ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ / Παράσταση διαμαρτυρίας για τις γερμανικές αποζημιώσεις

     Η ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ πραγματοποίησε τη Δευτέρα το μεσημέρι, παράσταση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Εξωτερικών για τη διεκδίκηση των οφειλόμενων Γερμανικών επανορθώσεων -πολεμικών αποζημιώσεων, για τα εγκλήματα και τις καταστροφές που προκάλεσαν οι ναζί στην κατοχή.

Συνεχίζονται οι πολύμορφες πρωτοβουλίες της Πανελλήνιας Ένωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΠΕΑΕΑ -ΔΣΕ) στο πλαίσιο της καμπάνιας για την διεκδίκηση των Γερμανικών αποζημιώσεων που βρίσκεται σε εξέλιξη.

Η ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ πραγματοποίησε τη Δευτέρα το μεσημέρι, παράσταση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Εξωτερικών για τη διεκδίκηση των οφειλόμενων Γερμανικών επανορθώσεων -πολεμικών αποζημιώσεων, για τα εγκλήματα και τις καταστροφές που προκάλεσαν οι ναζί στην κατοχή.

Στη συγκέντρωση μίλησε η Πρόεδρος της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ Τούλα Μητσέα, ενώ στη συνέχεια αντιπροσωπεία ζήτησε συνάντηση με την ηγεσία του Υπουργείου προκειμένου να καταθέσει σχετικό υπόμνημα.

Την αντιπροσωπεία απάρτιζαν η Τούλα Μητσέα, ο Γιώργος Μαργαρίτης, Καθηγητής Σύγχρονης Πολιτικής και Κοινωνικής Ιστορίας του ΑΠΘ με δράση στο κίνημα για τις Γερμανικές αποζημιώσεις και ο Νότης Μαριάς, πρώην ευρωβουλευτής και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης.

Να σημειωθεί πως η ηγεσία του ΥΠΕΞ δεν επέτρεψε στην αντιπροσωπεία να εισέλθει στο κτίριο, και παρέλαβε το ψήφισμα στην είσοδο, ενώ για ακόμη μία φορά δεν δόθηκε απάντηση στο αίτημα της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ για πραγματοποίηση συνάντησης με θέμα την διεκδίκηση των αποζημιώσεων.

Κατά τη διάρκεια της κινητοποίησης, η Τούλα Μητσέα μίλησε μεταξύ άλλων για τον ρόλο της ΕΕ και την αρνητική της στάση στο ζήτημα των Γερμανικών αποζημιώσεων. Τόνισε πως όσες φορές το ΚΚΕ και η ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ έχουν θέσει το ζήτημα στις δομές της ΕΕ η απάντηση που λαμβάνουν είναι πως αυτό δεν βρίσκεται στην αρμοδιότητά τους.

«Στην αρμοδιότητά της είναι όλα τα άλλα μέτρα και οι οδηγίες που παίρνουν σε βάρος των λαών και οι πολεμοκάπηλες αποφάσεις που βάζουν τους λαούς στο στόμα του λύκου για τα δικά τους συμφέροντα, αυτά είναι στις αρμοδιότητές τους, αλλά οι Γερμανικές αποζημιώσεις όχι. Και αυτό είναι ένας ακόμα λόγος αυτό να αποτελέσει κριτήριο ψήφου στις επερχόμενες Ευρωεκλογές», είπε, και πρόσθεσε: «Εμείς συνεχίζουμε να διεκδικούμε, δεν συμορφωνόμαστε με την προτροπή των κυβερνήσεων που μας λένε «αφήστε τα αυτά πίσω», γιατί δεν μπορούμε να ξεχάσουμε το δίκιο αυτού του μεγαλειώδους αγώνα της δεκαετίας του '40 του λαού μας, αγώνα για την απελευθέρωση της χώρας και για ένα καλύτερο μέλλον χωρίς το ζυγό της εκμετάλλευσης».

Το ψήφισμα που κατέθεσε η ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ

«Το 2024 κλείνουν ογδόντα χρόνια από την απελευθέρωση της Ελλάδας από τη φασιστική κατοχή. Ογδόντα χρόνια από τότε που η εργατική τάξη της Ελλάδας, ο λαός και η νεολαία της συσπειρωμένοι στο ΕΑΜ, στον ένοπλο βραχίονά του τον ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝ, πάλευαν νικηφόρα με το όπλο στο χέρι, με αιμοδότη, νου και ψυχή το ηρωικό ΚΚΕ. Είχαν νικήσει το εγκληματικό γερμανικό ναζιστικό τέρας και τους ντόπιους αστούς συνεργάτες του. Είχαν κατακτήσει με το αίμα τους τη χιλιάκριβη τη λευτεριά και πάσχιζαν να φέρουν καινούργιες μέρες στην κατεστραμμένη από τον κατακτητή Ελλάδα.

Η Ελλάδα συγκαταλέγεται μεταξύ των χωρών με τους περισσότερους νεκρούς την περίοδο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου σε αναλογία με τον πληθυσμό της. Πάνω από 500.000 ήταν οι νεκροί στη διάρκεια της τετράχρονης φασιστικής κατοχής, ενώ ανυπολόγιστες ήταν οι υλικές ζημιές από τις λεηλασίες και τις καταστροφές.

Όμως ογδόντα χρόνια μετά παραμένουν ανεκπλήρωτες οι δίκαιες και τεκμηριωμένες αξιώσεις του ελληνικού λαού για τις πολεμικές επανορθώσεις-αποζημιώσεις που οφείλει η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας (ΟΔΓ) για τις καταστροφές που προξένησαν στην Ελλάδα οι φασιστικές δυνάμεις κατοχής στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Για τα πρωτοφανή σε βαρβαρότητα εγκλήματα σε βάρος αμάχων, γυναικών, γερόντων, παιδιών, ακόμη και βρεφών, για να κάμψουν την ηρωική, μεγαλειώδη αντίσταση του λαού μας, που αγωνίστηκε με το όπλο στο χέρι κατά των φασιστικών ορδών και απελευθέρωσε τη χώρα.

Ογδόντα χρόνια μετά, οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις της χώρας μας ουδέποτε διεκδίκησαν στην πράξη, με επιμονή και σχέδιο ενεργειών, τις οφειλόμενες γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις που περιλαμβάνουν:

• Το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο-ληστεία που επιβλήθηκε στην κατεχόμενη Ελλάδα από τη ναζιστική Γερμανία.


• Αποζημιώσεις για τις τεράστιες καταστροφές στις υποδομές που προκάλεσαν τα γερμανικά κατοχικά στρατεύματα στη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής.


• Τις αποζημιώσεις των θυμάτων των φρικιαστικών ναζιστικών εγκλημάτων στις μαρτυρικές πόλεις και χωριά της Ελλάδας, των ομήρων στα ναζιστικά στρατόπεδα και στα εργοστάσια των γερμανικών μονοπωλίων.


• Την επιστροφή των αρχαιολογικών θησαυρών ανεκτίμητης αξίας και των θησαυρών πολιτιστικής κληρονομιάς που λεηλατήθηκαν από τις γερμανικές κατοχικές δυνάμεις.

Σύμφωνα με το πόρισμα της Βουλής υπολογίζονται σε 410.000.000.000 ευρώ (κατοχικό δάνειο, επανορθώσεις από καταστροφές και χρέη προς τους ιδιώτες για τα ολοκαυτώματα, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, κλπ), ενώ σε αυτά πρέπει να προστεθούν και 10.δις ευρώ για τα χρέη από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Πρόκειται για τεράστιες υποχρεώσεις απέναντι στην Ιστορία και τον Ελληνικό λαό.

Η Πανελλήνια Ενωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ), για μια ακόμη φορά, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του αγώνα για να διεκδικήσει η κυβέρνηση τις πολεμικές αποζημιώσεις από την ΟΔΓ η οποία αρνείται να πληρώσει.

Απαιτούμε η ελληνική κυβέρνηση να διεκδικήσει απαιτητικά από τη Γερμανική κυβέρνηση τις επανορθώσεις - πολεμικές αποζημιώσεις που έχουν αποφασιστεί στη Διεθνή Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων (Δεκέμβρης 1945 - Ιανουάριος 1946), από την υπογραφή της Συμφωνίας της ΟΔΓ το Φλεβάρη του 1953 στο Λονδίνο, που προέβλεπε διμερείς συμβάσεις διακανονισμού των πολεμικών επανορθώσεων με τις χώρες στις οποίες έπρεπε να πληρώσει, και από τη Συμφωνία Ειρήνης το Σεπτέμβρη 1990 στη Μόσχα

Είναι απαίτηση του ελληνικού λαού να διεκδικήσει χωρίς περιστροφές και σκοπιμότητες να πληρωθούν οι πολεμικές οφειλές της ΟΔ Γερμανίας στη χώρα μας γιατί είναι λεφτά του ελληνικού λαού».

πηγή: 902.gr 

Ευρωβαρόμετρο: Η δημόσια υγεία απασχολεί τους Ευρωπαίους ψηφοφόρους

     Η δημόσια υγεία αναφέρθηκε περισσότερο στην Ελλάδα (56%), την Ιρλανδία, την Ισπανία, την Ουγγαρία και τη Σλοβενία. Αυτό αντικατοπτρίζει την επιθυμία η ΕΕ να αναλάβει περισσότερη δράση στον τομέα της υγείας, που επισημάνθηκε στη Διάσκεψη για το μέλλον της Ευρώπης.

Η τελευταία έρευνα του Ευρωβαρόμετρου ενόψει των ευρωεκλογών του Ιουνίου δείχνει ότι η δημόσια υγεία είναι ένα από τα κορυφαία ζητήματα για τους ψηφοφόρους.

Στο πλαίσιο του Ευρωβαρόμετρου πραγματοποιήθηκαν περισσότερες από 26.000 συνεντεύξεις με φυσική παρουσία ή μέσω τηλεδιάσκεψης για την διεξαγωγή της έρευνας και τα αποτελέσματα κατανεμήθηκαν ανάλογα με τον πληθυσμό κάθε κράτους μέλους.

Η έρευνα δείχνει ότι το 60% των Ευρωπαίων ενδιαφέρεται για τις επερχόμενες εκλογές, γεγονός που συνεπάγεται αύξηση 11% σε σχέση με την αντίστοιχη έρευνα του 2019 λίγους μήνες πριν τις ευρωεκλογές, και είναι επίσης πολύ πιο πιθανό να ψηφίσουν.

Τα κορυφαία θέματα που απασχολούν τους Ευρωπαίους πολίτες που ερωτήθηκαν ήταν η καταπολέμηση της φτώχειας (33%), η στήριξη της δημόσιας υγείας (32%), η ενδυνάμωση της οικονομίας (31%) και η ενίσχυση της άμυνας και της ασφάλειας της ΕΕ (31%). Η δημόσια υγεία δεν εμφανιζόταν καθόλου στην έρευνα της άνοιξης του 2019, όμως η πανδημία COVID-19 άλλαξε τα δεδομένα και την έθεσε στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος κατά τη διάρκεια της τρέχουσας κοινοβουλευτικής περιόδου. Άλλες έρευνες του Ευρωβαρόμετρου έχουν δείξει ότι η ΕΕ έφτασε σε ιστορικά επίπεδα στήριξης κατά τη διάρκεια της πανδημίας.

Η δημόσια υγεία αναφέρθηκε περισσότερο στην Ελλάδα (56%), την Ιρλανδία, την Ισπανία, την Ουγγαρία και τη Σλοβενία. Αυτό αντικατοπτρίζει την επιθυμία η ΕΕ να αναλάβει περισσότερη δράση στον τομέα της υγείας, που επισημάνθηκε στη Διάσκεψη για το μέλλον της Ευρώπης.

Δημογραφικό χάσμα

Ενώ η έρευνα δείχνει έντονο ενδιαφέρον για τη δημόσια υγεία, η σημασία που της αποδίδεται διαφέρει σημαντικά μεταξύ των διαφόρων τμημάτων του πληθυσμού.

Οι γυναίκες είναι πολύ πιο πιθανό να δώσουν προτεραιότητα στην υγεία σε σχέση με τους άνδρες (35% έναντι 28%)- οι μεγαλύτεροι σε ηλικία ερωτηθέντες, ηλικίας 55+, τη θεωρούν πιο σημαντική από τα νεότερα τμήματα του πληθυσμού (34% για τους 55+, 28% για τους 15 – 24).

Το εισόδημα και το επίπεδο εκπαίδευσης επηρεάζουν επίσης. Οι ερωτηθέντες που εγκατέλειψαν την εκπαίδευση στην ηλικία των 15 ετών έδωσαν στην υγεία πολύ μεγαλύτερη σημασία από εκείνους που είχαν περάσει περισσότερο χρόνο στο εκπαιδευτικό σύστημα (43% έναντι 27%). Παρομοίως, όσοι έχουν οικονομικές δυσκολίες δίνουν μεγαλύτερη σημασία στην υγεία (41% έναντι 29%).

πηγή: euractiv.gr

Ηρώ Διώτη / Τρίκαλα: «Να τελειώνουμε με την Αριστερά της συνθηκολόγησης»

     Στο ερώτημα που τέθηκε κατά τη συζήτηση με το κοινό, για το αν μπορεί να υπάρξει μια συνεργασία του ΜέΡΑ25 και της Νέας Αριστεράς, η Ηρώ Διώτη απάντησε ξεκαθαρίζοντας τα εξής: «Η συνεργασία δεν μπορεί να είναι εφικτή όχι εξαιτίας του ψυχολογικού τραύματος ή των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων της. Αλλά γιατί η Νέα Αριστερά, δια στόματος του επικεφαλής της έχει κάνει καθαρές τις προθέσεις της για συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ για τη δημιουργία της προοδευτικής παράταξης. 

Στην εκδήλωση που διοργάνωσε η εφημερίδα Εποχή στα Τρίκαλα για την ανταγωνιστική αριστερά, τα κινήματα, την ανασύνθεση της Αριστεράς συμμετείχε χτες η συντονίστρια της Κ.Ε του ΜέΡΑ25 και υποψήφια ευρωβουλέυτρια Ηρώ Διώτη.

Στο ερώτημα που τέθηκε κατά τη συζήτηση με το κοινό, για το αν μπορεί να υπάρξει μια συνεργασία του ΜέΡΑ25 και της Νέας Αριστεράς, η Ηρώ Διώτη απάντησε ξεκαθαρίζοντας τα εξής: «Η συνεργασία δεν μπορεί να είναι εφικτή όχι εξαιτίας του ψυχολογικού τραύματος ή των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων της. Αλλά γιατί η Νέα Αριστερά, δια στόματος του επικεφαλής της έχει κάνει καθαρές τις προθέσεις της για συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ για τη δημιουργία της προοδευτικής παράταξης. Άρα η στρατηγική της δεν είναι η ανεξάρτητη πορεία της Αριστεράς, αλλά η ύπαρξη μιας αριστερής τάσης σε ένα Κεντροαριστερό σύστημα. Και έκανε εξ αρχής δηλώσεις νομιμοφροσύνης προς το σύστημα ότι δεν συνεργάζεται με ενοχλητικούς και “ακραίους”».

Η λογική του μονόδρομου

Η ομιλία ξεκίνησε με μια αναφορά για το πώς ο ΣΥΡΙΖΑ προσχώρησε το 2015 στην λογική του μονόδρομου: «…ο ΣΥΡΙΖΑ προχώρησε στην συστηματική απαξίωση, στη λοιδορία όλων εκείνων των αιτημάτων που μετέτρεψαν την Αριστερά σε πρωταγωνιστική δύναμη της περιόδου της κρίσης, θεωρώντας εντελώς αφελώς ότι μπορεί σα να μην έχει αλλάξει τίποτα στην ελληνική κοινωνία, να υποδυθεί ο ίδιος τα πολιτικά κόμματα εκείνα που ο ελληνικός λαός είχε απορρίψει στηρίζοντάς τον.»

Στη συνέχεια αναφέρθηκε στο πώς οφείλουμε να μιλάμε για το τι χρειάζεται να κάνει η Αριστερά από δω και μπρος: «δίνοντας τον λόγο και στις γενιές που δεν βίωσαν την ήττα με τον τρόπο που τη βιώσαμε εμείς, στις γενιές που το 2015 ήταν 9 ή 12 χρονών και σήμερα διαδηλώνουν ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της παιδείας και καταλαμβάνουν τα σχολεία και τις σχολές τους.»

Η Ηρώ Διώτη αναφέρθηκε επίσης στην ανάγκη να ξεφύγει η Αριστερά από τη συνθήκη της ήττας και της συνθηκολόγησης, λέγοντας:

«‘Oπως ακριβώς πρέπει να σταματήσουμε να αντιλαμβανόμαστε το 2015 ως ένα Τείχος των Δακρύων για την ιδιοκτησία του οποίου διαγκωνιζόμαστε οι διαφορετικές φατρίες, έτσι ακριβώς πρέπει και να σταματήσουμε να δρούμε και να πολιτευόμαστε υπό το βάρος της ήττας του 2015, ως μια Αριστερά υπό αίρεση αν όχι υπό κατοχή. Γιατί αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα σήμερα με μια Αριστερά η οποία αντιλαμβάνεται τον εαυτό της μόνο ως μια συμπληρωματική δύναμη σε ένα μπλοκ εξουσίας, κεντροαριστερό ή προοδευτικό ή όπως αλλιώς, το οποίο μάλιστα έχει καταστεί και εξαιρετικά μειοψηφικό.

Αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα με μια Αριστερά η οποία δεν μπορεί να κόψει τους δεσμούς της με τον πάση θυσία κυβερνητισμό, δηλαδή έχει μετατρεψει τη συνθηκολόγηση σε δομικό, καταστατικό της στοιχείο».

Και πρόσθεσε ότι, αντίθετα, «η Αριστερά που δεν παραδέχεται την ήττα της, είναι η Αριστερά που θεωρεί ανάξιο να κρύβει τις προθέσεις της. Επιμένει δηλαδή, ακόμα και σε πείσμα των καιρών, ακόμα και ενάντια στους συσχετισμούς της συγκυρίας, ότι η πολιτική που ασκείται σήμερα δεν είναι μονόδρομος, αλλά αντίθετα είναι το αποτέλεσμα μιας θλιβερής αλλά προσωρινής συνθήκης, που είναι η νίκη των λίγων επί των πολλών».

Ακολουθεί η ομιλία της Ηρώ Διώτη:

«Φίλες και φίλοι,

Θα μου επιτρέψετε να ξεκινήσω κάπως παράδοξα την τοποθέτησή μου, θα έλεγα από τη μέση ή ίσως από μια υποσημείωση –υποσημείωση όμως που μου φαίνεται απαραίτητη για να ορίσουμε το θέμα για το οποίο συζητάμε.

Όταν μου έστειλαν οι εδώ διοργανώτριες και διοργανωτές την αφίσα της εκδήλωσης και την δημοσίευσα με τη σειρά μου στα κοινωνικά δίκτυα, έγινα δέκτρια πολλών διαμαρτυριών και παραπόνων. Όχι από μέλη του ΜέΡΑ25, στο οποίο ανήκω, αλλά πάντως από πολλούς ανθρώπους με τους οποίους συνεργαζόμαστε ή έστω μας στηρίζουν και μας ψηφίζουν. Το γενικό πλαίσιο της διαμαρτυρίας ήταν το πώς μπορούμε να κάνουμε λόγο και να συζητάμε για τα κινήματα και μια ανταγωνιστική αριστερά, με αυτούς που ψήφισαν, στήριξαν και εφάρμοσαν τον τρίτο μνημόνιο. Ήταν δηλαδή διαμαρτυρίες για το γεγονός ότι δέχτηκα να κάνω αυτή τη συζήτηση με τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη –φαντάζομαι όχι με τον ίδιο προσωπικά, αλλά με το κόμμα του και τα όσα εκφράζει.

Ίσως να είχαν και δίκιο. Θα ήθελα όμως και από εδώ, να κάνω την ίδια διευκρίνηση και να πω αυτά που απάντησα σε όσες διαμαρτυρίες πρόλαβα να απαντήσω.

Η Αριστερά έχει ανάμεσα στα άλλα, ένα πρόβλημα. Εξακολουθεί να μιλάει πάρα πολύ για το 2015 και όσα συνέβησαν το 2015. Αυτό είναι ως έναν βαθμό λογικό. Το 2015 κληθήκαμε, όσες και όσοι ήμασταν τότε στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά στην πραγματικότητα όσες και όσοι συμμετείχαν στα πολύ έντονα κινήματα εκείνης της εποχής που έφεραν την Αριστερά στο προσκήνιο, να αποδείξουμε ότι εννοούσαμε αυτά που λέμε, ότι πράγματι υπάρχει ένας άλλος δρόμος από τον προτεινόμενο ως μοναδικό δρόμο της λιτότητας, της αφαίμαξης των χαμηλών στρωμάτων, της ιδιωτικοποίησης και της διάλυσης των κοινωνικών υπηρεσιών. Και όταν μας δόθηκε η ευκαιρία να το κάνουμε, με ευθύνη της τότε ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, δηλώσαμε –όχι όλες και όλοι, αλλά για την κοινωνία αυτό έχει μικρή σημασία- ότι όσα λέγαμε δεν ισχύουν και ότι ο δρόμος αυτός είναι πράγματι μονόδρομος.

Στη συνέχεια μάλιστα, παρασυρμένη από την αυταπάτη ότι η εκλογική νίκη του Σεπτέμβρη του 2015 ήταν μια στρατηγική προσχώρηση της κοινωνίας σε αυτή την αντίληψη και όχι αποτέλεσμα ενός συλλογικού σοκ, ο ΣΥΡΙΖΑ προχώρησε στην συστηματική απαξίωση, στη λοιδορία όλων εκείνων των αιτημάτων που μετέτρεψαν την Αριστερά σε πρωταγωνιστική δύναμη της περιόδου της κρίσης, θεωρώντας εντελώς αφελώς ότι μπορεί σα να μην έχει αλλάξει τίποτα στην ελληνική κοινωνία, να υποδυθεί ο ίδιος τα πολιτικά κόμματα εκείνα που ο ελληνικός λαός είχε απορρίψει στηρίζοντάς τον.

Πρόκειται για μια πολιτική που θα διδάσκεται ίσως στο μέλλον, ως ένα υπόδειγμα πολιτικής ανοησίας, ως μια μέθοδος προς αποφυγή στον τρόπο που γίνονται οι πολιτικές επιλογές. Και είναι μια πολιτική η οποία οδήγησε την Αριστερά πίσω στο περιθώριο, θα τολμούσα να πω όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και συνολικά στην Ευρώπη.

Είναι λοιπόν λογικό για τον κόσμο της Αριστεράς, το 2015 να είναι ένα ψυχολογικό τραύμα που δεν έχει επουλωθεί. Αλλά πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβουμε ότι αυτή η συζήτηση αφορά σε μεγάλο βαθμό εμάς και την αποτίμησή μας, αφορά σίγουρα την ιστορία, αλλά δεν αφορά την κοινωνία.

Η κοινωνία δέχτηκε υπάκουα το μήνυμα που της εξέπεμψε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015, ότι δηλαδή η δεξιά πολιτική είναι μονόδρομος και έδωσε στη Δεξιά μια πολιτική και κοινωνική παντοδυναμία. Όπως επαναλαμβάνω κάπως μονότονα τον τελευταίο χρόνο, πριν ακόμα από τις εκλογές του περασμένου Μαΐου, η ελληνική κοινωνία βρίσκεται εδώ και σχεδόν μια δεκαετία στη δίνη μιας πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής, ιδεολογικής, πολιτισμικής, ηθικής και αισθητικής στροφής προς τα Δεξιά.

Μιλώντας λοιπόν για την ανάγκη να αναπτυχθεί μια αντιπαράταξη σε αυτή την τάση, άρα για την ανασύνθεση της Αριστεράς, για τη δημιουργία μιας ανταγωνιστικής αριστεράς, δεν μπορούμε να μιλάμε για το τι έγινε το 2015. Οφείλουμε να μιλάμε πρωτίστως για το τι πρέπει να γίνει από εδώ και μπρος. Και αυτή είναι μια συζήτηση που πρέπει να την κάνουμε δίνοντας τον λόγο και στις γενιές που δεν βίωσαν την ήττα με τον τρόπο που τη βιώσαμε εμείς, στις γενιές που το 2015 ήταν 9 ή 12 χρονών και σήμερα διαδηλώνουν ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της παιδείας και καταλαμβάνουν τα σχολεία και τις σχολές τους.

Το ερώτημα λοιπόν είναι: ποιες πολιτικές μπορούν να καταστήσουν την Αριστερά όχι μόνο ανταγωνιστική, αλλά και ξανά απειλητική, επικίνδυνη για την άρχουσα τάξη και τον φιλελευθερισμό.

Ισχυρίζομαι λοιπόν, ότι όπως ακριβώς πρέπει να σταματήσουμε να αντιλαμβανόμαστε το 2015 ως ένα Τείχος των Δακρύων για την ιδιοκτησία του οποίου διαγκωνιζόμαστε οι διαφορετικές φατρίες, έτσι ακριβώς πρέπει και να σταματήσουμε να δρούμε και να πολιτευόμαστε υπό το βάρος της ήττας του 2015, ως μια Αριστερά υπό αίρεση αν όχι υπό κατοχή. Γιατί αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα σήμερα με μια Αριστερά η οποία αντιλαμβάνεται τον εαυτό της μόνο ως μια συμπληρωματική δύναμη σε ένα μπλοκ εξουσίας, κεντροαριστερό ή προοδευτικό ή όπως αλλιώς, το οποίο μάλιστα έχει καταστεί και εξαιρετικά μειοψηφικό.

Αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα με μια Αριστερά η οποία δεν μπορεί να κόψει τους δεσμούς της με τον πάση θυσία κυβερνητισμό, δηλαδή έχει μετατρέψει τη συνθηκολόγηση σε δομικό, καταστατικό της στοιχείο. Είναι λοιπόν πολιτικά ανώφελο να ζητάς πιστοποιητικά αριστεροσύνης, συγγνώμες και πατερημά για το 2015 και όποιοι το έκαναν αυτό, το πλήρωσαν πολιτικά. Αλλά είναι καταστροφικό επίσης, να νομίζεις ότι μπορείς να συνεχίσεις την πολιτική από εκεί που την άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2023, χωρίς να μπεις στον κόπο να δώσεις μια εξήγηση –στον εαυτό σου έστω- για το τι ήταν αυτό που οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ στην πολιτική συντριβή και τελικά στη γελοιοποίηση –από τη σκοπιά της Αριστεράς- και την εκλογή ενός πολιτικού ΟΥΦΟ στην ηγεσία του, βαπτίζοντάς το μάλιστα αυτό «επιστροφή της πολιτικής».

Από τη μεριά μας προτείνουμε μια επιχείρηση ανασύνθεσης της Αριστεράς, γύρω από τέσσερις πυλώνες.

Ο πρώτος είναι ο εξισωτικός και αφορά την υπεράσπιση μιας πολιτικής που να περιλαμβάνει επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων με αποφασιστική αύξηση των μισθών και αποφασιστική μείωση του χρόνου εργασίας, φορολόγηση και δημόσιο έλεγχο της κερδοφορίας, δημόσιο χαρακτήρα των κοινωνικών υπηρεσιών, στην παιδεία, την υγεία, την ενέργεια, τις μεταφορές, το νερό. Προϋποθέτει δηλαδή τη δημιουργία ενός ευρύτατου χώρου οικονομικής αλληλεγγύης.

Ο δεύτερος είναι ο ελευθεριακός και αφορά στην απαρέγκλιτη υπεράσπιση των πολιτικών και των κοινωνικών δικαιωμάτωναπέναντι σε μια πολιτική αυταρχισμού και κατάλυσης του κράτους δικαίου, αλλά επίσης και μια ανυποχώρητη πολιτική υποστήριξης των προσφύγων και μεταναστών, αντιπαράταξης με την Ακροδεξιά αλλά και με τις ρατσιστικές πολιτικές του ελληνικού κράτους την τελευταία δεκαετία. Προϋποθέτει δηλαδή την δημιουργία ενός ευρύτατου δημόσιου χώρου πολιτικής αλληλεγγύης.

Ο τρίτος πυλώνας είναι ο οικολογικός και αφορά την αντίσταση σε πολιτικές έντονης ανάπτυξης και καταστροφής του περιβάλλοντος, συμπεριλαμβανομένων των εξορύξεων και της ασταμάτητης κατάληψης του δημόσιου χώρου, της αντίληψης του τσιμέντο παντού, τις ανοησίες περί πράσινης ενέργειας χωρίς σχεδιασμό και με γνώμονα τις κοινωνικές ανάγκες. Προϋποθέτει δηλαδή τη δημιουργία ενός ευρύτατου χώρου κλιματικής αλληλεγγύης.

Και ο τέταρτος πυλώνας είναι ο αντιπολεμικός και αφορά την χωρίς αστερίσκους καταδίκη της γενοκτονίας που συντελείται αυτή τη στιγμή στη Γάζα, την καταδίκη του αυταρχικού σιωπητηρίου που επιβάλει η Δύση και η ΕΕ ειδικότερα απέναντι σε αυτή τη σφαγή, την καταγγελία του πολεμοκάπηλου συνασπισμού που έχει συστήσει η Ελλάδα, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ μάλιστα, με τη χούντα της Αιγύπτου και την δολοφονική κυβέρνηση του Ισραήλ και πρωτοβουλίες για δίκαιη ειρήνευση στην Ουκρανία. Προϋποθέτει δηλαδή τη δημιουργία ενός ευρύτατου χώρου διεθνιστικής αλληλεγγύης.

Εδώ πρέπει να είμαι σαφής: Ακόμα κι αν δεν είναι εποχή για μεγάλα λόγια, οι πολιτικές αυτές προϋποθέτουν ουσιαστική ρήξη με τη σημερινή ασκούμενη πολιτική. Και, το τονίζω, στην πράξη, όχι στα λόγια. Μπορεί όλες και όλοι εδώ να σοκαριζόμαστε όταν ακούμε τον Κασσελάκη να κλείνει τον όρο «πατριωτική αριστερά» σε όλες τις πτώσεις, αλλά τι σημασία έχει αν αποφεύγεις τα πατριδοκάπηλα συνθήματα, αλλά υπερασπίζεσαι τις εξορύξεις ως μοντέλο παραγωγικής ανάπτυξης του εθνικού κεφαλαίου;

Είναι όλα αυτά που προτείνω εγγύηση ότι η πορεία της Αριστεράς μπορεί, τροφοδοτούμενη από τα κινήματα πάντα και ανατροφοδοτώντας τα με επεξεργασίες, να είναι νικηφόρα; Μόνο ένας τρελός θα απαντούσε με σιγουριά σε αυτό. Είναι όμως, κατά τη γνώμη μου, η αναγκαία συνθήκη για την έξοδο από το σπιράλ της ήττας.

Υπάρχει μια ωραία φράση που έγραψε μια σημαντική Γαλλίδα φιλόσοφος η Σιμόν Βέιγ, η οποία έζησε και έγραψε επίσης σε μια πολύ πολύ σκοτεινή εποχή, την εποχή του Μεσοπολέμου, τότε που επίσης ο φασισμός κάλπαζε σε όλη την Ευρώπη, φούσκωνε το ρατσιστικό και το εθνικιστικό μίσος και οι ευρωπαϊκοί λαοί πιανόντουσαν από τους λογής λογής αυταρχισμούς, ελπίζοντας, όπως ακριβώς τώρα, ότι αυτοί μπορούν να τους λυτρώσουν από τα οικονομικά αδιέξοδα της κρίσης, μετά την αποτυχία της Αριστεράς και των επαναστατικών κινημάτων να το πετύχουν. Γράφει λοιπόν το 1934, πριν από 90 χρόνια, η Σιμόν Βέιγ, που είχε μια μελαγχολία στη γραφή της, αντίστοιχη με την εποχή, ότι «έτσι τυφλοί όπως είμαστε σήμερα, η μόνη μας επιλογή είναι ανάμεσα στη συνθηκολόγηση και την περιπέτεια».

Βρεθήκαμε νομίζω και σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό βρισκόμαστε ακόμα, σε αυτό ακριβώς το σημείο. Στο σημείο που καλούμαστε να επιλέξουμε ανάμεσα στη συνθηκολόγηση και την περιπέτεια, έτσι δεν είναι; Σε μια δεδομένη στιγμή κάποιοι και κάποιες κάναμε τη μία επιλογή, κάποιοι και κάποιες άλλοι έκαναν την άλλη. Δεν μπορούμε να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς και τις εαυτές μας. Και οι μεν και οι δε υποστήκαμε αυτή τη δεκαετία βαριές ήττες σε πολιτικό και σε κοινωνικό επίπεδο. Το εκλογικό αποτέλεσμα του περασμένου Μαΐου και εκείνο του Ιουνίου που το ακολούθησε, έκαναν θρύψαλα τις ψευδαισθήσεις ότι υπάρχει τάχα κάποια ρεαλιστική γραμμή, μέσω της οποίας μπορεί να κρυφτεί η ήττα, να μασκαρευτεί –και ήταν πρέπει να πω αυτή μια αντίληψη που κατά κόρον εξέφρασαν οι άνθρωποι που σήμερα συγκροτούν τη ΝεΑρ.

Όμως, συγχωρείστε με, δεν είναι κάθε ήττα το ίδιο. Και δεν αντιστοιχεί κάθε ήττα στον στίχο του Αναγνωστάκη που επέλεξαν οι διοργανωτές και οι διοργανώτριες αυτής εδώ της εκδήλωσης ως το κεντρικό της μότο. Γιατί, φίλες και φίλοι, η Αριστερά που συνθηκολογεί, η Αριστερά που αποδέχεται την ΤΙΝΑ, αποδέχεται ότι δεν υπάρχει εναλλακτική, και θέλει να γίνει ο εκφραστής αυτής της χωρίς εναλλακτική ορθής φιλελεύθερης σκέψης, ή στη συνέχεια συνιστώσα σε αυτούς που εφαρμόζουν την χωρίς εναλλακτική φιλελεύθερη σκέψη, είναι κατ΄ εξοχήν μια Αριστερά που παραδέχεται την ήττα. Είναι μια Αριστερά που ομολογεί ότι δίκιο έχει η Δεξιά, ότι δεν γίνεται αλλιώς. Αν όμως δεν γίνεται αλλιώς από αυτό που υποστηρίζει η Δεξιά, τότε η κοινωνία κάνει μια ορθολογική επιλογή: δίνει στη Δεξιά το δικαίωμα να διαχειριστεί την πολιτική της. Είναι επίσης, μια Αριστερά που δίνει το υπόδειγμα της συνθηκολόγησης και της ιδιοτέλειας. Δηλαδή της ανάγκης μας να είμαστε εμείς στα πράγματα, εμείς αυτοί που κυβερνάμε, εμείς αυτοί που κρατάμε τα πόστα, ανεξάρτητα από την πολιτική που εφαρμόζουμε. Είναι δηλαδή μια προσφυγή στον πολιτικό κυνισμό. Και η λογική της συνθηκολόγησης, της ιδιοτέλειας και του κυνισμού, είναι μια δεξιά λογική, διαπαιδαγωγεί δεξιά την κοινωνία, τροφοδοτεί τη δεξιά ηγεμονία.

Η Αριστερά που δεν παραδέχεται την ήττα της, είναι η Αριστερά που θεωρεί ανάξιο να κρύβει τις προθέσεις της. Επιμένει δηλαδή, ακόμα και σε πείσμα των καιρών, ακόμα και ενάντια στους συσχετισμούς της συγκυρίας, ότι η πολιτική που ασκείται σήμερα δεν είναι μονόδρομος, αλλά αντίθετα είναι το αποτέλεσμα μιας θλιβερής αλλά προσωρινής συνθήκης, που είναι η νίκη των λίγων επί των πολλών.

Αριστερά σημαίνει να παλεύεις ασταμάτητα για την άρση αυτής της συνθήκης. Και κατά μία έννοια θα είναι πάντα μια περιπέτεια, ένας αγώνας χωρίς βεβαιότητες, στον οποίον η ήττα θα είναι πάντα μια πιθανότητα. Δεν θα είναι όμως μια βεβαιότητα, όπως συμβαίνει με την επιλογή της συνθηκολόγησης. Και δεν θα διαιωνίζει την ήττα σε πολλές γενιές πιο πέρα.

Φίλες και φίλοι ζούμε σε μια σκοτεινή εποχή, δεν σας λέω κάτι καινούριο. Σε λιγότερο από δύο μήνες από σήμερα, όπως όλα δείχνουν, η Ακροδεξιά θα είναι πρώτη δύναμη στη Γαλλία, πρώτη δύναμη στην Ιταλία, ενδεχομένως δεύτερη δύναμη στη Γερμανία πάνω από τους Σοσιαλδημοκράτες, ενισχυμένη σε μια σειρά από χώρες μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, όπου ίσως πλησιάσει το 20%. Καταλαβαίνω ότι είναι για όλες και όλους μας άχαρη η άσκηση πολιτικής σήμερα: πριν 10 χρόνια νιώθαμε ότι είχαμε ξεκινήσει ένα υπέργειο ταξίδι και ο ουρανός ήταν το όριο. Όμως, λυπάμαι, σε αυτή τη συνθήκη δεν μπορούμε να πάμε στην κοινωνία και να της πούμε ότι η λύση είναι να μας επιτρέψει να έχουμε ρόλο σε μια εναλλακτική διαχείριση του φιλελευθερισμού, την οποία έχει ήδη απορρίψει. Οφείλουμε να της πούμε ότι η σοσιαλιστική εναλλακτική είναι ακόμα ανοιχτή. Ότι υπάρχει μια εναλλακτική εξισωτική, ελευθεριακή, οικολογική, μια εναλλακτική που δεν διαπραγματεύεται ούτε σχετικοποιεί την ειρήνη, που δεν διαπραγματεύεται ούτε σχετικοποιεί την κοινωνική δικαιοσύνη. Οφείλουμε να το πούμε, γιατί αν δεν το κάνουμε ομολογούμε ότι είμαστε μέρος του προβλήματος και μετατρέπουμε σε μέρος της λύσης τις πιο αυταρχικές και αντιδραστικές αντιλήψεις. Οφείλουμε να το κάνουμε γιατί εάν πάμε στην κοινωνία για να πούμε ότι υπάρχει δυνατότητα ενός πιο ήπιου και ανθρώπινου φιλελευθερισμού, ο κόσμος θα νιώσει ότι τον κοροϊδεύουμε κατάμουτρα, ανεξάρτητα από το τι ψηφίζει.

Αυτό το εξισωτικό, ελευθεριακό και οικολογικό σχέδιο είναι που συνθέτει μια νέα ενότητα της Αριστεράς, ένα νέο δυνητικό μέτωπο στην κοινωνία. Όχι το άθροισμα παραιτημένων δυνάμεων που θα έφτιαχνε ένα σουβλάκι από ηττημένους.

Στο ΜέΡΑ25, μαζί με τους συμμάχους μας της Λαϊκής Ενότητας, της Ανταγωνιστικής Αριστεράς και τους ανένταχτους και ανένταχτες συντρόφους και συντρόφισσες, επιλέγουμε να δώσουμε αυτό τον αγώνα. Ξέρουμε καλά ότι είναι σήμερα μειοψηφικός. Αλλά ξέρουμε επίσης ότι είναι ο μόνος που μπορεί να ξανακάνει τις ιδέες μας πλειοψηφικές και νικηφόρες. Και για αυτό καλούμε την κοινωνία να τον δώσουμε μαζί, με την υπερηφάνεια που αντιστοιχεί στο δίκιο. Γύρω από το δίκιο αναγεννιέται πάντα η κοινωνική κίνηση κι όχι γύρω από τη διαχείριση της ήττας, που στις μέρες μας δεν είναι μόνο μίζερη είναι τελικά και αδύνατη.»

Πανελλαδική καθολική αποχή μιας εβδομάδας αποφάσισαν οι δικηγόροι για τον “Δικαστικό Χάρτη”

      Η ολομέλεια των δικηγόρων συμφωνεί μεν με την ενοποίηση του πρώτου βαθμού, όμως διαφωνεί εντόνως με την δημιουργία "παράλληλων πρωτοδικείων" σε περιοχές της χώρας που αναφέρει αλλά κυρίως στην Αθήνα και τον Πειραιά - Το χαρακτηρίζει "χειρότερο σενάριο από την σχετική απόπειρα Κοντονή"

Την αντίδραση των δικηγόρων έχει φέρει το νομοσχέδιο του υπουργείο Δικαιοσύνης για τον νέο δικαστικό χάρτη, με την ολομέλεια των προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος κατά τη σημερινή της συνεδρίαση στην Αθήνα, να προτείνει στους 63 Δικηγορικούς Συλλόγους της χώρας, μια εβδομάδα πανελλαδική καθολική αποχή, από την ερχόμενη Τρίτη, 23/04, μέχρι και την Μεγάλη Τρίτη, 30/04.

Η Ολομέλεια των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος, που συνεδρίασε σήμερα 20-4-2024 στην Αθήνα, εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:

«Α. ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ

Η αποτελεσματική άσκηση του δικαιώματος δικαστικής προστασίας των πολιτών και η ορθή και ταχεία απονομή της Δικαιοσύνης αποτελούν κύρια χαρακτηριστικά του Κράτους Δικαίου και βασική προτεραιότητα για το δικηγορικό σώμα.

Η Ολομέλεια θεωρεί ότι η ενοποίηση του πρώτου βαθμού δικαιοδοσίας μπορεί να συμβάλει στην κατεύθυνση της επιτάχυνσης της απονομής της Δικαιοσύνης, υπό την απαραίτητη προϋπόθεση της επέκτασης της ηλεκτρονικής δικαιοσύνης, της κατάλληλης επιμόρφωσης των ειρηνοδικών και της ύπαρξης των απαραίτητων υλικοτεχνικών υποδομών.

Οι λοιπές όμως προωθούμενες ρυθμίσεις ως προς την αναδιάταξη του δικαστικού χάρτη δεν οδηγούν στην επιτάχυνση της Δικαιοσύνης. Χωρίς την προηγούμενη ψηφιοποίηση της Δικαιοσύνης, χωρίς τη δημιουργία των απαραίτητων υλικοτεχνικών υποδομών και χωρίς την πρόσληψη του αναγκαίου αριθμού δικαστικών υπαλλήλων δεν είναι δυνατόν να επιταχυνθεί ο επιδιωκόμενος σκοπός και ο εκσυγχρονισμός της Δικαιοσύνης.

Στον τομέα αυτό η Κυβέρνηση δεν έχει επιδείξει μηδαμινή καμία πρόοδο.

Είναι προφανές ότι, υπό τους όρους που προωθείται η αναδιάταξη του δικαστικού χάρτη της χώρας, τη μόνη ανάγκη που ικανοποιεί είναι η συμμόρφωση της χώρας στις επιταγές του Ταμείου Ανάκαμψης για τηνεκταμίευση των σχετικών πόρων- οι οποίοι σημειωτέον δεν θα κατευθυνθούν στις ανάγκες κάλυψης των ελλείψεων υλικοτεχνικής υποδομής της ελληνικής Δικαιοσύνης.

Η Ολομέλεια επαναλαμβάνει την πάγια θέση της για την διατήρηση όλων των Πρωτοδικείων της Χώρας ως έχουν σήμερα και εκφράζει την έντονη αντίθεσή της στις προωθούμενες ρυθμίσεις για την λειτουργία των «Παράλληλων Πρωτοδικείων», επισημαίνοντας ότι, πέραν της υποβάθμισης των συγκεκριμένων δικαστικών σχηματισμών,σε συνδυασμό με την λειτουργία των Περιφερειακών Πρωτοδικείων, δημιουργούνται μείζονα προβλήματα στη διαδικασία απονομής της Δικαιοσύνης ιδίως ως προς τη λειτουργία της εισαγγελικής αρχής (πρόβλεψη οργανικών θέσεων εισαγγελέων) και την άσκηση των ενδίκων μέσων.

Τα Πρωτοδικεία Μεσολογγίου, Αιγίου, Αμαλιάδας, Γυθείου, Θηβών, Καλαβρύτων και Κυπαρισσίας πρέπει να παραμείνουν ως έχουν.

Η Ολομέλεια εκφράζει επίσης, την έντονη αντίθεσή της στην επιχειρούμενη διάσπαση των Πρωτοδικείων Αθηνών και Πειραιώς με την δημιουργία έξι (6) Περιφερειακών Πρωτοδικείων στην Αττική (πέραν των υφιστάμενων Πρωτοδικείων Αθηνών και Πειραιά), με αρμοδιότητα Μονομελούς Πρωτοδικείου, στη θέση των καταργούμενων Ειρηνοδικείων, γεγονός που δημιουργεί ιδιαίτερες δυσκολίες έως και αντικειμενική αδυναμία άσκησης του δικηγορικού επαγγέλματος ιδίως στους νέους δικηγόρους και στους δικηγόρους που δεν έχουν την δυνατότητα απασχόλησης συνεργατών.

Η επιχειρούμενη «μεταρρύθμιση» πραγματοποιείται υπό ακόμη χειρότερους όρους από την απόπειρα τριχοτόμησης του Πρωτοδικείου Αθηνών επί Υπουργίας Κοντονή αφενός μεν λόγω της περαιτέρω πολυδιάσπασης των Πρωτοδικείων Αθηνών και Πειραιώς (8 συνολικά δικαστικοί σχηματισμοί) και αφετέρου καθώς τα δημιουργούμενα Περιφερειακά Πρωτοδικεία στερούνται των βασικών υποδομών και προσωπικού, αλλά κυρίως δεν έχει προωθηθεί η ψηφιακή Δικαιοσύνη σε αυτά.

Η αναδιάταξη του δικαστικού χάρτη στην Αττική δεν αφορά μόνο τους Δικηγόρους Αθηνών και Πειραιώς αλλά όλους τους δικηγόρους όλης της χώρας, οι οποίοι, στο πλαίσιο της ελεύθερης μετακίνησης, ασκούν το επάγγελμά τους και στο λεκανοπέδιο της Αττικής και θα υποστούν τις δυσμενείς συνέπειες της πολυδιάσπασης των Πρωτοδικείων Αθηνών και Πειραιώς.

Κατόπιν αυτών, η Ολομέλεια αποφάσισε να προτείνει στα Διοικητικά Συμβούλια των Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας την καθολική αποχή των μελών τους από την Τρίτη 23.42024 μέχρι και την Μεγάλη Τρίτη 30.4.2024.

Ως πλαίσιο της αποχής προτείνεται το ακόλουθο:

Άδειες θα χορηγούνται αποκλειστικά και μόνο:

- Σε περιπτώσεις παραγραφών και αποσβεστικών προθεσμιών,διοικητικές υποθέσεις ενώπιον των Δικαστηρίων, σε περιπτώσεις λήξης των προθεσμιών για άσκηση προσφυγών ενώπιον των Διοικητικών
Αρχών, καθώς και σε περιπτώσεις προθεσμιών του Κώδικα Μετανάστευσης (λήξεις αδειών παραμονής, θεωρήσεις εισόδου, κλπ).
- Στις ποινικές υποθέσεις, στα πλημμελήματα συμπληρωμένα έξι (6) έτη στον α’ βαθμό και επτά (7) έτη στον β’ βαθμό και στα κακουργήματα συμπληρωμένα δεκαπέντε (15) έτη στον α΄ βαθμό και δεκαοκτώ (18) έτη στο β’ βαθμό.
- Σε ποινικές δίκες β’ βαθμού με κρατούμενο, συνεπεία πρωτοβάθμιας καταδικαστικής απόφασης.
- Σε περιπτώσεις προσωρινά κρατουμένων, εν’ όψει της συμπλήρωσης προσωρινής κράτησης. Συμπληρωμένοι δέκα μήνες σε περίπτωση δωδεκαμήνου και δεκαπέντε μήνες σε περίπτωση δεκαοκτάμηνου.
- Σε Αναστολές και Ανακοπές κατά πλειστηριασμών όταν επίκειται άμεσα ο πλειστηριασμός.
- Σε Αντιρρήσεις, ενώπιον Διοικητικών Δικαστηρίων, μόνο όταν επίκειται άμεση απέλαση αλλοδαπού και αποδεικνύεται από έγγραφα.
- Σε εκδίκαση προσωρινών διαταγών καταφανώς και άκρως κατεπειγουσών περιπτώσεων.
- Σε ένορκες βεβαιώσεις, μόνο εφόσον υπάρχει κίνδυνος παρόδου προθεσμίας.
- Σε υποχρεωτική αρχική συνεδρία (ΥΑΣ) Διαμεσολάβησης:
i) για τις υποθέσεις στις οποίες έχει ήδη υποβληθεί αίτημα στο Διαμεσολαβητή και
ii) για τις υποθέσεις της νέας τακτικής όπου τίθεται ζήτημα προθεσμίας κατάθεσης προτάσεων και

Ρητά διευκρινίζεται ότι κατά την διάρκεια της αποχής:

- Δεν θα γίνονται καταθέσεις δικογράφων ενδίκων μέσων και βοηθημάτων, εκτός ασφαλιστικών μέτρων όταν σωρεύεται αίτημα χορήγησης προσωρινής διαταγής καταφανώς και άκρως κατεπειγουσών περιπτώσεων.

- Δεν θα χορηγούνται άδειες:

α) Για αιτήσεις αναστολής και
β) Για αυτόφωρα και συνοδείες.
- Δεν θα διενεργούνται επιδόσεις δικογράφων και αποφάσεων και κατασχέσεις εις χείρας τρίτου.

Η αποχή καταλαμβάνει:

- Τα συναινετικά διαζύγια

Άδεια δεν απαιτείται:

α) Για την κατάθεση προτάσεων και προσθήκης αντίκρουσης στην τακτική διαδικασία,
β) Για την κατάθεση προτάσεων και συζήτηση μικροδιαφορών και
γ) Για την κατάθεση προσθήκης/αντίκρουσης, σημειώματος, υπομνήματος κλπ, σε υποθέσεις που έχουν συζητηθεί και η προθεσμία λήγει κατά τη διάρκεια της αποχής.

Ως προς τις Αναβολές:

Για την διευκόλυνση των συναδέλφων επιτρέπεται η παράσταση ενώπιον των δικαστηρίων για την υποβολή αιτήματος αναβολής, με την υποχρέωση στην περίπτωση μη παράστασης της πλευράς του αντιδίκου να προβαίνουν αμελλητί και με κάθε πρόσφορο μέσο στην ενημέρωση του απόντος συναδέλφου για την ημερομηνία της νέας δικασίμου. Όπου υπάρχει συνεδρίαση ποινικού δικαστηρίου από διακοπή, θα ζητείται νέα διακοπή προς συζήτηση της υπόθεσης.

Ως προς τις δηλώσεις παράστασης στα Πολιτικά και τα Διοικητικά Δικαστήρια:

Δεν κατατίθενται, άλλως ανακαλούνται, δηλώσεις παράστασης που κατατίθενται έως την προτεραία, καθότι ισοδυναμούν με παράσταση δικηγόρου κατά την εκφώνηση της υπόθεσης. Σημειώνεται ότι το πλαίσιο της αποχής πρέπει να εφαρμόζεται είτε υφίσταται υποχρέωση έκδοσης γραμματίου προείσπραξης εισφορών είτε υπάρχει απαλλαγή από αυτή την υποχρέωση κατά τα αναφερόμενα στο άρθρο 61 παρ. 3 του Κώδικα Δικηγόρων, όπως μεταξύ άλλων τις περιπτώσεις που εκπροσωπούν το δημόσιο, ΟΤΑ, Οργανισμούς Κοινωνικής Ασφάλισης και Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου με σύμβαση πάγιας αντιμισθίας ή εκπροσωπούν δικαιούχους Νομικής Βοήθειας και Ευεργετικής Πενίας.

Β. ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ

Η Ολομέλεια αποφάσισε την οργάνωση του 15 ου Πανελλήνιου Συνεδρίου Δικηγορικών Συλλόγων στις 4,5 και 6 Οκτωβρίου 2024 στην Αλεξανδρούπολη για τα μείζονα ζητήματα που αφορούν τη Δικαιοσύνη και τη Δικηγορία και ιδίως τον εκσυγχρονισμό του Κώδικα Δικηγόρων.»

πηγή: olomeleia.gr

22 Απρίλη Παγκόσμια Ημέρα της Γης 2024: «Ο Πλανήτης μας εναντίων των Πλαστικών»

     Η ημέρα της Γης γιορτάζεται κάθε χρόνο από το 1970, στις 22 Απριλίου, με στόχο την κινητοποίηση ανθρώπων, κυβερνήσεων, επιχειρήσεων και οργανισμών, για ένα καθαρό πλανήτη.

Αμερικανικής εμπνεύσεως, καθιερώθηκε το 1970 στις ΗΠΑ, με πρωτοβουλία του γερουσιαστή Γκέιλορντ Νέλσον, ενός πολιτικού με περιβαλλοντικές ανησυχίες. Με τα χρόνια, η Μέρα της Γης ξεφεύγει από το αμερικάνικο πλαίσιο, όπου αποδεικνύεται αρκετά δημοφιλής, και εξαπλώνεται σε Παγκόσμια Ημέρα της Γης 2024

Η Παγκόσμια Ημέρα της Γης 2024 ή η Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας Γης 2024 θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 22 Απριλίου. Η Ημέρα της Γης είναι μια εξαιρετική ευκαιρία να εμπλακούμε στον περιβαλλοντικό ακτιβισμό και να κάνουμε τη διαφορά για τον πλανήτη μας. Υπάρχουν πολλές εκδηλώσεις και δραστηριότητες που λαμβάνουν χώρα σε όλο τον κόσμο την Ημέρα της Γης.

Ημερομηνία Παγκόσμιας Ημέρας Γης 2024

Στις 22 Απριλίου κάθε έτους, ο κόσμος συγκεντρώνεται για να τιμήσει και να προστατεύσει τον πλανήτη με την ευκαιρία της Ημέρας της Γης.

Video spot

Θέμα της Παγκόσμιας Ημέρας της Γης 2024

Το θέμα της Παγκόσμιας Ημέρας της Γης για το 2024 είναι «Πλανήτης εναντίον Πλαστικών» .

Αυτό το ισχυρό θέμα εστιάζει στην ευαισθητοποίηση σχετικά με τις τρομερές συνέπειες της πλαστικής ρύπανσης στον πλανήτη μας και στους κατοίκους του. Στόχος του είναι να κινητοποιήσει ένα παγκόσμιο κίνημα για τη δραστική μείωση της χρήσης και της παραγωγής πλαστικών.

Η EARTHDAY.ORG, επίσημος διοργανωτής της Ημέρας της Γης, πιέζουν για μείωση κατά 60% της παραγωγής όλων των πλαστικών έως το 2040, με απώτερο στόχο την επίτευξη ενός μέλλοντος χωρίς πλαστικά. Ενθαρρύνουν τα άτομα, τις επιχειρήσεις και τις κυβερνήσεις να αναλάβουν συγκεκριμένες ενέργειες όπως:

• Εξάλειψη των πλαστικών μιας χρήσης: Πείτε όχι στις πλαστικές σακούλες, τα καλαμάκια, τα σκεύη και τα μπουκάλια νερού.


• Αγκαλιάζοντας τις επαναχρησιμοποιούμενες εναλλακτικές: Επενδύστε σε επαναχρησιμοποιήσιμες τσάντες αγορών, κούπες καφέ, δοχεία τροφίμων και μπουκάλια νερού.


• Υπεύθυνη ανακύκλωση και κομποστοποίηση: Διασφαλίστε τη σωστή ανακύκλωση αποδεκτών πλαστικών και κομποστοποίηση υπολειμμάτων τροφίμων για να ελαχιστοποιήσετε τα απόβλητα που φτάνουν στους χώρους υγειονομικής ταφής.


• Υποστήριξη βιώσιμων επιχειρήσεων: Επιλέξτε εταιρείες που έχουν δεσμευτεί να μειώσουν το πλαστικό τους αποτύπωμα και να χρησιμοποιούν ανακυκλωμένα υλικά.


• Υποστήριξη για αλλαγή πολιτικής: Επικοινωνήστε με τους εκλεγμένους αξιωματούχους σας και προτρέψτε τους να θεσπίσουν πολιτικές για την αντιμετώπιση της πλαστικής ρύπανσης.

Η Διεθνής Ημέρα της Μητέρας Γης παρουσιάζει μια χρυσή ευκαιρία να εμπλακούμε στον περιβαλλοντικό ακτιβισμό και να κάνουμε μια απτή διαφορά για τον πλανήτη μας. Συμμετέχετε σε τοπικές εκδηλώσεις, οργανώστε εκδρομές καθαρισμού, εκπαιδεύστε την κοινότητά σας και συνεισφέρετε στο να γίνει πραγματικότητα το «Planet vs. Plastics».

Ιστορία της Παγκόσμιας Ημέρας της Γης

Η Γενική Συνέλευση καθιέρωσε την 22α Απριλίου ως Διεθνή Ημέρα της Μητέρας Γης το 2009 με ψήφισμα. Οι ρίζες αυτής της τήρησης εντοπίζονται στη δεκαετία του 1970, όταν η προστασία του περιβάλλοντος δεν αποτελούσε ακόμη προτεραιότητα στις εθνικές πολιτικές ατζέντες.

Η Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Ανθρώπινο Περιβάλλον το 1972 στη Στοκχόλμη σηματοδότησε την αρχή της παγκόσμιας ευαισθητοποίησης σχετικά με την αλληλεξάρτηση μεταξύ των ανθρώπων, των άλλων έμβιων ειδών και του πλανήτη μας. Οδήγησε επίσης στην καθιέρωση της Παγκόσμιας Ημέρας Περιβάλλοντος στις 5 Ιουνίου και του Προγράμματος του ΟΗΕ για το περιβάλλον.

Το 1992, σημειώθηκαν σημαντικά ορόσημα με την έγκριση της Ατζέντας 21, της Διακήρυξης του Ρίο για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη και τη Δήλωση Αρχών για την Αειφόρο Διαχείριση των Δασών στη Διάσκεψη Κορυφής για τη Γη του Ρίο ντε Τζανέιρο. Αυτό σηματοδότησε το πρώτο μεγάλο συνέδριο όπου η αειφόρος ανάπτυξη ήταν πρωταρχική εστίαση.

Πρόσφατες εξελίξεις

Μεταγενέστερα γεγονότα, όπως η Σύνοδος Κορυφής για τη Γη στο Γιοχάνεσμπουργκ το 2002, η ανακήρυξη του 2008 ως Διεθνούς Έτους του Πλανήτη Γη και το Ρίο+20, που οδήγησε σε ένα εστιασμένο πολιτικό έγγραφο, συνέβαλαν στην εκθετική αύξηση των προσπαθειών για τη διατήρηση του περιβάλλοντος . Πιο πρόσφατα γεγονότα περιλαμβάνουν τη Σύνοδο Κορυφής για τη Δράση για το Κλίμα 2019 και την COP25, που επικεντρώνονται και οι δύο στην επίτευξη της Συμφωνίας του Παρισιού.

Τα Ηνωμένα Έθνη γιορτάζουν τη Διεθνή Ημέρα της Μητέρας Γης μέσω της πρωτοβουλίας Harmony with Nature. Αυτή η πλατφόρμα για την παγκόσμια αειφόρο ανάπτυξη φιλοξενεί ετησίως έναν διαδραστικό διάλογο, συζητώντας μεθόδους για την προώθηση μιας ολιστικής προσέγγισης για την αρμονία με τη φύση και ανταλλάσσοντας εθνικές εμπειρίες σχετικά με κριτήρια και δείκτες για τη μέτρηση της βιώσιμης ανάπτυξης σε αρμονία με τη φύση.

Η σημασία της Παγκόσμιας Ημέρας της Μητέρας Γης

Η Παγκόσμια Ημέρα της Γης έχει τεράστια σημασία σε πολλά επίπεδα, τόσο σε τοπικό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο. Ακολουθούν ορισμένοι βασικοί λόγοι για τους οποίους έχει σημασία:

Ευαισθητοποίηση

• Η Παγκόσμια Ημέρα της Γης εστιάζει σε κρίσιμα περιβαλλοντικά ζητήματα όπως η κλιματική αλλαγή, η ρύπανση, η απώλεια βιοποικιλότητας και η αποψίλωση των δασών.
• Φέρνει αυτές τις ανησυχίες στο προσκήνιο του δημόσιου λόγου, προτρέποντας συζητήσεις και πυροδοτώντας δράση.

Εμπνευσμένη Δράση

• Η Παγκόσμια Ημέρα της Γης δεν αφορά μόνο την ευαισθητοποίηση. Πρόκειται για την κινητοποίηση ατόμων και οργανώσεων για να λάβουν συγκεκριμένα βήματα προς την προστασία του περιβάλλοντος. Η ημέρα χρησιμεύει ως πλατφόρμα για την οργάνωση εκστρατειών καθαρισμού, πρωτοβουλιών δενδροφύτευσης, κοινοτικών κήπων και εκστρατειών ευαισθητοποίησης.
• Ενθαρρύνει τους ανθρώπους να υιοθετήσουν βιώσιμες πρακτικές στην καθημερινή τους ζωή, όπως η μείωση των απορριμμάτων, η εξοικονόμηση ενέργειας και η επιλογή φιλικών προς το περιβάλλον προϊόντων.
• Η συλλογική δράση εμπνευσμένη από την Παγκόσμια Ημέρα της Γης οδήγησε σε σημαντικά περιβαλλοντικά επιτεύγματα, συμπεριλαμβανομένης της δημιουργίας της EPA, της ψήφισης της περιβαλλοντικής νομοθεσίας και των αυξημένων επενδύσεων στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Χτίζοντας ένα Κίνημα

• Η Παγκόσμια Ημέρα της Γης καλλιεργεί μια αίσθηση κοινότητας και αλληλεγγύης μεταξύ περιβαλλοντικών ακτιβιστών και οργανώσεων σε όλο τον κόσμο. Παρέχει μια πλατφόρμα για συνεργασία, ανταλλαγή γνώσης και ανταλλαγή πόρων, ενισχύοντας το παγκόσμιο κίνημα για την προστασία του περιβάλλοντος.
• Συνδέει άτομα με τοπικές περιβαλλοντικές ομάδες και πρωτοβουλίες, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να συμμετέχουν σε συνεχείς προσπάθειες και να συνεισφέρουν στις κοινότητές τους.

Μεταβαλλόμενες νοοτροπίες

• Η Παγκόσμια Ημέρα της Γης αμφισβητεί την αντίληψη ότι το περιβάλλον είναι ξεχωριστό από την ανθρωπότητα. Μας υπενθυμίζει ότι είμαστε μέρος ενός πολύπλοκου οικοσυστήματος και η ευημερία μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την υγεία του πλανήτη.
• Το να γιορτάζουμε τη Γη ως σπίτι και φροντιστή καλλιεργεί το αίσθημα ευθύνης και ενθαρρύνει μια πιο σεβαστή σχέση με τη φύση.

Συμπερασματικά, η σημασία της Παγκόσμιας Ημέρας της Γης εκτείνεται πέρα ​​από μια μέρα στο ημερολόγιο. Καταλύει την ευαισθητοποίηση, τη δράση και την πρόοδο, οδηγώντας μας προς ένα πιο βιώσιμο και δίκαιο μέλλον για όλους. Η συνεχής επιτυχία αυτού του παγκόσμιου κινήματος βασίζεται στη συλλογική μας δέσμευση για την προστασία του πλανήτη μας, ένα βήμα τη φορά.

22 Απριλίου 2024 Ειδική Ημέρα

Η Διεθνής Ημέρα της Μητέρας Γης το 2024 θα πέσει την ειδική ημερομηνία της 22ας Απριλίου 2024 που είναι Δευτέρα. Αυτή η ειδική ημέρα είναι γνωστή ως Ημέρα της Γης και είναι μια διεθνής εκδήλωση που επικεντρώνεται στον περιβαλλοντικό ακτιβισμό και κάνει μια θετική διαφορά για τον πλανήτη. 

Η μοναδική ημερομηνία της 22ας Απριλίου παρέχει μια τέλεια ευκαιρία για ανθρώπους σε όλο τον κόσμο να εμπλακούν στις πολλές εκδηλώσεις και δραστηριότητες που λαμβάνουν χώρα παγκοσμίως για τον εορτασμό και την υπεράσπιση της Μητέρας Γης. Το ειδικό Σάββατο του Απριλίου, στις 22 Απριλίου, μας ενώνει στη διαχείριση του κοινού μας πλανήτη.

ΚΚΕ / Ανακοίνωση για τη «μαύρη» επέτειο από την επιβολή της δικτατορίας της 21ης Απριλίου 1967

     Οι πρωταγωνιστές της δικτατορίας των συνταγματαρχών ήταν πρόσωπα που υπηρέτησαν τους μηχανισμούς του αστικού κράτους, τον Στρατό και την ΚΥΠ, το ψηφισμένο από όλα τα αστικά κόμματα Σύνταγμα του 1952 και το αντικομμουνιστικό ιδεολογικό οπλοστάσιο...

«Η 21η Απρίλη θυμίζει πάντα στον ελληνικό λαό ότι η καπιταλιστική εξουσία δεv διστάζει να εναλλάσσει τις πολιτικές μορφές της, από την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία σε πολιτική ή στρατιωτική δικτατορία και το αντίστροφο, με γνώμονα πάντα να εξυπηρετούνται καλύτερα τα καπιταλιστικά συμφέροντα, να μένει ανέγγιχτη η δικτατορία του κεφαλαίου», τονίζει σε ανακοίνωσή του το Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για τη «μαύρη» επέτειο από την επιβολή της δικτατορίας το 1967.

Αναλυτικά η ανακοίνωση:

«Πριν από 57 χρόνια, τα ξημερώματα της 21ης Απρίλη του 1967, πολλοί πρωτοπόροι των εργατικών - λαϊκών αγώνων συνελήφθησαν, προκειμένου να αποτραπεί κάθε αντίδραση στο εν εξελίξει πραξικόπημα. Λίγο αργότερα, οι περισσότεροι ξύπνησαν κάτω από τους ήχους των ερπυστριών, των στρατιωτικών εμβατηρίων και των διαγγελμάτων της δικτατορίας.

Από τότε, η 21η Απρίλη θυμίζει πάντα στον ελληνικό λαό ότι η καπιταλιστική εξουσία δεν διστάζει να εναλλάσσει τις πολιτικές μορφές της, από την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία σε πολιτική ή στρατιωτική δικτατορία και το αντίστροφο, με γνώμονα πάντα να εξυπηρετούνται καλύτερα τα καπιταλιστικά συμφέροντα, να μένει ανέγγιχτη η δικτατορία του κεφαλαίου.

Η δικτατορία της 21ης Απρίλη ήταν αποτέλεσμα των ανεπίλυτων ενδοαστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών στη λειτουργία του αστικού πολιτικού συστήματος, όπως είχε διαμορφωθεί μετά την ένοπλη και σκληρή αναμέτρηση με τον ΔΣΕ. Βασική δυσλειτουργία του αποτελούσε ο ενισχυμένος ρόλος της βασιλείας στον έλεγχο του στρατού και στον σχηματισμό κυβερνήσεων, αλλά και οι παρωχημένες μέθοδοι ελέγχου του εργατικού - λαϊκού κινήματος, τα προβλήματα στην εξωτερική πολιτική του αστικού κράτους με επίκεντρο το Κυπριακό. Οι ενδοαστικές αντιθέσεις περιπλέχτηκαν με τις ενδοϊμπεριαλιστικές, σε μια εποχή που τα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη της Ευρώπης διαμόρφωναν το δικό τους διακριτό ιμπεριαλιστικό κέντρο και η Νοτιοανατολική Ευρώπη αποτελούσε πεδίο της παγκόσμιας αντιπαράθεσης καπιταλισμού - σοσιαλισμού και σύγκρουσης αντίπαλων καπιταλιστικών συμφερόντων.

Οι πρωταγωνιστές της δικτατορίας των συνταγματαρχών ήταν πρόσωπα που υπηρέτησαν τους μηχανισμούς του αστικού κράτους, τον Στρατό και την ΚΥΠ, το ψηφισμένο από όλα τα αστικά κόμματα Σύνταγμα του 1952 και το αντικομμουνιστικό ιδεολογικό οπλοστάσιο. Οι συνταγματάρχες ενταγμένοι σε αυτό το καπιταλιστικό οικοδόμημα είχαν αναπτύξει πολύμορφους δεσμούς με εγχώριους καπιταλιστές, εκδότες, πολιτικούς, διπλωμάτες και εκπροσώπους των ξένων μυστικών υπηρεσιών, ειδικά αυτών των ΗΠΑ.

Για όλους τους προηγούμενους λόγους, η δικτατορία των συνταγματαρχών σε γενική κατεύθυνση αποτέλεσε συνέχεια της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής, στηρίζοντας το μεγάλο κεφάλαιο και διατηρώντας τις διεθνείς συμμαχίες του (ΕΟΚ, ΝΑΤΟ), υπηρετώντας τους σχεδιασμούς τους σε βάρος των χωρών της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Επίσης, η εξωτερική πολιτική της δικτατορίας εξυπηρέτησε τα συμφέροντα των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και των ευρωπαϊκών καπιταλιστικών κρατών σε Ανατολική Μεσόγειο, Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική, αλλά και οδήγησε στην τραγωδία της Κύπρου.

Η δικτατορία της 21ης Απρίλη συνέχισε και ενέτεινε τα νομοθετικά μέτρα σε βάρος του ΚΚΕ, επέβαλε μαζικά διώξεις, διέλυσε συνδικαλιστικές και άλλες μαζικές οργανώσεις και πραγματοποίησε βασανισμούς και δολοφονίες. Αν και πήρε ορισμένα κατασταλτικά μέτρα και σε βάρος της λειτουργίας των αστικών κομμάτων, διατήρησε διαύλους επικοινωνίας και συνεννόησης για την επαναφορά της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

Από την πρώτη στιγμή, ενάντια στους σχεδιασμούς της αστικής στρατιωτικής δικτατορίας στάθηκαν οι κομμουνιστές και άλλοι ριζοσπάστες αγωνιστές, πληρώνοντας βαρύ αντίτιμο για τη στάση τους υπέρ των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων.

Παρά τις συνθήκες πολύχρονης και βαθιάς παρανομίας, το ΚΚΕ μπόρεσε έγκαιρα να διαχωριστεί από τις οπορτουνιστικές δυνάμεις στο εσωτερικό του στη διάρκεια της 12ης Ολομέλειας (1968), να παλέψει για τη συγκρότηση παράνομων Κομματικών Οργανώσεων, να ιδρύσει την ΚΝΕ, να πρωτοστατήσει στη διαφώτιση των εργατικών - λαϊκών δυνάμεων. Έδωσε όλες του τις δυνάμεις στην οργάνωση του αντιδικτατορικού αγώνα από την πρώτη μέρα, όταν σε συνθήκες άγριας καταστολής "όλα τα 'σκιαζε η φοβέρα". Είχε ξεχωριστή συμβολή στην ανάπτυξη των εργατικών - λαϊκών αγώνων, από τις πρώτες κινητοποιήσεις με συνδικαλιστικά αιτήματα έως τη φοιτητική κατάληψη της Νομικής και τον νεολαιίστικο και εργατικό - λαϊκό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου (Νοέμβρης 1973). Κόντρα σε αστικές και οπορτουνιστικές πολιτικές δυνάμεις, απέρριψε τη λεγόμενη φιλελευθεροποίηση, δηλαδή το μασκάρεμα της δικτατορίας.

Η πτώση της δικτατορίας τον Ιούλιο 1974, αποτέλεσμα των "εγκλημάτων" της, ιδίως της Κύπρου, της εξάντλησης του ρόλου της και του αγώνα εναντίον της με αποκορύφωμα το Πολυτεχνείο, συνοδεύτηκε από την αποκαλούμενη περίοδο της λεγόμενης μεταπολίτευσης.

Μετά την επαναφορά της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, το καπιταλιστικό κράτος με οποιαδήποτε κυβέρνηση συνέχισε να υπηρετεί την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, να καταστέλλει εργατικούς-λαϊκούς αγώνες, να συμμετέχει σε διακρατικές καπιταλιστικές συμμαχίες και να εμπλέκεται σε ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και πολέμους.

Και σήμερα ο χαρακτήρας του κράτους παραμένει τελικά ίδιος, καπιταλιστικός και αντιλαϊκός. Στο πλαίσιο αυτό και με τη συμφωνία συχνά όλων των αστικών κομμάτων, βαθαίνει ολοένα και περισσότερο η εμπλοκή στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟικού μπλοκ, όπως γίνεται αυτή την περίοδο με τον πόλεμο στην Ουκρανία και με την κάθε τρόπο υποστήριξη στο Ισραήλ, το "κράτος-δολοφόνο" του Παλαιστινιακού λαού. Προχωρά η εμπορευματοποίηση της Υγείας με τελευταία πράξη τα απογευματινά ιατρεία, νομοθετούνται τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια. Εναλλάσσονται μείγματα περιοριστικής ή επεκτατικής πολιτικής με δεδομένη σε κάθε περίπτωση τη μείωση του λαϊκού εισοδήματος, συγκαλύπτεται η ιδιωτικοποίηση και υποβάθμιση των μεταφορών, απουσιάζουν δομές κοινωνικής προστασίας των γυναικών, των μεταναστών και προσφύγων,

Χρέος σε όσους αγωνίστηκαν ενάντια στη δικτατορία και συνάμα απάντηση στη σημερινή αντιλαϊκή πραγματικότητα είναι η οικοδόμηση της κοινωνικής συμμαχίας της εργατικής τάξης, των βιοπαλαιστών αγροτών, των αυτοαπασχολουμένων, οι ολοένα και πιο μαζικοί και αποφασιστικοί απεργιακοί και εργατικοί - λαϊκοί αγώνες, οι φοιτητικές και μαθητικές κινητοποιήσεις, η πολύμορφη δραστηριότητα των γυναικείων οργανώσεων, η αποφασιστική αλλαγή συσχετισμού στο εργατικό - λαϊκό κίνημα.

Η ενίσχυση του ΚΚΕ, σε όλες τις μάχες και στην προσεχή των ευρωεκλογών, αποτελεί εγγύηση εργατικής - λαϊκής αντεπίθεσης απέναντι σε κάθε εκδοχή αντιλαϊκής κυβέρνησης. Κάθε βήμα ισχυροποίησης του Κόμματος συνιστά βήμα ισχυροποίησης της εργατικής - λαϊκής δράσης, της μόνης ικανής να ανακόψει τους σχεδιασμούς της τάξης των καπιταλιστών, του κράτους και των διεθνών συμμάχων της, να απεμπλέξει τη χώρα από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, να ανοίξει δρόμο για την προοπτική, την πραγματικά ελπιδοφόρα οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Με ΚΚΕ δυνατό, σπάμε τα δεσμά της ΕΕ, για την Ελλάδα και την Ευρώπη του σοσιαλισμού, των εργατών, των αγροτών, των λαών».

41η Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης: Μεγάλη συγκέντρωση Κυριακή 21/4 στις 6.30 μ.μ. στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας

     Σύμφωνα με την Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη - ΕΕΔΥΕ, «η εκδήλωση της 41ης Μαραθώνιας Πορείας Ειρήνης, θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 21 Απρίλη 2024, εκκίνηση από τον Τύμβο του Μαραθώνα στις 8 π.μ. και τερματισμός στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας στις 6:30 μ.μ. ...

 

Μέρα πανελλαδικής αντιιμπεριαλιστικής δράσης, ενάντια στην εμπλοκή της Ελλάδας στους πολεμικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και στο συνεχιζόμενο αιματοκύλισμα του Παλαιστινιακού λαού, είναι η Κυριακή 21 Απρίλη. Η συγκεκριμένη ημερομηνία επιλέχθηκε καθώς συμπίπτει με την ημερομηνία της πρώτης απαγορευμένης Πορείας Ειρήνης, στις 21 Απρίλη 1963.

Θα περιλαμβάνει σειρά από πολύμορφες δράσεις, εξορμήσεις, συγκεντρώσεις, πορείες, πικετοφορίες, με αιχμή τις περιοχές όπου υπάρχουν ευρωατλαντικές βάσεις και υποδομές, αλλά και σε όλη τη χώρα.

Στο φως και των τελευταίων εξελίξεων, με την κλιμάκωση του πολέμου στη Μέση Ανατολή, μετά και την επίθεση του Ιράν στο Ισραήλ ως απάντηση στη δολοφονική επίθεση του τελευταίου στην ιρανική πρεσβεία στη Δαμασκό, σε ανακοίνωσή της η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ) καλεί σε μαζική συμμετοχή στις εκδηλώσεις προκειμένου αυτές να αποτελέσουν «βήμα έκφρασης της αντίθεσης του λαού σε όλους αυτούς τους σχεδιασμούς και στην εμπλοκή της Ελλάδας».

Σε μαζική συμμετοχή καλούν το ΠΑΜΕ, η ΟΓΕ, η ΕΕΔΔΑ, η Κίνηση Απόστρατων Αστυνομικών, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Απόστρατων Στρατιωτικών, η ΠΕΚΑΜ, η Κίνηση για την Εθνική Άμυνα.

Καλούν επίσης τα ναυτεργατικά σωματεία ΠΕΜΕΝ, ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ, ΠΕΕΜΑΓΕΝ, ΠΕΠΡΝ και ΠΕΣ/ΝΑΤ.

Στην Αττική η 41η Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης

Μεγάλη συγκέντρωση θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή στην Αττική, στις 6.30 μ.μ., έξω από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας στο πλαίσιο  της 41ης Μαραθώνιας Πορείας Ειρήνης. 

Η εκκίνηση της πορείας θα γίνει στις 8 π.μ. από τον Τύμβο του Μαραθώνα και ο τερματισμός της στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας. 

Σύμφωνα με την ΕΕΔΥΕ, «η εκδήλωση για την υποδοχή των Μαραθωνοδρόμων της 41^ης Μαραθώνιας Πορείας Ειρήνης, που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 21 Απρίλη 2024 στις 6:30 μ.μ. στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας περιλαμβάνει:

• Χαιρετισμούς

• Ομιλία από τον Θανάση Παφίλη, γενικό γραμματέα του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της ΕΕΔΥΕ και βουλευτή του ΚΚΕ

• Μουσικό αφιέρωμα με την καλλιτεχνική επιμέλεια του Τεό Λαζάρου».

Ήδη δρομολογούνται λεωφορεία για το σημείο εκκίνησης από μια σειρά περιοχές, ενώ για περισσότερες πληροφορίες και συμμετοχές η επικοινωνία με την ΕΕΔΥΕ γίνεται στα τηλέφωνα 2103844853 και 6974418866, ώρες 10 π.μ. - 9 μ.μ.

Το πρόγραμμα έχει ως εξής:

• 8.00 Τύμβος Μαραθώνα - Τελετή έναρξης
• 8.30 Εκκίνηση πορείας
• 8.40 Κατάθεση στεφάνου στην προτομή του Γρηγόρη Λαμπράκη
• 9.30 Νέα Μάκρη - Στάση (έναντι Δημαρχείου)
• 12.00 Ραφήνα - Στάση (Πάρκο μετά τη διασταύρωση)
• 13.30 Πικέρμι - Στάση (Κτήμα Μπουτάρη - Μνημείο Αντίστασης)
• 15.00 Παλλήνη - Στάση
• 16.00 Αναχώρηση από Παλλήνη
• 17.30 Αγ. Παρασκευή - Στάση (πλατεία Αγ. Παρασκευής)
• 18.30 Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Τερματισμός πορείας - Εκδήλωση

Σε άλλες πόλεις

Στη Θεσσαλονίκη η Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη Θεσσαλονίκης (ΕΔΥΕΘ) διοργάνωσε συγκέντρωση μπροστά στο ΝΑΤΟικό Στρατηγείο στο Γ’ Σώμα Στρατού και πορεία προς το μνημείο του Γρηγόρη Λαμπράκη.

Στη Μεσσηνία, η Επιτροπή Ειρήνης του νομού καλεί σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας σήμερα Σάββατο 20 Απρίλη, στις 11 π.μ., στην Καλαμάτα, στην πλατεία Όθωνος. Θα μιλήσει ο Αργύρης Σμυρνής, μέλος της Επιτροπής Ειρήνης Μεσσηνίας και πλοίαρχος του Λιμενικού Σώματος εν αποστρατεία.

Στην Αλεξανδρούπολη η Επιτροπή Ειρήνης Αλεξανδρούπολης και εργατικά σωματεία οργανώνουν συγκέντρωση την Κυριακή 21 Απρίλη, στις 11.30 π.μ., στο Πάρκο Ακαδημίας.

Οι Επιτροπές Ειρήνης Βορειοδυτικής Ελλάδας, Εργατικά Κέντρα, σωματεία και άλλοι φορείς καλούν την Κυριακή 21 Απρίλη, στις 11 π.μ. σε συγκέντρωση έξω από τη ΝΑΤΟική βάση στο Άκτιο, ενώ θα ακολουθήσει και αντιιμπεριαλιστική πορεία στην Πρέβεζα, στις 12 το μεσημέρι, με προσυγκέντρωση στον Φόρο. Κάλεσμα συμμετοχής απευθύνει και το ΕΚ Λευκάδας - Βόνιτσας. Αναχώρηση λεωφορείων στις 10.15 π.μ., στάση ΚΤΕΛ Μαρίνα Λευκάδας. Καλεί επίσης και το Εργατικό Κέντρο Θεσπρωτίας. Αναχώρηση λεωφορείου στις 9 π.μ., από το Πάνθεον στην Ηγουμενίτσα. Κάλεσμα απευθύνει και το Εργατικό Κέντρο Αγρινίου (ΕΚΑ). Λεωφορεία θα αναχωρήσουν από το Αγρίνιο (γραφεία ΕΚΑ), στις 9.30 π.μ.

Στη Σάμο, η Πανσαμιακή Επιτροπή Ειρήνης καλεί σε Πορεία Ειρήνης από το ΚΥΤ Ζερβού την Κυριακή 21 Απρίλη, στην πλατεία Πυθαγόρα, στις 11 το πρωί. Για την διευκόλυνση των φίλων της Ειρήνης θα δρομολογηθούν πούλμαν από την Επιτροπή Ειρήνης με ώρες και τόπο αναχώρησης: 9:30’ το πρωί από Μαραθόκαμπο. 10 το πρωί από το πάρκινγκ δίπλα από Σ/Μ Κρητικός, με στάσεις στα χωριά της διαδρομής για όποιους θέλουν να επιβιβαστούν. 10:30’ από το Γεφυράκι στο Βαθύ (παραλιακό πάρκινγκ). Κάλεσμα συμμετοχής απευθύνει και το Εργατικό Κέντρο Σάμου.

Στον Άραξο, την Κυριακή 21 Απρίλη στις 10.30 π.μ. καλεί η Επιτροπή Ειρήνης Πάτρας και Δυτικής Αχαΐας. Κάλεσμα συμμετοχής απευθύνουν επίσης το Εργατικό Κέντρο της πόλης και ο Σύλλογος Δημοκρατικών Γυναικών.

Στην Ηλεία, η Επιτροπή Ειρήνης Ηλείας, συμμετέχοντας στην Πανελλαδική Ημέρα Αντιιμπεριαλιστικής Δράσης της ΕΕΔΥΕ, καλεί σε κινητοποίηση την Κυριακή 21 Απρίλη, στις 10 π.μ., στη διασταύρωση Αεροδρομίου - Κυλλήνης της ΕΟ Πύργου - Πατρών.

Στη Λάρισα, την Κυριακή 21 Απρίλη στις 6.30 μ.μ. στην πλατεία ΑΤΑ. Θα ακολουθήσει πορεία στην 1η Στρατιά, όπου εδρεύει το επιχειρησιακό στρατηγείο της άσκησης «EUNAVFOR Aspides».

Στα Τρίκαλα, την Κυριακή 21 Απρίλη στις 6.30 μ.μ. συγκέντρωση στην πλατεία της Αγίας Μονής «Δημήτρης Μητροπάνος» και πορεία προς την πλατεία Ρήγα Φεραίου. Την ίδια μέρα, σε συνεργασία με τον Φοιτητικό Σύλλογο ΤΕΦΑΑ θα γίνει συμβολικός αγώνας δρόμου «Αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη», με εκκίνηση στις 7.30 μ.μ. από το Κολυμβητήριο και τερματισμό στην πλατεία Ρήγα Φεραίου.

Στον Βόλο, την Τρίτη 23 Απρίλη συγκέντρωση στον Αγ. Νικόλαο στις 7 μ.μ. και πορεία, που θα καταλήξει στο λιμάνι.

Στο Ηράκλειο, την Κυριακή 21 Απρίλη η Επιτροπή Ειρήνης καλεί σε εκδήλωση στις 6.30 μ.μ. στο θεατράκι του Καράβολα.

Στο Ρέθυμνο, την Κυριακή 21 Απρίλη η Επιτροπή Ειρήνης και οι εκδόσεις «Κυβέρτι» παρουσιάζουν ανθολογία σύγχρονης ελληνικής αντιπολεμικής ποίησης, στις 7 μ.μ. στο Εργατικό Κέντρο Ρεθύμνου. Θα γίνει επίσης προβολή της αντιπολεμικής ταινίας «3.000 νύχτες στην Παλαιστίνη».

Στα Χανιά, την Τρίτη 23 Απρίλη η Επιτροπή Ειρήνης καλεί στις 7.30 μ.μ. στο Εργατικό Κέντρο. Η εκδήλωση περιλαμβάνει ομιλίες και προβολή της ταινίας «3.000 νύχτες στην Παλαιστίνη».

902.gr

Ακόμα μια νίκη των κατοίκων της Νότιας Εύβοιας ενάντια στις ΒΑΠΕ - Ανακόίνωση ΜέΡΑ25

     Παρά την παρουσία ενισχυμένων αστυνομικών δυνάμεων από τη Χαλκίδα οι κάτοικοι απέτρεψαν την εγκατάσταση ενός ακόμα ανεμολογικού ιστού στη περιοχή της Σφυριδούπολης, Καρύστου,

Μια ακόμα νίκη ενάντια στην εγκατάσταση Βιομηχανικών Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας - ΒΑΠΕ - στη Νότια Εύβοια πέτυχαν σήμερα οι κάτοικοι της περιοχής.Παρά την παρουσία ενισχυμένων αστυνομικών δυνάμεων από τη Χαλκίδα οι κάτοικοι απέτρεψαν την εγκατάσταση ενός ακόμα ανεμολογικού ιστού στην περιοχή της Σφυριδούπολης, Καρύστου,

Η Νότια Εύβοια είναι μια περιοχή στην οποία έχουν ήδη εγκατασταθεί εκατοντάδες ανεμογεννήτριες και οι άδειες εγκατάστασης νέων, διαρκώς πληθαίνουν.

Συλλογικοί φορείς της περιοχής και ενεργοί πολίτες, χρόνια τώρα, προσπαθούν να αποτρέψουν την περαιτέρω καταστροφή, επιτυγχάνοντας πότε μικρές και άλλοτε μεγάλες νίκες.

Ο αγώνας τον κατοίκων ενάντια στη λαίλαπα των ΒΑΠΕ συνεχίζεται με νομικά και κινηματικά μέσα.

Η υποβάθμιση της Νότιας Εύβοιας σταματά εδώ!

Η ενωτική πρωτοβουλία ΜέΡΑ25 |Ανατρεπτική Οικολογική Αριστερά εκφράζει την πολιτική στήριξη και αλληλεγγύη της στον αγώνα των φορέων και των κατοίκων της Νότιας Εύβοιας για την προστασία του περιβάλλοντος, της υγείας και της ζωής τους.

Η Ανακοίνωση Φορέων Δήμου Καρύστου για τις Ανεμογεννήτριες

«Η επί πέντε ημέρες αποφασιστική παρέμβαση κατοίκων, Συλλόγων, Φορέων και του Δήμου Καρύστου απέτρεψε την εγκατάσταση του ανεμολογικού ιστού στη θέση Κούρμαλη στο Λυκόρεμα, παρά την παρουσία ισχυρής αστυνομικής δύναμης και ΜΑΤ, για την προστασία των συμφερόντων της εταιρείας, την 4η ημέρα των κινητοποιήσεων.

Μετά την κατάθεση ασφαλιστικών μέτρων από τον Δήμο Καρύστου, η έκδοση της προσωρινής διαταγής για διακοπή των εργασιών εκδικάστηκε την Παρασκευή 19/4/24 στις 9:00 στη Χαλκίδα, παρουσία του Δημάρχου Καρύστου, Δημοτικών Συμβούλων, εκπροσώπων των Φορέων του τόπου και του βουλευτή Εύβοιας Γιώργου Μαρίνου. Την ίδια στιγμή πραγματοποιούταν μαζική κινητοποίηση από πλήθος κατοίκων στην είσοδο της Σφυριδούπολης, στο Λυκόρεμα.

Το Δικαστήριο αποφάσισε τη διακοπή των εργασιών εγκατάστασης του ανεμολογικού ιστού έως την εκδίκαση των ασφαλιστικών μέτρων στις 15/5/24 ή έως ότου εκδικαστούν σε περίπτωση παράτασης.

Δεν εφησυχάζουμε! Οι κινητοποιήσεις των κατοίκων, Συλλόγων, Φορέων και του Δήμου Καρύστου είναι αυτές που μπορούν να δώσουν λύση στην ανεξέλεγκτη επέλαση ανεμογεννητριών, μπαταριών και φωτοβολταϊκών στον τόπο μας.

Παραμένουμε σε επιφυλακή!

Συμμετέχουμε μαζικά στις κινητοποιήσεις που καλούν οι φορείς μας, μέχρι να στείλουμε στον αγύριστο τα σχέδιά τους!»

➡️ https://t.co/duAOiHRv5J pic.twitter.com/kvK1LDyHLD

— ΜέΡΑ25 (@mera25_gr) April 19, 2024

Η Ευρώπη στο χακί και το παράρτημα «Ελλάς»

     Το νέο γεωπολιτικό πλαίσιο που διαμορφώνεται από την αντιπαράθεση Δύσης-Ρωσίας στην ευρωπαϊκή ήπειρο, ο ρόλος της Τουρκίας, και οι σχέσεις με τα δύο στρατόπεδα, δημιουργούν νέες καταστάσεις, άκρως επικίνδυνες για την κυριαρχία της Ελλάδας. Αλλά μάλλον κανείς δεν θέλει να θέσει αυτά τα ζητήματα σαν κεντρικά για το πολιτικό σκηνικό, την αντιπαράθεση των κομμάτων, την ενημέρωση του λαού, την αναγκαία προετοιμασία για όσα έρχονται...

Ρούντι Ρινάλντι *

Σε αντίθεση με όσα διαφημίζουν τα κόμματα, τόσο τα συστημικά όσο και τα υπόλοιπα που κατέρχονται στις ευρωεκλογές (μέχρι τώρα 46 συνολικά), θα ασχοληθούμε με ορισμένα κεντρικά ζητήματα που φαίνεται να μην πολυαπασχολούν το πολιτικό σκηνικό. Διότι μοιάζει να ενδιαφέρει περισσότερο το ποσοστό κάθε κόμματος, ο ανταγωνισμός ανάμεσα στους υποψήφιους ευρωβουλευτές που χρειάζονται τον σταυρό, οι μεταγραφές από κόμμα σε κόμμα, οι περσόνες του αθλητισμού, της δημοσιογραφίας ή του καλλιτεχνικού χώρου που θα πλασαριστούν στα ψηφοδέλτια κ.ο.κ.

Η προσεχής αναμέτρηση θυμίζει έτσι περισσότερο αναμέτρηση «εσωτερικού χώρου» ανάμεσα σε μικρούς παίκτες, ενώ η αρένα είναι πολύ μεγαλύτερη: αφορά ολόκληρη την Ευρώπη των 27 κρατών μελών της Ε.Ε. Δηλαδή όχι όλη την Ευρώπη, αφού εξαιρείται από αυτήν η Ρωσία, που έχει μάλιστα ανακηρυχθεί και επισήμως σε μεγάλο και επικίνδυνο εχθρό… Εν πάση περιπτώσει, το πολιτικό προσωπικό πολλών αποχρώσεων και διαφορετικής δύναμης αποσιωπά δύο μείζονα ζητήματα που καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τις βασικότερες εξελίξεις:

α) Τον πόλεμο στην Ουκρανία, στην καρδιά της Ευρώπης, που ήδη μετρά δύο χρόνια, καθώς και τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή (6 μήνες ήδη) και την αναμενόμενη κλιμάκωσή τους.

β) Την αναβαθμισμένη επεκτατική πολιτική της Τουρκίας, που ούτε στιγμή δεν σταμάτησε να προωθεί –και μάλιστα με προκλητικό τρόπο– τις απαράδεκτες διεκδικήσεις της απέναντι στην ελληνική κυριαρχία σε όλη τη γραμμή, από Κύπρο, Λιβυκό πέλαγος και Γαύδο έως Δωδεκάνησα, Αιγαίο και Θράκη.

Το νέο γεωπολιτικό πλαίσιο που διαμορφώνεται από την αντιπαράθεση Δύσης-Ρωσίας στην ευρωπαϊκή ήπειρο, ο ρόλος της Τουρκίας, και οι σχέσεις με τα δύο στρατόπεδα, δημιουργούν νέες καταστάσεις, άκρως επικίνδυνες για την κυριαρχία της Ελλάδας. Αλλά μάλλον κανείς δεν θέλει να θέσει αυτά τα ζητήματα σαν κεντρικά για το πολιτικό σκηνικό, την αντιπαράθεση των κομμάτων, την ενημέρωση του λαού, την αναγκαία προετοιμασία για όσα έρχονται. Στο σημερινό σημείωμα θα ασχοληθούμε λοιπόν με το πώς διαμορφώνεται το περίγραμμα της νέας κατάστασης για την Ε.Ε. και την Ελλάδα, χρησιμοποιώντας τα λόγια βασικών πρωταγωνιστών: Ελλήνων, Γερμανών, Αμερικανών – από δηλώσεις τους, κυρίως επί ελληνικού εδάφους.

Όλες οι προτεραιότητες αλλάζουν με βάση τον πόλεμο

Μια ακόμα μορφή του «αδιανόητου» είναι και η σιωπή που τηρεί ο πολιτικός κόσμος (αλλά σε μεγάλο βαθμό και μέρος της κοινωνίας που νοιώθει, φοβάται, αλλά δεν θέλει να το πιστέψει) γύρω από τη νέα πραγματικότητα και την αλλαγή όλων –μα όλων– των προτεραιοτήτων με βάση τον πόλεμο και την ενδυνάμωση της τάσης του πολέμου παγκοσμίως.

Η Ευρώπη και τα διάφορα εγχειρήματα ολοκλήρωσης, ενοποίησης ή απλώς σύγκλισης ανάμεσα στις χώρες της είχαν θέσει ως προμετωπίδα της ίδιας της συγκρότησης την ειρήνη. Δηλαδή να τεθεί οριστικά ένα τέλος στους πολέμους ανάμεσα και σε ευρωπαϊκές δυνάμεις, ιδιαίτερα μετά τους δύο παγκόσμιους πολέμους που έγιναν κυρίως (ή ξεκίνησαν βασικά) στην Ευρώπη με καταστροφικά αποτελέσματα. Βέβαια το ευρωπαϊκό οικοδόμημα δεν απείχε από πολέμους, και οι βασικές χώρες (οι ισχυρότερες με έντονο αποικιοκρατικό παρελθόν και σύγχρονη ιμπεριαλιστική πολιτική) επενέβαιναν σε πολλά μέρη του κόσμου, ή έπαιρναν μέρος σε επιθετικές στρατιωτικές συμμαχίες (το ΝΑΤΟ δεν είναι μια «ιερή αμυντική συμμαχία», όπως ισχυρίστηκε ο κ. Κασσελάκης…). Ακόμα και στην πρόσφατη ιστορία, το 1999, η Ε.Ε. πήρε δραστήρια μέρος στον πόλεμο που κήρυξαν 19 Δυτικές χώρες ενάντια στη Γιουγκοσλαβία. Ήδη από τότε έχουμε μια «άλλη Ευρώπη».

Όμως φαίνεται ότι, από το 2014 και ύστερα, έχουμε μια κλιμάκωση της επιχειρούμενης περικύκλωσης της Ρωσίας, με ένα πραξικόπημα που οργανώθηκε από τους Δυτικούς στην Ουκρανία και την ντε φάκτο κήρυξη πολέμου ενάντια στους ρωσόφωνους πληθυσμούς αυτής της χώρας. Μετά από πολλά χρόνια, η ίδια η Μέρκελ παραδέχθηκε ότι οι συμφωνίες του Μινσκ υπογράφτηκαν υποκριτικά, μόνο και μόνο για να κερδίσουν χρόνο οι Δυτικοί για τον πόλεμό τους ενάντια στη Ρωσία. Από τον Φεβρουάριο του 2022 έχουμε την έναρξη ενός πολέμου στην καρδιά της Ευρώπης, που δεν είναι απλά πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας, αλλά πόλεμος της «συλλογικής Δύσης-ΝΑΤΟ» ενάντια στη Ρωσία. Έκτοτε μπορούμε να μιλάμε για μια πλήρως μεταλλαγμένη Ε.Ε. και μια νέα ιστορική φάση, που ακόμα δεν ξέρουμε πώς θα εξελιχθεί και, κυρίως, πού θα οδηγήσει.

Όλοι οι προηγούμενοι σχεδιασμοί, όλα τα προγράμματα, όλες οι εφαρμοσμένες πολιτικές έπρεπε να τροποποιηθούν (και τροποποιήθηκαν) κάτω από την μπαγκέτα του παράγοντα «πόλεμος». Έτσι πηγαίνουμε σε ευρωεκλογές, ενώ η Ευρώπη ντύνεται στο χακί και προετοιμάζεται ακόμα περισσότερο για τον πόλεμο. Μήπως αυτό είναι ένα μικρό γεγονός που συμβαίνει πολύ μακριά, ή που δεν έχει καμία σχέση με όσα ζούμε, και κυρίως με όσα θα ζήσουμε; Γι’ αυτό σιωπούν όλοι οι υποτιθέμενοι ταγοί της πολιτείας, της πολιτικής, της διανόησης; Αλήθεια, πόση σχέση έχει με αυτά ο ανταγωνισμός ανάμεσα στην κυρία Βίκυ Φλέσσα και τον κύριο Γιώργο Αυτιά για τους σταυρούς στο ψηφοδέλτιο της Ν.Δ., ή το πόσο καλά θα πάει ο κύριος Ζαγοράκης με το ΠΑΣΟΚ, ή ο κύριος Φαραντούρης αντιμέτωπος με την κυρία Μπεκατώρου και την κυρία Κουντουρά στο ΣΥΡΙΖΑ; Ή ακόμα –για να μην ξεχνιόμαστε– ο κ. Μπάμπης Στόκας των Πυξ Λαξ, που του έγινε πρόταση από την κυρία Κωνσταντοπούλου να είναι υποψήφιος και δήλωσε σχετικά άνετος: «Το ένστικτό μου λέει να το δοκιμάσω. Δεν ξέρω τίποτα, δεν είμαι σε τίποτα μέσα. Είμαι καινούριος, αλλά με αγνές προθέσεις. Λέω να το δοκιμάσω»…

     Το νέο γεωπολιτικό πλαίσιο που διαμορφώνεται από την αντιπαράθεση Δύσης-Ρωσίας, ο ρόλος της Τουρκίας, και οι σχέσεις με τα δύο στρατόπεδα, δημιουργούν νέες καταστάσεις, άκρως επικίνδυνες για την κυριαρχία της Ελλάδας. Αλλά μάλλον κανείς δεν θέλει να θέσει αυτά τα ζητήματα σαν κεντρικά…

Με το στόμα του Μαργαρίτη Σχοινά

Ο «δικός μας» Μαργαρίτης Σχοινάς είναι αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αρμόδιος «για την προώθηση του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής». Στη Διάσκεψη για την Ασφάλεια στο Μόναχο (18/2/2024), την οποία χαρακτήριζε ως «μεγάλο ραντεβού της Δύσης», δήλωνε: «Είναι [η Διάσκεψη] μια ευκαιρία για τους εκπροσώπους του ελεύθερου κόσμου, κυρίως του διατλαντικού δεσμού, να επιβεβαιώσουν την αξία της συμμαχίας σε έναν κόσμο ολοένα και πιο σκοτεινό, πιο ανασφαλή. Φέτος ειδικά, με δύο πολέμους στη γειτονιά μας, η ανάγκη να μπορέσουν η Ευρώπη και η Αμερική μαζί να συντονίσουν τα βήματά τους αυτή την χρονιά, που συν τοις άλλους είναι και εκλογική και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, είναι το βασικό ζητούμενο. Και η Ευρώπη προσέρχεται με σαφέστατη δέσμευση να καταστεί επιτέλους παραγωγός ασφάλειας, όχι απλώς καταναλωτής ασφάλειας, όπως ήταν μέχρι τώρα».

Βέβαια ο αντιπρόεδρος δεν έχει «παρωπίδες», ξέρει: «Η ασφάλεια είναι κάτι που αναμφίβολα κοστίζει. Μέχρι τώρα η Ευρώπη στηριζόταν κυρίως στον εταίρο της από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Δεν είναι όμως ένα δυσβάσταχτο οικονομικό φορτίο για ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες του ΝΑΤΟ οι επενδύσεις στην ασφάλεια; Κι όμως, ξέρετε ότι αυτό γίνεται στην πράξη περισσότερο απ’ ό,τι συζητείται. Να σας δώσω μερικά παραδείγματα: η Ευρώπη συνολικά ως Ευρώπη, τα κράτη μέλη και η Ε.Ε. μαζί, κάθε χρόνο ξοδεύουμε 380 δισ. ευρώ για την ασφάλειά μας, για την άμυνά μας. Αυτό το ποσό, συνολικά, είναι κατά 60% περισσότερο από όσο ήταν το 2014. Και είναι πολύ παραπάνω από το 2% του ΑΕΠ, για το οποίο γίνεται τόση κουβέντα».

Ο επίτροπος για την «προώθηση του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής» έχει σαφέστατη γνώση ότι αυτός ο τρόπος ζωής θα πρέπει να προσαρμοστεί στο χακί χρώμα μιας εμπόλεμης Ευρώπης…

Με το στόμα της κυρίας φον ντερ Λάιεν επί ελληνικού εδάφους

Η πρόεδρος της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, πρώην υπουργός Άμυνας της Γερμανίας, και νυν υπό εξέταση για πολλαπλά σκάνδαλα από εισαγγελικές αρχές του Βελγίου και επιτροπές της Ε.Ε. (για υποθέσεις όπως η αγορά –χωρίς καμία συνεννόηση– δισεκατομμυρίων δόσεων εμβολίων της Pfizer αξίας περίπου 35 δισ. ευρώ, ή η δωροδοκία του Βίκτορ Όρμπαν με 10,2 δισ. ευρώ, προκειμένου να μην ασκήσει βέτο στην ενταξιακή πορεία της Ουκρανίας στην Ε.Ε., και πρόσφατα το αποκαλούμενο «Pieper gate»), μίλησε με ενθουσιασμό στο 15ο συνέδριο της Ν.Δ. Να τι είπε: «Σήμερα η Ελλάδα είναι πυλώνας σταθερότητας και ασφάλειας, πυλώνας του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., και συντρέχει στην άμυνα της Ουκρανίας, χάρη στους Έλληνες πολίτες και χάρη στην ηγεσία σας, Κυριάκο. […] Η Ε.Ε. οφείλει να δαπανήσει περισσότερα, καλύτερα και ευρωπαϊκά για την άμυνά της, επιμένοντας ότι η συνεργασία στην άμυνα θα πρέπει να είναι προτεραιότητα του μέλλοντός μας».

Κάνοντας αναφορά στον Βλαντίμιρ Πούτιν, που «θέλει να αφανίσει την Ουκρανία», η φον ντερ Λάιεν επέμεινε ότι αυτός έχει και συμμάχους στην Ε.Ε. «οι οποίοι προκαλούν ανοιχτά τις ευρωπαϊκές αξίες». Και συμπλήρωσε: «Αν και τα ονόματα αυτών των κομμάτων ανά την Ευρώπη είναι διαφορετικά, ο στόχος είναι ο ίδιος: να καταστρέψουν την Ευρώπη. Αυτό δεν θα τους το επιτρέψουμε. Οφείλουμε να ορθώσουμε ανάστημα και να αντεπιτεθούμε». Ακούγοντας την πρόεδρο της Κομισιόν ο Μαργαρίτης Σχοινάς, μέλος της ΝΔ και παρών στο συνέδριο στο Ζάπειο, έσπευσε να ανακράξει: «Η σημερινή Ελλάδα, η ευρωπαϊκή Ελλάδα, είναι το πρότυπο, το μοντέλο που όλοι γύρω μας θέλουν να ακολουθήσουν. Είμαστε αυτό που όλοι οι γείτονές μας θέλουν μια μέρα να γίνουν. […] Η Ευρώπη είναι η πιο αποτελεσματική ασπίδα για την Ελλάδα. […] Η Ευρώπη χρειάζεται ηγεσία ικανή να βρίσκει τις λύσεις για να ξεπερνάει τις κρίσεις, όχι λόγια του αέρα και κηρύγματα μίσους. Η Ευρώπη χρειάζεται Ούρσουλα και Κυριάκο, όχι Λεπέν, Σαλβίνι και τους εγχώριους φίλους του Πούτιν»!

 

     Ναι, αυτή η Ευρώπη χρειάζεται ένα νέο 1848, μια κοινωνική και δημοκρατική επανάσταση. Υπάρχει κάποιος ρόλος για την Ελλάδα σ’ αυτόν τον στόχο; Βέβαια. Και σε πρώτο επίπεδο αυτός περνά μέσα από τη διεκδίκηση, στην πράξη, της Εθνικής Κυριαρχίας και της Ουδετερότητας της χώρας μας

Με το στόμα του Τζορτζ Τσούνις στον ομφαλό της Γης, τους Δελφούς

Ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα κ. Τζ. Τσούνις δεν μπορεί να λείπει από το Φόρουμ των Δελφών, που φέτος είχε τίτλο «Η μεγάλη μετάβαση». Εκεί έδωσε αυτοπροσώπως τους αμερικάνικους χρησμούς για την Ελλάδα, τον πόλεμο, τις ελληνοτουρκικές σχέσεις: «Η Ελλάδα στηρίζει τη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, κι αυτό είναι πολύ σημαντικό. […] Οι ΗΠΑ θεωρούν την Ελλάδα έναν ουσιαστικό σύμμαχο του ΝΑΤΟ, έναν γεωστρατηγικό εταίρο. Είναι μια σχέση που έχει βαθύνει και δυναμώσει όλα αυτά τα χρόνια. […] Υπάρχει δέσμευση των ΗΠΑ για τον εκσυγχρονισμό του ελληνικού στρατού, καθώς πρόκειται για έναν πολύ σημαντικό εταίρο στο ΝΑΤΟ. […] Κατά τις τελευταίες τέσσερις ελληνικές κυβερνήσεις οι σχέσεις μας έχουν αναπτυχθεί ραγδαία. […] Είμαστε στρατηγικοί εταίροι ο ένας του άλλου στην περιοχή».

Αυτή η έκφραση, «είμαστε στρατηγικοί εταίροι», συνοδεύεται από το «ο ένας του άλλου», αλλά προσοχή, στην περιοχή. Οι ΗΠΑ απέχουν χιλιάδες χιλιόμετρα από την περιοχή, αλλά την αισθάνονται δική τους: ΝΑΤΟϊκά εδάφη, ΝΑΤΟϊκές θάλασσες, ΝΑΤΟϊκά νησιά, θα πουν και οι υποτελείς τους στην περιοχή… Για τα ελληνοτουρκικά, έχει σταθερό μοτίβο: «Έχει υπάρξει μια σημαντική αναθέρμανση στις σχέσεις μεταξύ δύο εταίρων μας στο ΝΑΤΟ. […] Οι σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας έχουν βελτιωθεί σημαντικά. Ενθαρρύνουμε και τους δύο συμμάχους μας στο ΝΑΤΟ να συνεχίσουν αυτή την πορεία. Κανείς δεν ωφελείται περισσότερο από μια ειρηνική και σταθερή περιοχή από την Ελλάδα και την Τουρκία. Υπάρχει ένα κοινό συμφέρον, και είναι επίσης προς το συμφέρον των ΗΠΑ να συνεχίσουν και οι δύο σύμμαχοί μας στο ΝΑΤΟ αυτή την προσέγγιση».

Βέβαια ο κ. Τσούνις δεν μπορούσε να μην επικαλεστεί τον παγκοσμιοποιητικό λόγο περί αγάπης (όταν αναφέρθηκε στη συμπερίληψη των ΛΟΑΤΚΙ ανθρώπων και στους μετανάστες): «Η αγάπη είναι αγάπη, είμαστε όλοι ίσοι, όλοι δημιουργίες του Θεού. Πρέπει να σταματήσουμε τη ρητορική του μίσους και να μιλήσουμε τη γλώσσα της αγάπης». Ο εκπρόσωπος του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στη χώρα μας κάνει λόγο για αγάπη! Για να τον ξεχάσει εντελώς όταν αναφέρεται στις καλές σχέσεις ΗΠΑ-Ισραήλ και στο δικαίωμα του Ισραήλ να «αμύνεται», δηλαδή να επιβάλλει μια εθνοκάθαρση και γενοκτονία σε βάρος των Παλαιστινίων.

Ποια η θέση;

Η θέση δεν μπορεί να είναι άλλη από το μια «άλλη Ευρώπη», από την υπεράσπιση της Ειρήνης και την αποτροπή ενός Γ΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Από την απαλλαγή της Ευρώπης από την παρουσία και την μπότα των ΗΠΑ, από την κατάργηση του ΝΑΤΟ, την εναντίωση στην «οικονομία του πολέμου» και τη στρατιωτικοποίηση. Μια άλλη Ευρώπη, όχι σύμπλεγμα Ε.Ε. και ΝΑΤΟ, μια Ευρώπη με άλλη οργάνωση και συνεργασία ανάμεσα στις κυρίαρχες χώρες, χωρίς ένα γραφειοκρατικό συγκεντρωτικό βαρίδι σαν την Ε.Ε. Μια άλλη Ευρώπη από τα Ουράλια μέχρι τον Ατλαντικό, με ένα νέο σύμφωνο ειρήνης και ασφάλειας ανάμεσα στις χώρες της. Μια Ευρώπη με ευρύτατες αποστρατιωτικοποιημένες και αποπυρηνικοποιημένες ζώνες, ώστε να μην νοιώθει κανείς ότι απειλείται από άλλες δυνάμεις. Μια Ευρώπη δημοκρατική, με κοινωνική αλληλεγγύη, με σεβασμό στον άνθρωπο και τη φύση, και με ξεπέρασμα του αποικιοκρατικού-ιμπεριαλιστικού χαρακτήρα της. Μια νέα διάσταση της Ευρώπης σε συνεργασία με όλες τις υπόλοιπες ηπείρους, για ένα διαφορετικό μέλλον.

Ναι, αυτή η Ευρώπη χρειάζεται ένα νέο 1848, μια κοινωνική και δημοκρατική επανάσταση. Πριν είναι πολύ αργά… Έχει χώρο και υπάρχει κάποιος ρόλος για την Ελλάδα σ’ αυτόν τον στόχο; Βέβαια. Και σε πρώτο επίπεδο αυτός περνά μέσα από τη διεκδίκηση, στην πράξη, της Εθνικής Κυριαρχίας και της Ουδετερότητας της χώρας μας. Η ΝΑΤΟφροσύνη βλάπτει και απειλεί τη χώρα, το λαό, τη φύση, τη ζωή!

πηγή: edromos.gr 

__________________________________________________________

* Ο Ρούντι Ρινάλντι είναι εκδότης του Δρόμου της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, συγγραφέας και αρθρογράφος - πολιτικός αναλυτής. Υπήρξε επικεφαλής της πολιτικής ομάδας και των εκδόσεων Α/συνέχεια, στη συνέχεια της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Ελλάδας (ΚΟE) που συμμετείχε ως τάση στον Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς - ΣΥΡΙΖΑ. Διετέλεσε μέλος της ΚΕ της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ, όργανα από τα οποία παραιτήθηκε τον Ιούλιο του 2015, διαφωνώντας με τις επιλογές της τότε ηγεσίας.