Η ΛΑ.Ε έδωσε σήμερα συνέντευξη Τύπου, με την οποία παρουσίασε τις θέσεις της και τις προτάσεις της για τη στήριξη και αναβάθμιση των συντάξεων και του κοινωνικο-ασφαλιστικού συστήματος της χώρας, διεκδικώντας την άμεση απόσυρση των βάρβαρων αντιασφαλιστικών μέτρων της κυβέρνησης.
Τη συνέντευξη Τύπου παραχώρησαν: ο Παναγ. Λαφαζάνης, επικεφαλής της ΛΑ.Ε, ο Δημ. Στρατούλης, μέλος της ΠΓ και υπεύθυνος Γραμματείας Εργατικής Πολιτικής της ΛΑ.Ε, η Δέσποινα Σπανού, υπεύθυνη του Τμήματος Εργατικής Πολιτικής της ΛΑ.Ε, ο Μάκης Νικολάου, μέλος του Συντονιστικού Αγροτών Μπλόκων Πελοποννήσου, η Μαριάννα Τσίχλη, από το Κίνημα των Δικηγόρων και ο Γιάννος Γιαννόπουλος, από το Κίνημα των Μηχανικών.
ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΟΥΝ ΤΑ ΒΑΡΒΑΡΑ ΜΕΤΡΑ
“Οι προτάσεις εξόντωσης και βαρβαρότητας της κυβέρνησης για την ασφάλιση και τη φορολογία έχουν ξεχειλίσει το ποτήρι της κοινωνικής λεηλασίας και τη διάλυση της οικονομίας.
Οι κυβερνητικοί πανηγυρισμοί και οι κυβερνητικές φιέστες για τον ένα χρόνο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τις ανάλγητες μνημονιακές πολιτικές που εφαρμόζει η κυβέρνηση και την τραγωδία που βιώνει η κοινωνία.
Πρώτη φορά πρωθυπουργός γιορτάζει μια επέτειο, όπως αυτήν της λαϊκής εντολής της 25ης Γενάρη, την οποία πρόδωσε και ξεπούλησε με τον πλέον ωμό και αδίστακτο τρόπο για να προχωρήσει στην ταπεινωτική συνθηκολόγηση του μνημονίου.
Πρώτη φορά κυβέρνηση, μέσα σε τέσσερις μήνες, σπατάλησε, σχεδόν, το πολιτικό εκλογικό της κεφάλαιο συναντά την κατακραυγή σχεδόν, του συνόλου της κοινωνίας, ενώ βουλευτές και στελέχη της αποδοκιμάζονται από το λαό, περίπου, παντού όπου και αν εμφανιστούν.
Οι ασφαλιστικές προτάσεις και τα φορολογικά μέτρα που προτείνει η κυβέρνηση δίνουν τη χαριστική βολή στην κοινωνία και την οικονομία.
Τα μέτρα αυτά:
- Οδηγούν σε συντάξεις πενίας, πείνας και εξαθλίωσης, ενώ πλήττουν πρώτα απ' όλα τους πιο φτωχούς πολίτες αποδέκτες του ΕΚΑΣ και τα άτομα με αναπηρία.
- Οδηγούν στην εξολόθρευση με όλη τη σημασία της λέξης και στην ανεργία όλους τους επαγγελματικούς – επιστημονικούς κλάδους, τους επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους, ιδιαίτερα τους νέους και τις νέες που προσέβλεπαν σε ένα επάγγελμα για να επιβιώσουν.
- Οδηγούν στην εξαφάνιση κυριολεκτικά των μικρομεσαίων αγροτών, των μικρομεσαίων κτηνοτρόφων και αλιέων, με συνέπεια να μπαίνει ταφόπετρα στην πρωτογενή παραγωγή της χώρας.
Θεωρούμε ότι αυτές οι κυβερνητικές προτάσεις θα πρέπει να αποσυρθούν στο σύνολο τους και να πεταχτούν στον κάλαθο των αχρήστων.
Αυτό το πακέτο κυβερνητικών μέτρων δεν διορθώνεται ούτε βελτιώνεται. Το θέμα δεν είναι να περιορίσουμε τις επιπτώσεις σε μια κοινωνική κατηγορία και να τις μεταφέρουμε σε μια άλλη. Το θέμα για μας δεν είναι αντί να κοπεί το δεξί πόδι, να κοπεί το αριστερό. Αυτό το πακέτο κυβερνητικών μέτρων μόνο διαγράφεται και αποσύρεται.
Η κυβερνητική άποψη που λέει ότι οι κυβερνητικές προτάσεις είναι αναγκαίες για τη διάσωση, τάχα, του ασφαλιστικού συστήματος γιατί αλλιώς θα καταρρεύσει, είναι ανυπόστατη και τρομοκρατική.
Το ασφαλιστικό σύστημα, παρά τη λεηλασία που έχει υποστεί, δεν αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα κατάρρευσης και κανονικής χορήγησης συντάξεων και υπηρεσιών.
Τα κυβερνητικά μέτρα στην ασφάλιση και τη φορολογία δεν έχουν καμία σχέση με τη διάσωση του ασφαλιστικού συστήματος και της ελληνικής οικονομίας.
Αντίθετα, αυτά τα μέτρα είναι καταστροφή γιατί εξαντλούν την κοινωνία και φέρνουν περισσότερη οικονομική δυσπραγία.
Αυτά τα κυβερνητικά μέτρα λαμβάνονται μόνο και μόνο για να εκπληρωθούν οι αυθαίρετοι και υφεσιακοί στόχοι του τρίτου μνημονίου, σύμφωνα με τα συμφέροντα και τις προδιαγραφές του νέου αποικιακού καθεστώτος των πιστωτών.
Γι αυτό δεν είναι δυνατόν κόμματα και πολιτικές δυνάμεις που ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο και ομνύουν τώρα στην εφαρμογή του, μην ξεχνάτε την προτροπή Σόιμπλε «Είναι η εφαρμογή ανόητε», να εμφανίζονται τάχα ότι διαφωνούν με τις κυβερνητικές προτάσεις.
Η ΝΔ του κ. Μητσοτάκη, το ΠΑΣΟΚ, το ΠΟΤΑΜΙ και η Ένωση Κεντρώων εμπαίζουν και εξαπατούν βάναυσα τον ελληνικό λαό όταν παίρνουν αποστάσεις από τα κυβερνητικά μέτρα για ασφάλιση και φορολογία και ταυτόχρονα θέλουν μνημόνιο.
Πρώτη και κύρια προϋπόθεση για να μας αποτραπούν τα κυβερνητικά μέτρα, για να μην περικοπούν οι συντάξεις, για να μην επιβληθούν νέα φορολογικά βάρη σε επαγγελματίες και αγρότες και να μπει η χώρα σε τροχιά ανάπτυξης είναι να απαλλαγεί η χώρα από τα βραχνά του μνημονίου ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.
Από κει και πέρα με την εφαρμογή ενός ριζοσπαστικού προγράμματος σε συνδυασμό με τη διαγραφή του χρέους και την έξοδο από την ευρωζώνη, μπορεί να ανοίξει ένας δρόμος στήριξης των ασφαλιστικών ταμείων και ειδικότερα του επαγγελματικού και αγροτικού κόσμου με την παραγωγική ανάπτυξη στη χώρα, τον περιορισμό της ανεργίας, τη στήριξη και ενίσχυση των μισθών με τις ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις, την στήριξη σταθερών και κανονικών θέσεων εργασίας και την πάταξη της εισφοροδιαφυγής.
Το πρόβλημα του ασφαλιστικού συστήματος δεν είναι οι δαπάνες του για συντάξεις και περίθαλψη.
Το πρόβλημα της κοινωνικής ασφάλισης είναι οι πόροι.
Η ΛΑ.Ε στο πλαίσιο μιας αντιμνημονιακής πολιτικής αναπτυξιακής εξόδου για τη χώρα, με προμετωπίδα την προάσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων και την κοινωνική δικαιοσύνη, είναι η μόνη δύναμη που διαθέτει συνολική πρόταση στήριξης και ενίσχυσης της Δημόσιας – κοινωνικής ασφάλισης.
Στο πλαίσιο αυτό θέλω να τονίσω ιδιαίτερα την εναλλακτική πρόταση για άμεση ανακοπή των ιδιωτικοποιήσεων και το πέρασμα όλων των στρατηγικών επιχειρήσεων της χώρας σε δημόσια ιδιοκτησία και έλεγχο, με ταυτόχρονη ενίσχυση και ανασυγκρότησή τους.
Θέση μας είναι ένα σημαντικό ποσοστό των κερδών αυτών των επιχειρήσεων να κατευθύνεται στο σύστημα της ασφάλισης, πράγμα που θα προσφέρει μία εξαιρετικά μεγάλη ανάσα στο σύστημα.
Τέλος, επιτρέψτε μου ένα ειδικό σχόλιο στη χθεσινή ομιλία του Αλ. Τσίπρα.
Όπως ξέρετε ο Αλέξης Τσίπρας δεν απάντησε στην ταπεινωτική, υβριστική και μειωτική φράση του Σόιμπλε, που περίπου τον χαρακτήρισε ανόητο.
Είναι θλιβερό, όμως και σύμπτωμα εθελοδουλείας και κακεντρέχειας για τον Τσίπρα να βγάζει τα απωθημένα του, χρησιμοποιώντας τον χαρακτηρισμό του Σόιμπλε περί ανοήτων , ο οποίος έμεινε από τον ίδιο αναπάντητος, σε βάρος των στελεχών της ΛΑ.Ε που έμειναν πιστοί στις δεσμεύσεις τους και τη λαϊκή εντολή.
Είπε συγκεκριμένα ο Τσίπρας στο Ταεκβοντό: «Αν είχαμε, όμως υποκύψει και στις ανόητες ηρωικές φωνές και συμβουλές ορισμένων να συγκρουστούμε τυφλά και να αγνοήσουμε την παγίδα Grexit, σήμερα άθελά μας δεν θα είχαμε δημιουργήσει ένα μεγάλο κακό στις λαϊκές δυνάμεις, στον κόσμο της εργασίας στην Ελλάδα».
Η δική μας απάντηση: καταστροφή για τις λαϊκές δυνάμεις και τον κόσμο της εργασίας είναι ο μνημονιακός δρόμος Τσίπρα.
Η σύγκρουση με το ευρωπαϊκό κατεστημένο στη βάση του ριζοσπαστικού μας προγράμματος και της εξόδου από την ευρωζώνη είναι η λύση”.
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ΜΕ ΤΟ 3Ο ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ
Οι προτάσεις της κυβέρνησης προς τους δανειστές, που είναι σίγουρο ότι θα την κάνουν χειρότερη, δε συνιστούν, όπως αυτή ισχυρίζεται, ασφαλιστική μεταρρύθμιση που θα σώσει την κοινωνική ασφάλιση, αλλά νέα λεηλασία των συντάξεων με κύρια θύματα τους χαμηλοσυνταξιούχους, τους νέους συνταξιούχους, τους επαγγελματίες και τους αγρότες.
Στόχος της κυβέρνησης είναι να τηρηθούν οι δεσμεύσεις της από το τρίτο μνημόνιο για μείωση των συνταξιοδοτικών δαπανών κατά 2,25 δις ευρώ το 2015/2016, για να δοθούν στους δανειστές για την αποπληρωμή του επαχθούς και άδικου δημοσίου χρέους της χώρας.
Μπορούμε να τους σταματήσουμε ! Υπάρχει άλλος δρόμος.
Η Κοινωνική Ασφάλιση στη χώρα μας δεν έχει προβλήματα λόγω υψηλών δαπανών της για συντάξεις, αφού αυτές έχουν μειωθεί δραστικά (35-50%) τα χρόνια των μνημονίων, αλλά λόγω της δραματικής μείωσης των εσόδων της, εξαιτίας των μνημονιακών πολιτικών λιτότητας και απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων, που οδήγησε σε εργοδοτική ασυδοσία και εκτίναξη της αδήλωτης και ανασφάλιστης εργασίας. Επομένως η κοινωνική ασφάλιση μπορεί να στηριχτεί και να αναβαθμιστεί, μόνον εφόσον καταργηθούν τα μνημόνια, διασφαλιστούν και αυξηθούν τα έσοδά της, δηλαδή ΕΑΝ:
Γνωρίζουμε ότι για τα παραπάνω θα συναντήσουμε τη λυσσαλέα αντίδραση των δανειστών και της Ευρωζώνης.
Η έξοδος από την Ευρωζώνη και η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, σε συνδυασμό με ένα αντιμνημονιακό προοδευτικό πρόγραμμα, μπορούν να δώσουν την αναγκαία οικονομική ρευστότητα για να στηριχτούν τα ασφαλιστικά ταμεία, να μειωθεί η ανεργία, να χρηματοδοτηθεί η Παιδεία, η Κοινωνική Προστασία, η Υγεία και η Ανάπτυξη.
Ανακεφαλαιοποίηση των λεηλατημένων αποθεματικών της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Η δημόσια κοινωνική ασφάλιση θα πρέπει να στηριχτεί και με νέους συμπληρωματικούς δημόσιους πόρους, για να καλυφθούν σταδιακά οι απώλειες των αποθεματικών της (περίπου 120 δις ευρώ) από τη διαχρονική λεηλασία τους, όπως:
Το σχέδιο νόμου που έφερε η κυβέρνηση για το ασφαλιστικό έχει μόνο καταστροφικές συνέπειες και με κανέναν τρόπο δεν επιλύει τα προβλήματα του ασφαλιστικού συστήματος.
Μειώνει τις συντάξεις, αυξάνει τα όρια ηλικίας και τις εισφορές των εργαζομένων και γενικότερα θίγει ολόκληρο τον Ελληνικό λαό.
Η κατακόρυφη αύξηση των εισφορών σε συνδυασμό με την αύξηση της φορολογίας, για τους ελεύθερους επαγγελματίες, έχουν σαν στόχο την περαιτέρω οικονομική καταστροφή τους ώστε να φύγουν από το επάγγελμα και να κυριαρχήσουν πλέον οι μεγάλες επιχειρήσεις και τα μεγάλα γραφεία .Δηλαδή οι αγρότες να είναι κολίγοι στα χωράφια τους και οι νέοι επιστήμονες να είναι ή άνεργοι ή μετανάστες ή εργαζόμενοι χωρίς κανένα δικαίωμα στα γραφεία μεγαλοδικηγόρων ή μεγαλοεργολάβων.
Οι μέχρι τώρα όμως κινητοποιήσεις (γιατρών, μηχανικών και δικηγόρων) που ήταν πρωτοφανείς σε μαζικότητα, οι συγκεντρώσεις των αγροτών στα μπλόκα, οι απεργίες και τα συλλαλητήρια των συνδικάτων αποδεικνύουν ότι τα μέτρα της κυβέρνησης δεν θα περάσουν. Αποδεικνύουν επίσης ότι μπορεί να συγκροτηθεί ένα παλλαϊκό μέτωπο μισθωτών, συνταξιούχων, ανέργων, αγροτών απέναντι στις μνημονιακές επιλογές της κυβέρνησης.
Η κυβέρνηση παρά το γεγονός ότι έχει νωπή λαϊκή εντολή ήδη απαξιώνεται στην συνείδηση του Ελληνικού λαού και αυτό αποδεικνύεται από τις μεγάλες κινητοποιήσεις.
Η ΛΑ.Ε στήριξε και στηρίζει αυτές τις κινητοποιήσεις διότι πιστεύει ότι οι προτάσεις της κυβέρνησης είναι καταστροφικές και ότι θα ανατραπούν από την αντίσταση του Ελληνικού λαού.
Στηρίζουμε την αυριανή κινητοποίηση των συνδικάτων (Τρίτη 26/01/2016) στην πλατεία Κλαυθμώνος και πορεία προς την Βουλή επ’ ευκαιρία της προ Ημερήσιας Διάταξης συζήτηση στην Βουλή για το Ασφαλιστικό και καλεί όλο τον Ελληνικό λαό να συμμετάσχει δυναμικά.
Η απάντηση του λαού για προστασία και κατοχύρωση της κοινωνικής ασφάλισης και των εργασιακών δικαιωμάτων θα δοθεί στους δρόμους απέναντι στα μνημονιακά κόμματα και στην μνημονιακή κυβέρνηση.
Στους ελεύθερους επαγγελματίες, η υποτιθέμενη «κυβέρνηση της αριστεράς» επιχειρεί με το ασφαλιστικό μία στρατηγικής σημασίας αναδιάρθρωση που δεν τόλμησαν να ολοκληρώσουν ούτε οι κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Μιλάμε για μία τεράστια αύξηση των εισφορών για αυτές τις κατηγορίες που για πρώτη φορά συνδέονται με το εισόδημα. Έτσι, ο ελεύθερος επαγγελματίας ή ο οιονεί μισθωτός (μπλοκάκια, άλλες μορφές άτυπης απασχόλησης – εξαρτημένης εργασίας) καλείται με το καλημέρα σας να αποδίδει το 38,45% (Κύρια σύνταξη: 20%, Εφάπαξ: 4%, Επικουρική: 7.5%, Υγεία: 6.95%) των εσόδων του μόνο για ασφαλιστικές εισφορές. Αν συνυπολογίσουμε και τις φορολογικές υποχρεώσεις (26% από το πρώτο ευρώ, τέλος επιτηδεύματος, εισφορά αλληλεγγύης, προκαταβολές φόρων), καταλήγουμε σε μια πραγματικότητα όπου το 67% - 80% των εσόδων μας θα κατευθύνεται σε εισφορές και φόρους, δηλ. κατευθείαν στα κρατικά ταμεία και από εκεί στην μαύρη τρύπα του χρέους και στους ξένους τραπεζίτες. Για παράδειγμα, ένας ελεύθερος επαγγελματίας που σήμερα βγάζει κατά μ.ο. 1000 ευρώ το μήνα, θα καταλήγει με 200 – 400 ευρώ για να καλύψει τα επαγγελματικά και προσωπικά του έξοδα, ενώ οι άνεργοι ή οι αυτοαπασχολούμενοι με ελάχιστα ή και μηδενικά εισοδήματα θα πληρώνουν ελάχιστη εισφορά 2823 ευρώ το χρόνο. Είναι προφανές ότι με αυτό τον τρόπο, ένα πολύ μεγάλο κομμάτι των αυτοαπασχολούμενων και των εργαζόμενων με άτυπες μορφές εξαρτημένης εργασίας πετιέται άμεσα εκτός επαγγέλματος.
Η κυβέρνηση αποκρύπτει ότι το ασφαλιστικό δομείται με βάση τις δεσμεύσεις του τρίτου μνημονίου να μειωθεί το “κόστος” του ασφαλιστικού συστήματος κατά 1,8 δις ευρώ, με τα βάρη να πέφτουν για άλλη μια φορά στις πλάτες των εργαζομένων. Αποκρύπτει και το στρατηγικό στόχο που κρύβεται πίσω από τις τεράστιες αυξήσεις των εισφορών. Δηλαδή την κοινή πρόθεση του ΔΝΤ και της ΕΕ να μειώσει το πλήθος των αυτοαπασχολούμενων στην Ελλάδα και αυτός να εναρμονισθεί με το ΜΟ της ΕΕ. Οι συνεχείς μνημονιακές φορολογικές αλλά και ασφαλιστικές αλλαγές συνέτειναν στην οικονομική συμπίεση των στρωμάτων αυτών, ώστε να οδηγήσουν στην αναγκαστική εγκατάλειψη του ελεύθερου επαγγέλματος και στην – άτυπη - μισθωτοποίηση με πολύ δυσμενέστερους όρους. Πρέπει να θυμίσουμε ότι σε αυτούς τους κλάδους, η μεγάλη πλειοψηφία των νέων κυρίως εργαζόμενων που εμφανίζονται ως ελεύθεροι επαγγελματίες δουλεύουν ως οιονεί μισθωτοί, με ΔΠΥ ή άλλες άτυπες μορφές ουσιαστικά εξαρτημένης (και τυπικά παράνομης) εργασίας και χωρίς να έχει εφαρμογή καμία από τις προστατευτικές διατάξεις του εργατικού δικαίου (απλήρωτες και διαρκείς υπερωρίες, καταστρατήγηση των αδειών, απολύσεις χωρίς αποζημίωση κ.λπ.).
Οι εφαρμοζόμενες πολιτικές από τις μνημονιακές κυβερνήσεις ήδη εν μέρει κατάφεραν να οδηγήσουν εκτός επαγγέλματος χιλιάδες ελεύθερους επαγγελματίες. Επίσης, κατάφεραν να τους κάνουν οφειλέτες των ασφαλιστικών ταμείων και των εφοριών και να τους οδηγήσουν στη μετανάστευση. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με το ασφαλιστικό νομοσχέδιο, αλλά και με το φορολογικό νομοσχέδιο που ακολουθεί, έρχεται να βάλει οριστική ταφόπλακα στα επαγγέλματα αυτά. Αυτές οι πολιτικές θα οδηγήσουν στη συγκέντρωση της ύλης των ελεύθερων επαγγελματιών σε μεγάλα εταιρικά σχήματα και στα μεγάλα δικηγορικά γραφεία και εταιρίες και στην υπαλληλοποίηση των εργαζομένων επιστημόνων και άλλων εργαζομένων με μισθούς των 500 ευρώ και μηδενικά δικαιώματα.
Αυτή είναι η ταξική ουσία, η «ταξική μονομέρεια» που υποκρύπτει η πολιτική της κυβέρνησης και των δανειστών. Ειδικά για τους οιονεί μισθωτούς, οι δεσμεύσεις της κυβέρνησης για επιβάρυνση των εργοδοτών με τα 2/3 των εισφορών είναι καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς, αφού δεν υπάρχει τρόπος επιβολής ενός τέτοιου μέτρου, αλλά ακόμα κι αν υπήρχε, οι εργοδότες θα μετακύλιαν άμεσα το πρόσθετο κόστος εργασίας στους εργαζόμενους με αντίστοιχες μειώσεις μισθών. Ήδη αυτή η κατεύθυνση συζητιέται στις μεγάλες εταιρίες.
Με αυτή την πολιτική, ένα μεγάλο τμήμα των εργαζόμενων επιστημόνων θα οδηγηθεί να επιλέξει ανάμεσα στην ανεργία ή τη μετανάστευση και ένα άλλο θα καθηλωθεί μακροπρόθεσμα σε αμοιβές επιπέδου κατώτατου μισθού ή λίγο παραπάνω, χωρίς καμία προοπτική βελτίωσης, αφού για να έχεις καθαρά έσοδα της τάξης των 1000 ευρώ μηνιαίως θα πρέπει να βγάζεις γύρω στα 32.000 μικτά το χρόνο.
Επίσης, είναι προφανές ότι οι μικρομεσαίοι αυταπασχολούμενοι και οι άτυπα μισθωτοί στους χώρους των επιστημόνων, όπως και εν γένει οι εργαζόμενοι, δεν έχουν καμία ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση του ασφαλιστικού συστήματος. Αρκεί να σημειώσουμε ότι ένας ελεύθερος επαγγελματίας θα πληρώσει – με το σημερινό επίπεδο εισφορών – ένα ποσό που, αναγόμενο σε τρέχουσες τιμές, θα προσεγγίζει τις 500.000 ευρώ, για να πάρει μία πολύ χαμηλή σύνταξη για πολύ λίγα χρόνια σε σχέση με τα χρόνια εργασίας του. Συνιστά λοιπόν πρόκληση, αυτοί που με την πρόσφατη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών συνέχισαν το έργο της καταστροφής των ταμείων, να μας καλούν σήμερα να τα «διασώσουμε», στην πραγματικότητα μεταφέροντας πόρους απευθείας από την τσέπη μας στα χέρια των δανειστών, για την αποπληρωμή ενός μη βιώσιμου χρέους.
Η πιο άθλια όμως επιχειρηματολογία της κυβέρνησης είναι αυτή που επιχειρεί να ενεργοποιήσει την ακραία αντιδραστική ιδεολογική κατεύθυνση του κοινωνικού αυτοματισμού και να εμφανίσει τις πολιτικές αυτές ως μέτρα που δήθεν πλήττουν τα «ρετιρέ» και ευνοούν τα χαμηλά στρώματα. Οι δηλώσεις Τσίπρα ότι «η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν θα υπερασπιστεί τους μεγαλογιατρούς ή τους μεγαλοδικηγόρους με τις γραβάτες που κατεβαίνουν στο δρόμο, αλλά τους νέους ελεύθερους επαγγελματίες», ξεπερνούν τα όρια της πρόκλησης για τους μικρομεσαίους αυτοαπασχολούμενους και τους εργαζόμενους με δελτία.
Στο δικηγορικό κλάδο αυτά τα μέτρα έρχονται να ολοκληρώσουν μία διαδικασία που επιταχύνεται από την είσοδο στα μνημόνια και έχει διαμορφώσει όρους εξόδου από το επάγγελμα για χιλιάδες συναδέλφους. Είναι ενδεικτικό ότι από τους 21.739 εγγεγραμμένους στο ΔΣΑ, περίπου οι μισοί (9.599), το πρώτο τρίμηνο του 2015 δεν είχαν καμία παράσταση σε δικαστήριο, ότι οι παραιτήσεις έχουν τριπλασιαστεί από το 2010 και μετά, ότι τείνουν να γίνουν πλειοψηφία οι συνάδελφοι που αδυνατούν να πληρώσουν τις ήδη υφιστάμενες ασφαλιστικές εισφορές ή ακόμα και τις ρυθμίσεις. Αυτοί είναι οι 15.000 και πλέον υποτιθέμενοι «μεγαλοδικηγόροι με τις γραβάτες» που βγαίνουν στους δρόμους, αυτοί είναι που αναγκάζουν τις ηγεσίες των δικηγορικών συλλόγων να εμπλακούν σε κινητοποιήσεις.
Όσο για τα κατάφωρα ψέματα Τσίπρα – Κατρούγκαλου ότι δήθεν το νέο ασφαλιστικό θα ευνοήσει όσους έχουν εισοδήματα έως και 12.000 ευρώ το χρόνο και θα πλήξει μόνο τους μεγαλοδικηγόρους, η αλήθεια βρίσκεται στους αριθμούς. Οι … «μεγαλοδικηγόροι» με εισόδημα της τάξης των 13.000 ευρώ (δηλαδή από 1.083,33 μηνιαίως) και άνω μικτά θα κληθούν όλοι να πληρώσουν μεγαλύτερες εισφορές. Από όσους έχουν εισόδημα 11.000 -12.000 ευρώ, θα πληρώσουν κάποιοι - και υπό προϋποθέσεις ελάχιστων ή μηδενικών παραστάσεων στα δικαστήρια - κατ’ ελάχιστον λιγότερο (από 0 έως 30 ευρώ το μήνα) μόνο οι ασφαλισμένοι από 1-1-1993 έως 31-12-2008, ενώ για όσους έχουν εισόδημα 10.000 ευρώ το χρόνο, κατ’ ελάχιστον λιγότερο (το πολύ 14 ευρώ το μήνα) και υπό τις ίδιες προϋποθέσεις, θα πληρώσουν και οι ασφαλισμένοι από 1-1-2009. Έτσι, ελάχιστες μειώσεις θα ισχύσουν για ελάχιστους ασφαλισμένους, οι οποίοι μάλιστα είναι αυτοί που ούτως ή άλλως αδυνατούν να πληρώσουν εισφορές. Για τους νεότερους ασφαλισμένους, ειδικά για τους κάτω της πενταετίας, με τα αντίστοιχα εισοδήματα, η αύξηση των εισφορών προσεγγίζει το 90% σε πολλές περιπτώσεις. Και ας μην ξεχνάμε τη μακροπρόθεσμη – εφόρου ζωής - καθήλωση σε πολύ χαμηλά εισοδήματα, η οποία θα αποτελεί πραγματικότητα για τη συντριπτική πλειοψηφία του κλάδου.
Οι σημερινές κινητοποιήσεις ενάντια στα ασφαλιστικό - λαιμητόμο είναι οι μεγαλύτερες που έχει κάνει ο δικηγορικός κλάδος. Απέναντι στο νομοσχέδιο αυτό δε θα υποχωρήσουμε, γιατί απειλεί τις ίδιες τις συνθήκες ύπαρξής μας και επιχειρεί να μας μετατρέψει σε φθηνό εργατικό δυναμικό των μεγάλων εταιριών, χωρίς κανένα δικαίωμα - και μάλιστα εφόρου ζωής. Από τις 12 Ιανουαρίου είμαστε σε αποχή από τα καθήκοντά μας και συνεχίζουμε. Έχουμε συγκροτήσει επιτροπές αγώνα, θα συνεχίσουμε να βγαίνουμε στο δρόμο, να δίνουμε πιο ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά στις κινητοποιήσεις με στόχο να αποσυρθεί και να μην κατατεθεί το ν/σ για το ασφαλιστικό.
1. Οι διαχρονικές πολιτικές υποβάθμισης και ιδιωτικοποίησης της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Από τις αρχές της δεκαετίας του '90, η κοινωνική ασφάλιση και τα εργασιακά δικαιώματα, μπήκαν στο στόχαστρο του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού στην ΕΕ και σ’ όλο τον κόσμο.
Τότε, ξεκινά να προωθείται και στη χώρα μας από τις κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ σειρά αντιασφαλιστικών νόμων, που ξηλώνουν (σε συγχρονισμό με την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων) το δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και πρόνοιας.
Οι κυβερνήσεις αυτές αντιμετώπιζαν την κοινωνική ασφάλιση ως δημοσιονομικό πρόβλημα και όχι ως κοινωνικό δικαίωμα. Έτσι, πήραν μέτρα περιορισμού της δημόσιας χρηματοδότησής της, συρρίκνωσης των παροχών της και ιδιωτικοποίησής της, με κύρια θύματα τους νέους και τις γυναίκες.
2. Τα Μνημόνια ως συνέχεια και τομή απορρύθμισης και κατεδάφισης της κοινωνικής ασφάλισης.
Οι δανειστές και οι μνημονιακές κυβερνήσεις είχαν εξ αρχής βασικό στόχο με τα μνημόνια να κατεδαφίσουν την κοινωνική ασφάλιση και να προωθήσουν ως μοναδικές και αναπόφευκτες ταξικές πολιτικές σταδιακής απεμπλοκής του κράτους από την υποχρεώση χρηματοδότησής της, μειώσης των συντάξεων και ενίσχυσης της ιδιωτικής ασφάλισης. Πρόκειται για την εφαρμογή των αντιασφαλιστικών σχεδίων Σπράου – Γιαννίτση, που απέτυχαν, λόγω των κοινωνικών αντιστάσεων, να εφαρμόσουν αρκετά χρόνια πριν.
Οι μνημονιακοί νόμοι, παρότι αποτελούν συνέχεια και επιτάχυνση της απορρυθμιστικής προσπάθειας τουλάχιστον δύο δεκαετιών, συνιστούν σημαντική αλλαγή, στην ουσία τομή, στη διαρκή προσπάθεια των δυνάμεων του κεφαλαίου και των πολιτικών διαχειριστών του για καταστροφή της Κοινωνικής Ασφάλισης και των συντάξεων στη χώρα μας και για κατάργηση του ρόλου του Κράτους ως εγγυητή των παροχών της.
Οι μνημονιακές πολτικές θίγουν όλους ανεξαιρέτως τους ασφαλισμένους, παλιούς, νέους και μελλοντικούς. Οι αλλεπάλληλες μειώσεις των συντάξεων δεν ωφέλησαν ούτε για λίγους μήνες την κοινωνική ασφάλιση. Αντίθετα ενίσχυσαν την ύφεση και την εισφοροδιαφυγή.
Οι συντάξεις, κύριες και επικουρικές, μειώθηκαν από το 2009 35 – 50%. Παράλληλα, οι οφειλές επιχειρήσεων από ανείσπρακτες εισφορές έφτασαν μαζί με τις νόμιμες προσαυξήσεις τα 22 δισ. ευρώ (15 + 7 δις ευρώ) λόγω της συνειδητής απαξίωσης και υποστελέχωσης των δημοσίων εισπρακτικών και ελεγκτικών μηχανισμών. Από τότε, η δημόσια κοινωνική ασφάλιση χάνει ετησίως 10 δισ. ευρώ από τις μειώσεις μισθών, την γενικευμένη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, την μείωση των εργοδοτικών εισφορών κατά 3,9% και τον τριπλασιασμό της ανεργίας καθώς και 8 δισ. ετησίως από την ανασφάλιστη και αδήλωτη εργασία και την εισφοροδιαφυγή, που εκτινάχτηκαν στο 36%. Τα χρέη του Κράτους προς αυτή, λόγω αθέτησης υποχρεώσεών του από την τριμερή χρηματοδότηση, ξεπερνούν τα 20 δισ. ευρώ.
Οι οικονομικές προβολές για την μελλοντική κατάσταση της κοινωνικής ασφάλισης, εάν παραμείνουν οι πολιτικές της λιτότητας με υψηλή ανεργία, είναι ενδεικτικές του αδιεξόδου, στο οποίο την οδηγούν οι διαδοχικοί μνημονιακοί «σωτήρες» και «μεταρρυθμιστές».
Οι μνημονιακές κυβερνήσεις μείωσαν δραστικά τις κύριες και επικουρικές συντάξεις, και άλλαξαν τον χαρακτήρα της επικουρικής ασφάλισης από δημόσιο αναδιανεμητικό σε κεφαλαιοποιητικό, με τη θέσπιση του ατομικού λογαριασμού για κάθε ασφαλισμένο. Λεηλάτησαν με το PSI+ τα εναπομείναντα αποθεματικά των ασφαλιστικών Ταμείων, κουρεύοντας από αυτά συνολικά πάνω από 20 δισ. ευρώ.
Το «νέο μνημονιακό ασφαλιστικό» είναι έτσι δομημένο, ώστε με την παρούσα πλήρως απορρυθμισμένη αγορά εργασίας να μη δίνει πλήρεις συντάξεις. Οι εργαζόμενοι, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, - ιδιαίτερα οι νέοι - αδυνατούν να εξασφαλίσουν τις νέες προϋποθέσεις συνταξιοδότησης, δηλαδή 40 έτη πλήρους ασφάλισης, σ’ ένα περιβάλλον ύφεσης και υψηλής ανεργίας.
Η αλληλεγγύη των γενεών εφαρμόζεται από τις μνημονιακές κυβερνήσεις με τέτοιο τρόπο, που οδηγεί σε διαγενεακό ανταγωνισμό και η ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων μετατρέπεται σε ισοπέδωση του επιπέδου παροχών.
3. Τα αποτελέσματα του νέου μνημονιακού μοντέλου κοινωνικής ασφάλισης:
Η κυβέρνηση έχει ήδη, μετά τις εκλογές στις 20/9/2015, νομοθετήσει δεσμεύσεις της από το 3ο μνημόνιο για μείωση των κύριων και επικουρικών συντάξεων με την αύξηση από 4% σε 6% και από 0 σε 6% αντίστοιχα των κρατήσεων σε αυτές για υγειονομική περίθαλψη. Τη δραστική μείωση των κατώτερων συντάξεων για όσους συνταξιοδοτηθούν μετά την 1-7-2015 (από 486 ευρώ μηνιαία σε 392,7 ευρώ για όσους φύγουν πάνω από 67 ετών και 150 – 338 ευρώ για όσους φύγουν πριν τα 67 τους), την επαναφορά σε χειρότερη εκδοχή των μνημονιακών νόμων 3863/10 και 3865/2010 για σταδιακές συνεχείς ετήσιες μειώσεις των κύριων συντάξεων, την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης από 6 μήνες μέχρι και 17 χρόνια καταργώντας κατοχυρωμένα και θεμελιωμένα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, με κύρια θύματα εργαζόμενες με ανήλικα παιδιά, τη χειροτέρευση της ρύθμισης των 100 δόσεων για οφειλές προς ασφαλιστικά ταμεία, την κατάργηση αντιμνημονιακών και ευνοϊκών για τους ασφαλισμένους νομοθετικών ρυθμίσεων, ψηφισμένων από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ πριν υπογράψει το 3ο μνημόνιο.
Οι προτάσεις της κυβέρνησης προς το κουαρτέτο των δανειστών δεν συνιστούν, όπως αυτή ισχυρίζεται, ασφαλιστική μεταρρύθμιση που θα σώσει την κοινωνική ασφάλιση, αλλά νέα λεηλασία των συντάξεων με κύρια θύματα τους χαμηλοσυνταξιούχους, τους νέους συνταξιούχους, τους επαγγελματίες και τους αγρότες.
Στόχος της κυβέρνησης είναι να τηρηθούν οι δεσμεύσεις της από το τρίτο μνημόνιο για μείωση των συνταξιοδοτικών δαπανών κατά 2,25 δις ευρώ το 2015/2016, για να δοθούν στους δανειστές για την αποπληρωμή του επαχθούς και άδικου δημοσίου χρέους της χώρας.
Οι δανειστές θα αξιοποιήσουν στις «διαπραγματεύσεις» τις κυβερνητικές προτάσεις ως πρώτο βήμα, για να επιβάλλουν αυτά που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ μαζί με ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ ψήφισαν με το 3ο μνημόνιο, αλλά και πολύ χειρότερα, δηλαδή τη μετατροπή όλων των συντάξεων, καταβαλλόμενων και μελλοντικών, σε επιδόματα φτώχειας και εξαθλίωσης.
Με τις κυβερνητικές προτάσεις:
Οι προτάσεις της κυβέρνησης δεν οδηγούν σε εξίσωση, αλλά σε κατεδάφιση ασφαλιστικών παροχών σε όλους ανεξαιρέτως τους ασφαλισμένους, ιδιαίτερα στους νέους από τους οποίους στερούν κάθε ελπίδα να πάρουν κάποτε σύνταξη, ενισχύοντας – σε συνδυασμό με την υψηλή ανεργία, την κακοπληρωμένη και ανασφάλιστη εργασία – το ρεύμα μετανάστευσης στο εξωτερικό των πιο ειδικευμένων και εκπαιδευμένων.
Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι στα μνημόνια δεν χωρούν ούτε κοινωνικά ισοδύναμα ούτε παράλληλα προγράμματα, που υποσχόταν η σημερινή κυβέρνηση. Τα καταστροφικά μνημόνια ή τα εφαρμόζεις ή τα καταργείς. Ενδιάμεσος δρόμος, λόγω και της ταπεινωτικής εποπτείας των δανειστών, δεν υπάρχει.
5. Μπορούμε να τους σταματήσουμε ! Υπάρχει άλλος δρόμος.
Η Κοινωνική Ασφάλιση στη χώρα μας δεν έχει προβλήματα λόγω υψηλών δαπανών της για συντάξεις, αφού αυτές έχουν μειωθεί δραστικά (35-50%) τα χρόνια των μνημονίων, αλλά λόγω της δραματικής μείωσης των εσόδων της, εξαιτίας των μνημονιακών πολιτικών λιτότητας και απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων, που οδήγησε σε εργοδοτική ασυδοσία και εκτίναξη της αδήλωτης και ανασφάλιστης εργασίας. Επομένως η κοινωνική ασφάλιση μπορεί να στηριχτεί και να αναβαθμιστεί, μόνον εφόσον καταργηθούν τα μνημόνια, διασφαλιστούν και αυξηθούν τα έσοδά της, δηλαδή ΕΑΝ:
Γνωρίζουμε ότι για τα παραπάνω θα συναντήσουμε τη λυσσαλέα αντίδραση των δανειστών και της Ευρωζώνης.
Ανάμεσα, όμως, στον αργό μνημονιακό θάνατο της κοινωνικής ασφάλισης, των συνταξιούχων, των νέων και σε μία νέα ελπιδοφόρα αρχή σε ρήξη με τη χρεομηχανή και την Ευρωζώνη, που για τη χώρα μας ταυτίζεται με συνεχή λιτότητα, προτιμούμε το δεύτερο.
Η έξοδος από την Ευρωζώνη και η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, σε συνδυασμό με ένα αντιμνημονιακό προοδευτικό πρόγραμμα, μπορούν να δώσουν την αναγκαία οικονομική ρευστότητα για να στηριχτούν τα ασφαλιστικά ταμεία, να μειωθεί η ανεργία, να χρηματοδοτηθεί η Παιδεία, η Κοινωνική Προστασία, η Υγεία και η Ανάπτυξη.
6. Oι προτάσεις της ΛΑΕ για την Κοινωνική Ασφάλιση συνδέονται με τις προτάσεις της για την αναστήλωση του κοινωνικού κράτους και την ανάπτυξη της χώρας.
Η ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ προτείνει τη συγκέντρωση των αναγκαίων πόρων, ώστε να εξασφαλιστούν οι συντάξεις του μέλλοντος, αλλά και για να βελτιωθεί σήμερα το επίπεδο της παρεχόμενης κοινωνικής προστασίας και κοινωνικών-ασφαλιστικών παροχών.
Οι προτάσεις της ΛΑΕ για ένα δημόσιο και αλληλέγγυο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης δεν περιορίζονται στις εγγυήσεις για την επαρκή χρηματοδότησή της. Συνδέονται στενά με τις υπόλοιπες προτάσεις της για κατάργηση των μνημονίων, βαθειά διαγραφή του χρέους, αποκατάσταση, προάσπιση και αναβάθμιση του κοινωνικού κράτους και των εργασιακών δικαιωμάτων, 35ωρο, στήριξη των ανέργων, διεύρυνση της δημοκρατίας και του κοινωνικού ελέγχου, ενίσχυση της εργατικής συμμετοχής, καταπολέμηση των κοινωνικών ανισοτήτων και εξάλειψη της φτώχειας στη χώρα μας.
Η αντιμετώπιση του δημογραφικού προϋποθέτει ακύρωση της λιτότητας, ανάπτυξη με δημιουργία θέσεων εργασίας και αναδιανομή εισοδημάτων υπέρ των λαϊκών στρωμάτων καθώς και καταπολέμηση της αδήλωτης, απλήρωτης και ανασφάλιστης εργασίας.
7. Ο οικονομικός και κοινωνικός ρόλος της κοινωνικής ασφάλισης.
Οι θέσεις της ΛΑΕ για την κοινωνική ασφάλιση βασίζονται στις παραδοχές ότι:
Η ΛΑΕ αγωνίζεται για ένα δημόσιο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης:
Η αξιοπιστία της Κοινωνικής Ασφάλισης στις σχέσεις της με τους ασφαλισμένους μπορεί να αποκατασταθεί πρωτίστως, εάν αντιμετωπιστούν η έκταση αλλά και οι ρίζες της εισφοροδιαφυγής και της αδήλωτης και ανασφάλιστης εργασίας.
Θα πρέπει να καταργηθούν νομοθετικές διατάξεις, που:
Ο εγγυητικός ρόλος του Κράτους στην κοινωνική ασφάλιση οφείλει να συνδυάζεται με διαδικασίες ουσιαστικού κοινωνικού ελέγχου, ενεργή ενημέρωση και συμμετοχή εκπροσώπων των ασφαλισμένων στη Διοίκηση των ΑσφαλιστικώνΤαμείων, στη λήψη των αποφάσεων και στο σχεδιασμό πολιτικών για την κοινωνική ασφάλιση.
10. Οργάνωση και λειτουργία της κοινωνικής ασφάλισης με ενιαίους και δίκαιους κανόνες.
Βασικοί κανόνες για την ενοποίηση ασφαλιστικών ταμείων πρέπει να είναι η πρόβλεψη ικανών μεταβατικών περιόδων, η μη ισοδέπωση προς τα κάτω των ασφαλιστικών δικαιωμάτων και η συναίνεση και δημοκρατική συμμετοχή των ενοποιούμενων φορέων και των ασφαλισμένων.
Η θέση της ΛΑΕ είναι σε αντιδιαστολή με την επιχειρούμενη και εν εξελίξει ενοποίηση σε σύνταξη και περίθαλψη, που ξεκίνησε το 2008 και ολοκληρώνεται από το 2010 και μετά με βασικό χαρακτηριστικό την κατεδάφιση ασφαλιστικών δικαιωμάτων.
11. Ανάγκη αποκατάστασης και αναβάθμισης των παροχών Κοινωνικής Ασφάλισης.
Η ΛΑΕ αγωνίζεται για ένα δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα καθορισμένων παροχών κύριας και επικουρικής σύνταξης, στο οποίο τα ασφαλιστικά ταμεία και το κράτος εγγυώνται ενεργά την χορήγηση και την κοινωνική αποτελεσματικότητα των συντάξεων.
Η κύρια σύνταξη να είναι στο 80% του συντάξιμου μισθού και η επικουρική στο 20%.
Η κατώτερη σύνταξη να χορηγείται στο 65ο έτος ηλικίας και να αντιστοιχεί σε 20 ημερομίσθια του ανειδίκευτου εργάτη.
Απονομή συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων “από το πρώτο ένσημο”, ώστε ακόμα και οι εργαζόμενοι για πρόσκαιρο και σύντομο χρονικό διάστημα να έχουν κίνητρο να διεκδικούν την ασφάλισή τους.
Τα γενικά όρια ηλικίας συνταξιοδότησης να επανέλθουν από τα 67 στα 65 έτη για πλήρη σύνταξη και στα 60 για μειωμένη.
Προϋπόθεση ασφάλισης 35 ετών για πλήρη σύνταξη στα 58 έτη και 37 ετών ασφάλισης χωρίς όριο ηλικίας συνταξιοδότησης.
Διατήρηση για τους ασφαλισμένους πριν το 1983 της δυνατότητας συνταξιοδότητησης με 35 έτη ασφάλισης χωρίς όριο ηλικίας.
Συντάξιμος μισθός πρέπει να είναι ο μέσος όρος της καλύτερης πενταετίας.
Επανεξέταση, σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, του Κανονισμού για τα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα.
Το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης για τους ασφαλισμένους στο ΙΚΑ με 10.500 ημέρες ασφάλισης, εκ των οποίων 7500 στα Βαρειά και Ανθυγιειενά Επαγγέλματα, να επανέλθει στο 58ο έτος για πλήρη σύνταξη και στο 56ο έτος για μειωμένη, ενώ για όσους έχουν 4.500 ένσημα με 3.700 από αυτά βαρέα στο 60ο έτος.
Ώριμα, κατοχυρωμένα και θεμελιωμένα συνταξιοδοτικά δικαιώματα θα εξακολουθήσουν να γίνονται σεβαστά με μεταβατικές διατάξεις χωρίς τις απότομες ανατροπές των τελευταίων ετών. Επίσης θα πρέπει να εφαρμοστούν ολοκληρωμένες πολιτικές στήριξης της ανατροφής των τέκνων με δημόσιες κοινωνικές υποδομές και προσαρμογή των εργασιακών δικαιωμάτων στις ανάγκες των γονέων τότε που τα χρειάζονται.
Είναι απαραίτητο ένα πλήρες και σύγχρονο μοντέλο προστασίας από τα εργατικά ατυχήματα και διασφάλισης όρων υγιεινής και ασφάλειας στην εργασία.
12. Οι βασικές αρχές χρηματοδότησης της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Η κοινωνική ασφάλιση στηρίζεται οικονομικά, εκτός από τις ασφαλιστικές εισφορές, στην τριμερή χρηματοδότηση σε εφαρμογή της 102 Διεθνούς Σύμβασης Εργασίας (αρθρο 71.3), που επικυρώθηκε με το Ν.3251/55 και προβλέπει τη συμμετοχή του κράτους σ’ αυτή ως:
Για την κύρια σύνταξη μισθωτών η αναλογία να διαμορφώνεται σε 2/9 από τον εργαζόμενο, 3/9 από τον κρατικό προϋπολογισμό και 4/9 από τον εργοδότη.
Για την επικουρική και την εφάπαξ ασφάλιση θα ισχύει διμερής χρηματοδότηση από εργοδότες και εργαζομένους και εφόσον υπάρχουν ελλείμματα θα καλύπτονται από τον ειδικό υπολογαριασμό του ΑΚΑΓΕ.
Για τους αυτοαπασχολούμενους η αναλογία θα είναι 6/9 από ασφαλισμένους και 3/9 από το κράτος, για τον ΟΓΑ και ΝΑΤ δεν θα μειωθεί η ισχύουσα δημόσια χρηματοδότηση.
Πρέπει να δοθεί η δυνατότητα στους ελεύθερους επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους επιστήμονες να επιλέγουν ελεύθερα την ασφαλιστική κλάση, στην οποία μπορούν να ανταποκριθούν, και η μετάβασή τους σε ανώτερη κλάση να έχει προαιρετικό χαρακτήρα. Έτσι, θα ενεργοποιηθούν πολλοί ασφαλισμένοι στον ΟΑΕΕ και στο ΕΤΑΑ, που λόγω των σημερινών οικονομικών δυσχερειών τους βρίσκονται σε ουσιαστική αναστολή της ασφαλιστικής τους ικανότητας. Οι ασφαλιστικές εισφορές τους πρέπει να ανταποκρίνονται με δίκαιο τρόπο στην πραγματική εισφοροδοτική ικανότητά τους.
13. Ανακεφαλαιοποίηση των λεηλατημένων αποθεματικών της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Η δημόσια κοινωνική ασφάλιση θα πρέπει να στηριχτεί και με νέους συμπληρωματικούς δημόσιους πόρους, για να καλυφθούν σταδιακά οι απώλειες των αποθεματικών της από τη διαχρονική λεηλασία τους.
Τα αποθεματικά της Κοινωνικής Ασφάλισης υφίστανται από το 1950 μια συνεχή λεηλασία από κυβερνήσεις, τράπεζες και μεγαλοεργοδοσία (μειωμένες έως μηδενικές αποδόσεις των καταθέσεών τους, χρηματιστηριακή κρίση 1999-2002, σκάνδαλο δομημένων ομολόγων, κούρεμα ομολόγων δημοσίου των ασφαλιστικών ταμείων με το PSI+, ανακεφαλαιοποίησεις τραπεζών), με συνολικές απώλειες περίπου 120 δις ευρώ.
H καταλήστευση των αποθεματικών κεφαλαίων της κοινωνικής ασφαλισης δεν τα εξαφάνισε. Αποτελούν μέρος του σημερινού κοινωνικού και ιδιωτικού πλούτου. Πρέπει να αποκατασταθούν και να αναζητηθούν κατά βάση από την κερδοφορία των επιχειρήσεων, ιδιαίτερα από αυτές που κερδοσκοπούν σε βάρος της κοινωνικής ασφάλισης.
Συμπληρωματικοί δημόσιοι πόροι χρηματοδότησης, επιπλέον της τριμερούς και τακτικής, της κοινωνικής ασφάλισης μπορεί να προκύψουν από:
Η αξιοποίηση της περιουσίας (κινητής και ακίνητης) και των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων πρέπει να γίνεται με διαφάνεια και με επενδύσεις χαμηλού ρίσκου, που θα έχουν θετικό αντίκτυπο στην παραγωγική ανασυγκρότηση προς όφελος του λαού και θα εγγυώνται την τήρηση εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Η απόδοση της αξιοποίησης θα είναι εγγυημένη από το κράτος, ώστε τυχόν ελλιπείς αποδόσεις να συμπληρώνονται μέχρι το συμφωνημένο (από τα Ταμεία και το κράτος) όριο.
Ο Παναγ. Λαφαζάνης στην τοποθέτησή του τόνισε:
ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΟΥΝ ΤΑ ΒΑΡΒΑΡΑ ΜΕΤΡΑ
“Οι προτάσεις εξόντωσης και βαρβαρότητας της κυβέρνησης για την ασφάλιση και τη φορολογία έχουν ξεχειλίσει το ποτήρι της κοινωνικής λεηλασίας και τη διάλυση της οικονομίας.
Οι κυβερνητικοί πανηγυρισμοί και οι κυβερνητικές φιέστες για τον ένα χρόνο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τις ανάλγητες μνημονιακές πολιτικές που εφαρμόζει η κυβέρνηση και την τραγωδία που βιώνει η κοινωνία.
Πρώτη φορά πρωθυπουργός γιορτάζει μια επέτειο, όπως αυτήν της λαϊκής εντολής της 25ης Γενάρη, την οποία πρόδωσε και ξεπούλησε με τον πλέον ωμό και αδίστακτο τρόπο για να προχωρήσει στην ταπεινωτική συνθηκολόγηση του μνημονίου.
Πρώτη φορά κυβέρνηση, μέσα σε τέσσερις μήνες, σπατάλησε, σχεδόν, το πολιτικό εκλογικό της κεφάλαιο συναντά την κατακραυγή σχεδόν, του συνόλου της κοινωνίας, ενώ βουλευτές και στελέχη της αποδοκιμάζονται από το λαό, περίπου, παντού όπου και αν εμφανιστούν.
Οι ασφαλιστικές προτάσεις και τα φορολογικά μέτρα που προτείνει η κυβέρνηση δίνουν τη χαριστική βολή στην κοινωνία και την οικονομία.
Τα μέτρα αυτά:
- Οδηγούν σε συντάξεις πενίας, πείνας και εξαθλίωσης, ενώ πλήττουν πρώτα απ' όλα τους πιο φτωχούς πολίτες αποδέκτες του ΕΚΑΣ και τα άτομα με αναπηρία.
- Οδηγούν στην εξολόθρευση με όλη τη σημασία της λέξης και στην ανεργία όλους τους επαγγελματικούς – επιστημονικούς κλάδους, τους επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους, ιδιαίτερα τους νέους και τις νέες που προσέβλεπαν σε ένα επάγγελμα για να επιβιώσουν.
- Οδηγούν στην εξαφάνιση κυριολεκτικά των μικρομεσαίων αγροτών, των μικρομεσαίων κτηνοτρόφων και αλιέων, με συνέπεια να μπαίνει ταφόπετρα στην πρωτογενή παραγωγή της χώρας.
Θεωρούμε ότι αυτές οι κυβερνητικές προτάσεις θα πρέπει να αποσυρθούν στο σύνολο τους και να πεταχτούν στον κάλαθο των αχρήστων.
Αυτό το πακέτο κυβερνητικών μέτρων δεν διορθώνεται ούτε βελτιώνεται. Το θέμα δεν είναι να περιορίσουμε τις επιπτώσεις σε μια κοινωνική κατηγορία και να τις μεταφέρουμε σε μια άλλη. Το θέμα για μας δεν είναι αντί να κοπεί το δεξί πόδι, να κοπεί το αριστερό. Αυτό το πακέτο κυβερνητικών μέτρων μόνο διαγράφεται και αποσύρεται.
Η κυβερνητική άποψη που λέει ότι οι κυβερνητικές προτάσεις είναι αναγκαίες για τη διάσωση, τάχα, του ασφαλιστικού συστήματος γιατί αλλιώς θα καταρρεύσει, είναι ανυπόστατη και τρομοκρατική.
Το ασφαλιστικό σύστημα, παρά τη λεηλασία που έχει υποστεί, δεν αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα κατάρρευσης και κανονικής χορήγησης συντάξεων και υπηρεσιών.
Τα κυβερνητικά μέτρα στην ασφάλιση και τη φορολογία δεν έχουν καμία σχέση με τη διάσωση του ασφαλιστικού συστήματος και της ελληνικής οικονομίας.
Αντίθετα, αυτά τα μέτρα είναι καταστροφή γιατί εξαντλούν την κοινωνία και φέρνουν περισσότερη οικονομική δυσπραγία.
Αυτά τα κυβερνητικά μέτρα λαμβάνονται μόνο και μόνο για να εκπληρωθούν οι αυθαίρετοι και υφεσιακοί στόχοι του τρίτου μνημονίου, σύμφωνα με τα συμφέροντα και τις προδιαγραφές του νέου αποικιακού καθεστώτος των πιστωτών.
Γι αυτό δεν είναι δυνατόν κόμματα και πολιτικές δυνάμεις που ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο και ομνύουν τώρα στην εφαρμογή του, μην ξεχνάτε την προτροπή Σόιμπλε «Είναι η εφαρμογή ανόητε», να εμφανίζονται τάχα ότι διαφωνούν με τις κυβερνητικές προτάσεις.
Η ΝΔ του κ. Μητσοτάκη, το ΠΑΣΟΚ, το ΠΟΤΑΜΙ και η Ένωση Κεντρώων εμπαίζουν και εξαπατούν βάναυσα τον ελληνικό λαό όταν παίρνουν αποστάσεις από τα κυβερνητικά μέτρα για ασφάλιση και φορολογία και ταυτόχρονα θέλουν μνημόνιο.
Πρώτη και κύρια προϋπόθεση για να μας αποτραπούν τα κυβερνητικά μέτρα, για να μην περικοπούν οι συντάξεις, για να μην επιβληθούν νέα φορολογικά βάρη σε επαγγελματίες και αγρότες και να μπει η χώρα σε τροχιά ανάπτυξης είναι να απαλλαγεί η χώρα από τα βραχνά του μνημονίου ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.
Από κει και πέρα με την εφαρμογή ενός ριζοσπαστικού προγράμματος σε συνδυασμό με τη διαγραφή του χρέους και την έξοδο από την ευρωζώνη, μπορεί να ανοίξει ένας δρόμος στήριξης των ασφαλιστικών ταμείων και ειδικότερα του επαγγελματικού και αγροτικού κόσμου με την παραγωγική ανάπτυξη στη χώρα, τον περιορισμό της ανεργίας, τη στήριξη και ενίσχυση των μισθών με τις ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις, την στήριξη σταθερών και κανονικών θέσεων εργασίας και την πάταξη της εισφοροδιαφυγής.
Το πρόβλημα του ασφαλιστικού συστήματος δεν είναι οι δαπάνες του για συντάξεις και περίθαλψη.
Το πρόβλημα της κοινωνικής ασφάλισης είναι οι πόροι.
Η ΛΑ.Ε στο πλαίσιο μιας αντιμνημονιακής πολιτικής αναπτυξιακής εξόδου για τη χώρα, με προμετωπίδα την προάσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων και την κοινωνική δικαιοσύνη, είναι η μόνη δύναμη που διαθέτει συνολική πρόταση στήριξης και ενίσχυσης της Δημόσιας – κοινωνικής ασφάλισης.
Στο πλαίσιο αυτό θέλω να τονίσω ιδιαίτερα την εναλλακτική πρόταση για άμεση ανακοπή των ιδιωτικοποιήσεων και το πέρασμα όλων των στρατηγικών επιχειρήσεων της χώρας σε δημόσια ιδιοκτησία και έλεγχο, με ταυτόχρονη ενίσχυση και ανασυγκρότησή τους.
Θέση μας είναι ένα σημαντικό ποσοστό των κερδών αυτών των επιχειρήσεων να κατευθύνεται στο σύστημα της ασφάλισης, πράγμα που θα προσφέρει μία εξαιρετικά μεγάλη ανάσα στο σύστημα.
Τέλος, επιτρέψτε μου ένα ειδικό σχόλιο στη χθεσινή ομιλία του Αλ. Τσίπρα.
Όπως ξέρετε ο Αλέξης Τσίπρας δεν απάντησε στην ταπεινωτική, υβριστική και μειωτική φράση του Σόιμπλε, που περίπου τον χαρακτήρισε ανόητο.
Είναι θλιβερό, όμως και σύμπτωμα εθελοδουλείας και κακεντρέχειας για τον Τσίπρα να βγάζει τα απωθημένα του, χρησιμοποιώντας τον χαρακτηρισμό του Σόιμπλε περί ανοήτων , ο οποίος έμεινε από τον ίδιο αναπάντητος, σε βάρος των στελεχών της ΛΑ.Ε που έμειναν πιστοί στις δεσμεύσεις τους και τη λαϊκή εντολή.
Είπε συγκεκριμένα ο Τσίπρας στο Ταεκβοντό: «Αν είχαμε, όμως υποκύψει και στις ανόητες ηρωικές φωνές και συμβουλές ορισμένων να συγκρουστούμε τυφλά και να αγνοήσουμε την παγίδα Grexit, σήμερα άθελά μας δεν θα είχαμε δημιουργήσει ένα μεγάλο κακό στις λαϊκές δυνάμεις, στον κόσμο της εργασίας στην Ελλάδα».
Η δική μας απάντηση: καταστροφή για τις λαϊκές δυνάμεις και τον κόσμο της εργασίας είναι ο μνημονιακός δρόμος Τσίπρα.
Η σύγκρουση με το ευρωπαϊκό κατεστημένο στη βάση του ριζοσπαστικού μας προγράμματος και της εξόδου από την ευρωζώνη είναι η λύση”.
Ακολούθως το λόγο πήρε ο Δημ. Στρατούλης, ο οποίος στην τοποθέτησή του είπε τη εξής:
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ΜΕ ΤΟ 3Ο ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ
Οι προτάσεις της κυβέρνησης προς τους δανειστές, που είναι σίγουρο ότι θα την κάνουν χειρότερη, δε συνιστούν, όπως αυτή ισχυρίζεται, ασφαλιστική μεταρρύθμιση που θα σώσει την κοινωνική ασφάλιση, αλλά νέα λεηλασία των συντάξεων με κύρια θύματα τους χαμηλοσυνταξιούχους, τους νέους συνταξιούχους, τους επαγγελματίες και τους αγρότες.
Στόχος της κυβέρνησης είναι να τηρηθούν οι δεσμεύσεις της από το τρίτο μνημόνιο για μείωση των συνταξιοδοτικών δαπανών κατά 2,25 δις ευρώ το 2015/2016, για να δοθούν στους δανειστές για την αποπληρωμή του επαχθούς και άδικου δημοσίου χρέους της χώρας.
Μπορούμε να τους σταματήσουμε ! Υπάρχει άλλος δρόμος.
Η Κοινωνική Ασφάλιση στη χώρα μας δεν έχει προβλήματα λόγω υψηλών δαπανών της για συντάξεις, αφού αυτές έχουν μειωθεί δραστικά (35-50%) τα χρόνια των μνημονίων, αλλά λόγω της δραματικής μείωσης των εσόδων της, εξαιτίας των μνημονιακών πολιτικών λιτότητας και απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων, που οδήγησε σε εργοδοτική ασυδοσία και εκτίναξη της αδήλωτης και ανασφάλιστης εργασίας. Επομένως η κοινωνική ασφάλιση μπορεί να στηριχτεί και να αναβαθμιστεί, μόνον εφόσον καταργηθούν τα μνημόνια, διασφαλιστούν και αυξηθούν τα έσοδά της, δηλαδή ΕΑΝ:
- Ανακεφαλαιοποιηθεί, δηλαδή αποκατασταθεί με συμπληρωματικούς δημόσιους πόρους, που θα προέλθουν από την φορολόγηση των μεγάλων κερδών και του μεγάλου πλούτου, καθώς και με άλλους τρόπους όπως περιγράφονται παρακάτω (θέση 13), η διαχρονική λεηλασία των αποθεματικών της από τις κυβερνήσεις, τις τράπεζες και την μεγαλοεργοδοσία.
- Μειωθεί η ανεργία με την κατάργηση των μνημονίων λιτότητας και την προώθηση ενός αναπτυξιακού σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης προς όφελος του λαού.
- Χτυπηθεί η εισφοροδιαφυγή και η ανασφάλιστη εργασία, ώστε να αποδοθούν στην κοινωνική ασφάλιση ετησίως μέχρι 8 δις ευρώ πρόσθετοι πόροι.
- Αρχίσουν να αυξάνονται οι μισθοί, με την αποκατάσταση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
- Επαναρρυθμιστούν και αποκατασταθούν οι εργασιακές σχέσεις και περιοριστούν δραστικά οι ελαστικές μορφές εργασίας προς όφελος της πλήρους και σταθερής.
- Αυξηθεί η κρατική χρηματοδότησή της σύμφωνα με τις ανάγκες της και την υποχρέωση του κράτους από την τριμερή χρηματοδότησή της.
- Αξιοποιείται με ασφάλεια και όχι με ρίσκο ή τζόγο η εναπομείνασα κινητή και ακίνητη περιουσία της.
- Γίνει βαθειά διαγραφή του δημοσίου χρέους της χώρας, ώστε να υπάρξουν οι αναγκαίοι δημόσιοι πόροι για την χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης, των κοινωνικών πολιτικών και της ανάπτυξης.
Γνωρίζουμε ότι για τα παραπάνω θα συναντήσουμε τη λυσσαλέα αντίδραση των δανειστών και της Ευρωζώνης.
Η έξοδος από την Ευρωζώνη και η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, σε συνδυασμό με ένα αντιμνημονιακό προοδευτικό πρόγραμμα, μπορούν να δώσουν την αναγκαία οικονομική ρευστότητα για να στηριχτούν τα ασφαλιστικά ταμεία, να μειωθεί η ανεργία, να χρηματοδοτηθεί η Παιδεία, η Κοινωνική Προστασία, η Υγεία και η Ανάπτυξη.
Ανακεφαλαιοποίηση των λεηλατημένων αποθεματικών της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Η δημόσια κοινωνική ασφάλιση θα πρέπει να στηριχτεί και με νέους συμπληρωματικούς δημόσιους πόρους, για να καλυφθούν σταδιακά οι απώλειες των αποθεματικών της (περίπου 120 δις ευρώ) από τη διαχρονική λεηλασία τους, όπως:
- Σταμάτημα και αποτροπή των ιδιωτικοποιήσεων των Δημοσίων Επιχειρήσεων και επανάκτηση της δημόσιας ιδιοκτησίας και ελέγχου σε ήδη ιδιωτικοποιημένες, στρατηγικής και κοινωνικής σημασίας, Δημόσιες Eπιχειρήσεις και σταθερή ετήσια αξιοποίηση σημαντικού τμήματος των κερδών τους για τη στήριξη της Κοινωνικής Ασφάλισης.
- Ποσοστό στα κέρδη των τραπεζών, που πρέπει να εθνικοποιηθούν, για αναπλήρωση των απωλειών της από ανακεφαλαιοποιήσεις.
- Κοινωνική ρήτρα στα δημόσια έργα: Ποσοστό υπέρ της κοινωνικής ασφάλισης επί της αξίας του αναλαμβανόμενου έργου, που θα επιβαρύνει τον εργολήπτη στις συμβάσεις δημοσίων έργων και κρατικών προμηθειών.
- Κοινωνική ρήτρα επί της δημόσιας ακίνητης περιουσίας: Ποσοστό υπέρ της κοινωνικής ασφάλισης των εκάστοτε αναπροσαρμογών της αντικειμενικής αξίας των ακινήτων και εκτάσεων γης του δημοσίου.
- Ποσοστό επί των κερδών επιχειρήσεων τυχερών παιχνιδιών (ΟΠΑΠ, καζίνο).
- Τμήμα των προστίμων που επιβάλλονται για φοροδιαφυγή.
- Όλο το ποσό των προστίμων που επιβάλλονται για εισφοροδιαφυγή και για ανασφάλιστη εργασία.
- Τμήμα των προστίμων που επιβάλλονται από το Υπουργείο Εμπορίου ή από την Αρχή Ανταγωνισμού.
- Τμήμα των προστίμων που επιβάλλονται για παραβιάσεις του ΚΟΚ.
- Τμήμα των προστίμων που επιβάλλουν οι ανεξάρτητες αρχές (ΑΑΔΑΕ, ΕΕΤΤ, ΡΑΕ, ΕΣΡ).
- Από τους πόρους του ΑΚΑΓΕ (Ασφαλιστικό Κεφάλαιο Αλληλεγγύης Γενεών).
- Μέρος των πόρων από την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της χώρας. Η αξιοποίηση της περιουσίας (κινητής και ακίνητης) και των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων πρέπει να γίνεται με διαφάνεια, με ασφάλεια και να είναι εγγυημένη από το κράτος.
- Κατάργηση όλων των μνημονιακών αντιασφαλιστικών εφαρμοστικών νόμων, υπουργικών αποφάσεων και εγκυκλίων.
- Αποκατάσταση του δημόσιου – καθολικού - αναδιανεμητικού χαρακτήρα της Κοινωνικής Ασφάλισης, με κατάργηση των νόμων 3863/2010 και 3865/2010 ή άλλων, με τους οποίους το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης αρχίζει να μετατρέπεται σε κεφαλαιοποιητικό.
- Τέλος στις μειώσεις κύριων - επικουρικών συντάξεων και εφάπαξ παροχών.
- Συνέχιση καταβολής του ΕΚΑΣ, χωρίς αυστηροποίηση εισοδηματικών κριτηρίων.
- Κατάργηση της ρήτρας θανάτου, της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος και του κανόνα βιωσιμότητας στις επικουρικές συντάξεις στις εφάπαξ παροχές.
- Ακύρωση των αυξήσεων των ασφαλιστικών εισφορών υπέρ υγείας από 4 σε 6% στις κύριες συντάξεις και από 0% σε 6% στις επικουρικές.
- Αποκατάσταση και σεβασμός των κατοχυρωμένων και θεμελιωμένων συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων.
- Ταχύτερη απονομή συντάξεων, ώστε να σταματήσει η ντροπή της αναμονής των συνταξιούχων για ένα έως τέσσερα χρόνια, με τις αναγκαίες προσλήψεις προσωπικού στα ασφαλιστικά ταμεία και με την ολοκλήρωση της πληροφορικοποίησης των υπηρεσιών τους.
- Κατάργηση της προϋπόθεσης των 100 ημερών ασφάλισης για κάθε χρόνο της τελευταίας πενταετίας για την κατοχύρωση δικαιώματος μειωμένης σύνταξης.
Ακολουθεί η τοποθέτηση της Δέσποινας Σπανού στην ίδια συνέντευξη Τύπου:
Το σχέδιο νόμου που έφερε η κυβέρνηση για το ασφαλιστικό έχει μόνο καταστροφικές συνέπειες και με κανέναν τρόπο δεν επιλύει τα προβλήματα του ασφαλιστικού συστήματος.
Μειώνει τις συντάξεις, αυξάνει τα όρια ηλικίας και τις εισφορές των εργαζομένων και γενικότερα θίγει ολόκληρο τον Ελληνικό λαό.
Η κατακόρυφη αύξηση των εισφορών σε συνδυασμό με την αύξηση της φορολογίας, για τους ελεύθερους επαγγελματίες, έχουν σαν στόχο την περαιτέρω οικονομική καταστροφή τους ώστε να φύγουν από το επάγγελμα και να κυριαρχήσουν πλέον οι μεγάλες επιχειρήσεις και τα μεγάλα γραφεία .Δηλαδή οι αγρότες να είναι κολίγοι στα χωράφια τους και οι νέοι επιστήμονες να είναι ή άνεργοι ή μετανάστες ή εργαζόμενοι χωρίς κανένα δικαίωμα στα γραφεία μεγαλοδικηγόρων ή μεγαλοεργολάβων.
Οι μέχρι τώρα όμως κινητοποιήσεις (γιατρών, μηχανικών και δικηγόρων) που ήταν πρωτοφανείς σε μαζικότητα, οι συγκεντρώσεις των αγροτών στα μπλόκα, οι απεργίες και τα συλλαλητήρια των συνδικάτων αποδεικνύουν ότι τα μέτρα της κυβέρνησης δεν θα περάσουν. Αποδεικνύουν επίσης ότι μπορεί να συγκροτηθεί ένα παλλαϊκό μέτωπο μισθωτών, συνταξιούχων, ανέργων, αγροτών απέναντι στις μνημονιακές επιλογές της κυβέρνησης.
Η κυβέρνηση παρά το γεγονός ότι έχει νωπή λαϊκή εντολή ήδη απαξιώνεται στην συνείδηση του Ελληνικού λαού και αυτό αποδεικνύεται από τις μεγάλες κινητοποιήσεις.
Η ΛΑ.Ε στήριξε και στηρίζει αυτές τις κινητοποιήσεις διότι πιστεύει ότι οι προτάσεις της κυβέρνησης είναι καταστροφικές και ότι θα ανατραπούν από την αντίσταση του Ελληνικού λαού.
Στηρίζουμε την αυριανή κινητοποίηση των συνδικάτων (Τρίτη 26/01/2016) στην πλατεία Κλαυθμώνος και πορεία προς την Βουλή επ’ ευκαιρία της προ Ημερήσιας Διάταξης συζήτηση στην Βουλή για το Ασφαλιστικό και καλεί όλο τον Ελληνικό λαό να συμμετάσχει δυναμικά.
Η απάντηση του λαού για προστασία και κατοχύρωση της κοινωνικής ασφάλισης και των εργασιακών δικαιωμάτων θα δοθεί στους δρόμους απέναντι στα μνημονιακά κόμματα και στην μνημονιακή κυβέρνηση.
Η παρέμβαση της Μαριάννας Τσίχλη στη συνέντευξη Τύπου ήταν η ακόλουθη:
Στους ελεύθερους επαγγελματίες, η υποτιθέμενη «κυβέρνηση της αριστεράς» επιχειρεί με το ασφαλιστικό μία στρατηγικής σημασίας αναδιάρθρωση που δεν τόλμησαν να ολοκληρώσουν ούτε οι κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Μιλάμε για μία τεράστια αύξηση των εισφορών για αυτές τις κατηγορίες που για πρώτη φορά συνδέονται με το εισόδημα. Έτσι, ο ελεύθερος επαγγελματίας ή ο οιονεί μισθωτός (μπλοκάκια, άλλες μορφές άτυπης απασχόλησης – εξαρτημένης εργασίας) καλείται με το καλημέρα σας να αποδίδει το 38,45% (Κύρια σύνταξη: 20%, Εφάπαξ: 4%, Επικουρική: 7.5%, Υγεία: 6.95%) των εσόδων του μόνο για ασφαλιστικές εισφορές. Αν συνυπολογίσουμε και τις φορολογικές υποχρεώσεις (26% από το πρώτο ευρώ, τέλος επιτηδεύματος, εισφορά αλληλεγγύης, προκαταβολές φόρων), καταλήγουμε σε μια πραγματικότητα όπου το 67% - 80% των εσόδων μας θα κατευθύνεται σε εισφορές και φόρους, δηλ. κατευθείαν στα κρατικά ταμεία και από εκεί στην μαύρη τρύπα του χρέους και στους ξένους τραπεζίτες. Για παράδειγμα, ένας ελεύθερος επαγγελματίας που σήμερα βγάζει κατά μ.ο. 1000 ευρώ το μήνα, θα καταλήγει με 200 – 400 ευρώ για να καλύψει τα επαγγελματικά και προσωπικά του έξοδα, ενώ οι άνεργοι ή οι αυτοαπασχολούμενοι με ελάχιστα ή και μηδενικά εισοδήματα θα πληρώνουν ελάχιστη εισφορά 2823 ευρώ το χρόνο. Είναι προφανές ότι με αυτό τον τρόπο, ένα πολύ μεγάλο κομμάτι των αυτοαπασχολούμενων και των εργαζόμενων με άτυπες μορφές εξαρτημένης εργασίας πετιέται άμεσα εκτός επαγγέλματος.
Η κυβέρνηση αποκρύπτει ότι το ασφαλιστικό δομείται με βάση τις δεσμεύσεις του τρίτου μνημονίου να μειωθεί το “κόστος” του ασφαλιστικού συστήματος κατά 1,8 δις ευρώ, με τα βάρη να πέφτουν για άλλη μια φορά στις πλάτες των εργαζομένων. Αποκρύπτει και το στρατηγικό στόχο που κρύβεται πίσω από τις τεράστιες αυξήσεις των εισφορών. Δηλαδή την κοινή πρόθεση του ΔΝΤ και της ΕΕ να μειώσει το πλήθος των αυτοαπασχολούμενων στην Ελλάδα και αυτός να εναρμονισθεί με το ΜΟ της ΕΕ. Οι συνεχείς μνημονιακές φορολογικές αλλά και ασφαλιστικές αλλαγές συνέτειναν στην οικονομική συμπίεση των στρωμάτων αυτών, ώστε να οδηγήσουν στην αναγκαστική εγκατάλειψη του ελεύθερου επαγγέλματος και στην – άτυπη - μισθωτοποίηση με πολύ δυσμενέστερους όρους. Πρέπει να θυμίσουμε ότι σε αυτούς τους κλάδους, η μεγάλη πλειοψηφία των νέων κυρίως εργαζόμενων που εμφανίζονται ως ελεύθεροι επαγγελματίες δουλεύουν ως οιονεί μισθωτοί, με ΔΠΥ ή άλλες άτυπες μορφές ουσιαστικά εξαρτημένης (και τυπικά παράνομης) εργασίας και χωρίς να έχει εφαρμογή καμία από τις προστατευτικές διατάξεις του εργατικού δικαίου (απλήρωτες και διαρκείς υπερωρίες, καταστρατήγηση των αδειών, απολύσεις χωρίς αποζημίωση κ.λπ.).
Οι εφαρμοζόμενες πολιτικές από τις μνημονιακές κυβερνήσεις ήδη εν μέρει κατάφεραν να οδηγήσουν εκτός επαγγέλματος χιλιάδες ελεύθερους επαγγελματίες. Επίσης, κατάφεραν να τους κάνουν οφειλέτες των ασφαλιστικών ταμείων και των εφοριών και να τους οδηγήσουν στη μετανάστευση. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με το ασφαλιστικό νομοσχέδιο, αλλά και με το φορολογικό νομοσχέδιο που ακολουθεί, έρχεται να βάλει οριστική ταφόπλακα στα επαγγέλματα αυτά. Αυτές οι πολιτικές θα οδηγήσουν στη συγκέντρωση της ύλης των ελεύθερων επαγγελματιών σε μεγάλα εταιρικά σχήματα και στα μεγάλα δικηγορικά γραφεία και εταιρίες και στην υπαλληλοποίηση των εργαζομένων επιστημόνων και άλλων εργαζομένων με μισθούς των 500 ευρώ και μηδενικά δικαιώματα.
Αυτή είναι η ταξική ουσία, η «ταξική μονομέρεια» που υποκρύπτει η πολιτική της κυβέρνησης και των δανειστών. Ειδικά για τους οιονεί μισθωτούς, οι δεσμεύσεις της κυβέρνησης για επιβάρυνση των εργοδοτών με τα 2/3 των εισφορών είναι καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς, αφού δεν υπάρχει τρόπος επιβολής ενός τέτοιου μέτρου, αλλά ακόμα κι αν υπήρχε, οι εργοδότες θα μετακύλιαν άμεσα το πρόσθετο κόστος εργασίας στους εργαζόμενους με αντίστοιχες μειώσεις μισθών. Ήδη αυτή η κατεύθυνση συζητιέται στις μεγάλες εταιρίες.
Με αυτή την πολιτική, ένα μεγάλο τμήμα των εργαζόμενων επιστημόνων θα οδηγηθεί να επιλέξει ανάμεσα στην ανεργία ή τη μετανάστευση και ένα άλλο θα καθηλωθεί μακροπρόθεσμα σε αμοιβές επιπέδου κατώτατου μισθού ή λίγο παραπάνω, χωρίς καμία προοπτική βελτίωσης, αφού για να έχεις καθαρά έσοδα της τάξης των 1000 ευρώ μηνιαίως θα πρέπει να βγάζεις γύρω στα 32.000 μικτά το χρόνο.
Επίσης, είναι προφανές ότι οι μικρομεσαίοι αυταπασχολούμενοι και οι άτυπα μισθωτοί στους χώρους των επιστημόνων, όπως και εν γένει οι εργαζόμενοι, δεν έχουν καμία ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση του ασφαλιστικού συστήματος. Αρκεί να σημειώσουμε ότι ένας ελεύθερος επαγγελματίας θα πληρώσει – με το σημερινό επίπεδο εισφορών – ένα ποσό που, αναγόμενο σε τρέχουσες τιμές, θα προσεγγίζει τις 500.000 ευρώ, για να πάρει μία πολύ χαμηλή σύνταξη για πολύ λίγα χρόνια σε σχέση με τα χρόνια εργασίας του. Συνιστά λοιπόν πρόκληση, αυτοί που με την πρόσφατη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών συνέχισαν το έργο της καταστροφής των ταμείων, να μας καλούν σήμερα να τα «διασώσουμε», στην πραγματικότητα μεταφέροντας πόρους απευθείας από την τσέπη μας στα χέρια των δανειστών, για την αποπληρωμή ενός μη βιώσιμου χρέους.
Η πιο άθλια όμως επιχειρηματολογία της κυβέρνησης είναι αυτή που επιχειρεί να ενεργοποιήσει την ακραία αντιδραστική ιδεολογική κατεύθυνση του κοινωνικού αυτοματισμού και να εμφανίσει τις πολιτικές αυτές ως μέτρα που δήθεν πλήττουν τα «ρετιρέ» και ευνοούν τα χαμηλά στρώματα. Οι δηλώσεις Τσίπρα ότι «η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν θα υπερασπιστεί τους μεγαλογιατρούς ή τους μεγαλοδικηγόρους με τις γραβάτες που κατεβαίνουν στο δρόμο, αλλά τους νέους ελεύθερους επαγγελματίες», ξεπερνούν τα όρια της πρόκλησης για τους μικρομεσαίους αυτοαπασχολούμενους και τους εργαζόμενους με δελτία.
Στο δικηγορικό κλάδο αυτά τα μέτρα έρχονται να ολοκληρώσουν μία διαδικασία που επιταχύνεται από την είσοδο στα μνημόνια και έχει διαμορφώσει όρους εξόδου από το επάγγελμα για χιλιάδες συναδέλφους. Είναι ενδεικτικό ότι από τους 21.739 εγγεγραμμένους στο ΔΣΑ, περίπου οι μισοί (9.599), το πρώτο τρίμηνο του 2015 δεν είχαν καμία παράσταση σε δικαστήριο, ότι οι παραιτήσεις έχουν τριπλασιαστεί από το 2010 και μετά, ότι τείνουν να γίνουν πλειοψηφία οι συνάδελφοι που αδυνατούν να πληρώσουν τις ήδη υφιστάμενες ασφαλιστικές εισφορές ή ακόμα και τις ρυθμίσεις. Αυτοί είναι οι 15.000 και πλέον υποτιθέμενοι «μεγαλοδικηγόροι με τις γραβάτες» που βγαίνουν στους δρόμους, αυτοί είναι που αναγκάζουν τις ηγεσίες των δικηγορικών συλλόγων να εμπλακούν σε κινητοποιήσεις.
Όσο για τα κατάφωρα ψέματα Τσίπρα – Κατρούγκαλου ότι δήθεν το νέο ασφαλιστικό θα ευνοήσει όσους έχουν εισοδήματα έως και 12.000 ευρώ το χρόνο και θα πλήξει μόνο τους μεγαλοδικηγόρους, η αλήθεια βρίσκεται στους αριθμούς. Οι … «μεγαλοδικηγόροι» με εισόδημα της τάξης των 13.000 ευρώ (δηλαδή από 1.083,33 μηνιαίως) και άνω μικτά θα κληθούν όλοι να πληρώσουν μεγαλύτερες εισφορές. Από όσους έχουν εισόδημα 11.000 -12.000 ευρώ, θα πληρώσουν κάποιοι - και υπό προϋποθέσεις ελάχιστων ή μηδενικών παραστάσεων στα δικαστήρια - κατ’ ελάχιστον λιγότερο (από 0 έως 30 ευρώ το μήνα) μόνο οι ασφαλισμένοι από 1-1-1993 έως 31-12-2008, ενώ για όσους έχουν εισόδημα 10.000 ευρώ το χρόνο, κατ’ ελάχιστον λιγότερο (το πολύ 14 ευρώ το μήνα) και υπό τις ίδιες προϋποθέσεις, θα πληρώσουν και οι ασφαλισμένοι από 1-1-2009. Έτσι, ελάχιστες μειώσεις θα ισχύσουν για ελάχιστους ασφαλισμένους, οι οποίοι μάλιστα είναι αυτοί που ούτως ή άλλως αδυνατούν να πληρώσουν εισφορές. Για τους νεότερους ασφαλισμένους, ειδικά για τους κάτω της πενταετίας, με τα αντίστοιχα εισοδήματα, η αύξηση των εισφορών προσεγγίζει το 90% σε πολλές περιπτώσεις. Και ας μην ξεχνάμε τη μακροπρόθεσμη – εφόρου ζωής - καθήλωση σε πολύ χαμηλά εισοδήματα, η οποία θα αποτελεί πραγματικότητα για τη συντριπτική πλειοψηφία του κλάδου.
Οι σημερινές κινητοποιήσεις ενάντια στα ασφαλιστικό - λαιμητόμο είναι οι μεγαλύτερες που έχει κάνει ο δικηγορικός κλάδος. Απέναντι στο νομοσχέδιο αυτό δε θα υποχωρήσουμε, γιατί απειλεί τις ίδιες τις συνθήκες ύπαρξής μας και επιχειρεί να μας μετατρέψει σε φθηνό εργατικό δυναμικό των μεγάλων εταιριών, χωρίς κανένα δικαίωμα - και μάλιστα εφόρου ζωής. Από τις 12 Ιανουαρίου είμαστε σε αποχή από τα καθήκοντά μας και συνεχίζουμε. Έχουμε συγκροτήσει επιτροπές αγώνα, θα συνεχίσουμε να βγαίνουμε στο δρόμο, να δίνουμε πιο ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά στις κινητοποιήσεις με στόχο να αποσυρθεί και να μην κατατεθεί το ν/σ για το ασφαλιστικό.
Στη συνέχεια παραθέτουμε ολόκληρο το κείμενο των προτάσεων της ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ:
ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ
1. Οι διαχρονικές πολιτικές υποβάθμισης και ιδιωτικοποίησης της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Από τις αρχές της δεκαετίας του '90, η κοινωνική ασφάλιση και τα εργασιακά δικαιώματα, μπήκαν στο στόχαστρο του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού στην ΕΕ και σ’ όλο τον κόσμο.
Τότε, ξεκινά να προωθείται και στη χώρα μας από τις κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ σειρά αντιασφαλιστικών νόμων, που ξηλώνουν (σε συγχρονισμό με την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων) το δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και πρόνοιας.
Οι κυβερνήσεις αυτές αντιμετώπιζαν την κοινωνική ασφάλιση ως δημοσιονομικό πρόβλημα και όχι ως κοινωνικό δικαίωμα. Έτσι, πήραν μέτρα περιορισμού της δημόσιας χρηματοδότησής της, συρρίκνωσης των παροχών της και ιδιωτικοποίησής της, με κύρια θύματα τους νέους και τις γυναίκες.
2. Τα Μνημόνια ως συνέχεια και τομή απορρύθμισης και κατεδάφισης της κοινωνικής ασφάλισης.
Οι δανειστές και οι μνημονιακές κυβερνήσεις είχαν εξ αρχής βασικό στόχο με τα μνημόνια να κατεδαφίσουν την κοινωνική ασφάλιση και να προωθήσουν ως μοναδικές και αναπόφευκτες ταξικές πολιτικές σταδιακής απεμπλοκής του κράτους από την υποχρεώση χρηματοδότησής της, μειώσης των συντάξεων και ενίσχυσης της ιδιωτικής ασφάλισης. Πρόκειται για την εφαρμογή των αντιασφαλιστικών σχεδίων Σπράου – Γιαννίτση, που απέτυχαν, λόγω των κοινωνικών αντιστάσεων, να εφαρμόσουν αρκετά χρόνια πριν.
Οι μνημονιακοί νόμοι, παρότι αποτελούν συνέχεια και επιτάχυνση της απορρυθμιστικής προσπάθειας τουλάχιστον δύο δεκαετιών, συνιστούν σημαντική αλλαγή, στην ουσία τομή, στη διαρκή προσπάθεια των δυνάμεων του κεφαλαίου και των πολιτικών διαχειριστών του για καταστροφή της Κοινωνικής Ασφάλισης και των συντάξεων στη χώρα μας και για κατάργηση του ρόλου του Κράτους ως εγγυητή των παροχών της.
Οι μνημονιακές πολτικές θίγουν όλους ανεξαιρέτως τους ασφαλισμένους, παλιούς, νέους και μελλοντικούς. Οι αλλεπάλληλες μειώσεις των συντάξεων δεν ωφέλησαν ούτε για λίγους μήνες την κοινωνική ασφάλιση. Αντίθετα ενίσχυσαν την ύφεση και την εισφοροδιαφυγή.
Οι συντάξεις, κύριες και επικουρικές, μειώθηκαν από το 2009 35 – 50%. Παράλληλα, οι οφειλές επιχειρήσεων από ανείσπρακτες εισφορές έφτασαν μαζί με τις νόμιμες προσαυξήσεις τα 22 δισ. ευρώ (15 + 7 δις ευρώ) λόγω της συνειδητής απαξίωσης και υποστελέχωσης των δημοσίων εισπρακτικών και ελεγκτικών μηχανισμών. Από τότε, η δημόσια κοινωνική ασφάλιση χάνει ετησίως 10 δισ. ευρώ από τις μειώσεις μισθών, την γενικευμένη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, την μείωση των εργοδοτικών εισφορών κατά 3,9% και τον τριπλασιασμό της ανεργίας καθώς και 8 δισ. ετησίως από την ανασφάλιστη και αδήλωτη εργασία και την εισφοροδιαφυγή, που εκτινάχτηκαν στο 36%. Τα χρέη του Κράτους προς αυτή, λόγω αθέτησης υποχρεώσεών του από την τριμερή χρηματοδότηση, ξεπερνούν τα 20 δισ. ευρώ.
Οι οικονομικές προβολές για την μελλοντική κατάσταση της κοινωνικής ασφάλισης, εάν παραμείνουν οι πολιτικές της λιτότητας με υψηλή ανεργία, είναι ενδεικτικές του αδιεξόδου, στο οποίο την οδηγούν οι διαδοχικοί μνημονιακοί «σωτήρες» και «μεταρρυθμιστές».
Οι μνημονιακές κυβερνήσεις μείωσαν δραστικά τις κύριες και επικουρικές συντάξεις, και άλλαξαν τον χαρακτήρα της επικουρικής ασφάλισης από δημόσιο αναδιανεμητικό σε κεφαλαιοποιητικό, με τη θέσπιση του ατομικού λογαριασμού για κάθε ασφαλισμένο. Λεηλάτησαν με το PSI+ τα εναπομείναντα αποθεματικά των ασφαλιστικών Ταμείων, κουρεύοντας από αυτά συνολικά πάνω από 20 δισ. ευρώ.
Το «νέο μνημονιακό ασφαλιστικό» είναι έτσι δομημένο, ώστε με την παρούσα πλήρως απορρυθμισμένη αγορά εργασίας να μη δίνει πλήρεις συντάξεις. Οι εργαζόμενοι, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, - ιδιαίτερα οι νέοι - αδυνατούν να εξασφαλίσουν τις νέες προϋποθέσεις συνταξιοδότησης, δηλαδή 40 έτη πλήρους ασφάλισης, σ’ ένα περιβάλλον ύφεσης και υψηλής ανεργίας.
Η αλληλεγγύη των γενεών εφαρμόζεται από τις μνημονιακές κυβερνήσεις με τέτοιο τρόπο, που οδηγεί σε διαγενεακό ανταγωνισμό και η ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων μετατρέπεται σε ισοπέδωση του επιπέδου παροχών.
3. Τα αποτελέσματα του νέου μνημονιακού μοντέλου κοινωνικής ασφάλισης:
- Υπονόμευση και συρρρίκνωση του δημόσιου χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης μέσω του περιορισμού εγγύησης του κράτους ουσιαστικά μόνο στην «εθνική» σύνταξη, της αθέτησης της τριμερούς χρηματοδότησης και της εξατομίκευσης των συντάξεων.
- Μετατροπή ενός συστήματος αλληλεγγύης των γενεών σε ένα νεοφιλελεύθερο μοντέλο σύγκρουσης των γενεών και ενοχοποίησης των ηλικιωμένων.
- Εισαγωγή της ''εθνικής'' σύνταξης των 360 – 384 ευρώ, για να προωθηθεί ένα μοντέλο κοινωνικής προστασίας μόνο της ακραίας φτώχειας και ως εκ τούτου διαιώνισης της.
- Υπολογισμός συντάξιμου μισθού σε όλο τον εργασιακό βίο, που καθιστά τη σύνταξη από αναπλήρωση μισθού «εξόδου» από την εργασία σε συσσώρευση ατομικών αποταμιεύσεων από την εργασία.
- Μακροπρόθεσμος δημοσιονομικός περιορισμός των συνταξιοδοτικών δαπανών, ώστε να αυξηθούν μόνο κατά 2,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2060, ενώ οι συνταξιούχοι θα έχουν αυξηθεί 70%.
- Σύνδεση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης με το προσδόκιμο ζωής από το 2021, με στόχο το γενικό όριο των 67 ετών να μπορεί να αυξάνεται ανά τριετία.
Η κυβέρνηση έχει ήδη, μετά τις εκλογές στις 20/9/2015, νομοθετήσει δεσμεύσεις της από το 3ο μνημόνιο για μείωση των κύριων και επικουρικών συντάξεων με την αύξηση από 4% σε 6% και από 0 σε 6% αντίστοιχα των κρατήσεων σε αυτές για υγειονομική περίθαλψη. Τη δραστική μείωση των κατώτερων συντάξεων για όσους συνταξιοδοτηθούν μετά την 1-7-2015 (από 486 ευρώ μηνιαία σε 392,7 ευρώ για όσους φύγουν πάνω από 67 ετών και 150 – 338 ευρώ για όσους φύγουν πριν τα 67 τους), την επαναφορά σε χειρότερη εκδοχή των μνημονιακών νόμων 3863/10 και 3865/2010 για σταδιακές συνεχείς ετήσιες μειώσεις των κύριων συντάξεων, την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης από 6 μήνες μέχρι και 17 χρόνια καταργώντας κατοχυρωμένα και θεμελιωμένα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, με κύρια θύματα εργαζόμενες με ανήλικα παιδιά, τη χειροτέρευση της ρύθμισης των 100 δόσεων για οφειλές προς ασφαλιστικά ταμεία, την κατάργηση αντιμνημονιακών και ευνοϊκών για τους ασφαλισμένους νομοθετικών ρυθμίσεων, ψηφισμένων από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ πριν υπογράψει το 3ο μνημόνιο.
Οι προτάσεις της κυβέρνησης προς το κουαρτέτο των δανειστών δεν συνιστούν, όπως αυτή ισχυρίζεται, ασφαλιστική μεταρρύθμιση που θα σώσει την κοινωνική ασφάλιση, αλλά νέα λεηλασία των συντάξεων με κύρια θύματα τους χαμηλοσυνταξιούχους, τους νέους συνταξιούχους, τους επαγγελματίες και τους αγρότες.
Στόχος της κυβέρνησης είναι να τηρηθούν οι δεσμεύσεις της από το τρίτο μνημόνιο για μείωση των συνταξιοδοτικών δαπανών κατά 2,25 δις ευρώ το 2015/2016, για να δοθούν στους δανειστές για την αποπληρωμή του επαχθούς και άδικου δημοσίου χρέους της χώρας.
Οι δανειστές θα αξιοποιήσουν στις «διαπραγματεύσεις» τις κυβερνητικές προτάσεις ως πρώτο βήμα, για να επιβάλλουν αυτά που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ μαζί με ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ ψήφισαν με το 3ο μνημόνιο, αλλά και πολύ χειρότερα, δηλαδή τη μετατροπή όλων των συντάξεων, καταβαλλόμενων και μελλοντικών, σε επιδόματα φτώχειας και εξαθλίωσης.
Με τις κυβερνητικές προτάσεις:
- Από 1/1/2016 και μέχρι το 2019, καταργείται σταδιακά το ΕΚΑΣ, που σήμερα χορηγείται σε 370.000 χαμηλοσυνταξιούχους, που θα οδηγηθούν κάτω από τα όρια της ακραίας φτώχειας με μείωση μηνιαίου εισοδήματος 193 ευρώ κατά μέσο όρο.
- Οι συντάξεις υπερηλίκων ανασφάλιστων Ελλήνων και ομογενών, 360 ευρώ το μήνα, μετατρέπονται σε Επίδομα Κοινωνικής Αλληλεγγύης, με τόσο αυστηρές προϋποθέσεις, που δεν θα το πάρει σχεδόν κανείς.
- Οριστικοποείται το σπάσιμο της κύριας σύνταξης σε εθνική και αναλογική - ανταποδοτική, ώστε η κυβέρνηση να εφαρμόσει την μνημονιακή δέσμευσή της για μεγαλύτερη σύνδεση εισφορών –παροχών με στόχο μετατροπή του δημόσιου, καθολικού και αναδιανεμητικού χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης σε κεφαλαιοποιητικό και εξατομικευμένο.
- Η λεγόμενη εθνική σύνταξη, ύψους 384 ευρώ, δίνεται με τέτοιες προϋποθέσεις που μεγάλες κατηγορίες δικαιούχων – κυρίως ΑμεΑ με αναπηρία μικρότερη του 80% και όσοι/ες φύγουν με μειωμένη σύνταξη πριν την πλήρη θεμελίωση ασφαλιστικού δικαιωμάτος τους - θα παίρνουν πολύ λιγότερα από αυτό το ποσό.
- Το αναλογικό- ανταποδοτικό τμήμα της κύριας σύνταξης υπολογίζεται με τέτοιο τρόπο, λόγω του ότι ο συντάξιμος μισθός καθορίζεται με το μέσο όρο των μηνιαίων αποδοχών στο σύνολο του εργασιακού βίου και κυρίως οι συντελεστές αναπλήρωσης μειώνονται, ώστε η τελική σύνταξη να είναι μειωμένη για όσους συνταξιοδοτηθούν μετά την 1/1/2016 από 15% έως 30%. Πρόκειται για τη «σφαγή» των «νέων» συνταξιούχων.
- Οι ήδη καταβαλλόμενες κύριες συντάξεις θα επανυπολογιστούν με βάση τα όσα ισχύουν για τους «νέους» συνταξιούχους. Όταν προκύπτει μείωση, αυτή θα δίνεται ως προσωπική διαφορά, που όμως θα βαίνει μειούμενη μετά τον Ιούλιο 2018, με συνέπεια τη μείωση και των ήδη καταβαλλόμενων συντάξεων.
- Μεγάλο μέρος από τις ήδη καταβαλλόμενες κυριες συντάξεις θα μειωθεί από τώρα, όπως για τους 370.000 χαμηλοσυνταξιούχους, που παίρνουν το σταδιακά καταργούμενο ΕΚΑΣ, και για τους 500.000, που παίρνουν επιδόματα τεκνων που άμεσα μειώνονται. Επίσης, όπως πραναφέρθηκε, μειώσεις έχουν ήδη γίνει από την παρούσα κυβέρνηση στις καταβαλλόμενες κύριες συντάξεις λόγω αύξησης της εισφοράς για υγειονομική περίθαλψη, λόγω μείωσης της κατώτερης σύνταξης για όσους/σες συνταξιοδοτούνται μετά την 1/7/2015 και λόγω αύξησης από 19-8-2015, της ποινής κατά 10% επιπλέον ετησίως για όσους/ες κάνουν χρήση του δικαιώματος πρόωρης συνταξιοδότησης.
- Η κυβέρνηση με τον επανυπολογισμό όλων των κύριων συντάξεων επιδιώκει να δικαιολογήσει τη μη εφαρμογή των αποφάσεων Ανωτάτων Δικαστηρίων περί αντισυνταγματικότητας των περικοπών στις κύριες και επικουρικές συντάξεις κατά το 2012, γεγονός απαράδεκτο για μία δημοκρατική χώρα.
- Στις επικουρικές συντάξεις εφαρμόζεται για όλους/ες η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος, που μετονομάζεται σε κανόνα βιωσιμότητας και προβλέπει άμεσες και συνεχείς μειώσεις για όσους συνταξιοδοτηθούν μετά την 1-1-2016, αλλά και στις ήδη καταβαλλόμενες μετά τον Ιούλιο του 2018, που έχουν ήδη μειωθεί από την παρούσα κυβέρνηση κατά 6% λόγω θέσπισης αντίστοιχου ποσοστού κράτησης για υγειονομική περίθαλψη.
- Για τις εφάπαξ παροχές καθιερώνεται νέος μαθηματικός τύπος, σύμφωνα με τον οποίο οι νέες μειώσεις θα κυμανθούν από 10% έως 15%, ενώ για τα μερίσματα του μετοχικού ταμείου πολιτικών υπαλλήλων θα φτάσουν στο 30%.
- Αυξάνονται υπέρμετρα οι ασφαλιστικές εισφορές των ελεύθερων επαγγελματιών, των αυτοαπασχολούμενων επιστημόνων και, κυρίως, των αγροτών που τριπλασιάζονται και, μαζί με τις άλλες μνημονιακές και φορολογικές υποχρεώσεις τους, οδηγούνται ουσιαστικά στην έξοδο από το επάγγελμά τους και στην ανεργία.
- Αυξάνονται οι ασφαλιστικές εισφορές για επικουρική ασφάλιση 1% για τους εργοδότες και 0,5% για τους εργαζομένους, των οποίων οι μισθοί θα έχουν αντίστοιχη μείωση.
- Ενοποιούνται όλα τα ασφαλιστικά ταμεία κύριας ασφάλισης και εφάπαξ (πρόνοιας) σε ένα υπέρ-ταμείο. Η δημιουργία ενός υπέρ – Ταμείου κύριων συντάξεων για όλους, και μάλιστα άμεσα, με συμπίεση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων προς τα κάτω, θα προκαλέσει λειτουργικό χάος, οργανωτική παραλυσία και ταλαιπωρία έως βασανισμό υπαλλήλων και ασφαλισμένων. Θα αυξήσει το χρόνο αναμονής για χορήγηση συντάξεων, θα χειροτερεύσει το επίπεδό τους. Τέτοιας έκτασης οργανωτικές αλλαγές στον υπόλοιπο κόσμο γίνονται με μεταβατική περίοδο 3 έως 10 ετών και μετά από διάλογο με τους φορείς των ασφαλισμένων, που εδώ δεν έγινε.
Οι προτάσεις της κυβέρνησης δεν οδηγούν σε εξίσωση, αλλά σε κατεδάφιση ασφαλιστικών παροχών σε όλους ανεξαιρέτως τους ασφαλισμένους, ιδιαίτερα στους νέους από τους οποίους στερούν κάθε ελπίδα να πάρουν κάποτε σύνταξη, ενισχύοντας – σε συνδυασμό με την υψηλή ανεργία, την κακοπληρωμένη και ανασφάλιστη εργασία – το ρεύμα μετανάστευσης στο εξωτερικό των πιο ειδικευμένων και εκπαιδευμένων.
Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι στα μνημόνια δεν χωρούν ούτε κοινωνικά ισοδύναμα ούτε παράλληλα προγράμματα, που υποσχόταν η σημερινή κυβέρνηση. Τα καταστροφικά μνημόνια ή τα εφαρμόζεις ή τα καταργείς. Ενδιάμεσος δρόμος, λόγω και της ταπεινωτικής εποπτείας των δανειστών, δεν υπάρχει.
5. Μπορούμε να τους σταματήσουμε ! Υπάρχει άλλος δρόμος.
Η Κοινωνική Ασφάλιση στη χώρα μας δεν έχει προβλήματα λόγω υψηλών δαπανών της για συντάξεις, αφού αυτές έχουν μειωθεί δραστικά (35-50%) τα χρόνια των μνημονίων, αλλά λόγω της δραματικής μείωσης των εσόδων της, εξαιτίας των μνημονιακών πολιτικών λιτότητας και απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων, που οδήγησε σε εργοδοτική ασυδοσία και εκτίναξη της αδήλωτης και ανασφάλιστης εργασίας. Επομένως η κοινωνική ασφάλιση μπορεί να στηριχτεί και να αναβαθμιστεί, μόνον εφόσον καταργηθούν τα μνημόνια, διασφαλιστούν και αυξηθούν τα έσοδά της, δηλαδή ΕΑΝ:
- Ανακεφαλαιοποιηθεί, δηλαδή αποκατασταθεί με συμπληρωματικούς δημόσιους πόρους, που θα προέλθουν από την φορολόγηση των μεγάλων κερδών και του μεγάλου πλούτου, καθώς και με άλλους τρόπoυς όπως περιγράφονται παρακάτω (θέση 13), η διαχρονική λεηλασία των αποθεματικών της από τις κυβερνήσεις, τις τράπεζες και την μεγαλοεργοδοσία.
- Μειωθεί η ανεργία με την κατάργηση των μνημονίων λιτότητας και την προώθηση ενός αναπτυξιακού σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης προς όφελος του λαού.
- Χτυπηθεί η εισφοροδιαφυγή και η ανασφάλιστη εργασία, ώστε να αποδοθούν στην κοινωνική ασφάλιση ετησίως μέχρι 8 δις ευρώ πρόσθετοι πόροι.
- Αρχίσουν να αυξάνονται οι μισθοί, με την αποκατάσταση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
- Επαναρρυθμιστούν και αποκατασταθούν οι εργασιακές σχέσεις και περιοριστούν δραστικά οι ελαστικές μορφές εργασίας προς όφελος της πλήρους και σταθερής.
- Αυξηθεί η κρατική χρηματοδότησή της σύμφωνα με τις ανάγκες της και την υποχρέωση του κράτους από την τριμερή χρηματοδότησή της.
- Αξιοποιείται με ασφάλεια και όχι με ρίσκο ή τζόγο η εναπομείνασα κινητή και ακίνητη περιουσία της.
- Γίνει βαθειά διαγραφή του δημοσίου χρέους της χώρας, ώστε να υπάρξουν οι αναγκαίοι δημόσιοι πόροι για την χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης, των κοινωνικών πολιτικών και της ανάπτυξης.
Γνωρίζουμε ότι για τα παραπάνω θα συναντήσουμε τη λυσσαλέα αντίδραση των δανειστών και της Ευρωζώνης.
Ανάμεσα, όμως, στον αργό μνημονιακό θάνατο της κοινωνικής ασφάλισης, των συνταξιούχων, των νέων και σε μία νέα ελπιδοφόρα αρχή σε ρήξη με τη χρεομηχανή και την Ευρωζώνη, που για τη χώρα μας ταυτίζεται με συνεχή λιτότητα, προτιμούμε το δεύτερο.
Η έξοδος από την Ευρωζώνη και η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, σε συνδυασμό με ένα αντιμνημονιακό προοδευτικό πρόγραμμα, μπορούν να δώσουν την αναγκαία οικονομική ρευστότητα για να στηριχτούν τα ασφαλιστικά ταμεία, να μειωθεί η ανεργία, να χρηματοδοτηθεί η Παιδεία, η Κοινωνική Προστασία, η Υγεία και η Ανάπτυξη.
6. Oι προτάσεις της ΛΑΕ για την Κοινωνική Ασφάλιση συνδέονται με τις προτάσεις της για την αναστήλωση του κοινωνικού κράτους και την ανάπτυξη της χώρας.
Η ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ προτείνει τη συγκέντρωση των αναγκαίων πόρων, ώστε να εξασφαλιστούν οι συντάξεις του μέλλοντος, αλλά και για να βελτιωθεί σήμερα το επίπεδο της παρεχόμενης κοινωνικής προστασίας και κοινωνικών-ασφαλιστικών παροχών.
Οι προτάσεις της ΛΑΕ για ένα δημόσιο και αλληλέγγυο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης δεν περιορίζονται στις εγγυήσεις για την επαρκή χρηματοδότησή της. Συνδέονται στενά με τις υπόλοιπες προτάσεις της για κατάργηση των μνημονίων, βαθειά διαγραφή του χρέους, αποκατάσταση, προάσπιση και αναβάθμιση του κοινωνικού κράτους και των εργασιακών δικαιωμάτων, 35ωρο, στήριξη των ανέργων, διεύρυνση της δημοκρατίας και του κοινωνικού ελέγχου, ενίσχυση της εργατικής συμμετοχής, καταπολέμηση των κοινωνικών ανισοτήτων και εξάλειψη της φτώχειας στη χώρα μας.
Η αντιμετώπιση του δημογραφικού προϋποθέτει ακύρωση της λιτότητας, ανάπτυξη με δημιουργία θέσεων εργασίας και αναδιανομή εισοδημάτων υπέρ των λαϊκών στρωμάτων καθώς και καταπολέμηση της αδήλωτης, απλήρωτης και ανασφάλιστης εργασίας.
7. Ο οικονομικός και κοινωνικός ρόλος της κοινωνικής ασφάλισης.
Οι θέσεις της ΛΑΕ για την κοινωνική ασφάλιση βασίζονται στις παραδοχές ότι:
- Οι αλλεπάλληλες μειώσεις συντάξεων δεν λύνουν τα προβλήματα της Κοινωνικής Ασφάλισης, αλλά τα οξύνουν.
- Οι εναλλακτικές πολιτικές πρέπει να διορθώνουν τις υπάρχουσες παθογένειες αλλά και να θέτουν τις βάσεις ενός συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, που θα ανακτήσει τα κοινωνικά και αναδιανεμητικά χαρακτηριστικά του.
- Ο μακροπρόθεσμος σχεδιασμός για την αναβάθμιση της κοινωνικής ασφάλισης και συνολικά των κοινωνικών πολιτικών πρέπει να συνοδεύεται άμεσα μέτρα ικανοποίησης επειγουσών αναγκών των συνταξιούχων και των ασφαλιστικών ταμείων.
Η ΛΑΕ αγωνίζεται για ένα δημόσιο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης:
- Ισχυρό και κοινωνικά αποτελεσματικό, έξω από τη λειτουργία της αγοράς, χωρίς να έχει σχέση με ''ασφαλιστικά προϊόντα'', που λανσάρουν ασφαλιστικές εταιρείες και μνημονιακοί ''πλασιέ'' τους.
- Δημόσιο και υποχρεωτικό. Για τη ΛΑΕ ο χαρακτηρισμός «δημόσιο» δεν βασίζεται μόνο στο τυπικό κριτήριο οργάνωσης και νομικής μορφής, αλλά έχει την έννοια, πως το κράτος υποχρεούται να μεριμνά για την εκπλήρωση των θεσμοθετημένων υποχρεώσεων και παροχών της κοινωνικής ασφάλισης, στα πλαίσια της θεσμοθετημένης τριμερούς χρηματοδότησης και της συνταγματικής επιταγής (Άρθρο 22 παρ.5)
- Καθολικό, που θα προστατεύει εξ ίσου όλου/ες, ανεξάρτητα από το χρόνο που εντάχτηκαν στην ασφάλιση.
- Αναδιανεμητικό, σε αντιπαράθεση με το μοντέλο ατομικών κουμπαράδων, που θα αναδεικνύει τα θετικά αποτελέσματα της αλληλεγγύης των γενεών και τα αδιέξοδα της ατομικής κεφαλαιοποίησης.
- Πραγματικά Αλληλέγγυο μεταξύ των γενεών και όλων των εργαζομένων.
- επανέλθει η εγγύηση των παροχών έναντι του μοντέλου “καθορισμένων εισφορών”,
- μπει τέλος στην ανασφάλεια καθιερώνοντας σταθερούς, κωδικοποιημένους και ξεκάθαρους κανόνες για τους ασφαλισμένους και τις επιχειρήσεις,
- αντιμετωπιστούν αποφασιστικά τα φαινόμενα διαφθοράς,
- υποχρεωθούν οι επιχειρήσεις να τηρούν την κοινωνικοασφαλιστική νομοθεσία,
- δοθούν θετικά κίνητρα στον εργαζόμενο, ώστε να διεκδικεί αποτελεσματικά το δικαίωμά του σε δηλωμένη και πλήρως ασφαλισμένη εργασία,
- θεσπιστεί το δικαίωμα των εκπροσώπων των εργαζομένων για έλεγχο μέσα στις επιχειρήσεις.
Η αξιοπιστία της Κοινωνικής Ασφάλισης στις σχέσεις της με τους ασφαλισμένους μπορεί να αποκατασταθεί πρωτίστως, εάν αντιμετωπιστούν η έκταση αλλά και οι ρίζες της εισφοροδιαφυγής και της αδήλωτης και ανασφάλιστης εργασίας.
Θα πρέπει να καταργηθούν νομοθετικές διατάξεις, που:
- αφήνουν «παράθυρα» στην αδήλωτη εργασία,
- καθιερώνουν κανόνες εργασίας χωρίς δικαιώματα,
- δυσχεραίνουν τον έλεγχο των δημοσίων ελεγκτικών υπηρεσιών,
- βάζουν εμπόδια στην είσπραξη βεβαιωμένων εισφορών,
- ενδυναμώνουν τη χρήση ελαστικών μορφών εργασίας, όπως τα μπλοκάκια.
- αφήνουν ατιμώρητες, όσες επιχειρήσεις παραβιάζουν την εργατική και κοινωνικο-ασφαλιστική νομοθεσία.
- ασφάλιση για υγειονομική περίθαλψη και σύνταξη των εργαζόμενων σε προγράμματα κοινωφελούς εργασίας,
- κατάργηση των διατάξεων που προβλέπουν μειωμένες ή μηδενικές εργοδοτικές εισφορές (εισφοροαπαλλαγές),
- Εξομοίωση ασφαλιστικών δικαιωμάτων των ελαστικά ή μερικά εργαζομένων και των εργαζομένων με συμβάσεις έργου, που υποκρύπτουν συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας, με αυτά των πλήρως εργαζομένων.
Ο εγγυητικός ρόλος του Κράτους στην κοινωνική ασφάλιση οφείλει να συνδυάζεται με διαδικασίες ουσιαστικού κοινωνικού ελέγχου, ενεργή ενημέρωση και συμμετοχή εκπροσώπων των ασφαλισμένων στη Διοίκηση των ΑσφαλιστικώνΤαμείων, στη λήψη των αποφάσεων και στο σχεδιασμό πολιτικών για την κοινωνική ασφάλιση.
10. Οργάνωση και λειτουργία της κοινωνικής ασφάλισης με ενιαίους και δίκαιους κανόνες.
Βασικοί κανόνες για την ενοποίηση ασφαλιστικών ταμείων πρέπει να είναι η πρόβλεψη ικανών μεταβατικών περιόδων, η μη ισοδέπωση προς τα κάτω των ασφαλιστικών δικαιωμάτων και η συναίνεση και δημοκρατική συμμετοχή των ενοποιούμενων φορέων και των ασφαλισμένων.
Η θέση της ΛΑΕ είναι σε αντιδιαστολή με την επιχειρούμενη και εν εξελίξει ενοποίηση σε σύνταξη και περίθαλψη, που ξεκίνησε το 2008 και ολοκληρώνεται από το 2010 και μετά με βασικό χαρακτηριστικό την κατεδάφιση ασφαλιστικών δικαιωμάτων.
11. Ανάγκη αποκατάστασης και αναβάθμισης των παροχών Κοινωνικής Ασφάλισης.
Η ΛΑΕ αγωνίζεται για ένα δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα καθορισμένων παροχών κύριας και επικουρικής σύνταξης, στο οποίο τα ασφαλιστικά ταμεία και το κράτος εγγυώνται ενεργά την χορήγηση και την κοινωνική αποτελεσματικότητα των συντάξεων.
Η κύρια σύνταξη να είναι στο 80% του συντάξιμου μισθού και η επικουρική στο 20%.
Η κατώτερη σύνταξη να χορηγείται στο 65ο έτος ηλικίας και να αντιστοιχεί σε 20 ημερομίσθια του ανειδίκευτου εργάτη.
Απονομή συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων “από το πρώτο ένσημο”, ώστε ακόμα και οι εργαζόμενοι για πρόσκαιρο και σύντομο χρονικό διάστημα να έχουν κίνητρο να διεκδικούν την ασφάλισή τους.
Τα γενικά όρια ηλικίας συνταξιοδότησης να επανέλθουν από τα 67 στα 65 έτη για πλήρη σύνταξη και στα 60 για μειωμένη.
Προϋπόθεση ασφάλισης 35 ετών για πλήρη σύνταξη στα 58 έτη και 37 ετών ασφάλισης χωρίς όριο ηλικίας συνταξιοδότησης.
Διατήρηση για τους ασφαλισμένους πριν το 1983 της δυνατότητας συνταξιοδότητησης με 35 έτη ασφάλισης χωρίς όριο ηλικίας.
Συντάξιμος μισθός πρέπει να είναι ο μέσος όρος της καλύτερης πενταετίας.
Επανεξέταση, σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, του Κανονισμού για τα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα.
Το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης για τους ασφαλισμένους στο ΙΚΑ με 10.500 ημέρες ασφάλισης, εκ των οποίων 7500 στα Βαρειά και Ανθυγιειενά Επαγγέλματα, να επανέλθει στο 58ο έτος για πλήρη σύνταξη και στο 56ο έτος για μειωμένη, ενώ για όσους έχουν 4.500 ένσημα με 3.700 από αυτά βαρέα στο 60ο έτος.
Ώριμα, κατοχυρωμένα και θεμελιωμένα συνταξιοδοτικά δικαιώματα θα εξακολουθήσουν να γίνονται σεβαστά με μεταβατικές διατάξεις χωρίς τις απότομες ανατροπές των τελευταίων ετών. Επίσης θα πρέπει να εφαρμοστούν ολοκληρωμένες πολιτικές στήριξης της ανατροφής των τέκνων με δημόσιες κοινωνικές υποδομές και προσαρμογή των εργασιακών δικαιωμάτων στις ανάγκες των γονέων τότε που τα χρειάζονται.
Είναι απαραίτητο ένα πλήρες και σύγχρονο μοντέλο προστασίας από τα εργατικά ατυχήματα και διασφάλισης όρων υγιεινής και ασφάλειας στην εργασία.
12. Οι βασικές αρχές χρηματοδότησης της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Η κοινωνική ασφάλιση στηρίζεται οικονομικά, εκτός από τις ασφαλιστικές εισφορές, στην τριμερή χρηματοδότηση σε εφαρμογή της 102 Διεθνούς Σύμβασης Εργασίας (αρθρο 71.3), που επικυρώθηκε με το Ν.3251/55 και προβλέπει τη συμμετοχή του κράτους σ’ αυτή ως:
- - νομοθέτη,
- - επόπτη της λειτουργίας της,
- - συγχρηματοδότη λόγω του υποχρεωτικού χαρακτήρα της,
- -και εγγυητή της καταβολής των προβλεπόμενων παροχών της.
Για την κύρια σύνταξη μισθωτών η αναλογία να διαμορφώνεται σε 2/9 από τον εργαζόμενο, 3/9 από τον κρατικό προϋπολογισμό και 4/9 από τον εργοδότη.
Για την επικουρική και την εφάπαξ ασφάλιση θα ισχύει διμερής χρηματοδότηση από εργοδότες και εργαζομένους και εφόσον υπάρχουν ελλείμματα θα καλύπτονται από τον ειδικό υπολογαριασμό του ΑΚΑΓΕ.
Για τους αυτοαπασχολούμενους η αναλογία θα είναι 6/9 από ασφαλισμένους και 3/9 από το κράτος, για τον ΟΓΑ και ΝΑΤ δεν θα μειωθεί η ισχύουσα δημόσια χρηματοδότηση.
Πρέπει να δοθεί η δυνατότητα στους ελεύθερους επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους επιστήμονες να επιλέγουν ελεύθερα την ασφαλιστική κλάση, στην οποία μπορούν να ανταποκριθούν, και η μετάβασή τους σε ανώτερη κλάση να έχει προαιρετικό χαρακτήρα. Έτσι, θα ενεργοποιηθούν πολλοί ασφαλισμένοι στον ΟΑΕΕ και στο ΕΤΑΑ, που λόγω των σημερινών οικονομικών δυσχερειών τους βρίσκονται σε ουσιαστική αναστολή της ασφαλιστικής τους ικανότητας. Οι ασφαλιστικές εισφορές τους πρέπει να ανταποκρίνονται με δίκαιο τρόπο στην πραγματική εισφοροδοτική ικανότητά τους.
13. Ανακεφαλαιοποίηση των λεηλατημένων αποθεματικών της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Η δημόσια κοινωνική ασφάλιση θα πρέπει να στηριχτεί και με νέους συμπληρωματικούς δημόσιους πόρους, για να καλυφθούν σταδιακά οι απώλειες των αποθεματικών της από τη διαχρονική λεηλασία τους.
Τα αποθεματικά της Κοινωνικής Ασφάλισης υφίστανται από το 1950 μια συνεχή λεηλασία από κυβερνήσεις, τράπεζες και μεγαλοεργοδοσία (μειωμένες έως μηδενικές αποδόσεις των καταθέσεών τους, χρηματιστηριακή κρίση 1999-2002, σκάνδαλο δομημένων ομολόγων, κούρεμα ομολόγων δημοσίου των ασφαλιστικών ταμείων με το PSI+, ανακεφαλαιοποίησεις τραπεζών), με συνολικές απώλειες περίπου 120 δις ευρώ.
H καταλήστευση των αποθεματικών κεφαλαίων της κοινωνικής ασφαλισης δεν τα εξαφάνισε. Αποτελούν μέρος του σημερινού κοινωνικού και ιδιωτικού πλούτου. Πρέπει να αποκατασταθούν και να αναζητηθούν κατά βάση από την κερδοφορία των επιχειρήσεων, ιδιαίτερα από αυτές που κερδοσκοπούν σε βάρος της κοινωνικής ασφάλισης.
Συμπληρωματικοί δημόσιοι πόροι χρηματοδότησης, επιπλέον της τριμερούς και τακτικής, της κοινωνικής ασφάλισης μπορεί να προκύψουν από:
- Σταμάτημα και αποτροπή των ιδιωτικοποιήσεων των Δημοσίων Επιχειρήσεων και επανάκτηση της δημόσιας ιδιοκτησίας και ελέγχου σε ήδη ιδιωτικοποιημένες, στρατηγικής και κοινωνικής σημασίας, Δημόσιες Eπιχειρήσεις και σταθερή ετήσια αξιοποίηση σημαντικού τμήματος των κερδών τους για τη στήριξη της Κοινωνικής Ασφάλισης.
- Ποσοστό στα κέρδη των τραπεζών, που πρέπει να εθνικοποιηθούν, για αναπλήρωση των απωλειών της από ανακεφαλαιοποιήσεις.
- Κοινωνική ρήτρα στα δημόσια έργα: Ποσοστό υπέρ της κοινωνικής ασφάλισης επί της αξίας του αναλαμβανόμενου έργου, που θα επιβαρύνει τον εργολήπτη στις συμβάσεις δημοσίων έργων και κρατικών προμηθειών.
- Κοινωνική ρήτρα επί της δημόσιας ακίνητης περιουσίας: Ποσοστό υπέρ της κοινωνικής ασφάλισης των εκάστοτε αναπροσαρμογών της αντικειμενικής αξίας των ακινήτων και εκτάσεων γης του δημοσίου.
- Ποσοστό επί των κερδών επιχειρήσεων τυχερών παιχνιδιών (ΟΠΑΠ, καζίνο).
- Τμήμα των προστίμων που επιβάλλονται για φοροδιαφυγή.
- Όλο το ποσό των προστίμων που επιβάλλονται για εισφοροδιαφυγή και για ανασφάλιστη εργασία.
- Τμήμα των προστίμων που επιβάλλονται από το Υπουργείο Εμπορίου ή από την Αρχή Ανταγωνισμού.
- Τμήμα των προστίμων που επιβάλλονται για παραβιάσεις του ΚΟΚ.
- Τμήμα των προστίμων που επιβάλλουν οι ανεξάρτητες αρχές (ΑΑΔΑΕ, ΕΕΤΤ, ΡΑΕ, ΕΣΡ).
- Από τους πόρους του ΑΚΑΓΕ (Ασφαλιστικό Κεφάλαιο Αλληλεγγύης Γενεών).
- Μέρος των πόρων από την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της χώρας.
Η αξιοποίηση της περιουσίας (κινητής και ακίνητης) και των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων πρέπει να γίνεται με διαφάνεια και με επενδύσεις χαμηλού ρίσκου, που θα έχουν θετικό αντίκτυπο στην παραγωγική ανασυγκρότηση προς όφελος του λαού και θα εγγυώνται την τήρηση εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Η απόδοση της αξιοποίησης θα είναι εγγυημένη από το κράτος, ώστε τυχόν ελλιπείς αποδόσεις να συμπληρώνονται μέχρι το συμφωνημένο (από τα Ταμεία και το κράτος) όριο.
14. Άμεσες προτεραιότητες της ΛΑΕ για την Κοινωνική Ασφάλιση και τις συντάξεις.
- Αποκατάσταση του δημόσιου – καθολικού - αναδιανεμητικού χαρακτήρα της Κοινωνικής Ασφάλισης, με κατάργηση των νόμων 3863/2010 και 3865/2010 ή άλλων, με τους οποίους το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης μετατρέπεται σε κεφαλαιοποιητικό με εγγυημένη από το κράτος μόνο τη λεγόμενη εθνική σύνταξη και με το υπόλοιπο κομμάτι της σύνταξης να μετατρέπεται σε ανταποδοτικό - ατομικό.
- Τέλος στις μειώσεις κύριων - επικουρικών συντάξεων και εφάπαξ παροχών.
- Συνέχιση καταβολής του ΕΚΑΣ, χωρίς αυστηροποίηση εισοδηματικών κριτηρίων.
- Κατάργηση της ρήτρας θανάτου, της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος και του κανόνα βιωσιμότητας στις επικουρικές συντάξεις στις εφάπαξ παροχές.
- Ακύρωση των αυξήσεων των ασφαλιστικών εισφορών υπέρ υγείας από 4 σε 6% στις κύριες συντάξεις και από
- Κατάργηση όλων των μνημονιακών αντιασφαλιστικών εφαρμοστικών νόμων, υπουργικών αποφάσεων και εγκυκλίων.
- Ακύρωση των αυξήσεων των ασφαλιστικών εισφορών υπέρ υγείας από 4 σε 6% στις κύριες συντάξεις και από 0% σε 6% στις επικουρικές.
- Αποκατάσταση και σεβασμός των κατοχυρωμένων και θεμελιωμένων συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων.
- Αποκατάσταση των λεηλατημένων από τα μνημόνια συντάξεων και των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, με βάση τους ρυθμούς ανάκαμψης της οικονομίας με την εφαρμογή του σχεδίου μας για παραγωγική ανασυγκρότηση, ξεκινώντας από τους χαμηλοσυνταξιούχους.
- Ταχύτερη απονομή συντάξεων, ώστε να σταματήσει η ντροπή της αναμονής των συνταξιούχων για ένα έως τέσσερα χρόνια, με τις αναγκαίες προσλήψεις προσωπικού στα ασφαλιστικά ταμεία και με την ολοκλήρωση της πληροφορικοποίησης των υπηρεσιών τους.
- Κατάργηση της προϋπόθεσης των 100 ημερών ασφάλισης για κάθε χρόνο της τελευταίας πενταετίας για την κατοχύρωση δικαιώματος μειωμένης σύνταξης.
πηγή: iskra.gr
