ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ: Ρεκόρ θερμοκρασίας μετρήθηκε στο Χάσκοβο

Νέο ρεκόρ θερμοκρασίας καταγράφηκε για δεύτερη συνεχή ημέρα στο Χάσκοβο της Νότιας Βουλγαρίας, χθες Τρίτη, 26/12/2023. 

Οι θερμοκρασίες, σύμφωνα με το Βουλγαρικό Πρακτορείο Ειδήσεων - BTA, ανέβηκαν στους 19,4 βαθμούς Κελσίου, που είναι η υψηλότερη τιμή που μετρήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου στην 90χρονη ιστορία της τοπικής επιστημονικής παρακολούθησης του καιρού στην πόλη, ανέφερε το τοπικό υδρομετεωρολογικό παρατηρητήριο.

Η θερμότερη 26η Δεκεμβρίου που έχει καταγραφεί μέχρι φέτος ήταν το 1995, όταν μετρήθηκαν οι 16C.

Την ημέρα των Χριστουγέννων, η θερμοκρασία το απόγευμα ήταν 22,2 C - επίσης υψηλό ρεκόρ για αυτήν την ημερομηνία.

Η Ρωσία διέκοψε το φυσικό αέριο προς την Πολωνία, απειλεί να αποσυνδέσει τη Βουλγαρία

Πολωνία και Βουλγαρία συμπεριλαμβάνεται στα κράτη-μέλη της ΕΕ που δεν συμφώνησαν με την απαίτηση του Ρώσου προέδρου, Βλαντίμιρ Πούτιν, για πληρωμή των ποσοτήτων αερίου που προμηθεύονται από την Gazprom σε ρούβλια.

Η Ρωσία διέκοψε σήμερα Τετάρτη, 26 Απριλίου, τις προμήθειες φυσικού αερίου στην Πολωνία στο πλαίσιο της σύμβασης Yamal σύμφωνα με στοιχεία από το δίκτυο φορέων μεταφοράς φυσικού αερίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε μια βαθύτερη ρήξη μεταξύ Δύσης και Ρωσίας για την εισβολή της στην Ουκρανία.

Η Βουλγαρία, όπως και η Πολωνία, μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, δήλωσε νωρίτερα ότι η Ρωσία θα σταματήσει επίσης τις προμήθειες φυσικού αερίου σε αυτήν. Δεν έγινε γνωστό νωρίς την Τετάρτη εάν οι προμήθειες της Βουλγαρίας επίσης κόπηκαν.

Η Ουκρανία κατηγόρησε τη Ρωσία ότι εκβιάζει την Ευρώπη για την ενέργεια σε μια προσπάθεια να σπάσει τους συμμάχους της, καθώς οι μάχες συνεχίζονται για τρίτο μήνα χωρίς η Ρωσία να καταλάβει μια μεγάλη πόλη.

Ο ορκισμένος αντίπαλος του Κρεμλίνου, η Πολωνία, είναι μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών που επιδιώκουν τις πιο σκληρές κυρώσεις κατά της Ρωσίας για εισβολή στη γείτονά της.

Αντίθετα, η Βουλγαρία είναι μία από τις μόνες χώρες της ΕΕ, μαζί με την Ουγγαρία, που δεν έχουν στείλει όπλα στην Ουκρανία.

Ο Tom Marzec-Manser, επικεφαλής ανάλυσης αερίου στην εταιρεία πληροφοριών ICIS, δήλωσε ότι η διακοπή των προμηθειών για την Πολωνία και τη Βουλγαρία είναι μια «σεισμική προειδοποίηση που εκτοξεύτηκε από τη Ρωσία».

«Η Πολωνία έχει μια στάση κατά της Ρωσίας και της Gazprom εδώ και πολλά χρόνια, κάτι που δεν ισχύει για τη Βουλγαρία, επομένως το να βλέπεις τη Βουλγαρία να αποκόπτεται είναι επίσης μια εξέλιξη από μόνη της», πρόσθεσε.

Η σύμβαση προμήθειας φυσικού αερίου της Πολωνίας με τον ενεργειακό κολοσσό Gazprom είναι 10,2 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων (bcm) ετησίως και καλύπτει περίπου το 50% της εθνικής κατανάλωσης.

Η Βουλγαρία υπολογίζει σε 3 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα ρωσικού φυσικού αερίου ετησίως και έχει εισάγει μόνο περιορισμένες ποσότητες αζερικού αερίου, λόγω της έλλειψης κατάλληλης διασύνδεσης με την Ελλάδα. Ένας αγωγός διασύνδεσης έχει κατασκευαστεί εδώ και χρόνια, αλλά οι συνεχείς καθυστερήσεις στην κατασκευή του εμπόδισαν τη Βουλγαρία να εισάγει 1 bcm/ετησίως αζερικό φυσικό αέριο, το οποίο έχει συνάψει.

Επίσης, η Βουλγαρία έχει πραγματοποιήσει αρχικές συνομιλίες για εισαγωγή υγροποιημένου φυσικού αερίου μέσω της γειτονικής Τουρκίας και Ελλάδας.

Η κρατική PGNiG της Πολωνίας είχε δηλώσει ότι οι προμήθειες από την Gazprom μέσω Ουκρανίας και Λευκορωσίας θα διακοπούν στις 8 π.μ. (06:00 GMT) την Τετάρτη, αλλά η Πολωνία είπε ότι δεν χρειάζεται να αντλήσει αποθέματα και η αποθήκη αερίου της ήταν κατά 76% πλήρης.

Η Πολωνία δήλωσε ότι μπορεί να προμηθεύεται φυσικό αέριο μέσω δύο συνδέσεων με τη Γερμανία, συμπεριλαμβανομένης μιας αντίστροφης ροής στον αγωγό Yamal, μιας σύνδεσης με τη Λιθουανία με ετήσια χωρητικότητα 2,5 bcm που θα ανοίξει την 1η Μαΐου και μέσω μιας διασύνδεσης με την Τσεχική Δημοκρατία για έως και 1,5 bcm .

Άλλα 5-6 bcm θα μπορούσαν να αποσταλούν μέσω μιας σύνδεσης με τη Σλοβακία που θα ανοίξει αργότερα φέτος.

Επιπλέον, το PGNiG μπορεί να εισάγει έως και 6 bcm ετησίως μέσω του τερματικού σταθμού LNG στο Swinoujscie στη Βαλτική Θάλασσα και παράγει περισσότερα από 3 bcm φυσικού αερίου ετησίως τοπικά στην Πολωνία. Τον Οκτώβριο, θα ανοίξει ένας αγωγός που θα επιτρέπει έως και 10 bcm φυσικού αερίου ετησίως να ρέει μεταξύ Πολωνίας και Νορβηγίας.

Κυβερνητικοί αξιωματούχοι δήλωσαν ότι η αποθήκευση φυσικού αερίου της Πολωνίας των 3,5 bcm είναι πλήρης κατά 76% και δεν θα χρειαστεί να κόψει τις προμήθειες στους πελάτες για να αντιμετωπίσει τη διακοπή της παροχής της Gazprom.

Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν κάλεσε τις «μη φιλικές» χώρες να πληρώσουν για τις εισαγωγές φυσικού αερίου σε ρούβλια, μια απαίτηση που μόνο λίγοι αγοραστές έχουν εφαρμόσει.

«Ο απώτερος στόχος της ηγεσίας της Ρωσίας δεν είναι απλώς να καταλάβει το έδαφος της Ουκρανίας, αλλά να διαμελίσει ολόκληρο το κέντρο και την ανατολική Ευρώπη και να καταφέρει ένα παγκόσμιο πλήγμα στη δημοκρατία», δήλωσε αργά την Τρίτη ο πρόεδρος της Ουκρανίας Volodymyr Zelenskyy.

Ο επικεφαλής του επιτελείου του, Andriy Yermak, είπε ότι η Ρωσία «αρχίζει τον εκβιασμό του φυσικού αερίου της Ευρώπης».

«Η Ρωσία προσπαθεί να διαλύσει την ενότητα των συμμάχων μας», είπε ο Γερμάκ.

Η Βουλγαρία δήλωσε ότι είχε εκπληρώσει όλες τις συμβατικές της υποχρεώσεις με την Gazprom και ότι το προτεινόμενο νέο καθεστώς πληρωμών παραβίαζε τη συμφωνία.

Η Gazprom είπε ότι η Βαρσοβία έπρεπε να πληρώσει για το φυσικό αέριο σύμφωνα με τη νέα της «διαταγή πληρωμών». Αρνήθηκε να σχολιάσει σχετικά με τη Βουλγαρία.

Η αποσύνδεση της Βουλγαρίας είναι πιο δύσκολη για την Gazprom, επειδή η χώρα προμηθεύεται το φυσικό της αέριο μέσω του αγωγού φυσικού αερίου TurkStream, που ονομάζεται «Balkan Stream» στο έδαφος της Βουλγαρίας. Ο TurkStream φέρνει ρωσικό αέριο μέσω της Μαύρης Θάλασσας στο ευρωπαϊκό έδαφος της Τουρκίας και περαιτέρω στη Βουλγαρία και στις φιλικές προς τη Ρωσία χώρες Σερβία και Ουγγαρία.

Ο Πρωθυπουργός της Βουλγαρίας Kiril Petkov δήλωσε πρόσφατα ότι δεν αναμένει από τη Ρωσία να σταματήσει τις προμήθειες στο Bulagrai, ακριβώς επειδή κατά τα λεγόμενά του η Σερβία και η Ουγγαρία είναι «στρατηγικοί εταίροι» της Μόσχας.

Όσον αφορά την Πολωνία, η περικοπή των προμηθειών μέσω του αγωγού Yamal, που διασχίζει τη Λευκορωσία, δεν δημιουργεί παρόμοια προβλήματα με την Gazprom. Σε αντίθεση με τη Βουλγαρία, η Πολωνία έχει επιλογές να χρησιμοποιεί φυσικό αέριο από άλλα μέλη της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης του ίδιου αγωγού για την εισαγωγή φυσικού αερίου από τη Γερμανία.

Αναλυτές της επενδυτικής τράπεζας Jefferies δήλωσαν ότι η προειδοποίηση διακοπής αυξάνει τον κίνδυνο άλλων πρόωρων τερματισμών άλλων ευρωπαϊκών συμβάσεων που θα λήξουν μέχρι το τέλος του έτους, που ανέρχεται σε σχεδόν 12 bcm ετησίως.

Μόνο λίγοι Ρώσοι αγοραστές φυσικού αερίου, όπως η Ουγγαρία και η Uniper, ο κύριος εισαγωγέας ρωσικού φυσικού αερίου της Γερμανίας, έχουν πει ότι θα ήταν δυνατό να πληρώσουν για μελλοντικές προμήθειες στο πλαίσιο του προγράμματος που ανακοίνωσε η Μόσχα χωρίς να παραβιαστούν οι κυρώσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η ρυθμιστική αρχή δικτύου της Γερμανίας δήλωσε ότι παρακολουθεί την κατάσταση παράδοσης φυσικού αερίου από τη Ρωσία μετά την απειλή για τις προμήθειες της Πολωνίας, προσθέτοντας ότι η προμήθεια στη Γερμανία είναι επί του παρόντος εγγυημένη.

Οπου το νερό έγινε εµπόρευµα, οι άνθρωποι υποφέρουν...

Η ιδιωτικοποίηση του νερού φέρνει εκτόξευση τιµών, εξώσεις, χρέη, ανεργία, διακοπές υδροδότησης ακόµη και θανάτους! σύμφωνα με μεγάλη έρευνα της εφημ. το ΧΩΝΙ...

 
Στο πρώτο μέρος της έρευνας περιγράφεται τι έγινε σε Βουλγαρία, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία, Αργεντινή, Αυστραλία, Καναδά, Παρίσι.

Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων που εφαρµόστηκε η ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης, το αποτέλεσµα ήταν υψηλό κοινωνικό κόστος, που δεν επέλυσε τα προβλήµατα λειτουργίας και υποδοµής, καθώς οι εταιρείες στοχεύουν (και τελικά αποκοµίζουν) τεράστια κέρδη. Ειδικά στο νότο, η ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης προωθείται ακόµη ως λύση στις επενδυτικές ανάγκες που προβάλλονται ως πρώτη προτεραιότητα. Ακριβώς αυτό που ζούµε στην Ελλάδα δηλαδή. Όταν άλλοι αποφάσισαν ότι εµείς έχουµε πρόβληµα χρέους, προτάθηκε ως άµεση προτεραιότητα εµείς να πουλήσουµε τα νερά της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Και αυτό είναι οι… επενδύσεις. Ελάτε να εξετάσουµε πού οδήγησαν τέτοιου τύπου επενδύσεις άλλες χώρες που βιώνουν την εµπειρία της ιδιωτικοποίησης εδώ και χρόνια…

ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ: 6.000 άνθρωποι χάνουν τα σπίτια τους

Η ιδιωτικοποίηση του νερού στη Βουλγαρία ήταν µέρος του προγράµµατος λιτότητας που ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του ΄90, υποσχόµενο αποτελεσµατικότητα αλλά κυρίως ΕΠΕΝ∆ΥΣΕΙΣ. (Τα ίδια Παντελάκη µου, τα ίδια Παντελή µου).
Τελικά, επενδύσεις δεν έγιναν. Εγιναν όµως τα ακόλουθα, ως συνέπειες της ιδιωτικοποίησης του νερού:

● Αύξηση της τιµής του νερού τουλάχιστον 12%.
● Σκάνδαλα διαφθοράς από το 2005, για υψηλές αµοιβές. Ο ∆ιευθύνων Σύµβουλος παίρνει 400.000 ευρώ το χρόνο. (Φανταστείτε πόσο θα παίρνει εδώ).
● 100άδες νοικοκυριά αποσυνδέθηκαν από το δίκτυο ύδρευσης, επειδή δεν είχαν να πληρώσουν.
Συγκεκριµένα, χίλια νοικοκυριά αποσυνδέθηκαν µόνο το 2011 ενώ εκκρεµούν ακόµη 5.000 δικαστικές υποθέσεις ανθρώπων που δεν µπορούσαν να πληρώσουν.
● Σε 370 οικογένειες στη Σόφια, έγινε έξωση επειδή δεν µπορούσαν να πληρώσουν τις ∆ΕΚΟ.

ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ: Εδωσαν σε ιδιώτες ακόµα και τα ποτάµια!
Η ιδιωτικοποίηση του νερού ξεκίνησε το 1993 υποτίθεται για την ανάπτυξη της βιοµηχανίας νερού. Το 2008 πουλήθηκε η δηµόσια Αquapor, που τότε ήταν ανάδοχος συµβολαίων σε 24 δήµους. Η νοµοθεσία άλλαξε και επέτρεψε στους ιδιώτες αναδόχους να ελέγχουν ολόκληρα υδρογραφικά διαµερίσµατα, κοίτες ποταµών, υδραυλικές υποδοµές, φράγµατα, λιµάνια αλλά και να πάρουν εξουσιοδότηση να δίνουν άδειες, να συλλέγουν φόρους, να εποπτεύουν και φυσικά… να εξασφαλίζουν κέρδη.

Οι δήµοι που είχαν προσχωρήσει στο σύστηµα αυτό και έγιναν πελάτες του group αναγκάστηκαν να αγοράζουν νερό για να διαχειρίζονται τα απόβλητα σε πολύ υψηλές τιµές. Οι αρχές επέβαλαν επίσης «µίνιµουµ κατανάλωση νερού» πολύ µεγαλύτερη από τις πραγµατικές απαιτήσεις µε αποτέλεσµα να χρεώνονται αλόγιστα οι δήµοι.

Οι εργαζόµενοι στους ιδιώτες ήρθαν αντιµέτωποι µε αυξηµένες ώρες και όγκο εργασίας, εκ περιτροπής εργασία και υποβάθµιση των εργασιακών συνθηκών.

Σήµερα, υπάρχει πίεση στις Αρχές για ιδιωτικοποίηση της Aguas de Portugal group.
Τα τρία µεγαλύτερα κόµµατα, το Σοσιαλδηµοκρατικό (PSD), το ∆ηµοκρατικό (CDS) και το Σοσιαλιστικό κόµµα (PS) ενώ το 2004 ήταν εναντίον της παράδοσης της ύδρευσης σε ιδιώτες, σήµερα, κατ’ επιταγή της τρόικας έχουν συµπεριλάβει την πώληση της Aguas de Portugal µέσα στο µνηµόνιο.

ΙΣΠΑΝΙΑ: Πανταχού παρούσα η γαλλική Σουέζ…

Η ιδιωτικοποίηση ξεκίνησε στα µέσα της δεκαετίας του 1980. Σήµερα, περίπου το 50% των υπηρεσιών ύδρευσης είναι σε ιδιωτικά χέρια. Το 90% των ιδιωτών ελέγχονται από την Αgbar, θυγατρική της γαλλικής Suez και από την Αqualia του FCC group που συνδέεται µε την άλλη πολυεθνική, τη Veolia.

Αυτό που έγινε απολύτως κατανοητό στους Ισπανούς (από την εµπειρία τους µε το ιδιωτικοποιηµένο νερό) είναι ότι δεν γλιτώνουν τα χρέη ό,τι και να γίνει. ∆ηλαδή, ακόµη και αν µια δηµόσια υπηρεσία πουληθεί σε ιδιώτες, τα χρέη της… τα πληρώνουν φυσικά και πάλι οι πολίτες µιας και καλούνται να καλύψουν τα επιτόκια δανεισµού του νέου αγοραστή – ιδιώτη. Τα χρέη που υπήρχαν, δεν τα πληρώνει ο νέος ιδιώτης. Απλά δεν τα πληρώνει ούτε το κράτος και τα ρίχνει στις πλάτες των πολιτών, του γνωστού υποζυγίου. Αυτό κερδίζει µια κυβέρνηση από µια ιδιωτικοποίηση. Να µετακυλήσει τα χρέη της µε έµµεσο τρόπο και πάλι στους πολίτες.

Οι ιδιωτικοποιήσεις στην Ισπανία επίσης πάσχουν από θέµατα διαφάνειας. Για παράδειγµα τα σχέδια ιδιωτικοποίησης της εταιρείας ύδρευσης της Μαδρίτης Canal Isabel II, δεν έχουν δει το φως της δηµοσιότητας ούτε έχουν δικαιολογηθεί.

ΙΤΑΛΙΑ: 61,4% ακριβότερο το νερό σε µιά 10ετία!

Η ιδιωτικοποίηση του νερού στην Ιταλία ξεκίνησε στα µέσα της δεκαετίας του 1990. Μετά από 15 χρόνια, η νοµοθεσία υποχρεώνει όλες τις επιχειρήσεις νερού να κατοχυρώνονται ως SpA (ανώνυµες εταιρείες) αµιγώς ιδιωτικές ή σε συνδυασµό µε δηµόσια ιδιοκτησία. Ετσι την ύδρευση την διαχειρίζονται ιδιωτικές επιχειρήσεις που έχουν στόχο το κέρδος.

Τα τιµολόγια νερού αυξήθηκαν από το 1997 ως το 2006 κατά 61,4% έναντι του πληθωρισµού που αυξήθηκε κατά 25% και της απασχόλησης που έπεσε κατά 30%.

ΜΑΡΟΚΟ: Και στην Καζαµπλάνκα η Σουέζ…
Οσο το Μαρόκο ήταν γαλλικό προτεκτοράτο, το σύστηµα ύδρευσης και αποχέτευσης το διαχειρίζονταν γαλλικές εταιρείες. Το 1956, το Μαρόκο γίνεται ανεξάρτητο κράτος και η παροχή νερού περνά στην ευθύνη δηµοτικών εταιρειών κοινής ωφέλειας. Στα µέσα της δεκαετίας του ‘90, η κυβέρνηση του Μαρόκο αποφασίζει την εκ νέου ιδιωτικοποίηση της ύδρευσης και της αποχέτευσης και η χρονιά σταθµός είναι το 1997 όταν η κοινοπραξία Lydec (το 35% κατέχει η γαλλική Suez) αναλαµβάνει τα νερά της Καζαµπλάνκα. Ακολούθησε και η πρωτεύουσα Ραµπάτ µε την εταιρεία Redal ενώ, την επόµενη χρονιά, η γαλλική Veolia ανέλαβε τα νερά στις πόλεις Ταγγέρη και Τετουάν. Σ’ αυτή τη δεύτερη φάση της ιδιωτικοποίησης του νερού στην ιστορία τους, οι Μαροκινοί είδαν την τιµή του νερού να ανεβαίνει 3 φορές πάνω…

ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ: Σουέζ και στο Μπουένος Αϊρες

Η ιδιωτικοποίηση του νερού ξεκίνησε το 1993 µε το σύστηµα ύδρευσης – αποχέτευσης του Μπουένος Αϊρες να περνά στα χέρια της σηµερινής Suez.

Μετά από 4 χρόνια, διαπιστώθηκε ότι η πολυεθνική τηρούσε µόνο το 45% των υποχρεώσεών της όσον αφορά στις νέες συνδέσεις. Μετά από 10 χρόνια, διαπιστώθηκε ότι γινόταν επεξεργασία µόνο στο 12% των λυµάτων, ενώ η υπόλοιπη ποσότητα διοχετευόταν στον ποταµό Ρίο Ντε Λα Πλάτα.
Το δίκτυο επανακρατικοποιήθηκε το 2006, µετά από έντονες διαµαρτυρίες των κατοίκων που αρνιόντουσαν να πληρώσουν.

ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ: Σουέζ και στο Σίδνεϋ

Η ιδιωτικοποίηση του νερού ξεκίνησε στα µέσα της δεκαετίας του ΄90. Λίγο καιρό αφότου ανέλαβε και εκεί την ύδρευση η γαλλική Suez, το νερό του Σίδνεϊ βρέθηκε µολυσµένο.

ΚΑΝΑ∆ΑΣ: «Απόρρητη πνευµατική ιδιοκτησία» το µολυσµένο νερό

Τουλάχιστον 7 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους αφού µολύνθηκαν από το βακτήριο E coli στο Walkerton, ύστερα από τη ιδιωτικοποίηση του ελέγχου ποιότητας του νερού. Η ιδιωτική εταιρεία χαρακτήρισε τα αποτελέσµατα των ελέγχων «απόρρητη πνευµατική ιδιοκτησία» και αρνήθηκε να τα κοινοποιήσει.

Παρίσι: Ανέλαβε ο δήµος, µείωσε τις τιµές, αύξησε τα έσοδα

Από το 1985 τη διαχείριση του συστήµατος ύδρευσης της γαλλικής πρωτεύουσας είχαν δύο ιδιωτικές εταιρείες (που πρωταγωνιστούν παγκοσµίως), η Veolia και η Suez. Ωστόσο το Νοέµβριο του 2008, το δηµοτικό συµβούλιο της γαλλικής πρωτεύουσας αποφάσισε να δηµιουργήσει τη δηµοτική εταιρεία Eau de Paris η οποία ανέλαβε από το 2010. Αυτή η πρωτοφανής «επανακρατικοποίηση», που αποφασίστηκε από το ∆ήµαρχο Μπετράν Ντελανοέ, απέφερε τελικά εντυπωσιακά αποτελέσµατα. Τα τιµολόγια νερού µειώθηκαν κατά 8% σε σχέση µε το 2009 και παρόλα αυτά, υπήρξε και εξοικονόµηση 35 εκ. ευρώ σ’ ένα χρόνο (µε τα µειωµένα τιµολόγια). Είναι µάλιστα χαρακτηριστικό ότι δεν είχε προηγηθεί κοινωνική αντίδραση, που πίεσε προς αυτή την κατεύθυνση. 

Την επανακρατικοποίηση του νερού την αποφάσισε ο ∆ήµαρχος του Παρισιού αποκλειστικά και µόνο µετά από ψύχραιµες αναλύσεις και έλεγχο στα οικονοµικά δεδοµένα. Ο άνθρωπος ερεύνησε και κατέληξε στο συµπέρασµα ότι αν το νερό ξαναπεράσει στον έλεγχο του ∆ήµου, θα είναι και καλύτερο και φθηνότερο. Τόσο απλό. Και τόσο δύσκολο να το καταλάβουν οι δικοί µας. Εκτός και αν δεν θέλουν να το καταλάβουν µε τίποτα και τους αρκεί µόνο να είναι συνεπείς… στις εντολές της τρόικας.

 το Χωνί