Δημήτρης Κουτσούμπας: «Το κόκκινο γαρύφαλλο του Μπελογιάννη το ΚΚΕ το κρατάει σε όλες τις μάχες» - 70η επέτειος εκτέλεσης του Νίκου Μπελογιάννη (vid)

Ο Δημήτρης Κουτσούμπας, στην ομιλία του τόνισε, μεταξύ άλλων, ότι «στο δρόμο της ανατροπής ανθίζουν ξανά τα κόκκινα γαρίφαλα, στα χέρια αγωνιστών, άξιων συνεχιστών και δεν θα μαραθούν ποτέ...».

Με ιδιαίτερη μαζικότητα, μαχητικότητα και συγκίνηση πραγματοποιήθηκε η μεγάλη πολιτική εκδήλωση του ΚΚΕ στην κεντρική πλατεία της Αμαλιάδας, με αφορμή τη συμπλήρωση των 70 χρόνων από την εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του.

Την ομιλία στην εκδήλωση έκανε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, ο οποίος τόνισε, μεταξύ άλλων, ότι «στο δρόμο της ανατροπής ανθίζουν ξανά τα κόκκινα γαρίφαλα, στα χέρια αγωνιστών, άξιων συνεχιστών και δεν θα μαραθούν ποτέ...».

Την εκδήλωση άνοιξε με χαιρετισμό ο Χρήστος Γιάνναρος, γραμματέας της Τομεακής Επιτροπής Ηλείας του ΚΚΕ.

Στην Αμαλιάδα βρέθηκαν μέλη και φίλοι του ΚΚΕ από όλη τη Δυτική Ελλάδα, αλλά και την Αττική. Από νωρίς το πρωί της Κυριακής έφτασαν λεωφορεία με κόσμο, ενώ η πόλη ξύπνησε με συνθήματα όπως «ένας αιώνας αγώνας και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία», «ούτε σε ξερονήσια ούτε σε φυλακές, ποτέ τους δεν λυγίσανε οι κομμουνιστές», αλλά και αντιπολεμικά-αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα όπως «ούτε γη, ούτε νερό στους φονιάδες των λαών».

Το «παρών» στην μεγάλη εκδήλωση έδωσαν επίσης, μέλη παραρτημάτων Δυτικής Ελλάδας της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, κρατώντας τα λάβαρά τους.

Παρευρέθηκαν ακόμα τα μέλη του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Αρβανιτάκης και Κώστας Παρασκευάς, οι βουλευτές του ΚΚΕ, Νίκος Καραθανασόπουλος και Νίκος Παπαναστάσης, ο γραμματεάς του ΣΠ Δυτικής Ελλάδας της ΚΝΕ, Στάθης Κεντρής, οι Δήμαρχοι Πάτρας, Κώστας Πελετίδης και Ήλιδας, Γιάννης Λυμπέρης, με τον οποίο είχε συνάντηση ο Δ. Κουτσούμπας νωρίτερα, καθώς και μια σειρά εκπρόσωποι εργατικών και μαζικών φορέων της περιοχής.

Μετά την ομιλία του Δ. Κουτσούμπα, ακολούθησε μουσικό - αφηγηματικό αφιέρωμα από το συγκρότημα Δυτικής Ελλάδας της ΚΝΕ, που παρουσίασε δραματοποιημένα μεγάλο κομμάτι της απολογίας του από τη δεύτερη δίκη του Νίκου Μπελογιάννη, με μουσική συνοδεία. Στο μουσικό σκέλος ακούστηκαν μεταξύ άλλων τα τραγούδια «Αυτοί που περιμένουν», «Ήρωες», «Ο Μπελογιάννης ζει» και «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο».

Ο Δ. Κουτσούμπας, στελέχη του Κόμματος, καθώς και πλήθος κόσμου άφηνε λουλούδια στο μνημείο του κομμουνιστή ήρωα. Η εκδήλωση έκλεισε με συνεστίαση που έγινε στην Κουρούτα με γλέντι μέχρι αργά το απόγευμα με τοπικό μουσικό συγκρότημα.

 

Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, στην εκδήλωση συμπλήρωσης 70 χρόνων από την εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του.

«Φίλες και φίλοι

Συντρόφισσες και σύντροφοι

70 χρόνια πέρασαν από τα χαράματα της Κυριακής 30 Μάρτη του 1952, όταν οι στυγνοί δολοφόνοι του αστικού μετεμφυλιακού κράτους, οδηγούσαν τον κομμουνιστή ήρωα Νίκο Μπελογιάννη και τους συντρόφους του Αργυριάδη, Καλούμενο και Μπάτση, στο εκτελεστικό απόσπασμα.

Το κόκκινο γαρύφαλλο που έπεσε απ’ τα χέρια τους παραμένει κόκκινο - κατακόκκινο στο νου και την καρδιά μας… Για να μας θυμίζει την υπέρτατη θυσία τους στον αγώνα για να κερδίσει το δίκιο του λαού.

70 χρόνια μετά, εδώ στην Αμαλιάδα, σ’ αυτή τη μικρή πόλη της Ηλείας, όπου ο Μπελογιάννης γεννήθηκε και έκανε τα πρώτα του αγωνιστικά βήματα, τιμάμε τη μνήμη του, καθώς και τη μνήμη των συντρόφων του.

Αν, φίλες και φίλοι, ο Μπελογιάννης κατέχει μια ξεχωριστή θέση ανάμεσα στους αλύγιστους της ταξικής πάλης, είναι γιατί έκανε το καθήκον του από την πρώτη, έως την τελευταία στιγμή της ζωής του.

Ρίχτηκε στη δράση χωρίς να λογαριάζει δυσκολίες, εμπόδια, διώξεις.

Βρέθηκε στην πρώτη γραμμή για την οργάνωση της λαϊκού αγώνα σε όλες τις συνθήκες με αυταπάρνηση και χωρίς να λογαριάσει θυσίες.

Από τα πρώτα του αγωνιστικά βήματα, ως μαθητής εδώ στο Γυμνάσιο της Αμαλιάδας…,

μετά ως φοιτητής για μικρό διάστημα…,

ως υπεύθυνο κομματικό στέλεχος εδώ στην Περιοχή…,

μετά ως στρατιώτης…,

ως φυλακισμένος στα ιταλικά στρατόπεδα συγκέντρωσης…,

ως καπετάνιος του ΕΛΑΣ στην Αντίσταση…,

ως αγωνιστής του ΔΣΕ και Πολιτικός του Επίτροπος…,

Πάντα μπροστά με την ίδια τόλμη.

Κι αργότερα, μετά την ήττα του 1949, ως στέλεχος του κόμματος στην πολιτική προσφυγιά, εκεί όπου προετοιμαζόταν για τις επόμενες σκληρές μάχες γράφοντας: "Ο καιρός περνάει με διάβασμα και με την προσμονή να ριχτούμε (...) στη δουλειά και στη δράση"!

Σ’ αυτή τη δουλειά και τη δράση ρίχτηκε με όλες του τις δυνάμεις, όταν το κόμμα τού ανέθεσε την αποστολή στην Ελλάδα.

Για να φέρει σε πέρας ένα ακόμα πολύ δύσκολο καθήκον σε εκείνες τις συνθήκες: Αυτό, της αναδιοργάνωσης και συγκρότησης παράνομων Κομματικών Οργανώσεων του ΚΚΕ μέσα στην Ελλάδα.

Ένα καθήκον που σε συνθήκες ήττας και υποχώρησης του κινήματος, σκληρών διώξεων και εκτελέσεων, απαιτούσε:

- Αυξημένη επαγρύπνηση,

- Πρωτοβουλία και αποφασιστικότητα, αυταπάρνηση,

- Ικανότητα ανάπτυξης γερών δεσμών με το εργατικό - λαϊκό κίνημα,

- Επιτυχή συνδυασμό της παράνομης με τη νόμιμη δουλειά.

Γι’ αυτό, η δράση του Κόμματος στην Ελλάδα στηρίχθηκε και ενισχύθηκε με την αποστολή των καλύτερων στελεχών του Κόμματος.

Ένα τέτοιο στέλεχος ήταν και ο Νίκος Μπελογιάννης.

Αν ο Μπελογιάννης κατέχει μια ξεχωριστή θέση ανάμεσα στους αλύγιστους της ταξικής πάλης, είναι γιατί έμαθε να συνδυάζει όλα τα καθήκοντα ως μέλος, ως στέλεχος του τιμημένου ΚΚΕ.

Και το καθήκον του δεν ήταν μόνο να μπαίνει μπροστά στη δράση με όλες του τις δυνάμεις και σε όλες τις συνθήκες, αλλά και να μελετά αδιάκοπα ως την αυγή του θανάτου του.

Μελετούσε τη θεωρία μας, γιατί ήξερε πολύ καλά, ότι το επαναστατικό κίνημα απαιτεί ηρωισμό και αυταπάρνηση, προσφορά χωρίς όρια, απαιτεί όμως και καλή γνώση της θεωρίας, της πολιτικής.

Δρούσε και μελετούσε, μελετούσε και έγραφε, έγραφε αδιάκοπα και πρωτοστατούσε στην πάλη.

Ο Μπελογιάννης ανέλαβε τις ευθύνες του απέναντι στην εργατική τάξη και στην υπόθεσή της και έκανε το καθήκον μέχρι το τέλος.

Μέχρι τη στιγμή που αυτός και οι σύντροφοί του στάθηκαν όρθιοι μπροστά στο απόσπασμα.

Στο εκτελεστικό απόσπασμα που έστησαν οι δολοφόνοι του: Η κεφαλαιοκρατία της Ελλάδας, το Παλάτι, οι Αμερικάνοι, η κυβέρνηση του "κεντρώου" Πλαστήρα.

Έκανε το καθήκον του έως το τέλος.

Ήξερε τι τον περίμενε, ήξερε ότι μπορούσε, αν ήθελε, να κερδίσει τη ζωή του, με μια δήλωση αποκήρυξης του ΚΚΕ και των ιδεών του, αλλά έφτασε συνειδητά μέχρι την υπέρτατη θυσία.

Γιατί αγαπούσε την εργατική τάξη, το λαό, είχε ακλόνητη πίστη στο Κόμμα και στην πάλη για μια κοινωνία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Όπως είπε και ο ίδιος στο στρατοδικείο: "Για το σκοπό αυτό αγωνιζόμαστε και όταν χρειαστεί θυσιάζουμε και τη ζωή μας".

Αυτή η πίστη στο Κόμμα και στη νίκη της εργατικής τάξης, γέννησε τα αμέτρητα παραδείγματα επώνυμων και χιλιάδων ανώνυμων κομμουνιστών, αγωνιστών που με την πρωτοπόρα στάση ζωής τους, τη θυσία τους, ξεπέρασαν αυτό που μπορεί να φαντάζει ως ανθρωπίνως αδύνατο.

Η ίδια η πορεία της ταξικής πάλης, οι συνθήκες που διαμορφώθηκαν στην εξέλιξή της, η δύναμη του συλλογικού αγώνα, η πίστη και η αφοσίωση στην υπόθεση της επαναστατικής αλλαγής, στην υπόθεση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, δημιούργησαν τέτοιους αγωνιστές, βγαλμένους μέσα από τα σπλάχνα της εργατικής τάξης, της φτωχολογιάς, μέσα από τα σπλάχνα του λαού μας, του ΚΚΕ.

Είμαστε σίγουροι ότι τα επόμενα χρόνια η ταξική πάλη, η πάλη για την ανατροπή, για το σοσιαλισμό, θα αναδείξει νέα πρότυπα συλλογικού και ατομικού ηρωισμού, νέους αγωνιστές, νέους λαϊκούς ηγέτες, νέους "Μπελογιάννηδες".

* * *

Ο Μπελογιάννης και τα χιλιάδες παραδείγματα των αγωνιστών, έγραψαν με τη στάση τους ηρωικές σελίδες, γιατί σε όλες τις κρίσιμες στιγμές διάλεξαν στρατόπεδο.

Και διάλεξαν το στρατόπεδο των λαών.

Αυτή την επιλογή έχουμε κάνει και εμείς σήμερα που τα «σκιάζει όλα η φοβέρα» του ιμπεριαλιστικού πολέμου.

Διαλέγουμε το στρατόπεδο των λαών, και όχι το στρατόπεδο των ιμπεριαλιστών - πραγματικών ληστών - που λύνουν τις διαφορές τους πάνω στο λαό της Ουκρανίας.

Διαφορές και αντιθέσεις που δεν προέκυψαν σε μια νύχτα στις 24 Φλεβάρη, όταν η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία, αλλά οξύνονται εδώ και χρόνια, πάνω από μια δεκαετία.

Κι αυτές οι αντιθέσεις δεν έχουν να κάνουν μόνο, ούτε με το ότι η Ρωσία παραβιάζει την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας, όπου εστιάζουν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, ούτε με την αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας και το σεβασμό των δικαιωμάτων των μειονοτήτων, όπου εστιάζει η Ρωσία.

Έχουν, πρώτα από όλα, να κάνουν με το μοίρασμα των αγορών, του ορυκτού πλούτου, της ενέργειας, των εδαφών και του εργατικού δυναμικού, των αγωγών και των δικτύων μεταφοράς εμπορευμάτων.

Φυσικά, στην εποχή του ιμπεριαλισμού, που έχει περάσει ο καπιταλισμός εδώ και ένα αιώνα, αυτά δεν είναι καινούργια φαινόμενα, είναι συστατικά στοιχεία της εποχής του μονοπωλιακού καπιταλισμού, δηλαδή του ιμπεριαλισμού.

Όμως, δεν πρέπει ταυτόχρονα να μας διαφύγει ότι σήμερα στην τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα, στην οποία βρισκόμαστε, περάσαμε πλέον σε μια νέα φάση από πολλές απόψεις.

Τριάντα χρόνια μετά την αντεπανάσταση, την ανατροπή του σοσιαλισμού και τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, ο παγκόσμιος συσχετισμός δυνάμεων έχει λίγο πολύ αποκρυσταλλωθεί.

Εκτός από τις ΗΠΑ, και τις συμμαχίες της, όπως το ΝΑΤΟ, η Βρετανία κ.ά., υπάρχει και η ΕΕ με τα κράτη μέλη της, ανάμεσά τους αρκετά ισχυρά, όπως η Γαλλία, η Γερμανία, αλλά και η Ιταλία και η Ισπανία, με τις αντιθέσεις και τις συμμαχίες τους.

Υπάρχει η καπιταλιστική Ρωσία, δεύτερη στρατιωτική δύναμη στον κόσμο μετά τις ΗΠΑ, με τις συμμαχίες της.

Υπάρχει η αναπτυγμένη πλέον καπιταλιστικά Κίνα, που απειλεί την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ σε παγκόσμιο οικονομικό επίπεδο…

Υπάρχουν η Ινδία, η Βραζιλία και άλλοι ισχυροί παίκτες, με αποτέλεσμα την μεγάλη όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Έχουμε πλέον περάσει για τα καλά, σε περίοδο νέου ξαναμοιράσματος του κόσμου από τα ιμπεριαλιστικά κράτη και κέντρα.

Ένα ξαναμοίρασμα, όπου βρίσκει έδαφος η συνέχιση της ίδιας αντιδραστικής πολιτικής στην οικονομία, στην κοινωνία συνολικά, με πιο βίαια μέσα, με στρατιωτικά πολεμικά μέσα, δηλαδή με ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

Φίλες και φίλοι,

Η κυβέρνηση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα κάνουν ότι δεν ξέρουν ότι ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος δεν προέκυψε πριν λίγες βδομάδες, με την απαράδεκτη και καταδικαστέα ρώσικη εισβολή.

Προετοιμάζεται χρόνια τώρα με το σχέδιο περικύκλωσης της Ρωσίας που έχει μπει σε εφαρμογή με συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων, με προσέλκυση χωρών στο ΝΑΤΟ, με το πραξικόπημα στην Ουκρανία το ΄14 και τη στήριξη φασιστικών οργανώσεων, γεγονότα απ’ τα οποία προέκυψε και η αντιδραστική κυβέρνηση του Ζελένσκι που ετοιμάζονται σε ρόλο μαριονέτας να χειροκροτήσουν στη Βουλή.

Όλοι τους, από την κυβέρνηση της ΝΔ μέχρι τους δήθεν προοδευτικούς του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ, ετοιμάζονται να χειροκροτήσουν τον επικεφαλής μιας αντιδραστικής κυβέρνησης, που στηρίζεται από τις ΗΠΑ- ΝΑΤΟ - ΕΕ και ευθύνεται, όπως και η Ρωσία, για το δράμα του λαού της Ουκρανίας.

Μιας κυβέρνησης που στηρίξει κι ενσωματώσει ναζιστικές οργανώσεις, που διώκει και φυλακίζει κομμουνιστές, που έχει θέσει εκτός νόμου το ΚΚ Ουκρανίας και άλλα 11 κόμματα της χώρας τους, που έχουν κηρύξει ανεπιθύμητο πρόσωπο στην Ουκρανία τον Αντιπρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων βουλευτή του Κόμματος Γ. Λαμπρούλη.

Να τον χαίρονται κι αυτόν και τους περίφημους συμμάχους τους, που πότε οπλίζουν το χέρι της Τουρκίας, πότε το χέρι ναζιστών-φασιστών, πότε φτιάχνουν τους Ταλιμπάν και τους τζιχαντιστές κι όταν χάνουν τον έλεγχό τους, ύστερα δήθεν τους πολεμάνε, αφού πρώτα τους έχουν δημιουργήσει…!

Κι αν ορισμένοι έχουν πάθει αμνησία και δεν θυμούνται τα παλιά, τι έχει προηγηθεί στην Ουκρανία, στην Ανατολική Ευρώπη, ας τους θυμίσουμε τα καινούργια:

• Τις πρόσφατες αποφάσεις της Συνόδου του ΝΑΤΟ που συνιστούν πραγματικό πολεμικό ανακοινωθέν προς τους λαούς και μαρτυρούν την κλιμάκωση του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία, ανάμεσα στις ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ και τη Ρωσία.

• Να τους θυμίσουμε την αποστολή μεγάλης ποσότητας σύγχρονων οπλικών συστημάτων, τη δημιουργία 4 νέων ομάδων μάχης σε Βουλγαρία, Ρουμανία, Ουγγαρία και Σλοβακία δίπλα στις προηγούμενες στις Βαλτικές χώρες και την Πολωνία…

• Τη συγκέντρωση μεγάλου αριθμού επίγειων, αεροπορικών και θαλάσσιων στρατιωτικών δυνάμεων από τη Βαλτική Θάλασσα μέχρι τη Μεσόγειο, την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών από τις χώρες μέλη του που αποφάσισε η Σύνοδος του ΝΑΤΟ.

• Να τους θυμίσουμε ότι αυτές οι πολεμικές αποφάσεις έχουν την έγκριση της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά και όλων των άλλων κομμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙΝΑΛ που δεν έβγαλαν άχνα για αυτό το νέο μεγάλο μακελειό που προετοιμάζουν.

Ακόμα κι αυτοί που πριν από έναν μήνα έβλεπαν ή ήθελαν να βλέπουν μόνο το ένα ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο, αυτό της Ρωσίας, σήμερα μπορούν να δουν καθαρά και το άλλο, αυτό των ΗΠΑ του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Μπορούν να δουν ότι όσο άδικος είναι αυτός ο πόλεμος από τη σκοπιά των στρατοπέδων και των κυβερνήσεων που συγκρούονται άμεσα, άλλο τόσο άδικη είναι η εμπλοκή μιας χώρας υπέρ του ενός ή του άλλου στρατοπέδου.

Και η Ελλάδα με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων εμπλέκεται στον πόλεμο και στους ανταγωνισμούς που λύνονται ένοπλα στην Ουκρανία.

Η Ελλάδα εμπλέκεται όχι μόνο ούτε κυρίως επειδή έστειλε στρατιωτικό υλικό, τα καλάζνικοφ στην Ουκρανία, χωρίς να το υποτιμάμε καθόλου γι αυτό.

Εμπλέκεται με χίλιους δυο άλλους τρόπους.

Δίπλα στη Σούδα πρόσθεσαν την Αλεξανδρούπολη, τη Λάρισα, το Στεφανοβίκειο, στρατιωτικές υποδομές, οι οποίες έπαιξαν και παίζουν καθοριστικό ρόλο στην προώθηση αμερικανοΝΑΤΟικών στρατιωτικών δυνάμεων στην Αν. Ευρώπη.

Και μαζί με όλα αυτά, η Ελλάδα συμμετείχε σε μεγάλες στρατιωτικές ασκήσεις, πραγματικές πρόβες πολέμου, όπως η άσκηση "ΗΝΙΟΧΟΣ" που πραγματοποιείται σ’ αυτήν εδώ την περιοχή.

Εμπλέκεται γιατί αμερικάνικα, ΝΑΤΟικά αεροπλανοφόρα σουλατσάρουν στις ελληνικές θάλασσες, ανεφοδιάζονται από τις στρατιωτικές βάσεις.

Εμπλέκεται γιατί σε περίπτωση κλιμάκωσης η χώρα δεσμεύεται να στείλει στρατιωτικές δυνάμεις, που ήδη ετοιμάζονται.

Τα επιχειρήματα και τα προσχήματα της κυβέρνησης για την επιλογή κλιμάκωσης της εμπλοκής της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο είναι επικίνδυνα και αποπροσανατολιστικά και πρέπει να απορριφθούν.

Είναι ψέμα ότι "θωρακιζόμαστε από την τουρκική απειλή", γιατί αέρα στα πανιά των τουρκικών αμφισβητήσεων και της αναθεώρησης, δίνουν οι ίδιοι οι ΝΑΤΟικοί και τώρα δέχονται να έχει ο Ερντογάν ρόλο "διαμεσολαβητή" ανάμεσα στην Ουκρανία και τη Ρωσία.

Έχουν αρχίσει να μιλούν για "ΝΑΤΟικό έδαφος" και “ΝΑΤΟικές θάλασσες” στρώνοντας το έδαφος για τα σχέδια συνεκμετάλλευσης σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας και σε βάρος του Κυπριακού.

Η επιλογή του καθένα και καθεμιάς να πάρει θέση με το στρατόπεδο των λαών απέναντι στο στρατόπεδο των ιμπεριαλιστών, είναι αυτή που τον βάζει στη σωστή πλευρά της ιστορίας.

Γιατί η σωστή πλευρά της ιστορίας είναι ο αγώνας σε κάθε χώρα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, η πάλη για να σταματήσουν αμέσως η συμμετοχή και η εμπλοκή της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία ή αλλού με οποιονδήποτε τρόπο και οποιοδήποτε πρόσχημα.

Είναι η καταδίκη της στρατιωτικής επέμβασης της Ρωσίας, αλλά και η καταδίκη των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ που πυροδοτούν τον πόλεμο.

• να κλείσουν τώρα όλες οι στρατιωτικές βάσεις του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στη χώρα μας, που αξιοποιούνται ως ορμητήρια πολέμου.

• Κανένα ελληνικό στρατιωτικό σώμα να μη σταλεί στην Ουκρανία, σε χώρες που συνορεύουν με αυτήν ή σε άλλες ιμπεριαλιστικές αποστολές.

• Κανένας στρατευμένος, αξιωματικός ή υπαξιωματικός εκτός συνόρων. Να σταματήσει η αποστολή πολεμικών εφοδίων και μέσων από την Ελλάδα.

Είναι πατριωτικό και διεθνιστικό μας καθήκον να μην αφήσουμε να χρησιμοποιούνται ελληνικά εδάφη, υποδομές και μέσα, ως στρατιωτικά - πολεμικά προγεφυρώματα οποιουδήποτε.

Ο αγώνας αυτός δεν έχει καμία σχέση με τα ευχολόγια και τις κοινοτοπίες άλλων κομμάτων, περί «ειρηνικής λύσης» και «διπλωματίας» και άλλα εύηχα, που δεν στοχεύουν τις αιτίες του πολέμου και θυμίζουν περισσότερο απαντήσεις των διαγωνιζομένων σε καλλιστεία ομορφιάς.

Είναι ο αγώνας ενάντια στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, όπου είναι στρατευμένη η αστική τάξη της χώρας μας και οι κυβερνήσεις της.

Είναι η εργατική - λαϊκή πάλη που χαράζει αυτοτελή, ανεξάρτητη γραμμή, μακριά από όλα τα αστικά και ιμπεριαλιστικά σχέδια.

Είναι η αλληλεγγύη και στήριξη των χιλιάδων προσφύγων που αυτήν τη στιγμή εγκαταλείπουν την Ουκρανία, αλλά και σε όλα τα θύματα του πολέμου.

Είναι ο αγώνας για να συντονιστεί η πάλη των λαών, ώστε αυτοί να δώσουν τη διέξοδο από τον πόλεμο, βάζοντας στο στόχαστρο τον πραγματικό τους αντίπαλο.

Οργανώνοντας τον αγώνα τους ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τις αιτίες που τον γεννούν, στις αστικές τάξεις που τον διευθύνουν και τις κυβερνήσεις τους, στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες που μας σέρνουν στον πόλεμο ή επιβάλλουν μια δήθεν "ειρήνη" με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών.

Ο αγώνας για να σταματήσει η συμμετοχή, η εμπλοκή της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, συναντιέται με τον αγώνα του λαού για:

- Άμεσα μέτρα υπεράσπισης του εργατικού - λαϊκού εισοδήματος από την ακρίβεια και την ενεργειακή φτώχεια.

- Για κατάργηση φόρων στα καύσιμα και σε άλλα είδη λαϊκής κατανάλωσης.

- Για αυξήσεις των μισθών, για Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων του.

- Για μέτρα προστασίας για τους συνταξιούχους και τους ανέργους.

-Για να παρθούν μέτρα ενάντια στις συνέπειες από τις κυρώσεις στη Ρωσία, που θα υποστούν πρώτα απ' όλα αγρότες και αυτοαπασχολούμενοι.

- Και δω στην Ηλεία πρέπει να στηριχτούν οι φτωχοί αγρότες που δεν μπορούν να καλλιεργήσουν λόγω του υψηλού κόστους παραγωγής, με την ακρίβεια, το πανάκριβο ρεύμα και το πετρέλαιο κ.α.

Αλλά και να αποζημιωθούν άμεσα όλοι όσοι έχουν πληγεί από τις πρόσφατες καταστροφές. Γιατί απ’ όσο γνωρίζουμε, εκτός από μερικές πρώτες έκτακτες μικρές αποζημιώσεις, δεν έχει δοθεί τίποτα, ούτε ένα ευρώ στους πληγέντες. Ούτε τα ελαιόδεντρα που έχουν καταστραφεί δεν έχουν ακόμα καταγράψει. Έλεος!

Ας αφήσει η κυβέρνηση της ΝΔ τις φιέστες για τον αυτοκινητόδρομο Πάτρας - Πύργου. 20 χρόνια χόρτασε φιέστες από όλες τις κυβερνήσεις ο λαός της Ηλείας. Το μόνο που θέλει είναι έναν ασφαλή αυτοκινητόδρομο που βέβαια δεν θα τον πληρώνει ακριβά με διόδια για να κερδίζουν ξανά οι μεγαλοκαρχαρίες.

Φίλες και φίλοι,

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Το κόκκινο γαρύφαλλο που έπεσε από τα χέρια του εκτελεσμένου Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του, το σήκωσε το Κόμμα του το ΚΚΕ και το κρατάει κόκκινο σε όλες τις μεγάλες μάχες.

Όταν προχώρησε στις σύγχρονες επεξεργασίες του, στο σύγχρονο Πρόγραμμα του, καταστάλαγμα από τη μελέτη της θεωρίας, της Ιστορίας του ΚΚΕ και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, αλλά και από την καθημερινή δράση.

Όταν εμπλούτισε την ιστορική εμπειρία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης του 20ού αιώνα. Για να μπορούμε πειστικά να απαντήσουμε τι πήγε στραβά, πού έγιναν λάθη σε αυτήν την πρώτη απόπειρα οικοδόμησης μιας νέας κοινωνίας.

Το κόκκινο γαρύφαλλο του Μπελογιάννη εμείς το κρατάμε κατακόκκινο όταν υπερασπιζόμαστε, προβάλλουμε ιδιαίτερα στις νέες γενιές τον σοσιαλισμό του προηγούμενου αιώνα που έλυσε προβλήματα που σήμερα όχι απλά υπάρχουν, αλλά οξύνονται ακόμη περισσότερο.

Εξασφάλισε το δικαίωμα στη σταθερή δουλειά, εξάλειψε την ανεργία, τον αναλφαβητισμό, έθεσε στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών την επιστήμη και την τεχνολογία, προώθησε την ισότιμη θέση της γυναίκας στην κοινωνία.

Εξασφάλισε οι λαοί και οι εθνότητες της ΕΣΣΔ να ζουν σε ειρήνη και ευημερία, ενώ σήμερα σε συνθήκες καπιταλιστικής παλινόρθωσης και ανταγωνισμών οι ίδιοι λαοί γίνονται έρμαια των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, όπως στην Ουκρανία.

Και ακόμη: Ο σοσιαλισμός νίκησε, συνέτριψε το φασισμό και το ναζισμό, αυτό το τέρας που γέννησε το καπιταλιστικό σύστημα.

Αυτές οι κατακτήσεις δεν ακυρώνονται και δεν παραγράφονται από τις αντεπαναστατικές ανατροπές, ακόμη και από τα λάθη που έγιναν στην πορεία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.

Σήμερα, είμαστε πιο έμπειροι.

Αυτό που χρειάζεται είναι να συνδυάζουμε τη θεωρητική γνώση και την εξέλιξη και τον εμπλουτισμό της επαναστατικής θεωρίας με την καθημερινή επαναστατική δράση, την ικανότητα αυτή να γίνεται κτήμα του λαού.

Αυτό είναι ένα ακόμη δίδαγμα της ζωής του Μπελογιάννη, που δίδαξε και με το θάνατό του, αλλά και με τη ζωή του.

Το κόκκινο γαρύφαλλο του Μπελογιάννη και των συντρόφων του το τσαλαπάτησαν όσοι την περίοδο της ήττας και της υποχώρησης, πρόσφεραν πολύτιμες υπηρεσίες στον αντίπαλο, ποδοπάτησαν ιδανικά του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος.

Και σήμερα με ένα ψεύτικο προοδευτικό προσωπείο βάζουν τις αγωνίες του λαού στη ζυγαριά του αστικού πολιτικού συστήματος που μαγειρεύει νέα κυβερνητικά σχήματα πότε με τον έναν πότε με τον άλλον, πότε και με τους δύο.

ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ βάζουν στη ζυγαριά του συστήματος τις αγωνίες του λαού μας να ζει χωρίς φτώχεια, ανεργία, να τα βγάλει πέρα με την ακρίβεια, να μην βρεθεί στον κυκλώνα του πολέμου.

Μόνο που η ελπίδα, η προοπτική για το λαό μας δεν βρίσκεται στη μία ή στην άλλη αντιλαϊκή κυβέρνηση, αλλά απέναντι από αυτές και το σύστημά τους.

Βρίσκεται στο δρόμο της ανατροπής με το ΚΚΕ!

Και εκεί στο δρόμο της ανατροπής ανθίζουν ξανά τα κόκκινα γαρίφαλα, στα χέρια αγωνιστών, άξιων συνεχιστών και δεν θα μαραθούν ποτέ...

Τιμή και δόξα στον Νίκο Μπελογιάννη και τους συντρόφους του!

Τιμή και δόξα στο Κόμμα τους, το ΚΚΕ!».

 

πηγή: 902.gr

Αντιθέσεις: Γεωπολιτική Σύγκρουση με Παγκόσμιες Προεκτάσεις στην Ουκρανία (video)

Το Διπλωματικό παρασκήνιο, ο ρόλος της Ε.Ε. , του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ , η στάση της Κίνας και οι μεταβλητές του Ισραήλ, της Τουρκίας , της Ινδίας και η παράμετρος των Αραβικών χωρών και του Ιράν στην εξίσωση της ενεργειακής κρίσης.

Οι Γεωπολιτικές-  Στρατιωτικές- Ανθρωπιστικές-  Οικονομικές – Ενεργειακές – Επισιτιστικές Παγκόσμιες συνέπειες,   του πολέμου στην Ουκρανία , 23 ημέρες μετά την έναρξη της Ρωσικής επέμβασης και των Διεθνών Αντιδράσεων

Τα  νέα σενάρια του πολεμικού μετώπου, όροι και προοπτικές για μια συμφωνία αποκλιμάκωσης και εκεχειρίας, ο ρόλος των μεγάλων παικτών ισχύος και η ανακατανομή ρόλων, συμμαχιών και κινήσεων στη Παγκόσμια Γεωπολιτική Σκακιέρα με την θερμή κατατριβή και την αιματοχυσία στο έδαφος της Ουκρανίας

Το Διπλωματικό παρασκήνιο, ο ρόλος της Ε.Ε. , του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ , η στάση της Κίνας  και οι μεταβλητές του Ισραήλ, της Τουρκίας , της  Ινδίας  και η παράμετρος των Αραβικών χωρών και του Ιράν στην εξίσωση της ενεργειακής κρίσης

 Ο προεκτάσεις των εξελίξεων στην Ανατολική Μεσόγειο και η θέση της Ελλάδας

Στην εκπομπή καταθέτουν την οπτική τους, οι : 

• Κωνσταντίνος Σταμπολής - Πρόεδρος και Εκτελεστικός Διευθυντής του Ινστιτούτο Ενέργειας ΝΑ Ευρώπη
• Χάρης Τσιλιώτης - Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου
• Γιώργος Φίλης - Διδάκτωρ Γεωπολιτικής - Καθηγητής Ευρωπαϊκών Θεμάτων
• Μάρκος Τρούλης - Δρ. Θεωρίας Διεθνών Σχέσεων, Γεωπολιτική και Τουρκική Εξωτερική Πολιτική στο Τμήμα Τουρκικών Σπουδών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών του  ΕΚΠΑ
• Λάμπρος Τζούμης - Αντιστράτηγος ε.α
•  Δημ. Τσιρογιαννίδης - Αντιπτέραρχος ε.α. (Ιπτάμενος) Δημήτρης Τσιρογιαννίδης, πρώην εκπρόσωπος Τύπου ΓΕΑ
• Νικόλαος Σκιαδάς - Αντισυνταγματάρχης ε.α. των Ειδικών Δυνάμεων
• Χρήστος Κολοβός - Δρ Μηχανικός Μεταλλείων – Μεταλλουργός Μηχανικός ΕΜΠ τ. Διευθυντής Κλάδου Μεταλλευτικών Μελετών & Έργων ΔΕΗ ΑΕ/Λιγνιτικό Κέντρο Δυτικής Μακεδονίας
• Βασίλης Λύκος - Δρ. Ολοκληρωμένης Περιβαλλοντικής Διαχείρισης Πανεπιστημίου Κρήτης

Σε ζωντανή σύνδεση από την Δυτική Ουκρανία τι καταθέτουν για την ανθρωπιστική τραγωδία ,  το ζευγάρι εθελοντών- διασώσεων  από την Κρήτη,  που βρίσκονται μέσα  στη Κόλαση του Πολέμου

 "ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ" με τον Γιώργο Σαχίνη - Στην ΚΡΗΤΗ TV

πηγή: Αντιθέσεις - ΚΡΗΤΗ TV

Διεθνές Ινστιτούτου Ερευνών για την Ειρήνη - SIPRI : «Ο κόσμος αφοπλίζεται, η Ευρώπη εξοπλίζεται»

Έρευνα του Stockholm International Peace Research Institute - SIRPI -  δείχνει ότι οι αγορές όπλων στην Ευρώπη είχαν αυξηθεί ήδη πριν ξεσπάσει ο πόλεμος στην Ουκρανία.

Στοιχεία για διεθνείς εξοπλιστικές συμφωνίες έχουν ιδιαίτερη σημασία, σε μια περίοδο μάλιστα που μαίνεται ένας νέος πόλεμος στην Ευρώπη. Πρόκειται για στατιστικά στοιχεία του Διεθνούς Ινστιτούτου Ερευνών για την Ειρήνη, SIPRI με έδρα την Στοκχόλμη, που αφορούν στην περίοδο 2017-2021 και την συγκρίνουν με αυτήν ανάμεσα στο 2012-2016. Παρά το ότι δεν αντικατοπτρίζουν τον πόλεμο στην Ουκρανία, εν τούτοις εμφανίζουν ήδη τις αυξανόμενες τάσεις στην Ευρώπη σε ότι αφορά στους εξοπλισμούς. Διότι, παρά το ότι το παγκόσμιο εμπόριο όπλων μειώθηκε κατά τουλάχιστον 4,6%, οι ευρωπαϊκές χώρες αγόρασαν 19% περισσότερα όπλα με αποτέλεσμα να καταγράψει η ήπειρος τη μεγαλύτερη αύξηση από όλες τις άλλες περιοχές της γης. Ο Πέτερ Βέτσεμαν, ένας εκ των συγγραφέων της έρευνας του SIPRI, κάνει λόγο για έναν «ανησυχητικό νέο εξοπλισμό»

Σκιά ρωσο-ουκρανικής σύγκρουσης

Σύμφωνα με τον 'Ιαν Άντονι, επικεφαλής του τμήματος ευρωπαϊκής ασφάλειας στο Ινστιτούτο SIPRI και εμπειρογνώμονα για τη Ρωσία, τα τελευταία στοιχεία περιέχουν ήδη την απάντηση του ΝΑΤΟ «στη ρωσική προσάρτηση της Κριμαίας το 2014 και την επιθετικότητα στο Ντόνμπας», όπως είπε στη Deutsche Welle. «Το 2014 το ΝΑΤΟ αποφάσισε να αντιστρέψει την τάση μείωσης των αμυντικών δαπανών». Εκείνο που προκαλεί ενδιαφέρον σε σχέση με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία είναι ορισμένες σημαντικές αλλαγές μεταξύ μεμονωμένων εξαγωγέων όπλων. Κατά παράδοξο τρόπο, οι πωλήσεις όπλων από τη Ρωσία, τη νούμερο δύο χώρα στον κόσμο σε αυτόν τον τομέα μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες, έχουν μειωθεί κατά 26%. Αυτό οφείλεται βέβαια σχεδόν εξ ολοκλήρου στους περιορισμούς των παραγγελιών από δύο μόνο χώρες, την Ινδία και το Βιετνάμ, όπου η Ινδία αναμένεται να ξαναρχίσει μεγάλες αγορές όπλων από τη Ρωσία τα επόμενα χρόνια, σύμφωνα με την έκθεση του SIPRI. Η μείωση των κινεζικών πωλήσεων ήταν ακόμη μεγαλύτερη και έφτασε στο 31%.

Η Γερμανία, ο πέμπτος μεγαλύτερος εξαγωγέας όπλων, πούλησε επίσης λιγότερο οπλισμό, η πτώση ήταν της τάξης του 19%. Αντίθετα οι εξαγωγές όπλων από τις ΗΠΑ αυξήθηκαν κατά 14% σε σύγκριση με την προηγούμενη περίοδο της έρευνας και η Γαλλία, νούμερο τρία της παγκόσμιας κατάταξης, κατέγραψε αύξηση που έφτασε το 59%. Ακόμα κι αν τα στοιχεία του SIPRI καλύπτουν μόνο την περίοδο μέχρι το τέλος του περασμένου έτους, η κλιμακούμενη ρωσο-ουκρανική σύγκρουση προδιαγραφόταν ήδη. «Η σημαντική επιδείνωση των σχέσεων μεταξύ των περισσότερων ευρωπαϊκών κρατών και της Ρωσίας ήταν ένας σημαντικός μοχλός αύξησης των ευρωπαϊκών εισαγωγών όπλων, ειδικά για τα κράτη που δεν μπορούν να καλύψουν πλήρως τις ανάγκες τους με τις δικές τους αμυντικές βιομηχανίες», σημειώνει ο Βέτσεμαν.

Οι συμφωνίες για αγορά όπλων έπαιξαν επίσης σημαντικό ρόλο στις διατλαντικές σχέσεις στον τομέα της ασφάλειας. Οι ΗΠΑ ήταν μακράν ο κύριος προμηθευτής των Ευρωπαίων, ιδιαίτερα στα πολεμικά αεροσκάφη. Το Ηνωμένο Βασίλειο, η Νορβηγία και η Ολλανδία παρήγγειλαν μαζί 71 αμερικανικά μαχητικά αεροσκάφη F-35. Το 2020/21 ήρθαν νέες παραγγελίες από χώρες που αισθάνονται ότι απειλούνται ιδιαίτερα από τη Ρωσία, όπως η Φινλανδία και η Πολωνία. Αλλά και η Γερμανία παρήγγειλε πέντε αεροσκάφη ανθυποβρυχιακού πολέμου τύπου P-8A από τις ΗΠΑ. Το διάστημα 2017-2021 η ίδια η Ουκρανία εισήγαγε πολύ λίγο οπλισμό. Το SIPRI το εξηγεί εν μέρει με «τη χαμηλή οικονομική ισχύ της χώρας και το γεγονός ότι η Ουκρανία έχει τις δικές της αμυντικές βιομηχανικές δυνατότητες και εκτεταμένα αποθέματα όπλων», κυρίως από τη σοβιετική περίοδο.

«Η Ρωσία δεν μπορεί να είναι πλέον εταίρος για το απώτερο μέλλον»

Επίσης, σύμφωνα με το ινστιτούτο, «μέχρι τον Φεβρουάριο του 2022, αρκετοί από τους κορυφαίους εξαγωγείς όπλων είχαν περιορίσει τις πωλήσεις τους στην Ουκρανία ανησυχώντας ότι θα μπορούσαν να πυροδοτήσουν μια σύγκρουση. Εκ των υστέρων γνωρίζουμε ότι αυτή η ανησυχία δεν απέτρεψε τη ρωσική επιθετικότητα. Από τον οπλισμό που έχει αγοράσει η Ουκρανία αξίζει να αναφερθεί ότι 12 μαχητικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη προέρχονται από την Τουρκία, τα Bayraktar, 540 αντιαρματικοί πύραυλοι από τις ΗΠΑ και από τον μεγαλύτερο προμηθευτή, την Τσεχία, προέρχονται 87 τεθωρακισμένα οχήματα και 56 πυροβόλα.

Σύμφωνα με τους ειδικούς του SIPRI, τα μαχητικά και αναγνωριστικά drones τύπου «Bayraktar» από την Τουρκία έχουν μεγάλη στρατιωτική σημασία σε αυτόν τον πόλεμο. Υπάρχουν επίσης επανειλημμένες εικόνες κατεστραμμένων ρωσικών αρμάτων μάχης από τη χρήση αμερικανικών αντιαρματικών πυραύλων «Javelin». Ωστόσο, ο Ίαν Άντονι πιστεύει ότι κανένα μεμονωμένο οπλικό σύστημα δεν πρόκειται να καθορίσει την έκβαση αυτού του πολέμου. «Η εστίαση της Ρωσίας στις πολιορκίες, η χρήση βαρέος πυροβολικού και οι αστοχίες των βομβαρδισμών από αέρος δείχνουν ότι όποιες συζητήσεις κι αν γίνονται για νέες τεχνολογίες όπλων που καθορίζουν την έκβαση ενός πολέμου, πρέπει να αντιμετωπίζονται με προσοχή».

Ποια στρατηγικά συμπεράσματα μπορούν να εξαχθούν λοιπόν μετά από μερικές εβδομάδες πολέμου; «Ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει ήδη αλλάξει ριζικά την πολιτικο-στρατιωτική γεωγραφία της Ευρώπης», υποστηρίζει ο Ίαν Άντονι. «Δεν μπορεί να υπάρχουν πλέον αυταπάτες για πιθανή συνεργασία με τη Ρωσία σε ένα πλαίσιο ολοκληρωμένης έννοιας ασφάλειας, όπως συμφωνήθηκε τη δεκαετία του 1990. Η Ρωσία δεν μπορεί να είναι πλέον εταίρος για το απώτερο μέλλον». Σύμφωνα με τον εμπειρογνώμονα του SIPRI, η ρωσική επίθεση στην Ουκρανία δίνει επίσης το δικαίωμα στο ΝΑΤΟ να εγκαταλείψει τις δεσμεύσεις της έναντι της Μόσχας για τους ανατολικοευρωπαίους εταίρους της. «Το ΝΑΤΟ έχει πλέον απαλλαγεί από τις υποσχέσεις που έδωσε στη Ρωσία για μόνιμη στάθμευση μεγάλων στρατιωτικών μονάδων μάχης σε αυτές τις χώρες».

Κρίστοφ Χάσελμπαχ / Deutsche Welle

Νότης Μαριάς: «Άμεση προσφυγή στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ κατά της Τουρκίας για το casus belli»

Η Αθήνα οφείλει άμεσα να προσφύγει στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και να ζητήσει όχι μόνο την καταδίκη της Τουρκίας αλλά και τη λήψη μέτρων εναντίον της σε περίπτωση που δεν προχωρήσει σε άμεση άρση του παράνομου casus belli κατά της Ελλάδας...

Η Ελλάδα δεν πρέπει να μείνει μόνο σε δηλώσεις και αντιδηλώσεις. Ούτε, βέβαια, αρκούν οι συνεχείς δηλώσεις Ελλήνων αξιωματούχων, με πιο πρόσφατη αυτή του Νίκου Δένδια που καλεί την Άγκυρα σε «άμεση ανάκληση του casus belli» 

Αντίθετα η Αθήνα οφείλει άμεσα να προσφύγει στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και να ζητήσει όχι μόνο την καταδίκη της Τουρκίας αλλά και τη λήψη μέτρων εναντίον της σε περίπτωση που δεν προχωρήσει σε άμεση άρση του παράνομου casus belli κατά της Ελλάδας, όπως ήδη έχουμε προτείνει από τον Σεπτέμβριο του 2020.

Νότης Μαριάς*

H τουρκική ηγεσία συνεχίζει ακάθεκτη το γαϊτανάκι των προκλήσεων και με δηλώσεις του Ακάρ και του Τσαβούσογλου επιμένει στις παράνομες αξιώσεις της περί αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και των Δωδεκανήσων. Μάλιστα συμπληρώνει τη δήθεν επιχειρηματολογία της λέγοντας ότι στον βαθμό που η Αθήνα δεν προχωρήσει σε αποστρατιωτικοποίηση αυτών των νησιών, τότε τίθεται δήθεν θέμα κυριαρχίας τους! Στο πλαίσιο αυτό έχει ήδη δρομολογήσει διάφορες διπλωματικές κινήσεις σε επίπεδο ΟΗΕ με τις τρεις «επιστολές Σινιρλίογλου» (www.news247.gr 6/1/2022). 

Μάλιστα ο Τσαβούσογλου επικαλείται στο πλαίσιο αυτό τη Συνθήκη της Λωζάνης του 1923 αλλά και τη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων του 1947 (www.kathimerini.gr 4/1/2022).

Αποτελεί πράγματι θράσος εκ μέρους του Τσαβούσογλου να επικαλείται τη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων της 10ης Φεβρουαρίου 1947 που υπογράφτηκε ανάμεσα στην ηττημένη Ιταλία και τους νικητές Συμμάχους μεταξύ των οποίων ήταν και η Ελλάδα. Δεν ήταν, όμως, μεταξύ των νικητών Συμμάχων και η Τουρκία, για τον απλό λόγο ότι η Άγκυρα ήταν στενή σύμμαχος των ναζί, έχοντας υπογράψει Σύμφωνο Φιλίας με τον Χίτλερ στις 18 Ιουνίου 1941, τέσσερις ημέρες πριν από τη χιτλερική εισβολή στη Ρωσία. Έτσι όπως έχουμε αναλύσει σε σχετική μας αρθρογραφία, την ώρα που ο κρητικός λαός έδινε τη Μάχη της Κρήτης κατά της ναζιστικής μπότας, η Τουρκία πλασαριζόταν με τις δυνάμεις του Άξονα.

Και επειδή οι παλιές αγάπες δύσκολα ξεχνιούνται, η Γερμανία δεν είναι καθόλου πρόθυμη να επιβάλει η ΕΕ κυρώσεις στην Τουρκία. 

Η Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων του 1947 έπειτα από επιμονή της τότε ΕΣΣΔ προβλέπει αποστρατιωτικοποίηση της Δωδεκανήσου, αλλά αυτό θα μπορούσαν να το επικαλεστούν μόνο τα συμβαλλόμενα μέρη όπως η σημερινή Ρωσία, οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Γαλλία, ακόμη και η Ινδία, όχι όμως και η Τουρκία, καθότι δεν ήταν συμβαλλόμενο μέρος. Μάλιστα, με βάση το άρθρο 34 της Συνθήκης της Βιέννης για το Δίκαιο των Συνθηκών, «μια συνθήκη δεν δημιουργεί υποχρεώσεις ή δικαιώματα για τρίτες χώρες». 

Επομένως είναι εντελώς παράνομη η εκ μέρους της Τουρκίας επίκληση της Συνθήκης Ειρήνης του 1947 περί δήθεν αποστρατιωτικοποίησης της Δωδεκανήσου. Επιπλέον, όπως επισημαίνεται πάγια από το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, «τα καθεστώτα αποστρατιωτικοποίησης της Συνθήκης Ειρήνης του 1947 έχασαν τον λόγο ύπαρξής τους με τη δημιουργία των συνασπισμών του ΝΑΤΟ και του Συμφώνου της Βαρσοβίας, ως ασύμβατα με τη συμμετοχή χωρών σε στρατιωτικούς συνασπισμούς. Στο πλαίσιο αυτό, το καθεστώς της αποστρατιωτικοποίησης έπαψε να εφαρμόζεται για τα ιταλικά νησιά Panteleria, Lampedusa, Lampione και Linosa, καθώς και για τη Δ. Γερμανία από τη μια πλευρά, και τις Βουλγαρία, Ρουμανία, Αν. Γερμανία, Ουγγαρία και Φιλανδία από την άλλη πλευρά» (www.mfa.gr 14/6/2018).

Επιπροσθέτως η Ελλάδα, ακριβώς λόγω της τουρκικής απειλής, έχει το δικαίωμα ατομικής ή συλλογικής αυτοάμυνας, όπως προβλέπεται από το άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ. Καθώς η Τουρκία έχει ήδη εισβάλει σε Κύπρο και Συρία σε συνδυασμό και με την αποκάλυψη του απόρρητου σχεδίου τουρκικής εισβολής στα νησιά του Αιγαίου με τον κωδικό «Τσάκα Μπέης» δικαιώνεται και φυσικά δικαιολογείται η στρατιωτικοποίηση όλων των ελληνικών νησιών.

Και όχι μόνο αυτό, αλλά όπως παρατήρησε προ ημερών και ο Νίκος Δένδιας κατά τη συνάντησή του με τον υπουργό Εξωτερικών της Σαουδικής Αραβίας, η τουρκική παράνομη απαίτηση περί αποστρατιωτικοποίησης των νησιών είναι «η επιτομή του παραλογισμού» (www.political.gr 6/1/2022), καθώς «η Τουρκία έχει αντιπαρατάξει έναντι των νησιών μας τη μεγαλύτερη αποβατική δύναμη και τον μεγαλύτερο αποβατικό στόλο στη Μεσόγειο και συγχρόνως απαιτεί από εμάς να αποστρατιωτικοποιήσουμε τα νησιά μας. Δηλαδή να παραιτηθούμε από το αναγνωρισμένο δικαίωμα της αυτοάμυνας, όπως αυτό προβλέπεται στον Χάρτη του ΟΗΕ» (www.thetoc.gr 4/1/2022).

Όμως η Ελλάδα δεν πρέπει να μείνει μόνο σε δηλώσεις και αντιδηλώσεις. Ούτε, βέβαια, αρκούν οι συνεχείς δηλώσεις Ελλήνων αξιωματούχων, με πιο πρόσφατη αυτή του Νίκου Δένδια που καλεί την Άγκυρα σε «άμεση ανάκληση του casus belli» (www.naftemporiki.gr 4/1/2022).

Αντίθετα η Αθήνα οφείλει άμεσα να προσφύγει στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και να ζητήσει όχι μόνο την καταδίκη της Τουρκίας αλλά και τη λήψη μέτρων εναντίον της σε περίπτωση που δεν προχωρήσει σε άμεση άρση του παράνομου casus belli κατά της Ελλάδας, όπως ήδη έχουμε προτείνει από τον Σεπτέμβριο του 2020.

Στο πλαίσιο αυτό είχαμε επισημάνει και τα εξής:

«Δεδομένου ότι ο ίδιος ο Ερντογάν τις τελευταίες ημέρες απειλεί ανοικτά και επίσημα την Ελλάδα με πόλεμο, η κυβέρνηση οφείλει να προσφύγει άμεσα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και όχι απλώς να στέλνει επιστολή διαμαρτυρίας στον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ. Η σύγκληση του Συμβουλίου Ασφαλείας είναι πλέον επιβεβλημένη, διότι η Τουρκία με τις απειλές του Ερντογάν περί επίθεσης κατά της Ελλάδας παραβιάζει το άρθρο 2 παρ.3 και παρ.4 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ. Ειδικότερα το άρθρο 2 παρ. 3 καθορίζει ότι “όλα τα μέλη θα ρυθμίζουν τις διεθνείς διαφορές τους με ειρηνικά μέσα, έτσι ώστε να μην μπαίνουν σε κίνδυνο η διεθνής ειρήνη και ασφάλεια, καθώς και η δικαιοσύνη” και το άρθρο 2 παρ. 4 ότι “όλα τα μέλη στις διεθνείς τους σχέσεις θα απέχουν από την απειλή ή τη χρήση βίας, που εκδηλώνεται εναντίον της εδαφικής ακεραιότητας ή της πολιτικής ανεξαρτησίας οποιουδήποτε κράτους είτε με οποιαδήποτε άλλη ενέργεια ασυμβίβαστη προς τους σκοπούς των Ηνωμένων Εθνών”» (www.notismarias.gr 16/9/2020).

Άμεση, λοιπόν, ελληνική προσφυγή στο ΣΑ του ΟΗΕ κατά του τουρκικού casus belli, γιατί οι καιροί ου μενετοί.

* Ο Νότης Μαριάς, είναι Καθηγητής Θεσμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, πρόεδρος του κόμματος "Ελλάδα - Ο άλλος δρόμος", πρώην ευρωβουλευτής.

πηγή: Political.gr

Υπερασπίζοντας τις κόκκινες γραμμές: Ποιες προκλήσεις αντιμετώπισαν η Ρωσία και ο Πούτιν το 2021

Στο άρθρο που ακολουθεί, το TASS κάνει μια σύντομη ανακεφαλαίωση και εξετάζει μερικές από τις μεγάλες εξωτερικές προκλήσεις που έπρεπε να αντιμετωπίσει ο Ρώσος Πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν το 2021.

Στα τέλη του 2021, η Ρωσία τράβηξε τις «κόκκινες γραμμές» της δημοσίως καλώντας τις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ να υπογράψουν ευρωπαϊκά σύμφωνα ασφαλείας. Οι διαπραγματεύσεις για αυτά τα προσχέδια, τα οποία τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έσπευσαν να ονόμασαν «Το Δόγμα Πούτιν», ενδέχεται να ξεκινήσουν ήδη από τον Ιανουάριο.

Ο αγώνας κατά του COVID-19 συνεχίζεται, αν και το διεθνές πολιτικό τοπίο έχει αλλάξει σημαντικά.

ΜΟΣΧΑ, 1 Ιανουαρίου. /TASS/. Η προβλεψιμότητα και η σταθερότητα είναι οι πιο κρίσιμοι παράγοντες στις παγκόσμιες υποθέσεις, και ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν το έχει επαναλάβει πολλές φορές. Ωστόσο, ο κόσμος προφανώς έλειπε και τα δύο το 2021.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες συνέχισαν να απειλούν τη Ρωσία με κυρώσεις. Μια ενεργειακή κρίση κατέκλυσε την Ευρώπη και την Ασία. Οι Ταλιμπάν, εκτός νόμου στη Ρωσία, κατέλαβαν την εξουσία στο Αφγανιστάν, ενώ η κατάσταση μέσα και γύρω από την Ουκρανία πήγε από το κακό στο χειρότερο. Ο Νότιος Καύκασος ​​και άλλα καυτά σημεία σε όλο τον κόσμο είδαν τις εχθροπραξίες να φουντώνουν κάθε τόσο. Και το ήδη γνωστό σκηνικό της πανδημίας του κορωνοϊού ολοκλήρωσε το τοπίο.

Στην παγκόσμια πολιτική σκηνή, δύο πολιτικοί βαρέων βαρών παραιτήθηκαν για να δώσουν τη θέση τους στους διαδόχους τους. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Τζο Μπάιντεν μετακόμισε στον Λευκό Οίκο για να αντικαταστήσει τον Ντόναλντ Τραμπ και στη Γερμανία, η Άνγκελα Μέρκελ εγκατέλειψε τη θέση της ομοσπονδιακής καγκελαρίου καθώς ο Όλαφ Σολτς ανέλαβε τα καθήκοντά του.

Σε αυτή τη σύντομη ανακεφαλαίωση, το TASS εξετάζει μερικές από τις μεγάλες εξωτερικές προκλήσεις που έπρεπε να αντιμετωπίσει ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν το 2021.

Νέος ομόλογος των ΗΠΑ

«Ας καθίσουμε και ας μιλήσουμε για συμβιβαστικές λύσεις», είπε ο Ρώσος αρχηγός του κράτους σε συνέντευξή του ενόψει της συνόδου κορυφής του Ιουνίου με τον Μπάιντεν στη Γενεύη. «Αυτός είναι ο τρόπος για να επιτευχθεί σταθερότητα».

Πριν από αυτό, ο ηγέτης των ΗΠΑ, λίγο μετά την ορκωμοσία του τον Ιανουάριο, πήρε το θάρρος να χρησιμοποιήσει αρκετά έντονα λόγια για τον Ρώσο πρόεδρο. Πρώτον, απάντησε καταφατικά σε ερώτηση τηλεοπτικού συνεντευκτή εάν θεωρούσε τον Πούτιν ως «δολοφόνο».

Ο Ρώσος πρόεδρος, μιλώντας στην τηλεόραση, απάντησε στην κατηγορία του Μπάιντεν με ένα άσμα στη ρωσική παιδική χαρά «Αυτός που το είπε, το έκανε». Αργότερα, ο Πούτιν είπε ότι έλαβε τις εξηγήσεις του Αμερικανού ομολόγου του.

Εκτός από τη διάσκεψη κορυφής στη Γενεύη, ο Πούτιν και ο Μπάιντεν πραγματοποίησαν αρκετές τηλεφωνικές συνομιλίες και διαπραγματεύσεις σε βιντεοκλήση τον Δεκέμβριο του 2021. Δεν είναι φίλοι, αλλά ο τόνος της συνομιλίας τους ήταν εποικοδομητικός, πολύ επιχειρηματικός και σημείωσε αμοιβαίο σεβασμό, ανέφερε στη συνέχεια το Κρεμλίνο.

Ο Μπάιντεν ανέφερε την ετοιμότητα της Ουάσιγκτον να επιβάλει περισσότερες κυρώσεις κατά της Μόσχας, εάν τα ρωσικά στρατεύματα εισβάλουν στην Ουκρανία. Ο Πούτιν απάντησε ότι η πολιτική της Μόσχας ήταν μια πολιτική ειρήνης, ενώ οι κυρώσεις των ΗΠΑ ήταν μια ευρεία βολή και είχαν ακόμη και αντιδράσεις.

Εγγυήσεις ασφάλειας

Ο Πούτιν δήλωσε ότι η Ρωσία χρειάζεται σταθερές εγγυήσεις για να βεβαιωθεί ότι το ΝΑΤΟ δεν θα προχωρήσει στην επέκτασή του προς τα ανατολικά. Σε πολλές περιπτώσεις έκανε σαφείς δηλώσεις για το σκοπό αυτό. Η Δύση, υπενθύμισε, είχε δώσει τέτοιες προφορικές υποσχέσεις στον Σοβιετικό Πρόεδρο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ μόνο και μόνο για να ανταποκριθεί σε αυτές.

Στα τέλη του 2021, η Ρωσία τράβηξε τις «κόκκινες γραμμές» της δημοσίως καλώντας τις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ να υπογράψουν ευρωπαϊκά σύμφωνα ασφαλείας. Οι διαπραγματεύσεις για αυτά τα προσχέδια, τα οποία τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έσπευσαν να ονόμασαν «Το Δόγμα Πούτιν», ενδέχεται να ξεκινήσουν ήδη από τον Ιανουάριο.

«Υπήρξαν κάποιες ενδείξεις ότι οι εταίροι μπορεί να είναι έτοιμοι να εργαστούν σε αυτά. Ομοίως, όμως, βλέπουμε τον κίνδυνο προσπαθειών να πνίξουμε όλες τις προτάσεις μας στη ρητορική», είπε ο Πούτιν.

Η προοπτική για μια νέα πρόσωπο με πρόσωπο συνάντηση Πούτιν-Μάιντεν εξαρτάται εξ ολοκλήρου από το πώς αντιδρούν οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι εταίροι τους στις τελευταίες πρωτοβουλίες της Ρωσίας, δήλωσε ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ. Από την πλευρά του, ο Μπάιντεν είπε ότι υπολογίζει σε περαιτέρω επαφές με τον Πούτιν.

Ουκρανία

«Αργά ή γρήγορα - όσο πιο γρήγορα, τόσο το καλύτερο - θα αποκαταστήσουμε τις σχέσεις πλήρους κλίμακας με την Ουκρανία», δήλωσε ο Πούτιν τον Σεπτέμβριο.

Προς το παρόν, ωστόσο, αυτό παραμένει μια απομακρυσμένη πιθανότητα. Όπως παρατήρησε ο Πούτιν, η Ουκρανία συνεχίζει να κυβερνάται από μια πολεμική εθνικιστική μειονότητα, η οποία δεν αφήνει καμία ευκαιρία στους ανθρώπους να σχηματίσουν σώματα εξουσίας που θα αντικατοπτρίζουν τα συμφέροντά τους. Παράλληλα με αυτό, βρίσκεται σε εξέλιξη η διαδικασία αυτού που το Κρεμλίνο έχει περιγράψει ως «υφέρπουσα εισβολή» του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.

«Αυτό συμβαίνει στο κατώφλι μας», είπε ο Πούτιν. «Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι δεν έχουμε πού να υποχωρήσουμε περισσότερο».

Τον Ιούλιο, το άρθρο του Πούτιν για τις ουκρανικές υποθέσεις ανέβηκε στον ιστότοπο της ρωσικής προεδρίας. Ο Ρώσος ηγέτης προειδοποίησε ότι η Δύση προσπαθούσε να μετατρέψει την Ουκρανία σε ανταγωνιστή της Ρωσίας, αλλά η Μόσχα δεν θα συμβιβαζόταν ποτέ με αυτό. Το 2021, ο Πούτιν τόνισε πολλές φορές ότι θεωρούσε τη σημερινή ουκρανική ηγεσία ως εχθρική και όχι τον ουκρανικό λαό.

«Πιστεύω ότι οι Ουκρανοί και οι Ρώσοι είναι ένας λαός», είπε κατά τη διάρκεια του προγράμματος Direct Line Q&A τον Ιούνιο, επαναλαμβάνοντας αυτή την ιδέα σε πολλές προηγούμενες περιπτώσεις.

Γερμανία, Nord Stream 2 και ενεργειακή κρίση

«Θα χαρούμε πάντα να καλωσορίζουμε τη Φράου Μέρκελ στη Ρωσία ως αγαπητή επισκέπτη», είπε ο Πούτιν τον Αύγουστο, όταν η απερχόμενη καγκελάριος της Γερμανίας επισκέφθηκε τη Μόσχα με αυτή την ιδιότητα για τελευταία φορά προς το τέλος του 16ου έτους της θητείας της.

Ο Ρώσος πρόεδρος είπε νωρίτερα ότι η Μέρκελ και αυτός μοιράζονταν μια επιχειρηματική σχέση. «Την εκτιμώ πολύ. Είναι ένας πολύ έμπειρος πολιτικός, ένας απλός άνθρωπος και επίσης πολύ αξιόπιστος», είπε ο Πούτιν, προσθέτοντας ότι η παραίτηση της Μέρκελ τον έκανε να αισθάνεται απώλεια.

Η Μόσχα ελπίζει στη συνέχεια της πολιτικής της Γερμανίας έναντι της Ρωσίας υπό τον νέο καγκελάριο της χώρας, Όλαφ Σολτς.

Το μέλλον του έργου του αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream 2 μπορεί να χρησιμεύσει ως δείκτης. Ο Πούτιν τόνισε ότι η Μέρκελ και ο ίδιος προέκυψαν από την υπόθεση ότι ήταν ένα καθαρά οικονομικό έργο και σίγουρα όχι ένα πολιτικά κίνητρο. Η Ουάσιγκτον, το Κίεβο, η Βαρσοβία και πολλές άλλες πρωτεύουσες εμμένουν σε μια αντίθετη άποψη. Οι Ηνωμένες Πολιτείες υποστηρίζουν ότι η εκτόξευση του αγωγού φέρεται να βλάψει την ενεργειακή ασφάλεια της Ουκρανίας. Ο Πούτιν απέρριψε τέτοιες εικασίες ως ανοησίες. Πολλοί ειδικοί τόνισαν ότι οι αρχές των ΗΠΑ επιδιώκουν τους δικούς τους οικονομικούς στόχους.

Το περασμένο καλοκαίρι, όταν η Μέρκελ ήταν ακόμη στην εξουσία, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Γερμανία πέτυχαν τελικά συναίνεση για το έργο. Το Nord Stream 2 οριστικοποιήθηκε, αλλά ορισμένες γραφειοκρατικές διαδικασίες ανέβαλαν την πραγματοποίησσή του.

Η κατάσταση έγινε ιδιαίτερα περίπλοκη το φθινόπωρο, όταν η ενεργειακή κρίση έπληξε την Ευρώπη και την Ασία. Ο Ρώσος Πρόεδρος κατηγόρησε τις ραγδαίες τιμές του φυσικού αερίου στις κακώς μελετημένες πολιτικές των ευρωπαϊκών αρχών και συμβούλεψε τους δυτικούς πολιτικούς να αποφύγουν να ρίχνουν τη δική τους ευθύνη «στο κατώφλι κάποιου άλλου». Η Ρωσία έχει τηρήσει πάντα τις υποχρεώσεις της βάσει των συμβάσεων προμήθειας φυσικού αερίου και είναι έτοιμη να ενισχύσει τις εξαγωγές της, τόνισε.

Ναγκόρνο-Καραμπάχ: Πόλεμος και ειρήνη

Τα ζητήματα που σχετίζονταν με τη Δύση δεν ήταν το μοναδικό μέλημα που έπρεπε να φροντίσει ο Ρώσος πρόεδρος. Μετά τις διακοπές της Πρωτοχρονιάς στις αρχές Ιανουαρίου 2021, ο Πούτιν ξεκίνησε τις διεθνείς του επαφές με μια πρόσωπο με πρόσωπο συνάντηση με τον Πρόεδρο του Αζερμπαϊτζάν Ιλχάμ Αλίεφ και τον πρωθυπουργό της Αρμενίας Νικόλ Πασινιάν. Οι τρεις άνδρες συζήτησαν για το Καραμπάχ, όπου οι εχθροπραξίες είχαν σταματήσει λίγο πριν από αυτό, τον Νοέμβριο του 2020, και μια περαιτέρω διευθέτηση στην περιοχή ήταν στο παιχνίδι.

Ο Πούτιν ευχαρίστησε τους εταίρους του, προσθέτοντας ότι ο Αλίεφ και ο Πασινιάν επέδειξαν αρκετή πολιτική σοφία για να βάλουν τέλος στην αιματοχυσία. Ωστόσο, οι εντάσεις στο Καραμπάχ και στις συνοριακές περιοχές της επαρχίας Σιούνικ της Αρμενίας πυροδοτήθηκαν ξανά τον Νοέμβριο. Έγιναν πολλές ένοπλες συγκρούσεις που προκάλεσαν θύματα.

Στα τέλη του ίδιου μήνα Πούτιν, Αλίεφ και Πασινιάν πραγματοποίησαν άλλη μια τριμερή συνάντηση . Ο Ρώσος ηγέτης εξέφρασε τη λύπη του που τα προβλήματα συνέχισαν να εμφανίζονται κατά καιρούς στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, αλλά σημείωσε ότι πολλά έχουν επιτευχθεί φέτος για χάρη μιας διευθέτησης.

Αφγανιστάν

Το περασμένο καλοκαίρι, ο Ρώσος πρόεδρος ενέτεινε τις επαφές με ξένους ομολόγους του, κυρίως από χώρες-μέλη της ΚΑΚ της Κεντρικής Ασίας, υπό το φως της κατάστασης στο Αφγανιστάν, όπου οι Ταλιμπάν ήρθαν στην εξουσία χωρίς να περιμένουν την ολοκλήρωση της αποχώρησης των αμερικανικών στρατευμάτων.

«Δεν πρέπει να υπάρξει βιασύνη με την επίσημη αναγνώριση των Ταλιμπάν. Καταλαβαίνουμε ότι πρέπει να συνεργαστούν, αλλά οποιαδήποτε βιασύνη θα ήταν λάθος», είπε αργότερα ο Πούτιν. Τόνισε ότι είναι απαραίτητο να κρίνουμε τους νέους ηγέτες του Αφγανιστάν από τις πραγματικές τους πράξεις, προσθέτοντας ότι οι Ταλιμπάν αναμένεται να προχωρήσουν σε μια θετική τροχιά.

Βασικός γείτονας και σύμμαχος της Ρωσίας

Στο πλαίσιο αυτών και κάποιων άλλων ανησυχητικών παγκόσμιων εξελίξεων, αυτό το απερχόμενο έτος απέφερε θετικά αποτελέσματα σε πολλούς τομείς εξωτερικής πολιτικής.

Ο Πούτιν είχε τηλεφωνικές συνομιλίες με τον πρόεδρο της Λευκορωσίας Αλεξάντερ Λουκασένκο σχεδόν κάθε μήνα (μερικές φορές πολλές φορές το μήνα). Επίσης, συναντήθηκαν πρόσωπο με πρόσωπο σε Μόσχα, Αγία Πετρούπολη και Σότσι.

Στις 4 Νοεμβρίου, όταν η Ρωσία γιόρτασε την Ημέρα της Ενότητας, το Ανώτατο Κρατικό Συμβούλιο του Ενωσιακού Κράτους Ρωσίας και Λευκορωσίας πραγματοποίησε μια εικονική συνεδρίαση μέσω σύνδεσης βίντεο, η οποία συνέδεσε τη Σεβαστούπολη και το Μινσκ. Ο Πούτιν και ο Λουκασένκο ενέκριναν 28 συνδικαλιστικά προγράμματα . Ο Ρώσος ηγέτης παρατήρησε ότι αυτό έπρεπε να είχε γίνει εδώ και πολύ καιρό, τονίζοντας ότι πρώτα θα έπρεπε να είχε δημιουργηθεί το οικονομικό υπόβαθρο αντί για το πολιτικό εποικοδόμημα. Τα επόμενα βήματα θα ακολουθήσουν σύντομα.

«Είμαι βέβαιος ότι είμαστε στο σωστό δρόμο», είπε ο Πούτιν.

Η ασιατική πολιτική του Πούτιν

Το 2021, η Ρωσία και οι δυνάμεις της Νότιας και Ανατολικής Ασίας προχώρησαν στη διμερή συνεργασία. Στις αρχές Δεκεμβρίου, ο Πούτιν πραγματοποίησε επίσκεψη στην Ινδία . Ήταν η δεύτερη επίσκεψή του στο εξωτερικό για όλη τη χρονιά. Οι δύο πλευρές ενέκριναν κοινή δήλωση για τη συνεργασία σε διάφορους τομείς και μίλησαν ιδιαίτερα για τις διμερείς σχέσεις. Ο Πούτιν είπε ότι η Ρωσία θεωρεί την Ινδία ως «μεγάλη δύναμη με φιλικό λαό και αξιοσημείωτη ιστορία» αμοιβαίων σχέσεων. «Οι χώρες μας έχουν μια πολύ προσεκτική στάση η μια απέναντι στην άλλη», δήλωσε ο πρωθυπουργός της Ινδίας Ναρέντρα Μόντι.

Επίσης, τον Δεκέμβριο, ο Ρώσος ηγέτης πραγματοποίησε βιντεοσύσκεψη με τον Πρόεδρο της Κίνας Xi Jinping. Στην εναρκτήρια ομιλία του, ο Κινέζος ηγέτης υπενθύμισε ότι ήταν η 37η συνάντησή τους από το 2013. Ο Σι μίλησε στον Πούτιν ως «παλιό καλό μου φίλο», προσθέτοντας ότι ανυπομονούσε για ένα προσωπικό ραντεβού με τον Ρώσο ηγέτη κατά τη διάρκεια των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου .

Ζώντας σε μια εποχή αλλαγής;

Σε γενικές γραμμές, η κατάσταση στην παγκόσμια σκηνή κατά τη διάρκεια του απερχόμενου έτους έδωσε συχνά στον Πούτιν την ευκαιρία να επικαλεστεί την κινεζική σοφία. Μια παροιμία, όπως ίσως γνωρίζετε, λέει, «Ο Θεός να μην ζήσει σε μια εποχή αλλαγής». Ωστόσο, είμαστε ήδη εκεί, είτε μας αρέσει είτε όχι, και αυτές οι αλλαγές γίνονται βαθύτερες και πιο θεμελιώδεις», είπε ο Πούτιν μιλώντας σε μια συνάντηση της Λέσχης Συζήτησης Valdai τον Οκτώβριο.

πηγή: TASS Russian News Agency 

COP26: "Λευκός καπνός" από την Γλασκώβη, επιτεύχθηκε συμφωνία για το κλίμα - Α. Γκουτέρες: «η κλιματική καταστροφή συνεχίζει να μας χτυπά την πόρτα».

Νέα συμφωνία για την καταπολέμηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη πέτυχαν οι εκπρόσωποι 200 χωρών στη Διάσκεψη για το Κλίμα της Γλασκώβης (COP26).

Η COP26 ενέκρινε τη "Συμφωνία της Γλασκώβης" με σκοπό να επιταχυνθεί η μάχη κατά της κλιματικής υπερθέρμανσης, ωστόσο η συμφωνία αυτή δεν διασφαλίζει ότι η υπερθέρμανση θα περιοριστεί στον 1,5 βαθμό Κελσίου και ακόμα δεν δίνει απάντηση στα αιτήματα βοήθειας των φτωχών χωρών, που ευθύνονται λιγότερο για την κλιματική κρίση αλλά δέχονται περισσότερο τις επιπτώσεις της.

Το κείμενο υιοθετήθηκε μετά από αλλαγές της τελευταίας στιγμής που πέτυχε να ενσωματώσει η Ινδία, σε σχέση με τη σταδιακή κατάργηση της ενέργειας από ορυκτά καύσιμα.

Για τον ΟΗΕ, η συμφωνία της COP26 είναι ένας «συμβιβασμός» γεμάτος «αντιφάσεις», δήλωσε ο γενικός γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, Αντόνιο Γκουτέρες. Και πρόσθεσε ότι «η κλιματική καταστροφή συνεχίζει να μας χτυπά την πόρτα».

Η οριστική υιοθέτηση του κειμένου επιτεύχθηκε έπειτα από δύο εβδομάδες επίπονων διαπραγματεύσεων, με ένα χτύπημα του σφυριού του Βρετανού προέδρου της παγκόσμιας διάσκεψης για το κλίμα και έπειτα από αλλαγές της τελευταίας στιγμής που επέφεραν η Κίνα και η Ινδία στο θέμα της ενέργειας από ορυκτά καύσιμα.

ΙΤΑΛΙΑ: Αρχίζει σήμερα η σύνοδος των G20 στη Ρώμη - Στο επίκεντρο των συζητήσεων η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, η COVID-19, και η ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

Ξεκινά σήμερα στη Ρώμη η σύνοδος των ηγετών των 20 μεγαλύτερων οικονομιών παγκοσμίως - Η κλιματική αλλαγή αναμένεται να βρεθεί στο επίκεντρο των συζητήσεων

Θα συζητήσουν την αντιμετώπιση της COVID-19, την ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας και κυρίως το κλίμα: οι ηγέτες της G20, των 20 μεγαλύτερων οικονομιών παγκοσμίως που συναντώνται από σήμερα στη Ρώμη θα καταφέρουν να στείλουν ένα θετικό μήνυμα πριν την COP26.

«Έχουμε δρόμο να διανύσουμε και πρέπει να επιταχύνουμε το βήμα προς όλους τους κλιματικούς μας στόχους», επανέλαβε για μία ακόμη φορά χθες ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες, ο οποίος δεν σταματά να κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τον ενδεχόμενο «μιας κλιματικής καταστροφής», ενώ θεωρεί ότι οι χώρες της G20 φέρουν «ιδιαίτερη ευθύνη».

Οι χώρες της G20, στην οποία συμμετέχουν η Βραζιλία, η Κίνα, η Ινδία, η Γερμανία και οι ΗΠΑ, αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 80% του παγκόσμιου ΑΕΠ, το 60% του παγκόσμιου πληθυσμού και εκλύουν περίπου το 80% του διοξειδίου του άνθρακα.

«Έχουμε ακόμη τον χρόνο για να βάλουμε τα πράγματα στον σωστό δρόμο και αυτή η σύνοδος της G20 είναι μια ευκαιρία να το πράξουμε», υπογράμμισε ο Γκουτέρες.

Ο Ιταλός πρωθυπουργός Μάριο Ντράγκι είχε ζητήσει στις αρχές Οκτωβρίου «μια δέσμευση από τη G20 σχετικά με την ανάγκη να περιοριστεί η άνοδος της παγκόσμιας θερμοκρασίας στον 1,5 βαθμό Κελσίου», τον πιο φιλόδοξο στόχο της Συμφωνίας του Παρισιού.

«Δεν θα σταματήσουμε την υπερθέρμανση του πλανήτη στη Ρώμη ούτε σε αυτή την COP», παραδέχθηκε από την πλευρά του ο Βρετανός πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον από το αεροπλάνο που τον μετέφερε στην ιταλική πρωτεύουσα. «Το περισσότερο που μπορούμε να ελπίζουμε είναι να καθυστερήσει η αύξηση της θερμοκρασίας».

Σε αυτό το πλαίσιο, ως ποιο σημείο οι ηγέτες των μεγαλύτερων οικονομικών παγκοσμίως είναι έτοιμοι να δεσμευθούν για να εγκαταλείψουν τον άνθρακα;

Ο Τζόνσον πρόσθεσε ότι επέμεινε «στη δυνατότητα να εξέλθουμε από τον άνθρακα» στη διάρκεια τηλεφωνικής επικοινωνίας που είχε χθες με τον Κινέζο πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ, ο οποίος, όπως και ο ομόλογός του της Ρωσίας, θα συμμετάσχουν στη G20 μέσω βιντεοσύνδεσης.

Το Πεκίνο φάνηκε να υποχωρεί λίγο όταν τον Σεπτέμβριο δεσμεύθηκε να σταματήσει να κατασκευάζει στο εξωτερικό εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με άνθρακα. Όμως η Κίνα, όπως και πολλές αναπτυσσόμενες χώρες, εξαρτάται πολύ από τον άνθρακα, που εκλύει μεγάλες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα, για να μπορέσει να γυρίσει σελίδα, ιδίως στον τρέχον πλαίσιο της ενεργειακής κρίσης.

Σίγουρη πρόοδος στα δημοσιονομικά

Οι ελλείψεις και τα προβλήματα που αυξάνονται στην παγκόσμια εφοδιαστική αλυσίδα και απειλούν να εκτροχιάσουν τον ρυθμό της οικονομικής ανάπτυξης αναμένεται να συζητηθούν στη Ρώμη αυτό το Σαββατοκύριακο, όπως και το χρέος των πιο φτωχών χωρών αλλά και οι προσπάθειες αντιμετώπισης της covid-19.

Ωστόσο μοναδικό σημείο στο οποίο αναμένεται ότι θα σημειωθεί πρόοδος σε αυτή τη σύνοδο της G20 με τις περιορισμένες φιλοδοξίες είναι τα δημοσιονομικά. Αναμένεται να επικυρωθεί στο πιο υψηλό πολιτικό επίπεδο ο παγκόσμιος ελάχιστος φορολογικός συντελεστής του 15% για τις πολυεθνικές από το 2023, ένα μέτρο που αναμένεται να αποφέρει 150 δισεκ. ευρώ επιπλέον.

Πολλές διαδηλώσεις είναι προγραμματισμένες για σήμερα στη Ρώμη από συνδικάτα, την ακροαριστερά και το κίνημα Παρασκευές για το Μέλλον, με τη συμμετοχή χιλιάδων ανθρώπων.

Περισσότεροι από 5.000 αστυνομικοί και στρατιωτικοί έχουν αναπτυχθεί στην ιταλική πρωτεύουσα, στον ουρανό της πόλης θα πετούν συνεχώς ελικόπτερα και drones, ενώ η συνοικία όπου θα διεξαχθεί η σύνοδος έχει αποκλειστεί.

Η G20 θα αποτελέσει και μια ευκαιρία για τους ηγέτες να πραγματοποιήσουν πολλές διμερείς συναντήσεις, καθώς βρίσκονται για πρώτη φορά μετά το ξέσπασμα της πανδημίας πρόσωπο με πρόσωπο σε ένα διεθνές γεγονός.

Σήμερα ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν και ο Γάλλος ομόλογός του Εμανουέλ Μακρόν, όπως και η Γερμανίδα καγκελάριος Άγγελα Μέρκελ και ο Βρετανός πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον θέλουν να συμφωνήσουν στην επανάληψη των διαπραγματεύσεων με το Ιράν.

Στην ομάδα των G20 μετέχουν οι πλούσιες χώρες και οι αναδυόμενες οικονομίες.

Πρόκειται για τις: Αργεντινή, Αυστραλία, Βραζιλία, Καναδάς, Κίνα, Γαλλία, Γερμανία, Ινδία, Ινδονησία, Ιταλία, Ιαπωνία, Μεξικό, Ρωσία, Σαουδική Αραβία, Νότιος Αφρική, Νότιος Κορέα, Τουρκία, Βρετανία, ΗΠΑ, ΕΕ.

Η ομάδα των G20 δημιουργήθηκε με αφορμή την ασιατική χρηματοπιστωτική κρίση του 1997-98, η οποία απείλησε το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα και ανέδειξε την ανάγκη συμμετοχής στην παγκόσμια οικονομική «διακυβέρνηση» και των ισχυρών αναπτυσσόμενων οικονομιών.

Οι ηγέτες των 20 ισχυρότερων χωρών συναντήθηκαν, για πρώτη φορά, το Δεκέμβριο του 1999, στο Βερολίνο.

Τη φετινή χρονιά, η σύνοδος των G20 θα πραγματοποιηθεί στη Ρώμη, 31-31 Οκτωβρίου, 2021. / πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

ΗΠΑ: Εκδόθηκε το πρώτο διαβατήριο με ένδειξη "Χ" στην επιλογή φύλου για intersex άτομα

Τουλάχιστον άλλες έντεκα χώρες, μεταξύ των οποίων ο Καναδάς, η Γερμανία, η Αργεντινή, η Ινδία και το Πακιστάν, προτείνουν την επιλογή «Χ» ή «άλλο» στα διαβατήριά τους, σύμφωνα με την οργάνωση Employers Network for Equality and Inclusion, που εδρεύει στο Λονδίνο.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες ανακοίνωσαν σήμερα ότι παρέδωσαν το πρώτο διαβατήριο που φέρει την ένδειξη "Χ" στην επιλογή του φύλου, σε ένα άτομο το οποίο δηλώνει ότι δεν καλύπτεται από τους «παραδοσιακούς» χαρακτηρισμούς «άρρεν» και «θήλυ».

Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ «πρόσθεσε την επιλογή "Χ" για τα μεσοφυλικά άτομα» και ευρύτερα για όσους δεν αυτοπροσδιορίζονται με βάση τα κριτήρια φύλου τα οποία προτείνονταν μέχρι σήμερα, ανέφερε ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών Νεντ Πράις. Η προσθήκη αυτή ήταν μια προεκλογική υπόσχεση του προέδρου Τζο Μπάιντεν, στο πλαίσιο της προστασίας των δικαιωμάτων των σεξουαλικών μειονοτήτων.

BREAKING: The U.S. State Department has issued the first United States passport with an “X” gender designation. It's a milestone in the recognition of the rights of people who don’t identify as male or female. https://t.co/ErCESStzb6

— The Associated Press (@AP) October 27, 2021

Από τις αρχές του 2022 όσοι ζητούν να εκδώσουν διαβατήριο θα μπορούν να κάνουν αυτήν την επιλογή, διευκρίνισε ο Πράις, επαναλαμβάνοντας ότι η αμερικανική διπλωματία δεσμεύεται «να προωθήσει την ελευθερία, την αξιοπρέπεια και την ισότητα» όλων των ανθρώπων.

Τουλάχιστον άλλες έντεκα χώρες, μεταξύ των οποίων ο Καναδάς, η Γερμανία, η Αργεντινή, η Ινδία και το Πακιστάν, προτείνουν την επιλογή «Χ» ή «άλλο» στα διαβατήριά τους, σύμφωνα με την οργάνωση Employers Network for Equality and Inclusion, που εδρεύει στο Λονδίνο.

    

State Department releases statement saying they have issued the first U.S. passport with an X gender marker.

“We look forward to offering this option to all routine passport applicants once we complete the required system and form updates in early 2022” https://t.co/DsE6IcvevT

— Alex Thompson (@AlexThomp) October 27, 2021   

Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν είχε ήδη χαλαρώσει τους κανόνες από τον Ιούνιο, επιτρέποντας στους Αμερικανούς πολίτες να επιλέγουν οι ίδιοι το φύλο που θα αναγράφεται στο διαβατήριό τους. Στο παρελθόν, όσοι ήθελαν να αναγράφεται φύλο διαφορετικό από εκείνο του πιστοποιητικού γέννησης θα έπρεπε να καταθέσουν και ένα ιατρικό πιστοποιητικό.

Ο Τζο Μπάιντεν έχει θέσει ως προτεραιότητα της κυβέρνησής του την προάσπιση των δικαιωμάτων των σεξουαλικών μειονοτήτων σε όλον τον κόσμο, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο πρόεδρο στην ιστορία των ΗΠΑ και ερχόμενος σε ρήξη με την πολιτική του προκατόχου του, του Ντόναλντ Τραμπ. Όταν ήταν υπουργός Εξωτερικών του Ρεπουμπλικάνου πολυεκατομμυριούχου, ο Μάικ Πομπέο είχε απαγορεύσει στις πρεσβείες των ΗΠΑ να υψώνουν τη σημαία του ουράνιου τόξου, του συμβόλου της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ.

πηγή: euronews.com

Η Ρωσία καταγράφει ιστορικό υψηλό, πάνω από 34.300 κρούσματα COVID-19 καθημερινά!

Η Ρωσία έχει τον πέμπτο μεγαλύτερο αριθμό επιβεβαιωμένων κρουσμάτων στον κόσμο μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες , την Ινδία , τη Βραζιλία και το Ηνωμένο Βασίλειο...

ΜΟΣΧΑ: Τα κρούσματα COVID-19 στη Ρωσία αυξήθηκαν κατά 34.303 τα τελευταία 24ωρα σε 7.992.687, ανακοίνωσε την Κυριακή το κέντρο αντιμετώπισης του κορονοϊού της Ρωσίας.

Το καθημερινό κρούσμα κορονοϊού στη Ρωσία αγγίζει το ιστορικό υψηλό για τέταρτη συνεχόμενη φορά. Σε σχετικούς όρους, η επίπτωση του COVID-19 αυξήθηκε κατά 0,43% την περασμένη ημέρα. Συγκεκριμένα, την περασμένη ημέρα, περίπου 896 κρούσματα COVID-19 εντοπίστηκαν στην περιοχή Σαμάρα, 711 κρούσματα μόλυνσης καταγράφηκαν στην περιοχή Νίζνι Νόβγκοροντ, 673 περιστατικά αποκαλύφθηκαν στην περιοχή Βορόνεζ, 661 κρούσματα αναφέρθηκαν στο Μπασκορτοστάν και 594 - στην περιοχή της Περμ.

Ο αριθμός των λεγόμενων ενεργών κρουσμάτων, των ασθενών που λαμβάνουν θεραπεία, αυξήθηκε σε 768.751, σύμφωνα με το κέντρο κρίσης.

Οι θάνατοι της Ρωσίας από τον COVID-19 αυξήθηκαν κατά 997 έναντι 1.002 θανάτων την προηγούμενη ημέρα, έχοντας φτάσει τους 223.312. Η θνησιμότητα υπό όρους (η τελική μπορεί να προσδιοριστεί μόνο μετά το τέλος της πανδημίας) παρέμεινε στο 2,79%, σύμφωνα με το κέντρο κρίσης.

Συγκεκριμένα, τις τελευταίες 24 ώρες, περίπου 39 θάνατοι από COVID -19 καταγράφηκαν στην περιοχή Krasnodar, 37 θάνατοι - στην περιοχή Sverdlovsk, 35 θάνατοι - στο Μπασκορτοστάν, 33 θάνατοι - στην περιοχή της Σταυρόπολης, 30 - στο Rostov Περιοχή.

Ο αριθμός των αναρρωμένων από τον COVID-19 στη Ρωσία αυξήθηκε κατά 18.717 το τελευταίο 24ωρο σε 7.000.624. Το μερίδιο των ανακτήσεων από τον COVID-19, σύμφωνα με το κέντρο κρίσης, μειώθηκε στο 87,6% των προσβεβλημένων.

Συγκεκριμένα, την περασμένη ημέρα, περίπου 687 ασθενείς πήραν εξιτήριο από νοσοκομεία στο Μπασκορτοστάν, 532 άτομα ανάρρωσαν από τον COVID -19 στην περιοχή Νίζνι Νόβγκοροντ, 475 - στην περιοχή Σαμάρα, 422 - στην περιοχή Αρχάγγελσκ, 413 - στο Σβέρντλοφσκ Περιοχή.

με πληροφορίες από TASS

Γιατί η Κίνα αποξενώνει τον κόσμο - Οικοδομείται αντίδραση -αλλά το Πεκίνο δεν φαίνεται να αναθεωρεί την στάση του

Οικοδομείται αντίδραση - αλλά το Πεκίνο δεν φαίνεται να αναθεωρεί την στάση του

Διαδηλωτές έξω από την κινεζική πρεσβεία στην Γιανγκόν της Μιανμάρ, τον Φεβρουάριο του 2021 

___________________________________________________________________________________

Πρόσφατα, οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο συμφώνησαν να μοιραστούν ευαίσθητα πυρηνικά μυστικά με την Αυστραλία (σύμφωνο AUKUS) για να την βοηθήσουν να αντιμετωπίσει τις ναυτικές φιλοδοξίες της Κίνας στον Ειρηνικό. 

Peter Martin*

Στις αρχές του 2017, η Κίνα φαινόταν να βρίσκεται σε καλό δρόμο. Η οικονομία της ξεπερνούσε τις εκτιμήσεις. Ο πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ υλοποιούσε την κινεζική Πρωτοβουλία Ζώνη και Οδός για τις υποδομές και ήταν στα πρόθυρα του ανοίγματος της πρώτης υπερπόντιας στρατιωτικής βάσης της Κίνας στο Τζιμπουτί. Το πιο σημαντικό, ο Σι φαινόταν έτοιμος να εκμεταλλευτεί την θέληση του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ να ξεκινά καυγάδες με συμμάχους των ΗΠΑ και διεθνείς οργανισμούς. Σε μια ομιλία του στο Νταβός τον Ιανουάριο του ίδιου έτους, ο Σι μέχρι που συνέκρινε τον προστατευτισμό με το «κλείσιμο σε ένα σκοτεινό δωμάτιο».

Σχεδόν πέντε χρόνια μετά, το Πεκίνο αντιμετωπίζει τη μεγαλύτερη διεθνή αντίδραση έναντί του εδώ και δεκαετίες. Οι αρνητικές απόψεις για την Κίνα έχουν σχεδόν φτάσει σε ύψη ρεκόρ σε ολόκληρο τον ανεπτυγμένο κόσμο, σύμφωνα με έρευνα του Pew Research Center τον Ιούνιο, η οποία έδειξε ότι τουλάχιστον τα τρία τέταρτα των ερωτηθέντων στην Αυστραλία, την Ιαπωνία, τη Νότια Κορέα, την Σουηδία, και τις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν τώρα ευρέως αρνητικές απόψεις για την χώρα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, την οποία το Πεκίνο δούλεψε για να φλερτάρει κατά την εποχή του Τραμπ, χαρακτήρισε επίσημα την Κίνα ως «συστημικό αντίπαλο» και οι ηγέτες του ΝΑΤΟ έχουν αρχίσει να συντονίζουν μια κοινή απάντηση στο Πεκίνο. Στο κατώφλι της Κίνας, οι ηγέτες της Αυστραλίας, της Ινδίας, της Ιαπωνίας, και των Ηνωμένων Πολιτειών αναζωογόνησαν την ομάδα κρατών «Quad» ως απάντηση στις ανησυχίες για τις προθέσεις του Πεκίνου. Και πιο πρόσφατα, οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο συμφώνησαν να μοιραστούν ευαίσθητα πυρηνικά μυστικά με την Αυστραλία για να την βοηθήσουν να αντιμετωπίσει τις ναυτικές φιλοδοξίες της Κίνας στον Ειρηνικό.

Ωστόσο, το Πεκίνο δεν δείχνει κανένα σημάδι αλλαγής πορείας. Σε αντίθεση με τις προηγούμενες εποχές αντιδράσεων εναντίον της Κίνας, όπως εκείνη που ακολούθησε την σφαγή στην πλατεία Τιενανμέν το 1989, ετούτη δεν οδήγησε σε αναθεώρηση της στάσης του Πεκίνου. Προς το παρόν, οι ηγέτες της Κίνας φαίνεται να έχουν αποφασίσει ότι η πρωτόγνωρη εθνική ισχύς τους, σε συνδυασμό με την γενική κακουχία της Δύσης, σημαίνει ότι ο υπόλοιπος κόσμος θα πρέπει να προσαρμοστεί στις προτιμήσεις του Πεκίνου.

Πολεμιστές λύκοι

Τα τελευταία χρόνια, η Κίνα έχει αντιμετωπίσει αυξανόμενη διεθνή κριτική για τα πάντα, από την προφανή κράτηση περισσότερων από ένα εκατομμύριο Μουσουλμάνους Ουιγούρους [2] σε στρατόπεδα «επανεκπαίδευσης» έως την σαρωτική καταστολή στο Χονγκ Κονγκ, τις αμφιλεγόμενες βιομηχανικές πολιτικές της, και τον ρόλο της στο ξέσπασμα της πανδημίας COVID-19. Όλο και περισσότερο, είναι οι διπλωμάτες της Κίνας αυτοί που κάνουν τη μεγαλύτερη ζημιά στην φήμη της χώρας τους. Ευρέως γνωστοί ως «Wolf Warriors», από μια σειρά κινηματογραφικών ταινιών υπερπαραγωγής που απεικόνιζαν Κινέζους ήρωες να νικούν ξένους εχθρούς, έχουν ανοίξει καυγάδες παντού, από τα Φίτζι έως την Βενεζουέλα. Τον Μάρτιο του 2020, ο εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών, Zhao Lijian, εξόργισε Αμερικανούς αξιωματούχους όταν ισχυρίστηκε ότι η πανδημία της COVID-19 ξεκίνησε μόνο αφότου Αμερικανοί αθλητές είχαν φέρει τον ιό στην Wuhan. Τον περασμένο Νοέμβριο, ο Ζάο ανάρτησε στο Twitter την απεικόνιση ενός Αυστραλού στρατιώτη που κρατούσε ένα μαχαίρι στον λαιμό ενός Αφγανού παιδιού, με αποτέλεσμα ο πρωθυπουργός της Αυστραλίας, Σκοτ Μόρισον, να απαιτήσει μια συγγνώμη. Και τον Σεπτέμβριο, ο νέος πρέσβυς της Κίνας στο Ηνωμένο Βασίλειο, Zheng Zeguang, αποκλείστηκε από το βρετανικό κοινοβούλιο λόγω των κινεζικών κυρώσεων εναντίον Βρετανών βουλευτών.

Οι ελίτ της εξωτερικής πολιτικής της Κίνας έχουν παρατηρήσει το πρόβλημα. Ήδη από το 2018, ο Deng Pufang, γιος του πρώην υπέρτατου ηγέτη Ντενγκ Σιαοπίνγκ, προειδοποίησε ότι η Κίνα θα πρέπει να «γνωρίζει την θέση της» και να «διατηρεί ένα νηφάλιο μυαλό» στην εξωτερική πολιτική της. Τον Μάιο του 2020, το Reuters ανέφερε ότι τα Κινέζικα Ινστιτούτα Σύγχρονων Διεθνών Σχέσεων -μια δεξαμενή σκέψης που συνδέεται με την κύρια υπηρεσία πληροφοριών της Κίνας- είχαν προειδοποιήσει την ηγεσία της χώρας ότι το αντικινεζικό αίσθημα ήταν στο υψηλότερο σημείο του από την εποχή της καταστολής στην Πλατεία Τιενανμέν το 1989. Και τον Σεπτέμβριο του 2020, ο Yuan Nansheng, πρώην γενικός πρόξενος της Κίνας στο Σαν Φρανσίσκο, προειδοποίησε για «ακραίο εθνικισμό» στην κινεζική εξωτερική πολιτική. Ο ίδιος ο Σι έχει αναγνωρίσει τουλάχιστον σιωπηρά το πρόβλημα, προειδοποιώντας σε μια σύσκεψη του Πολιτικού Γραφείου τον Ιούνιο ότι η Κίνα έπρεπε να παρουσιάσει μια «αξιαγάπητη» εικόνα στον κόσμο.

Αλλά ακόμη πιο εντυπωσιακή από την αντίδραση κατά της Κίνας ήταν η αδυναμία της χώρας να αναθεωρήσει την στάση της. Η απάντηση του Πεκίνου στην ραγδαία επιδείνωση των σχέσεων με την Καμπέρα ήταν να αντιμετωπίσει την Αυστραλία με έναν κατάλογο απαιτήσεων για τις οποίες είπε ότι ήταν οι προϋποθέσεις για την βελτίωση των σχέσεων. Οι ηγέτες της Κίνας έχουν επίσης επανειλημμένα τονίσει ότι οποιαδήποτε βελτίωση των σχέσεων με τις Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να ξεκινήσει με παραχωρήσεις από την Ουάσινγκτον και έδωσαν στην αναπληρώτρια υπουργό Εξωτερικών, Wendy Sherman, έναν παρόμοιο κατάλογο αιτημάτων όταν επισκέφθηκε την Tianjin τον Ιούλιο.

Οι αξιωματούχοι στην Ουάσιγκτον έχουν αρχίσει να βλέπουν την αδυναμία του Πεκίνου να αλλάξει πορεία ως πλεονέκτημα στον αναδυόμενο ανταγωνισμό μεταξύ των δύο χωρών. Κατά την διάρκεια διμερών συνομιλιών τον Μάρτιο, ο κορυφαίος διπλωμάτης της Κίνας, Yang Jiechi, έκανε κατήχηση στους Αμερικανούς ομολόγους του σχετικά με τις ηθικές αποτυχίες των Ηνωμένων Πολιτειών, συμπεριλαμβανομένων των δολοφονιών μαύρων πολιτών από αστυνομικούς. Σε απάντηση, ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, Jake Sullivan, υπενθύμισε στον Γιανγκ αυτό που αποκάλεσε «μυστική σως» των Ηνωμένων Πολιτειών: την ικανότητα αναγνώρισης και διόρθωσης λαθών. «Μια χώρα με αυτοπεποίθηση», είπε ο Σάλιβαν, «είναι σε θέση να κοιτάζει σκληρά τις δικές της ελλείψεις και να επιδιώκει συνεχώς να βελτιώνεται». Το συμπέρασμα, φυσικά, ήταν ότι η Κίνα φαινόταν να μην μπορεί να κάνει το ίδιο, τουλάχιστον στην εξωτερική της πολιτική.


Φόβος και Φιλοδοξία στο Πεκίνο

Είναι δελεαστικό να δούμε την αδυναμία του Πεκίνου να προσαρμοστεί ως εγγενές χαρακτηριστικό του κινεζικού συστήματος. Σίγουρα, μεμονωμένοι Κινέζοι αξιωματούχοι συχνά φοβούνται τις συνέπειες της παραδοχής λαθών. Αλλά στο παρελθόν, το Πεκίνο ήταν στην πραγματικότητα αρκετά ικανό στην διόρθωση πορείας. Στην δεκαετία του 1950, η Κίνα ξεκίνησε μια επίθεση γοητείας που της έδωσε φίλους στον αναπτυσσόμενο κόσμο και βοήθησε στην οικοδόμηση υποστήριξης για το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΚ) ως την διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση της Κίνας. Την περίοδο μετά την σφαγή της Πλατείας Τιενανμέν το 1989, Κινέζοι διπλωμάτες βοήθησαν στην αποκατάσταση της χώρας τους στα μάτια του κόσμου, ξεκινώντας μια πορεία επιτυχιών σχεδόν δύο δεκαετιών που κορυφώθηκε με την φιλοξενία των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων το 2008 από την Κίνα στο Πεκίνο.

Αντί για ένα εγγενές ελάττωμα στο μοντέλο διακυβέρνησης της Κίνας, η αποτυχία να αναθεωρήσει την στάση της αυτή την φορά είναι προϊόν της τρέχουσας πολιτικής ατμόσφαιρας στο Πεκίνο. Η υπερβολική εμπιστοσύνη είναι ένα σημαντικό μέρος του προβλήματος. Μετά την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση της περιόδου 2008–9, το Πεκίνο άρχισε μια στροφή προς ένα πιο διεκδικητικό στυλ διπλωματίας, που ενισχύθηκε από την πεποίθηση ότι το σύστημά του είχε επικυρωθεί από την ταχεία αντίδρασή του στην οικονομική κατάρρευση. Αυτή η μετατόπιση επιταχύνθηκε δραματικά αφότου ο Σι έγινε επικεφαλής του ΚΚΚ το 2012: έως το 2017, κορυφαίοι Κινέζοι ηγέτες καταδείκνυαν «αλλαγές που δεν είχαν παρατηρηθεί σε έναν αιώνα» και ο Σι είχε δηλώσει δημόσια ότι η Κίνα «πλησιάζει το κέντρο της παγκόσμιας σκηνής» και «[στάθηκε] ψηλά στην Ανατολή».

Σε συνδυασμό με τη νεοεμφανιζόμενη αυτοπεποίθηση του Πεκίνου ήταν η πίστη στην Δυτική -και ιδιαίτερα στην αμερικανική- αδυναμία και παρακμή. Τα λάθη της Ουάσινγκτον στην εξωτερική πολιτική στη Μέση Ανατολή, η αναποφάσιστη απάντησή της στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, και η αμήχανη απάντησή της στην τρέχουσα πανδημία, όλα την έχουν ενισχύσει. Τον Φεβρουάριο του 2020, ο Σι είπε σε στελέχη του κόμματος ότι η κρίση της COVID-19 είχε αποδείξει τα «αξιοσημείωτα πλεονεκτήματα της ηγεσίας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας και του σοσιαλιστικού συστήματος με κινεζικά χαρακτηριστικά».

Ο Σι ευνοούσε εδώ και καιρό μια πιο διεκδικητική στάση για την Κίνα στην παγκόσμια σκηνή. Ακόμη και πριν γίνει πρόεδρος, ο Σι παραπονιόταν για «ξένους με γεμάτη κοιλιά που δεν έχουν τίποτα καλύτερο να κάνουν από το να δείχνουν με το δάχτυλο» στις επιδόσεις της Κίνας για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Μια από τις πρώτες ενέργειές του ως ηγέτης του ΚΚΚ το 2012 ήταν να χαράξει μια ατζέντα για «τη μεγάλη αναζωογόνηση του κινεζικού έθνους», σηματοδοτώντας τις φιλοδοξίες του να ανακτήσει η χώρα τη δίκαιη θέση της στον κόσμο. Έκτοτε, έχει επανειλημμένα δώσει οδηγίες στους διπλωμάτες να υπερασπίζονται την Κίνα πιο επιθετικά, ακόμη και γράφοντας χειρόγραφες σημειώσεις που τους καθοδηγούν να δείξουν πιο «μαχητικό πνεύμα». Το μήνυμα για κάθε φιλόδοξο Κινέζο διπλωμάτη ή προπαγανδιστή είναι σαφές: για να προχωρήσουμε, είναι σημαντικό να ταιριάξουμε με τον θεληματικό τόνο του Σι.

Αλλά οι Κινέζοι αξιωματούχοι ακολούθησαν το παράδειγμα του Σι από φόβο όσο και από φιλοδοξία. Από το 2012, περισσότεροι από 1,5 εκατομμύριο αξιωματούχοι έχουν τιμωρηθεί σε μια σαρωτική εκστρατεία κατά της διαφθοράς που αντιμετωπίζει την πολιτική απιστία ως ένα είδος δωροδοκίας. Διπλωμάτες έπρεπε να παρακολουθήσουν συνεδρίες «αυτοκριτικής» στο Υπουργείο Εξωτερικών και «περιοδικές επιθεωρήσεις» που δοκιμάζουν την πίστη τους στο κόμμα και την προθυμία να ακολουθήσουν εντολές. Παλιοί κανόνες σχετικά με το απόρρητο και την πειθαρχία εφαρμόστηκαν επίσης με νέο ζήλο: ένας κανόνας που χρονολογείται από το 1949, ο οποίος απαγορεύει στους Κινέζους διπλωμάτες να συναντιούνται μόνοι με ξένους, έχει επιβληθεί σε όλους, από τους πρέσβεις έως τους κατώτερους διπλωμάτες σε προγράμματα σπουδών στο εξωτερικό.

Οι Κινέζοι διπλωμάτες ξέρουν πώς να ερμηνεύσουν αυτά τα σήματα. Κατά την διάρκεια των δεκαετιών, ο μηχανισμός εξωτερικής πολιτικής της Κίνας υπέστη πολλαπλούς κύκλους εκκαθαρίσεων, κατά τους οποίους οι συνάδελφοι έδιναν πληροφορίες ο ένας για τον άλλον και τους επιβάλλονταν κυρώσεις επειδή δεν ήταν αρκετά πιστοί στην ατζέντα του καθεστώτος. Κατά την διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης, οι πρεσβευτές κλειδώνονταν σε κελάρια, αναγκάζονταν να καθαρίσουν τουαλέτες, και δέρνονταν μέχρι να φτύσουν αίμα. Μεγάλος αριθμός Κινέζων διπλωματών στάλθηκε σε στρατόπεδα επανεκπαίδευσης στην αγροτική Κίνα. Για τους Κινέζους αξιωματούχους της εξωτερικής πολιτικής, η ασφαλέστερη πορεία είναι να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Σι και να προσθέσουν λίγο επιπλέον ζήλο για το καλό.

Στα χέρια του Σι Τζινπίνγκ

Η άνοδος της διπλωματίας του «Πολεμιστή Λύκου» στην Κίνα έχει καταστήσει αναποτελεσματικά τα κανονικά διπλωματικά κανάλια με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι επίσημες συναντήσεις έχουν γίνει για τους Κινέζους αξιωματούχους κάτι περισσότερο από ευκαιρίες να επιπλήττουν δημοσίως τους Αμερικανούς ομολόγους τους, ενώ τα δευτερεύοντα κανάλια επικοινωνίας μέσω πρώην αξιωματούχων ή στο περιθώριο επίσημων συναντήσεων έχουν γίνει επίσης λιγότερο αποτελεσματικά, αφού οι Κινέζοι αξιωματούχοι απαγγέλλουν χιλιοειπωμένα σημεία ομιλίας (talking points) από φόβο μήπως χαρακτηριστούν αδύναμοι ή ακόμη και να καταλήξουν σε πολιτικό πρόβλημα. Ο Cui Tiankai, πρεσβευτής της Κίνας στην Ουάσιγκτον μέχρι νωρίτερα φέτος, σταμάτησε να συναντιέται μόνος με ξένους ομολόγους του στα τελευταία χρόνια της θητείας του στο πόστο αυτό, έχοντας πάντα έναν άλλο διπλωμάτη στις συναντήσεις ώστε να παρακολουθεί. Σήμερα, οι περισσότερες προσωπικές επαφές έχουν διακοπεί λόγω της πανδημίας και οι διαδικτυακοί διάλογοι στα δευτερεύοντα κανάλια επικοινωνίας (Track II) μεταξύ πρώην αξιωματούχων παρουσιάζουν λίγα περισσότερα από την επίμονη επανάληψη των ίδιων σημείων ομιλίας.

Όχι ότι οι διπλωμάτες της Κίνας έχουν την δυνατότητα να αποκαταστήσουν την παγκόσμια φήμη της Κίνας μόνοι τους. Οι προηγούμενες αναπροσαρμογές της κινεζικής εξωτερικής πολιτικής υποστηρίχθηκαν από αλλαγές στην εσωτερική πολιτική που έκαναν την χώρα πιο ελκυστική στον έξω κόσμο. Η επίθεση γοητείας της την δεκαετία του 1990, για παράδειγμα, συνοδεύτηκε από μια δέσμευση για οικονομική απελευθέρωση πριν από την ένταξή της στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, μιαν θέληση να βάλει στην άκρη συνοριακές διαμάχες, και μέχρι και δοκιμαστικά βήματα προς την εσωτερική πολιτική μεταρρύθμιση.

Αλλά η κυβέρνηση του Σι δεν έδειξε κανένα σημάδι ότι είναι πρόθυμη να αλλάξει τις υπό την ηγεσία του κράτους βιομηχανικές πολιτικές που έχουν αποξενώσει τις πολυεθνικές εταιρείες, να μετριάσει τις καταστολές στην [επαρχία] Σιντζιάνγκ ή στο Χονγκ Κονγκ, ή να συμβιβαστεί στις εδαφικές διαφορές από τα Ιμαλάια μέχρι τη Νότια Σινική Θάλασσα. Αυτό αφήνει στους Κινέζους διπλωμάτες και προπαγανδιστές ένα μήνυμα δύσκολο, αν όχι αδύνατο να πωληθεί. Όσο όμως χρησιμοποιούν τακτικές «Πολεμιστή Λύκου», δεν χρειάζεται καν να το προσπαθήσουν.

_____________________________________

*Ο Peter Martin είναι Δημοσιογράφος και καλύπτει θάματα αμυντικής πολιτικής και Επιχειρησιακής νοημοσύνης του Bloomberg, είναι ο Συγγραφέας του "China’s Civilian Army: The Making of Wolf Warrior Diplomacy,"

AUΚUS: Ο νέος εφιάλτης για την παγκόσμια ειρήνη

AUKUS είναι ο καινούργιος εφιάλτης για την παγκόσμια ειρήνη που κάνει το γύρο του κόσμου από την περασμένη Τετάρτη, όταν Αυστραλία (Α), Ηνωμένο Βασίλειο (UK) και Ηνωμένες Πολιτείες (US) ανακοίνωσαν το νέο, τριμερές στρατιωτικό Σύμφωνο που συνομολόγησαν εναντίον της Κίνας. 

Πέτρος Παπακωνσταντίνου *

Το ακρωνύμιο είναι κακόηχο σε όποια γλώσσα κι αν το προφέρεις, αλλά αυτό είναι το λιγότερο γι αυτούς που σύντομα θα αναγκαστούν να το υποφέρουν. Πολλοί θα σκεφτούν, ίσως, ότι η Ταϊβάν πέφτει πολύ μακριά, αλλά κι η Κορέα του ‘50 δεν ήταν πιο κοντά μας.

AUKUS είναι ο καινούργιος εφιάλτης για την παγκόσμια ειρήνη που κάνει το γύρο του κόσμου από την περασμένη Τετάρτη, όταν Αυστραλία (Α), Ηνωμένο Βασίλειο (UK) και Ηνωμένες Πολιτείες (US) ανακοίνωσαν το νέο, τριμερές στρατιωτικό Σύμφωνο που συνομολόγησαν εναντίον της Κίνας. Κάποιοι είπαν ότι επρόκειτο για μια βεβιασμένη κίνηση του Τζο Μπάιντεν για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από το φιάσκο στο Αφγανιστάν και την αίσθηση ασύντακτης υποχώρησης της αμερικανικής υπερδύναμης σε όλα τα μέτωπα, που οι ίδιοι υπέθεταν ότι θα σφραγίσει το επόμενο διάστημα. Δική τους η αφέλεια, δική τους η έκπληξη.

Στην πραγματικότητα, ο νέος συνασπισμός προθύμων ήταν μια κίνηση που προετοιμαζόταν συστηματικά επί μήνες, από τη στιγμή που ανέλαβε την αμερικανική προεδρία ο Μπάιντεν. Ένα ακόμη βήμα στο στρατηγικό αναπροσανατολισμό των ΗΠΑ που χάραξε το βαθύ κράτος και ακολούθησαν με συνέπεια τρεις διαδοχικοί πρόεδροι, οι Ομπάμα, Τραμπ και Μπάιντεν- πολύ διαφορετικοί στο ύφος και σε άλλες πολιτικές, αλλά σχεδόν ταυτόσημοι στο θέμα που συζητάμε: την αναδίπλωση της μόνης, αλλά χωλαίνουσας υπερδύναμης από τα χαώδη μέτωπα της Μέσης Ανατολής, όπου υπέστη τόση φθορά με τους πολέμους του Μπους σε Ιράκ και Αφγανιστάν, έτσι ώστε να απελευθερωθούν πόροι και δυνάμεις για το κεντρικό μέτωπο των επόμενων δεκαετιών, μεταξύ Αμερικής και Κίνας.

Πολύ φοβάμαι ότι οι κίνδυνοι από αυτή την εξέλιξη έχουν υποτιμηθεί, μέχρι στιγμής, στην Ελλάδα- όχι μόνο από τις κυρίαρχες αστικές δυνάμεις, αλλά και από το αριστερό, αντιιμπεριαλιστικό στρατόπεδο. Ο πρώτος κίνδυνος αφορά τη διασπορά των πυρηνικών στη ζώνη Ασίας- Ειρηνικού ή και ευρύτερα. Με τη συμφωνία, η Αυστραλία πρόκειται να αποκτήσει οκτώ πυρηνοκίνητα υποβρύχια, καθαρά επιθετικά όπλα, τα οποία διαθέτουν μέχρι σήμερα μόνο έξι μεγάλες δυνάμεις- τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας και η Ινδία. Αν και τα υποβρύχια της Αυστραλίας δεν προβλέπεται (ακόμη;) να φέρουν πυρηνικούς πυραύλους, η νομιμότητα εξοπλισμού με τέτοιου είδους όπλα αποτελεί γκρίζα ζώνη στη διεθνή συνθήκη μη εξάπλωσης των πυρηνικών (ΝΡΤ).

Η ζώνη Ινδικού- Ειρηνικού είναι ήδη γεμάτη με δυνάμεις που διαθέτουν πυρηνικά όπλα (Ρωσία, Κίνα, Ινδία, Πακιστάν, Β .Κορέα), οπότε κάθε επιβάρυνση είναι κάτι παραπάνω από ανησυχητική. Έπειτα, από τη στιγμή που αποκτούν οι Αυστραλοί παρόμοια υποβρύχια με αμερικανική και βρετανική τεχνογνωσία, πώς θα αρνηθούν οι Αμερικανοί αύριο ένα παρόμοιο αίτημα από την Ιαπωνία ή τη Νότια Κορέα, που στο κάτω- κάτω είναι πιο κοντά στην Κίνα από την Αυστραλία; Επιπλέον, τίθεται ένα σοβαρό ερώτημα στρατηγικής φύσης: τα αυστραλιανά υποβρύχια θα καταναλώνουν ως καύσιμο ασθενώς εμπλουτισμένο ουράνιο, όπως συμβαίνει με τα κινεζικά και τα γαλλικά, ή (όπερ και το πιθανότερο) ισχυρά εμπλουτισμένο, όπως τα αμερικανικά και τα βρετανικά; Και πως η λεγόμενη «διεθνής κοινότητα» θα απαιτεί από το Ιράν να μειώσει τον εμπλουτισμό ουρανίου στο ειρηνικό, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, πυρηνικό του πρόγραμμα, όταν θα επιτρέπει στην Αυστραλία να εμπλουτίζει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό ουράνιο για πολεμικούς σκοπούς;

Ο πιο άμεσος κίνδυνος είναι να παρασύρει το AUKUS όλα τα κράτη της περιοχής, όπου ο κατάλογος των εδαφικών διεκδικήσεων και των γκρίζων ζωνών θα ξεπερνούσε τις διαστάσεις αυτού του άρθρου, σε ένα ανεξέλεγκτο ντόμινο εξοπλισμών, κλιμακώνοντας ακόμη περισσότερο τις ήδη ανησυχητικές εντάσεις. Τα μάτια στρέφονται πρώτα απ΄όλα στην Ταϊβάν, την οποία όχι μόνο η Κίνα, αλλά και τα Ηνωμένα Έθνη θεωρούν αποσχισθείσα κινεζική επαρχία (από το 1971, αναγνωρίζει τη Λαϊκή Κίνα ως μοναδικό εκπρόσωπο του κινεζικού έθνους). Μια πολιτικός τόσο αμερικανόφιλη όσο η συντηρητική πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας Τερέζα Μέι είχε το θάρρος να ρωτήσει μέσα στη Βουλή των Κοινοτήτων τον διάδοχό της Μπόρις Τζόνσον αν έχει σκεφτεί ότι με το AUKUS μπορεί να σύρει τη Βρετανία σε έναν πόλεμο μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας για την Ταϊβάν. Το τι θα σημάνει ένας πόλεμος μεταξύ των δύο μεγάλων πυρηνικών δυνάμεων μπορεί να μην θέλουμε να το σκεφτόμαστε, αλλά και η στρουθοκάμηλος δεν είναι περισσότερο ασφαλής με το κεφάλι στην άμμο.

Για τα κράτη- μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εννοούμε τα ισχυρά, γιατί τα άλλα ποιος τα ρωτάει έτσι κι αλλιώς;) η ανακοίνωση για το AUKUS ήταν μια νέα πολιτική πανωλεθρία. Τα πολιτικά και δημοσιογραφικά φερέφωνα του ατλαντισμού μέσα στην Ευρώπη μας είχαν γανώσει τα αυτιά για τη νέα εποχή που θα έφερνε στις διατλαντικές σχέσεις η απόσυρση του κακού Τραμπ και η άφιξη του καλού Μπάιντεν. Σήμερα συμπεριφέρονται σαν απατημένοι σύζυγοι, που μαθαίνουν τελευταίοι τα δυσάρεστα μαντάτα. Ενημερώθηκαν για μια «ιστορική», κατά τον Μπάιντεν, συμφωνία που αλλάζει όχι μόνο τις περιφερειακές, αλλά και τις διεθνείς ισορροπίες, λίγες ώρες αν όχι λίγα λεπτά προτού ανακοινωθεί. Η Αμερική για μία ακόμη φορά προτιμά τις σίγουρες συμμαχίες με τις δεδομένες, γι αυτήν, αγγλόφωνες χώρες από μια Ε.Ε. πολιτικά πολυδιασπασμένη και στρατιωτικά ανύπαρκτη.

Το δόγμα “America First” του Τραμπ είναι το κατευθυντήριο δόγμα και του Μπάιντεν, αρέσει- δεν αρέσει. Καλά να πάθουν, αφού δεν έβαλαν μυαλό ούτε όταν αποκαλύφθηκε ότι επί καλού Ομπάμα οι ΗΠΑ παρακολουθούσαν μέχρι και το προσωπικό τηλέφωνο της Άγκελα Μέρκελ, χάρη στη συμμαχία παγκόσμιας παρακολούθησης των «Πέντε Ματιών» (ΗΠΑ, Καναδάς, Βρετανία, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία). Επιπλέον, ο Μπάιντεν έριξε πολύ αλάτι στην ανοιχτή πληγή του Brexit, δίνοντας ένα σημαντικό δώρο στον Μπόρις Τζόνσον, ο οποίος μπορεί να επαίρεται μπροστά στους ομοεθνείς του ότι η στρατηγική της Global Britain όχι μόνο δεν απομονώνει διεθνώς τη χώρα του, αλλά τη φέρνει στην πρώτη γραμμή της διεθνούς γεωπολιτικής.

Εκείνη που δέχτηκε το πιο σκληρό πλήγμα από το AUKUS ήταν η Γαλλία, καθώς είχε υπογράψει το 2016 συμφωνία για παράδοση στην Αυστραλία 12 συμβατικών υποβρυχίων, η οποία φυσικά ακυρώθηκε εν μια νυκτί. Κυριολεκτικά. Ο ακροδεξιός πρωθυπουργός της Αυστραλίας Σκοτ Μόρισον συναντήθηκε με τον Μακρόν στο Ελιζέ, τον Ιούνιο και τον ευχαρίστησε δημοσίως για το πρόγραμμα των γαλλικών υποβρυχίων, ενώ πίσω από την πλάτη του τα είχε ήδη βρει με τους Αμερικανούς και τους Βρετανούς. Η ζημιά για τη Γαλλία δεν είναι τόσο οικονομική (δεν θα φαληρίσει δα η αμυντική της βιομηχανία με την ακύρωση ενός συμβολαίου, αντίθετα η Αυστραλία θα πληρώσει ακριβά που το έσπασε), όσο γεωπολιτική. Όντας η μόνη ευρωπαϊκή χώρα με διαρκή παρουσία στον Ινδοειρηνικό, όπου έχει κάπου δύο εκατομμύρια πολίτες και χιλιάδες στρατιώτες χάρη στις υπερπόντιες κτήσεις της (Νέα Καληδονία, Γαλλική Πολυνησία, Ρεουνιόν), η Γαλλία θεωρούσε ότι κατέχει δικαιωματικά μια προνομιακή θέση στο τραπέζι. Η ώρα της αλήθειας ήρθε και δεν αφορά μόνο τη συγκεκριμένη περιοχή: υπενθυμίζει στη Γαλλία ότι οι στρατιωτικές φιλοδοξίες της και η μεγαλόστομη ρητορική της υπερβαίνουν κατά πολύ τα οικονομικά και πολιτικά της μεγέθη.

Όσο για την Ε.Ε., η τριμερής αγγλοσαξωνική συμμαχία ήρθε για μία ακόμη φορά να υπογραμμίσει τη γεωπολιτική της αδυναμία και τον κίνδυνο να περιθωριοποιηθεί σε μια διπολική, παγκόσμια αναμέτρηση ΗΠΑ- Κίνας, όπου θα κληθεί να πάρει θέση ως κομπάρσος της Αμερικής. Για να πούμε του στραβού το δίκιο, ο Μακρόν έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου από την αρχή της θητείας του και ήταν ίσως ο μόνος ηγέτης ισχυρής ευρωπαϊκής χώρας που δεν είχε αυταπάτες για την εκλογή Μπάιντεν, επιμένοντας στην ανάγκη «στρατηγικής και αμυντικής αυτονομίας της Ευρώπης».

Ωστόσο η ευρωπαϊκή αυτονομία και η ευρωάμυνα είναι τα πιο ανούσια και κουραστικά θέματα για τους δημοσιογράφους του διεθνούς ρεπορτάζ εδώ και πάνω από 20 χρόνια, ένας μιντιακός μονόκερος, τον οποίο κανείς δεν έχει δει και κανείς δεν υπολογίζει σοβαρά ότι θα τον δει στη διάρκεια του βίου του. Ακόμη κι αν αφήσουμε στην άκρη την πολυπληθή Πέμπτη Φάλαγγα των Αμερικανών στην Ευρώπη, η ευρωπαϊκή χειραφέτηση θα προϋπέθετε δύο πράγματα: Κατ’ αρχάς, να δεχτεί η Γαλλία να μοιραστεί (δηλαδή να θέσει υπό ευρωπαϊκή συγκυριαρχία) το αμυντικό της δυναμικό, συμπεριλαμβανομένων των πυρηνικών όπλων, που αποτελεί το βασικό σημείο υπεροχής της, με αντάλλαγμα να δεχτεί η Γερμανία να μοιραστεί την οικονομική ισχύ που εξασφαλίζει, σε μεγάλο βαθμό, απομυζώντας τους ασθενέστερους εταίρους μέσω της ευρωζώνης. Επιπλέον, να βρουν οι Ευρωπαίοι ένα modus vivendi με τη Ρωσία, χωρίς το οποίο κάθε σκέψη για ευρωπαϊκή ανεξαρτησία και ασφάλεια είναι απλά κουβέντα να γίνεται. Και τα δύο φαίνονται να απέχουν έτη φωτός από τη σημερινή πολιτική πραγματικότητα στην Ε.Ε.

Αλλά ακόμη και αν γινόταν στο μέλλον ένα τέτοιο θαύμα, οι ακραιφνείς ευρωπαϊστές θα κάνουν καλά να προσέχουν τι εύχονται γιατί μπορεί να το πάθουν. Μια Ε.Ε. που θα γίνει ανεξάρτητη για να μπορεί να ανταγωνίζεται επί ίσοις όροις με τις ΗΠΑ και την Κίνα για τη διανομή της ιμπεριαλιστικής λείας, μόνο δεινά θα έφερνε στους λαούς της- τους μόνους που μπορούν να αποτρέψουν μια πορεία προς καινούργιους, σκοτεινούς χρόνους. Από μια άποψη, η συγκρότηση του AUKUS θέτει τους Ευρωπαίους ενώπιον ανάλογων διλημμάτων και κινδύνων με την εγκατάσταση πυραύλων Πέρσινγκ-2 και Κρουζ στην Ευρώπη, με στόχευση τη Σοβιετική Ένωση, τη δεκαετία του 1980. Τότε, το μεγάλο αντιπολεμικό κίνημα που ξέσπασε, δεν απέτρεψε τελικά την καθήλωση της Ευρώπης στον τελευταίο τροχό το αμερικανικού άρματος. Ας ελπίσουμε ότι αυτή τη φορά τα πράγματα θα εξελιχθούν αλλιώτικα.

* Ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου ειναι Δημοσιογράφος, συγγραφέας και συντάκτης του διεθνούς ρεπορτάζ και αρθρογράφος στην εφημερίδα ΚΑΘΜΕΡΙΝΗ.

πηγή: ppapacon.blogspot.com