Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Δέσποινα Σπανού. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Δέσποινα Σπανού. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τι μας διδάσκουν οι εξελίξεις στο Αφγανιστάν


Όπως θυμόμαστε η εισβολή των Αμερικανονατοϊκών στρατευμάτων στο Αφγανιστάν με πρόσχημα την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2001 και μετά από 20 χρόνια, το αποτέλεσμα ήταν να επανέλθουν οι Ταλιμπάν θριαμβευτικά στην Καμπούλ!

 

της Δέσποινας Σπανού*

Θυμάστε την ομιλία του Πάϊατ στην αρχαία αγορά με ευκαιρία την ορκωμοσία του Μπάϊντεν, παρουσία της κ. Σακελλαροπούλου;

Όσοι το θυμόμαστε εξακολουθούμε να αισθανόμαστε ντροπή. Ο πρεσβευτής μιας χώρας έκανε διακηρύξεις για την επιθετική πολιτική που θα έχει η χώρα του έναντι άλλων χωρών (Ρωσία – Κίνα) και η πρόεδρος της Δημοκρατίας, αρχηγός του Κράτους δηλαδή, παρακολουθούσε σιωπηλή, ενστερνιζόταν δηλαδή τις επιθετικές διακηρύξεις του πρεσβευτή! Η εικόνα του επικυρίαρχου σε ένα προτεκτοράτο!

Η ανάληψη της εξουσίας από τον Μπάιντεν συνοδεύτηκε από δηλώσεις ότι οι ΗΠΑ θα ανακτήσουν την παλιά τους δόξα.

Πριν από λίγες ημέρες μάλιστα ο Αμερικανός Υπουργός Εξωτερικών είχε πει ότι η εικοσαετής επιχείρηση των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν ήταν επιτυχής και λίγο μετά φάνηκε η πραγματικότητα.
Οι Ταλιμπάν κυριάρχησαν σε όλο το Αφγανιστάν και επέστρεψαν στην Καμπούλ …. περπατώντας.

Ο μέχρι τότε πρόεδρος με την υποστήριξη των ΗΠΑ,  Ασράφ Γκανί, έφυγε προσπαθώντας να πάρει μαζί του όσα περισσότερα χρήματα μπορούσε. Τα ξένα πρακτορεία λένε ότι έπεφταν χρήματα στους διαδρόμους του αεροδρομίου, γιατί δεν χωρούσαν στο ελικόπτερο!

Όπως θυμόμαστε η εισβολή των Αμερικανονατοϊκών στρατευμάτων στο Αφγανιστάν με πρόσχημα την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2001 και μετά από 20 χρόνια, το αποτέλεσμα ήταν να επανέλθουν οι Ταλιμπάν θριαμβευτικά στην Καμπούλ.

Οι Αμερικάνοι τις επεμβάσεις τους τις είχαν βαφτίσει, «Επιχείρηση Διαρκής Ελευθερία – Αφγανιστάν» 2001 – 2014 και «Επιχείρηση Φρουρός της Ελευθερίας» 2015 έως σήμερα.

Η εισβολή των Αμερικανικών στρατευμάτων υποστηρίχθηκε και από άλλες 45 δυτικές χώρες, συμμετείχαν όλα τα μέλη του ΝΑΤΟ, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα με δύναμη 2500 Ελλήνων στρατιωτικών!

Φυσικά τα επιχειρήματα περί ελευθερίας, για την παρουσία τους στο Αφγανιστάν, καμία σχέση με την πραγματικότητα δεν έχουν.

Η αλήθεια είναι ότι τους Ταλιμπάν τους κατασκεύασαν και ενίσχυσαν αυτοί που υποτίθεται ότι ήθελαν να τους διώξουν.

ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ τροφοδότησαν τον ισλαμικό φονταμενταλισμό για να τον χρησιμοποιήσουν ως αντίβαρο για τα αριστερά κινήματα. Εκπαίδευσαν τους Ταλιμπάν στην CIA και στις μυστικές υπηρεσίες του Πακιστάν. Μην ξεχνάμε ότι κορυφαίοι Αμερικάνοι διπλωμάτες, όπως ο Μπρεζίνσκι, φωτογραφίζονταν στα σύνορα Πακιστάν – Αφγανιστάν με τον Μπιν Λάντεν την δεκαετία του ’80.

Βασικός στόχος της επέμβασης του 2001 ήταν ο έλεγχος των κοιτασμάτων των υδρογονανθράκων του Αφγανιστάν και των ενεργειακών διαδρόμων, όπως επίσης και ο ανταγωνισμός των ΗΠΑ με Κίνα και Ρωσία.

Στους πολέμους υπάρχουν κερδισμένοι και χαμένοι. Στον πόλεμο αυτό κερδισμένες είναι οι μεγάλες πολεμικές βιομηχανίες, που τροφοδοτούσαν με πυρομαχικά και υλικά τις Αμερικανονατοϊκές χώρες, την εγκάθετη Αφγανική Κυβέρνηση, αλλά και τους Ταλιμπάν. Χαμένος είναι ο ίδιος ο λαός του Αφγανιστάν.

Σύμφωνα με τα στοιχεία στην χώρα έχουν σκοτωθεί στρατιώτες και άμαχοι, περίπου 125.000 χωρίς να υπολογίσουμε τον αριθμό των Αφγανών που τραυματίστηκαν ή έμειναν ανάπηροι για όλη τους την ζωή. Επίσης σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ 2,7 εκατ. Αφγανοί αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό για να σωθούν. Από πλευράς Αμερικανονατοϊκών δυνάμεων ο αριθμός των νεκρών αγγίζει τις 7.500!

Τα ποσά που δαπανήθηκαν είναι ιλιγγιώδη. Οι ΗΠΑ υπολογίζεται ότι έχουν ξοδέψει 2,26 τρις δολάρια, ποσό που έχει κληθεί να πληρώσει ο Αμερικανικός Λαός. Όλο αυτόν τον πακτωλό χρημάτων τον κέρδισαν οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες όπλων και οι τράπεζες.

Ιδιαίτερα ο λαός του Αφγανιστάν τώρα, εκτός από τους εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και αναπήρους, θα κληθεί να πληρώσει και την ανοικοδόμηση της κατεστραμμένης από τον εικοσαετή πόλεμο χώρας του, με δανεικά από τις τράπεζες των εισβολέων.

Δύο είναι τα ερερωτήματα:

  • Ποια θα είναι η επόμενη μέρα για το λαό του Αφγανιστάν και κυρίως για τον γυναικείο; και

  • Τι σηματοδοτεί η στάση της Ουάσιγκτον;

Οι Αμερικάνονατοϊκοί κατάφεραν με την εικοσαετή παρουσία τους να νομιμοποιήσουν τους Ταλιμπάν στην συνείδηση του λαού. Η διαφθορά και οι συνεχείς επιθέσεις ακόμα και σε γάμους, έδωσαν λαϊκό έρεισμα στους Ταλιμπάν, οι οποίοι κυριολεκτικά έκαναν περίπατο.

Η προσπάθεια της ηγεσίας τους να παρουσιαστεί ως μια εξουσία με σεβασμό στα δικαιώματα, δεν κρύβει την πραγματικότητα. Ο Ισλαμικός φανατισμός φάνηκε από την πρώτη στιγμή. Οι γυναίκες θα εκπαιδεύονται μεν, αλλά με βάση τον ισλαμικό νόμο δε! Η μπούργκα εμφανίστηκε αμέσως στα σχολεία. Όλα αυτά θα τα πληρώσει ο Αφγανικός λαός και κυρίως οι γυναίκες και οι νέοι.

Οι ΗΠΑ είναι μια υπερδύναμη, αλλά σε υποχώρηση και τα παιχνίδια των ανταγωνισμών τα πληρώνουν μόνο οι λαοί. Είδαμε στο Αφγανιστάν τους συνεργάτες τους να προσπαθούν να φύγουν με κάθε τρόπο για να αποφύγουν την οργή των Ταλιμπάν, αλλά αυτό καθόλου δεν συγκίνησε τους μέχρι τώρα συνεργάτες τους Αμερικανούς. Το ίδιο είδαμε και με τους Κούρδους στην Συρία που τους άφησαν στο έλεος της επιθετικότητας του Ερντογάν.

Αποδεικνύεται λοιπόν και ότι η πρόσδεση της χώρας μας στον Αμερικανονατοϊκό παράγοντα με ευθύνη όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων αλλά και των πρόσφατων του Σύριζα και της ΝΔ, που έχει σαν αποτέλεσμα η Ελλάδα να έχει καταστεί μια μεγάλη νατοϊκή βάση, μόνο προβλήματα μας δημιουργεί.

Η πλήρης υποταγή μας στο ΝΑΤΟ ανακόπτει την επιθετικότητα του καθεστώτος Ερντογάν; Σαφώς ΟΧΙ.

Οι εξελίξεις στο Αφγανιστάν, δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο τα πράγματα, γιατί αλλάζουν τον συσχετισμό δύναμης υπέρ του Ερντογάν.

Ο επαναπροσδιορισμός λοιπόν της εξωτερικής πολιτικής της χώρας μας και η διαμόρφωση μιας πολυδιάστατης αντιιμπεριαλιστικής, ανεξάρτητης, φιλειρηνικής πολιτικής προς όφελος του λαού και του τόπου, είναι αδήριτη ανάγκη.

Δέσποινα Σπανού είναι πρωην αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ , Στέλεχος της ΛΑΕ

Οι πυρκαγιές, οι συνέπειες στη ζωή των ανθρώπων και η κυβερνητική αναλγησία

Η Ελληνική κυβέρνηση αποδίδει τις πυρκαγιές στην κλιματική αλλαγή. Η κλιματική αλλαγή όμως, η υπερθέρμανση του πλανήτη, δεν είναι μεταφυσικό φαινόμενο. Προκαλείται από τον τρόπο οργάνωσης της παραγωγής, από τις οικονομικές διαδικασίες, από την καταστροφή των δασών και γενικότερα από τις εγκληματικές νεοφιλελεύθερες πολιτικές που καταστρέφουν το περιβάλλον.

 της Δέσποινας Σπανού*

Εδώ και πολλά χρόνια βιώνουμε την καταστροφή των δασικών και αγροτικών εκτάσεων στη χώρα μας. Τα τελευταία 41 χρόνια, μέχρι το 2021, έχει καταστραφεί από τις δασικές πυρκαγιές έκταση 18.190.592 στρεμμάτων, που αντιστοιχεί στο 13,8% της έκτασης της Ελλάδας. Κάηκε δηλαδή έκταση ίση με τη συνολική έκταση της Πελοποννήσου και της Αττικής! Αν προσθέσουμε και το 1.000.000 στρέμματα που έχουν καεί στις φετινές πυρκαγιές, έχει καεί το 15% της συνολικής έκτασης της Ελλάδας και οι πυρκαγιές συνεχίζονται.

Φυσικά το φαινόμενο δεν αφορά μόνο την Ελλάδα. Καθημερινά πληροφορούμεθα για καταστροφικές πυρκαγιές σε όλα τα μέρη του πλανήτη. Εκατομμύρια στρέμματα έχουν καεί στις ΗΠΑ, εκατοντάδες χιλιάδες στη Βραζιλία, στη Σαρδηνία, στην Τουρκία και αλλού.

Η Ελληνική κυβέρνηση αποδίδει τις πυρκαγιές στην κλιματική αλλαγή. Η κλιματική αλλαγή όμως, η υπερθέρμανση του πλανήτη, δεν είναι μεταφυσικό φαινόμενο. Προκαλείται από τον τρόπο οργάνωσης της παραγωγής, από τις οικονομικές διαδικασίες, από την καταστροφή των δασών και γενικότερα από τις εγκληματικές νεοφιλελεύθερες πολιτικές που καταστρέφουν το περιβάλλον.

Η αποψίλωση των δασών επιδρά σημαντικά στην αύξηση του ποσοστού των αερίων του θερμοκηπίου, που εισέρχονται στην ατμόσφαιρα. Οι παρατεταμένοι καύσωνες είναι συνέπεια και της αποψίλωσης των δασών, δηλαδή αν εφέτος είχαμε θερμοκρασίες στη χώρα μας που έφτασαν επί ημέρες τους 47 βαθμούς, τον επόμενο χρόνο μετά τις φετινές πυρκαγιές, η θερμοκρασία μπορεί να φτάσει τους 50 βαθμούς!!

Επίσης, μια δασική πυρκαγιά έχει κι άλλες συνέπειες: σοβαρές άμεσες επιπτώσεις σε χερσαία ζώα, πουλιά και φυτά, σοβαρές ζημιές στο αγροτικό εισόδημα, σε ανθρώπινες περιουσίες και υποδομές και δυστυχώς, πολλές φορές, σε απώλεια ανθρώπινων ζωών.

Σε βάθος χρόνου μπορεί να οδηγήσει στην οριστική απώλεια βλάστησης, στη διάβρωση του εδάφους και γενικότερα στην ερήμωση μεγάλων περιοχών.

Μια δασική πυρκαγιά μπορεί επίσης να προκαλέσει βλάβη της υγείας μεγάλου μέρους του πληθυσμού. Η έκκληση του Αστεροσκοπείου Αθηνών, στους κατοίκους να παραμείνουν στο σπίτι τους με ερμητικά κλειστά παράθυρα και πόρτες, διότι επιβλαβή σωματίδια στην ατμόσφαιρα, λόγω των πυρκαγιών, μπορεί να προκαλέσουν ιδιαιτέρως σοβαρά προβλήματα στους ανθρώπους, είναι χαρακτηριστική και αποδεικνύει τη σοβαρότητα της κατάστασης.

Οι καταστροφικές συνέπειες όμως δεν επηρεάζουν ούτε τις κυβερνήσεις, ούτε τα μεγάλα συμφέροντα. Στη Βραζιλία, που καίγονται πάνω από δέκα χρόνια δάση του Αμαζονίου, συντελείται το μεγαλύτερο οικολογικό έγκλημα με δεδομένο ότι τα δάση εκεί, είναι ο μεγαλύτερος πνεύμονας οξυγόνου του πλανήτη.

Πίσω από την αποψίλωση των δασών υπάρχουν οι μεγάλες εταιρίες τροφίμων, οι οποίες στηρίζονται στο καταστροφικό τους έργο από τον Μπολσονάρο.

Στην Ελλάδα η εκμετάλλευση του δημόσιου χώρου είναι δυστυχώς η μόνη οικονομική δραστηριότητα, εις βάρους του περιβάλλοντος και της υγείας του λαού. Οι πυρκαγιές οφείλονται ή σε εμπρησμούς με στόχο την εκμετάλλευση του χώρου ή στην πλήρη αδιαφορία των κυβερνήσεων για την αντιπυρική θωράκιση και προστασία των δασών. Το γεγονός ότι οι πυρκαγιές ξέσπασαν σε συνθήκες άπνοιας και μέχρι σήμερα έχουν κάψει πάνω από 1.000.000 στρέμματα, αποδεικνύει εγκληματική αδιαφορία που αγγίζει τα όρια της συνειδητής επιλογής.

Πώς αλλιώς θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε το γεγονός ότι από τα 17,7 εκατομμύρια που είχαν ζητήσει τα δασαρχεία, δόθηκαν μόνο 1,7 για όλη την Ελλάδα. Πώς αλλιώς μπορούμε να χαρακτηρίσουμε το γεγονός ότι ενώ ξεσπούν πυρκαγιές κάθε χρόνο, δεν λαμβάνεται κανένα μέτρο προστασίας, και περιορίζονται τα κονδύλια για τη δασοπροστασία; Πέρσι είχαν διατεθεί 4,5 εκατομμύρια και φέτος 1,7.

Πώς αλλιώς μπορούμε να χαρακτηρίσουμε το γεγονός ότι, ενώ ο αρμόδιος υπουργός Χρυσοχοΐδης είχε δηλώσει λίγες μέρες πριν τις πυρκαγιές ότι είχαν ληφθεί όλα τα μέτρα δασοπροστασίας, στην πράξη αποδείχθηκε το αντίθετο; Οι κάτοικοι στην βόρεια Εύβοια κατήγγειλαν ότι έμειναν εντελώς αβοήθητοι. Ερωτηματικά δημιουργεί και η πυρκαγιά στην Αττική: Βαρυμπόμπη και Τατόι. Το Τατόι και τα πρώην βασιλικά κτήματα λειτουργούν σαν μαγνήτης για την προσέλκυση «επενδύσεων», την εκμετάλλευση δηλαδή της ευρύτερης περιοχής Βαρυμπόμπης, Κρυονερίου.

Μάλιστα έχει ιδρυθεί Εταιρία Ειδικού Σκοπού, έχει συνταχθεί προϋπολογισμός που φτάνει τα 130 εκατομμύρια και το Υπουργείο Πολιτισμού έχει ζητήσει 49 εκατομμύρια από το Ταμείο Ανάκαμψης. Τα υπόλοιπα χρήματα θα αναζητηθούν σε συνεργασία Δημοσίου και Ιδιωτών. Ένα πρόβλημα υπήρχε μόνο, ότι μεγάλο τμήμα ήταν δασικό, ενώ η διαθέσιμη καθαρή γη ήταν ελάχιστη και με περιορισμό στις χρήσεις γης. Τώρα φαίνεται ότι τα προβλήματα εξαφανίστηκαν μαζί με τις δασικές εκτάσεις!!!

Το σίγουρο είναι ότι όλη η στάση της κυβέρνησης και η συνέντευξη της υπουργού Μενδώνη δημιουργεί εύλογα ερωτηματικά. Η υπουργός έσπευσε να δηλώσει ότι τα κτήρια του Τατοΐου δεν κατεστράφησαν, η «επένδυση» θα προχωρήσει αδιαφορώντας αν κατεστράφη η γύρω περιοχή μαζί με τη Βαρυμπόμπη.

Συνολικά οι επιλογές και προθέσεις της κυβέρνησης φάνηκαν καθαρά από τη συνέντευξη του πρωθυπουργού. Μία συνέντευξη που το στήσιμό της και οι περισσότερες ερωτήσεις που υποβλήθηκαν. είχαν σκοπό να «ξεπλύνουν» τις κυβερνητικές ευθύνες.

Ο πρωθυπουργός παρουσιάστηκε ως καλός διαχειριστής της κρίσης, δεν ανέλαβε ουσιαστικά καμία ευθύνη, δεν δεσμεύτηκε για αύξηση κονδυλίων και για προσλήψεις προσωπικού αλλά δήλωσε μόνο ότι η διαχείριση των δασών θα ανατεθεί σε ιδιώτες! Θεωρεί δηλαδή την καταστροφή ως μία ευκαιρία για να προωθήσει τις νεοφιλελεύθερες επιλογές του!

Από όλα αυτά αντιλαμβανόμαστε ότι οι κυβερνήσεις και ιδιαίτερα η Ν.Δ. με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους οδηγούν στην αποψίλωση των δασών και την καταστροφή του περιβάλλοντος. Το περιβάλλον όμως καταστρέφεται συνεχώς, οι συνθήκες ζωής δυσκολεύουν, ακόμα και η πανδημία που βιώνουμε είναι αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής. Μόνη λύση είναι η συγκρότηση ενός μαζικού οικολογικού κινήματος, που θα συγκρουστεί με κυβερνήσεις και συμφέροντα και θα επιβάλει λύσεις.

Δέσποινα Σπανού είναι στέλεχος της ΛΑ.Ε. και πρώην αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ

Το νερό, το σημαντικότερο αγαθό για την ζωή του ανθρώπου, μετατρέπεται από την Κυβέρνηση σε εμπόρευμα.

Όπου ιδιωτικοποιήθηκε το νερό, η τιμή του αυξήθηκε ραγδαία και μειώθηκε η ποιότητά του. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι οι πολίτες πληρώνουν το νερό του δικτύου σε χρυσάφι αλλά καλούνται να πιουν λάσπη, με αποτέλεσμα να είναι υποχρεωμένοι να αγοράζουν το πόσιμο νερό...

της Δέσποινας Σπανού*

Μέσα στα πλαίσια της σύγχρονης παγκοσμιοποίησης και της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που εφαρμόζεται στην ελληνική κοινωνία από το 1990, αλλά και σε άλλες χώρες από την δεκαετία του 1980, είναι και η ιδιωτικοποίηση κοινωφελών επιχειρήσεων και υπηρεσιών. Έτσι μετά την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, των τηλεπικοινωνιών κ.α , προωθείται και η ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης.

Ιδιαίτερα για το θέμα της ιδιωτικοποίησης του νερού, που είναι το σπουδαιότερο αγαθό για την ζωή του ανθρώπου, έχουν γίνει μεγάλες κινητοποιήσεις, δημοψηφίσματα και έχει απασχολήσει τους λαούς σε όλα τα σημεία του πλανήτη.

Στην Ελλάδα μάλιστα πρέπει να αναφέρουμε το δημοψήφισμα που έγινε στη Θεσσαλονίκη το 2014 για την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν συντριπτικό κατά της ιδιωτικοποίησης, Συμμετείχαν συνολικά 218.002 πολίτες, που ψήφισαν στα 181 εκλογικά κέντρα από τους οποίους 213,508, δηλαδή 98,04%, τάχθηκαν κατά της ιδιωτικοποίησης και μόνο 4278 πολίτες, δηλαδή 1,96% τάχθηκαν υπέρ.

Οι νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις όμως και φυσικά η κυβέρνηση Μητσοτάκη, επιδιώκουν να μετατρέψουν το νερό από συλλογικό φυσικό αγαθό, στο νερό εμπορικό προϊόν. Για το λόγο αυτό τις προηγούμενες ημέρες έφερε με τροπολογία σε άσχετο νομοσχέδιο ότι: «Με σύμβαση η οποία υπογράφεται μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου, εκπροσωπούμενο από τον Υπουργό Μεταφορών και Υποδομών, της εταιρείας παγίων της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΔΑΠ ΑΕ, ανατίθεται στην ΕΥΔΑΠ ΑΕ η συντήρηση και λειτουργία του Ε.Υ.Σ της μείζονος περιοχής της πρωτευούσης για χρονική περίοδο 3 ετών, η οποία δύναται να παρατείνεται με συμφωνία των συμβαλλομένων μερών. Μετά την λήξη της εν λόγω σύμβασης, η συντήρηση και λειτουργία του Ε.Υ.Σ, της μείζονος περιοχής της πρωτεύουσας, ανατίθεται από το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών σε ανάδοχο που αναδεικνύεται μέσω διαγωνιστικής διαδικασίας, σύμφωνα με τον νόμο 3389/2005»

Τι θέλει να κάνει με αυτό η Κυβέρνηση;

Να προωθήσει την διαδικασία ιδιωτικοποίησης της ΕΥΔΑΠ «δια της σαλαμοποίησης», ώστε να ξεπεράσει και τα συνταγματικά κωλύματα.

Η Ολομέλεια του ΣτΕ (1906/2014) είχε κρίνει ως αντίθετη στα άρθρα 5 και 21 του Συντάγματος, την μετατροπή της ΕΥΔΑΠ σε ιδιωτική επιχείρηση. Επομένως η διάταξη που ψήφισε η Κυβέρνηση είναι ουσιαστικά αντισυνταγματική σύμφωνα με το πνεύμα της Ολομέλειας του ΣτΕ, παρά την προσπάθειά της να το παρακάμψει.

Το κυριότερο όμως είναι ότι για να εξυπηρετήσει μεγάλα οικονομικά συμφέροντα παρακάμπτει και τη διεθνή εμπειρία.

Όπου ιδιωτικοποιήθηκε το νερό, η τιμή του αυξήθηκε ραγδαία και μειώθηκε η ποιότητά του. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι οι πολίτες πληρώνουν το νερό του δικτύου σε χρυσάφι αλλά καλούνται να πιουν λάσπη, με αποτέλεσμα να είναι υποχρεωμένοι να αγοράζουν το πόσιμο νερό και οικονομικά να επιβαρύνονται περισσότερο, όπως συνέβη σε διάφορες χώρες.

Είκοσι οκτώ χρόνια μετά την ιδιωτικοποίηση του νερού που επέβαλε η Θάτσερ το 1989, η μελέτη του πανεπιστημίου του Γκρίνουιτς έδειξε ότι οι πολίτες επιβαρύνθηκαν με 500 λίρες ετησίως στους λογαριασμούς, το νερό ήταν κακής ποιότητας, όχι πόσιμο, και η εταιρία Thames Water μόλυνε τον Τάμεση με  4,2 δισεκατομμύρια λίτρα ακαθάρτων υδάτων!

Το ίδιο έγινε και σε άλλες πόλεις με αποτέλεσμα να αναγκαστούν οι τοπικές κυβερνήσεις και οι δήμοι να ανακτήσουν τον έλεγχο του νερού και τη συντήρηση του υδρευτικού συστήματος. Χαρακτηριστικά παραδείγματα το Βερολίνο και το Παρίσι. Στο Βερολίνο το κόστος από το σπάσιμο του συμβολαίου που έληγε το 2028 ήταν 650 εκατομμύρια ευρώ, για τη συντήρηση του δικτύου που επιβαρύνθηκαν ουσιαστικά οι πολίτες. Συνολικά 180 πόλεις και κωμοπόλεις μέχρι τώρα έχουν επανακτήσει τον έλεγχο υδροδότησης, διότι οι παροχές των ιδιωτικών εταιριών ήταν άθλιες και κόστιζαν πολύ περισσότερο.

Σε μερικές μάλιστα χώρες το κόστος ήταν ακόμα μεγαλύτερο, όπως στη Νιγηρία όπου το 60% του πληθυσμού δεν μπορεί να έχει πόσιμο νερό εξαιτίας του υψηλού κόστους. Και στις Φιλιππίνες όχι μόνο υπήρξε αύξηση κατά 50% του κόστους στους οικογενειακούς λογαριασμούς νερού αλλά το 2003 εμφανίστηκε στη Μανίλα δυσεντερία και χολέρα, επειδή η ιδιωτική εταιρία λειτουργώντας πλήρως κερδοσκοπικά περιόρισε το κόστος ελέγχου ποιότητας του νερού και της συντήρησης του δικτύου.

Είναι τόσα τα παραδείγματα που ακόμα και η ίδια η Παγκόσμια Τράπεζα, η οποία στήριξε την ιδιωτικοποίηση του νερού, αναγκάστηκε να αναγνωρίσει σε μια σχετική της έκθεση το 1996, ότι: «Η συναλλαγή και η διαφθορά συνοδεύουν την ιδιωτικοποίηση του νερού, όπως τα σύννεφα φέρνουν την καταιγίδα».

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη τα γνωρίζει όλα αυτά αλλά βάζει την εξυπηρέτηση των μεγάλων συμφερόντων πάνω από την υγεία του λαού. Ο ίδιος ο λαός καλείται να προστατεύσει με τους αγώνες του το σπουδαιότερο αγαθό για την ανθρώπινη ζωή.

Δέσποινα Σπανού είναι πρώην αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ και στέλεχος της ΛΑΕ

Αριστερή Πρωτοβουλία Διαλόγου και Δράσης - Συγκέντρωση: Δευτέρα, 12 Ιουλίου, 7:30 μμ, πλατεία Αυδή, Μεταξουργείο.


Ανοίγουμε το διάλογο για τη δημιουργία μιας Αριστερής Πρωτοβουλίας Διαλόγου και Δράσης, με την ισότιμη συμμετοχή ανένταχτων αγωνιστών και αγωνιστριών, καθώς και οργανωμένων δυνάμεων της ριζοσπαστικής και ανατρεπτικής Αριστεράς.

Ανοικτή συγκέντρωση Δευτέρα, 12 Ιουλίου, 7:30 μμ, πλατεία Αυδή, Μεταξουργείο.

Ανοίγουμε το διάλογο για τη δημιουργία μιας Αριστερής Πρωτοβουλίας Διαλόγου και Δράσης, με την ισότιμη συμμετοχή ανένταχτων αγωνιστών και αγωνιστριών, καθώς και οργανωμένων δυνάμεων της ριζοσπαστικής και ανατρεπτικής Αριστεράς.

Αριστερή Πρωτοβουλία Διαλόγου και Δράσης

Ανοίγουμε τον διάλογο

Ανοικτή συγκέντρωση Δευτέρα, 12 Ιουλίου, 7:30 μμ, πλατεία Αυδή Μεταξουργείο.


Ανοίγουμε το διάλογο για τη δημιουργία μιας Αριστερής Πρωτοβουλίας Διαλόγου και Δράσης, με την ισότιμη συμμετοχή ανένταχτων αγωνιστών και αγωνιστριών, καθώς και οργανωμένων δυνάμεων της ριζοσπαστικής και ανατρεπτικής Αριστεράς.

Δεν επιδιώκουμε μια συμφωνία σε όλα, αλλά μια ανοιχτή διαδικασία συζήτησης για όλα τα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν την εργατική τάξη, το λαό και τη νεολαία εν μέσω υγειονομικής, οικονομικής και οικολογικής κρίσης. Στη χώρα μας η ακραία νεοφιλελεύθερη αντικοινωνική πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ κάνει περισσότερο αναγκαία από ποτέ την κοινή δράση στους κοινωνικούς αγώνες.

Μέσα από αυτή τη διαδικασία διαλόγου και δράσης επιδιώκουμε να ορίσουμε τις βασικές πολιτικές αρχές που θα πιστοποιούν τις προθέσεις μας και θα οδηγούν την πορεία μας. Προοπτική μας είναι η συγκρότηση ενός αριστερού ριζοσπαστικού πολιτικού μετώπου.

Οι πρόσφατοι αγώνες και στην Ελλάδα και στον κόσμο πείθουν πως τα ανυπότακτα τμήματα της κοινωνίας δεν σιωπούν, αλλά κινητοποιούνται και απαιτούν μια δική τους πολιτική έκφραση. Προσβλέπουμε σε μια νέα Αριστερά των αγώνων, του διαλόγου και του σύγχρονου σχεδίου ανατροπής.

Η ανοικτή δημόσια εκδήλωση θα γίνει τη Δευτέρα, 12 Ιουλίου 2021, στην Πλατεία Αυδή στο Μεταξουργείο, στις 7:30 μμ. Θα μιλήσουν οι:

- Κώστας Λαπαβίτσας
- Γιάννης Κουζής
- Γιώτα Σταθά

Τη συζήτηση θα συντονίσει η Βιβή Πασχάλη.

Συμμετέχουν, στηρίζουν, ή παρακολουθούν οι οργανώσεις: Αναμέτρηση, ΑΡΑΝ, ΑΡΑΣ, Αριστερό Ρεύμα, ΔΕΑ, Παρέμβαση, Συνάντηση, Σύγχρονο Κομμουνιστικό Σχέδιο, Συντονισμός Κομμουνιστικών Δυνάμεων.

Αθήνα 9 Ιουλίου 2021


Διακήρυξη

Αριστερή Πρωτοβουλία Διαλόγου και Δράσης


Είναι κάποιες εποχές που η ιστορία τρομάζοντας με τα τέρατα τα οποία δημιούργησε κάνει πίσω, σα να στέκεται για να μπορέσει να ανασάνει και να δει τι έχει πράξει.

Είναι οι εποχές αναστοχασμού, και μιας γενικευμένης αμηχανίας, όπου στην επιφάνεια εμφανίζονται τα αδιέξοδα αλλά κάτω από αυτήν κινούνται αργά σεισμογενείς δυνάμεις ικανές να ταράξουν τον κόσμο.

Δεν ειπώθηκε τυχαία ότι ζούμε στην «εποχή των τεράτων».

Ούτως ή άλλως τα συμβάντα που την ορίζουν είναι πρωτοφανή.

Ένας μικροσκοπικός ιός βγήκε από την αδράνεια της ζούγκλας και έγινε πανδημική απειλή για την ανθρωπότητα, πυροδοτώντας τη μεγαλύτερη υγειονομική κρίση και μια νέα, βαθύτερη, οικονομική. Η Κλιματική Αλλαγή, είναι ένας κίνδυνος που γίνεται όλο και πιο άμεσος και εφιαλτικός, αλλά για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους μετατρέπεται σε ευκαιρία βίαιης κοινωνικής αποδιάρθρωσης.

Τα μεγέθη των ανισοτήτων είναι δυσθεώρητα, τεράστια συσσώρευση πλούτου σε λίγους, και εκατομμύρια φτωχοί που πολλαπλασιάζονται.

Σπουδαία επιστημονικά επιτεύγματα της ανθρώπινης συν-εργασίας όπως είναι τα εμβόλια και τα φάρμακα νέας γενιάς, αντί να είναι παγκόσμια κοινωνικά αγαθά, περιφράσσονται με τα συρματοπλέγματα της ιδιοκτησίας και συνεπώς μπαίνουν στην τρελή κούρσα της κερδοφορίας και των διακρατικών ανταγωνισμών, οδηγώντας στο χάος, με πρωταθλήτρια την ΕΕ, κατά τη διανομή και εντέλει επιτρέποντας τη διάδοση της νέας εκδοχής του ιού, από χώρες που έμειναν έξω από το σχέδιο εμβολιασμού. Οι χώρες που βγαίνουν έξω από το όριο του δυτικού «πολιτισμού» μας δεν είναι τόσο μακρινές όσο θέλουν να μας δείχνουν.

Η νέα τεχνολογία που δημιουργεί τεράστιες δυνατότητες για την απελευθέρωση του χρόνου και των δημιουργικών ικανοτήτων του ανθρώπου γίνεται ένας ασφυκτικός βραχνάς, μετατρέπεται σε πραγματικότητα ανεργίας και δυστυχίας, σε σωματική, πνευματική και ψυχική εξουθένωση της μισθωτής εργασίας. Η κατοχή και χρήση της από τους κολοσσούς της πληροφορικής επιτρέπουν όχι μόνο την κατασκόπευση της ανθρωπότητας αλλά και την επέμβαση στη συμπεριφορά και τη συνείδηση.

Ο γενναίος νέος κόσμος είναι εδώ, απειλητικός!
Είναι ανάγκη να αποτύχει!

Χρειάζεται να αντιδράσουμε!

Αυτή μπορεί να γίνει μια δική μας εποχή.

Ενώ η πανδημία ανέδειξε την αδήριτη ανάγκη για παγκόσμια συνεργασία, η «παγκοσμιοποίηση» αποκάλυψε την ουσία της, την κυριαρχία των «μεγάλων» χωρών και των μεγάλων πολυεθνικών ομίλων πάνω σε κράτη και λαούς και τη χρηματιστικοποίηση των πάντων.
Ο πλανήτης γίνεται ένα πεδίο εμπορικών, κρατικών και γεωπολιτικών ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, που επαναφέρουν τον πόλεμο μέχρι και την πυρηνική απειλή.

*****

Στη χώρα μας, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, όπου μια ακροδεξιά νεοφιλελεύθερης τραμπικής έμπνευσης έχει πάρει την πρωτοβουλία από τις φιλελεύθερες τάσεις, αξιοποιεί κυνικά την πανδημία προκειμένου να εκμηδενίσει το ζωτικό πυρήνα των εργασιακών, κοινωνικών και δημοκρατικών κατακτήσεων της μεταπολίτευσης. Από το 1990 και επί 20 χρόνια η άρχουσα τάξη, με τους πολιτικούς της εκπροσώπους, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ροκάνιζαν αυτόν τον πυρήνα συστηματικά και με τον μεταλλαγμένο ΣΥΡΙΖΑ, κατάφεραν ένα βαθύ πλήγμα. Τώρα, δίνουν τις χαριστικές βολές: στο 8ωρο, στη διαδήλωση, στην απεργία, στο δημόσιο πανεπιστήμιο και σχολείο, στην πρώτη κατοικία, στο προοδευτικό Οικογενειακό Δίκαιο, στο ασφαλιστικό. Ψήφισαν νέο μεσοπρόθεσμο μνημόνιο με μέτρα για εξοικονόμηση 16δισ. ευρώ, προκειμένου να επιστρέψουμε στα πλεονάσματα, ενώ η νέα κρίση είναι εδώ.

Ιδρύουν το «αυτόνομο» ιδιωτικό σχολείο που θα αξιολογείται από την αγορά. Δημιούργησαν «στρατόπεδα συγκέντρωσης» προσφύγων και μεταναστών. Το περιβάλλον, η πολιτιστική κληρονομιά, η καλλιτεχνική ζωή και δημιουργία πυροβολούνται κατά ριπάς. Δεν μπαζώνουν μόνο την Ακρόπολη, μπαζώνουν ζωές.

Η έξαρση του σεξισμού και της καταδίωξης του διαφορετικού παίρνουν διαστάσεις σε μια κοινωνία που δεν εμπιστεύεται τον εαυτό της. Που δεν βλέπει μπροστά της κάτι να προσδοκά και να περιμένει.

Η δημόσια υγεία είναι το επόμενο θήραμα. Η κυβέρνηση χειροκρότησε από τα μπαλκόνια τους υγειονομικούς, είπε μερικές μισές καλές κουβέντες για τη δημόσια υγεία και ταυτόχρονα αρνήθηκε πεισματικά μαζικούς μόνιμους διορισμούς, μετέτρεψε τα δημόσια νοσοκομεία και κέντρα υγείας σε χώρους κόλασης για το προσωπικό και ταυτόχρονα σε χώρους φτηνής επιδιόρθωσης από την ασθένεια του κορονοϊού, για να θησαυρίζουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι υγείας. Το αποτέλεσμα είναι τραγικό, ταξικό και ανεπανόρθωτο.

Με όλα αυτά, η κυβέρνηση δεν γλιτώνει την οικονομία από την κρίση, την ανεργία και τα λουκέτα μικρομεσαίων. Το σημερινό «βιώσιμο» χρέος είναι διπλάσιο από αυτό του 2010. Και οι πακτωλοί «σωτηρίας» της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποδεικνύονται δανεικά με την επιβολή των γνωστών «μεταρρυθμίσεων», πάνω από όλα με τα αιματοβαμμένα «πρωτογενή πλεονάσματα» προς όφελος του γαλλογερμανικού «Βορρά». Ο τουρισμός, η «βαριά βιομηχανία» του ελληνικού καπιταλισμού, μετατράπηκε σε φτερό στον άνεμο.

*****

Mπροστά σε αυτό το ζοφερό παρόν, τα ερωτηματικά των εργαζόμενων, των γυναικών, των επιστημόνων, των καλλιτεχνών, της νεολαίας, του εργαζόμενου λαού και μαζί του, τα ερωτηματικά όλων των αριστερών, μετατρέπονται σε δικαιολογημένη αγωνία. Τι χρειάζεται να κάνουμε; Η αγωνία είναι μεγαλύτερη λόγω και της εμπειρίας του πρόσφατου παρελθόντος, την τραγική κατάληξη της «αριστερής» κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ η οποία εξαέρωσε την ελπίδα στις Βρυξέλες. Η αντιπολίτευση που ασκεί σήμερα, δείχνει ότι έχει προσχωρήσει αμετάκλητα στον κύκλο του συστήματος εξουσίας. Από την άλλη πλευρά ο στενός κομματισμός ή οι χαρισματικοί ηγέτες δεν μπορεί να δώσουν απαντήσεις στα ασφυκτικά ερωτήματα.

Αλλά και η «δική μας» Αριστερά δεν στάθηκε αντάξια της προσδοκίας και των περιστάσεων. Οι ανεπάρκειες έγιναν πιο εμφανείς και έσπειραν ακόμη μεγαλύτερη απογοήτευση. Αποδείχθηκε τραγικά ανεπαρκής για νέες προγραμματικές επεξεργασίες, ικανές να προκαλέσουν ρήγματα στην καταιγιστική αστική επίθεση, να θέσουν στόχους αντεπίθεσης, να ενώσουν δυνάμεις πάνω σε αυτούς. Κυριάρχησε και κυριαρχεί ο κατακερματισμός και η υπεραριστερή ρητορική.

Οι ευθύνες όλων τους και όλων μας είναι προφανείς. Καθένας με το δικό του μερίδιο και το δικό του βάρος.

Υπό αυτές τις συνθήκες αναζητείται μια καθολική αυτοκριτική και μια συνολική υπέρβαση. Γιατί η απάντηση στη θύελλα δεν είναι να θρηνούμε πάνω από τα ερείπια της ήττας αλλά να ξανασυζητήσουμε και να ξανασυγκροτήσουμε μια νικηφόρα, και χωρίς τα συμπλέγματα και τις παθογένειες του παρελθόντος, Αριστερά.

Μια επανίδρυση σε νέες βάσεις.

*****

Όμως, είναι ακόμη πιο φανερό ότι η ανελέητη επίθεση της κυβέρνησης, οι άμεσες ανάγκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων απαιτούν να συγκεντρωθούν δυνάμεις. 

Σήμερα. Να ξεκινήσει ένας συντροφικός οργανωμένος διάλογος για όλα τα μεγάλα ζητήματα «που καίνε» μαζί με την, περισσότερο αναγκαία από ποτέ, κοινή δράση στους αγώνες. Εκεί πρωτίστως και όχι σε βιαστικές εκλογικές συγκολλήσεις κορυφών.

Αυτό φιλοδοξούμε να πράξουμε.

Να διερευνήσουμε και να δράσουμε από κοινού ώστε να επανασυνδεθεί η Αριστερά με το «σώμα της», την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Εκεί όπου βασιλεύει η σύγχρονη εκμετάλλευση, ειδικά της νέας γενιάς, ο εργασιακός κατακερματισμός, το απόλυτο διευθυντικό δικαίωμα. Εκεί που γεννιέται και αναγεννιέται ο εργοδοτικός, γραφειοκρατικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός ο οποίος κυριαρχεί στη ΓΣΕΕ.

Για να ξαναγεννηθεί ο αγωνιστικός, ανεξάρτητος και ταξικός συνδικαλισμός, η μήτρα της μαχόμενης Αριστεράς, σε δημιουργική και όχι υποτακτική σχέση με τα κόμματα της.

Να συζητήσουμε και να δράσουμε από κοινού ώστε να συνδεθεί ο αναγκαίος αγώνας αντίστασης στα κυβερνητικά μέτρα με τον αγώνα για εργασιακές, κοινωνικές και δημοκρατικές κατακτήσεις, με ένα πολιτικό πρόγραμμα άλλης κοινωνικής προοπτικής υπέρ των εργαζομένων και του λαού. Με πρώτο και βασικό ζήτημα τη ριζική μείωση του εργάσιμου χρόνου, με τις αναγκαίες αυξήσεις μισθών και την εξασφάλιση του κοινωνικού εισοδήματος.

Να διερευνήσουμε και να δράσουμε από κοινού ώστε να βρούμε τους νέους δρόμους, και με τη συνεργασία των λαών, μαζικής απειθαρχίας, ρήξης και εξόδου από το ευρώ, την Ευρωπαϊκή Ένωση και το υπέρογκο δημόσιο χρέος, των δεσμεύσεων που φτάνουν στα 100 χρόνια, επιδρώντας θετικά και σε ρεύματα που δεν έχουν ακόμη πειστεί για την ασυμβατότητα αυτών των μηχανισμών με τα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα.

Για την επανάκτηση και τη διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Για την αναζωογόνηση του αντιπολεμικού κινήματος, για την ειρήνη και τη φιλία με τους λαούς της Τουρκίας και των Βαλκανίων, την έξοδο από το ΝΑΤΟ και τον αντιδραστικό άξονα με το Ισραήλ, το κλείσιμο των ξένων βάσεων, συζητώντας το ζήτημα της εθνικής ανεξαρτησίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων υπό το πρίσμα των λαϊκών συμφερόντων, της αντιιμπεριαλιστικής πάλης και του διεθνισμού.

Για τα μεγάλα προβλήματα του περιβάλλοντος, της ενέργειας, της παιδείας και του πολιτισμού, της ισότητας των γυναικών και της άρσης της σεξιστικής διάκρισης και καταπίεσης, του μεταναστευτικού και προσφυγικού, σε σύνδεση με τον αγώνα για ταξική χειραφέτηση.

Να ανοίξουμε ξανά το διάλογο για τα καθοριστικά στρατηγικά ζητήματα, το χαρακτήρα της οικονομικής ανάπτυξης, τον καπιταλισμό της εποχής μας και τη θέση της Ελλάδας, για το «τι πήγε στραβά» στις επαναστάσεις του 20ου αιώνα, για τη σοσιαλιστική προοπτική του 21ου αιώνα και για το «φάντασμα του κομμουνισμού» που ο ίδιος ο αντίπαλος φέρνει ξανά στην επιφάνεια. Ώστε να αναγεννηθεί ο αντικαπιταλιστικός και αντιιμπεριαλιστικός αγώνας, να επανασυνδεθούμε με τα μεγάλα οράματα αλλά με επίγνωση πως δεν αναζητείται στρατηγική συμφωνία, τουλάχιστον άμεσα.

Να αναζητήσουμε τους δρόμους και τους τρόπους ώστε να συνδεθούν οι αναγκαίοι στόχοι αποτίναξης της εκμετάλλευσης και της κυριαρχίας με τα καθημερινά αιτήματα πάλης, τις λαϊκές ανάγκες και επίπεδα συνείδησης για να μην καταντούν απλά συνθήματα μιας περιθωριοποιημένης, αυτοαναφορικής, και άρα ακίνδυνης, Αριστεράς.

*****

Για όλους αυτούς τους λόγους και με αυτούς του σκοπούς, καλούμε σε συζήτηση για τη δημιουργία μιας ανοιχτής Αριστερής Πρωτοβουλίας διαλόγου και κοινής δράσης, με την ισότιμη συμμετοχή ανένταχτων αγωνιστών, αγωνιστριών και οργανωμένων δυνάμεων της ασυμβίβαστης, ριζοσπαστικής και ανατρεπτικής Αριστεράς, δίνοντας τον πρώτο λόγο στους εργαζόμενους, στις γυναίκες και τη μαχόμενη διανόηση. Πάνω από όλα, στη νέα γενιά.

Δεν επιδιώκουμε μια συμφωνία σε όλα, αλλά μια ανοιχτή διαδικασία συζήτησης ορίζοντας μερικά βασικά προαπαιτούμενα που χρησιμεύουν ως οδηγός και πιστοποίηση της πρόθεσης και της πορείας μας και με προοπτική τη συγκρότηση, εν τέλει, ενός αριστερού ριζοσπαστικού πολιτικού μετώπου.

Όσο σκυθρωπή και εάν φαίνεται η εποχή μας, η ταξική πάλη στη χώρα μας και σε όλο τον κόσμο ανοίγει καινούρια «φωτεινά μονοπάτια» για την Αριστερά: Οι πρόσφατοι αγώνες και στην Ελλάδα και στον κόσμο, πείθουν πως τα ανυπότακτα τμήματα της κοινωνίας δεν σιωπούν. Κινητοποιούνται και απαιτούν, όχι μόνο διεκδικώντας κατακτήσεις, αλλά και μια δική τους πολιτική έκφραση. Μια νέα αριστερά, των αγώνων, του διαλόγου και ενός σύγχρονου σχεδίου ανατροπής.

Σήμερα κάνουμε το πρώτο βήμα. Ο δρόμος είναι μακρύς, δύσκολος και με εμπόδια. Αυτή είναι η πρόσκληση από εμάς. Αυτή είναι η πρόκληση για όλους.'


Υπογράφοντες:
  • - Αδάμος Αντώνης, πρ. Περ/κός Σύμβουλος, Ελασσόνα
  • - Αλεξίου Θεόδωρος, εκπαιδευτικός
  • - Αλεξίου Σπύρος, εκπαιδευτικός
  • - Αμμανατίδου Λίτσα, πρ. βουλευτής
  • - Αμπελογιάννη Βάσω, μέλος ΓΣ ΑΔΕΔΥ, Άρτα
  • - Ανδρίτσος Θάνος, αρχιτέκτονας- πολεοδόμος
  • - Αραμπατζή Βασιλική, κίνηση ασκούμενων και νέων δικηγόρων ΘΣΝ
  • - Αρέστης Γιώργος, εργαζόμενος
  • - Ασαλουμίδης Κώστας, αντιπρόεδρος συνδικάτου εργαζομένων στην ενέργεια, Πτολεμαΐδα
  • - Ασπρογέρακας Κώστας, δικηγόρος, Δημοτικός Σύμβουλος Χαϊδαρίου
  • - Βαϊνάς Παντελής, εκπαιδευτικός, Δημοτικός Σύμβουλος Αιγάλεω
  • - Βαϊνάς Στέλιος, ΔΣ φοιτητικού συλλόγου Παιδαγωγικού Αθήνας
  • - Βαλσαμής Σταύρος, δημοτικός σύμβουλος Κορυδαλλού
  • - Βαρουξάκης Μανόλης, αγρότης-συνδικαλιστής, Χανιά
  • - Βασιλειάδης Τάσος, ηλεκτρολόγος μηχανικός, μέλος Αντιπροσωπείας ΤΕΕ
  • - Βασιλείου Δημήτρης, μέλος της Επιτροπής εργαζομένων εστίασης Αργολίδας
  • - Βασσάλος Γιώργος, πολιτικός επιστήμονας, Βρυξέλλες
  • - Βατικιώτη Αγγελική, πτυχιούχος ΑΣΟΕΕ
  • - Βατικιώτης Λεωνίδας, οικονομολόγος
  • - Βήχας Γιώργος, καρδιολόγος, Διευθυντής ΕΣΥ
  • - Βούλγαρης Αντώνης, Περ/κος Σύμβουλος Στερεάς Ελλάδας
  • - Βρεττάκος Ηλίας, πρ γενικός γραμματέας ΑΔΕΔΥ
  • - Γαϊτάνη Ιωάννα, ιδιωτική υπάλληλος, πρ. βουλεύτρια Α’ Θεσσαλονίκης
  • - Γαλάνη Πένυ, υπ. διδάκτωρ Ιατρικής
  • - Γαλιατσάτου Βασιλική, επι πτυχίω φοιτήτρια ΑΣΟΕΕ
  • - Γαρδικλής Δημήτρης, αντιπρόεδρος συλλόγου εργαζομένων Ασκληπιείο Βούλας
  • - Γέρου Κάτια, Ηθοποιός
  • - Γεωργακάκης Bαγγέλης, εκδότης
  • - Γεωργούλας Στράτος, πανεπιστημιακός, Περ/κος Σύμβουλος Βόρειου Αιγαίου
  • - Γιαννούλια Κατερίνα, Γραμματεία Ισότητας ΑΔΕΔΥ – “Συνέλευση 8η Μάρτη”
  • - Γουδέβενος Σπύρος, ιδιωτικός υπάλληλος
  • - Γουρλάς Νίκος, συνδικαλιστής
  • - Δαμιανάκης Νίκος, υπ. διδάκτορας κοινωνιολογίας
  • - Δελημήτρος Κώστας, γραμματέας ΔΣ συλλόγου εργαζομένων Γεωπονικού Παν/μίου, πρ. βουλευτής
  • - Δερμιτζάκης Κώστας, φαρμακοποιός – λογοτέχνης, πρ. βουλευτής
  • - Διαμαντόπουλος Βαγγελης, Τεχνικός Τηλεπικοινωνιών, πρ. βουλευτής, Καστοριά
  • - Δραγώτης Θύμιος, υπ. διδάκτορας, Πάτρα
  • - Δρούγκας Δημοσθένης, οδοντίατρος, περ/κός Σύμβουλος Πελοποννήσου
  • - Ζερδελής Γιάννης, γιατρός, πρ. βουλευτής, Λέσβος
  • - Ζιαζιάς Δημήτρης, Πρόεδρος Ένωση Ιατρών Νόμου Αχαίας
  • - Ζούτσος Νίκος, εκπαιδευτικός, Δημοτικός Σύμβουλος Περιστερίου,
  • - Ήσυχος Κώστας, πρ. βουλευτής
  • - Θανοπούλου Κατερίνα, εκπαιδευτικός ειδικής αγωγής – συγγραφέας
  • - Θεοδωρίδου Αλεξάνδρα, γενική γραμματέας ΣΥΑΕ
  • - Ιωαννίδης Ηλίας, ελεύθερος επαγγελματίας, πρ. Βουλευτής, Καβάλα
  • - Κακαγιάννης Νίκος, συνταξιούχος εκπαιδευτικός, Λάρισα
  • - Καλαβάνος Παναγιώτης, δικηγόρος, Κίνηση για τα Δημοκρατικά Δικαιώματα
  • - Καλαϊτζοπούλου Ηλέκτρα, Βιολόγος, υπ. διδάκτορας Βιοχημείας
  • - Καλόγηρος Νίκος, εκπαιδευτικός, αντιπρόεδρος ΣΕΠΕ Καλλιθέας-Μοσχάτου
  • - Καλομοίρης Γρηγόρης, συντονιστής του ΜΕΤΑ, πρώην πρόεδρος της ΟΛΜΕ
  • - Καλτσώνης Δημήτρης, πανεπιστημιακός
  • - Καλύβης Αλέκος, πρ. αναπληρωτής πρόεδρος ΓΣΕΕ
  • - Κάντας Αριστοτέλης, Πρόεδρος Ομοσπονδίας Συνταξιούχων Επικουρικής Ασφάλισης
  • - Καραβάκος Βασίλης, Δημοτικός Σύμβουλος Μεταμόρφωσης
  • - Καραβασίλη Ιωάννα, κοινωνιολόγος
  • - Καραχάλιος Γιάννης, ιδιωτικός υπάλληλος
  • - Κατερίνη Τόνια, αρχιτέκτονας μηχανικός
  • - Κατζουράκης Κυριάκος, ζωγράφος
  • - Καψάλης Αποστόλης, μεταδιδακτορικός ερευνητής
  • - Κόκκαλη Άννα, εκπαιδευτικός, μεταφράστρια
  • - Κοκκινίδης Θωμάς, οικονομολόγος
  • - Κοκκινόπουλος Παντελής, γιατρός, αντ. Ιατρικού συλλόγου Αργολίδος
  • - Κολούσιος Στέργιος, συνταξιούχος δάσκαλος, Λάρισα
  • - Κονδύλης Γρηγόρης, γλωσσολόγος, μεταφραστής
  • - Κοντογεώργος Μάκης, μέλος ΕΕ της ΟΜΕ – ΟΤΕ
  • - Κοντός Δημήτρης, φυσικός, Πρόεδρος Ομοσπονδίας Τριτέκνων Ελλάδας, Δυτικό μέτωπο για το κλείσιμο του ΧΥΤΑ Φυλής
  • - Κορτζίδης Χρήστος, πρ. Δήμαρχος Ελληνικού- Αργυρούπολης
  • - Κοσμάς Νικηφόρος, λογιστής, δημοτικός σύμβουλος Κεντρικής Κέρκυρας & Διαπόντιων Νήσων
  • - Κουβαράς Γιώργος, μαθηματικός, δημοτικός σύμβουλος Αιγιαλείας
  • - Κουβελάκης Στάθης, πανεπιστημιακός
  • - Κουζής Γιάννης, πανεπιστημιακός
  • - Κουραντής Δημήτρης, δικηγόρος
  • - Κούστας Κώστας, περιφ. Σύμβουλος Δυτ. Ελλάδος, εκπαιδευτικός
  • - Κουτσιανάς Πάνος, δημοτικός σύμβουλος Ιλίου
  • - Κόχιλας Λευτέρης, Δημοτικός Σύμβουλος Ικαρίας
  • - Κριτσωτάκης Μιχάλης, περ/κος Σύμβουλος Κρήτης
  • - Κυπραίος Βασίλης, μεταπτυχιακός Βιολογίας, Πάτρα
  • - Κυριακάκης Γιάννης, πρόεδρος ΕΛΜΕ Χανίων
  • - Κωτσιόπουλος Νίκος, Μέλος Γ.Σ. Συνδικάτου Οικοδόμων Ν. Λάρισας
  • - Λαγδά Δέσποινα, Δημοτικός Σύμβουλος Δάφνης – Υμηττού
  • - Λαζαρίζου Μαρία, υπ. διδάκτωρ χημικού ΑΠΘ
  • - Λαπαβίτσας Κώστας, πανεπιστημιακός, πρ. βουλευτής
  • - Λαπιέρης Σωτήρης, Δημοτικός Σύμβουλος Χαλανδρίου
  • - Λασκαρίδης Παναγιώτης, Δημοτικός Σύμβουλος Αγίου Δημητρίου
  • - Λασκος Χρήστος, εκπαιδευτικός
  • - Λεονταράκης Πάνος, ιχθυολόγος, Καβάλα
  • - Λεουτσάκος Στάθης, πρ. βουλευτής
  • - Λιάγκος Γιώργος, ηλεκτρολόγος μηχανικός
  • - Μαγιάκης Λευτέρης, Δημοτικός Σύμβουλος Αμαρουσίου, μηχανικός
  • - Μακρή Αλέκα, γιατρός
  • - Μανιάτης Γιώργος, πανεπιστημιακός
  • - Μάνος Γιάννης, οικονομολόγος, Τρίκαλα
  • - Μανουσάκης Γιώργος, πρόεδρος συλλόγου εργαζομένου νοσοκομείου Άγιος Νικόλαος, Λασίθι
  • - Μαντά Ασημίνα, φοιτήτρια, μέλος ΕΑΑΚ
  • - Μαντέλας Νίκος, υπ. Διδάκτορας παιδαγωγικής
  • - Μάρκου Κώστας, οδοντίατρος, μέλος της Πρωτοβουλίας για μία Δημόσια Υγεία-Λαϊκό Δικαίωμα-Κοινωνικό Αγαθό
  • - Μαυρόπουλος Τάσος, Δημοτικός Σύμβουλος Βύρωνα
  • - Μέγγος Τάκης, Δημοτικός Σύμβουλος Δελφών
  • - Μερμίγκης Στέλιος, δημοτικός σύμβουλος Αγρινίου
  • - Μητρόπουλος Δημήτρης, μέλος ΔΣ ΕΛΜΕ Πειραιά
  • - Μινωτάκης Αλέξανδρος, υπ. Διδάκτορας Επικοινωνίας και ΜΜΕ, ΕΚΠΑ
  • - Μιχαηλίδου Ναταλία, μηχανικός
  • - Μοσχοχωρίτου Όλγα, δικηγόρος
  • - Μπαμπαλής Δημήτρης, Γιατρός, Παθολόγος-Εντατικολόγος, Δ/ντής ΤΕΠ ΓΝ Λάρισας, Μέλος ΔΣ Ένωσης Νοσοκομειακών Ιατρών Λάρισας (ΕΙΝΚΥΛ)
  • - Μπαρμπαλιά Ελένη, κίνημα ατόμων με αναπηρία
  • - Μπαρσέφσκι Μάνια, νομικός, κίνημα για τα δημοκρατικά δικαιώματα
  • - Μπαστέας Πέτρος, συνδικαλιστής ΕΥΔΑΠ
  • - Μπέλμπας Χρήστος, εκπαιδευτικός, μέλος ΔΣ ΕΛΜΕ Χανίων
  • - Μπεφάνης Βασίλης-Ορέστης, φοιτητής, πρόεδρος Φ.Σ. ΙΑΚΑ, Βόλος
  • - Μπίσιας Χάρις, πολιτικός επιστήμονας, Χανιά
  • - Μπόλαρη Μαρία, ιδιωτική υπάλληλος, πρ. βουλεύτρια Α’ Αθήνας
  • - Μπούκη Ελένη, μηχανικός, αντιπροσωπεία ΤΕΕ
  • - Μπουρδούβαλης Βασίλης, εργαζόμενος στην πληροφορική
  • - Νταβανέλος Αντώνης, συνταξιούχος δημοσιογράφος
  • - Οικονόμου Γιώργος, δικηγόρος, Δημοτικός Σύμβουλος Νέας Σμύρνης
  • - Ορφανίδης Τάσος, αγρότης. Καβάλα
  • - Παναγιωτίδης Παναγιώτης, φοροτεχνικός, Λάρισα
  • - Παναγιωτόπουλος Χρήστος, πρώην πρόεδρος εργαζομένων δήμου Βύρωνα
  • - Παπαδημητρίου Μάνια, ηθοποιός – σκηνοθέτης
  • - Παπαδόπουλος Δημήτρης, μέλος Δ.Σ. ΕΛΜΕ Λάρισας
  • - Παπαδόπουλος Κώστας, Δημοτικός Σύμβουλος Νίκαιας-Ρέντη
  • - Παπαδοπούλου Μαρίνα, ψυχολόγος, Δράμα
  • - Παπαποστόλου Νατάσα, εκπαιδευτικός
  • - Πασχάλη Βιβή, υγειονομικός, μέλος ΔΣ συλλόγου εργαζ. Ευαγγελισμού
  • - Παυλόπουλος Γιώργος, συνδικαλιστής στις τράπεζες
  • - Πεπονή Καλλιρόη, ιδιωτική υπάλληλος
  • - Πετράκος Θανάσης, περιφερειακός σύμβουλος Πελ/νήσου.
  • - Πετρόπουλος Δημήτρης, μηχανικός δημοσίου, αντιπροσωπεία ΤΕΕ
  • - Πλιακογιάννης Δημήτρης, Δίκτυο υπεράσπισης δημοκρατικών ελευθεριών ΘΣΝ
  • - Ποταμίτης Νίκος, Πρόεδρος Ένωσης Νοσοκομειακών Ιατρών Ζακύνθου
  • - Πράσσος Στέφανος, περ/κος σύμβουλος Δυτικής Μακεδονίας
  • - Ρεμπάπης Παναγιώτης, μέλος Δ.Σ. ΕΛΜΕ Λάρισας
  • - Ρωμανός Αγγελής, μέλος του κινήματος κατά των πλειστηριασμών
  • - Σακελλαρόπουλος Σπύρος, Πανεπιστημιακός
  • - Σακούτης Νίκος, εκπαιδευτικός, Δημοτικός Σύμβουλος Πετρούπολης
  • - Σαμοΐλης Στέφανος, μηχανικός, Περ/κος Σύμβουλος Ιονίων Νήσων
  • - Σαπουνάς Γιώργος,μέλος Δ.Σ. ΣΕΠΕ Αμαρουσίου
  • - Σαράντος Αλεξανδρής, πρ. μέλος ΔΣ ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, Μεγαλόπολη
  • - Σαραφιανός Δημήτρης, δικηγόρος, κίνημα για τα δημοκρατικά δικαιώματα
  • - Σιγάλας Αντώνης, ακτιβιστής ΛΟΑΤΚΙ
  • - Σκαμνάκης Θανάσης, δημοσιογράφος
  • - Σκλαβάκη Φρόσω, μέλος ΔΣ συλλόγου εργαζομένων ΔΟΥ ν. Αττικής & Κυκλάδων
  • - Σκόνδρας Άγγελος, γεωπόνος, Πάτρα
  • - Σκούμας Θανάσης, δικηγόρος, Θήβα
  • - Σουλτανίδου Χριστίνα, κίνημα κατά των πλειστηριασμών, Θεσσαλονίκη
  • - Σπανού Δέσποινα, νομικός, πρ. αντιπρόεδρος ΑΔΕΔΥ
  • - Σταθά Γιώτα, μηχανικός ΔΕΗ
  • - Σταματονικολός Γιώργος, εργαζόμενος στο προσφυγικό/μεταναστευτικό
  • - Σταυροπούλου Αναστασία, δικηγόρος, κίνημα για τα δημοκρατικά δικαιώματα
  • - Στρατούλης Δημήτρης, πρ. βουλευτής
  • - Σωτηριάδη Ντίνα, κτηνίατρος
  • - Τζάρας Νίκος, δικηγόρος, Χανιά
  • - Τζήμας Νίκος, φοιτητής, μέλος ΕΑΑΚ
  • - Τόλης Χρήστος, μηχανικός
  • - Τολίκα Κατερίνα, εκπαιδευτικός
  • - Τόλιος Άρης, ασφαλιστικός σύμβουλος
  • - Τουλιάτος Χρίστος, βιβλιοϋπάλληλος, δημοτικός σύμβουλος Ζωγράφου
  • - Τράντος Γιάννης-Άγγελος, ιατρός, μέλος Ενωτικού Κινήματος για την Ανατροπή και της Πρωτοβουλίας για μία Δημόσια Υγεία-Λαϊκό Δικαίωμα-Κοινωνικό Αγαθό
  • - Τριανταφυλλίδης Στέφανος, εργαζόμενος στον επισιτισμό
  • - Τσάλα Συλβί, άνεργη, Τρίκαλα
  • - Τσαπέπα Λία, μαθηματικός
  • - Τσιρώνης Μίλτος, Δημοτικός Σύμβουλος Λαμίας
  • - Τσίτκανος Μήτσος, εργαζόμενος στο μέταλλο
  • - Τσιφής Κώστας, γεωπόνος, Λάρισα
  • - Τσίχλη Μαριάννα, δικηγόρος, Περ/κός Σύμβουλος Αττικής
  • - Φάρας Αντώνης, τεχνολόγος- οικονομολόγος
  • - Χαλβατζής Αλέκος, μισθωτός εργαζόμενος σε τεχνική εταιρεία
  • - Χαραλαμπίδης Κώστας, δημοτικός σύμβουλος Νεάπολης-Συκεών
  • - Χαραλαμπίδου Δέσποινα, Περ/κος. Σύμβουλος Κεντρ. Μακεδονίας
  • - Χαρίσης Γιώργος, μέλος Γενικού Συμβουλίου ΑΔΕΔΥ
  • - Χατζηστεφάνου Άρης, δημοσιογράφος
  • - Χατζόπουλος Στάθης, δικηγόρος
  • - Χουδαλάκη Κατερίνα, ηλεκτρολόγος μηχανικός, μέλος ΔΣ ΣΜΤ
  • - Χουντής Νίκος, πρ. ευρωβουλευτής
  • - Χρυσαδάκος Σταύρος, γεωπόνος, πρ. Περ/κος Σύμβουλος Πελοποννήσου

Η ΑΠΕΡΓΙΑ της 10ης Ιουνίου ήταν Μαζική και Δυναμική


Μπορεί το νομοσχέδιο Χατζηδάκη να απαιτεί παλλαϊκή αντίδραση, όμως δεν παύει να ηταν μία μεγάλη συγκέντρωση παρόλη την προπαγάνδα των ΜΜΕ, που δεν κάλεσαν ούτε έναν συνδικαλιστή ομοσπονδίας ή σωματείου να αναφέρει τις συνέπειες του νομοσχεδίου στους εργαζόμενους.


Ποια είναι τα επόμενα βήματα?
Μπορεί το νομοσχέδιο Χατζηδάκη να απαιτεί παλλαϊκή αντίδραση, όμως δεν παύει να ηταν μία μεγάλη συγκέντρωση παρόλη την προπαγάνδα των ΜΜΕ, που δεν κάλεσαν ούτε έναν συνδικαλιστή ομοσπονδίας ή σωματείου να αναφέρει τις συνέπειες του νομοσχεδίου στους εργαζόμενους.

Δεν προλάβαινε ο Χατζηδάκης να πηγαίνει από κανάλι σε κανάλι προσπαθώντας να πείσει ότι όλα γίνονται για το καλό μας.

Ο Σκάι μάλιστα έκανε καθαρή απεργοσπασία. Περιμένουμε την αντίδραση της ΕΣΗΕΑ. Παρόλα αυτά η κινητοποίηση ήταν μεγάλη.

Το θέμα είναι ποια θα είναι τα επόμενα βήματα.
Ακόμη και οι νόμοι καταργούνται στην πράξη, εάν οι εργαζόμενοι και γενικά ο Ελληνικός Λαός, το αποφασίσουν.

Μην ξεχνάμε ότι και ο νόμος για την απαγόρευση των διαδηλώσεων έχει καταργηθεί στην πράξη μετά τις μεγάλες κινητοποιήσεις για τα δημοκρατικά δικαιώματα.

*Η Δέσποινα Σπανού είναι πρ. Αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, Στέλεχος Της Λαϊκής Ενότητας

Οι νεοφιλελεύθερες εμμονές και το θράσος του Κωστή Χατζηδάκη

Σήμερα η κυβέρνηση Μητσοτάκη και ο αρμόδιος υπουργός Χατζηδάκης προσπαθούν να ανατρέψουν τους οποίους μηχανισμούς προστασίας υπάρχουν, που είναι τα ίδια τα συνδικάτα, οι συλλογικές συμβάσεις και οι δημοκρατικές διαδικασίες στα συνδικάτα.

της Δέσποινας Σπανού*

Οι αντιλήψεις του υπουργού Εργασίας είναι γνωστές, ακόμη και η προκλητική όσο και ακραία κιτς αισθητική του, με την οποία προβάλλει το έργο του. Χαρακτηριστική η γελοία ανάρτηση με την τούρτα γενεθλίων του, στην οποία απεικόνιζε τους οργανισμούς, που κυριολεκτικά είχε ξεπουλήσει!

Στην περίπτωση όμως του νομοσχεδίου για τα εργασιακά ξεπέρασε τον μέχρι τώρα εαυτό του. Όχι μόνο περιλαμβάνει ρυθμίσεις , που ανατρέπουν εργασιακά δικαιώματα εκατό και πλέον χρόνων αλλά έχει το θράσος να ισχυρίζεται ότι η ψήφιση και η εφαρμογή τους είναι προς το συμφέρον των εργαζομένων!!!

Η πρώτη φράση του όμως στην παρουσίαση του νομοσχεδίου ανατρέπει τους ισχυρισμούς του. 

Συγκεκριμένα είπε:

«Αν δεν υπάρχουν επιχειρήσεις, δεν θα υπάρχουν και εργαζόμενοι!. Δηλαδή οι εργαζόμενοι δεν παράγουν τον πλούτο, πρέπει να είναι ευτυχείς και ευγνώμονες στους επιχειρηματίες και μόνο επειδή εργάζονται με όποιες συνθήκες και όποιους όρους!»

Τα μέτρα τα οποία προτείνει ανατρέπουν όλες τις κατακτήσεις αλλά και προσπαθούν να παγιώσουν αυτήν την επιλογή διασπώντας την ενότητα των εργαζομένων και αυτό είναι το πιο σημαντικό από αυτά που εισάγει ο κ. Χατζηδάκης.

Υποστηρίζει ότι οι παλιότερες κατακτήσεις είναι παρωχημένες στην νέα εποχή, κατακτήσεις δηλαδή όπως το ωράριο και το πενθήμερο στον Ιδιωτικό και στον Δημόσιο Τομέα που εφαρμόστηκαν τις προηγούμενες δεκαετίες από τις κυβερνήσεις Κων. Καραμανλή, Ράλλη και Ανδρέα Παπανδρέου

Η διευθέτηση του χρόνου εργασίας όμως άρχισε από το 1990 και μετά και νόμος 1892/1990 Μητσοτάκη, Σημίτη νόμος 2874/2000 και Γεωργίου Παπανδρέου νόμος 3863/2010.

Είχε δηλ. γίνει προσπάθεια απορρύθμισης και ανατροπής εργασιακών δικαιωμάτων, δεν ολοκληρώθηκαν όμως λόγω της δέσμευσης ότι όποιες αλλαγές στην διευθέτηση του ωραρίου απαιτούσαν συμφωνία εργοδότη συνδικάτων.

Τα συνδικάτα, με όποια προβλήματα κι αν υπήρχαν στην λειτουργία τους υπήρξαν αρνητικά στην αποδοχή τέτοιων ρυθμίσεων, με αποτέλεσμα παρά τις μνημονιακές πολιτικές και τα προβλήματα στην εργασία να μην έχει επιτευχθεί η πλήρης απορρύθμιση.

Σήμερα η κυβέρνηση Μητσοτάκη και ο αρμόδιος υπουργός Χατζηδάκης προσπαθούν να ανατρέψουν τους οποίους μηχανισμούς προστασίας υπάρχουν, που είναι τα ίδια τα συνδικάτα, οι συλλογικές συμβάσεις και οι δημοκρατικές διαδικασίες στα συνδικάτα.

Το νομοσχέδιο προωθεί τις ενώσεις προσώπων αντί των συνδικάτων, τις ατομικές συμβάσεις και την ηλεκτρονική ψηφοφορία.

Ο κ. Χατζηδάκης έχει το θράσος να ισχυρίζεται ότι ο εργαζόμενος μόνος του μπορεί να διαπραγματευτεί με τον εργοδότη και να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του.

Αν είναι δυνατόν!!!

Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις και οι συλλογικές συμβάσεις παρείχαν προστασία με δεδομένο ότι όλοι μαζί οι εργαζόμενοι διαπραγματεύονταν με τον εργοδότη, τώρα η αρμοδιότητα αυτή είναι μόνο στον εργοδότη ο οποίος μπορεί να εξαναγκάζει τον εργαζόμενο να παραιτείται οποιουδήποτε δικαιώματος κάτω από το φόβο της απόλυσης.

Σήμερα στην Ελλάδα υπάρχουν 1.200.000 επισήμως καταγεγραμμένοι άνεργοι και η ανεργία φτάνει το 25,5%. Είναι δυνατόν κάτω από αυτές τις συνθήκες ένας εργαζόμενος να μπορεί να υπερασπιστεί μόνος τον εαυτό του απέναντι στον εργοδότη;

Η ενότητα των εργαζομένων είναι το μόνο όπλο και αυτό θέλει να καταργήσει ο κ. Χατζηδάκης.

Το δεύτερο σημαντικό που προσπαθεί να κάνει είναι η υπονόμευση των δημοκρατικών διαδικασιών στην λήψη αποφάσεων στα συνδικάτα αφού προβλέπει την ηλεκτρονική ψηφοφορία και ακυρώνει την συλλογική διαδικασία στην οποία αναπτύσσεται πλούτος απόψεων. Προβλέπει την ηλεκτρονική για να μπορεί ο εργοδότης στον Ιδιωτικό Τομέα ή η Διοίκηση στο Δημόσιο να ελέγχει το αποτέλεσμα των διαδικασιών.

Οι αλλαγές αυτές σκοπό έχουν να παγιώσουν την εργασιακή ζούγκλα και να προωθήσουν τον κοινωνικό κανιβαλισμό, (δεν υπάρχουν κοινωνίες υπάρχουν άτομα είχε πει η Μάργκαρετ Θάτσερ) αυτό προσπαθεί να προωθήσει και ο υπουργός για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του ΣΕΒ και των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

Μετά το ξεπούλημα μεγάλων Οργανισμών του Δημοσίου για το οποίο καυχιέται προσπαθεί να καταργήσει εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα κατακτημένα με αγώνες.

Να μας πάει έναν αιώνα πίσω!

Η απάντηση είναι οι ενωτικοί αγώνες των ίδιων των εργαζομένων.

Δέσποινα Σπανού είναι πρ. Αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, Στέλεχος Της Λαϊκής Ενότητας

Παν. Λαφαζάνης: Ο Τσίπρας υπεύθυνος για την διαλυμένη ανοχύρωτη Ελλάδα

Κατά την διάρκεια σημερινής επίσκεψης αντιπροσωπείας της ΛΑ.Ε. στην Πυροσβεστική Υπηρεσία του Μαρκόπουλου ο Παν. Λαφαζάνης ανέφερε ότι αποκλειστικός υπεύθυνος «της συνεχιζόμενης διάλυσης του κράτους» και της «επιδεινούμενης μνημονιακής αποδιοργάνωσης των υπηρεσιών αντιπυρικής προστασίας», «είναι ο Αλ. Τσίπρας και συνολικά η κυβέρνησή του»…


Την Πυροσβεστική Υπηρεσία του Μαρκόπουλου επισκέφθηκε σήμερα αντιπροσωπεία της Λαϊκής Ενότητας αποτελούμενη από τους Παναγ. Λαφαζάνη, Στάθη Λεουτσάκο, Δέσποινα Σπανού, Μάξιμο Μπόλα και Ηλία Βλάχο.

Η αντιπροσωπεία της ΛΑ.Ε συναντήθηκε με τους πυροσβέστες του τμήματος, τους οποίους συνεχάρη για την γενικότερη προσφορά τους και ειδικότερα για τις προσπάθειές τους στην αντιμετώπιση της πύρινης τραγωδίας στο Μάτι.

Ο Παν. Λαφαζάνης και η αντιπροσωπεία της ΛΑ.Ε είχαν ιδιαίτερη και ενδιαφέρουσα συνάντηση με τον Διοικητή της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Ανατ. Αττικής κ. Χαράλαμπο Χιώνη, ο οποίος τους ενημέρωσε τόσο για την δραστηριότητα της υπηρεσίας του, όσο και για τις εμπειρίες του από την συμμετοχή του στην επιχείρηση της Πυροσβεστικής στην πρόσφατη τραγωδία στο Μάτι.

 Ο Αλέξης Τσίπρας υπεύθυνος για την διάλυση και αποδιοργάνωση


Ο Παν. Λαφαζάνης, μετά την αναχώρησή του από την Πυροσβεστική Υπηρεσία του Μαρκόπουλου, έκανε τις παρακάτω δηλώσεις:
«Τόσοι οι προηγούμενες παραιτήσεις του Ν. Τόσκα και των αρχηγών του Πυροσβεστικού Σώματος και της ΕΛΑΣ όσο και η σημερινή παραίτηση του Γ.Γ της Πολιτικής Προστασίας δεν μπορούν με τίποτα να υψώσουν ασπίδα προστασίας στην κυβέρνηση και στον ίδιο τον Αλ. Τσίπρα.

Όσες παραιτήσεις και αν γίνουν δεν μπορούν να κρύψουν με τίποτα τον αποκλειστικό υπεύθυνο της συνεχιζόμενης διάλυσης του κράτους, πλην καταστολής των κοινωνικών αντιδράσεων, και της χώρας και ειδικότερα τον αποκλειστικό υπεύθυνο της επιδεινούμενης μνημονιακής   αποδιοργάνωσης των υπηρεσιών αντιπυρικής προστασίας, που όπως είπα από την πρώτη στιγμή είναι ο Αλ. Τσίπρας και συνολικά η κυβέρνησή του.

Αποτελεί μείζον πολιτικό έγκλημα για το οποίο υπάρχουν βαρύτατες ποινικές ευθύνες ότι ο πρωθυπουργός της χώρας μαζί με τους συναρμόδιους υπουργούς, δώρισαν σκανδαλωδώς στην Γερμανική Frapport, μαζί με περιφερειακά αεροδρόμια και 500 έμπειρους, για αποκλειστική της αρμοδιότητα, πυροσβέστες, αφήνοντας ανοχύρωτη όλη την Ελλάδα, αφού επιπλέον υπάρχουν ακάλυπτες 4.000 οργανικές θέσεις στο πυροσβεστικό σώμα.

Ο Αλ. Τσίπρας είναι, επίσης, προσωπικά υπεύθυνος όχι μόνο για την υποστελέχωση του Πυροσβεστικού Σώματος αλλά και για την μνημονιακή υποχρηματοδότησή του, η οποία έχει ως συνέπεια έντονες δυσλειτουργίες, ανεπάρκειες και υψηλού βαθμού αναποτελεσματικότητα λόγω μεγάλων ελλείψεων σε σύγχρονα μέσα, εξοπλισμό, υλικά και κατάλληλη εκπαίδευση.

Ο Αλ. Τσίπρας είναι, όμως, κατ’ εξοχήν υπεύθυνος για την αποδιοργάνωση και το χάος που κυριαρχούν στα σώματα προστασίας του πολίτη εξαιτίας της κομματικής επέλασης αναξιοκρατίας σε όλη σχεδόν την ιεραρχία τους και την καλλιέργεια ενός κλίματος ανοχής, συνενοχής και ανευθυνοϋπευθυνότητας με κριτήρια την κομματική νομιμοφροσύνη.

Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι και οι νέες άρον-άρον τοποθετήσεις στην ΕΛΑΣ, στην Πυροσβεστική και την Γ.Γ  Πολιτικής Προστασίας πραγματοποιήθηκαν με αποκλειστικά κριτήρια την θεσιθηρία ημέτερων με κομματικές σκοπιμότητες.

Η κυβέρνηση Τσίπρα συνεχίζει δυστυχώς και κλιμακώνει το καταστροφικό έργο των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Για την κυβέρνηση αυτή, το μόνο κυβερνητικό έργο που υπάρχει είναι η επικοινωνία και μόνο η επικοινωνία. Επικοινωνία που αποβλέπει στην πρόσκαιρη πλύση εγκεφάλου και παραπλάνηση των πολιτών για τον εξωραϊσμό της εικόνας μιας κυβέρνησης που δεν έχει να επιδείξει κανένα σχέδιο και κανένα πρόγραμμα για την χώρα, παρά μόνο τα κατεδαφιστικά, δήθεν «μεταρρυθμιστικά», σχέδια των πιστωτών, το ξεπούλημα του δημοσίου πλούτου και την πλήρη παράδοση της χώρας στα ιμπεριαλιστικά κέντρα νεοαποικιοποίησης.

Η προοδευτική ανατροπή γίνεται πλέον όρος επιβίωσης και ανασυγκρότησης της χώρας.»

Οι προτάσεις της ΛΑ.Ε. για την Κοινωνική Ασφάλιση

Η ΛΑ.Ε έδωσε σήμερα συνέντευξη Τύπου, με την οποία παρουσίασε τις θέσεις της και τις προτάσεις της για τη στήριξη και αναβάθμιση των συντάξεων και του κοινωνικο-ασφαλιστικού συστήματος της χώρας, διεκδικώντας την άμεση απόσυρση των βάρβαρων αντιασφαλιστικών μέτρων της κυβέρνησης. 
Τη συνέντευξη Τύπου παραχώρησαν: ο Παναγ. Λαφαζάνης, επικεφαλής της ΛΑ.Ε, ο Δημ. Στρατούλης, μέλος της ΠΓ και υπεύθυνος Γραμματείας Εργατικής Πολιτικής της ΛΑ.Ε, η Δέσποινα Σπανού, υπεύθυνη του Τμήματος Εργατικής Πολιτικής της ΛΑ.Ε, ο Μάκης Νικολάου, μέλος του Συντονιστικού Αγροτών Μπλόκων Πελοποννήσου, η Μαριάννα Τσίχλη, από το Κίνημα των Δικηγόρων και ο Γιάννος Γιαννόπουλος, από το Κίνημα των Μηχανικών.

Ο Παναγ. Λαφαζάνης στην τοποθέτησή του τόνισε:


ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΟΥΝ ΤΑ ΒΑΡΒΑΡΑ ΜΕΤΡΑ

“Οι προτάσεις εξόντωσης και βαρβαρότητας της κυβέρνησης για την ασφάλιση και τη φορολογία έχουν ξεχειλίσει το ποτήρι της κοινωνικής λεηλασίας και τη διάλυση της οικονομίας.

Οι κυβερνητικοί πανηγυρισμοί και οι κυβερνητικές φιέστες για τον ένα χρόνο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τις ανάλγητες μνημονιακές πολιτικές που εφαρμόζει η κυβέρνηση και την τραγωδία που βιώνει η κοινωνία.

Πρώτη φορά πρωθυπουργός γιορτάζει μια επέτειο, όπως αυτήν της λαϊκής εντολής της 25ης Γενάρη, την οποία πρόδωσε και ξεπούλησε με τον πλέον ωμό και αδίστακτο τρόπο για να προχωρήσει στην ταπεινωτική συνθηκολόγηση του μνημονίου.

Πρώτη φορά κυβέρνηση, μέσα σε τέσσερις μήνες, σπατάλησε, σχεδόν, το πολιτικό εκλογικό της κεφάλαιο συναντά την κατακραυγή σχεδόν, του συνόλου της κοινωνίας, ενώ βουλευτές και στελέχη της αποδοκιμάζονται από το λαό, περίπου, παντού όπου και αν εμφανιστούν.

Οι ασφαλιστικές προτάσεις και τα φορολογικά μέτρα που προτείνει η κυβέρνηση δίνουν τη χαριστική βολή στην κοινωνία και την οικονομία.

Τα μέτρα αυτά:

- Οδηγούν σε συντάξεις πενίας, πείνας και εξαθλίωσης, ενώ πλήττουν πρώτα απ' όλα τους πιο φτωχούς πολίτες αποδέκτες του ΕΚΑΣ και τα άτομα με αναπηρία.

- Οδηγούν στην εξολόθρευση με όλη τη σημασία της λέξης και στην ανεργία όλους τους επαγγελματικούς – επιστημονικούς κλάδους, τους επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους, ιδιαίτερα τους νέους και τις νέες που προσέβλεπαν σε ένα επάγγελμα για να επιβιώσουν.

- Οδηγούν στην εξαφάνιση κυριολεκτικά των μικρομεσαίων αγροτών, των μικρομεσαίων κτηνοτρόφων και αλιέων, με συνέπεια να μπαίνει ταφόπετρα στην πρωτογενή παραγωγή της χώρας.

Θεωρούμε ότι αυτές οι κυβερνητικές προτάσεις θα πρέπει να αποσυρθούν στο σύνολο τους και να πεταχτούν στον κάλαθο των αχρήστων.

Αυτό το πακέτο κυβερνητικών μέτρων δεν διορθώνεται ούτε βελτιώνεται. Το θέμα δεν είναι να περιορίσουμε τις επιπτώσεις σε μια κοινωνική κατηγορία και να τις μεταφέρουμε σε μια άλλη. Το θέμα για μας δεν είναι αντί να κοπεί το δεξί πόδι, να κοπεί το αριστερό. Αυτό το πακέτο κυβερνητικών μέτρων μόνο διαγράφεται και αποσύρεται.

Η κυβερνητική άποψη που λέει ότι οι κυβερνητικές προτάσεις είναι αναγκαίες για τη διάσωση, τάχα, του ασφαλιστικού συστήματος γιατί αλλιώς θα καταρρεύσει, είναι ανυπόστατη και τρομοκρατική.

Το ασφαλιστικό σύστημα, παρά τη λεηλασία που έχει υποστεί, δεν αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα κατάρρευσης και κανονικής χορήγησης συντάξεων και υπηρεσιών.

Τα κυβερνητικά μέτρα στην ασφάλιση και τη φορολογία δεν έχουν καμία σχέση με τη διάσωση του ασφαλιστικού συστήματος και της ελληνικής οικονομίας.

Αντίθετα, αυτά τα μέτρα είναι καταστροφή γιατί εξαντλούν την κοινωνία και φέρνουν περισσότερη οικονομική δυσπραγία.

Αυτά τα κυβερνητικά μέτρα λαμβάνονται μόνο και μόνο για να εκπληρωθούν οι αυθαίρετοι και υφεσιακοί στόχοι του τρίτου μνημονίου, σύμφωνα με τα συμφέροντα και τις προδιαγραφές του νέου αποικιακού καθεστώτος των πιστωτών.

Γι αυτό δεν είναι δυνατόν κόμματα και πολιτικές δυνάμεις που ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο και ομνύουν τώρα στην εφαρμογή του, μην ξεχνάτε την προτροπή Σόιμπλε «Είναι η εφαρμογή ανόητε», να εμφανίζονται τάχα ότι διαφωνούν με τις κυβερνητικές προτάσεις.

Η ΝΔ του κ. Μητσοτάκη, το ΠΑΣΟΚ, το ΠΟΤΑΜΙ και η Ένωση Κεντρώων εμπαίζουν και εξαπατούν βάναυσα τον ελληνικό λαό όταν παίρνουν αποστάσεις από τα κυβερνητικά μέτρα για ασφάλιση και φορολογία και ταυτόχρονα θέλουν μνημόνιο.

Πρώτη και κύρια προϋπόθεση για να μας αποτραπούν τα κυβερνητικά μέτρα, για να μην περικοπούν οι συντάξεις, για να μην επιβληθούν νέα φορολογικά βάρη σε επαγγελματίες και αγρότες και να μπει η χώρα σε τροχιά ανάπτυξης είναι να απαλλαγεί η χώρα από τα βραχνά του μνημονίου ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.

Από κει και πέρα με την εφαρμογή ενός ριζοσπαστικού προγράμματος σε συνδυασμό με τη διαγραφή του χρέους και την έξοδο από την ευρωζώνη, μπορεί να ανοίξει ένας δρόμος στήριξης των ασφαλιστικών ταμείων και ειδικότερα του επαγγελματικού και αγροτικού κόσμου με την παραγωγική ανάπτυξη στη χώρα, τον περιορισμό της ανεργίας, τη στήριξη και ενίσχυση των μισθών με τις ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις, την στήριξη σταθερών και κανονικών θέσεων εργασίας και την πάταξη της εισφοροδιαφυγής.

Το πρόβλημα του ασφαλιστικού συστήματος δεν είναι οι δαπάνες του για συντάξεις και περίθαλψη.

Το πρόβλημα της κοινωνικής ασφάλισης είναι οι πόροι.
Η ΛΑ.Ε στο πλαίσιο μιας αντιμνημονιακής πολιτικής αναπτυξιακής εξόδου για τη χώρα, με προμετωπίδα την προάσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων και την κοινωνική δικαιοσύνη, είναι η μόνη δύναμη που διαθέτει συνολική πρόταση στήριξης και ενίσχυσης της Δημόσιας – κοινωνικής ασφάλισης.

Στο πλαίσιο αυτό θέλω να τονίσω ιδιαίτερα την εναλλακτική πρόταση για άμεση ανακοπή των ιδιωτικοποιήσεων και το πέρασμα όλων των στρατηγικών επιχειρήσεων της χώρας σε δημόσια ιδιοκτησία και έλεγχο, με ταυτόχρονη ενίσχυση και ανασυγκρότησή τους.

Θέση μας είναι ένα σημαντικό ποσοστό των κερδών αυτών των επιχειρήσεων να κατευθύνεται στο σύστημα της ασφάλισης, πράγμα που θα προσφέρει μία εξαιρετικά μεγάλη ανάσα στο σύστημα.

Τέλος, επιτρέψτε μου ένα ειδικό σχόλιο στη χθεσινή ομιλία του Αλ. Τσίπρα.

Όπως ξέρετε ο Αλέξης Τσίπρας δεν απάντησε στην ταπεινωτική, υβριστική και μειωτική φράση του Σόιμπλε, που περίπου τον χαρακτήρισε ανόητο.

Είναι θλιβερό, όμως και σύμπτωμα εθελοδουλείας και κακεντρέχειας για τον Τσίπρα να βγάζει τα απωθημένα του, χρησιμοποιώντας τον χαρακτηρισμό του Σόιμπλε περί ανοήτων , ο οποίος έμεινε από τον ίδιο αναπάντητος, σε βάρος των στελεχών της ΛΑ.Ε που έμειναν πιστοί στις δεσμεύσεις τους και τη λαϊκή εντολή.

Είπε συγκεκριμένα ο Τσίπρας στο Ταεκβοντό: «Αν είχαμε, όμως υποκύψει και στις ανόητες ηρωικές φωνές και συμβουλές ορισμένων να συγκρουστούμε τυφλά και να αγνοήσουμε την παγίδα Grexit, σήμερα άθελά μας δεν θα είχαμε δημιουργήσει ένα μεγάλο κακό στις λαϊκές δυνάμεις, στον κόσμο της εργασίας στην Ελλάδα».

Η δική μας απάντηση: καταστροφή για τις λαϊκές δυνάμεις και τον κόσμο της εργασίας είναι ο μνημονιακός δρόμος Τσίπρα.

Η σύγκρουση με το ευρωπαϊκό κατεστημένο στη βάση του ριζοσπαστικού μας προγράμματος και της εξόδου από την ευρωζώνη είναι η λύση”.

Ακολούθως το λόγο πήρε ο Δημ. Στρατούλης, ο οποίος στην τοποθέτησή του είπε τη εξής:


Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ΜΕ ΤΟ 3Ο ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ

Οι προτάσεις της κυβέρνησης προς τους δανειστές, που είναι σίγουρο ότι θα την κάνουν χειρότερη, δε συνιστούν, όπως αυτή ισχυρίζεται, ασφαλιστική μεταρρύθμιση που θα σώσει την κοινωνική ασφάλιση, αλλά νέα λεηλασία των συντάξεων με κύρια θύματα τους χαμηλοσυνταξιούχους, τους νέους συνταξιούχους, τους επαγγελματίες και τους αγρότες.

Στόχος της κυβέρνησης είναι να τηρηθούν οι δεσμεύσεις της από το τρίτο μνημόνιο για μείωση των συνταξιοδοτικών δαπανών κατά 2,25 δις ευρώ το 2015/2016, για να δοθούν στους δανειστές για την αποπληρωμή του επαχθούς και άδικου δημοσίου χρέους της χώρας.

Μπορούμε να τους σταματήσουμε ! Υπάρχει άλλος δρόμος.
Η Κοινωνική Ασφάλιση στη χώρα μας δεν έχει προβλήματα λόγω υψηλών δαπανών της για συντάξεις, αφού αυτές έχουν μειωθεί δραστικά (35-50%) τα χρόνια των μνημονίων, αλλά λόγω της δραματικής μείωσης των εσόδων της, εξαιτίας των μνημονιακών πολιτικών λιτότητας και απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων, που οδήγησε σε εργοδοτική ασυδοσία και εκτίναξη της αδήλωτης και ανασφάλιστης εργασίας. Επομένως η κοινωνική ασφάλιση μπορεί να στηριχτεί και να αναβαθμιστεί, μόνον εφόσον καταργηθούν τα μνημόνια, διασφαλιστούν και αυξηθούν τα έσοδά της, δηλαδή ΕΑΝ:
  1. Ανακεφαλαιοποιηθεί, δηλαδή αποκατασταθεί με συμπληρωματικούς δημόσιους πόρους, που θα προέλθουν από την φορολόγηση των μεγάλων κερδών και του μεγάλου πλούτου, καθώς και με άλλους τρόπους όπως περιγράφονται παρακάτω (θέση 13), η διαχρονική λεηλασία των αποθεματικών της από τις κυβερνήσεις, τις τράπεζες και την μεγαλοεργοδοσία.
  2. Μειωθεί η ανεργία με την κατάργηση των μνημονίων λιτότητας και την προώθηση ενός αναπτυξιακού σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης προς όφελος του λαού.
  3. Χτυπηθεί η εισφοροδιαφυγή και η ανασφάλιστη εργασία, ώστε να αποδοθούν στην κοινωνική ασφάλιση ετησίως μέχρι 8 δις ευρώ πρόσθετοι πόροι.
  4. Αρχίσουν να αυξάνονται οι μισθοί, με την αποκατάσταση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
  5. Επαναρρυθμιστούν και αποκατασταθούν οι εργασιακές σχέσεις και περιοριστούν δραστικά οι ελαστικές μορφές εργασίας προς όφελος της πλήρους και σταθερής.
  6. Αυξηθεί η κρατική χρηματοδότησή της σύμφωνα με τις ανάγκες της και την υποχρέωση του κράτους από την τριμερή χρηματοδότησή της.
  7. Αξιοποιείται με ασφάλεια και όχι με ρίσκο ή τζόγο η εναπομείνασα κινητή και ακίνητη περιουσία της.
  8. Γίνει βαθειά διαγραφή του δημοσίου χρέους της χώρας, ώστε να υπάρξουν οι αναγκαίοι δημόσιοι πόροι για την χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης, των κοινωνικών πολιτικών και της ανάπτυξης.
Η ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ αγωνίζεται για ένα δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, εγγυημένων παροχών, αλληλέγγυο, αναδιανεμητικό και καθολικό.

Γνωρίζουμε ότι για τα παραπάνω θα συναντήσουμε τη λυσσαλέα αντίδραση των δανειστών και της Ευρωζώνης.

Η έξοδος από την Ευρωζώνη και η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, σε συνδυασμό με ένα αντιμνημονιακό προοδευτικό πρόγραμμα, μπορούν να δώσουν την αναγκαία οικονομική ρευστότητα για να στηριχτούν τα ασφαλιστικά ταμεία, να μειωθεί η ανεργία, να χρηματοδοτηθεί η Παιδεία, η Κοινωνική Προστασία, η Υγεία και η Ανάπτυξη.

Ανακεφαλαιοποίηση των λεηλατημένων αποθεματικών της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Η δημόσια κοινωνική ασφάλιση θα πρέπει να στηριχτεί και με νέους συμπληρωματικούς δημόσιους πόρους, για να καλυφθούν σταδιακά οι απώλειες των αποθεματικών της (περίπου 120 δις ευρώ) από τη διαχρονική λεηλασία τους, όπως:
  1. Σταμάτημα και αποτροπή των ιδιωτικοποιήσεων των Δημοσίων Επιχειρήσεων και επανάκτηση της δημόσιας ιδιοκτησίας και ελέγχου σε ήδη ιδιωτικοποιημένες, στρατηγικής και κοινωνικής σημασίας, Δημόσιες Eπιχειρήσεις και σταθερή ετήσια αξιοποίηση σημαντικού τμήματος των κερδών τους για τη στήριξη της Κοινωνικής Ασφάλισης.
  2. Ποσοστό στα κέρδη των τραπεζών, που πρέπει να εθνικοποιηθούν, για αναπλήρωση των απωλειών της από ανακεφαλαιοποιήσεις.
  3. Κοινωνική ρήτρα στα δημόσια έργα: Ποσοστό υπέρ της κοινωνικής ασφάλισης επί της αξίας του αναλαμβανόμενου έργου, που θα επιβαρύνει τον εργολήπτη στις συμβάσεις δημοσίων έργων και κρατικών προμηθειών.
  4. Κοινωνική ρήτρα επί της δημόσιας ακίνητης περιουσίας: Ποσοστό υπέρ της κοινωνικής ασφάλισης των εκάστοτε αναπροσαρμογών της αντικειμενικής αξίας των ακινήτων και εκτάσεων γης του δημοσίου.
  5. Ποσοστό επί των κερδών επιχειρήσεων τυχερών παιχνιδιών (ΟΠΑΠ, καζίνο).
  6. Τμήμα των προστίμων που επιβάλλονται για φοροδιαφυγή.
  7. Όλο το ποσό των προστίμων που επιβάλλονται για εισφοροδιαφυγή και για ανασφάλιστη εργασία.
  8. Τμήμα των προστίμων που επιβάλλονται από το Υπουργείο Εμπορίου ή από την Αρχή Ανταγωνισμού.
  9. Τμήμα των προστίμων που επιβάλλονται για παραβιάσεις του ΚΟΚ.
  10. Τμήμα των προστίμων που επιβάλλουν οι ανεξάρτητες αρχές (ΑΑΔΑΕ, ΕΕΤΤ, ΡΑΕ, ΕΣΡ).
  11. Από τους πόρους του ΑΚΑΓΕ (Ασφαλιστικό Κεφάλαιο Αλληλεγγύης Γενεών).
  12. Μέρος των πόρων από την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της χώρας. Η αξιοποίηση της περιουσίας (κινητής και ακίνητης) και των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων πρέπει να γίνεται με διαφάνεια, με ασφάλεια και να είναι εγγυημένη από το κράτος.
Άμεσες προτεραιότητες της ΛΑΕ για την Κοινωνική Ασφάλιση και τις συντάξεις.
  • Κατάργηση όλων των μνημονιακών αντιασφαλιστικών εφαρμοστικών νόμων, υπουργικών αποφάσεων και εγκυκλίων.
  • Αποκατάσταση του δημόσιου – καθολικού - αναδιανεμητικού χαρακτήρα της Κοινωνικής Ασφάλισης, με κατάργηση των νόμων 3863/2010 και 3865/2010 ή άλλων, με τους οποίους το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης αρχίζει να μετατρέπεται σε κεφαλαιοποιητικό.
  • Τέλος στις μειώσεις κύριων - επικουρικών συντάξεων και εφάπαξ παροχών.
  • Συνέχιση καταβολής του ΕΚΑΣ, χωρίς αυστηροποίηση εισοδηματικών κριτηρίων.
  • Κατάργηση της ρήτρας θανάτου, της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος και του κανόνα βιωσιμότητας στις επικουρικές συντάξεις στις εφάπαξ παροχές.
  • Ακύρωση των αυξήσεων των ασφαλιστικών εισφορών υπέρ υγείας από 4 σε 6% στις κύριες συντάξεις και από 0% σε 6% στις επικουρικές.
  • Αποκατάσταση και σεβασμός των κατοχυρωμένων και θεμελιωμένων συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων.
  • Ταχύτερη απονομή συντάξεων, ώστε να σταματήσει η ντροπή της αναμονής των συνταξιούχων για ένα έως τέσσερα χρόνια, με τις αναγκαίες προσλήψεις προσωπικού στα ασφαλιστικά ταμεία και με την ολοκλήρωση της πληροφορικοποίησης των υπηρεσιών τους.
  • Κατάργηση της προϋπόθεσης των 100 ημερών ασφάλισης για κάθε χρόνο της τελευταίας πενταετίας για την κατοχύρωση δικαιώματος μειωμένης σύνταξης.
Η ΛΑ.Ε έχει θέσει τις δυνάμεις της σε πολιτικό και κινηματικό «συναγερμό» και είναι στην πρώτη γραμμή των εργατικών και λαϊκών αγώνων για υπεράσπιση της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης και απόκρουση της νεοφιλελεύθερης αντιμεταρρύθμισης, που απειλεί με πλήρη εκθεμελίωση όλες τις κατακτήσεις σε σύνταξη και περίθαλψη. Για μια μεγάλη δημοκρατική - αντιμνημονιακή ανατροπή και ένα προοδευτικό αναπτυξιακό πρόγραμμα ανασυγκρότησης. Μία ανατροπή που μπορεί να έρθει με τη μεγαλύτερη ανάπτυξη, τον αποτελεσματικότερο συντονισμό, τη σχεδιασμένη κλιμάκωση των εργατικών και λαϊκών αγώνων, την κοινή δράση των αριστερών και των αντιμνημονιακών δυνάμεων και την ενδυνάμωση της ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ”.

Ακολουθεί η τοποθέτηση της Δέσποινας Σπανού στην ίδια συνέντευξη Τύπου:


Το σχέδιο νόμου που έφερε η κυβέρνηση για το ασφαλιστικό έχει μόνο καταστροφικές συνέπειες και με κανέναν τρόπο δεν επιλύει τα προβλήματα του ασφαλιστικού συστήματος.

Μειώνει τις συντάξεις, αυξάνει τα όρια ηλικίας και τις εισφορές των εργαζομένων και γενικότερα θίγει ολόκληρο τον Ελληνικό λαό.

Η κατακόρυφη αύξηση των εισφορών σε συνδυασμό με την αύξηση της φορολογίας, για τους ελεύθερους επαγγελματίες, έχουν σαν στόχο την περαιτέρω οικονομική καταστροφή τους ώστε να φύγουν από το επάγγελμα και να κυριαρχήσουν πλέον οι μεγάλες επιχειρήσεις και τα μεγάλα γραφεία .Δηλαδή οι αγρότες να είναι κολίγοι στα χωράφια τους και οι νέοι επιστήμονες να είναι ή άνεργοι ή μετανάστες ή εργαζόμενοι χωρίς κανένα δικαίωμα στα γραφεία μεγαλοδικηγόρων ή μεγαλοεργολάβων.

Οι μέχρι τώρα όμως κινητοποιήσεις (γιατρών, μηχανικών και δικηγόρων) που ήταν πρωτοφανείς σε μαζικότητα, οι συγκεντρώσεις των αγροτών στα μπλόκα, οι απεργίες και τα συλλαλητήρια των συνδικάτων αποδεικνύουν ότι τα μέτρα της κυβέρνησης δεν θα περάσουν. Αποδεικνύουν επίσης ότι μπορεί να συγκροτηθεί ένα παλλαϊκό μέτωπο μισθωτών, συνταξιούχων, ανέργων, αγροτών απέναντι στις μνημονιακές επιλογές της κυβέρνησης.

Η κυβέρνηση παρά το γεγονός ότι έχει νωπή λαϊκή εντολή ήδη απαξιώνεται στην συνείδηση του Ελληνικού λαού και αυτό αποδεικνύεται από τις μεγάλες κινητοποιήσεις.

Η ΛΑ.Ε στήριξε και στηρίζει αυτές τις κινητοποιήσεις διότι πιστεύει ότι οι προτάσεις της κυβέρνησης είναι καταστροφικές και ότι θα ανατραπούν από την αντίσταση του Ελληνικού λαού.

Στηρίζουμε την αυριανή κινητοποίηση των συνδικάτων (Τρίτη 26/01/2016) στην πλατεία Κλαυθμώνος και πορεία προς την Βουλή επ’ ευκαιρία της προ Ημερήσιας Διάταξης συζήτηση στην Βουλή για το Ασφαλιστικό και καλεί όλο τον Ελληνικό λαό να συμμετάσχει δυναμικά.

Η απάντηση του λαού για προστασία και κατοχύρωση της κοινωνικής ασφάλισης και των εργασιακών δικαιωμάτων θα δοθεί στους δρόμους απέναντι στα μνημονιακά κόμματα και στην μνημονιακή κυβέρνηση.

Η παρέμβαση της Μαριάννας Τσίχλη στη συνέντευξη Τύπου ήταν η ακόλουθη:


Στους ελεύθερους επαγγελματίες, η υποτιθέμενη «κυβέρνηση της αριστεράς» επιχειρεί με το ασφαλιστικό μία στρατηγικής σημασίας αναδιάρθρωση που δεν τόλμησαν να ολοκληρώσουν ούτε οι κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Μιλάμε για μία τεράστια αύξηση των εισφορών για αυτές τις κατηγορίες που για πρώτη φορά συνδέονται με το εισόδημα. Έτσι, ο ελεύθερος επαγγελματίας ή ο οιονεί μισθωτός (μπλοκάκια, άλλες μορφές άτυπης απασχόλησης – εξαρτημένης εργασίας) καλείται με το καλημέρα σας να αποδίδει το 38,45% (Κύρια σύνταξη: 20%, Εφάπαξ: 4%, Επικουρική: 7.5%, Υγεία: 6.95%) των εσόδων του μόνο για ασφαλιστικές εισφορές. Αν συνυπολογίσουμε και τις φορολογικές υποχρεώσεις (26% από το πρώτο ευρώ, τέλος επιτηδεύματος, εισφορά αλληλεγγύης, προκαταβολές φόρων), καταλήγουμε σε μια πραγματικότητα όπου το 67% - 80% των εσόδων μας θα κατευθύνεται σε εισφορές και φόρους, δηλ. κατευθείαν στα κρατικά ταμεία και από εκεί στην μαύρη τρύπα του χρέους και στους ξένους τραπεζίτες. Για παράδειγμα, ένας ελεύθερος επαγγελματίας που σήμερα βγάζει κατά μ.ο. 1000 ευρώ το μήνα, θα καταλήγει με 200 – 400 ευρώ για να καλύψει τα επαγγελματικά και προσωπικά του έξοδα, ενώ οι άνεργοι ή οι αυτοαπασχολούμενοι με ελάχιστα ή και μηδενικά εισοδήματα θα πληρώνουν ελάχιστη εισφορά 2823 ευρώ το χρόνο. Είναι προφανές ότι με αυτό τον τρόπο, ένα πολύ μεγάλο κομμάτι των αυτοαπασχολούμενων και των εργαζόμενων με άτυπες μορφές εξαρτημένης εργασίας πετιέται άμεσα εκτός επαγγέλματος.

Η κυβέρνηση αποκρύπτει ότι το ασφαλιστικό δομείται με βάση τις δεσμεύσεις του τρίτου μνημονίου να μειωθεί το “κόστος” του ασφαλιστικού συστήματος κατά 1,8 δις ευρώ, με τα βάρη να πέφτουν για άλλη μια φορά στις πλάτες των εργαζομένων. Αποκρύπτει και το στρατηγικό στόχο που κρύβεται πίσω από τις τεράστιες αυξήσεις των εισφορών. Δηλαδή την κοινή πρόθεση του ΔΝΤ και της ΕΕ να μειώσει το πλήθος των αυτοαπασχολούμενων στην Ελλάδα και αυτός να εναρμονισθεί με το ΜΟ της ΕΕ. Οι συνεχείς μνημονιακές φορολογικές αλλά και ασφαλιστικές αλλαγές συνέτειναν στην οικονομική συμπίεση των στρωμάτων αυτών, ώστε να οδηγήσουν στην αναγκαστική εγκατάλειψη του ελεύθερου επαγγέλματος και στην – άτυπη - μισθωτοποίηση με πολύ δυσμενέστερους όρους. Πρέπει να θυμίσουμε ότι σε αυτούς τους κλάδους, η μεγάλη πλειοψηφία των νέων κυρίως εργαζόμενων που εμφανίζονται ως ελεύθεροι επαγγελματίες δουλεύουν ως οιονεί μισθωτοί, με ΔΠΥ ή άλλες άτυπες μορφές ουσιαστικά εξαρτημένης (και τυπικά παράνομης) εργασίας και χωρίς να έχει εφαρμογή καμία από τις προστατευτικές διατάξεις του εργατικού δικαίου (απλήρωτες και διαρκείς υπερωρίες, καταστρατήγηση των αδειών, απολύσεις χωρίς αποζημίωση κ.λπ.).

Οι εφαρμοζόμενες πολιτικές από τις μνημονιακές κυβερνήσεις ήδη εν μέρει κατάφεραν να οδηγήσουν εκτός επαγγέλματος χιλιάδες ελεύθερους επαγγελματίες. Επίσης, κατάφεραν να τους κάνουν οφειλέτες των ασφαλιστικών ταμείων και των εφοριών και να τους οδηγήσουν στη μετανάστευση. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με το ασφαλιστικό νομοσχέδιο, αλλά και με το φορολογικό νομοσχέδιο που ακολουθεί, έρχεται να βάλει οριστική ταφόπλακα στα επαγγέλματα αυτά. Αυτές οι πολιτικές θα οδηγήσουν στη συγκέντρωση της ύλης των ελεύθερων επαγγελματιών σε μεγάλα εταιρικά σχήματα και στα μεγάλα δικηγορικά γραφεία και εταιρίες και στην υπαλληλοποίηση των εργαζομένων επιστημόνων και άλλων εργαζομένων με μισθούς των 500 ευρώ και μηδενικά δικαιώματα.

Αυτή είναι η ταξική ουσία, η «ταξική μονομέρεια» που υποκρύπτει η πολιτική της κυβέρνησης και των δανειστών. Ειδικά για τους οιονεί μισθωτούς, οι δεσμεύσεις της κυβέρνησης για επιβάρυνση των εργοδοτών με τα 2/3 των εισφορών είναι καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς, αφού δεν υπάρχει τρόπος επιβολής ενός τέτοιου μέτρου, αλλά ακόμα κι αν υπήρχε, οι εργοδότες θα μετακύλιαν άμεσα το πρόσθετο κόστος εργασίας στους εργαζόμενους με αντίστοιχες μειώσεις μισθών. Ήδη αυτή η κατεύθυνση συζητιέται στις μεγάλες εταιρίες.

Με αυτή την πολιτική, ένα μεγάλο τμήμα των εργαζόμενων επιστημόνων θα οδηγηθεί να επιλέξει ανάμεσα στην ανεργία ή τη μετανάστευση και ένα άλλο θα καθηλωθεί μακροπρόθεσμα σε αμοιβές επιπέδου κατώτατου μισθού ή λίγο παραπάνω, χωρίς καμία προοπτική βελτίωσης, αφού για να έχεις καθαρά έσοδα της τάξης των 1000 ευρώ μηνιαίως θα πρέπει να βγάζεις γύρω στα 32.000 μικτά το χρόνο.

Επίσης, είναι προφανές ότι οι μικρομεσαίοι αυταπασχολούμενοι και οι άτυπα μισθωτοί στους χώρους των επιστημόνων, όπως και εν γένει οι εργαζόμενοι, δεν έχουν καμία ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση του ασφαλιστικού συστήματος. Αρκεί να σημειώσουμε ότι ένας ελεύθερος επαγγελματίας θα πληρώσει – με το σημερινό επίπεδο εισφορών – ένα ποσό που, αναγόμενο σε τρέχουσες τιμές, θα προσεγγίζει τις 500.000 ευρώ, για να πάρει μία πολύ χαμηλή σύνταξη για πολύ λίγα χρόνια σε σχέση με τα χρόνια εργασίας του. Συνιστά λοιπόν πρόκληση, αυτοί που με την πρόσφατη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών συνέχισαν το έργο της καταστροφής των ταμείων, να μας καλούν σήμερα να τα «διασώσουμε», στην πραγματικότητα μεταφέροντας πόρους απευθείας από την τσέπη μας στα χέρια των δανειστών, για την αποπληρωμή ενός μη βιώσιμου χρέους.

Η πιο άθλια όμως επιχειρηματολογία της κυβέρνησης είναι αυτή που επιχειρεί να ενεργοποιήσει την ακραία αντιδραστική ιδεολογική κατεύθυνση του κοινωνικού αυτοματισμού και να εμφανίσει τις πολιτικές αυτές ως μέτρα που δήθεν πλήττουν τα «ρετιρέ» και ευνοούν τα χαμηλά στρώματα. Οι δηλώσεις Τσίπρα ότι «η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν θα υπερασπιστεί τους μεγαλογιατρούς ή τους μεγαλοδικηγόρους με τις γραβάτες που κατεβαίνουν στο δρόμο, αλλά τους νέους ελεύθερους επαγγελματίες», ξεπερνούν τα όρια της πρόκλησης για τους μικρομεσαίους αυτοαπασχολούμενους και τους εργαζόμενους με δελτία.

Στο δικηγορικό κλάδο αυτά τα μέτρα έρχονται να ολοκληρώσουν μία διαδικασία που επιταχύνεται από την είσοδο στα μνημόνια και έχει διαμορφώσει όρους εξόδου από το επάγγελμα για χιλιάδες συναδέλφους. Είναι ενδεικτικό ότι από τους 21.739 εγγεγραμμένους στο ΔΣΑ, περίπου οι μισοί (9.599), το πρώτο τρίμηνο του 2015 δεν είχαν καμία παράσταση σε δικαστήριο, ότι οι παραιτήσεις έχουν τριπλασιαστεί από το 2010 και μετά, ότι τείνουν να γίνουν πλειοψηφία οι συνάδελφοι που αδυνατούν να πληρώσουν τις ήδη υφιστάμενες ασφαλιστικές εισφορές ή ακόμα και τις ρυθμίσεις. Αυτοί είναι οι 15.000 και πλέον υποτιθέμενοι «μεγαλοδικηγόροι με τις γραβάτες» που βγαίνουν στους δρόμους, αυτοί είναι που αναγκάζουν τις ηγεσίες των δικηγορικών συλλόγων να εμπλακούν σε κινητοποιήσεις.

Όσο για τα κατάφωρα ψέματα Τσίπρα – Κατρούγκαλου ότι δήθεν το νέο ασφαλιστικό θα ευνοήσει όσους έχουν εισοδήματα έως και 12.000 ευρώ το χρόνο και θα πλήξει μόνο τους μεγαλοδικηγόρους, η αλήθεια βρίσκεται στους αριθμούς. Οι … «μεγαλοδικηγόροι» με εισόδημα της τάξης των 13.000 ευρώ (δηλαδή από 1.083,33 μηνιαίως) και άνω μικτά θα κληθούν όλοι να πληρώσουν μεγαλύτερες εισφορές. Από όσους έχουν εισόδημα 11.000 -12.000 ευρώ, θα πληρώσουν κάποιοι - και υπό προϋποθέσεις ελάχιστων ή μηδενικών παραστάσεων στα δικαστήρια - κατ’ ελάχιστον λιγότερο (από 0 έως 30 ευρώ το μήνα) μόνο οι ασφαλισμένοι από 1-1-1993 έως 31-12-2008, ενώ για όσους έχουν εισόδημα 10.000 ευρώ το χρόνο, κατ’ ελάχιστον λιγότερο (το πολύ 14 ευρώ το μήνα) και υπό τις ίδιες προϋποθέσεις, θα πληρώσουν και οι ασφαλισμένοι από 1-1-2009. Έτσι, ελάχιστες μειώσεις θα ισχύσουν για ελάχιστους ασφαλισμένους, οι οποίοι μάλιστα είναι αυτοί που ούτως ή άλλως αδυνατούν να πληρώσουν εισφορές. Για τους νεότερους ασφαλισμένους, ειδικά για τους κάτω της πενταετίας, με τα αντίστοιχα εισοδήματα, η αύξηση των εισφορών προσεγγίζει το 90% σε πολλές περιπτώσεις. Και ας μην ξεχνάμε τη μακροπρόθεσμη – εφόρου ζωής - καθήλωση σε πολύ χαμηλά εισοδήματα, η οποία θα αποτελεί πραγματικότητα για τη συντριπτική πλειοψηφία του κλάδου.

Οι σημερινές κινητοποιήσεις ενάντια στα ασφαλιστικό - λαιμητόμο είναι οι μεγαλύτερες που έχει κάνει ο δικηγορικός κλάδος. Απέναντι στο νομοσχέδιο αυτό δε θα υποχωρήσουμε, γιατί απειλεί τις ίδιες τις συνθήκες ύπαρξής μας και επιχειρεί να μας μετατρέψει σε φθηνό εργατικό δυναμικό των μεγάλων εταιριών, χωρίς κανένα δικαίωμα - και μάλιστα εφόρου ζωής. Από τις 12 Ιανουαρίου είμαστε σε αποχή από τα καθήκοντά μας και συνεχίζουμε. Έχουμε συγκροτήσει επιτροπές αγώνα, θα συνεχίσουμε να βγαίνουμε στο δρόμο, να δίνουμε πιο ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά στις κινητοποιήσεις με στόχο να αποσυρθεί και να μην κατατεθεί το ν/σ για το ασφαλιστικό.

Στη συνέχεια παραθέτουμε ολόκληρο το κείμενο των προτάσεων της ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ:


ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ

1. Οι διαχρονικές πολιτικές υποβάθμισης και ιδιωτικοποίησης της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Από τις αρχές της δεκαετίας του '90, η κοινωνική ασφάλιση και τα εργασιακά δικαιώματα, μπήκαν στο στόχαστρο του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού στην ΕΕ και σ’ όλο τον κόσμο.

Τότε, ξεκινά να προωθείται και στη χώρα μας από τις κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ σειρά αντιασφαλιστικών νόμων, που ξηλώνουν (σε συγχρονισμό με την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων) το δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και πρόνοιας.

Οι κυβερνήσεις αυτές αντιμετώπιζαν την κοινωνική ασφάλιση ως δημοσιονομικό πρόβλημα και όχι ως κοινωνικό δικαίωμα. Έτσι, πήραν μέτρα περιορισμού της δημόσιας χρηματοδότησής της, συρρίκνωσης των παροχών της και ιδιωτικοποίησής της, με κύρια θύματα τους νέους και τις γυναίκες.

2. Τα Μνημόνια ως συνέχεια και τομή απορρύθμισης και κατεδάφισης της κοινωνικής ασφάλισης.

Οι δανειστές και οι μνημονιακές κυβερνήσεις είχαν εξ αρχής βασικό στόχο με τα μνημόνια να κατεδαφίσουν την κοινωνική ασφάλιση και να προωθήσουν ως μοναδικές και αναπόφευκτες ταξικές πολιτικές σταδιακής απεμπλοκής του κράτους από την υποχρεώση χρηματοδότησής της, μειώσης των συντάξεων και ενίσχυσης της ιδιωτικής ασφάλισης. Πρόκειται για την εφαρμογή των αντιασφαλιστικών σχεδίων Σπράου – Γιαννίτση, που απέτυχαν, λόγω των κοινωνικών αντιστάσεων, να εφαρμόσουν αρκετά χρόνια πριν.

Οι μνημονιακοί νόμοι, παρότι αποτελούν συνέχεια και επιτάχυνση της απορρυθμιστικής προσπάθειας τουλάχιστον δύο δεκαετιών, συνιστούν σημαντική αλλαγή, στην ουσία τομή, στη διαρκή προσπάθεια των δυνάμεων του κεφαλαίου και των πολιτικών διαχειριστών του για καταστροφή της Κοινωνικής Ασφάλισης και των συντάξεων στη χώρα μας και για κατάργηση του ρόλου του Κράτους ως εγγυητή των παροχών της.

Οι μνημονιακές πολτικές θίγουν όλους ανεξαιρέτως τους ασφαλισμένους, παλιούς, νέους και μελλοντικούς. Οι αλλεπάλληλες μειώσεις των συντάξεων δεν ωφέλησαν ούτε για λίγους μήνες την κοινωνική ασφάλιση. Αντίθετα ενίσχυσαν την ύφεση και την εισφοροδιαφυγή.

Οι συντάξεις, κύριες και επικουρικές, μειώθηκαν από το 2009 35 – 50%. Παράλληλα, οι οφειλές επιχειρήσεων από ανείσπρακτες εισφορές έφτασαν μαζί με τις νόμιμες προσαυξήσεις τα 22 δισ. ευρώ (15 + 7 δις ευρώ) λόγω της συνειδητής απαξίωσης και υποστελέχωσης των δημοσίων εισπρακτικών και ελεγκτικών μηχανισμών. Από τότε, η δημόσια κοινωνική ασφάλιση χάνει ετησίως 10 δισ. ευρώ από τις μειώσεις μισθών, την γενικευμένη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, την μείωση των εργοδοτικών εισφορών κατά 3,9% και τον τριπλασιασμό της ανεργίας καθώς και 8 δισ. ετησίως από την ανασφάλιστη και αδήλωτη εργασία και την εισφοροδιαφυγή, που εκτινάχτηκαν στο 36%. Τα χρέη του Κράτους προς αυτή, λόγω αθέτησης υποχρεώσεών του από την τριμερή χρηματοδότηση, ξεπερνούν τα 20 δισ. ευρώ.

Οι οικονομικές προβολές για την μελλοντική κατάσταση της κοινωνικής ασφάλισης, εάν παραμείνουν οι πολιτικές της λιτότητας με υψηλή ανεργία, είναι ενδεικτικές του αδιεξόδου, στο οποίο την οδηγούν οι διαδοχικοί μνημονιακοί «σωτήρες» και «μεταρρυθμιστές».

Οι μνημονιακές κυβερνήσεις μείωσαν δραστικά τις κύριες και επικουρικές συντάξεις, και άλλαξαν τον χαρακτήρα της επικουρικής ασφάλισης από δημόσιο αναδιανεμητικό σε κεφαλαιοποιητικό, με τη θέσπιση του ατομικού λογαριασμού για κάθε ασφαλισμένο. Λεηλάτησαν με το PSI+ τα εναπομείναντα αποθεματικά των ασφαλιστικών Ταμείων, κουρεύοντας από αυτά συνολικά πάνω από 20 δισ. ευρώ.

Το «νέο μνημονιακό ασφαλιστικό» είναι έτσι δομημένο, ώστε με την παρούσα πλήρως απορρυθμισμένη αγορά εργασίας να μη δίνει πλήρεις συντάξεις. Οι εργαζόμενοι, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, - ιδιαίτερα οι νέοι - αδυνατούν να εξασφαλίσουν τις νέες προϋποθέσεις συνταξιοδότησης, δηλαδή 40 έτη πλήρους ασφάλισης, σ’ ένα περιβάλλον ύφεσης και υψηλής ανεργίας.

Η αλληλεγγύη των γενεών εφαρμόζεται από τις μνημονιακές κυβερνήσεις με τέτοιο τρόπο, που οδηγεί σε διαγενεακό ανταγωνισμό και η ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων μετατρέπεται σε ισοπέδωση του επιπέδου παροχών.

3. Τα αποτελέσματα του νέου μνημονιακού μοντέλου κοινωνικής ασφάλισης:
  • Υπονόμευση και συρρρίκνωση του δημόσιου χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης μέσω του περιορισμού εγγύησης του κράτους ουσιαστικά μόνο στην «εθνική» σύνταξη, της αθέτησης της τριμερούς χρηματοδότησης και της εξατομίκευσης των συντάξεων.
  • Μετατροπή ενός συστήματος αλληλεγγύης των γενεών σε ένα νεοφιλελεύθερο μοντέλο σύγκρουσης των γενεών και ενοχοποίησης των ηλικιωμένων.
  • Εισαγωγή της ''εθνικής'' σύνταξης των 360 – 384 ευρώ, για να προωθηθεί ένα μοντέλο κοινωνικής προστασίας μόνο της ακραίας φτώχειας και ως εκ τούτου διαιώνισης της.
  • Υπολογισμός συντάξιμου μισθού σε όλο τον εργασιακό βίο, που καθιστά τη σύνταξη από αναπλήρωση μισθού «εξόδου» από την εργασία σε συσσώρευση ατομικών αποταμιεύσεων από την εργασία.
  • Μακροπρόθεσμος δημοσιονομικός περιορισμός των συνταξιοδοτικών δαπανών, ώστε να αυξηθούν μόνο κατά 2,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2060, ενώ οι συνταξιούχοι θα έχουν αυξηθεί 70%.
  • Σύνδεση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης με το προσδόκιμο ζωής από το 2021, με στόχο το γενικό όριο των 67 ετών να μπορεί να αυξάνεται ανά τριετία.
4. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ με το 3ο μνημόνιο συνεχίζει την καταστροφή της κοινωνικής ασφαλισης και των συντάξεων.
Η κυβέρνηση έχει ήδη, μετά τις εκλογές στις 20/9/2015, νομοθετήσει δεσμεύσεις της από το 3ο μνημόνιο για μείωση των κύριων και επικουρικών συντάξεων με την αύξηση από 4% σε 6% και από 0 σε 6% αντίστοιχα των κρατήσεων σε αυτές για υγειονομική περίθαλψη. Τη δραστική μείωση των κατώτερων συντάξεων για όσους συνταξιοδοτηθούν μετά την 1-7-2015 (από 486 ευρώ μηνιαία σε 392,7 ευρώ για όσους φύγουν πάνω από 67 ετών και 150 – 338 ευρώ για όσους φύγουν πριν τα 67 τους), την επαναφορά σε χειρότερη εκδοχή των μνημονιακών νόμων 3863/10 και 3865/2010 για σταδιακές συνεχείς ετήσιες μειώσεις των κύριων συντάξεων, την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης από 6 μήνες μέχρι και 17 χρόνια καταργώντας κατοχυρωμένα και θεμελιωμένα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, με κύρια θύματα εργαζόμενες με ανήλικα παιδιά, τη χειροτέρευση της ρύθμισης των 100 δόσεων για οφειλές προς ασφαλιστικά ταμεία, την κατάργηση αντιμνημονιακών και ευνοϊκών για τους ασφαλισμένους νομοθετικών ρυθμίσεων, ψηφισμένων από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ πριν υπογράψει το 3ο μνημόνιο.

Οι προτάσεις της κυβέρνησης προς το κουαρτέτο των δανειστών δεν συνιστούν, όπως αυτή ισχυρίζεται, ασφαλιστική μεταρρύθμιση που θα σώσει την κοινωνική ασφάλιση, αλλά νέα λεηλασία των συντάξεων με κύρια θύματα τους χαμηλοσυνταξιούχους, τους νέους συνταξιούχους, τους επαγγελματίες και τους αγρότες.

Στόχος της κυβέρνησης είναι να τηρηθούν οι δεσμεύσεις της από το τρίτο μνημόνιο για μείωση των συνταξιοδοτικών δαπανών κατά 2,25 δις ευρώ το 2015/2016, για να δοθούν στους δανειστές για την αποπληρωμή του επαχθούς και άδικου δημοσίου χρέους της χώρας.

Οι δανειστές θα αξιοποιήσουν στις «διαπραγματεύσεις» τις κυβερνητικές προτάσεις ως πρώτο βήμα, για να επιβάλλουν αυτά που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ μαζί με ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ ψήφισαν με το 3ο μνημόνιο, αλλά και πολύ χειρότερα, δηλαδή τη μετατροπή όλων των συντάξεων, καταβαλλόμενων και μελλοντικών, σε επιδόματα φτώχειας και εξαθλίωσης.

Με τις κυβερνητικές προτάσεις:
  • Από 1/1/2016 και μέχρι το 2019, καταργείται σταδιακά το ΕΚΑΣ, που σήμερα χορηγείται σε 370.000 χαμηλοσυνταξιούχους, που θα οδηγηθούν κάτω από τα όρια της ακραίας φτώχειας με μείωση μηνιαίου εισοδήματος 193 ευρώ κατά μέσο όρο.
  • Οι συντάξεις υπερηλίκων ανασφάλιστων Ελλήνων και ομογενών, 360 ευρώ το μήνα, μετατρέπονται σε Επίδομα Κοινωνικής Αλληλεγγύης, με τόσο αυστηρές προϋποθέσεις, που δεν θα το πάρει σχεδόν κανείς.
  • Οριστικοποείται το σπάσιμο της κύριας σύνταξης σε εθνική και αναλογική - ανταποδοτική, ώστε η κυβέρνηση να εφαρμόσει την μνημονιακή δέσμευσή της για μεγαλύτερη σύνδεση εισφορών –παροχών με στόχο μετατροπή του δημόσιου, καθολικού και αναδιανεμητικού χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης σε κεφαλαιοποιητικό και εξατομικευμένο.
  • Η λεγόμενη εθνική σύνταξη, ύψους 384 ευρώ, δίνεται με τέτοιες προϋποθέσεις που μεγάλες κατηγορίες δικαιούχων – κυρίως ΑμεΑ με αναπηρία μικρότερη του 80% και όσοι/ες φύγουν με μειωμένη σύνταξη πριν την πλήρη θεμελίωση ασφαλιστικού δικαιωμάτος τους - θα παίρνουν πολύ λιγότερα από αυτό το ποσό.
  • Το αναλογικό- ανταποδοτικό τμήμα της κύριας σύνταξης υπολογίζεται με τέτοιο τρόπο, λόγω του ότι ο συντάξιμος μισθός καθορίζεται με το μέσο όρο των μηνιαίων αποδοχών στο σύνολο του εργασιακού βίου και κυρίως οι συντελεστές αναπλήρωσης μειώνονται, ώστε η τελική σύνταξη να είναι μειωμένη για όσους συνταξιοδοτηθούν μετά την 1/1/2016 από 15% έως 30%. Πρόκειται για τη «σφαγή» των «νέων» συνταξιούχων.
  • Οι ήδη καταβαλλόμενες κύριες συντάξεις θα επανυπολογιστούν με βάση τα όσα ισχύουν για τους «νέους» συνταξιούχους. Όταν προκύπτει μείωση, αυτή θα δίνεται ως προσωπική διαφορά, που όμως θα βαίνει μειούμενη μετά τον Ιούλιο 2018, με συνέπεια τη μείωση και των ήδη καταβαλλόμενων συντάξεων.
  • Μεγάλο μέρος από τις ήδη καταβαλλόμενες κυριες συντάξεις θα μειωθεί από τώρα, όπως για τους 370.000 χαμηλοσυνταξιούχους, που παίρνουν το σταδιακά καταργούμενο ΕΚΑΣ, και για τους 500.000, που παίρνουν επιδόματα τεκνων που άμεσα μειώνονται. Επίσης, όπως πραναφέρθηκε, μειώσεις έχουν ήδη γίνει από την παρούσα κυβέρνηση στις καταβαλλόμενες κύριες συντάξεις λόγω αύξησης της εισφοράς για υγειονομική περίθαλψη, λόγω μείωσης της κατώτερης σύνταξης για όσους/σες συνταξιοδοτούνται μετά την 1/7/2015 και λόγω αύξησης από 19-8-2015, της ποινής κατά 10% επιπλέον ετησίως για όσους/ες κάνουν χρήση του δικαιώματος πρόωρης συνταξιοδότησης.
  • Η κυβέρνηση με τον επανυπολογισμό όλων των κύριων συντάξεων επιδιώκει να δικαιολογήσει τη μη εφαρμογή των αποφάσεων Ανωτάτων Δικαστηρίων περί αντισυνταγματικότητας των περικοπών στις κύριες και επικουρικές συντάξεις κατά το 2012, γεγονός απαράδεκτο για μία δημοκρατική χώρα.
  • Στις επικουρικές συντάξεις εφαρμόζεται για όλους/ες η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος, που μετονομάζεται σε κανόνα βιωσιμότητας και προβλέπει άμεσες και συνεχείς μειώσεις για όσους συνταξιοδοτηθούν μετά την 1-1-2016, αλλά και στις ήδη καταβαλλόμενες μετά τον Ιούλιο του 2018, που έχουν ήδη μειωθεί από την παρούσα κυβέρνηση κατά 6% λόγω θέσπισης αντίστοιχου ποσοστού κράτησης για υγειονομική περίθαλψη.
  • Για τις εφάπαξ παροχές καθιερώνεται νέος μαθηματικός τύπος, σύμφωνα με τον οποίο οι νέες μειώσεις θα κυμανθούν από 10% έως 15%, ενώ για τα μερίσματα του μετοχικού ταμείου πολιτικών υπαλλήλων θα φτάσουν στο 30%.
  • Αυξάνονται υπέρμετρα οι ασφαλιστικές εισφορές των ελεύθερων επαγγελματιών, των αυτοαπασχολούμενων επιστημόνων και, κυρίως, των αγροτών που τριπλασιάζονται και, μαζί με τις άλλες μνημονιακές και φορολογικές υποχρεώσεις τους, οδηγούνται ουσιαστικά στην έξοδο από το επάγγελμά τους και στην ανεργία.
  • Αυξάνονται οι ασφαλιστικές εισφορές για επικουρική ασφάλιση 1% για τους εργοδότες και 0,5% για τους εργαζομένους, των οποίων οι μισθοί θα έχουν αντίστοιχη μείωση.
  • Ενοποιούνται όλα τα ασφαλιστικά ταμεία κύριας ασφάλισης και εφάπαξ (πρόνοιας) σε ένα υπέρ-ταμείο. Η δημιουργία ενός υπέρ – Ταμείου κύριων συντάξεων για όλους, και μάλιστα άμεσα, με συμπίεση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων προς τα κάτω, θα προκαλέσει λειτουργικό χάος, οργανωτική παραλυσία και ταλαιπωρία έως βασανισμό υπαλλήλων και ασφαλισμένων. Θα αυξήσει το χρόνο αναμονής για χορήγηση συντάξεων, θα χειροτερεύσει το επίπεδό τους. Τέτοιας έκτασης οργανωτικές αλλαγές στον υπόλοιπο κόσμο γίνονται με μεταβατική περίοδο 3 έως 10 ετών και μετά από διάλογο με τους φορείς των ασφαλισμένων, που εδώ δεν έγινε.
Τα παραπάνω μέτρα δίνουν τη χαριστική βολή στα ασφαλιστικά δικαιώματα, ακρωτηριάζουν την κοινωνική ασφάλιση προς όφελος των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών και συρρικνώνουν την ευθύνη του κράτους μόνο στην αντιμετώπιση της φτώχειας.

Οι προτάσεις της κυβέρνησης δεν οδηγούν σε εξίσωση, αλλά σε κατεδάφιση ασφαλιστικών παροχών σε όλους ανεξαιρέτως τους ασφαλισμένους, ιδιαίτερα στους νέους από τους οποίους στερούν κάθε ελπίδα να πάρουν κάποτε σύνταξη, ενισχύοντας – σε συνδυασμό με την υψηλή ανεργία, την κακοπληρωμένη και ανασφάλιστη εργασία – το ρεύμα μετανάστευσης στο εξωτερικό των πιο ειδικευμένων και εκπαιδευμένων.

Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι στα μνημόνια δεν χωρούν ούτε κοινωνικά ισοδύναμα ούτε παράλληλα προγράμματα, που υποσχόταν η σημερινή κυβέρνηση. Τα καταστροφικά μνημόνια ή τα εφαρμόζεις ή τα καταργείς. Ενδιάμεσος δρόμος, λόγω και της ταπεινωτικής εποπτείας των δανειστών, δεν υπάρχει.

5. Μπορούμε να τους σταματήσουμε ! Υπάρχει άλλος δρόμος.

Η Κοινωνική Ασφάλιση στη χώρα μας δεν έχει προβλήματα λόγω υψηλών δαπανών της για συντάξεις, αφού αυτές έχουν μειωθεί δραστικά (35-50%) τα χρόνια των μνημονίων, αλλά λόγω της δραματικής μείωσης των εσόδων της, εξαιτίας των μνημονιακών πολιτικών λιτότητας και απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων, που οδήγησε σε εργοδοτική ασυδοσία και εκτίναξη της αδήλωτης και ανασφάλιστης εργασίας. Επομένως η κοινωνική ασφάλιση μπορεί να στηριχτεί και να αναβαθμιστεί, μόνον εφόσον καταργηθούν τα μνημόνια, διασφαλιστούν και αυξηθούν τα έσοδά της, δηλαδή ΕΑΝ:
  1. Ανακεφαλαιοποιηθεί, δηλαδή αποκατασταθεί με συμπληρωματικούς δημόσιους πόρους, που θα προέλθουν από την φορολόγηση των μεγάλων κερδών και του μεγάλου πλούτου, καθώς και με άλλους τρόπoυς όπως περιγράφονται παρακάτω (θέση 13), η διαχρονική λεηλασία των αποθεματικών της από τις κυβερνήσεις, τις τράπεζες και την μεγαλοεργοδοσία.
  2. Μειωθεί η ανεργία με την κατάργηση των μνημονίων λιτότητας και την προώθηση ενός αναπτυξιακού σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης προς όφελος του λαού.
  3. Χτυπηθεί η εισφοροδιαφυγή και η ανασφάλιστη εργασία, ώστε να αποδοθούν στην κοινωνική ασφάλιση ετησίως μέχρι 8 δις ευρώ πρόσθετοι πόροι.
  4. Αρχίσουν να αυξάνονται οι μισθοί, με την αποκατάσταση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
  5. Επαναρρυθμιστούν και αποκατασταθούν οι εργασιακές σχέσεις και περιοριστούν δραστικά οι ελαστικές μορφές εργασίας προς όφελος της πλήρους και σταθερής.
  6. Αυξηθεί η κρατική χρηματοδότησή της σύμφωνα με τις ανάγκες της και την υποχρέωση του κράτους από την τριμερή χρηματοδότησή της.
  7. Αξιοποιείται με ασφάλεια και όχι με ρίσκο ή τζόγο η εναπομείνασα κινητή και ακίνητη περιουσία της.
  8. Γίνει βαθειά διαγραφή του δημοσίου χρέους της χώρας, ώστε να υπάρξουν οι αναγκαίοι δημόσιοι πόροι για την χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης, των κοινωνικών πολιτικών και της ανάπτυξης.
Η ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ αγωνίζεται για ένα δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, εγγυημένων παροχών, αλληλέγγυο, αναδιανεμητικό και καθολικό.

Γνωρίζουμε ότι για τα παραπάνω θα συναντήσουμε τη λυσσαλέα αντίδραση των δανειστών και της Ευρωζώνης.

Ανάμεσα, όμως, στον αργό μνημονιακό θάνατο της κοινωνικής ασφάλισης, των συνταξιούχων, των νέων και σε μία νέα ελπιδοφόρα αρχή σε ρήξη με τη χρεομηχανή και την Ευρωζώνη, που για τη χώρα μας ταυτίζεται με συνεχή λιτότητα, προτιμούμε το δεύτερο.

Η έξοδος από την Ευρωζώνη και η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, σε συνδυασμό με ένα αντιμνημονιακό προοδευτικό πρόγραμμα, μπορούν να δώσουν την αναγκαία οικονομική ρευστότητα για να στηριχτούν τα ασφαλιστικά ταμεία, να μειωθεί η ανεργία, να χρηματοδοτηθεί η Παιδεία, η Κοινωνική Προστασία, η Υγεία και η Ανάπτυξη.

6. Oι προτάσεις της ΛΑΕ για την Κοινωνική Ασφάλιση συνδέονται με τις προτάσεις της για την αναστήλωση του κοινωνικού κράτους και την ανάπτυξη της χώρας.

Η ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ προτείνει τη συγκέντρωση των αναγκαίων πόρων, ώστε να εξασφαλιστούν οι συντάξεις του μέλλοντος, αλλά και για να βελτιωθεί σήμερα το επίπεδο της παρεχόμενης κοινωνικής προστασίας και κοινωνικών-ασφαλιστικών παροχών.

Οι προτάσεις της ΛΑΕ για ένα δημόσιο και αλληλέγγυο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης δεν περιορίζονται στις εγγυήσεις για την επαρκή χρηματοδότησή της. Συνδέονται στενά με τις υπόλοιπες προτάσεις της για κατάργηση των μνημονίων, βαθειά διαγραφή του χρέους, αποκατάσταση, προάσπιση και αναβάθμιση του κοινωνικού κράτους και των εργασιακών δικαιωμάτων, 35ωρο, στήριξη των ανέργων, διεύρυνση της δημοκρατίας και του κοινωνικού ελέγχου, ενίσχυση της εργατικής συμμετοχής, καταπολέμηση των κοινωνικών ανισοτήτων και εξάλειψη της φτώχειας στη χώρα μας.

Η αντιμετώπιση του δημογραφικού προϋποθέτει ακύρωση της λιτότητας, ανάπτυξη με δημιουργία θέσεων εργασίας και αναδιανομή εισοδημάτων υπέρ των λαϊκών στρωμάτων καθώς και καταπολέμηση της αδήλωτης, απλήρωτης και ανασφάλιστης εργασίας.

7. Ο οικονομικός και κοινωνικός ρόλος της κοινωνικής ασφάλισης.

Οι θέσεις της ΛΑΕ για την κοινωνική ασφάλιση βασίζονται στις παραδοχές ότι:
  • Οι αλλεπάλληλες μειώσεις συντάξεων δεν λύνουν τα προβλήματα της Κοινωνικής Ασφάλισης, αλλά τα οξύνουν.
  • Οι εναλλακτικές πολιτικές πρέπει να διορθώνουν τις υπάρχουσες παθογένειες αλλά και να θέτουν τις βάσεις ενός συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, που θα ανακτήσει τα κοινωνικά και αναδιανεμητικά χαρακτηριστικά του.
  • Ο μακροπρόθεσμος σχεδιασμός για την αναβάθμιση της κοινωνικής ασφάλισης και συνολικά των κοινωνικών πολιτικών πρέπει να συνοδεύεται άμεσα μέτρα ικανοποίησης επειγουσών αναγκών των συνταξιούχων και των ασφαλιστικών ταμείων.
8. Βασικές αρχές οργάνωσης και λειτουργίας της κοινωνικής ασφάλισης.
Η ΛΑΕ αγωνίζεται για ένα δημόσιο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης:
  • Ισχυρό και κοινωνικά αποτελεσματικό, έξω από τη λειτουργία της αγοράς, χωρίς να έχει σχέση με ''ασφαλιστικά προϊόντα'', που λανσάρουν ασφαλιστικές εταιρείες και μνημονιακοί ''πλασιέ'' τους.
  • Δημόσιο και υποχρεωτικό. Για τη ΛΑΕ ο χαρακτηρισμός «δημόσιο» δεν βασίζεται μόνο στο τυπικό κριτήριο οργάνωσης και νομικής μορφής, αλλά έχει την έννοια, πως το κράτος υποχρεούται να μεριμνά για την εκπλήρωση των θεσμοθετημένων υποχρεώσεων και παροχών της κοινωνικής ασφάλισης, στα πλαίσια της θεσμοθετημένης τριμερούς χρηματοδότησης και της συνταγματικής επιταγής (Άρθρο 22 παρ.5)
  • Καθολικό, που θα προστατεύει εξ ίσου όλου/ες, ανεξάρτητα από το χρόνο που εντάχτηκαν στην ασφάλιση.
  • Αναδιανεμητικό, σε αντιπαράθεση με το μοντέλο ατομικών κουμπαράδων, που θα αναδεικνύει τα θετικά αποτελέσματα της αλληλεγγύης των γενεών και τα αδιέξοδα της ατομικής κεφαλαιοποίησης.
  • Πραγματικά Αλληλέγγυο μεταξύ των γενεών και όλων των εργαζομένων.
Η ΛΑΕ θεωρεί ότι πρέπει και μπορούν να αποκατασταθούν σχέσεις αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης των ασφαλισμένων, ιδιαίτερα των νέων, προς την κοινωνική ασφάλιση, εάν:
  • επανέλθει η εγγύηση των παροχών έναντι του μοντέλου “καθορισμένων εισφορών”,
  • μπει τέλος στην ανασφάλεια καθιερώνοντας σταθερούς, κωδικοποιημένους και ξεκάθαρους κανόνες για τους ασφαλισμένους και τις επιχειρήσεις,
  • αντιμετωπιστούν αποφασιστικά τα φαινόμενα διαφθοράς,
  • υποχρεωθούν οι επιχειρήσεις να τηρούν την κοινωνικοασφαλιστική νομοθεσία,
  • δοθούν θετικά κίνητρα στον εργαζόμενο, ώστε να διεκδικεί αποτελεσματικά το δικαίωμά του σε δηλωμένη και πλήρως ασφαλισμένη εργασία,
  • θεσπιστεί το δικαίωμα των εκπροσώπων των εργαζομένων για έλεγχο μέσα στις επιχειρήσεις.
9. Η αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυγής και της αδήλωτης και ανασφάλιστης εργασίας.

Η αξιοπιστία της Κοινωνικής Ασφάλισης στις σχέσεις της με τους ασφαλισμένους μπορεί να αποκατασταθεί πρωτίστως, εάν αντιμετωπιστούν η έκταση αλλά και οι ρίζες της εισφοροδιαφυγής και της αδήλωτης και ανασφάλιστης εργασίας.

Θα πρέπει να καταργηθούν νομοθετικές διατάξεις, που:
  • αφήνουν «παράθυρα» στην αδήλωτη εργασία,
  • καθιερώνουν κανόνες εργασίας χωρίς δικαιώματα,
  • δυσχεραίνουν τον έλεγχο των δημοσίων ελεγκτικών υπηρεσιών,
  • βάζουν εμπόδια στην είσπραξη βεβαιωμένων εισφορών,
  • ενδυναμώνουν τη χρήση ελαστικών μορφών εργασίας, όπως τα μπλοκάκια.
  • αφήνουν ατιμώρητες, όσες επιχειρήσεις παραβιάζουν την εργατική και κοινωνικο-ασφαλιστική νομοθεσία.
Επίσης η ΛΑΕ αγωνίζεται για:
  • ασφάλιση για υγειονομική περίθαλψη και σύνταξη των εργαζόμενων σε προγράμματα κοινωφελούς εργασίας,
  • κατάργηση των διατάξεων που προβλέπουν μειωμένες ή μηδενικές εργοδοτικές εισφορές (εισφοροαπαλλαγές),
  • Εξομοίωση ασφαλιστικών δικαιωμάτων των ελαστικά ή μερικά εργαζομένων και των εργαζομένων με συμβάσεις έργου, που υποκρύπτουν συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας, με αυτά των πλήρως εργαζομένων.
Η ενίσχυση της λειτουργικής ικανότητας, μηχανοργάνωσης και στελέχωσης των ασφαλιστικών ταμείων και των δημοσίων ελεγκτικών υπηρεσιών (ΣΕΠΕ, ΕΥΠΕΑ κλπ), η πλήρης νομική και υπηρεσιακή κάλυψη των ελεγκτών από ασύδοτους εργοδότες, η κωδικοποίηση και απλούστευση της ασφαλιστικής νομοθεσίας, με στόχο να θεσπιστεί Κώδικας Ασφαλιστικού Δικαίου, η έκδοση χρηστικού ασφαλιστικού οδηγού και η προώθηση μιας μεγάλης δημόσιας καμπάνιας ενημέρωσης των εργαζομένων για τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα μπορούν να ελαχιστοποιήσουν την ανασφάλιστη εργασία και την εισφοροδιαφυγή.

Ο εγγυητικός ρόλος του Κράτους στην κοινωνική ασφάλιση οφείλει να συνδυάζεται με διαδικασίες ουσιαστικού κοινωνικού ελέγχου, ενεργή ενημέρωση και συμμετοχή εκπροσώπων των ασφαλισμένων στη Διοίκηση των ΑσφαλιστικώνΤαμείων, στη λήψη των αποφάσεων και στο σχεδιασμό πολιτικών για την κοινωνική ασφάλιση.

10. Οργάνωση και λειτουργία της κοινωνικής ασφάλισης με ενιαίους και δίκαιους κανόνες.

Βασικοί κανόνες για την ενοποίηση ασφαλιστικών ταμείων πρέπει να είναι η πρόβλεψη ικανών μεταβατικών περιόδων, η μη ισοδέπωση προς τα κάτω των ασφαλιστικών δικαιωμάτων και η συναίνεση και δημοκρατική συμμετοχή των ενοποιούμενων φορέων και των ασφαλισμένων.

Η θέση της ΛΑΕ είναι σε αντιδιαστολή με την επιχειρούμενη και εν εξελίξει ενοποίηση σε σύνταξη και περίθαλψη, που ξεκίνησε το 2008 και ολοκληρώνεται από το 2010 και μετά με βασικό χαρακτηριστικό την κατεδάφιση ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

11. Ανάγκη αποκατάστασης και αναβάθμισης των παροχών Κοινωνικής Ασφάλισης.

Η ΛΑΕ αγωνίζεται για ένα δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα καθορισμένων παροχών κύριας και επικουρικής σύνταξης, στο οποίο τα ασφαλιστικά ταμεία και το κράτος εγγυώνται ενεργά την χορήγηση και την κοινωνική αποτελεσματικότητα των συντάξεων.

Η κύρια σύνταξη να είναι στο 80% του συντάξιμου μισθού και η επικουρική στο 20%.

Η κατώτερη σύνταξη να χορηγείται στο 65ο έτος ηλικίας και να αντιστοιχεί σε 20 ημερομίσθια του ανειδίκευτου εργάτη.

Απονομή συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων “από το πρώτο ένσημο”, ώστε ακόμα και οι εργαζόμενοι για πρόσκαιρο και σύντομο χρονικό διάστημα να έχουν κίνητρο να διεκδικούν την ασφάλισή τους.

Τα γενικά όρια ηλικίας συνταξιοδότησης να επανέλθουν από τα 67 στα 65 έτη για πλήρη σύνταξη και στα 60 για μειωμένη.

Προϋπόθεση ασφάλισης 35 ετών για πλήρη σύνταξη στα 58 έτη και 37 ετών ασφάλισης χωρίς όριο ηλικίας συνταξιοδότησης.

Διατήρηση για τους ασφαλισμένους πριν το 1983 της δυνατότητας συνταξιοδότητησης με 35 έτη ασφάλισης χωρίς όριο ηλικίας.

Συντάξιμος μισθός πρέπει να είναι ο μέσος όρος της καλύτερης πενταετίας.

Επανεξέταση, σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, του Κανονισμού για τα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα.

Το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης για τους ασφαλισμένους στο ΙΚΑ με 10.500 ημέρες ασφάλισης, εκ των οποίων 7500 στα Βαρειά και Ανθυγιειενά Επαγγέλματα, να επανέλθει στο 58ο έτος για πλήρη σύνταξη και στο 56ο έτος για μειωμένη, ενώ για όσους έχουν 4.500 ένσημα με 3.700 από αυτά βαρέα στο 60ο έτος.

Ώριμα, κατοχυρωμένα και θεμελιωμένα συνταξιοδοτικά δικαιώματα θα εξακολουθήσουν να γίνονται σεβαστά με μεταβατικές διατάξεις χωρίς τις απότομες ανατροπές των τελευταίων ετών. Επίσης θα πρέπει να εφαρμοστούν ολοκληρωμένες πολιτικές στήριξης της ανατροφής των τέκνων με δημόσιες κοινωνικές υποδομές και προσαρμογή των εργασιακών δικαιωμάτων στις ανάγκες των γονέων τότε που τα χρειάζονται.

Είναι απαραίτητο ένα πλήρες και σύγχρονο μοντέλο προστασίας από τα εργατικά ατυχήματα και διασφάλισης όρων υγιεινής και ασφάλειας στην εργασία.

12. Οι βασικές αρχές χρηματοδότησης της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Η κοινωνική ασφάλιση στηρίζεται οικονομικά, εκτός από τις ασφαλιστικές εισφορές, στην τριμερή χρηματοδότηση σε εφαρμογή της 102 Διεθνούς Σύμβασης Εργασίας (αρθρο 71.3), που επικυρώθηκε με το Ν.3251/55 και προβλέπει τη συμμετοχή του κράτους σ’ αυτή ως:
  • - νομοθέτη,
  • - επόπτη της λειτουργίας της,
  • - συγχρηματοδότη λόγω του υποχρεωτικού χαρακτήρα της,
  • -και εγγυητή της καταβολής των προβλεπόμενων παροχών της.
Η υποχρεωτική τριμερής χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης (κλάδου κύριας σύνταξης και κλάδου υγείας) πρέπει να επανέλθει για το σύνολο των ασφαλισμένων.

Για την κύρια σύνταξη μισθωτών η αναλογία να διαμορφώνεται σε 2/9 από τον εργαζόμενο, 3/9 από τον κρατικό προϋπολογισμό και 4/9 από τον εργοδότη.

Για την επικουρική και την εφάπαξ ασφάλιση θα ισχύει διμερής χρηματοδότηση από εργοδότες και εργαζομένους και εφόσον υπάρχουν ελλείμματα θα καλύπτονται από τον ειδικό υπολογαριασμό του ΑΚΑΓΕ.

Για τους αυτοαπασχολούμενους η αναλογία θα είναι 6/9 από ασφαλισμένους και 3/9 από το κράτος, για τον ΟΓΑ και ΝΑΤ δεν θα μειωθεί η ισχύουσα δημόσια χρηματοδότηση.

Πρέπει να δοθεί η δυνατότητα στους ελεύθερους επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους επιστήμονες να επιλέγουν ελεύθερα την ασφαλιστική κλάση, στην οποία μπορούν να ανταποκριθούν, και η μετάβασή τους σε ανώτερη κλάση να έχει προαιρετικό χαρακτήρα. Έτσι, θα ενεργοποιηθούν πολλοί ασφαλισμένοι στον ΟΑΕΕ και στο ΕΤΑΑ, που λόγω των σημερινών οικονομικών δυσχερειών τους βρίσκονται σε ουσιαστική αναστολή της ασφαλιστικής τους ικανότητας. Οι ασφαλιστικές εισφορές τους πρέπει να ανταποκρίνονται με δίκαιο τρόπο στην πραγματική εισφοροδοτική ικανότητά τους.

13. Ανακεφαλαιοποίηση των λεηλατημένων αποθεματικών της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Η δημόσια κοινωνική ασφάλιση θα πρέπει να στηριχτεί και με νέους συμπληρωματικούς δημόσιους πόρους, για να καλυφθούν σταδιακά οι απώλειες των αποθεματικών της από τη διαχρονική λεηλασία τους.

Τα αποθεματικά της Κοινωνικής Ασφάλισης υφίστανται από το 1950 μια συνεχή λεηλασία από κυβερνήσεις, τράπεζες και μεγαλοεργοδοσία (μειωμένες έως μηδενικές αποδόσεις των καταθέσεών τους, χρηματιστηριακή κρίση 1999-2002, σκάνδαλο δομημένων ομολόγων, κούρεμα ομολόγων δημοσίου των ασφαλιστικών ταμείων με το PSI+, ανακεφαλαιοποίησεις τραπεζών), με συνολικές απώλειες περίπου 120 δις ευρώ.

H καταλήστευση των αποθεματικών κεφαλαίων της κοινωνικής ασφαλισης δεν τα εξαφάνισε. Αποτελούν μέρος του σημερινού κοινωνικού και ιδιωτικού πλούτου. Πρέπει να αποκατασταθούν και να αναζητηθούν κατά βάση από την κερδοφορία των επιχειρήσεων, ιδιαίτερα από αυτές που κερδοσκοπούν σε βάρος της κοινωνικής ασφάλισης.

Συμπληρωματικοί δημόσιοι πόροι χρηματοδότησης, επιπλέον της τριμερούς και τακτικής, της κοινωνικής ασφάλισης μπορεί να προκύψουν από:
  1. Σταμάτημα και αποτροπή των ιδιωτικοποιήσεων των Δημοσίων Επιχειρήσεων και επανάκτηση της δημόσιας ιδιοκτησίας και ελέγχου σε ήδη ιδιωτικοποιημένες, στρατηγικής και κοινωνικής σημασίας, Δημόσιες Eπιχειρήσεις και σταθερή ετήσια αξιοποίηση σημαντικού τμήματος των κερδών τους για τη στήριξη της Κοινωνικής Ασφάλισης.
  2. Ποσοστό στα κέρδη των τραπεζών, που πρέπει να εθνικοποιηθούν, για αναπλήρωση των απωλειών της από ανακεφαλαιοποιήσεις.
  3. Κοινωνική ρήτρα στα δημόσια έργα: Ποσοστό υπέρ της κοινωνικής ασφάλισης επί της αξίας του αναλαμβανόμενου έργου, που θα επιβαρύνει τον εργολήπτη στις συμβάσεις δημοσίων έργων και κρατικών προμηθειών.
  4. Κοινωνική ρήτρα επί της δημόσιας ακίνητης περιουσίας: Ποσοστό υπέρ της κοινωνικής ασφάλισης των εκάστοτε αναπροσαρμογών της αντικειμενικής αξίας των ακινήτων και εκτάσεων γης του δημοσίου.
  5. Ποσοστό επί των κερδών επιχειρήσεων τυχερών παιχνιδιών (ΟΠΑΠ, καζίνο).
  6. Τμήμα των προστίμων που επιβάλλονται για φοροδιαφυγή.
  7. Όλο το ποσό των προστίμων που επιβάλλονται για εισφοροδιαφυγή και για ανασφάλιστη εργασία.
  8. Τμήμα των προστίμων που επιβάλλονται από το Υπουργείο Εμπορίου ή από την Αρχή Ανταγωνισμού.
  9. Τμήμα των προστίμων που επιβάλλονται για παραβιάσεις του ΚΟΚ.
  10. Τμήμα των προστίμων που επιβάλλουν οι ανεξάρτητες αρχές (ΑΑΔΑΕ, ΕΕΤΤ, ΡΑΕ, ΕΣΡ).
  11. Από τους πόρους του ΑΚΑΓΕ (Ασφαλιστικό Κεφάλαιο Αλληλεγγύης Γενεών).
  12. Μέρος των πόρων από την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της χώρας.
Για να βρεθούν επαρκείς πόροι, πρέπει να εντοπιστούν και να αξιοποιηθούν εκείνες οι μορφές πλούτου που επωφελήθηκαν και επωφελούνται από τη ληστεία της περιουσίας της Κοινωνικής Ασφάλισης και την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων. Η ΛΑΕ προτείνει θεσμούς διαφανούς οικονομικής διαχείρισης, αλλά και πολιτικής λογοδοσίας, και θεωρεί ότι το διαρκές σκάνδαλο της λεηλασίας των αποθεματικών της Κοινωνικής Ασφαλισης είναι πρωτίστως πολιτικό - ταξικό ζήτημα.

Η αξιοποίηση της περιουσίας (κινητής και ακίνητης) και των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων πρέπει να γίνεται με διαφάνεια και με επενδύσεις χαμηλού ρίσκου, που θα έχουν θετικό αντίκτυπο στην παραγωγική ανασυγκρότηση προς όφελος του λαού και θα εγγυώνται την τήρηση εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Η απόδοση της αξιοποίησης θα είναι εγγυημένη από το κράτος, ώστε τυχόν ελλιπείς αποδόσεις να συμπληρώνονται μέχρι το συμφωνημένο (από τα Ταμεία και το κράτος) όριο.

14. Άμεσες προτεραιότητες της ΛΑΕ για την Κοινωνική Ασφάλιση και τις συντάξεις.

  • Αποκατάσταση του δημόσιου – καθολικού - αναδιανεμητικού χαρακτήρα της Κοινωνικής Ασφάλισης, με κατάργηση των νόμων 3863/2010 και 3865/2010 ή άλλων, με τους οποίους το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης μετατρέπεται σε κεφαλαιοποιητικό με εγγυημένη από το κράτος μόνο τη λεγόμενη εθνική σύνταξη και με το υπόλοιπο κομμάτι της σύνταξης να μετατρέπεται σε ανταποδοτικό - ατομικό.
  • Τέλος στις μειώσεις κύριων - επικουρικών συντάξεων και εφάπαξ παροχών.
  • Συνέχιση καταβολής του ΕΚΑΣ, χωρίς αυστηροποίηση εισοδηματικών κριτηρίων.
  • Κατάργηση της ρήτρας θανάτου, της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος και του κανόνα βιωσιμότητας στις επικουρικές συντάξεις στις εφάπαξ παροχές.
  • Ακύρωση των αυξήσεων των ασφαλιστικών εισφορών υπέρ υγείας από 4 σε 6% στις κύριες συντάξεις και από
  • Κατάργηση όλων των μνημονιακών αντιασφαλιστικών εφαρμοστικών νόμων, υπουργικών αποφάσεων και εγκυκλίων.
  • Ακύρωση των αυξήσεων των ασφαλιστικών εισφορών υπέρ υγείας από 4 σε 6% στις κύριες συντάξεις και από 0% σε 6% στις επικουρικές.
  • Αποκατάσταση και σεβασμός των κατοχυρωμένων και θεμελιωμένων συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων.
  • Αποκατάσταση των λεηλατημένων από τα μνημόνια συντάξεων και των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, με βάση τους ρυθμούς ανάκαμψης της οικονομίας με την εφαρμογή του σχεδίου μας για παραγωγική ανασυγκρότηση, ξεκινώντας από τους χαμηλοσυνταξιούχους.
  • Ταχύτερη απονομή συντάξεων, ώστε να σταματήσει η ντροπή της αναμονής των συνταξιούχων για ένα έως τέσσερα χρόνια, με τις αναγκαίες προσλήψεις προσωπικού στα ασφαλιστικά ταμεία και με την ολοκλήρωση της πληροφορικοποίησης των υπηρεσιών τους.
  • Κατάργηση της προϋπόθεσης των 100 ημερών ασφάλισης για κάθε χρόνο της τελευταίας πενταετίας για την κατοχύρωση δικαιώματος μειωμένης σύνταξης. 
Η ΛΑ.Ε. έχει θέσει τις δυνάμεις της σε πολιτικό και κινηματικό «συναγερμό» και είναι στην πρώτη γραμμή των εργατικών και λαϊκών αγώνων για υπεράσπιση της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης και απόκρουση της νεοφιλελεύθερης αντιμεταρρρύθμισης, που απειλεί με πλήρη εκθεμελίωση όλες τις κατακτήσεις σε σύνταξη και περίθαλψη. Για μια μεγάλη δημοκρατική - αντιμνημονιακή ανατροπή και ένα προοδευτικό αναπτυξιακό πρόγραμμα ανασυγκρότησης. Μία ανατροπή που μπορεί να έρθει με τη μεγαλύτερη ανάπτυξη, τον αποτελεσματικότερο συντονισμό, τη σχεδιασμένη κλιμάκωση των εργατικών και λαϊκών αγώνων, την κοινή δράση των αριστερών και των αντιμνημονιακών δυνάμεων και την ενδυνάμωση της ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ”.
πηγή: iskra.gr