIA, οι δε από το Πεντάγωνο!(https://sputniknews.com/politics/20160610/1041149295/washington-pentagon-cia-catfight-syria.html).

Οι πιθανότητες όλα αυτά να οδηγήσουν σε πυρηνική ανάφλεξη μοιάζουν μεν περιορισμένες, όχι όμως ασήμαντες και βέβαια ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν μπορεί να παραβλεφθεί ή να αντιμετωπίζεται με ελαφρότητα, όπως επανειλημμένα έχουν προειδοποιήσει οι πιο σοβαροί Αμερικανοί και Ρώσοι ειδικοί, όπως αίφνης ο Στέφεν Κοέν, από τους σημαντικότερους Αμερικανούς μελετητές της Ρωσίας, συν-εκδότης του περιοδικού Τhe Nation και ομότιμος Καθηγητής των Πανεπιστημίων του Πρίνστον και της Νέας Υόρκης.

O κίνδυνος πυρηνικού πολέμου δεν ήταν ποτέ μεγαλύτερος μετά την κρίση των πυραύλων στην Κούβα, τονίζει εδώ και μήνες ο κ. Κοέν, επισημαίνοντας ότι ουδέποτε στην ιστορία οι δυνάμεις των ΗΠΑ δεν είχαν εγκατασταθεί τόσο κοντά στη Ρωσία.

* Ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.

πηγή: konstantakopoulos.gr 

Ευρωζώνη χωρίς Ελλάδα και Ιταλία προβλέπει ο Τζ. Στίγκλιτς

Βέβαιος ότι η ελλιπής αποφασιστικότητα και αλληλεγγύη των χωρών μελών θα οδηγήσει τα επόμενα χρόνια στη διάλυση της ευρωζώνης εμφανίζεται ο Αμερικανός νομπελίστας οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς...

«Με ανησυχεί η ταχύτητα με την οποία λαμβάνονται οι αποφάσεις στην Ευρώπη», λέει χαρακτηριστικά ο αμερικανός οικονομολόγος σε συνέντευξή του που δημοσιεύεται στη σημερινή εφημερίδα Die Welt. Και προσθέτει: «Η πολιτική αποφασίζει για το τι πρέπει να γίνει, αλλά στη συνέχεια υπάρχουν ενστάσεις, κωλυσιεργίες και καθυστερήσεις».

Ο Τζόζεφ Στίγκλιτς υπογραμμίζει την ανάγκη υλοποίησης εκτεταμένων μεταρρυθμίσεων, όπως τη δημιουργία μιας τραπεζικής ένωσης ή ενός συστήματος κοινής εγγύησης καταθέσεων. Ο ίδιος εμφανίζεται πάντως απαισιόδοξος, εκτιμώντας ότι πλέον η ευρωπαϊκή πολιτική δεν μπορεί να σώσει την παραπαίουσα νομισματική ένωση σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα.

«Σε δέκα χρόνια θα υπάρχει ακόμη ευρωζώνη, αλλά το ερώτημα είναι ποια μορφή θα έχει. Είναι εξαιρετικά απίθανο ότι θα συνεχίσει να έχει 19 μέλη», λέει ο πρώην επικεφαλής οικονομολόγος της Παγκόσμιας Τράπεζας.

Σε ερώτηση ποιες χώρες θα συνεχίσουν να είναι μέλη της ευρωζώνης ο Τζ. Στίγκλιτς απαντά ότι «είναι πιο εύκολο να πει κανείς ποιος δεν θα είναι μέσα. Στη Γερμανία έχουν ήδη αποδεχτεί ότι η Ελλάδα θα εγκαταλείψει την ευρωζώνη και πως δεν υπάρχει εναλλακτική επιλογή ως προς αυτό».

Η Ιταλία δεν μπορεί να λειτουργήσει στο ευρώ

Σύμφωνα με τον ίδιο, ώθηση στην αναιμική ανάπτυξη της ευρωπαϊκής ηπείρου μπορεί να δώσει μόνον η διάλυση της νομισματικής ένωσης ή η διάσπασή της σε ευρώ του βορρά και ευρώ του νότου.

O Αμερικανός νομπελίστας οικονομολόγος εκφράζει αμφιβολίες και για την παραμονή της Ιταλίας στο κοινό νόμισμα. «Όταν συζητώ με Ιταλούς, διαισθάνομαι ότι οι άνθρωποι εκεί είναι όλο και πιο απογοητευμένοι από το ευρώ».

Παράλληλα, όπως λέει, και στους οικονομολόγους αλλά και στους κορυφαίους πολιτικούς της χώρας γίνεται όλο και πιο σαφές ότι «η Ιταλία δεν μπορεί να λειτουργήσει στο ευρώ. Αυτό είναι για τους Ιταλούς συναισθηματικά πραγματικά δύσκολο και για μεγάλο διάστημα αρνούνταν να το αποδεχθούν».

Κώστας Συμεωνίδης/DW