«Ευρωενωσιακού» προσανατολισμού συγκυβέρνηση δείχνουν οι δημοσκοπήσεις

Η επόμενη μακράς πνοής, τριετούς τουλάχιστον διάρκειας, διακυβέρνηση θα πρέπει να λειτουργήσει σε μια κατεύθυνση εθνικής ανασυγκρότησης και κοινωνικοπολιτικής συναίνεσης για την απαλλαγή από τις εθνοκτόνα μνημόνια…

 γράφει ο Σπύρος ΓΚΑΝΗΣ

ΤΡΙΑ μόλις εικοσιτετράωρα μας χωρίζουν από το άνοιγμα της κάλπης της Κυριακής 20^ης  Σεπτέμβρη και στο πολιτικό σκηνικό άρχισε να διαμορφώνεται σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις το εκλογικό αποτέλεσμα που θα αναδείξει την επόμενη βουλή της 21^ης Σεπτέμβρη 2015.

ΤΟ ΟΧΙ ΔΕΝ ΗΤΤΗΘΗΚΕ - Με την ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ για έναν άλλο δρόμο, χωρίς Μνημόνια, Χρέος και Ευρώ

Η Λαϊκή Ενότητα δεν είναι το κόμμα της δραχμής, αλλά η μετωπική συσπείρωση για έναν άλλο δρόμο, για την κατάργηση των μνημονίων και της λιτότητας, για την εφαρμογή μίας διαφορετικής, ριζοσπαστικής πολιτικής...

 της Μαριάνας Τσίχλη*

Το στοίχημα των εκλογών

Η δημόσια συζήτηση όπως διεξάγεται στα τηλεοπτικά πάνελ και στην αρθρογραφία των καθεστωτικών μέσων αναδεικνύει μία καταθλιπτική εικόνα. Πέντε κόμματα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ) διαγκωνίζονται για το ποιος μπορεί να είναι ο καλύτερος διαχειριστής των μνημονίων, ποια είναι τα πιο «φιλολαϊκά ισοδύναμα» - λες και μπορούν να υπάρξουν μέτρα ανακούφισης των λαϊκών στρωμάτων στα πλαίσια των μνημονίων, ποιος μπορεί να είναι ο καλύτερος συνασπισμός μεταξύ τους για τη συγκρότηση «κυβέρνησης με βάθος τετραετίας». Στην οργάνωση της συζήτησης κατ’ αυτό τον τρόπο, συνεπικουρούνται πλήρως από τα ΜΜΕ, που εμφανίζουν αυτά τα ερωτήματα ως εάν να είναι τα μόνα, ή τα κυρίαρχα, που «απασχολούν το λαό».

Αυτά τα κόμματα που εμφανίζονται από τις δημοσκοπήσεις να λαμβάνουν πάνω από το 70% της προτίμησης του εκλογικού σώματος συγκροτούν μία ενότητα, το κόμμα του ευρώ, το κόμμα των μνημονίων. Το κοινό πολιτικό πρόγραμμά τους είναι η εφαρμογή του τρίτου μνημονίου, στη βάση του οποίου θα συνεργαστούν και θα συγκυβερνήσουν μετά τις εκλογές. Ακόμα και η θέση Τσίπρα από το καμία συγκυβέρνηση μετατοπίστηκε στη συγκυβέρνηση με ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι και από εκεί στην αναζήτηση συμφωνιών για μεγάλο συνασπισμό.

Επιχειρείται έτσι να ολοκληρωθεί ο εμπαιγμός και η πλήρης διαστρέβλωση της λαϊκής βούλησης, όπως εκφράστηκε στις 5 Ιουλίου. Το μαζικό, λαϊκό, ταξικό ΟΧΙ του δημοψηφίσματος δεν ήταν όχι στην πρόταση της τρόικας και ναι σε ένα ακόμα χειρότερο τρίτο μνημόνιο, ούτε ήταν όχι διεκδίκησης καλύτερων ισοδύναμων μέτρων. Ήταν ΟΧΙ που διεκδικούσε το τέλος των μνημονίων, της επιτροπείας και της λιτότητας. Σε αυτές τις εκλογές επιχειρείται η πλήρης ανατροπή αυτού του ΟΧΙ, των ρήξεων και των μετατοπίσεων που συνέβησαν τα πέντε χρόνια των μνημονίων. Επιχειρείται μέσα από την μνημονιακή αντιδραστική μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ και την εσπευσμένη προκήρυξη εκλογών - με την συναίνεση και την καθοδήγηση των πολιτικών ελίτ της Ε.Ε. - να επικυρωθεί μέσα από την ψήφο του λαού η συναίνεση στην υλοποίηση των μνημονίων και η αναγνώριση ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση από την νεοφιλελεύθερη αντιδραστική αναδιάρθρωση.

Όμως, το δημοψήφισμα έδειξε ότι στην Ελλάδα των μνημονίων υπάρχουν δύο διαφορετικοί κόσμοι. Ο κόσμος του ΝΑΙ, όλοι όσοι όλα αυτά τα χρόνια, μέσα από τη στρατηγική της ΟΝΕ κέρδισαν τεράστιο πλούτο, κοινωνική και πολιτική ισχύ, τραπεζίτες, μεγαλοκατασκευαστές, εφοπλιστές, αλλά και τα εύπορα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας που τους ακολουθούν για να περιφρουρήσουν την οικονομική και κοινωνική τους θέση. Και μαζί με αυτούς τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, η ΕΕ και η Ευρωζώνη που έδειξαν με ολοκάθαρο τρόπο το πραγματικό τους πρόσωπο. Η ίδια στρατηγική, ευρώ, μνημόνια, λιτότητα είναι για όλους αυτούς αδιαπραγμάτευτη, γι’ αυτό και συνασπίστηκαν την περίοδο του δημοψηφίσματος, μόλις πριν δύο μήνες, χωρίς καμία ρωγμή, μαζί με τα media, τις εταιρίες δημοσκοπήσεων και ένα σύνολο μηχανισμών για να δώσουν με τον πιο λυσσαλέο τρόπο τη μάχη του ναι. Γι’ αυτό την τελευταία πενταετία επιχειρούν να επιβάλλουν μία συνωμοσία της σιωπής, όπου όποιος αφίσταται από την κυρίαρχη αφήγηση και υποστηρίζει ότι υπάρχει άλλος δρόμος, αποκλείεται αυτομάτως από το δημόσιο διάλογο, ενώ η υποστήριξη της εξόδου από την ΟΝΕ και της σύγκρουσης με την Ε.Ε. τείνει να μετατραπεί σε πολιτικό ιδιώνυμο.

Όμως, την 5η Ιουλίου μίλησε ένας άλλος κόσμος, που η φωνή του ακούγεται μόνο στις κοινωνικές συγκρούσεις, στα κινήματα και στο δρόμο ή και τις περισσότερες φορές δεν ακούγεται καθόλου. Ο κόσμος του ΟΧΙ. Τα μεγαλύτερα τμήματα των εργαζομένων, οι άνεργοι, η πλειοψηφία της κοινωνίας που εδώ και πέντε χρόνια έχει υποστεί τεράστιες οικονομικές και κοινωνικές απώλειες. Τα λαϊκά νοικοκυριά που ακόμα και τα λίγα περιουσιακά στοιχεία που είχαν εξανεμίζονται με την εξαντλητική φορολόγηση ή είναι υποθηκευμένα στις τράπεζες, ως εγγυήσεις δανείων που αδυνατούν να αποπληρώσουν. Το συντριπτικό κομμάτι της νεολαίας που με τις πολιτικές που εφαρμόζονται από τις κυρίαρχες τάξεις και παροξύνθηκαν φοβερά από τα μνημόνια δεν έχει καμία προοπτική. Η νεολαία της ανεργίας σε ποσοστά 60% και της εργασιακής περιπλάνησης. Η νεολαία της μετανάστευσης. Την πενταετία των μνημονίων οι μεταναστευτικές ροές έχουν φτάσει τις 120.000 – 130.000 κατ’ έτος και σε συντριπτικό βαθμό αφορούν το πιο επιστημονικά αναβαθμισμένο δυναμικό.

Αποτελεί σύνηθες κλισέ να αναδεικνύεται η κρισιμότητα της συγκυρίας και ειδικά κάθε εκλογικής αναμέτρησης. Λίγες φορές αυτή η διαπίστωση έχει βάση όπως στις συγκεκριμένες εκλογές. Μετά τις εκλογές της 25 Γενάρη, λέγαμε ότι ολοκληρώθηκε μία φάση ενός πολιτικού κύκλου με την ανατροπή του παραδοσιακού πολιτικού προσωπικού. Λέγαμε επίσης ότι πολύ γρήγορα θα άνοιγε μία δεύτερη φάση, με πιο πιθανή – αλλά όχι βέβαιη – την μνημονιακή προσαρμογή του ΣΥΡΙΖΑ, που θα συνοδευόταν από τον μετασχηματισμό και τις ρήξεις στο εσωτερικό του. Στις εκλογές της 20 Σεπτέμβρη, επιχειρείται να ολοκληρωθεί αυτή η δεύτερη φάση, να κινηθεί το εκκρεμές στην αντίθετη τροχιά από αυτήν που - έστω και με αντιφατικό τρόπο – κινήθηκε από το 2010 μέχρι την 25 Γενάρη του 2015 και το δημοψήφισμα. Θα είναι μία επαναφορά που δεν θα μας φέρει στο ίδιο σημείο, γιατί τα πέντε χρόνια εφαρμογής των μνημονίων διαμόρφωσαν μία αντιφατική πραγματικότητα, όπου οι πολιτικές μετατοπίσεις προς τα αριστερά συνδυάζονταν με την αρνητική αλλαγή του συσχετισμού δύναμης στους εργασιακούς και κοινωνικούς χώρους, σαν αποτέλεσμα της οικονομικής πραγματικότητας της κρίσης, των προσπαθειών υπέρβασής της από το κεφάλαιο και των θεσμικών αλλαγών που επέβαλαν τα μνημόνια.

Στις 20 Σεπτέμβρη αυτό που κρίνεται είναι αν θα μπορέσει να εκφραστεί επαρκώς, πολιτικά και κοινοβουλευτικά, το κοινωνικό ρεύμα που τοποθετήθηκε και αγωνίστηκε για την κατάργηση των μνημονίων. Το ρεύμα του ΟΧΙ μέχρι τέλους που έστω με αντιφατικό και πολλές φορές βασανιστικό τρόπο κατανόησε ή μπορεί να κατανοήσει ότι η κατάργηση των μνημονίων έχει ως απαραίτητη προϋπόθεση την έξοδο από την Ευρωζώνη και την σύγκρουση με την Ε.Ε. Η έκφραση αυτού του ρεύματος και εκλογικά θα διατηρήσει ανοιχτό το στοίχημα των πολιτικών εξελίξεων. Αντίθετα η μη επαρκής έκφρασή του ή και ο εξοβελισμός του από την πολιτική σκηνή, θα έχει σημαντικά αποτελέσματα σταθεροποίησης για την μνημονιακή πολιτική σκηνή, με επιπτώσεις και στην διεξαγωγή της ταξικής πάλης μέσα στους κοινωνικούς χώρους.

Απέναντι σε αυτό το ζήτημα δεν χωρούν υπεκφυγές ούτε ψεύτικα διλήμματα:

Ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν μπορεί να κάνει ως πρώτο κόμμα φιλολαϊκότερη διαχείριση των μνημονίων, αλλά αντίθετα η συσπείρωση λαϊκού κόσμου γύρω από το μεταλλαγμένο και μνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ «για να μην βγει η δεξιά», βάζει φραγμό σε κάθε πάλη για αριστερή στροφή. Το δίλημμα Τσίπρας ή Μεϊμαράκης, έχει πολύ μικρότερο περιεχόμενο σήμερα από το αλήστου μνήμης «ΠΑΣΟΚ ή δεξιά».

Η ψήφος σήμερα στο ΚΚΕ είναι συστημική και αποτελεί υπεκφυγή. Το ΚΚΕ αναδεικνύεται από το σύστημα ως «υπεύθυνη» πολιτική δύναμη, ακίνδυνο, σε μία γωνία της πολιτικής σκηνής, επιδιώκοντας μόνο την κοινοβουλευτική του ενίσχυση, λειτουργώντας ως «κράχτης» της αντίδρασης. Συνδέει την ΛΑ.Ε. με την Χ.Α. και σιγοντάρει την κυρίαρχη ιδεολογία, κατά την οποία η έξοδος από την ΟΝΕ, χωρίς την λαϊκή εξουσία, δηλαδή το σοσιαλισμό, θα σημάνει μεγαλύτερη καταστροφή για τα λαϊκά στρώματα από ότι η εφαρμογή των μνημονίων. Είναι συστημική δύναμη, όπως φάνηκε σε μια σειρά στιγμών κοινωνικής όξυνσης, τον Δεκέμβρη του 2008, στις πλατείες το 2011, και κυρίως στο δημοψήφισμα, που ανοιχτά έδρασε υπέρ του μαύρου μετώπου του ναι, όταν η μικροαστική, με την κοινωνική σημασία, ραχοκοκαλιά μελών και στελεχών του ανέδειξε την στάση του άκυρου, δείχνοντας αντίστοιχη φοβία με τα εύπορα μικροαστικά στρώματα.

Δεν αποτελεί πολιτική πρόταση η στροφή αποκλειστικά στο κοινωνικό πεδίο και στις κοινωνικές αντιστάσεις, γιατί πέντε χρόνια αγώνων την περίοδο των μνημονίων δεν ανέκοψαν την επέλαση της αναδιάρθρωσης στους εργασιακούς χώρους και την αλλαγή των συσχετισμών δύναμης. Χωρίς πολιτική έκφραση των ρήξεων που συνέβησαν αυτά τα χρόνια, η επανεκκίνηση θα είναι ιδιαίτερα δύσκολη.

Αντίστοιχα, δεν συνιστά πολιτική παρέμβαση ο αναχωρητισμός δυνάμεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, που συγκαλύπτεται από την προβολή ενός μάξιμουμ προγράμματος, της αντικαπιταλιστικής ανατροπής στο σήμερα, που επί της ουσίας ταυτίζεται με την σοσιαλιστική επανάσταση. Μία πολιτική αντίληψη που εκτιμά εντελώς λάθος τον συσχετισμό, και το μόνο πολιτικό της αποτέλεσμα είναι να τροφοδοτεί τις συγκρούσεις στο εσωτερικό των δυνάμεων της ευρύτερης ριζοσπαστικής αριστεράς. Που με την άρνησή της να συμμετάσχει σε μία ευρύτερη συμμαχία, αλλά και με τον πολιτικό προσανατολισμό της καταδεικνύει ότι επιδιώκει μόνο να δίνει την ανούσια μάχη της άσκησης επιρροής σε ένα πολύ μικρό και πολιτικοποιημένο υποσύνολο του κοινωνικοπολιτικού ρεύματος του ΟΧΙ, ειδικά στους χώρους της νεολαίας.

Είναι λανθασμένη επιλογή η αποχή ως έκφραση της οργής και επικίνδυνη στάση η ψήφος του χαβαλέ, όπως μπορεί να εκφραστεί μέσα από ψηφοδέλτια της Ένωσης Κεντρώων. Ενδεχόμενη είσοδος στη Βουλή ενός τέτοιου μορφώματος θα συμβάλλει στη σταθεροποίηση της πολιτικής σκηνής, μια και θα βρίσκεται πάντοτε ένας αριθμός πρόθυμων βουλευτών να στηρίξουν κάθε μέτρο και κάθε κυβερνητικό σχήμα, χωρίς καν τις αντιφάσεις ακόμα και των δεξιών κομμάτων. Για αυτό και το καναλιζάρισμα, μέσα από ποικίλα δίκτυα, προς το χαβαλέ και την απολιτικοποίηση δεν είναι τόσο τυχαίο ή αθώο, αλλά σχετίζεται με συγκεκριμένες επιδιώξεις.

ΜΕ ΤΗ ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ, ΓΙΑ ΤΟ ΟΧΙ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ

Τα κόμματα του μνημονίου προσπαθούν διαρκώς να μας πείσουν ότι η έξοδος από την ευρωζώνη είναι κοινωνικός και οικονομικός Αρμαγεδδών. Όμως ξέρουμε ότι η ΟΝΕ, η ΕΕ και οι πολιτικές των μνημονίων έχουν ήδη φέρει τον Αρμαγεδδώνα για το λαό: 27 % πτώση του ΑΕΠ σε έξι χρόνια, κάτι που δεν έχει συμβεί ποτέ σε χώρα του αναπτυγμένου καπιταλισμού σε καιρό ειρήνης, 40% σωρευτική πτώση των εισοδημάτων, 60% ανεργία των νέων, επί 6 χρόνια καθαρή πτώση των επενδύσεων – κάτι που δεν έχει ξαναγίνει πουθενά, 35% πτώση της βιομηχανικής παραγωγικής ικανότητας που φτάνει το 60% σε προϊόντα υψηλής εξειδίκευσης. Οι λαϊκές τάξεις έχουν ήδη υποστεί πολύ μεγαλύτερες συνέπειες από την συμμετοχή στην ΟΝΕ από όσες θα μπορούσαν να υποστούν για ένα μεταβατικό διάστημα.

Η Λαϊκή Ενότητα δεν είναι το κόμμα της δραχμής, αλλά η μετωπική συσπείρωση για έναν άλλο δρόμο, για την κατάργηση των μνημονίων και της λιτότητας, για την εφαρμογή μίας διαφορετικής, ριζοσπαστικής πολιτικής, η οποία προϋποθέτει την έξοδο από την ΟΝΕ και τη σύγκρουση με τις πολιτικές, τους θεσμούς και τα ασφυκτικά πλαίσια της ΕΕ. Η έξοδος από την ΟΝΕ και η ανεξάρτητη νομισματική και δημοσιονομική πολιτική είναι αναγκαίος όρος, αλλά όχι ικανός. Γι’ αυτό, η Λαϊκή Ενότητα προτείνει ένα συνεκτικό μεταβατικό πρόγραμμα φιλολαϊκής διεξόδου από την κρίση, που, με βάση της κοινωνικές και παραγωγικές συνθήκες της ελληνικής κοινωνίας, μπορεί να εφαρμοσθεί άμεσα από ένα ταξικό κοινωνικό μπλοκ με εργατική ηγεμονία και όχι στον απροσδιόριστο χρόνο είτε της λαϊκής εξουσίας είτε της αντικαπιταλιστικής ανατροπής. Ένα πρόγραμμα που περιλαμβάνει τη στάση πληρωμών και τη διαγραφή του χρέους, την κρατικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και των στρατηγικών επιχειρήσεων, αλλά και σειρά άλλων μέτρων που ανοίγουν το δρόμο για ευρύτερες ανατροπές και πλήττουν άμεσα την οικονομική, κοινωνική και πολιτική εξουσία του κεφαλαίου.

Ξέρουμε πολύ καλά ότι η εφαρμογή ενός τέτοιου προγράμματος θα φέρει μεγάλες συγκρούσεις και με το ελληνικό κεφάλαιο, αλλά και με τους υπερεθνικούς θεσμούς της ΕΕ. Ότι το πρόγραμμα που προτείνουμε έρχεται σε άμεση σύγκρουση με τις καταστατικές παραμέτρους της ΕΕ, με τον ίδιο το χαρακτήρα της ως μηχανισμού επιβολής του νεοφιλελεύθερου υποδείγματος στις χώρες της δυτικής Ευρώπης. Γι’ αυτό λέμε ξεκάθαρα ότι για εμάς η εφαρμογή του προγράμματος είναι αδιαπραγμάτευτη και μπροστά στα εμπόδια που θα συναντήσουμε από την ΕΕ δεν θα υποχωρήσουμε, αλλά θα καλέσουμε τον ίδιο το λαό με δημοψήφισμα να αποφασίσει την έξοδο από την ΕΕ, συνεχίζοντας το δρόμο που επέλεξε μέχρι το τέλος. Έτσι, διαστρεβλώνουν και χυδαιολογούν όσοι – δυστυχώς από «αριστερές» πλευρές του πολιτικού φάσματος – ισχυρίζονται ότι η Λαϊκή Ενότητα υιοθετεί ένα πρόγραμμα «καπιταλιστικής ανάπτυξης έξω από την ΟΝΕ, αλλά μέσα στην ΕΕ».

Η Λαϊκή Ενότητα είναι μια πολιτική μετωπική συσπείρωση που μιλάει στον κόσμο του ΟΧΙ και για τον κόσμο του ΟΧΙ. Είναι η μόνη πολιτική δύναμη που μπορεί σήμερα να εκφράσει πλευρές αυτού του ρεύματος. Γι’ αυτό και δέχεται λυσσασμένη επίθεση από όλο τον συνασπισμό των αστικών πολιτικών δυνάμεων και των μηχανισμών τους, τις κατηγορίες για λήσταρχους, δραχμιστές κ.λπ. Είναι μία πολιτική συσπείρωση που βάζει στο κέντρο την πρωτοβουλία του κόσμου από τα κάτω, που συνενώνει όλους αυτούς που, ο καθένας από το δικό του δρόμο, τα προηγούμενα χρόνια αρνήθηκαν να σκύψουν το κεφάλι, στα κινήματα της νεολαίας, στις συγκρούσεις του Δεκέμβρη του 2008, στις πλατείες και τις ηρωικές απεργίες του ’11 - ΄12, αλλά και όσους στο τέλος αρνήθηκαν τους υπουργικούς θώκους και τις θέσεις στο εσωτερικό του κράτους, ακριβώς γιατί αρνούνται να είναι συμμέτοχοι στο επόμενο κύμα εκθεμελίωσης των δικαιωμάτων του λαού.

Μέσα σε αντίξοες συνθήκες, παρά τα πλήγματα από όλες τις πλευρές, εμείς επιμένουμε. Για να μη γίνει το ΟΧΙ απογοήτευση και αποστράτευση, για να μη βρεθούμε ξανά μπροστά σε καταθλιπτικούς συσχετισμούς, η αποφασιστική στήριξη της Λαϊκής Ενότητας είναι μονόδρομος. Γιατί πιστεύουμε ότι όπως και στις 5 Ιούλη, έτσι και τώρα, εάν σπάσουμε το τείχος της σιωπής, εάν ενώσουμε τη φωνή μας, εάν σηκωθούμε και πάλι λίγο ψηλότερα, όλοι όσοι σήμερα φαντάζουν ισχυροί, μπορούν να αποδειχθούν για άλλη μια φορά χάρτινες τίγρεις.

* Η Μαριάνα Τσίχλη, είναι μέλος της ΠΓ της ΑΡ.ΑΣ. και του Πολιτικού Συμβουλίου της Λαϊκής Ενότητας,  Υποψήφια με τη Λαϊκή Ενότητα στη Β’ Αθήνας

πηγή: ertopen.com

Νάντια Βαλαβάνη στο TPP: «Ο ΣΥΡΙΖΑ που ξέραμε κατέρρευσε πολιτικά...»

Μιλώντας στην τηλεόραση του ThePressProject, η Νάντια Βαλαβάνη, δήλωσε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ με την μορφή που τον ξέραμε τελείωσε από τη στιγμή που έφερε μνημόνιο...

Η ΥΠΟΨΗΦΙΑ με την ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ, πρώην υπουργός, Νάντια Βαλαβάνη, χαρακτήρισε σφαγείο τη Σύνοδο Κορυφής στην οποία έκλεισε η συμφωνία, τόνισε ότι η Λαϊκή Ενότητα δεν μπορεί να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ εξέφρασε ανησυχίες για πρώην συντρόφων της σε Ταλιμπάν υπέρ του μνημονίου.

Π. Λαφαζάνης από την Χαλκίδα: "Οι πολίτες με την ψήφο τους να ακυρώσουν το μνημόνιο"

ΝΑ ΑΚΥΡΩΣΟΥΝ τα μνημόνια με την ψήφο τους, έτσι «ώστε να μην υλοποιηθούν τα σκληρά μέτρα του τρίτου μνημονίου», ζήτησε από τους πολίτες, ο επικεφαλής της ΛΑ.Ε., Π. Λαφαζάνης, από την Χαλκίδα.

 γράφει ο Σπύρος Γκανής

Ο Π. Λαφαζάνης, κατηγόρησε τον Αλέξη Τσίπρα ότι «παραδόθηκε και συνθηκολόγησε» και πρόσθεσε πως, «ο λαός δεν πρόκειται να τον ακολουθήσει, όπως δεν ακολούθησε τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, στο δρόμο της παράδοσης, της ταπείνωσης, της αναξιοπρέπειας και της υποδούλωσης».

Δεν ψάχνουν για ψηφοφόρους, αλλά για συνενόχους!

Ειλικρινά πρέπει να είναι τυφλός κανείς για να μην βλέπει την ένδεια ενός καθεστώτος που επιχειρεί να ανακυκλώσει τα σκουπίδια και τα ερείπια της πολιτικής. Τόσο στα δεξιά, όσο και στα αριστερά της επίσημης πολιτικής σκηνής.

 

του Δημήτρη Καζάκη, Γ.Γ. του Ε.ΠΑ.Μ.

Η ΧΘΕΣΙΝΗ αμερικανιά (ελληνιστί debate) έδειξε το ποιόν του πιο εκφυλισμένου κομματικού συστήματος στην Ευρώπη. Και μόνο η σκέψη για ένα δημόσιο debate με απλούς πολίτες -χωρίς προεπιλογή- να ρωτούν, όπως γίνεται στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ, αντί για τους γνωστούς στημένους δήθεν δημοσιογράφους,

«Μας κάνετε πλάκα; - μια διαφορετική προσέγγιση του debate»

ΑΥΤΗ η ατάκα μου ήρθε παρακολουθώντας για 3 ώρες το προχθεσινό debate. Δεν εξηγείται διαφορετικά. Πρέπει να μας θεωρούν ανεγκέφαλους ως λαό. Ναι, τόσο απλά.

του Γιώργου Καπελλαρή*, επικοινωνιολόγου 

ΔΗΛΑΔΗ, το χθεσινοβραδινό εσείς το λέτε debate; Που ήταν δηλαδή η αντιπαράθεση θέσεων, η συζήτηση προτάσεων και προγραμμάτων και ο δημόσιος διάλογος; Ούτε καν μεταξύ πολιτικών-δημοσιογράφων δεν βρήκαν εφαρμογή οι έννοιες που περιγράφουν την ουσία του debate. 

Αυτοκριτική, υποσχέσεις ….αλλά τήρηση Μνημονίου!

Η «Λαϊκή Ενότητα» ως ευρύτερο μέτωπο αντιμνημονιακών, αριστερών, ριζοσπαστικών, πατριωτικών και δημοκρατικών, κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, μπορεί να εμπνεύσει και να προωθήσει την ελπιδοφόρα προοπτική για ένα καλύτερο μέλλον της χώρας και ιδιαίτερα της νέας γενιάς.

του Γιάννη Τόλιου *

ΤΗ ΣΤΡΟΦΗ 180 μοιρών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με αγνόηση της λαϊκής εντολής του 61.5% του ελληνικού λαού κατά του νέου Μνημονίου, επιχειρούν με διάφορους τρόπους να δικαιολογήσουν επικοινωνιακά τα συστημικά media και τα επιτελεία της κυβέρνησης. Επιχειρούν με ψήγματα αυτοκριτικής να καλύψουν την τεράστια «κωλοτούμπα» της κυβέρνησης,

Βαρετό και ανώφελο ντιμπέιτ - ξαναζεσταμένη 'σούπα' από το... παρελθόν! - Αντιδημοκρατικός αποκλεισμός της Χ.Α.! (vid)

Υποτονικοί ρυθμοί, κατά γενική ομολογία, χαρακτήρισαν το μεγαλύτερο μέρος του χθεσινοβραδινού ντιμπέιτ της ΕΡΤ, με την συμμετοχή όλων των κοινοβουλευτικών κομμάτων πλην Χρυσής Αυγής.... 

  γράφει ο Σπύρος Γκανής

ΣΤΟ DEBATE των πολιτικών αρχηγών που εκπροσωπούνται στο Ελληνικό Κοινοβούλιο - εκτός Χρυσής Αυγής!- ήταν λιγοστές οι στιγμές ακούστηκαν ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις αλλάζοντας την εικόνα των παράλληλων και ανούσιων μονολόγων. Η συζήτηση απέκτησε ενδιαφέρον κυρίως προς το τέλος, όταν οι αρχηγοί δέχτηκαν ελεύθερες ερωτήσεις από κάθε δημοσιογράφο.

Παγκόσμια Ημέρα κατά της Αυτοκτονίας: Δραματική αύξηση των αυτοκτονιών στη μνημονιακή Ελλάδα!

Κάθε αυτοκτονία συνανθρώπου μας είναι ένα τραγικό γεγονός με εκτεταμένες συνέπειες αλλά και ευθύνες. Είναι κοινωνικό θέμα που αφορά τις οικογένειες, τους φίλους, την γειτονιά, την κοινωνία, τις κοινότητες, τις κυβερνήσεις και πολλούς άλλους....

 

Η 10η ΣΕΠΤΕΜΒΡΊΟΥ έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα κατά της Αυτοκτονίας με απόφαση της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας (ΠΟΥ), προκειμένου να εστιάσει την παγκόσμια προσοχή σε ένα δυσάρεστο γεγονός: Την απώλεια 1 εκατομμυρίου ανθρώπων κάθε χρόνο από αυτοκτονίες. Κάθε μέρα περίπου 3.000 κάνουν απόπειρα αυτοκτονίας και αυτοί που τελικά πετυχαίνουν τον σκοπό τους έχουν κάνει προηγουμένως 20 ή και περισσότερες απόπειρες.

Συνάντηση της ΠτΒ Ζωής Κωνσταντοπούλου με τον υπηρεσιακό Υπ.Εξ. Πέτρο Μολυβιάτη για το ΧΡΕΟΣ (vid)‏

Η πρόεδρος της Βουλής ζήτησε να ενημερωθεί και να εκφράσει τη γνώμη της για τη θέση της Ελλάδας, κατά την αυριανή ψηφοφορία στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, επί του Σχεδίου Απόφασης με θέμα «Βασικές Αρχές Διαδικασιών Αναδιάρθρωσης Δημοσίου Χρέους».

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ με τον υπηρεσιακό Υπουργό Εξωτερικών, κ. Πέτρο Μολυβιάτη, είχε σήμερα η Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, Ζωή Κωνσταντοπούλου. Ο υπουργός Εξωτερικών ενημέρωσε πλήρως και λεπτομερώς την πρόεδρο της Βουλής επί του θέματος, όπως έχει θεσμικό καθήκον.

Γιδοβοσκός με φράκο

ΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΟΚΕΝΤΡΙΚΟΣ εκσυγχρονισμός δεν ταυτίζει τον εκσυγχρονισμό με τα επιτεύγματα άλλων, επιτεύγματα που τα εκδέχεται σαν υποχρεωτικές για όλους αυταξίες. Ξεκινάει από τις δικές μας ανάγκες και αναζητάει: ποια από τα επιτεύγματα της οποιασδήποτε κοινωνίας θα εξυπηρετούσαν πληρέστερα τις δικές μας ανάγκες....

του Χρήστου Γιανναρά

 

ΣΤΟ ΠΕΔΙΟ του θεωρητικού πολιτικού προβληματισμού (αν υπάρχει, σήμερα πια, τέτοιο πεδίο), όσοι πολίτες ελλαδικοί επιμένουν να δηλώνουν προσανατολισμό με ετικέτες του τύπου: Αριστερά, Δεξιά, Κέντρο, Κεντροαριστερά, Κεντροδεξιά, θα διακινδύνευα να τους συστήσω, όσο μπορώ διακριτικότερα, να ελέγξουν, ιατρικά, τους δείχτες νοημοσύνης τους.

Γιούνκερ: «Αν δεν τηρηθεί το μνημόνιο θα δείτε διαφορετική αντίδραση από την ΕΕ»! - Ανεπίτρεπτη ανάμειξη και εκφοβισμός του εκλογικού σώματος

Δεν είναι τυχαία η παρέμβαση και ο απειλές του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ λίγες μόλις μέρες πριν τις Ελληνικές εκλογές, οι λόγοι είναι προφανείς και στοχεύουν στον εκφοβισμό και εκβιασμό του εκλογικού σώματος προκειμένου να επικρατήσουν οι επιλογές του αμαρτωλού Ευρωιερατείου των Βρυξελών. 

γράφει ο Σπύρος Γκανής

ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ να τηρηθούν οι κανόνες του προγράμματος διάσωσης από τη νέα ελληνική κυβέρνηση που θα προκύψει μετά τις εκλογές, επεσήμανε κατά την ομιλία του στο ευρωκοινοβούλιο για την κατάσταση της ΕΕ, ο Πρόεδρος της Κομισιόν, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, προειδοποιώντας ότι αν δεν γίνουν σεβαστά τα συμφωνηθέντα, τότε και η αντίδραση της ΕΕ θα είναι αυτή τη φορά «διαφορετική».

ΦΟΡΟΕΠΙΔΡΟΜΗ μόλις κλείσουν οι κάλπες - Τι φέρνει το μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ!

Αμέσως μετά τις εκλογές, έρχονται αναδρομικές αυξήσεις φόρων για αγρότες, ιδιοκτήτες ακινήτων και αυτοκινήτων, νοικοκυριά που είχαν εισοδήματα της τάξης των 3.500-4.000 ευρώ το μήνα αλλά και χιλιάδες επιχειρήσεις που θα (ξανα-)πληρώσουν ακόμα μεγαλύτερη προκαταβολή φόρου.

ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ των εκλογών της 20ης Σεπτεβρίου έρχεται νέα Κυβέρνηση ή... Συγκυβέρνηση μαζί με... "μεταρρυθμίσεις" του 3ου Μνημονίου... έρχονται αναδρομικές και... προκαταβολικές αυξήσεις φόρων - Φόρος εισοδήματος για τις δηλώσεις Ε1 - Προκαταβολή φόρου εισοδήματος 55% για 600 χιλ. αγρότες - 30% μεγαλύτερος φόρος πολυτελούς διαβίωσης για χιλιάδες ιδιοκτήτες αυτοκινήτων - Επιπλέον έκτακτη εισφορά...

Στάθης Κουβελάκης(*) στο TPP: «Aνοίγει νέος κύκλος πολιτικής αποσταθεροποίησης....» (vid)

Έχει ανοίξει νέος κύκλος πολιτικής αποσταθεροποίησης, τόνισε ο καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας στο King΄s College του Λονδίνου και υποψήφιος με τη Λαϊκή Ενότητα στη Β΄ Περιφέρεια Αττικής, Στάθης Κουβελάκης, σε τηλεοπτική του συνέντευξη στον Κώστα Εφήμερο και στον Γεράσιμο Λιβιτσάνο, στο ThePressProject τη Δευτέρα το βράδυ 7/9. 

ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ είναι ένα είδος Μολόχ όπου θυσιάζονται όλα τα κόμματα που τα έχουν υπογράψει, εξήγησε, ενώ τόνισε ότι υπάρχει χάσμα ανάμεσα στην απελθούσα πλέον Βουλή και τη λαϊκή βούληση του ΟΧΙ.  Πρέπει η αντιμνημονιακή φωνή να μπορέσει να εκφραστεί πολιτικά, σημείωσε. Είμαστε νέο πολιτικό εγχείρημα που θέλει να υπηρετήσει ακριβώς αυτό, ανέφερε.