Σύνοδος κορυφής Quad / Ο Μπάιντεν είπε στους τέσσερις συμμάχους του ότι «η Κίνα «μας δοκιμάζει»

     Ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν συγκάλεσε τους ηγέτες της Αυστραλίας, της Ινδίας και της Ιαπωνίας για μια τετραπλή σύνοδο κορυφής στη γενέτειρά του στο Γουίλμινγκτον του Ντέλαγουερ, αυτό το Σαββατοκύριακο, με στόχο να βάλει μια τελευταία σφραγίδα σε μια συμμαχία που ελπίζει ότι θα αντέξει πέρα ​​από την προεδρία του.

Η τρέχουσα εταιρική σχέση των τεσσάρων εθνών πρόκειται να εισέλθει σε μια νέα εποχή, καθώς οι μισοί ηγέτες της —ο Τζο Μπάιντεν και ο Ιάπωνας πρωθυπουργός Φούμιο Κισίντα— θα αποχωρήσουν σύντομα. Με το βλέμμα προς τη λάμψη της κληρονομιάς του στην εξωτερική πολιτική, ο πρόεδρος στρέφεται σε συμμαχίες όπως το Quad Leaders’ Summit.για να κάνει μια τελευταία διπλωματική ώθηση για να αντισταθμίσει την αυξανόμενη επιρροή της Κίνας καθώς ετοιμάζεται να παραδοθεί σε μια νέα κυβέρνηση.

Η Κίνα και οι ενέργειές της στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας ήταν το πρώτο θέμα στην ημερήσια διάταξη για τους ηγέτες όταν στράφηκαν στο ιδιωτικό μέρος της συνάντησής τους το Σάββατο. Στην αρχή της συζήτησης, ο Μπάιντεν πιάστηκε να λέει ότι «ο Κινέζος Πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ θέλει «να αγοράσει για τον εαυτό του κάποιο διπλωματικό χώρο, κατά την άποψή μου, για να επιδιώξει επιθετικά το συμφέρον της Κίνας».

«Πιστεύουμε ότι ο Σι Τζινπίνγκ θέλει να επικεντρωθεί στις εσωτερικές οικονομικές προκλήσεις και να ελαχιστοποιήσει την αναταραχή στις διπλωματικές σχέσεις της Κίνας», ακούγεται να λέει ο Μπάιντεν.

«Η Κίνα συνεχίζει να συμπεριφέρεται επιθετικά, δοκιμάζοντας αυτό σε όλη την περιοχή, και είναι αλήθεια στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, στη Θάλασσα της Ανατολικής Κίνας, στη Νότια Κίνα, στη Νότια Ασία και στα Στενά της Ταϊβάν», συνέχισε ο πρόεδρος.

Ένας αξιωματούχος της κυβέρνησης είπε ότι «δεν ήταν περίεργο που η Κίνα θα ήταν στην ημερήσια διάταξη».

«Δεν νομίζω ότι θα είναι μεγάλη έκπληξη το ότι η εσωτερική μας φωνή ταιριάζει με την εξωτερική μας φωνή», είπε ο αξιωματούχος.

Ο σύμβουλος εθνικής ασφάλειας Τζέικ Σάλιβαν επέμεινε νωρίτερα το Σάββατο κατά τη διάρκεια μιας ενημέρωσης με δημοσιογράφους ότι «η Κίνα δεν είναι το επίκεντρο του Quad», το θέμα εμφανίστηκε καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας.

Σε κοινή δήλωση μετά τη σύνοδο κορυφής, οι ηγέτες των χωρών Quad δήλωσαν ότι «ανησυχούν σοβαρά» για τις κλιμακώσεις της Κίνας στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, χωρίς να κατονομάσουν τη χώρα ονομαστικά.

«Συνεχίζουμε να εκφράζουμε τη σοβαρή μας ανησυχία για τη στρατιωτικοποίηση των αμφισβητούμενων χαρακτηριστικών και τους εξαναγκαστικούς και εκφοβιστικούς ελιγμούς στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας», έγραψαν στη δήλωση που δόθηκε στη δημοσιότητα από τον Λευκό Οίκο. «Καταδικάζουμε την επικίνδυνη χρήση πλοίων της ακτοφυλακής και της θαλάσσιας πολιτοφυλακής, συμπεριλαμβανομένης της αυξανόμενης χρήσης επικίνδυνων ελιγμών».

Στη μακροσκελή ανακοίνωσή τους, οι ηγέτες τόνισαν επίσης ότι «καταδικάζουν τις αποσταθεροποιητικές εκτοξεύσεις βαλλιστικών πυραύλων της Βόρειας Κορέας και τη συνεχιζόμενη επιδίωξη πυρηνικών όπλων κατά παράβαση πολλαπλών ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ (ΣΑΗΕ).

Η σύνοδος κορυφής Quad, η οποία σηματοδότησε την τέταρτη αυτοπροσώπως συνάντηση της ομάδας, ολοκληρώθηκε με μια σειρά παραδοτέων, συμπεριλαμβανομένης της πρώτης κοινής άσκησης της ακτοφυλακής μεταξύ των χωρών Quad, μια επέκταση μιας πρωτοβουλίας που αποσκοπεί εν μέρει στην παρακολούθηση της παράνομης αλιείας και 150 εκατομμύρια δολάρια δέσμευση και συνεργασία για τη μείωση των ποσοστών καρκίνου του τραχήλου της μήτρας στον Ινδο-Ειρηνικό.

«Καλώς ήρθατε στα σύνορα του Wilmington, Delaware. Είμαι πραγματικά χαρούμενος που μπορέσατε να είστε στο σπίτι μου και να δείτε πού μεγάλωσα», είπε ο Μπάιντεν κατά την εναρκτήρια ομιλία της συνόδου κορυφής.

Στα σχόλιά του, ο Μπάιντεν τόνισε τη σημασία της «δημοκρατίας», ενώ είπε επίσης ότι το Quad είναι «εδώ για να μείνει».

«Είμαστε δημοκρατίες. Δημοκρατίες, που ξέρουν πώς να κάνουν τα πράγματα», είπε ο Μπάιντεν. «Ενώ θα έρχονται οι προκλήσεις, ο κόσμος θα αλλάξει, γιατί το Quad είναι εδώ για να μείνει, πιστεύω. Εδώ για να μείνεις.»

Οπου το νερό έγινε εµπόρευµα, οι άνθρωποι υποφέρουν...

Η ιδιωτικοποίηση του νερού φέρνει εκτόξευση τιµών, εξώσεις, χρέη, ανεργία, διακοπές υδροδότησης ακόµη και θανάτους! σύμφωνα με μεγάλη έρευνα της εφημ. το ΧΩΝΙ...

 
Στο πρώτο μέρος της έρευνας περιγράφεται τι έγινε σε Βουλγαρία, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία, Αργεντινή, Αυστραλία, Καναδά, Παρίσι.

Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων που εφαρµόστηκε η ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης, το αποτέλεσµα ήταν υψηλό κοινωνικό κόστος, που δεν επέλυσε τα προβλήµατα λειτουργίας και υποδοµής, καθώς οι εταιρείες στοχεύουν (και τελικά αποκοµίζουν) τεράστια κέρδη. Ειδικά στο νότο, η ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης προωθείται ακόµη ως λύση στις επενδυτικές ανάγκες που προβάλλονται ως πρώτη προτεραιότητα. Ακριβώς αυτό που ζούµε στην Ελλάδα δηλαδή. Όταν άλλοι αποφάσισαν ότι εµείς έχουµε πρόβληµα χρέους, προτάθηκε ως άµεση προτεραιότητα εµείς να πουλήσουµε τα νερά της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Και αυτό είναι οι… επενδύσεις. Ελάτε να εξετάσουµε πού οδήγησαν τέτοιου τύπου επενδύσεις άλλες χώρες που βιώνουν την εµπειρία της ιδιωτικοποίησης εδώ και χρόνια…

ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ: 6.000 άνθρωποι χάνουν τα σπίτια τους

Η ιδιωτικοποίηση του νερού στη Βουλγαρία ήταν µέρος του προγράµµατος λιτότητας που ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του ΄90, υποσχόµενο αποτελεσµατικότητα αλλά κυρίως ΕΠΕΝ∆ΥΣΕΙΣ. (Τα ίδια Παντελάκη µου, τα ίδια Παντελή µου).
Τελικά, επενδύσεις δεν έγιναν. Εγιναν όµως τα ακόλουθα, ως συνέπειες της ιδιωτικοποίησης του νερού:

● Αύξηση της τιµής του νερού τουλάχιστον 12%.
● Σκάνδαλα διαφθοράς από το 2005, για υψηλές αµοιβές. Ο ∆ιευθύνων Σύµβουλος παίρνει 400.000 ευρώ το χρόνο. (Φανταστείτε πόσο θα παίρνει εδώ).
● 100άδες νοικοκυριά αποσυνδέθηκαν από το δίκτυο ύδρευσης, επειδή δεν είχαν να πληρώσουν.
Συγκεκριµένα, χίλια νοικοκυριά αποσυνδέθηκαν µόνο το 2011 ενώ εκκρεµούν ακόµη 5.000 δικαστικές υποθέσεις ανθρώπων που δεν µπορούσαν να πληρώσουν.
● Σε 370 οικογένειες στη Σόφια, έγινε έξωση επειδή δεν µπορούσαν να πληρώσουν τις ∆ΕΚΟ.

ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ: Εδωσαν σε ιδιώτες ακόµα και τα ποτάµια!
Η ιδιωτικοποίηση του νερού ξεκίνησε το 1993 υποτίθεται για την ανάπτυξη της βιοµηχανίας νερού. Το 2008 πουλήθηκε η δηµόσια Αquapor, που τότε ήταν ανάδοχος συµβολαίων σε 24 δήµους. Η νοµοθεσία άλλαξε και επέτρεψε στους ιδιώτες αναδόχους να ελέγχουν ολόκληρα υδρογραφικά διαµερίσµατα, κοίτες ποταµών, υδραυλικές υποδοµές, φράγµατα, λιµάνια αλλά και να πάρουν εξουσιοδότηση να δίνουν άδειες, να συλλέγουν φόρους, να εποπτεύουν και φυσικά… να εξασφαλίζουν κέρδη.

Οι δήµοι που είχαν προσχωρήσει στο σύστηµα αυτό και έγιναν πελάτες του group αναγκάστηκαν να αγοράζουν νερό για να διαχειρίζονται τα απόβλητα σε πολύ υψηλές τιµές. Οι αρχές επέβαλαν επίσης «µίνιµουµ κατανάλωση νερού» πολύ µεγαλύτερη από τις πραγµατικές απαιτήσεις µε αποτέλεσµα να χρεώνονται αλόγιστα οι δήµοι.

Οι εργαζόµενοι στους ιδιώτες ήρθαν αντιµέτωποι µε αυξηµένες ώρες και όγκο εργασίας, εκ περιτροπής εργασία και υποβάθµιση των εργασιακών συνθηκών.

Σήµερα, υπάρχει πίεση στις Αρχές για ιδιωτικοποίηση της Aguas de Portugal group.
Τα τρία µεγαλύτερα κόµµατα, το Σοσιαλδηµοκρατικό (PSD), το ∆ηµοκρατικό (CDS) και το Σοσιαλιστικό κόµµα (PS) ενώ το 2004 ήταν εναντίον της παράδοσης της ύδρευσης σε ιδιώτες, σήµερα, κατ’ επιταγή της τρόικας έχουν συµπεριλάβει την πώληση της Aguas de Portugal µέσα στο µνηµόνιο.

ΙΣΠΑΝΙΑ: Πανταχού παρούσα η γαλλική Σουέζ…

Η ιδιωτικοποίηση ξεκίνησε στα µέσα της δεκαετίας του 1980. Σήµερα, περίπου το 50% των υπηρεσιών ύδρευσης είναι σε ιδιωτικά χέρια. Το 90% των ιδιωτών ελέγχονται από την Αgbar, θυγατρική της γαλλικής Suez και από την Αqualia του FCC group που συνδέεται µε την άλλη πολυεθνική, τη Veolia.

Αυτό που έγινε απολύτως κατανοητό στους Ισπανούς (από την εµπειρία τους µε το ιδιωτικοποιηµένο νερό) είναι ότι δεν γλιτώνουν τα χρέη ό,τι και να γίνει. ∆ηλαδή, ακόµη και αν µια δηµόσια υπηρεσία πουληθεί σε ιδιώτες, τα χρέη της… τα πληρώνουν φυσικά και πάλι οι πολίτες µιας και καλούνται να καλύψουν τα επιτόκια δανεισµού του νέου αγοραστή – ιδιώτη. Τα χρέη που υπήρχαν, δεν τα πληρώνει ο νέος ιδιώτης. Απλά δεν τα πληρώνει ούτε το κράτος και τα ρίχνει στις πλάτες των πολιτών, του γνωστού υποζυγίου. Αυτό κερδίζει µια κυβέρνηση από µια ιδιωτικοποίηση. Να µετακυλήσει τα χρέη της µε έµµεσο τρόπο και πάλι στους πολίτες.

Οι ιδιωτικοποιήσεις στην Ισπανία επίσης πάσχουν από θέµατα διαφάνειας. Για παράδειγµα τα σχέδια ιδιωτικοποίησης της εταιρείας ύδρευσης της Μαδρίτης Canal Isabel II, δεν έχουν δει το φως της δηµοσιότητας ούτε έχουν δικαιολογηθεί.

ΙΤΑΛΙΑ: 61,4% ακριβότερο το νερό σε µιά 10ετία!

Η ιδιωτικοποίηση του νερού στην Ιταλία ξεκίνησε στα µέσα της δεκαετίας του 1990. Μετά από 15 χρόνια, η νοµοθεσία υποχρεώνει όλες τις επιχειρήσεις νερού να κατοχυρώνονται ως SpA (ανώνυµες εταιρείες) αµιγώς ιδιωτικές ή σε συνδυασµό µε δηµόσια ιδιοκτησία. Ετσι την ύδρευση την διαχειρίζονται ιδιωτικές επιχειρήσεις που έχουν στόχο το κέρδος.

Τα τιµολόγια νερού αυξήθηκαν από το 1997 ως το 2006 κατά 61,4% έναντι του πληθωρισµού που αυξήθηκε κατά 25% και της απασχόλησης που έπεσε κατά 30%.

ΜΑΡΟΚΟ: Και στην Καζαµπλάνκα η Σουέζ…
Οσο το Μαρόκο ήταν γαλλικό προτεκτοράτο, το σύστηµα ύδρευσης και αποχέτευσης το διαχειρίζονταν γαλλικές εταιρείες. Το 1956, το Μαρόκο γίνεται ανεξάρτητο κράτος και η παροχή νερού περνά στην ευθύνη δηµοτικών εταιρειών κοινής ωφέλειας. Στα µέσα της δεκαετίας του ‘90, η κυβέρνηση του Μαρόκο αποφασίζει την εκ νέου ιδιωτικοποίηση της ύδρευσης και της αποχέτευσης και η χρονιά σταθµός είναι το 1997 όταν η κοινοπραξία Lydec (το 35% κατέχει η γαλλική Suez) αναλαµβάνει τα νερά της Καζαµπλάνκα. Ακολούθησε και η πρωτεύουσα Ραµπάτ µε την εταιρεία Redal ενώ, την επόµενη χρονιά, η γαλλική Veolia ανέλαβε τα νερά στις πόλεις Ταγγέρη και Τετουάν. Σ’ αυτή τη δεύτερη φάση της ιδιωτικοποίησης του νερού στην ιστορία τους, οι Μαροκινοί είδαν την τιµή του νερού να ανεβαίνει 3 φορές πάνω…

ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ: Σουέζ και στο Μπουένος Αϊρες

Η ιδιωτικοποίηση του νερού ξεκίνησε το 1993 µε το σύστηµα ύδρευσης – αποχέτευσης του Μπουένος Αϊρες να περνά στα χέρια της σηµερινής Suez.

Μετά από 4 χρόνια, διαπιστώθηκε ότι η πολυεθνική τηρούσε µόνο το 45% των υποχρεώσεών της όσον αφορά στις νέες συνδέσεις. Μετά από 10 χρόνια, διαπιστώθηκε ότι γινόταν επεξεργασία µόνο στο 12% των λυµάτων, ενώ η υπόλοιπη ποσότητα διοχετευόταν στον ποταµό Ρίο Ντε Λα Πλάτα.
Το δίκτυο επανακρατικοποιήθηκε το 2006, µετά από έντονες διαµαρτυρίες των κατοίκων που αρνιόντουσαν να πληρώσουν.

ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ: Σουέζ και στο Σίδνεϋ

Η ιδιωτικοποίηση του νερού ξεκίνησε στα µέσα της δεκαετίας του ΄90. Λίγο καιρό αφότου ανέλαβε και εκεί την ύδρευση η γαλλική Suez, το νερό του Σίδνεϊ βρέθηκε µολυσµένο.

ΚΑΝΑ∆ΑΣ: «Απόρρητη πνευµατική ιδιοκτησία» το µολυσµένο νερό

Τουλάχιστον 7 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους αφού µολύνθηκαν από το βακτήριο E coli στο Walkerton, ύστερα από τη ιδιωτικοποίηση του ελέγχου ποιότητας του νερού. Η ιδιωτική εταιρεία χαρακτήρισε τα αποτελέσµατα των ελέγχων «απόρρητη πνευµατική ιδιοκτησία» και αρνήθηκε να τα κοινοποιήσει.

Παρίσι: Ανέλαβε ο δήµος, µείωσε τις τιµές, αύξησε τα έσοδα

Από το 1985 τη διαχείριση του συστήµατος ύδρευσης της γαλλικής πρωτεύουσας είχαν δύο ιδιωτικές εταιρείες (που πρωταγωνιστούν παγκοσµίως), η Veolia και η Suez. Ωστόσο το Νοέµβριο του 2008, το δηµοτικό συµβούλιο της γαλλικής πρωτεύουσας αποφάσισε να δηµιουργήσει τη δηµοτική εταιρεία Eau de Paris η οποία ανέλαβε από το 2010. Αυτή η πρωτοφανής «επανακρατικοποίηση», που αποφασίστηκε από το ∆ήµαρχο Μπετράν Ντελανοέ, απέφερε τελικά εντυπωσιακά αποτελέσµατα. Τα τιµολόγια νερού µειώθηκαν κατά 8% σε σχέση µε το 2009 και παρόλα αυτά, υπήρξε και εξοικονόµηση 35 εκ. ευρώ σ’ ένα χρόνο (µε τα µειωµένα τιµολόγια). Είναι µάλιστα χαρακτηριστικό ότι δεν είχε προηγηθεί κοινωνική αντίδραση, που πίεσε προς αυτή την κατεύθυνση. 

Την επανακρατικοποίηση του νερού την αποφάσισε ο ∆ήµαρχος του Παρισιού αποκλειστικά και µόνο µετά από ψύχραιµες αναλύσεις και έλεγχο στα οικονοµικά δεδοµένα. Ο άνθρωπος ερεύνησε και κατέληξε στο συµπέρασµα ότι αν το νερό ξαναπεράσει στον έλεγχο του ∆ήµου, θα είναι και καλύτερο και φθηνότερο. Τόσο απλό. Και τόσο δύσκολο να το καταλάβουν οι δικοί µας. Εκτός και αν δεν θέλουν να το καταλάβουν µε τίποτα και τους αρκεί µόνο να είναι συνεπείς… στις εντολές της τρόικας.

 το Χωνί